.
Εξώδικη διαμαρτυρία της "ΕΞΟΔΟΥ" προς τον Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης για τις ύβρεις του κατά των χριστιανών
Η «ΕΞΟΔΟΣ» ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ ΕΞΩΔΙΚΟ
ΣΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ.
ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΒΡΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΨΗΦΙΑΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ.
Η «Πανελλήνια Κίνηση κατά του Ψηφιακού Ολοκληρωτισμού» άκουσε με λύπη όσα αμετροεπώς δήλωσε ο Σεβ. Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος κατά τη διάρκεια δεξίωσης στο αστυνομικό μέγαρο, η οποία διοργανώθηκε για τον εορτασμό του προστάτη της Ελληνικής Αστυνομίας, Αγίου Αρτεμίου.
Αποκάλεσε όσους αντιστέκονται στην ψηφιακή σκλαβιά της Νέας Τάξης Πραγμάτων «ψυχοπαθείς»! (δείτε εδώ το video με τίς δηλώσεις του )
Έτσι, κατά τον Μητροπολίτη, «ψυχοπαθείς» είναι και όσοι παγκοσμίως τοποθετούνται κατά της ψηφιακής ταυτότητας και της αριθμοποίησης που συνεπάγεται, όντας τεκμηριωμένα προβληματισμένοι για τους κινδύνους που αυτά τα ηλεκτρονικά μέσα γεννούν για τις ελευθερίες τους και την ιδιωτικότητα.
Επομένως «ψυχοπαθείς» είναι το 49, 6% των Ελβετών που σε δημοψήφισμα τον παρελθόντα Σεπτέμβριο 2025 τάχθηκε κατά των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων, ανησυχώντας για την προσωπική τους ελευθερία. Καλό είναι να υπενθυμίσουμε στον Μητροπολίτη ότι ναι μεν πλειοψήφησε οριακά η αντίθετη άποψη, αλλά οι ηλεκτρονικές ταυτότητες θα είναι προαιρετικές. Δηλαδή ό,τι και η «ΕΞΟΔΟΣ» απαιτεί από την Κυβέρνηση (Η είδηση εδώ: https://www.ertnews.gr/eidiseis/elvetia-egkrithike-oriaka-to-sxedio-gia-tis-ilektronikes-taytotites/).
«Ψυχοπαθείς» είναι κατά τον Μητροπολίτη και τα 3 περίπου εκατομμύρια Βρετανών πολιτών που μέχρι σήμερα έσπευσαν να δηλώσουν με επώνυμες υπογραφές στην πλατφόρμα του Κοινοβουλίου τους την σθεναρή αντίθεσή τους στις ηλεκτρονικές ταυτότητες που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός Στάρμερ. (Η είδηση εδώ: https://meaculpa.gr/psifiakes-taytotites-anatarachi-gia-ton-kir-starmer-kathos-i-antidrasi-klimakonetai/)
Η «ΕΞΟΔΟΣ» δεν μπορούσε να αφήσει αναπάντητη αυτή την μεγάλη ύβρη του Μητροπολίτη. Η Συντονιστική της Επιτροπή, υπερασπιζόμενη το μέγα πλήθος των Ελλήνων πολιτών που αγωνίζονται τίμια και νόμιμα κατά της ηλεκτρονικής δικτατορίας, έστειλε στον Μητροπολίτη κ. Παύλο με δικαστικό επιμελητή σήμερα (24.10.2025) το ακόλουθο εξώδικο διαμαρτυρίας:
Καθηγητής Δρ Νεκτάριος Δαπέργολας: Ποιός ἄνθρωπος μέ στοιχειώδη εὐφυΐα καί στοιχειῶδες ὀρθόδοξο κριτήριο μπορεῖ νά τούς πάρει πλέον στά σοβαρά;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ
Γράφει ο Νεκτάριος Δαπέργολας
Ἀποθαυμάζοντας τό…συγκινητικά ἀγαπητικό ποιμαντικό ὕφος τοῦ ἐδῶ εἰκονιζομένου κυρίου (καί φερομένου ὡς Ὀρθοδόξου ἐπισκόπου) , νά ὑπενθυμίσουμε βεβαίως ὅτι δέν εἶναι ἡ πρώτη του φορά. Προχτές ἀποκάλεσε «ψυχασθενεῖς ζηλωτές» ὅλους ὅσους ἀντιδροῦμε στόν ψηφιακό ἐφιάλτη τῆς νέας ταυτότητας καί τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ (μέσα στούς ὁποίους ἐπίσης ὑπενθυμίζω ὅτι διαρρήδην συγκαταλέγονται δύο μητροπολῖτες, οἱ Κερκύρας καί Κυθήρων, πάνω ἀπό τό μισό Ἅγιο Ὅρος, πάμπολλα ἐπίσης μοναστήρια τοῦ ἑλλαδικοῦ χώρου καί ἀκόμη ἑκατομμύρια Ἑλλήνων πολιτῶν - πιστῶν ἀλλά καί...λιγότερο πιστῶν). εδω
Μέ παρόμοια λόγια λοιπόν χαρακτήριζε πρίν ἀπό 4 χρόνια καί ὅλους ὅσους ἀντιδρούσαμε στήν κορωνο-ἀπάτη καί στά μπόλια τοῦ θανάτου καί διαλαλοῦσε μέ κάθε τρόπο τήν ἐμπιστοσύνη του στήν...ἐπιστήμη. Ἀλλά βεβαίως δέν εἶναι καί ὁ μοναδικός.
Ἀντιθέτως, πανστρατιές ἀπό μητρο-μπολίτες καί κάθε λογῆς ἀκόμη ρασοφόρα μαντρόσκυλα τοῦ καθεστῶτος (δέν θά τό διακρίνω σέ πολιτικό καί ἐκκλησιαστικό, ἕνα πρᾶμα εἶναι) ἔχουν ξαμολυθεῖ καί πάλι, ὅπως καί τότε, καί προσπαθοῦν μέ πιέσεις, νανουρίσματα, ἀπειλές, εἰρωνίες καί ἄλλους χαρακτηρισμούς νά παρασύρουν τό ἀκατήχητο καί μπερδεμένο ποίμνιο (γιά τήν κατάσταση τοῦ ὁποίου πάλι οἱ ἴδιοι βεβαίως βασικά εὐθύνονται) νά ἀποδεχθεῖ ἕνα ἀκόμη ἐφιαλτικό, ἀντίχριστο καί πνευματικά πανώλεθρο μέτρο.
Εὐτυχῶς ὅμως εἶναι τόσο ἄγαρμπα ἐμμονικοί στίς πλάνες τους καί στόν ξεδιάντροπο ἐναγκαλισμό τους μέ τήν ἀντίχριστη πολιτεία καί τήν νεοεποχίτικη ἀτζέντα, πού ἔχουν ἀπό καιρό ἀποκαλύψει ποιόν ρόλο παίζουν πραγματικά.
Ποιός ἄνθρωπος μέ στοιχειώδη εὐφυΐα καί στοιχειῶδες ὀρθόδοξο κριτήριο μπορεῖ νά τούς πάρει πλέον στά σοβαρά;
Μόνο κομματόσκυλα, βολεμένοι παρατρεχάμενοι καί θλιβεροί χριστιανούληδες-ὑπακοούληδες μέ πνευματική βλάβη μπορεῖ πλέον νά δίνουν βάση σέ ὅσα λένε καί πράττουν ὅλοι αὐτοί οἱ ὀλετῆρες λυκοποιμένες.
Ἐμεῖς τούς ἔχουμε στείλει στή γωνία καί ἀκοῦμε μόνο τούς Ἁγίους μας...
ΕΞΟΔΟΣ Πανελλήνια Κίνηση κατά του Ψηφιακού Ολοκληρωτισμού
ΤΩΡΑ! Νέα Εξέλιξη! Ήρθε η Έξοδος! Νέα παρέμβαση για τον Προσωπικό Αριθμό!
π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: «Ἐπίσκοποι καὶ Ἡγούμενοι συντάσσονται μὲ τὴν "Ἔξοδο"»
Ἐκπομπὴ μὲ τὸν ὁσιολογιώτατο Μοναχὸ Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη, μὲ θέμα:
«Ἐπίσκοποι καὶ Ἡγούμενοι συντάσσονται μὲ τὴν "Ἔξοδο"», Κυριακή 19 Ὀκτωβρίου 2025.
ΟΧΙ στην υποχρεωτική εφαρμογή του προσωπικού αριθμού και της ψηφιακής ταυτότητας Συλλογή Ψηφιακών Υπογραφών
Η Πανελλήνια Κίνηση κατά του Ψηφιακού Ολοκληρωτισμού «ΕΞΟΔΟΣ» αντιτίθεται στην επιβολή του προσωπικού αριθμού και της ψηφιακής ταυτότητας, θεωρώντας τα απειλή για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, τη δημοκρατία, τα θεμελιώδη δικαιώματα και την πνευματική υπόσταση του ανθρώπου, την κοινωνία με τον Χριστό και εν γένει για την ορθόδοξη πίστη. Καλεί τους πολίτες σε ενωτική αντίσταση με τη συλλογή υπογραφών και άλλων δράσεων και ζητά από την Κυβέρνηση να αποσύρει τα αντίστοιχα μέτρα ή να προβλέψει εναλλακτικές λύσεις ταυτοποίησης.
Με την υπογραφή μας, συντασσόμενοι με τους σκοπούς της Κίνησης, δηλώνουμε ότι:Αντιστεκόμαστε στην καθολική και υποχρεωτική εφαρμογή του προσωπικού αριθμού και της ψηφιακής ταυτότητας.
Ζητούμε από την κυβέρνηση να αποσύρει τα μέτρα αυτά ή να προβλέψει εναλλακτικούς τρόπους ταυτοποίησης για όσους δεν επιθυμούν να συμμετάσχουν.
Συμπαρατασσόμαστε με όλους τους πολίτες που αγωνίζονται για τη διαφύλαξη της ελευθερίας, της ιδιοπροσωπίας και της πνευματικής μας υπόστασης.
Συμφωνούμε και προσυπογράφουμε το κείμενο της διακήρυξης της Πανελλήνιας Κίνησης κατά του Ψηφιακού Ολοκληρωτισμού «ΕΞΟΔΟΣ» (https://eksodos.gr/index.php/kinisi/idrytiki-diakiryksi)
Συμφωνούμε να γνωστοποιηθεί η παρούσα δήλωσή μας στις κρατικές αρχές, στα Μ.Μ.Ε. και στις πολιτικές δυνάμεις, απαιτώντας την ικανοποίηση των παραπάνω αιτημάτων μας.
Δεν απαιτείται να καταθέσουμε χρήματα στην πλατφόρμα.
Επιλέγουμε απλώς την επιβεβαίωση μέσω email.
Πατώντας το "sign the petition" γράφουμε: όνομα, επίθετο, email
Στο τέλος λαμβάνουμε email ειδοποίησης, στο οποίο επιβεβαιώνουμε την συνυπογραφή μας στο κείμενο της Διακήρυξης και ακολουθούμε τη διαδικασία προβολής άλλων ψηφισμάτων πατώντας συνεχόμενα "next".
Είναι σημαντικό να διαδώσουμε τον σύνδεσμο έτσι ώστε να υπογράψουν όσο περισσότεροι μπορούνε.
Υπογράψτε ηλεκτρονικά στον παρακάτω σύνδεσμο.
Βοηθητικός οδηγός για το πώς να υπογράψετε ηλεκτρονικά.
Εναλλακτικά κατεβάστε το αρχείο και στείλτε μας τις υπογραφές σας.
Μετα τον Τυχικο, ποιοι θα ειναι οι επομενοι;
τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα
Ἐνῷ συνεχίζεται ὁ θόρυβος γιά τήν ἀναίτια, ἀντικανονική καί προκλητική ἀπομάκρυνση τοῦ μητροπολίτη Τυχικοῦ ἀπό τήν ἐκκλησιαστική διοίκηση τῆς Πάφου, καθίσταται ξεκάθαρο ὅτι οἱ προγραφές καί οἱ διώξεις δέν πρόκειται νά λήξουν ἐδῶ.
Βρισκόμαστε σέ φάση τέτοιας κλιμάκωσης τῆς οἰκουμενιστικῆς δυσωδίας καί τέτοιας ἐπιτάχυνσης τοῦ δαιμονικοῦ κατήφορου στόν ὁποῖο κουτρουβαλάει ἡ πλειονότητα τῶν ἱεραρχῶν τόσο τοῦ ἑλλαδικοῦ ὅσο καί τοῦ κυπριακοῦ χώρου, πού πλέον ἔχουν πέσει ὅλα τά προσωπεῖα.
