.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ἀνδρονίκη Καπλάνογλου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ἀνδρονίκη Καπλάνογλου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ
«ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ,
ΑΛΛΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ;»…
ΚΑΙ »ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ, 
ΑΛΛΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ;»


Γράφει ο Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Συνδικαλιστής και πρώην μέλος του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Εορδαίας (Γυμναστής)

Κάποτε, κάποιος άθεος των Παρισίων είπε: Με την Εκκλησία τελειώσαμε, αλλά τι κάνουμε τώρα με τους Χριστιανούς; Δεν θα ήταν υπερβολή, σήμερα, μετά το φαινόμενο της Κρήτης να επαναλάβουμε για Τρίτη φορά το ίδιο σχήμα λόγου, αλλά με έναν διαφορετικό τόνο και με πολύ πόνο! «Με την Εκκλησία τελειώσαμε, αλλά τι κάνουμε τώρα με τους Χριστιανούς;»
Αλήθεια αδελφοί, «Με την Εκκλησία τελειώσαμε;».… Σίγουρα όχι, αλλά το μεγάλο ποιμαντικό θέμα είναι το «Τι κάνουμε τώρα με τους κατ’ όνομα Χριστιανούς», με τους κατ’ όνομα Χριστιανούς δασκάλους, ακόμη και με τους κατ’ όνομα Χριστιανούς μαθητές που αρνούνται να προσέλθουν για πρωινή Προσευχή!

Διαβάζοντας για τους «αληθινούς Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης», την εποχή του αποστόλου Παύλου βρίσκουμε και πάλι λόγια άγια, λόγια «Χρήσιμα» για αληθινούς Χριστιανούς, λόγια του π. Αυγουστίνου Καντιώτη!
«Μέσα στη Θεσσαλονίκη –λέγει-έρριξε τα δίχτυα του ο απόστολος Παύλος. Η θάλασσα είνε γεμάτη ψάρια, αλλά δεν τα πιάνει όλα ο ψαράς. Μια μικρά ποσότητα πιάνει. Έτσι λοιπόν και απόστολος Παύλος έπιασε μια μικρά μειονότητα. Πόσοι να ήταν; Εκατό-διακόσιοι, δεν ήταν παραπάνω. Μακάρι να ζούσαν σήμερα εκείνοι οι Χριστιανοί, και ας λείπανε αυτά τα 500 εκατομμύρια. Τσούρμο ολόκληρο, με όνομα χριστιανικό, αλλά άχρηστο [… ] Εδώ εμείς είμαστε όλοι χριστιανοί του γλυκού νερού. Αν πιστεύαμε στο Θεό, θα είχαμε εγκαταλείψει κάθε άλλη κοσμική ασχολία. Τι να τα κάνης τ’ άλλα’ το Ευαγγέλιο ποιος εφαρμόζει. Στη Θεσσαλονίκη όμως τότε ήταν πραγματικοί Χριστιανοί. Και απόδειξις, ότι δεν λύγιζαν στους διωγμούς. Εκείνα τα πτωχαδάκια πάλευαν μ’ όλες τις αρχές και τις εξουσίες, που ήταν εχθρικές. Αυτοί οι λίγοι Χριστιανοί εθεωρούντο αμελητέοι, δεν τους υπολόγιζαν’ και όμως αυτοί ήρθαν ρήξι με όλους τους ισχυρούς της Θεσσαλονίκης και υπέστησαν πολλούς διωγμούς.

