Οἱ πάντες ἐνδιαφέρονται γιά μωαμεθανικό τέμενος ἀντί γιά τό Τάμα τοῦ Ἔθνους!

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

«ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΗΧΡΕΙΩΘΗΣΑΝ ΑΧΡΙ ΕΝΟΣ»

(Δηλαδὴ ὅλοι ἐκμαυλίσθησαν καὶ ἐξωμότησαν, ἐκτὸς ἐλαχίστων) 

1. Οἱ πάντες ἐνδιαφέρονται γιὰ μωαμεθανικὸ τέμενος ἀντὶ γιὰ τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους, ἐνῷ δεξιοὶ καὶ ἀριστεροὶ εἶναι διατεθειμένοι νὰ κηρύξουν ἀκόμη καὶ ἐμφυλίους πολέμους καὶ νὰ τὰ κάνουν «γυαλιὰ καρφιά», καὶ σὲ ὁ,τιδήποτε ἀνήθικο καὶ ἀντιχριστιανικὸ εἶναι ὅλοι ἑνωμένοι ἐπὶ τῷ αὐτῷ καὶ παντοιοτρόπως στρέφονται λίαν ἐπιτυχῶς πρὸς κάθε ἀντιχριστιανικὴ καὶ ἀντεθνικὴ δρᾶσι. 

2. Ὁ Henry Kissinger καὶ λοιποὶ τῶν illuminati, τῶν μασωνικῶν στοῶν, τῶν σιωνιστῶν καὶ ἐν γένει τῶν καταχθονίων σκοτεινῶν δυνάμεων ἔχουν σὰν δόγμα τους: 

«Θέλεις νὰ ἐξουθενώσῃς ἕνα ἔθνος; Διέφθειρέ του ριζικῶς τὰ ἤθη, τὰ ἔθιμα, τὴν… οἰκογένεια καὶ τὰ πιστεύω του», ὁπότε πάει στὸ διάβολο τὸ κάθε ἔθνος, ὅπως τὰ γεγονότα βοοῦν.

3. Ἐνῷ εἴμασταν κάτω ἀπὸ τὸν δυσβάστακτο καὶ ἀφόρητο μωαμεθανικὸ ζυγὸ τῶν Τούρκων γιὰ ἄνω τῶν 400 ἐτῶν, ἐν τούτοις χάριν τῶν αἰωνίων ἀξιῶν τῆς φυλῆς μας, ποὺ εἶναι ἡ ἀλώβητος Ὀρθοδοξία, ἡ ἀδιάφθορος Οἰκογένεια, ἡ Πίστι γιὰ μία ἐλευθέρα καὶ ἀκεραία Ἑλλάδα, συνέβαλλαν σὰν συνδετικοὶ κρίκοι ἀνὰ τὶς χιλιετίες νὰ διατηρήσουμε τοὺς πυλῶνες τῆς φυλῆς μας, ποῦ εἶναι τὸ ὁμόγλωσσο, τὸ ὁμότροπο, τὸ ὅμαιμο, τὸ ὁμόθρησκο...

4. Οἱ ἥρωες τῆς ἐθνικῆς μας παλλιγενεσίας μὲ ὑπωτυπόδη ἐξοπλισμὸ καὶ μὲ βαρὺ πυροβολικὸ τὴν βαθειὰ πίστι τους πρὸς τὸν Ἐλευθερωτὴ Σωτῆρα Χριστὸ ξεσηκώθηκαν ἐναντίον τοῦ ἀπαίσιου μωαμεθανικοῦ ζυγοῦ τῶν Τούρκων τραγουδώντας τὸν θούριό τους «γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστι τὴν ἁγία καὶ τῆς Πατρίδος τὴν ἐλευθερία, γι᾿ αὐτὰ τὰ δύο πολεμῶ, καὶ ἂν δὲν τὰ ἀποκτήσω, τὶ μὲ ὠφελεῖ κὶ ἂν ζήσω;».

5. Μὲ ποταμοὺς δακρύων καὶ θερμῶν προσευχῶν ἀλλὰ καὶ ὑποσχέσεων ἔδωσαν τὸν λόγον τους μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσι νὰ κτίσουν Ναὸ στὸ ὄνομα τοῦ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ-ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ.

6. Ὅμως δὲν προλάβαμε νὰ ἀπελευθερωθοῦμε ἀπὸ τὸν μωαμεθανικὸ ζυγὸ καὶ ἐσκλαβωθήκαμε στὸν καισαροπαπισμό.

7. Οἱ καταχθόνιες σκοτεινὲς δυνάμεις στρατολογοῦν καὶ παντοιοτρόπως προβάλλουν πρόσωπα, ποὺ εἶναι διατεθειμένα νὰ ἐξωμοτήσουν καὶ νὰ γίνουν πειθήνια ὄργανα τῶν καταχθονίων σκοτεινῶν δυνάμεων.

8. Οἱ Τούρκοι εἶχαν ἐφαρμόσει τὸ ἀπάνθρωπο παιδομάζωμα τῶν παιδιῶν ἀπὸ χριστιανικὲς οἰκογένειες καὶ τὰ γαλουχοῦσαν μὲ σκληρὴ καὶ ἀδίστακτη ἀνατροφὴ καὶ ὅτι ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός τους εἶναι ἡ Ἑλλάδα καὶ ἡ Ὀρθοδοξία καὶ τοιουτοτρόπως οἱ περιβόητοι γενίτσαροι ἦσαν ἀδίστακτοι γιὰ τὰ πάντα.

9. Ὁ καισαροπαπισμὸς καὶ ὁ προτεσταντισμὸς ἔχουν δημιουργήσει τοὺς γενίτσαρους τοῦ πνεύματος, οἱ ὁποῖοι εἶναι χιλιάδες φορὲς πιὸ ἀδίστακτοι καὶ πιὸ ἐπικίνδυνοι ἀπὸ τοὺς γενίτσαρους τῆς ξιφολόγχης. Διότι οἱ γενίτσαροι τῆς ξιφολόγχης μπορεῖ νὰ ξεκοιλιάσουν ἑκατοντάδες καὶ χιλιάδες Χριστιανούς-δυστυχισμένους ἀνθρώπους, νὰ κουρασθοῦν, νὰ ἀηδιάσουν καὶ νὰ σταματήσουν. Ἀντιθέτως οἱ γενίτσαροι τοῦ πνεύματος «μεθᾶνε» καὶ ἐπιφέρουν ἑκατομμυριαπλάσιες συμφορὲς ἀπ᾿ ὅτι οἱ γενίτσαροι τῆς ξιφολόγχης, ὡς τὰ γεγονότα βοοῦν.

10. Quo Vadis ? ? ?

Ὁδηγούμεθα στὴν ἐποχὴ Πομπηίας. Ἐκεῖ, ἂν ἀνακαλοῦσαν μερικοὶ εὐλαβεῖς καὶ ἠθικοὶ ἄνθρωποι τοὺς ἀσχημονοῦντες σὲ πλατεῖες καὶ πολυσύχναστους ὁδοὺς καὶ τοὺς συνιστοῦσαν νὰ πάνε πιὸ πέρα νὰ εὐφραίνονται καὶ νὰ μὴ ἀσχημονοὺν δημοσίως, τότε ἡ ἀστυνομία ἐφορμοῦσε ἐναντίον αὐτῶν, ποῦ συνιστοῦσαν στοὺς ἀσχημονοῦντες νὰ συνετισθοῦν καὶ τοὺς «ἔσπαγε στὸ ξύλο», τονίζοντάς τους: «γιατὶ ὀχλεῖτε τοὺς ἐφραινομένους;».

11. Τώρα λοιπὸν μήπως τὸ ἴδιο δὲν συμβαίνει, μὲ ὑπερψήφισι τοῦ «καμουφλαρισμένου» καὶ καλοστολισμένου ἀντιχριστιανικοῦ νόμου, τοῦ κατ᾿ εὐφημισμὸ «ἀντιρατσιστικοῦ» νόμου, ἀπὸ τοὺς βουλευτές, ποὺ ἐξωμότησαν ἐναντίον τῶν αἰωνίων ἀξιῶν τῆς φυλῆς μας;

12. Ποῖος τολμάει νὰ καταφερθῇ ἐναντίον ἑνὸς κιναίδου, ἑνὸς μαρξιστοῦ, ἑνὸς μασώνου, ἑνὸς ἐκμαυλιστοῦ καὶ ἐν γένει ἐνὸς ἀντιχρίστου;;;

13. Πολλοὶ συνασπίζονται ἐπὶ τῷ αὐτῷ γιὰ νὰ ἐξουθενώσουν τὸν ἔχοντα θάρρος καὶ παρρησία καὶ τὸν ὑπεραμυνόμενο τῶν αἰωνίων ἀξιῶν τῆς φυλῆς μας …

14. Ὁ ἐθνικὸς μας ποιητὴς λέγει, μεταξὺ τῶν ἄλλων, γιὰ τὸν τουρκικὸ ζυγὸ «γιατὶ τα᾿ σκιαζε ἡ φοβέρα καὶ τὰ πλάκωνε ἡ σκλαβιά…»!!!...

Μήπως τὸ ἴδιο δὲν συμβαίνει καὶ μὲ τὴν σκλαβιὰ τοῦ καισαροπαπισμοῦ -τοῦ προτεσταντισμοῦ, τῆς νέας τάξεως πραγμάτων, τῆς παγκοσμιοποιήσεως, τῆς νέας ἐποχῆς καὶ ἐν γένει τοῦ συνονθυλεύματος τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ;

15. Μέχρι τοῦδε συνήρχοντο μεγάλες Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι καὶ μικρὲς νὰ καταδικάζουν τὶς αἱρέσεις. Σήμερα συνέρχονται γιὰ νὰ ἐξωραΐσουν καὶ νὰ ἁγιοποιοῦν τὶς αἱρέσεις, κατατρέχοντες τοὺς στυλοβάτες της Ὀρθοδοξίας ὡς φανατικούς, μισαλλόδοξους, ὀπισθοδρομικούς, φονταμενταλιστὲς καὶ τὰ τοιαῦτα σατανικὰ φληναφήματα …

16. Ἐπ΄εὐκαιρίᾳ ταύτῃ ὀφείλουμε νὰ ἐπαινέσουμε καὶ νὰ βραβεύσουμε τὸν πρώην Πρόεδρο τῆς Τσεχίας κ. Βatslab Klaus, ὁ ὁποῖος ἀρνήθηκε νὰ ὑπογράψῃ παρόμοιο «ἀντιρατσιστικό» νόμο καὶ νὰ νομιμοποιήσῃ τοὺς ἄρρωστους ἀνώμαλους ὁμοφυλόφιλους.

17. Ἐνῷ συντηρητικὰ κόμματα τῆς Γερμανίας, Οὐγγαρίας, Πολωνίας κ.λπ. εἴχαν συντάξει κείμενο ἐναντίον τῆς νομιμοποιήσεως τῶν ὁμοφυλοφίλων, οἱ δικοὶ μας «λεβέντες βολευτές» τοῦ Εὐρωκοινοβουλίου πρόδωσαν τὴν παραταξί τους καὶ ὑπερψήφισαν τὸν νόμον τῶν σοσιαλιστῶν ὑπὲρ τῆς ὁμοφυλοφιλίας!!!

Ὁποῖον αἶσχος καὶ ντροπή!!!

