.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Άγιος Παΐσιος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Άγιος Παΐσιος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

" Δεν αφήνουμε το Θεό νοικοκύρη να μας κυβερνάει• γι’ αυτό ταλαιπωρούμαστε" ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΦΕΡΟΥΜΕ- ΜΟΝΟ ΣΙΩΠΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΠΙΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΡΗΣΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΥΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ

ΛΟΓΟΙ του ...

«Βρέ παιδιά, έχετε λίγη εµπιστοσύνη στον Χριστό! Όλα όσα παραχωρεί και µας βρίσκουν, για το καλό µας το κάνει!»

Όλοι οι μεγάλοι έχουν τα δικά τους σχέδια. Θέλουν δε θέλουν όμως, προωθούν το σχέδιο του Θεού. 

Όλο το κακό σήμερα προέρχεται από την απιστία. 

Μεγάλο πράγμα η πίστη! Βλέπετε, και ο Απόστολος Πέτρος με την πίστη βάδισε πάνω στα κύματα. Μόλις όμως μπήκε η λογική, άρχισε να βουλιάζη … Με την προσευχή δυναμώνει η πίστη. 

Να παρακαλούμε τον Χριστό να μας προσθέση πίστη και να μας την αυξήση. Στον Χριστό τί είπαν οι Απόστολοι; «Πρόσθες ημίν πίστιν» δεν είπαν; Όταν λές «πρόσθες», σημαίνει ότι εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου στον Θεό. 

Δεν είναι τίποτε δύσκολο για τον Θεό ούτε για έναν Άγιο. Το εμπόδιο σ’ εμάς τους ανθρώπους είναι......η ολιγοπιστία, με την οποία εμποδίζουμε τις μεγάλες θείες δυνάμεις να μας πλησιάσουν.
Και ενώ υπάρχει τόσο μεγάλη δύναμη δίπλα μας, εμείς, επειδή υπάρχει μέσα μας σε μεγάλο βαθμό το ανθρώπινο στοιχείο, δεν μπορούμε να καταλάβουμε το θείο, που ξεπερνάει όλου του κόσμου τις ανθρώπινες δυνάμεις, γιατί οι θείες δυνάμεις είναι παντοδύναμες. 

– Γέροντα, γιατί ο Θεός επιτρέπει στον διάβολο να μας πειράζη; 

– Για να διαλέξη τα παιδιά Του. «Κάνε ,διάβολε, ό,τι θέλεις», λέει ο Θεός, γιατί, ό,τι και αν κάνη, τελικά θα σπάση τα μούτρα του στον ακρογωνιαίο λίθο που είναι ο Χριστός. Εάν πιστεύουμε ότι ο Χριστός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος, τότε τίποτε δε μας φοβίζει. 

Μπορούσε να τον είχε ξεκάνη τον διάβολο ο Θεός∙ Θεός είναι! Εάν θέλη, και τώρα τον μαζεύει κουβάρι στην κόλαση, αλλά τον αφήνει πάλι για το καλό μας. Θα τον άφηνε να ταλαιπωρή και να βασανίζη το πλάσμα Του; Τον άφησε όμως μέχρις ενός σημείου και έως καιρού, για να μας βοηθάη με την κακία του∙ να μας πειράζη, για να τρέχουμε σ’ Αυτόν. Μόνον αν πρόκειται να βγη καλό, επιτρέπει στο ταγκαλάκι να μας πειράξη. Αν δε βγη καλό, δεν επιτρέπει. Όλα τα επιτρέπει ο Θεός για το καλό μας. Να το πιστέψουμε αυτό. Πάντως, όπως και αν είναι, ο πονηρός μας κάνει καλό∙ μας βοηθάει να αγιάσουμε. Γι’ αυτό και ο Θεός τον ανέχεται. 

Ας αφήνουμε με εμπιστοσύνη στον Θεό τα δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως και να μη στηριζώμαστε στις δικές μας ανθρώπινες προσπάθειες, και Εκείνος θα κάνη ο,τι είναι καλύτερο. 

Ο άνθρωπος, αν θέλη να μη βασανίζεται, πρέπει να πιστέψη στο « χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν », που είπε ο Χριστός. Να απελπισθή δηλαδή από τον εαυτό του με την καλή έννοια και να πιστέψη στην δύναμη του Θεού. Όταν κανείς απελπισθή με την καλή έννοια από τον εαυτό του ,τότε βρίσκει τον Θεό. 

«Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι »… Δεν αφήνουμε το Θεό νοικοκύρη να μας κυβερνάει• γι’ αυτό ταλαιπωρούμαστε. Πρέπει να αφήσουμε εν λευκώ τον εαυτό μας και το μέλλον μας στη Θεία Πρόνοια, στο θείο θέλημα, και ο Θεός θα μας φροντίσει. Να έχουµε απόλυτη εµπιστοσύνη. 

Ας αναθέσουμε τον εαυτό μας, τα παιδιά μας, την οικογένειά μας, την ζωή μας ολόκληρη στον Χριστό ο οποίος σαν Θεός που είναι μπορεί να μας περάσει μέσα από την φωτιά και την τρικυμία χωρίς να πάθουμε το παραμικρό. 

-Βρέ παιδιά, έχετε λίγη εµπιστοσύνη στον Χριστό! ‘Όλα όσα παραχωρεί και µας βρίσκουν, για το καλό µας το κάνει! Κι αν δεν δει ότι θα βγει κάτι καλό, δεν επιτρέπει τίποτα το άσχημο! 

Ξέρει ο Θεός. 

Έχει πρόνοια για το πλάσμα Του. Αμήν!

konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com

Ὅσιος Παΐσιος: «Ὁ Θεὸς οἰκονομάει γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο ἕναν σταυρὸ ἀνάλογο μὲ τὴν ἀντοχή του, ὄχι γιὰ νὰ βασανιστῆ, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀνεβῆ ἀπὸ τὸν σταυρὸ στὸν Οὐρανὸ»


Οἱ σταυροὶ τῶν δοκιμασιῶν

– Γέροντα, τὸ σταυρουδάκι ποὺ μοῦ δώσατε τὸ φορῶ συνέχεια καὶ μὲ βοηθάει στὶς δυσκολίες μου.

– Νά, τέτοια σταυρουδάκια εἶναι οἱ δικοί μας σταυροί, σὰν αὐτὰ ποὺ κρεμοῦμε στὸν λαιμό μας καὶ μᾶς προστατεύουν στὴν ζωή μας. Τί νομίζεις, ἔχουμε μεγάλο σταυρὸ ἐμεῖς; Μόνον ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ μας ἦταν πολὺ βαρύς, γιατὶ ὁ Χριστὸς ἀπὸ ἀγάπη πρὸς ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους δὲν θέλησε νὰ χρησιμοποιήση γιὰ τὸν ἑαυτό Του τὴν θεϊκή Του δύναμη. Καὶ στὴν συνέχεια σηκώνει τὸ βάρος τῶν σταυρῶν ὅλου τοῦ κόσμου καὶ μᾶς ἐλαφρώνει ἀπὸ τοὺς πόνους τῶν δοκιμασιῶν μὲ τὴν θεία Του βοήθεια καὶ μὲ τὴν… γλυκειά Του παρηγοριά.

