Ἡ ζωή αὐτή μᾶς δόθηκε γιά τρεῖς κυρίως λόγους:
α) γιά νά δοξάζουμε τόν Θεό,
β) γιά νά εὐεργετήσουμε τόν πλησίον καί
γ) γιά ν’ ἀποκτήσουμε τή Βασιλεία Του.
Μήν περιφρονεῖτε καμία ἀρετή. Κυρίως δέ τή δικαιοσύνη καί τήν εὐσπλαχνία. Κάθε στιγμή μπορεῖτε ν’ ἁγιάσετε ἀπό τό πῶς θά χειριστεῖτε τό καθετί. Νά ἐπιμένετε!
Ὅ,τι καί ἄν κάνετε στή ζωή σας μήν περιμένετε ἀνταπόδοση, ἔπαινο ἤ πιο πολλά χρήματα. Ἄν ἔρθουν, καλῶς. Ἄν ὄχι, μή χολοσκᾶτε. Ὁ Κύριος εἶναι ὁ δίκαιος ἀνταποδότης σέ μᾶς καί ἐμεῖς ὅ,τι καί νά κάνουμε πάλι βελτίωση χρειαζόμαστε.
Προσπαθῆστε, ἀδελφοί μου, στή ζωή σας ὅ,τι καί νά γίνει νά μήν εἶστε βλοσυροί καί ἀπλησίαστοι. Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ εἶναι πάντα διακριτικά ψύχραιμος, χαρούμενος, ἐλπιδοφόρος. Ὅ,τι δέ βρίσκετε ἀπό τούς ἄλλους καλό, κάντε το πρῶτοι ἐσεῖς.
Μήν στενοχωρήσετε ποτέ ἄνθρωπο στή ζωή σας. Μήν κάνετε σημαία τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες σας. Μήν προσβάλετε. Ὁ καθένας εἶναι ὄχι αὐτό πού φαίνεται, ἀλλά αὐτό πού δέν φαίνεται. Γενικῶς μήν κάνετε ὅ,τι να ’ναι, γιατί ἡ πίκρα θά γυρίσει σέ σᾶς.
Ἀπό τά μεγαλύτερα σκουλήκια πού τρῶνε τήν ψυχή μας εἶναι ἡ μνησικακία. Εἶναι μιζέρια, διότι δέν ἀφήνουμε τόν Θεό τῆς συγχώρησης νά μπεῖ μέσα μᾶς. Τόν ὑποτιμοῦμε, διότι Ἐκεῖνος ξεχνᾶ συνεχῶς τίς ἁμαρτίες μας! Πῶς θά δοῦμε ἄσπρη μέρα, ὅταν μαυρίζουμε τήν καρδιά μας διαρκῶς;
’’Νίκα ἐν τῶ ἀγαθῶ τό κακόν’’, λέει στήν πρός Ρωμαίους Ἐπιστολή. Σέ κάθε περίπτωση προσπαθῆστε, παιδιά μου, να εἶστε εἰρηνοποιοί καί τό νερό πού τρέχει ἀπό μέσα σᾶς νά εἶναι καθαρό. Νά κάνετε πάντοτε αὐτό πού θά θέλατε νά σᾶς κάνουν. Κυρίως νά φέρνετε γαλήνη στό περιβάλλον σας.
Ὅρος ἀπαράβατος: θά διατηρῶ πάντα τήν ἴδια διάθεση ἀπέναντι στούς ἀνθρώπους, ἄσχετα μέ τό πῶς ξαφνικά ἤ ἀνεξήγητα θά μοῦ φερθοῦν ὅπως δέν θά περίμενα ποτέ. Μέ λίγα λόγια θά τά περιμένω ὅλα, ἀπ’ ὅλους.
Σέ ὅλα τά προβλήματα πού ἀντιμετωπίζετε, πρῶτα νά σκέφτεστε τί φταίξατε ἐσεῖς καί κατόπιν τί ἔφταιξαν ὅλοι οἱ ἄλλοι. Ἡ δικαιολογία στή ζωή μας εἶναι τό πλήρωμα τῶν παθῶν. Δέ γινόμαστε ποτέ καλά ὅταν μετατοπίζουμε τά λάθη καί τίς ἀδυναμίες ἀλλοῦ. Ὁ Κύριος γνωρίζει.
