ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΙΣΚΟΣ - ΣΥΓΝΩΜΗ ΣΤΟΥΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ !!!

http://orthodoksiantepithesi.blogspot.gr

“Γιατί σε μένα Θεέ μου;...”

Δεν είναι σπάνια η ερώτηση. Ίσως μάλιστα τις περισσότερες φορές να κλείνεται βαθιά μέσα στη συνείδηση του ανθρώπου, κι εκεί να τον βασανίζει, να μην τον αφήνει να ησυχάσει. Έτσι, σαν παράπο­νο, σαν κάτι που δεν βρίσκει δικαίωση μέσα του, μα και που ο ίδιος δεν τολμά να το εκφράσει, φοβούμενος ότι θα αμαρτήσει ενώπιον του Θεού. Κι ακριβώς ο φόβος αυτός επιτείνει ακόμα περισσότερο τον βασανισμό.

«Γιατί σε μένα, Θεέ μου; Γιατί μου έδωσες αυτόν τον σταυρό, γιατί επέτρεψες έτσι να ’ρθουν τα πράγματα; Δυσκολίες, αποτυχίες, ασθένειες στην οικογένειά μου, οικονομική στένωση, πένθος…».

[...] Το άρθρο αυτό γράφεται με αφορμή ερώτηση που δόθηκε από θεολό­γο καθηγητή σε παιδιά Β’ Γυμνασίου με την παράκληση να απαντήσουν γραπτώς και ανωνύμως. ‘Η ερώτηση: «Αν ο Ιησούς ζούσε τώρα ανάμεσά μας, θα ήθελες να Τον συναντήσεις; Τι θα ήθελες να Του πεις; Τι να συζητήσετε; Ποιο παράπονο θα ήθε­λες να Του κάνεις και τι θα Του ζη­τούσες;».

Εννοείται ότι οι απαντήσεις που δό­θηκαν ήταν πάμπολλες [...]. Θα μείνουμε σε μία από αυτές, συγ­κλονιστική ομολογουμένως, και όχι λιγότερο διδακτική. Τη μεταφέρουμε αυτούσια, με το λεκτικό και τη σύντα­ξη του παιδιού:

«Αρχικά ο Ιησούς ζει στην καρδιά μας. Ποτέ δεν μας εγκαταλείπει. Ό­μως, αν μου είχε δοθεί η ευκαιρία να Τον συναντήσω, για κανένα λόγο δεν θα την απέρριπτα!

Τα πράγματα που θα ήθελα να συζητήσω μαζί Του είναι τα λόγια που Του λέω κάθε νύχτα πριν πέσω για ύπνο. Θα Τον ευχαριστούσα για όλες τις κακές και καλές στιγμές της ζωής μου! Θα Τον ευχαριστούσα για την υγεία που έχουν οι γονείς μου και όλη η οικογένειά μου. Θα Τον ευχαριστούσα για την αγάπη και την αρμονία που υπάρχει στο σπίτι μου. Θα Τον ευχαριστούσα για κάθε στιγμή της ζωής μου. Θα Τον ευχαριστούσα γιατί είμαι ευτυχής. Θα Τον ευχαριστούσα για τους γονείς που έχω. Θα Του ζητούσα να συγχωρέσει τις αμαρτίες μου. Και στο τέ­λος θα Τον ρωτούσα: Γιατί μου τα δίνεις όλα αυτά, Θεέ μου; Τα αξίζω;…».

[...] Κατ’ αρχάς, ας προσέξουμε πόσες φο­ρές αναφέρει το παιδί το ρήμα «θα Τον ευχαριστούσα» και πόσες «θα Του ζη­τούσα» (και τι ζητά). Επιπλέον, αυτά τα λόγια μας διαβεβαιώνει ότι τα λέει κάθε βράδυ στην προσευχή του. Σ’ αυτή τη βά­ση θεμελιώνει τη σχέση του με τον Κύριο Ιησού: την ευχαριστία.

Ευχαριστία για όλα: «για όλες τις κακές και καλές στιγμές της ζωής μου!». Ποιος έμαθε σ’ αυτό το πλάσμα να ευχαριστεί τον Θεό για τις «κακές» στιγμές της ζωής του; Πόσους, αλήθεια, προσευχητικούς λόγους δεν ξεπερνά μια μόνο ευχαριστία για κάτι λυπηρό που επέτρεψε ο Θεός στη ζωή μας; Και πως ο Θεός – ας επιτραπεί η ανθρωποπαθής έκφραση – να μη συγκινηθεί, βλέποντας να Τον ευχαριστούμε για τα λυπηρά της ζωής μας; Τα λυπηρά, τα όποια επιτρέπει πάλι για το καλό μας, από αγάπη για μας. Τι μεγα­λείο, αληθινά, ψυχής προδίδει αυτού του είδους η ευχαριστία προς τον Θεό!

Και ερχόμαστε στην τελευταία και βασι­κότερη παρατήρηση: «Στο τέλος θα Τον ρωτούσα: Γιατί μου τα δίνεις όλα αυτά, Θεέ μου; Τα αξίζω;…» Η ίδια ερώτηση που θέσαμε για προμετωπίδα: «Γιατί σε μένα, Θεέ μου;». Αλλά τώρα πόσο δια­φορετικό περιεχόμενο αποκτά από αυτό που προφανώς εννοήσαμε διαβάζοντας τον τίτλο! Το αντίθετο ακριβώς. Γιατί σε μένα, Θεέ μου, όλα αυτά; Τι έκανα εγώ, για να μου δίνεις τόσες ευλογίες καθημε­ρινά; Τι άξιο βλέπεις επάνω μου;

Ίσως, όμως, να αντιπροτείνει ο αναγνώστης ότι πράγματι το ευλογεί πολύ το παιδί αυτό ο Θεός, και γι’ αυτό ευλόγως προβαίνει στην ερώτηση αυτή. Η πρα­γματικότητα όμως είναι αντίστροφη: Ε­πειδή το παιδί διατίθεται έτσι προς τον Θεό, γι’ αυτό ο Θεός δεν παύει να εκχέει επάνω του τις ευλογίες Του. Τίποτε δεν συντελεί τόσο στην επαύξηση των ευλογιών του Θεού προς εμάς, έλεγε ο ιερός Χρυσόστομος, όσο η ευχαριστία μας προς Εκείνον γι’ αυτές.

Έπειτα από τις γραμμές αυτές του παι­διού, ας αναρωτηθούμε: Ζούμε εμείς έτσι καθημερινά; Αναπτύσσουμε τέτοιου είδους σχέσεις με τον Κύριό μας; Του μι­λάμε έτσι στην προσευχή μας; Τον ευχαριστούμε για όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή μας;

Αν δεν το κάναμε μέχρι τώρα, ας το ξε­κινήσουμε. Και αμέσως θα δούμε κάτι εκπληκτικό: το άγχος να φεύγει από πά­νω μας, το ίδιο και η γκρίνια, η καθημερι­νή τριβή. Μιά γαλήνη θα απλώνεται μέσα μας, και η ψυχή μας θα πλημμυρίζει από χαρά.

Και τότε αυθόρμητα θα μας βγει ετούτη η ερώτηση: «Γιατί σε μένα όλα αυτά, Θεέ μου; Τα αξίζω;». Και ίσως κι ένα δάκρυ αβίαστα να τη συνοδεύσει. Δάκρυ ευγνωμοσύνης προς τον δωρεοδότη, τον πανελεήμονα Κύριο.