Ὁ Καλὸς Θεὸς οἰκονομάει γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο ἕναν σταυρὸ ἀνάλογο μὲ τὴν ἀντοχή του, ὄχι γιὰ νὰ βασανιστῆ, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀνεβῆ ἀπὸ τὸν σταυρὸ στὸν Οὐρανὸ – γιατὶ στὴν οὐσία ὁ σταυρὸς εἶναι σκάλα πρὸς τὸν Οὐρανό. Ἂν καταλάβουμε τί θησαυρὸ ἀποταμιεύουμε ἀπὸ τὸν πόνο τῶν δοκιμασιῶν, δὲν θὰ γογγύζουμε, ἀλλὰ θὰ δοξολογοῦμε τὸν Θεὸ σηκώνοντας τὸ σταυρουδάκι ποὺ μᾶς χάρισε, ὁπότε καὶ σὲ τούτη τὴν ζωὴ θὰ χαιρώμαστε, καὶ στὴν ἄλλη θὰ ἔχουμε νὰ λάβουμε καὶ σύνταξη καὶ «ἐφάπαξ». Ὁ Θεὸς μᾶς ἔχει ἐξασφαλισμένα κτήματα ἐκεῖ στὸν Οὐρανό. Ὅταν ὅμως ζητοῦμε νὰ μᾶς ἀπαλλάξη ἀπὸ μιὰ δοκιμασία, δίνει αὐτὰ τὰ κτήματα σὲ ἄλλους καὶ τὰ χάνουμε. Ἐνῶ, ἂν κάνουμε ὑπομονή, θὰ μᾶς δώση καὶ τόκο.

Εἶναι μακάριος αὐτὸς ποὺ βασανίζεται ἐδῶ, γιατί, ὅσο πιὸ πολὺ παιδεύεται σ᾿ αὐτὴν τὴν ζωή, τόσο περισσότερο βοηθιέται γιὰ τὴν ἄλλη, ἐπειδὴ ἐξοφλᾶ ἁμαρτίες. Οἱ σταυροὶ τῶν δοκιμασιῶν εἶναι ἀνώτεροι ἀπὸ τὰ «τάλαντα», ἀπὸ τὰ χαρίσματα, ποὺ μᾶς δίνει ὁ Θεός. Εἶναι μακάριος ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ὄχι ἕναν σταυρὸ ἀλλὰ πέντε. Μιὰ ταλαιπωρία ἢ ἕνας θάνατος μαρτυρικὸς εἶναι καὶ καθαρὸς μισθός. Γι᾿ αὐτὸ σὲ κάθε δοκιμασία νὰ λέμε: «Σ᾿ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, γιατὶ αὐτὸ χρειαζόταν γιὰ τὴν σωτηρία μου».

Ἀπό τό Βιβλίο Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου
ΛΟΓΟΙ Δ’ «Οἰκογενειακή Ζωή»
ἐκδόσεις ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ὁ ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Π ρ ο σ ε υ χ ή Γέροντος Παϊσίου γιά όλο τόν κόσμο!


Κύριε ημών Ιησού Χριστέ μου, μην εγκαταλείπεις τους δούλους Σου που ζούν μακριά από την Εκκλησία, η Αγάπη Σου να ενεργήσει και να τους φέρει όλους κοντά Σου.

-Μνήσθητι Κύριε πάντων των δούλων Σου των πονεμένων, των θλιβομένων,των ασθενούντων, των φτωχών, των πενθούντων, των αδικημένων, των μοναχικών, των συκοφαντουμένων, των αιχμαλώτων, των πεινασμένων, των Προσφύγων, των παραστρατημένων, των πλανεμένων,
των ανυπερασπίστων, των φυλακισμένων,

-Μνήσθητι Κύριε των δούλων Σου που υποφέρουν από τον καρκίνο.

-Των δούλων Σου που υποφέρουν από μικρά η μεγάλα νοσήματα.

-Των δούλων Σου που υποφέρουν από σωματικές αναπηρίες.

-Των δούλων Σου που υποφέρουν από ψυχικές αναπηρίες.

-Μνήσθητι των αρχόντων (προέδρων, υπουργών…) και βοήθησον αυτούς να κυβερνούν χριστιανικά.

-Μνήσθητι Κύριε των παιδιών που προέρχονται από προβληματικές οικογένειες.

-Των προβληματικών οικογενειών και των διαζευγμένων.

-Μνήσθητι Κύριε των ορφανών όλου του κόσμου, όλων των πονεμένων και των αδικημένων στην ζωή, όσων έχουν χάσει τους συζύγους τους.

-Μνήσθητι Κύριε όλων των φυλακισμένων, των αναρχικών, των ναρκομανών, των φονέων, των κακοποιών, των κλεφτών. Φώτισον και βοήθησον αυτούς να διορθωθούν.

-Μνήσθητι όλων των ξενιτεμένων.

-Όλων όσων ταξιδεύουν στην θάλασσα, στην ξηρά, στον αέρα και φύλαξον αυτούς.

-Μνήσθητι της Εκκλησίας μας, των πατέρων(κληρικών), της Εκκλησίας των πιστών.

-Μνήσθητι Κύριε όλων των μοναστικών αδελφοτήτων, ανδρικών και γυναικείων, των γερόντων και των γεροντισσών και όλων των αδελφοτήτων και των αγιορειτών πατέρων.

-Μνήσθητι Κύριε των δούλων Σου που είναι σε καιρό πολέμου.

-Όσων καταδιώκονται στα βουνά και στους κάμπους.

-Μνήσθητι των δούλων Σου που άφησαν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους και ταλαιπωρούνται.

-Μνήσθητι Κύριε όλων των φτωχών, αστέγων και προσφύγων.

-Μνήσθητι Κύριε όλων των εθνών, να τα έχεις στην αγκαλιά Σου, να τα σκεπάζεις με την αγία Σου Σκέπη, να τα φυλάγεις από κάθε κακό και από τον πόλεμο. Καί την αγαπημένη μας Ελλάδα μέρα και νύκτα να την έχεις στην αγκαλιά Σου, να την σκεπάζεις με την αγία Σου Σκέπη, να την φυλάγεις από κάθε κακό και από τον πόλεμο.

-Μνήσθητι Κύριε των ταλαιπωρημένων εγκαταλελειμμένων, αδικημένων, δοκιμασμένων οικογενειών και δώσε πλούσια τα ελέη Σου σ’ αυτές.

-Μνήσθητι των δούλων Σου που υποφέρουν από ψυχικά και σωματικά προβλήματα πάσης φύσεως.

-Μνήσθητι όσων βρίσκονται σε απόγνωσι, βοήθησε και γαλήνευσέ τους.

-Μνήσθητι Κύριε των δούλων Σου που ζήτησαν τις προσευχές μας.

-Μνήσθητι και πάντων των απ’ αιώνος κεκοιμημένων.

ΑΜΗΝ


Μακριά καί... αγαπημένοι! (όσιος Παῒσιος αγιορείτης)


«Ο άνθρωπος που σου ζητάει ειλικρινή συγχώρεση, όταν σφάλλη, να τον συγχωράς, κάθε φορά που σφάλλει, με καλοσύνη, και να τον αγαπάς και από κοντά. 

Τον δε πονηρό που σου ζητάει δήθεν συγχώρεση, για να κάνη τη δουλειά του και συνέχεια να σε μπλέκη στις υποθέσεις του, που βλάπτουν ψυχικά και άλλους ανθρώπους, συγχώρεσέ τον εβδομήντα επτά φορές μαζεμένες, και στο εξής να τον αγαπάς από μακριά και να εύχεσαι γι’ αυτόν» (όσιος Παῒσιος αγιορείτης).

Ο άγιος Παῒσιος, ο μεγάλος όσιος της εποχής μας, ζούσε στο ανώτερο δυνατό για τον άνθρωπο την αγάπη προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο. 

Κι αυτό που ζούσε αυτό και δίδασκε είτε προφορικά είτε με τις επιστολές του, μαρτυρώντας στην πραγματικότητα ό,τι διακηρύσσει η Αγία Γραφή και όλη η Πατερική εκκλησιαστική παράδοση. 

