Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Οι «Διάλογοι», το όχημα για την εξάπλωση και επικράτηση του Οικουμενισμού ἢ τὸ πέταγμα στὰ σκουπίδια τῆς Ἐντολῆς του ἀπ. Παύλου: «Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ»

✝︎ Τοῦ Παναγιώτη Σημάτη

Ἀκόμα καὶ σήμερα, ὄχι μόνον οἱ Οἰκουμενιστές, ἀλλὰ καὶ εὐσεβεῖς ἱερωμένοι καὶ θεολόγοι, θεωροῦν αὐτονόητη τὴν διεξαγωγὴ θεολογικῶν διαλόγων μὲ τοὺς Παπικοὺς καὶ τοὺς Προτεστάντες. «Ὁ Χριστὸς συζήτησε μὲ τὴν Σαμαρείτισσα, λέγουν, οἱ Ἀπόστολοι καὶ ὁ Παῦλος μὲ τὰ ἔθνη. Σήμερα οἱ πάντες διαλέγονται. Οἱ Διάλογοι εἶναι ἀναγκαῖοι».

Εἶναι σωστὴ αὐτὴ ἡ στάση; Ἢ μήπως οἱ Οἰκουμενιστὲς κατάφεραν νὰ ἀλλοιώσουν τὰ ὀρθόδοξα κριτήρια καὶ τῶν εὐσεβῶν; Ἡ ἀπάντηση δίνεται ξεκάθαρη ἀπὸ τὴν ἁγιοπατερική μας Παράδοση.

Γράφει ὁ Μ. Ἀθανάσιος: Πῶς, ἀλήθεια, νὰ κάνεις διάλογο μὲ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι, ἐπειδὴ «πεπτώκασι εἰς ἀσέβειαν», εἶναι ἀνάπηροι (ὡς πρὸς τὰ πνευματικὰ θέματα) στὴ σκέψη καὶ «νομίζουσι εἶναι τὰ ὀρθὰ στρεβλὰ καὶ λέγουσιν τὸ μὲν φῶς σκότος, τὸ δὲ σκότος εἶναι φῶς» (Μ. Ἀθανασίου, Περὶ Διονυσίου Ἐπισκόπου Ἀλεξανδρείας, Ἔργα 4, Ἐκδ. “Γρ. ὁ Παλαμᾶς”, σελ. 44).

Ὁ διάλογος τῶν Ἁγίων μὲ ἀμετανόητους καὶ ἐπιμένοντας στὶς κακαδοξίες τους αἱρετικοὺς ἦταν τελείως διαφορετικὸς ἀπὸ τοὺς συγχρόνους «Διαλόγους». Δὲν προχωροῦσαν σὲ συμβιβασμοὺς οἱ Ἅγιοι, δὲν ἔκλειναν τὰ μάτια στὶς κακοδοξίες. Πάνω ἀπὸ ὅλα ἦταν ἡ ἀκεραιότητα τῆς Πίστεως. Τὰ παραδείγματα εἶναι πάμπολλα. Ἐρωτᾶ π.χ. ὁ Μ. Βασίλειος τὸν Εὐνόμιο: Ἔχεις τὴν ἐντύπωση πὼς ἐμεῖς δὲν θὰ σεβαστοῦμε τοὺς Πατέρες, πὼς θὰ κλείσουμε τὰ μάτια στὶς καινοτομίες σου καὶ θὰ τὶς ἀνεχθοῦμε; Ἡ ἀπάντηση εἶναι, ὄχι: «Μὴ νείμωμεν τὸ πλέον τοῖς προλαβοῦσι; μὴ αἰδεσθῶμεν τὸ πλῆθος τῶν τε νῦν ὄντων Χριστιανῶν; ...ἀλλὰ μύσαντες ἁπαξαπλῶς τοὺς τῆς ψυχῆς ὀφθαλμούς, καὶ παντὸς ἁγίου μνήμην τῆς διανοίας ὑπερορίσαντες, σχολάζουσαν καὶ σεσαρωμένην τὴν ἑαυτοῦ καρδίαν ἕκαστος ταῖς παραγωγαῖς σου καὶ τοῖς σοφίσμασι φέροντες ὑποθῶμεν;» (Μ. Βασιλείου, Ἀπολογητικὸς δυσεβοῦς Εὐνομίου, λόγ. Α΄, (libr. 5), v. 29, p. 508, l. 5-16).

Ἤδη ἀπὸ τὶς πρῶτες δύο αὐτὲς Πατερικὲς θέσεις καθίσταται σαφές, πόσο ἀπέχουν οἱ διεξάγονες τοὺς «Διαλόγους» σήμερα (καὶ ὅσοι τοὺς ἀποδέχονται) ἀπὸ τὴ γραμμὴ τῶν Ἁγίων. Οἱ σύγχρονοι ποιμένες ἀντὶ ἐλέγχου τῶν αἱρετικῶν, ἐπιδίδονται σὲ ἐναγκαλισμούς, συμπροσευχές, κοινὲς δραστηριότητες κ.λπ. Αὐτὸ διαπιστώνεται καὶ καταγγέλλεται στὸ γνωστὸ Ὑπόμνημα περὶ τοῦ Διεθνοῦς Συνεδρίου Ἱεραποστολῆς τοῦ Π.Σ.Ε. (Ἀθήνα 2004) ἀπὸ δεκάδες ἱερωμένους καὶ καθηγητὲς Πανεπιστημίου· ἔγραφαν: «Μέσα λοιπὸν σ’ αὐτὸ τὸ ζοφερὸ τοπίο δὲν φαντάζει, ἄραγε, ὡς μύθος ἡ δυνατότητα Ὀρθοδόξου μαρτυρίας στὸ Π.Σ.Ε.; Καί, ἔπειτα ἀπὸ τόσες ἄκαρπες προσεγγιστικὲς προσπάθειες ὁλοκλήρων δεκαετιῶν, δὲν εἶναι ἀπορίας ἄξιον τὸ ὅτι ἐμεῖς, οἱ Ὀρθόδοξοι, ἐπιμένουμε πεισματικὰ νὰ λυποῦμε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, παραβαίνοντας τὴν σαφέστατη ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ "αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ"»; (Τίτ. 3, 10).

Εἶναι φανερὸ λοιπὸν ὅτι ἔχουν πετάξει στὰ σκουπίδια οἱ Οἰκουμενιστές τὴν Ἐντολὴ τοῦ ἀπ. Παύλου «αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ», ἀφοῦ συζητοῦν ἑκατοντάδες φορὲς μὲ ἀμετανόητους διαστροφεῖς τῆς Πίστεως. Ἐπιβάλλουν δὲ ὡς νόμιμους καὶ ἀναγκαίους τοὺς «Διαλόγους» καὶ στοὺς ὀρθόδοξους πιστούς, ἀφοῦ οἱ «Διάλογοι» διενεργοῦνται μὲ τὴν φροντίδα τῆς Ἱεραρχίας (ποὺ ἔχει Συνοδικὰ ἀποδεχθεῖ τὴν αἵρεση στὸ Κολυμπάρι) καὶ οἱ «εὐσεβεῖς» Ἱεράρχες καὶ θεολόγοι ἐπὶ δεκαετίες τοὺς ὑπηρετοῦν ἢ τοὺς ἀνέχονται. Ἔτσι ἔχουν δόλια ἐπιτύχει οἱ «Διάλογοι» αὐτοὶ ὄχι μόνο νὰ ἀκολουθοῦνται ἀπὸ συμπροσευχὲς καὶ «συλλείτουργα», ἀλλὰ κατάφεραν νὰ ἐνταχθεῖ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ὡς μέλος στὸ Π.Σ.Ε. (Π.Σ.αιρέσεων), καὶ νὰ ἀποδεχθεῖ τὶς αἱρέσεις ὡς Ἐκκλησίες.