Ὁ πειρασμός ἀφαιρεῖ σιγά-σιγά ἀπό τούς ἀγωνιζόμενους τή διάθεση. Πιστεύεις στήν ἀρχή ὅτι θά ἐλέγχεις τό πάθος καί θά τό σταματήσεις ἐκεῖ πού θέλεις. Μετά φτάνεις στό σημεῖο νά μήν ἀναγνωρίζεις τόν ἑαυτό σου! Τί ἔγινε; Σταμάτα τό κακό στό μυαλό, στήν καρδιά καί στό σῶμα σου, στήν ἀρχή του.
Σᾶς ἀρέσει νά φιλονικεῖτε καί νά συζητᾶτε ἔντονα, μέ διάθεση νά ’’νικήσετε’’ τόν ἄλλον; Χάνετε τό μισό τῆς ζωῆς σας, καί ἐξαιτίας τοῦ περιττοῦ κόπου ἀλλά, καί διότι στήν πραγματικότητα δέν βρίσκετε τό δίκιο σας. Ὁ φιλόνικος ἄνθρωπος δέν θά ἠρεμήσει ποτέ.
Ἄς καθαρίσουμε τό στόμα, τό μυαλό, τά μάτια μας καί ὅλες τίς αἰσθήσεις. Ὁ ἄνθρωπος, ἐπίσης, φαίνεται ἀπ’ ὅλα. Ἀπό τό πῶς κάθεται, πῶς κοιτάει, πῶς μιλάει πῶς περπατάει, πῶς τρώει. Μήν κρίνετε κανέναν. Μόνον ἡ παρουσία σας νά βοηθάει τόν ἄλλον νά πλησιάσει τόν Θεό.
Προσπαθῆστε, εὐλογημένες ψυχές, νά πατάξετε κυριολεκτικά τό πάθος τοῦ θυμοῦ. Ὁ θυμώδης ἄνθρωπος ἐξομειώνεται μέ τόν διάβολο, ὁ ὁποῖος θέλει πάσῃ θυσίᾳ νά ταράζεται τό πλάσμα τοῦ Θεοῦ, ἔτσι ὥστε νά μήν προοδεύει ποτέ.
Ἡ πίκρα τῶν λόγων εἶναι δηλητηριώδης. Τό ἀγώνισμα τῆς ἡσυχίας πρέπει νά εἶναι πρωταρχικό στή ζωή σας. Ὁ ἄνθρωπος πού σιωπᾶ, κατ’ ἀρχάς ἐξωτερικά, καί μετά στίς σκέψεις του, γίνεται πραγματικά ἔτοιμος νά δεχθεῖ τό μήνυμα τοῦ Θεοῦ κάθε ὥρα.
Ἡ ἐπικοινωνία δέν γίνεται μόνο μέ τά λόγια, ἀλλά καί μέ τά μάτια καί ὅλες τίς κινήσεις μας.
Ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ μέσα σᾶς γίνεται ἀντιληπτή ὅταν ἔχετε ἐνθουσιασμό γιά τό καθετί. Πρέπει νά νιώσετε ὅτι ἀγαπᾶτε τόν κόσμο ὅλο καί πιό δυνατά, πολλές φορές στή ζωή σας, γιά νά σωθεῖτε. Κάθε ὥρα πεθαίνουμε καί ἀνασταινόμαστε, ὅταν ἔχουμε τό κεφάλι ψηλά, για να βλέπουμε τον δημιουργό.
Μήν ἀφήνετε καμιά εὐκαιρία νά πάει χαμένη. Ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ μᾶς δοκιμάζει. Ὅ,τι καί νά γίνει ἔχει τόν σκοπό του, διότι Ἐκεῖνος βλέπει. Ἄς ἔχετε ἀνοιχτά τά μάτια τῆς ψυχῆς, διότι ἡ φανέρωση τοῦ θελήματός Του στή ζωή μας μπορεῖ νά γίνει ἀπό ἕνα μικρό παιδί, ἀπό ἕνα βιβλίο, ἀπό μιά ἀσθένεια ἤ ἀπό τό πιό μηδαμινό καί ἀπίθανο πράγμα ἤ γεγονός τῆς καθημερινότητας.
’’Μήν κρίνετε ἵνα μήν κριθεῖτε’’, λέγει ὁ Κύριος. Ἡ κατάκριση καί ὁ σχολιασμός εἶναι ἡ κατ’ ἐξοχήν ἀνηθικότητα. Κρίνουμε ἐξωτερικά καί πρόχειρα τό πλάσμα τοῦ Θεοῦ, γιά ταό ὁποῖο ὁ Ἰδιος ἔχυσε τό αἷμα Του. Εἴμαστε τόσο πρόχειροι καί ἐχθρικοί ὅταν ἐνεργοῦμε ἔτσι. Νά ἔχετε κρίση, ἀλλά πάντα μέ καλοσύνη καί διάθεση συμπαράστασης.