Η αγάπη προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο δεν είναι η βασική εντολή του ίδιου του Θεού και στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη; Και μάλιστα η προς τον συνάνθρωπο αγάπη αποτελεί και την απόδειξη για την ύπαρξη της αγάπης και προς τον Θεό. 

Ποτέ δεν αυτονομείται η μία από την άλλη, σαν το νόμισμα που έχει δύο πλευρές. 

Θα πει σε κάποια άλλη αποστροφή λόγου του ο όσιος: «Αν ο άνθρωπος αγαπά τον Θεό, μετά αγαπάει και το σπίτι του, και τον γείτονά του, και τον γείτονα στο σύνορο και τον πάρα πέρα γείτονα. 

Αν δεν αγαπά τον Θεό, δεν αγαπάει ούτε τον γείτονα ούτε κανέναν. Μετά, αρχίζει ο άνθρωπος να κινείται από συμφέρον».

Έκφραση της γνήσιας αγάπης προς τον συνάνθρωπο, όπως το ζητάει ο ίδιος ο Κύριος, είναι η απόλυτη ετοιμότητα του πιστού να προσφέρει τη συγγνώμη του σ' εκείνον που σφάλλει απέναντί του, δηλαδή η ανεξικακία και η συγχωρητικότητά του. 

Κι όχι όταν σφάλλει μόνο μία φορά, αλλά απειράκις. Στο ερώτημα των μαθητών του Χριστού μέχρι πόσες φορές πρέπει να συγχωρούν τον συνάνθρωπό τους όταν σφάλλει απέναντί τους, λέγοντας και το κατ’ αυτούς όριο: μέχρι επτά, ο Χριστός απάντησε: «Όχι επτάκις, αλλ’ έως εβδομηκοντάκις επτά», δηλαδή διαρκώς και χωρίς όριο. 

Κι εδώ έχουμε τη συνεισφορά του αγίου Παϊσίου, εδραζομένη βεβαίως και αυτή στο ίδιο το παράδειγμα του Ιησού Χριστού: η αγάπη και η συγγνώμη πρέπει να υπάρχει πάντοτε στον χριστιανό – δεν υπάρχει χριστιανός που να κρατάει κακία και πικρία μέσα στην καρδιά του, όταν μάλιστα καλείται όχι μόνο να συγχωρεί αλλά και να αγαπάει μέχρι θυσίας και τον ίδιο τον εχθρό του – αλλά η αγάπη του να συνοδεύεται με διάκριση. 

Η διακριτική αγάπη είναι εκείνο που αποκαλύπτει την καθαρή συνείδηση του πιστού ανθρώπου.

Η διάκριση αυτή, καρπός φωτισμού από τη ζωντανή σχέση του χριστιανού με τον Κύριο, του δίνει τη δυνατότητα να «βλέπει» την ειλικρινή ή την πονηρή διάθεση του άλλου: ο ειλικρινής, έστω κι αν σφάλλει, ζητάει συγγνώμη με την καρδιά του, θέλοντας να διορθώσει και να αλλάξει τα πράγματα, ακόμη κι αν δεν τα καταφέρνει τελικώς∙ ο πονηρός ζητάει συγγνώμη αλλά με συμφέρον και υπολογισμό: για να χρησιμοποιήσει τον αδικημένο από αυτόν και πάλι για τα δικά του συμφέροντα – η ψεύτικη συγγνώμη του είναι εργαλείο εξυπηρέτησης του εγωισμού του, συνεπώς βλάπτει εξακολουθητικά τους άλλους.

Τι κάνει λοιπόν ο χριστιανός; 

Τον μεν ειλικρινή και τον συγχωρεί όπως είπαμε, αλλά και τον προσεγγίζει – «τον αγαπά και από κοντά», δεν τον απομακρύνει από την παρέα και τη φιλία του. 

Τον πονηρό όμως, βεβαίως τον συγχωρεί, και μάλιστα διαμιάς που θα πει παντοτινά, αλλά μένει μακριά του. Τον αγαπά εξ... αποστάσεως! 

Κι εκφράζει την αγάπη του μόνο μέσω της προσευχής υπέρ αυτού. 

Και τη στάση αυτή την είδαμε και στον ίδιο τον Κύριο: αγαπούσε τους πάντες, σταυρώθηκε για τους πάντες «αίροντας τις αμαρτίες τους», αλλά δεν ήταν φίλος με όλους. 

(Αληθινούς φίλους Του άλλωστε χαρακτήρισε μόνον εκείνους που τηρούν το θέλημα του Πατρός Του του εν Ουρανοίς). 

Γι’ αυτό και απέφευγε όσους Τον εχθρεύονταν και λειτουργούσαν με πονηρία και υπολογισμό απέναντί Του, όπως ήταν οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι. 

π. Γεώργιος Δορμπαράκης - Ακολουθείν

«Μή μιλᾶτε γι᾿ αὐτό τό θέμα – γιά τίς ταυτότητες, τό σφράγισμα..»


Καί βλέπεις, οἱ ἄνθρωποι οὔτε κἂν καταλαβαίνουν ὅτι ζοῦμε στά σημεῖα τῶν καιρῶν, ὅτι προχωρεῖ τό σφράγισμα. Εἶναι σάν νά μή συμβαίνη τίποτε... Γι ̓ αὐτό λέει ἡ Γραφή ὅτι θά πλανηθοῦν καί οἱ ἐκλεκτοί. Δυστυχῶς, καί πάλι ὁρισμένοι «Γνωστικοί» φασκιώνουν τά πνευματικά τους τέκνα σάν τά μωρά, δῆθεν γιά νά μή στενοχωριοῦνται...

«Δέν πειράζει αὐτό· δέν εἶναι τίποτε. Ἀρκεῖ ἐσωτερικά νά πιστεύετε»! Ἢ λένε: «Μή μιλᾶτε γι᾿ αὐτό τό θέμα – γιά τίς ταυτότητες, τό σφράγισμα –, γιά νά μή στενοχωριοῦνται οἱ ἄνθρωποι...».

«Και τότε η Γραφή “τριάκοντα αργύρια” έλεγε, αλλά δεν κατάλαβαν ότι ήταν ο Χριστός. (Εκείνος που προδώθηκε για αυτά.) Το “666” λένε οι Γραφές ότι θα είναι ο αριθμός του αντίχριστου και τώρα, το οικονομικό σύστημα που ελέγχει το παγκόσμιο εμπόριο, μ’ αυτό τον αριθμό ενεργεί... κι όμως πάλι δεν μπορούν να καταλάβουν οι άνθρωποι, το τι συμβαίνει..!».

«Πως το πεντοχίλιαρο έχει το 666 και το χρησιμοποιούμε; το ίδιο θα είναι και η ταυτότητα; - Εδώ όμως είναι η ταυτότητα μου, είναι κάτι προσωπικό, δεν είναι νόμισμα. Ταυτότητα σημαίνει ότι και η λέξη, ταυτίζεται δηλαδή κανείς μ αυτά που δηλώνει. Βάζουν το διάβολο και υπογράφω ότι τον αποδέχομαι. Πως να το κάνω αυτό;

Γέροντα τι σχέση έχει αυτή η ταυτότητα με το σφράγισμα; - Η ταυτότητα δεν είναι σφράγισμα, είναι η εισαγωγή του σφραγίσματος. Η Εκκλησία πρέπει να πάρη μια θέση σωστή. Να μιλήση, να εξηγήση στους πιστούς, για να καταλάβουν ότι, αν πάρουν την ταυτότητα, αυτό θα είναι πτώση...

