.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αγίου Πολυκάρπου Σμύρνης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αγίου Πολυκάρπου Σμύρνης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Η Διαβολική μετάνοια — Ευχή και ευλογία Ιερομάρτυρος

Είναι παλιά δουλειά του διαβόλου να εμποδίζει τους ανθρώπους από την μετάνοια. Να παρουσιάζει δύσκολη και ακατόρθωτη την υπακοή στη σωτήρια πρόσκληση «μετανοείτε», που απευθύνει ο Χριστός και η Εκκλησία.


Μα δεν αρκείται ο πονηρός μόνο στα πλήθη των αμετανοήτων, τους οποίους καταδυναστεύει ανενόχλητος. Στηλώνει βλοσυρό το βλέμμα του και σ’ εκείνους τους λίγους, που τον περιφρόνησαν κι εντάχθηκαν εκούσια στο «μικρόν ποίμνιον» του Χριστού. Επιδιώκει να τους κάνει κι αυτούς να… μετανοήσουν, διότι μετανόησαν. Να υποτροπιάσει μέσα τους η απιστία και η αμετανοησία, ώστε να μπορεί να στρογγυλοκαθήσει και πάλι αυτός βασιλιάς, για να καταστήσει τα «έσχατα» των ανθρώπων εκείνων «χείρονα των πρώτων» (Ματθ. 12: 43-45). Είναι μάλιστα τόση η επιμονή και το θράσος του Σατανά, ώστε επιτίθεται ακόμη και σ΄ αυτούς τους κήρυκες της μετανοίας, που τον έχουν πληγώσει καίρια και τον έχουν απογυμνώσει από πολλούς οπαδούς. Παράδειγμα χαρακτηριστικό η μανιώδης επίθεσή του εναντίον του γηραιού επισκόπου Σμύρνης, του αγίου Πολυκάρπου, τον οποίο τιμά το μήνα αυτό η Εκκλησία μας. 

–Έχω θηρία. Σ΄ αυτά θα σε ρίξω, αν δεν μετανοήσεις! Απειλεί εξοργισμένος ο ανθύπατος και προσπαθεί να αναγκάσει το δούλο του Θεού να μετανοήσει για την πίστη του και να προσκυνήσει τα είδωλα. –Κάλεσέ τα! Δεν μπορούμε να μετανοούμε και ν΄ αφήνουμε τα καλύτερα, για να πέσουμε στα χειρότερα, αποκρίνεται ο άγιος. 

–Μετανόησε, γέροντα! Αρνήσου τον Χριστόν, επιμένει ο άρχοντας. 

–Ογδόντα έξ χρόνια τον υπηρετώ και σε τίποτε δεν με έβλαψε. Πως μπορώ, λοιπόν, να υβρίσω τον Βασιλέα και Σωτήρα μου; 

Αυτή είναι η συλλογιστική του Πολυκάρπου, που κατακαίει το διάβολο. Συντρίβει ολοκληρωτικά κάθε σατανική προσπάθεια το επιχείρημα του Ιερομάρτυρα. Θέλγητρα και φόβητρα εξουδετερώνονται από την εμπειρία του. Και γίνεται η ηρωϊκή στάση του ευχή και ευλογία για τους χριστιανούς της κάθε εποχής, αλλά και πρότυπο τεχνικής για τον πνευματικό τους αγώνα. Δεν είναι θεωρητική γνώση η χριστιανική πίστη. Είναι βίωμα και εμπειρία. Ο άνθρωπος που έζησε την προσφορά του Χριστού, που την ένιωσε και την γεύθηκε με της ψυχής του τις αισθήσεις, δεν αλλάζει με τίποτε αυτή τη γεύση και την εμπειρία. Την απολαμβάνει ως την πιο χειροπιαστή απόδειξη της αλήθειας του Θεού, αλλά και την προβάλλει ως το πιο δυναμικό όπλο του. Μ΄ αυτήν βιώνει και επιβεβαιώνει την ασύγκριτη υπεροχή του Χριστού και φιμώνει το αδιάντροπο στόμα του διαβόλου.

Του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Πανεπιστημίου