Μωυσής μοναχός, ο εκ Πρεβέζης διωχθείς
Ο Θρησκευτικός Οικουμενισμός σήμερα είναι μία Κίνηση για την ένωση όλων των αιρετικών ομολογιών της Δύσεως με την Ορθοδοξία σε πρώτο στάδιο και σε δεύτερο στάδιο την ένωση όλων των θρησκειών σε ένα τερατώδες κατασκεύασμα που λέγετε Πανθρησκεία.
Ο κύριος σκοπός του Οικουμενισμού είναι η εξαφάνιση του Χριστιανισμού και πρωτίστως της Ορθοδοξίας που κατέχει την πλήρη αλήθεια.
Ο Οικουμενισμός είναι ένα σατανικό κατασκεύασμα των σκοτεινών δυνάμεων. Η ποιο φοβερή αίρεση που πέρασε ποτέ στην ιστορία ή μάλλον παναίρεσης. Είναι ένα συνονθύλευμα θρησκειών, φιλοσοφιών και παραδόσεων σε μια αταίριαστη ενότητα. Είναι ένα σατανικό καταστρωμένο σχέδιο που υποστηρίζει ότι πουθενά δεν υπάρχει η μοναδική, η απόλυτος, η ενιαία αλήθεια. Ούτε και στην Ορθοδοξία!
Για τον Οικουμενισμό δεν υπάρχει προσωπικός Θεός.
Ο Οικουμενισμός δεν πιστεύει τίποτα, αλλά και τίποτα δεν απορρίπτει στο ανακάτεμα και στη νέα σύνθεση της θρησκείας, την οποία επιδιώκει να κατασκευάσει. Δεν υπάρχουν για τον Οικουμενισμό θρησκείες και πατρίδες. Με τρόπο επιδέξιο και δήθεν για λόγους ειρηνικής συνεργασίας προβάλλει έμμεσα το σύνθημα: Κάτω τα σύνορα! Όλα συνθλίβονται, αφομοιώνονται και εξαφανίζονται στο αβυσσαλέο στόμα του Οικουμενισμού.
Όλοι αυτοί που κρύβονται πίσω από αυτή την λαίλαπα στοχεύουν να ξεθεμελιώσουν όπως φαντάζονται την «Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν» του Χριστού.
Και τούτο γιατί γνωρίζουν ότι μόνο η Ορθοδοξία κρατεί ανόθευτή αλήθεια και μόνη αυτή μπορεί να σώσει τον άνθρωπο. Μάταια όμως γιατί ο Κύριος ήδη εδώ και 2 χιλιάδες χρόνια έχει προφητέψει: «Και πύλαι Άδου ου κατισχύσουσι αυτής».
O Oικουμενισμός με λίγα λόγια, είναι ένα καταχθόνιο παγκόσμιο κίνημα, πολιτικό και θρησκευτικό, με σκοπό την υποταγή της ανθρωπότητας κάτω από μία παγκόσμια κυβέρνηση που αρχηγός της θα είναι ο ψευδομεσίας των Εβραίων, (ο Αντίχριστος).
Και την ένωση όλων των θρησκειών σε μια Πανθρησκεία, ώστε να εξαφανιστεί ο Χριστιανισμός, να εξαφανιστεί η σώζουσα Ορθόδοξος πίστις και να λατρεύεται στο τέλος, αντί του αληθινού Θεού ο Σατανάς.
Δεν εξηγείται διαφορετικά αυτό το πάθος της ενώσεως, αυτή η ασάφεια του «διαλόγου της αγάπης», αυτή η τρομερή απομάκρυνση από το δόγμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αυτός ο καλλιεργούμενος σήμερα κλονισμός της Πίστεως στη Παράδοση και η αθέτηση των αποφάσεων των Οικουμενικών Συνόδων.
Πίσω από τον Οικουμενισμό κρύβεται ο Σιωνισμός. Και δημιούργημα του Σιωνισμού είναι η Μασονία. Η οποία έχει εισχωρήσει και μέσα στην Εκκλησία εδώ και πολλά χρόνια. Κατακτώντας στην αρχή τον Πατριαρχικό Θρόνο για πρώτη φορά στις αρχές του 20 αιώνα και πλέον στις ημέρες έχει διεισδύσει όχι μόνο σε επισκοπικές έδρες, αλλά και στις Θεολογικές σχολές και στα μοναστήρια.
