Ανάγκη για Εθνική Μετάνοια.

ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ;

Α] Η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΜΗ ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ.

Το τάμα είναι ιερό θέμα. Μέσα στην Αγία Γραφή έχουμε αναλυτικά τον περί ταμάτων θεολογικό προβληματισμό. Όταν ο άνθρωπος τάζει κάτι στο Θεό, κάνει συμφωνία με το ίδιο το Θεό και αναλαμβάνει δέσμευση να εκπληρώσει το τάμα του, μάλιστα, όπως ακριβώς βγήκε από το στόμα του, εν καιρώ κρίσεως και κινδύνου, και να το τηρήσει το συντομότερο και στο ακέραιο, ή αν δεν προλάβει αυτός, και πεθάνει εν τω μεταξύ, τα παιδιά του με το ίδιο ακριβώς ή κάποιο άλλο ισοδύναμο τρόπο.

Στην Αγ. Γραφή αναφέρονται διάφορα τάματα (Γένεσις κη' 20-22, Δευτερονόμιον κγ' 22-24, Κριταί ια' 30-40, Εκκλησιαστής ε' 4, Πράξεις ιη' 18, κα' 18-24), γι' αυτό καί διατηρήθηκαν καί από τον Χριστιανισμό... Χαρακτηριστικό το τάμα του Ιεφθάε, που έταξε ως Κριτής να θυσιάσει ό,τι πρωτοσυναντήσει στο σπίτι του μετά την νικηφόρα έκβαση της μάχης όπου είχε πάει… Συνάντησε την κόρη του και τη θυσίασε!!!

Εάν λοιπόν ο Θεός τηρήσει την υπόσχεσή του και κάνει καλά το παιδί σου επί παραδείγματι και σύ έχεις υποσχεθεί να πας γονατιστός στην Παναγία της Τήνου και δεν το έχεις κάνει ακόμη, βρίσκεσαι σε παράβαση.

Η αθέτηση λοιπόν του τάματός μας είναι σοβαρό παράπτωμα, από το οποίο δεν μπορεί να μας ξεχρεώσει κανένας άλλος, διότι αποτελεί προσωπική συμφωνία και δέσμευσή μας με τον Θεό. Εγκυμονεί δε κινδύνους και ενίοτε επιτρέπει ο Θεός και ξαναγυρίζουν τα πράγματα στην προτέρα τους κατάσταση, «προς γνώσιν και συμμόρφωσιν»..

Αυτό πάθαμε κι εμείς με το Τάμα του Έθνους. Μας ελευθέρωσε ο Καλός Θεός το 1821 μέχρι το 1830. Μάλιστα δε και με τους απελευθερωτικούς πολέμους του 1912 – 13, αποδόθηκε στο ελληνικό κράτος και η Μακεδονία μας. 100 χρόνια μετά το 1821, δηλ. το 1921, πήραμε και την Μ. Ασία, τη γη της Ιωνίας! Ο Θεός κράτησε το λόγο Του και δεν πήρε πίσω την υπογραφή Του. Εμείς όμως όλα τα άλλα κατά το διαρρεύσαν διάστημα τα σκεφτήκαμε, εκτός από το Τάμα μας. Δεν γυρίσαμε σαν τους 9 λεπρούς πίσω να πούμε το «ευχαριστώ μας» στον Ευεργέτη Χριστό.

Αποτέλεσμα: Γίναμε έθνος αχαρίστων και αρχίσαμε σιγά – σιγά και χάναμε τα κεκτημένα μας: Πρώτα τη Μικρασία, μετά Ίμβρο και Τένεδο, μετά Β. Ήπειρο, μετά την Κύπρο μας και ζούμε τώρα σε απόλυτη εξάρτηση από το ξένο κεφάλαιο και έχουμε εδώ μέσα ξενική κατοχή από τους τοκογλύφους και δανειστές, ξεπουλήσαμε πλέον την εθνική μας κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα και δεχθήκαμε πάλι μια νέα τουρκοκρατία με τα δύο σχεδόν εκατομμύρια των μουσουλμάνων κυρίως λαθρομεταναστών! Ιδού λοιπόν πως χάσαμε ξανά την ελευθερία μας. Κρίμα! Από την αχαριστία μας και την αγνωμοσύνη μας.

Σαν να μη έφτανε αυτό και άλλες συναφείς πληγές ολοκλήρωσαν το πισωγύρισμα στη Νέα Αιχμαλωσία.

Γίναμε ένα έθνος φονιάδων. Ενώ μας ελευθέρωσε ο Χριστός από το παιδομάζωμα, το γενιτσαρισμό και τα χαρέμια, εμείς που χάναμε τότε τα παιδιά μας, τα ελληνόπουλα, τώρα εμείς με τα ίδια μας τα χέρια τα φονεύουμε πραγματοποιώντας 200 – 500 χιλιάδες το χρόνο. Ο Χριστός μας χάρισε τη δυνατότητα να έχουμε δικά μας παιδιά και όχι τουρκόσπορους. Τουλάχιστο εκείνοι δεν σκότωναν τα παιδιά. Τώρα λοιπόν εφόσον δεν θέλουμε ελληνόπουλα, ας έχουμε αλβανόπουλα, πακιστανόπουλα, αφρικανόπουλα… Ω πόσο αχάριστο είναι το έθνος που δεν αγαπάει τα παιδιά! «Άφετε τα παιδία έρχεσθαι προς με και μη κωλύετε αυτά», λέγει ο Κύριος. Και μείς οι αχάριστοι, στο δώρο της ζωής λέμε ΟΧΙ και δεν αφήνουμε τα παιδιά να πάνε στο Χριστό, αλλά τα στέλνουμε στον υπόνομο.

Γίναμε έθνος βλασφήμων. Αντί να λέμε Ευχαριστώ στο Χριστό, διότι μας χιλιοευεργέτησε, εμείς τον υβρίζουμε. Πρώτον μέν με τις πράξεις μας και ύστερα με τις λέξεις μας. Μας γέμισε με έμφυτα κληρονομικά χαρίσματα, μας έστειλε εδώ τους πρωτοκορυφαίους αποστόλους Του, μας έδωσε θεία δωρήματα χριστιανικής σοφίας και πατερικής αγιότητος, το Ευαγγέλιό Του στη γλώσσα μας… Ποίο άλλο κράτος – έθνος – γένος έχει λάβει τόσα πολλά ουράνια χαρίσματα; Κι εμείς για το «ευχαριστώ» λέμε τις χειρότερες βρισιές στην καθημερινή μας ζωή. Χτίζουμε τα σπίτια μας, μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, εκπαιδεύουμε το στρατό μας, οργώνουμε τη γη μας με βλαστήμιες. Είχαμε πάνω από το κεφάλι μας τους τούρκους και κινδυνεύαμε από το χατζάρι του μαρτυρίου για την πίστη μας και τον εξισλαμισμό και μας ελευθέρωσε ο Κύριος, για να επικαλούμαστε «εν πνεύματι αγίω Κύριον Ιησούν» και μεις τον υβρίζουμε! Είμαστε ανάξιοι!

Γίναμε έθνος ασεβών με την έλλειψη του εκκλησιασμού. Επί τουρκοκρατίας ήταν πολύ δύσκολο να εκκλησιασθούμε, να χτίσουμε εκκλησιές, έπρεπε μέσα σε 40 μέρες να είχαμε τελειώσει, τις φτιάχναμε χαμηλοτάβανες, γιατί έμπαιναν έφιπποι μέσα οι οθωμανοί… Επίσης και ο αθεϊστικός μαρξισμός που ενέσκηψε στον εικοστό αιώνα στην πατρίδα μας κι αυτός δεν αγαπούσε τους ναούς και τους αγίους, του «ξεμάτιαζε» και τους πυροβολούσε, σκότωνε και κρέμαγε ιερείς. Τι έπρεπε εμείς λοιπόν να κάνουμε αφότου μας ελευθέρωσε ο Χριστός κι από τους δύο εχθρούς; Να μη λείπουμε από την εκκλησία, να μη χάνουμε εκκλησιασμό και θεία λατρεία! Το κάνουμε;. Δυστυχώς όχι!

Στους εκατό ορθοδόξους οι τρείς εκκλησιάζονται. Κάποιοι άλλοι έγιναν αιρετικοί. Το κράτος υπεβίβασε τη Μητέρα και τροφό Εκκλησία ωσάν να είναι ένα από τα άλλα θρησκεύματα… Μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας με τα χέρια μας. Έτσι επέτρεψε ο Δίκαιος Θεός και εισέβαλαν εδώ μέσα πλήθος αλλογενών και αλλοθρήσκων, που ζητούνε τεμένη και τζαμιά. Θα βλέπουμε λοιπόν στο μέλλον μιναρέδες να υψώνονται στον γαλανό ελληνικό ουρανό και θα προσεύχονται μπρούμυτα στις πλατείες, θα αυτομαστιγώνονται στις γειτονιές, οι οπαδοί του Ισλάμ, θα ευλογεί ο μουφτής τα κοτόπουλα που θα πωλούνται στις υπεραγορές… κι εμείς θα κοιτάμε θλιμμένοι από μακριά την επέκταση ξανά της νέας οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Δεν πάμε λοιπόν Εκκλησία την Κυριακή; Τέρμα και η Κυριακή και με νόμο! Επιστροφή στην προ του ΠατροΚοσμά εποχή, στην οποία ίσχυε η αργία του εβραϊκού Σαββάτου.

Γίναμε έθνος αμελών. Στην Τουρκοκρατία τέλος, είχαμε τα κρυφά σχολειά και κρυφό πόθο και καϋμό, να μάθουν τα σκλαβόπουλα – ελληνόπουλα «γράμματα σπουδάγματα του Θεού τα πράγματα». Οι Έλληνες τότε με κίνδυνο της ζωής τους έστελναν τα βλαστάρια τους τη νύχτα με το φως του φεγγαριού στα μοναστήρια, στα ξωκκλήσια και στους καλογέρους να μάθουν τα ελληνικά και την πίστη των πατέρων τους. Μετά μάζευαν λεφτά για να χτίσουν ελληνικά σχολεία. Όπως έλεγε ο άγιος Κοσμάς.

Σήμερα γκρεμίζουμε τα σχολεία! Πως; Με την κατάργηση της ελληνικής γλώσσας, με την αλλοίωση των θρησκευτικών , με τον εξοβελισμό των ιερέων από τα σχολεία, με τον εξοστρακισμό των θρησκευτικών περιοδικών μας. Μα δεν τα κάνουμε εμείς, θα πουν μερικοί…. Όχι εμείς τα κάνουμε, διότι δεν εκκλησιάζουμε τα παιδιά μας, φροντίζουμε να τα στέλνουμε όπου αλλού κι όχι στο κατηχητικό, ειρωνευόμαστε τους ιερείς και ιεροκατηγορούμε και κυρίως δεν διαμαρτυρόμαστε. Τρείς φορές μόνο κοινωνάμε τα νεοφώτιστα ελληνόπουλα και μετά αν τα πάει κάποια γιαγιά για να τα μεταλάβει. Αυτό λοιπόν που επιλέγουμε άτυπα στην κοινωνική μας ζωή και καθημερινή μας συμπεριφορά έρχεται μετά και μας επιβάλλεται δια νόμου και δια των πραγμάτων αντικειμενικά, θεσμικά και γενικά.

