.
Γιά τήν μετάνοια καί τήν ἀμετανοησία
Ὁ ἄνθρωπος πού ἐργάζεται τήν ἁμαρτία καί δέν μετανοεῖ, γίνεται ὄργανο τοῦ διαβόλου, γιατί καί ὁ διάβολος ποτέ δέν μετανοεῖ. Ἡ μετάνοια τοῦ ἀνθρώπου, ἀφοπλίζει καί νικάει τό σπαθί τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ. Μήν ἀφήσετε ποτέ τόν ἑαυτόν σας νά πιστέψει, ὅτι εἶστε ἐν μετανοίᾳ, γιατί συνεχῶς ἁμαρτάνουμε.
Μεγάλη βαρύτητα δίνει ὁ Χριστός στήν μετάνοια.
Ἡ μετάνοια ἦταν τό πρῶτο πρᾶγμα πού κήρυξε ὁ Χριστός, τό ἴδιο καί ὁ Ἰωάννης Πρόδρομος, γιατί δέν ὐπάρχει ἄλλος τρόπος ἁγιασμοῦ καί σωτηρίας πέραν τῆς μετανοίας. Δέν κήρυξαν ἀγαθοεργία, ἀλλά μετάνοια.
Ἐάν θέλουμε νά μή κολαστοῦμε, πρέπει νά μετανοήσουμε.
Οἱ Πρωτόπλαστοι δέν ἐξώσθησαν ἀπό τόν παράδεισο γιατί ἁμάρτησαν, ἀλλά διότι δέν μετανόησαν, ἔδειξαν ἀμετανοησία.
Ἑπομένως οἰ ἀπόγονοι τῶν Πρωτοπλάστων, γιά νά ἐπιστρέψουν στόν Παράδεισο, πρέπει νά μετανοήσουν.
Δημήτριος Παναγόπουλος
Ἀσφαλεῖς σωτήριες ὁδηγίες
Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"
Όπως θα προσευχόσουν για σένα
Όταν συγκινείσαι από τα βάσανα και την ψυχική ταλαιπωρία των άλλων και παρακινείσαι να κάνεις προσευχή γι' αυτούς με"καρδίαν συντετριμμένην", να ζητάς να τους ελεήσει ο Θεός και να συγχωρήσει τις αμαρτίες τους,όπως θα προσευχόσουν και για τις δικές σου αμαρτίες. Δηλαδή να δέεσαι στο Θεό με δάκρυα. Να προσευχηθείς για τη σωτηρία τους όπως θα προσευχόσουν για τη δική σου σωτηρία. Αν το κατορθώσεις αυτό και το συνηθίσεις, θα λάβεις από το Θεό πολλά πνευματικά χαρίσματα, τα δώρα του Αγίου Πνεύματος, που αγαπά την ψυχή και θέλει τη σωτηρία των άλλων. Το ίδιο το Αγίο Πνεύμα θέλει να μας σώσει με κάθε δυνατό τρόπο,αρκεί εμείς να μην Του εναντιωθούμε, να μη σκληρύνουμε τις καρδιές μας.
"Το Πνεύμα υπερεντυγχάνει υπέρ ημών στεναγμοίς αλαλήτοις ".
( Ρωμ. η'26 )
από το βιβλίο Αγίου Ιωάννου Κροστάνδης "Η εν Χριστώ Ζωή μου"
Να κρατάμε την Πίστη μας, που είναι αλήθεια αιώνια και αναμφισβήτητη
... Μην σκανδαλίζεστε όταν ακούτε αυτά που λένε κατά της Πίστεως. Αφού αυτοί που τα λένε δεν καταλαβαίνουν την ουσία της…
Εσείς να θυμάστε πάντα την βασική αρχή που γνώριζαν πολύ καλά οι πρώτοι Χριστιανοί. Αυτοί θεωρούσαν δυστυχισμένο τον άνθρωπο, που γνωρίζει όλες τις επιστήμες, δεν γνωρίζει όμως τον Θεό.
Και αντίθετα θεωρούσαν μακάριο αυτόν που γνωρίζει τον Θεό, έστω και να μην γνώριζε απολύτως τίποτα από τα ανθρώπινα.
Να φυλάγετε αυτή την αλήθεια σαν το μεγαλύτερο θησαυρό της καρδίας σας, προχωράτε ευθεία και μην κοιτάζετε δεξιά και αριστερά. Ας μην μας κάνουν, αυτά που ακούμε κατά της Θρησκείας, να χάνουμε τον προσανατολισμό μας. Να κρατάμε την Πίστη μας, που είναι αλήθεια αιώνια και αναμφισβήτητη. Αμήν.
Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας.
Εκείνος που έχει καλή διάθεση για να γνωρίσει τον Χριστό, θα Τον γνωρίσει
Η αδιαφορία για τον Θεό φέρνει την αδιαφορία και για όλα τα άλλα, φέρνει την αποσύνθεση. Η πίστη στον Θεό είναι μεγάλη υπόθεση. Λατρεύει ο άνθρωπος τον Θεό και ύστερα αγαπάει τους γονείς του, το σπίτι του, τους συγγενείς του, την δουλειά του, το χωριό του, τον νόμο του, το κράτος του, την πατρίδα του.
Αγνοια δεν δικαιολογείται σήμερα στον κόσμο. Λείπει η καλή διάθεση, το φιλοτιμο. Εκείνος που έχει καλή διάθεση για να γνωρίση τον Χριστό, θα Τον γνωρίση. Θα πάρη στροφή. Και αν δεν βρεθή ούτε θεολόγος, ούτε ένας καλόγερος, και δεν ακούση τον λόγο του Θεού, άμα έχη καλή διάθεση, θα πάρη στροφή ή από ένα φίδι ή από ένα θηρίο ή από μια αστραπή, από έναν κατακλυσμό, ή από κάποιο άλλο γεγονός. Θα τον οικονομήση ο Θεός.
Και δίκαιο να έχη κανείς, όταν πάη να δικαιώση τον εαυτό του, πάλι ανάπαυση δεν έχει, πόσο μάλλον να μην έχη δίκαιο και να δικαιολογεί την πτώση του με αναιδέστατο τρόπο. Γι αυτό, όσο μπορούμε, να προσέχουμε την αναίδεια και την περιφρόνηση όχι μόνον προς τα θεία αλλά και προς τον πλησίον μας, διότι είναι εικόνα Θεού. Οι αναιδείς άνθρωποι βρίσκονται στο πρώτο στάδιο της βλασφημίας κατάτου Αγίου Πνεύματος. Εκείνοι που περιφρονούν τα θεία βρίσκονται στο δεύτερο, και στο τρίτο βρίσκεται ο διάβολος.
γέροντας Παίσιος
Γιατί δέν ἔχουμε Ἡγέτες - Δεῖτε τί ἔλεγε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γιά τήν κρίση τῆς ἐποχῆς του
«Επιτρέπει ο Θεός να τραντάζεται η γη, αλλά δεν την καταστρέφει, σείει δυνατά τα πάντα με το σεισμό, αλλά δεν τα κατεδαφίζει, για να μας οδηγήσει στην μετάνοια. Τόσο μεγάλο είναι το πέλαγος της ευσπλαχνίας Του.
Γιατί είδε να παραβαίνουμε τις εντολές Του και να Τον πικραίνουμε υπερβολικά.
Είδε την επιθυμία μας να αρπάζουμε την ξένη περιουσία, είδε ότι χτίζαμε το ένα σπίτι κοντά στο άλλο και ότι επλησιάζαμε το ένα χωράφι κοντά στο άλλο, με σκοπό να κλέψουμε το διπλανό μας. Είδε ότι δεν ελεούσαμε τα ορφανά και αδιαφορούσαμε για τις χήρες. Είδε τους δασκάλους να κάνουν τα αντίθετα από εκείνα που εδίδασκαν...
Είδε μαθητές να προσβάλουν τις σεμνές τελετές της Εκκλησίας με αταξίες που αρμόζουν σε θέατρα. Είδε να ζούμε μέσα στην κακία και να κινούμαστε από φθόνο. Είδε να προσθέτουμε στο φθόνο και την πονηρία. Είδε τις καταιγίδες της υποκρισίας να βυθίζουν σαν βάρκες τους απονήρευτους.
Είδε να φονεύουμε σκόπιμα. Είδε ότι αδικούσαμε όσο μπορούσαμε περισσότερο. Είδε να ναυαγεί η αγάπη και να προκόβει η απάτη στο πέλαγος της ζωής. Είδε να αποσκιρτούμε από την αλήθεια και να καταφεύγουμε πρόθυμα στο ψέμα. Και για συνοψίσουμε, είδε να υπηρετούμε τον πλούτο και όχι τον Κύριο» (Εις άγιον Βάσσον, 1, MG 50, 721).
Είναι περιγραφή και της εποχής μας ή όχι;
«Αλίμονο σε κείνους που λένε το κακό καλό και το καλό κακό. Σε κείνους που παρουσιάζουν το φως ως σκοτάδι και το σκοτάδι ως φως. Σε κείνους που προβάλλουν το γλυκό ως πικρό και το πικρό ως γλυκό.
Θα αφαιρέσω λοιπόν, λέει ο Θεός, για την ανομία σας από ανάμεσά σας κάθε ισχυρό άνδρα και δυνατή γυναίκα και κάθε άνθρωπο πολεμιστή και δικαστή και κάθε προφήτη και άνθρωπο συνετό.
Δεν είναι δε μικρό είδος οργής να στερηθούν και τις προφητείες. Μαζί δε με τον προφήτη, λέγει, θα αφαιρέσει και κάθε στοχαστή. Εδώ μου φαίνεται στοχαστή ονομάζει εκείνον που από τη μεγάλη του σύνεση και από την ίδια την πείρα των πραγμάτων, δίνει σοφές συμβουλές για τα μέλλοντα. Και θα αφαιρέσω ακόμη και κάθε έμπειρο πρεσβύτερο και πεντηκόνταρχο.
Πρεσβύτερο δεν ονομάζει απλά αυτόν που έχει γεράσει, αλλά αυτόν που μαζί με τα άσπρα μαλλιά του διατηρεί και την πρέπουσα σύνεση. Και όταν λέει πεντηκόνταρχο εννοεί όλους τους άρχοντες. Και άρχοντας είναι αυτός που είναι εμπειρογνώμων και γνώστης πολλών και που γνωρίζει να διευθετεί με σύνεση όλες τις υποθέσεις της πόλεως. Και μαζί μ’ αυτούς θα αφαιρέσει και κάθε συνετό ακροατή.
Γιατί αν αυτό απουσιάζει, ακόμη κι αν υπάρχουν όλα τα άλλα , τίποτε πλέον δεν υπάρχει στις πόλεις, κι αν κόμη υπάρχουν προφήτες, σύμβουλοι, άρχοντες, αν δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να ακούσει, όλα είναι άσκοπα και μάταια.
Εγώ νομίζω ότι εδώ το ‘θα αφαιρέσω’ που λέει ο Θεός , το λέγει με τη σημασία του θα εγκαταλείψω και θα αφήσω , όπως ακριβώς λέει ο Απόστολος Παύλος: ‘τους εγκατέλειψε ο Θεός, ώστε να παραδοθούν σε νου ανίκανο να διακρίνει το ορθό’, όχι για να δείξει αυτό, ότι δηλαδή τους έριξε σε παράνοια, αλλά τους εγκατέλειψε και τους άφησε να είναι ανόητοι. Και θα τοποθετήσω σ’ αυτούς νεαρούς άρχοντες, λέει ο Θεός.
Αυτό είναι χειρότερο και φοβερότερο από την αναρχία. Γιατί εκείνος που δεν έχει άρχοντα, έχει στερηθεί εκείνον που θα τον οδηγήσει, ενώ εκείνος που έχει κακό άρχοντα, έχει εκείνον που τον σπρώχνει στους γκρεμούς. Και θα επιτρέψω σε απατεώνες να τους εξουσιάσουν, λέει ο Θεός.
Απατεώνες ονομάζει τους είρωνες, τους κόλακες, εκείνους που με τα γλυκά τους λόγια παραδίδουν τους ανθρώπους στο κακό και τον διάβολο. Και θα συμπλακεί ο λαός και ο ένας άνθρωπος θα ορμήσει εναντίον του άλλου και ο άλλος θα ορμήσει εναντίον του πλησίον του, λέει ο Θεός.
Όπως ακριβώς δηλαδή αν τα ξύλα που συγκρατούν τις οικοδομές σαπίσουν ή αφαιρεθούν, κατ’ ανάγκην οι τοίχοι γκρεμίζονται, αφού τίποτε δεν υπάρχει που να τους συγκρατεί, έτσι και αυτοί για τους οποίους προηγουμένως μιλήσαμε, αφού αφαιρέθηκαν άρχοντες, σύμβουλοι, δικαστές και προφήτες, δεν υπήρχε τίποτε που να εμπόδιζε το λαό να διασπασθεί και να δημιουργηθεί μεγάλη σύγχυση.
Θα αυθαδιάσει το παιδί προς το γέροντα και ο ανέντιμος προς τον έντιμο, λέει και πάλι ο Θεός. Γιατί όταν περιφρονούνται τα γηρατειά από τους νέους, οι δε ανάξιοι και αποδοκιμασμένοι περιφρονούν εκείνους, που προηγουμένως ήταν αξιοσέβαστοι, η πόλη αυτή δεν είναι δυνατόν να βρίσκεται σε καθόλου καλύτερη κατάσταση από εκείνη που καταφεύγει σε μάντεις» (Εις Ησαΐαν, κεφ. Γ’, 1,2,3,4, ΕΠΕ 8, 304-306-308-310-314-316-MG 56, 40-44).Ίσως τελικά δεν είναι τυχαίο το ότι έχουμε στερηθεί ηγέτες σε όλους τους χώρους και πρέπει να ξαναδούμε τις πνευματικές ρίζες της κρίσης. Ο άγιος πάντως μας προτρέπει σε μετάνοια και υπέρβαση της ανομίας μας. Ας τον ακούσουμε.