Πηγή: Περιοδικό «Ο Σωτήρ». Αρ. Τεύχους: 2082

http://synaxipalaiochoriou.blogspot.gr

Νομίζετε ότι τα κρατάνε για τον εαυτό τους οι Άγιοι;

Μερικοί λεν: ''Ακούμε για Αγίους... Μα ποιός τους είδε;''. 

Είναι ζήτημα πίστεως. Είναι πρεσβευτές οι Άγιοι και για μας. Κάμνουμε έξοδα και τους γιορτάζουμε... Νομίζετε ότι τα κρατάνε για τον εαυτό τους οι Άγιοι; Κάποιες δοκιμασίες, που παρά τρίχα γλυτώνουμε, είναι ο Άγιος, που τιμήσαμε αυτός, που μας γλύτωσε. Βέβαια όταν μιμηθούμε τους Αγίους, το χαίρονται περισσότερο. Αλλά πάντως πρέπει να τους τιμούμε.

Γέρο-Παναής Χατζηϊωνάς, από τη Λύση της Κύπρου.

http://proskynitis.blogspot.gr

ΤΙ ΒΟΗΘΑΕΙ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟ;

ΤΙ ΒΟΗΘΑΕΙ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟ; 

Οι άνθρωποι που τους χτύπησαν μερικοί βαρδάρηδες - δοκιμασίες, είτε γιατί το επέτρεψε ο Θεός για να τους φρενάρει, είτε από φθόνο του πονηρού, χρειάζονται μετά πολλές λιακάδες και δροσιά πνευματική, για να ανθίσουν και να καρποφορήσουν. 

Όπως και τα δένδρα, όταν ξεθαρρεύουν από τις χειμωνιάτικες λιακάδες αλλά τα φρενάρει ο βαρδάρης, χρειάζονται μετά συνέχεια λιακάδες ανοιξιάτικες και βροχούλα, για να κυκλοφορήσουν οι χυμοί και να βγάλουν άνθη και καρπούς. 

- Γέροντα, για να πάρει κανείς την πνευματική στροφή, τί χρειάζεται; 

- Φιλότιμος αγώνας με ελπίδα και εμπιστοσύνη στον Θεό. Η εμπιστοσύνη στον Θεό και η απλότητα με τον φιλότιμο αγώνα φέρνουν την εσωτερική ειρήνη και σιγουριά, και τότε γεμίζει η ψυχή από ελπίδα και χαρά. Χρειάζεται υπομονή, φιλότιμο και πνευματική παλληκαριά, για να στεφανωθεί ο αθλητής. Η παλληκαριά ξεπηδάει από την φιλότιμη καρδιά και όταν κανείς κάνει κάτι με την καρδιά του για τον Χριστό, ούτε κουράζεται ούτε πονάει, γιατί ο πόνος για τον Χριστό είναι γλέντι πνευματικό. 

Η πνευματική ανάπτυξη μπορεί να γίνει πολύ σύντομα με λίγη φιλότιμη θέληση και παρακολούθηση του εαυτού μας. Στην συνέχεια θα βοηθιέται η ψυχή από τον Χριστό, την Παναγία, τους Αγγέλους και τούς Αγίους. Πολύ βοηθάει επίσης η μελέτη, η προσευχή, η εσωστρέφεια, και να ησυχάζει κανείς λίγο. 

O Χριστός μας, δυναμώνει αυτούς που αγωνίζονται «τον καλόν αγώνα» τον oποίο έκαναν όλοι οι Άγιοι, για να υποτάξουν την σάρκα στο πνεύμα. 

Ακόμη και όταν τραυματισθούμε, δεν πρέπει να χάσουμε την ψυχραιμία μας, αλλά να ζητήσουμε την βοήθεια του Θεού και να συνεχίσουμε τον αγώνα με γενναιότητα. 

Θα ακούσει ο Καλός Ποιμήν και θα σπεύσει αμέσως, όπως ο βοσκός, μόλις ακούσει ένα αρνάκι να βελάζει θλιβερά, όταν πληγώνεται, ή κάποιος λύκος ή σκύλος το δαγκώνει, τρέχει, για να το βοηθήσει. 

Περισσότερο έχω αγαπήσει, έχω πονέσει και τους έχω στον νου μου συνέχεια αυτούς πού είχαν ελεεινή ζωή και αγωνίζονται, παρά αυτούς πού δεν βασανίζονται από πάθη. Και ο τσομπάνος το πληγωμένο ή αρρωστιάρικο αρνί πονάει περισσότερο και το περιποιείται ιδιαίτερα, μέχρι να πάρει επάνω του και αυτό. 

Εάν πάλι αγωνιζόμαστε σωστά, αλλά δεν βλέπουμε καμιά πρόοδο, συμβαίνει μερικές φορές το έξης: Ο δαίμονας, επειδή του κηρύξαμε τον πόλεμο, ζήτησε ενίσχυση από τον σατανά. 

Έτσι, εάν πέρυσι πολεμούσαμε με έναν δαίμονα, εφέτος πολεμάμε με πενήντα, του χρόνου θα πολεμάμε με περισσότερους κοκ. Αυτό δεν επιτρέπει ό Θεός να το δούμε, για να μην περηφανευθούμε. Χωρίς εμείς να το καταλαβαίνουμε, ο Θεός εργάζεται στην ψυχή μας, όταν βλέπει καλή διάθεση.

- Γέροντα, όταν κανείς αγωνίζεται και πράγματι δεν προοδεύει, τί φταίει;

- Μπορεί να αγωνίζεται υπερήφανα. Άλλα να σας πω και τί παθαίνουν μερικοί και δεν προοδεύουν; Ενώ έχουν προϋποθέσεις, τις σπαταλούν σε μικροπράγματα και μετά δεν έχουν δυνάμεις, για να ανταποκριθούν στον πνευματικό αγώνα. Ας πούμε ότι ξεκινάμε να κάνουμε μια επίθεση στον εχθρό και ετοιμαζόμαστε με όλα τα απαραίτητα, για να τον αντιμετωπίσουμε. 

Εκείνος όμως, επειδή φοβάται ότι δεν θα τα βγάλει πέρα, προσπαθεί να μας διασπάσει και να τραβήξει άλλου την προσοχή μας με σαμποτάζ και προσβολές σε άλλα σημεία. Εμείς τότε στρέφουμε την προσοχή μας εκεί.

Στέλνουμε δυνάμεις δεξιά και αριστερά. Ό καιρός περνά τα πολεμοφόδια και τα τρόφιμα λιγοστεύουν. Δίνουμε παλιό ρουχισμό στο στράτευμα. Οι στρατιώτες αρχίζουν να γογγύζουν. Και το αποτέλεσμα είναι να εξαντληθούν όλες οι δυνάμεις μας και να μην αντιμετωπίσουμε τον εχθρό. 

Έτσι κάνουν και μερικοί πάνω στον πνευματικό αγώνα.

- Γέροντα, στην πνευματική πρόοδο δεν βοηθάει και το περιβάλλον;

- Ναι, βοηθάει, άλλα μερικές φορές μπορεί ένας να ζει ανάμεσα σε Αγίους και να μην κάνει προκοπή. Υπήρχε μεγαλύτερη προϋπόθεση για τον Ιούδα, πού ήταν συνέχεια μαζί με τον Χριστό; Ο Ιούδας δεν είχε ταπείνωση ούτε καλή διάθεση.