Β] ΦΤΑΙΕΙ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ Η ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Όπως παλιά ο αρχαίος Ισραήλ, όταν παρέβαινε το θέλημα του Θεού και ερωτοτροπούσε με ειδωλολατρικούς ψευδοθεούς του περιβάλλοντός του, επέτρεπε ο Θεός και: επενέβαιναν οι γειτονικοί βάρβαροι και ακάθαρτοι λαοί και ταπείνωναν τον παραβάτη λαό τόσο, όσο να ταπεινωθεί και να καταφύγει και πάλι στον Θεό των πατέρων του με μετάνοια.

Ανέβαιναν στην εξουσία άνθρωποι ακατάλληλοι, ανίκανοι και ξεδιάντροποι, χωρίς πίστη στο Θεό, φόβο και Κυρίου και ντροπή, ξεδιάντροποι, άδικοι και καταχραστές.

Η αποτελεσματικότητα των έργων αναστελλόταν και οι προσπάθειες αυτού του λαού δεν ευθυδρομούσαν και δεν καρποφορούσαν. Οι κόποι του δεν τελεσφορούσαν, διότι τα έργα του ήταν ειργασμένα παράνομα.

Επειδή λοιπόν εμείς λοιπόν λατρέψαμε στις μέρες μας ψευδείς θεότητες, όπως:

Την Ευρώπη και τις επιδοτήσεις.

Το νέο νόμισμα και την ευρωπαϊκή νοοτροπία.

Το χρηματιστήριο και τα δάνεια.

Την φοροδιαφυγή και την απιστία.

Τον παπισμό, τον οικουμενισμό και την πανθρησκεία.

Τώρα ό,τι χάνουμε και το στερούμαστε είναι ακριβώς αυτό που αγαπήσαμε και το θεοποιήσαμε. Ό,τι παράνομα αποκτήσαμε: πλούτη και θέσεις, τώρα όλοι το ρισκάρουμε. Μάλιστα μέρα με τη μέρα λιγοστεύει η δυνατότητα για αμαρτωλή ζωή. Για απλή ζωή πλέον. Προσπαθούμε απλά και με το ζόρι να επιβιώσουμε. Είναι δυνατόν να αυτοκτονούν άνθρωποι ένεκα πτωχείας; Αλήθεια πόσοι αυτοκτόνησαν στην κατοχή των Γερμανών; Πέθαιναν, αλλά δεν αυτοκτονούσαν. Δηλαδή χάσαμε τον προσανατολισμό μας και δώσαμε προτεραιότητα σε θέματα που δεν εγκρίνει ο Θεός.

Φταίει όμως και κάτι άλλο:

Η επιπολαιότητά μας ως λαού με την προχειρότητα στα έργα του.

Ο θρίαμβος του ατομικού συμφέροντος σε βάρος του κοινού.

Η διαρκής υποτίμηση της Ορθοδοξίας και της ηθικής.

Ο αδιάκριτος διαχωρισμός προσωπικής ζωής και πολιτικής δραστηριότητος.

Η υποβάθμιση της δραστικής διαδόσεως και ενεργείας του θείου λόγου.

Τέλος πίσω από όλα σχεδόν τα παραπάνω είναι το οργανωμένο σχέδιο της Νέας Τάξης πραγμάτων:

για να γίνει η Ελλάδα ένα φτωχό κράτος,

για να γίνει η Ελλάδα ένα άθρησκο κράτος,

για να γίνει η Ελλάδα ένα αλλοιωμένο με μετανάστες κράτος,

για να γίνει η Ελλάδα ένα φακελλωμένο κράτος,

για να γίνει η Ελλάδα ένα μη κράτος, ένα άθλιο δηλαδή προτεκτοράτο.

Συνεπώς ιδού τι πρέπει να κάνουμε:

Σήμερα τα πράγματα έφθασαν σε πολύ άσχημο σημείο. Για πολλούς και ποικίλους λόγους βρεθήκαμε στο μάτι του κυκλώνα. Η κατάσταση διαγράφεται απελπιστική και τραγική στα αποτελέσματά της.

Εκείνο που χρειάζεται είναι καθαρό μυαλό, όχι τόσο για μια διαπίστωση και περιγραφή της κατάστασης, αλλά κυρίως για τα αίτια που μας οδήγησαν σ΄ αυτή και πιο πολύ για το «τι δέον γενέσθαι».

Το μυαλό είναι το μάτι της ψυχής. Είναι το φως στον άνθρωπο. Αν το φως φωτίσει και δει καλά, τότε ο άνθρωπος δεν σκοντάφτει, διαφορετικά πέφτει και τσακίζεται. Αν μπερδευτούμε ακόμη περισσότερο, και σκοτωμοί μπορεί να γίνουν εξαιτίας της κρίσεως.

Τα θέματα της κρίσεως ούτε και οικονομολόγοι δεν μπορούν να τα λύσουν και να βγάλουν άκρη. Πολλοί σκόπιμα δημιουργούν σύγχυση εντός και εκτός Ελλάδος. Ακούγονται οι πιο αντικρουόμενες απόψεις.

Βασικό μας καθήκον είναι να βρούμε το δρόμο μας και τον προσανατολισμό μας. Χρειαζόμαστε λοιπόν χάρτη και πυξίδα. Αυτό είναι το Ευαγγέλιο και ο λόγος του Θεού.

Η κρίση πρωτίστως είναι πνευματική και ηθική. Από κεί πρέπει να ξεκινήσουμε. Όλα τα προβλήματα έχουν πνευματική αιτία και πνευματική θεραπεία. Η ρίζα του κακού βρίσκεται στην αμαρτία και η αμαρτία στην καρδιά του ανθρώπου. Για να αλλάξει ο κόσμος πρέπει να μη δικαιολογούμε τα λάθη μας και να αλλάξουμε σαν άνθρωποι.

Χριστιανική Εστία Λαμίας

https://sites.google.com/

Τι έτι περαιτέρω ημπορεί να είπει...ποίος;

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

Μέγας Βασίλειος

Ο Ιερεύς απάρχεται της αγίας Αναφοράς

ΙΕΡΕΥΣ:

Ο ων, Δέσποτα, Κύριε Θεέ, Πάτερ Παντοκράτορ προσκυνητέ, άξιον ως αληθώς, και δίκαιον και πρέπον τη μεγαλοπρεπεία της αγιωσύνης σου, σε αινείν, σε υμνείν, σε ευλογείν, σε προσκυνείν, σόι ευχαριστείν, σε δοξάζειν τον μόνον όντως όντα Θεόν, και σόι προσφέρειν εν καρδία συντετριμμένη, και πνεύματι ταπεινώσεως την λογικήν ταύτην λατρείαν ημών, ότι συ ει ο χαρισάμενος ημίν την επίγνωσιν της σης αληθείας, Και τις ικανός λαλήσαι τας δυναστείας σου; ακουστάς ποιήσαι πάσας τας αινέσεις σου; ή διηγήσασθαι πάντα τα θαυμάσιά σου εν παντί καιρώ; Δέσποτα των απάντων, Κύριε ουρανού και γης, και πάσης κτίσεως, ορωμένης τε και ουχ ορωμένης, ο καθήμενος επί θρόνου δόξης, και επιβλέπων αβύσσους, άναρχε, αόρατε, ακατάληπτε, απερίγραπτε, αναλλοίωτε, ο Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του μεγάλου Θεού και Σωτήρος, της ελπίδος ημών, ος εστιν εικών της σης αγαθότητος, σφραγίς ισότυπος, εν εαυτώ δεικνύς σε τον Πατέρα, Λόγος ζων, Θεός αληθινός, η προ αιώνων σοφία, ζωή, αγιασμός, δύναμις, το φως το αληθινόν, παρ' ου το Πνεύμα το άγιον εξεφάνη, το της αληθείας Πνεύμα, το της υιοθεσίας χάρισμα, ο αρραβών της μελλούσης κληρονομίας, η απαρχή των αιωνίων αγαθών, η ζωοποιός δύναμις, η πηγή του αγιασμού, παρ' ου πάσα κτίσις λογική τε και νοερά, δυναμουμένη, σόι λατρεύει, και σοι την αϊδιον αναπέμπει δοξολογίαν, ότι τα σύμπαντα δούλα σα, Σε γαρ αινούσιν Άγγελοι, Αρχάγγελοι, θρόνοι, Κυριότητες, Αρχαί, Εξουσίαι, Δυνάμεις, και τα πολυόμματα Χερουβείμ, Σοι παρίστανται κύκλω τα Σεραφείμ, εξ πτέρυγες τω ενί, και εξ πτέρυγες τω ενί, και ταις μεν δυσί κατακαλύπτουσι τα πρόσωπα εαυτών, ταις δε δυσί τους πόδας, και ταις δυσί πετόμενα, κέκραγεν έτερον προς το έτερον, ακαταπαύστοις στόμασιν, ασιγήτοις δοξολογίαις.