Καθίσταται ξεκάθαρο ὅτι οἱ ἕως χτές προβατόσχημοι λύκοι δέν εἶναι πιά προβατόσχημοι, ἀλλά σκέτοι λύκοι, καθώς ἔχουν πετάξει τίς προβιές καί ἐπιτίθενται ὀρυόμενοι καί χωρίς νά νοιάζονται πλέον οὔτε γιά τά προσχήματα, σέ μία πλήρη εἰκόνα ἀδίστακτης ἀποθράσυνσης καί ἀσυδοσίας. Καί δέν τούς νοιάζει καί ἄν παραβιάζουν ἀναφανδόν ὄχι μόνο τόν νόμο τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί τῶν ἀνθρώπων (π.χ. καταστατικούς χάρτες, διατάξεις ἐκκλησιαστικοῦ δικαίου κλπ).
Ὅλα τά παραπάνω καθιστοῦν σαφές ὅτι ἡ προκλητική ἀπόφαση εἰς βάρος τοῦ μητροπολίτη Πάφου δέν ἐλήφθη μόνο πρός τιμωρίαν τοῦ ἴδιου γιά τήν ἄρνησή του νά φιλήσει τήν παπική παντόφλα καί γενικά νά ἀκολουθήσει τό νεοεποχίτικο δεσποτᾶτο στήν ἀτελεύτητη κατρακύλα του, ἀλλά καί πρός παραδειγματισμό ὅσων ἀκόμη φρονοῦν παρόμοια.
Ἡ ἀρχή ἔγινε μέ τόν Τυχικό, πού ἴσως λόγῳ τοῦ νεαροῦ τῆς ἡλικίας του καί λόγῳ ἀπειρίας φάνταζε εὐκολότερη θεωρητικά περίπτωση. Ὁ Πάφου ἦταν ὅμως μόνο τό πρῶτο θῦμα – καί ἐννοοῦμε ὡς ἐπίσκοπος, γιατί βεβαίως ἄν ἀναλογιστοῦμε περιπτώσεις κατωτέρων κληρικῶν, θά δοῦμε ὅτι ἡ ἀρχή ἔχει ἤδη γίνει πρό πολλοῦ.
Ἡ ἀρχή ἔγινε μέ τίς πιέσεις τῶν Κολυμπαριστῶν καί ἀκολούθως μέ τίς διώξεις ὅσων ἀρνήθηκαν τά βλάσφημα ὑγειονομικά μέτρα μέσα στούς ναούς, τόν ἐμβολιαστικό φασισμό καί φυσικά τό ὄνειδος τῆς…διημέρου Ἀναστάσεως. Καί ἐπειδή, ὅπως προερρήθη, πλέον τό πρᾶγμα σφίγγει καί ὁδεύουμε ταχέως πρός τίς ἑπόμενες πίστες (τήν ἀντίχριστη ψηφιοποίηση, τόν δαιμονικό μετανθρωπισμό καί ἀσφαλῶς τήν ἕνωση-ἐπίσημη κοινωνία μέ τούς αἱρετικούς), τό μήνυμα πού περνᾶ εἶναι ὅτι ὅποιος ἀντισταθεῖ στόν αἱρετικό κατήφορο καί ὅποιος ἀντί τῆς τυφλῆς ὑπακοῆς στούς διαστροφείς τῆς πίστης προτάξει τήν ὑπακοή στούς Ἱερούς Κανόνες καί τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, θά κυνηγηθεῖ ἀνελέητα καί θά παταχθεῖ ἀλύπητα.
Ἐννοεῖται ὅτι ἀνάμεσα στούς «ἐνοχλητικούς», γιά τούς ὁποίους χτυπάει ἡ καμπάνα, εἶναι σέ πρώτη φάση ὁ μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος καί σέ ἑπόμενη ἀπειροελάχιστοι, μετρήσιμοι στά δάχτυλα τοῦ ἑνός χεριοῦ μητροπολῖτες τοῦ ἑλλαδικοῦ χώρου (γιά τόν κυπριακό ἐννοεῖται ὅτι δέν μπορῶ νά σκεφτῶ κάποιο ἄλλο πρόσωπο). Καί ὅσον ἀφορᾶ εἰδικά τόν Μόρφου, ὑπάρχουν μέν διαρροές ὅτι δέν ἐπίκειται προσεχῶς κάποια δίωξη, ἀλλά αὐτά γνωρίζουμε καλά ὅτι ἀνατρέπονται ἐν μιᾷ νυκτί, ἐνῷ ἀπό τήν ἄλλη δέν μποροῦμε νά ἀγνοοῦμε τήν συσσωρευμένη καί συνεχῶς κλιμακούμενη ἐνόχληση πού προκαλεῖ ἐδῶ καί χρόνια ὁ ἐν λόγῳ ἐπίσκοπος ἐπί διαφόρων θεμάτων. Καί δέν εἶναι ἀσφαλῶς μόνο ἡ πλειονότητα τῶν ἐν Κύπρῳ λυκοποιμένων, ἀλλά καί ἕνα ὁλόκληρος συστημικός ἑσμός ἀπό «ἐκσυγχρονιστικούς» πολιτικούς τζουτζέδες, κωμικά δημοσιογραφοῦντα γιουσουφάκια τῶν τοπικῶν Μ(έσων) Μ(αζικού) Ε(κμαυλισμού) καί «προοδευτικούς» ψευτοθεολόγους τῆς κακιᾶς ὥρας, πού ἔχουν ἀναγάγει τήν θολούρα σέ ὀξυγόνο πού ἀναπνέουν καί τήν στρέβλωση τῆς ἀλήθειας σέ ἔργο ζωῆς. Ὅλος αὐτός ὁ «φωταδιστικός» συρφετός δέν μπορεῖ νά χωνέψει οὔτε τήν στάση του Μόρφου στά χρόνια τῆς κορωναϊκῆς καί ἐμβολιαστικῆς ἀπάτης (ἀσυγχώρητη…ἀνευθυνότητα, τήν ὥρα πού δῆθεν κινδύνευε ἡ δημόσια ὑγεία), οὔτε τίς συνεχεῖς ἀναφορές του στά σημεῖα τῶν καιρῶν καί στά δύσκολα πού ἔρχονται, οἱ ὁποῖες «μπερδεύουν» καί «τρομάζουν τόν κόσμο» (ἀνεπίτρεπτο, τήν ὥρα πού ὅλοι αὐτοί οἱ νανουριστές κάνουν ὅ,τι μποροῦν γιά νά κοιμᾶται ὄρθιος), οὔτε τά σχόλια του γιά τόν Παπισμό (πού «φέρνουν διχασμό» καί προκαλοῦν ἀμηχανία σέ ὅσους συνωθοῦνται καί διαγκωνίζονται γιά τό ποιός θά πρωτοφωτογραφηθεῖ μέ τήν πρώτη τυχοῦσα παπική κοκκινοσκουφίτσα), οὔτε τίς ἀναφορές του στήν ἀποστασία καί τήν σαρκική ἀποκτήνωση τῶν ἡμερῶν μας (ἐπίσης ἀνεπίτρεπτο, ἀφοῦ ὁ Θεός εἶναι γιά τούς μεταπατερικούς ἀγαπούληδες σάν τόν καλό τόν μύλο πού ὅλα τά ἀλέθει καί ὅλα τά ἀποδέχεται καί δέν εἶναι δυνατόν νά διαδίδουμε σήμερα τέτοιες σκοταδιστικές καί φονταμενταλιστικές δοξασίες). Καί ἐπειδή τώρα τά πράγματα γύρω μας γίνονται ὅλο καί πιό ζοφερά καί δαιμονικά καί τό ξεσάλωμα τῶν λυκοποιμένων ἐξελίσσεται σέ ἀνεξέλεγκτο, ἐνῷ καί τά γύρω τους ἀλυχτοῦντα σκυλιά μυρίστηκαν αἷμα (μετά καί ἀπό τήν πρωτοφανῆ καί θρασύστατη ἐκδίωξη τοῦ μητροπολίτη Τυχικοῦ), «ἐνοχλητικοί ἐπίσκοποι» σάν τόν Νεόφυτο Μόρφου εἶναι προφανές ὅτι δέν μπορεῖ νά ἔχουν μπροστά τους δρόμο στρωμένο μέ ροδοπέταλα.
Ὄχι ὅμως φυσικά καί ὅτι αὐτό σημαίνει κάτι. Ἐπειδή ξέρουμε πόσο εἶναι «στενή ἡ πύλη καί τεθλιμμένη ἡ ὀδος ἡ ἀπάγουσα εἰς τήν ζωήν» (Ματθ. ζ΄ 14) καί πόσο ξεκάθαρα εἶναι καί τά λόγια τοῦ Χριστοῦ ὅτι «εἰ ἐμέ ἐδίωξαν καί ὑμᾶς διώξουσιν» (Ἰωάν. ιε΄ 20), τό φυσιολογικό (καί εἰδικά στούς κατ’ ἐξοχήν ἀντίχριστους καιρούς πού ζοῦμε) εἶναι ἡ θλίψη καί ἡ δοκιμασία. Καί αὐτό δέν ἰσχύει μόνο γιά τόν μητροπολίτη Νεόφυτο, ἀλλά καί γιά κάθε ἄλλο Ὀρθόδοξο Χριστιανό (κληρικό τε καί λαϊκό) πού θά προσπαθήσει νά ζήσει σύμφωνα μέ τήν ὀρθή πίστη καί ὄχι κατά τήν νοθευμένη ἐκτροπή τῶν νεοεποχιτῶν ὀλετήρων. Αὐτό ὅμως δέν σημαίνει ἀπό τήν ἄλλη καί ὅτι θά παραμείνουμε ἀδρανεῖς, βλέποντας τούς ἀπειροελάχιστους ἐναπομείναντες ὀρθοφρονοῦντες ἐπισκόπους νά διώκονται. Καί αὐτοί χρειάζονται τήν προσευχή μας καί τήν κάθε ἄλλου εἴδους ἔμπρακτη στήριξή μας, ὅπως καί ἐμεῖς βεβαίως τήν δική τους – ἀκριβῶς κατά τόν τρόπο πού καί ἡ Ἐκκλησία εἶναι σύναξη κλήρου καί λαοῦ σέ ἀλληλοπεριχώρηση μέ ἐπί κεφαλῆς τόν Χριστό. Βαδίζουμε σέ ἡμέρες πονηρές καί θεοσκότεινες, ἡμέρες προγραφῶν καί πιθανότατα διωγμῶν, ἡμέρες πού ἴσως τό σῶμα τῆς πραγματικῆς Ἐκκλησίας συρρικνωθεῖ δραματικά, ἐφόσον – ὅπως τά δεδομένα αὐτή τήν στιγμή δείχνουν – ἡ συντριπτική πλειονότητα τῶν ἱεραρχῶν, τοῦ λοιποῦ κλήρου ἀλλά καί τοῦ ποιμνίου πάει ἐπισήμως στήν ἕνωση μέ τήν αἵρεση. Εὐχόμαστε ὁ Θεός μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Παναγίας μας καί ὅλων τῶν Ἁγίων νά δίνει δύναμη στούς λίγους κληρικούς μας ἀλλά νά βγάλει καί ἄλλους μέσα στήν δοκιμασία, πού θά κρατήσουν τόν λαό τοῦ Θεοῦ καί θά τόν ὁδηγήσουν μέσα ἀπό τόν ἀποπνικτικό ζόφο πού ἔρχεται δρομαίως κατά πάνω μας…
Η τραγωδία ενός εκπεσόντος Επισκόπου
Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου
Θεολόγου- Ιατρού- συγγραφέως
Ι. Μ. Κυθήρων και Αντικυθήρων
Εν Κυθήροις τη 24η Οκτωβρίου 2025
Με πόνο και οδύνη ψυχής παρακολουθεί τους τελευταίους μήνες όλος ο Ορθόδοξος κόσμος το συνεχιζόμενο δράμα του Επισκόπου Τυχικού. Την άδικη και αντικακονική έκπτωσή του. Τις αγωνιώδεις προσπάθειές του να δικαιωθεί, καταφεύγοντας στο Συνοδικό Δικαστήριο του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Την πλήρη καρατόμησή του από το εν λόγω Δικαστήριο. Και τέλος την κατάπτυστη δήλωση, στην οποία προφανώς τον υποχρέωσαν οι πατριαρχικοί, προκειμένου να τον διασύρουν και εξευτελίσουν, διακηρύσσοντας παράλληλα, εμμέσως πλήν σαφώς, την παντοδυναμία τους και ότι στις αποφάσεις τους δεν δεσμεύονται ούτε από εκκλησιαστικούς νόμους, ούτε από Ιερούς Κανόνες, ούτε από καταστατικούς χάρτες.