Νά μηχανεύεστε τρόπους γιά νά σωθεῖτε. Ὁ Χριστιανός εἶναι ὁ καλύτερος ἔμπορος. Πουλάει καί ἀγοράζει τόν Χριστό. Ἔτσι, λοιπόν, ἀγαπεῖστε στή ζωή σας τόν ἅγιο πόνο καί τήν φίλη θλίψη. Αὐτά, μυστικά καί παράξενα, καθαρίζουν τήν ψυχή μας καί εἶναι μέρος τῆς ζωῆς μας. Δεχθεῖτε ὅ,τι στείλει ὁ Κύριος καί ὅ,τι προκαλέσατε ἐσεῖς μέ τόν τρόπο σας.
Ποῦ εἶναι ὁ Θεός; Γιατί ὁ Θεός; Αὐτά καί ἄλλα ἐρωτήματα σέ ταλαιπωροῦν, ἄνθρωπε. Μόνο ὁ ἄνθρωπος ξεχνᾶ τόν Θεό. Ὁ Θεός ἀδύνατον. Θέλει ὅλοι νά σωθοῦν καί νά ἔρθουν σέ ἐπίγνωση τῆς Ἀλήθειας. Μήν κόβεις τήν ἐπικοινωνία μέ τήν ρίζα σου, ἀποφεύγοντας τήν τήρηση τοῦ θελήματός Του, γιατί θά ἔχεις πολλή μοναξιά, ἀνασφάλεια, φόβο καί ἀγωνία. Ἀπό φιλότιμο καί μόνο πρέπει νά σωθοῦμε.
Ἀποτέλεσμα τῆς πτώσεως τῶν πρωτοπλάστων ἦταν ν’ ἀποκτήσει ὁ ἄνθρωπος τήν καχυποψία. Ρέπει διαρκῶς πρός τήν κακή σκέψη. Νομίζει ὅτι ὅλα περνοῦν ἀπό τό μικροσκόπιο τοῦ μικροῦ καί πεπερασμένου νοῦ του. Προσέξτε τίς διαθέσεις σας ἀκόμη καί ὅταν δέν ἁμαρτάνετε μέ τήν πράξη. Ὁ Θεός θέλει τήν καρδιά μας καί λίγο χαρά καί ἁπλότητα.
Ἔχετε στό νοῦ σας ὅτι τ’ ἄκρα δέν ὡφελοῦν ποτέ. Ἡ ἀδιακρισία πιέζει πολύ τούς ἀνθρώπους στίς μεταξύ τους σχέσεις. Γι’ αὐτό ὁ πνευματικός ὁδηγός εἶναι ἀπαραίτητος.
Ἡ μεσαία ὁδός πού θέλει εὐγένεια, διάκριση καί κατανόηση εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Μπεῖτε στή θέση τοῦ ἄλλου. Βαδίστε σταθερά, ἔχοντας καθημερινό ἀπαράβατο πνευματικό καί γενικότερο πρόγραμμα, ἔτσι ὥστε στερεωμένοι σέ κάποια κατάσταση νά προχωρεῖτε στήν ἐπόμενη.
Στήν πνευματική ζωή μήν ἀσχολεῖστε ἰδιαίτερα μέ τά μέλλοντα καί τά περίεργα. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἐσχατολογοῦν διαρκῶς, ἀλλά καταλήγουν στό ὅτι σήμερα κρίνομαι, ἀρνοῦμαι ἤ δέχομαι τόν Χριστό καί τόν διάβολο. Κάντε τόν ἀγῶνα σας μέσα στήν Ἐκκλησία καί ἐκείνη θά σᾶς ὁδηγήσει. Ὁ Χριστός, ἄν ἀγωνιζόμαστε, θά μᾶς προειδοποιήσει γιά ὅλα ὅσα θά γίνουν.
Καθετί πού θά κάνετε, σκεφτεῖτε: -Τό θέλει αὐτό ὁ Θεός; Πῶς τό θέλει ἀπό ’μένα; Ἐκεῖ κρύβεται ἡ ἐπιτυχία: Νά δουλεύεις σάν νά εἶναι Ἐκεῖνος παρών καί νά παρατηρεῖ, ὅπως καί γίνεται. Ὅλα τά καλά ἔργα εἶναι ἱερά στή ζωή μας. Κάντε κάτι πού θ’ ἀντέξει στό χρόνο καί θ’ ἀξίζει τήν δύσκολη ὥρα τῆς κρίσεως.
