Τό κύριο ἔργο τοῦ ἀνθρώπου

Το κύριο έργο του ανθρώπου είναι η προσευχή. O άνθρωπος πλάστηκε για να υμνεί το Θεό. Aυτό είναι το έργο που του αρμόζει. Aυτό μόνο εξηγεί την πνευματική του υπόσταση. Aυτό μόνο δικαιώνει την εξέχουσα θέση του μέσα στη δημιουργία. O άνθρωπος πλάστηκε για να λατρεύει το Θεό και να μετέχει στη θεία Tου αγαθότητα και μακαριότητα...

Ως εικόνα του Θεού που είναι, λαχταράει για το Θεό και τρέχει με πόθο να ανυψωθεί προς Aυτόν. Mε την προσευχή και την υμνωδία ευφραίνεται. Tο πνεύμα του αγάλλεται και η καρδιά του σκιρτάει. Όσο περισσότερο προσεύχεται, τόσο η ψυχή του απογυμνώνεται από τις κοσμικές επιθυμίες και γεμίζει από τα ουράνια αγαθά. Kαι όσο αποχωρίζεται τα γήινα και τις ηδονές το βίου, τόσο περισσότερο απολαμβάνει την ουράνια ευφροσύνη. 

H δοκιμή και η πείρα μας επιβεβαιώνουν την αλήθεια αυτή.

O Θεός ευαρεστείται στις προσευχές εκείνες που προσφέρονται με τον πρέποντα τρόπο, δηλαδή με συναίσθηση της ατέλειας και της αναξιότητάς μας. Για να υπάρξει όμως τέτοια συναίσθηση, απαιτείται τέλεια αυταπάρνηση του κακού μας εαυτού και υποταγή στις εντολές του Θεού, απαιτείται ταπείνωση και αδιάλειπτη πνευματική εργασία.

Aναθέστε όλες τις φροντίδες σας στο Θεό. Eκείνος προνοεί για σας. Mη γίνεστε ολιγόψυχοι και μην ταράζεστε. Aυτός που εξετάζει τα απόκρυφα βάθη της ψυχής των ανθρώπων, γνωρίζει και τις δικές σας επιθυμίες και έχει τη δύναμη να τις εκπληρώσει όπως Aυτός γνωρίζει. Eσείς να ζητάτε από το Θεό και να μη χάνετε το θάρρος σας. Mη νομίζετε ότι, επειδή ο πόθος σας είναι άγιος, έχετε δικαίωμα να παραπονιέστε, όταν οι προσευχές σας δεν εισακούονται. O Θεός εκπληρώνει τους πόθους σας με τρόπο που εσείς δεν γνωρίζετε. 

Nα ειρηνεύετε λοιπόν και να επικαλείστε το Θεό.

Oι προσευχές και οι δεήσεις από μόνες τους δεν μας οδηγούν στην τελειότητα. Στην τελείωση οδηγεί ο Kύριος, που έρχεται και κατοικεί μέσα μας, όταν εμείς εκτελούμε τις εντολές Tου. Kαι μια από τις πρώτες εντολές είναι να γίνεται στη ζωή μας το θέλημα όχι το δικό μας, αλλά του Θεού. Kαι να γίνεται με την ακρίβεια που γίνεται στον ουρανό από τους αγγέλους. Για να μπορούμε κι εμείς να λέμε: “Κύριε, όχι όπως θέλω, αλλ’ όπως εσύ, “γενηθήτω το θέλημα Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης”. Xωρίς λοιπόν το Xριστό μέσα μας, οι προσευχές και οι δεήσεις οδηγούν στην πλάνη.

Ἁγίου Nεκταρίου

agioritikovima.gr

Οι άγιοι είναι η απόδειξη πως όλοι μπορούμε να γίνουμε άγιοι

Οι άγιοι είναι η απόδειξη ότι το Ευαγγέλιο του Χριστού είναι αξιόπιστο και εφαρμόσιμο.

Σκοπός της ζωής μας είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος.

Όταν κάποιος αποκτήσει το Άγιο Πνεύμα γίνεται Άγιος, εκπληρώνει τον προορισμό του πάνω στη γη. 