Και μετά την προδοσία του πάλι δεν ταπεινώθηκε βρόντησε τα αργύρια με θυμό και εγωισμό και πήγε με πονηριά στην αγχόνη. Και οι Φαρισαίοι κινήθηκαν σαν τον διάβολο. Αφού έγινε η δουλειά τους, είπαν στον Ιούδα: «Συ όψει».

Ο Θεός ενεργεί ανάλογα με την κατάσταση του ανθρώπου. Το Πνεύμα το Άγιο δεν εμποδίζεται από τίποτε. Αυτό πού κατάλαβα είναι ότι, όπου και αν βρεθεί κανείς, αν αγωνισθεί φιλότιμα, μπορεί να πετύχει το ποθούμενο, την σωτηρία της ψυχής του. 

Εδώ ο Λώτ ζούσε μέσα στα Σόδομα και στα Γόμορρα και σε τί κατάσταση πνευματική ήταν! Τώρα, είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε, πρέπει να αγωνισθούμε να γίνουμε καλύτεροι, ώστε να ενεργεί η θεία Χάρις μέσα μας. 

Τα γεγονότα μας αναγκάζουν και θα μας αναγκάσουν να πλησιάσουμε περισσότερο στον Θεό, για να έχουμε θεϊκή δύναμη, ώστε να αντιμετωπίζουμε σωστά κάθε κατάσταση - και φυσικά ο Καλός Θεός δεν θα μος αφήσει, θα μας προστατεύσει.

Πάντως να ξέρουμε, όταν καλυτερεύουμε την πνευματική μας κατάσταση, τότε και εμείς νιώθουμε καλύτερα, αλλά και τον Χριστό χαροποιούμε. 

Ποιος μπορεί να φαντασθεί την μεγάλη χαρά πού αισθάνεται ο Χριστός, όταν τα παιδιά Του προχωρούν; Εύχομαι να κάνουν όλοι οι άνθρωποι πνευματική προκοπή και να ενωθούν με τον Χριστό, που είναι το Α και το Ω. Όταν από το Α και το Ω εξαρτάται όλη η ζωή μας, τότε όλα είναι αγιασμένα!

Πνευματική Αφύπνιση» Γέροντος Παΐσιου Αγιορείτου Λόγοι Β΄

http://anthologioxr.blogspot.gr

Όταν πέση κανείς και θεληματικά δεν θέλει να σηκωθή, τούτο των δαιμόνων εστί

Οσάκις πέση κανείς, παιδί μου, πρέπει να εγείρεται και θα σωθή. Όταν πέση κανείς και θεληματικά δεν θέλει να σηκωθή, τούτο των δαιμόνων εστί.

Η απόγνωσις είναι δαιμονικόν όπλον, όπου πολλούς κατέρραξεν, η ελπίς όμως πολλούς έσωσεν εκ λάκκου βορβόρου ακαθαρσίας.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

elderephraimarizona.blogspot.gr

ΣΑΣ ΕΔΩΣΑ ΠΟΛΥΤΙΜΟΥΣ ΒΟΗΘΟΥΣ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Θέλω να αλλάξετε ζωή και να ξέρετε κάτι, μας λέει ο Κύριος:

Αν άφηνα τον σατανά να σας πειράξει, θα σας είχε κάνει πάρα πολύ μεγάλο κακό.

Όμως Εγώ όρισα να έχετε κι άλλες μεγάλες δυνάμεις για να σας βοηθήσουν στην πνευματική σας πορεία. Τις δυνάμεις των Αγγέλων, τις δυνάμεις των Αγίων, τους οποίους πρέπει να παρακαλάτε, να τους ικετεύετε.

ΕΔΩ ΣΤΗ ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΑΣ, για να σας δίνουν το στίγμα της σωτηρίας και τη βοήθεια που χρειάζεστε.

ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΥΝ, εσείς τους εγκαταλείπετε… Εσείς τους ξεχνάτε. Εσείς αφήνετε τα σπίτια σας και τις ψυχές σας ανοχύρωτα. Κι ενώ έχω δώσει τους αγγέλους Μου, για να σας στηρίζουν, εσείς δεν χρησιμοποιείτε καν την οχυρωτική αυτή δύναμη.

Είναι τόσο λατρευτικοί απέναντί σας…

Αν όλοι οι έρωτες της γης μαζευόντουσαν και έμπαιναν σε μια ζυγαριά, δεν θα ήταν τίποτα μπροστά στον θεϊκό έρωτα που έχει ο άγγελος, που σας χάρισε ο Πατέρας Μου για να φυλάει τη ψυχή σας. Μόνο που εσείς δεν την χρησιμοποιείτε. Έχουν τέτοια δύναμη οι άγγελοι, που μπορούν να αλλάξουν αυτά που έχουν καθοριστεί για σας…

(απόσπασμα από απομαγνητοφωνημένο κήρυγμα του π. Ελπιδίου Βαγιανάκη)

http://anthologioxr.blogspot.gr

ΝΑ ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

Ο Ουρανός αυτή τη στιγμή, σας το λέω με πλήρη βεβαιότητα των λόγων μου, έχει στείλει όλους τους Αγίους εδώ στη γη, να βρίσκονται ανάμεσα μας και να μας βοηθάνε. Αλλά και όλοι οι Άγγελοι είναι επιστρατευμένοι να είναι δίπλα μας και να μας βοηθήσουν.

Είναι η στιγμή που θα ζήσουμε αυτό που λέμε με μια προσευχή και που πολλοί δεν την καταλαβαίνουν: «Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν». Εγώ σας ρωτώ: Μόνο οι φτωχοί σε αυτή την κρίση υποφέρουν; Δεν βλέπετε όλους αυτούς που είχαν πλούτη, που είχαν χρήματα, που είχαν επιχειρήσεις, που ήταν μεγάλοι και οργανωμένοι, που βρίσκονται αυτή τη στιγμή; Ξέρετε τι σημαίνει να βλέπεις ανθρώπους επιχειρηματίες να κλείνουν την επιχείρηση τους και να τους βλέπεις στις τηλεοράσεις να ψάχνουν στους κάδους απορριμμάτων, για να βρουν κάτι να φάνε; Πλούσιοι λοιπόν επτώχευσαν και επείνασαν, αλλά προσέξτε τι λέει παρακάτω: «Οι δε εκζητούντες τον Κύριο, ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού». Αυτό θα γίνει προφητικά και τώρα.

Γι’ αυτό σας λέω, μην φοβάστε! Μόνο εάν είστε έξω από την αγκαλιά του Θεού, έχετε πολλούς λόγους να φοβάστε.

Και αν είστε έξω από την καρδιά του Θεού, τότε να ανησυχείτε. Αν όμως δεχτείτε να πάρετε αυτό το θείο Βρέφος και να το κάνετε Βασιλιά της καρδιά σας, τότε μην φοβάστε. Δεν σας λέω ότι δεν θα δούμε άσχημα, ότι δεν θα περάσουμε δύσκολα, ότι δεν θα ζούμε λιτά, αλλά ένα σας λέω, ότι θα επιβιώσουμε. Θα αποκαταστήσουμε την χαμένη μας αξιοπρέπεια, που με τα πλούτη την χάσαμε και δεν ήξερε ο ένας τον άλλον. Ο ένας εγωιστικά απέφευγε τον άλλον, δεν ήθελε τον άλλον, έκανε ότι ήθελε, ήταν ξένος για τον άλλον. Σε μια πολυκατοικία κανείς δεν ήξερε τον από πάνω και τον από κάτω. Τώρα θα αναγκαστούμε ο ένας να γνωρίσει τον άλλον γιατί η επιβίωση μας θα εξαρτάται από την αγάπη. Και την αληθινή αγάπη θα στην δίνει το θείο Βρέφος, αν εσύ θελήσεις να Το αγαπήσεις. Τότε να ξέρεις ότι Εκείνο θα γίνει η προστασία και η δύναμη σου στις δύσκολες μέρες που έρχονται. 