π. Θ.Μ. Ι. Ναὀς Αγίου Δημητρίου Πειραιώς
http://www.pentapostagma.gr
Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ - ΑΝΑΓΚΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ - ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ
Στο παρακάτω κείμενο ο Γέροντας Θεόφιλος Ζερβάκος αναφέρεται σε κοινωνικά θέματα,σε θρησκευτικά ζητήματα και πολιτικές παραινέσεις,βλέποντας την πτώση που υπάρχει στις μέρες μας και προς τα που πάει η κατάσταση. Η Τρόικα πιέχει για ισοπέδωση σε εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα,με αποτέλεσμα να ακούγονται φήμες για πρόωρες εκλογές ή για συμφωνίες κάτω από το τραπέζι ώστε να έρθει στην Κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ ή στην χειρότερη περίπτωση,κυκλοφορούν φήμες για θερμό επεισόδιο με την Τουρκία που θα έχει διάρκεια μηνών, ώστε να παραταθεί η θητεία του Προέδρου της Δημοκρατίας. Υπάρχουν επίσης φήμες για <<τελείωμα>> της Ελλάδος από την Τρόικα.Επίσης υπάρχει η επίσκεψη του Πάπα στην Τουρκία που θα συναντηθεί με τους Τούρκους ηγέτες αλλά και με τον Ορθόδοξο Πατριάρχη Βαρθολομαίο στην Κωνσταντινούπολη.Αναλόγως των πράξεων που θα γίνουν εκεί,θα ξεκινήσουν οι εξελίξεις σε θρησκευτικό και πολιτικο-οικονομικό πεδίο στην Ελλάδα,όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο.Παρακάτω ο Γέροντας περιγράφει την σημερινή κατάσταση των αμαρτιών μας,αναλυτικότατα.Αμαρτίες που θα επιφέρουν την τιμωρία μας.
Ή αμαρτία σκοτίζει τόν νου του ανθρώπου καί σιγά -σιγά σκληρύνει την καρδία του καί ενώ ακούει δέν ακούει" καί τό μέν γλυκύ τό λέγει πικρό, τό δέ πικρό γλυκύ' τό φως σκότος καί τό σκότος φώς' τήν αλήθεια ψευδός καί τό ψεύδος αλήθεια" τήν αρετή κακία καί τήν κακία αρετή" οί δέ περισσότεροι από τούς ανθρώπους ζουν στό σκοτάδι. Γι αυτό διστάζω νά ομιλήσω περί μετανοίας φοβούμενος μήπως δέν εισακουσθώ, άλλ' ακούω τόν Θεόν νά λέγη εις μέν τόν Προφήτην Ιεζεκιήλ, όταν ό Ισραηλιτικός λαός έξετράπη της ευθείας όδοϋ: «Έά ιδής την ερχόμενη ρομαφαία έρχομένην καί μή σημάνης τή σάλπιγγι, καί ο λαός δε φυλάξηται, καί έλθούσα ή ρομφαία λάβει έξ αυτών ψυχή αϋτη μέν διά τήν άνομίαν αυτής ελήφθη, τό δέ αίμα αυτης έκ τής χειρός σου έκζητήσω» (Ίεζ. 33, 6). Εις δε τόν Προφήτην Ησαΐα τά έξης: «Άναβόησον έν ισχύ'ΐ καί μή φείση, ώς σάλπιγγα ϋψωσον τήν φωνήν σου καί άνάγγειλον τω λαω μου τά αμαρτήματα αυτών καί τω οίκω Ιακώβ τάς ανομίας αυτών» (Ήσ. 58, 1).
Αυτά άφοϋ άνέγνωσα, εγώ ό αμαρτωλός καί ανάξιος, καί φοβηθείς μήπως σάν πνευματικός πατήρ καί Ιερεύς του Υψίστου, έάν σιωπήσω, βλέποντας τήν ερχόμενη ρομφαία, μέ εκζήτηση ό Κύριος λόγον, αναγγέλλω τά αμαρτήματα του ελληνικού λαού καί του κλήρου, καλώντας όλους καί πρώτα τόν εαυτό μου (επειδή καί εγώ άμαρτωλότερος όλων υπάρχω) σέ μετάνοια καί έπιστροφήν. Έάν θέλωμε νά διαφύγουμε τόν κίνδυνο, πού διατρέχουμε καί πού απειλεί νά μας καταστρέψη, έάν θέλουμε νά σωθούμε, τότε νά μετανοήσουμε όλοι, από τόν Πρόεδρο μέχρι τόν τελευταίο ιδιώτη, από τόν στρατηγό μέχρι τόν τελευταίο στρατιώτη καί άπό τόν Πατριάρχη μέχρι τόν τελευταίο καλόγηρο, επειδή όλοι είμεθα αμαρτωλοί, άπειθεΐς, παραβάται. Νά μετανοήσουν πρώτα oi άρχοντες τής πολιτείας, υπουργοί, βουλευταί,στρατηγοί, αξιωματικοί καί όλοι όσοι υπερέχουν σέ αξιώματα, διότι, εκτός άπό λίγες εξαιρέσεις, πολλοί άπό αυτούς είναι ασεβείς, άπιστοι, βλάσφημοι. Έντρέπονται νά ονομάζονται Χριστιανοί, άλλά νά όνομάζωνται μερικοί άπό αυτούς μασόνοι, όχι μόνον δέν ντρέπονται, άλλά καί τό έχουν καύχησι. Ντρέπονται νά κάμουν τό σημείο του Τιμίου Σταυρού, άλλά τά σημεία του μασονισμού (τήν σφραγίδα του Αντίχριστου) δέν ντρέπονται νά φέρουν επάνω στά ενδύματα τους. Ντρέπονται μερικοί νά προσευχηθούν,αμφιβάλλω δέ έάν γνωρίζουν τό Σύμβολο τής Πίστεως καί αυτή τήν Κυριακή προσευχή. Έντρέπονται μερικοί άπό αυτούς νά πάνε στήν εκκλησία τίς Κυριακές καί εορτές καί μόνον παρουσιάζονται, σπάνια, όταν γίνεται τελετή ή κηδεία κάποιου έπισήμου, συγγενούς ή φίλου τους, άλλά νά πηγαίνουν κινηματογράφους, χορούς, διασκεδάσεις καί νά χαρτοπαιξίες δέν ντρέπονται. Επίσης δεν ντρέπονται μερικοί άπό αυτούς, οί όποιοι εγκατέλειψαν τίς νόμιμες γυναίκες νά συζούν παράνομα μέ ξένες.
Αυτούς, λοιπόν, παρακαλώ, προτρέπω καί νουθετώ νά συναισθανθούν τίς αμαρτίες τους, νά τίς μισήσουν, νά μετανοήσουν καί νά επιστρέψουν στόν Θεό άπό τόν όποιο έχουν άπομακρυνθή. Νά παύσουν τά μίση μεταξύ τους, τίς έριδες καί νά αγαπήσουν τόν Θεό. Νά αποκτήσουν φιλαδελφία, αγάπη καί μέ πνεύμα πραότητος, ταπεινοφροσύνης, αγάπης, ειρήνης καί ομονοίας νά συνεργασθούν γιά τό καλό καί τήν ευτυχία της γλυκύτατης πατρίδος μας, αφού γίνουν τύποι καί καλό παράδειγμα στόν λαό, διότι κατά τό φιλοσοφικό λόγιο «φιλεΐ τό άρχόμενον τοις άρχουσιν έξομοιούσθαι».
Ανάγκη μετανοίαςΌφείλουν νά μετανοήσουν όσοι άπό τούς άρχοντας της Εκκλησίας, Πατριάρχαι, αρχιερείς, Ιερείς καί ηγούμενοι, παραβαίνουν τίς εντολές του Θεού, διότι μερικοί άπό αυτούς άντί νά γίνουν φώς, κατά τήν παραγγελία του πρώτου Άρχιερέως καί Άρχιποίμενος Χριστού, του αρχηγού καί θεμελιωτού της πίστεως μας, έγιναν αιτία διχονοιών στό χριστεπώνυμο πλήρωμα* καί κατ' αυτόν τόν τρόπο, άφού άποκατασταθή ή ενότητα, νά στραφή ή προσοχή της Εκκλησίας πρός τά τόσον επείγοντα καί σοβαρά ζητήματα, στά όποια καλείται νά δράση, κατά τήν δύσκολη αυτή στιγμή, τήν οποία διέρχεται ό κόσμος καί ιδιαίτερα ή πατρίδα μας, δηλαδή στήν συνδιαλλαγή, τήν ειρήνη, τήν ομόνοια καί αγάπη του ελληνικού λαού, τόν όποιο λαό oιάρχοντες της πολιτείας έχουν διαιρέσει σέ πολλά κόμματα. Επίσης δέ καί στόν αγώνα κατά της βλασφημίας, της απιστίας, κατά τών εχθρών της Εκκλησίας (ουνιτών, ευαγγελιστών, χιλιαστών, πνευματιστών, μασόνων), εναντίον της άσεμνης ενδυμασίας τών γυναικών, της άνηθικότητος, της μέθης τής άσελγείας, της φιλαργυρίας, της πλεονεξίας, τοϋ ψεύδους .της · συκοφαντίας και τόσων άλλων.Έπίσης πρέπει νά μετανοήσουν όλοι oικληρικοί καί οι λαϊκοί, άνδρες καί γυναίκες, μικροί καί μεγάλοι καί νά παύσουν τήν υπερηφάνεια, τόν φθόνο, τήν έχθρα, τήν μνησικακία, τήν φιλαργυρία, τήν πλεονεξία, τήν αρπαγή, τήν αδικία, τό ψευδός, τήν συκοφαντία, τήν κατάκρισι, τήν καταλαλιά, τήν μέθη, τήν κραιπάλη, τήν ασωτία.
Νά παύσουν οι γυναίκες τό κάπνισμα, τήν χαρτοπαιξία, τό βάψιμο στά χείλη, τό πρόσωπο, τά νύχια, καί τήν πολυτέλεια. Νά σταματήσουν μερικοί έγγαμοι τήν αποφυγή της τεκνογονίας, τίς εκτρώσεις καί τούς φόνους των βρεφών, τά όποια ρίχνουν στους δρόμους, στά σκυλιά, στήν θάλασσα ή θάβουν στήν γη. Νά αποφεύγουν τά περιττά έξοδα, τά όποια νά διαθέτουν γιά όσους πάσχουν, τούς ορφανούς, τίς χήρες καί τούς πτωχούς.
Νά σταματήσουν οί περισσότεροι άπό τούς Ιερείς καί μοναχούς τήν αμέλεια, τήν ραθυμία καί λοιπές παρεκτροπές καί στό έξης νά ζουν άξια της κλήσεως, της οποίας έχουν κληθή, καί σύμφωνα μέ τό θέλημα του Θεού.
Νά σταματήσουν οί άνδρες τίς μεταξύ τους διαιρέσεις, μάχες καί φιλονικίες, καί τό νά ονομάζονται εθνικόφρονες, βασιλόφρονες, δημοκρατικοί, λαϊκοί, κομουνισταί, πνευματισταί, χιλιασταί, μασόνοι, καί νά λέγωνται στό έξης χριστιανοί αδελφοί καί "Ελληνες, καί νά πολιτεύωνται θεάρεστα.
Νά μετανοήσουν οί κομουνισταί, οί μισέλληνες καί μισόχριστοι, οι ασπονδότεροι εχθροί καί διώκται τοϋ Ελληνισμού καί Χριστιανισμού, εκείνοι oi όποιοι προξένησαν, στήν πατρίδα τους τήν Ελλάδα, ανυπολόγιστες συμφορές καί ζημίες, οί παραδώσαντες μέ ανήκουστα βάσανα σέ θάνατο μυριάδες ανεύθυνους "Ελληνες, κληρικούς καί λαϊκούς κάθε τάξεως, ηλικίας καί καταστάσεως. Νά συναισθανθούν τό μεγάλο αμάρτημα τους, νά μετανοήσουν καί νά σπεύσουν στους κόλπους της γλυκύτατης πατρίδος καί της αγίας Εκκλησίας. Θά τούς δεχθούν, όταν μετανοήσουν, μέ ανοικτές αγκάλες μετατρέποντας τήν μεγάλη θλίψη καί συμφορά της πατρίδας μας καί της αγίας μας Εκκλησίας καί της άμωμου δόξου πίστεως μας σέ χαρά, γαλήνη καί ευτυχία.
Άπό τους άρχοντας της Εκκλησίας νά καταβληθή προσπάθεια, ώστε νά δοθή ή καλύτερη λύσις στό ζήτημα του εορτολογίου, πού έδίχασε τήν Εκκλησία, καί έτσι νά ελθη ή τόσον αναγκαία ένότης, διότι είναι πολύ λυπηρό καί επιβλαβές νά βλέπουμε χωρισμένους τούς ορθοδόξους Χριστιανούς σέ δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα, σέ παλαιοημερολογίτας καί νεοημερολογίτας. Εκφράζουμε τήν ζωηρά μας ευχή, όπως τό Πατριαρχείο της Κων/πόλεως καί ή Ιεραρχία της Ελλάδος, μέ σύνεσι, φρόνησι, φόβο Θεού καί αγάπη, φροντίσουν νά άρθή ή αιτία αυτή καί έπέλθη ομόνοια στήν Εκκλησία.