Αφού ξεκάθαρα τα γράφω στο φυλλάδιο "Σημεία των καιρών", ας ενεργήσει ο καθένας ανάλογα με την συνείδηση του. Βέβαια μερικοί είπαν: "Ε, αυτά είναι μια γνώμη ενός καλογήρου, δεν είναι η θέση της Εκκλησίας". Εγώ όμως δεν είπα δική μου γνώμη, αλλά διατύπωσα απλά τα λόγια του Χριστού, του Ευαγγελίου, γιατί την δική μας γνώμη πρέπει να την υποτάσσουμε στο θέλημα του Θεού, που εκφράζεται μέσα στο Ευαγγέλιο...»

“Στήν Ἀλήθεια δέν γίνονται ἐκπτώσεις. Ἡ Ἀλήθεια εἶναι ὁ Χριστός...”


Αγίου Παϊσίου Αγιορείτη, 
ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματική Ἀφύπνιση» † 1994

Κανείς δεν μπορεί να φιμώσει το Πνεύμα μέσα στην Εκκλησία ώστε αυτό να μη φωτίζει τους πιστούς


«Να υπηρετούμε την αλήθεια και να μην ενδίδουμε στο φρόνημα του κόσμου τούτου… Ή ναύς της Εκκλησίας δεν είναι ιδιοκτησία κανενός, ούτε τού πάπα ούτε τού πατριάρχη ούτε κανενός επισκόπου...

Δεν είναι δυνατόν να αποσιωπηθεί το γεγονός ότι στη Ρώμη υπάρχει πολλή μασονία και σιωνισμός, ότι υπάρχει μεγάλη διαφθορά και κοσμικό πνεύμα… Κοίταξε, θα το πίστευες αν σου έλεγα ότι ό πατριάρχης Αθηναγόρας ήτανε μασόνος;

Ούτε κι εγώ το πίστευα, μέχρι πού μου έδειξαν έγγραφα, τα οποία πιστοποιούσαν τούς βαθμούς του στη μασονία, και τις αποδείξεις των συντάξεων πού έπαιρνε ως μασόνος...»

«Κανείς δεν μπορεί να φιμώσει το Πνεύμα μέσα στην Εκκλησία ώστε αυτό να μη φωτίζει τους πιστούς.

Η προσευχή είναι το πιο δυνατό όπλο απ’ όλα. Μόνο η προσευχή μπορεί να αναγκάσει τον Θεό να επέμβει με το ζόρι σε μερικές καταστάσεις…»

«Κοίτα, αν ένας μοναχός προσεύχεται αποκλειστικά και μόνο για τη σωτηρία της ψυχής του, με την πεποίθηση ότι είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός και γι’ αυτό ανάξιος να προσευχηθεί για τούς άλλους, τότε ακόμα και ένα “Κύριε ελέησον” πού θα πει μέσα στην ταπείνωσή του για τον κόσμο, μπορεί να ισώσει ολόκληρη την ανθρωπότητα»…

«Στην Εκκλησία υπάρχουν και εκείνοι πού φροντίζουν τούς αρρώστους και εκείνοι πού τούς συμπαραστέκονται. Ό μοναχός όμως είναι διαφορετικό πράγμα...

Μα ποιος είναι περισσότερο φυλακισμένος απ’ τούς νεκρούς πού βρίσκονται στον Αδη και δεν μπορούν πια να κάνουν τίποτα για να μετανοήσουν; Εμείς όμως μπορούμε να τούς σώσουμε... Πρέπει να προσευχόμαστε και να κάνουμε μετάνοιες για τούς νεκρούς! Το ίδιο και για τούς ζωντανούς... »

«Μόνο ή προσευχή μπορεί να αναγκάσει τον Θεό να επέμβει με το ζόρι σε μερικές καταστάσεις... Ό Θεός σέβεται την Ελευθερία τού ανθρώπου.»

«Η Αποκάλυψη μιλάει ξεκάθαρα… Μιλάει για τον Αντίχριστο και για τη Βαβυλωνία, πού είναι η Ρώμη». «Δεν λέω ότι θα γίνει σε δύο ή τρία χρόνια ακριβώς, αλλά ότι θα γίνει σίγουρα πολύ σύντομα... Είμαστε στο χείλος, όπως στα χρόνια του Νώε… Και θα κρατήσει λίγο, δεν μπορώ να σου πω πιο πολλά..»

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

(Οδοιπορία στο Άγιο Όρος, Λορέντζο Ντιλέττο, Εκδόσεις Εστία.) Αποσπάσματα απο την επίσκεψη ενός παπικού το 1983 στον Αγαπημένο μας Άγιο Γέροντα, όπως καταγράφηκε από τον πρώτο.




Η σωτηρία του ανθρώπου εξαρτάται από τό δ ε υ τ ε ρ ό λ ε π τ ο, όχι από το λεπτό


«Είµαστε αδικαιολόγητοι, όταν δεν µετανοούµε και δεν πλησιάζουµε τον Σωτήρα µας ταπεινά. 

Ο ληστής στόν σταυρό ένα «εύλόγησον» είπε καί σώθηκε. 

Η σωτηρία του ανθρώπου εξαρτάται από τό δευτερόλεπτο, όχι από τό λεπτό. 

Ο άνθρωπος µέ έναν ταπεινό λογισµό σώζεται, ενώ, άν φέρει έναν υπερήφανο λογισµό, τά χάνει όλα.

Από φιλότιµο καί µόνον πρέπει νά σωθούµε. 

∆έν υπάρχει µεγαλύτερος πόνος γιά τόν Θεό από τό νά δεί τόν άνθρωπο στήν κόλαση».

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης


"Πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά γνωρίση τόν ἑαυτό του ὅπως εἶναι, καί ὄχι ὅπως τόν παρουσιάζει ὁ ἐχθρός διάβολος"


–Γέροντα, ποῦ ὀφείλεται ἡ μελαγχολία ποὺ ἔρχεται πολλὲς φορὲς στὴν ψυχή;

–Ἡ μελαγχολία καὶ τὸ πλάκωμα τῆς ψυχῆς ὀφείλονται συνήθως σὲ τύψεις ἀπὸ εὐαισθησία, καὶ τότε ὁ ἄνθρωπος χρειάζεται νὰ ἐξομολογηθῆ, γιὰ νὰ μπορέση νὰ βοηθηθῆ ἀπὸ τὸν πνευματικό. Γιατί, ἂν εἶναι εὐαίσθητος, μπορεῖ τὸ σφάλμα ποὺ ἔκανε νὰ εἶναι πολὺ μικρό, ἀλλὰ ὁ ἐχθρὸς διάβολος νὰ τὸ μεγαλοποιῆ· νὰ τοῦ τὸ δείχνη μὲ μικροσκόπιο, γιὰ νὰ τὸν ρίξη στὴν ἀπελπισία καὶ νὰ τὸν ἀχρηστέψη.

Μπορεῖ νὰ τοῦ πῆ λ.χ. ὅτι τάχα στενοχώρησε πολὺ τοὺς ἄλλους, ὅτι τοὺς δυσκόλεψε κ.λπ., καὶ νὰ τὸν κάνη νὰ στενοχωριέται πιὸ πολὺ ἀπὸ ὅσο ἀντέχει. Ἀφοῦ ἐνδιαφέρεται ὁ διάβολος, γιατί δὲν πηγαίνει νὰ πειράξη τὴν συνείδηση ἑνὸς ἀναίσθητου ἀνθρώπου;

Ἀλλὰ τὸν ἀναίσθητο τὸν κάνει νὰ θεωρῆ μηδαμινὸ ἕνα μεγάλο σφάλμα του, γιὰ νὰ μὴν ἔρθη σὲ συναίσθηση.