Οι εχθροί της πίστεως, σταγόνα σταγόνα 100 χρόνια έως τώρα προσπαθούν πολύ μελετημένα και εν κρυπτώ να αλλοτριώσουν την Ορθοδοξία εκ των έσω βάζοντας σε θέσεις κλειδιά, όπως είναι τα πατριαρχεία, οι αρχιεπισκοπές, οι Μητροπόλεις, τα μοναστήρια του Αγίου Όρους, αλλά και σε μεγάλα μοναστήρια εντός της Ελλάδος, στις Θεολογικές σχολές και παρά των επισκόπων και ηγουμένων, μασόνους, που για να παραπλανήσουν και να επιτελέσουν τους σκοπούς των Εβραίων Σιωνιστών φόρεσαν ράσα και άφησαν γενειάδες. Τα κατακάθια της σημερινής κοινωνίας, ανθρωπάκια σάρκες που τους ενδιαφέρει μόνο η ύλη το χρήμα και η δόξα. Τέτοιοι είναι που διοικούν την σημερινή Εκκλησία της Ελλάδος. Αυτοί δεν πιστεύουν, δεν είναι καν ορθόδοξοι. Είναι εχθροί της πίστεως και της πατρίδος μας. Μακριά από αυτούς τους λυκοποιμένες!
Κανείς επίσκοπος και ηγούμενος του Αγίου Όρους δεν έπραξε το αυτονόητο της διακοπής του μνημοσύνου του Πατριάρχη. Κάτι το οποίο έπρεπε ήδη από τα πρώτα χρόνια της κήρυξης της αιρέσεως του οικουμενισμού που πρεσβεύει ο Βαρθολομαίος να είχε επιτελεστεί. Αυτό υποδηλώνει ότι υπάρχει προδοσία άνευ προηγουμένου.
Οι οικουμενιστές δεν μπορούν να στηρίξουν τις καινοφανείς θεωρίες τους σε καμιά θεολογία που να δικαιώνει τις θέσεις τους. Πως λύνουν το πρόβλημα; Φτιάχνουν την δική τους
«Θεολογία». Η Θεολογική Ακαδημία Βόλου και Κρήτης είναι τα εργαστήρια παρασκευής αυτής της μεταλλαγμένης Θεολογίας.
Όταν η διοικούσα Εκκλησία πέφτει σε αίρεση όπως έχει συμβεί σήμερα, καθαιρέσεις, αφορισμοί και παντός είδους απαγορεύσεις, δεν ισχύουν γιατί στα αλήθεια, Εκκλησία είναι το σύνολο των πιστών που ορθώς λατρεύουν τον Θεό σύμφωνα με την Αγία Γραφή τους Αγίους Πατέρες και τις αποφάσεις Οικουμενικών συνόδων. Και σύμφωνα με τον προτρεπτικό λόγο των Αγίων μας (π.χ. Αγίου Συμεών νέου Θεολόγου, Αγίου Ιωάννου της κλίμακος και πολλών άλλων), επιβάλετε η ανυπακοή.
Φεύγετε μακριά απ΄αυτούς που σας λένε ότι πρέπει να κάνουμε υπακοή στην Εκκλησία, αλλά δεν σας διευκρινίζουν τι εννοούν όταν λένε τον όρο «Εκκλησία». Εκκλησία δεν είναι ο Πατριάρχης, ούτε η Ψευτοσύνοδος της Κρήτης, ούτε ο επίσκοπος που ισχυρίζεται ότι πρέπει να μνημονεύεται ο αιρεσιάρχης πατριάρχης Βαρθολομαίος, γιατί Εκκλησία χωρίς μνημόνευση επισκόπου δεν γίνεται (όπως λένε). Αυτά είναι ψεύδη Οικουμενιστών προδοτών και μασόνων που καταργούν την Εκκλησιαστική ιστορία των Αγίων και Ομολογητών.
Στα πρώτα χρόνια της η νεοσύστατη Εκκλησία του Χριστού αντιμετώπισε τις αιρέσεις που ήδη άρχισαν να μολύνουν το πλήρωμα των πιστών από τα πρώτα αποστολικά χρόνια σύμφωνα με τα λεγόμενα των Αποστόλων, τα οποία μας τα άφησαν γραμμένα οι ίδιοι στην Κ. Διαθήκη, ως ιερά παρακαταθήκη και δόγμα απαρασάλευτο. Γι΄αυτό και οι οικουμενιστές σήμερα δεν θεωρούν ως κριτήριο αληθείας την Γραφή, όπου με πρώτο τον Κύριο μας, απαγόρεψε την παραμικρή απόκλιση από τον νόμο Του, Ματθ. 5,19.