Ο ίδιος ο Χριστός πρόσταξε «άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί», που θέλει να πει αγωνίζεστε στη ζωή σας να γίνετε άγιοι, όπως άγιος είμαι εγώ που σας έπλασα.

Οι άγιοι είναι η απόδειξη ότι το Ευαγγέλιο του Χριστού είναι αξιόπιστο και εφαρμόσιμο. 

Οι άγιοι είναι η απόδειξη πως όλοι μπορούμε να γίνουμε άγιοι, φτάνει να το επιδιώξουμε και να αγωνιστούμε γ’ αυτό.

Η Εκκλησία προβάλλει κάθε μέρα τη μορφή, το βίο και την πολιτεία κάποιου ή κάποιων αγίων. Αυτό το κάνει για να μας υποδείξει πως κι εμείς έχουμε χρέος να τους μιμηθούμε και να τους αντιγράψουμε.

Για την κατάκτηση της αγιότητας υπάρχουν πολλοί τρόποι και δρόμοι. Κατάκτησαν την αγιότητα τόσο άνδρες, όσο και γυναίκες. Άλλοι άγιασαν με το μαρτύριο κι άλλοι με ασκητικούς αγώνες. Άλλοι άγιασαν μέσα στο ράσο κι άλλοι ως λαϊκοί. Άλλοι άγιασαν ακολουθώντας μια ενάρετη ζωή κι άλλοι άγιασαν με τα δάκρυα της μετάνοιας. Άλλοι άγιασαν μέσα στα πλούτη σε παλάτια κι άλλοι μέσα στη φτώχεια σε καλύβες, άλλοι ελεύθεροι κι άλλοι δούλοι. Έχουμε άγιους σπουδασμένους και μορφωμένους, έχουμε άγιους αγράμματους και άξεστους. Έχουμε σε ώριμη ηλικία, έχουμε αγίους στη νεανική και παιδική, ακόμη και στη βρεφική ηλικία. Έχουμε αγίους των πρώτων χρόνων, έχουμε αγίους και της δικής μας εποχής.

Μέσα στο νέφος, την απέραντη χορεία των αγίων είθε να φωτίσει ο Θεός να ποθήσουμε να αγωνιστούμε και με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος να καταταγούμε κι εμείς.

Πρωτ. Ευέλθοντος Χαραλάμπους

Περιοδικό "Παρά τη λίμνη" Ιούνιος 2011

http://yiorgosthalassis.blogspot.com

«ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΣΜΙΚΗ ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΑΓΧΟΣ»

Όσο απομακρύνονται οι άνθρωποι από την φυσική ζωή, την απλή, και προχωρούν στην πολυτέλεια, τόσο αυξάνει και το ανθρώπινο άγχος. Και όσο απομακρύνονται από τον Θεό, επόμενο είναι να μη βρίσκουν πουθενά ανάπαυση…

Από την κοσμική καλοπέραση, από την κοσμική ευτυχία, βγαίνει το κοσμικό άγχος. 

Η εξωτερική μόρφωση με το άγχος οδηγεί καθημερινώς εκατοντάδες ανθρώπων (ακόμη και μικρά παιδιά με άγχος) στις ψυχαναλύσεις και στους ψυχίατρους και κτίζει συνεχώς Ψυχιατρεία και μετεκπαιδεύει ψυχίατρους, ενώ πολλοί ψυχίατροι ούτε Θεό πιστεύουν ούτε ψυχή παραδέχονται. Επομένως, πώς είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να βοηθήσουν ψυχές, αφού και οι ίδιοι είναι γεμάτοι από άγχος; 

Πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος να παρηγορηθεί αληθινά, αν δεν πιστέψει στον Θεό και στην αληθινή ζωή, την μετά θάνατον, την αιώνια; Όταν συλλάβει ο άνθρωπος το βαθύτερο νόημα της ζωής, της αληθινής, τότε φεύγει όλο το άγχος του και έρχεται η Θεία παρηγοριά, και θεραπεύεται…

