.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ευδοξία Αυγουστίνου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ευδοξία Αυγουστίνου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ἔργα καὶ ἡμέραι τῆς παποσύνης



Γράφει η Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος – Θεολόγος

Ἀνακοινώθηκε ἐπίσκεψη τοῦ πάπα στήν πατρίδα μας, προκειμένου νά τιμήσει μέ τήν παρουσία του τούς ἑορτασμούς γιά τά 200 χρόνια ἀπό τήν ἐθνική μας παλιγγενεσία. Εἶναι γνωστό ὅτι γιά χί­λια χρόνια δέν εἶχε ἔλθει πάπας στήν Ἑλ­λάδα. Τό 2001 μᾶς ἐ­πισκέ­φθη­κε ὁ προ­ηγού­μενος πά­πας Ἰωάννης Παῦλος Β´ καί τό 2016 ὁ νῦν πάπας ἦρθε στήν ὄ­μορφη Λέσβο μας. Αὐθόρμητα ἡ σκέ­ψη ἀνασύρει ἀπό τή μνήμη μας «ἔργα καί ἡμέρες» τῆς παποσύνης πού σημάδεψαν τήν ἱ­στορία μας:
Ὁ πάπας εἶναι πράγματι ὄχι μόνον μεγάλος αἱρετικός ἀλλά καἰ αἱρεσιάρχης, δηλαδή ἀρχηγός αἵρεσης, τήν ὁποία οἱ προκάτοχοί του δημιούργησαν καί ἐπέβαλαν βίαια, ἐνῶ ὁ ἴδιος τήν προασπίζεται.
Ἡ συγκεκριμένη αἵ­ρεση τοῦ παπισμοῦ (ἀ­λά­θητο, πρωτεῖο, filioque, τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, ἡ χρήση ἄζυμου ἄρ­του στή θεία Εὐχαριστία, τό δόγμα τῆς ἀσπίλου συλλήψεως τῆς Θεοτόκου κ.ἄ.) ἀπέσπασε ἀπό τή μία, ἁγία καί καθολική Ἐκκλησία τό 1054 τό μεγαλύ­τερο κομμάτι, τό δυτικό. Στό με­τα­ξύ συχνά ἀκοῦ­με τούς Οἰ­κου­με­νι­στές νά χρησιμοποιοῦν τόν λόγο τοῦ Κυρίου «ἵ­να ἓν ὦ­σι», γιά νά προωθήσουν στούς ὀρ­θοδόξους τά φιλενω­τικά σχέδιά τους· λησμονοῦν, ὅμως, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκ­κλησία πάντα πε­ριμένει τόν ὑπαίτιο τοῦ κατακερματισμοῦ τῆς Χριστιανοσύνης νά ἀ­ποκηρύξει τίς πλάνες του καί νά ἐ­­πανέλθει στήν Ὀρθοδοξία.
Τό Βατικανό χρησιμοποιοῦσε τή βία τῶν πολέμων καί τῆς ἐξουσίας γιά τήν ἐπίτευξη τῶν στόχων του. Μετερ­χό­μενο αὐτές τίς μεθόδους δέν ἄφησε περιθώρια στούς χριστιανούς τῆς Δυτικῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας νά ἐπιλέξουν ἐλεύθερα ἀνάμεσα στήν ἐγωι­στική αἵρεσή του καί στή γνήσια πίστη τοῦ Χριστοῦ.
Μέ τίς Σταυροφορίες καταλύθηκε καί διασπάσθηκε ἡ ἀνατολική Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία. 