Πρέπει ὁ ἄνθρωπος νὰ γνωρίση τὸν ἑαυτό του ὅπως εἶναι, καὶ ὄχι ὅπως τὸν παρουσιάζει ὁ ἐχθρὸς διάβολος, διότι αὐτὸς ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸ κακό μας.

Ποτὲ νὰ μὴν ἀπελπίζεται, ἀρκεῖ νὰ μετανοῆ, γιατὶ καὶ οἱ ἁμαρτίες του εἶναι λιγώτερες ἀπὸ τοῦ διαβόλου καὶ ἐλαφρυντικὰ ἔχει, ἐπειδὴ πλάσθηκε ἀπὸ χῶμα καὶ ἀπὸ ἀπροσεξία γλίστρησε καὶ λασπώθηκε.

Γιὰ νὰ γίνη σωστὸς ἀγώνας, πρέπει νὰ γυρίζουμε τὴν ρόδα ἀντίθετα ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ τὴν γυρίζει ὁ διάβολος.

Ἂν μᾶς λέη ὅτι εἴμαστε κάτι, νὰ καλλιεργοῦμε τὴν αὐτομεμψία. Ἂν μᾶς λέη ὅτι δὲν εἴμαστε τίποτε, νὰ λέμε: «Ὁ Θεὸς θὰ μὲ ἐλεήση».

Ἔτσι ἁπλὰ ἂν κινῆται ὁ ἄνθρωπος, μὲ ἐμπιστοσύνη καὶ ἐλπίδα στὸν Θεό, μπαίνει στὴν ζωή του ἡ μετάνοια, ἡ ταπείνωση, καὶ ἀνεβαίνει σὲ πνευματικὰ ὕψη.


Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ΄ «Πνευματικὸς Ἀγώνας» -88-

π. ΠΑΪΣΙΟΣ: «ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥ ΑΡΚΕΙ [τοῦ Ἀντιχρίστου] ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑ. Ἢ ΤΟΝ ΔΕΧΕΣΑΙ Ἢ ΤΟΝ ΑΡΝΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΕΙΣΑΙ»


Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο

«Γέρων Παΐσιος – ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ»
Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤ. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

–Γέροντα, τὸν ρώτησα, εἴπατε πρὶν στοὺς ἀνθρώπους ὅτι αὐτὰ εἶναι µακρινὰ γεγονότα. 
Πόσο µακρινὰ εἶναι; Ἂς ποῦµε, ἐµεῖς θὰ τὰ ζήσουµε;
Ὁ Γέροντας ἔγινε πολὺ σοβαρὸς καὶ µοῦ ἀπάντησε:

–Ἐγώ, ὄχι. Ἐσύ, ναί.

–Ὁ λογισµὸς ὅμως µοῦ λέει κάτι: Ὅτι κάθε φαινόµενο ποὺ προηγεῖται τῆς παρουσίας τοῦ Ἀντιχρίστου ὡς προετοιµασία, χρειάζεται καὶ τὸν δικό του χρόνο γιὰ νὰ ὡριµάσει καὶ νὰ ἐπιβληθεῖ φυσιολογικά, ὡς χρόνο προετοιµασίας θὰ χρειαζόµασταν πολλὲς δεκαετίες. Δὲν εἶν᾽ ἔτσι;

–Ὄχι, ἔκανε αὐτὸς κουνώντας ἀρνητικὰ τὸ κεφάλι του.Ὅσο πλησιάζουµε πρὸς τὰ κεῖ, τὰ πράγµατα θὰ γίνονται ὅλο καὶ πιὸ γρήγορα, ἕως ὅτου καταλήξουν νὰ ἐξελίσσονται µ’ ἀστραπιαία ταχύτητα. Ἡ τηλεόραση δὲν θὰ προλαβαίνει ν’ ἀνακοινώνει στοὺς ἀνθρώπους τὰ καινούργια γεγονότα. Κι ὅλο αὐτὸ τότε θὰ θεωρεῖται σὰν θρίαµβος τοῦ κακοῦ καὶ τοῦ Ἀντιχρίστου, ἐνῶ στὴν πραγµατικότητα ὁ Χριστὸς θὰ ἐπιτρέψει αὐτὴν τὴν ἐξέλιξη προνοούµενος τὰ δικά Του παιδιὰ καὶ συντέµνοντας τὸν χρόνο ταλαιπωρίας τους.

Χαµογέλασε.

–Πόσο χρόνο θὰ πάρουν; τὸν ρώτησα. Ἐγὼ ὅμως θὰ τὰ προλάβω, ἔ; ζήτησα νὰ τὸ διευκρινίσω.

–Ναί, ἔκανε ὁ Γέροντας κουνώντας καταφατικὰ τὸ κεφάλι του. Ἐσὺ θὰ τὰ προλάβεις καὶ θὰ τὰ ζήσεις.

Ὁ γερο-Παΐσιος µοῦ ἔκανε µιὰ πάρα πολὺ χρήσιµη διευκρίνηση:

–Ὅταν ἔρθει ὁ Ἀντίχριστος, δὲν θὰ προσπαθήσει νὰ ἐξαπατήσει τοὺς ἀνθρώπους γιὰ νὰ περάσει κρυφὰ τὸ 666. Ὁ Ἀντίχριστος θά ᾽ναι τὸ ὄχηµα τοῦ Σατανᾶ κι ὁ Σατανᾶς δὲν γνωρίζει τίποτε ἀπὸ τὴν ἔννοια τῆς ἐλευθερίας ἢ τῶν προσωπικῶν δικαιωµάτων. 
Ὅταν λάβει τὴν ἐξουσία ἀπὸ τὸν Χριστό, θὰ ἐπιβληθεῖ σὰν τύραννος: ὁ πιὸ ἀπαίσιος ἀπ᾽ ὅσους γνώρισε ἡ ἀνθρωπότητα. Θ᾽ ἀπαιτεῖ νὰ τὸν ἀναγνωρίσεις σὰν θεὸ καὶ νὰ τὸν προσκυνήσεις. 
Καὶ δὲν θὰ τὸν νοιάζει ἂν ἐσὺ αὐτὸ τὸ θέλεις καὶ ἂν συµφωνεῖς. Τὰ πάντα τότε θὰ γεµίσουν καταπίεση καὶ τρόµο, διότι ὁ διάβολος θὰ ζητάει προσωπικὰ κι ἐνσυνείδητα τὴν ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἀποδοχὴ τὴν δική του. 
Δὲν θὰ τοῦ ἀρκεῖ οὐδετερότητα καὶ δὲν θὰ ὑπάρχουν ὑπεκφυγές. Ἢ τὸν δέχεσαι κι ὑφίστασαι τὴν ἐγκατάλειψη τῆς χάριτος ἢ τὸν ἀρνεῖσαι καὶ περιθωριοποιεῖσαι µ᾽ ὅλες τὶς συνέπειες ποὺ γράφει στὴν Ἀποκάλυψη: Ὅτι αὐτοὶ δὲν θὰ µποροῦν νὰ πουλήσουν ἢ ν᾽ ἀγοράσουν τίποτα, διότι δὲν θά ᾽χουν τὸ σῆµα τοῦ Ἀντιχρίστου.