18. Πρὸς τούτο 187 ἔτη δὲν πραγματοποίησαν τὸ Η΄ ψήφισμα τῆς Δ’ Ἐθνοσυνελεύσεως ἀπὸ 31.7.1829, τὸ ὁποῖο ὑπέγραψε καὶ ὁ ἀνεπανάληπτος ἐθνάρχης καὶ κυβερνήτης Ἰωάννης Καποδίστριας, ὑπὲρ τῆς πραγματοποιήσεως τοῦ μνημείου δοξολογίας, εὐχαριστίας, εὐγνωμοσύνης καὶ λατρείας στὸν Ἐλευθερωτὴ Σωτῆρα Χριστό. Δηλαδὴ τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, τὸ ὁποῖο νομοθετήθηκε καὶ διὰ τῶν Βασιλικῶν Διαταγμάτων ἀπὸ 1834 καὶ 1838 καὶ ἀκόμη ἐξωμότες κυβερνῆτες δὲν θέλησαν νὰ τὸ πραγματοποιήσουν, διότι δὲν τοὺς τὸ ἐπιτρέπουν τὰ ἀφεντικὰ τους Ρότσιλντ, Georg Soros καὶ λοιποὶ σιωνιστὲς καὶ πειθήνια ὄργανα τοῦ καισαροπαπισμοῦ…

19. Τὸ ἁμαρτωλὸ καὶ ἀντίχριστο κατεστημένο ἔχει κατασπαταλήσει ἄπειρα δισεκατομμύρια, τρισεκατομμύρια εὐρὼ γιὰ εὐτελέστατα ἔργα, ὅπου ὑπάρχουν «χοντρότατες μίζες» καὶ «παχυλότατα λαδώματα» καὶ γιὰ τὸ τάμα τοῦ Θρυλικοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ καὶ τῶν ἄλλων ἡρώων τῆς Ἐθνικῆς μας παλλιγενεσίας δὲν εἶναι διατεθειμένοι, οὔτε μιὰ πιθαμὴ γῆς νὰ παραχωρήσουν!!!…

20. Ὅμως γιὰ τὸ μωαμεθανικὸ τέμενος, ἀκόμη καὶ στὴν μεγίστη κρίσι, ποὺ διερχόμεθα καὶ παρὰ πολλοὶ ἀδυνατοῦντες νὰ ἀντέξουν περαιτέρω ὁδηγοῦνται στὶς αὐτοκτονίες, βρίσκουν χρήματα…

21. Ἡ κ. Ντόρα Μπακογιάννη, ἡ ὁποία πάσχιζε γιὰ τοὺς ἁμαρτωλότατους καὶ λίαν καταστρεπτικοὺς Ὁλυμπιακοὺς Ἀγῶνες (ποὺ ἀκόμη καὶ σήμερα δὲν γνωρίζομε πόσα δισεκατομμύρια εὐρὼ σπαταλίσθηκαν γιὰ αὐτα τὰ ἄστοχα καὶ λίαν καταστρεπτικὰ Ὁλυμπιακὰ ἔργα) νὰ φέρῃ 10.000 πόρνες ἀπὸ τὶς πρώην κομμουνιστικὲς χῶρες γιὰ νὰ εὐφραίνονται οἱ «ἀθάνατοι» καὶ νὰ μὴ μείνουν ἄνευ ἱκανοποιήσεως τοῦ ὑπογαστρίου, εἶχε εἰσηγηθῆ προϋπολογισμὸ 80.000.000€ γιὰ τὸ μωαμεθανικὸ τέμενος.

22. Τώρα γιὰ «στάχτη» στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων μᾶς λέγουν οἱ ἀναίσχυντοι ὅτι θὰ κοστίσῃ μόνον 960.000€ ἢ 1.100.000€, ποὺ δὲν φτάνει οὔτε γιὰ «πασατέμπο» γιὰ τὰ διαπλεκόμενα συμφέροντα!!!…

23. Ἔχει γραφτεῖ ἐπανειλημμένως ὅτι σύμφωνα μὲ ἀπόρρητο ἔγγραφο τοῦ Ναυτικοῦ Ἐπιτελείου, τὸ μωαμεθωνικὸ τέμενος θὰ κοστίσῃ 130 ἑκατομμύρια εὐρώ. Ἐπισήμως διαδίδουν τώρα ὅτι δῆθεν θὰ κοστίσῃ 960.000€ καὶ τὰ ἀλλὰ θὰ τὰ δώσουν πιθανῶς ἀπὸ ἐμβάσματα τῶν Ἐμιράτων τῆς Σαουδικῆς Ἀραβίας καὶ ἄλλων σκοτεινῶν κύκλων ἢ ἀπὸ μυστικὰ κονδύλια τῶν Ὑπουργείων Ἐξωτερικῶν, Ἐθνικῆς Ἀμύνης κλπ..

24. Ἐνῷ ἐμᾶς οἱ πάντες μᾶς ἐμπαίζουν ἀναισχύντως καὶ ἀνερυθριάστως, γιὰ τὸ μωαμεθανικὸ τέμενος σπεύδουν οἱ πάντες, μὲ τὴν διαδικασία τοῦ κατεπείγοντος νὰ ὑπερψηφίσουν γιὰ τὸ μωαμεθανικὸ τέμενος.

25. Ἐνῷ ἡ Συνθήκη τῆς Λωζάνης προβλέπει μουσουλμανικὴ μειονότητα μόνο γιὰ τὴν Θράκη, οἱ ἐξωμότες ἀνατρέπουν και αὐτὴν τὴν Συνθήκη τῆς Λωζάνης καὶ de facto ἀναγνωρίζουν μουσουλμανικὴ μειονότητα σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα.

26. «Χαϊδεύουν» τοὺς «φίλους» μας Τούρκους, γιὰ νὰ συνεχίσουν νὰ μᾶς φορτώνουν μονίμως λαθρομετανάστες τζιχαντιστές, νομιμοποιοῦντες αὐτοὺς καὶ βαπτίζοντάς τους ὡς δῆθεν Σύριους πρόσφυγες καὶ κάτω ἀπὸ αὐτοὺς πιθανότατα εἶναι καὶ χιλιάδες ἄριστα ἐκπαιδευμένοι τῶν στρατιωτικῶν καὶ μυστικῶν ὑπηρεσιῶν τῆς γείτονος χώρας, γιὰ νὰ προκαλοῦν δολιοφθορὲς καὶ νὰ ἐπιφέρουν τὸν ὄλεθρο καὶ τὴν συμφορά, τὴν ὁποία δὲν θὰ πετύχαιναν, ἀκόμη καὶ ἐὰν ἔστελναν ἑκατοντάδες στρατιές. 

Ἤδη ὁ Ἀντιπρόεδρος τῆς τουρκικῆς κυβερνήσεως Ἀμπντουλὰχ Γκιοὺλ ὁμολογοῦσε δημοσίως ὅτι ἔκαιγαν τὴν Ἑλλάδα καὶ οἱ ἀναίσχυντοι ἰθύνοντες τῆς Ἑλλάδος δὲν εἶχαν τὴν παλικαροσύνη νὰ καταγγείλουν τοὺς «φίλους» καὶ «συμμάχους» μας σὲ ὅλους τοὺς διεθνεῖς ὀργανισμοὺς καὶ σὲ ὅλα τὰ κράτη τῆς ὑφηλίου, νὰ καταδικασθῇ ἡ Τουρκία καὶ νὰ μᾶς καταβάλῃ ἑκατοντάδες δισεκατομμύρια εὐρὼ ἀποζημιώσεις γιὰ τὶς ζημίες ποὺ μᾶς προκαλοῦσαν.

27. Μὲ τὸ κλείσιμο τῶν βορείων συνόρων μας, ποὺ ἔκαναν τὰ «κολοβά» φίδια, βόρειοι «φίλοι» μας, ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἐξτρεμιστὲς μουσουλμάνοι, ποὺ καθημερινῶς θὰ πολλαπλασιάζωνται, εἴτε διὰ τῆς ἀκωλύτου εἰσόδου, εἴτε διὰ τῶν γεννήσεων, θὰ ἀποτελέσουν τὴν πλειοψηφία καὶ θὰ ἐπιβάλλουν μέχρι καὶ τὸν νόμο σαρία. Καὶ τότε ἀλλοίμονον ὄχι μόνον στοὺς ἄρρωστους ὁμοφυλόφιλους, ἀλλὰ καὶ στοὺς ἁπλοϊκοὺς εὐλαβεῖς Χριστιανούς. Τὰ Χριστιανόπουλα, ποὺ θὰ ἀναγκάζωνται νὰ διεξαγάγουν ὁδομαχίες μὲ τοὺς Ὁθωμανούς, θὰ ἀναφωνοῦν: «ἀνάθεμα στοὺς ἰθύνοντες τῆς πατρίδος μας, ποὺ μᾶς ὁδήγησαν στοὺς ὄνυχες τῶν λεόντων καὶ τῶν λύκων».

28. Αὐτὰ τὰ ἀφιονισμένα πλάσματα τῶν μωαμεθανῶν θὰ «βγάζουν τὰ μάτια τους» καὶ μεταξύ τους, διότι οἱ σιίτες καὶ οἱ σουνίτες ἀλληλομισοῦνται μέχρι πλήρους ἐξολοθρεύσεως. Γιὰ ποιοὺς, κύριοι ἰθύνοντες, φτιάχνετε τὸ μωαμεθανικὸ τέμενος, γιὰ τοὺς σιίτες ἢ τοὺς σουνίτες;

29. Ὁποία ἀνηθικότης εἶναι, ὁ βαρύτατα φορολογούμενος πτωχὸς ἑλληνικὸς λαὸς νὰ στερεῖται καὶ νὰ πληρώνῃ λίαν δυσβαστάκτους φόρους νὰ ἐπιμορφώνωνται τὰ Ἑλληνόπουλα καὶ ἐπειδὴ τὸ αἴσχιστο κατεστημένον τὰ ἔχει βάλει ὅλα στὸ «σφυρί» - ὅσο κὶ ὅσο, ἀρκεῖ κάτω ἀπὸ τὸ τραπέζι νὰ πέσῃ ἡ «μερίδα τοῦ λέοντος» γιὰ ἐμᾶς καὶ τὰ τετρασέγγονά μας, ἑκατοντάδες χιλιάδες λαμπεροὶ ἐπιστήμονες νὰ «παίρνουν τὰ μάτια τους» καὶ νὰ φεύγουν στὴν Γερμανία, Ἀγγλία καὶ λοιπὲς ἀναπτυγμένες χῶρες, γιὰ νὰ φάγουν τὸ ψωμί τους, νὰ δημιουργήσουν οἰκογένειες μὲ τοὺς ξένους, νὰ συμβάλλουν στὴν ἀνάπτυξι τῶν ἐν λόγῳ χωρῶν μὲ ἑκατοντάδες δισεκατομμύρια καὶ νὰ συμβάλλουν στὴν αὔξησι τῶν φόρων τῶν ἐν λόγῳ χωρῶν μὲ τὴν βοήθεια τῶν λαμπρῶν Ἑλλήνων ἐπιστημόνων, γιὰ τοὺς ὁποίους οἱ ξένες χῶρες δὲν ἔχουν δώσει μία «τρύπια» δεκάρα.

30. Ἀπὸ ποῦ νὰ ἀρχίσῃ κανένας καὶ ποὺ νὰ καταλήξει, ἀναφερόμενος στὶς χιλιάδες σατανικὲς ἀντιξοότητες, ποὺ ὑφίσταται ὁ τόπος μας - ἡ Ἑλλάδα μας καὶ τὸ Ἔθνος μας καθημερινῶς καὶ πηγαίνουμε ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο.

31. Ἀλλὰ «ὅπως στρώνουμε κοιμόμαστε καὶ ὅ,τι σπέρνουμε, θερίζουμε». Ἐν τελευταίᾳ ἀναλύσει ἐμεῖς ἐκλέγουμε τὸν δήμιό μας καὶ τοὺς ἐπιτρέπουμε νὰ μᾶς μεταχειρίζωνται, ὅπως αὐτοὶ θέλουν, μιμούμενοι τὴν στρουθοκάμηλο, ἡ ὁποία βλέπουσα τὴν ἀγέλη τῶν λεόντων καὶ τῶν λύκων, χώνει τὸ κεφάλι της στὴν ἄμμο καὶ πιστεύει ὅτι κίνδυνος μηδὲν καὶ σὲ λιγάκι αἰσθάνεται τὰ δόντια καὶ τὰ νύχια τῶν λεόντων καὶ τῶν λύκων στὸν σβέρκο της.