Στα πρώτα βήματα της αρχιερατικής του διακονίας, ως Μητροπολίτου Πάφου, μας έδωσε την εικόνα ενός Ορθοδόξου και ομολογητού Επισκόπου με προσήλωση στους αγίους Πατέρες και τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας, η οποία ακριβώς υπήρξε και η αιτία της εκπτώσεώς του. Όλοι μας περιμέναμε και ελπίζαμε να δούμε στο πρόσωπό του ένα νέο πατερικό ανάστημα, έναν μιμητή των αγίων Πατέρων, έναν γενναίο πολέμιο της αιρέσεως και πρόμαχο της Ορθοδοξίας. Δυστυχώς όμως στη συνέχεια διαψευσθήκαμε, όταν διαπιστώσαμε ότι το αξιέπαινο ξεκίνημά του κατέληξε σε αξιοθρήνητη πτώση, σε πνευματικό ναυάγιο.
Κατά την ταπεινή μας γνώμη θα μπορούσε ο Τυχικός να προλάβει και να αποφύγει την τραγική αυτή εξέλιξη, εάν ευθύς εξ’ αρχής διέκρινε ορθά και με ορθόδοξα κριτήρια την οικουμενιστική γραμμή και πορεία τόσον του αρχιεπισκόπου Γεωργίου, όσον επίσης και της πλειονότητος των Επισκόπων της επαρχίας του, ήδη προτού ακόμη χειροτονιθεί Επίσκοπος. Εάν συνειδητοποιούσε εκ των προτέρων ότι σε περίπτωση χειροτονίας του θα είναι σχεδόν αδύνατη η συνεργασία του με τους Επισκόπους αυτούς, με ανθρώπους δηλαδή βαθιά διαβρωμένους από την αίρεση. Θα έπρεπε λοιπόν εκ των προτέρων να σταθμίσει την κατάσταση, να ζυγίσει τις δυνάμεις του και, (μετά την εκλογή του), να αρνηθεί το αρχιερατικό αξίωμα, αναλογιζόμενος το βάρος της ευθύνης και μιμούμενος τους μεγάλους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας, (όπως τους αγίους Βασίλειο, Γρηγόριο και Χρυσόστομο), οι οποίοι απέφευγαν τα εκκλησιαστικά αξιώματα και παρά την θέλησή τους τελικά εχειροτονούντο αρχιερείς.
Και, εν πάσει περιπτώσει, αφού δέχθηκε να χειροτονηθεί και να τοποθετηθεί ως Μητροπολίτης Πάφου, θα έπρεπε να προετοιμάσει τον εαυτό του για διωγμούς και θλίψεις, ακόμη και για καθαίρεση, προκειμένου να μείνει ανένδοτος και ανυποχώρητος στην Ορθόδοξη πορεία την οποία χάραξε, χωρίς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις. Και όταν πλέον ήρθε ο διωγμός και η έκπτωσή του, θα έπρεπε και πάλι να σταθμίσει με ομολογιακό φρόνημα την νέα κατάσταση, η οποία προέκυψε μετά την έκπτωσή του, μιμούμενος κατά δύναμιν το παράδειγμα του άγιου Γρηγορίου του Θεολόγου, ο οποίος όπως γνωρίζουμε, οικειοθελώς παραιτήθηκε του πατριαρχικού αξιώματος και αποσύρθηκε στην έρημο.
Δυστυχώς ο Τυχικός προτίμησε να ακολουθήση άλλη πορεία. Κατέφυγε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, προκειμένου να δικαιωθεί με τελικό αποτέλεσμα την αξιοθρήνητη πτώση του. Δεν μπόρεσε να διακρίνει και να εκτιμήσει δεόντως τι, τέλος πάντων, είναι σήμερα αυτό που ονομάζουμε Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ποιό είναι το αληθινό του πρόσωπο και ποιος είναι ο ρόλος του στην προώθηση της παναιρέσεως του Οικουμενισμού. Δεν μπόρεσε να κατανοήσει ότι καταφεύγοντας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, καταφεύγει ουσιαστικά στο μεγαλύτερο προπύργιο του Οικουμενισμού παγκοσμίως. Καταφεύγει σ’ αυτούς οι οποίοι διακαώς επιθυμούν την εξόντωσή του. Καταφεύγει, όπως πολύ σωστά ειπώθηκε, σε μια «λυκοφωλιά», πολύ χειρότερη από τη «λυκοφωλιά» των Κυπρίων συναδέλφων του, ζητώντας προστασία από τους …λύκους της αιρέσεως. Τι τραγική ειρωνία!!!
Με πολλή θλίψη και οδύνη παρακολουθήσαμε τη σχετική βιντεοσκοπημένη δήλωση, που βγήκε στη δημοσιότητα μετά την απολογία του στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, στην οποία ευχαριστεί τον Οικουμενικό Πατριάρχη, (τον οποίο ονομάζει «πατέρα» του) και τα μέλη του Συνοδικού Δικαστηρίου που τον άκουσαν και επαναλαμβάνει ότι καταδικάζει την αποτείχιση. Το να ονομάζει κανείς «πατέρα» του ένα πρόσωπο που είναι βεβαρυμένο με πάμπολλες κακόδοξες διακηρύξεις, είναι χωρίς αμφιβολία, βαρύτατη πτώση. Ισοδυναμεί με άρνηση Χριστού. Και τούτο διότι, όπως γνωρίζουμε, μεταξύ πνευματικού πατρός και πνευματικού τέκνου υφίσταται στενότατη πνευματική σχέση και σίγουρα ταύτιση πίστεως. Επομένως ο Τυχικός, ονομάζοντας «πατέρα» του τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ταύτισε ουσιαστικά την πίστη του με την πίστη του Πατριάρχου.
Επίσης η δήλωσή του ότι καταδικάζει την αποτείχιση είναι μιά άλλη, εξ’ ίσου μεγάλη, πτώση. Αναφερόμενος στην εν λόγω πτώση ο ιερομόναχος π. Σάββας αγιορείτης πολύ σωστά παρατηρεί ότι «αυτό, [η αποτείχιση], είναι σαν να καταδικάζεις τον εαυτό σου. Αυτοκαταδικάζεσαι. Γιατί όταν έγινες επίσκοπος, ορκίστηκες στον Θεό, ενώπιον όλου του λαού, ενώπιον όλης της εκκλησίας, ότι θα τηρείς και θα υπακούς στον νόμο του Θεού και στους ιερούς κανόνες. Η αποτείχιση είναι κατοχυρωμένη από τους ιερούς κανόνες. …Από το 15ο κανόνα της Πρωτοδευτέρας Οικουμενικής Συνόδου. Εσύ τώρα είσαι επίσκοπος. Μπορείς να καταδικάσεις έναν ιερό κανόνα και να πεις ότι εγώ είμαι αντίθετος με αυτόν τον κανόνα; Δεν αναιρείς τον εαυτό σου μετά και τους όρκους σου;».[1]
Όλα όσα παραπάνω γράψαμε, δεν αποσκοπούσαν στην εξουθένωση και προσωπική απαξίωση του κατά πάντα αγαπητού μας εν Χριστώ αδελφού Επισκόπου Τυχικού. Μακριά από μια τέτοια σκέψη. Αντίθετα μάλιστα πονούμε και κλαίμε, συμμετέχοντας στις πτώσεις του ωσάν να ήταν ιδικές μας πτώσεις σύμφωνα με τον λόγο του αποστόλου: «και είτε πάσχει εν μέλος συμπάσχει πάντα τα μέλη», (Α΄ Κορ. 12,26). Εξ’ άλλου όλοι μας κινδυνεύουμε από παρόμοιες πτώσεις. Εάν ο απόστολος Πέτρος αρνήθηκε τον Χριστό τρεις φορές, πόσω μάλλον κινδυνεύουμε εμείς; Αλλά όπως ο Πέτρος μετανόησε στη συνέχεια έμπρακτα και έκλαυσε πικρώς, κατά παρόμοιο τρόπο περιμένουμε και ελπίζουμε στην έμπρακτη μετάνοια του Τυχικού. Η οποία μετάνοιά του θα πρέπει, κατά την ταπεινή μας γνώμη, να περιλαμβάνει δύο τινά. Αφ’ ενός μεν τη δημόσια διακήρυξή του ότι σε καμιά περίπτωση δεν θεωρεί τον Πατριάρχη ως «πατέρα» του και ότι απαρνείται κάθε κακοδοξία του. Και αφ’ ετέρου ότι αποδέχεται πλήρως τον 15ο Ιερό κανόνα της πρωτοδευτέρας Συνόδου, αποτειχιζόμενος ενδεχομένως και ο ίδιος και παύοντας να μνημονεύει οικουμενιστές αρχιερείς της επαρχίας του.
[1]https://www.facebook.com/100063527588921/posts/%CE%BF-%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CF%85%CF%87%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%B9%CF%83%CE%B7-%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%AC%CF%87%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%AC%CE%B2%CE%B2%CE%B1-%E1%BC%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C-%CF%80%CE%BF%CF%85/1441001758027397/
Δέν εἶναι τυχοδιῶκτες, εἶναι πράκτορες
Ο Επίσκοπος Τυχικός και δεξιά οι 10 Κύπριοι Αρχιερείς που αποφάσισαν την έκπτωσή του
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ Μοναχός π. Σεραφείμ (Ζήσης) 18 Οκτωβρίου, 2025
(α) Οἱ Ἕλληνες – Ρωμηοί εἴμαστε ἀθεράπευτα ἁπλοϊκοί (καί ἐμοῦ ἕως τινός χρόνου συμπεριλαμβανομένου). Τό ἐπιβεβαιώνει καί ὁ μακαριστός Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος (στά Ἅπαντά του) καί τό ἀποδίδει στήν γενική ἀγαθωσύνη τοῦ Γένους μας. Καί ἔτσι δέν ἐννοοῦμε νά συνειδητοποιήσουμε ποιοί πράκτορες (τῆς «Ἐπιβουλῆς») ἔχουν καταλάβει τίς ἐκκλησιαστικές Ἀρχές, σχεδόν σέ παγκόσμια κλίμακα. Γιά ὅποιον, ὅμως, γνωρίζει ἀπό κοντά ἤ ἔνδοθεν (τοῦ π. Θεοδώρου καί ἐμοῦ συμπεριλαμβανομένου) τήν νοοτροπία καί τά φρονήματα τῆς ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως, δέν ὑπῆρχε περίπτωση νἀ ἀθωωθεῖ ὁ Πάφου κ. Τυχικός ἤ νά ἀνατραπεῖ ἔστω καί πρός ὀλίγον χρόνου ἡ προηγηθεῖσα ἀπόφαση τῆς Συνόδου τῆς Κύπρου.
Ἀπευθύνθη τό «πρόβατον» γιά δικαιοσύνη στούς «λύκους» τοῦ Φαναρίου, ἡ ἀναισθησία τῶν ὁποίων ἔναντι τῆς δικαιοσύνης δέν κάμπτεται οὔτε ἀπό τά αἵματα καί τίς δίκαιες κατάρες τῶν ἐν Οὐκρανίᾳ (καί ἐξ αἰτίας τους) διωκομένων Ὀρθοδόξων. Στόν κ. Τυχικό «θά κόλλαγαν;»
Ἀγαπητοί, δέν θά παύσω νά τό ὑπενθυμίζω: δέν εἶναι τυχοδιῶκτες, εἶναι πράκτορες (ἐνδιατρῖψτε, παρακαλῶ, στήν ἀκριβῆ σημασία τῶν λέξεων αὐτῶν, ὅσο καί ἄν δυσαρεστεῖ).
(β) Δυστυχῶς, κοντά στήν ἐχθεσινή «μή δικαίωση» τοῦ «συνοπτικῶς ἐκτελεσθέντος» Μητροπολίτου Πάφου κ. Τυχικοῦ, προσετέθη τώρα καί ἡ ἀποκήρυξη τῆς (ἱεροκανονικῆς καί ἁγιοπατερικῆς) Ἀποτειχίσεως ἐκ μέρους του, ἀντίθετα ἀπό τήν «Ὁμολογία Πίστεως» πού εἶχε ὑποβάλει γραπτῶς τό καλοκαῖρι (verba volant, scripta manent). Ἐκεῖ διευκρίνιζε τήν δέουσα διάκριση Ἀποτειχίσεως καί Σχίσματος. Ἀλλά, ὅπως καί ὁ κάποτε ἐκπεσών μεταξύ τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα στρατιώτης, τώρα ὁ κ. Τυχικός καί τοῦ μαρτυρίου ἐξέκλινε, καί «σωτηρίας» δέν ἠξιώθη· τόν ἐξεθρόνισαν οὕτως ἤ ἄλλως. Τώρα ἡ παράνομη ἐκθρόνιση ἔχει τήν σφραγῖδα καί τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου. Τό ἐννοεῖτε, π. Εὐάγγελε Παπανικολάου; ΣΗΜ.: ὁ π. Εὐάγγελος παραμένει ὑποστηρικτής καί συνεργάτης ἑνός Πατριαρχείου (Ἀλεξανδρείας) τό ὁποῖο ἔχει ἀπό δεκαετιῶν ἐπίσημες σχέσεις μέ τόν Ἐλευθεροτεκτονισμό, τήν Μασονία! Συνεπῶς, νά μή περιμένουμε καί πολλά-πολλά ὡς πρός τό αἰσθητήριό του.