Πάνε να ηρεμήσουν οι άνθρωποι είτε με ηρεμιστικά είτε με θεωρίες γιόγκα, και την πραγματική ηρεμία, που έρχεται, όταν ταπεινωθεί ο άνθρωπος, δεν την επιδιώκουν, για να έρθει η Θεία παρηγοριά μέσα τους…

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ, 

Α΄ ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ, 

εκδ. ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ», 

ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2003, σ. 157 κ.ε.

http://tribonio.blogspot.com

Όμως οι θύελλες περνάνε και πάλι θερμαίνεται ο άνθρωπος στη θέρμη της Θεϊκής αγάπης

Γέροντας Ιωάννης Κρεστιάνκιν

Αμαρτήματα μικρά και μεγάλα ποιός δεν έχει, ποιός είναι ελεύθερος από την ανθρώπινη αδυναμία κι από τις επιθέσεις του εχθρού, όταν θολώνει η συνείδηση; 

Όμως οι θύελλες περνάνε και πάλι θερμαίνεται ο άνθρωπος στη θέρμη της Θεϊκής αγάπης.

Έτσι, μπορούμε να πούμε, γίνεται σε όλη τη ζωή: πτώσεις και ανορθώσεις, προσκόμματα και ομαλοποίηση. 

Γιατί επέτρεψε έτσι ο Θεός; Μα γιατί ήρθε να σώσει όχι τους δικαίους, αλλά τους αμαρτωλούς, ων πρώτος ειμί εγώ.

Γέροντας Ιωάννης Κρεστιάνκιν, της Μονής των Σπηλαίων (Πσκώφ).

http://proskynitis.blogspot.gr

«Η ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ»

- Όταν πήγαινα στο Πανεπιστήμιο, Πάτερ, μπορούσα να παρακολουθήσω την πρόοδό μου από τους βαθμούς. Εδώ στην Πνευματική ζωή δεν ξέρω που βρίσκομαι.

- Μπορείς και εδώ να την παρακολουθήσεις από τους λογισμούς σου. Εάν περνούν συνέχεια κακοί λογισμοί, και τους διώχνεις, και πάλι έρχονται, και πάλι τους διώχνεις, πρέπει να γνωρίζεις τότε ότι πέρασες στον χώρο της μετανοίας και αγωνίζεσαι. Εάν περνούν άλλοτε κακοί, και τους διώχνεις, και άλλοτε καλοί, εάν οι κακοί είναι μηδέν, οι δε καλοί είναι δέκα, ανάλογα με τις μονάδες μπορείς να βγάλεις τον βαθμό. Όταν βλέπεις επί παραδείγματι ότι οι κακοί λογισμοί λιγοστέψανε και περισσότεροι είναι οι καλοί, γνώριζε ότι έχουν μειωθεί τα μηδενικά και έχουν αυξηθεί τα δεκάρια, και έχει καλυτερεύσει ο βαθμός σου. 

Όταν παύσουν να περνούν κακοί λογισμοί, και μόνον καλοί περνούν, τότε γνώριζε ότι έχει γίνει η κάθαρση, έχει καθαρισθεί η καρδιά σου, το σπήλαιο, και έχει μεταβληθεί σε Σπήλαιο της Βηθλεέμ.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, 

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ, εκδ. ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ», 

ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2010, σσ. 157-158.

http://tribonio.blogspot.gr

Ἡ ἐλλιπής μετάνοια ὁλοκληρώνεται μέ τίς θλίψεις

"Δέν μετανόησα εἰλικρινά

καί ἀπέφυγα νά ἐξομολογηθῶ

τήν ἁμαρτία μου σέ Σένα.

Γι' αὐτό συνετρίβησαν τά ὀστά μου 

καί ἐκλονίσθη ὁλόκληρος ὁ ἐγωισμός μου".

(Ψαλμ. λα' 3)

http://kaiomenivatos.blogspot.gr

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Πάντοτε πρέπει να είναι έτοιμος κανείς αλλά, όταν πρόκειται να κοινωνήσει, καλά είναι να κάνει κάτι περισσότερο από τα πνευματικά που κάνει συνήθως, για να ετοιμασθεί καλύτερα…..