32. Ἂς βάλουμε μυαλό, ἂς ἐπιστρέψουμε στὶς ρίζες μας καὶ ἂς προσευχηθοῦμε μὲ ὅλη τὴν δύναμι τῆς ψυχῆς μας καὶ μὲ ποταμοὺς δακρύων νὰ ἐπικαλεσθοῦμε τὸ θεῖο ἔλεος καὶ νὰ λυτρωθοῦμε ἀπὸ τὸ βάραθρο τῆς ἀβύσσου, ὅπου μᾶς ἔχουν ὁδηγήσει οἱ ἀνάλγητοι πατρωλοὶ τοῦ Ἔθνους μας. Στῶμεν καλῶς προτοὺ αὔριο εἶναι ἀργά.

33. Παρακαλοῦμε τοὺς φίλους ἐγκύρων καὶ σοβαρῶν ἱστοσελίδων, facebook, twitter, web t.v. νὰ ἀναμεταδόσουν ἀνὰ τὴν ὑφήλιο αὐτὲς τὶς πτωχὲς γραμμές μας.

Σᾶς εὐχαριστοῦμεν θερμότατα.

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ ΗΘΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ

fotgrammi.gr

Ἕνα προφητικό κείμενο (1) γραμμένο τό 1964, πού πρέπει νά διαβάσουν κυρίως οἱ οἰκουμενιστές γιατί τούς ἀφορᾶ ἄμεσα!!!

Μακαριστοῦ Ἐπισκόπου 

Αυγουστίνου Καντιώτη

Θεολόγοι τίνες, επηρεαζόμενοι από τα σύγχρονα παγκόσμια ρεύματα, ως καραμέλλαν πιπιλίζουν τώρα τελευταίως την λέξιν

«οικουμενικότης», «οικουμενικόν πνεύμα», «οικουμενική κίνησις».

Οικουμενικότης! Τι ωραία λέξις! Αλλά κάτω από την λέξιν αυτήν κρύπτεται ο φοβερώτερος δια την Ορθοδοξίαν κίνδυνος.

Ποιος κίνδυνος; Θα τον παρουσιάσωμεν με ένα παράδειγμα:

Μία γυνή είνε πιστή εις τον άνδρα της. Δεν επιτρέπει τρίτος τις να υπεισέλθη εις τας σχέσεις των. Διαρκώς ενθυμείται τας επισήμους υποσχέσεις που έδωκεν ενώπιον Θεού και ανθρώπων.

Αλλ’ η γυνή αύτη τυγχάνει να είνε εκτάκτου καλλονής, και ελκύει τα βλέμματα πολλών. 

Λόγω όμως της εντιμότητος της γυναικός, όποιος θα ετόλμα να την πλησίαση και να κάνη πρότασιν περί ανηθίκων σχέσεων, αμέσως θα απεκρούετο μετ’ οργής. Και εάν επέμενεν, ένα ισχυρόν ράπισμα της εντίμου γυναικός επί του αναιδούς προσώπου του θα τον έκανε να συνέλθη.

Τούτο λοιπόν καλώς γνωρίζοντες τα φαύλα υποκείμενα, άλλην μέθοδον μεταχειρίζονται.

Προσπαθούν να εξακριβώσουν εις ποία πράγματα αρέσκεται αύτη. Εάν, δηλαδή, αγαπά την ποίησιν, την φιλοσοφίαν, την καλλιτεχνίαν κ.λ.π. Και από τα πράγματα αυτά θ’ αρπαχθή ο κρύφιος εραστής, και με μεγάλην επιτηδειότητα θα επιδιώξη ν’ αρχίση αθώαν συζήτησιν επί των θεμάτων της αρεσκείας της γυναικός. «Τι ωραίον είνε αυτό το ποίημα!», «Τι ωραία είνε αυτή η εικών!», «Πόσον θαυμάσιον είνε αυτό το θεατρικόν έργον!», «Πόσον γλυκεία η μουσική!».

Έτσι αρχίζει ο διάλογος... Η δε αφελής και ανύποπτος γυνή αφήνεται να παρασύρεται εις μακράς συζητήσεις μετά του απατεώνος, του οποίου, καθ’ ον χρόνον η γλώσσα ρητορεύει περί φιλολογίας και καλλιτεχνίας, η καρδία σκιρτά επί τη μυστική ελπίδι της κατακτήσεως της γυναικός.

Και αφού δια των συζητήσεων δημιουργηθή κλίμα μεγάλης οικειότητος και αμοιβαίας κατανοήσεως, τότε θα επέλθη και «το μοιραίον», η άτιμος δηλαδή πράξις, η αισχρά ένωσις, η οποία ήρχισε μ’ ένα αθώον διάλογον, όπως ποτέ και εν τη Εδέμ ο πονηρότατος όφις μ’ ένα γλυκύν διάλογον κατώρθωσε να απατήση την Εύαν.

Μας εννοείτε, αγαπητοί μου, τι θέλομεν να είπωμεν; Παραβολικός είνε ο λόγος μας. 

Η γυνή, περί της οποίας ομιλούμεν ανωτέρω, είνε η Ορθόδοξος ημών Εκκλησία. Αυτή είνε η καλλονή.

Αυτή είνε η περιφέρουσα τον ήλιον, κατά την θαυμαστήν εικόνα της Αποκαλύψεως. Αυτή είνε η ηλιοστάλακτος, η φέρουσα επί της κεφαλής στέφανον αστέρων δώδεκα και τη σελήνη υπό τους πόδας αυτής (Αποκ. 12,1). Αυτή, η Ορθόδοξος Εκκλησία, έμεινε πιστή εις τον Κύριον, εις τον αιώνιον Νυμφίον.

Αυτή εφύλαξεν αγνήν την προφορικήν και γραπτήν παράδοσιν του Κυρίου και των αποστόλων, κατά την θεόπνευστον συμβουλήν∙ «Στήκετε, και κρατείτε τας παραδόσεις ας εδιδάχθητε είτε δια λόγου είτε δι' επιστολής ημών» (Β' Θεσ. 2,15).

Αυτή, η Ορθόδοξος Εκκλησία, επί 19 αιώνας μάχεται κραταιόν και αιματηρόν αγώνα κατά της πολυειδούς πλάνης, κατά των ποικιλωνύμων αιρέσεων, που επεζήτησαν να μολύνουν και να διαφθείρουν την αγνότητά της. Μία δε εκ των φοβερωτέρων αιρέσεων είνε και ο παπισμός, ο οποίος λόγω των πλανών του, του απολυταρχικού πνεύματος και των φοβερών εγκλημάτων του, προεκάλεσε τον προτεσταντισμόν και την κατάτμησιν της όλης χριστιανοσύνης. Ναι. Αιρετικοί είνε οι παπικοί, ως ορθώς τονίζει το ορθόδοξον περιοδικόν «Σωτήρ» εις το τελευταίον του φύλλον.

Την εμμονήν της Ορθοδόξου Εκκλησίας εις την πατρώαν ευσέβειαν γνωρίζουν καλώς οι εχθροί της, και μάλιστα ο παπισμός. Και επειδή οι εχθροί ούτοι δια πολλών παραδειγμάτων έχουν πεισθή ότι δι’ ενός κατά μέτωπον πολέμου δεν δύνανται να εκπορθήσουν το φρούριον της Ορθοδοξίας, άλλην τακτικήν μετέρχονται εσχάτως. Ήρχισαν νέον πόλεμον. Τον πόλεμον της …ειρήνης!Χειρότερον από τον πόλεμον των σταυροφοριών. Δεν ακούετε την λαλιάν του όφεως, του επιζητούντος να φθείρη τα νοήματα της Ορθοδοξίας από της απλότητος ημών; (Β' Κορ. 113)· Ιδού τι λέγει ο όφις· 

«Ω Ορθόδοξος Εκκλησία! Διατί μένεις μακράν; Μη με φοβείσαι. Δεν είμαι ο δράκων.

Είμαι ο γλυκύς άγγελος που σου φέρω το μήνυμα της αγάπης. Δεν έχω σκοπόν να σε θίξω εις τίποτε. Κράτησε τα δόγματά σου και τας παραδόσεις. Αυτά είνε δια τους θεολόγους... Εγώ σε προσκαλώ εις το σαλόνι μου δια να συζητήσωμεν άλλα θέματα. Δια να δημιουργήσωμεν ένα κοινόν μέτωπον κατά της πενίας, κατά της δυστυχίας, κατά της αθεΐας, κατά του κομμουνισμού, κατά του πολέμου κ.λ.π… (2) Δεν σε συγκινούν αυτά τα θέματα; Δεν σε ενθουσιάζει η πρότασις αυτή;

Έλα λοιπόν να διεξαγάγωμεν τον διάλογόν μας, επί υψηλού επιπέδου, επί του επιπέδου της οικουμενικότητος και της αμοιβαίας κατανοήσεως, και θα ιδής πόσον ωραία θα είνε η συνάντησίς μας!».

Ορθόδοξος Εκκλησία μας! Πονεμένη και μαρτυρική Μάνα μας! Θα δεχθής την πρότασιν αυτήν;

Θ' ανοίξης διάλογον με τον παπισμόν; Και δεν διαβλέπεις ότι εις την πρότασιν αυτήν υπάρχει ο κίνδυνος, δι’ ανικανότητα και αναξιότητα των εκπροσωπούντων σε, (βλέπε ψευδοσύνοδο Κρήτης 2016) να δημιουργηθή μία κατάστασις εις τρομερόν βαθμόν ευνοϊκή δια τους εχθρούς σου, μέσα εις την οποίαν, χωρίς να το καταλάβης, θα πέσης εις την αγκάλην του παπισμού και θα συμβή η... «ένωσις», η ψευδώνυμος ένωσις, η πνευματική μοιχεία, η πλέον άτιμος πράξις η οποία ημπορεί να συμβή ποτέ και δια την οποίαν θα χρειασθούν αιώνες μετανοίας;

(Τό ἀποκορύφωμα τῆς προφητείας. Παρακαλοῦμε νά τό προσέξουν καλά ὅλοι οἱ προδότες (οἰκουμενιστές καί ἄφωνοι) τῆς Ὀρθοδοξίας):

Οι δε ορθόδοξοι, οι οποίοι θα θελήσουν να παίξουν ρόλον μαστροπού της Ορθοδόξου Εκκλησίας, θα έλθη η ώρα που θ' αναστενάζουν και θα λέγουν: 

«Η γλώσσα αυτή, που ερρητόρευε περί οικουμενικότητος και αμοιβαίας κατανοήσεως, ας κοπή».

«Τα πόδια αυτά, που έτρεχον προς συνάντησιν των υποκρινομένων φιλίαν μετά της Ορθοδοξίας, ας σαπίσουν». 

«Τα χέρια αυτά, τα οποία υπέγραψαν επιστολάς και υπομνήματα οικουμενικότητος, να πέσουν!»

Αυτή, αγαπητοί μου, εν λόγω παραβολικώ και ρεαλιστικώ είνε η περιλάλητος θεωρία της οικουμενικότητος που «χάφτουν» οι εκ των ημετέρων χάνοι.

Η θεωρία περί οικουμενικής κινήσεως, κάτω από την οποίαν δύνανται να στεγασθούν όλα τα είδη των αιρέσεων, και τα πλέον ετερόκλητα στοιχεία, αποτελεί, επαναλαμβάνομεν, κίνδυνον δια την Ορθόδοξον Εκκλησίαν.

Διότι υποτιμά την σημασίαν των δογμάτων, των αιωνίων τούτων αληθειών της θείας αποκαλύψεως, αι οποίαι, διατυπωθείσαι θαυμαστώς εις τους συντόμους όρους των Οικουμενικών Συνόδων, είνε ως τα οστά και η σπονδυλική στήλη, άνευ των οποίων το σώμα μεταβάλλεται εις πλαδαράν και άμορφον μάζαν.

Υποτιμά τους Ιερούς Κανόνας, τους οποίους οι οπαδοί της οικουμενικότητος αποκαλούν «απηρχαιωμένα και σκωριασμένα όπλα».

Συνελόντι δε ειπείν, υποτιμά την Ορθόδοξον Εκκλησίαν καθόλου, δια την οποίαν οι οπαδοί της οικουμενικότητος λέγουν ότι «είνε αυταρέσκεια και βλασφημία να νομίζωμεν ότι αυτή και μόνη είνε η αληθινή Εκκλησία, η κατέχουσα ακίβδηλον την αλήθειαν της θείας αποκαλύψεως». (Βλέπε: αἱρέσεις="ἐκκλησίες" στίς ἀποφάσεις τῆς ψευδσυνόδου Κρήτης 2016).