Ὁ πάπας Ἰννοκέντιος Γ΄ εἶναι ὁ πρῶτος πάπας ὁ ὁποῖος διέταξε Σταυροφορία ἐναντίον ἄλλων χριστια­νῶν. Μετά τήν κατάληψη τῆς Βα­σιλεύου­σας -στή λεηλασία της πρωτοστατοῦσε ὁ λατινικός «κλῆρος»- μετεῖχε στή διανομή τῶν λαφύρων κι ἔγραφε πρός τόν αὐτοκράτορα τῆς Νίκαιας Θεόδωρο Λάσκαρη ὅτι «οἱ Λατῖνοι ὑπῆρ­ξαν ὄργανο τῆς Θεί­ας Προνοίας, πού τιμώρησε τούς Ἕλληνες γιά τήν ἄρνησί τους νά δεχθοῦν τήν ἡγεσία τῆς Ρωμαϊκῆς Ἐκκλησίας»1. Σέ ὁ­λόκληρη τή Δύση ἔψαλαν ὕμνους, γιά νά πανηγυρίσουν τήν πτώ­ση τῆς «μεγάλης ἀνίερης πόλεως»2.
Δέκα χρόνια μετά τήν ἅλωση τῆς Πόλης, τό 1463, ὁ πάπας Πίος Β´ συ­νέ­ταξε μακρότατη ἐπιστολή πρός τόν σουλτάνο Μεχμέτ Β´ τόν Πορθητή, στήν ὁ­ποία σημείωνε ὅτι τόν ἀναγνώριζε ὡς διάδοχο τῶν βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων καί τοῦ πρότεινε νά γίνει χριστιανός καί νά εἶναι ὑποτελής του. Ἐπίσης τοῦ δήλωνε ὅτι θά τοῦ προσέφερε «τόν ἰσχυ­ρό βραχίονά του», προκειμένου νά τι­μωρη­θοῦν ἐκεῖ­νοι πού εἶχαν ἐπαναστατήσει ἐναντίον τῆς «Kαθολικῆς Ἐκ­κλη­σίας», ὑπονοώ­ντας τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλη­σία τῆς Ἀνατολῆς. Εἶχε τήν ἐντύπωση ὅτι οἱ Ὀθω­μανοί εἶχαν καταπνίξει τήν «αἱρετική» Ἀ­νατολή καί ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία ἀποτελοῦσε παρελθόν πιά καί θρι­αμβο­λογοῦσε!3.
Κατά τή διάρκεια τῆς Ὀθωμανοκρατίας, ἄν καί πληροφοροῦνταν ὁ πο­ντίφηκας γιά τόν βαρύ ζυγό τῆς δου­λεί­­ας, δέν προέβη σέ κανένα διάβημα συμπαράστασης πρός τούς ὀρθοδόξους, σέ καμιά διαμαρτυρία πρός τήν «Ὑψηλή Πύλη». Ἀ­ντί­θετα, μέ τήν ἀνοχή τῶν Ὀ­θωμανῶν ἔ­στελνε μισιονάριους, πού ὄργωναν τήν Ἑλλάδα προσπαθώντας νά προσηλυτίσουν τούς ὑπόδουλους Ρωμιούς.
Ὅσον ἀφορᾶ στή στάση τῶν παπικῶν στήν Ἐπανάσταση, ἀφιερώθηκε ἰδιαίτερο ἄρθρο4 πού ἀναφέρεται στήν ἀν­θελληνικότητά τους καί στή σύμπρα­ξή τους μέ τόν κατακτητή.
Καί μετά τήν ἀπελευθέρωση τό Βατικανό δροῦσε ἀπόλυτα ἀνθελληνικά. Ἡ Βαβαροκρατία ἐκτελοῦσε πιστά τά πα­ραγ­γέλματά του γιά τήν ἅλωση τῆς Ἐκ­κλησίας τῆς Ἑλλάδος. 
Τήν τραγική εἰ­­κόνα παρουσιάζει εὔγλωττα μέ τόν δικό του μοναδικό τρόπο ὁ Μακρυγιάννης: «Ἀφάνισαν ὅλως διόλου τά μοναστήρια καί οἱ καημένοι οἱ καλόγηροι, ὅπου ἀφανίσθησαν εἰς τόν ἀγώνα, πε­θαί­νουν τῆς πείνας, μέσα στούς δρόμους, ὁπού αὐτά τά μο­να­στήρια ἦταν τά πρῶτα προπύργια τῆς Ἐπανάστασής μας». Τό 1833 ἀ­πό τά 593 μοναστήρια διέλυσαν τά 412, ὅλα ὅσα εἶ­χαν κάτω ἀπό ἕξι μοναχούς. Οἱ ἐ­γκα­τα­βι­οῦντες σ᾽ αὐτά μοναχοί ἐ­κτο­πί­σθηκαν βίαια, ἐνῶ ἡ περιουσία τους κρατικοποιήθηκε. Τήν ἑπόμενη χρο­νιά περιόρισαν σέ τρία τά γυναικεῖα μοναστήρια· στό καθένα ἀπό αὐτά οἱ μοναχές δέν ἔ­πρεπε νά ὑ­περβαίνουν τίς 40. Σέ περίπτωση ὑπέρβασης, θά ἔ­πρε­πε νά ἐπα­νέλθουν στήν κοσμική ζωή5.
