"Ἐν πᾶσι τοῖς διωγμοῖς ὑμῶν" (Β΄ Θεσ. 1, 4)
Ἐκεῖ πᾶμε. Θά ἐπανέλθουμε στούς ἀποστολικούς χρόνους. Αὐτό θά γίνῃ ἤ μέσα ἀπό τήν Ἐκκλησία ἤ ἀπ' ἔξω μέ ἐξωτερικό διωγμό. Ὅπως στή Ρωσία ἦταν ἑκατομμύρια ψευτοχριστιανοί. Μετά ἦρθε τό μεγάλο κόσκινο καί κοσκινίστηκαν οἱ Χριστιανοί. Τώρα ὑπάρχουν λίγοι, ἀλλά πραγματικοί Χριστιανοί. Ζήτημα μέσα στή Μόσχα, πού εἶναι 8 ἑκατομμύρια, νά ὐπάρχουν 100-200 Χριστιανοί. Ἀλλ' αὐτοί ἔχουν μέσα τους δύναμι. Ὅ βίος τους, τό παράδειγμά τους, ἡ αὐτοθυσία τους τό δείχνει.
Ἐδῶ ἐμεῖς εἴμαστε ὅλοι χριστιανοί τοῦ γλυκοῦ νεροῦ. Ἄν πιστεύαμε στό Θεό, θά εἴχαμε ἐγκαταλείψει κάθε ἄλλη κοσμική ἀσχολία. Τί νά τά κάνῃς τ' ἄλλα· τό Εὐαγγέλιο ποιός ἐφαρμόζει .Στή Θεσσαλονίκη ὅμως τότε ἦταν πραγματικοί Χριστιανοί. Καί ἀπόδειξις, ὅτι δέν λυγίζανε στούς διωγμούς. Ἐκεῖνα τά πτωχαδάκια πάλευαν μ' ὅλες τίς ἀρχές καί τίς ἐξουσίες, πού ἦταν ἐχθρικές. Αὐτοί οἰ λίγοι Χριστιανοί ἐθεωροῦντο ἀμελητέοι, δέν τούς ὑπολόγιζαν· καί ὅμως αὐτοί ἦρθαν σέ ρῆξι μέ ὅλους τούς ἰσχυρούς τῆς Θεσσαλονίκης καί ὑπέστησαν πολλούς διωγμούς.
Ἀλλά καί πάντοτε τά πτωχαδάκια διώκονται, καί μένουν κοντά στό Χριστό. Οἱ ἄλλοι, πού ἔχουν ἀξιώματα, ὡς ἐπί τό πλεῖστον πολεμοῦν τόν Χριστό. Θά γίνῃ διωγμός. Θά τά δῆτε ἐσεῖς πού θά ζήσετε, ἐγώ γέρος ἄνθρωπος εἶμαι. Θά γίνῃ διωγμός, καί θά δῆτε ὄλους τούς δασκαλάκους νά προσκυνᾶνε τό κόκκινο θηρίο. Τριάντα χιλιάδες εἶναι ὅλοι οἱ δάσκαλοι· ζήτημα νά μείνουν ἑκατό πού νᾶ ποῦν· Προτιμοῦμε νά γίνουμε λοῦστροι στήν πλατεῖα τῆς πόλεως, παρά νά κηρύττουμε ἀθεΐα. Ὅλοι οἱ ἄλλοι, μέ ὅση εὐκολία χειροκροτοῦσαν τόν Παπαδόπουλο, μέ ὅση εὐκολία χειροκροτοῦσαν τόν Καραμανλῆ, μέ τήν ἴδια εὐκολία θά χειροκροτοῦνε καί τόν ἀντίχριστο. Θά τά δῆτε αὐτά.Συμφέρον καί μόνο συμφέρον εἶναι σήμερα οἱ ἄνθρωποι, καί τίποτε περισσότερο. Τέτοιοι εἶναι καί οἰ δάσκαλοι καί οἱ καθηγηταί καί οἱ ἀξιωματικοί, γιατί ὄχι καί οἱ παπᾶδες καί οἱ δεσποτάδες-δέν κάνω καμμία διάκριση.