Ούτω τα δόγματα και η ηθική, αδιασπάστως ηνωμένα εν τη Ορθοδοξία, εν τη οικουμενική κινήσει τείνουν να εξατμισθούν και να παραμείνη ένα απατηλόν σχήμα αγάπης.

Ούτως η θεωρία της οικουμενικότητος και «της συνυπάρξεως των λαών», υπό κοσμικών και πολιτικών κύκλων του αιώνος υποστηριζόμενη προς στήριξιν μιας επισφαλούς ειρήνης, εισβάλουσα ήδη και εις τον πνευματικόν κόσμον, όπου οι συμβιβασμοί είνε απαράδεκτοι, δύναται να προκαλέση σύγχυσιν και αναστάτωσιν, πραγματικήν Βαβέλ. Η ζύμη είνε άχρηστος, εάν αναμιχθή με άλλα στοιχεία και χάση την δραστικήν της ενέργειαν. Και η Ορθοδοξία είνε η αρίστη ζύμη, η ζύμη της αληθείας η οποία δύναται όλον το φύραμα να ζύμωση, αλλ' υπό την προϋπόθεσιν να παραμείνη άμικτος από ξενικά στοιχεία, καθαρά.

Δια τούτο εχθροί της Ορθοδοξίας είνε οι οπαδοί της θεωρίας της οικουμενικότητος.

Δεν διστάζομεν δε δια τούτο να ονομάσωμεν την κίνησιν αυτήν της οικουμενικότητος «νέαν αίρεσιν», εναντίον της οποίας πρέπει πάση δυνάμει ν' αμυνθή η Ορθόδοξος Εκκλησία.

_____________________________________

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Από το βιβλίο «αντιπαπικά», του π. Αυγουστίνου Καντιώτη, σελ. 98 -105, γραμμένο το 1964 (εκδόσεις «Σταυρός»).

Το όντως προφητικό αυτό κείμενο επαναδημοσίευσε η «Χριστιανική Σπίθα» (φύλλο 650, Απρίλιος 2007), μετά από προτροπή - επισήμανση ενός αναγνώστη της από την Αθήνα.

2. Κοντά στις άλλες προφάσεις για τον πονηρό διάλογο, μπορεί να προστεθεί τώρα το ενδιαφέρον για τη «μνεία του Χριστιανισμού στο ευρωσύνταγμα», την«αντιμετώπιση της τρομοκρατίας», το «οικολογικό πρόβλημα», την«συνεργασία στον τομέα της βιοηθικής» κ.α. Κατά τα άλλα, τα λόγια του σεβαστού ιεράρχη είναι σαν να γράφτηκαν σήμερα!!! 

Πηγή: http://orthodoxia-agiapisti.blogspot.gr/2008/01/1-1964.html

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

«ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΤΟ ΠΛΑΣΜΑ ΣΟΥ;»

Ο γέρων Γελάσιος Σιμωνοπετρίτης (1904–1987) είχε την περισσότερη «θεωρία» απ’ όλους τους τελευταίους μοναχούς που κοιμήθηκαν στη Μονή της Σιμωνόπετρας. Ήταν ταλαιπωρημένος από τη ζωή. Καραβοκύρης στα νιάτα του, εγκατέλειψε το πλοίο του φορτωμένο στον Πειραιά –ύστερ’ από ένα όνειρο– και κίνησε για το Άγιον Όρος, δίχως να λογαριάσει τίποτε! Ήταν τότε μόλις τριάντα ετών.

Είδε την Παναγία πέντε φορές! Όχι στον ύπνο του, αλλά στην πραγματικότητα. Μάλιστα. Τον αξίωσε η Παναγία μας. Τον τελευταίο χρόνο της ζωής του είδε και τον άγιο Σίμωνα, ο οποίος του αποκάλυψε διάφορα που ο παππούλης τα μετέφερε στον Γέροντα Αιμιλιανό. Ήταν ένας άνθρωπος με πλούσιες πνευματικές εμπειρίες. Όλους εμάς τους νέους μάς βοήθησε πολύ να σταθεροποιηθούμε στη μοναχική μας ζωή και να έχουμε τη βεβαιότητα της συνεχούς παρουσίας της Παναγίας δίπλα μας.

Θυμάμαι που κάποτε είχε έρθει στο Μοναστήρι μας ένας παγκοσμίως γνωστός και τον ρώτησε:

–Τι κάνεις, πάτερ;

–Ετοιμάζομαι για τη ζωή!

–Μα εσύ πεθαίνεις, Γέροντα!...

Του είπε απορημένος και πήρε μια νέα ηχηρή απάντηση:

–Μα δεν ξέρεις, άρχοντά μου, ότι για τους χριστιανούς δεν υπάρχει θάνατος; Μόνο ζωή υπάρχει. Ο Χριστός τι μας είπε; «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή». Αφού πιστεύουμε στον Χριστό μας, που αναστήθηκε, τότε κι εμείς θ’ αναστηθούμε. Όσο εδώ ο έξωθεν άνθρωπος φθείρεται, ο έσωθεν ανακαινίζεται.

Ο επιφανής αυτός ξένος, τόσο ενθουσιάστηκε, που είπε αμέσως μετά: «Πράγματι, ο άνθρωπος αυτός βρήκε το νόημα της ζωής. Εμείς, εκεί έξω, τι κάνουμε;…».

Όπως ο απόδημος σκέφτεται πότε θα έρθει η ευλογημένη ώρα να γυρίσει πίσω στην οικογένειά του, στο περιβάλλον του, έτσι κι εμείς· σκεφτόμενοι ότι οι πρωτότοκοι αδελφοί μας βρίσκονται στον Ουρανό, περιμένουμε πότε θα έρθει η ώρα ν’ αποδυθούμε το φθαρτό ένδυμα και να ενδυθούμε τον ανακαινισμένο άνθρωπο. Περιμένουμε πότε θα πάμε κοντά στον Χριστό μας, να Τον προσκυνήσουμε. Να συναντηθούμε με την Παναγία μας, με τους αγίους και τους αγγέλους. Μόνο έτσι ο θάνατος είναι χαρμόσυνο γεγονός. Ενώ, αντίθετα, θάνατος χωρίς Χριστό, είναι όντως θάνατος. Θάνατος με Χριστό, είναι ζωή!

Μας διηγιόταν ότι το 1963 ο βασιλιάς Παύλος είχε καλέσει Αγιορείτες στ’ ανάκτορα, επ’ ευκαιρία της χιλιετηρίδας του Αγίου Όρους. Πήγε σύσσωμη η Ιερά Κοινότητα. Παρίσταντο διάφοροι επίσημοι κοσμικοί. Στο τραπέζι καθόταν ένας μοναχός, ένας κοσμικός, ένας μοναχός, ένας κοσμικός. Δίπλα στον Γερο–Γελάσιο κάθισε ο Ηλίας Βενέζης. Ήσαν συμπατριώτες από την ευλογημένη αιολική γη, από τη Μικρασία. Ο παππούς καταγόταν από την Παλαιά Φώκαια.

Κάποια στιγμή ο Βενέζης τού λέει:

–Γέροντα, από πού είσαι;

–Από το Άγιον Όρος!

–Από ποιο Μοναστήρι;

–Από τη Σιμωνόπετρα είμαι.

–Από πού κατάγεσαι;

–Από τις Φώκαιες της Μικράς Ασίας.

–Τι λες, Γέροντα! Ώστε είσαι Αιγαιοπελαγίτης καλόγερος.

–Ναι. Του λόγου σου, ποιος είσαι;

–Ο Ηλίας Βενέζης.

–Δεν σε ξέρω, παιδί μου. Συμπάθα με!...

–Δεν πειράζει, παππού. Πες μου πόσα χρόνια έχεις στο Άγιον Όρος;

–Τριάντα τρία, ευλογημένε.

–Τριάντα τρία;

–Εε, ναι. Πολλά είναι;

–Δεν μου λες, Γέροντα· μετάνιωσες ποτέ που έγινες μοναχός;

–Τι λες, κυρ-Ηλία, τι λες; Εκατό φορές να γεννιόμουνα, πάλι καλόγερος θα γινόμουν! Άκου, λέει, να μετανιώσω!... Άμα ζήσεις μια γλύκα –δεν σου όλες όλες– από την καλογερική ζωή, ξετρελαίνεσαι και δεν σκέφτεσαι τίποτε άλλο. Τι μου λες τώρα εσύ…

Όλη αυτή η στιχομυθία έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση στον Βενέζη, που την επομένη Κυριακή στην επιφυλλίδα του στην «Ακρόπολη» έγραψε χρονογράφημα με τίτλο: «Ο Αιγαιοπελαγίτης ψαράς». Έκανε μάλιστα και σχετική εκπομπή.

Στα τελευταία του τον είχαμε στο λιμανάκι στη Δάφνη, σαν οικονόμο επιτηρητή της ξυλείας που παραδίδουμε στα φορτηγά. Ο παππούς είχε πάμπολλα γατιά. Όταν τον έβλεπες, έκανες τη σκέψη ότι ήταν ένας αποτυχημένος στη ζωή του. Κυκλοφορούσε πάντοτε λερωμένος, ατημέλητος, γεμάτος τρίχες από τα γατιά. Όπως καθόταν στην πολυθρονίτσα, οι γάτες σκαρφάλωναν σ’ ολόκληρο το σώμα του! Μάλιστα στο κεφάλι του ανέβαινε μια που τη φώναζε «Προσφυγοπούλα» και ήταν τυφλή. Όταν κοιμόταν ο Γέροντας δεν χρησιμοποιούσε ποτέ κουβέρτα, γιατί ογδόντα γατάκια ανέβαιναν και κοιμόνταν επάνω του! Γέμιζε γάτες… Μόνο το στόμα έμενε ακάλυπτο. Καθώς ανέπνεε, ανεβοκατέβαινε το γατοπάπλωμα αυτό! Το θέαμα ήταν κωμικό και χαριτωμένο. Για τους σημερινούς οικολόγους, ο παππούς ήταν ό,τι έπρεπε.

Μια φορά τον ρώτησα:

–Παππού ευλογημένε, τι τα κάνεις τόσα γατιά;

–Ε, κι αυτά δεν έχουν δικαίωμα να ζήσουν; Σάμπως εγώ τα γέννησα; Ο Θεός τα έφερε κι εγώ τα υπηρετώ!... μου απάντησε αφοπλιστικά.

Κάθε μέρα έριχνε το διχτάκι κι έπιανε ψάρια. Χρειαζόταν πέντε κιλά για τις γάτες του. Έβγαζε πολλά ψάρια. Έστελνε και σ’ εμάς στο Μοναστήρι, όσα δεν έδινε στα… γατιά!

–Μερικοί νομίζουν ότι είναι ζωοφιλία αυτό, παιδί μου!, μου είπε κάποια μέρα. Όμως δεν είναι έτσι. Απλώς πρέπει να έχω τη συνείδησή μου καθαρή έναντι στον Θεό, ο Οποίος μας διδάσκει την ευγνωμοσύνη. Είδες τι έγινε με τους δέκα λεπρούς; Οι εννέα, και για τον Χριστό και για την Ιστορία, ήταν και είναι απόντες. Εγώ, λοιπόν, από ευγνωμοσύνη διακονώ τα γατιά. Θα σου πω γιατί. Τότε που, επί δώδεκα χρόνια ήμουν στον αρσανά του Μοναστηριού, ψάρευα καθημερινά. Πάντοτε το καλύτερο μπαρμπούνι που έβγαζα, το έδινα σ’ ένα γατάκο πανέμορφο που είχα, τον «Μπουλούκο». Πανέξυπνος, με καταλάβαινε σαν να ήταν παιδάκι! Με μια ματιά που του έριχνα, καταλάβαινε τι ήθελα.