(γ) Στήν Ληστρική Σύνοδο τοῦ σωτ. ἔτους 449 (στήν Ἔφεσο), ὁ Ἰουβενάλιος Ἀρχιεπίσκοπος Ἱεροσολύμων συμμετέσχε στήν καταδίκη τῶν Ὀρθοδόξων καί τήν ἐπικράτηση τῶν Μονοφυσιτῶν. Δύο χρόνια ἀργότερα, συμμετέσχε στήν ἀντίθετη, 4η Οἰκουμενική, Σύνοδο τῆς Χαλκηδόνος (τοῦ 451), καταδίκασε τούς αἱρετικούς, ἀνακήρυξε τήν Ὀρθοδοξία, καί τελικῶς ἀνεκηρύχθη καί Ἅγιος. Τό εὐχόμεθα ὁλοψύχως γιά τόν κ. Τυχικό !
(δ) Ἡ ἐπιμονή τῶν Φαναριωτῶν καί τῶν Κυπρίων διοικητικῶν ἐνωρίτερα, κατά τό θέρος, νά καταδικάσει ὁ κ. Τυχικός τήν Ἀποτείχιση, ἄς εἶναι ἀπόδειξη πρός τούς ὁμοδόξους ἀδελφούς μας, περί τοῦ τί θετική σημασία ἔχει γιά τούς προδότες αὐτούς ἡ ἐν σιωπῇ ἀδιαμαρτύρητος «συμπόρευση» καί «κοινωνία» τῶν Ὀρθοδόξων στήν καθοδική πορεία τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων καί στήν πανθομολογούμενη διαφθορά καί παρακμή. Ἀπό κοντά, ἄς ἀναλογισθοῦν καί τήν συμπερίληψη τοῦ Κολυμπαρίου στά βιβλία Μέσης Ἐκπαιδεύσεως (καί ὄχι μόνον … ), ἀλλά καί τήν ἐπιμονή τοῦ Βαρθολομαίου ὑπέρ τοῦ Κολυμπαρίου, ὅπως ἐφάνη στήν πρό ἡμερῶν παρουσία του στήν ἱερατική Σύναξη τῆς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.
Κατανοεῖτε τώρα ἐπί τέλους, ἀδελφοί, ὅπως ἐμεῖς ἐξ ἀρχῆς – λόγῳ θεολογικῆς καί ἐκκλησιαστικῆς πείρας καί ἱστορικῆς μελέτης καί ἐπιγνώσεως – ὅτι τό Κολυμπάρι δέν ἀπέθανε, οὔτε καί ἐτάφη, ἀλλά θά εἶναι σημεῖον ἀναφορᾶς καί ἐφαλτήριον γιά ὅσα αἰσχρά ἀκολουθήσουν ; Δέν τό λέμε γιά νά δικαιωθοῦμε, ἀλλά πρός ἐπίγνωση τοῦ «πεδίου» στό ὁποῖο ὅλοι μαχόμεθα … Ὁ Κύριος, ὁ Δομήτωρ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, βοηθός !
Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ
Καθηγητού δρ. Νεκτάριου Δαπέργολα: Θλιμμένες σκέψεις γιά μία ἡμέρα πτώσης καί ὀδύνης…
τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Βυζαντινῆς Ἱστορίας
Ἦταν δυστυχῶς μία θλιβερή ἡμέρα πτώσης καί ὀδύνης. Κάποιοι παραδόξως μίλησαν – καί ἀκόμη ἐπιμένουν νά μιλοῦν – γιά ἡρωισμούς καί γιά στάση ἐφάμιλλη τῶν μεγάλων Ἁγίων πού ὑφίσταντο διώξεις. Εἰλικρινά ἀδυνατῶ νά ἀντιληφθῶ τόση ἀδυναμία (ἤ ἀπροθυμία) νά ἀντιληφθοῦν τό προφανές. Ὅτι, πέραν τῆς πασιφανοῦς βεβαίως ἀδικίας πού ἔφερε τήν ξεδιάντροπη καρατόμηση, ἦταν δυστυχῶς ἡμέρα πτώσης. Καί, συνάμα, ἐπίσης δυστυχῶς ἡμέρα θριάμβου καί πανηγυρισμοῦ γιά ὅλο τό ἀντίχριστο (ρασοφόρο καί μή) σύστημα.
Ο Επίσκοπος Τυχικός και δεξιά οι 10 Κύπριοι Αρχιερείς που αποφάσισαν την έκπτωσή του
Πρῶτα ἦταν οἱ συγγνῶμες «γιά τά λάθη του» καί οἱ παρακλήσεις «γιά δεύτερη εὐκαιρία» πρός τούς σταυρωτῆδες συντοπῖτες του, πού ἦρθαν ἀντί τῆς μόνης ἐπιλογῆς πού εἶχε στήν πραγματικότητα ὡς αὐθεντικός Ὀρθόδοξος ἀρχιερέας: νά παραμείνει ἀνένδοτος καί σταθερός στήν ἀλήθεια πού ἕως ἐκείνη τή στιγμή ὑπηρετοῦσε. Θυμήθηκα τόν Μέγα Φώτιο, πού ἀπέναντι στήν λύσσα τῶν συνέδρων τῆς ληστρικῆς συνόδου τοῦ 869, ἔμεινε ἀπολύτως σιωπηλός, χωρίς οὔτε νά ἀναιρέσει, ἀλλά οὔτε κἄν νά ἀπαντήσει τό παραμικρό, ἀρνούμενος νά ἀναγνωρίσει τήν νομιμότητα καί τήν δικαιοδοσία της καί γνωρίζοντας πόσο στημένο ἦταν τό παιχνίδι καί πόσο προκαθορισμένο τό ἀποτέλεσμα.
Ἐκεῖνος ἀναθεματίστηκε τότε καί ἔφυγε γιά τήν ἐξορία, χωρίς ὅμως νά ἀποκηρύξει ἤ νά ἀλλάξει οὔτε γράμμα ἀπό τίς πράξεις του, ἀπολύτως δικαιωμένος ἀπέναντι στόν Θεό. Αὐτός δέν μποροῦσε ἄραγε νά καταλάβει (ἀπό τήν φύση τῶν κατηγοριῶν καί ἀπό τήν μορφή τῆς ὃλης διαδικασίας) ὅτι καί αὐτό τό παιχνίδι ἦταν στημένο καί ἡ ἀπόφαση τῆς κυπριακῆς λυκοφωλιᾶς ἤδη εἰλημμένη; Καί ἔτσι τόν καθαίρεσαν ἀπό τόν ἐπισκοπικό θρόνο του, χωρίς φυσικά νά δείξουν ἔλεος ἀπέναντι στίς συγγνῶμες καί τίς δηλώσεις μεταμέλειας – καί χωρίς κἄν νά νοιαστοῦν καί γιά τίς τόσες παρατυπίες στήν ὅλη διαδικασία. Γιατί μιλᾶμε γιά ἀνθρώπους ἀδίστακτους, ἀνελέητους καί ἐκδικητικούς. Πού ἐπίσης αἰσθάνονται πανίσχυροι καί ἱκανοί νά κάνουν ὅ,τι θέλουν, χωρίς προσχήματα καί νομιμοφάνειες.
Ἀντί ὅμως ἐκεῖνος νά παραδειγματιστεῖ ἀπό αὐτήν τήν ἐξέλιξη, ἐπέλεξε νά προσφύγει στήν ἀκόμη πιό ζοφερή λυκοφωλιά. Μέ ποιάν ἀκριβῶς λογική ἄραγε καί μέ ποιάν ἐλπίδα; Νά βρεῖ δικαιοσύνη στήν καρδιά τῆς ἀδικίας; Ὀρθοδοξία στήν καρδιά τῆς πλάνης; Ἀποκατάσταση στήν καρδιά τῆς ἐκτροπῆς; Καί πῶς πᾶς καί «νομιμοποιεῖς» αὐτήν την λυκοφωλιά, ἐνῷ εἶναι ἀδύνατο νά μήν γνωρίζεις τόν ἀντίχριστο καί ὀλέθριο ρόλο της; Καί πῶς ἀκόμη ἐλπίζεις ὅτι ἡ μητρική αὐτή λυκοφωλιά θά «ἀδειάσει» τήν θυγατρική, εἰδικά μάλιστα ἀπό τή στιγμή πού ἅπαντες γνωρίζαμε καί τήν καθοριστική συμβολή της στήν ἔναρξη τῆς ὅλης δίωξης; Ὅσοι ξέρουν στοιχειωδῶς τί σημαίνει Φανάρι καί δέν ζοῦν ἀκόμη (ἐντελῶς ἀσυγχώρητα) πάνω στά σύννεφα, ἔνιωσαν λοιπόν νέα μαχαιριά μέ τήν δεύτερη αὐτή ἐπιλογή του.
Καί φτάνουμε στό ὀδυνηρό τέλος καί τήν ἀπολύτως ἀναμενόμενη ἀπόφαση. Οἱ λύκοι ἔρχονται καί τόν ἀποτελειώνουν. Ἀλλά πρίν ἀπό αὐτό φροντίζουν νά τόν ταπεινώσουν καί νά τόν τσακίσουν. Τόν βάζουν νά κάνει νέα δήλωση καί ἐκεῖνος τό ἀποδέχεται (πιστεύοντας ἴσως μέ ἀσύγγνωστη ἀφέλεια ἀκόμη σέ πιθανότητες ἐλέους καί ἀποκατάστασης). Καί ἀφοῦ λέει αὐτό πού θέλουν, ἐξουθενωμένος καί καταπτοημένος, οἱ λύκοι (πάντα ἀνελέητοι καί ἐκδικητικοί) ὄχι μόνο τόν ἀποτελειώνουν μέ ὁμόφωνη ἀπόφαση, ἀλλά δίνουν ταυτόχρονα καί μία ἀλαζονική ἀπόδειξη τῆς παντοδυναμίας καί ἀσυδοσίας τους, παραδεχόμενοι ὅτι ἡ πρώτη διαδικασία εἶχε ὄντως παρατυπίες. Τό μήνυμα εἶναι σαφές: ὅποιος μᾶς πάει κόντρα, θά συντριβεῖ χωρίς ἴχνος ἐλέους καί χωρίς κἄν προσχήματα. Τό κάνουμε καί παράτυπα, γιατί πολύ ἁπλά μποροῦμε. Ἀπό προχτές δυστυχῶς ὅλοι αὐτοί πανηγυρίζουν γι’ αὐτό τό μήνυμα πού τόσο ἐκκωφαντικά πέρασε πρός πᾶσα κατεύθυνση. Καί ἀκόμη δυστυχέστερα ἡ συμβολή τοῦ μητροπολίτη σέ αὐτήν τήν ὀλέθρια ἐξέλιξη, ὑπῆρξε καθοριστική. Ὄχι βεβαίως ἑκουσίως, ἀλλά διά τῶν σφαλμάτων καί τῶν ἐπιλογῶν του.
Ἴσως τόσο μόνο μποροῦσε (τοὐλάχιστον σέ αὐτήν τήν φάση τῆς ζωῆς του). Ἴσως δέν εἶχε τήν ψυχική δύναμη νά ἀντέξει τίς πιέσεις καί τούς ἐκβιασμούς καί ὅ,τι ἄλλο συνέβη στά παρασκήνια. Ἴσως δέν εἶχε καί τήν κρίση, ὥστε νά μήν ἀκούσει ἀνόητες συμβουλές ἀπό γνωστούς φαφλατᾶδες (ρασοφόρους καί μή) «ὑποστηρικτές» καί ἑτέρους μυστικοσυμβούλους καί νά μπορέσει νά ἀντιληφθεῖ τήν παγίδα στήν ὁποία μόνος του εἰσερχόταν. Ἴσως δέν ἦταν καί ἕτοιμος νά ἀποχωριστεῖ τό ἐπισκοπικό του ἀξίωμα: ὁ μακαριστός Καντιώτης φώναζε ὅτι «χίλιους θρόνους θά θυσιάσω, γιά νά μήν ἀρνηθῶ τόν Χριστό» . ἀλλά προφανῶς δέν εἶναι ὅλοι οὔτε ἕτοιμοι γι’ αὐτό, οὔτε βεβαίως καί Καντιώτηδες. Κατανοητή ἑπομένως κάθε ἀνθρώπινη ἀδυναμία. Ἔρχεται ὅμως ἡ ὥρα πού «στερεῖσαι κατ’ ἄμφω» καί τό ἀξίωμα καί τήν ὁμολογία. Πῶς διάγεις ἀπό ἐδῶ καί πέρα; Καί πόση ζημιά ἀφήνεις πίσω σου;
Τίποτε ἀπό ὅλα αὐτά δέν γράφεται πρός ἔλεγχο καί ἐπίκριση τοῦ μητροπολίτη (πού πάντοτε ἦταν καί παραμένει ἀγαπητός). Σκόρπιες σκέψεις ὀδύνης ἁπλῶς εἶναι. Κανείς δέν μπορεῖ νά ρίξει «λίθο ἀναθέματος» στόν Τυχικό. Ἀντιθέτως, πονᾶμε γιά τόν Τυχικό. Κλαῖμε γι’ αὐτόν καί εὐχόμαστε εἰλικρινά ὁ Θεός νά τοῦ δώσει δύναμη καί μετάνοια, γιατί εἶναι πολύ δύσκολη ἡ θέση του καί ἅπαντες ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι βρίσκεται αὐτή τή στιγμή σέ κρίσιμο σημεῖο – καί ψυχολογικά καί κυρίως πνευματικά. Τό ἴδιο ὅμως νά εὔχονται καί ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι πού τόν ἀγαποῦν, γιατί αὐτές τίς προσευχές τους ἔχει ἀνάγκη αὐτές τίς ὧρες καί ὄχι μεγαλοστομίες καί ἐξυμνητικές ἀνοησίες πού τόν ἐξισώνουν μέ τόν Ἅγιο Νεκτάριο καί ἄλλους διωκόμενους Ἁγίους μας.