Μέχρις ότου οριστικά παύση ή διαίρεσις των πιστών σέ νεοημερολογίτας καί παλαιοημερολογίτας, καί γιά νά αποφύγουμε μεγαλύτερο χάσμα, φρονούμε ότι μερικοί άπό τούς φανατικούς παλαιοημερολογίτας πρέπει νά σταματήσουν νά διδάσκουν καί προτρέπουν τούς Χριστιανούς, όπου δέν υπάρχουν παλαιοημερολογΐται Ιερείς, νά μήν έκκλησιάζωνται οί Χριστιανοί, νά μήν εξομολογούνται, νά μήν κοινωνούν τών Άχραντων Μυστηρίων, νά μή βαπτίζουν τά παιδιά τους, νά μήν πηγαίνουν τούς νεκρούς τους στήν Εκκλησία τών νεοημερολογητών, διότι δήθεν oi νεοημ/γϊται αρχιερείς καί Ιερείς έφράγκεψαν, οι εκκλησίες τους έμολύνθησαν καί ή πίστις άλλαξε. Επίσης καί γιά τόν λόγο, ότι στά μυστήρια τών νεοημ/γιτών δέν έπιφοιτά ή χάρις του Αγίου Πνεύματος, καί είναι όλοι τους κολασμένοι. Βιάζουν δέ τούς Χριστιανούς νά αναθεματίζουν τήν Εκκλησία, τούς αρχιερείς καί Ιερεις' επίσης αναβαπτίζουν καί άναμυρώνουν τούς νεοημ/γίτας, επειδή φρονούν ότι εκτός του ημερολογίου δέν υπάρχει σωτηρία.
Οι νεοημ/γίται πιστεύουν, λατρεύουν καί προσκυνούν τόν αληθινό Θεό. Στά μυστήρια τους έπιφοιτα ή χάρις τού Παναγίου Πνεύματος, τήν οποία επικαλούνται* «καί κατάπεμψον,
λέγουσιν ως λειτουργοί εις τό άγιο Βάπτισμα, Κύριε, τό Πνεύμα Σου το Αγιονκαί άγίασον τό ύδωρ τούτο». Επίσης καί εις τήν θεία Ευχαριστία, «κατάπεμψον τό Πνεύμα Σου τό "Αγιον εφ" ημάς καί επί τά προκείμενα δώρα ταύτα». Επομένως τά μυστήρια τά τελεί καί τελειώνει τό Πνεϋμα τό "Αγιον διά τών υπηρετών καί λειτουργών του Υψίστου καί όχι τό παλαιό ημερολόγιο, τό όποιο έχει έφευρεθή από τόν ειδωλολάτρη "Ελληνα Σωσιγένη, αστρονόμο, τόν 4ο π.Χ., καί έχει θεσπισθή άπό τόν επίσης ειδωλολάτρη Ιούλιο Καίσαρα, δι' αυτό καί Ιουλιανό έχει όνομασθή. Διότι, εάν παραδεχθούμε ότι χωρίς τό παλαιό ημερολόγιο τά μυστήρια δεν τελούνται καί είναι άκυρα, κατά συνέπεια είναι ανάγκη νά παραδεχθούμε, ότι τό ημερολόγιο είναι ανώτερο άπό τό "Αγιο Πνεϋμα. Έάν θά κολαζόμεθα μέ αιτία τό ημερολόγιο, ό γλυκύς μας Ίησοΰς, ό όποιος μας αγάπησε τόσο πολύ, ώστε ένώ ήτο Θεός καταδέχθηκε νά γίνη άνθρωπος καί νά χύση τό αίμα Του, επάνω στό ξύλο τοΰ Σταυρού, γιά νά μας εξαγόραση άπό τήν κατάρα του νόμου καί μας ελευθέρωση άπό τά δεσμά του "Αδου καί της φθοράς, θά μας έλεγε καί θά μας παρήγγελλε, μαζί μέ τά άλλα, ότι διά νά σωθούμε πρέπει νά φυλάξουμε τό νέο ημερολόγιο του Σωσιγένη, διότι αυτό τό ημερολόγιο στήν εποχή τοΰ Χριστού ήταν νέο, επειδή τό ημερολόγιο πού ευρέθηκε άπό τόν Σωσιγένη, σάν ορθότερο, κατάργησε τό παλαιό του Πτολεμαίου.
Κατά τήν Δευτέρα παρουσία θά μας έξετάση ό Κύριος, έάν κάναμε έργα της πίστεως καί της αγάπης πρός Αυτόν καί τόν πλησίον, έάν δηλαδή αγαπήσαμε τούς πτωχούς καί τούς ελεήσαμε. Δέν θά μας έρωτήση ποιό ημερολόγιο έφυλάξαμε. Οι "Αγιοι Πάντες δέν άγιασαν, διότι έφύλαξαν τό παλαιό ημερολόγιο, άλλά διότι έπίστευσαν καί αγάπησαν τόν Θεό καί τόν πλησίον τους σάν τούς εαυτούς τους.
Βέβαια είναι αλήθεια ότι ή αλλαγή του ημερολογίου επέφερε σύγχυσι καί διαίρεσι στήν Εκκλησία, καί τήν κατάργησι, πότε - πότε κατά καιρούς, της νηστείας τών Αγίων Αποστόλων. Δέν έπεται όμως μέ αυτό ότι oi νεοημ/γΐται αρνήθηκαν τόν Χριστό ή ότι τό νέο ημερολόγιο θά τούς σώση καθώς μερικοί από τούς παλ/γίτας αποδίδουν τέτοια δύναμι στο παλαιό έλπίζοντες δτι θά σωθούν αρκεί νά είναι παλ/γιτας καί ότι αυτό έχουν προεξόφληση" τήν γνησιότητα της ορθοδόξου πίστεως.
Πρέπει νά μετανοήσουμε, επαναλαμβάνω, όλοι με ειλικρίνεια* νά ζητήσουμε συγχώρησι άπό τόν "Υψιστο Θεό καί Ουράνιο Πατέρα μας' νά συνδεθούμε μέ τόν σύνδεσμο της αγάπης, της ειρήνης, της ομονοίας, καί τότε μόνον θά σωθούμε άπό τόν κίνδυνο καί έμεΐς καί ή πατρίδα μας.
"Ας επιστρέψουμε πρός τόν εύσπλαγχνο Θεό καί πατέρα μας, μέ αληθινή μετάνοια, μέ στεναγμούς καί δάκρυα" «Τάδε λέγει Κύριος. Έπιστράφητε πρός με εξ όλης της καρδίας υμών καί έν νηστεία καί έν κλαυθμώ καί έν κοπετώ καί διαρρήξατε τάς καρδίας υμών, ότι ελεήμων καί οικτίρμων εστί, μακρόθυμος καί πολυέλεος καί μετανοών επί ταΐς κακίαις» (Ίωήλ 2, 12-13). «Άπολιπέτω ό ασεβής τάς οδούς αύτοϋ καί άνήρ άνομος τάς βουλάς αύτοϋ καί έπιστραφήτω έπί Κύριον, καί έλεηθήσεται, ότι έπί πολύ αφήσει τάς αμαρτίας υμών» (Ήσ. 55, 7). «Ζώ εγώ, λέγει ό Κύριος, ού θέλω τόν θάνατον του αμαρτωλού ως τό έπιστρέψαι καί ζην αυτόν» (Ίεζ. 33, 11).
"Ας μετανοήσουμε αληθινά καί άς επιστρέψουμε στόν εύσπλαγχνο Πατέρα μας σάν τόν άσωτο υιό, καί άς πούμε όπως εκείνος: «Πάτερ, ήμάρτομεν εις τόν Ούρανόν καί ενώπιον σου» καί όπως οί τρεις παίδες, πού εβλήθησαν στό καμίνι καί μέ θεία δύναμι διεσώθησαν: «Εύλογητός εΐ, Κύριε ό Θεός τών πατέρων ημών, καί αινετός, καί δεδοξασμένον τό όνομα σου εις τούς αιώνας, ότι δίκαιος εΐ έπί πάσιν οις έποίησας ήμΐν... ότι έν άληθεία καί κρίσει έπήγαγες ταυτα πάντα έφ' ημάς, διά τάς αμαρτίας ημών. "Οτι ήμάρτομεν καί ήνομήσαμεν άποστήναι άπό Σοΰ καί έξημάρτομεν έν πάσι καί τών εντολών σου ουκ ήκούσαμεν, ουδέ συνετήρήσαμεν, ουδέ έποιήσαμεν, καθώς ένετείλω ήμίν, ίνα εϋ ήμίν γένηται...» (Δαν. 3, 27).
"Ας μετανοήσουμε όπως oι Νινευϊται, oι όποιοι, αφού άκουσαν τόν προφήτη Ίωνα ότι μέλλουν νά καταστραφούν, μετενόησαν καί έκήρυξεν ό βασιλεύς μετάνοια, λέγων"οί άνθρωποι καί τά κτήνη καί oi βόες καί τά πρόβατα μή γευσάσθωσαν μηδέ νεμέσθωσαν μηδέ ύδωρ πιέτωσαν, καί περιεβάλλοντο σάκκους oi άνθρωποι καί τά κτήνη καί άνεβόησαν πρός τόν Θεόν εκτενώς" καί άπέστρεψαν έκαστος άπό της όδοϋ αυτών της πονηρας καί άπό της αδικίας της εν χερσίν αυτών λέγοντες* τίς οιδεν ει μετανοήσει ό Θεός καί αποστρέψει εξ οργής θυμοΰ αύτοϋ καί ου μή άπολώμεθα; καί είδεν ό Θεός τά έργα αυτών, ότι άπέστρεψαν άπό τών οδών αυτών τών πονηρών, καί μετενόησεν ό Θεός επί τη κακία, ή έλάλησε του ποιήσαι αύτοϊς καί ουκ έποίησε» (Ίωνας 3, 7-10).
Oi Νινευΐται μετανοήσαντες έσώθησαν" έάν καί εμείς αληθινά μετανοήσουμε, θά σωθούμε, έάν δέν μετανοήσουμε, θά απολεσθούμε. «Έάν μή μετανοήτε, πάντες ομοίως άπολείσθε» (Λουκ. 13, 3), τό γάρ στόμα του Κυρίου έλάλησε ταυτα.
Ή στροφή δλων πρός τόν Χριστόν σανίς σωτηρίας διά τό "Εθνος πού κινδυνεύει Αδελφοί Χριστιανοί "Ελληνες, τά παθήματα άς μας γίνουν μαθήματα, άς στοχασθοϋμε καλώς τί ήταν κάποτε ή Ελλάς καί τί είναι σήμερα. ΤΗταν μία μεγάλη, ισχυρά αυτοκρατορία καί σήμερα κατήντησε ένα μικρό, πτωχό, ασθενές βασίλειο, πού δέν ημπορεί νά ζήση. Δέν του έμεινε τίποτε παρά ματαία καύχησις στους πολλούς τών Ελλήνων, ότι είναι "Ελληνες απόγονοι τών μεγάλων σοφών καί "Αγίων καί τών μεγάλων ηρώων της Ελλάδος, καί μία ματαία καί ψευδής έλπίς, ότι ή Ελλάς θά ζήση" «πάλι μέ χρόνους μέ καιρούς πάλι δικά μας θάναι».
Παπικά συνοικέσια: Όταν οργίζεται ο Θεός!
MAZI ME ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ του χρόνου εξελίχθηκε και η νοημοσύνη μας και έτσι μπορούμε πιο αποδοτικά κι’ αποτελεσματικά να ελισσόμαστε σε θέματα πίστεως και όχι να φερόμεθα «ανοήτως» όπως τόσα εκατομμύρια Μαρτύρων,Ομολογητών, Νεομαρτύρων και Ηρώων που έχυσαν χιλιάδες βυτιοφόρα αίματος ενόσω θα μπορούσαν να φερθούν με «διπλωματία» και «οικονομία» ούτως ώστε και την ζωούλα τους να περισώσουν αλλά και με τον Θεό καλά να τα έχουν.
Εμείς λοιπόν μπορούμε ανά πάσα στιγμή να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας, όμως ο Θεός δεν περιπαίζεται και μάλιστα πολλές φορές έχει φανερώσει την οργή και αγανάκτησή του όταν με τόση ευκολία και επιπολαιότητα κάνουμε εκπτώσεις στην αλήθεια και στην ακριβοπληρωμένη πίστη μας.
Και επειδή το θέμα είναι πλέον επίκαιρο, θα αναφέρουμε λίγα παραδείγματα πνευματικών γραμματείων που ξεπλήρωσαν όσοι φέρθηκαν με πνευματικό ενδοτισμό προδίδοντας την Ορθόδοξη πίστη και Παράδοση εμπρός στον αλεπουδο-Παπισμό και τις αιρετικές εμμονές και απόψεις του.