«Αἱρετικὸν ἄνθρωπον (λοιπόν) μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ», γιατὶ ἕνας τέτοιος ἔχει διαστραφῆ, ἁμαρτάνει καὶ ἔτσι καταδικάζει ὁ ἴδιος τὸν ἑαυτόν του («εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος»).

Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης εἶναι διαφωτιστικός. Γράφει ὅτι οἱ Διάλογοι μὲ τοὺς αἱρετικοὺς ἀπαγορεύονται ἀπὸ τὴν ἀποστολικὴν ἐντολή («αἱρετικόν ἄνθρωπον …παραιτοῦ»), ἐκτὸς ἂν ὁ λόγος μας ἀποσκοπεῖ στὸ νὰ τοὺς νουθετήσει: «Πρῶτον μὲν τὸ τοὺς ἐναντιουμένους ἡμῖν χρονίως τε καὶ συνοδικῶς πεπαγιῶσθαι ταῖς οἰκείαις δόξαις, ἡμᾶς δὲ ἀποστολικῶς τε καὶ πατρικῶς κεκωλῦσθαι συνᾶραι μετὰ τῶν οὕτω κεκρατημένων τὸν περὶ πίστεως λόγον». Καί: «Πρός τε τὸ συνᾶραι λόγον ἀντιρρητικὸν μετὰ τῶν ἑτεροδόξων, ἐναντιούμενον τῇ ἀποστολικῇ παραγγελίᾳ, οὐ καθῆκον, εἰ μή τι πρὸς νουθεσίαν μόνον» (Θ. Στουδίτου, Ἐπιστολαί, Μιχαὴλ καὶ Θεοφίλῳ βασιλεῦσιν, P.G. 99, 1332Α).

Σημαντικότατη γιὰ τὴν διαφώτιση τοῦ θέματος εἶναι ἡ θέση τοῦ ἱ. Χρυσοστόμου. Ὁ διάλογος-συζήτηση μὲ τοὺς αἱρετικούς, θὰ εἶχε κάποια περιθώρια ἐπιτυχίας, μόνο ὅταν ἀκολουθεῖ τὶς ἀρχὲς τῆς Πίστεως τῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ὅταν γίνεται «εἰς ὑπακοὴν πίστεως» (Ρωμ. 1, 5). Γράφει ὁ ἅγιος, πὼς καθῆκον τῶν Ἀποστόλων ἦταν τὸ νὰ ἐπισκέπτονται τὶς πόλεις ὄχι γιὰ νὰ διαλέγονται, ἀλλὰ γιὰ νὰ κηρύττουν∙ «τὸ δὲ πείθειν τοῦ ἐνεργοῦντος ἐν αὐτοῖς Θεοῦ», ὁ ὁποῖος καὶ διανοίγει τὴν καρδιὰ τῶν καλοπροαίρετων καὶ ὑπάκουων:

«Οὐκ ἄρα οἱ ἀπόστολοι ἦσαν οἱ κατορθοῦντες, ἀλλ' ἡ προοδοποιοῦσα χάρις αὐτοῖς. Ἐκείνων μὲν γὰρ ἦν τὸ περιιέναι καὶ κηρύττειν, τὸ δὲ πείθειν τοῦ ἐνεργοῦντος ἐν αὐτοῖς Θεοῦ· καθὼς καὶ ὁ Λουκᾶς φησιν, ὅτι Διήνοιξε τὴν καρδίαν αὐτῶν· καὶ πάλιν, Οἷς ἦν δεδομένον ἀκοῦσαι τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ. Εἰς ὑπακοήν. Οὐκ εἶπεν, Εἰς ζήτησιν καὶ κατασκευήν, ἀλλ', Εἰς ὑπακοήν. Οὐδὲ γὰρ ἐπέμφθημεν, φησί, συλλογίζεσθαι, ἀλλ' ὅπερ ἐνεχειρίσθημεν ἀποδοῦναι» (Χρυσοστόμου Ἰω., Εἰς τὴν πρὸς Ρωμαίους, vol 60, pg 398, ln 23-42).

Καὶ μὲ ἄλλο κείμενο, ὁ ἱ. Χρυσόστομος, ἐπιμένει στὴν Πίστη καὶ ὄχι στὴν συζήτηση-διάλογο διὰ τῆς λογικῆς. Σχολιάζων τὸ «μὴ ἑτεροδιδασκαλεῖν» τῆς Πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολῆς γράφει: «Εἶδες πῶς διαβάλλει τὴν ζήτησιν; Ἔνθα γὰρ πίστις, οὐ χρεία ζητήσεως· ἔνθα μηδὲν δεῖ περιεργάζεσθαι, τί δεῖ ζητήσεως; ἡ ζήτησις τῆς πίστεώς ἐστιν ἀναιρετική. Ὁ γὰρ ζητῶν, οὐδέπω εὗρεν· ὁ ζητῶν, πιστεῦσαι οὐ δύναται. Διὰ τοῦτό φησι, Μὴ ἀσχολώμεθα περὶ τὰς ζητήσεις· ἐπεὶ εἰ ζητοῦμεν, οὐκ ἔστι τοῦτο πίστις· ἡ γὰρ πίστις ἀναπαύει τὸν λογισμόν. Πῶς οὖν φησιν ὁ Χριστός …Ἐρευνᾶτε τὰς Γραφάς; ... Εἶπε γάρ, Ἐρευνᾶτε τὰς Γραφάς, τουτέστιν; ὥστε τὴν ἀκρίβειαν αὐτῶν καταμαθεῖν καὶ εἰδέναι, οὐχ ἵνα ἀεὶ ζητῶμεν, ἀλλ' ἵνα παυώμεθα ζητοῦντες... Ἡ τοίνυν ζήτησις ἐναντία ἐστὶ τῇ οἰκονομίᾳ τοῦ Θεοῦ... Ἅπερ γὰρ ἡ πίστις ἤνυσε καὶ ᾠκοδόμησε, ταῦτα αὕτη καταστρέφει, ζητήσεις παρέχουσα, καὶ τὴν πίστιν ἐκβάλλουσα… γ΄. Μὴ τοίνυν προσέχωμεν ταῖς ζητήσεσι… Εἰ μὲν γὰρ ἀνθρώπινα τὰ λεγόμενα ἦν, ἐχρῆν αὐτὰ βασανίζεσθαι» (Χρυσοστόμου Ἰω., Εἰς τὴν πρὸς Τιμόθεον πρώτην, vol 62, pg 506, ln 29).

Ὁ ἅγιος Εἰρηναῖος Ἐπισκόπος Λουγδούνου γράφει: «…Ὅσοι δὲ ἀφίστανται τῆς Ἐκκλησίας καὶ τούτοις τοῖς γραώδεσι μύθοις πείθονται, ἀληθῶς αὐτοκατάκριτοι. Οὓς ὁ Παῦλος ἐγκελεύεται ἡμῖν μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτεῖσθαι. Ἰωάννης δὲ ὁ τοῦ Κυρίου μαθητὴς ἐπέτεινε τὴν καταδίκην αὐτῶν, μηδὲ χαίρειν αὐτοῖς ὑφ' ἡμῶν λέγεσθαι βουληθείς. Ὁ γὰρ λέγων αὐτοῖς, φησί, χαίρειν, κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτῶν τοῖς πονηροῖς. Καὶ εἰκότως· οὐκ ἔστι γὰρ χαίρειν τοῖς ἀσεβέσι, λέγει Κύριος» (Εἰρηναίου Ἐπισκόπου Λουγδούνου, Ἔλεγχος καὶ ἀνατροπὴ τῆς Ψευδωνύμου γνώσεως, b. 1, c. 9, s. 3, l. 10).