Κάποιος καλός χριστιανός είχε δώσει στο παππού μερικά χρήματα κι έτσι αγόρασε μια μηχανίτσα και την έβαλε στο βαρκάκι που είχε, το «Αραπάκι» του. Το είχε βάψει κατάμαυρο, καλογερικό! Όταν ο γάτος άκουγε τη μηχανίτσα της βαρκούλας, έτρεχε στο μουράγιο κι άρχιζε τα «νιάου–νιάου». Μόλις πλησίαζε το βαρκάκι, πηδούσε μέσα ο «Μπουλούκος». Ο παππούς τον περίμενε κρατώντας το μπαρμπουνάκι από την ουρά. Το έπαιρνε ο γάτος κι έβγαινε να το… περιποιηθεί με την ησυχία του. Ο Γέροντας τακτοποιούσε τη βάρκα και τα δίχτυα. Αυτό γινόταν καθημερινά. Κάποια μέρα έπιασε ένα πολύ μεγάλο μπαρμπούνι και ήταν χαρούμενος, που ο γατούλης του θα έκανε γλέντι τρικούβερτο.

Μας διηγείται ο ίδιος Γερο–Γελάσιος:

–Μόλις έφθασα, μ’ έκπληξη διαπίστωσα ότι ο γάτος δεν ήταν στο μουράγιο. Ξαφνιάστηκα. Βγήκα έξω με το κοντό ρασάκι και τα μπατζάκια μου ανεβασμένα μέχρι τα γόνατα. Πήρα το πανέρι με τα ψάρια και τράβηξα για το κελί μου. Ο «Μπουλούκος» στεκόταν κάτω από τη μουριά. Τ’ αυτιά του ήταν τεντωμένα και το τρίχωμά του όρθιο. Κοίταζε παράξενα, σαν κάτι να σκόπευε. Του κουνάω το μπαρμπούνι να τον δελεάσω, φωνάζοντας «ψιτ–ψιτ!». Τίποτε. Δεν έδωσε σημασία. Στεκόταν μαρμαρωμένος. Ούτε «ψιτ!» άκουγε, ούτε «ξεψιτ!». Καθώς πλησίασα την πόρτα κι έβαλα το χέρι μου στο πόμολο να την ανοίξω, δίνει ο γάτος ένα σάλτο από έξι μέτρα μακριά και προσγειώνεται μπροστά στα πόδια μου. Κάνω ασυναίσθητα ένα βήμα προς τα πίσω και τι να δω! Μπροστά στο κατώφλι της πόρτας είχε απλωθεί, πέρα-πέρα, μια μεγάλη οχιά. Καραδοκούσε το φίδι να διαβεί κάποιος το κατώφλι, για να τον πλήξει. Ο γάτος είδε την οχιά κι έστησε καρτέρι για να με προστατεύσει από το δάγκωμά της! Θαύμασα και συγκινήθηκα. Αμέσως με το ποδαράκι του άρχισε να τη χτυπά, ώσπου τη σκότωσε. Το φίδι όμως πριν ψοφήσει, πρόλαβε και δάγκωσε τον «Μπουλούκο». Αφού λοιπόν τη σκότωσε και την τράβηξε μακριά, ήρθε κι άρχισε να τρίβεται στα πόδια μου και να νιαουρίζει παραπονιάρικα: «νιάου, νιάου, νιάου!...». Κατάλαβα. Πρόσεξα καλύτερα και είδα ότι το ποδαράκι του είχε αίμα. Πήρα το σουγιά, το έσχισα κοντά στο δάγκωμα και το πίεσα να βγει το δηλητήριο. Ύστερα του έβαλα λαδάκι και το έδεσα. Όμως ο «Μπουλούκος» πρήστηκε κι έγινε τρεις φορές χοντρότερος απ’ ό,τι ήταν. Συνεχώς έκλαιγε. «Βρε, θα ψοφήσει το γατί εξαιτίας μου!», σκεφτόμουνα κι ήμουν όλο στενοχώρια. Μια βδομάδα τον νοσήλευα. Μόλις πέρασε η βδομάδα, άρχισε να συνέρχεται και να τρώει λίγο, αλλά του έπεσαν όλα τα νύχια και το τρίχωμα. Έμεινε, ο καημένος, ένα άσχημο πράγμα. Εγώ όμως του είχα υποχρέωση, γιατί ήταν ο σωτήρας μου. Έτσι, όταν αργότερα πήγα στη Δάφνη, τον πήρα μαζί μου. Συμμαζεύθηκε και μια τυφλή γατούλα, η «Προσφυγοπούλα», κι έτσι δημιουργήθηκε αυτή η παροικία που βλέπεις σήμερα…

Τα δύο τελευταία χρόνια, λόγω καρδιακής ανεπάρκειας, έμεινε κλεισμένος στο κελάκι του. Του είχαμε βάλει κι ένα δέκτη ήχου κι έτσι άκουγε συνεχώς από το Καθολικό τις ακολουθίες. Ήταν πολύ φιλακόλουθος. Όλες τις άλλες ώρες της μέρας και της νύχτας έκανε συνεχώς προσευχή. Συχνά έβλεπε το άκτιστο φως! Τον ρωτούσαμε πώς είναι κι εκείνος έκλαιγε και μας έλεγε: «Αχ, να μπορούσα να σας το εξηγήσω! Δεν ξέρω γράμματα και δεν μπορώ να σας το εξηγήσω. Το αισθάνομαι σαν τις τουλίπες το μαλλί. Μου κάνει καρδιά να πάρω και να δώσω: Πάρε κι εσύ, πάρε κι εσύ, πάρε κι εσύ! Δεν μπορώ αλλιώς να σας το περιγράψω. Μόνο άμα το ζήσει κανείς, το καταλαβαίνει…».

Κάποια μέρα που ήμουν εφημέριος, πήρα αντίδωρο μετά την Απόλυση και του το πήγα. Τον βρήκα να κάθεται στον εξώστη. Η μέρα ήταν ωραιότατη. Ο Γέροντας καθόταν στην πολυθρονίτσα του κι έκλαιγε με λυγμούς.

Τον πλησίασα και τον ρώτησα:

–Γιατί κλαις, Γέροντα;

–Δεν μπορώ να σου πω τώρα, δεν μπορώ... Περίμενε να συνέλθω…

Τον άφησα για λίγο.

Μόλις συνήλθε, μου είπε με αγωνία:

–Θα πεθάνω, πάτερ Αθανάσιε. Ακούς; Θα πεθάνω!...

–Ποιος σου είπε ότι θα πεθάνεις;… Τον ρώτησα έκπληκτος.

–Ο Θεός, μου το είπε! μου απάντησε και συνέχισε: Να, όπως καθόμουν κι αγνάντευα τη θάλασσα με τους ψαράδες και χαιρόμουνα τα πουλάκια και τα λουλούδια κι έβλεπα τον ήλιο να βγαίνει από την κορφή του Άθωνα, είπα μέσα μου: «Θεέ μου! Τι ωραίος κόσμος! Για ποιον έπλασες αυτόν τον κόσμο;…». Ξαφνικά, μου ήρθε μια φωνή από τον Άθωνα, σαν εκατό κεραυνοί μαζί: «Για σένα, το πλάσμα Μου!». Μου πήγε πέντε-πέντε, παιδί μου. Κόντεψε να πάθει η καρδιά μου και να μείνω στον τόπο μου.

–Τι έκανες ύστερα, παππού;

–Εγώ, ο ανόητος, αντί να πάψω και να βουλώσω το στόμα μου, συνέχισα και ρώτησα τον Θεό: «Τι θέλεις από μένα το πλάσμα σου;». «Να με αγαπάς και να με φοβάσαι!». Συνέχισα με αναίδεια: «Πώς θέλεις να Σε αγαπώ και πώς θέλεις να Σε φοβάμαι;». «Να Με αγαπάς ως πατέρα σου και να Με φοβάσαι ως πλάστη σου!», απάντησε η φοβερή φωνή. Εε, μετά απ’ αυτό, είναι να μη πεθάνω;

Προσπάθησα να τον ηρεμήσω, λέγοντας:

–Παππού, ησύχασε. Αν ήτανε να πεθάνεις, θα είχε συμβεί από την πρώτη κιόλας στιγμή. Αφού ο Θεός σε άφησε, θα ζήσεις.

Όντως, έζησε άλλα δύο χρόνια. Διδαχθήκαμε πάρα πολλά από την οσιότητά του. Ήταν άνθρωπος του Θεού, ο οποίος είχε καταλάβει το σκοπό της ζωής του. Μας δίδασκε με τη σιωπή του και με τη ομιλία του και με τις ιστορίες του…

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ

[Μανώλη Μελινού:

«Αγιορείτες Ευλογείτε»,

–Σειρά «Πείρα Πατέρων»–,

κεφ. 2ο, σελ. 52–66,

Αθήνα, Σεπτέμβριος 2004.

Επιμέλεια ανάρτησης,

επιλογή θέματος και φωτογραφιών,

πληκτρολόγηση κειμένου:

π. Δαμιανός.]

http://toeilhtarion.blogspot.gr/

-Γέροντα, όταν περνούμε κάποιον πειρασμό, μια μεγάλη δοκιμασία, τι να κάνουμε;

-Τι να κάνετε; Υπομονή να κάνετε. Η υπομονή είναι το ισχυρότερο φάρμακο που θεραπεύει τις μεγάλες και μακροχρόνιες δοκιμασίες. Οι περισσότερες δοκιμασίες μόνο με την υπομονή περνούν. Η μεγάλη υπομονή ξεδιαλύνει πολλά και φέρνει θεϊκά αποτελέσματα∙ εκεί που δεν περιμένεις την λύση, δίνει ο Θεός την καλύτερη λύση!

Άγιος γέροντας Παΐσιος 

http://orahmas.blogspot.gr

Το μυστικό του πόνου...

Πόνεσες, κοιμήθηκες μερόνυχτα στην κόλαση, αισθάνθηκες να χάνεις τα λογικά σου και να ουρλιάζεις δίχως λέξεις, το κορμί σου ένιωσες να τρυπάει στην μοναξιά, χιλιάδες φορές κατέρρευσες μα κι άλλες τόσες αναστήθηκες και τώρα είσαι εδώ να κοιτάς μια νέα μέρα που σε καλημερίζει. Πλέον, νομίζω να κατάλαβες, ότι ο πόνος έχει μια μυστική θύρα, μέσα από την οποία εισέρχεται, ο άνθρωπος, ο άγιος, ο σοφός. Εκεί μαθαίνεις και βλέπεις αυτά που οι άλλοι απλά κοιτάζουν, και αισθάνεσαι εκείνα που λίγες καρδιές σε αυτή την ζωή θα νιώσουν, γιατί απλά παρέα με τον πόνο θα κάνεις μακροβούτια στο βυθό την στιγμή που οι άλλοι απλά θα παίζουν επιφανειακά με τα κύματα. Και να θυμάσαι, ότι η θέα είναι στα υπόγεια και ο παράδεισος γεννιέται μες στην "κόλαση". Όταν εσύ θα ανθίζεις πολλοί από τους επικριτές σου, θα σαπίζουν μες στην «ευτυχία» τους….

π.λίβυος

http://plibyos.blogspot.gr

Η αδυναμία του σατανά

Όλοι γνωρίζουμε τον μεγάλο πόλεμο, που κάνει ο σατανάς στον άνθρωπο. 

Έχει όμως δύναμη ο σατανάς; Μπορεί να κάνη κακό στον άνθρωπο; Και πότε μπορεί; Λέγει ο Απ. Παύλος: «Επί πάσιν αναλαβόντες τον θυρεόν της πίστεως, εν ω δυνήσεσθε πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα σβέσαι» (Εφ. στ 16).

Δηλαδή, μαζί με όλα αυτά να πάρετε επάνω σας και να φορέσετε σαν άλλη μεγάλη ασπίδα, που θα σας σκεπάζη ολόκληρους, την πίστη, με την οποία θα μπορέσετε να σβήσετε όλους τους καυστικούς πειρασμούς του πονηρού, που μοιάζουν με πύρινα βέλη.

Γιατί όμως ο Θεός επιτρέπει να πειράζη ο σατανάς τον άνθρωπο;

Ο Άγιος Μάξιμος λέγει ότι για πέντε αιτίες παραχωρεί ο Θεός να πολεμούμεθα από τους δαίμονες.