Τό 1919, μετά τό τέλος τοῦ Α΄ Πα­γκοσμίου Πολέμου, τήν ἥττα τῆς Γερ­­μα­νίας καί τῆς Τουρκίας, ὅταν ὁ συμμα­χικός καί ἑλληνικός στόλος κατέλαβε τήν Κωνσταντινούπολη, οἱ Βρεττανοί συζητοῦσαν τήν ἀπόδοση τῆς Κωνσταντινούπολης στήν Ἑλλάδα, στήν ὁποία καί ἀνῆ­­κε. Τότε τό Βατικανό δήλωνε ὅτι προτιμοῦσε «νά βλέπει τήν ἡ­μι­σέληνο πάνω στήν Ἁγία Σοφία παρά τόν ἑλληνικό σταυ­ρό!». Μέ ἄλλα λόγια ὅτι προτιμᾶ τό Ἰσλάμ ἀπό τόν Χριστιανισμό.

Λίγο ἀργότερα, κατά τή Μικρασια­τι­κή Καταστροφή τοῦ 1922, ἀφοῦ οἱ Δυ­τικοί -Ἄγ­γλοι, Γάλλοι, Ἰταλοί, Ἀμερικανοί, Γερ­μα­νοί κτλ.- ἐνίσχυσαν τούς Τούρ­κους μέ κάθε τρόπο, ὁ πάπας ἔστειλε πρῶτος συγχαρητήριο τηλεγράφημα στόν Κεμάλ Ἀτατούρκ, τόν σφαγέα τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου, τῆς Μ. Ἀσίας καί τῶν ἄλλων ἑλ­ληνικῶν περιοχῶν6.
Δέν λησμονοῦμε, ἐπίσης, ὅτι πρίν ἀπό λίγα χρόνια τό Βατικανό ἁγιοποίησε τόν Στέπινατς, τόν σφαγέα 800.000 ὀρ­θόδοξων ἀδελφῶν μας Σέρβων.
Κατά τήν περίοδο τῆς Κατοχῆς οἱ σύμμαχοι, κάνοντας δῆθεν ἀποκλεισμό τῶν Γερμανῶν, δέν ἐπέτρεπαν στά πλοῖα νά φέρουν τρόφιμα στόν Πειραιᾶ, μέ ἀ­ποτέλεσμα οἱ μέν κατακτητές νά παίρνουν τίς σοδειές τῶν Ἑλλήνων οἱ δέ Ἕλ­­ληνες κατά χιλιάδες νά πεθαίνουν ἀπό τήν πείνα. Τότε ὁ νούντσιος, ἐκ­πρόσω­πος τοῦ πάπα καί μετέπειτα πά­πας, ἐπισκέφθηκε τόν ἀρ­χιεπίσκοπο Δα­μασκηνό καί τοῦ πρότεινε ἡ ἑλληνική Ὀρ­θοδοξία νά ὑποταχθεῖ στόν παπισμό, ὁπότε ἐκεῖ­νος θά ἐπι­τρέψει νά ἔλθουν τροφές στόν Πειραιᾶ. Ὁ προκαθήμενος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος με­τά βδελυγμίας ἀπέρριψε τήν πρόταση. Ὁ πά­πας δέν συγκινήθηκε, τά πλοῖα μέ τό σιτάρι δέν ἦρθαν στόν Πειραιᾶ καί ὁ λαός μας πέθαινε ἀπό τήν πεῖνα7.