Ο Απόστολος Παύλος στους Γαλάτας αναφέρει το γνωστό ρητό: «αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ΄ο ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω».
Ο απόστολος Παύλος όταν είδε ότι ο Απόστολος Πέτρος δεν βάδιζε σύμφωνα με την αλήθεια του Ευαγγελίου, τον ήλεγξε ενώπιων όλων των χριστιανών. Εμείς λοιπόν οι μοναχοί δεν έχουμε το δικαίωμα ως ισότιμα μέλη της Εκκλησίας του Χριστού ενώπιον Αυτού, να ελέγχουμε προϊσταμένους και υφισταμένους που παρεκτρέπονται, από αυτά που κήρυξαν ο Ίδιος, και οι Απόστολοι; Το παράδειγμα του μοναχού, Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού είναι χαρακτηριστικό, όπου τα έβαλε με τέσσερα πατριαρχεία που είχαν εκπέσει στην αίρεση του μονοφυσιτισμού. Το γεγονός αυτό της έκπτωσης των 4 πατριαρχείων από την ορθή πίστη επαναλαμβάνεται και στις μέρες μας με την αίρεση του Οικουμενισμού.
Η αληθινή πίστη συνοδεύεται πάντα με την αγάπη, την οποία δεν την κατέχουν οι προϊστάμενοι της διοικούσης Εκκλησίας της Ελλάδος αφού έχoυν ήδη εξαπολύσει διωγμούς σε μοναχούς και Ιερείς, που χωρίς καμία εκτροπή από την αλήθεια του Ευαγγελίου και χωρίς καμιά σκοπιμότητα αγωνίζονται να κρατήσουν ανόθευτη την ορθότητα της πίστεως μας.
Είναι πλέον σαφές κριτήριο ότι αληθινός δούλος του Θεού στην σημερινή εποχή που επικρατεί τόση πολύ σύγχυσης και αμφισβήτησής των πάντων, είναι αυτός που διώκεται. Ο νέος «Πάπας» της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας Πατριάρχης Βαρθολομαίος, εξαπολύει διωγμούς προς τους Ορθοδόξους και αγκαλιάζει με πολύ αγάπη τους ετεροδόξους. Η διαγωγή του και τα έργα του δείχνουν ότι είναι προβατόσχημος λύκος.
Σήμερα υπάρχει μεγάλη αδυναμία στον λαό να διακρίνει την αίρεση, αλλά και όταν το διαπιστώσει δεν γνωρίζει πως πρέπει να συμπεριφερθεί έναντι των αιρετικών ποιμένων που τους διαφεντεύουν. Αυτό οφείλετε κατά πρώτον στην άγνοια του λαού, την οποία μεθόδευσε η Εκκλησία, ούτως ώστε να περάσει χωρίς αντιδράσεις η αίρεση που υποκρύπτετε τεχνηέντως εδώ και δεκαετίες. Και κατά δεύτερον στην ηθική αποστασία του λαού και την προσκόλλησή του στην Θεοποιημένη ύλη. Eυθυνόμαστε άπαντες και για τους πολιτικούς και για τους θρησκευτικούς ηγέτες.
Οι εχθροί της πίστεως εργάζονται μεθοδευμένα για να εξαφανίσουν την Ορθοδοξία, εμείς τι κάνουμε;
Λέει ο διδάσκαλος της ταπείνωσης, ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος: «Μόνο αν τύχει αιρετικός λόγος πάνω στο δένδρο της πίστεως και στα κλαδιά του, τότε δεν πρέπει να κρατιόμαστε ταπεινοί, ούτε να κρύβεται με σιωπή ή αλήθεια και να φθείρεται η πίστη και να καταφρονείται η ορθοδοξία σα να ήταν άφωνο ψάρι, αλλά πρέπει να απαντά στους αντιθέτους για να φαίνεται το φως και να φεύγει το σκοτάδι από τις ψυχές των ανθρώπων και να μην κολάζονται», Λόγος κε΄θ΄.
Δεύτερο παράδειγμα οδοδείκτης από τον Άγιο Θεόδωρο τον Στουδίτη για την αντιμετώπιση της αίρεσης του Οικουμενισμού.