Όπως γράφει ο Ιστορικός Συρόπουλος:
Η αναχώρηση της Ορθοδόξου αντιπροσωπίας προς την Δύση για την ψευτοσύνοδο της Φερράρας έγινε ύστερα από πλήθος εμποδίων: « Πολλά κωλύματα επήγαγεν ο Θεός προς το μη γενέσθαι την Σύνοδον» και ενώ βρίσκονταν στο λιμάνι και ήταν έτοιμοι προς αποβίβασιν «ευθύς σεισμός εγένετο μέγας»
Οι συνετώτεροι εθεώρησαν τον σεισμόν ως «θεομηνίαν» και ένα «εκ των απαισίων οιωνών»
(S. SYROPOULOS, εκδ. V. Laurent. Τμ. ΙΙΙ, κεφ. 12. σελ. 172)
Ήρθε όμως και «δεύτερον σύμβολον Θεομηνίας» στις 27 Νοεμβρίου 1437, την ώρα ακριβώς που ο αυτοκράτορας επιβιβάζονταν στην Βασιλική τριήρη «ευθύς πάλιν σεισμός μέγας εγένετο»
(S. SYROPOULOS, εκδ.V.Laurent. Τμ. ΙV, κεφ, 1 σελ. 196.)
Σημειώθηκε όμως και Τρίτη «θεομηνία»:
Μεγάλος σεισμός έγινε πάλι την ώρα κατά την οποία το βασιλικό πλοίο σταματούσε στην Μάδυτο.Ο σεισμός ήταν τόσο έντονος που τον αισθάνθηκαν και όσοι βρίσκονταν μέσα στα πλοία.
Επίσης συνέβη στην Φερράρα ,όπως αναφέρει ο Ρώσος Ιερεύς Συμεών του Σουζντάλ, και το ακόλουθο γεγονός:
«Ένας Παπικός θεολόγος, ονόματι Ιωάννης άρχισε να συκοφαντεί με σφοδρότητα τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό κατά τις εργασίες της συνόδου και να του αντιλέγει με θραύτητα.
Αλλά ο Άγιος Μάρκος δεν του απάντησε τίποτα, περιορίσθηκε μόνο, όταν βγήκε από το παλάτι του Πάπα να του πεί:
«πήγαινε ετοιμάσου και από τούδε και εις το εξής μην κακολογήσεις πλέον τας αγίας επτά Οικουμενικας Συνόδους των Αγίων Πατέρων.»
Κατόπιν επέστρεψε ο παπικός θεολόγος στο ξενοδοχείο όπου διέμενε όπου και πέθανε αμέσως.
les Russes au Concile de Ferrare-Florence, εις Περιοδ. «IRENIKON” 1974/2 σελ. 201)
Ακόμη γίνεται αναφορά και για ένα φρικτό γεγονός την ώρα που μιλούσε στην ψευτοσύνοδο της Φλωρεντίας ο ενωτικός και Λατινόφρονας Αυτοκράτωρ Ιωάννης Η΄ο Παλαιολόγος.
Μόλις άρχισε να δημηγορεί υπέρ της ενώσεως, ο μεγάλος και αγαπητός του κυνηγετικός σκύλος του, που κοιμόταν εκείνη την στιγμή δίπλα από τα πόδια του, ξύπνησε ξαφνικά και άρχιζε να ουρλιάζει δυνατά και τρομερά. Οι υπηρέτες προσπάθησαν να τον φιμώσουν αλλά το ά-λογο ζώο συνέχιζε να γαυγίζει και να κλαυθμυρίζει αδιάκοπα. Σιώπησε μόνο όταν τελείωσε τον λόγο του ο βασιλιάς. »
(S.SYROPOULOS σελ.458)
Κάτι παρόμοιο έκανε και στη Παλαιά Διαθήκη ο ά-λογος όνος του προφήτου Βαλαάμ η οποία μίλησε με ανθρώπινη λαλιά στον προφήτη για να τον εμποδίσει από την καταστροφή
(Αριθμ. κβ΄23-30)
Ας συνεχίζουμε τώρα με τον ενδοτικό και προ-διεφθαρμένο (όπως τον αποκαλεί ο Άγιος Μάρκος) Πατριάρχη των Ορθόδοξων Ιωσήφ του β΄και με τον τρόπο και χρόνο όπου ξεψύχησε:
Έλεγε ότι θα παραμείνει στην Φλωρεντία λίγες ακόμη ημέρες μέχρις ότου υπογράψει τον «Όρο» της ενώσεως των Εκκλησιών, και μετά θα αποχωρήσει στην Κων/πολη.
Όμως δεν πρόλαβε. Πέθανε μετά από οκτώ ημερες αιφνιδίως την ώρα που δειπνούσε.
Ήτο Τετάρτη 10 Ιουνίου του 1439, και όπως γράφουν τα πρακτικά της συνόδου, ο Ιωσήφ κατελείφθη από «φοβεράν τρεμούλα.» «Μετά το δείπνον απεσύρθη στο δωματιό του και ενώ έγραφε εξεψύχησε, τρόμου και κλόνου επιστάντος αυτώ»
(ΠΡΑΚΤΙΚΑ vol.V,FascII,σελ.444
Αλλά ας πάμε και στην αλεπού τον Πάπα Ευγένιο τον Δ΄που έκανε ό,τι περνούσε από το δόλιο μυαλό του προκειμένου να υποτάξει και τορπιλίσει την Ορθοδοξη Πίστη και Εκκλησία μας και για το κύκνειο άσμα του λίγο πριν ξεψυχήσει αναθεωρόντας, κατόπιν εορτής, την ζωήν του και μοιρολογόντας:
«Τι καλύτερον θα ήτο δια την σωτηρίαν της ψυχής μου να μην γινόμουνα ποτέ Πάπας, ούτε Καρδινάλιος, αλλά να είχα αποθάνει ως Χριστιανός!»
(Περ. ΚΙΒΩΤΟΣ αρ. φυλ. 17-18 Μάιος –Ιούνιος 1953, σελ. 196)
Κλείνοντας το άρθρο ας φιλοξενήσουμε και ένα αντιπροσωπευτικό απόσπασμα από το θαυμάσιο Βιβλίο του Μακαριστού Γέροντος Μωϋσέως του Αγιορείτου:
«Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος» για να δούμε τα αποτελέσματα των ανίερων συμπροσευχών:
«Δεν μπορῶ να φάγω τρεῖς ἡμέρας»…
Ἱερομόναχος Γαβριήλ Ἰβηρίτης (1871-1965)
Διακρίθηκε ὡς διακριτικός Πνευματικός. Ἐξομολογοῦσε μοναχούς πέντε ἀθωνικῶν μονῶν, καθώς καί σκητῶν, κελλίων, καί προσκυνητές λαϊκούς. Σέ αὐτόν ἐξομολογεῖτο καί ὁ καπετάν Γιαγλής, πού στά τέλη του ἔγινε μοναχός…
Σέ ἐπιστολή του ὁ πάπα-Γαβριήλ ἀναφέρει πώς στίς 16.9.1887 μέ τόν Γέροντα του εἶδε σ' ἕνα σπήλαιο ἔξω τῆς Μ. Λαύρας τούς ἀφορισμένους, πού συλλειτούργησαν μέ τους παπικούς, και καταλήγει:
«Τότε διόλου δέν ἐδειλίασα, τώρα ὅμως, ὅταν τούς ἐνθυμηθῶ, ταράττεται ἡ ψυχή μου καί δέν ἠμπορῶ οὔτε νά κοιμηθῶ ημερόνυκτα οὔτε νά φάγω δύο καί τρεῖς ἡμέρας, ἐνῶ τότε ὅπου τούς εἶδα οὔτε ἔβαλα τίποτε εἰς τόν νοῦν μου.
Γράφω Ιδία χειρί εἰς τάς 2 Μαρτίου 1964 ἐν τή Ἱερά Μονή Ξενοφῶντος,
Γαβριήλ Ἱερομόναχος Πνευματικός ἐκ τοῦ Ἴβηριτικου Κελλίου Γενέσιον τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τοῦ ἐπιλεγομένου Μαλακή» .
Ἀνεπαύθη ἐν Κυρίω στίς 17-03-1965
(Μέγα Γεροντικό – Μόν. Μωϋσέως Αγιορείτου, εκδ. Μυγδονία)
Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ας σκεπάζει την Ρωμιοσύνη μας και ας δέεται στον Κύριο Ιησούν Χριστό μας για όλους τους Ορθοδόξους διωκομένους Χριστιανούς, να μας χαρίζει ψυχικό σθένος και πύρινη αγάπη για την Αγία αλήθεια Του.
ΠΗΓΗ: Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΚΑΙ Η ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ
Νικ. Βασιλειάδη εκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»
Ιερεύς π. Διονύσιος Ταμπάκης
ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ
Έμφαίνεται καταφανώς ότι τά πράγματα δεν είναι καθόλου καλά, τόσον διά τάς ημέρας μας όσον καί διά τάς έπερχομένας γενεάς. Οι άγιοι αυτοί άνθρωποι μας έγραψαν από την πλευράν τους ώστε νά προσέξουμε, διότι ή άπομάκρυνσίς μας από τόν Θεόν θά έχη την σχετικήν τιμωρίαν μας καί την στέρησιν καί της πρόσκαιρου καί της αιωνίου ζωής.
Ώς είδατε, ό καθείς γράφει μέ τόν τρόπον του, αλλά όλοι εις τό ίδιον σημείον καταλήγουν. "Οτι θά γίνη μεγάλη σύρραξις, ότι θά έπέμβη ό Κύριος, ότι θά έλθη ό Αντίχριστος καί τέλος, θά έχουμε τήν κρίσιν.
Έξ αυτών όλων, τίποτε δέν μας σώζει, ει μή ή μετάνοια καί ή έξομολόγησις. Ή επιστροφή δηλαδή ειςτόν δρόμον του Θεού από τόν όποιον άπεμακρύνθημεν.
Τά σημεία τών καιρών μας όμιλούν ότι είμεθα εντός τών ημερών αυτών, τών τελευταίων δηλαδή γεγονότων. Ή αδιαφορία διά τήν θρησκείαν, ή άπομάκρυνσις έκ της Εκκλησίας, ή άνηθικότης, ή βλασφημία τών θείων, ή διαστροφή καί ή αλλαγή της εμφανίσεως του ανθρώπου, αμφοτέρων τών φύλων, ή κακία, ή αδιαφορία διά τήν ύπαρξιν του άλλου, ό πόλεμος κατά του παιδιού (παιδοκτονία), πόλεμοι, ανησυχία του κόσμου, άνομβρίαι, σεισμοί, πυρκαγιές, λιμοί κλπ., είναι χαρακτηριστικά σημεία τών καιρών αυτών.
Όποιαδήποτε δέ λεγομένη ασφάλεια καί εάν λάβωμεν, δέν είναι ικανή νά μας σώση ούτε ωσάν άτομα, ούτε ώς οικογένειαν, ούτε ώς Έκκλησίαν, ούτε ώς Έθνος καί Φυλή, ει μή ή επιστροφή μας εις τόν Χριστόν καί εις τήν Έκκλησίαν του τήν Όρθόδοξον.
"Οσοι μετανοήσουν καί επιστρέψουν εις Χριστόν,
καί τήν Έκκλησίαν του, θά επιπλεύσουν,
οι άλλοι όλοι θά άπολεσθώμεν.
Ας μετανοήσωμεν όσον έχομεν χρόνον καί ό Θεός βοηθός.
Πολλοί έχουν προφητεύσει περί των γεγονότων των τελευταίων καιρών, ώς καί πολλοί έχουν γράψει περί αύτών. Καί διότι από τήν μελέτην αυτών απορρέει μία τινά ωφέλεια, τόσον θετικώς όσον καί αρνητικώς, προβαίνομεν ας επιλογήν μερικών προφητειών από διαφόρους πηγάς κόσμου καί Άγιωνύμου "Ορους καί κυκλοφορίαν αυτών, έν τω μικρώ τούτο πονηματίω, μέ τίτλον «ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΣΟΦΟΙ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΜΕΛΛΟΝΤΩΝ ΝΑ ΣΥΜΒΩΣΙ».
Είναι δυστυχώς αλήθεια ότι δραματικά γεγονότα μας αναμένουν, λόγω της οΙκτράς καταπτώσεως της σημερινής γενεάς μας ή οποία ζή υπό κλίμα αθεϊσμού καί ύλισμού «Ούαί δέ τοις κατοικούσι τήν γήν καί τήν θάλασσαν /κατά τόν Θεολόγον Ίωάννην), ότι κατέβη ό Διάβολος πρός υμάς έχων θυμόν μέγαν, ειδώς, ότι ολίγον καιρόν έχει».
Ό Θεός βοηθός.
Τι έκανε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ οι σημερινοί Ιεράρχες
Νικόλαος Σωτηρόπουλος
Τι έκανε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
και ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ οι σημερινοί Ιεράρχες
Το έτος 2007 ονομάστηκε έτος Άγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, διότι με αυτό συμπληρώθηκαν 1600 έτη από τη μαρτυρική κοίμηση του μεγαλυτέρου Πατρός και οικουμενικού διδασκάλου της Εκκλησίας μας. Επί τη έπετείω αυτή διοργανώθηκαν πολλές εκδηλώσεις, εκφωνήθηκαν πολλές ομιλίες και πλέχτηκαν για τον άγιο πολλά εγκώμια. Το κυριότερο όμως πράγμα δεν έγινε. Ποίο είναι αυτό; Ή μίμησις του αγίου και μάλιστα από τούς σημερινούς διαδόχους του, τους επισκόπους. «Τιμή αγίου, μιμήσις αγίου» μάς λέγουν στα κηρύγματα τους, δίχως όμως να είναι διατεθειμένοι νά εφαρμόσουν αυτοί πρώτοι αυτό πού κηρύττουν.
“Ας αναφέρομε μερικά παραδείγματα:
Ό I. Χρυσόστομος ήλεγξε σφόδρα τούς σκληρούς και άσπλαχνους πλουσίους. Πόσοι επίσκοποι ελέγχουν σήμερα τούς πλουσίους; Οι περισσότεροι επιδιώκουν τη γνωριμία μαζί τους, διότι, ως πλούσιοι, είναι ισχυροί, και οι επίσκοποι μας θέλουν νά «τα έχουν καλά» με τούς ισχυρούς τής γης.