( ευχή από την Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου )

http://www.christopherklitou.com

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Ἄρα λοιπὸν δὲν ἔχει δίκαιον νὰ μᾶς ἀποστρέφεται καὶ νὰ μᾶς τιμωρῇ, ὅταν εἰς ὅλα μᾶς παρέχει τὸν ἐαυτόν Του καὶ ἐμεῖς ἀντιδρῶμεν; Εἶναι εἰς τὸν καθένα ὁπωσδήποτε φανερόν. Διότι, ἐὰν θέλῃς νὰ καλλωπισθῇς, λέγει, στολίσου μὲ τὸν ἰδικόν μου καλλωπισμόν. Ἐὰν θέλῃς νὰ ὁπλισθῇς, ὁπλίσου μὲ ἰδικά μου ὅπλα. ἐὰν θέλῃς νὰ ἐνδυθῇς, φόρεσε τὸ ἰδικόν μου ἔνδυμα. ἐὰν θέλῃς νὰ τραφῇς, φᾶγε εἰς τὴν ἰδικήν μου τράπεζαν. ἐὰν θέλῃς νὰ ὁδοιπορήσῃς, ἀκολούθησε τὴν ἰδικήν μου ὁδόν. ἐὰν θέλῃς νὰ κληρονομήσῃς, κληρονόμησε τὴν ἰδικήν μου κληρονομίαν. ἐὰν θέλῃς νὰ εἰσέλθῃς εἰς τὴν πατρίδα, ἔμπα εἰς τὴν πόλιν τῆς ὁποίας τεχνίτης καὶ δημιουργὸς εἶμαι ἐγώ. ἐὰν θέλῃς νὰ κτίσῃς οἰκίαν, ἔλα εἰς τὰς ἰδικάς μου σκηνάς. Διότι ἐγὼ δι᾿ ὅσα δίδω δὲν ζητῶ ἀμοιβήν, ἀλλὰ ἐὰν θελήσῃς νὰ χρησιμοποιήσῃς ὅλα τὰ ἰδικά μου, διὰ τὴν πρᾶξιν σου αὐτὴν θὰ σοῦ ὀφείλω ἐπιπλέον καὶ ἀμοιβήν. Τί θὰ ἠμποροῦσε νὰ γίνῃ ἰσάξιον πρὸς αὐτὴν τὴν γενναιοδωρίαν; Ἐγὼ εἶμαι πατέρας, ἐγὼ ἀδελφός, ἐγὼ νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφή, ἐγὼ ἔνδυμα, ἐγὼ ρίζα, ἐγὼ θεμέλιον, κάθε τί τὸ ὁποῖον θέλεις ἐγώ· νὰ μὴν ἔχεις ἀνάγκην ἀπὸ τίποτε. Ἐγὼ καὶ θὰ σὲ ὑπηρετήσω· διότι ᾖλθα νὰ ὑπηρετήσω, ὄχι νὰ ὑπηρετηθῶ. Ἐγὼ εἶμαι καὶ φίλος, καὶ μέλος τοῦ σώματος καὶ κεφαλὴ καὶ ἀδελφός, καὶ ἀδελφὴ καὶ μητέρα, ὅλα ἐγώ· ἀρκεῖ νὰ διάκεισαι φιλικὰ πρὸς ἐμέ. Ἐγὼ ἔγινα πτωχὸς διὰ σέ· ἔγινα καὶ ἐπαίτης διὰ σέ· ἀνέβηκα ἐπάνω εἰς τὸν Σταυρὸν διὰ σέ· ἐτάφην διὰ σέ· εἰς τὸν οὐρανὸν ἄνω διὰ σὲ παρακαλῶ τὸν Πατέρα· κάτω εἰς τὴν γῆν ἐστάλην ἀπὸ τὸν Πατέρα ὡς μεσολαβητὴς διὰ σέ. Ὅλα δι᾿ ἐμὲ εἶσαι σύ· καὶ ἀδελφὸς καὶ συγκληρονόμος καὶ φίλος καὶ μέλος τοῦ σώματος. Τί περισσότερον θέλεις; Διατὶ ἀποστρέφεσαι αὐτὸν ποὺ σὲ ἀγαπᾷ; Διατὶ κοπιάζεις διὰ τὸν κόσμο; Διατὶ ἀντλεῖς νερὸ μὲ τρυπημένο πιθάρι; Διότι αὐτὸ σημαίνει νὰ καταπονῆσαι εἰς τὴν ζωὴν αὐτήν. Διατὶ λαναρίζεις τὴν φωτιά; Διατὶ πυγμαχεῖς εἰς τὸν ἀέρα; Διατὶ τρέχεις ἄδικα; Κάθε τέχνη δὲν ἔχει καὶ ἕνα σκοπόν; Εἰς τὸν καθένα εἶναι ὁπωσδήποτε φανερόν. Δεῖξε μου καὶ σὺ τὸν σκοπὸν τῆς σπουδῆς εἰς τὴν ζωήν.

Ὁ Κύριος ἀπευθυνόμενος πρὸς ἡμᾶς, Ἁγίου Ἰωάννου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Χρυσοστόμου, ἀπόσπασμα ἐκ τῆς οστ´ (76) ὁμιλίας αὐτοῦ εἰς τὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον 24,16-31 (ΕΠΕ τόμ. 12, σελ. 34)
( Προέλευση κειμένου: Ἱερὰ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας Ἁγίου Ὄρους ) 

http://users.uoa.gr

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος

Ακούς να σε λέμε Λόγο, αλλά είσαι πάνω από τον λόγο. Είσαι πάνω από το φως, και ονομάζεσαι Φως. Ακούς να σε λέμε Πυρ, χωρίς να είσαι υλική φωτιά, αλλά διότι καθαρίζεις την ελαφρή και άχρηστη ύ­λη. Μάχαιρα, διότι κόβεις το χειρότερο από το καλύτερο. Λυχνιστήρι διότι καθαρίζεις το αλώνι και ό,τι είναι ελαφρό και «ανεμιαΐο» το απο­μακρύνεις, και ό,τι είναι βαρύ και γεμάτο το τοποθετείς στις αποθήκες του Ουρανού. Αξίνη, διότι κόβεις την άκαρπη συκιά που πολύ την ανέ­χθηκες και διότι κόβεις τις ρίζες της κακίας και πονηρίας. Θύρα, διότι εσύ μας εισάγεις (στην βασιλεία) Οδός, διότι εσύ μας οδηγείς στον ί­σιο δρόμο. Πρόβατο, διότι θυσιάστηκες, Αρχιερεύς, διότι προσφέρεις θυσία το σώμα σου. Υιός, διότι γεννάσαι από τον Πατέρα.

http://1myblog.pblogs.gr

Τι έτι περατέρω, ημπορεί να είπει κάποιος... ποίος;- Για Σε Φιλάνθρωπε;

( επί τιμή της εορτής των τρειών Ιεραρχών )

Καὶ ὑπὲρ τῶν ἄλλων δὲ ἀνθρώπων ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἔστιν γὰρ ἐν αὐτοῖς ἐλπὶς μετανοίας, ἵνα Θεοῦ τύχωσιν·

ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΝΤΙΟΣ Ο ΘΕΟΦΟΡΟΣ

Καὶ ὑπὲρ τῶν ἄλλων δὲ ἀνθρώπων ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἔστιν γὰρ ἐν αὐτοῖς ἐλπὶς μετανοίας, ἵνα Θεοῦ τύχωσιν· ἐπιτρέψατε οὖν αὐτοῖς κἂν ἐκ τῶν ἔργων ὑμῖν μαθητευθῆναι. 

Πρὸς τὰς ὀργὰς αὐτῶν ὑμεῖς πραεῖς, πρὸς τὰς μεγαλορημοσύνας αὐτῶν ὑμεῖς ταπεινόφρονες, πρὸς τὰς βλασφημίας αὐτῶν ὑμεῖς τὰς προσευχάς, πρὸς τὴν πλάνην αὐτῶν ὑμεῖς ἑδραῖοι τῇ πίστει, πρὸς τὸ ἄγριον αὐτῶν ὑμεῖς ἥμεροι, μὴ σπουδάζοντες ἀντιμιμήσασθαι αὐτούς.

Ἀδελφοὶ αὐτῶν εὑρεθῶμεν τῇ ἐπιεικείᾳ· μιμηταὶ δὲ τοῦ κυρίου σπουδάζωμεν εἶναι, τίς πλέον ἀδικηθῇ, τίς ἀποστερηθῇ, τίς ἀθετηθῇ· ἵνα μὴ τοῦ διαβόλου βοτάνη· τις εὑρεθῇ ἐν ὑμῖν, ἀλλ ̓ ἐν πάσῃ ἁγνείᾳ καὶ σωφροσύνῃ μένητε ἐν Ἰησοῦ Χριστῷ σαρκικῶς καὶ πνευματικῶς.

Ἔσχατοι καιροί· λοιπὸν αἰσχυνθῶμεν, φοβηθῶμεν τὴν μακροθυμίαν τοῦ Θεοῦ, ἵνα μὴ ἡμῖν εἰς κρίμα γένηται. Ἤ γὰρ τὴν μέλλουσαν ὀργὴν φοβηθῶμεν, ἢ τὴν ἐνεστῶσαν χάριν ἀγαπήσωμεν, ἓν τῶν δύο· μόνον ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εὑρεθῆναι εἰς τὸ ἀληθινὸν ζῆν.

(απόσπασμα από την προς Εφεσίους επιστολή Αγίου Ιγναντίου)

http://www.orthodoxfathers.com

Εις την Β' Παρουσίαν του Κυρίου.

ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

Ο των όλων Θεός έρχεται κρίναι ζώντας και νεκρούς...

Και θα ανοιχθούν τα φοβερά εκείνα βιβλία, όπου είναι γραμμένα και τα έργα μας και λόγοι και οι πράξεις μας, τα οποία είπαμε και επράξαμε εις αυτήν την ζωήν, δηλαδή οι διαλογισμοί και τα ενθυμήματα, για τα οποία θα αποδώσουμε λόγον εις τον Κριτήν.                                     
Τότε θα ζητηθή από τον καθένα μας η ομολογία της πίστεως και η συνταγή του βαπτίσματος, και την πίστι καθαρή από κάθε αίρεσι και την σφραγίδα άθραυστη και τον χιτώνα αμόλυντον...                                                                                                           
Μετά την χάριν (του αγίου βαπτίσματος) ο ποιών τα πονηρά έργα, εξέπεσε της χάριτος, και ο Χριστός αυτόν εις τίποτε δεν θα ωφελήση, εάν επιμένη εις την αμαρτίαν. Διότι έχει γραφεί, ότι όλοι θα παρασταθούμε εμπρός εις το βήμα του Χριστού, διά να προσκομίση κάθε ένας όσα έπραξε με το σώμα του, είτε καλόν είτε κακόν (Β' Κορ. 5, 10).
Διότι όσοι έχουν τα καλά έργα και τους καλούς καρπούς χωρίζονται από τους ακάρπους και αμαρτωλούς, οι οποίοι και θα εκλάψουν, σαν τον ήλιον. Αυτοί είναι όσοι εφύλαξαν τις εντολές του Κυρίου, οι ελεήμονες, οι φιλόπτωχοι, οι φιλόρφανοι, οι ξενοδοχούντες, οι αντιλήπτορες των καταπονουμένων, οι επισκέπται των ασθενών, οι πενθήσαντες τώρα, καθώς είπεν ο Κύριος, οι πτωχεύσαντες τώρα διά τον πλούτον που ευρίσκεται εις τους ορφανούς, οι συγχωρούντες τα παραπτώματα των αδελφών, οι φυλάξαντες την σφραγίδα της πίστεως άθραυστον και αμόλυντον από πάθε αίρεσιν.
*Οι ευρισκόμενοι πάλιν εξ αριστερών είναι οι άκαρποι, εκείνοι που έχουν παροξύνει τον Καλόν Ποιμένα, εκείνοι που τον καιρόν αυτόν της μετανοίας τον επέρασαν παίζοντες και τρυφώντες, οι οποίοι εδαπάνησαν σε ασωτεία, μέθη και ασπλαχνία όλον τον χρόνον της ζωής των, σαν εκείνον τον πλούσιον, που ποτέ δεν ελέησε τον πτωχόν Λάζαρον, δι' αυτό και κατεκρίθησαν, ως ανελεήμονες και άσπλαχνοι και μη έχοντες καρπούς μετανοίας, ούτε έλαιον εις τας λαμπάδας των.
*Επειδή δεν ελεήσατε, έτσι και τώρα δεν θα ελεηθείτε, επειδή της φωνής μου δεν ακούσατε, έτσι ούτε εγώ τώρα θα ακούσω τους δικούς σας οδυρμούς. Διότι δεν διακονήσατε εμένα, ούτε με εθρέψατε πεινώντα, ούτε με εποτίσατε διψώντα, ούτε με εφιλοξενήσατε, ούτε γυμνητεύοντα με ενδύσατε, ούτε ασθενούντα με επισκεφθήκατε, ούτε όταν ήμουν εις την φυλακήν ήλθατε προς με. Άλλου Κυρίου εγίνατε εργάται και υπουργοί, δηλαδή του Διαβόλου...
*Τότε θα στενάζουν άρχοντες και πλούσιοι άσπλαχνοι, και θα προσβλέπουν παντού στενοχωρούμενοι, και κανείς δεν θα υπάρχει να μπορή να βοηθήση. Ούτε ο πλούτος φαίνεται, ούτε οι κόλακες παρεβρίσκονται, ούτε θα εύρουν έλεος, διότι δεν ελέησαν, ούτε προαπέστειλαν, δια να εύρουν... η γαρ κρίσις ανίλεως τω μη πράξαντι έλεος.
*Ας μη απιστήση κανείς, ότι είναι μόνον λόγια που λέγονται για την κρίσι. Αλλά με ακρίβεια και με ασφάλεια όλοι να πιστεύσουμε εις τον Κύριον, ότι υπάρχει ανάστασις νεκρών και κρίσις και ανταπόδοσις και των καλών και των κακών, κατά τις θείες Γραφές. Και παραβλέποντες όλα τα πρόσκαιρα, περιφρονούντες αυτά, να φροντίσουμε διά τα όσα αφορούν εις την απολογίαν και παράστασί μας εις το φοβερό βήμα, και την φρικτήν εκείνην ημέρα και φοβερήν ώραν...,η οποία θα δοκιμάση όλην την ζωήν.