Ὁ Μ. Ἀθανάσιος στὴν ἴδια γραμμὴ κινεῖται: μὲ τὴν αἵρεση, λέγει, βλασφημεῖται ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος καταδικάζει τὴν αἵρεση καὶ κατέστησε ἀκοινώνητους τοὺς αἱρετικούς. Καὶ ἀφοῦ –ἐρωτᾶ– ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς κατακρίνει τὴν αἵρεση, ποιός ἄνθρωπος θὰ τολμήσει νὰ τὴν ἀναγνωρίσει ἀποδεχόμενος τοὺς αἱρετικούς; Ἄρα λοιπόν, δὲν εἶναι «χριστομάχος» ὅποιος ἐπικοινωνεῖ μαζί τους, ὡς μὲ οἰκείους τῆς πίστεως; «Οὐ γὰρ ἄλλος ἀλλ' αὐτὸς ὁ βλασφημούμενος παρ' αὐτῶν Κύριος κατέκρινε τὴν κατ' αὐτοῦ συστᾶσαν αἵρεσιν… καὶ μηδεὶς προστιθέσθω τῇ αἱρέσει, ἀλλὰ καὶ οἱ ἀπατηθέντες μεταγινωσκέτωσαν. ἣν γὰρ ὁ Κύριος κατέκρινε, τίς ἀποδέξεται; καὶ ἣν ἀκοινώνητον αὐτὸς πεποίηκε, πῶς ὁ προσλαμβανόμενος οὐ μεγάλως ἀσεβεῖ καὶ φανερῶς ἐστι χριστομάχος;» (Μ. Ἀθανασίου, Ἐπιστολαί, Σεραπίωνι ἀδελφῷ καὶ συλλειτουργῷ ἐν κυρίῳ χαίρειν, c. 4, s. 3, l. 2-9).

Νὰ πῶς ἀντιμετωπίστηκε μιὰ παρόμοια περίπτωση διαλόγου ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίας, ὅπως μᾶς τὴν διηγεῖται ὁ Μ. Ἀθανάσιος: Σ’ ἕνα Διάλογο μεταξὺ αἱρετιζόντων Ἐπισκόπων καὶ Ὀρθοδόξων, ἐνῶ ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι διελέγοντο μὲ βάση τὴν Γραφή, οἱ αἱρετίζοντες παρουσίασαν ἕνα Ἔγγραφο ποὺ περιεῖχε τὴν Ὁμολογία τῆς ἀληθοφανοῦς Πίστεώς τους καὶ προσπαθοῦσαν νὰ ἐπιβάλλουν τὶς ἀπόψεις τους. Ζητοῦσαν, ὅσα τὸ Ἔγγραφο περιελάμβανε, νὰ ἀποτελέσουν τὴν βάση Πίστεως γιὰ ὅλους· μάλιστα, ἀπαιτοῦσαν νὰ μὴν ζητηθεῖ τίποτε παραπάνω ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, τοὺς ὁποίους ὑποστήριζαν, οὔτε νὰ ἐξετάζουν οἱ Πατέρες, ὅσες καμουφλαρισμένες αἱρετικὲς δοξασίες εἶχαν διατυπωθεῖ στὸ Ἔγγραφο. (Πόσο πολὺ μοιάζουν αὐτὰ μὲ τὶς σύγχρονες καταστάσεις!).

Ὅταν διαβάστηκε τὸ Ἔγγραφο, οἱ Πατέρες ἀμέσως διέκριναν τὰ αἱρετικά τους φρονήματα (τὰ ὁποῖα μὲ ἀπάτη προσπαθοῦσαν νὰ ἐπιβάλλουν) καὶ τοὺς ἐζήτησαν νὰ ἀναθεματίσουν τὴν αἵρεση τοῦ Ἀρείου. Φυσικὰ αὐτοὶ τὸ ἀρνήθηκαν. Καὶ τότε οἱ Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι ἐθαύμασαν γιὰ τὸ μέγεθος τῆς δολιότητος καὶ πανουργίας τους καὶ εἶπαν:

Ἐμεῖς δὲν ἤρθαμε ἐδῶ γιὰ νὰ ἀνακαλύψουμε τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεως, αὐτὴν τὴν ἔχουμε· ἀλλὰ ἤρθαμε γιὰ νὰ συνετίσουμε τοὺς αἱρετικοὺς ποὺ ἀντιλέγουν στὴν παραδοθεῖσα ἀληθινὴ πίστη: «ἡμεῖς οὐ δεόμενοι πίστεως συνήλθομεν (ἔχομεν γὰρ ἐν ἑαυτοῖς ὑγιαίνουσαν τὴν πίστιν), ἀλλ' ἵνα τοὺς ἀντιλέγοντας τῇ ἀληθείᾳ καὶ καινοτομεῖν ἐπιχειροῦντας ἐντρέψωμεν». Ἂν τώρα ἐσεῖς, γράψατε αὐτὰ τὰ δυσσεβῆ, ποὺ φανερώνουν ὅτι δὲν ἔχετε ὀρθὴ πίστη, καὶ μοιάζετε σὰν κάποιους ποὺ μόλις ἄρχισαν νὰ πιστεύουν, δὲν μπορεῖτε νὰ λογίζεσθε ὡς ἱερεῖς, ἀλλ’ ἔχετε ἀνάγκη νὰ κατηχηθῆτε ἀπ’ τὴν ἀρχή: «εἰ μὲν οὖν ὑμεῖς ὡς νῦν ἀρχόμενοι πιστεύειν ἐγράψατε ταῦτα, οὔπω ἐστὲ κληρικοὶ ἀρχὴν ἔχοντες τοῦ κατηχεῖσθαι».

Καὶ κατέληξαν: Μόνο ἂν ἀποδεχθῆτε τὴν παραδεδομένη πίστη ποὺ ἐμεῖς ἐδῶ πιστὰ ἐκφράζουμε, μπορεῖ νὰ ὑπάρξει μεταξύ μας ὁμοφροσύνη. Ἐπειδὴ δὲ αὐτοί, ὡς ἀμαθεῖς καὶ δόλιοι, ἐπέμεναν στὶς θέσεις, οἱ Πατέρες τοὺς κατεδίκασαν «ὡς μὴ ὄντας ἀληθῶς Χριστιανούς» (Μ. Ἀθανασίου, Ἐπιστολὴ περὶ τῶν γενομένων ἐν τῇ Ἀριμίνῳ).

Ἀξίζει ὅμως νὰ παρουσιάσουμε καὶ ἕνα θετικὸ «διάλογο» ποὺ διεξήγαγε ὁ ἱ. Χρυσόστομος (παράδειγμα πρὸς μίμησιν, ποὺ πρέπει νὰ λάβουν ὑπ' ὄψιν οἱ εὐσεβεῖς), ὁ ὁποῖος δὲν ἀρχίζει ἀπὸ ὅσα μᾶς ἑνώνουν, τὰ «ἑνοῦντα» –καὶ ὅσα βολεύουν τοὺς ἑτερόδοξους, ὥστε νὰ καλύπτουν τὶς κακοδοξίες τους καὶ τὴν ἀμετανοησία τους– ἀλλὰ εἶναι σύμφωνος μὲ τὴν ποιμαντικὴ πρακτικὴ τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀκολουθεῖ δηλ. τὴν Ἐντολὴ τοῦ Ἀποστόλου: «αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ…».

