.
“Να λέτε την Ευχή και η ευχή θα τα κανονίσει όλα... (Άγιος Φιλούμενος)
Ο Άγιος Φιλούμενος o Νέος Ιερομάρτυς, αναφέρει η μοναχή Ευπραξία «ήταν πάρα πολύ ολιγόλογος. Όταν όμως πηγαίναμε στο προσκύνημα που διακονούσε, στο πέρας της Θείας Λειτουργίας, πάντοτε έκανε ένα σύντομο και απλό κήρυγμα.
Μας έλεγε, για παράδειγμα, να έχουμε ταπείνωση, να έχουμε αγάπη, να ήμαστε ελεήμονες…
“Να λέτε την Ευχή” μας έλεγε, “και η ευχή θα τα κανονίσει όλα.
Όταν λέτε την Ευχή, μη φοβείστε τίποτα.
Αλλά κι ο ίδιος ζούσε την Ευχή, η οποια δεν έλειπε ο από το στόμα του.Περπατούσε και έβλεπες συνεχώς τα χείλη του να κινούνται.
Εμάς, πού ήμασταν μοναχές, μας έλεγε να διαβάζουμε πολύ και κυρίως πατερικά βιβλία, όπως τον Άγιο Ισαάκ τον Σύρο, τον Άγιο Εφραίμ τον Σύρο, την Κλίμακα του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου, την Αγία Γραφή… Το Ευαγγέλιο, μας έλεγε, να μη σας λείπει από το χέρι σας. Την Καινή Διαθήκη να τη διαβάζετε τακτικά».
Ο πατήρ Φιλούμενος έζησε αθόρυβα και ταπεινά. Η ασκητική ζωή και η ακρίβεια της τήρησης των μοναχικών ιδεωδών, ήταν τα κυριότερα χαρακτηριστικά που τον διέκριναν.
Απ' όλα τα πάθη, το φοβερότερο είναι να ακολουθεί κανείς την καρδιά του!
"Απ' όλα τα πάθη, το φοβερότερο είναι να ακολουθεί κανείς την καρδιά του, να υπακούει δηλαδή στο θέλημά του και όχι στον Νόμο του Θεού. Αυτό το πάθος στην αρχή μεν δείχνει ότι αναπαύει κάπως ψυχικά τον άνθρωπο, ύστερα όμως την οδηγεί στην κατάθλιψη, επειδή αγνόησε το μυστήριο της Θείας Οικονομίας και δεν βρήκε το δρόμο του Θεού, για να την ακολουθήσει."
Αββάς Ισίδωρος
Όποιος στις ημέρες μας θα σωθεί από τα σαρκικά αμαρτήματα αυτός θα είναι μακάριος
Όποιος στις ημέρες μας θα σωθεί από τα σαρκικά αμαρτήματα – καλό είναι να μην πέσει ποτέ ή, αν έπεσε, να μετανοήσει – αυτός θα είναι μακάριος. Οι Πατέρες μιλούν για την εποχή μας, τις έσχατες αυτές ημέρες, που θα γίνει τούτο, εκείνο, και θα είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα.
Σήμερα η αμαρτία δεν έρχεται με το ξίφος, με τη φωτιά, οπότε κάποια στιγμή σε βοηθάει η χάρη, και γίνεσαι παλικάρι και μαρτυρείς και σώζεσαι, αγιάζεσαι. Δεν είναι απλώς ότι αγωνίζεσαι μερικές ώρες ή ημέρες και τα παίζεις όλα για όλα, όπως συνέβαινε με τους μάρτυρες. Χρειάζεται να αγωνίζεσαι μια ζωή· και δεν ξέρουμε πόσο θα ζήσει ο καθένας.
Η αμαρτία σήμερα έρχεται γλυκά-γλυκά. Και, όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο, ευκολότερα μπορεί να πει κανείς «Χτύπα με το ξίφος», παρά να πει όχι στην αμαρτία αυτή, που δελεάζει, αιχμαλωτίζει τον άνθρωπο πριν καν προλάβει να σκεφθεί και να αντιδράσει.
Και άνθρωποι που είναι μέσα στην Εκκλησία, όχι απλώς αμαρτάνουν σε σχέση με τα ηθικά θέματα, αλλά αμαρτάνουν με ένα πνεύμα σαν να μην είναι τίποτε σημαντικό και βαρύ αυτό. «Το εξομολογούμαι», λένε, «αλλά δεν μπορώ να το καταλάβω, να το νιώσω ότι είναι αμαρτία». Τόσο πολύ έχει διαφθαρεί ο άνθρωπος ειδικά ως προς το θέμα αυτό.
Έτσι, δεν υπάρχει και ελπίδα μετανοίας. Διότι μετανοείς, όταν νιώσεις ότι έκανες κάτι που δεν το θέλει ο Θεός, κάτι που είναι φοβερή αμαρτία. Όταν έχεις κάποια πίστη και γνώση, θα έρθει η ώρα που θα μετανοήσεις. Τώρα και χριστιανοί ακόμη έχουν έτσι επηρεασθεί, που και όταν ακόμη, είτε από συνήθεια, είτε από μικροτύψεις, εξομολογηθούν αμαρτία τέτοιου είδους, στο βάθος δεν μπορούν να νιώσουν ότι πρόκειται περί σοβαροτάτης αμαρτίας, και ότι πρέπει να μετανοήσουν. Αυτό από μια πλευρά είναι ακόμη χειρότερο από την ίδια τη διάπραξη της αμαρτίας.
Κανένας να μην αφήσει τον εαυτό του, χωρίς να τον τακτοποιήσει γενικώς ως προς όλες τις αμαρτίες αλλά πρώτα από όλα ως προς τις σαρκικές αμαρτίες. Και η τακτοποίηση δεν γίνεται απλώς με το να πεις:
«Να, έκανα και αυτό και μετανοώ, Θεέ μου».
Χρειάζεται η μετάνοια να είναι βαθιά και αληθινή. Να σκεφθείς και να πεις:
«Εγώ στη ζωή μου έκανα και αυτά τα πράγματα. Και βέβαια μετενόησα, επέστρεψα στον Θεό· αλλά άραγε η μετάνοιά μου ήταν και είναι όπως τη θέλει ο Θεός;» Έτσι τακτοποιούνται αυτά τα αμαρτήματα. Όχι απλώς με το να πεις: «Ε, να, έκανα και αυτό».
Χρειάζεται αληθινή μετάνοια που καρφώνεται εκεί στην ψυχή και μένει για πάντα· μέχρι τέλους. Να φύγεις από αυτόν τον κόσμο έχοντας γενικώς τη μετάνοια στην ψυχή σου, αλλά και ειδικά για τα αμαρτήματά σου αυτά. Μετά άγιος γίνεσαι. Όπως έγιναν τόσοι άγιοι που είχαν διαπράξει τέτοια αμαρτήματα.
π. Συμεών Κραγιοπούλου
Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης
Άκουσε τι λέγει ο Σολομώντας, που γνώρισε τα παρόντα πράγματα· «έχτισα», λέγει, «για τον εαυτό μου σπίτια, φύτεψα κήπους και παραδείσους, αμπελώνες και πισίνες με νερά, απέκτησα χρυσό και άργυρο, όρισα να μου τραγουδούν τραγουδιστές και τραγουδίστριες, απέκτησα πρόβατα και βόδια» (Εκκλ. 2, 4-8). Πραγματικά κανένας δεν έκαμε τόσο τρυφηλή ζωή, κανένας δεν υπήρξε τόσο ένδοξος, κανένας τόσο σοφός, κανένας τόσο άρχοντας, κανένας δεν είδε τα πράγματα να συμβαίνουν τόσο πολύ όπως τα ήθελε αυτός. Τι λοιπόν; Τίποτε από αυτά δεν ωφελήθηκε· αλλά τι λέγει μετά από όλα αυτά; «Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης» (Εκκλ. 1, 2). Όχι απλώς ματαιότητα, αλλά σε υπερβολικό βαθμό;
Ας πεισθούμε στον Σολομώντα, παρακαλώ, που έφθασε σ’ αυτό με την ίδια την πείρα· ας πεισθούμε σ’ αυτόν, και ας αφοσιωθούμε σε πράγματα, όπου δεν υπάρχει ματαιότητα, όπου υπάρχει αλήθεια, όπου όλα είναι σταθερά και βέβαια, όπου όλα έχουν οικοδομηθεί στην πέτρα, όπου δεν υπάρχουν γηρατειά, ούτε παροδικότητα, όπου όλα ανθούν, όπου όλα ακμάζουν, όπου τίποτε δεν παλιώνει, ούτε γηράσκει, ούτε βρίσκεται κοντά στον αφανισμό. Ας ποθήσουμε, παρακαλώ, γνήσια το Θεό, όχι από φόβο για τη γέενα, αλλά από πόθο για τη βασιλεία Του. Γιατί, πες μου, τι μπορεί να εξισωθεί με το να δει κανείς το Χριστό; Τίποτε δεν υπάρχει, και πολύ σωστά. Γιατί λέγει, «ούτε μάτι είδε, ούτε αυτί άκουσε, ούτε ανθρώπινη καρδιά αισθάνθηκε, εκείνα που ετοίμασε ο Θεός για εκείνους που Τον αγαπούν» (Α’ Κορ. 2, 9).