«Είναι εντολή Κυρίου να μη σιωπούμε όταν κινδυνεύει η πίστις… Συνεπώς όταν πρόκειται για την πίστη, δεν πρέπει να πει κανείς: ποιος είμαι εγώ; Ιερέας, άρχοντας, στρατιώτης, γεωργός, πτωχός; Δεν μου πέφτει εμένα λόγος και φροντίδα για το ζήτημα. Τι λές; Οι πέτρες θα φωνάξουν, και συ θα μείνεις σιωπηλός και άπραγος;».
Επίσης γράφει ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης: «Και στους Αγίους Ομολογητές έθεταν την παγίδα της σιωπής προφάσει ταπεινώσεως». Όταν ο άγιος Μάρκος ονόμαζε τον παπισμό αίρεση, οι άλλοι επίσκοποι τον απειλούσαν. Ο Επίσκοπος Μυτιλήνης και Λακεδαιμονίας του έλεγε: «και ποιος είσαι εσύ;»
Έτσι, μού έλεγαν επανειλημμένα και οι αδερφοί μου στον Προφήτη Ηλία στην Πρέβεζα, ένας απός αυτούς κάποτε μου είπε: Ποιος είσαι εσύ που τα έβαλες με τους Ηγουμένους του Αγίου Όρους, (τους είχα στείλει ελεγκτική επιστολή για την παθητική τους στάση μετά την Σύνοδο της Κρήτης και το γεγονός ότι δεν διέκοψαν το μνημόσυνο του Πατριάρχη). Και μάλιστα πρόσθεσε που έχουν ασπρίσει τα μαλλιά τους στην άσκηση! Αν από την άσκηση άσπρισαν τα μαλλιά τους τότε πως δεν φωτίστηκαν από το Άγιο Πνεύμα να αποκηρύξουν τον Πατριάρχη ως αιρεσιάρχη, παρά συνεχίζουν την μνημόνευση και άραγε υποδηλώνουν ότι συμφωνούν και αυτοί με αυτά που λέει και πράττει. Δυστυχώς και οι ηγούμενοι του Αγίου Όρους σε εποχή διαφάνειας και ομολογίας πίστεως, έδειξαν το αληθινό τους πρόσωπο του μετά την ψευτοσύνοδο της Κρήτης, ότι δηλαδή, έχουν εκτραπεί από το Ορθόδοξο ομολογιακό φρόνημα των προκατόχων τους για χάρη της Ηγουμενίας και του ξένου φλουριού που έπεσε άφθονο από το Βατικανό.
Σημάδια αποκρυπτογράφησης της αίρεσής των Οικουμενιστών είναι και οι εξής φράσεις: «Εσύ να κοιτάξεις την ψυχή σου» και «πρέπει να κάνεις υπακοή στην Εκκλησία ή στου ηγούμενο ή στον Επίσκοπο, πάνω απ΄όλα στην πνευματική ζωή είναι η υπακοή». Με το πρόσχημα της αρετής της υπακοής κρατάνε το ποίμνιο τους εκφοβισμένο, στην πνευματική τους καθοδήγηση που είναι Οικουμενιστική και φιλοπαπική.
Η Γραφή ως κριτήριο αληθείας και γραμμή πλεύσης σε παρόμοιες καταστάσεις απαντάει ως εξής: «…ακριβώς εξ αιτίας των ψευδαδέλφων οι οποίοι είχαν εισχωρήσει ύπουλα στην Εκκλησία, σαν κατάσκοποι, για να κλονίσουν την ελευθερία μας, που έχουμε εν Χριστώ Ιησού, για να μας υποδουλώσουν. Σ΄αυτούς ούτε στιγμή δεν δεχθήκαμε να υποταχθούμε, για να παραμείνει σε σας η αλήθεια του ευαγγελίου» Γαλ. 2,4-5.
Ας μάθουν αυτοί οι θεωρητικοί θεολόγοι των δυτικόπληκτων θεολογικών σχολών, ότι η Ορθοδοξία δεν είναι μάθημα θρησκευτικών, το διαβάζω και το μεταδίδω. Η Ορθοδοξία είναι πάνω απ΄όλα βίωμα, άσκησης, πράξης, τήρησης εντολών του Ευαγγελίου και λιγότερο διδασκαλία. Ποιος σου δίνει εσένα το δικαίωμα να μιλάς για το Θεό όταν δεν τον έχεις γνωρίσει. Αν το γνωρίζεις όπως λες δείξε μου τα γνώση σου από τα έργα σου και προ πάντων, από την αγάπη. Αλλά τα έργα τους, δεν έχουν αγάπη, ούτε τα πρόσωπα τους, ούτε τα λόγια τους που βγαίνουν από εμπαθή καρδιά και συνεπώς τυφλωμένο νου και υψηλή διανόηση. Γι΄αυτό και κατάντησαν Θεομάχοι αφού μας διώχνουν από της μονές της μετανοίας μας και όχι της «υπακοής» όπως θέλουν αυτοί να ισχυρίζονται, γιατί εξυπηρετεί τους σκοπούς τους.