Ὅταν οἱ αἱρετικοὶ “Ἀνόμοιοι” ἤθελαν νὰ τὸν ἀκούσουν νὰ ὁμιλεῖ γιὰ τὶς διαφορὲς ποὺ ὑπῆρχαν μεταξὺ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς αἱρέσεώς τους, ὁ Ἅγιος ἐφαρμόζοντας θετικὰ τὴν Ἐντολὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, βλέποντας δηλαδὴ ὅτι οἱ “νουθεσίες” του ἔπιαναν τόπο, «ἀνεχόταν μέσα στὸν ὀρθόδοξο ναὸ τὴν παρουσία» τῶν Ἀνομοίων κατὰ τὴν ὥραν τοῦ κηρύγματος, δὲν ἀνταποκρινόταν ὅμως, σκοπίμως, στὴν ἐπιθυμία τους νὰ ὁμιλήσει διεξοδικὰ γιὰ τὶς διαφορὲς Ὀρθοδόξων καὶ Ἀνομοίων, ἀναβάλλοντας αὐτὸ τὸ θέμα γιὰ ἀργότερα. Γράφει: «ἐγὼ μὲν γὰρ καὶ πάλαι τούτους ὤδινον πρὸς ὑμᾶς τοὺς λόγους εἰπεῖν, ἔμελλον δὲ καὶ ἀνεβαλλόμην, ὅτι πολλοὺς τῶν ταῦτα νοσούντων ἑώρων μεθ' ἡδονῆς ἡμῶν ἀκροωμένους, καὶ οὐ βουλόμενος ἀποσοβῆσαι τὴν θήραν, τέως ἐπεῖχον τὴν γλῶτταν τούτων τῶν παλαισμάτων, ὥστε μετὰ τὸ κατασχεῖν αὐτοὺς ἀκριβῶς, τότε ἐπαποδύσασθαι» (Χρυσοστόμου Ἰω., Κατὰ Ἀνομοίων, λόγος α΄).

Διαπιστώνουμε λοιπὸν στὸ παράδειγμα αὐτό, πὼς ὁ Ἅγιος ἔκανε ἕνα εἶδος κατήχησης, καὶ ὅταν διέκρινε πὼς στὴν καρδιά τους εἶχε ἀρχίσει ἡ διαδικασία τῆς μετάνοιας ‒ἀφοῦ «μεθ' ἡδονῆς» ἄκουγαν τὰ κηρύγματά του καὶ ὑπόμεναν τὴν δοκιμασία ὑπακοῆς ποὺ τοὺς ὑπέβαλε‒ τότε μόνο ἀνταποκρίθηκε μὲ ἀγάπη στὴν ἐπιθυμία τους γιὰ διάλογο, ἀφοῦ ἐγκαθιδρύθηκε ἕνα κλίμα ἐμπιστοσύνης μεταξύ τους, ποὺ τοὺς βοηθοῦσε νὰ ἀντέξουν τὴν χειρουργικὴ ἐπέμβαση τῆς καθαίρεσης τῶν αἱρετικῶν καρκινωμάτων: «ἐπειδὴ δὲ διὰ τὴν τοῦ Θεοῦ χάριν αὐτῶν ἤκουσα παρακαλούντων καὶ ἐνοχλούντων εἰς τούτους ἐμβῆναι τοὺς ἀγῶνας, θαρρῶν ἀπεδυσάμην λοιπὸν καὶ τὰ ὅπλα ἔλαβον τὰ τοὺς λογισμοὺς καθαιροῦντα καὶ πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ. Ταῦτα δὲ ἔλαβον τὰ ὅπλα, οὐχ ἵνα βάλω τοὺς ἐναντίους, ἀλλ' ἵνα ἀναστήσω κειμένους· αὕτη γὰρ τῶν ὅπλων τούτων ἡ δύναμις τοὺς μὲν φιλονεικοῦντας πλήττειν οἶδε, τοὺς δὲ εὐγνωμόνως ἀκούοντας μετὰ πολλῆς θεραπεύειν τῆς ἐπιμελείας· οὐχὶ δίδωσι τραύματα, ἀλλὰ θεραπεύει νοσήματα» (στὸ ἴδιο).

Στὶς συζητήσεις τῶν Πατέρων μὲ τοὺς αἱρετικούς, ὁ ὀρθόδοξος ποιμένας ἔχει τὸν πρῶτο λόγο, λέγει ὁ ἱ. Χρυσόστομος, ἀφοῦ αὐτὸς θὰ κρίνει τὴν ἀποδοχὴ ἢ ὄχι τῶν αἱρετικῶν στὴν Ἐκκλησία. Ὅταν συζητεῖς μὲ αἱρετικό, νὰ τοῦ κάνεις καίριες ἐρωτήσεις, νὰ τὸν ἐλέγχεις, μὴν τὸν ἀφήνεις νὰ σοῦ ξεφεύγει καὶ νὰ στρέφει τὴν συζήτηση ὅπου θέλει αὐτός, νὰ ἀποδεικνύεις τὸ λάθος τῶν λογισμῶν του:

«Κάτεχε τὸν αἱρετικόν· μὴ ἀφῇς ἀναχωρῆσαι» (στὸ ἴδιο). «Κἂν λέγῃ σοι ὁ αἱρετικός,… κατάσπασον αὐτοῦ τὸ φρόνημα εἰς τὴν γῆν, καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτόν, …καὶ τότε ἐκεῖνα ἐρώτα. Κάτασχε αὐτὸν καὶ περίστηθι, καὶ μὴ ἀφῇς ἀποπηδῆσαι, μηδὲ ἀναχωρῆσαι εἰς τὸν λαβύρινθον τῶν λογισμῶν· ἀλλὰ κάτασχε, καὶ ἀπόπνιξον, μὴ τῇ χειρὶ, ἀλλὰ τῷ ῥήματι· μὴ δῷς αὐτῷ διαστολὰς καὶ διαφυγάς, ἃς βούλεται. Ἐκεῖθεν θόρυβον ἐμποιοῦσι τοῖς διαλεγομένοις, ἐπειδὴ ἡμεῖς αὐτοῖς ἀκολουθοῦμεν καὶ οὐκ ἄγομεν ὑπὸ τοὺς νόμους τῶν θείων Γραφῶν. Περίθες τοίνυν αὐτῷ τειχίον πάντοθεν, τὰς ἀπὸ τῶν Γραφῶν μαρτυρίας, καὶ οὐδὲ χᾶναι δυνήσεται» (Χρυσοστόμου Ἰω., Ἀπόδειξις τοῦ χρησίμως τὰς περὶ Χριστοῦ καὶ ἐθνῶν καὶ τῆς ἐκπτώσεως Ἰουδαίων προφητείας ἀσαφεῖς εἶναι).

Εἶναι φανερό, λοιπόν, πὼς ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀρνεῖται τοὺς συγχρόνους «Διαλόγους», ἀλλὰ δὲν ἀρνεῖται τὸ Διάλογο. Τὸν διεξάγει ὅμως μὲ βάση τὶς ὁδηγίες τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀποστόλων (καὶ τὴν ἐν λόγω ἐπιταγὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου “αἱρετικὸν ἄνθρωπον… παραιτοῦ”)· Στηρίζεται δὲ γιὰ τὴ διεξαγωγὴ τῶν Διαλόγων στοὺς Ἱ. Κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων.

Εἶναι πασιφανὲς ‒μετὰ ἀπὸ «Διαλόγους» δεκαετιῶν‒ ὅτι ὁ σκοπὸς εἶναι ἡ ἕνωση μὲ τοὺς αἱρετικούς, χωρὶς αὐτοὶ νὰ ἀποβάλουν τὶς αἱρέσεις τους. Κι αὐτὴ εἶναι ἡ σκοπιμότητα τῆς διεξαγωγῆς τῶν «Διαλόγων». Ἡ ἴδια σκοπιμότητα ποὺ ὑπῆρχε καὶ σὲ ἄλλες περιόδους.