Αλλά και πάντοτε τα πτωχαδάκια διώκονται, και μένουν κοντά στο Χριστό. Οι άλλοι, που έχουν αξιώματα, ως επί το πλείστον πολεμούν το Χριστό.
Θα γίνει διωγμός. Θα δήτε εσείς που θα ζήσετε, εγώ γέρος άνθρωπος είμαι. Θα γίνει διωγμός, και θα δήτε όλους τους δασκάλους να προσκυνάνε το κόκκινο θηρίο. Τριάντα χιλιάδες είνε όλοι οι δάσκαλοι’ ζήτημα να μείνουν εκατό που να πουν:
Προτιμούμε να γίνουμε λούστροι στην πλατεία της πόλεως, παρά να κηρύττουμε αθεΐα. Όλοι οι άλλοι, με όση ευκολία χειροκροτούσαν τον Παπαδόπουλο, με όση ευκολία χειροκροτούσαν τον Καραμανλή, με την ίδια ευκολία θα χειροκροτούνε και τον αντίχριστο. Θα τα δήτε αυτά. Συμφέρον και μόνο συμφέρον είνε σήμερα οι άνθρωποι, και τίποτε περισσότερο.
Τέτοιοι είνε και οι δάσκαλοι και οι καθηγηταί και οι αξιωματικοί, γιατί όχι και οι παπάδες και οι δεσποτάδες-δεν κάνω καμμία διάκρισι. Δεν ήρθε ακόμη η ώρα του αντιχρίστου’ όταν θα έρθη, θα το δούμε.»[1].

Αγαπητοί αδελφοί, τον καιρό εκείνο ο π. Αυγουστίνος, έχοντας κατά νου τα σημεία των καιρών έλεγε: «Δεν ήρθε ακόμη η ώρα του αντιχρίστου’ όταν θα έρθη, θα το δούμε», αλλά σήμερα έχει μεγάλη παιδαγωγική αξία ο παρακάτω λόγος του άγιου γέροντα, που διακρίνει τον τρόπο δράσης του αληθινού Χριστιανού, πριν τον αντίχριστο και μετά!

Για το πριν έχουν ισχύ τα παρακάτω, που ἔλεγε:
«Υπέφεραν οι Χριστιανοί της Θεσσαλονίκης’ ήταν πραγματικοί ήρωες. Μακάρι να επανέλθουμε σ’ αυτούς τους Χριστιανούς. Να έχουμε λίγους Χριστιανούς, αλλά ζωντανούς. [ΠΡΟΣΟΧΗ!] Γιατί να ασχολούμεθα με όλους; Δεν πα’ ν’ ανάβη αυτός φωτιές (δηλ. η δημοτική αρχή της Φλώρινας) και να αγαπά την πυρολατρία; Δεν πα’ να ‘νε μασόνος και ροταριανός; Δεν θ’ ασχολούμεθα μ’ αυτούς. [ΑΛΛΑ!] Τώρα ασχολούμεθα αναγκαστικώς με όλους…. [Τώρα ασχολούμεθα αναγκαστικώς με όλους!!! ]».

Και για τον μέλλοντα καιρό λέγει: «Εάν υποθέσουμε, ότι ξεκαθαρίζουν τα πράγματα και μένουν εδώ στην πόλι 200 με 300 Χριστιανοί, οι οποίοι θα πουν «Θέλουμε να ζήσουμε χριστιανικά», δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά. Οι άλλοι, ό,τι θέλουν ας κάνουν. Και χαύρα (Ιουδαϊκή) και τζαμί να κτίσουν, δεν θα έχουμε καμμιά ευθύνη. Δε βλέπεις….»

([1] «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», Κοζάνη 2006, Σύνθεσις-επιμέλεια-σημειώσεις-έκδοσις: Ανδρονίκη Π. Καπλάνογλου).

ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ 18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2016

ΚΥΡΙΟ ΓΝΩΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ Ο ΔΙΩΓΜΟΣ (καί συγκολονιστικές προφητεῖες!)