(απόσπασμα από απομαγνητοφωνημένο κήρυγμα του π. Ελπιδίου Βαγιανάκη)

http://anthologioxr.blogspot.gr

Ὁ πόλεμος καὶ ἡ ἀπάτη ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ διάβολος γιὰ ἐκείνους ποὺ κρατάει στὴν ὑπηρεσία τῆς ἁμαρτίας

Ὅταν ὁ διάβολος κρατά κάποιον στὴν ὑπηρεσία τῆς ἁμαρτίας, δὲν φροντίζει γιὰ τίποτα ἄλλο παρὰ νὰ τὸν τυφλώνει περισσότερο καὶ νὰ τὸν βγάζει ἀπὸ κάθε καλὸ λογισμό, ποὺ μπορεῖ νὰ τὸν παρακινήσει στὸ νὰ γνωρίσει τὴν πολὺ δυστυχισμένη του ζωή·καὶ ὄχι μόνον τὸν βγάζει ἀπὸ τοὺς λογισμοὺς ποὺ τὸν καλοῦν στὴν ἐπιστροφὴ καὶ στὴν μετάνοια, βάζοντας στὸ νοῦ του ἄλλους λογισμοὺς κακοὺς καὶ ἀντίθετους, ἀλλὰ καὶ μὲ ἕτοιμες καὶ γρήγορες ἀφορμές, τὸν κάνει ὁ τρισκατάρατος νὰ πέφτει συχνὰ στὴν ἴδια ἁμαρτία ἢ σὲ ἄλλες μεγαλύτερες, ἀπὸ τὶς ὁποῖες βγαίνει ὁ ταλαίπωρος ἁμαρτωλός, περισσότερο σκοτισμένος καὶ τυφλός, ὥστε μὲ τὴν τυφλότητά του φτάνει καὶ γκρεμίζεται στὴν συνήθεια τῆς ἁμαρτίας καὶ ἔτσι τρέχοντας ὁ ἄθλιος ἀπὸ τὴν πρᾶξη τῆς ἁμαρτίας σὲ μεγαλύτερη τυφλότητα καὶ πάλι ἀπὸ τὴν τυφλότητα σὲ μεγαλύτερα ἁμαρτήματα, κυκλογυρίζει σχεδὸν ὅλη τὴν ταλαίπωρη ζωή του μέχρι θανάτου, ἂν ὁ Θεὸς δὲν οἰκονομήσει τὴν σωτηρία του μὲ τὴν χάρι του.

Λοιπόν, ὅποιος βρίσκεται σὲ αὐτὴ τὴν πολὺδυστυχισμένη κατάστασι, ἂν ἀγαπᾷ νὰ θεραπευθῆ, πρέπει νὰ δεχθεί ἀμέσως τὸ γρηγορώτερο τὸν λογισμὸ ἐκεῖνον καὶ τὴν ἔμπνευση, ποὺ τὸν προσκαλεῖ ἀπὸ τὸ σκοτάδι στὸ φῶς καὶ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία στὴ μετάνοια καὶ πρέπει νὰ φωνάξει μὲ ὅλη του τὴν καρδιὰ στὸ Ποιητή του· 

«Κύριέ μου βοήθησέ με, βοήθησέ με γρήγορα καὶ μὴ μὲ ἀφήσεις πλέον σὲ αὐτὸ τὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας»· 

ἂς μὴ σταματήσει νὰ ξαναλέει πολλὲς φορὲς τὸ ἴδιο καὶ νὰ φωνάζει μὲ αὐτὸ καὶ παρόμοιο τρόπο· καὶ ἀμέσως, ἀμέσως, ἂν εἶναι δυνατόν, ἂς ζητήσει βοήθεια καὶ συμβουλή, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἐλευθερωθει ἀπὸ τὸν ἐχθρό· ἐὰν ὅμως δὲν μπορεί νὰ πάει ἀμέσως, ἂς προστρέξει γρήγορα στὸν σταυρωμένο Ἰησοῦ καὶ ἂς προσπέσει στὰ Ἁγιά του πόδια μὲ τὸ πρόσωπο στὴ γῆ καὶ στὴ Θεοτόκο Μαρία, ζητώντας εὐσπλαγχνία καὶ βοήθεια· καὶ ἡ νίκη στέκεται σὲ αὐτὴ τὴν γρηγοράδα.

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

«ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟΜΑΡΑΚΙΑ! ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΦΙΛΟΥΣ Ο ΘΕΟΣ!»

«Όταν προσεύχεσαι, αντιλαμβάνεσαι ότι ο Θεός σε ακούει, σου μιλάει, σε σκέφτεσαι –εσένα ξεχωριστά– και μάλιστα πολύ αγαπητικά. Μας μιλάει ο Θεός και πρέπει κι εμείς να Του μιλάμε από πολύ κοντά, με εμπιστοσύνη, αγαπητικά, λατρευτικά. Όταν λέμε “μιλάω στον Θεό” σημαίνει ότι πάω κοντά ως αγαπητός στον Θεό και πιστεύω ότι δεν θα μου χαλάσει το χατίρι.«

»Πρώτα Του λέω να με συγχωρέσει που τολμάω να Του μιλήσω. Τον παρακαλώ να μ’ ελεήσει, να μ’ ακούσει, να με προσέξει και να με κοιτάξει. Τι είναι το κοίταγμα; Η παροχή του θείου ελέους, η αίσθηση της επίσκεψης του θείου ελέους.«

»Κατά τη θεία συνομιλία πρέπει να έχουμε τη βεβαιότητα ότι ο Θεός θα μας απαντήσει. Αυτό δεν είναι πλάνη ούτε εγωισμός ούτε μύθος ούτε φαντασία· είναι πίστη, πραγματικότητα. Έτσι μας θέλει ο Θεός! Να Του μιλάμε όπως ο φίλος προς τον Φίλο και να στεκόμαστε ενώπιος Ενωπίω. Δεν μπορεί παρά να είναι μόνο έτσι. Ας είμαστε τομαράκια! Μας έχει φίλους ο Θεός. Και κάνει μεγάλη υπακοή σ’ εμάς. Δεν μας αρνείται τίποτα ο Θεός, εκτός κι αν ζητάμε πράγματα ανώφελα για τη σωτηρία μας.«

»Όταν στην προσευχή έχουμε πληρότητα πίστεως, τότε αισθανόμαστε την παρουσία του Θεού και Του μιλάμε “ενώπιος Ενωπίω”, πρόσωπο προς Πρόσωπο. Αυτή η μυστική και καυστική συνομιλία με τον Πανάγαθο Θεό ανοίγει τους οφθαλμούς της ψυχής. Ο νους ορά τον Θεό και η ψυχή ενώνεται άρρητα μαζί Του. Η αληθινή προσευχή είναι αστραπόμορφος και φεγγοβόλος “τόπος” θεοφάνειας· είναι η διόπτρα με την οποία ατενίζουμε τα ουράνια· μ’ αυτήν δεχόμαστε την αποκάλυψη του Θεού και ενωνόμαστε μαζί Του.«