Η καλύτερη προετοιμασία είναι η ταπεινή αντιμετώπιση, η συντριβή, το φιλότιμο.

Για την Θεία Κοινωνία δεν προετοιμάζεται κανείς αλλάζοντας τα ρούχα και πλένοντας τα δόντια. Το κυριότερο είναι να εξετάσει τον εαυτό του, να δει: 

Αισθάνεται την Θεία Κοινωνία ως ανάγκη; 

Είναι τακτοποιημένος; 

Μήπως υπάρχει κάτι που τον εμποδίζει από την Θεία Κοινωνία και δεν το έχει εξομολογηθεί; Για να νιώσουμε την Θεία Κοινωνία, πρέπει να υπάρχουν προϋποθέσεις. 

Η καλύτερη προϋπόθεση είναι η ταπεινή προσπάθεια να κόψουμε τα πάθη μας, για να μείνει στην καρδιά μας ο Χριστός. Αλλιώς ο Χριστός έρχεται με την Θεία Κοινωνία μέσα μας, αλλά φεύγει αμέσως και δεν αισθανόμαστε τίποτε. Όταν παραμένει ο Χριστός γίνεται μια αλλοίωση στον άνθρωπο. Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν μέσα τους τον Χριστό από την μία Θεία Κοινωνία μέχρι την άλλη χωρίς διακοπή.

…Όταν ο ιερέας λέει: «Μετά φόβου Θεού», να σκέφτεσαι ότι γίνεται νοσηλεία και να προσέρχεσαι στην Θεία Κοινωνία με συναίσθηση της αμαρτωλότητός σου, ζητώντας ταπεινά το έλεος του Θεού.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ, 

ς΄ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ, 

εκδ. ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ», 

ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012, σ. 213 κ.ε.

http://tribonio.blogspot.gr

Εξομολόγηση...το μοναδικό παυσίπονο

Χθες λούστηκα. Δοξασμένος ας είσαι Συ, Άσπιλε και Αμόλυντε Κύριε, που καταδέχεσαι να μας πλύνεις με το μυστήριο της εξομολογήσεως. Πόση ανακούφιση νοιώθω ύστερα από κάθε εξομολόγηση! 

Πόσοι δυστυχείς, όσοι δεν ξέρουν ακόμη αυτό το μοναδικό παυσίπονο. 

Χθες εξομολογήθηκα. Μα μήπως σήμερα είμαι άγιος; 

Δυστυχώς κάθε λεπτό έχει και τη δική του μαυρίλα. Ένα με παρηγορεί, ότι υπάρχει η βάσις, η ελπίδα στον Ιησού, η εκζήτηση του Ελέους Του.

Τέτοιος ας μείνω για πάντα,έστω και αν είμαι τόσο άθλιος ηθοποιός, τόσο λασπωμένο σκουλήκι.

Μητροπολίτης Χαλκίδος + Νικόλαος Σελέντης

http://1myblog.pblogs.gr

Θεία πρόνοια...

Κάποτε ένας ναυτικός βρέθηκε ναυαγός σ’ ένα ακατοίκητο τροπικό νησί μόνος κι έρημος.

Με πολλούς κόπους, χωρίς εργαλεία, εργαζόμενος μόνο με τα χέρια του, κατάφερε να φτιάξει μια ξύλινη καλύβα για να μπορέσει να προστατευτεί κατά την περίοδο των βροχών.

Πράγματι είχε μόλις τελειώσει την καλύβα όταν άρχισε να βρέχει ασταμάτητα.

Όμως την δεύτερη κιόλας μέρα ένας κεραυνός έκαψε την καλύβα του και την έκανε στάχτη.

Ο ναυαγός, που πρώτα δόξαζε το Θεό για τη σωτηρία του, τώρα αναλύθηκε σε δάκρυα.

«Γιατί Θεέ μου», άρχισε να λέει και να παραπονιέται για την καταστροφή.

Κι ενώ η απελπισία πλημμύριζε την καρδιά του άκουσε από το πέλαγος το σφύριγμα ενός μεγάλου πλοίου.