"Ἐν πᾶσι τοῖς διωγμοῖς ὑμῶν" (Β΄ Θεσ. 1, 4)
Ἐκεῖ πᾶμε. Θά ἐπανέλθουμε στούς ἀποστολικούς χρόνους. Αὐτό θά γίνῃ ἤ μέσα ἀπό τήν Ἐκκλησία ἤ ἀπ' ἔξω μέ ἐξωτερικό διωγμό. Ὅπως στή Ρωσία ἦταν ἑκατομμύρια ψευτοχριστιανοί. Μετά ἦρθε τό μεγάλο κόσκινο καί κοσκινίστηκαν οἱ Χριστιανοί. Τώρα ὑπάρχουν λίγοι, ἀλλά πραγματικοί Χριστιανοί. Ζήτημα μέσα στή Μόσχα, πού εἶναι 8 ἑκατομμύρια, νά ὐπάρχουν 100-200 Χριστιανοί. Ἀλλ' αὐτοί ἔχουν μέσα τους δύναμι. Ὅ βίος τους, τό παράδειγμά τους, ἡ αὐτοθυσία τους τό δείχνει.
Ἐδῶ ἐμεῖς εἴμαστε ὅλοι χριστιανοί τοῦ γλυκοῦ νεροῦ. Ἄν πιστεύαμε στό Θεό, θά εἴχαμε ἐγκαταλείψει κάθε ἄλλη κοσμική ἀσχολία. Τί νά τά κάνῃς τ' ἄλλα· τό Εὐαγγέλιο ποιός ἐφαρμόζει .Στή Θεσσαλονίκη ὅμως τότε ἦταν πραγματικοί Χριστιανοί. Καί ἀπόδειξις, ὅτι δέν λυγίζανε στούς διωγμούς. Ἐκεῖνα τά πτωχαδάκια πάλευαν μ' ὅλες τίς ἀρχές καί τίς ἐξουσίες, πού ἦταν ἐχθρικές. Αὐτοί οἰ λίγοι Χριστιανοί ἐθεωροῦντο ἀμελητέοι, δέν τούς ὑπολόγιζαν· καί ὅμως αὐτοί ἦρθαν σέ ρῆξι μέ ὅλους τούς ἰσχυρούς τῆς Θεσσαλονίκης καί ὑπέστησαν πολλούς διωγμούς.
Ἀλλά καί πάντοτε τά πτωχαδάκια διώκονται, καί μένουν κοντά στό Χριστό. Οἱ ἄλλοι, πού ἔχουν ἀξιώματα, ὡς ἐπί τό πλεῖστον πολεμοῦν τόν Χριστό. Θά γίνῃ διωγμός. Θά τά δῆτε ἐσεῖς πού θά ζήσετε, ἐγώ γέρος ἄνθρωπος εἶμαι. Θά γίνῃ διωγμός, καί θά δῆτε ὄλους τούς δασκαλάκους νά προσκυνᾶνε τό κόκκινο θηρίο. Τριάντα χιλιάδες εἶναι ὅλοι οἱ δάσκαλοι· ζήτημα νά μείνουν ἑκατό πού νᾶ ποῦν· Προτιμοῦμε νά γίνουμε λοῦστροι στήν πλατεῖα τῆς πόλεως, παρά νά κηρύττουμε ἀθεΐα. Ὅλοι οἱ ἄλλοι, μέ ὅση εὐκολία χειροκροτοῦσαν τόν Παπαδόπουλο, μέ ὅση εὐκολία χειροκροτοῦσαν τόν Καραμανλῆ, μέ τήν ἴδια εὐκολία θά χειροκροτοῦνε καί τόν ἀντίχριστο. Θά τά δῆτε αὐτά.Συμφέρον καί μόνο συμφέρον εἶναι σήμερα οἱ ἄνθρωποι, καί τίποτε περισσότερο. Τέτοιοι εἶναι καί οἰ δάσκαλοι καί οἱ καθηγηταί καί οἱ ἀξιωματικοί, γιατί ὄχι καί οἱ παπᾶδες καί οἱ δεσποτάδες-δέν κάνω καμμία διάκριση.