–Καὶ τί θὰ γίνει µ᾽ αὐτούς; ρώτησα τὸν Γέροντα. Θὰ πεθάνουν ἀπ’ τὴν πείνα;

–Ἔ, ὄχι εὐλογηµένε κι ἔτσι… Θά ᾽χουν οἱ ἄνθρωποι τὸ ψωµάκι τους, τ᾽ ἀλεύρι τους, τὶς ἐλίτσες, τὰ φροῦτα … Ἀλλοίµονο ὅµως σ᾽ αὐτοὺς ποὺ εἶναι µαθηµένοι σὲ πλούσια τράπεζα. Αὐτοὺς δὲν θὰ τοὺς ἀρκοῦν τὸ ψωµάκι κι οἱ ἐλίτσες καὶ θά ᾽ναι βαρὺ τὸ δίληµµα. 
Ἐπειδὴ οἱ καλοµαθηµένοι καὶ καλoβoλεµέvoι χριστιανοὶ ἔχουν ἐφεύρει τὴν «ἰδεολογία τοῦ κρυπτοχριστιανοῦ», νοµίζω, ἔγινε σαφὲς ὅτι τέτοιο ἐνδεχόµενο δὲν ὑπάρχει. 
Ἐδῶ θὰ ἐφαρµοστεῖ αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Χριστὸς στὸ Εὐαγγέλιο: «Ἢ µὲ ὁµολογεῖς ἔµπροσθεν τῶν ἀρχόντων καὶ σὲ ἀποδέχοµαι στὴν Βασιλεία µου ἢ µὲ ἀρνεῖσαι κι ἐγὼ σὲ ἀπορρίπτω».


Γέροντα, μου κάνει εντύπωση πώς τα παιδιά καταλαβαίνουν το Ψαλτήρι και θέλουν να το διαβάζουν

- Το Ψαλτήρι αναπαύει όλες τις ηλικίες. Τα παιδιά μάλιστα μπορεί να τα αναπαύη περισσότερο από ό,τι αναπαύει εσένα κι εμένα. Το Ψαλτήρι είναι θεόπνευστο , είναι γραμμένο με θείο φωτισμό , γι’ αυτό έχει τόσο δυνατά, τόσο βαθιά νοήματα. 

Όλους του θεολόγους και τους φιλολόγους να μαζέψης, έναν Ψαλμό με τέτοια νοήματα δεν μπορούν να φτιάξουν. 
Κι αν φτιάξουν κάτι, θα είναι σαν ένα χάρτινο λουλούδι. 

Αγράμματος ήταν ο Δαβίδ, αλλά με τι βάθος έγραφε! Φαίνεται καθαρά ότι τον οδηγούσε το πνεύμα του Θεού.

- Γέροντα, δεν προλαβαίνω να διαβάσω το Ψαλτήρι.

- Καλά είναι να εξοικονομής λίγη ώρα , για να το διαβάζης μέσα στην ημέρα. 

Κι αν δεν έχης πολύ χρόνο, καλύτερα είναι να διαβάσης μισό Κάθισμα και να προσέχης τα νοήματα, παρά ολόκληρο και να βιάζεσαι. 

Αυτά τα νοήματα να τα έχης μετά συνέχεια στον νου σου. Το Ψαλτήρι είναι προσευχή.

Μερικοί παρεξηγούν τον προφήτη Δαβίδ και λένε ότι σε κάποιους Ψαλμούς καταριέται. Όταν όμως ο Δαβίδ λέη: «Ἐκλείποιεν ἁμαρτωλοὶ ἀπὸτῆς γῆς, καὶ ἄνομοι, ὥστε μὴ ὑπάρχειν αὐτούς», δεν εννοεί να εξολοθρευθούν οι αμαρτωλοί, αλλά να μετανοήσουν και να μην υπάρχουν αμαρτωλοί πάνω στην γη.

Εγώ, με το Ψαλτήρι νιώθω μια αγαλλίαση, είναι όλο προφητεία , όλο παρηγοριά. Σε μια δύσκολη κατάσταση, αν διαβάσης Ψαλτήρι, νιώθεις ανακούφιση, λύτρωση, σιγουριά ότι θα βοηθήση ο Θεός. 
«Σωτηρία, λέει, τῶν δικαίων παρὰ κυρίου, καὶ ὑπερασπιστὴς αὐτῶν ἐστιν ἐν καιρῷ θλίψεως».


Από το βιβλίο: « ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Προφητεία του Αγ. Παϊσίου για το ΕΜΒΟΛΙΟ που θα γίνεται μαζί με το ΣΦΡΑΓΙΣΜΑ

 


ΑΛΗΘΙΝΑ ΛΟΓΙΑ - ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ 

ΑΡΕΣΕΙ, ΔΕΝ ΑΡΕΣΕΙ, Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΑΥΤΑ ΕΙΠΕ !!!

Ο ΘΕΟΣ ΑΝΕΚΑΘΕΝ ΜΑΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ ΔΙΑΜΕΣΟΥ 

ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΟΥ.


https://www.youtube.com/channel/UCtT-DiETmstDMk9ANn9kSJQ


– Γέροντα, βλέπω ότι δεν προχωράω πνευματικά και στενοχωριέμαι



– Γέροντα, βλέπω ότι δεν προχωράω πνευματικά και στενοχωριέμαι.

– Μια φορά κάποιος είχε φυτέψει ένα κλήμα και, ενώ δεν είχε πιάσει ακόμη ρίζες, είχε την απαίτηση να βγάλη σταφύλια, να κάνη άφθονο κρασί, για να πίνη, να ευφραίνεται και να μεθάη. Έτσι κάνεις κι εσύ. Φύτεψες μια κληματσίδα και θέλεις αμέσως να πιης κρασί. Αυτό δεν γίνεται. Το κλήμα δεν το φυτεύεις σήμερα και αύριο πίνεις κρασί. Σε έναν χρόνο μπορείς να φας μερικά τσαμπιά. Σε δυο χρόνια θα φας ένα κοφίνι σταφύλια και σε πέντε χρόνια θα πιης και κρασί. Να αγωνίζεσαι λοιπόν και να κάνης υπομονή, αν θέλης να απολαύσης καρπούς πνευματικούς.

Με λίγη υπομονή που θα κάνη ο άνθρωπος στις δύσκολες στιγμές μπορεί να αποκτήση την Θεία Χάρη.

Ο Χριστός δεν μας έδειξε άλλον τρόπο σωτηρίας, παρά την υπομονή.
Την σωτηρία των ανθρώπων την κρέμασε στην υπομονή.

Βλέπεις τί είπε; “Ο υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται”.
Δεν είπε “ο υπομείνας είς … θέρος!”
Μέχρι το καλοκαίρι εύκολο είναι να υπομείνης, αλλά μέχρι τέλους;…
Να προσέχουμε να μή χάνουμε την υπομονή μας, για να μη χάσουμε τελικά την ψυχή μας.

“Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών”, λέει το Ευαγγέλιο.

Όταν μας βρίσκη μια αρρώστια, καλά είναι να αφηνώμαστε στον Χριστό εν λευκώ. Να σκεφτώμαστε ότι η ψυχή μας έχει μεγαλύτερη ανάγκη από υπομονή και δοξολογία στους πόνους παρά από ατσαλένιο σώμα με το οποίο μπορούμε να κάνουμε μεγάλους σωματικούς αγώνες, οι οποίοι όμως ίσως μας κάνουν να καυχηθούμε, χωρίς να το καταλάβουμε, γιατί θα νομίσουμε ότι με το σπαθί μας θα κερδίσουμε τον Παράδεισο.

– Γέροντα, νοιώθω να βρίσκομαι στην καρδιά του πνευματικού χειμώνα.