Ἔτσι «ἡ ἀντίθεση (τῶν Ὀρθοδόξων) στὴν Ἕνωση ὀφείλεται στὴν ἐπιμονὴ τῶν λατίνων στὶς καινοτομίες καὶ στὶς αἱρέσεις τους. Διαβάζουμε σὲ κείμενο Συνόδου τοῦ 13ου αἰ.: “Πῶς γοῦν θεμιτὸν καὶ θεάρεστον ἑνωθῆναι τοῖς τοιούτοις ἡμᾶς, ὧν δικαίως καὶ κανονικῶς ἐξεκόπημεν, ἀμεταβλήτως ἔχουσι τῶν αἱρέσεων;… Εἰ γὰρ λέγοιεν ἐθέλειν ἑνωθῆναι, καὶ μεταβληθήτωσαν καὶ ἑνούσθωσαν· εἰ δὲ μετὰ τῆς κακίας αὐτῶν τοῦτο βούλονται, οὐ δυνήσονται…”» (Laurent–Darrouzès, Dossier grec, s. 395,397, εἰς Ἀραμπατζῆ Χρ., Ἡ Σύνοδος τῆς Λυών, σελ. 175).

Σταθερὴ ἀπαίτηση τῶν Συνόδων, ὅταν συζητοῦσαν μὲ τοὺς αἱρετικοὺς ἦταν: νὰ ἀποκηρύξουν τὴν αἵρεση, νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ δώσουν ὀρθόδοξη ὁμολογία Πίστεως. Εἶναι πολλὲς δεκάδες οἱ Σύνοδοι ποὺ πανομοιότυπα ζητοῦν αὐτὰ ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ὥστε δὲν χρειάζεται ἕνας κουραστικὸς κατάλογος Συνόδων, ἕνα μόνο παράδειγμα τῶν τελευταίων αἰώνων.

Τὴν Σύνοδο τοῦ 1895 ἐν Κων/πόλει συνεκάλεσε ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Ἄνθιμος. Σ’ αὐτὴ ἀποφάσισαν γιὰ τὴν ἀπάντηση ποὺ θὰ ἔδιναν στὴν ἐπιστολὴ ποὺ ἔλαβαν ἀπὸ τὸν Πάπα. Μὲ τὴν ἀπαντητικὴ πρὸς Πάπα Λέοντα ΙΓ΄ ἐπιστολή της ἡ Σύνοδος, καταδικάζει μὲν τὸν Παπισμό, δείχνει ὅμως καὶ τὸν μόνο ἀληθῆ δρόμο γιὰ τὴν Ἕνωση: Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία «διακαῶς ἐπιποθεῖ τὴν ἕνωσιν» ὑπὸ τὴν προϋπόθεσιν «ὁ τῆς Ρώμης ἐπίσκοπος (νά) ἀποτινάξῃ ἅπαξ διὰ παντὸς τὸν ὁρμαθὸν τῶν…εὐαγγελικῶν νεωτερισμῶν, τῶν καὶ προκαλεσάντων τὴν λυπηρὰν διαίρεσιν τῶν Ἐκκλησιῶν Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως, καὶ ἐπανέλθῃ εἰς τὸ ἔδαφος τῶν ἁγίων ἑπτὰ Οἰκουμενικῶν Συνόδων» (Μπιλάλη Σπ., ὅπ. παρ., σελ. 630).

Ὁ ἀείμνηστος καθηγητὴς Στυλιανὸς Παπαδόπουλος διαζωγραφίζει τὴν τραγικὴ κατάληξη τῶν «Διαλόγων στὶς μέρες του. Γράφει:

«Ἐνῶ, λοιπόν, ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ 20ου αἰώνα δημιουργήθηκε ἡ Οἰκουμενικὴ Κίνηση πρὸς ἐπιδίωξη τῆς ἑνότητας “ἐν τῇ ἀληθείᾳ”, στὸ τέλος ἀκριβῶς τοῦ ἴδιου αἰώνα... ἐπικυρώνεται ἡ ἀδιαφορία μας γιὰ τὴν ἀλήθεια, ἐφόσον, καθὼς νομίζουμε, μποροῦμε νὰ ἔχουμε ἑνότητα μὲ οὐσιαστικὴ διαφοροποίηση στὴν Παράδοση, ...μὲ διαφορετικὲς “ἀλήθειες”. Ὅμως ἡ πραγματικὴ ἑνότητα ἐξασφαλίζεται μόνο στὴν ἀλήθεια, ἡ ὁποία εἶναι μία: Ὁ Θεός, ποὺ φανερώνει (σὲ ὅσους ἐπιζητοῦν) τὴν ἀλήθεια, αὐτὸς παρέχει καὶ τὴν ἀληθινὴ ἑνότητα. Κάθε ἄλλη ἑνότητα μένει ἀνέριστη, ἐπιφανειακή, μὴ πραγματική» (Παπαδόπουλου Στυλ., Ὀρθ. Πορεία, ὅπ. παρ., σ. 120-121).

Αὐτὴ ἡ κατάληξη ‒σήμερα εἶναι πιὸ ὀδυνηρή‒ νομοτελειακὰ θὰ ἐρχόταν ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἀγνοήθηκε καὶ ποδοπατήθηκε, καὶ πετάχθηκε στὰ σκουπίδια ἡ ἁγιοπατερικὴ Παράδοση.

✝︎ Παναγιώτης Σημάτης

https://eugenikos.blogspot.com

Τά μετέωρα βήματα πρός τήν Ψευδοένωση τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης συνυπέγραψε άρθρο για το κλίμα με γυναίκα Αρχιεπίσκοπο

-Προσοχή σε μια…περίεργη αναφορά!

ΑΓΩΝΑΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ: Ο αιρετικός Βαρθολομαίος ανάμεσα στην άλλη αιρετική κομπανία! --Και μια δήλωση άρνησης του Τριαδικού Θεού που προστίθεται στην άρνηση του Δόγματος περί Μίας Εκκλησίας!!! (agonasax.blogspot.com)

Του Μανώλη Κείου ΕΔΩ

Μετά τους Ουνίτες ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος συναντήθηκε χθες και με γυναίκα Επίσκοπο!!!

Κατά τα άλλα το πρόβλημα της Ορθοδοξίας είναι η διαίρεση στο ουκρανικό….

Η συνάντηση έλαβε χώρα στην Ουψάλα, με την Αρχιεπίσκοπο της Εκκλησίας της Σουηδίας Antje Jackelén και τα μέλη της Επισκοπικής Συνέλευσης Σουηδίας.

Η Αρχιεπίσκοπος Ουψάλας και πάσης Σουηδίας παρέθεσε δεξίωση προς τιμήν του ενώ ο κ. Βαρθολομαίος και η γυναίκα Αρχιεπίσκοπος υπέγραψαν κείμενο για την κλιματική αλλαγή, το οποίο δημοσιεύθηκε στην ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδα Dagens Nyheter στις 24 Σεπτεμβρίου 2019.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Πορφυρίτης: Τά μετέωρα βήματα πρός τήν Ψευδοένωση τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!