Νά ἐργάζεσθε μέ εὐλάβεια καί προσοχή. Τό παραμικρό ἔργο ἔχει ἰδιαίτερη ἀξία ὅταν γίνεται γιά νά ἐκπληρώσουμε τόν σκοπό μας, πού εἶναι ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς. Ἡ ἐργασία γλιτώνει τήν ὕπαρξή μας ἀπό τόν πειρασμό, γι’ αὐτό καί ἔχει τεράστια σημασία. Νά ἔχετε σχέδια πού θά ἐκπληρωθοῦν σέ βάθος χρόνου.
Στήν ὑπόθεση τῆς σωτηρίας μας καί σέ κάθε ναυάγιο, τό μοναδικό μας σωσίβιο εἶναι ἡ παναρετή τῆς ταπείνωσης. Ὅταν θεωρεῖς τόν ἑαυτό σου τελευταῖο ἤ ἔστω ἀπό τό τέλος, τότε διαφυλάσσεσαι ἀπό κάθε κακό. Ἡ ταπείνωση εἶναι ἡ ψιλή βροχή στήν ξηραμένη ψυχή μας. «Σέ ποιόν θά κοιτάξω» λέει ὁ Θεός, «πάρα μόνο στόν ταπεινό καί πρᾶο καί τρέμοντα τούς λόγους μου;» Ἄν ταπεινωθοῦμε, θά μᾶς ὑψώσει Ἐκεῖνος ἐν καιρῶ.
Μήν ἀγαπήσετε ποτέ τήν πολυτέλεια καί τήν ἄνεση. Τά σπίτια τῶν ἀνθρώπων εἶναι ψεύτικα καί χρεωμένα σήμερα. Τό ἴδιο καί οἱ καρδιές. Τί εἶναι αὐτό τό τόσο πλῆρες πού γελᾶ τόν ἄνθρωπο; Τί εἶναι τό τόσο γλυκό; Προσπαθῆστε ν’ ἀρκεῖσθε καί ν’ ἀγαπᾶτε τα ἁπλά καί λίγα πράγματα, διότι τά πολλά φέρνουν προσκόλληση καί μέριμνα.
Ἡ καλή διαχείρηση τῆς γλώσσας εἶναι σπουδαία ἀρετή. Τά πάντα περπατοῦν πάνω στή γλῶσσα μας. Ὁ φλύαρος ἄνθρωπος ἁμαρτάνει διαρκῶς καί πέφτει σέ μεγάλες παγίδες.
Θά νιώσετε μεγάλη χαρά ὅταν ἐγκρατευτεῖτε στή γλῶσσα. Μή μιλάτε διαρκῶς. Ἐπικοινωνία εἶναι καί τό χαμόγελο καί ἡ καθαρή ματιά καί ἡ κάθε εἴδους ἀγνή ἐπαφή.
’’Ἀδελφοί μου, ἀπόδοτε οὖν τά τοῦ Καίσαρος τῶ Καίσαρι καί τά τοῦ Θεοῦ τῶ Θεῶ’’.
Δῶστε στό σῶμα ὅ,τι εἶναι ἀπαραίτητο για να εἶναι καλά. Δῶστε ὅμως καί στήν ψυχή τά δικά της. Εἰδικά τήν ὥρα τῆς ἐργασίας ἡ δουλειά εἶναι γιά τό σῶμα καί στήν ψυχή δῶστε προσευχή! Εἴμαστε ψυχοσωματική ὀντότητα, γι’ αὐτό νά τά μοιράζετε ὅλα, ἀκόμα καί στήν ποσότητα τοῦ χρόνου.
Ἐπιλέξτε στή ζωή ἀνάμεσα στήν ἀνθρώπινη καί τήν θεία παρηγοριά. Ἡ παρηγοριά τῶν ἀνθρώπων, πού βρίσκεται σέ ὅλες ἐκεῖνες τίς καθημερινές χαρές τῆς ζωῆς, δέν κρατάει πάντοτε. Ἡ θεία παράκληση πού βρίσκεται τήν ὥρα τοῦ πόνου, τῆς ἐγκράτειας, τῆς ἀσθένειας καί τῆς στέρησης εἶναι πολύ γλυκιά. Γι’ αὐτό οἱ ἀφιερωμένοι ἀπόλυτα στόν Θεό δέν πλήττουν, γιατί αἰσθάνονται τήν γλύκα στήν προσευχή, τήν ἡσυχία, τήν μελέτη.