»Όταν προσευχόμαστε, απευθυνόμαστε στον Παντογνώστη και Παντοδύναμο, που μπορεί να ενεργεί τα πάντα αμέσως. Κι όταν η αίσθηση της παρουσίας του Θεού αναπαύει το είναι μας κι έχουμε την πεποίθηση ότι ο Κύριος τα πάντα δύναται, τότε ο Θεός θαυματουργεί.«

»Ένα βράδυ στην προσευχή μου μίλησα πολύ προσωπικά στον Θεό. Μίλησα στο Πρόσωπο του Χριστού και είδα άμεσα τα αποτελέσματα της πλήρους εμπιστοσύνης προς Εκείνον. Όταν ικετεύουμε χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς κανένα παραπέτασμα, ανοιχτά –και τηρούμε βεβαίως τις εντολές–, τότε ο Θεός δεν μας χαλάει χατίρι. Αμέσως μας ακούει. Τόσο πολύ μας αγαπάει! Και όταν ο Θεός, η Αυτοαγάπη, γίνει η αγάπη μου, εε!… από ’κει και πέρα αρχίζει η μακαριότητα και η απόλαυση της συνομιλίας πρόσωπο προς Πρόσωπο...«

»Όταν προσευχόμαστε με αληθινή αγάπη για τον συνάνθρωπο, ο Θεός αναπαύει πρώτα εμάς, στερεώνοντας την πίστη μας. Και μόλις παγιωθεί μέσα μας η πίστη στον Χριστό, αμέσως δρα η προσευχή και σ’ εκείνον για τον οποίο προσευχόμαστε. Διότι ο Θεός συγκινείται αφάνταστα, όταν κάποιος Τον παρακαλεί να ελεήσει την “αγάπη” Του, την εικόνα Του, δηλαδή τον συνάνθρωπο· και τότε, παρακαλώ, επεμβαίνει Εκείνος και θαυματουργεί.«

»Όταν προσευχόμαστε με πίστη και αγάπη για κάποιον αδελφό, θα έρθει καιρός που, με τη δύναμη αυτής της πίστης και της αγάπης, θα εισέλθεις στη χώρα της θείας θαυματουργίας. Η πίστη θα θαυματουργήσει και θα μεταδώσει στον αδελφό τη Χάρη, διεγείροντας τη ψυχή του προς το θείο· θα πιστεύσει και αυτός και θα δεχθεί το έλεος του Θεού και την αγάπη του Θεού.«

»Πρέπει να έχουμε προσευχή μουσκεμένη στα δάκρυα για όλο τον κόσμο, τον πάσχοντα κόσμο. Ιδιαίτερα να προσευχόμαστε γι’ αυτούς που πάσχουν πνευματικά και παραπαίουν στα σκοτάδια και παρασύρονται από τον πύρινο ποταμό της αμαρτίας. Όταν τα μοναστήρια προσεύχονται για τον κόσμο, θα γίνει ίλεως ο Θεός, θα λυπηθεί τα πλάσματά Του και θα τα σώσει.«

»Αν μας λείψει η προσευχή, σβήσαμε! Γιατί από τη δύναμη της προσευχής εξαρτάται η δύναμη της αγάπης. Βέβαια, χωρίς αγάπη δεν υπάρχει προσευχή· αλλά και χωρίς προσευχή δεν ζει η αγάπη. Η ικεσία για τον συνάνθρωπό μας έχει μεγάλη σημασία και για τη δική μας ψυχή. Ο Θεός, επειδή είναι Αγάπη, αγαπά πολύ την “αγάπη” Του, τον άνθρωπο. Ανταποκρίνεται αμέσως με θεϊκή ευσπλαχνία στη φιλάνθρωπη προσευχή μας και σπεύδει να μας αναπαύσει με το πλήρωμα του ελέους Του. Τότε η ύπαρξή μας πλατύνεται και ενώνεται εν Πνεύματι με όλη την ανθρωπότητα.«

»Αλλά κι εκείνος ο άνθρωπος που υποστηρίζεται με την προσευχή των συνανθρώπων του, αποκτά μεγάλη δύναμη και θωρακίζεται έναντι του εχθρού. Η προσευχή για τον πλησίον συγκινεί τον Θεό και διεγείρει το έλεός Του. Όταν με συντριβή και με πολλά δάκρυα παρακαλούμε τον Θεό για τον διπλανό μας, έχοντας βαθιά συναίσθηση της αναξιότητάς μας, τότε γινόμαστε παγκόσμιοι άνθρωποι, επειδή ενωνόμαστε με τον Χριστό, που περικλείει μέσα Του το σύμπαν».

ΓΕΡΟΝΤΑΣ

ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΟΥΛΗΣ

(1921–2001)

[«Ο Πατήρ Δαμασκηνός»,

Β΄ μέρος, κεφ. Α΄, §9, σελ. 386–389,

Έκδοσις Ιεράς Μονής

Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Μακρυνού,

Μέγαρα 20061.

Επιμέλεια ανάρτησης,

επιλογή θέματος και φωτογραφιών,

διόρθωση και πληκτρολόγηση κειμένου:

π. Δαμιανός.]

http://toeilhtarion.blogspot.gr

Η ώρα των λόγων πέρασε ήρθε η ώρα της πράξης: Πρέπει να προβούμε σε αποφασιστικὴ ρήξη με τον Οικουμενισμό

Αγαπητοί αδελφοί εν Χριστώ, μετά τις τραγικές εξελίξεις της Συνόδου σας στέλνω το ακόλουθο κείμενο. Αν θέλετε μπορείτε να το δημοσιεύσετε.

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Κλασσικός φιλόλογος, Ἱστορικός

Τὸ νέο λεξικὸ τῶν οἰκουμενιστῶν ἤγουν ἐπίσημης πιὰ αἱρέσεως τὸ ἀνάγνωσμα

«Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέχεται τὴν ἱστορικὴ ὀνομασία ἄλλων ἑτεροδόξων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν ἢ Ὁμολογιῶν». Μὲ αὐτὴ τὴν ἀπόφαση κορυφώθηκε ἡ καταπάτηση καὶ διαστρέβλωση τῶν ἱερῶν κανόνων καὶ παρακαταθηκῶν, ποὺ ὑποτίθεται ὄφειλαν νὰ ὑπερασπίσουν οἱ συμμετέχοντες στην Κολυμπάριο Σύνοδο ἐπίσκοποι. Ἂν ἐξετάσει κανεὶς γλωσσικὰ τὴν διατύπωση αὐτὴ, φανερώνονται ὁ παραλογισμός καὶ ἡ νέα γλώσσα τῆς ʺνέας Ἐκκλησίαςʺ.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέχεται.

Ἄρα λοιπὸν ἀπὸ σήμερα οἱ οἰκουμενιστὲς ἰδίοις λόγοις δέχονται, ὅ,τι μέχρι σήμερα ἦταν ἀδιανόητο γιὰ Ὀρθόδοξο νὰ γίνει δεκτό. Αὐτό που ἀπέρριπταν μὲ θυσίες, μαρτύρια και ἀγῶνες τόσους αἰῶνες οἱ Ἅγιοι Πατέρες, τώρα γίνεται δεκτὸ ἀπὸ μία ὁμάδα αἱρετικῶν ʺθεολόγωνʺ, ἱερέων καὶ μή.

τὴν ἱστορικὴ ὀνομασία.