Καί νά εὐχόμαστε βέβαια ἐπίσης κανείς ἄνθρωπος νά μήν βρεθεῖ σέ τέτοια θέση σάν καί αὐτόν, γιατί εἶναι γεγονός πώς ἅπαντες κινδυνεύουμε νά κυλίσουμε, ἄν βρεθοῦμε σέ δύσκολη ὥρα πιέσεων, ἀπειλῶν ἤ ἄλλων πειρασμῶν. «Ὁ δοκῶν ἐστάναι βλεπέτω μή πέσῃ»: τεράστιας σημασίας προτροπή αὐτή. Καί εἶναι γνωστό ὅτι ἀμέτρητοι πεπτωκότες ἦταν πρίν ἄνθρωποι τῶν μεγάλων λόγων. Αὐτό ὅμως δέν σημαίνει ὅτι δέν πονᾶμε καί γιά τήν μεγάλη χαμένη εὐκαιρία νά δοῦμε τόν μητροπολίτη Πάφου νά ἀναδεικνύεται σέ πραγματικά ἡρωικό σύμβολο τοῦ ἀγῶνα κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, σέ καιρούς πού γιά νά μετρήσουμε τούς ὁρατά ὀρθοφρονοῦντες ἀρχιερεῖς σέ Ἑλλάδα καί Κύπρο δέν χρειάζονται πλέον οὔτε κἄν τά δάχτυλα τοῦ ἑνός χεριοῦ. Καί ἀντ’ αὐτοῦ τόν εἴδαμε νά καταδεικνύεται μᾶλλον σέ ἀντισύμβολο ἐξουθενωμένης ὑποταγῆς στούς ἑσμούς τῶν ἀδυσώπητων λύκων, πού ἀπό προχτές πανηγυρίζουν μέ σαδιστική ἡδονή γιά τό μήνυμα πού πέρασαν: ὅτι κάθε κεφάλι πού πάει νά ξεφύγει πάνω ἀπό τήν στάθμη πού οἱ ἴδιοι ἐπέβαλαν, θά κόβεται ἀνελέητα, θά τσακίζεται ἐκδικητικά καί θά ἐκτίθεται ἀτιμασμένο πρός δημόσιο παραδειγματισμό.
Καί αὐτή εἶναι μία διαπίστωση πού πραγματικά πολύ δύσκολα μπορεῖ κανείς νά τήν ὑποφέρει…
Ο Μητροπολίτης Τυχικός και η Αποτείχιση...
Και αυτό που έγινε.. με πολύ λύπη το ακούσαμε. Αν είναι όντως αληθινό και δεν είναι AI που λέμε, πλέον τώρα πρέπει να το σκεφτόμαστε και αυτό. Ότι κάθε ένας που βγαίνει στο YouTube και λοιπά, μήπως είναι και αλλοιωμένο αυτό που λέει και είναι τεχνητή νοημοσύνη, καταλάβατε.
Με τον αγαπητό μας Μητροπολίτη Πάφου που βγήκε και καταδίκασε την αποτείχιση... Αυτό είναι σαν να καταδικάζεις τον εαυτό σου.
Αυτοκαταδικάζεσαι. Γιατί όταν έγινες επίσκοπος, ορκίστηκες στον Θεό, ενώπιον όλου του λαού, ενώπιον όλης της εκκλησίας, ότι θα τηρείς και θα υπακούς στον νόμο του Θεού και στους ιερούς κανόνες.
Η αποτείχιση είναι κατοχυρωμένη από τους ιερούς κανόνες.
Οταν υπάρχει πρόβλημα στην πίστη, όταν κάποιος γυμνή την κεφαλή κηρύσσει ενάντια στην πίστη, είναι νόμιμο δικαίωμα των πιστών να αποτειχιζονται. Δηλαδή να φεύγουν μακριά από αυτόν τον άνθρωπο και να μην τον μνημονεύουν αν είναι Επίσκοπος. Αυτό είναι νόμιμο, είναι κατοχυρωμένο.
Από το 15ο κανόνα της Πρωτοδευτέρας Οικουμενικής Συνόδου, από ιερό κανόνα. Εσύ τώρα είσαι επίσκοπος. Μπορείς να καταδικάσεις έναν ιερό κανόνα και να πεις ότι εγώ είμαι αντίθετος με αυτόν τον κανόνα;
Δεν αναιρείς τον εαυτό σου μετά και τους όρκους σου; Είναι φοβερό αυτό.
Έτσι, όπως σας είπα, ελπίζω να είναι ΑΙ, να μην είναι πραγματικό ή να το πάρει πίσω, μακάρι, να το πάρει πίσω, αν είναι αληθινό ή να είχε και κάτι άλλο που δεν μας το δείξανε. Να είχε κάποιες διευκρινίσεις. Μακάρι. Να εννοούσε ότι αποκηρύσσω την κακή αποτείχιση. Μακάρι να ήταν αυτό...
Μακάρι. Να δούμε, εμείς να βάλουμε καλό λογισμό και να κάνουμε προσευχή...
ερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
Απομαγνητοφώνηση Σημεία των καιρών 3
Ο Άγιος Ιάκωβος ο εν Ευβοία τιμά τον «αφορισμένο» Νικόλαο Σωτηρόπουλο
«Στην κυριακάτικη Θεία Λειτουργία ήταν το τιμώμενο πρόσωπο. O Άγιος τον παρακάλεσε να κηρύξει το λόγο του Θεού..»
Ὁ θεολόγος Νικόλαος Σωτηρόπουλος, μετὰ τὸ ἐπιτίμιο τῆς ἀκοινωνησίας ποὺ τοῦ ἐπιβλήθηκε γιὰ τὴν γνωστὴ ὀρθόδοξη καὶ ὁμολογιακὴ στάση του, ἐπισκέφτηκε τὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ὁσίου Δαυΐδ. Ἐκεῖ συνάντησε τὸν Ἅγιο Ἰάκωβο.
Ὁ Ἅγιος μὲ πατρικὴ στοργὴ τὸν ἀγκάλιασε λέγοντας: «-Νῖκο μου, Νῖκο μου, Νῖκο μου». Καὶ τὸν ἀσπάστηκε «ἐν φιλήματι ἁγίῳ».
Τὴν ἑπόμενη μέρα στὴν κυριακάτικη Θεία Λειτουργία ἦταν τὸ τιμώμενο πρόσωπο. Ἐκκλησιάστηκε ἐντὸς τοῦ Ἁγίου Βήματος καὶ στὸ «μετὰ φόβου…» κοινώνησε ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Ἁγίου πρῶτος. Μετὰ ὁ Ἅγιος τὸν παρακάλεσε νὰ κηρύξει τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἅγιος Γέροντας τὸν ἄκουγε χαμογελῶντας. Ἐκείνη τὴ στιγμὴ ἔγινε ἀντανάκλαση στὸν ὁμιλητὴ τῆς ὁμολογιακῆς καὶ θεολογικῆς χάριτος ποὺ ὑπῆρχε στὴν ψυχὴ τοῦ Ἁγίου. Γι’ αὐτὸ καὶ τὰ λόγια τοῦ κηρύγματος εἶχαν Χάρη Θεοῦ. Στὸ τέλος ὁ Ὅσιος τὸν εὐχαρίστησε γιὰ τὸ κήρυγμά του.
Ὅλο αὐτὸ τὸ περιστατικό, ποὺ «ὁ Ὅσιος ἀγκάλιασε τὸν Ὁμολογητὴ Ν. Σωτηρόπουλο, ποὺ τὸν τίμησε τόσο πολὺ καὶ τὸν ἔβαλε νὰ κηρύξει», τὸ βεβαιώνει καὶ ὁ Δρ. Χαραλάμπης Μ. Μπουσιάς, Μέγας Ὑμνογράφος της τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας. «Ἤμουν κι ἐγὼ ἐκεῖ», μοῦ εἶπε. «Ἤμουν παρὼν σ’αυτήν ὅλη τὴ διαδικασία… Ἤμουν καὶ τὸ μαρτυρῶ κι ἐγώ».
Ὁ μυστικὸς Ἅγιος Ἰάκωβος ἐμπράκτως, ὅπως συνήθιζε, μᾶς φανέρωσε γιὰ ἄλλη μία φορὰ τὴν ὀρθόδοξη πίστη του.
Δὲν ἤθελε νὰ ἀρέσει σὲ ἀνθρώπους οὔτε συνέπλεε μὲ ἄνομες, ἀντίχριστες – ἀντορθόδοξες ἀποφάσεις τῶν ἐκκλησιαστικῶν ταγῶν. Ἤθελε νὰ ἀρέσει πάντα καὶ μόνο στὸν Κύριο. Ἔτσι ἀκύρωσε ὅπως εἴδαμε στὴν πράξη το, ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ἀδίκως καὶ ἀντικανονικῶς ἐπιβληθὲν ἐπιτίμιον ἀκοινωνησίας στὸν ὁμολογητὴ τῆς πίστεως κορυφαῖο θεολόγο καὶ διαπρύσιο κήρυκα τοῦ Θείου Λόγου Νικόλαο Σωτηρόπουλο. Ὁ θαρραλέος θεολόγος ἤλεγξε δημόσια τὶς δημοσιευμένες αἱρετικὲς θέσει περὶ τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας.
Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁδηγημένος ἀπλανῶς ἀπὸ τὸν Ὅσιο Δαυΐδ ἀναδείχθηκε ἀληθινὰ ὀρθόδοξος «ἔργῳ καὶ λόγῳ». Ὀρθοδοξότατος ἀσκητής, ἡσυχαστὴς καὶ κατόπιν Πνευματικός-Ποιμήν-Πατέρας τῶν λογικῶν προβάτων τοῦ Κυρίου μας.
πηγή:από το βιβλίο: Βίος και πολιτεία Οσίου Ιακώβου. Νικολάου Μπαλδιμτσή και Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτου (Καραμπατέα), εκδ. Ι.Μ. Αγίας Τριάδος Εδέσσης 2023, κεφ. 3, σελ. 146-148. - trelogiannis.blogspot.com
ΤΡΟΜΕΡΟ ΑΡΘΡΟ για την ταινία "Καποδίστριας" του Γ. Σμαραγδή
γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου
Ο καταξιωμένος σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής κατόρθωσε, μετά από περιπέτεια, να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια που πρόβαλλαν εκείνοι που ακόμη, δυστυχώς, μισούν τον Καποδίστρια και δεν επιθυμούν να προβάλλεται στα μάτια του ταλαίπωρου λαού μας για να μην αποκαλύπτεται η γύμνια τους. Εμπόδιο δεν στάθηκε μόνο το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, οι ιθύνοντες του οποίου αρνήθηκαν τη χρηματοδότηση της ταινίας από χρήματα του ελληνικού λαού, τα οποία διαχειρίζονται για να προβάλλουν αποκλειστικά τη χυδαιότητα. Εμπόδιο δύσκολο αποτέλεσαν και ανθέλληνες ελληνικής καταγωγής, οι οποίοι στο παρασκήνιο κατέβαλαν κάθε προσπάθεια να μη γυριστεί η ταινία. Ευτυχώς βρέθηκε ψυχωμένος Έλληνας και χρηματοδότησε με σεβαστό ποσό τον σκηνοθέτη και σ’ αυτόν προστέθηκαν και άλλοι προσφέροντας μικρότερα ποσά.