Γράφει ὁ Πορφυρίτης

Ἡ ψευδοένωση τῶν Οἰκουμενιστῶν εἶναι προσυμφωνημένη καί προσχεδιασμένη σέ ἐπίπεδο ἐκκλησιαστικῶν ἀρχῶν. Πρέπει ὅμως, μέ κάποιον τρόπο νά περάσει «ἀνώδυνα» καί στόν λαό, χωρίς αὐτός νά καταλάβει τό μέγεθος τῆς φοβερῆς προδοσίας πού συντελεῖται! Πρός αὐτήν τήν κατεύθυνση γίνονται κάποια πρακτικά βήματα, ἀργά καί σταθερά, οὕτως ὥστε νά ἐπιτευχθεῖ ὁ στόχος τῶν γνωστῶν σκοτεινῶν δυνάμεων. Κάποια ἀπό αὐτά εἶναι καί τά ἑξῆς:

1. Ἡ περιθωριοποίηση τῶν λίγων χριστιανῶν πού ἀντιδροῦν μέ τήν ἐτικεττοποίησή τους σέ «ἀκραίους», «φανατικούς» καί τά διάφορα ὅμοια «κοσμητικά» ἐπίθετα, ἀπό πολιτικούς καί ἐκκλησιαστικούς κύκλους καθώς καί τά Μέσα Μαζικῆς Διαστρέβλωσης. Ὁ «νερόβραστος» χριστιανός γιά νά μήν ὑστερεῖ στήν ψευδοπρόοδο τοῦ κόσμου, δειλιάζοντας ἀπό τό βάρος τῆς ἐτικέττας, ἀποφεύγει τόν στιγματισμό, σιωπῶντας. Ἕνα ἄλλο ἰσχυρό φόβητρο γιά τούς ἔχοντας φόβο Θεοῦ, εἶναι ἡ ταμπέλα - φοβερό ἁμάρτημα τοῦ «ἱεροκατήγορου», ἱκανή νά βουλώσει στόματα, «φερμουάρ» ὅπως λένε οἱ διάφοροι ψευδοκήρυκες, δασκαλεμένοι ἀπό τούς διαφημιστές τῆς παναιρέσεως. Πῶς ὅμως, θά προσέξουν οἱ χριστιανοί, σύμφωνα μέ τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου, νά γλυτώσουν ἀπό τούς ψευδοποιμένες; Μά, κρίνοντας καί διακρίνοντας. Τό «μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε[1] περὶ βίου ἐστίν, οὗ περὶ πίστεως»[2], λέγει ὁ Χρυσορρήμων, ἡ δέ σιωπή ὅταν ἡ πίστη κινδυνεύει, εἶναι κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ, τό τρίτο εἶδος ἀθεΐας!

2. Ἕνα ἄλλο βῆμα γιά τήν ὁμαλή μετάβαση στό ἀντίχριστο ἐγχείρημα, εἶναι ἡ ἐμφάνιση τοῦ κλήρου. Ὁ κλῆρος θά πρέπει νά ὁμοιάζει μέ τούς παπικούς καί τούς προτεστάντες πάστορες. Ἔτσι οἱ κληρικοί ἄρχισαν νά καλλωπίζονται, νά ψαλιδίζουν ἤ καί νά ξυρίζουν τήν παραδοσιακή γενειάδα καί νά ἐμφανίζονται (κυρίως στό ἐξωτερικό) μέ κουστούμια καί παπικά κολλάρα· καί ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος, «παπᾶς ἀράσωτος ἄρα ἄσωτος»! Σέ αὐτή τήν κατεύθυνση, βοηθᾶ πολύ ὁ θεσμός τῶν ἄμισθων ἱερέων· ἐμφανίζονται μέ τά ροῦχα τῆς δουλειᾶς καί ξυρισμένοι, ἄν τό ἐπάγγελμα τό ἀπαιτεῖ. Τό πᾶν εἶναι νά συνηθίζει τό «μάτι» τοῦ λαοῦ.

3. Ἕνα ἀπαραίτητο βῆμα εἶναι ἡ γυναῖκα στήν λατρεία, διότι μή ξεχνᾶμε ὅτι πρέπει νά ἀποδεχτοῦμε καί τίς προτεστάντισσες «ἱέρειες», μιᾶς καί πρέπει νά διορθωθεῖ τό «ρατσιστικό λάθος» πού ὁ Χριστός ἔκανε (συγχώρησέ μας Κύριε) νά ἐπιλέξει μόνο ἄντρες γιά τήν Ἱερωσύνη. Γι’ αὐτό ἀναμοχλεύεται ἐπιμόνως ἡ ἀναβίωση τοῦ θεσμοῦ τῶν διακονισσῶν καί ἡ χειροτονία τους. Προωθοῦνται γυναῖκες στό ψαλτήριο καί γενικότερα στήν Θεία Λατρεία. Ὁ χαρισματικός Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης, ἀπαντῶντας σέ σχετική ἐρώτηση, ἔγραψε: «...κατά τό Κανονικό Δίκαιο τῆς Ἐκκλησίας μας ἡ γυναῖκα δέν ἐπιτρέπεται νὰ ὰσκῇ καθήκοντα ἱεροψάλτου εἰς τοὺς ναούς, πλήν μόνον ὅταν πρόκηται περί Ναῶν γυναικείων μοναστηρίων, ὅπου τοῦτο ἐπιτρέπεται κατ᾽ ἄκραν συγκατάβασιν, ὡς καί εἰς ἐξωκκλήσια, ὅπου τό ἐκκλησίασμα ἀποτελεῖται κυρίως ἀπό γυναῖκας. Ἀλλά οἱ γυναῖκες, οἱ ὁποῖες εἰς τίς περιπτώσεις αὐτές ἀναλαμβάνουν καθήκοντα ἱεροψάλτου, πρέπει νά εἶνε ὑποδείγματα χριστιανικῶν γυναικῶν.»[3].

Ἔκπληκτοι εἴδαμε στόν Ἱερό Ναό Ἁγίων Ἀσωμάτων Ψυρρῆ, γυναῖκες νά ντύνουν τόν ἱερέα μέ τά ἄμφιά του ἐνῶ αὐτός ἀσπάζεται τά χέρια τους[4]!!! Ἡ Ἱεραρχία ἀποῦσα! Ἐσχάτως, σέ Κατανυκτικούς Ἑσπερινούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φθιώτιδος, «θά ὑπάρχει ἡ ἰδιαίτερη πρωτοτυπία νά μᾶς ὁμιλήσουν Ὁσιώτατες Μοναχές, γυναῖκες ἀφιερωμένες στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ»[5]. ΕΔΩ Νά θυμίσουμε ὅτι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι αὐστηρός: «Ὡς ἐν πάσαις ταῖς ἐκκλησίαις τῶν ἁγίων, αἱ γυναῖκες ὑμῶν ἐν ταῖς ἐκκλησίαις σιγάτωσαν· οὐ γὰρ ἐπιτέτραπται αὐταῖς λαλεῖν. ἀλλ᾿ ὑποτάσσεσθαι, καθὼς καὶ ὁ νόμος λέγει. εἰ δέ τι μαθεῖν θέλουσιν, ἐν οἴκῳ τοὺς ἰδίους ἄνδρας ἐπερωτάτωσαν· αἰσχρὸν γάρ ἐστι γυναιξὶν ἐν ἐκκλησίᾳ λαλεῖν.»[6]. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης, σέ μιά ὑποσημείωση τῆς ἑρμηνείας του[7] γράφει: «Ὁ δέ Θεοδώρητος λέγει, ὅτι ἐπειδή καί στίς γυναῖκες δινόταν τότε ἡ χάρις τοῦ Πνεύματος, καί ἄλλες μέν προφήτευαν, ἐνῷ ἄλλες μιλοῦσαν διάφορες γλῶσσες· ... γι’ αὐτό καί αὐτές οἱ γυναῖκες ἤθελαν νά μιλοῦν ἐλεύθερα στήν ἐκκλησία καί νά χρησιμοποιοῦν τίς γλῶσσες καί τίς προφητεῖες, πού τούς δόθηκαν. Γι’ αὐτόν τόν λόγο χρειάστηκε ὁ Ἀπόστολος νά ὁρίσει κανόνες καί γι’ αὐτές». Μέ ἄλλα λόγια, σάν νά μᾶς λέει ὁ Ἅγιος ὅτι, οὔτε χαρισματικές γυναῖκες θά ὁμιλοῦν στήν ἐκκλησία.