(Αγ. Εφραίμ ο Σύρος) Ορθόδοξος Φιλόθεος μαρτυρία Έκδοσις "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ" 

http://www.impantokratoros.gr

Η μετάνοια αγαπητοί είναι πλούσιος καρπός...

ΟΣΙΟΣ  ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ

Η μετάνοια αγαπητοί είναι πλούσιος καρπός, διότι προσφέρει με κάθε τρόπο ενάρετο έργο στον Θεό.Είναι αγρός γεμάτος καρπούς, διότι καλλιεργείται σε κάθε καιρό. Είναι δέντρο της ζωής, διότι πολλούς που πεθαίνουν από τις αμαρτίες, τους ανασταίνει. Σ’ αυτό μπολιάζεται όλη η επουράνια πραγματικότητα, διότι μας φέρνει σε κοινωνία με την θεότητα. Χαίρεται με αυτήν ο Θεός, όπως με την δημιουργική του δύναμη, διότι εκείνους που η αμαρτία προσπαθεί να τους καταστρέψει , αυτή τους επαναφέρει στην δόξα του Θεού. Η μετάνοια είναι το ασφαλές  βαλάντιο του Θεού, διότι προστατεύει τις ψυχές των ανθρώπων, για να μην απολεσθούν. Αυτή είναι η άφθονη σοδειά του Θεού, διότι και προσφέρει τους ανθρώπους, και συναθροίζει τους αμαρτωλούς κατά σωρούς. Μέσα σ’ αυτήν υπάρχουν οι πνευματικοί τόκοι, διότι η μετάνοια θερίζει αυτά που δεν έσπειρε, δι’ότι το σώμα σπέρνει την αμαρτία, αλλά η μετάνοια θερίζοντας την ανυψώνει στην σεμνότητα. Η κακία σπέρνει τα πάθη, αλλά η μετάνοια ξεριζώνοντας τα σπέρνει επάνω τον ενάρετο τρόπο ζωής. Αυτή παίρνει εκείνα που δεν πρόσφερε. Είναι η ευσεβής τοκίστρια που ζητά να πάρει εκείνα που δεν πρόσφερε, λέγοντας στους αμαρτωλούς: << Δώστε μου το βάρος των αμαρτιών σας, αυτό για μένα είναι ο τόκος της πράξεως>>. Έχεις πίστη; Δώσε τον τόκο της πίστης σου στην μετάνοια. Με αυτήν η πίστη σου ελευθερώνεται από τα χρέη. Δώσε την κακία σε μένα και εγώ θα φροντίσω να σε παρουσιάσω στον Θεό. Κατάλαβε το λόγο του Ευαγγελίου ….πως ονομάζει μετάνοια την πραμάτεια του Θεού. Εκείνοι που την εμπορεύθηκαν καλά, διπλασίασαν το κεφάλαιο. Οι καλοί εργάτες καλλιέργησαν με αυτήν τον αγρό του Θεού! Με αυτήν γέμισε η Εκκλησία με καρπούς. Με αυτήν και οι αποθήκες του Θεού! Μέσα από αυτήν γη και ουρανός ένα, η γη γέμισε με αγγέλους, με τους Αγίους που ζουν πάνω στην γη. Επαινούνται οι καλοί υπηρέτες καθώς πολλαπλασίασαν τον σπόρο με την μετάνοια. Αμοίφθηκαν οι καλοί διαχειριστές. Έτσι λέει σωστά εμπορευθήκατε και προσθέσατε στα πέντε τάλαντα άλλα πέντε, σας δίνω εξουσία σε δέκα πόλεις. Έχεις δώσει Κύριε τάλαντα και προσφέρεις πόλεις!<<Ναι! οι πόλεις είναι ο αγρός της μετάνοιας. Επειδή γίνατε πρόξενοι της σωτηρίας σας γι’ αυτό και εγώ σας κάνω άρχοντες λαών, πρόξενοι της σωτηρίας, για να σας δοξάσω! >>

Γι’ αυτό λοιπόν σωστά είπαμε πως η μετάνοια είναι το βαλάντιο του θεού, καθώς σ'αυτήν κατοικεί Ο ΕΝΑΡΕΤΟΣ ΚΑΙ ΘΕΑΡΕΣΤΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ.

http://www.agioritikovima.gr

Περί Μετανοίας

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Όπως ακριβώς δεν έχουν καμιά ωφέλεια οι γεωργοί που σπέρνουν το σπόρο στο δρόμο, έτσι ούτε κι εμείς έχο­με κανένα όφελος από το να μας ονομάζουν Χριστιανούς, αν τα έργα μας δεν είναι σύμφωνα με το όνομά μας. Και αν θέλετε να σάς παρουσιάσω αξιόπιστο μάρτυρα τον αδελφόθεο Ιάκωβο που λέγει˙ η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή ( Ιακ. 2,17 )^. Άρα λοιπόν παντού είναι ανα­γκαία και η εκτέλεση των έργων γιατί όταν απουσιά­ζουν αυτά, δεν μπορεί να μας ωφελήσει η ονομασία του Χριστιανού. Και μη απορήσεις. Γιατί, πες μου, ποιο κέρ­δος έχει ο στρατιώτης από την κατάταξη του στο στρα­τό, αν δεν είναι άξιος για την εκστρατεία και δεν πολεμά για τον βασιλιά από τον οποίο τρέφεται; Ίσως, αν και είναι φοβερό το λεγόμενο, θα ήταν προτιμότερο να μη στρατευθεί, παρά να στρατευθεί και ν' αμελεί για την τι­μή του βασιλιά γιατί, πως δεν θα τιμωρηθεί αυτός που τρέφεται από το βασιλιά, αλλά δεν αγωνίζεται για το βασιλιά; Και τι λέγω για το βασιλιά; μακάρι να φροντί­ζαμε έστω και για τις ψυχές μας. Και πως, λέγει, μπορώ να ζω μέσα στον κόσμο και ανάμεσα στα κοσμικά πράγματα και να σωθώ; Τι λες, άνθρωπε; Θέλεις με συντομία να σου δείξω ότι δεν είναι ο τόπος που σώζει, αλλά ο σωστός τρόπος ζωής και η προ­αίρεση; Ο Αδάμ έπαθε το ναυάγιο σαν σε λιμάνι μέσα στον παράδεισο ^{(Γεν. 3)} ο Λωτ πάλι διασώθηκε σαν σε πέλαγος μέσα στα Σόδομα ^{(Γεν. 19)·} ο Ιώβ πέτυχε τη δικαίωση επάνω στην κοπριά ^{(Ιώβ 2)}, ενώ ο Σαούλ, αν και ζούσε μέσα στους θησαυρούς, έχασε και την εδώ βα­σιλεία και την εκεί ^{(Α' Βασ. 18)}... Γνωρίζοντας αυτά και φέρνοντας στη μνήμη μας τη φοβερή ημέρα και σκεπτόμενοι το πυρ εκείνο και τα φο­βερά κολαστήρια, ας επιστρέψομε από το πλανεμένο δρό­μο μας. Γιατί θα ρθεί ώρα που θα διαλυθεί το θέατρο του κόσμου αυτού δεν είναι δυνατό μετά το πέρας αυτής της ζωής να κάνει κανείς κάτι, δεν είναι δυνατό να στεφανω­θεί μετά τη διάλυση του θεάτρου. Αυτός είναι ο καιρός μετανοίας, ενώ εκείνος κρίσεως˙ αυτός είναι ο καιρός των αγώνων, ενώ εκείνος των στεφάνων˙ αυτός είναι ο καιρός του κόπου, ενώ εκείνος της ανέσεως˙αυτός ο καιρός των καμάτων, ενώ εκείνος της ανταποδόσεως. Συνέλθετε, πα­ρακαλώ, αφυπνισθείτε και ας ακούσομε με προθυμία τα λεγόμενα. Ζήσαμε για τη σάρκα, ας ζήσομε και για το πνεύμα˙ ζήσαμε για τις ηδονές, ας ζήσομε και για τις αρε­τές˙ ζήσαμε με αδιαφορία, ας ζήσομε και με μετάνοια. Γιατί υπερηφανεύεται το χώμα και η στάχτη; ^{(Εκκλ. 10, 9).} Τι φουσκώνεις από αλαζονεία, άνθρωπε; γιατί μεγαλοφρονείς για τον εαυτό σου; τι ελπίζεις από τη δό­ξα του κόσμου και τον πλούτο; Ας πάμε, παρακαλώ, στους τάφους και ας δούμε τα εκεί μυστήρια˙ ας δούμε τη φύση την ανθρώπινη κατασκορπισμένη, τα κόκκαλα σαπισμένα, τα σώματα σάπια˙ κι αν ακόμη είσαι σοφός, σκέψου, κι αν είσαι φρόνιμος, πες μου, ποιος είναι εκεί ο βασιλιάς και ποιος ο ιδιώτης, ποιος είναι ο ευγενής και ποιος ο δούλος, ποιος ήταν ο σοφός και ποιος ο άσοφος; Που είναι εκεί η ομορφιά της νεότητας; που το χαρούμενο πρόσωπο; που τα όμορφα μάτια; που η καλοκαμωμένη μύτη;  που τα φλογερά χεί­λη;  που τα κάλλη των παρειών; που το λαμπερό μέτω­πο;  δεν είναι όλα σκόνη;  δεν είναι όλα σκουλήκια και δυσωδία;  δεν είναι όλα βρωμιά; Σκεπτόμενοι, αδελφοί, αυτά και φέροντας στη μνή­μη μας την τελευταία ημέρα, όσο ακόμη έχομε καιρό, ας επιστρέψομε από τον πλανεμένο δρόμο μας. Με τίμιο αίμα αγορασθήκαμε ^{(Α' Πέτ. 1,2)}. Γι' αυτό ο Θεός φα­νερώθηκε επάνω στη γη. Ο κριτής οδηγείται στο δικαστήριο για τους κατα­δικασμένους˙ η ζωή γεύεται θάνατο˙ ο πλάστης ραπίζεται από το πλάσμα˙ εκείνος που δεν τον βλέπουν τα σεραφείμ, φτύνεται από το δούλο, γεύεται ξύδι και χολή, κεντάται με τη λόγχη, τοποθετείται στον τάφο, και συ, πες μου, αδιαφορείς και κοιμάσαι και τα περιφρονείς, άνθρωπε, όλα αυτά; Δεν γνωρίζεις, ότι κι αν ακόμη χύ­σεις το αίμα σου για Εκείνον, ούτε έτσι έκαμες εκείνο που πρέπει; Και τούτο γιατί άλλο είναι το αίμα το δε­σποτικό και άλλο το αίμα του δούλου. Πρόλαβε με τη μετάνοια και τη μεταστροφή την έξοδο της ψυχής, μή­πως έρθει ο θάνατος και δεν καταστεί δυνατή η θεραπεία με τη μετάνοια˙ γιατί στη γη έχει τη δύναμη της η μετά­νοια, και μόνο στον άδη αυτό δεν είναι δυνατό να συμβεί. Ας ζητήσομε τον Κύριο όσο έχομε καιρό· ας κάνομε το καλό, ώστε και από τη μέλλουσα αθάνατη γέεννα ν' απαλλαγούμε και ν' αξιωθούμε την ουράνια βασιλεία, με τη χάρη και τη φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον οποίο ανήκει η δόξα και η δύναμη, στους αιώνες των αιώνων.