Ο σκηνοθέτης επέλεξε η πρώτη προβολή της ταινίας να γίνει εκτός Ελλάδος και συγκεκριμένα στη Νέα Υόρκη. Φαίνεται ότι εκτός πηγαίνουμε ως ελληνισμός κάπως καλύτερα. Στη χώρα μας ορίστηκε ως ημέρα πρώτης προβολής της ταινίας η 25η Δεκεμβρίου, ημέρα της μεγάλης γιορτής της Εκκλησίας, την οποία τόσο αγάπησε ο μάρτυρας πρώτος και τελευταίος, δυστυχώς, κυβερνήτης της χώρας με πόθο να την αναστήσει από την καταφρόνια, που την είχε οδηγήσει η μακραίωνη σκλαβιά.
Οι εμπαθείς πολέμιοι των αξιών και των παραδόσεων του Γένους μας ασφαλώς πείσμωσαν πάρα πολύ με την ήττα τους. Γι’ αυτό πέρασαν σε δεύτερη φάση πολεμικής, την κριτική της. Βέβαια ακόμη δεν έχει προβληθεί, κυκλοφόρησαν όμως κάποια στιγμιότυπα (τρέιλερ στην ελληνική γλώσσα).
Σκέφθηκαν ότι είναι αρκετά αυτά, ώστε να δοθεί η μάχη για τη δυσφήμιση της ταινίας. Και άρχισαν να αναρτώνται κείμενα στο διαδίκτυο επικριτικά του σκηνοθέτη. Ένα από αυτά που έπεσαν στην αντίληψή μου φέρει τον τίτλο: «Μυθοπλασία ναι, όχι εξόφθαλμη παραποίηση ιστορικών γεγονότων». Την κατ’ αυτόν παραποίηση σπεύδει ο συντάκτης του κειμένου να προβάλει με τα ακόλουθα. «Ο Σμαραγδής βάζει έναν Ευρωπαίο αξιωματούχο να λέει στον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας “Η φυλή για την οποία μιλάς δεν υπάρχει κι εκείνος να του απαντά” “Η φυλή για την οποία μιλώ είναι απόγονοι του μινωικού, του κλασικού ελληνικού και του βυζαντινού πολιτισμού”. Ο Ευρωπαίος αξιωματούχος είναι ο γνωστός ανθέλληνας Μέττερνιχ, ο ισχυρότερος και εμπαθέστερος αντίπαλος του Καποδίστρια στις συνάξεις των διπλωματών. Και ο διάλογος αυτός μαρτυρείται ιστορικά.
Το ολίσθημα του Σμαραγδή σπεύδει να επισημάνει ο συντάκτης του κειμένου με τα ακόλουθα:
Α. «Ο όρος Μινωικός πολιτισμός διαδόθηκε ευρέως μετά τις ανασκαφές του Έβανς στην Κνωσό, στις αρχές του 20ου αιώνα». Φοβερή η ιστορική παραχάραξη! Αν δεν ήταν ακόμη σε χρήση ο όρος μινωικός πολιτισμός στους ακαδημαϊκούς κύκλους, είχε φροντίσει η παράδοσή μας να μας μεταφέρει στοιχεία του, τα οποία διδαχθήκαμε στο Δημοτικό σχολείο. Είναι το δαιδαλώδες ανάκτορο του Μίνωα. Είναι η πρώτη υπέρβαση της βαρύτητας από άνθρωπο με την πτήση Δαιδάλου και Ικάρου. Είναι ο άθλος του Θησέα επί του Μινωταύρου. Είναι το Αιγαίον πέλαγος, που συνδέει την Αττική με την Μεγαλόνησο. Κάποιοι εμμένουν στο να αμφισβητούν την ελληνικότητα των Κρητών, αν και οι επιστήμονες κατάφεραν να αποκωδικοποιήσουν τη γραφή, που καλείται γραμμική Β. Ελπίζουν να τους δικαιώσει η μη κωδικοποιημένη ακόμη γραμμική Α. Και το εύχονται αυτό ακόμη και ανθέλληνες ελληνικής καταγωγής!
Β. «Το Βυζάντιο δεν αποτελεί στοιχείο του Ελληνισμού προεπαναστατικά ούτε στη διάρκεια του Αγώνα και ούτε οι Διαφωτιστές το αναφέρουν. Ανασύρεται από την αφάνεια όταν κυκλοφορεί το βιβλίο του Φαλμεράιερ “Περί της καταγωγής των σημερινών Ελλήνων (1835) όπου υποστηρίζει ότι οι σύγχρονοι Έλληνες δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους, διότι υπήρξαν επιμειξίες με σλαβικά φύλα». Ο συντάκτης δεν συγκρατείται και λόγω του πάθους του εκτίθεται ανεπανόρθωτα προσβάλλοντας βάναυσα την ιστορική αλήθεια. Έχοντας μελετήσει κατ’ αποκλειστικότητα τις ιστορικές αναλύσεις των δουλοφρόνων δυτικόπληκτων με σημαιοφόρο τον Κοραή σπεύδει να διαγράψει τον ρωμαίικο και όχι βυζαντινό πολιτισμό από την ιστορία του Γένους, επειδή αυτός αποτελεί την ατράνταχτη μαρτυρία της διαχρονικής πορείας του Γένους με αδιάλειπτη συνέχεια. Δεν αγνοεί βέβαια ότι ο όρος Βυζάντιο δόθηκε στην αυτοκρατορία μας από εμπαθείς εχθρούς της, που αισθάνθηκαν άκρατη ικανοποίηση με την πρώτη κατάκτησή της από τους βάρβαρους «σταυροφόρους» και τους τυχοδιώκτες Βενετούς. Αυτούς που αισθάνθηκαν ανακούφιση, όταν η Πόλη των πόλεων κυριεύθηκε από τους Οθωμανούς. Η αυτοκρατορία μας, μετασχηματισμός του Ανατολικού ρωμαϊκού κράτους, έφερε τον τίτλο Ρωμανία, όπως μαρτυρεί στίχος τραγουδιού του Πόντου: «Η Ρωμανία επάρθεν». Είναι ανυπόφορος ο τίτλος αυτός καθώς και όρος Ρωμιός, με τον οποίο αυτοπροσδιορίζονταν οι πρόγονοί μας κατά τη μακραίωνη δουλεία υπό τους Οθωμανούς. Ανυπόφορος όχι μόνο στους δυτικούς διαχρονικά εχθρούς του ελληνισμού αλλά και στους, κατά Παπαδιαμάντη, γραικύλους, όρος που αποδόθηκε από τους Ρωμαίους κατακτητές μας στους παρακμασμένους προγόνους μας! Και είναι αρκετοί οι λόγιοι, πριν από τον Κοραή, που έγραψαν για την ιστορική συνέχεια του ελληνισμού, αλλά στο προτεκτοράτο «Ελλάς» έχουν ωθηθεί στην αφάνεια. Ο Κοραής παραμένει ο σημαιοφόρος της υποτέλειας στη Δύση. Αυτός έγραψε ότι η Ελλάδα έζησε υπό κατοχή από την εποχή του Φιλίππου Β΄, πατέρα του μεγάλου Αλεξάνδρου μέχρι το 1830. Αλλά δεν καταδέχθηκε να έλθει στη δύσμοιρη χώρα μας ούτε καν μετά την απελευθέρωσή της. Ήλθε ο Καποδίστριας και θυσιάστηκε.
Ισχυρίζεται ο συντάκτης του κειμένου ότι ούτε κατά τη διάρκεια του αγώνα γινόταν κάποια αναφορά στη Ρωμανία. Ψεύδεται ασύστολα ή μαρτυρεί άγνοια των πηγών. Ας μελετήσει τον θαυμάσιο διάλογο του Κολοκοτρώνη με τον Άγγλο Χάμιλτον (στα απομνημονεύματα). «Εμείς, καπετάν Άμιλτων, ποτέ συμβιβασμόν δεν εκάμαμεν με τον Τούρκο… Ο βασιλεύς μας (εννοώντας τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο) εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε. Η φρουρά του είχε παντοτινόν πόλεμον με τους Τούρκους και δύο φρούρια ήταν πάντοτε ανυπότακτα”.
Ο συντάκτης αποκαλύπτει και τη δουλοπρέπειά του τονίζοντας ότι ούτε οι «Διαφωτιστές» (κεφαλαίο το Δ!) αναφέρουν το Βυζάντιο σε σχέση με την Ελλάδα! Τί έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων; Της έλλειψης σεβασμού της ιστορικής αλήθειας από τον συντάκτη ή της δουλοπρέπειά του;
Ο συντάκτης κλείνει το κείμενο με παρατήρηση αισθητικής φύσεως. Διέκρινε ατσαλάκωτες τις φουστανέλες των κλεφτών! Υποθέτει ειρωνικά ότι ο σκηνοθέτης πήρε τους δευτεραγωνιστές (κομπάρσους στα ελληνικά) από αυτούς που επιμένουν ακόμη να παρελαύνουν κατά την ημέρα μνήμης της εθνεγερσίας. Κατά παρόμοιο τρόπο είχαν ειρωνευθεί οι ομοϊδεάτες του συντάκτη και τον σκηνοθέτη της ταινίας «Ο άγιος Νεκτάριος» υποστηρίζοντας ότι η ταινία πάσχει φοβερά από αισθητικής απόψεως τονίζοντας μάλιστα ότι δεν έκαναν κριτική επί του θέματος της ταινίας! Είχε καυτηριάσει τότε με σθένος ο Σμαραγδής την υποκρισία τους τονίζοντας ότι τους ενόχλησε αφάνταστα ακριβώς η υπόθεση της ταινίας, την οποία είδε να προβάλλεται μεγάλο πλήθος του λαού μας. Το ίδιο συνέβη και με την τηλεοπτική σειρά με θέμα τον βίο του αγίου Παϊσίου. Αρνητικές ήταν αρχικά οι απαντήσεις στην πρόταση να προβάλουν τη σειρά όλοι οι πανελλήνιας εμβέλειας τηλεοπτικοί σταθμοί. Κάποιοι ερμήνευσαν τις επιφυλάξεις προερχόμενες από το ενδεχόμενο μικρής τηλεθέασης. Και η σειρά γνώρισε εκπληκτική τηλεθέαση.
Ο ελληνικός λαός, παρά την διαφθορά στην οποία τον ώθησαν οι κρατούντες, με τις «ευλογίες» των ξένων προστατών τους, από τότε που δολοφονήσαμε τον Καποδίστρια, δεν θέλει να απομακρυνθεί εντελώς από τις παραδόσεις του και την πατροπαράδοτη πίστη. Αν γνώριζε ποιος υπήρξε ο Καποδίστριας, σύγχρονος πολιτικός δεν θα τολμούσε να τους αντικρύσει. Γι’ αυτό και τόσα εμπόδια προβλήθηκαν για το γύρισμα της ταινίας. Την προσήλωσή του στις παραδόσεις θα δείξει με την αθρόα προσέλευσή του στις αίθουσες των κινηματογράφων.
Ο Καποδίστριας ζει. Άλλοι είναι νεκροί ζώντες.
«Μακρυγιάννης»
Ἀνεπιθύμητος στό Ἅγιον Ὄρος ὁ σχισματοαιρετικὸς οὐνίτης κ. Ἐπιφάνιος Ντουμένκο…
Ἁγιορείτικη Κελλιώτικη Φωνή.
Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 1//14.10.2025.
Ἁγίας Σκέπης Ὑπεραγίας Θεοτόκου
καί Ἁγίου Ἰωάννου Κουκουζέλη.
Ἀπὸ κάτω ἀριστερά….
1….μητρ. Μιλητουπόλεως Ἀπόστολος, Φαναρίου. 2…. κ. Ἐπιφάνιος Ντουμένκο.
3… Πρωτοεπιστάτης Ἀβραὰμ μ., Λαυριώτης.. 4.… Πολιτικὸς διοικητὴς Α.Ο., Ἀλκ. Στεφανής.
Πάνω ἀπὸ ἀριστερά…
5…. Γαβριηλ ἱμ.»Κατσουλιέρης«, ἐπιστάτης. 6…. Σισώης μ., Ἐπιστάτης Μονῆς Ξενοφῶντος.
Ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι… τέσσερις -4- ρασοφόροι καί δύο-2- λαϊκοί …εἶναι συνοδεία τοῦ κ. Ἐπιφανίου…
Ὡς Ἁγιορεῖτες, δυστυχῶς, τὸ ζήσαμε καὶ αὐτό… ὁ σχισματοαιρετικὸς οὐνίτης κ. Ἐπιφάνιος Ντουμένκο, νὰ λειτουργεῖ (παραχώρηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου) ἐντὸς τοῦ Ἁγίου Ὄρους… ὤ… τί κατάπτωση πνευματική…!!!..
Μπορεῖ ἡ πλειοψηφία τῆς Ἱερᾶς Κοινότητας Ἁγίου Ὄρους νὰ μὴν ἔδωσε εὐλογία γιὰ ἐπίσημη ὑποδοχὴ (ὅπως ξεκάθαρα δείχνουν ὅλα τὰ στοιχεῖα … ), ἡ ὑποχώρηση-ΠΤΩΣΗ εἶναι ὄντως γεγονός … ἀνεπίτρεπτον !!!