Πρώτη αιτία είναι να διακρίνουμε την αρετή από την κακία πολεμούντες και αντιπολεμούμενοι.

Δεύτερη, για να αποκτήσουμε με πόλεμο και κόπο την αρετή, ώστε να έχουμε αυτή βεβαία και σταθερά.

Τρίτη, για να μη υψηλοφρονήσουμε, όταν θα προκόπτουμε στην αρετή, αλλά να είμεθα ταπεινοί.

Τέταρτη, για να μισήσουμε ολοκληρωτικά την κακία, αφού την δοκιμάσουμε.

Πέμπτη, εκτός όλων αυτών, είναι να μη λησμονήσουμε την αδυναμία μας, ούτε την δύναμη του Θεού που μας βοήθησε, για να φθάσουμε στην απάθεια.

Όμως όταν στηριζώμαστε στην δύναμη του Κυρίου ποιά είναι η δύναμη του πονηρού;

Έλεγαν για τον Αββά Ιωσήφ της Πανεφώς ότι, σαν ήταν στις τελευταίες του στιγμές και γύρω του κάθονταν γέροντες, έρριξε το βλέμμα του στη θυρίδα, είδε τον διάβολο να κάθεται εκεί κοντά και φώναξε στον μαθητή του, λέγοντας: «φέρε το ραβδί. Γιατί αυτός θαρρεί ότι γέρασα και δεν μπορώ πλέον να τον αντιμετωπίσω». Και σαν έπιασε το ραβδί, είδαν οι γέροντες τον διάβολο να πηδά από την θυρίδα έξω σαν σκυλί και να γίνεται άφαντος.

Έλεγε κάποτε ο Μέγας Αντώνιος.

Ακούστε τι μου συνέβη: Κάποτε κτύπησε κάποιος την πόρτα του κελλιού μου. Βγήκα και άνοιξα. Αμέσως τότε είδα μπροστά μου ένα υψηλό κατά το εξωτερικό φαινόμενο. Του λέγω:

– Ποιός είσαι;

και μου απαντά:

– Εγώ είμαι ο σατανάς.

– Τι ζητείς εδώ; -Τον ρωτώ.

– Γιατί -μου απαντά- με κατηγορούν άδικα οι Μοναχοί και όλοι οι άλλοι Χριστιανοί; Γιατί με καταριούνται κάθε ώρα;

Του είπα τότε εγώ:

– Γιατί και συ τους ενοχλείς;

– Δεν τους ενοχλώ εγώ -μου απαντά- μόνοι τους ταράσσονται. Εγώ πλέον τελείως εξησθένησα. Δεν διάβασαν αυτό που αναφέρει η Αγία Γραφή: «Του εχθρού ετελείωσαν πλέον τα σπαθιά και τις πόλεις κατεκρήμνισες;» (Ψαλμ. θ 7). Δεν έχω πλέον τόπο, δεν έχω βέλος, ούτε πόλη. Παντού ευρίσκονται Χριστιανοί και η έρημος ακόμη γέμισε από Μοναχούς. Λοιπόν, ας περιφρονούν τους εαυτούς τους και ας μη με καταρώνται άδικα.

Τότε εγώ, που άκουγα κατάπληκτος τα λόγια του διαβόλου, θαύμασα την Χάρη του Χριστού και του είπα πάλι:

– Πάντοτε είσαι ψεύτης. Τώρα όμως είπες την αλήθεια, χωρίς να το θέλης. Διότι ο Χριστός μετά τον θείο ερχομό Του στον κόσμο σε εξησθένησε και σε απογύμνωσε, αφού σε κατετρόπωσε.

Μόλις άκουσε ο διάβολος το όνομα του Σωτήρος Χριστού, επειδή και από αυτό μόνο κατεκαίετο, εξηφανίσθη αμέσως.

Εφ όσον λοιπόν -λέγει ο Μέγας Αντώνιος- και ο ίδιος ο διάβολος ομολογεί ότι τίποτα δεν μπορεί να κατορθώση, εμείς οφείλουμε να καταφρονήσουμε τελείως αυτόν και τους δαίμονές του.

Αυτό είναι μια απάντηση και στην σημερινή εποχή σε όποιους τρέχουν, για να λύσουν τα τυχόν προβλήματά τους στις μάγισσες, στους μάγους, στα μέντιουμ, στις οραματίστριες, στους ονειροσκόπους, στους χειρομάντεις και γενικά σε αυτούς, που παραδίδουν την ψυχή τους στον διάβολο που τους κοροϊδεύει. Μόνον όταν ο Θεός το επιτρέπη, όπως στην περίπτωση του Ιώβ, μπορεί να κάνη ο,τι του επιτρέπει ο Θεός.

Ορθόδοξος Τύπος

http://orthodoxostypos.gr

ΤΑ ΚΡΙΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ· ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΕΣΠΟΤΙΚΟΥΣ ΘΡΟΝΟΥΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΜΑΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΙΖΩΘΟΥΝ ΤΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΛΑΓΙΟΙ, ΓΙΑΤΙ ΣΤΕΡΡΟΥΝΤΑΙ ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ & ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ

Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ 

ΚΑΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΙΛΟΣ

ΕΙΝΑΙ «ΛΕΩΝ ΠΥΡ ΠΝΕΩΝ»!

Τί λέει ὁ ᾿Ιωάννης ὁ Χρυσόστομος;

—Πιστεύεις στὸ Χριστό; ᾿Εκτελεῖς τὸ θέλημά του τὸ ἅγιον; Πηγαίνεις στὴν ἐκκλησία; Μεταρσιώνεσαι, ἐξυψώνεσαι εἰς μέτρα μεγάλα καὶ ὑψηλά; Κοινωνεῖς τῶν ἀχράντων μυστηρίων;… ῎Ω, λέει, ὅταν κοινωνῇς «μετὰ φόβου…, πίστεως καὶ ἀγάπης» (θ. Λειτ.), τότε πλέον δὲν πατᾷς στὴ γῆ… Τότε πλέον δὲν εἶσαι ἕνας ἄνθρωπος ἀδύνατος, μικρὸς καὶ ἀσήμαντος. Τότε πλέον, τί εἶσαι· «λέων, πῦρ πνέων»!… «Λέων, πῦρ πνέων»!… ῎Οχι ἁπλῶς λιοντάρι, βγάνεις φωτιές!… Καὶ δὲ᾿ μπορεῖ νὰ σὲ κάνῃ κανείς τίποτα. Τρόμος καὶ φόβος εἰς τοὺς ἐνόχους καὶ ἁμαρτωλούς…

Λέοντες, πῦρ πνέοντες… Τέτοιοι ἔπρεπε νὰ εἴμεθα καὶ ἡμεῖς οἱ Χριστιανοί, πρωτοπόροι, καὶ ἐπαναστάται, καὶ δημιουργοὶ ἑνὸς καινούργιου πολιτισμοῦ μέσα εἰς τὸν κόσμον αὐτόν. Δυστυχῶς ὅμως δεν εἴμεθα. – Μᾶς διακρίνουν τώρα, ἐμᾶς τοὺς ἐπισκόπους οἱ Χριστιανοὶ ἀπὸ τὰ ῥάσα, ἀπὸ τὰ γένια, ἀπὸ τὰ καλυμμαύχια, ἀπὸ τὶς μπαστοῦνες, ἀπὸ τὶς μίτρες, ἀπὸ τὰ χρυσάφια. ᾿Απ᾿ αὐτὰ μᾶς διακρίνουν, ὅτι εἴμεθα ἐργάται τοῦ εὐαγγελίου. Ὁ Χριστιανὸς εἶνε «λέων, πῦρ πνέων». Κι αὐτὸς ὁ Χριστιανὸς εἶνε δημιουργὸς μιᾶς μεγάλης ἡρωϊκῆς ἐπαναστάσεως εἰς τὸν κόσμο τοῦτο.

᾿Αλλά, ἐὰν ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ εἶνε λέων, πρὸ παντὸς λέοντες, πῦρ πνέοντες, πρέπει νὰ εἶνε οἱ κληρικοί, καὶ μάλιστα οἱ ἐπίσκοποι. Αὐτὸ ποὺ λέω τὸ βλέπουμε στὴν ἐκκλησία.

῞Ο,τι εἶνε μέσ᾿ στὸ ναό ἔχει μεγάλη διδασκαλία. Σ’ ὅλους τους ναούςὑπάρχει δεσποτικὸς θρόνος, ποὺ κάθεται ὁ δεσπότης. ῍Αν προσέξετε, ἐπάνω μέν, ψηλὰ εἶνε ἡ εἰκὼν τοῦ Χριστοῦ· ἀλλὰ κάτω, εἰς τὰ βάθρα τοῦ ἐπισκοπικοῦ θρόνου εἶνε ζωγραφισμένο ἕνα λιοντάρι, μαρμάρινο, ἢ ξύλινο!

Γιατί ἆραγε ὥρισε ἡ ᾿Εκκλησία στὰ βάθρα τῶν ἐπισκοπικῶν θρόνων νὰ εἶνε ζωγραφισμένα – σκαλισμένα λιοντάρια;

Αν θέ᾿τε νὰ δῆτε τὴν ἑρμηνεία, πᾶτε στὰ σπίτια σας καὶ ἀνοίξετε τὴν Παλαιὰ Διαθήκη· καὶ θὰ δῆτε ἐκεῖ τὸν ᾿Αμὼς τὸν προφήτη, ποὺ λέγει κεφάλαιο 3, στίχος 9)· «Λέων ἐρεύξεται, καὶ τίς οὐ φοβηθήσεται;». Λιοντάρι, λέει, ἐφώναξε· ποιός δὲ᾿ θὰ φοβηθῇ!;

Μοῦ ᾿λεγε ἕνας πατριώτης μου, ἀπὸ τὸ φτωχὸ χωριό μου, τὶς Λεῦκες, γιὰ τότε ποὺ φεύγανε πολλοὶ καὶ πηγαίναν κάτω στὴν ᾿Αφρική, μέσα στὴν ἔρημο καὶ ἐργαζόνταν στὶς σιδηροδρομικὲς γραμμὲς ποὺ ἔκανε τὸ κράτος – ἡ Αἴγυπτος. Ὅταν ἐνύχτωνε, προτοῦ νὰ δύσῃ – «ὁ ἥλιος ἔγνω τὴν δύσιν αὐτοῦ» (Ψαλμ. 103,19)… ῍Ε λοιπόν, μόλις ἐβασίλευε ὁ ἥλιος, νά καὶ βγαίναν τὰ λιοντάρια. Μᾶς εἶχαν διατάξει, προτοῦ νὰ δύσῃ ὁ ἥλιος, ἀμέσως νὰ μαζευόμεθα σ᾿ ἕνα τοῦνελ ἀπὸ σίδερο. ῎Ετσι… Καὶ μπαίναμε μέσα, κ᾿ εἴμεθα ἀσφαλεῖς. Κ᾿ ἐρχόνταν τὰ λιοντάρια· καὶ πηδοῦσαν ἀπὸ ᾿δῶ, καὶ πηδοῦσαν ἀπὸ ᾿κεῖ· μὰ δὲ᾿ μποροῦσαν νὰ μᾶς κάνουν τίποτα, γιατὶ εἴμεθα μέσα φραγμένοι, μέσ᾿ στὸ σιδηροῦν κλουβὶ ποὺ εἶχαν φτειάσει οἱ προϊστάμενοι. «Λέων ἐρεύξεται, καὶ τίς οὐ φοβηθήσεται;» (᾿Αμ. 3,8)… Λιοντάρι, λέει, φώναξε…

᾿Επιτρέψατέ μου νὰ τελειώσω μὲ τὸ ἑξῆς. Μὲ μιὰ ἀνάμνησιν τοῦ πολυπράκτου βίου μου… ῞Οτι πρὸ 40-45 ἐτῶν ἤμουν ἱεροκήρυκας πλανόδιος. Εἶχα γίνει φοὺτ – μπὼλ στὰ κατύματα τῶν ἀρχιερέων· κλώτσησε ἀπὸ ἐδῶ, κλώτσησε ἀπὸ ᾿κεῖ, δώδεκα – δεκαπέντε μητροπολίτες πέρασα. ῍Ας εἶνε καλά. Τοὺς εὐγνωμονῶ! Μοῦ ᾿δῶσαν καιρὸ νὰ περιοδεύσω τὴν ῾Ελλάδα.