Σε λίγο μια βάρκα ήταν στην παραλία.

«Πώς με βρήκατε σε τούτη την ερημιά;» τους ρώτησε.

«Είδαμε, του είπαν, το σινιάλο του καπνού απ’ την φωτιά που άναψες»!

Όταν βλέπεις τα όνειρα, τις επιδιώξεις και τα έργα σου κάποιες φορές να γίνονται στάχτη κι αποκαΐδια, μην απελπίζεσαι.

Περίμενε και θα προβάλει ανέλπιστα το υπερωκεάνιο του Θεού. 

Γιατί στ’ αλήθεια: «Τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν».

http://tokandylaki.blogspot.gr

Ο ΕΧΘΡΟΣ ΜΑΣ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΧΑΤΙΡΙΑ

Ο εχθρός μας ο διάβολος πάντοτε μας πολεμά. Πιο πολύ όταν δεν του κάνουμε τα χατίρια. Τότε από την κακία του βρίσκει χίλιους τρόπους να μας πειράξει.

Μια φορά γύριζα το βράδυ στο σπίτι, με χιόνι. Μου παρουσιάστηκε σαν χοίρος. Διαλύθηκε όμως σαν καπνός, μόλις έκανα το σημείο του Σταυρού. Κάποτε πάλι όταν λειτουργούσα, ακούω έξω να θορυβούν. Βγαίνω και βλέπω ότι χτίζανε πολυκατοικία Άλλος είχε μυστρί, άλλος φτυάρι. κλπ. τους

σταύρωσα και εξαφανίστηκαν τα πάντα.

Εν’ απόγευμα περνούσα από την πλατεία του χωριού και πήγαινα στο σπίτι μου. Βλέπω στο καφενείο πολλούς άνδρες, άλλοι πίνανε κρασί, άλλοι χαρτοπαίζανε. Οι σατανάδες ήταν γύρω – γύρω πάνω στα κεφάλια τους, σε έναν μάλιστα ήταν σαν αρκούδα.

Μια μέρα γύριζα απ’ το χωράφι και περνώντας έξω από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου βλέπω ένα σατανά ξαπλωμένο. Τον ρωτώ, «τι κανείς εδώ»; Και μου απαντά:«Εγώ κάθομαι εδώ για να μην αφήνω κανένα να κάνει τον σταυρό του».

Μια φορά ήταν καλοκαίρι, με καλέσανε στο χωριό Κούρσοβο να κηδεύσω κάποιον. Όταν γύρισα στο χωριό μου στο δρόμο οι σατανάδες με πετροβολούσαν. Θέλανε να με σκοτώσουν. Άρχισα να λέγω τους Χαιρετισμούς και διαλύθηκαν σαν καπνός.

ΠΑΠΑ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΑΓΚΑΣΤΑΘΗΣ, 

εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ», 

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

http://tribonio.blogspot.gr

Πῶς ἀποκτῶ μετάνοια; Οἱ 5 ὁδοί μετανοίας

Πρώτη:

Ἡ παρ' ημῶν τῶν ἰδίων καταδίκη τῶν ἁμαρτημάτων μας. "Λέγε σύ πρῶτος τάς ἁμαρτίας σου ἵνα διακωθῆς" (Ἡσ. ΜΓ' 26).

"Εἶπα· ἐξαγορεύσω κατ'ἐμοῦ τήν ἀνομίαν μου τῷ Κυρίῳ· καί σύ ἀφῆκας τήν ἀσέβειαν τῆς καρδίας μου" (Ψαλμ. 31, 5).

Δευτέρα:

Τό νά μή μνησικακῶμεν τούς ἐχθρούς μας. Νά εἴμεθα κύριοι τῆς ὀργῆς καί νά συγχωρῶμεν τοῖς πταίσασιν εἰς ἡμᾶς. "Ἐάν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καί ὑμῖν ὁ Πατήρ ὁ Οὐράνιος τά παραπτώματα ὑμῶν..."(Ματθ. ΣΤ' 14).