Ἡ δέ Ἄννα Διαμαντοπούλου, πρόεδρος τοῦ δικτύου γιά τήν μεταρρύθμιση Ἑλλάδα – Εὐρώπη, δήλωσε: «πραγματικά δέν ἔχει καμμία λογική γιατί δέν μπορεῖ ἡ γυναῖκα νά εἶναι ἱερέας», βρῆκε μάλιστα καί ἕναν «κορυφαῖο μητροπολίτη καί νέο» ὁ ὁποῖος συμφωνεῖ, δέν ἀναφέρει ὅμως τό ὄνομα «γιατί θά τόν κατασπαράξουν. Ἀλλά θέλει χρόνο…»[8].

4. Ἔπαυσαν οἱ Ἱερεῖς (λόγῳ ἀπαγόρευσης;) νά μιλοῦν γιά αἱρετικούς καί αἱρέσεις, πλήν ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων. Τελευταῖα φορά πού ἀκούσαμε γιά αἱρετικό, εἶναι ὅταν μᾶς «φώτισε» ὁ Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρος, διασαφηνίζοντάς μας τήν ἔννοια τοῦ αἱρετικοῦ, πού δέν κατάλαβαν 2.000 χρόνια τώρα, οὔτε οἱ μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας! «Αἱρετικὸς εἶναι ὁ καυγατζῆς. Αὐτὸς ποὺ φέρνει τὸν διχασμό. Αὐτὸς ποὺ προκαλεῖ τὰ μίση [...] οἱ ἀδελφοί μας οἱ Χριστιανοὶ ποὺ δὲν εἶναι Ὀρθόδοξοι δὲν εἶναι αἱρετικοί»[9]! Μένουμε ἄναυδοι! Ἡ λέξη «αἱρετικός» ἔχει μετατραπεῖ στό εὐηχότερο «ἑτερόδοξος», ἐνῷ ἀρχίζουν νά συμμορφώνονται καί τά Λειτουργικά Κείμενα τῆς Ἐκκλησίας μέ τίς ἀπαιτήσεις τῆς ἐποχῆς. Ἀλλάζουν μή ἀρεστές λέξεις, «Νίκας τοῖς εὐσεβέσι» ἀντί «Νίκας τοῖς βασιλεύσι» καί «κατ’ ἐναντίων» ἀντί «κατά βαρβάρων», ἐπειδή ἐνοχλοῦνται οἱ «δημοκράτες». Ἔχουμε τή λειτουργική ἀναγέννηση, σέ τοπικά ἐπίπεδα, παρά τήν ἀπόφαση τῆς ΔΙΣ[10] ἡ ὁποία βέβαια ἀφήνει τά γνωστά στούς Ἕλληνες «παραθυράκια»! Εἴμαστε σίγουροι ὅτι κάποιοι (γνωστοί γιά τή μεταπατερικότητά τους) Μητροπολῖτες, ἔχουν ἤδη μεταφράσει τά Λειτουργικά κείμενα καί στά λεγόμενα greeklish, διότι οἱ ὁμοϊδεάτες τους πολιτικοί σκοπεύουν νά καταργήσουν πλήρως καί τήν πλούσια γλῶσσα μας! Τα παιδιά σήμερα μαθαίνουν ἀγγλικά, τουρκικά, ἱσπανικά, κινεζικά, σουαχίλι, ἑλληνικά ὅμως, δέν μαθαίνουν! Ἐπίσης, ἔχουν καταργηθεῖ τά «ἀναθέματα» τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, διότι, πῶς νά τό κάνουμε, δέν ἀκούγονται καλά στό «πολιτισμένο» αὐτί τοῦ κόσμου!

5. Ἀναγκαῖο βῆμα εἶναι καί ἡ συνεχής τριβή μέ αἱρετικούς. Ἔτσι προβάλλονται συνεχῶς φωτογραφίες καί βίντεο μέ ἀπαγορευμένες συμπροσευχές «Ὀρθοδόξων» μέ αἱρετικούς, ἀσπασμούς μέ τόν Πάπα, διάλογοι, συνέδρια, ὁμιλίες, ἡμερίδες, ταξίδια, συμπόσια, διάλογοι καί συμπροσευχές μέ «ἱέρειες», μουφτῆδες, σαμάνους καί ραββίνους, ἀγκαλιές καί πανηγύρια, συμμετοχή στά Παγκόσμια Συμβούλια τῶν Αἱρετικῶν, ἀκόμη καί σέ παγκόσμιους πολιτικο-οικονομικούς Ὀργανισμούς καί φόρουμ. Ἡ ἐπανάληψη ἐπιβάλλεται γιά μεγαλύτερη ἐμπέδωση.

Τό πιό βασικό ὅμως στάδιο γιά τήν ἐπίτευξη τῶν πονηρῶν στόχων, ἦταν τό γενικότερο ὑπόβαθρο, ἡ ἀποχαύνωση, ἡ νάρκωση τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ἕνας ἀόρατος, καί γι’ αὐτό δυσδιάκριτος, πόλεμος πού συντελέστηκε τίς τελευταῖες δεκαετίες συνεργεῖα πολιτικῶν καί ἐκκλησιαστικῶν ἐξουσιῶν, ὥστε ὁ λαός μας νά «ὡριμάσει» καί νά εἶναι ἕτοιμος γιά τήν πνευματική του ἅλωση. Τά μέγιστα συνέβαλε ὁ προσανατολισμός τοῦ λαοῦ πρός τήν εὐδαιμονία (χωρίς νά εἶναι ἄμοιρος εὐθυνῶν) καί ἡ μεγάλη προπαγάνδα μέσῳ τῆς ἰδιωτικῆς τηλεοράσεως πού κατέστρεψε ψυχές. Ὁ Θεός μας ὅμως ἐπιτρέπει φοβερά σημεῖα γιά νά ἐγερθοῦμε ἀπό τόν τρομακτικό λήθαργο πού βρισκόμαστε, ἐπιζητῶντας τήν μετάνοιά μας. Εἶναι ἀπαραίτητο νά ἐνδυθοῦμε τά ὅπλα τῆς πίστεως, νά καλλιεργήσουμε στό γεώργιό μας τήν μετάνοια καί ὁ καλός Θεός μας νά ἐξαφανίσει κάθε ἀντιορθόδοξο καί ἀνθελληνικό στοιχεῖο γιά νά λάμψει καί πάλι ἡ γλυκιά μας Πατρίδα!

Πορφυρίτης

[1] Ματθ. 7, 1

[2] Ἰωάννου Χρυσοστόμου, PG 63, 232

[3] «Ἐρώτηση στόν Μητροπολίτη Φλωρίνης Αὐγουστῖνο· ‘‘ΕΑΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΑΣΚΗ ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΨΑΛΤΗ ΕΙΣ ΙΕΡΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΑΟΥΣ’’ & Η ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ», https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=74276

[4] «Τό εἴδαμε καί αὐτό! Ἱερέας φιλᾶ τό χέρι γυναίκας πού τόν ντύνει σέ Ἐκκλησία στό Θησεῖο (VIDEO)», https://www.ekklisiaonline.gr/nea/to-idame-ke-afto-iereas-fila-to-cheri-gynekas-pou-ton-ntyni-se-ekklisia-sto-thisio-video/

[5] «Ὁ Α’ Κατανυκτικός Ἑσπερινός στήν Ἱ.Μ. Φθιώτιδος μέ ὁδηγό τόν Ὅσιο Βησσαρίωνα», http://www.imfth.gr/news_events/o-katanyktikos-esperinos-stin-im-fthiotidos-me-odigo-ton-osio-vissariona, «Πρόγραμμα Κατανυκτικῶν Ἑσπερινῶν Μ. Τεσσαρακοστῆς», http://www.imfth.gr/news_events/programma-katanyktikon-esperinon-m-tessarakostis