Πῆγα σὲ μιὰ μητρόπολι καὶ ἔλεγα στὸ δεσπότη· —Μά, δέσποτα, συμβαίνουν φοβερά πράγματα στη μητρόπολη, γιατί δὲ᾿ διαμαρτύρεσαι; Γιατί δὲν ἐλέγχεις; Γιατί δὲ᾿ λὲς ἕνα «οὐκ ἔξεστί σοι» (Ματθ. 14,4· Μᾶρκ. 6,18· ᾿Ιωάν. 5,10).

—῎Α, λέει, δὲ᾿ μπορῶ ἐγὼ νὰ πῶ τίποτα ἀπ᾿ αὐτά που λές, γιὰ νὰ μην έχω προβλήματα και μὲ διώξουν.

—Μά, λέω, γιατί; ᾿Εδῶ εἶνε ἱστορία ὁλόκληρη, τί κάναν οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας; Τότε λοιπόν, τοῦ λέω· Ξέρεις τί θὰ κάνω; Θά ᾿ρθω μιὰ μέρα στὴν ἐκκλησία· θὰ πάρω ἕνα πριόνι, θὰ βγάλω τὸ λιοντάρι ἀπὸ τὰ βάθρα τοῦ δεσποτικοῦ καὶ θὰ βάλω ἕνα λαγό… Θὰ βάλω ἕνα ξύλινο λαγό!

Λοιπόν, σκληρὸς ἦταν ὁ λόγος – αὐτὸς φοβήθηκε κ᾿ ἔβαλε φρουρὰ τὴν ἑπομένη μέρα καὶ φύλαγε. —Μήπως ἔρθῃ ὁ Καντιώτης καὶ μοῦ ξεῤῥιζώσῃ τὸ λιοντάρι!

Ὅμως ἔλεγα μιὰ ἀλήθεια· Δυστυχῶς, ἀπὸ τοὺς θρόνους τῶν ἀρχιερέων μας, τῶν περισσοτέρων ἀρχιερέων μας —τὸ λέγω μετὰ λύπης—, πρέπει νὰ ξεῤῥιζωθοῦν τὰ λιοντάρια καὶ νὰ μποῦνε λαγοί, ξύλινοι λαγοί!

Αὐτὸ τὸ πιστεύω, τὸ βλέπω. Εἶνε σπουδαῖοι, εἶνε μορφωμένοι, εἶνε εἶνε εἶνε…· ἀλλὰ στεροῦνται τὸ στοιχεῖο ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖο χαρακτηρίζει τὸν Χριστιανό, καὶ δὴ τὸν ἐπίσκοπον· τὸ θάῤῥος.

῏Ηταν κάποτε ἐποχή, ποὺ λέοντες, πῦρ πνέοντες ἦταν οἱ ἀείμνηστοι πατέρες (Χρυσόστομοι, Βασίλειοι καὶ μεγάλοι πατέρες τῆς ᾿Εκκλησίας). Καὶ αὐτοί, τί ἤτανε; ῎Ητανε ὁ φόβος εἰς τοὺς ἄρχοντας! τοὺς ἔτρεμαν οἱ ἄρχοντες, τοὺς ἔτρεμαν… Μολονότι δὲν εἴχανε σπαθιά, μολονότι δὲν εἶχαν ὅπλα φονικά, ἐν τούτοις, μὲ τὸ θάῤῥος των, μὲ τὴν παῤῥησία τους, μὲ τὴν ἁγνότητα τοῦ βίου τους ἦταν τρόμος τῶν μεγάλων καὶ ἰσχυρῶν!

Τώρα καταντήσαμε —στὰ τελευταῖα χρόνια—, ἐμεῖς ποὺ εἴμεθα ὁ τρόμος τῶν μεγάλων καὶ ἰσχυρῶν, νὰ γίνουμε τώρα – οἱ ἄρχοντες νὰ γίνουν ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος! —Μὴ μὴ μὴ μὴ μὴ πειράξῃς!… (Τὸ ἀκροατήριο ξεσπᾷ σὲ πολλὰ χειροκροτήματα καὶ γέλωτες, γιατὶ μὲ τὸν τρόπο ποὺ προφέρει τὰ τελευταῖα «μὴ» ὁ γέροντας, ἀκούγεται ὡς «Μιμή», καὶ μᾶλλον τὸ μυαλό τους πρέπει νὰ πῆγε στὴ Δήμητρα Παπανδρέου – Λιάνη).

῍Αχ ἂχ ἄχ! ἀναστενάζω, ἐγὼ ὁ γέρων ἐπίσκοπος, ὅπου σήμερα – αὔριο φεύγω ἀπὸ τὸ μάταιο κόσμο… Δύει ἡ ζωή μου, φεύγω… ᾿Αλλὰ ἐλπίζω στὸ Θεό, ὅτι οὐκ ἐκλείψουσι στρατιῶται τῇ ᾿Εκκλησίᾳ! Καὶ μικρὰ παιδιὰ ποὺ εἶνε ἐδῶ, ὕστερα ἀπὸ 40-50 χρόνια θὰ εἶνε ἀστέρες πολύφωτοι τοῦ νοητοῦ στερεώματος τῆς ᾿Εκκλησίας. Τὸ πιστεύω καὶ ἐργάζομαι.

Νὰ παρακαλοῦμε τὸ Θεό, ἀδελφοί μου, νὰ βγοῦνε πάλι τέτοια λιοντάρια στὴν ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας! (Ταυτοχρόνως ἀκούγονται χειροκροτήματα καὶ κάποιοι λένε· ᾿Αμήν! Ἀμήν!…).

Νὰ παύσῃ τὸ ψεῦδος! Νὰ γίνωμε ἀληθινοὶ Χριστιανοί… Νὰ ἀποκτήσωμεν ἄντρας ὑψηλούς (στρατιώτας, ναύτας, δικαστάς), λέοντας, πῦρ πνέοντας! Καὶ ἀκόμη παραπάνω, νὰ ἀποκτήσωμεν ἀρχιερεῖς τοῦ ῾Υψίστου – καὶ ἐπισκόπους καὶ κληρικούς.

Κι ἂν τέτοιοι γίνωμαι, τότε τὸ κακὸ θὰ ἐκλείψῃ ἀπὸ τὴν ῾Ελλάδα! ῍Η, ἂν δὲν ἐκλείψῃ ἀπὸ τὴν ῾Ελλάδα, θὰ περιοριστῇ… ᾿Ενῷ τώρα τώρα τώρα, μὲ τέτοια λειψανδρία ποὺ ἔχομε, μὲ τέτοια δειλία, μὲ τέτοια ἀνανδρεία, μὲ τέτοιο ψευτοχριστιανισμό, ποὺ τὸν μοιχό καὶ πόρνο τὸν ὁνομάζουν λεβέντη, τί νὰ περιμένουμε!… 

Τώρα ὅλοι μαζί, μιὰ ψυχὴ – ἕνας λαὸς – ὁ σταυρός σας κανονικός, ἡ καρδιά σας στὸ Θεὸ καὶ ἡ φωνή σας μέχρι τὰ ἄστρα! ῞Ολοι μαζί· «Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν, Κύριε ᾿Ιησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. ᾿Αμήν».

Ἀποσπασμα ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου.

Ἐγινε στην Αθήνα στις 15.1.1989κασ. 134 15-1-1989 αἴθουσα ὁδ. Ζωοδ. Πηγῆς 44, Ἀθῆναι ἑσπ. Ψευδοχριστιανοὶ

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

Έλεγχος του νου των παιδιών

knossopolis

Κοίτα και θα δεις το Χριστό

Κοίτα προς τα πίσω και θα δεις 

το Χριστό πεθαίνοντας για σένα.

Κοίτα προς τα άνω και θα δεις 

το Χριστό μεσιτεύοντας για σένα.

Κοίτα προς τα μέσα και θα δεις 

το Χριστό ζώντα μέσα σου.

Κοίτα μπροστά σου και θα δεις 

το Χριστό ερχόμενο για σένα.

Αυτός είναι 

ο Άρτος, 

η Οδός, 

η Αλήθεια 

και η Ζωή.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

http://dakriametanoias.blogspot.gr

Συγχώρεση, παραγραφή του χρέους και καθαρό μυαλό!

Στον προφήτη Ιεζεκιήλ υπάρχει το εξής το οποίο φανερώνει την κατάστασή μας. Μία ημέρα ο Θεός είπε στον προφήτη Ιεζεκιήλ: πήγαινε να πετάξεις τα είδωλα από τον ναό.

Λέει: Κύριε, δεν υπάρχουν είδωλα στον ναό. Του λέει: Δεν υπάρχουν είδωλα στον ναό; Έλα εδώ να σε πάω στον ναό. Τον πηγαίνει, μπαίνουν μέσα στον ναό και ο Ιεζεκιήλ του λέει: Κύριε δεν υπάρχουν είδωλα πουθενά. Του λέει: Κοίταξε κατά τον Βορρά. Κοίταξε ο Προφήτης. Του λέει: βλέπεις αυτή την τρύπα εκεί που έχει ο τοίχος. Ναι. Όρυξον αυτή. Δηλαδή άνοιξέ την. Την άνοιξε και ο προφήτης έμεινε έκπληκτος γιατί από μέσα υπήρχε ένας χώρος στον οποίο υπήρχαν «μάταια και βδελύγματα» όπως λέει το κείμενο. Δηλαδή υπήρχαν ειδώλια ψευδών θεών βδελυκτά στο Θεό. Ήταν είδωλα που κάποιοι παλιότεροι τα είχαν ακόμη και μέσα στον ναό του Θεού κρύψει. Ναός του Θεού είναι καθένας από μας. Βαπτιζόμενος γίνεται ναός του Θεού. Λέει ο απόστολος Παύλος: ο καθένας από μας είναι ναός του Θεού και όποιος με την αμαρτία φθείρει τον ναό του Θεού θα χει προβλήματα μετά στη σχέση του με τον Θεό.Ε! Λοιπόν και κει μέσα στον ναό μερικές φορές υπάρχουν μάταια και βδελύγματα. Και μέσα στην δική μας καρδιά χρειάζεται να σκύψουμε και να δούμε τι κουβαλάμε και να πάμε παραμέσα.

Να δούμε: είναι καθαρά τα πράγματα η έχουμε μάταια και βδελύγματα; Και αν έχουμε ειλικρίνεια θα καταλάβουμε αυτό που λέει ο ψαλμός 103 που διαβάζουμε σε κάθε εσπερινό: Θα συνειδητοποιήσουμε ότι η καρδιά μας είναι θάλασσα μεγάλη και ευρύχωρος εκεί ερπετά ων ουκ εστιν αριθμός. Και τα ερπετά φυσικά δεν είναι τα διακοσμητικά κατοικίδια! Οι άνθρωποι τώρα έχουν διαστραφεί και μαζεύουν τα ερπετά και τα χαϊδεύουν. Μαζεύουν κροκοδειλάκια, ποντικάκια… Ότι θέλουν. Αυτά οι άνθρωποι παλαιότερα, όντας υγιώς τα θεωρούσαν απαράδεκτα. Θάλασσα λοιπόν είναι η καρδιά μας μερικές φορές γεμάτη ερπετά.

Πήγαν στον άγιο Ποιμένα, κάποιοι χριστιανοί. Τον ρωτήσανε τι χρειάζεται κανείς για να γίνει χριστιανός. Τι έχει ανάγκη για να μπορέσει να γίνει χριστιανός; Και κείνος είπε: Ου δεόμεθα τινος, ει μη νηφούσης διανοίας. Δηλαδή. Δεν χρειαζόμαστε τίποτε άλλο εκτός από ένα μυαλό το οποίο αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει γύρω του. Νήφει. Είναι νηφάλιο, δηλαδή, να μπορεί να καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω του. Αυτό χρειάζεται, λέει, κανείς για να σωθεί.