 Αμήν.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

http://www.egolpion.com

Ο Θεός περιμένει την μετάνοια μας.

ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ: ΤΙ ΜΕΛΛΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ

Καταπληκτικό κείμενο!

ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ, που ο καλός Θεός γέμισε την Ελλάδα μας με φωτισμένους πνευματικούς οδηγούς σε αυτές τις μέρες.

Ανωνύμου προσκυνητή και γέροντος, (απόσπασμα)

Δεν σας κρύβω πως πάντα είχα την απορία να ρωτήσω το γέροντα ασκητή που ζει στο Παγγαίο Όρος να μου πει την γνώμη του για τη γενική αναμπουμπούλα και την γένει ανακατωσούρα που επικρατεί σε ολάκερο τον πλανήτη. Αλλά κάθε φορά που μιλούσαμε είχα έναν δισταγμό που προκαλείτο κυρίως από τη συμβουλή που εκείνος παλαιότερα μου είχε δώσει, να προσέχω κυρίως πως να είμαι αρεστός στον Χριστό, ώστε να με συγκαταλέξει στους φίλους του και να αποφεύγω να ερευνώ με τα μελλούμενα και το τι πρόκειται να συμβεί.

Καθώς όμως...

...η πρόσφατη συζήτηση περιστράφηκε στην κοίμηση του Πατριάρχη Αντιοχείας Ιγνατίου και στο δράμα και τους διωγμούς που υφίστανται καθημερινά πλέον οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Συρίας από μισθοφόρους ισλαμιστές, άδραξα της ευκαιρίας να τον ρωτήσω για τη λεγόμενη «αραβική άνοιξη» κι περί του αν εκλαμβάνεται τούτη ως ισλαμική επέλαση, που πιθανόν να αποτελέσει μελλοντική απειλή για την Ορθοδοξία στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και στην Ελλάδα.

-Την Ελλάδα δεν πρόκειται να την πειράξει κανείς. Αυτό να το γράφεις πάντα! Την προστατεύει ο Χριστός και η Παναγία μας. 

 Ο Χριστός δεν θα αργήσει να παρέμβει...

Τους αφήνει τώρα να προχωρούν εξ αιτίας της δικής μας αποστασίας. Και το τραγικό είναι ότι παραμένουμε αμετανόητοι, αποδεχόμενοι τα βελανίδια που μας πετούν για να τρεφόμαστε! Παίζουμε σαν τα παιδιά που οι γονείς τους δίνουν ένα παιχνίδι για να μην τους ενοχλούν... Και το παιχνίδι που έδωσαν σε εμάς τους Έλληνες μοιάζει λίγο πολύ με τη «μονόπωλη», το οποίο σήμερα εξελίχθηκε και μετονομάστηκε σε οικονομική κρίση! 

Έτσι, αυτά που ακούς από τους περισσότερους είναι για τα μνημόνια, την ανάπτυξη, τον δανεισμό, τα επιτόκια, τα χρηματιστήρια και εν γένει τα υποπροϊόντα του Μαμμωνά!

Μέσα στο πνεύμα του παιχνιδιού ρίχνουμε ζαριές μη τυχόν και πετύχουμε κανένα νέο άρχοντα ικανό που με τη μορφή του σωτήρα θα μας βγάλει από τα δήθεν αδιέξοδα και θα μας οδηγήσει πάλι στα γεύματα της απόλαυσης και της ασωτίας...

Να το γράφετε με κάθε ευκαιρία, όλοι όσοι εργάζεσθε στην εφημερίδα ότι η θεία σωτήρια παρέμβαση που όλοι οι Έλληνες ενδομύχως προσδοκούμε θα επισπευσθεί μόνο μέσω της ειλικρινούς μετανοίας μας. 

Μόνο η ανιδιοτελής ολοκληρωτική επιστροφή μας στο Θεό, κατά το παράδειγμα του Ασώτου υιού της γνωστής παραβολής του Χριστού μας θα τους χαλάσει τα σχέδια παγκοσμιοποίησης.

Αυτή τη μετάνοια περιμένουν τα φουσάτα των Αγίων που τελούν υπό την καθοδήγηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του ελεήμονα αυτοκράτορα Ιωάννη Βατάτζη. Τα φουσάτα αυτά είναι παντελώς έτοιμα να ελευθερώσουν την Ελλάδα και να εκδιώξουν απ’ αυτή τα δαιμόνια που την αναστατώνουν και την ταλαιπωρούν. 

Είναι έτοιμα να σημάνουν και πάλι τις καμπάνες της Αγίας Σοφίας για να επανέλθει στην καθημερινότητά μας ως προτεραιότητα πλέον η θυσιαστική λειτουργία του αμνού»!

Καλοί μου άνθρωποι οι διαπιστώσεις και όχι προφητικές ρήσεις του σύγχρονου γέροντα ασκητή συμβάλουν στο να κατανοήσουμε την ανάγκη της επιστροφής μας στο Θεό, έτσι ώστε να περιορίσουμε μέσω αυτής τις επιπτώσεις του επερχόμενου και μη αποφευκτού, όπως διαπιστώνεται, γενικού χαλασμού, στον οποίο οδηγεί η γενικευμένη αποστασία μας από τον τριαδικό και μόνο αληθινό Θεό. 

Πολύ σύντομα η ελπίδα θα υπερισχύσει της μεθοδευμένης και κατασκευασμένης σήμερα γενικής ανασφάλειας που επικρατεί. «Είμαστε πολύ κοντά» υπογραμμίζει με νόημα ο γέροντας και παραπέμπει στο Ψαλτήριο για να αναγνώσουμε προσεκτικά τους ψαλμούς, προκειμένου να κατανοήσουμε πως πρέπει και με τι υλικά να οικοδομήσουμε την προσωπική μας σχέση με τον Σωτήρα Χριστό. 

Γιατί όπως υποστηρίζει η θέση της Ελλάδας στα γεωπολιτικά τεκταινόμενα και τις ραγδαίες αλλαγές εξαρτάται αποκλειστικά από την επιστροφή μας στα ευαγγελικά νάματα και τις διδαχές του Χριστού.

Η δοκιμασία τούτη, επεσήμανε πολλές φορές ο ταπεινός αυτός λευίτης, δείχνει την αγάπη του τριαδικού Θεού! Δηλώνει στην ουσία ότι ο Θεός δεν μας ξέχασε και μας περιμένει, όπως ακριβώς καρτερούσε να επιστρέψει ο άσωτος υιός του που σπαταλούσε την περιουσία του...

Αναμένει να εγκαταλείψουμε την σύγχρονη ασωτία στην οποία έχουμε παγιδευτεί, που σήμερα έχει τη μορφή της οικονομικής ευημερίας και ανάπτυξης και την καλοπέραση.
Να εγκαταλείψουμε την καλλιέργεια και τέρψη των κάθε λογής σωματικών ηδονών, τα λιλιπούτεια γεύματα της ασυδοσίας και τις κάθε λογής απολαύσεις, που συνιστούν αθέτηση με τη μορφή της λεηλασίας των όρων και των συμφωνιών που όρισε ο Θεός για τον άνθρωπο.

Η οικονομική κρίση λοιπόν ουσιαστικά λογίζεται ως πρόσκληση του ουρανού να επιστρέψουμε εις οδόν σωτηρίας, όπως αναφέρουν οι Άγιοι Πατέρες μας. Και η επιστροφή μας αυτή θα δώσει την ευκαιρία στον Πατέρα να σφαγιάσει και πάλι τον μόσχο τον σιτευτό, που ερμηνεύεται ως επίλυση της πνευματικής μας πενίας, ως οριστική διαφυγή από τις παγίδες της ασωτίας που ανέκαθεν έστρωνε κατά τον ίδιο τρόπο, εδώ και αιώνες ο πονηρός, προκειμένου να παρασύρει τον άνθρωπο και να τον καταστρέψει.

Να τον κάνει να μην αντικρύζει τον Παράδεισο που στέκει απέναντί του, ούτε να διακρίνει τη γέφυρα που έστρωσε με τη σταυρική θυσία και την Ανάστασή του ο Ιησούς Χριστός.