– Αν θέλης ν΄αλλάξει ο καιρός, να γίνη γλυκός, να ανθίσης και να καρπίσης, να παράγης καρπούς αρετής, πρέπει να χαίρεσαι και την παγωνιά και τις λιακάδες, γιατί όλα βοηθούν για το καλό. Τον πνευματικό χειμώνα τον περνάμε με υπομονή και την υπομονή την δίνει η ελπίδα της πνευματικής ανοίξεως. Ύστερα, το καλοκαίρι αναγνωρίζουμε το καλό του χειμώνα πού γέμισε τις δεξαμενές με νερό και εξαφάνισε με τις παγωνιές όλα τα μικρόβια.

Ο Καλός Θεός όλα τα οικονόμησε σοφά για την σωτηρία μας και μας βοηθάει σαν Καλός Πατέρας, από μας χρειάζεται μόνο λίγη υπομονή.

Από το βιβλίο “Πάθη & Αρετές”, Λόγοι Ε΄, Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, σ. 292-294

Ἐγώ δέν παρακαλώ τόν Θεο νά πάω στόν Παράδεισο. Τόν παρακαλώ νά μέ βοηθάη νά μήν Τόν στενοχωρώ...

Ἐγώ δέν παρακαλώ τόν Θεο νά παω στον Παράδεισο. 
Τον παρακαλώ να με βοηθάη νά μην Τον στενοχωρώ με τήν συμπεριφορά μου. 

Όμως, ἂν πάω στην κόλαση, δεν θά λυπήσω τον Θεό; 

Επομένως, οὔτε αὐτό θά γινη, ἀφού Τόν παρακαλώ να με βοηθήση νά μην Τον στενοχωρῶ.

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης

Άγιος Παΐσιος: «Αν υπήρχε ΜΕΤΑΝΟΙΑ, τα πράγματα θα είχαν τακτοποιηθεί. Ο Θεός να βάλει το χέρι Του!»

«ΝΑ ΖΗΤΟΥΜΕ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΝ ΨΥΧΡΩ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΚΟ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΧΕΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΤΟΥ ΔΩΣΑΜΕ ΠΟΛΛΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ. ΑΝ ΥΠΗΡΧΕ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΘΗ. ΜΠΟΡΕΣ, ΜΠΟΡΕΣ ΘΑ ΠΕΡΝΟΥΜΕ. Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ»

– Γέροντα, τι μπορεί να βοηθήση σήμερα περισσότερο τον κόσμο;
– Σήμερα, αν διδασκόταν η μετάνοια στον κόσμο, μόνον αυτή θα μπορούσε να βοηθήση.
– Μήπως οι δοκιμασίες, Γέροντα, γίνονται αφορμή να πλησιάσουν οι άνθρωποι στον Θεό;
– Όσοι έχουν καλή διάθεση βοηθιούνται από τις δοκιμασίες· όσοι δεν έχουν, τα βάζουν με τον Θεό, βρίζουν κ.λπ. Το κακό είναι ότι δεν λένε «ήμαρτον», αλλά βασανίζονται. Μεγάλη εξουσία έχει ο διάβολος στον κόσμο. Του δώσαμε πολλά δικαιώματα. Πως έγινε ο σημερινός άνθρωπος! Το κακό είναι ότι εμποδίζει την Θεία επέμβαση, γιατί δεν έχει μετάνοια. Αν υπήρχε μετάνοια, τα πράγματα θα είχαν τακτοποιηθή. Μπόρες, μπόρες θα περνούμε! Ο Θεός να βάλει το χέρι Του! Να ζητούμε μετάνοια για όλον τον κόσμο και για όσους εν ψυχρώ κάνουν κακό στην Εκκλησία και δεν έχουν σκοπό να διορθωθούν, να τους δίνη ο Θεός μετάνοια και έπειτα να τους παίρνει.
Εγώ συνέχεια συνιστώ μετάνοια και εξομολόγηση, για να χάση τα δικαιώματα ο διάβολος, να κοπούν οι εξωτερικές δαιμονικές επιδράσεις. Θέλουν τράνταγμα οι άνθρωποι, να καταλάβουν, να μετανοήσουν.
Είδατε οι Ισραηλίτες με τι απλότητα προσευχήθηκαν;

Γέροντας Παΐσιος: «Οι Τούρκοι Θα Μας Χτυπήσουν, Αλλά Η Ελλάδα…»


Ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, είχε κατά καιρούς μιλήσει σε πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι τον επισκέπτονταν, για ό,τι βλέπουμε σήμερα στο Αιγαίο και για ό,τι άλλο πρόκειται να δούμε.

Διαβάστε μερικά εξόχως αποκαλυπτικά σημεία, που αφορούν στις σχέσεις με την Τουρκία, η οποία όπως έλεγε με απόλυτη βεβαιότητα και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός «θα μας επιτεθεί ύπουλα ως τα «Εξαμίλια»».

Τα αποσπάσματα που ακολουθούν είναι από το βιβλίο του Νικολάου Ζουρνατζόγλου «Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, 1924 – 1994», εκδόσεις Αγιοτόκος Καππαδοκία.

Ο Γέρων Παΐσιος για Τουρκία, Πόλη, Αιγαίο

«Οι Τούρκοι τα κόλλυβα τα έχουν στη μέση τους. Θα πάθουν μεγάλο κακό. Τότε θα επέμβη από πάνω ο Ρώσος και θα γίνει όπως τα λέει η προφητεία του Αγίου Κοσμά.

Οι μεγάλοι θα φροντίσουν… Την Κωνσταντινούπολη οι Έλληνες πρέπει να τη φυλάξουν. Και, έτσι, ο Θεός θα τη χαρίσει σε μας. Θα μας βοηθήσει ο Θεός, γιατί είμαστε Ορθόδοξοι».

«Η Τουρκία θα διαλυθεί και, μάλιστα, θα τη διαλύσουν οι ίδιοι οι σύμμαχοι».

«Άντε, άντε, δε θα είμαι να σε καμαρώσω στην προέλαση, όταν θα προελαύνει ο ελληνικός στρατός για την Κωνσταντινούπολη».

«Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είχε δίκιο που είπε για τα «Εξαμίλια», διότι τα «Εξαμίλια» δεν είναι ούτε χωριά, ούτε πόλεις, αλλά είναι τα έξι ναυτικά μίλια, η ζώνη των έξι μιλίων που περιβάλλει τα παράλια της Ελλάδας

και κάθε νησί μας. «Εξαμίλι» είναι κάθε σημείο που απέχει έξι μίλια από τις ακτές της Ελλάδας, χερσαίες ή νησιωτικές. Εκεί, λοιπόν, θα γίνει εκείνο που είπε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός».

«Όταν ο τουρκικός στόλος ξεκινήσει να κατευθύνεται κατά της Ελλάδος και φθάσει στα έξι μίλια, πράγματι θα καταστραφεί. Θα είναι η ώρα που θα έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους.

Αλλά, αυτό δε θα γίνει από εμάς. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Το «Εξαμίλι» θα είναι η αρχή του τέλους…
Μετά θα αρχίσουν όλα τα γεγονότα, που θα καταλήξουν στο να πάρουμε την Πόλη…
Την Πόλη θα μας τη δώσουν…..

Θα γίνει πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας. Στην αρχή, οι Τούρκοι θα νομίσουν ότι νικάνε, αλλά αυτό θα είναι η καταστροφή τους. Οι Ρώσοι, τελικά, θα νικήσουν και θα πέσει η Πόλη στα χέρια τους. Μετά θα την πάρουμε εμείς…… Θα αναγκασθούν να μας τη δώσουν…».

Οι Τούρκοι «θα καταστραφούν. Θα σβήσουν από το χάρτη, διότι είναι ένα έθνος, το οποίο δεν προέκυψε από την ευλογία του Θεού.