Δέν ξεχνοῦμε ἀκόμη τίς πασχάλιες εὐχές τοῦ πάπα κάθε χρόνο στή «μακεδονική» γλώσσα, πού ἐνθάρρυναν τόν ἐπεκτατισμό τῶν Σκοπιανῶν!

Ὁ σημερινός πάπας δέν τολμᾶ οὔτε τήν πατρίδα του, τήν Ἀργεντινή, νά ἐπισκεφτεῖ, καθώς τόν περιμένουν οἱ οἰ­κεῖ­οι τῶν 30.000 βασανισθέντων καί ἐξαφα­νισθέντων πολιτῶν καί οἱ ὀργισμένες μάνες τῶν θυμάτων τοῦ ἀνατριχιαστικοῦ παιδομαζώματος τοῦ ἀπάνθρωπου καθεστῶτος Βιντέλα!8

Μετά ἀπό ὅ­λα τά παραπάνω, μέ ποιά αἰσθήματα θά μπορούσαμε ἐμεῖς νά ὑποδεχτοῦμε τόν πά­πα Φραγκίσκο Χόρχε Μπερ­γκόλιο στήν ὀρ­θόδοξη Ἑλλάδα;


Μεθοδίου Γ. Φούγια, Μητροπολίτου Πισιδίας, «Ἕλ­λη­νες καί Λατῖνοι», Α.Δ.Ε.Ε., Ἀ­θήνα, σ. 278.
Στῆβεν Ράνσιμαν, Περιοδικό «Ῥε­σάλτο», τεῦχος Ἀπριλίου 2009.
Βλ. Pii Secundi Pontificis Maximi ad illustrem Mahumetem Jurcorum imperato­rem epistola, Gerardus de Lisa, 1475.
Ἀρχιμανδρίτη Δοσιθέου, Ἡ κατάρα τῆς Βαυαροκρατίας στήν Ἑλλαδική Ἐκ­κλησία.
Γεώρ­γιος Παπαδᾶκος «Ὀρθόδοξος Τύ­πος», 26/04/2016· Ἐπιστολή Κα­βαλιω­τῶν διά τοῦ Σεβασμιωτάτου Φιλίππων, Νεαπόλεως καί Θάσου πρός τόν Οἰκ. Πα­τρι­άρχη 14/7/ 2021.
Γεώργιος Παπαδᾶκος «Ὀρ­θόδοξος Τύ­πος», 26/04/2016.
enikos.gr, 15/3/2013, Τό ἄγνωστο πρόσω­πο τοῦ Πάπα Φραγκίσκου· new­sit, 14/ 3/2013, Ὁ Πάπας Φραγκίσκος καί ἡ χούντα τοῦ Βιντέλα· Μητροπολίτου Πειραι­ῶς, Γιατί εἶναι ἀνεπιθύμητος ὁ κ. Φραγκίσκος γιά τούς ἑορτασμούς γιά τήν Ἐθνική μας Παλιγγενεσία;

Ανατροπή του Ευαγγελίου με την ..."ανοχή" των εκκλησιαστικών ηγετών!

Καί νέα χείρων «ὕβρις»

«Νά δοῦμε ἀκόμα ποῦ θά φτάσουμε! Δέν ἀφήσαμε βρωμιά, δέν ἀφήσαμε σιχαμένη πράξη πού νά μήν τήν κάνουμε, δέν ἀφήσαμε πονηρό διαλογισμό πού νά μήν τόν ποῦμε ἤ νά μήν τόν γράψουμε μέ τή μεγαλύτερη ἀδιαντροπιά. Ξεχαλινωθήκαμε πιά ὁλότελα. Γινήκαμε ἕνα τρελλό κοπάδι, πού μᾶς σαλαγᾶ ὁ διάβολος μέ μιά βουκέντρα κι ἐμεῖς τρέχουμε λαχανιασμένοι... », ἔγραφε πρίν ἀπό μερικά χρόνια ὁ Φώτης Κόντογλου. 