Αν λοιπόν καλοί μου Ορθόδοξοι Έλληνες χριστιανοί μου θέλουμε να ελευθερωθούμε από τη σκλαβιά που οι ίδιοι επιλέξαμε θα πρέπει άμεσα να αλλάξουμε νοοτροπία. Πρέπει αμέσως να πέσουμε στα γόνατα και να μετανοήσουμε. Οφείλουμε με οδηγό πλέον την ταπείνωση να επιζητήσουμε, όπως ο τυφλός που έκραζε για να τον ακούσει ο Ιησούς και να βρει το φως του, το έλεος του Κυρίου, που πάντα προπορεύεται Αυτού...

Και τότε ο καλός Θεός όχι μόνο θα απαγορεύσει στους κύκλους της ανομίας να σφίξουν περαιτέρω τη θηλιά στην ευλογημένη Ελλάδα μας αλλά θα τους χαλάσει ολοσχερώς τα βδελυρά σχέδια τους, όπως έκανε και κάνει αιώνες τώρα.

Θα καταστρέψει το πλάνο που έχουν αρχίσει να εφαρμόζουν εδώ και δεκαετίες σε μια προσπάθεια να εκδιώξουν, ως οι κακοί γεωργοί τον Κύριο από τον Αμπελώνα Του που λέγεται πλανήτης γη. 

Γένοιτο!

Ένας Δούλος Κυρίου.

Συντάκτης: ΕΝΑΣ ΔΟΥΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ

Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012

Ευχαριστούμε την αγαπητή φίλη Ν.Κ, για την αποστολή του κειμένου.

Μετάνοια

ΠΡΑΞΙΣ ΓΑΡ,  ΕΠΙΒΑΣΙΣ ΘΕΩΡΙΑΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΕΡΩΤΑ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ: 

"ΒΟΥΛΕΙ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΓΕΝΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΗΤΟΣ ΑΞΙΟΣ; ΤΑΣ ΕΝΤΟΛΑΣ ΦΥΛΑΣΣΕ, ΔΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΤΑΓΜΑΤΩΝ ΟΔΕΥΣΟΝ. ΠΡΑΞΙΣ ΓΑΡ, ΕΠΙΒΑΣΙΣ ΘΕΩΡΙΑΣ". (ΛΟΓ. 20, 12). 

Ο ΙΔΙΟΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΥΠΟΘΕΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΗΣΕΩΣ, (ΤΟΥ ΝΑ ΟΜΙΛΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΘΕΝΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ), ΕΙΝΑΙ "ΤΩΝ ΕΞΗΤΑΣΜΕΝΩΝ (ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΣΤΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ), ΤΩΝ ΔΙΑΒΕΒΗΚΟΤΩΝ ΕΝ ΘΕΩΡΙΑ (ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΕΦΘΑΣΑΝ ΣΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ), ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΤΟΥΤΟΥ ΨΥΧΗΝ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΑΝ ΚΕΚΑΘΑΡΜΕΝΩΝ, Η ΚΑΘΑΙΡΟΜΕΝΩΝ ΤΟ ΜΕΤΡΙΩΤΑΤΟΝ (ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΑΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥΣ, Η ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΣΕΩΣ, ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ)...

" ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΑΝΕΔΕΙΧΘΗ ΜΕΓΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ Ο ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ! ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΕΝΟΙΚΟΥΣΗΣ (ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ) ΕΙΣ ΑΥΤΟΝ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ! ΠΟΛΛΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΑΚΟΜΗ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΑΣ ΠΑΥΣΟΥΜΕ ΕΔΩ. ΚΑΙ ΑΣ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΕΣΒΕΥΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΣΤΟ ΘΡΟΝΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος

http://eggolpio.blogspot.gr

Μετάνοια, Ταπεινοφροσύνη

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΑ ΑΓΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ, 

ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΑΓΑΠΗΣ

48. Εκείνος που φοβάται τον Κύριο, έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη, και με τις ενθυμήσεις που αυτή προκαλεί, φτάνει στην θεία αγάπη και ευχαριστία. Φέρνει στο νου του τη ζωή που έκανε πρωτύτερα στον κόσμο, και τα διάφορα αμαρτήματα και τους πειρασμούς που αντιμετώπισε από τον καιρό της νεότητάς του, και πώς απ’ όλα εκείνα τον γλύτωσε ο Κύριος, και τον μετέφερε από την ζωή των παθών στον κατά Θεόν βίο και μαζί με το φόβο, αποκτά και την αγάπη, ευχαριστώντας πάντοτε με πολλή ταπεινοφροσύνη τον Ευεργέτη και Κυβερνήτη της ζωής μας.

Μάξιμος ο Ομολογητής

http://ahdoni.blogspot.gr

Αμαρτία η λέπρα της ψυχής

ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Ἀδελφοί μου, ἐδῶ ἀκριβῶς εἶνε τὸ μυστήριο. Ἐμεῖς συχνά, ἐνῷ εἴμαστε «λεπροί», τί λέ­με· «Εἶμαι καθαρός· μακάρι νὰ ἦταν κ᾽ οἱ ἄλλοι σὰν ἐμένα». Σὰν τὸ φαρισαῖο, ποὺ πίστευε πὼς εἶνε καθαρός (βλ. Λουκ. 18,11-12). Μοιάζουμε μὲ τὴ μοιχαλίδα ἐκείνη πού, ἐνῷ συλλαμβάνεται ἐπ᾽ αὐ­τοφώρῳ, αὐ­τὴ νίπτει τὰς χεῖρας καὶ διατείνεται ὅτι εἶνε ἄ­μεμ­πτη. Φθάσαμε σὲ τέτοιο σημεῖο ἀν­αισθη­σί­­ας, ὥστε ὄχι μόνο δὲ νιώθουμε συστο­λὴ γιὰ τὴν ἁ­μαρτία, ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα γι᾽ αὐ­τὴν κ᾽ ἔ­­χουμε τὴν ἀξίωσι νὰ μᾶς τιμοῦν γιὰ τὰ «κατορ­θώματά» μας. Διότι τρία στάδια διαφθο­ρᾶς ὑ­πάρχουν· στὸ πρῶτο ἡ ἁμαρτία γίνεται κρυ­φά, στὸ δεύτερο παίρνει θάρρος, βγαίνει στὸ δρόμο καὶ χορεύει ἀδιάντροπα, καὶ στὸ τρίτο χειροκροτεῖται καὶ στεφανώνεται. Διαβάστε τὴν Ἀποκάλυψι, ποὺ λέει ὅτι τὰ κέρατα τοῦ δράκον­τος θά ᾽νε στεφανωμένα (Ἀπ. 12,3· 13,1). Ὅταν φτάσου­­με ἐκεῖ, «τότε ἥξει τὸ τέλος» (Ματθ. 24,14) τοῦ κόσμου.

Γιὰ νὰ μετανοήσουμε, ἀδέρφια μου, πρέπει νὰ νιώσωμε κ᾽ ἐμεῖς σὰν τοὺς λεπροὺς τὸ μεγάλο κακὸ ποὺ ἔχουμε στὴν καρδιά, νὰ αἰ­σθαν­θοῦμε πόνο καὶ νὰ φωνάξουμε· Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν μας. Καὶ ὅπως ὁ Κύριος τότε εἶπε στοὺς λεπροὺς «Πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυ­τοὺς τοῖς ἱερεῦσι» (Λουκ. 17,14), ἔτσι καὶ σ᾽ ἐμᾶς ἡ μετάνοια ὡς μυστήριο πρέπει νὰ γίνῃ ἐνώπιον τοῦ ἐντεταλμένου προσώπου ποὺ ὥρισε ὁ Κύριος, ἐνώπιον τοῦ ἱερέως – πνευματικοῦ.

Ἂς δώσουμε ἐνώπιον Κυρίου τὸ λόγο τῆς τι­­μῆς μας, ὅτι θὰ ἀγωνιστοῦμε ἀποφασιστικὰ κα­τὰ τῆς ἁμαρτίας. Τότε θ᾽ ἀνατείλουν ἡμέρες χαρᾶς καὶ ἀ­γαλλιάσεως, καὶ τότε θὰ ποῦμε «Αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος· ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ» (Ψαλμ. 117, 24).

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία (απόσμασμα) του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱερό ναὸ των Ἁγίων Ἀποστόλων Ὑμηττοῦ – Ἀθηνῶν 21-1-1962

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

Προσευχή μετανοίας

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ, ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΤΙΚΗ

Κύριέ μου, Κύριε, γλυκύτατε μου Ιησού Χριστέ, ό Θεός των οικτιρμών, ή του ελέους άβυσσος, ό μετανοών επί κακίαις ανθρώπων εμέ μετανοούντα αρτίως και πίστει προσερχόμενον υπόδεξαι, και ελέησόν με τον αμαρτωλόν, τον άσωτον, τον παμβέβηλον,τόν πανάθλιον, τον βλάσφημον, τον επίορκον, τον ψεύστην, τον λοίδορον, τον υβριστήν, τον κατάλαλον, τον οργίλον, τον μνησίκακον, τον φθονερόν, τον σκανδαλοποιόν, τον άσπλαγχνον, τον ανελεήμονα, τον φιλοκτήμονα, τον φιλόδοξον, τον φιλήδονον, τον γαστρίμαργον, τον μέθυσον, τον ράθυμον, τον γελωτοποιόν, τον μετεωριστήν, τον κενόδοξον, τον υπερήφανον, τον καταφρονητήν των θείων σου εντολών. Και μή διό το πλήθος των τοσούτων μου εγκλημάτων τω πλήθει υποβάλης με των κολάσεων αλλά σύ, Κύριε Ιησού ό Θεός μου, ο μακρόθυμος και οικτίρμων, οικτείρησον την εμήν καρδίαν την συντετριμμένην ταις αμαρτίαις και κατακεκριμένην υπό του συνειδότος, δια το μη φυλάξαι τας Ιεράς συνθήκας του αγίου Βαπτίσματος. Και νυν δια ταύτας τας υποσχέσεις στενάζω και οδύρομαι ελεηθήναι δωρεάν και μόνη τη ση χρηστότητι συγχωρηθήναι δεόμενος, και των κολάσεων ελευθερωθήναι εν τη φοβερά ημέρα, της κρίσεως. Ναί, Κύριε μου, Κύριε, γλυκύτατε μου Ίησου, σώσον με απεγνωσμένον και μη καταισχύνης με από της ελπίδος και προσδοκίας μου. Οικτείρησον με τον τους οικτιρμούς σου επικαλούμενον, καθάρισον με τον εσπιλωμένον, λεύκανον τον χιτώνα και διάσωσον με τον άσωτον μη κατακρίνης με τον κατακεκριμένον, μη παραδώς τοις νοητοις θηρίοις, ψυχήν έπικαλουμένην σε, μή τη φλογί της γεέννης καταδικάσης με δια την παράβασιν των υποσχέσεων και ιερών συνθηκών του αγίου Βαπτίσματος. Κύριε μου, Κύριε, γλυκύτατε μου Ίησου, ο μακρόθυμος και ανεξίκακος και αμεταμέλητος έν τοις χαρίσμασί σου, καταξίωσαν με από της σήμερον ειλικρινώς σοι λατρεύσαι εν αγαθοίς έργοις προς το ποιήσαι τίνα καρπόν της μετανοίας επάξιον. Κύριε μου, Κύριε, γλυκύτατε μου Ίησου, Παντοκράτορ, μεγαλοδύναμε, κραταιέ, εμφύτευσον τη καρδία μου τον φόβον σου και την αγάπην των νόμων σου, τον νουν μου καταύγασαν ταις ακτίσι των χαρισμάτων σου, τας αισθήσεις μου τω λόγω σου υπόταξον, την θέλησίν μου προς το μόνον αληθινόν εφετόν επίστρεψον, την γλώσσάν μου παιδαγώγησον, ίνα λέγη καθ'έκάστην Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού, δια της μακάριας αειπαρθένου Θεοτόκου, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ και σώσον με Κύριε, διά του τιμίου σου και ζωοποιού σταυρού, φύλαξον με Κύριε, δια των αγίων σου Αγγέλων τείχισόν με Κύριε, διά των αγίων σου Αποστόλων και μαρτύρων όπλισόν με Κύριε, δια των αγίων σου Πάντων, κατάπεμψον έπ' έμέ το μέγα σου έλεος και δωρεάν σώσόν με τόν ωνητόν τω υπερτίμω σου αίματι.