Ὀκνηρία, ἀμέλεια καί γενικότερα ἀθυμία καταλαμβάνει τόν σημερινό ἄνθρωπο. Οἱ ἰοί αὐτοί δηλητηριάζουν τήν ἰσορροπία μας. Σήμερα πολύ εὔκολα γοητεύεσθε, γι’ αὐτό πολύ εὔκολα ἀπογοητεύεσθε. Τίς ὥρες τῆς βαρεμάρας κάντε ὑπομονή καί ἐπιμείνετε στά πνευματικά σας. Θά περάσει. Μήν τά χάνετε ἀμέσως. Ἡ Θεία Χάρη ἀγαπᾶ νά κάνει παιχνίδια καί φεύγει λίγο καμιά φορά, γιά νά δεῖ πῶς θά ἀντιδράσουμε.
Τί θά παρουσιάσουμε στόν Θεό, ἄν δέν κόψουμε, ἔστω γιά λίγο, τό θέλημά μας. Ἀφοῦ οὕτως ἤ ἄλλως κάνουμε ὑπακοή σέ τόσες καταστάσεις καθημερινά, γιατί δέν τό κάνουμε ἐνσυνείδητα, τηρώντας τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ; Θά σωθοῦν μόνο ὅσοι κάνουν τό θέλημά Του ὄχι ὅσοι λένε μόνο προσευχές. Ἡ ἀπόδειξη ὅτι ἀγαπᾶμε βρίσκεται στήν πράξη. Πολλές φορές χρειάζεται μιά μικρή ὑπακοή παρά χίλιες καλές προθέσεις.
Ἡ γνώση τοῦ προσωπικοῦ μας σταυροῦ μᾶς κάνει νά ἔχουμε λιγότερο ἄγχος. Ἡ κούραση τοῦ ἀνθρώπου σήμερα προέρχεται κατά τό ἤμισυ ἀπό τό ἄγχος πού διογκώνει τά προβλήματα. Μέ τό σταυρό θά σωθοῦμε. Μήν τόν ἀποφεύγετε. Μήν προκαλεῖτε κόπους, ἀλλά δεχθεῖτε μέ συναίσθηση, βλέποντας ὅτι ὁ διπλανός σας ἔχει μεγαλύτερους κόπους ἀπό σᾶς. Ἡ θέση πού θά καθίσουμε στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ σταυρός μας. Χωρίς σταυρό δέν δίδονται χαρίσματα, χαρά καί χάρη.
Νά ἔχετε ἁπλότητα στό βίο. ’’Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον…’’,τά παραπάνω πράγματα πολλαπλασιάζουν τό βάρος καί τούς πόνους μας. Ὁ ἄνθρωπος στήν ἁπλότητα εὐτυχεῖ.
Ὁ νοῦς καί ἡ καρδιά του εἶναι ἁπλά. Τά πολλά εἶναι ’’προαιρέσεις πνεύματος’’, δηλαδή τό μυαλό καί τό μάτι δέν χορταίνει. Ἄν ὄχι κακοπάθεια, ἔχετε ὀλιγάρκεια καί νά χαίρεσθε ὄχι στήν ὕλη, ἀλλά στήν καρδιά.
Στή ζωή ὑπάρχουν οἱ σωματικές καί οἱ πνευματικές ἡδονές. Διαλέγει κανείς καί παίρνει. Ὅμως πάντα νά σκέφτεσθε τό μετά. Ἡ σωματική ἡδονή φέρνει ὀδύνη. Ἡ πνευματική ἡδονή φέρνει γλύκα. Λυπεῖσθε λίγο τό σῶμα νά χαρεῖ ἡ ψυχή. Μετά, ὅταν τό καταφέρετε, θά εἶναι ὡραία τά πράγματα. Ἀκόμη καί στά χρόνια σας παρακαλέσθε τόν Θεό νά διατηρήσετε «σώας τάς φρένας», ἀκόμη καί ἄν ἔχετε ἄλλες ἀσθένειες.
Γλυκιά ζωή σημαίνει νά ἔχουμε καλή διαγωγή καί ἀκατάκριτη συνείδηση. Τί σχέση ἔχω μέ τόν Θεό; Τί δέν ἔκανα, ὄχι τί ἔκανα, ἀπό αὐτά πού μποροῦσα νά κάνω; Ἡ φωνή τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ συνείδηση μέσα μας. Ὄχι νά εἶσαι «καθωσπρέπει», ἀλλά καθώς θέλει Ἐκεῖνος.
Ἄρα ὑπάρχει ἡ «συνείδηση» πρός ἐμᾶς καί ἡ «συνείδηση» πρός τούς ἄλλους, πού εἶναι ἡ καλοσύνη, ἡ εὐσπλαχνία, τό ἐνδιαφέρον μας.