Ἡ ἄνωθεν φωτογραφία… μαρτυρεῖ τά τεκταινόμενα τῆς ὑποδοχῆς…
Οἱ ἐν Ἁγίῳ Ὄρει διοικοῦντες μὴ ἀναλογιζόμενοι τὸν ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΜΟΛΥΣΜΟποὺ θὰ μεταφέρουν στοὺς ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ… ἔχουν πνευματικὲς εὐθύνες… θὰ λογοδοτήσουν στὸ φοβερὸ βῆμα τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ …
Ο ΜΟΛΥΣΜΟΣ ὡς γάγγραινα πνευματικὴ θὰ μεταδίδεται μὲ συλλείτουργα καὶ συμπροσευχὲς «ἀλλήλων ἀσπαζόμενοι…».
Ὑπενθυμίζεται ὁ Β΄ Ἱερὸς Κανόνας τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Ὀρθοδόξου Συνόδου :
«…μὴ ἐξεῖναι δὲ κοινωνεῖν τοῖς ἀκοινωνήτοις, μηδὲ ἐν ἑτέρᾳ ἐκκλησίᾳ ὑποδέχεσθαι τοὺς ἐν ἑτέρᾳ ἐκκλησίᾳ μὴ συναγομένους. Εἰ δὲ φανείῃ τις τῶν ἐπισκόπων, ἢ πρεσβυτέρων, ἢ διακόνων, ἤ τις τοῦ κανόνος τοῖς ἀκοινωνήτοις κοινωνῶν, καὶ τοῦτον ἀκοινώνητον εἶναι, ὡς ἂν συγχέοντα τὸν κανόνα τῆς ἐκκλησίας»1.
Καὶ ἡ πρόσφατη παραινετικὴ συμβουλὴ τοῦ Γέροντα Γαβριὴλ μοναχοῦ Ἁγιορείτη (Ἱερὸν Κελλίον Ἁγίου Χριστοδούλου τοῦ ἐν Πάτμῳ) :
«Ὅσα μοναστήρια δέχτηκαν τοὺς σχισματικοὺς δὲν θὰ σωθοῦν ! Νὰ μὴν πηγαίνουμε σ’ αὐτά!».
Ἐμείς οὔτε τὴν εὐχή τους θέλουμε… ἀπὸ καθηγουμένους Μονῶν ὅπου λειτούργησε ὁ σχισματοαιρετικὸς οὐνίτης κ. Ἐπιφάνιος Ντουμένκο… : Βατοπεδίου… Ἰβήρων…. Ξενοφῶντος… Παντοκράτορος … Σιμωνόπετρας…σκήτη Προφήτου Ἠλία… καὶ ὅσοι ἄλλοι θὰ τὸν ὑποδεχτοῦν…
Μακριὰ ἀπὸ αὐτές τίς μονές καί σκήτη Προφήτου Ἠλία… … Ἐμπράκτως οὐνιτίζουν….
Ἐνημερωτικά :
Ἡ ἐπίσκεψη τοῦ κ. Ἐπιφανίου Ντουμένκο ὡς κοσμικοῦ ἄρχοντα εἶναι ἀπροκάλυπτη, μὲ πολυπληθέστερη τήν παρουσία τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν καὶ ἀσφαλείας ἐκ τῶν δύο χωρῶν, τῶν ἤδη ὑπαρχόντων ἐνστόλων ἀστυνομικῶν ποὺ δὲν ἐπέτρεπαν στὸ κέντρο τῶν Καρυῶν τὴν διέλευση Ἁγιορειτῶν μοναχῶν -μὲ τὸν διάχυτον φόβο τους- τὴν ἀντίδρασή τους στὴν παρουσία τοῦ σχισματοαιρετικοῦ καὶ αὐτοχειροτονημένου οὐνίτη Ἐπιφανίου… καὶ περαιτέρω, τοῦ βλάσφημου ποὺ πρόσφατα συναίνεσε καὶ ἐπικρότησε τὴν βεβήλωση τῶν Ἱερῶν Λειψάνων (120 ἄφθαρτα ἐν συνόλῳ καί πλέον …) τῶν Ἁγίων Πατέρων Λαύρας τῶν Σπηλαίων – Πετσέρσκ Κιέβου. 2
Ἐνῷ αὐτοὶ συλλειτουργοῦσαν ἐντὸς τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ συμπροσεύχονταν, τὰ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ὄργανα τοῦ κ.Ἐπιφανίου Ντουμένκο βιαιοπραγοῦν στὸ Κίεβο καὶ σέ ἄλλες οὐκρανικές πόλεις σπάζοντας μὲ ἀλυσοπρίονα καὶ τροχοὺς πόρτες Ἱερῶν Ναῶν καὶ Μονῶν ὡς ΝΕΟΝΑΖΙΣΤΕΣ ἐνάντια στοὺς Ὀρθοδόξους ἱερεῖς καὶ μοναχοὺς καὶ τοὺς ΕΚΔΙΩΚΟΥΝ βαναύσως ἀπὸ τὴν μετάνοιά τους…
Τὰ λόγια εἶναι περιττά… γιὰ ὅσους ἀντιλαμβάνονται…
Γιὰ τοὺς χλιαροὺς στὴν πίστη, τὸ ἐπισήμανε μὲ πλήρη αὐστηρότητα ὁ Θεάνθρωπος Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καί γράφτηκε στὴν Ἀποκάλυψή Του :
«Οἶδά σου τά ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρός εἶ οὔτε ζεστός· οὕτως ὅτι χλιαρός εἶ, καί οὔτε ζεστός οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου….. καὶ οὔκ οἴδας ὅτι σὺ εἶ ὃ ταλαίπωρος καὶ ὁ ἐλεεινὸς καὶ πτωχὸς καὶ τυφλὸς καὶ γυμνός…. καὶ μὴ φανερωθῇ ἡ αἰσχύνη τῆς γυμνότητός σου…. Ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω…. Ὁ ἔχων οὕς ἀκουσάτω τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταὶς ἐκκλησίαις….»3.
Ἡ πλειοψηφία τῶν Ἁγιορείτικων Ἱερῶν Μονῶν ποὺ δὲν συλλειτούργησαν μὲ τὸν σχισματοαιρετικὸν οὐνίτη κ.Ἐπιφάνιο Ντουμένκο ὀφείλουν καθηκόντως νὰ θέσουν σὲ ἀκοινωνησία ὅλους τοὺς Ἁγιορεῖτες καθηγουμένους καὶ ἱερομονάχους ποὺ συμμετεῖχαν…
Σὲ καμία Ἁγιορείτικη ἀκολουθία τους νὰ γίνονται δεκτοὶ μέχρι ἔμπρακτης μετανοίας τους…
Κλῆρος καὶ λαὸς νὰ ἀντιδράσουν καὶ νὰ ἀντισταθοῦν στοὺς οἰκουμενιστὲς μὲ τὴν ἔμπρακτη ἀπομόνωσή τους καὶ «Χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε».4
Ἁγιορείτικη Κελλιώτικη Φωνή
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ :
1. ΠΗΔΑΛΙΟΝ, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, σελ.407. Ἐκδόσεις Ρηγοπούλου 2003, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.
2.«Στὶς 28 Μαρτίου 2025 (ν. ἡμ.) – στοὺς χώρους τῶν Κάτω Σπηλαίων τῆς Ἁγίας Λαύρας Κιέβου ἔφτασε ἐπιτροπὴ τοῦ Ὑπουργείου Πολιτισμοῦ Οὐκρανίας, ἀπαρτιζόμενη ἀπὸ ἀνατόμους, βιολόγους καί … κτηνιάτρους, συνοδευόμενη μάλιστα ἀπὸ ἀξιωματικοὺς ἐπιβολῆς τοῦ νόμου, μὲ σκοπὸ τὸν προσδιορισμὸ τῆς ἱστορικῆς καὶ ἐπιστημονικῆς ἀξίας τῶν ἱερῶν λειψάνων τῶν Ἁγίων Σπηλαιωτῶν Πατέρων … μέσῳ τῆς λήψης δειγμάτων γιὰ ἐξέταση DNA ! …». Βλέπε σχετικό δημοσίευμα στόν κάτωθι σύνδεσμο :
3. Ἀποκάλυψη Ἰωάννου, κεφ.Γ΄, στίχ.15-22.
4. Β’ Ἰωάννου, 10-11 :
ΣΤΙΧ.10 «Εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε».
ΣΤΙΧ.11 «…ὁ γὰρ λέγων αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς».
Καθηγητής Δρ. Νεκτάριος Δαπέργολας: Μαγαριστές καί μιαντῆρες…
Το βδέλυγμα της ερημώσεως εστώς εν τόπω Αγίω!
Καθηγητής Δρ. Νεκτάριος Δαπέργολας
Καί νά λοιπόν πού αὐτό τό γνωστό πλέον ζοφερό κομμάτι τοῦ Ἁγίου Ὅρους συνεχίζει νά προκαλεῖ βάναυσα τίς ὀρθόδοξες συνειδήσεις. Ἡ τελευταία πολύ μεγάλη πρόκληση ἦταν, ὡς γνωστόν, ἡ θερμή ὑποδοχή πού ἐπιφυλάχθηκε ἀπό τά γνωστά πλέον 6-7 μοναστήρια τῆς ἐκτροπῆς πρός τό βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως πού ὑποδύεται τόν Ἕλληνα πρωθυπουργό. Ἡ νέα πρόκληση λαμβάνει χώρα αὐτές τίς ἡμέρες καί δέν εἶναι βεβαίως ἄλλη ἀπό τήν ἐπίσκεψη ἑνός ἄλλου βδελύγματος: ἐκείνου τοῦ ἀχρείου πού παριστάνει τόν μητροπολίτη Κιέβου καί τόν προεξάρχοντα τῆς Οὐκρανικῆς Ψευτοεκκλησίας, παρέα μέ μερικούς ἀκόμη Οὐκρανούς ψευτοκληρικούς, ἀλλά καί μέ συνοδό ἕνα ἀπό αὐτούς τούς γνωστούς (ἄνευ ποιμνίου καί χαρτοφυλακίου) Φαναριῶτες ἐπισκόπους.
Μία ἐπίσκεψη μάλιστα πού ἐξελίσσεται περίπου πραξικοπηματικά, καθότι ἡ συντριπτική πλειονότητα τῶν μονῶν εἶναι ἀντίθετη καί τό κλίμα ἀπέναντι στόν Οὐκρανό σαλτιμπάγκο ἐχθρικό. Πρᾶγμα ὅμως βεβαίως πού οὔτε τον Ψευτο-Ἐπιφάνιο (Σέργιος εἶναι τό σωστό του ὄνομα) Ντουμένκο ἐπτόησε, οὔτε τόν πολιτικό διοικητή Στεφανῆ, οὔτε τά ἄντρα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί προκεχωρημένα φυλάκια τοῦ Φαναρίου, ὅπως ἡ Ξενοφῶντος, ἡ Παντοκράτορος, οἱ Κατσουλιέρηδες (τῆς δῆθεν Ἐσφιγμένου) καί φυσικά ἡ Σιμωνόπετρα καί ἡ Ἰβήρων μέ τήν Σταυρονικήτα (γιά τίς δύο τελευταῖες μονές, πού τελοῦν ἐδῶ καί δεκαετίες ὑπό τήν πνευματική ἐπιρροή τοῦ ἄρτι ἐκδημήσαντα Βασιλείου Γοντικάκη, καί τόν ἄθλιο ρόλο τους γράφαμε καί πρό ἡμερῶν - καί πρίν ἀλέκτορα λαλῆσαι, πήραμε μία ἀκόμη ἐπιβεβαίωση). Καί ἔτσι, παρά τίς ἀντιδράσεις, ἀποφασίστηκε ἡ ἐπίσκεψη νά πραγματοποιηθεῖ ἀνεπίσημα, μέ τό ἀχειροτόνητο νεοταξικό ἀνδρείκελο νά πηγαίνει στίς Καρυές καί στά τέσσερα προαναφερθέντα μοναστήρια, ὅπου λειτούργησε ἤ συμπροσευχήθηκε (στήν Ἰβήρων μάλιστα τόν ἔβαλαν νά κάνει καί τρισάγιο στόν τάφο τοῦ Γοντικάκη) καί ἀκούμπησε τά βέβηλα χείλη του πάνω σέ λείψανα Ἁγίων καί πανίερα προσκυνήματα, ὅπως ἡ Παναγία Πορταΐτισσα καί τό «Ἄξιον Ἐστί». Καί φυσικά μάζεψε πλεῖστες εὐχές καί «προσευχές» γιά καλή δύναμη στό ἔργο του καί λευτεριά στήν πατρίδα του ἀπό τούς κακούς εἰσβολεῖς (δίχως κουβέντα φυσικά γιά τόν ἀνελέητο διωγμό ταῆς πραγματικῆς Οὐκρανικής Ἐκκλησίας)!