Από τους Τούρκους το 1/3 θα πάει από όπου ξεκίνησαν, στα βάθη της Τουρκίας, το 1/3 θα σωθεί, διότι θα έχει εκχριστιανισθεί και το τελευταίο 1/3 θα σκοτωθεί στον πόλεμο αυτόν….». ( πρόκειται για τη γνωστή Προφητεία του Αγίου Κοσμά).

«Δεν ήθελα τίποτα άλλο. Να με κρατούσε ο Θεός ακόμη λίγα χρόνια στη ζωή, για να έβλεπα την πατρίδα μου μεγαλωμένη. Θα μεγαλώσει…».

«Η Τουρκία θα διαμελισθεί. Ο διαμελισμός αυτός σίγουρα μας ικανοποιεί και μας συμφέρει ως κράτος. Έτσι θ΄ απελευθερωθούν τα χωριά μας, οι αλύτρωτες πατρίδες. Η Κωνσταντινούπολη θα ελευθερωθεί, θα ξαναγίνει ελληνική. Θα ξαναλειτουργήσει η Αγία Σοφία».

«Η Τουρκία θα διαμελισθεί σε 3-4 κομμάτια. Ήδη έχει αρχίσει η αντίστροφή μέτρηση. Εμείς θα πάρουμε τα δικά μας εδάφη, οι Αρμένιοι τα δικά τους και οι Κούρδοι τα δικά τους. Το κουρδικό θέμα έχει ήδη δρομολογηθεί.

Αυτά θα γίνουν, όχι τώρα, αλλά σύντομα, όταν θα πάψει αυτή γενιά που κυβερνάει την Τουρκία και θα αναλάβει νέα γενιά πολιτικών. Τότε θα γίνει ο διαμελισμός της Τουρκίας.

Πολύ σύντομα οι προσευχές που γίνονται κάτω από την επιφάνεια της γης, θα γίνονται επάνω στη γη και τα κεράκια που ανάβονται κάτω, θα ανάβονται επάνω (εννοούσε τους Κρυπτοχριστιανούς)….Πίστη και ελπίδα στο Θεό να υπάρχει και θα χαρούν πολλοί. Όλα αυτά θα γίνουν μέσα στα χρόνια αυτά. Έφτασε ο καιρός».

«Οι Εγγλέζοι και οι Αμερικάνοι θα μας παραχωρήσουν την Κωνσταντινούπολη. Όχι γιατί μας αγαπάνε, αλλά γιατί αυτό θα συμπλέει με τα συμφέροντά τους».

Οι Τούρκοι «θα κάνουν μόνο μία πρόκληση στην Ελλάδα, που θα έχει σχέση με την αιγιαλίτιδα ζώνη. Και εμάς θα μας πιάσει πείνα. Θα πεινάσει η Ελλάδα.

Και επειδή θα κρατήσει αυτή η μπόρα κάποιο διάστημα, μήνες θα είναι, “θα πούμε το ψωμί ψωμάκι”». Και άλλη φορά έλεγε … «Να έχετε ένα κτηματάκι και λίγο να το καλλιεργήτε. Κοντά σε σας, θα βοηθήσετε και κάποιον που δε θα έχει».

«Όταν ακούσεις στην τηλεόραση να γίνεται θέμα για τα μίλια, για την επέκταση των μιλίων (της αιγιαλίτιδας ζώνης) από 6 σε 12 μίλια, τότε από πίσω έρχεται ο πόλεμος.

Ακολουθεί….Μετά την πρόκληση των Τούρκων, θα κατεβούν οι Ρώσοι στα Στενά. Όχι για να βοηθήσουν εμάς. Αυτοί θα έχουν άλλα συμφέροντα.

Αλλά, χωρίς να το θέλουν, θα βοηθάνε εμάς. Τότε, οι Τούρκοι για να υπερασπισθούν τα Στενά, που είναι στρατηγικής σημασίας, θα συγκεντρώσουν εκεί και άλλα στρατεύματα.

Παράλληλα δε, θα αποσύρουν δυνάμεις από καταληφθέντα εδάφη. Όμως, θα δουν τότε τα άλλα κράτη της Ευρώπης, συγκεκριμένα η Αγγλία, η Γαλλία, η Ιταλία και άλλα έξι – εφτά κράτη της ΕΟΚ, ότι η Ρωσία θα αρπάξει μέρη, οπότε θα πουν: “Δεν πάμε κι εμείς εκεί πέρα, μήπως πάρουμε κανένα κομμάτι;” Όλοι, όμως θα κυνηγούν τη μερίδα του λέοντος.

Έτσι θα μπουν και οι Ευρωπαίοι στον πόλεμο…..Θα βγάλει η (ελληνική) κυβέρνηση απόφαση να μη στείλη στρατό. Θα κρατήσει στρατό μόνο στα σύνορα. Και θα είναι μεγάλη ευλογία που δε θα πάρει μέρος. Γιατί , όποιος πάρει μέρος σ΄ αυτόν τον πόλεμο (εν. τον ευρωπαϊκό), χάθηκε…».

«Οι Τούρκοι θα μας χτυπήσουν, αλλά η Ελλάδα δε θα πάθει μεγάλη ζημιά. Δε θα περάσει πολύς καιρός μετά την επίθεση των Τούρκων στη χώρα μας και τότε οι Ρώσοι θα κτυπήσουν τους Τούρκους και θα τους διαλύσουν. Όπως ένα φύλλο χαρτί που το χτυπάς και διαλύεται, έτσι και οι Τούρκοι θα διαλυθούν.

Το 1/3 από αυτούς θα σκοτωθεί, το 1/3 θα εκχριστιανισθούν και το 1/3 θα πάει στην Κόκκινη Μηλιά. Η χρησιμοποίηση των νερών του Ευφράτη για αρδευτικά έργα από τους Τούρκους θα είναι μια προειδοποίηση ότι άρχισε η προετοιμασία του μεγάλου πολέμου που θα ακολουθήση» 1991.

«Μετά τη διάλυση της Τουρκίας, η Ρωσία θα συνεχίσει τον πόλεμο μέχρι τον Περσικό Κόλπο και θα σταματήσουν τα στρατεύματά της έξω από την Ιερουσαλήμ.

Τότε οι δυτικές δυνάμεις θα δώσουν προθεσμία στους Ρώσους για να αποσύρουν από τα μέρη αυτά τα στρατεύματά τους, τόσο χρόνο όσο χρειάζεται για να γίνουν τα λάχανα, δηλαδή 6 μήνες. Η Ρωσία, όμως, δε θα αποσύρει τις δυνάμεις της.

Και τότε οι δυτικές δυνάμεις θα αρχίσουν να συγκεντρώνουν στρατεύματα, για να επιτεθούν στους Ρώσους. Ο Πόλεμος που θα ξεσπάσει θα είναι Παγκόσμιος και θα έχει ως συνέπεια να χάσουν οι Ρώσοι. Θα ακολουθήσει μεγάλη σφαγή. Οι μεγαλουπόλεις θα γίνουν παραγκουπόλεις. Εμείς, οι Έλληνες, δεν θα συμμετάσχουμε στον παγκόσμιο πόλεμο.».

«Η διοίκηση της Πόλης , από μας, θα είναι και στρατιωτική και πολιτική».«Εσύ (είπε σε νεαρό φοιτητή του Πολυτεχνείου Ξάνθης), ως πολιτικός μηχανικός, θα συμβάλεις στην ανοικοδόμηση της Πόλης, γιατί η Πόλη θα ανοικοδομηθεί από την αρχή».

Πηγή: Νικολάου Ζουρνατζόγλου «Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, 1924 – 1994», εκδόσεις Αγιοτόκος Καππαδοκία

Πηγη dogma.gr