Μήν ντρέπεσθε νά μαθαίνετε ἐκεῖνο πού δέν γνωρίζετε. Πολλές φορές ὅταν γίνεται κήρυγμα οἱ Χριστιανοί μας δυσανασχετοῦν. Αὐτό εἶναι σοβαρή πνευματική ἀσθένεια.
Πῶς θά πιστέψουμε ἄν δέν ἀκούσουμε;
Πῶς θ’ ἀκούσουμε ἄν δέν ὑπάρχει ὁ δάσκαλος καί ὁ κήρυκας, ὅπως λέει τό Εὐαγγέλιο; Μόνο πού θ’ ἀναζητεῖτε, θά γλυτώνετε ἀπό τήν ἁμαρτία. Μέ τό ν’ ἀκοῦς, κερδίζεις εὔκολα τήν ἐμπειρία τοῦ ἄλλου, πού γιά νά τήν ἀποκτήσει, ἀγωνίσθηκε πολύ.
Ὁ ἄνθρωπος πού ἀναβάλλει δέν κάνει ποτέ προκοπή. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι στήν Ἐκκλησία χρόνια, πού δέν κάνουν τίποτα, γιατί συνεχῶς καθυστεροῦν, φοβοῦνται, δειλιάζουν. Μεγάλος πειρασμός! Νά γίνω πιό ἔτοιμος, νά εἶμαι πιό καλά καί ποτέ δέν προχωρῶ. Παγίδα! Κάντε κάθε ἡμέρα αὐτό πού μπορεῖτε καί πάντα νά ἀνεβάζετε λίγο τόν πήχυ. Ὁ καρπός γίνεται σιγά-σιγά στά δέντρα καί ὁ ἀγωνιζόμενος πάντα δοκιμάζεται.
Νά ντρέπεσθε νά σκέφθεσθε ἐκεῖνα γιά τά ὁποῖα διστάζετε νά μιλήσετε! Ἡ ἁμαρτία γίνεται πρῶτα στόν λογισμό τοῦ ἀνθρώπου, μετά γίνεται ἡ συγκατάθεση καί κατόπιν γίνεται ἡ πράξη.
Τό μετά ὅμως τό σκεφτόμαστε;
Πῶς θά νιώσω μετά τήν ἁμαρτία;
Δημιουργήστε καλές σκέψεις, δυνατές ἀντιστάσεις καί περιφρονῆσθε τούς λογισμούς σας πολλές φορές, δίνοντας δουλειά καί προσευχή στό νοῦ σας πού χρειάζεται ἐγκράτεια.
Ὁ μεγαλύτερος θρίαμβος εἶναι νά νικήσετε τόν ἑαυτό σας. Ἡ δουλειά πού κάνατε στόν παλιό ἑαυτό σας θά μετρήσει ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ἀσχοληθεῖτε μέ τό νά σκάβετε μέσα σας. Γιά ν’ ἀλλάξει ὁ κόσμος, θ’ ἀλλάξει πρώτα ὁ καθένας προσωπικά βαθύτερα καί ὄχι τυπικά.
Ὑπάρχει στούς Χριστιανούς ἕνας φόβος ἐναντίον τοῦ κακοῦ. Ἐπίσης ὁ φόβος τῆς στέρησης, μήπως καί χάσουμε κάποια σταγόνα ἡδονῆς σ’ αὐτό τόν κόσμο.
Ποῦ εἶναι ἡ γενναιότητα τῶν ἀνθρώπων πού ἀγάπησαν καί ἐξαιτίας τῆς μεγάλης ἀγάπης τους ἔκαναν θαύματα στόν κόσμο;
Ἄν ἐμεῖς κάνουμε ἕνα, ὁ Θεός θά πράξει τά ὑπόλοιπα. Ἀφοῦ ἀκούσατε, ἀφοῦ διαβάσατε, ἔχετε εὐθύνη πλέον γιά νά ξεκινήσετε νά κάνετε μικρές- μικρές πράξεις καί νά μήν ἀρκεῖσθε στά λόγια.
Ὁ ἄνθρωπος γίνεται μεγάλος ἤ μικρός ἀνάλογα μέ τίς ἀποφάσεις πού παίρνει.
Ἐπίσης πρέπει νά βάλετε προτεραιότητες στή ζωή σας:
Πρώτα ὁ Θεός, μετά ὁ/ἡ σύζυγος, μετά τά παιδιά καί οἱ γονεῖς καί μετά ὅλα τ’ ἄλλα.