Ἀλήθεια, μποροῦσε κανείς νά φανταστεῖ ὅτι θά φτάναμε τόσο σύντομα σέ τέτοιο σημεῖο παρακμῆς καί ἀπόπτωσης! Μέ νόμο τοῦ κράτους ἀλλάζει κανείς φύ­λο μέ μία ἁπλή αἴτηση, μέσα σέ λίγα λε­πτά! Τήν ἀλλαγή αὐτή μάλιστα μποροῦν νά τήν ἐπιχειρήσουν ἀκόμη καί δεκαπεντάχρονοι ἔφηβοι! Ἐπιπλέον, ἔχει κανείς τή δυνατότητα νά ἀλλάξει φύλο ὄχι μό­νο μία φορά. Ἄν μετά ἀπό κάποιο χρονι­κό διάστημα τό μετανιώσει, μπορεῖ καί πάλι νά ἀλλάξει μέ τήν ἴδια συνοπτική διαδικασία! Ἔτσι, πλέον δημιουργεῖται ἀναστάτωση καί σύγχυση μέ τήν τόσο ἐ­πιπόλαιη θεσμοθέτηση νόμου, ὁ ὁποῖος ἀντιβαίνει πρός τή φυσιολογία, τήν ὀν­τολογία καί τή βιολογία τοῦ ἀνθρώπου καί ὁδηγεῖ στήν ὁμοφυλοφιλία.
Ἀνατρέχοντας στήν ἁγία Γραφή, ἀπό τό πρῶτο κιόλας κεφάλαιο τῆς Γενέσεως πληροφορούμαστε ὅτι ὁ Θεός, πού «ἐποίησε» τά πάντα «καλὰ λίαν», «ἐποίησε» τήν κορωνίδα τῆς δημιουργίας «τὸν ἄν­θρωπον, κατ’ εἰκόνα Θεοῦ...» (1,31). Τόν ἔ­πλασε μέ ἰδιαίτερο τρόπο καί τόν προί­κισε μέ χαρίσματα καί δυνατότητες πού, ἐάν τίς ἀξιοποιήσει σωστά, μπορεῖ νά φτάσει στήν κατά χάρη θέωση. Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε, ὡς «ἄρσεν καὶ θῆλυ» (Γέ 1,26), μέ σκοπό νά γίνει συνδημιουργός τοῦ Θεοῦ. Μέ τόν τρόπο αὐτό ὁ πανάγαθος Κύριός μας ἐξασφάλισε μιά ἁρμονική κοινωνία μέ ψυχικά ἰσορροπημένους καί εὐτυχισμένους ἀνθρώπους. Τώρα, ὅμως, τό ψηφισθέν νομοθέτημα καταστρατηγεῖ τόν νόμο τοῦ Θεοῦ, ἀναιρεῖ τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας καί πλήττει εὐθέ­ως αὐτό τό κύτταρο τῆς κοινωνίας, τήν οἰκογένεια, τήν ὁποία καί ὑπονομεύ­ει. 
Δυστυχῶς, οἱ ὁρισθέντες ἀπό τόν λαό γιά τήν εὐημερία τοῦ τόπου ταγοί μας -ἀντί νά σκύψουν μέ ὑπευθυνότητα καί νά ἐπιλύσουν τά οὐσιαστικά προβλήματα τοῦ τόπου μας- ψήφισαν, χωρίς νά λάβουν ὑπ᾽ ὄψη τους ὅτι ἕνα τέτοιο νομοθέτημα μπορεῖ νά λειτουργήσει προτρε­πτικά, καθώς πολλοί ἔφηβοι ἔχουν γενικά χαμηλή αὐτοεκτίμηση καί βρίσκονται στήν περίοδο τῶν ἐσωτερικῶν ἀνα­- ζητήσεων καί ἀνακατατάξεων. Οὔτε ὑ­πολόγισαν τίς σοβαρές ἐπιπτώσεις στήν ψυχολογία καί στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν, τά ὁποῖα θά βιώνουν τή σύγχυση φύλου, ὅταν τά ἴδια θά ἐπιχειροῦν τήν ἀλλαγή ἤ «διόρθωση» φύλου· καί ὅταν ἀργότερα γίνουν γονεῖς, θά μεταδίδουν στά παιδιά τους τήν ἴδια σύγχυση φύλου. Τώρα πιά μέσα σέ αὐτό τό ἄφυλο τοπίο, πού δημιούργησαν οἱ ἐθνοπατέρες, τή σκυτάλη τῶν συζητήσεων παίρνει ἡ «διαγραφή φύλου»!