Ό Ί. Χρυσόστομος έκανε πολλά θαύματα, ένα μάλιστα απ’ αυτά την ήμερα τής ένθρονίσεώς του, όταν θεράπευσε ένα δαιμονισμένο, πού κυλιόταν και άφριζε τη στιγμή τής ενθρονίσεως! Το θαύμα αυτό έκανε μεγάλη εντύπωση στο λαό. Πόσοι επίσκοποι σήμερα μπορούν νά συνδέσουν και νά σφραγίσουν τη χειροτονία ή ένθρόνισή τους μ’ ένα θαύμα; Δημοσίως, ενώπιον του λαού, εξόρκισε το δαιμόνιο ο άγιος. Δυστυχώς στις ήμερες μας «δεσπότης» Αθηναϊκού προαστίου απαγόρευσε τούς δημοσίους εξορκισμούς και ανάγκασε σέ παραιτήσει πασίγνωστο χαρισματούχο ιερομόναχο εξορκιστή, τής Ί. Συνόδου έπικροτούσης τον θρίαμβο αυτό του Σατανά!
Ό Ι. Χρυσόστομος ήλεγξε την ομοφυλοφιλία. Το βδελυρό αυτό αμάρτημα θεωρούσε «πάσης κολάσεως χείρον». Τούς ομοφυλοφίλους θεωρούσε χειρότερους από τούς φονείς, «αλόγων ανοητότερους και κυνών αναιδέστερους»! Σήμερα ή ομοφυλοφιλία κάνει θραύση στις τάξεις του άγαμου κλήρου, και οι επίσκοποι σιωπούν, ορισμένοι δε την καλύπτουν, προστατεύουν, προάγουν και προσπαθούν με επαίσχυντα Συνοδικά έγγραφα νά την νομιμοποιήσουν!
Το πρώτο πράγμα, πού έκανε ο Ι. Χρυσόστομος, όταν έγινε αρχιεπίσκοπος, ήταν ή κάθαρση του κλήρου του από τους αναξίους κληρικούς. Σήμερα, αντί καθάρσεως από τούς αναξίους βλέπουμε εκκλησιαστικές εκκαθαρίσεις κατά των άξιων, δικαίων και ευλαβών κληρικών!
Ό I. Χρυσόστομος συγκρούσθηκε πολλάκις με τα ανάκτορα, εμπόδισε μάλιστα κάποτε και τη βασίλισσα Ευδοξία να εισέλθει στον Ί. ναό της Άγ. Σοφίας, επειδή εκείνη αδίκησε μία χήρα και της άρπαξε το αμπέλι της! Σήμερα, πού οι πολιτικοί άρχοντες αποχριστιανίζουν με αντιχριστιανικούς νόμους το έθνος μας και περιθωριοποιούν την Εκκλησία, ποίος επίσκοπος τολμά νά τους εμπόδιση νά εισέλθουν στο ναό; Με το νόμο υπέρ των αμβλώσεων συντελείται εθνοκτονία, οι αρχιερείς μας όμως προτιμούν τη φιλία των ένοχων πολιτικών, και με τη σιωπή και ανοχή τους γίνονται συνένοχοι στον αργό αυτό θάνατο της Ελλάδος.
Προσκύνησαν οι επίσκοποι μας κατά το παρελθόν έτος με φαινομενική ευλάβεια την τίμια κάρα του αγίου, καρατόμησαν όμως με παράνομη και άδικη καθαίρεση ένα άξιο και ασυμβίβαστο κληρικό, μιμητή του Ι. Χρυσοστόμου, τον π. Ευθύμιο Τρικαμηνά, επειδή πολεμεί τον Οικουμενισμό και έπαυσε ορθώς καικανονικώς το μνημόσυνο των αναξίων προϊσταμένων του!
Ό Ί. Χρυσόστομος πολέμησε τις αιρέσεις της εποχής του. Πολλοί σημερινοί διάδοχοι του εναγκαλίζονται τις σύγχρονες αιρέσεις, τις ονομάζουν «αδελφές εκκλησίες» και πολεμούν …όσους κάνουν άντιαιρετικό αγώνα!
Ομιλούν για το «χρυσό στόμα» του Χρυσοστόμου με ευκολία, αποφεύγουν όμως νά διαμαρτυρηθούν και νά ελέγξουν όσους με αντικανονικό και άδικο αφορισμό προσπάθησαν νά φιμώσουν ένα άλλο σύγχρονο ορθόδοξο στόμα, αυτό του αγωνιστού θεολόγου και Ίεροκήρυκος Νικολάου Σωτηροπούλου! Ό Χρυσόστομος υπεράσπιζε τούς αδικημένους και διωκόμενους. Αυτοί προτιμούν την εύνοια και φιλία των αδικούντων και διωκόντων!
Μνημειώδης έμεινε ο λόγος του Ι. Πατρός «ουδέν δέδοικα ώς επισκόπους πλήν ένίων». Δυστυχώς πολλοί επίσκοποι σήμερα δεν μιμούνται τον Χρυσόστομο, άλλά τούς επισκόπους εκείνους, πού φοβήθηκε όσο τίποτε άλλο ο άγιος στις ήμερες του! Επειδή πολλοί επίσκοποι, πού ύμνησαν και εγκωμίασαν τον άγιο Ιωάννη κατά το 2007, τυγχάνει νά είναι Οίκουμενισταί, θα προσθέσομε και τούτο: Τι είπε ο Χριστός ελέγχοντας τούς γραμματείς και Φαρισαίους; «Έπί της Μωσέως καθέδρας έκάθισαν οί γραμματείς και Φαρισαίοι. Πάντα ούν όσα έάν εϊπωσιν ύμϊν τηρείν, τηρείτε και ποιείτε, κατά δέ τά έργα αυτών μή ποιείτε’ λέγουσι γάρ, καί ού ποιούσι» (Ματθ. 23, 2-3). Ή διδασκαλία τους ήταν σωστή, τα έργα τους όμως πονηρά και υποκριτικά. Οι Οίκουμενισταί είναι χειρότεροι των γραμματέων και των Φαρισαίων, διότι κάθονται στους θρόνους του Χρυσοστόμου και των άλλων Πατέρων τής Εκκλησίας και νοθεύουν και διαστρέφουν το Ευαγγέλιο, εξισώνοντας το φως με το σκότος, την αλήθεια μετην πλάνη, την Ορθοδοξία με την αίρεση! Και ή διδασκαλία τους είναι αιρετική, και τα έργα τους (συμπροσευχές, συλλείτουργα, συμμετοχή στο Π.Σ.Ε.) παράνομα. Αυτοί δεν είναι μιμηταί, άλλ’ άρνηταί του Ι. Χρυσοστόμου.
Και κάτι ακόμη, πού άφορα στην αρχιεπισκοπική διαδοχολογία των ήμερων μας.
Ό Ι. Χρυσόστομος με μεγάλο δισταγμό δέχθηκε να χειροτονηθεί πρεσβύτερος στην Αντιόχεια. Θεωρούσε εαυτόν ανάξιο για το αξίωμα της ιεροσύνης. Το ίδιο συνέβη και με την εις επίσκοπο χειροτονία του. Με δόλιο τρόπο και βιαίως τον απήγαγε ο έπαρχος της Αντιοχείας, κατ’ έντολήν του αύτοκράτορος, και τον παρέδωσε στους στρατιώτες, οι όποιοι τον μετέφεραν χωρίς τη θέλησή του στην Κωνσταντινούπολη για νά τον χειροτονήσουν αρχιεπίσκοπο! Άλλοι δε μεγάλοι άγιοι τής Εκκλησίας μας εγκατέλειψαν την πόλη τους και κατέφυγαν στην έρημο για ν’ αποφύγουν το αξίωμα. Ενώ σήμερα…
Σήμερα δεν προσπαθούν νά αποφύγουν το αξίωμα, άλλά το επιδιώκουν, το διεκδικούν, το λαχταρούν και μιμούνται όχι τους Πατέρας, άλλά τούς υποψηφίους βουλευτές στην προσπάθεια τους, με θεμιτά ή αθέμιτα μέσα, νά το αποκτήσουν!
‘Αλλ’ ας μη άπογοητευώμεθα. Ό Θεός δεν πρόκειται νά εγκατάλειψη την Εκκλησία του.
Και αν στις χαλεπές αυτές ήμερες απουσιάζουν οι εν ενεργεία μιμηται του άγιου, ζει ακόμη και διανύει το 101 έτος της ηλικίας του (το 2008) ο «εν αποστρατεία» ευρισκόμενος αναντιρρήτως άξιος μιμητής του Χρυσοστόμου, ο φλογερός Μητροπολίτης πρ. Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης. Ή πολυτάραχη ζωή του δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μία συνεχής μίμηση του Χρυσοστόμου. Είναι βεβαίως σήμερα παροπλισμένος λόγω του βαθύτατου γήρατος του. Υπάρχουν όμως τα σοφά συγγράμματα του και οι μαγνητοφωνημένες πύρινες ομιλίες του, πού μας εμπνέουν, καθοδηγούν και μας προτρέπουν όλους, κληρικούς και λαϊκούς, νά γίνωμε μικροί μιμηταί του μεγάλου Χρυσοστόμου. Και ναι μεν δεν είναι εις θέσιν πλέον νά δίνη μάχες υπέρ της Ορθοδοξίας, συνεχίζει όμως νά ρίπτει την αιωνόβια σκιά του επάνω στα εκκλησιαστικά μας πράγματα και νά μας δίνη ελπίδα. Οι Ιουδαίοι ήλπιζαν, ότι ή σκιά του Πέτρου θα έπεφτε επάνω στους ασθενείς τους και θα τούς θεράπευε. Εμείς ελπίζουμε, ότι και ή σκιά ακόμη του π. Αυγουστίνου, εάν θέλει ο Θεός, μπορεί νά βοηθήσει, ώστε ή Εκκλησία μας νά ανορθωθεί, νά αναλάμψει και νά γίνει, όπως την ώραματίζετο ο νέος αυτός Χρυσόστομος τής συγχρόνου Ελλάδος, ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΑΙ ΖΩΣΑ.
Ένας αξιοπρόσεκτος λόγος του ιερού Χρυσοστόμου για τους συγχρόνους Ποιμένες και όσους πιστούς
Τὸ παρακάτω ἀπόσπασμα εἶναι ἀπὸ ἕναν φοβερὸ λόγο ποὺ ἀποδίδεται στὸν ἱερὸ Χρυσόστομο, λίγο πρὶν «ἐκδημήσει ἐκ τοῦ σώματος». Πρόκειται γιὰ ἕνα λόγο ποὺ νομίζει κανεὶς πὼς τὸν ἔγραψε γιὰ τοὺς συγχρόνους Ἐπισκόπους καὶ Ποιμένες (Οἰκουμενιστὲς καὶ ἀντι-Οἰκουμενιστές), ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅσους πιστοὺς ἐπιθυμοῦν νὰ παραμείνουν στὸν ὀρθόδοξο δρόμο τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας Παραδόσεως. Ἐπειδὴ εἶναι μεγάλος (23 σελίδες), ἀποσπάσαμε τὰ σημαντικότερα σημεῖα του (6 περίπου σελίδες).
Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
Λόγος
περὶ ψευδοπροφητῶν,
καὶ ψευδοδιδασκάλων,
καὶ ἀθέων αἱρετικῶν,
καὶ
περὶ σημείων τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος τούτου.
Ἐρρήθη δὲ μέλλοντος αὐτοῦ
ἐκδημεῖν ἀπὸ τοῦ σώματος.
Περὶ συντελείας ὁ λόγος, καὶ περὶ ψευδοπροφητῶν, καὶ ψευδοδιδασκάλων, καὶπερὶ ἀθέων αἱρετικῶν, χειμάῤῥων δίκην ἐπικλυσάντων πανταχοῦ, καὶ πλανώντων πολλούς.
Βλέπετε μὴ πλανηθῆτε· Βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ· πανταχοῦ βλέπετε.
Ἐμοὶ δὲ δακρύειν ἐπέρχεται, ὅταν ἀκούσω ἀπὸ τῆς ἡμετέρας Ἐκκλησίας τινὰς λέγοντας, μὴ εἰρῆσθαι ταῦτα ἐν ταῖς θείαις Γραφαῖς· καὶ τοῦτο οὐ μόνον παρὰλαϊκῶν, ἀλλὰ καὶ παρὰ τῶν δοκούντων εἶναι ποιμένων, καὶ τόπους ἐπεχόντωνἀποστόλων καὶ προφητῶν, ἀλλ' οὐ τρόπους·
Προσέχετε ἑαυτοῖς ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐνἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσι λύκοι ἅρπαγες· ἀλλ' ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶνἐπιγνώσεσθε αὐτούς, ἀπὸ τῶν λόγων, ἐκ τῆς ψευδοπροφητείας, ἐκ τῆς ὑποκρίσεως αὐτῶν, ἐκ τῆς κακοδοξίας αὐτῶν, ἐκ τῆς βλασφημίας αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς. προσέχετε ἀπὸ τῆς ζύμης αὐτῶν, ἤγουν τῆς αἱρέσεως αὐτῶν.
Δεῦρο τοίνυν παραγάγωμεν εἰς μέσον τοὺς θεολόγους, καὶ ἀκούσωμεν ἐξ αὐτῶν τίπερὶ αἱρετικῶν παραγγελοῦσιν ἡμῖν.