Δέν ἦρθε ἀκόμη ἡ ὥρα τοῦ ἀντιχρίστου· ὅταν θά ἔρθη, θά τό δοῦμε. Μιλάει παρακάτω ὁ ἀπόστολος γιά τήν ὥρα τοῦ ἀντιχρίστου. Διαμάντια ἄθραυστα εἶναι οἱ πραγματικοί Χριστιανοί. Στήν Ἀμερική κοπίασαν πάρα πολύ γιά νά κόψουν ἔνα διαμάντι, νά τό χωρίσουν στά δύο. Δέν σπαέι εὔκολα τό διαμάντι. Σπάει τό σφυρί πού τό κτυπᾷ, ἀλλά τό διαμάντι δέν σπάει. Ἔτσι εἶναι καί ὁ ἀληθινός Χριστιανός. "Ἐν πᾶσι τοῖς διωγμοῖς". Ὄχι ν' ἀντέξουμε σέ ἕναν μόνο διωγμό ἤ σέ δύο, ἀλλά σέ ὄλους τούς διωγμούς.
Ὑπέφεραν οἱ Χριστιανοί τῆς Θεσσαλονίκης· ἦταν πραγματικοί ἥρωες. Μακάρι νά ἐπανέλθουμε σ' αὐτούς τούς Χριστιανούς. Νά ἔχουμε λίγους Χριστιανούς, ἀλλά ζωντανούς. Γιατί ν' ἀσχολούμεθα μέ ὅλους; Δέν πά' ν' ἀνάβῃ αὐτός φωτιές καί ν' ἀγαπᾷ τήν πυρολατρία; Δέν πά' νά' νε μασόνος καί ροταριανός; Δέν θ' ἀσχολούμεθα μ' αὐτούς. Τώρα ἀσχολούμεθα ἀναγκαστικῶς μέ ὅλους.
Ἐάν ὑποθέσουμε, ὅτι ξεκαθαρίζουν τά πράγματα καί μένουν ἐδῶ στήν πόλι 200 μέ 300 Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι θά ποῦν· "Θέλουμε νά ζήσουμε χριστιανικά", δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη χαρά. Οἱ ἄλλοι, ὅ,τι θέλουν ἄς κάνουν. Καί χαύρα καί τζαμί νά κτίσουν, δέν θά ἔχουμε καμμιά εὐθύνη. Δέ βλέπεις τίς γιορτές ποῦ τίς περνᾷ ὁ πρωθυπουργός τῆς χώρας ἀλλά καί οἱ ἄλλοι; Στά ρεβεγιόν, ὄχι στήν ἐκκλησία!...
Φωνάζουν ὅλοι οἰ ἀνόητοι, οἱ ἐγωισταί καί τά ἐπιπόλαια πνεύματα καί λένε παραμύθια· "Ἔξω οἱ Εὐρωπαῖοι, ἔξω οἱ Ἀμερικάνοι", καί ἡ Ἀμερική ὅλόκληρη ζῇ μέσα στήν καρδιά μας! Ζοῦμε ὄπως οἱ Ἀμερικάνοι. ὁ ἀμερικανισμός ἐπικράτησε μέσα στήν καρδιά τῶν Ἑλλήνων. Ἐνῷ θά ἦταν προτιμότερο ν' ἀγαπᾶμε τούς Ἀμερικάνους σάν ἀνθρώπους, ἀλλά νά μισοῦμε τόν ἀμερικανισμό. ὁ ἀμερικανισμός εἶναι ἡ κατάρα τῆς ἀνθρωπότητος. Εἶναι εὐδαιμονισμός, εἶναι γκαγκστερισμός, εἶναι χιλιασμός, εἶναι μασονισμός, εἶναι πηγή τῶν αἱρέσεων.
Λίγοι, λοιπον, ἦταν οἱ Χριστιανοί τῆς Θεσσαλονίκης, ἀλλά ζωντανοί. Ἔχει ἀξία ὄχι τό ποσόν ἀλλά τό ποιόν. Πότε θ' ἀποκτήση ἡ Ἐκκλησία μας τέτοιους ζωντανούς Χριστιανούς; Ἔτσι ἦταν οἱ πρῶτοι Χριστιανοί. ὑπέφεραν ἀπό διωγμούς, ἀλλά δέν λύγιζαν. Γι' αὐτό τούς ἐπαινεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος.
Μακαριστός Ἐπίσκοπος Καντιώτης
Ἔκδοσις: Ἀνδρονίκη Π. Καπλάνογλου