Τας πολυχρονίους των αμαρτιών μου κηλίδας εξάλειψον, τα της λαγνείας και πονηρίας πνεύματα απ'εμού αποδίωξον, των του παρόντος αιώνος προσπαθειών με απάλλαξον, όλον με προς την αγάπην της αιδιότητος έλκυσον και την στενήν και τεθλιμμένην όδόν οδεύειν ενίσχυσον μέχρι της έσχατης μου ημέρας και ώρας και αναπνοής, όπως Αγγέλοις αγαθοίς την ψυχήν μου αναθώ, και των τελωνίων του αέρος ελευθερωθώ και τοις απ' αιώνος αγίοις συναριθμηθώ, και των αιωνίων αγαθών καταξιωθώ. Ευσπλαγχνικωτάτη του γλυκύτατου μου Ιησού Μήτηρ, πρέσβευε υπέρ έμου του αθλίου και αμαρτωλού, ίνα εισακούση της πενιχράς δεήσεως ό Υιός και Θεός σου. Σταυρέ πανσεβάσμιε, τό όπλον της σωτηρίας ημών, της ημετέρας σωτηρίας τό σύμβολον, αποδίωξον απ' έμου πάντα πονηρόν λογισμόν και πάσαν έπιβουλήν της του αντικειμένου δυνάμεως, διά δαιμόνων και ανθρώπων ενεργούμένην. Παμμέγιστοι Ταξιάρχαι, Μιχαήλ και Γαβριήλ, εγγυηταί μου και δύσται. Άγιε Άγγελε, φρουρέ μου και φύλαξ, και πάντες άγιοι Άγγελοι του Θεού, οδηγείτε με εις το πανάγιον του Θεού θέλημα, αντιλαμβάνεσθε μου της ασθενείας, ην και σώματι και γνώμη περίκειμαι, φυλάττετέ με εκ των επιβουλών του εχθρού και πρεσβεύσατε τω ελεήμονι Δημιουργώ, ίνα ελεήση με τον παραβάτην τών αγίων αυτού εντολών, και έν ειρήνη ψυχής και μετάνοια αληθινή δώη μοι πολιτεύεσθαι μέχρι του της ζωής μου τέλους. Και εν τη εξόδω της ψυχής μου από του σώματος παράστητέ μοι εγγύθεν παρήγοροι περιθάλποντες, περιφρουρούντες καί πλη-ροφορούντες μοι την απαλλαγήν των υπό γήν κολαστηρίων δια μόνην τήν του Θεού ελεημοσύνην. Άγιε ένδοξε Ιωάννη, προφήτα και Πρόδρομε και βαπτιστά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, πρέσβευε υπέρ εμού του αμαρτωλού. Άγιοι ένδοξοι Θεοκήρυκες και πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι, Πέτρε, Παύλε, Ιωάννη Θεολόγε, σύν τοις λοιποίς Ευαγγελισταίς και Αποστόλοις, πρεσβεύσατε υπέρ εμού του αμαρτωλού. Άγιοι και δίκαιοι Θεοπάτορες, Ιωακείμ καί Άννα, Ιωσήφ μνήστωρ καί Συμεών Θεοδόχε, πρεσβεύσατε υπέρ εμού του αμαρτωλού. Άγιοι Πατέρες, Ποιμένες και Διδάσκαλοι της οικουμένης, Βασίλειε, Γρηγόριε, Ιωάννη Χρυσόστομε, Αθανάσιε, Κύριλλε, Νικόλαε, Σπυρίδων και πάντες άγιοι Ιεράρχαι, πρεσβεύσατε υπέρ εμού του αμαρτωλού. Άγιοι Ίερομάρτυρες, Όσιομάρτυρες καί ομολογηταί, πρεσβεύσατε υπέρ εμού του αμαρτωλού. Άγιοι Μεγαλομάρτυρες, Δημήτριε, Γεώργιε, Θεόδωρε, Αρτέμιε, οι Τεσσαράκοντα και πάντες άγιοι Μάρτυρες, πρεσβεύσατε υπέρ εμού του αμαρτωλού. Άγιοι Ανάργυροι καί θαυματουργοί Κοσμά και Δαμιανέ, Κύρε καί Ιωάννη, Παντελεήμον και Ερμόλαε και οι λοιποί, πρεσβεύσατε υπέρ εμού του αμαρτωλού. Όσιοι θεοφόροι Πατέρες, Αντώνιε, Παύλε, Ευθύμιε, Σάββα, Αρσένιε, Ονούφριε, Παχώμιε, Θεοδόσιε, Εφραίμ, Ιωάννη Δαμασκηνέ, Ιωάννη της κλίμακος, Πέτρε, Αθανάσιε καί πάντες όσιοι, πρεσβεύσατε υπέρ εμού του αμαρτωλού.

Οσία Μαρία Αιγύπτια, και όσαι των τιμίων και οσίων Γυναικών, αι καλώς ασκήσασαι και αθλήσασαι καί τον Χριστόν ομολογήσασαι, πρεσβεύσατε υπέρ εμού του αμαρτωλού. Άγιοι πάντες, οι απ'αιώνος ευαρεστήσαντες τω Κυρίω, πρεσβεύσατε υπέρ εμού του αναπολόγητου και υπέρ πάντας τους απ'αιώνος αμαρτωλούς αμαρτωλού. Των τάς ικεσίας και παρακλήσεις προσδεξάμενος και εισακούσας, Κύριε μου, Κύριε, γλυκύτατε μου Ιησού, συγχώρησον μοι επι σοι ήμαρτον από γεννήσεως μου και μέχρι της νυν ημέρας και ώρας, έν λόγω, έργω, γνώσει και αγνοία, κατά νουν και διάνοιαν και έν πάσαις μου ταις αισθήσεσιν. Ωσαύτως συγχώρησαν και ελέησον και τους πατέρας και αδελφούς μου, και πάντας τους απανταχού αρχιερείς, ιερείς, μοναχούς, και ορθοδόξους χριστιανούς, και τους μισούντας και αγαπώντας με, και τους ελεούντας και διακονούντας μοι, και τους εντειλαμένους μοι τω αναξίω εύχεσθαι υπέρ αυτών. Και ους έβλαψα ή ελύπησα ή κατηρασάμην, και τους τά αυτά μοι ποιούντας ή ποιήσαντας, και χάρισαι τα συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών, εν τω νυν αιώνι και εν τω μέλλοντι, ώς ευδοκεί η φιλανθρωπία σου. Ανάπαυσον καΙ τους προαπελθόντας πατέρας καΙ αδελφούς ημών. ΚαΙ δι' ευχών πάντων οΙκτείρησόν μου την αθλιότητα, και ποίησόν με οίον θέλεις και ως θέλεις, καν θέλω καν μή θέλω. Και καταξίωσαν με ανενόχως και ακατακρίτως μεταλαβείν των αχράντων και ζωοποιών σου μυστηρίων, και μη εις κρίμα ή κατάκριμα γένοιτο μοι, αναξίως τούτοις προσερχομένω, άλλ' εις ίασιν ψυχής και σώματος, εις απαλλαγήν των αιωνίων κολάσεων, και εις αρραβώνα της ατελεύτητου και μακάριας ζωής, έν ή σύνταξόν με μετά πάντων των απ' αιώνος σοι ευαρεστησάντων, Κύριε μου, Κύριε, γλυκύτατε μου Ιησού. Ότι σοι πρέπει ή δόξα, ή τιμή, και η έκ πάντων προσκύνησις, σύν τω ανάρχω σου Πατρί και τω Παναγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους απέραντους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πως πρέπει να προσευχόμαστε!

ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

1. Νὰ λέμε τὴν προσευχή μας ἀργὰ καὶ καθαρά. Ὄχι μὲ βιασύνη, ἀλλὰ μὲ ἀγάπη πρὸς τὸ Θεό. 

2. Πρὶν προσευχηθοῦμε νὰ ἔχουμε συγχωρήσει ὅλους ὅσους μᾶς ἔχουν ἀδικήσει ἢ μᾶς ἔχουν στενοχωρήσει στὴ ζωή μας.

3. Νὰ μάθουμε νὰ ἀγαποῦμε τὴν προσευχή μας μὲ τρόπο ταπεινό.

4. Γιὰ νὰ καρποφορήσει μία προσευχὴ χρειάζεται βαθειὰ ταπείνωση καρδιᾶς καὶ μυστηριακὴ ζωή.

5. Ἡ προσευχὴ ἀποδίδει περισσότερο ὅταν ἔχουμε ἐξομολογηθεῖ καθαρὰ καὶ ἔχουμε κοινωνήσει τὸ Πανάγιον Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

6. Νὰ προσευχόμαστε χωρὶς εἰκόνες στὸ νοῦ μας, ἀλλὰ νὰ προσέχουμε τὰ λόγια της προσευχῆς μὲ κατάνυξη καὶ εὐλάβεια.

7. Ὅσο περισσότερο προσευχόμεθα, τόσο περισσότερο αἰσθανόμαστε τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ...

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕ ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΙ

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με» 

τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους

Ἀγαπητοί μας ἀδελφοί,

Σαλπίζουμε ἐγερτήριο σάλπισμα.