Ἰωάννης λέγει· Εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς, καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει μεθ'ἑαυτοῦ, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ Χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε. Ὁ γὰρ λέγων αὐτῷ χαίρειν, κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς.
Ἰάκωβος εἶπεν· Ὃς ἐὰν δοκῇ φίλος αὐτῶν εἶναι, ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ καθίσταται.Ἀκούσατε, πάντες οἱ τοῖς αἱρετικοῖς συνεσθίοντες, ὀδυνηρὰν ἀπόφασιν· ὅτι τοῦΧριστοῦ ἐχθροί ἐστε. Οὐδὲ γὰρ ὁ τοῖς ἐχθροῖς τοῦ βασιλέως συμφιλιάζων, δύναται τοῦ βασιλέως φίλος εἶναι...
Παῦλος εἶπεν· Οἶδα ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς, μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου. Ὁρᾷς πανταχοῦ τοὺς θεολόγους συμφωνοῦντας τῷΔιδασκάλῳ περὶ τῶν ἀθέων αἱρετικῶν, κύνας αὐτοὺς καὶ λύκους προσαγορεύοντας; Τίς ἕξει ἀπολογίαν ἀμελείας, ἀκούων τὰς τοσαύτας παραγγελίας; Καὶ ἀλλαχοῦ πάλιν·
Μὴ παραδέχεσθε αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν· καὶπάλιν, Διδαχαῖς ποικίλαις καὶ ξέναις μὴ παραφέρεσθε· καὶ πάλιν, Αἱρετικοὶἄνθρωποι προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι· καὶ ἀλλαχοῦ, Τοῖς μεμιασμένοις καὶ ἀπίστοις οὐδὲν καθαρόν. Ἀκούσατε πάλιν, οἱ τὰς ἀγάπας μετ' αὐτῶν ποιοῦντες· πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς ὀργῆς τῆς ἐπερχομένης ἐφ' ὑμᾶς, οἱτούτοις συμμιαινόμενοι ἐν βρώσει, ἐν πόμασι; πῶς τολμᾶτε προσελθεῖν τοῖς θείοις μυστηρίοις καὶ φρικτοῖς τοῦ Χριστοῦ; ἢ οὐκ ἠκούσατε τοῦ μακαρίου Παύλου βοῶντος, ὅτι Οὐ δύνασθε ποτήριον Κυρίου πιεῖν, καὶ ποτήριον δαιμόνων· οὐδύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν, καὶ τραπέζης δαιμονίων. Ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε.
Ποῦ εἰσιν οἱ θρασύστομοι, οἱ λέγοντες, μὴ εἰρῆσθαι ταῦτα ἐν ταῖς θείαις Γραφαῖς·
Καὶ οἱ μὲν μακάριοι θεολόγοι ταῦτα καὶ πλείονα τούτων περὶ ἀθέων καὶ ἀπίστωνἐφθέγξαντο· οἱ δὲ προφῆται προηγούμενοι ἔκπαλαι τὰ ὅμοια ἐφθέγξαντο·ἀναγκαῖον γὰρ καὶ τούτους εἰς μέσον ἀγαγεῖν.
Εἶπεν ὁ προφήτης Δαυΐδ· Οὐκ ἔστιν ἐν στόματι αὐτῶν ἀλήθεια. Καὶ πάλιν λέγει· Κύριε, οὐχὶ τοὺς μισοῦντάς σε ἐμίσησα, καὶ ἐπὶ τοὺς ἐχθρούς σου ἐξετηκόμην; Καὶπάλιν λέγει· Υἱὲ, μή σε πλανήσωσιν ἄνδρες ἀσεβεῖς, μηδὲ πορευθῇς ἐν ὁδῷ μετ' αὐτῶν. Ἡσαΐας δὲ ὁ προφήτης, μᾶλλον δὲ ὁ Κύριος διὰ τοῦ προφήτου λέγει· Οὐκἔστι χαίρειν τοῖς ἀσεβέσι, λέγει Κύριος.
Ἆρα ἀρκεῖ ταῦτα; ἢ παραγάγω εἰς μέσον καὶ πάντας τοὺς προφήτας; Ἀλλὰ ἀρκεῖκαὶ ταῦτα πρὸς τοὺς ἀκούειν θέλοντας. Ὁ γὰρ τοῖς εἰρημένοις μὴ προσέχων, οὐδὲτοῖς πλείοσι πεισθήσεται. Ἀλλ' ἔτι μικρὸν ἐνδιατρίψωμεν τοῖς τοῦ προφήτου Δαυῒδῥήμασι, καὶ ἴδωμεν πῶς στηλιτεύει καὶ θριαμβεύει τὸν κεκρυμμένον αὐτοῖς δόλον, καὶ λέγει· Οὐκ ἔστιν ἐν στόματι αὐτῶν ἀλήθεια· ἡ καρδία αὐτῶν ματαία, καὶ τὰἑξῆς. Ὅρα δὲ τὴν τοῦ προφήτου σύνεσιν, πῶς δημοσιεύει καὶ ἀποκαλύπτει θριαμβεύων τοὺς κακοδόξους, ἵνα μὴ ἡμεῖς πλανηθῶμεν. Ἀκούσατε οἱ ὀρθόδοξοι, καὶ τοῖς αἱρετικοῖς μὴ συγκαταβαίνετε· ἀκούσατε ποιμένες, καὶ φρίξατε, καὶ μὴσιγήσατε, ἀλλὰ κηρύξατε τὸν λόγον· μὴ δότε τόπον τῷ διαβόλῳ, μὴ δότε θήραν τοῖς λύκοις. Οὕτως οὖν ποιεῖτε καὶ ὑμεῖς, ποιμένες, καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖςἔργοις τοῖς ἀκαθάρτοις τοῦ σκότους· μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε, ὥσπερ καὶ οἱἀπόστολοι καὶ ὁ θεοπάτωρ Δαυῒδ περὶ αὐτῶν πολλοὺς μόχθους κατεβάλετο, καὶπολλοὺς ἀγῶνας, ἐλέγχων καὶ ἐπιτιμῶν, στηλιτεύων αὐτοὺς καὶ τῷ Θεῷἐντυγχάνων κατ' αὐτῶν...
Εἶτα θέλων διδάξαι, ἵνα οἱ μέλλοντες προΐστασθαι τῶν Ἐκκλησιῶν, οὕτωςἐκδιώκωσι τοὺς αἱρετικοὺς, ἐποίησεν φραγέλλιον ἐκ σχοινίων, καὶ εἰσελθὼν πάντας ἐξέβαλεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ, καὶ ἀπώσατο, καὶ ἐξεδίωξε, λέγων· Ὁ οἶκός μου, οἶκος προσευχῆς ἐστιν· ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε σπήλαιον λῃστῶν. Ἀκούσατε οἱπροϊστάμενοι τῶν Ἐκκλησιῶν. Ὑμῖν γὰρ ὑπέδειξε τὸ καλὸν, ἵνα ἐξακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ, προσέχοντες πανταχόθεν ἀκριβῶς, καὶ τοὺς λύκουςἐκδιώκοντες, καὶ τὴν ποίμνην φυλάττοντες.
Μετὰ δὲ τούτους, τὰ θεῖα τούτων διδάγματα καὶ οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, καὶαἱ κατὰ καιροὺς γενόμεναι ἅγιαι σύνοδοι τούτους ἀμετανοήτως ἔχονταςἐκριζώσαντες, τῇ ἀπωλείᾳ παρέδωκαν κατὰ τὸ γεγραμμένον, ὅτι Ἀπολεῖς πάντας τοὺς λαλοῦντας τὸ ψεῦδος.
Ἀλλὰ πολὺ τὸ διάφορον ὁρῶ τῶν τότε ποιμένων παρὰ τῶν νῦν. Ἐκεῖνοι πολεμισταὶ, οὗτοι φυγάδες· ἐκεῖνοι βιβλίων καλλωπισταὶ καὶ δογμάτων, οὗτοιἱματίων καὶ γελγῶν. Οὗτοι ὡς μισθωτοὶ ἀφιεῖσι τὰ πρόβατα, καὶ φεύγουσιν· ἐκεῖνοι τὴν ψυχὴν αὐτῶν ἔθηκαν ὑπὲρ τῶν προβάτων, μιμησάμενοι τὸν ποιμένα τὸν καλόν. Ὢ τῶν μακαρίων αὐτῶν ἀνδρῶν, ὧν τὰ ὀνόματα ἐν βιβλίῳ ζωῆς· οὓςἔφριξαν δαίμονες, καὶ ἐτρόμαξαν αἱρετικοί· καὶ Ἐφράγη στόμα λαλούντων ἄδικα.
Φθέγξομαι τοίνυν κἀγὼ παραπλήσια τῷ Δαυῒδ, ὃς ἀποδυρόμενος ἔλεγε· Ποῦ εἰσι τὰ ἐλέη σου τὰ ἀρχαῖα, Κύριε; Εἴπω κἀγὼ ἐν δάκρυσι· Ποῦ ἐστιν ὁ μακάριος χορὸς ἐκεῖνος τῶν ἐπισκόπων καὶ διδασκάλων, οἵτινες ἔλαμψαν ὡς φωστῆρες ἐν κόσμῳ, λόγον ζωῆς ἐπέχοντες; Ἐκεῖνοι τὴν ψυχὴν αὐτῶν, καθὼς προείρηται,ἔθηκαν ὑπὲρ τῶν προβάτων· οὗτοι δὲ ἀφέντες τὰ πρόβατα ἔφυγον· ἐκεῖνοι δυνατοὶ καὶ ἐν λόγῳ καὶ ἐν ἔργῳ· οὗτοι δὲ καὶ ἐν χρήμασι καὶ ἐν κτήμασι καὶλαμπρᾶς τραπέζης. Εἶτα προσέρχονται οὐχ ὡς πτωχοὶ, ἀλλ' ἱμάτια φοροῦντεςἔκστιλβα, βαλάντια κεκτημένοι ἁδρὰ, καὶ τραχήλους ὡς παρασίτων ταύρων, μαθητῶν πλῆθος ἐπισυρόμενοι, μᾶλλον δὲ μαγείρων· τὰ μὲν αἰσχρόν ἐστι καὶλέγειν, ἐκ τοῦ περισσοῦ γὰρ πλούτου συνεισάκτους ἐκτήσαντο προφάσειἀνδραπόδων. Ὢ βαθείας αἰσχύνης· ὢ τῆς κακῆς εὐπορίας!
Εἶτα ἐάν τις ἀθέων αἱρετικῶν παραφρονῇ λαλῶν διεστραμμένα, ὁ ἀντιλέγων οὐδεὶς, ὁ πολεμῶν οὐδαμοῦ· πάντες πτωχοὶ τότε γίνονται, πάντες σιωπητικοὶ, πάντες φυγάδες. Ὢ τῆς κακῆς ῥίζης πάντων τῶν κακῶν τῆς φιλαργυρίας!
Τρυφῶντες, μεθύοντες, καὶ μετεωριζόμενοι βούλεσθε νικᾷν τὰς αἱρέσεις; Ἀλλ' οὐαὶὑμῖν, οἱ τρυφῶντες καὶ μετεωριζόμενοι, ἐν χρυσῷ καὶ ἱματίοις ποικίλοις καλλωπιζόμενοι· πῶς ἄλλοις δείξετε τὴν καλὴν πτωχείαν τοῦ Χριστοῦ, τοῦ δι' ἡμᾶς πτωχεύσαντος, τοῦ ἐντειλαμένου τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ μὴ ἔχειν χαλκὸν ἐν ταῖς ζώναις. Ὄντως πλανᾶσθε, μὴ νοοῦντες τὰς Γραφάς.
Προσέχετε ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ· Βλέπετε μὴ ἀπολείψῃ πρόβατον ἐκ τῆς ποίμνης. Τοῦτο γάρ ἐστε γινώσκοντες, ὅτι ἐὰν ἓν πρόβατον ἀπολείψῃ γενόμενον θηριάλωτον ἐξ ὑμετέρας ἀμελείας, πάντα τὸν βίον ὑμῶν κατέλυσεν· τὸ γὰρ αἷμα αὐτοῦ ἐκ τῶν χειρῶν ὑμῶν ἀπαιτήσει ὁ Κριτής.
Ἀνανήψατε οὖν λοιπὸν, κηρύξατε τὸν λόγον, ἀποῤῥίψατε πᾶσαν βιωτικὴν μέριμναν, βλέπετε ἀκριβῶς πῶς περιπατεῖτε· Βλέπετε τοὺς κύνας. Πάλιν τὸβλέπετε λέγω, καὶ λέγων οὐ παύομαι. Βλέπετε τοὺς κλέπτας, βλέπετε ὅτι πολλοὶπλάνοι ἐξῆλθον εἰς τὸν κόσμον. Ἀγρυπνεῖτε καὶ νήφετε, οἱ τὸ δεσποτικὸν χάρισμα καταπιστευθέντες, καὶ γρηγορεῖτε, καὶ τὴν ὥραν τῆς φοβερᾶς παρουσίας τοῦΔεσπότου τηρεῖτε, ὅταν ἔρχηται συνᾶραι λόγον μεθ' ὑμῶν, οἷς ἐπίστευσε τὰτάλαντα.
Προσέχετε τοῖς λεγομένοις, ἀγαπητοὶ, καὶ μὴ συναναμίγνυσθε τοῖς τοιαῦτα πράττουσι. Πολλοὶ γάρ εἰσι τῆς ἀπωλείας μαθηταὶ, καὶ ἔτι πληθυνθήσονται. Βλέπετε, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι, καὶ ὁ καιρὸς τοὺς ἰδίους ὑπηρέτας προχειρίζεται.