Δέν ἦρθε ἀκόμη ἡ ὥρα τοῦ ἀντιχρίστου· ὅταν θά ἔρθη, θά τό δοῦμε. Μιλάει παρακάτω ὁ ἀπόστολος γιά τήν ὥρα τοῦ ἀντιχρίστου. Διαμάντια ἄθραυστα εἶναι οἱ πραγματικοί Χριστιανοί. Στήν Ἀμερική κοπίασαν πάρα πολύ γιά νά κόψουν ἔνα διαμάντι, νά τό χωρίσουν στά δύο. Δέν σπαέι εὔκολα τό διαμάντι. Σπάει τό σφυρί πού τό κτυπᾷ, ἀλλά τό διαμάντι δέν σπάει. Ἔτσι εἶναι καί ὁ ἀληθινός Χριστιανός. "Ἐν πᾶσι τοῖς διωγμοῖς". Ὄχι ν' ἀντέξουμε σέ ἕναν μόνο διωγμό ἤ σέ δύο, ἀλλά σέ ὄλους τούς διωγμούς.
Ὑπέφεραν οἱ Χριστιανοί τῆς Θεσσαλονίκης· ἦταν πραγματικοί ἥρωες. Μακάρι νά ἐπανέλθουμε σ' αὐτούς τούς Χριστιανούς. Νά ἔχουμε λίγους Χριστιανούς, ἀλλά ζωντανούς. Γιατί ν' ἀσχολούμεθα μέ ὅλους; Δέν πά' ν' ἀνάβῃ αὐτός φωτιές καί ν' ἀγαπᾷ τήν πυρολατρία; Δέν πά' νά' νε μασόνος καί ροταριανός; Δέν θ' ἀσχολούμεθα μ' αὐτούς. Τώρα ἀσχολούμεθα ἀναγκαστικῶς μέ ὅλους.
Ἐάν ὑποθέσουμε, ὅτι ξεκαθαρίζουν τά πράγματα καί μένουν ἐδῶ στήν πόλι 200 μέ 300 Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι θά ποῦν· "Θέλουμε νά ζήσουμε χριστιανικά", δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη χαρά. Οἱ ἄλλοι, ὅ,τι θέλουν ἄς κάνουν. Καί χαύρα καί τζαμί νά κτίσουν, δέν θά ἔχουμε καμμιά εὐθύνη. Δέ βλέπεις τίς γιορτές ποῦ τίς περνᾷ ὁ πρωθυπουργός τῆς χώρας ἀλλά καί οἱ ἄλλοι; Στά ρεβεγιόν, ὄχι στήν ἐκκλησία!...
Φωνάζουν ὅλοι οἰ ἀνόητοι, οἱ ἐγωισταί καί τά ἐπιπόλαια πνεύματα καί λένε παραμύθια· "Ἔξω οἱ Εὐρωπαῖοι, ἔξω οἱ Ἀμερικάνοι", καί ἡ Ἀμερική ὅλόκληρη ζῇ μέσα στήν καρδιά μας! Ζοῦμε ὄπως οἱ Ἀμερικάνοι. ὁ ἀμερικανισμός ἐπικράτησε μέσα στήν καρδιά τῶν Ἑλλήνων. Ἐνῷ θά ἦταν προτιμότερο ν' ἀγαπᾶμε τούς Ἀμερικάνους σάν ἀνθρώπους, ἀλλά νά μισοῦμε τόν ἀμερικανισμό. ὁ ἀμερικανισμός εἶναι ἡ κατάρα τῆς ἀνθρωπότητος. Εἶναι εὐδαιμονισμός, εἶναι γκαγκστερισμός, εἶναι χιλιασμός, εἶναι μασονισμός, εἶναι πηγή τῶν αἱρέσεων.
Λίγοι, λοιπον, ἦταν οἱ Χριστιανοί τῆς Θεσσαλονίκης, ἀλλά ζωντανοί. Ἔχει ἀξία ὄχι τό ποσόν ἀλλά τό ποιόν. Πότε θ' ἀποκτήση ἡ Ἐκκλησία μας τέτοιους ζωντανούς Χριστιανούς; Ἔτσι ἦταν οἱ πρῶτοι Χριστιανοί. ὑπέφεραν ἀπό διωγμούς, ἀλλά δέν λύγιζαν. Γι' αὐτό τούς ἐπαινεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος.

Μακαριστός Ἐπίσκοπος Καντιώτης

Ἔκδοσις: Ἀνδρονίκη Π. Καπλάνογλου