Ας προσπαθήσουμε να επιτύχουμε εκείνα και ας περιφρονήσουμε αυτά εδώ. Δεν τα κατηγορούμε αυτά εδώ αμέτρητες φορές; Δεν λέμε ότι η ανθρώπινη ζωή δεν είναι τίποτε; Τι φροντίζεις για το μηδέν; Γιατί υπομένεις κόπους για το μηδέν; Κοίταξε όμως αμέσως στον ουρανό· από τις πέτρες και τους κίονες εδώ, κοίταξε σ’ εκείνην την ομορφιά, και θα δεις ότι αυτά εδώ είναι έργα μυρμηγκιών και των κουνουπιών. Φιλοσόφησε βαθιά βλέποντάς τα· ανέβα στα ουράνια· από εκεί επάνω σκέψου τις λαμπρές οικοδομές εδώ κάτω και θα δεις ότι δεν είναι αυτές τίποτε, αλλά παιχνίδια μικρών παιδιών.
Είδες πώς ο αέρας είναι λεπτότερος, πώς είναι ελαφρύτερος, πώς είναι καθαρότερος και διαυγέστερος, όσο ανεβαίνεις στο ύψος; Εκεί πάνω έχουν τα σπίτια και τις σκηνές τους οι ελεήμονες. Αυτά εδώ κατά την Ανάσταση καταστρέφονται, ή καλύτερα πριν από την Ανάσταση ερχόμενος ο χρόνος τα κατέστρεψε, τα εξαφάνισε και τα διέλυσε· και πολλές φορές πάνω στην ακμή και στην ώρα τους, ή σεισμός τα κατεδάφισε ή φωτιά κατέστρεψε το παν. Γιατί βέβαια θάνατοι δεν συμβαίνουν μόνο στις ηλικίες των ανθρώπων, αλλά και στις οικοδομές υπάρχουν πρόωροι θάνατοι· και πολλές φορές εκείνα που σάπισαν από την πολυκαιρία, όταν σείστηκε η γη έμειναν ασάλευτα, ενώ εκείνα που λάμπουν και είναι σταθερά και νεοκατασκεύαστα σείσθηκαν και χάθηκαν από μόνη τη βροντή· και αυτό νομίζω είναι έργο της οικονομίας του Θεού, για να μη μεγαλοφρονούμε για τις οικοδομές.
Από το βιβλίο «Πνευματικά Μαργαριτάρια Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου»,
εκδ. «Ορθόδοξος Κυψέλη»
ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 2000 ΧΡΟΝΙΑ ΕΝΑΣ ΚΟΕΝ ΑΠΟΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΚΟΥ ΑΡΧΙΕΡΕΑ ΑΑΡΩΝ ΜΕ ΙΕΡΑΤΙΚΑ ΑΜΦΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΕ ΣΤΟ ΌΡΟΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ!...
“Το Ινστιτούτο Ναού ανακοίνωσε μια αξιοσημείωτη εξέλιξη που έφερε το Ισραήλ ένα βήμα πιο κοντά στον Τρίτο Ναό. Για πρώτη φορά από τότε που ο Ναός βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ πριν από 2.000 χρόνια, ένας Κοέν (αρσενικός απόγονος του Βιβλικού Ααρών του Αρχιερέα) ανέβηκε στο Το Όρος του Ναού φορώντας τα Βιβλικά Kohanic ενδύματα.
Ενώ βρίσκονταν στο Όρος, οι Κοέν (kohen) ενώθηκαν σε απαρτία προσευχής και έδωσαν την ιερατική ευλογία στους συγκεντρωμένους.
Το Ινστιτούτο του Ναού προετοίμασε τα ενδύματα-στολές προετοιμάζοντας την επιστροφή της υπηρεσίας του Ναού.
Οι ιερείς των Εβραίων κατάγονταν από δύο οικογένειες του αρχαίου Ισραήλ, την οικογένεια Κοέν (Cohen) και την οικογένεια Λεβί (Levi) που είναι και τα πιο κοινότυπα ονόματα στους Εβραίους.
Ο Ναός των Εβραίων ήταν ένας. Μέσα σε αυτόν τον ναό, το Nαό του Σολομώντος, γίνονταν τελετουργίες, ιερουργίες, διότι οι εβραίοι είχαν ιερείς. Σήμερα δεν έχει ο εβραϊσμός ιερείς, γιατί για να λειτουργούν οι ιερείς, πρέπει να υπάρχει ο ναός του Σολομώντος. Αλλά ο ναός του Σολομώντος δεν υπάρχει.
Η σημερινή εξέλιξη με τον Κοέν απόγονο του Ααρών που έκανε επίκληση τελετουργία με ιερατικά άμφια στο όρος του Ναού είναι μια σαφής κλιμάκωση για την ανέγερση του Γ Ναού.
ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΑΝΕΓΕΡΣΗ Γ’ ΝΑΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΥΣΗ ”ΜΕΣΣΙΑ” (ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ)
Πυρετώδεις προετοιμασίες για στελέχωση Ναού με ιερείς και Λευιτική χορωδία..
Ραβίνος AVI KAHANA: είμαι ένας Κοέν , απόκτησα ένα σετ προσευχητικά άμφια καθώς προετοιμάζομαι για τη πλήρη επανεγκαθίδρυση της λειτουργικής υπηρεσίας στον (Τρίτο) Άγιο Ναό. Διαρκώς εργαζόμαστε για να είμαστε εντελώς έτοιμοι για την επανέναρξη της λειτουργικής υπηρεσίας στον Τρίτο Ναό που θα ξαναχτιστεί.
Λευιτική χορωδία
”Έχουμε φέρει Λευίτες από τις 4 γωνιές του Ισραήλ από Βορρά και Νότο και όλοι μαζί μαθαίνουν ψαλτική ώστε μια μέρα να σταθούν στην εξέδρα της αυλής του Ναού για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.”
Κύριοι, Βαρθολομαίε, Ιερώνυμε, Γεώργιε, Θεόδωρε και οι ακολουθούντες υμάς, τα χέρια σας στάζουν αίμα! Με τις υπογραφές σας, τα δικά σας χέρια, είναι αυτά τα οποία δέρνουν τον Μητροπολίτη Θεοδόσιο και τους πιστούς (βίντεο)
Κύριοι, Βαρθολομαίε, Ιερώνυμε, Γεώργιε, Θεόδωρε και οι ακολουθούντες υμάς, τα χέρια σας στάζουν αίμα!
Με τις υπογραφές σας τα δικά σας χέρια είναι αυτά τα οποία δέρνουν τον κανονικό Μητροπολίτη Θεοδόσιο και τους πιστούς. Όλα τα δεινά που επιφέρατε με την συναινεσή σας στα κελεύσματα του ΝΑΤΟϊκού Βαρθολομαίου και της αντίχριστης αμερικανικής πολιτικής στην Εκκλησία της Ουκρανίας, θα λάβουν εκδίκηση.
Φοβάμαι ότι αυτός ο άδικος ξυλοδαρμός που υφίσταται ο ομολογητής Μητροπολίτης Θεοδόσιος (βλέπετε βίντεο) για λόγους πίστεως θα έρθει ημέρα, και ήδη πλησιάζει, που θα έχετε την ίδια τύχη, αλλά δίκαια, όταν οι πιστοί θα σας πετάξουν έξω από την Εκκλησία τους Ελλαδίτες, και Κυπρίους δεσποτάδες που εξακολουθούν να συναινούν ένοχα με τον Βαρθολομαίο στο σχίσιμο της κανονικής Εκκλησίας της Ουκρανίας υποστηρίζοντας και αναγνωρίζοντας τον αχειροτόνητο Επιφάνιο Ντομένκο, πιόνι του Ναζιστή Ζελένσκι.
Ντροπή στον κλήρο και τον Λαό που σας ακολουθεί, σας μνημονεύει, σας προσκυνάει ακόμα και μένει απαθής. ΝΤΡΟΠΗ!!!