Εὔλογα ἀναρωτιέται κανείς: Πῶς μπορεῖ νά διασφαλισθεῖ ἡ ψυχική ὑγεία τοῦ ἀλλάζοντος φύλο, τή στιγμή πού καταργεῖται ἡ ἰατρική γνωμάτευση καί ἀρ­κεῖ μία «ἁπλή δήλωση»; Τά τόσα περι­- στατικά δυστυχισμένων ὑπάρξεων πού αὐτοκτόνησαν μετά τήν ἀλλαγή φύλου δέν προβληματί­ζουν κανέναν; 
Ἄξιο ἀπορίας, ἐπίσης, εἶναι τό γεγονός ὅτι ἀγνοήθηκε ἡ φωνή τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία μέ ἀνακοίνωσή της ἐπι­σήμανε πρίν τήν ψήφιση τοῦ νομοσχεδίου σέ ὅλους τούς βουλευτές: «Τό φύλο στόν ἄνθρωπο ἀποτελεῖ ἱερή παρακαταθήκη καί ὑπηρετεῖ στή βάση τῆς ψυχο­σω­μα­τικῆς συμπληρωματικότητας τό μυ­στή­ριο τῆς ζωῆς καί τῆς ἀγάπης. Ὑπό τήν ἔννοια αὐτήν, δέν εἶναι ἐπιλέξιμο, ἀλλά ὡς δῶρο ἀποτελεῖ θεῖο χάρισμα στόν ἄν­θρωπο πού πρέπει αὐτός νά ἀξιοποιήσει γιά τόν ἁγιασμό του... Τό προτεινόμενο Νομοσχέδιο προκαλεῖ τό αἴσθημα τῆς κοινωνίας, τορπιλίζει τόν ἱερό θεσμό τῆς οἰκογένειας, ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τά χρηστά ἤθη καί τήν κοινή λογική καί κυρίως καταστρέφει τόν ἄν­θρωπο. Ἀντί νά λιγοστεύει τή σύγχυση καί τίς ψυχικές διαταραχές, θά τίς αὐξήσει καί θά δώσει διαστάσεις ἐπικίνδυνου κοινωνικοῦ φαινομένου. Ἰδίως ὅταν ἐ­πεκτείνει τίς δυνατότητές του καί μεταξύ τῶν μαθητῶν, δημιουργεῖ ἐκρη­κτική κατάσταση καί στά σχολεῖα». Καί τό Ἅγιο Ὄρος μέ ἀνακοίνωσή του ὑπογράμμισε ὅτι καταστρατηγεῖται «ἀπροκαλύπτως εἰς τήν Ὀρθό­δο­­ξον Πατρίδα μας ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ».
Ἀλλά καί ἡ Παιδοψυχιατρική Ἑταιρεία Ἑλλάδος - Ἕνωση Ψυχιάτρων Παιδιῶν καί Ἐφήβων γνωμοδότησε: «Θεω­ροῦμε καθῆκον μας νά ἐκφράσουμε τήν ἀντίθεσή μας γιά τήν ἐπέκταση τῆς δυνα­τότητας ἀλλαγῆς φύλου σέ ἄτομα αὐ­τῆς τῆς ἡλικίας (15 μέχρι τήν ἐνηλι­κίω­ση), ἡλικία ἡ ὁποία χαρακτηρίζεται ἀπό ρευστότητα τῆς διαμορφούμενης ταυ­τό­τη­τας φύλου, καθώς καί τίς ἀνησυχίες μας ὅτι ἡ ἐμπλοκή τῶν ἐν λόγῳ νέων στή διαδικασία θά ἐπιβαρύνει παρά θά βελτιώσει τήν ψυχική ἀποκατάσταση… 
Ἡ σύγχρονη ἰατρική βιβλιογραφία ἐπισημαίνει ὑψηλότερη ψυχοπαθολογία σέ ἄτομα μέ “Δυσφορία Φύλου” σέ σχέση μέ τό γενικό πληθυσμό». Προσθέτει ἀκόμη ὅτι «παρατηρεῖται ὑψηλή συννοσηρότητα κατάθλιψης καί αὐτοκτονικότητας, πού δέν ὑποχωρεῖ μέ ἰατρικές διαδικασίες ἀλλαγῆς φύλου, καί δυσφορία πού παραμένει, πα­ρά τυχόν ἐπιτυχεῖς κοινωνικές μεταβάσεις».