Ποιὰ ἱστορικὴ ὀνομασία, τὴν ἐπιστημονική, τὴν αὐθαίρετη ἢ τὴν πατερική; Γιατὶ ἂν πάρουμε γιὰ παράδειγμα τοὺς λεγόμενους καθολικούς, τότε ἐπιστημονικὰ δὲν μποροῦν να ὀνομάζονται καθολικοί, διότι ἡ λέξη καθολικὴ ἀποτελεῖ ὁρολογία τῆς Μίας Ἐκκλησίας. Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ κατὰ τοὺς Πατέρες ἡ ὀνομασία ὅλων αὐτῶν ἦταν αἵρεσις. Ἄρα λοιπὸν οἱ οἰκουμενιστὲς πρωτοτυποῦν ξανὰ γλωσσικὰ ὀνομάζοντας αὐθαίρετα τὴν αἵρεση ἱστορία ἢ ἐπιστήμη.

ἄλλων ἑτεροδόξων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν ἢ Ὁμολογιῶν.

Αὐτὴ ἰδιαίτερα ἡ διατύπωση ἀναιρεῖ κάθε ἐννοιολογική λογικὴ. Ὅταν χρησιμοποιοῦμε τὴν ἐπιμεριστικὴ ἀντωνυμία ʺἄλλοςʺ ἀναφερόμαστε σὲ μέρη ἑνὸς συνόλου. Ἄρα λοιπόν, κατὰ τοὺς οἰκουμενιστές, οἱ αἱρετικοὶ εἶναι μέρη τοῦ συνόλου τῆς Ἐκκλησίας. Ἂν ὅμως εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας, πῶς εἶναι ἑτερόδοξοι; Καὶ ἂν δὲν εἶναι ἑτερόδοξοι τότε τὶ εἶναι; Καὶ πῶς συμβιβάζονται οἱ ὅροι ἑτερόδοξος καὶ Χριστιανός; Χριστιανός ὁ ὁμόδοξος, Χριστιανός καὶ ὁ ἑτερόδοξος; Ἐκκλησία ὁ ὁμόδοξος, Ἐκκλησία καὶ ὁ ἑτερόδοξος; Ὅσον ἀφορᾶ τὸν ὅρο Ὁμολογία, τότε μένουμε ἔκπληκτοι ἀπὸ τὸ γεγονός, ὅτι κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ʺμεγάλους θεολόγουςʺ δὲν ρωτᾶ: Ποιὸν ὁμολογοῦν αὐτὲς οἱ ὁμολογίες, Χριστὸ μὲ μία ἢ μὲ δύο φύσεις, Πιστεύω μὲ filioque ἢ χωρίς, Παναγία Θεοτόκο ἢ Χριστοτόκο, Ἐκκλησία μὲ Ἁγίους ἢ χωρίς;

Δὲν θὰ ρωτήσουν ὅμως, διότι ψεύδονται καὶ διαστρεβλώνουν συνειδητά, ὅπως κάνουν καὶ μὲ τὰ ἀκόλουθα παραδείγματα νέας οἰκουμενιστικῆς καὶ αἱρετικῆς ὁρολογίας:

Ἅγιοι Πατέρες: Θύματα τοῦ ἀρχέκακου ὄφεως

Ἱεροὶ κανόνες: τείχη ποὺ μᾶς χωρίζουν ἀπὸ τοὺς συνανθρώπους μας

ἀγῶνας γιὰ τὴν πίστη: φουνταμενταλισμός

ὑπεράσπιση τῆς Μίας Ἐκκλησίας: Ἐγωκεντρισμός

πιστοί: ἁμαρτωλοί, ὑποχρεωμένοι να ὑπακοῦν

αἵρεση: ἀρχαία, μὴ πιὰ ἀναδεδειγμένη καὶ πολιτικὰ σωστὴ ἔκφραση

δόγμα: θεωρητικοὶ κανόνες χωρίς ἐφαρμογή στὸν σύγχρονο κόσμο

θεολογία: ἐπιστημονικός κλάδος κατάλληλος για καριέρα

Θεός: ὅπως τὸν θέλει ὁ καθένας

Ἀδελφοὶ ἐν Χριστῷ Ὀρθόδοξοι, ὅσο μνημονεύουμε καὶ συγκοινωνοῦμε μὲ τέτοιους ἐπισκόπους δὲν μποροῦμε να μιλοῦμε γιὰ ὀρθόδοξη ὁμολογία. Τί θα ποῦμε στὰ παιδιά μας, τί στοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἔγιναν ὀρθόδοξοι, γιατὶ κατάλαβαν τὴν ὀλεθριότητα τῆς πλάνης, στὴν ὁποία βρίσκοντουσαν; Λάθος κάνατε γυρίστε πίσω, γιατί ὅλοι τὸ ἴδιο εἴμαστε; Ἡ ὥρα τῶν λόγων πέρασε ἦρθε ἡ ὥρα τῆς πράξης.

«Πρέπει νὰ προβοῦμε σὲ ἀποφασιστικὴ ρήξη μὲ τὸν Οίκουμενισμό, καὶ δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε καμία κοινωνία μὲ τοὺς συνοδοιπόρους του. Ὁ δρόμος μας δὲν εἶναι ὁ δικός τους. Πρέπει νὰ τὸ ποῦμε αὐτὸ μὲ ἀποφασιστικότητα καὶ νὰ τὸ δείξουμε μὲ τὶς πράξεις μας. Μία ἐποχὴ πραγματικῆς ὁμολογίας ἔρχεται γιὰ μᾶς, μία ἐποχὴ ποὺ ἴσως παραμείνουμε μόνοι καὶ διωκόμενοι….» (Ἀρχιεπίσκοπος Συρακουςῶν καὶ Ἁγίας Τριάδος Ἀβέρκιος πρὸς τὸν Ἃγιο Φιλάρετο Πρωθιεράρχη τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας ἐν Διασπορᾶ – 1/14-12-1967)

«Στὰ ἔσχατα χρόνια μας κάθε Χριστιανός εἶναι ὑπεύθυνος γιὰ τὸ σύνολο τῆς Χριστιανοσύνης!» Ἅγ. Ἰωάννης Μαξίμοβιτς

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου Κλασσικός φιλόλογος, Ἱστορικός

https://fdimathan.wordpress.com/

Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ !!!

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΒΟΜΒΑ!!! Παναιρετικού Πάπα Φραγκίσκου: ΕΝΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΣΕ ΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ!

megasfilippos

Ανοικτή Επιστολή Προς τον Οικουμενι(στήν)κόν Πατριάρχην Κων/πόλεως Βαρθολομαίον

Θὰ ἔχετε ἀκούσει, Παναγιώτατε, τὴν λαϊκὴν παροιμίαν ποὺ λέγει : «Πές μου τοὺς φίλους σου νὰ σοῦ πῶ ποιὸς εἶσαι». Ἢ τὸ τοῦ Ἀποστόλου «φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαὶ» (Α΄ Κορ. 15, 33) Καὶ ἐξηγοῦμαι : Ποῖοι εἶναι οἱ ἀγαπητοὶ καὶ πεφιλημένοι σας φίλοι;

Τὰ πιστὰ τέκνα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας ποὺ ἀγωνίζονται καὶ ἀγωνιοῦν γιὰ τὰ δρώμενα στὸν χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας ἢ οἱ παντὸς τύπου αἱρετικοί, Πάπας, Προτεστάντες, Ἑβραῖοι, Μασόνοι, Μουσουλμάνοι, Βουδισταί, Μάγοι καὶ λοιποί;