π. Αριστείδης
Τα κακοποιά ναζίδια της σχισματικής συμμορίας που στηρίζουν Ιερώνυμος και Βαρθολομαίος λιντσάρουν τον Μητροπολίτη Θεοδόσιο.
Βίντεο με τον ξυλοδαρμό του Μητροπολίτη Θεοδοσίου από υποστηρικτές της OCU
Στις 19 Οκτωβρίου 2024, το γραφείο Τύπου της επισκοπής Τσερκάσι της UOC δημοσίευσε στο κανάλι Telegram βίντεο με ξυλοδαρμό του Μητροπολίτη Θεοδοσίου από υποστηρικτές της OCU κατά την κατάληψη του καθεδρικού ναού του Αρχαγγέλου Μιχαήλ της UOC στο Τσερκάσι.
Στο βίντεο, μερικοί υποστηρικτές της OCU άρπαξαν τον επίσκοπο από το ράσο, ενώ άλλοι επιδρομείς ψέκασαν δακρυγόνα.
Μετά από αυτό, πολλά άτομα με στολές παραλλαγής και κίτρινα περιβραχιόνια χτύπησαν τον Μητροπολίτη Θεοδόσιο στο πρόσωπο.
Επίσης, ένας από τους επιδρομείς έσκισε το μητροπολιτικό καλιμαύκι με σταυρό από τον ιεράρχη της UOC και το πέταξε έξω από τον φράκτη του ναού.
ΤΟ "ΤΩΡΑ" ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ!
«Να θυμάσαι πάντοτε ότι το σήμερα είναι δικό σου,το αύριο είναι στο χέρι του Θεού.
Κι Εκείνος που σου έδωσε το πρωί,δεν σου υπόσχεται και το βράδυ»
Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης
Πόσο βρεφοποιημένοι θεωρούν ότι είμαστε για να μας αφηγούνται τέτοια παραμύθια;
Κωνσταντίνος Βαθιώτης
Αν ο ελληνικός λαός δεν αντιληφθεί τον ανθελληνικό ρόλο που παίζει ο Άδωνις Γεωργιάδης αλλά και πολλοί άλλοι υπουργοί της Νέας Δικτατορίας, δεν θα μπορέσει να είναι θωρακισμένος απέναντι στην κτηνωδία που μαγειρεύεται σε βάρος της Ελλάδος και της ανθρωπότητος.
Συζητούμε, λέει ο κ. Γεωργιάδης, «για το πώς θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες επερχόμενες πανδημίες και πώς θα αντιμετωπίσουμε από κοινού όλες τις μεγάλες προκλήσεις που η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει σήμερα και λόγω της κλιματικής αλλαγής και όλων των αλλαγών που συμβαίνουν στη ζωή μας».
Πόσο βρεφοποιημένοι θεωρούν ότι είμαστε για να μας αφηγούνται τέτοια παραμύθια;
Ότι ξεκινά με πρόθημα το παν- είναι προϊόν πανουργίας.
Και κάπως έτσι, από την παν-δημία θα περάσουμε στην παν-θρησκεία και από την παν-θρησκεία στην παν-κόσμια κυβέρνηση…
Όποιοι θυμούνται τι είπε προ ολίγου καιρού ο πατερ(κ)ούλης του 41% στην Νέα Υόρκη, δηλ. ότι οι παγκόσμιες απειλές απαιτούν παγκόσμιες λύσεις, γνωρίζει ότι και ο κάθε Άδωνις Γεωργι-άδης συμμετέχει ενεργά στα παγκόσμια μαγειρέματα για την εμφάνιση της παγκόσμιας κυβέρνησης.
Αυτήν την στιγμή εκτιμάται ότι συντονίζονται από τα επιμέρους ιερατεία των μεγάλων στοών όλα τα… μεγάλα (και προπάντων σατανοκίνητα) μυαλά, που θα υποδεχθούν μετά βαΐων και κλάδων τον παγκόσμιο κυβερνήτη, ο οποίος θα προσποιηθεί ότι ήρθε για να επιβάλει, με το μαγικό του ραβδί, ειρήνη και ασφάλεια σε όλη την οικουμένη.
Το ενδιαφέρον, βεβαίως, ζήτημα επικεντρώνεται στο ποιος θα είναι αυτός ο διαβόητος παγκόσμιος κυβερνήτης.
Όποιοι έχουν μελετήσει την βασική βιβλιογραφία για την παγκόσμια κυβέρνηση γνωρίζουν ότι αυτή είναι συνώνυμη της παγκόσμιας δικτατορίας.
Άρα παγκόσμιος κυβερνήτης = παγκόσμιος δικτάτωρ.
Παγκόσμιος δικτάτωρ = ?*
* Τι κάνει νιάου-νιάου στα εωσφορικά κεραμίδια…
Εις τον Παπισμόν μίαν νέαν Φερράρα – Φλωρεντία επιζητούν
Υπάρχει αμφιβολία ότι ο Παπισμός επιζητεί λύση με πρότυπο τη Σύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας; Παρακολουθώντας κανείς κείμενα και άρθρα Παπικών, διαπιστώνει ότι πρότυπο κατ’ ουσίαν στον Παπισμό, είναι η Σύνοδος Φερράρας – Φλωρεντίας. Παραμένουν αμετακίνητοι από όλες τις κακοδοξίες και στρεβλώσεις τους.
Σε τεύχος του Ιησουίτικου Περιοδικού «La Cività Cattolica» του έτους 2015 ανεφέρετο ότι «ο Πάπας Φραγκίσκος έχει λάβει μια αρχαία φόρμουλα της Ένωσης, η οποία είχε υποστεί ‘’κυρώσεις’’ το έτος 1439, η Σύνοδος της Φλωρεντίας».
Σε κείμενο επίσης του Andrea Tornielli στη La Stampa (Vatican insider), ημερομηνίας 5 Φεβρουαρίου 2015 το οποίο τιτλοφορείτο «Η Σύνοδος της Φλωρεντίας, το μοντέλο για ενότητα μεταξύ Καθολικών και Ορθοδόξων» (Il concilio di Firenze, modello per l’ unità tra cattolici e ortodossi), σχολιάζετο ευμενώς η ‘’ανακάλυψη’’ της φόρμουλας για ‘’ένωση’’, από το Ιησουίτικο Περιοδικό «La Cività Cattolica».
Στο τελευταίο τεύχος του έτους 2015 «La Cività Cattolica» ανεφέροντο μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα : «Τα λόγια του Πάπα Φραγκίσκου τον περασμένο Νοέμβριο στην Κωνσταντινούπολη, στην παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου, αναβίωσαν την προσέγγιση που έγινε στη Σύνοδο (Συμβούλιο την αναφέρει) της Φλωρεντίας, ‘’ένα νέο και πρωτότυπο τρόπο για να επιτύχουμε την πλήρη ενότητα μεταξύ των Εκκλησιών’’».
Σε άρθρο στο τεύχος αυτό, «La Cività Cattolica» του έτους 2015, ο Ιησουίτης ‘’πατέρας’’ Giancarlo Pani, το οποίο τιτλοφορείτο, «Για να επιτύχουμε την πλήρη ενότητα», υποδείκνυε την αρχαία όπως την κάλεσε. φόρμουλα της Φλωρεντίας για ένωση.
Σε άρθρο του ο Andrea Tornielli στη La Stampa (Vatican insider), ανέφερε ότι «το Περιοδικό «La Cività Cattolica», είναι της ‘’επιρροής’’ των Ιησουιτών, των οποίων οι σχεδιασμοί εξετάζονται από τη Γραμματεία του Βατικανού», με ότι αυτό συνεπάγεται.
Προχώρησαν μάλιστα και στο ‘’μεγάλο αντάλλαγμα’’, ότι θα δικαιούται η Ορθόδοξη Εκκλησία να έχει το Σύμβολο της Πίστεως, χωρίς την προσθήκη του Filioque. Όμως, πρέπει η Ορθόδοξη Εκκλησία, τονίζετο, να αποδεχθεί τη ‘’Λατινική ορθοδοξία’’, όπως είχε καλέσει την αιρετική προσθήκη του Filioque.
Ανεφέρετο επίσης στο Περιοδικό «La Cività Cattolica», ότι «η διαμάχη στη Φλωρεντία, ήταν αρκετά έντονη και είχε τελειώσει με μια συμβιβαστική λύση’’, και ‘’ότι πρέπει να γίνει σεβαστή η ελευθερία των Ελλήνων, οι οποίοι δεν είναι υποχρεωμένοι να δεχθούν το Filioque στο Σύμβολο της Πίστεως, αλλά πρέπει να αναγνωρίσουν τη ‘’Λατινική ορθοδοξία’’ της προσθήκης».