Οἱ ἐχθροί μας δαίμονες δὲν κοιμοῦνται καὶ ἐργάζονται ἀκατάπαυστα νὰ μᾶς ρίξουν στὶς ἁμαρτίες καὶ ἐξαιτίας αὐτῶν καὶ τῶν παθῶν μας στὰ βάθη τῆς κόλασης. Μὲ ἄλλο τρόπο δὲν μποροῦμε νὰ τοὺς ἀντιμετωπίσουμε παρὰ μόνο μὲ τὴν προσευχή. Ἡ ἀνάγνωση πνευματικῶν βιβλίων εἶναι καλὴ καὶ ὠφέλιμη ἡ ἀνάγνωση ἢ παρακολούθηση τῶν ἀκολουθιῶν τῆς Ἐκκλησίας μᾶς βοηθοῦν ὅσους ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ τὰ κάνουν.

Γιὰ τοὺς πολλοὺς ὅμως ἕνας τρόπος ποὺ μπορεῖ νὰ ἀντικαταστήσει τοὺς ἄλλους τρόπους προσευχῆς εἶναι μὲ τὸ κομποσχοίνι. Σὲ κάθε κόμπο ἐπικαλεῖσαι τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ λέγοντας τὴ σύντομη εὐχὴ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με» ἢ ἁπλῶς « Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Θὰ ἀρχίσεις μὲ τὸ: Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν. Δόξα σοι ὁ Θεός, Βασιλεῦ οὐράνιε, Τρισάγιον, Παναγία Τριάς, Πάτερ ἡμῶν. Τὸν Ν´ ψαλμόν. Μιὰ σύντομη αὐτοσχέδια προσευχὴ μία φορὰ τὴν ἡμέρα μὲ σύντομη δοξολογία, εὐχαριστία, ἐξομολόγηση, αἴτηση ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν σου, ἐνισχύσεώς σου καὶ τῶν ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν σου στὸν ἀγώνα τὸν καλό, καὶ προσευχὴ μὲ κομποσχοίνι ὅπως παρακάτω:

Α. Ὁ Ἑσπερινός με κομποσχοίνι ἢ μὲ τὸ ρολόι χωρὶς κομποσχοίνι (κομποσχοίνι τῶν 300 κόμπων = τριακοσάρι, κομποσχοίνι τῶν 100 κόμπων = ἑκαστοστάρι).

Τρία τριακοσάρια τοῦ Χριστοῦ ἢ 15 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι.

Ἕνα τριακοσάρικο τῆς Παναγίας ἢ 5 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι.

Ἕνα ἑκατοστάρι τοῦ Ἁγίου της ἡμέρας ἢ 5 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι.

Ἕνα ἑκατοστάρι τοῦ Ἁγίου της Ἐνορίας ἢ 2 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι.

Ἕνα ἑκατοστάρι τοῦ Ἁγίου της ἑβδομάδος ἢ 2 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι.

Β. Τὸ Ἀπόδειπνον, τὸ ἴδιο ὡς ὁ Ἑσπερινός με ἐπιπλέον 2 τρακοσάρικα τῆς Παναγίας ἢ 10 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι.

Γ. Μεσονυκτικόν, τέσσερα τρακοσάρικα τοῦ Χριστοῦ σὲ 15 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι καὶ ἕνα τρακοσάρι τῆς Παναγίας ἢ 5 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι.

Δ. Ὄρθρος, ἐννέα τριακοσάρικα τοῦ Χριστοῦ ἢ μία ὥρα μὲ τὸ ρολόι, τρία τρακοσάρικα τῆς Παναγίας ἢ 15 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι. Ἀπὸ ἕνα ἑκατοστάρι τοῦ ἁγίου της ἡμέρας, τῆς ἐνορίας καὶ τῆς ἑβδομάδος ὡς στὸν ἑσπερινό, ἢ ἀπὸ δυὸ λεπτά, καὶ ἐπιπλέον ἕνα τρακοσάρι τῶν Ἁγίων Πάντων ἢ 5 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι.

Ε. Θεία Μετάληψις, τέσσερα τριακοσάρικα τοῦ Χριστοῦ ἢ 15 λεπτά. Ἕνα τρακοσάρικο τῆς Παναγίας ἢ 5 λεπτά.

Στ. Παράκλησις στὸν Χριστό, τὴν Παναγία ἢ σὲ Ἅγιο. Δυὸ τρακοσάρικα ἢ δέκα λεπτά.

Ζ. Ὧραι 1η, 3η, 6η καὶ 9η, ἕξι τριακοσάρικα τοῦ Χριστοῦ ἢ ½ ὥρα, δυὸ τρακοσάρικα τῆς Παναγίας ἢ 10 λεπτά.

Ἂν ἔχεις πολλὴ ἐλεύθερη ὥρα ταξιδεύοντας στὸ λεωφορεῖο, ἢ ὁπουδήποτε βρίσκεσαι, ἀντὶ νὰ πιάσεις κουβέντα μὲ τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλο, κοίταξε τὸ ρολόι σου, κλείσου στὸν ἑαυτό σου καὶ λέγε τὴν εὐχὴ ὅπως εἴπαμε πιὸ πάνω.

Μὲ τὴν συνήθεια, τὴν ἀσταμάτητη προσοχὴ καὶ τὴν ἀδιάλειπτη προσευχὴ γίνεσαι δύσκολος στόχος τοῦ πονηροῦ. Μαζί με αὐτά, ἡ καλλιέργεια τῆς ἀγάπης, τῆς εὐσπλαχνίας, τῆς πίστης, τῆς συμπόνοιας, τῆς κατάνυξης, τῆς αὐτοκατηγορίας, τῆς ἐλπίδας στὸν Θεό, τῆς τακτικῆς ἐξομολόγησης καὶ Θείας Κοινωνίας, ἀποκτᾶς ἕνα γερὸ ὁπλοστάσιο καὶ καθιστᾶς τὸν ἑαυτό σου θωρακισμένο μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ σχεδὸν ἀπρόσβλητον ἀπὸ τὰ θανατηφόρα βέλη τοῦ διαβόλου. Ὁ Κύριος εἶπε: «Ἄνευ ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν». Γι᾿ αὐτὸ γνωρίζοντας τὴν ἀσθένειά σου ταπεινώσου, καὶ ἔχε εἰς τὸν Θεὸ τὴν ἐλπίδα σου ἵνα μὴ καταισχυνθῇς καὶ δόξαζε κατὰ πάντα τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.

Στὰ κομποσχοίνια:

Τοῦ Χριστοῦ λέμε: Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με. 

Τῆς Παναγίας λέμε: Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσόν με. 

Τοῦ Ἁγίου της ἡμέρας: Ἅγιε… πρέσβευε ὑπὲρ ἐμοῦ. 

Τοῦ Ἁγίου της ἐνορίας: Ἅγιε… πρέσβευε ὑπὲρ ἐμοῦ. 

Τοῦ Ἁγίου της ἑβδομάδος: Ἅγιε… πρέσβευε ὑπὲρ ἐμοῦ.

Δευτέρα: Ἅγιοι Ἀρχάγγελοι, πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἐμοῦ. 

Τρίτη: Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἐμοῦ. 

Τετάρτη καὶ Παρασκευή: Σταυρὲ τοῦ Χριστοῦ, σῶσόν με τὴ δυνάμει σου. 

Πέμπτη: Ἅγιοι Ἀπόστολοι, πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἐμοῦ καί, Ἅγιε Νικόλαε, πρέσβευε ὑπὲρ ἐμοῦ. 

Σάββατο: Ἅγιοι Πάντες, πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἐμοῦ. 

Κυριακή: Παναγία Τριὰς (ὁ Θεός), ἐλέησόν με. 

Γιὰ τὸν Ἄγγελο Φύλακα: Ἅγιε Ἄγγελέ μου, φύλαξέ με. 

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης δίδαξε τὴν ἐργασία τῆς Νοερᾶς προσευχῆς ὄχι μόνο στοὺς Μοναχοὺς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀλλὰ ξεκινώντας ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος πῆγε διδάσκοντας τὴ Νοερὰ προσευχὴ μέχρι τὴ Βλαχία, δηλαδὴ τὴ σημερινὴ Ρουμανία.

Ἐπίσης ὁ λαμπρός της Θεσσαλονίκης φωστήρας ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ὄχι μόνο σε πολλὲς ὁμιλίες του παρακινοῦσε ὅλους τοὺς χριστιανοὺς νὰ προσεύχονται νοερὰ καὶ μὲ τὴν καρδιά τους, ἀλλὰ καὶ λόγον ὁλόκληρον ἔστειλε στοὺς Ἰωάννην καὶ Θεόδωρον τοὺς φιλοσόφους, ποὺ βρίσκονταν στὸν κόσμο, στὸν ὁποῖο λόγο ἀποκάλυψε σ᾿ αὐτοὺς ὅλα τὰ μυστήρια τῆς Νοερᾶς προσευχῆς.

Ὁ Ἅγιος Διάδοχος λέει ὅτι ὁ σατανᾶς δὲ θέλει ποτὲ νὰ μάθουν οἱ Χριστιανοὶ καὶ νὰ πιστεύουν ὅτι αὐτὸς βρίσκεται στὴν καρδιὰ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ τοὺς πολεμάει, ἀλλὰ θέλει νὰ νομίζουν ὅτι τοὺς πολεμάει ἐξωτερικά. Κατόπιν τούτου οἱ περισσότεροι Χριστιανοὶ καὶ ἰδιαίτερα οἱ λογιώτατοι πολλὲς φορὲς πιστεύουν ὅτι οἱ λογισμοὶ ἔρχονται σ᾿ αὐτοὺς ὄχι ἐσωτερικά, δηλαδὴ ἀπὸ τὴν καρδιά, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ λογική τους, δηλαδὴ τὶς σκέψεις τους καὶ τοῦτο, γιὰ νὰ μὴ μάθουν νὰ πολεμοῦν τὸ σατανᾶ μὲ τὴν καρδιακὴ μνήμη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δηλαδὴ μὲ τὴ Νοερὰ καὶ καρδιακὴ προσευχή!.. «Τῷ δὲ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων, ἀφθάρτῳ, ἀοράτῳ, μόνῳ σοφῷ Θεῷ, τιμὴ καὶ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».

«Ὅταν πονᾶς μὴ περπατᾶς σὲ δρόμους πατημένους

διάλεγε κάποια ἐρημικὰ μονοπάτια.

Κάτω ἀπὸ ξάστερο οὐρανὸ σὲ κάμπους ἀνθισμένους

προσευχήσου στοῦ Πλάστη ἐμπρὸς τὰ μάτια.

Κι ὅταν τὸ γλυκοχάραμα ξυπνοῦν τὰ ρόδα, οἱ κρίνοι,

θὰ ἰδῆς πόσο σὲ γιάτρεψε ἡ προσευχὴ ἐκείνη.»

http://stratisandriotis.blogspot.gr