Δὲν θὰ ἀσχοληθοῦμε ὅμως μὲ ὅλους αὐτούς, ἀλλὰ μὲ τοὺς δύο πρώτους, Πάπα καὶ Προτεστάντες, ἴνα μὴ μακρύνωμεν τὸν λόγον. Καὶ ἐρωτῶ; Ποία εἶναι ἡ μεγάλη σας ἀγάπη, ὁ οὐρανομήκης ἔρωτάς σας; Ὁ Χριστὸς ἢ ὁ ἀντίχριστος Πάπας, ὅπως τὸν ἀποκαλῆ ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, τὸν ὁποῖον Πάπα ἡ πρώτη (Α΄) Βατικανὴ Σύνοδος (1870) ἀνεκήρυξε ἀνώτερον τοῦ Θεοῦ ἀποφανθήσα ὅτι : «Ἐὰν ὁ Πάπας ἔχη ἀποφανθῆ γιὰ κάποιο θέμα καὶ ἡ γνώμη τοῦ Θεοῦ εἶναι διαφορετική τῆς γνώμης τοῦ Πάπα, θὰ πρέπει ὁ Θεὸς νὰ ἀνακαλέση τὴν γνώμην Του καὶ νὰ συμφωνήση μὲ τὴν γνώμη τοῦ Πάπα». Τοῦτο, οὔτε ὁ Ἑωσφόρος δὲν διενοήθη νὰ τὸ ἐπιθυμήση, ἀλλὰ μόνον διενοήθη νὰ γίνει ἴσος μὲ τὸν Θεὸ καὶ ἀμέσως ἀπὸ φωτεινὸς ἄγγελος ἔγινε σκοτεινὸς δαίμονας.

Πόσον σκοτεινότερος τοῦ Ἑωσφόρου εἶναι ὁ Πάπας καὶ ἀκόμα σκοτεινότεροι τοῦ Πάπα εἶναι οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ποὺ τὸν τιμοῦν καὶ τὸν ἀκολουθοῦν; Ὑπάρχει μεγαλυτέρα προδοσία ἀπὸ αὐτήν;

Πῶς θὰ παρουσιαστῆτε, Παναγιώτατε, καὶ τί θά ἀπολογηθῆτε, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, κατὰ τὴν ἡμέρα τοῦ θανάτου σας; Καὶ ὅμως, αὐτὸς ὁ ὑπερφίαλος, ὁ «ἀλάθητος», ὁ ὑπεράνω παντὸς κτίσματος καὶ Αὐτοῦ τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ, κηρύξας ἑαυτὸν ἀνώτερον Αὐτοῦ, ἔσκυψε δουλοπρεπῶς καὶ ἐφίλησε τὸ χέρι ἐνός διάσημου Εβραίου!

Καὶ τώρα ἔρχομαι εἰς τοὺς ἀγαπητοὺς «πεφιλημένους ἀδελφούς» σας Προτεστάντες μὲ τοὺς ὁμοφιλοφιλικοὺς καὶ λεσβιακοὺς ἐπισκόπους καὶ πρεσβυτέρους. Δὲν θὰ ἀσχοληθοῦμε μ’ αὐτὲς τὶς βρωμιὲς τοῦ προτεσταντικοῦ Μωσαϊκοῦ. Θὰ ἀναφερθῶ μόνον σὲ δύο γεγονότα καὶ ἴσως συναισθανθῆτε τὸ βάθος τῆς πτώσεώς σας καὶ ἀνανίψετε καὶ σωθῆτε καὶ ἐσεῖς καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες σας.

Πρῶτον: Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τοῦ Καντέρμπουρι τὴν ἡμέρα τῆς, ὑπὸ τῶν Τζιχαντιστῶν, καταστροφῆς τοῦ κέντρου διασκεδάσεως εἰς τὸ Παρίσι, προσευχόμενος εἰς τὸν Θεὸν νὰ σταματήσουν αὐτὲς οἱ καταστροφὲς καὶ οἱ θάνατοι ἀθώων ἀνθρώπων καὶ μὴ παίρνοντας ἀπάντηση ἀπὸ τὸν Θεὸν, ἀπεφάνθη ὅτι …ἴσως δὲν ὑπάρχει Θεός! Καὶ ὅμως, παραμένει Ἀρχιεπίσκοπος, τίνος Θεοῦ; Τοῦ ἀμφισβητουμένου ὑπ’ αὐτοῦ ἢ τοῦ Ἀντιχρίστου;

Καὶ ἔρχομαι εἰς τὴν δευτέραν περίπτωσιν, ἑνὸς προτεστάντη ἐπισκόπου, τοῦ Jοhan Ediun στὴν πόλη Elcistuna στὸν ναὸ closter, ὁ ὁποῖος παρήγγειλε γιὰ τὸ ναὸ ἕνα ἀνάγλυφο σὲ μάρμαρο ποὺ παρίστανε τὸν Ἐσταυρωμένο Χριστὸ (συγχώρεσέ μας, Κύριε) ἀγκαλιασμένο ἀπὸ ἕναν γυμνό ὁμοφυλόφιλο! Καὶ δὲν ἀρκοῦσε αὐτὸ, ἀλλὰ ὅταν τὸν ἠρώτησαν γιατί τὸ ἐπέτρεψε, εἶπε πώς αἰσθάνεται εὐτυχισμένος γιατί μὲ τὴν πρωτοβουλία του αὐτὴ, νὰ ἀπεικονιστῆ ὁ Κύριος μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, ἔδωσε «μία ἄλλη πιὸ ἀνθρώπινη διάσταση στὸ θεῖο Μαρτύριο τῆς Σταυρώσεως»!

Δὲν ὑπάρχει λέξις, οὔτε στὴν τόσο πλούσια ἑλληνικὴ γλώσσα, γιὰ νὰ ἐκφράση τὴν ἀγανάκτησιν τοῦ κάθε ἀνθρώπου, χριστιανοῦ ἢ μή, γιὰ τὴν βέβηλον καὶ ἀνίερον αὐτὴν πράξιν. Καὶ ὅμως, ἐσεῖς καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες σας, ἔχετε ἁβροτάτας σχέσεις μὲ ὅλους αὐτούς!

Τέλος, εὔχομαι νὰ συνέλθετε καὶ νὰ ἐπιστρέψετε στὰ γνήσια πνευματικά σας παιδιά, τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ἀφήνοντας, ἀνεπιστρεπτὶ, τὸ σκοτάδι τῆς πανσπερμίας τοῦ κακοῦ καὶ χαροποιώντας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν, ὡς λέγει ὁ Κύριος: «χαρὰ ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἐνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι» (Λουκ. 15, 7) .

Μὲ τὸν ἁρμόζοντα σεβασμὸ πρὸς τὸ ἀρχιερατικό σας ἀξίωμα, διατελῶ.

Ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς,

ἡγούμενος Ἱ. Μονῆς Ἁγίας Παρασκευῆς

Μηλοχωρίου Ἐορδαίας.

http://katanixis.blogspot.com

Τρία θαυμαστά γεγονότα που συνοδεύουν το γενέθλιο του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου (24 Ιουνίου)

Τα τρία θαυμαστά γεγονότα που συνοδεύουν το γενέθλιο 

του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου (24 Ιουνίου).