Γινόταν αναφορά στη Παπική ‘’μεγαλοκαρδία’’, ότι «η Καθολική Εκκλησία ‘’δεν προτίθεται να επιβάλει καμιά υποχρέωση’’ για την πλήρη κοινωνία με τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, εκτός από εκείνη της κοινής Πίστεως». Για ποια κοινή Πίστη ομιλούν, αφού οι Παπικοί επιμένουν στην αίρεση του Filioque και στις άλλες κακοδοξίες τους;
Επισημαίνετο επίσης και πάλι η ωραιοποίηση του παπικού εξουσιαστικού πρωτείου, ως δήθεν ‘’πρωτείου στην αγάπη’’. Στο άρθρο αυτό είχε κληθεί και ‘’πρωτείο φιλανθρωπίας’’. Υποβαθμίζεται λεκτικά το εξουσιαστικό πρωτείο για να γίνει αποδεκτό.
Όσο αφορά το Παπικό εξουσιαστικό πρωτείο, ανέφερε το Περιοδικό «La Cività Cattolica» : «Το πιο αμφιλεγόμενο σημείο παρέμεινε η διδασκαλία σχετικά με το πρωτείο του Πάπα. Οι Έλληνες είναι πρόθυμοι να αναγνωρίσουν τη Ρωμαϊκή ‘’εκκλησία’’ ως την πρώτη της πενταρχίας, δηλαδή των πέντε αρχαίων (πρεσβυγενών) Πατριαρχείων, αλλά ζήτησαν ‘’περιορισμό’’ των εξουσιών του Παπισμού μέσω της αναγνώρισης των δικαιωμάτων των άλλων Πατριαρχών : ‘’Ορίζουμε ότι η Αγία Αποστολική Έδρα και ο Ρωμαίος Ποντίφικας έχει υπεροχή σε όλο το σύμπαν, ότι ο ίδιος ο Ρωμαίος Ποντίφικας είναι ο διάδοχος του Αγίου Πέτρου».
Επισημαίνετο ακόμα στο Ιησουίτικο Περιοδικό «La Cività Cattolica», ότι ο εκάστοτε Πάπας είναι «ο πατέρας και διδάσκαλος όλων των Χριστιανών» καθώς και άλλες παρόμοιες εξουσιαστικές υπερβολές. Οι Παπικοί επιζητούν με την εμμονή στη Σύνοδο της Φερράρας – Φλωρεντίας, η Ιστορία να επαναληφθεί.
Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
«Ἡ ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας καί οἱ ὑπερασπιστές της»
«Ἡ ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας καί οἱ ὑπερασπιστές της»
Πορφυρίτης
Ἀπό γραπτό κήρυγμα τῆς Ἱ. Μ. Κερκύρας[1], πού κυκλοφορήθηκε καί παλαιότερα[2] πανελλαδικῶς, πληροφορούμαστε, ὅτι σέ θέματα Πίστεως, «δέν χωροῦν συμβιβασμοί, ἀλλά ὅποιος ἀκολουθεῖ πλανερές διδασκαλίες ἀποκόπτει τόν ἑαυτό του ἀπό τήν πίστη, καί τότε ἰσχύει γι’ αὐτόν ὁ λόγος τοῦ ἀποστόλου Παύλου: ‘‘ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καί ἁμαρτάνει ὤν αὐτοκατάκριτος’’[3], ‘‘αὐτός ἔχει πιά διαστραφεῖ καί ἁμαρτάνει, καταδικάζοντας ἔτσι ὁ ἴδιος τόν ἑαυτό του’’»[4]. Τό κήρυγμα συνεχίζεται, μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο νά «μᾶς ὑποδεικνύει κάποια κριτήρια. Ζητᾶ νά δίδονται στόν αἱρετικό ἄνθρωπο συμβουλές. Αὐτές ὅμως δέν εἶναι ὑπόθεση τοῦ καθενός, ἀλλά εὐθύνη τοῦ ἐπικεφαλῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητας. Γι’ αὐτό καί ὁ Παῦλος ἀπευθύνεται στόν μαθητή του, τόν ἀπόστολο Τίτο, ὁ ὁποῖος ἦταν ἐπίσκοπος στήν Κρήτη. Δέν εἴμαστε ὅλοι τό ἴδιο στήν ἐκκλησιαστική ζωή. Ὁ κύριος ὑπεύθυνος εἶναι ὁ ἐπίσκοπος, ὁ διάδοχος τῶν ἀποστόλων, αὐτός πού ἔχει ἐκλεγεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησία νά συνεχίσει καί τήν πίστη καί τό ἔργο τους. Ὅσοι βρισκόμαστε ὑπό τόν ἐπίσκοπο, ἱερεῖς, μοναχοί καί μοναχές, θεολόγοι, λαϊκοί ὀφείλουμε νά ἔχουμε ἐπίγνωση τῆς θέσης μας.»[5].
Ἐπειδή ὁμολογουμένως, βρισκόμαστε σέ δύστηνους καί πονηρούς καιρούς, τά ἐρωτήματα πού προκύπτουν εἶναι: α) Τί γίνεται ὅταν ὁ ἐπίσκοπος, ὁ ὑπεύθυνος γιά τήν ὑπεράσπιση τῆς Πίστεως, δέν ὀρθοδοξεῖ; Ὅταν ἡ διδασκαλία του εἶναι ἀλλότρια καί δέν ἔχει ἀκόμη κληθεῖ σέ ἀπολογία, ὥστε ἤ νά μετανοήσει ἤ νά καθαιρεθεῖ ὡς αἱρετικός; Εἶναι ἀδύνατον νά συμβεῖ; Ὄχι, συνέβη πολλάκις στό παρελθόν καί ἔχουμε καταδικασμένους ἐπισκόπους καί πατριάρχες ἀπό ὀρθόδοξες Συνόδους. β) Τί γίνεται ὅταν ἡ ἐνέργεια τοῦ ἐπισκόπου πού δέν ὀρθοδοξεῖ, ἐξαπλώνεται σάν ἐπιδημία καί σέ ἄλλους ἐπισκόπους; Καί γ) Τί γίνεται, ὅταν ἡ Ἱερά Σύνοδος, ὡς κυρίως ὑπεύθυνη ὑπερασπίσεως τῆς Πίστεως, ἀφήνει τήν ἐπιδημία ἑτεροδιδασκαλίας νά γίνει πνευματική πανδημία καί νά δηλητηριάζεται ὁ λαός;
Δέν βρίσκουμε τίς ἀπαντήσεις στό κήρυγμα. Μήπως οἱ ἐρωτήσεις εἶναι ἐξωπραγματικές; Ἄς τίς μεταφέρουμε στήν σύγχρονη πραγματικότητα, ἡ ὁποία εἶναι πλούσια σέ ἑτεροδιδασκαλίες ἐπισκόπων. Στή Μητρόπολη Περιστερίου, ὁ κύριος ὑπεύθυνος, «ὁ διάδοχος τῶν ἀποστόλων, αὐτός πού ἔχει ἐκλεγεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησία νά συνεχίσει καί τήν πίστη καί τό ἔργο τους»[6] δίχασε τό ποίμνιο ἐξορίζοντας τόν Ἐσταυρωμένο Κύριο ἀπό τίς Ἁγίες Τράπεζες. «Τό ἄκρως θεολογικόν αὐτό θέμα τείνει νά καταντήσῃ θεολογούμενον, ἀφοῦ εἰς τρεῖς ἤδη Ἱεράς Μητροπόλεις ἀπεμακρύνθη ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου μας ἀπό τήν ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης θέσιν Του»[7], καταθέτει ἐμπόνως (καί ματαίως;) ὁ Κυθήρων Σεραφείμ στήν θεολογική του μελέτη. Ἔχουν δημοσιοποιηθεῖ καί ἄλλες ἐπιστημονικές, ἱστορικές καί θεολογικές μελέτες πού καταμαρτυροῦν τήν Πίστη καί Ἱερά Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας καί τοποθετοῦν τόν Ἐσταυρωμένο