Συνεχίζεται λοιπόν ἐμμονικά ἡ ἀπόπειρα ἐπιβολῆς τοῦ ἀχειροτόνητου ἀπατεῶνα καί τῆς ρασοφόρας συμμορίας του στήν συνείδηση τοῦ ὀρθόδοξου κόσμου. Ὄχι τόσο ὅμως ὡς προσπάθεια «νομιμοποίησης», γιατί θεωρῶ πώς ὅσοι ξέρουν το ποιόν καί αὐτῶν πού ἦρθαν καί αὐτῶν πού τούς ὑποδέχθηκαν, δέν πρόκειται νά ἐπηρεαστοῦν ἀπό τέτοιες ἐνέργειες, ἐνῷ ἐκεῖνοι πού θά ἐπηρεαστοῦν, εἶναι οἱ ἄσχετοι, οἱ ἀγαπούληδες καί οἱ λάτρεις τοῦ Βαρθολομαίου καί τοῦ «σλάβα Οὐκραΐνι», οἱ ὁποῖοι οὕτως ἤ ἄλλως ἀποτελοῦν παντελῶς καμένη ὑπόθεση.
Τό πρόβλημα, ἀντιθέτως, εἶναι κυρίως ὁ μαγαρισμός. Ἐδῶ καί 6 χρόνια βλέπουμε ἀχειροτόνητους ἤ καθηρημένους γελωτοποιούς μέ ράσα νά περιδιαβάζουν τήν Ἑλλάδα καί τό Ἅγιο Ὅρος (στά 5-6 μοναστήρια πού προαναφέραμε) καί νά συλλειτουργοῦν ἐδῶ κι ἐκεῖ, κοντά στούς ἡγουμένους καί τούς μητροπολῖτες πού τούς δέχονται, ἐνῷ θυμίζουμε καί τό παμμίαρο ἀρχιερατικό συλλείτουργο πού εἶχε λάβει χώρα πρό 2 ἐτῶν στήν Θάσο, μέ τήν συμμετοχή τοῦ ἴδιου του «Ἐπιφανίου» Ντουμένκο. Τώρα ὁ κατσαπλιάς ἐπαναλαμβάνει τήν ἐπίσκεψη καί στό Περιβόλι τῆς Παναγίας. Ὅπου πατᾶνε τό βρώμικο ποδάρι τους καί ἀπό τή στιγμή βεβαίως πού συναντοῦν φιλικές ἀγκαλιές καί ὄχι κλειστές πόρτες, ἡ παρουσία τους εἶναι ἀπό ἐκκλησιαστικῆς καί πνευματικῆς ἄποψης βαρύτατα μολυσματική. Οἱ ἀντίχριστοι αὐτοί καί τά ἀκόμη πιό σκοτεινά ἀφεντικά τούς εἶναι σαφές πώς θέλουν νά ἀπο-ιεροποιήσουν, νά μιάνουν καί νά μαγαρίσουν τά πάντα.
Καί δυστυχῶς, ὅσο δέν θά συναντοῦν σθεναρή ἀντίσταση, παρά μόνο ἀπάθεια ἤ ἔστω χλιαρές διαμαρτυρίες, ὁ πνευματικός οὐρανός τῆς πατρίδας μας θά φορτώνει μέ ὅλο καί περισσότερα μαῦρα σύννεφα. Καί εἰδικά ὅσον ἀφορᾶ τό Ὅρος, θυμίζουμε ὅτι οἱ σεισμοί εἶναι ἐδῶ καί ἀρκετούς μῆνες μία σχεδόν καθημερινή ὑπόθεση. Δύο μικρῆς ἔντασης ἔγιναν μάλιστα καί προχτές, ἅμα τῇ ἀφίξει τοῦ ἀχειροτόνητου παλιάτσου. Πόσα ρίχτερ δηλαδή πρέπει νά ἔρθουν, μπάς καί ἀρχίσουν ἐπί τέλους νά ξυπνοῦν κάποιοι;
Καθηγητής Δρ. Νεκτάριος Δαπέργολας
Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ
Γέροντας Αθανάσιος Μυτιληναίος, Μην ακολουθείτε Λυκοποιμένες
Αγαπουλίστικες οίκουμενιστικές βλασφημίες Λυκοποιμένων
Εἶναι καὶ πολλοί ἄλλοι βεβαίως ποὺ φρονοῦν τὰ αὐτὰ καὶ τὰ διαλαλοῦν ποικιλοτρόπως.
Ὑπάρχει ἄραγε ἀκόμη ἔστω καὶ ἕνας ἠλίθιος ποὺ νὰ περιμένει χαΐρι καὶ προκοπή ἀπὸ δαύτους; Ποὺ νὰ περιμένει λόγο ὀρθόδοξο ἀπὸ τὰ βλάσφημα χείλη τους καὶ ὀρθοπραξία ἀπὸ τὰ βέβηλα χέρια τους, ποὺ νυχθημερὸν ἄλλωστε ἀγκαλιάζουν κάθε λογῆς αἱρετικὸ λύκο καὶ κάθε σχισματικὸ τσαρλατάνο;
Ποὺ νὰ περιμένει λόγο ἐλέγχου πρὸς τὶς δαιμονικὲς ἀντίχριστες ἐξουσίες, ἔκκληση γιὰ νινευιτικὴ μετάνοια, προειδοποίηση γιὰ τὴ φωτιὰ καὶ τὸ θειάφι ποὺ θὰ βρέξει σὲ λίγο ὁ οὐρανός;
Καὶ ποὺ θὰ τολμήσει νὰ μᾶς μιλήσει ἀκόμη καὶ τώρα γιὰ τυφλή ὑπακοὴ σὲ αὐτοὺς καὶ τὶς ἀγαπουλίστικες βλασφημίες τους;
Ἀνεκδιήγητοι “ποιμένες”, ποὺ τσαλαβουτᾶνε στὰ ἀνήλιαγα σκοτάδια τῶν στοῶν ἢ στὰ νεοεποχίτικα λύματα τῆς ὁλοκληρωτικῆς μεταπατερικῆς διαστροφῆς τοῦ Εὐαγγελίου.
Λύκοι βαρεῖς, ὄχι ἁπλῶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου, ἀλλὰ καὶ ταγμένοι συνειδητὰ στὸ ἔργο τῆς ἀπώλειας…
https://agonasax.blogspot.com/
Άς Τά Προσέξουν Αυτά Οι Κυρίες Καί Οι Δεσποινίδες. Είναι Γιά Τό Καλό Τους!
Γ ε ω ρ γ ί α :
Οι γυναίκες πρέπει να φορούν ΜΑΝΤΗΛΑ στο κεφάλι τους κατά τη Θεία Λειτουργία και γενικά στην είσοδό τους στον Ιερό Ναό.
Kάποια γυναίκα παλαιόπιστη Ρωσίδα μεταστράφηκε στην Ορθοδοξία.
Αποδέχθηκε ολόκληρη την Ορθόδοξη διδασκαλία και ακολουθούσε όλους τους κανόνες της Εκκλησίας με ακρίβεια.
Λίγο καιρό αργότερα, η γυναίκα αυτή έτυχε σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, στο οποίο τραυματίσθηκε βαρειά στον θώρακα που κτύπησε πάνω στο τιμόνι.
Λίγο μετά τον τραυματισμό, εμφανίσθηκε καρκίνος στο στήθος.
Οι ιατροί πρότειναν την αφαίρεση του στήθους με χειρουργική επέμβαση.
Η γυναίκα το δέχθηκε με ταπείνωση, ως θέλημα του Θεού.
Η εγχείρησις ήταν επιτυχής, αλλά οι ιατροί επέβαλαν εντατική χημειοθεραπεία ως προληπτικό μέτρο.
Μάλιστα προειδοποίησαν την γυναίκα, ότι εξ αιτίας αυτής της χημειοθεραπείας θα έχανε τα μαλλιά της.
Η γυναίκα και πάλι το δέχθηκε ταπεινά, ελπίζοντας στον Κύριο.
Η χημειοθεραπεία άρχισε και παρ’ όλο που διήρκεσε γιά μεγάλο διάστημα, δεν επηρέασε τα μαλλιά της.
Οι ιατροί εξεπλάγησαν πάρα πολύ και δεν μπορούσαν να εξηγήσουν το φαινόμενο.
Μία νύκτα που η γυναίκα κοιμόταν, είδε την Υπεραγία Θεοτόκο, η Οποία της είπε:
< Επειδή ποτέ στην ζωή σου δεν μπήκες σε Εκκλησία με το κεφάλι σου ακάλυπτο, ούτε μία τρίχα δεν θα πέσει από αυτό λόγω της χημειοθεραπείας>.!!!
< Πάσα δε γυνή προσευχομένη ακατακαλύπτω τη κεφαλή καταισχύνει την κεφαλήν εαυτής…
Εν υμίν αυτοίς κρίνατε πρέπον εστί γυναίκα ακατακάλυπτον τω Θεώ προσεύχεσθαι; >.
(Α’ Κορινθ. ια’ 5, 13 ).
< Με ταύτα τα λόγια αινιγματωδώς φανερώνει εδώ ο Απόστολος ένα άλλο φοβερώτατον δηλαδή, ότι αναφέρεται εις τον Θεόν η ύβρις και ατιμία οπού ακολουθεί,
από το να μη σκεπάζονται οι γυναίκες εις την προσευχήν >.
( Αγίου Θεοφυλάκτου Βουλγαρίας ).
< Αι γυναίκες είναι σεμνόν και άγιον το να προσεύχωνται με σκεπασμένο κεφάλι, κατά την εντολήν και παραγγελίαν του Αποστόλου, επειδή με το σκέπασμα της κεφαλής δείχνουν ΤΙΜΉΝ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ όπου τις φυλάττουν…
Ανίσως αι γυναίκες, όταν αναγινώσκουν κανένα ιερόν βιβλίον πρέπει να σκεπάζωνται, διά να δείξουν και με το έξω σχήμα την εσωτερικήν ευλάβειαν της καρδίας, καθώς λέγει ο ιερός Χρυσόστομος, πόσο μάλλον πρέπει να σκεπάζωνται, όταν απέρχωνται εις τον Ναόν του Θεού διά να προσευχηθούν;
Επειδή με το έξωθεν σκέπασμα φανερώνουν την εσωτερικήν ευλάβειαν της ψυχής των >
( Οσίου Νικοδήμου Αγιορείτου )
ΧΡΙΣΤΟΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
ΝΤΥΣΙΜΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
Οἱ γυναῖκες δὲν πρέπει νὰ πηγαίνουν στὴν Ἐκκλησία στολισμένες
Πάντοτε ναὶ καὶ σὲ κάθε περίστασι οἱ γυναῖκες δὲν πρέπει νὰ φοροῦν στολίδια,
ἰδιαίτερα ὅμως ὅταν πηγαίνουν στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ• διότι τότε εἶναι καιρὸς προσευχῆς, καιρὸς δακρύων, καιρὸς στεναγμῶν•
στεναγμοὶ ὅμως καὶ καλλωπισμοὶ εἶναι πράγματα ἀντίθετα μεταξύ τους καὶ ποτὲ δὲν μποροῦν νὰ συμβιβασθοῦν.
Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ θεῖος Χρυσόστομος δὲν σταματᾶ νὰ ἐλέγχη αὐτὸ τὸ παράξενο λέγοντας: «Τί λές;
Ἔρχεσαι νὰ παρακαλέσης τὸν Θεὸ καὶ βάφεσαι και ντύνεσαι άσεμνα και στολίζεσαι μὲ στολίδια ;…
Καὶ πῶς μπορεῖς νὰ στενάξης, πῶς μπορεῖς νὰ δακρύσης, πῶς μπορεῖς νὰ προσευχηθῆς μὲ δύναμη, ντυμένη μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο;»
(Λόγος η’ εἰς τὴν α’ πρὸς Τιμόθεον).
Ἀλήθεια σᾶς λέω, ὅτι οἱ γυναῖκες αὐτὲς ποὺ ἔρχονται στὸν Ναὸ μὲ καλλωπισμοὺς καὶ στολίδια, κληρονομοῦν αυτό ποὺ λέει ὁ Δαβίδ: «Καὶ ἡ προσευχή τους θὰ μετατραπῆ σὲ ἁμαρτία» (Ψαλμ. 108,7).
Διότι μὲ τοὺς παρόμοιους στολισμούς, ἀντὶ νὰ παρακινήσουν τὸν Θεὸν μὲ τὴν προσευχὴ νὰ φανῆ σπλαγχνικὸς στὶς ἁμαρτίες τους, τὸν παρακινοῦν νὰ ὀργισθῆ ἐναντίον τους.
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΧΡΗΣΤΟΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ, ΕΚΔ. ΣΥΝΟΔΙΑ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ, ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ 2018, σελ. 96 – 98
Εγγραφή σε:
Σχόλια
(
Atom
)