Το πρώτο θαυμαστό γεγονός, είναι ότι ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος είναι ο μοναδικός άγιος που πρώτα τον γνώρισε ο κόσμος ως Άγιο και έπειτα ως βρέφος. Πρώτα τον γνώρισε ως Προφήτη και έπειτα τον είδε ως άνθρωπο!

Και αυτό γιατί πριν ακόμα βγει από την κοιλιά της μητέρας του, έδειξε την Χάρη που έλαβε από τον Θεό και προφήτευσε προσκυνώντας τον Δεσπότη των απάντων. Σκίρτησε στην κοιλιά της Ελισάβετ όταν η Παναγία την ασπάστηκε. Το σκίρτημα αυτό ήταν ένα προσκύνημα που γέμισε την καρδιά της Ελισάβετ με πνευματική χαρά και ανεφώνησε: ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησεν ἐν ἀγαλλιάσει τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. (Λκ 1,44)
Αμέσως δηλαδή μεταδόθηκε η χάρη που έλαβε ο Ιωάννης στην Ελισάβετ, η οποία άρχισε να κηρύττει εκείνα που ο Ιωάννης ως αγέννητος δεν μπορούσε να πει: καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. Καὶ πόθεν μοι τοῦτο ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; Ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. (Λκ 1,41-42)

Μητέρα του Θεού, ονομάζει την Παρθένο, σαν να ήξερε ποιον κυοφορούσε μέσα στην κοιλιά της. Γίνεται Προφήτης λοιπόν η Ελισάβετ και αυτό βεβαίως είναι δόξα του υιού της, του Ιωάννη.

Είναι πράγματι ασύλληπτη η χάρη που δόθηκε στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο.
Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι:

Οι Μάρτυρες, πρώτα βαπτίζονται στο αίμα του Μαρτυρίου τους, οι ασκητές πρώτα πλένονται στον ιδρώτα της άσκησης, οι Απόστολοι πρώτα ευωδίασαν τον εαυτό τους με την οσμή του κηρύγματος, όλοι οι Άγιοι βάφτηκαν πρώτα με τους αγώνες τους και έπειτα έλαβαν την Χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Ο κόσμος γενικά, γνώρισε τον κάθε άνθρωπο που αγίασε, από τα κατορθώματα των αρετών του. Όλοι οι Προφήτες, από την πολλή τους αρετή έγιναν σκεύη δεικτικά των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος και έτσι έλαβαν και το χάρισμα να προφητεύουν.
Τότε ο κόσμος κατάλαβε πως ήταν Προφήτες.

Όμως, τον Άγιο Ιωάννη, τον κατάλαβε ο κόσμος, πριν να γεννηθεί στον κόσμο. Όταν ήταν βρέφος αγέννητο!

Ένα δεύτερο θαυμαστό γεγονός, είναι το γεγονός πως για να καταλάβουν οι άνθρωποι ότι ο Άγιος Ιωάννης είναι Πρόδρομος του Μονογενούς Υιου του Θεού, ο Θεός θέλησε η γέννησή του Προδρόμου, να έχει παρόμοια προτερήματα με εκείνα του Ιησού:

– Στην γέννηση του Ιησού Χριστού ο Γαβριήλ ευαγγελίζει στην Παρθένο το Χαίρε. Στην γέννηση του Ιωάννη ο Άγγελος, λέει στον πατέρα του τον Ζαχαρία «Και έσται χαρά σοι και αγαλλίασις». (Λκ 1,14)

– Ο Άγγελος λέει στην Παρθένο: Εκείνος που θα γεννήσεις, είναι ο Υιός του Υψίστου. (Λκ. 1,32)
Ο Άγγελος προλέγει στον Ζαχαρία, ότι ο υιός σου θα είναι Μεγας ενώπιον του Κυρίου. (Λκ 1,15)

– Στην γέννηση του Χριστού έχουμε παρθενία και τόκο. Στην γέννηση του Ιωάννη έχουμε στείρωση και γηρατειά.

– Εκεί Άγγελοι δοξαζουν, εδώ άνθρωποι θαυμάζουν.

– Εκεί ανοίγουν οι ουρανοί και κατεβάζουν τον αστέρα, εδώ λυνεται η γλώσσα του πατέρα και εκφωνει τις προφητείες.

– Γεννήθηκε ο Ιησούς και έπαψε του διαβόλου η εξουσία. Γεννήθηκε ο Ιωάννης και άρχισε το κήρυγμα της Σωτηρίας.

Μια τρίτη μικρή αλλά πολύ σημαντική λεπτομέρεια: Ο Ζαχαρίας δεν προσευχόταν να του χαρίσει ο Θεός έναν υιό. Αν ζητούσε κάτι τέτοιο, τότε σίγουρα δεν θα απιστούσε τόσο, όταν ο Άγγελος του είπε ότι θα γεννήσει υιό η Ελισάβετ. Αυτός, όταν προσέφερε στον Θεό θυμίαμα παρακαλούσε για την Σωτηρία του λαού και κατά την ώρα που έκανε δέηση για την Σωτηρία του κόσμου, τον επισκέφτηκε ο Άγγελος και του είπε, ότι ακούστηκε η δέησή σου και η γυναίκα σου η Ελισάβετ θα γεννήσει τον υιόν σου. Σαν να του έλεγε ότι η Σωτηρία του κόσμου, θα αρχίσει από την γέννηση του υιού σου. Σαν να του έλεγε ότι ήταν η γέννηση του Ιωάννη η Σωτηρία όλου του κόσμου.

Λέει ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης πως καθένας από τους υπόλοιπους αγίους εγκωμιάσθηκε από κάποιον άλλον, ο υψηλός στην αρετή από κάποιον επίσης υψηλό, και ο μετριώτερος από κάποιον μέτριο.
Γι’ αυτόν, όμως, που τώρα ευφημείται κατ’ εξοχήν, το εγκώμιο προέρχεται από τον ίδιο τον Χριστό τον Θεό, που είναι η αλήθεια. Γιατί αναφέρει: «Κανείς μεταξύ των ανθρώπων δεν έχει αναφανεί ανώτερος από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή».

Άπολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Προφήτα και Πρόδρομε, της παρουσίας Χριστού, άξίως ευφημήσαί σε, ουκ εύπορούμεν ημείς, οι πόθω τιμώντές σε· στείρωσις γαρ τεκούσης, και πατρός αφωνία, λέλυται τη ενδόξω, και σεπτή σου γεννήσει, και σάρκωσις Υιού του Θεού, κόσμω κηρύττεται.

Κοντάκιον Ήχος γ’. Η Παρθένος

Η πριν στείρα σήμερον, Χριστού τον Πρόδρομον τίκτει, και αυτός το πλήρωμα, πάσης της προφητείας, όνπερ γάρ, προανεκήρυξαν οι Προφήται, τούτον δη, εν Ιορδάνη χειροθετήσας, ανεδείχθη Θεού Λόγου, Προφήτης Κήρυξ ομού και Πρόδρομος.

Επεξεργασία: Ορθόδοξες Απαντήσεις, Ιούνιος 2014

 http://orthodoxanswers.gr/

Η στιγμή που έγινες παιδί Του

Όταν έρθει η μέρα που δε θα σε νοιάζει τι λέει ο ένας κι ο άλλος για σένα, μα θα πατάς στα πόδια σου, στη γη της καρδιάς σου, την ποτισμένη με του είναι σου το αίμα και το δάκρυ, δόξασε το Θεό και κάνε το σταυρό σου! Είναι η στιγμή που έγινες παιδί Του αγαπημένο…

π. Ανδρέας Κονάνος