Ὁ καθηγητής τῆς Ἰατρικῆς κ. Σταῦ­ρος Μπαλογιάννης ἐπιβεβαιώνει: «Οἱ δομικές διαφορές στόν ἀνδρικό καί γυναι­κεῖο ὀργανισμό, ἄν παραβιαστοῦν, ὁδηγοῦν σέ σοβαρές ψυχοσωματικές διαταραχές καί εἰδικά στήν παιδική ἡλικία».
Ἀναμφισβήτητα, ἀποτελεῖ παραλογισμό καί παραφροσύνη, ἀλλά καί πρωτοφανῆ «ὕβριν» κατά τοῦ ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, νά ἔχει τήν ἀξίωση ὁ ἄνθρωπος νά ὑπερβαίνει τά ὅρια τῆς πεπερασμένης φύσεώς του. Ἀνελέητη ἀναμένεται ἡ «ἄ­τη». «Στῶμεν κα­λῶς», ἀδελφοί! 
Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ προειδοποιεῖ: «Πρὸ συντριβῆς ἡγεῖ­ται ὕβρις, πρὸ δὲ πτώματος κακοφροσύνη» (Πα 16,18). 
Ποῦ, λοιπόν, πᾶμε; Ὁδεύουμε ὁ­λο­τα­χῶς πρός τήν αὐτοκαταστρο­φή μας, ὅ­πως συνέβη μέ τά Σόδομα καί τά Γόμορα στήν Παλαιά Διαθήκη; Τελικά, στήν πατρίδα μας, πού κάθε γωνιά της εἶναι ποτισμέ­νη καί μυρωμένη μέ ἅγια αἵμα­τα ἡρώων καί μαρτύρων, δέν θά πρέπει νά μείνει τίποτε ὄρθιο; Τά πάν­τα πρέπει νά γκρεμιστοῦν στό ὄνο­μα τοῦ «ἐκσυγχρονισμοῦ» καί τῆς δῆθεν προόδου; Θά πρέπει νά ἰσοπεδωθεῖ καί νά ἀφανιστεῖ ἀκόμη καί αὐτό τό ἀνθρώπινο πρόσωπο ὡς «εἰκόνα τοῦ Θεοῦ»; Εἶναι φοβε­ρό! Ἡ Ἑλλάδα χάνεται, ἀρ­γοπε­θαί­νει! 
Ἡ ἔνδοξη πατρίδα μας σβήνει μέ τήν εὐθύνη καί ἀνοχή ὅλων μας! 
Ἄς μήν αὐταπατόμαστε! Κανείς μας δέν μπορεῖ νά κοροϊδεύει οὔτε τή συνείδησή του οὔτε τόν Θεό! «Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται» (Γα 6,7). Καιρός νά μετανοήσουμε ὅλοι! Διαφορετικά ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἀποκαλύπτει: «τοῖς δὲ δειλοῖς καὶ ἀπί­στοις καὶ ἐβδελυγμένοις καὶ φονεῦ­σιν καὶ πόρνοις καὶ φαρμακοῖς καὶ εἰδωλολάτραις καὶ πᾶσιν τοῖς ψευδέσιν τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λί­μνη τῇ καιομένη ἐν πυρὶ καὶ θείῳ, ὃ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος» (Ἀπ 21,8).

Εὐδοξία Αὐγουστίνου. Φιλόλογος - Θεολόγος