Ἡ ἀπόφαση πού πήραμε νά καταταγοῦμε στό στράτευμα τοῦ Χριστοῦ δέν πρέπει νά μείνει μόνο στά χαρτιά. Ὁ χρόνος εἶναι λίγος. Κάθε ἡμέρα πάρτε μιά μεγάλη ἀπόφαση.
Χριστός ἤ ἀχρηστος;
Ὁ χαρακτήρας μας φαίνεται ἀπό τό παραμικρό στήν καθημερινότητά μας. Ἀπό τό πῶς θά μιλήσουμε, θά καθίσουμε, θά κοιτάξουμε, ἀπό τό τί θά πράξουμε.
Τί χαρακτήρα ἔχουμε;
Ὁ πρῶτος εἶναι αὐτός πού ἔχουμε στήν πραγματικότητα.
Ὁ δεύτερος εἶναι αὐτός πού νομίζουμε ὅτι ἔχουμε.
Ὁ τρίτος εἶναι αὐτός ὁ ὁποίος δείχνουμε ὅτι ἔχουμε.
Αὐτό εἶναι τό δρᾶμα τοῦ ἀνθρώπου πάντοτε: ἄλλο εἶναι, ἄλλο πιστεύει ὅτι εἶναι καί ἄλλο δείχνει ὅτι εἶναι.
Τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος τελικά;
Ἔχετε ποτέ διανοηθεῖ ποιός δημιουργεῖ τήν ἀπιστία μέσα μᾶς;
Ἡ χαλαρότητα μέ τήν ὁποία ἐκπληρώνουμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Ἀποδεικνύουμε μ’ αὐτό τόν τρόπο ὅτι δέν ἀγαποῦμε πολύ! Σάν νά μήν φτάνει αὐτό, ἐπιπλέον ἀπιστοῦμε!
Ξέρετε τί ἔχει ἐτοιμάσει ὁ Κύριος γιά μᾶς;
Ξέρετε πόσες ἀλλαγές-θαύματα γίνονται κάθε ἡμέρα ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους;
Ζεῖστε τό μυστήριο, γιατί ὑπάρχει. Εἶναι ζωντανός καί ἀνάμεσά μᾶς. Ἄν εἶστε στόν ἀγῶνα, νά προσεύχεσθε νά σᾶς δίνει ὁ Κύριος πίστη.
Ἡ ντροπή εἶναι χρήσιμη στήν ἐποχή μας πού «ὅλα ἐπιτρέπονται». Ἡ αἰδώς, ὄπως λέγεται, προστατεύει τήν ἀγνότητα τῆς ψυχῆς μας. Ἡ λεγόμενη «αὐτοπεποίθηση» φέρνει ἀδιακρισία στόν ἄνθρωπο. Πολλά πράγματα γίνονται «ὅπως νά ’ναι», λόγω ἔλλειψης σεβασμοῦ καί διάκρισης. Ἄς ἔχουν τά παιδιά σας λίγο ντροπή. Δέν πειράζει! Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, μᾶς ἀντιμετωπίζει ὄχι ὡς παιδιά Του ἀλλά ὡς εἰκόνες Του, μέ σεβασμό!
Ἐνῶ οἱ ἡμέρες εἶναι πονηρές καί ὁ χρόνος πολύτιμος, ὁ σημερινός ἄνθρωπος «σκοτώνει τήν ὥρα του» καί ψάχνει ἐνδιαφέροντα γιά νά «περνάει τήν ὥρα του». Δουλέψτε, παιδιά μου! Θά ἔρθει ἡ νύχτα κατά τήν ὁποία κανείς δέν θά μπορεῖ νά ἐργασθεῖ, λέει ὁ Κύριος. Σήμερα εἶναι ἡ ἐποχή τοῦ περισσότερου ἐλεύθερου χρόνου πού πάει τζάμπα, διότι δέν δουλεύουμε σωστά. Θά ἔρθει ὥρα, πού θά δώσουμε λόγο!
Ἄν θέλουμε νά μοιάσουμε στόν Θεό, ἄς γράψουμε μιά μεγάλη ἐπιγραφή καί νά τήν κολλήσουμε παντού.
Ἡ ἐπιγραφή νά λέει:
ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ.
Σήμερα ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι καλά στήν ὑγεία του, γιατί δέν συγχωρεῖ. Ἡ μεγαλύτερη κοινωνιολογία εἶναι ἠ συγχώρεση, τό ἀποκορύφωμα τῆς Καινῆς Διαθήκης, τῆς νέας συμφωνίας τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό! Φοβᾶμαι, λέει ὁ ἐγωιστής, μή φύγουν οἱ ἄνθρωποι ἀπό κοντά μου, καί μείνουν μόνοι τους!!!