Διὰ τοῦτο ὁ Ἰησοῦς ἔλεγεν· Βλέπετε, μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ. Κἀγὼ δὲ πάλιν τὰὅμοια ἐρῶ· βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ, μήτε ἀπὸ τῶν ἔσωθεν, μήτε ἀπὸ τῶνἔξωθεν, μὴ ἐπίσκοπος, μὴ πρεσβύτερος, μὴ διάκονος, μὴ ἀναγνώστης, ἤ τις ἐὰν ᾖλαλῶν διεστραμμένα· Οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσι λύκοι ἅρπαγες· οἵτινες ἔχουσιν μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆςἠρνημένοι. Ὑμεῖς δὲ, ἀγαπητοὶ, μὴ πλανηθῆτε, ἀλλ' ὡς παρελάβετε τὸν Κύριονἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν, ἐν αὐτῷ περιπατεῖτε· καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ'ὑμῶν.
Ὁρᾷς, πόση σπουδὴ τοῦ Δεσπότου περὶ ψευδοδιδασκάλων καὶ αἱρετικῶν τοῦἀπογυμνῶσαι, καὶ δεῖξαι ἡμῖν τὸν κεκρυμμένον ἐν αὐτοῖς δόλον; Διὸ καὶ πρὸ τῶν σημείων ἐν τῇ ἐρωτήσει τῶν μαθητῶν, προεῖπε τὰ ἀκόλουθα, πολέμους καὶἀκαταστασίας, ἔθνος ἐπὶ ἔθνος, καὶ βασιλείαν ἐπὶ βασιλείαν· ἅπερ ὁρῶντες νῦν, οὐσυνίεμεν, βλέποντες κατὰ τόπους πολέμους, καὶ λιμοὺς, καὶ φόβητρα, καὶ σημεῖαἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ τὰ λοιπὰ ἅπερ εἴρηκεν, τὰ πλεῖστα ὁρῶντες, οὐ συνίεμεν. Τότε, φησὶ, σκανδαλισθήσονται πολλοὶ, καὶ ἀλλήλους παραδώσουσι. Καὶ ποῦ νῦν οὐκ ἔστι προδοσία; οὐχὶ πάντες σχεδὸν κατ' ἀλλήλων γεγόνασι, καὶ μισοῦσινἀλλήλους; Οὐχὶ πάντες κατ' ἀλλήλων γεγόνασιν, ἔθνος ἐπὶ ἔθνος, βασιλεία ἐπὶβασιλείαν, ἄρχοντες κατὰ τῶν ὁμοίων, ἐπίσκοποι κατὰ ἐπισκόπων, πρεσβύτεροι κατὰ πρεσβυτέρων, καὶ διάκονοι κατὰ διακόνων, ἀναγνῶσται κατ' ἀλλήλων, λαϊκοὶ κατὰ λαϊκῶν; Διὰ γὰρ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν, ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν. Διὰ τοῦτο προεῖπεν ὁ Δεσπότης· Ἐρευνᾶτε τὰς Γραφὰς, καὶ, Οὐ μὴπλανηθῆτε.
Ὅρα δὲ, πῶς ἄνω καὶ κάτω τοὺς ψευδοπροφήτας καὶ ψευδοδιδασκάλους καὶψευδαποστόλους τοῦ Ἀντιχρίστου υἱοῦ τῆς ἀπωλείας, οἵτινες διὰ τῶν ἀκαθάρτων πνευμάτων προχειριζόμενοι, καὶ ὑπ' αὐτῶν ἐνεργούμενοι, πρόδρομοι γίνονται τοῦἈντιχρίστου καὶ ἀντικειμένου· καὶ διὰ τῶν ἰδίων δογμάτων ἀπατήσουσι, καὶἑτοιμάσουσι λαὸν ἐπιτήδειον πρὸς ὑποδοχὴν τοῦ υἱοῦ τῆς ἀπωλείας.
Μὴ οὖν πορευθῆτε ὀπίσω αὐτῶν. Ὁρᾶτε, πόσος ὁ λόγος ἐν ἁγίαις Γραφαῖς περὶτῶν τοιούτων. Διὰ τοῦτο πολλάκις ὑμᾶς ὑπέμνησα περὶ τῶν ἀθέων αἱρετικῶν, καὶτανῦν παρακαλῶ, τοῦ μὴ συγκαταβῆναι αὐτοῖς ἔν τινι πράγματι, μὴ ἐν βρώμασιν,ἢ ἐν πόμασιν, ἢ φιλίᾳ ἢ σχέσει, ἢ ἀγάπῃ ἢ εἰρήνῃ. Ὁ γὰρ ἐν τούτοις ἀπατώμενος, καὶ συγκαταβαίνων αὐτοῖς, ἀλλότριον ἑαυτὸν καθίστησι τῆς καθολικῆςἘκκλησίας. Φρίξατε καὶ τρομάξατε οἱ τὰς ἀγάπας μετ' αὐτῶν ποιοῦντες, καὶδιορθώσασθε, ἵνα μὴ ἀπόλησθε ταῖς ἀσεβείαις αὐτῶν.
Βλέπε δὲ σὺ, μὴ ἀπατηθῇς· μὴ ἐκκλίνῃς εἰς τὰ δεξιά, μηδὲ εἰς τὰ ἀριστερὰ, ἀλλ'ὁδῷ βασιλικῇ βάδιζε. Ἔχεις πολλοὺς πιστοὺς, ἀγαπητὲ, εἰ καὶ μὴ ἐπὶ γῆς, ἀλλ' ἐν οὐρανῷ, μεθ' ὧν πάντοτε συνεῖναι σπεῦσον. Ἔχεις ἐκεῖ πατριάρχας, προφήτας,ἀποστόλους, εὐαγγελιστάς· ἔχεις μάρτυρας, ὁσίους ὁμολογητὰς, καὶ τοὺς ἐν μοναχικῷ βίῳ διαπρέψαντας... Τούτους πόθησον, τούτους μίμησαι, τούτων μὴχωρίζου...
Ὅταν ἴδῃς πολλοὺς ἀσυνετοῦντας, μὴ ξενίζου· δεῖ ταῦτα γενέσθαι. Ὅταν ἴδῃς πολλοὺς ψευδοπροφήτας, ὑπομνήσθητι τοῦ Δεσπότου λέγοντος, ὅτι Ἐγερθήσονται ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται. Ὅταν ἴδῃς τοὺς εὐλαβεῖς καὶ πιστοὺς καὶσοφοὺς ἐξουδενουμένους, τοὺς δὲ ἐναγεῖς καὶ ἀλαζόνας καὶ προδότας καὶπόρνους προχειριζομένους, ὑπομνήσθητι τοῦ Ἀποστόλου λέγοντος, ὅτι Πονηροὶἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι.Ὅταν ἴδῃς τὴν ἁγίαν Γραφὴν βδελυχθεῖσαν ὑπὸ τῶν εἶναι δοκούντων Χριστιανῶν, καὶ τοὺς λαλοῦντας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ μισηθέντας, ὑπομνήσθητι τοῦ Κυρίου εἰπόντος· Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε, ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν. Εἰἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν.
Ὅταν ἴδῃς ἄριστα πολυτελῆ, καὶ δεῖπνα, καὶ τρυφήν, καὶ ἀπάτην, καὶ θόρυβον, καὶἀτάκτους φωνὰς, ὑπομνήσθητι τοῦ Κυρίου λέγοντος· Οὐαὶ οἱ ἐμπεπλησμένοι, ὅτι πεινάσετε· οὐαὶ οἱ γελῶντες νῦν, ὅτι πενθήσετε. Ὅταν ἴδῃς χορεύοντας, καὶπαίζοντας, καὶ τὰ ᾄσματα τῶν δαιμόνων καταλέγοντας, στέναξον, καὶ δακρύσαςὑπομνήσθητι τοῦ Δαυῒδ λέγοντος· Οὐκ ἔγνωσαν οὐδὲ συνῆκαν, ἐν σκότει διαπορεύονται...
Ἄρξαι οὖν τοῦ μετανοεῖν· βάλε τὴν ἀρχὴν μόνον, καὶ ὁ Θεὸς τῶν μετανοούντων συνεργήσει, καὶ ἐνισχύει σε, καὶ εὑρήσεις χάριν πολλὴν, καὶ γενήσεται ἐν σοὶ ὑπὲρ μέλι καὶ κηρίον. Ἄκουσον καὶ τοῦ Ἀποστόλου λέγοντος· Ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε. Νοεῖτε τί ἐστι τὸ, Ἀδιαλείπτως· τουτέστι, πάντοτε, ἐν παντὶ καιρῷ, καὶ ἐν νυκτὶ καὶ ἐν ἡμέρᾳ, καὶ ἑσπέρας καὶ πρωῒ καὶ μεσημβρίας, καὶ κατὰ πᾶσανὥραν, καὶ ἐργαζόμενος καὶ ὁδεύων, καὶ ποιμαίνων καὶ ἀροτριῶν, καὶ κοιμώμενος καὶ ἀνιστάμενος...
Ὁ καιρὸς συνεσταλμένος ἐστὶν, ἵνα καὶ οἱ ἔχοντες γυναῖκας, ὡς μὴ ἔχοντες ὦσιν.Ἀρνησώμεθα Τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας, σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι, καὶ ἐν τῷ μέλλοντι προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα, καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶνἸησοῦ Χριστοῦ.
Μέμνησθέ μου πάντοτε, ἀδελφοὶ, καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις, ἃς παρελάβετε παρὰ τῶν μακαρίων ἀνδρῶν, προφητῶν τε καὶ ἀποστόλων, καὶ τοῦ Δεσπότου τῶνὅλων. αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος καὶ πᾶσα εὐχαριστία, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶτῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Η ΕΡΧΟΜΕΝΗ ΡΟΜΦΑΙΑ
Το παρακάτω κείμενο είναι του Γέροντος Φιλόθεου Ζερβάκου και θα αναφέρουμε σε επόμενες αναρτήσεις και άλλες προτροπές και διαπιστώσεις που έχει κάνει για τις ημέρες μας. Διατί διατρέχει μέγα κίνδυνο ή ελληνική φυλή.
Διατρέχουμε μεγάλο κίνδυνο" υπάρχει σωτηρία; "Ολοι αισθανόμεθα τόν κίνδυνο, τόν οποίο διατρέχουμε, εκτός από μερικούς τελείως αναίσθητους, καί διερωτοΰμε τούς εαυτούς μας καί τούς άλλους, πώς καί μέ ποιό τρόπο θά μπορέσουμε νά διαφύγουμε τόν κίνδυνο; Πώς θά σωθούμε; Ή Κυβέρνησις βλέποντας τόν κίνδυνο κατέφυγε στους μεγάλους άρχοντας της γης, τούς συμμάχους μας, ελπίζοντας σωτηρία. Πλήν όμως τά δεινά, οί συμφορές, οι θλίψεις, οί στενοχώριες αυξάνουν καί μέχρι σήμερα καμμιά ελπίδα σωτηρίας από τούς άρχοντας της γης. Όρθώς ό προφήτης καί βασιλιάς Δαβίδ, στόν 145ο ψαλμό του, λέγει: «Μή πεποίθατε έπ' άρχοντας, έπί υιούς ανθρώπων, οΐς ούκ έστι σωτηρία».
Ή Κυβέρνησις καί όλοι εμείς οί "Ελληνες, εάν θέλουμε τήν σωτηρία μας θά τήν βρούμε μόνο στήν μετάνοια καί επιστροφή στόν Θεό, από τόν όποιο απομακρυνθήκαμε. Ή Σεβαστή 'Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, συναισθανόμενη καί αυτή τόν κίνδυνο ώρισε μέ εγκύκλιο της νά γίνωνται στους Ιερούς ναούς, παρακλήσεις καί δεήσεις πρός τόν Θεό καί τήν ύπέραγνο Μητέρα Αύτου, τήν άκαταίσχυντο προστασία τών Χριστιανών, τήν ελπίδα καί σωτηρία τών αμαρτωλών. Άλλά είναι αυτό αρκετό πρός σωτηρία μας; Τό ότι συντρέχουν λίγες γυναίκες καί λιγότεροι άνδρες στίς παρακλήσεις, ενώ μυριάδες ανθρώπων Ελλήνων Χριστιανών βλασφημούν τό όνομα του Υψίστου Θεοΰ καί της Παναγίας Μητρός Αύτοϋ, και τρέχουν με ακόρεστη επιθυμία καί μεγάλη προθυμία στους κινηματογράφους, τίς ταβέρνες καί τά καφενεία ιγρυπνοϋν σε χαρτοπαιξίες, κρεπάλες, μέθες, χορούς, διασκεδάσεις καί άσωτίες; "Οχι! "Οχι! Αγαπητοί μου αδελφοί "Ελληνες Χριστιανοί, τά δεινά πού δοκιμάζουμε σήμερα προέρχονται από εμάς.
Έμεις μόνοι μας τά επισωρεύσαμε στους εαυτούς μας καί τήν πατρίδα μας. Οι πολλές μας αμαρτίες έκίνησαν τόν Αγαθό, Φιλάνθρωπο καί Εύσπλαχνο Θεό σέ οργή, θυμό καί άγανάκτησι, δπως λέγει ο θεοκήρυξ Απόστολος Παΰλος' «θυμός καί οργή, θλϊψις καί στενοχώρια επί πάσαν ψυχήν ανθρώπου τοϋ κατεργαζομένου τό κακόν...» (Ρωμ. 2, 9).