[6] Α΄ Κορ. 14, 34-35

[7] ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, «ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΔΕΚΑΤΕΣΣΑΡΩΝ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ», ΑΠΟΔΟΣΙΣ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΟ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ, ΕΚΔΟΣΙΣ ΣΥΝΟΔΙΑ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ, ΙΕΡΑ ΚΑΛΥΒΗ «ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ Α΄», ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

[8] «Νέα ἐπίθεση κατά τῆς Ἐκκλησίας – Ἄ. Διαμαντοπούλου: «Δέν ἔχει λογική μία γυναῖκα νά μήν μπορεῖ νά εἶναι ἱερέας»! (Σχόλιο)», https://tasthyras.wordpress.com/2023/03/05/%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%b5%cf%80%ce%af%ce%b8%ce%b5%cf%83%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%ce%ba%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%83%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%b1-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%bc/#more-67704

[9] «Ἐπιστολή πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρο», https://www.romfea.gr/katigories/10-apopseis/33020-epistoli-pros-ton-arxiepiskopo-amerikis-elpidoforo

[10] «Δελτία Τύπου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου», https://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/holysynod.asp?id=1187&what_sub=d_typou

https://agonasax.blogspot.com

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ! (ΜΙΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ DAVID SORENSEN)

Μια επισκόπηση των σκληρών εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, που διαπράχθηκαν από τις παγκοσμιοποιητικές οικονομικές ελίτ, οι οποίες διευθύνουν το 'WEF', τον 'Π.Ο.Υ.', τον Ο.Η.Ε., το 'Δ.Ν.Τ.', την 'B.I.S.' και άλλους οργανισμούς.

Από οργανωμένες πανδημίες και πολέμους, μέχρι τον κλιματικό πόλεμο και τον μαζικό έλεγχο του μυαλού.

ΠΑΝΔΗΜΙΕΣ

Απόδειξη πώς οι πανδημίες δεν είναι φυσικό φαινόμενο, αλλά σχολαστικά ενορχηστρωμένες επιχειρήσεις, που εξαπολύονται στην ανθρωπότητα με σκοπό τη μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού και την αύξηση του ελέγχου των επιζώντων

(https://stopworldcontrol.com/pandemics/)

ΕΜΒΟΛΙΑ

Τα επιστημονικά δεδομένα αποκαλύπτουν πώς τα εμβόλια μειώνουν σημαντικά τον παγκόσμιο πληθυσμό. Ξεκινούν επίσης τη διαδικασία του μετανθρωπισμού, με την έγχυση ουσιών που τροποποιούν το ανθρώπινο DNA και διαδίδουν τη νανοτεχνολογία σε όλο το ανθρώπινο σώμα.

(https://stopworldcontrol.com/vaccines/)

ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΝΟΘΕΙΑ

Απόδειξη του πόσο σημαντικές εκλογές παγκοσμίως κλέβονται στρατηγικά, προκειμένου να τοποθετηθούν πολιτικοί που υπηρετούν την ατζέντα της παγκόσμιας κυριαρχίας, από τις παγκοσμιοποιητικές οικονομικές ελίτ.

(https://stopworldcontrol.com/elections/)

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ

Κυβερνητικά έγγραφα και μαρτυρίες εμπειρογνωμόνων αποκαλύπτουν πώς η κλιματική αλλαγή είναι μια φάρσα, για να εγκατασταθεί τυραννία στην ανθρωπότητα. Στην πραγματικότητα ο καιρός χειραγωγείται σε μεγάλο βαθμό από τις κυβερνήσεις.

(https://www.stopworldcontrol.com/climate)

ΜΕΤΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ

Οι μαρτυρίες εμπειρογνωμόνων αποκαλύπτουν το σχέδιο να υποβάλουμε τον κόσμο στην κυριαρχία ενός νέου είδους γενετικά επεξεργασμένης και τεχνολογικά ενισχυμένης υπερ-ελίτ, η οποία θα είναι πιο διαφορετική από εμάς, που (υποτίθεται) προερχόμαστε από τους χιμπατζήδες.

(https://stopworldcontrol.com/cry-freedom/)

ΨΗΦΙΑΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ

Ένα ψηφιακό νόμισμα κεντρικής τράπεζας (CBDC) δίνει στους τυράννους πλήρη έλεγχο των οικονομικών σας, καθώς μπορούν να παρακολουθούν κάθε συναλλαγή, να περιορίζουν τι μπορείτε να ξοδέψετε και ακόμη και να διαγράψουν τα χρήματά σας. Αυτό που συμβαίνει ήδη με PayPal, θα γίνει κοινός τόπος.

(https://stopworldcontrol.com/cbdc)

H KΑΜΠΑΛ

Βραβευμένη σειρά ντοκυμανταίρ αποκαλύπτει την «Καμπάλ»: ένα διεθνές δίκτυο αστρονομικά πλούσιων υπερ-εγκληματιών, οι οποίοι χρησιμοποιούν τους απεριόριστους οικονομικούς πόρους τους για να ελέγξουν τον κόσμο και να προκαλέσουν ανθρώπινο πόνο. Η πτώση τους όμως είναι κοντά.

(https://stopworldcontrol.com/cabal/)

ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Σοκαριστικές αποκαλύψεις από μυημένους των μεγαλύτερων ειδησεογραφικών μέσων παγκοσμίως, οι οποίοι ομολογούν πώς οι ειδήσεις χρησιμοποιούνται για να χειραγωγήσουν την ανθρωπότητα και κατευθύνουν το κοινό προς την ατζέντα των υπερκείμενων εγκληματιών που κατέχουν τα μεγάλα ειδησεογραφικά δίκτυα.

(https://stopworldcontrol.com/newsmedia)

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Η ακόλουθη έκθεση σχετικά με την Ουκρανία περιέχει κρίσιμες πληροφορίες που όλοι μας πρέπει να γνωρίζουμε, ωστόσο αυτά τα σημαντικά γεγονότα αποκρύπτονται από εμάς από τα μέσα ενημέρωσης. Υπήρξαν προσπάθειες να καταργηθεί αυτός ο ιστότοπος, εξαιτίας αυτής της έκθεσης!

(https://stopworldcontrol.com/ukraine)

ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ

Μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων και επιζώντων για το πώς κακοποιούνται παιδιά παγκοσμίως από υψηλόβαθμους αξιωματούχους. Τα παιδιά χρησιμοποιούνται ως εμπόρευμα για να «πληρώσουν τον δρόμο σας» σε υψηλές θέσεις στις κυβερνήσεις, τις αρχές επιβολής του νόμου, τη χρηματοδότηση, τα μέσα ενημέρωσης και τις επιχειρήσεις.

(https://stopworldcontrol.com/abuse/)

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΥΝΤΟΜΑ

Αν γνωρίζετε εξαιρετικά έγγραφα, ντοκυμανταίρ, εκθέσεις κ.λπ. σχετικά με ένα από αυτά τα θέματα, τότε ενημερώστε μας (http://malto:david@stopworldcontrol.com/)

Ο ΤΡΟΜΟΣ ΤΟΥ '5G'

Τα δίκτυα επικοινωνιών υψηλής συχνότητας είναι οπλικά συστήματα, που δημιουργούν ιούς μέσα στο ανθρώπινο σώμα και μεταδίδουν σήματα που μπορούν να εισάγουν σκέψεις και συναισθήματα στον πληθυσμό.

Είναι η απόλυτη μέθοδος για την πλήρη τρομοκράτηση της ανθρωπότητας, χωρίς οι περισσότεροι άνθρωποι να το γνωρίζουν.