Όσοι αποδέχονται την Σύνοδο της Κρήτης, συμμετέχουν στην αίρεση του Οικουμενισμού. Διαδίδουν οι Οικουμενιστές ότι όσοι δεν μνημονεύουν τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο είναι εκτός Εκκλησίας και άρα η αποτείχισης που εκδηλώνετε στην αρχική της μορφή με την διακοπή του μνημοσύνου, θεωρείται ως σχίσμα γι΄αυτούς και μόνο, ενώ οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει το σχίσμα εδώ και χρόνια με το να αποκλίνουν από τα της πίστεως όπως προ είπα.
Όποιος ενίσταται, αγωνίζεται και αντιστέκετε στην αίρεση εντός της Εκκλησίας, και διώκετε, λέγεται ομολογητής και όχι σχισματικός, εφόσον και πράττει αυτά που διδάσκει. Αλλά και ο Επίσκοπος ή ο Ιερέας που δεν συμφωνεί με την αίρεση του Οικουμενισμού και την ληστρική Σύνοδο της Κρήτης και μνημονεύει τον Πατριάρχη, δεν είναι ομολογητής. Ας μη ξεγελιούνται οι Αντιοικουμενιστές ότι αρκεί και μόνο να
ομολογούν με το στόμα και τον νού και όχι με την καρδιά και την πράξη. Η πίστη μας διασώθηκε με τους διωγμούς, τις εξορίες, τις φυλακίσεις και τα μαρτύρια των Ομολογητών Αγίων μας, τους οποίους τιμάνε αλλά δεν μιμούνται.
Ο Άγιος Μωυσής ο Αιθίοπας λέει σε μια προφητεία του η οποία βρίσκει πλήρη εφαρμογή στις μέρες μας: «Εν ται ημέραις εκείναις… θέλουν προχειρίζεσθαι Ηγούμενοι και ποιμένες άνδρες αδόκιμοι αρετής, άπιστοι… μη διακρίνοντες την δεξιάν οδόν εκ της αριστεράς, αμελείς, φιλομέριμνοι, τα πρωτεία με δώρα αρπάζοντες… μη γνωρίζοντες κατηχείν και νουθετείν το ποίμνιον….εκ της τοιαύτης δε αμελείας και καταφρονήσεως των ποιμένων απολούνται οι αδελφοί…».
Σε μέρες μεθοδευμένης αλλοτρίωσης της Ορθοδοξίας, αναπόφευκτο και επιδιωκόμενο φυσικά ήταν να διεισδύσει και στα μοναστήρια αυτό το κακό. Ακούνε οι μοναχοί σήμερα δόκιμοι και προχωρημένοι στα χρόνια, ότι το πρώτο πράγμα στην μοναχική πολιτεία είναι η υπακοή.
Ο Λόγος του Κυρίου «ο ακούων υμών, εμού ακούει», και ο λόγος του Αποστόλου Παύλου «Πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε»Εβρ.13,17, δεν είναι απρουπόθετοι, γιατί ο ίδιος ο Κύριος είπε αλλού; «Προσέχετε δε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς υμάς εν ενδύμασι προβάτων, έσωθεν δε εισί λύκοι άρπαγες. Από των καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς». Και επίσης «Προσέξτε μη ούν λύσετε μίαν των εντολών τούτων των ελαχίστων». Τότε σ΄αυτή την περίπτωση ισχύει ο Λόγος του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου: «ει τις έρχεται προς υμάς και ταύτην την διδαχήν (του Χριστού) ου φέρει, μη λαμβάνετε αυτόν εις οικίαν, και χαίρειν αυτώ μη λέγετε. Β΄Ιωάνν,10.