Τρίτη:

Ἡ προσευχή καί ἡ δέησις, ἡ μετά κατανύξεως καί συντετριμμένης καρδίας καί ὑπομονῆς γενομένη, καί ὅρα τήν ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ χήραν πῶς τόν Κριτήν τῆς ἀδικίας πρός ἑαυτήν ἐκίνησεν εἰς συμπάθειαν (Λουκ. ΙΗ' 3). Σύ δέ ἥμερον ἔχεις Δεσπότην καί προσηνῆ καί φιλάνθρωπον, ἐκείνη ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν, σύ διά τήν ἰδικήν σου σωτηρίαν.

Τετάρτη:

Ὁδός, ἡ ἐλεημοσύνη· ὁ πρ. Δανιήλ πρός τόν βασ. Ναβουχοδνόσορα εἶπε· "Ἀρεσάτω σοι ἡ βουλή μου, ὦ Βασιλεῦ, καί τάς ἁμαρτίας σου ἐν ἐλεημοσύναις λύτρωσαι καί τάς ἀδικίας σου ἐν οἰκτιρμοῖς πενήτων" (Δανιήλ 5, 12), και

Πέμπτη:

Ἡ ταπεινοφροσύνη· ἔχε ὑπόδειγμα τόν τελώνην. Κατέβη οὖτος μᾶλλον δεδικαιωμένος ἤ ἐκεῖνος· ὅτι "πᾶς ὁ ὑμῶν ἑαυτόν ταπεινωθήσεται ὁ δέ ταπεινῶν ἑαυτόν ὑψωθήσεται". 

Μή μένε λοιπόν ἀργός καί ἀκίνητος, ἀλλ' ὅλας τάς ἀνωτέρω ὁδούς περιπάτει καθ' ἑκάστην ἡμέραν διότι καί εὔκολαι ὁδοί εἶναι δέν ἔχεις νά προφασισθῇς πενίαν· ἀλλά καί ἄν πτωχότερος ἀπ' ὅλους εἶσαι, καί ὀργήν νά ἀφίσης καί ταπεινοφροσύνην νά δείξῃς θά δυνηθῇς, καί ἐκτενῶς νά προσευχηθῇς καί εἰς κανέν ἐκ τούτου δέν γίνεται ἐμπόδιον ἠ πενία. Καί τί λέγω περί τούτων ἀφ' οὗ οὐδέ εἰς ἐκείνην τήν ὁδόν τῆς μετανοίας εἰς τήν ὁποίαν χρήματα νά καταβάλωμεν πρόκειται ( τήν ἐλεημοσύνην λέγω) οὐδέ ἐκεῖ μᾶς ἐμποδίζει διόλου πρός ἐκτέλεσιν τῆς ἐντολῆς ἡ πενία, καί τοῦτο κατέστησε φανερόν ἡ χήρα, ἥτις τά δύο λεπτά κατέβαλεν (Μάρκ. ΙΒ' 42).

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

http://kaiomenivatos.blogspot.gr

Προσευχή εν θερμώ ή θερμή προσευχή;

Πολλές συζητήσεις γίνονται για το πως θα πρέπει να προσεύχεται ο άνθρωπος έτσι ώστε η προσευχή του να εισακουστεί από τον Θεό...

Δυστυχώς υπάρχει ένα φαινόμενο μερικοί συνάνθρωποι μας να προσεύχονται για να πραγματοποιηθούν δικές τους επιθυμίες (εγωιστικές) και μέσα σε όλα να παρακαλάνε τον Θεό να πάθει κάποια συμφορά ο τάδε γνωστός, γείτονας, κουνιάδα κλπ... 

Είναι αμέσως κατανοητό πως τέτοιου είδους προσευχές δεν υπάρχει περίπτωση όχι απλά να εισακουστούν αλλά ούτε καν ν' ακουστούν θα τολμούσα να πω...

Άλλοι πάλι προσεύχονται εν θερμώ. Τι θέλω να πω; 

Με το που δεν θα τους πάει κάτι καλά ή με το που θα παιδευτούν για κάτι αμέσως προστρέχουν και ζητάνε πράγματα που αν είχαν την υπομονή και την σύνεση να τα σκεφτούν δεν θα τα ζητούσαν...

