.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Μην λησμονείς ποτέ παιδί μου, ότι είσαι πάντα "τρίτος"...




Μην λησμονείς ποτέ παιδί μου, 
ότι είσαι πάντα "τρίτος"

Κάποια ευσεβής μάνα, συνόδευσε το παιδί της,που πήγαινε να μπει ως εσωτερικός μαθητής σε ένα Γυμνάσιο, με τα εξής λόγια:

- Μην λησμονείς ποτέ παιδί μου, ότι είσαι πάντα "τρίτος"...

Το παιδί, για να θυμάται πάντα και καθημερινώς την συμβουλή της μάνας του, έγραψε με ωραία γράμματα σε ένα χαρτόνι: ""είμαι τρίτος" και το κρέμασε στο δωμάτιό του.

Στο μεταξύ προόδευσε και αρίστευσε στο Γυμνάσιο τόσο, που βραβεύτηκε ως ο καλύτερος μαθητής του Γυμνασίου.

Το βράδυ, τον επισκέφτηκε ένας φίλος του και μόλις είδε το χαρτόνι, του είπε:

- Τώρα είσαι πια πρώτος! Δεν είσαι τρίτος όπως σε είπε η μητέρα σου... 
Κατέβασε λοιπόν αυτό το χαρτόνι..!

Ο αριστεύσας μαθητής χαμογέλασε και του είπε:

- Φίλε μου, άλλο είναι το νόημα αυτού του χαρτονιού...

Η μάνα μου εννοούσε, ότι πρώτα να σκέφτομαι τον Θεό, 
μετά τους άλλους... 
και τρίτο τον εαυτόν μου.