Ερωτώ! Τα λόγια αυτά δεν σημαίνουν αποτείχιση από τους ψευδοποιμένες, αιρετικούς Οικουμενιστές, που προσθέτουν, αφαιρούν και παρερμηνεύουν τη Γραφή και τους Αγίους Πατέρες που εν Αγίω Πνεύματι θέσπισαν τους κανόνες των 7 Οικουμενικών Συνόδων;
Ο αγαπημένος μαθητής του χριστού και κήρυκας της αγάπης, λέει ούτε να χαιρετάμε τους αιρετικούς. Προς σωφρονισμό και διόρθωση τους, απαιτεί την απομάκρυνση ο Άγιος. Εμείς δημιουργούμε το σχίσμα λοιπόν που θέλουμε να εφαρμόσουμε στην πράξη τα λόγια της Γραφής για να μην εκπέσουμε από την αλήθεια της πίστης μας, ή αυτοί που δεν κάνουν υπακοή στα λόγια του Χριστού, των Αποστόλων και συνάμα απαιτούν απειλητικά υποταγή στις νεοταξικές σκοπιμότητες τους;
Κατά προτεραιότητά πρώτη υποχρέωση και αρετή του Χριστιανού είναι ο αγώνας για την Ορθή Πίστη, δεύτερον η μετάνοια, και τρίτον η υπακοή. Τότε μας ανοίγετε διάπλατα ο δρόμος για την αγάπη, η οποία είναι συνυφασμένη με την ορθή γνώση του Θεού, δηλαδή την Ορθή πίστη. Ναι! Ας τα μάθουν αυτά οι αφεντάδες Ηγούμενοι και Επίσκοποι μαριονέτες της Νέας Τάξης Πραγμάτων, αυτή είναι η περπατημένη σειρά και οδός των Αγίων μας. Όταν αυτοί σφάλουνε στην Πίστη, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να τους κάνουμε ανυπακοή κατά το παράδειγμα των Αγίων μας Ομολογητών που κρατήσανε την Ορθοδοξία μας χάριν στην ανυπακοή τους, στους εκάστοτε Εκκλησιαστικούς προϊσταμένους τους. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των Αγίων μας Ομολογητών και Μαρτύρων μοναχών αγιορειτών, επί του αιρετικού Πατριάρχη Βέκου που αρνήθηκαν να τον μνημονεύουν επειδή δεχόταν τους Παπικούς έως «Εκκλησία και συλλειτουργούσε μαζί τους.
Όποιος Επίσκοπος δέχεται την Σύνοδο της Κρήτης δέχεται την αίρεση του Οικουμενισμού, την οποία νομιμοποίησε η Σύνοδος της Κρήτης, αιρετίζει και έτσι εμπίπτει στον 15 κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, αλλά και άλλων συνόδων, ο οποίος λέει ότι: «Αν κάποιος Επίσκοπος κηρύσσει –γυμνή τη κεφαλή- δηλαδή, ολοφάνερα αίρεση, δεν πρέπει να έχουμε κοινωνία μαζί του». Αλλά και με μόνο γνώμονα την Αγία Γραφή μπορούμε να συμπεράνουμε ότι δεν πρέπει να έχουμε καμία σχέση με τους αιρετικούς.
O Oικουμενισμός ως εσχατολογική παναίρεση απομακρύνει – ήδη και μέσων πλέον ορθοδόξων κληρικών και επισκόπων – το ποίμνιο από την αληθινή και σωτηριώδη διδασκαλία του Χριστού και κηρύττοντας διαβολικές ιδέες δημιουργεί τον καινούργιο «νεοταξικό» τύπο του χριστιανού. Αυτός ο τύπος αδιαφορεί για το αν οι κληρικοί που ακολουθεί, και οι διδασκαλίες που ακούει από αυτούς, είναι Ορθόδοξες ή κακόδοξες, αλήθειες η ψέματα, αρκεί να ευφραίνεται με λόγια αγάπης και ειρήνης. Όμως «Ει και γλυκέα τα λόγια των ψευδοπροφητών, αλλά ουδέν αυτών πικρότερον». Αυτούς τους κληρικούς που ο κόσμος θα ακολουθεί, ο Κύριος «θα τους ρίξει στον κοπρώνα (αποχωρητήριο)» Μαλαχ. Β,6. Ο κλήρος λοιπόν θα γίνει όργανο του Αντιχρίστου.
Θα διδάσκει την τυφλή υπακοή ως αρετή ειρήνης και σωτηρίας. Μία υπακοή σατανική που θα απαιτεί από τον πιστό, άγνοια, περιφρόνηση της διδασκαλίας των Αγίων, αδιαφορία για την αλήθεια και επιφανειακή ευσέβεια. «Οι ψευδόμενοι ποιμένες πρώτα θα λένε την αλήθεια και τα αποδεκτά απ΄όλους και μετά θα παρουσιάζουν τα ψευδή και αμφιβαλλόμενα Ε.Π.Ε 30,264.