πίσω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα. Ἀπό τήν ἐποχή μάλιστα, τοῦ γίγαντα τῆς Πίστεως, Ἁγίου Ἰωάννη Χρυσοστόμου, σύμφωνα μέ τόν ὁποῖο ὁ Σταυρός εἶναι «περιπόθητο δῶρο», καί ὑπάρχει παντοῦ, καί «στήν Ἱερή Τράπεζα»[8]!!! Γιά τόν ἐπίσκοπο Περιστερίου (καί ἄλλους) ὅμως, φαίνεται ὅτι δέν εἶναι τόσο περιπόθητο δῶρο. Τό φαινόμενο τῆς «ἐξώσεως» τοῦ Ἐσταυρωμένου, «εὑρίσκεται σέ ἔξαρσιν, καί κατέστη ‘‘σημεῖον ἀντιλεγόμενον’’, μέ ἀπρόβλεπτες διαστάσεις»[9]. Ὅπως φαίνεται σέ, κατά καιρούς δημοσιευμένες φωτογραφίες, ὁ Ἐσταυρωμένος δέν ὑπάρχει στίς Ἁγίες Τράπεζες καί σέ κάποιους ναούς ἄλλων Μητροπόλεων τῆς Πατρίδας μας: Ἀθηνῶν[10] (τοὐλάχιστον ἀπό τό 2016· ὁ πρῶτος διδάξας;), Θεσσαλονίκης[11], Καλαμαριᾶς[12], Ἰωαννίνων[13], Ναυπάκτου[14], Δημητριάδος[15], Αἰτωλίας[16], Σύρου[17], Πατρῶν[18], Κιλκισίου[19], Διδυμοτείχου[20], Μαρωνείας[21], Σερρῶν[22] καί ἄλλων. Ἔχει «ἐξοριστεῖ», στήν καλύτερη περίπτωση, ψηλά στήν κόγχη, πίσω ἀπό τόν θρόνο τοῦ καταργημένου, ἀπό τήν Ἐκκλησία, συνθρόνου (πού περιέργως ἐπανέρχεται), τοῦ ἐπιγείου δεσπότη. Γιατί; Ἐμποδίζει ὁ Ἐσταυρωμένος τήν ναρκισσιστική προβολή τους; Μήπως, ἀπό τόν Τίμιο Σταυρό τοῦ Κυρίου, τοῦ νοητοῦ Ἡλίου τῆς Δικαιοσύνης, προτιμοῦν ἕνα ἄλλο «Ἁγιόξυλο», σάν χιλιοφωτογραφημένοι «ἀστέρες τοῦ Hollywood (=Ἁγιόξυλο)»; Μήπως θέλουν νά μοιάσουν μέ τούς παπικούς, γιά γρηγορότερη μείξη μαζί τους;
«Ἡ πιό εὔκολη κατηγορία πού μπορεῖ νά διατυπώσει κάποιος σέ περιπτώσεις ἐκκλησιαστικῶν διαφωνιῶν εἶναι ἡ αἵρεση. Γιά τήν ἐκκλησιαστική συνείδηση ὅμως μόνο ὁ ἐπίσκοπος ἀρχικά καί στή συνέχεια ἡ τοπική ἤ ἡ οἰκουμενική Ἐκκλησία εἶναι ἁρμόδιοι γιά τέτοιους χαρακτηρισμούς.»[23]. Μπορεῖ νά μᾶς προσδιορίσει ὁ κήρυκας τοῦ λόγου καί κατ’ ἐπέκταση ἡ Μητρόπολη Κερκύρας (καί ἡ Ἱερά Σύνοδος πού κυκλοφόρησε πανελλαδικῶς τό κήρυγμα), ἄν ἡ συγκεκριμένη ἐνέργεια τοῦ ἐπισκόπου Περιστερίου, θεωρεῖται ἁπλῶς μία «ἐκκλησιαστική διαφωνία»; Δύο χρόνια πέρασαν μέ πολλές δίκαιες καί εἰρηνικές ἀντιδράσεις ἀλλά ὁ ἐπιχώριος ἐπίσκοπος, ὁ ἀρμόδιος νά κρίνει ἀρχικά, σύμφωνα μέ τό κήρυγμα, τήν ἴδια τήν ἑτεροδιδασκαλία του, φαίνεται ἀκλόνητος καί ψυχρός σάν τοῖχος στίς παρακλήσεις τοῦ ποιμνίου του[24], τῶν συνεπισκόπων του[25], τῶν ἱερέων[26] καί τῶν Ἁγιορειτῶν Κελλιωτῶν Πατέρων[27]! Παρομοίως καί ἡ Ἱερά Σύνοδος, δέν συγκινεῖται!!! Σάν νά προχωροῦν, οἱ διοικοῦντες τήν Ἐκκλησία, σιωπηλά καί ἀδίστακτα, ὑλοποιώντας κάποιο μυστικό σχέδιο. Ἡ μόνη ἐνέργεια πού προτείνεται εἶναι ἡ προσευχή καί «βεβαίως, νά μήν ἀκολουθοῦμε ἀνθρώπους πού ὑποστηρίζουν πλανερές διδασκαλίες...»[28]. Πῶς ὅμως νά πάψει νά ἀκολουθεῖ ὁ πνευματικῶς ἀμόρφωτος καί πλήρως ἀκατήχητος λαός τούς ἀλλοτριοποιμένες; Πῶς μέ κηρύγματα πού δέν ὁμολογοῦν τήν πλήρη ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου καί τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως;
Ἀφοῦ δέν ὁμιλοῦν οἱ κυρίως ὑπεύθυνοι, θά ὁμιλεῖ ὁ προσευχόμενος λαός τοῦ Κυρίου, καί μάλιστα, ὅπως τονίστηκε, μέ ἀκράδαντα ἐπιχειρήματα. Ἀλλά θά ἰσχύσει καί αὐτό πού ὁ Ἴδιος εἶπε: «ἐὰν οὗτοι σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται»[29].Ἕνα τέτοιο λιθαράκι πού κραυγάζει ἀγωνιωδῶς, εἶναι καί ὁ πληκτρολογῶν τίς γραμμές αὐτές. Δυστυχῶς, ὁ ἐπίσκοπος συνεχίζει καί δέν «ἔχει ὦτα»[30]· τό ἴδιο καί ἡ Ἱερά Σύνοδος! Εἴμαστε σίγουροι ὅμως, ὅτι «ὁ φυτεύσας τὸ οὖς»[31], ὁ Θεός, ἀκούει τή δικαία φωνή τοῦ λαοῦ Του! Γιατί ἐκεῖνο πού δέν κατηχούμαστε ἀπό τό κήρυγμα, εἶναι ὅτι αὐτός ὁ πιστός λαός, τό «μικρὸν ποίμνιον»[32] «ἦταν πάντα τὸ καύχημα τῶν Ἐπισκόπων καὶ Πατριαρχῶν τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως καὶ τῶν ἀοιδίμων Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς, οἱ ὁποῖοι στὴν ἱστορικὴ ἀπάντησή τους στὸν πάπα Πίο τὸν Θ΄ τὸ 1848 ὁμολόγησαν: ‘‘Παρ᾽ ἡμῖν οὔτε Πατριάρχαι οὔτε Σύνοδοι ἐδυνήθησάν ποτε εἰσαγαγεῖν νέα, διότι ὁ ὑπερασπιστὴς τῆς θρησκείας ἐστὶν αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτὸς ὁ λαός, ὅστις ἐθέλει τὸ θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς τῷ τῶν Πατέρων αὐτοῦ’’. Αὐτὸς ὁ μαχόμενος λαὸς εἶναι καὶ σήμερα καὶ θὰ παραμείνει ὁ ὑπερασπιστὴς καὶ τὸ καύχημα τῆς Ὀρθοδοξίας.»[33].
Πορφυρίτης
[1] «Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ», https://imcorfu.gr/%ce%b7-%ce%b1%ce%bb%ce%b7%ce%b8%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%ce%b2%cf%81%ce%b9%cf%83%ce%ba%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%ce%ba%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%83%ce%b9%ce%b1/
[2] Τό ἴδιο κήρυγμα ἔχει κυκλοφορηθεῖ στούς ναούς τῆς πατρίδας μας, μέ τό φυλλάδιο «Φωνή Κυρίου», στίς 17 Ὀκτ. 2021, μέ τόν ἴδιο τίτλο: «Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ», https://apostoliki-diakonia.gr/gr_main/fk/2021/42_2021(3568).pdf
[3] Τίτ. 3, 11
[4] «Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ»
[5] Ὅ. π.
[6] Ὅ. π.