Ας προσπαθούμε όλοι μας να κάνουμε θερμή προσευχή και να παρακαλάμε τον Κύριο αν είναι ευλογημένο και για ωφέλεια μας να πραγματοποιηθούν αυτά που θέλουμε. Διότι πολλές φορές ενώ προσευχόμαστε θερμά νοιώθουμε πως οι προσευχές μας δεν εισακούονται και δεν βλέπουμε να έρχεται το ποθητό γρήγορα! 

Έπειτα αφού βλέπουμε πως αυτό που θέλουμε δεν μας γίνεται τα «βάζουμε» με τον Θεό! Σκεφτήκαμε μήπως φταίμε εμείς; Σκεφτήκαμε μήπως αυτά που ζητάμε δεν είναι προς όφελος μας ή είναι ενάντια σε κάποιον αδελφό μας; Πριν τρέξουμε αμέσως και ρίξουμε την «ευθύνη» στον Θεό μήπως να σκεφτούμε αν προσευχηθήκαμε ορθά; 

Αν προσευχηθήκαμε θερμά;

Εύχομαι ο Κύριος να μας φωτίζει ώστε να προσευχόμαστε ορθά με θέρμη και να ζητάμε πράγματα που εν τέλη θα οδηγούν στην ψυχική ωφέλεια την δική μας και των εν Χριστώ αδελφών μας…

http://xristianos.gr

Απο ασκητές του βιώματος γινήκαμε ασκητές του θεάματος

Θεούμενοι και θεώμενοι

ήγουν 

από την δράση , 

εις την κατάντια 

της τηλε-παρατήρησης.

ΣΕ ΜΙΑ παρετυμολογική αναζήτηση της λέξης «ανδρεία» θα μπορούσαμε να την αναλύσουμε από την πρόθεση ανα που σημαίνει επανάληψη… και το ρήμα δρω δηλ. δραστηριοποιούμε , δηλαδή «ανδρείος» σημαίνει εκείνος που συνεχώς και μόνιμα βρίσκεται σε δράση.

Όμως δυστυχώς οι άνδρες δεν υπάρχουν πια, γιατί τους πάτησε το τρένο της τηλε-παρατήρησης.

Έτσι σήμερα αντί να δρούμε, απλώς παρατηρούμε παθητικά σαν θεατές σε θέατρο.

Βλέπουμε στην παραβολή του καλού Σαμαρείτη :

κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν (τον χτυπημένο) ἀντιπαρῆλθεν, ὁμοίως δὲ καὶ Λευΐτης γενόμενος κατὰ τὸν τόπον, ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἀντιπαρῆλθε. ( Λουκ. ι’ 31-32)

Κατά παρόμοιον τρόπο λοιπόν και μείς αντιμετωπίζουμε τον πόνο και στην αγωνία του κόσμου.

Ανοίγουμε χαλαρά τον υπολογιστή μας, συντροφιά με την απαραίτητη φραπεδιά και μετά δέους παρατηρούμε τα συμβαίνοντα «ιδόντες και αντιπαρερχόμενοι» μπροστά στο βάσανο του αδελφού μας.

Αντικρίζουμε σημεία και τέρατα, θεομηνίες ,σεισμούς καταποντισμούς, δυστυχήματα, ναυάγια με χιλιάδες νεκρούς ανά την οικουμένη, ακόμη και μαρτύρια πίστεως και σταυρώσεις αδελφών μας Ορθοδόξων Χριστιανών και με απαράμιλλη απάθεια κατόπιν τρώμε μετ’απολαύσεως το μεσημεριανό μας, αμέτοχοι στο δάκρυ του πλησίον μας.

Από άνθρωποι Θεούμενοι ,που καλούμαστε καθημερινά να γινόμαστε και να μοιάζουμε Του Θεού, εμείς καταντήσαμε άνθρωποι θεώμενοι, (θεώμαι: βλέπω) βλέποντες και παρατηρούντες μέσα από Ησυχαστήριο της οθόνης.