Εμείς πιστεύουμε πολλές φορές ότι η μετάνοια σημαίνει θα τα πω και θα τελειώσουν. Όχι. Θα τα πω και θα τα παραγράψει ο Χριστός, αλλά δεν θα τελειώσουν. Οι συνεπαγωγές μιας αμαρτίας θα υπάρχουν και θα είναι απαραίτητος αγώνας για να ελευθερωθούμε. Συγχώρηση σημαίνει παραγραφή του χρέους αλλά δεν σημαίνει γίνομαι πλούσιος!

Δηλαδή, έπεσα και έσπασα το πόδι μου. Αν αυτό είναι αμαρτία, το λέω μεταφορικά, και πάω στον Χριστό και του λέω έσπασα το πόδι μου. Μου λέει εντάξει. Εγώ το παραγράφω, το παραβλέπω. Αλλά πρέπει εσύ να μάθεις να κάνεις υπομονή και να προσέχεις το τσάκισμα μέχρι να κλείσει. Γιατί αν κάνεις εξ αιτίας της δικής μου παραγραφής τον «νταή», ότι τώρα περπατάς, θα πέσεις και θα σπάσεις και το άλλο το πόδι.

Πάρα πολλές φορές η μετάνοιά μας είναι στρεβλή και σ’ αυτό το σημείο. Φανταζόμαστε ότι η παραγραφή της αμαρτίας από τον Χριστό σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να υλοποιήσουμε δυναμικά την απόφαση της αλλαγής. Άλλωστε αυτό είπαμε και πιο πριν σημαίνει μετάνοια. Η αγία Μαρία η Αιγυπτία προβάλλεται στα μάτια των χριστιανών, από την Εκκλησία γι’ αὐτό και μόνο το λόγο. Για τον δυναμισμό μιας μετανοίας, η οποία σημαίνει υπομονή, επιμονή και αγάπη του κόπου. Όλα αυτά πάντα ήταν δύσκολα, να είμαστε ρεαλιστές, στη σημερινή εποχή είναι και απεχθή. Κανείς δεν ακούει εύκολα την λέξη υπομονή. Την λέξη επιμονή από εγωισμό καμιά φορά την ακούει. Αλλά από κει και μετά ακόμη πιο δύσκολα φεύγει από μία ψυχολογική διάθεση να μπει, στο ότι πρέπει η ζωή του να προσαρμοστεί πλήρως, και να ευθυγραμμιστεί με το θέλημα του Θεού. Γιατί ζωή είναι το θέλημα του Θεού. Ενώ θάνατος είναι η αμαρτία.

αρχιμ. Θεοδόσιος Μαρτζούχος, Εφημέριος Ι.Ν. Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου Πρεβέζης

https://simeiakairwn.wordpress.com

Ανοικτή επιστολή προς την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους για τη Σύνοδο της Κρήτης

Σεβαστοί πατέρες, ευλογείτε.

Απευθυνόμαστε σε εσάς, τους πνευματικούς προεστώτες της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους, μετά βαθυτάτου ανησυχίας και αγανακτήσεως, εξ’ αφορμής των καταστροφικών αποφάσεων, της λεγομένης Αγίας και Μεγάλης συνόδου της Κρήτης.

Κι ενώ γνωρίζουμε, πως μια Σύνοδος συγκαλείται, για να καταδικάσει αιρέσεις, εδώ συνέβει το πρωτόγνωρο κι ανήκουστο γεγονός, της νομιμοποίησης της παναιρέσεως του αντίχριστου και επάρατου Οικουμενισμού. Αναγνωρίστηκε λοιπόν «η θεωρία των κλάδων» και έτσι αποδόθηκε εκκλησιαστικότητα στις αιρέσεις.

Άρα, καταπατήθηκε και ισοπεδώθηκε το Σύμβολο της Πίστεως μας, που διακηρύσσει την ύπαρξη της ΜΙΑΣ και ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ Εκκλησίας.

Άρα, σεβαστοί πατέρες, μετακινήθηκαν τα όρια, «α, οι πατέρες έθεντο». Τι πιο ληστρικό, τι πιο βλάσφημο, τι πιο λυπηρό;

Το όλο σκηνικό αυτής της λεγομένης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, σας θύμιζε τίποτα από ευαγγελική ταπείνωση των επισκόπων; Σας θύμιζε μήπως σεμνή συμπεριφορά αρχιερέων; Εκεί είχαμε ένα κοσμικό, κοσμικότατο γεγονός, με έντονο παρασκήνιο, πιέσεις, υβριστικές αντιμετωπίσεις μεταξύ επισκόπων και Προκαθημένων! Συμμετοχή ακόμα -ακόμα υπερατλαντικών και ευρωπαϊκών πρακτόρων σε μία Ορθόδοξη Σύνοδο επισκόπων. Προφανώς όλα υποκινούμενα;

Τι σχέση μπορεί να έχει αυτό το κοσμικό πνεύμα, αυτή η κοσμική στάση με μια, κατά τα άλλα,, Ορθόδοξη Σύνοδο; Ουδεμία! Το διαβεβαιώνει προφητικά και περίτρανα ο μακαριστός πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίος, σε μια ομιλία του το 1991, αναφερόμενος στην Αποστολική Σύνοδο των Ιεροσολύμων. Έλεγε λοιπόν τα εξής συγκλονιστικά:

«Σκοτεινές δυνάμεις προωθούν την Σύνοδο. Μια τέτοια Σύνοδο δεν την κινεί το Πνεύμα το Άγιο, αλλά την κινούν σκοτεινές δυνάμεις, με επικεφαλής την Μασονία. Προσέξτε. Οι σκοτεινές δυνάμεις έχουν ήδη χαλκεύσει και έχουν ήδη πείσει αυτούς τους ανθρώπους (υψηλόβαθμους ρασοφόρους), και έτσι κατέχονται από οικουμενιστικές θέσεις. Βεβαίως! Βεβαίως! Πλην εξαιρέσεων -το υπογραμμίζω αυτό- είναι Οικουμενιστές! Δυστυχώς. Γι’ αυτό, εάν γίνει αυτή η Σύνοδος, θα χαρακτηριστεί Ψευδοσύνοδος. Δεν θα γίνει αποδεκτή». 

Τι λοιπόν σεβαστοί πατέρες της Ιεράς Κοινότητας, θα καθίσετε με σταυρωμένα χέρια;

Το Άγιον ¨Όρος αποκαλείται κάστρο, φρούριο και προπύργιο της Ορθοδοξίας και ως εκ τούτου, όταν οι Σύνοδοι επισκόπων δεν ορθοτομούν την Αλήθεια του Ευαγγελίου και κατ’ επέκταση, δεν ακολουθούν την Πατερική διδασκαλία, ο Αγιορείτικος Μοναχισμός αναλαμβάνει την υπεράσπιση της Πίστεως, φρουρεί και επαγρυπνεί υπέρ της Ορθοδοξίας, όπως έπραττε διαχρονικά.

Ο μακαριστός γέρων Γεώργιος Γρηγοριάτης -σάρκα εκ της σαρκός σας- έλεγε:

«Οι μοναχοί για την αγάπη του Χριστού εγκατέλειψαν τον κόσμο, για να εφαρμόσουν πιο τέλεια το Ευαγγέλιο χωρίς συμβιβασμούς και τοιουτοτρόπως δεν είναι δυνατόν να ανεχθούν τις αιρέσεις, οι οποίες προσβάλουν το πανάγιο πρόσωπο του Κυρίου, την διδασκαλία Του και την Εκκλησία Του. Δεν είναι δυνατόν, οι μοναχοί να αδιαφορούν, όταν η Πίστις είναι το κινδυνευόμενον». Μάλιστα, οι παλαιοί Αγιορείτες γέροντες του έλεγαν: «Εάν δεν διαμαρτυρώμεθα δια τας γενομένας παραβάσεις εις θέματα πίστεως, διατί φυλάμε αυτά τα βράχια»; 

Εμείς, ως ζωντανά και συνειδητά μέλη της ΜΙΑΣ και ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ εκκλησίας του Χριστού, βρισκόμαστε σε κρίση συνειδήσεως και σας παρακαλούμε, αλλά και απαιτούμε να πράξετε το αυτονόητο και να σώσετε την ψυχή σας.

Κατατροπώστε τους κακοδόξους και χαροποιήστε τους Ορθοδόξους.

Καταδικάστε και αποκηρύξτε την προκλητική και δαπανηρή Ψευδοσύνοδο της Κρήτης, και διακόψτε το μνημόσυνο του αρχιοικουμενιστή και πρωτεργάτη αυτής της Ψευτοσυνόδου κ. Βαρθολομαίο.

Σε διαφορετική περίπτωση, θα βεβηλώσετε και θα αμαυρώσετε την ένδοξη παράδοση του Αγιορειτικού Μοναχισμού, όσον αφορά τους αγώνες του υπέρ της Ορθοδοξίας και θα καταγραφούν τα ονόματα σας με τα μελανότερα χρώματα στην ιστορία του Αγιορειτικού Μοναχισμού. Θα εκτεθείτε ανεπανόρθωτα στην Υπεραγία Θεοτόκο –που αποκαλεί εχθρούς της, τους Λατίνους– και θα είστε καταδικαστέοι από όλους τους φιλοαγιορείτες προσκυνητές:

Εάν θέλετε να μην μολυνθεί η Αγία Πίστη με αιρέσεις και να είστε «επόμενοι τοις αγίοις Πατράσι», τότε οφείλετε να ακολουθήσετε τη γνωστή διακήρυξη του Συνοδικού της Ορθοδοξίας:

«Οι Προφήται ως είδον, οι Απόστολοι ως εδίδαξαν, η Εκκλησία ως παρέλαβεν οι Διδάσκαλοι ως εδογμάτισαν,, η Οικουμένη ως συμπεφρόνηκεν…ο Χριστός ως εβράβευσεν, ούτω φρονούμεν, ούτω λαλούμεν, ούτω κηρύσσομεν… Αύτη η πίστις των Αποστόλων, αύτη η πίστις των Πατέρων, αύτη η πίστις των Ορθοδόξων, αύτη η πίστης την οικουμένην εστήριξε». 

Μετά βαθυτάτου σεβασμού

«ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΛΑΙΚΩΝ»

https://fdimathan.wordpress.com

ΤΟ 666 ΣΕ ΒΙΝΤΕΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ !!

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Φρίκη! Από αυτόν, τον προωθημένο Οικουμενισμό της Μόσχας περιμένουν οι αντι-Οικουμενιστές την σωτηρία!

Κοινὴ Διακήρυξη

Πάπα Φραγκίσκου

Πατριάρχου Μόσχας Κυρίλλου

«24. Ὀρθόδοξοι καὶ Καθολικοὶ εἴμεθα ἑνωμένοι ὄχι μόνον μὲ τὴν κοινὴ Παράδοσι τὴς Ἐκκλησίας τῆς πρώτης χιλιετηρίδος, ἀλλὰ ἐπίσης μὲ τὴν ἀποστολὴ νὰ κηρύξωμεν τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ εἰς τὸν κόσμον σήμερον. Ἡ ἀποστολὴ αὐτὴ ἀποκλείει κάθε μορφὴ προσηλυτισμοῦ. Δὲν εἴμεθα ἀνταγωνισταὶ ἀλλὰ ἀδερφοί. Παρακινῶμεν τοὺς Καθολικοὺς καὶ τοὺς Ὀρθοδόξους σὲ ὅλας τὰς χώρας νὰ μάθωσι νὰ ζῶσι μαζὶ μὲ εἰρήνη καὶ ἀγάπη, «προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους»(Ρωμ.ΙΕ΄,5). 

Ἑπομένως εἶναι ἀπαράδεκτον νὰ χρησιμοποιῶνται ἄνομα μέσα διὰ νὰ παρακινήσουν πιστοὺς εἰς τὸ νὰ περάσουν ἀπό τὴν μίαν Ἐκκλησίαν εἰς τὴν ἄλλην»!!!

https://paterikiparadosi.blogspot.gr