[7] «Σεβ. Μητρ. Κυθήρων Σεραφείμ: Θεολογική ἐπιστήριξις τῆς ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης τοποθετήσεως τοῦ Ἐσταυρωμένου Χριστοῦ», https://orthodoxostypos.gr/%cf%83%ce%b5%ce%b2-%ce%bc%ce%b7%cf%84%cf%81-%ce%ba%cf%85%ce%b8%ce%ae%cf%81%cf%89%ce%bd-%cf%83%ce%b5%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%b5%ce%af%ce%bc-%ce%b8%ce%b5%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%ce%ba%ce%ae/
[8] «Ὁ σταυρός ὑπάρχει στήν ἱερή Τράπεζα, αὐτός στίς χειροτονίες τῶν ἱερέων, αὐτός... Τόσο περιπόθητο σ’ ὅλους ἔγινε τό θαυμαστό αὐτό δῶρο, ἡ ἀνέκφραστη αὐτή χάρη», ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, «ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ, ΛΟΓΟΙ ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΙ - ΠΟΛΕΜΙΚΟΙ»: «ΠΡΟΣ ΙΟΥΔΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ», ΕΠΕ. ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ», ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1988.
[9] Ὅ. π.
[10] «Θεία Λειτουργία στή Μητρόπολη Ἀθηνῶν γιά πρώτη φορά μετά ἀπό 7 χρόνια», https://www.news.gr/ellada/koinonia/article/271422/theia-leitoyrgia-sth-mhtropolh-athhnon-gia-proth-for.html
[11] «ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ & ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΥ ΣΤΗΝ Ι.Μ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ», https://poimin.gr/cheirotonia-presvyterou-cheirothesia-archidiakonou-stin-i-m-thessalonikis/, «Χειροτονία Πρεσβυτέρου στήν Ἱερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης», https://www.orthodoxianewsagency.gr/mitropolitiko_ergo/%CE%B9-%CE%BC-%CE%B8%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CF%82/xeirotonia-presvyterou-stin-iera-mitropoli-thessalonikis/ «Ἡ Ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος στήν Θεσσαλονίκη (ΦΩΤΟ)», https://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/64661-i-eorti-tis-metamorfoseos-tou-sotiros-stin-thessaloniki-foto, «Τρισαρχιερατικό Συλλείτουργο στό Πανόραμα Θεσσαλονίκης (ΦΩΤΟ)», https://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/64517-trisarxieratiko-sylleitourgo-sto-panorama-thessalonikis-foto
[12] «Σύναξη Παναγίας Ἐλαιοβρυτίσσης καί χειροτονία Διακόνου στήν Ι.Μ. Καλαμαριᾶς», https://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/65457-synaksi-panagias-elaiovrytissis-kai-xeirotonia-diakonou-stin-i-m-kalamarias
[13] «Πανηγυρικός Ἐσπερινός τῆς Ἁγίας Μαρίνας στά Ἰωάννινα (ΦΩΤΟ)», https://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/64333-esperinos-agias-marinas-ioannina
[14] «Ἑορτή τοῦ Προφήτη Ἠλία στήν Ναύπακτο (ΦΩΤΟ)», https://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/64397-eort-tou-prof-ti-il-a-stin-na-pakto-foto, «Στόν Καθεδρικό Ἱερό Ναό Ἁγίου Δημητρίου Ναυπάκτου δέν ὑπάρχει ὁ Ἐσταυρωμένος πίσω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα», https://tasthyras.wordpress.com/2024/10/09/%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%ce%b8%ce%b5%ce%b4%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%b9%ce%b5%cf%81%cf%8c-%ce%bd%ce%b1%cf%8c-%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%b7%cf%84%cf%81%ce%af/
[15] «Λαμπρή ἡ πανήγυρις τῆς Μεταμορφώσεως στόν Βόλο (ΦΩΤΟ)», https://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/64640-lampri-i-panigyris-tis-metamorfoseos-ston-volo-foto, «Μνημόσυνο π. Πειραιῶς Καλλινίκου στόν Βόλο», https://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/64557-mnimosyno-p-peiraios-kallinikou-ston-volo
[16] «Κραυγή ἱερῆς ἀγωνίας ἀπό ἄνθρωπο μέ εἰδικές ἀνάγκες γιά τόν ἐσταυρωμένο στήν Ἁγία Βαρβάρα Ἀγρινίου», https://aktines.blogspot.com/2024/10/blog-post_39.html
[17] «Ἡ Μύκονος τίμησε τήν Παναγία τήν Γοργοεπήκοο (ΦΩΤΟ)», https://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/65502-i-mykonos-timise-tin-panagia-tin-gorgoepikoo-foto, «Οἱ Μυκόνιοι τίμησαν τήν μνήμη τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Μανουήλ», https://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/65344-oi-mykonioi-timisan-tin-mnimi-tou-agiou-neomartyros-manouil
[18] «Στήν Ἁγία Μαρίνα Πατρῶν ἀφαίρεσαν τόν Ἐσταυρωμένο πού βρισκόταν πίσω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα», https://tasthyras.wordpress.com/2024/09/05/%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%81%ce%af%ce%bd%ce%b1-%cf%80%ce%b1%cf%84%cf%81%cf%8e%ce%bd-%ce%b1%cf%86%ce%b1%ce%af%cf%81%ce%b5%cf%83%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%bf%ce%bd/#more-99238
[19] «Ἡ Ἱ.Μ. Κιλκισίου θυμᾶται τόν μακαριστό Μητροπολίτη Ἀπόστολο», https://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/65454-i-i-m-kilkisiou-thymatai-ton-makaristo-mitropoliti-apostolo, «Μεθέορτη Ἀγρυπνία γιά τόν Τίμιο Σταυρό στήν Ἱ.Μ. Κιλκισίου», https://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/65302-metheorti-agrypnia-gia-ton-timio-stavro-stin-i-m-kilkisiou, «Ἡ Ἑορτή τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου στό Σταυροχώρι Κιλκίς (ΦΩΤΟ)», https://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/65104-i-eorti-tou-genesiou-tis-theotokou-sto-stavroxori-kilkis-foto
[20] «Ἑορτασμός τῆς Παναγίας τῆς Παλιουριώτισσας στήν Ἱ.Μ. Διδυμοτείχου», https://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/65380-eortasmos-tis-panagias-tis-paliouriotissas-stin-i-m-didymoteixou
[21] «Εορτή του Αγίου Παϊσίου στην Ι.Μ. Μαρωνείας (ΦΩΤΟ)», https://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/64280-eorti-tou-agiou-paisiou-stin-i-m-maroneias-foto
[22] «Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο Ὑψώσεως Τιμίου Σταυροῦ στίς Σέρρες (ΦΩΤΟ)», https://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/65233-polyarxieratiko-sylleitourgo-ypsoseos-timiou-stavroy-stis-serres-foto
[23] «Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ»
[24] «Ψήφισμα τῶν πιστῶν τῆς Ἱ. Μητρ. Περιστερίου σχετικά μέ τήν ἀπομάκρυνση τοῦ Ἐσταυρωμένου ἀπό τήν Ἁγ. Τράπεζα.», https://orthodoxostypos.gr/%cf%88%ce%ae%cf%86%ce%b9%cf%83%ce%bc%ce%b1-%cf%84%e1%bf%b6%ce%bd-%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%e1%bf%b6%ce%bd-%cf%84%e1%bf%86%cf%82-%e1%bc%b1-%ce%bc%ce%b7%cf%84%cf%81-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84/
[25] Τοῦ Κυθήρων, ὅ. π. στήν παραπομπή 3 καί τοῦ πρώην Καλαβρύτων: «Ἀνοικτή ἐπιστολή τοῦ πρ. Καλαβρύτων πρός τόν Μητρ. Περιστερίου», https://orthodoxostypos.gr/%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%b9%ce%ba%cf%84%ce%ae-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%ae-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%cf%81-%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%b2%cf%81%cf%8d%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%80%cf%81/,
[26] «π. Παῦλος Καλλίκας: Σημεῖο τῶν καιρῶν ὁ Δεσπότης νά ξηλώνει», https://ethnegersis.blogspot.com/2024/09/blog-post_94.html#more
[27] «Πολεμᾶς τὸν Τίμιο Σταυρὸ, τοῦ Χριστοῦ Σημαία καὶ Τρόπαιο;», https://aktines.blogspot.com/2024/10/blog-post_38.html
[28] «Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ»
[29] Λουκ. 19, 40
[30] «εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω.» (Μάρκ. 4, 23)
[31] Ψαλμ. 93, 9
[32] Λουκ. 12, 32
[33] «Ὑπερασπιστὴς καὶ καύχημα τῆς Ὀρθοδοξίας», https://www.osotir.org/2016/09/28/peraspist-s-ka-kayxima-t-s-rthodoksias/?srsltid=AfmBOopdejOTsHX2EPyZFfhprhQZXO6vl5GDGKO5JIhrgYG3QZaRtbDX
Τίνος είναι μάνα -Ιεραρχία- το παιδί;
Ανδρέας Λουδάρος
Ο Ανδρέας Λουδάρος έχει σπουδάσει δημοσιογραφία στην Αθήνα. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ. Εργάζεται ως εκκλησιαστικός συντάκτης από το 1999
Τίνος είναι μάνα -Ιεραρχία- το παιδί;
14/10/2024
Αν παρακολουθήσει κάποιος τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει η Εκκλησία την αρχιεροσύνη διαχρονικά, θα διαπιστώσει χωρίς καμία δυσκολία και χωρίς καν την ανάγκη ύπαρξης ειδικών γνώσεων, πως εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι σπουδαίο.