Μη κλεισθεῖτε στό καβούκι σας.
ΕΛΕΟΣ!
«Μόνο νά βλέπουμε τά βιβλία» λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «εἶναι ἀφορμή νά μήν ἁμαρτάνουμε». Διαβάστε, ἀδελφοί μου, σᾶς παρακαλῶ. Μελετᾶτε. Ἐρευνᾶτε τίς Γραφές. Αὐτοί πού ἐπιθυμοῦν νά σᾶς κατακυριεύσουν σᾶς κρατοῦν στήν ἄγνοια καί σᾶς καθοδηγοῦν, γιατί δέν εἶστε καταρτισμένοι. Εἰδικά ὅταν μελετᾶτε τήν Ἁγία Γραφή, ὁ συγγραφέας εἶναι δίπλα σας. Αὐτός πού τά δίδαξε ὅλα αὐτά εἶναι μέσα σας. Γι’ αὐτό ἡ Ἁγία Γραφή ἔχει ἄρωμα! Ὅποιος καταρτίζεται, δέν θά ἁμαρτήσει καί θά ζήσει χαρούμενος.
Ἐκμεταλλευτεῖτε τήν ἔντονη παρουσία τῶν ἁγίων δίπλα μας. Μιμηθεῖτε καί τούς παλαιούς καί τούς σύγχρονους. Αὐτοί σώθηκαν. Περιμένουν καί παρακαλοῦν ν’ ἀκολουθήσουμε τό παράδειγμά τους. Νά νιώσουμε λίγο τήν ζωή τους! Ὄχι νά τούς χρησιμοποιήσουμε γιά κοινωνικό κέρδος. Αὐτοί κόπιασαν, ἐμεῖς νά κερδίσουμε τήν σωτηρία δι’ αὐτῶν καί τῶν εὐχῶν τους. Πιστέψτε μέ, ὑπάρχουν πολλοί δίπλα σας!
Ἀδελφοί μου, ἡ Ὀρθοδοξία μας κρατᾶ τήν παράδοση ἐδῶ καί εἴκοσι αἰῶνες. Σ’ αὐτήν νά ἐπιστρέψουμε. Ἐξάλλου τό ἕνα πόδι μας εἶναι ἡ Γραφή καί τό ἄλλο ἡ Ἱερά Παράδοση.
Ἄς ζήσουμε λίγο παραδοσιακά καί ὀρθόδοξα με κέντρο τήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας.
Ἁπλή καί λιτή ζωή, ἐπικοινωνία μεταξύ σας, λιγότερη χρήση τῶν τεχνολογικῶν μέσων, φυσική ζωή, προσευχή, ἐκκλησιασμός, ἐπισκέψεις σέ ἱδρύματα, νοσοκομεῖα καί κοιμητήρια, γιά νά ξυπνήσουμε ἀργότερα. Ἡ ἀνθρωποκεντρική ζωή δημιουργεῖ τό μεγάλο κενό στή ζωή μας.
Τῶρα πού γνωρίσατε περισσότερα, ἔχετε ὅλη τήν εὐθύνη δική σας. Βέβαια, τό βάρος θά το σηκώσει ὁ Χριστός. Ἀλλά ἄν δέν πεῖτε ἐσεῖς τό ναί, μετά ἀπ’ ὅσα σᾶς εἶπα, δύσκολα τά πράγματα. Μᾶς παρακαλεῖ ὁ γλυκύς Χριστός μας νά γίνουμε σάν κί Ἐκεῖνον. Δέν μᾶς ἀναγκάζει. Αὐτό ὅμως εἶναι καί ἐπικύνδινο. Σᾶς παρακαλῶ ταπεινά κί ἐγώ νά προσπαθήσετε.
Μετανοεῖτε…
Εὐχηθεῖτε καί γιά ’μένα νά μετανοήσω σωστά. Εἶναι λίγα τά ὅσα γράφθηκαν παραπάνω. Ἀρχίστε ὅμως, ἔστω μέ ἕνα, ἀπ’ αὐτά. Δῶστε στόν Χριστό τό ἕνα πού εἶστε σκλαβωμένοι, τό μεγαλύτερο πάθος σας. Ἐκεῖνος θά δεῖ τό ἐνδιαφέρον, τήν ἀγωνία καί τήν προσευχή μας καί θά μᾶς χαρίσει τά οὐράνια δῶρα Του.
Μέ ἀγάπη Χριστοῦ
π. Ἰωάννης