Ό αυτός απόστολος Παϋλος, τό στόμα του Χρίστου, γράφοντας πρός τούς εν Κολασσαΐς πιστούς καί νουθετώντας τους παραγγέλλει" «Νεκρώσατε ούν τά μέλη τά επί της γης, πορνείαν, άκαθαρσίαν, πάθος, έπιθυμίαν κακήν καί τήν πλεο-νεξίαν, ήτις εστίν ειδωλολατρία, δι' ά έρχεται ή οργή τοΰ Θεοΰ έπί τούς υίούς της απείθειας» (Κολασσ. 3, 5-6). Πάθος καί επιθυμία κακή είναι κάθε αμαρτία, υπερηφάνεια, φθόνος, μνησικακία, συκοφαντία, κατάκρισις, καταλαλιά, ψευδός, δόλος, έπιορκία κ.λπ. Αυτά καί τήν πλεονεξία πρέπει οί Χριστιανοί νά τά αποφεύγουν, διότι εξ αιτίας αυτών έρχεται ή όργή τοϋ Θεοΰ στους ανθρώπους, οί όποιοι δέν πείθονται, δηλαδή δέν υπακούουν στίς παραγγελίες, στόν νόμο καί τίς εντολές τοΰ Θεοΰ. Εις δέ τήν επιστολή πρός τούς εξ Εβραίων πιστούς, ό ίδιος μέγας Απόστολος, γράφει: «Πάσα παράβασις καί παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν" πώς ήμεΐς έκφευξόμεθα τηλικαύτης άμελήσαντες σωτηρίας;» (Έβρ. 2.3).
Ό Θεός ό όποιος είναι οικτίρμων καί ελεήμων, μακρόθυμος καί πολυέλεος, είναι δυνατό νά μας παίδευση; «Ου κατά τάς ανομίας ημών έποίησεν ήμιν ουδέ κατά τάς αμαρτίας ημών άνταπέδωκεν ήμΐν» (Ψαλμ. 102, 9). «Ό Θεός κριτής δίκαιος καί ισχυρός καί μακρόθυμος καί μή δργήν έπάγων καθ'έκάστην ήμέραν», λέγει ό Προφητάναξ Δαυί< Ναί, είναι οικτίρμων καί ελεήμων, μακρόθυμί λεος, άλλά είναι καί δίκαιος" σάν μακρόθυμος μας υπομένει, δέν μας τιμωρεί, αναμένοντας τήν μετάνοια επιστροφή μας, σάν δίκαιος δμως μας τιμωρεί, όταν δέν μί νοούμε, λέγει ό ίδιος Προφητάναξ' «Έάν μή έπιστραφήτε, τήν ρομφαίαν αυτού στιλβώσει, τό τόξον αύτοΰ ενέτεινε καί ήτοίμασεν αυτό, καί έν αύτω ήτοίμασε σκεύη θανάτου, τά βέλη αύτοΰ τοις καιομένοις έξειργάσατο», δηλαδή εις τούς απειθούν-τας αμαρτωλούς... «Ιδού οί μακρύνοντες εαυτούς άπό Σου (δηλ. τοϋ Θεοϋ) άπολούνται» (αύτ. 7, 13).
Ρομφαία, τόξο, σκεύη θανάτου καί βέλη είναι τά διάφορα ειδη των τιμωριών, τά όποια μεταχειρίζεται ό Θεός πρός τιμωρία καί παίδευσι τών αμαρτωλών, πρός μετάνοια καί επιστροφή τους. Άλλά, δταν δέν μετανοούν καί δέν επιστρέφουν (τόν καταφρονούν), τότε τούς παιδεύει μέ μεγαλύτερες τιμωρίες, ακόμη καί αιώνιες, δπως λέγει ό θεοκήρυξ Απόστολος Παύλος' «ή του πλούτου της χρηστότητος αυτού καί της ανοχής καί της μακροθυμίας καταφρονείς, άγνοών δτι τό χρηστόν του Θεοΰ εις μετάνοιάν σε άγει; κατά δέ τήν σκληρότητα σου καί άμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτω οργή ν έν ημέρα οργής καί άποκαλύψεως καί δικαιοκρισίας τοΰ Θεού...» (Ρωμ. 2, 4-5). Άλλά καί ό Κύριος ημών Ίησοΰς Χριστός στά Ευαγγέλια λέγει: «Έάν μή μετανόητε, πάντες ομοίως άπολείσθε» (Λουκ. 13, 3).
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Η ΕΡΧΟΜΕΝΗ ΡΟΜΦΑΙΑ»
Στην Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα
«Όταν η πατρίδα σου διατρέχει κίνδυνο η σιωπή δεν είναι χρυσός, είναι κάρβουνο που μουντζουρώνει!».
Στην Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα οι κυβερνήτες της δεν ενδιαφέρονται πως θα κυβερνήσουν αλλά ποια εικονική πραγματικότητα προβάλουν, δεν τους ενδιαφέρει αν υποφέρει ο κόσμος, αλλά ποια εντύπωση δίνουν στους τηλεθεατές των «θαυμάτων» τους, δεν τους ενδιαφέρει η υπεράσπιση των εθνικών θεμάτων, αλλά πως θα δώσουν την εντύπωση πως τα υπερασπίζονται, δεν τους ενδιαφέρει να πάει η χώρα μπροστά, αλλά το πώς θα υπηρετήσουν τους ξένους αφέντες τους στους οποίους παρέδωσαν με κυνικό τρόπο την εθνική κυριαρχία.
Κάθε φορά που φτάνουν σε μια επικίνδυνη «στροφή» και το όχημα θα απειλείται να πέσει στον γκρεμό, σοφίζονται κάτι εντυπωσιακό, κάτι που θα προβληθεί με όλα τα μέσα στα προδοτικά ΜΜΕ για να κλέψει την προσοχή του κόσμου και να τον πλανέψει έτσι ώστε να μην έχει καμία αίσθηση ότι κατρακυλά στο βάραθρο. Π.χ. η Αμφίπολη ήταν γνωστή εδώ και δεκαετίες, έπρεπε όμως τώρα να βγει στην επιφάνεια και στην δεδομένη συγκυρία για να απασχολήσει το ενδιαφέρον και την επικαιρότητα την ίδια ώρα που νέα σκληρά και αντιλαϊκά μέτρα της στυγνής δικτατορίας που μας επιβλήθηκε από έξω, θα είναι σε διαδικασία υλοποίησης. Από την άλλη, μέσα σε ένα βράδυ για άλλη μια φορά ο τόπος αυτός «ξεγυμνώθηκε» στους ξένους ανθέλληνες τοκογλύφους που διέταξαν να αποσυρθεί αμέσως μια διάταξη για την αύξηση των δόσεων των χρεών του κόσμου προς το δημόσιο.
Ο ραγιαδισμός σε όλο του το μεγαλείο!
Στην Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα, τους κυβερνήτες της δεν τους ενδιαφέρει να πάει μπροστά ο τόπος αλλά… να μην ξεβιδωθούν οι βίδες που τους κρατούν σφιχτά βιδωμένους στις καρέκλες της εξουσίας. Πολλές από αυτές τις βίδες είναι μπηγμένες μέσα στους εγκεφάλους τους έτσι που πίστεψαν ότι οι καρέκλες αυτές είναι μέρος του σώματος τους, είναι μέρος της ίδιας τους της ύπαρξης, είναι ιδιοκτησία τους και τσιφλίκι τους. Στην Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα η υπεράσπιση της ελληνικής ταυτότητας, η έπαρση της σημαίας, η αναφορά σε εθνικά θέματα, η προβολή της ορθόδοξης πίστης, είναι ειδεχθές έγκλημα, είναι καταδικασμένος ρατσισμός, είναι αποτρόπαια φρικιαστική πράξη, είναι αιτία για να απομονωθείς και να καταδικαστείς σε αφανισμό.
Στην Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα όλες οι προσδοκίες, όλα τα οράματα, όλα τα όνειρα για μια καλύτερη ζωή, για μια χώρα «σύγχρονη», «ευρωπαϊκή», «εξελιγμένη» και «προοδευτική», έχουν γίνει ο μεγαλύτερος δυνάστης της ίδιας της ύπαρξης της. Παντού το μικρόβιο της αλλοτρίωσης έχει μολύνει τον οργανισμό, έχει παραλύσει τα άκρα, έχει φθείρει τον εγκέφαλο, έχει αλλοτριώσει τους πολίτες, έχει καταστρέψει τις προοπτικές για καλύτερο αύριο, έχει μετατρέψει την ζωή τους σε ένα πόλεμο αριθμών που θυμίζουν τα νούμερα στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως όταν οι τρόφιμοι τους το μόνο που ήξεραν ήταν με ποιον αριθμό θα τους ρίξουν στον θάλαμο αεριών. Στην Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα, οι ποιμένες έχουν μεταλλαχτεί σε λύκους που τρώνε τα ίδια τους τα πρόβατα. Στην Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα, οι καμπάνες είναι ηχορύπανση, η πρωινή προσευχή σε αυτό που ακόμα το λένε «σχολείο», είναι φασιστική πρακτική και ο εκκλησιασμός αναχρονιστική εκτροπή.
Στην Ελλάδα το εικοστού πρώτου αιώνα η «πρόοδος» και ο «εκσυγχρονισμός» είναι τα κοράκια που κατατρώνε τα σπλάχνα της και τώρα στέκονται από πάνω με βουλιμία για να της δώσουν το τελειωτικό χτύπημα. Συνεχίζουν το παιχνίδι της προδοσίας και σαν κύνεοι λακτίζουν για τα κατορθώματα τους. Ξέχασαν όμως μια ελληνική λέξη. Η νέμεσης είναι ελληνική και η ιστορία έχει δείξει πως όποτε η χώρα αυτή έφτανε στο τέλος, μια καινούργια αρχή κατατρόπωνε τους εχθρούς και τους προδότες της.
Αλήθεια στην Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα που βρίσκεται η θεραπεία για ένα άρρωστο ετοιμοθάνατο σώμα; Θα την ανιχνεύσουμε στην χώρα των εκπλήξεων, θα την αναζητήσουμε στην χώρα του απροσδόκητου, του θαύματος, στην Ελλάδα που τόσο μισήθηκε από τους «φίλους» και τους «συμμάχους» της. Μισήθηκε γιατί ακόμα εξακολουθεί να ζει, να αισθάνεται και να πιστεύει, γιατί εμφανίζει το «ζοφερό» φαινόμενο της αγιοσύνης, γιατί είναι η χώρα που ακόμα και μέσα σε επώδυνους σπασμούς, μπορεί και αναφωνεί την δόξα του Παντοδύναμου.
Νίκος Χειλαδάκης
ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΕ ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ ΤΟΝ ΓΑΜΟ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ ΒΑΣΗ ΤΗΣ Α. ΓΡΑΦΗΣ!
Άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου στη παπική "εκκλησία" και τα τείχη της ηθικής παγκοσμίως καταρέουν.....
Ένας καθηγητής θεολογίας ονόματι Gerald Schlabach του Πανεπιστημίου του Αγίου Θωμά στη Μινεσότα δημοσίευσε πρόσφατα ένα κομμάτι για τη εφημερίδα "χριστιανικός αιώνας" τονίζοντας πως ο Απόστολος Παύλος όταν μιλούσε για τις χήρες και τους ανύπαντρους (χωρίο Κορ.7, 8-9).....
.....δηλ. πως όσοι δεν αντέχουν το πάθος να παντρεύονται καλύτερα , αφού δεν μπορούν να παρθενεύουν όπως ο Απόστολος, εννοούσε και τους ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ!!!
Συγκεκριμένα μεταξύ άλλων δήλωσε: "δεν πρέπει απλώς να επιτρέπουμε τον γάμο των ομοφυλοφίλων. Θα πρέπει να επιμείνουμε στο γάμο ομοφυλοφίλων. Θα πρέπει να το θεωρούμε ως σκανδαλώδες το γεγονός ότι δύο άνθρωποι μπορούν να ισχυριστούν ότι αγαπούν ο ένας τον άλλο και να μην θέλει να αγιάσει την αγάπη τους με το γάμο και την πίστη. " !!!!!!
Ιδού με ποιους συνδιαλέγονται οι σημερινοί ταγοί της κρατούσης Εκκλησίας και νομίζουν ότι κάνουν και το καθήκον τους .....
ΚΑΤΗΓΟΡΩΝΤΑΣ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΩΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΚΡΑΙΟΥΣ ΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΤΕΣ...
ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΔΕΝ ΤΟΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ;;;;;
Πῶς θά ἀνατραπεῖ ἡ ἄσχημη παγκόσμια, ἐθνική καί προσωπική μας κατάσταση;
Ἄς μετανοήσουμε
καί καθικετεύσουμε τόν Θεό
μέ τήν μετάνοια·
για νά ἀφανίσῃ καί πολέμους
καί βαρβάρους νά ἐξαφανίσῃ,
καί τῶν ἐχθρῶν τίς ἐπαναστάσεις
θά τσακίσῃ καί θά δώση
σέ ἐμᾶς ὅλων τῶν ἀγαθῶν τήν ἀπόλαυση·
ἡ μετάνοια πολύ τόν Θεό ἐξευμενίζει,
ὅταν κάποιος μέ γνησιότητα προστρέξῃ σέ αὐτήν!
Ὅσιος Θαλάσσιος
Ἀσφαλεῖς σωτήριες ὁδηγίες
Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΥΨΕΛΗ"
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)