Όπως συχνά σας επαναλαμβάνω, θεολόγος δεν είμαι, αλλά με το φτωχό μου μυαλό κι έχοντας παρακολουθήσει κάμποσες «γέννες» νέων αρχιερέων κάτι έχω καταλάβει. Κι εξηγούμαι.
Στην εποχή μας για να γίνει κάποιος αρχιερέας, αφού γίνουν ζυμώσεις, επικοινωνίες, συγκοινωνίες, συμμαχίες, καραμπόλες κι ότι άλλο χρειάζεται, πρέπει να μαζευτεί απ’ όλη τη χώρα το σύνολο των εν ενεργεία μητροπολιτών, να κλειστεί σε ένα δωμάτιο, και να ακολουθήσει μια πολύ συγκεκριμένη διαδικασία. Μια διαδικασία ιερή, όχι απλά επειδή συντελείται από κληρικούς αλλά γιατί σύμφωνα με τα όσα πρεσβεύει η ίδια η Εκκλησία και φαντάζομαι πιστεύουν και ενστερνίζονται πρώτοι οι ίδιοι οι ιεράρχες, γίνεται παρουσία του Αγίου Πνεύματος.
Όμως επειδή όλοι όσοι εμπλέκονται είναι άνθρωποι, η Εκκλησία έχει φροντίσει να θωρακίσει την διαδικασία με μια σειρά από δικλείδες ασφάλειας. Σαν χρηματοκιβώτιο με πέντε διαφορετικά κλειδιά και άλλους τόσους συνδυασμούς.
Σας το υπεραπλουστεύω και ζητώ συγγνώμη εκ των προτέρων σε όσους αυτή η υπεραπλούστευση προκαλέσει ενόχληση. Αλλά έχω την ελπίδα ότι με αυτόν τον τρόπο θα καταλάβετε το πόσο μεγάλη υπόθεση για την Εκκλησία είναι το «χτίσιμο» ενός νέου αρχιερέα και πόσο σοβαρή είναι η προβληματική που έχει αναπτυχθεί τις τελευταίες ημέρες γύρω από την εκλογή ενός νέου.
ΔΙΚΛΕΙΔΕΣ ΚΙ ΑΣΦΑΛΕΙΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΒΗΜΑ
Αφού η κάλπη βγάλει τον εκλεκτό, ενεργοποιείται μια ακολουθία γεγονότων η οποία μόνο τυχαία δεν είναι. Καταρχάς το Σώμα των εκλεκτόρων τον καλεί. Αυτό είναι το «Μικρό Μήνυμα». Τι είναι αυτό; Με απλά λόγια η Ιεραρχία ενημερώνει τον εψηφισμένο ότι… ψηφίστηκε. «Πάτερ τάδε σε εκλέξαμε επίσκοπο δείνα… δέχεσαι;» λέει εν ολίγοις ο Πρώτος στον εψηφισμένο. Εκείνη τη στιγμή ο εκλεγείς οφείλει να ενημερώσει το Σώμα για την απόφαση του. Επί τόπου. Συνήθως η απάντηση είναι καταφατική.
Έχοντας σιγουρευτεί, εκλέκτορες κι εψηφισμένος πως δεν υπάρχει κάποιο ψεγάδι το οποίο θα αμαυρώσει αυτήν την εξόχως σημαντική διεργασία, πάνε για το επόμενο βήμα. Το «Μέγα Μήνυμα». Τι είναι αυτό; Η αναγγελία στον λαό. Από κοινού Ιεραρχία και εκλεγμένος ενημερώνουν κλήρο και λαό, αυτή τη φορά εντός ναού, για το τι συνέβη. Πάλι με απλά λόγια ο μεν εκπρόσωπος της Ιεραρχίας -στην περίπτωση μας ο Αρχιγραμματέας της- ανακοινώνει στο πλήρωμα πως εξέλεξε τον τάδε για την δείνα επισκοπή ή μητρόπολη, ο δε εκλεγμένος ενημερώνει ότι αποδέχεται.
Η εκλογή πλέον θεωρείται «κλειδωμένη». Ο εψηφισμένος έχει ήδη αλλάξει τίτλο και προσφώνηση. Δεν είναι πια πανοσιολογιώτατος αλλά θεοφιλέστατος αφού δεν θεωρείται πλέον αρχιμανδρίτης αλλά εψηφισμένος επίσκοπος. Σύμφωνα μάλιστα με την πρακτική των τελευταίων αιώνων ο εψηφισμένος σταματά να λειτουργεί και να τελεί ιερουργίες μέχρι την χειροτονία του.
Και πάμε στην χειροτονία. Θα περίμενε κάποιος η διαδικασία να συνεχιστεί κανονικά από εκεί που την άφησαν. Όμως όχι. Πριν οι αρχιερείς τοποθετήσουν τον εψηφισμένο μπροστά στην Αγία Τράπεζα για να επικαλεστούν την Θεία Χάρη, το Άγιο Πνεύμα δηλαδή, για να τον μετατρέψει σε επίσκοπο, τον βάζουν να σταθεί στη μέση της Εκκλησίας. Οι δικλίδες ασφαλείας δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί.
Εκεί λοιπόν ο εψηφισμένος, καλείται ενώπιον όλων να δώσει ομολογία πίστης αλλά και συγκεκριμένες διαβεβαιώσεις. Πριν μπει στο ιερό Βήμα, θα πει το Σύμβολο της Πίστης, θα διαβεβαιώσει πως αποδέχεται το Δόγμα και τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, θα ξεκαθαρίσει πως δεν θεωρεί τον εαυτό του «αδέσποτο» αναγνωρίζοντας πως λογοδοτεί στην Ιερά Σύνοδο οι αποφάσεις της οποίας δεν δέχονται αμφισβήτησης. Κι αφού τα πει όλα αυτά, δημόσια, θα τα υπογράψει κιόλας μπροστά στο εκκλησίασμα με το χέρι του. Κι όλα αυτά δημόσια.
Τότε και μόνο τότε η Εκκλησία «ξεκλειδώνει» τη διαδικασία για να ξεκινήσει η χειροτονία, η οποία γίνεται καθόλου τυχαία με την υμνολογία της Θ. Λειτουργίας που ψάλλεται την Κυριακή της Πεντηκοστής.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό να αντιληφθεί κάποιος ότι από την στιγμή που ο Αρχιεπίσκοπος θα πει το «Ευλογητός ο Θεός» για την έναρξη της εκλογικής συνεδρίασης μέχρι το «Δι ευχών» που θα πει ο χειροτονηθείς πλέον αρχιερέας στην Θ. Λειτουργία της χειροτονίας του, η Εκκλησία επικαλείται ασταμάτητα το Άγιο Πνεύμα.
Τώρα αφού είδαμε πόσο σοβαρή υπόθεση είναι για την Εκκλησία και την Σύνοδο των Επισκόπων η «δημιουργία», το «χτίσιμο», η «γέννηση» ή όπως θέλετε να το πείτε ενός νέου επισκόπου, πάμε να δούμε τι άνευ προηγουμένου συμβαίνει τις τελευταίες μέρες στην Εκκλησία της Ελλάδος και «δεν ανοίγει μύτη».
Για όσους δεν το γνωρίζουν η Ι.Σ.Ι. εξέλεξε νέο βοηθό επίσκοπο για την Μητρόπολη Καισαριανής. Αν και κανείς δεν μπόρεσε να εξηγήσει τι χρειάζεται μια Μητρόπολη 9 μόλις ενοριών έναν βοηθό επίσκοπο, εντούτοις η Σύνοδος αποδέχθηκε το αίτημα και εξέλεξε. Φαντάζομαι ότι αναλογικά ο Θεσσαλιώτιδος, ο Φθιώτιδος και ο Αιτωλίας & Ακαρνανίας με 200 και 300 ενορίες έκαστος, δικαιούνται μια δωδεκάδα επισκόπων τουλάχιστον αλλά αυτό είναι «άλλου παπά Ευαγγέλιο».
Σύμφωνα με τα «ειωθότα» ο αρχιερέας που ζητά τον βοηθό, λέει ποιον επιθυμεί και ταυτόχρονα προτείνει κι άλλους δυο για να συμπληρωθεί το Τριπρόσωπο. Αυτό έκανε κι ο Καισαριανής Δανιήλ. Είπε «θέλω να μου κάνετε τον αρχιμανδρίτη Καλλίνικο» και πρότεινε επίσης δυο ακόμη.
Για λόγους που στο τέλος της μέρας η Ιεραρχία γνωρίζει (εδώ διαβάζετε μια προσπάθεια ερμηνείας της), οι εκλέκτορες ψήφισαν τον ένα εκ των τριών που πρότεινε ο μητροπολίτης Καισαριανής αλλά όχι τον πρώτο. Πήγαν στον τρίτο.
Το να προταθεί κάποιος προς εκλογή από τον Αρχιεπίσκοπο ή από κάποιον άλλο Μητροπολίτη και να μην εκλεγεί δεν είναι καθόλου σπάνιο. Το να μην εκλεγεί όμως στην θέση βοηθού επισκόπου αυτός που ζήτησε ο μητροπολίτης για τον οποίο προορίζεται ο βοηθός, δεν έχει προηγούμενο.
Αυτό όμως που επίσης δεν έχει προηγούμενο είναι και η στάση των εμπλεκομένων στην υπόθεση αυτή μετά το αποτέλεσμα. Δηλαδή του μητροπολίτη ο οποίος ζήτησε κι έλαβε βοηθό, του Αρχιεπισκόπου και των δυο συνοδικών Σωμάτων της Εκκλησίας της Ελλάδος Δ.Ι.Σ. και Ι.Σ.Ι στα οποία συμμετέχει ταυτόχρονα ο μητροπολίτης Δανιήλ.
Όπως είναι γνωστό -πλέον- ο μητροπολίτης Καισαριανής αρνήθηκε να «παραλάβει» τον βοηθό που του εξέλεξε η Ιεραρχία. Αυτό δεν έγινε με λόγια ή έγγραφα αλλά με πράξεις. Ο ίδιος αρνήθηκε να μετάσχει και να παρακολουθήσει τα μηνύματα του υποτιθέμενου (;) βοηθού του. Ύστερα μάλιστα από μια σειρά παλινωδιών, οι οποίες εάν δεν αφορούσαν την ύψιστη αξία της αρχιεροσύνης θα προκαλούσαν θυμηδία, κατέληξε στην έκδοση μιας ανακοίνωσης η οποία χωρίς να εξηγεί τι και πως, ενημερώνει λιτά πως η προγραμματισμένη για τις 13 Οκτωβρίου χειροτονία του εψηφισμένου βοηθού επισκόπου, χωρίς να αναφέρεται καν το όνομα αυτού, θα τελεσθεί σε χρόνο και τόπο που θα ανακοινωθεί.
Τα ερωτήματα που εγείρονται είναι σοβαρά. Ας ξεκινήσουμε όμως από τα λιγότερο σύνθετα.Γιατί δεν αναφέρεται το όνομα και ο τίτλος του βοηθού επισκόπου στην ανακοίνωση της Μητροπόλεως Καισαριανής;
Ποιός είναι ο λόγος για τον οποίο αναβλήθηκε η προγραμματισμένη χειροτονία;
Ποια είναι η ανάγκη μιας τέτοιας γενικότητας περί τόπου και χρόνου που θα ανακοινωθούν… κάποτε.
Πού βρίσκεται σήμερα ο εψηφισμένος επίσκοπος της Εκκλησίας της Ελλάδος; Που ανήκει; Που υπηρετεί; Πως αμείβεται;
Γιατί ο Μητροπολίτης Καισαριανής με αίτημα του οποίου η Ιεραρχία εξέλεξε έναν νέο αρχιερέα αρνείται να δώσει εξηγήσεις τόσο στην Ιεραρχία όσο και στον κλήρο και τον λαό της επαρχίας του πρωτίστως;
Αυτή τη στιγμή εγείρεται μείζον ζήτημα αξιοπρέπειας της ίδιας της Σύνοδου της Ιεραρχίας και των αποφάσεων της. Αποφάσεων που και ο ίδιος ο μητροπολίτης Καισαριανής έχει διαβεβαιώσει κατά την χειροτονία του, να σέβεται και να τηρεί όπως και φυσικά όλοι οι Ιεράρχες που την συγκροτούν.
Κι εδώ πλέον έρχονται νέα ερωτήματα, πιο σοβαρά και πιο σημαντικά.Τι ακριβώς συμβαίνει στην Εκκλησία της Ελλάδος;
Παραμένει η Σύνοδος της Ιεραρχίας το ανώτατο διοικητικό όργανο της ή οι συνεδριάσεις της θεωρούνται «εθιμοτυπικές» και οι αποφάσεις της στην διακριτική ευχέρεια των Ιεραρχών να τις τηρήσουν;
Ποιός είναι αυτός που διασφαλίζει την τήρηση των αποφάσεων της Συνόδου της Ιεραρχίας;
Είναι στη διακριτική ευχέρεια του κάθε μητροπολίτη να χειροτονήσει, αν, όπου κι όποτε θέλει τον βοηθό επίσκοπο που εξέλεξε για την Μητρόπολη του η Ιεραρχία;
Έχει δικαίωμα ένας μητροπολίτης που ζήτησε βοηθό επίσκοπο να αρνηθεί την εκλογή κάποιου τον οποίο δεν επιθυμεί να συνυπηρετήσει μαζί του;
Κι εν τέλει ποια είναι η αξία σήμερα του αρχιερατικού αξιώματος;
Όλα τα παραπάνω ερωτήματα όπως κι άλλα ακόμη δεν είναι δικές μου απορίες. Είναι ερωτήματα που κυκλοφορούν από στόμα σε στόμα κληρικών όλων των βαθμίδων. Κληρικών που θα βρεθούν απέναντι σε πολύ σκληρές διοικητικές και εκκλησιαστικές ποινές εάν διανοηθούν να ακυρώσουν ακόμη και να αμφισβητήσουν τις αποφάσεις της προϊσταμένης αρχής τους όπως ακριβώς ουσιαστικά πράττει χωρίς να το λέει ο μητροπολίτης Καισαριανής.
Ορισμένοι θεωρούν πως η όλη υπόθεση έχει να κάνει με γινάτια, αντεκδικήσεις, πείσματα και κάθε λογής ανθρώπινες αδυναμίες. Απ’ ότι μου έχουν πει σοβαροί θεολόγοι κι ερευνητές, η ζωή της Εκκλησίας στα 2024 χρόνια πορείας της είναι γεμάτη από τέτοιες ανθρώπινες αδυναμίες. Ίσως γι’ αυτό και αυτές οι διεργασίες είναι γεμάτες δικλείδες κι ασφάλειες. Αυτό λοιπόν δεν είναι κάτι νέο. Όμως ακόμη και σε εκείνες τις στιγμές, κάποιος σηκωνόταν, κάποιος φώναζε κάποιος ενεργοποιούσε τις δικλείδες…
Αυτή η βουβαμάρα των τελευταίων ημερών στην Εκκλησία της Ελλάδος μόνο για καλό δεν είναι. Η σιωπή θυμίζει κάτι παλιές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, ασπρόμαυρες. Τότε που όλοι ήξεραν αλλά κανείς δεν μιλούσε. Γειτονιές που όταν γίνεται το έγκλημα είναι λαλίστατες στα κανάλια αλλά όταν έπρεπε να βοηθήσουν έκαναν πως δεν άκουγαν.
Δεν είναι διόλου υγιές για έναν φορέα όπως η Εκκλησία να ακολουθεί την μέθοδο του ώριμου φρούτου και να περιμένει τα προβλήματα να λυθούν από μόνα τους, σαπίζοντας είτε πάνω στο δέντρο ή κάτω από αυτό. Κάποιος πρέπει να μιλήσει. Δεν είναι το φτυάρι κι ο χρόνος που τα λύνουν όλα…
Και με την ευκαιρία θα ήθελα να αφήσω μια ακόμη σκέψη για το τέλος. Το ότι σε επίπεδο δημόσιου λόγου και διαλόγου δεν ασχολούμαστε με αυτά τα ζητήματα παρά ελάχιστοι είναι ένα ζήτημα το οποίο πολύ φοβάμαι πως λίγοι έχουν κατανοήσει πόσο βαθιές και άρρωστες προεκτάσεις έχει.
Όταν ένα λουλούδι σταματά να δέχεται επισκέψεις από ζουζούνια και μέλισσες και πανηγυρίζει ότι γλίτωσε από τον θόρυβο και την ενόχληση τους, απλά έχει πεθάνει και δεν το έχει αντιληφθεί.
Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)