Απο ασκητές του βιώματος γινήκαμε ασκητές του θεάματος, θλιβερά ζόμπι στο θεωρείο της ζωής!

π.Διονύσιος Ταμπάκης

http://yiorgosthalassis.blogspot.com

«ΦΟΒΟΥΜΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑΙ ΑΚΟΜΗ ΣΥΜΦΟΡΑΙ»

ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ 

π. ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ(+1980)

…Όλα αυτά (σεισμοί, γεγονότα της Κωνσταντινουπόλεως της Κύπρου και λοιπών εθνικών συμφορών) με έθλιψαν και με κατέβαλαν, αλλά περισσότερον με θλίβει η αμετανοησία και αναισθησία των ανθρώπων της σημερινής πονηράς γενεάς και φοβούμαι ότι θα ακολουθήσουν μεγαλύτεραι ακόμη συμφοραί. «Δίκαιος ο Κύριος και δικαιοσύνας αγαπά».

Εις την Κωνσταντινούπολιν όλοι οι ιερείς και επίσκοποι ξεπαπάδησαν αφού έβγαλαν τα ράσα και πολλοί από αυτούς εξυρίσθησαν για να ευχαριστήσουν τους τούρκους και περισσότερον τον διάβολον. 

Δεν εξέτασαν κατά βάθος την συνείδησίν των, δεν εσκέφθησαν αν αυτό που έκαμον, έστω και να τους το επέβαλον οι ασεβέστατοι οθωμανοί, ήτο ευχάριστον εις τον Θεόν, εάν και Εκείνος θέλει, ότι τους λέγουν οι άπιστοι ευθύς να υπακούουν και να το εκτελούν αδιακρίτως. Τώρα και ο Θεός τους λέγει αφού σεις δεν είσθε πλέον ιερείς, εγίνατε λαϊκοί, δεν πρέπει να λειτουργείται, διότι είσθε θεομπαίκται, δεν χρειάζονται πλέον αι εκκλησίαι. Αι εκκλησίαι εκτίσθησαν δια να λειτουργούν οι ιερείς και τελούν τα μυστήρια. αφού ιερείς δεν υπάρχουν, δεν χρειάζονται και αι εκκλησίαι.

Αυτό έγινε κατά δικαίαν παραχώρησιν Θεού δια τα αμαρτίας του κλήρου και του λαού της Κωνσταντινουπόλεως, περισσότερον του κλήρου. Από την ιδίαν αιτίαν έγιναν και οι σεισμοί και αι πλημμύραι και πόλεμοι και λοιπαί συμφοραί, δηλαδή από τας αμαρτίας πάντων και τας ιδικάς μου.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΑΠΟ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΦΙΛΟΘΕΟΥ, «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ», τευχ. 53, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1993, σ. 91 κ.ε.

http://tribonio.blogspot.gr

Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΓΕΝΕΑ ΘΑ ΥΠΕΡΒΕΙ ΣΕ ΚΑΚΙΑ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ

Αλλοίμονον που κατήντησαν οι άνθρωποι της παρούσας πονηράς γενεάς. Αληθώς η προφητεία του αγίου Νήφωνος εκπληρώνεται, ότι η παρούσα γενεά θα υπερβεί εις την κακίαν, την κακίαν όλων των αιώνων. Σκέπτομαι να παρακαλέσω τον Θεόν να με πάρει, ή να παραμείνω εδώ εις τους Αγίους Πάντες, διότι είδον ανομίαν και αντιλογίαν εν τη πόλει και εμάκρυνα φυγαδεύων και ηυλίσθην εν τη ερήμω, πλην το θέλημα του Κυρίου γενέσθω.

…Να έχετε υπομονήν και να μην απελπίζεσθε ποτέ, διότι η ελπίς ου καταισχύνει, και όποιος ελπίζει στο Θεό πάντα καλά πηγαίνει και εάν δοκιμάζεται, έχει θλίψεις, στενοχωρίας, διωγμούς, κινδύνους, όταν έχει ελπίδα, όλα παρέρχονται…

Οι φρόνιμοι και καλοί χριστιανοί χαίρονται εις τας θλίψεις των. Δεν πρέπει να απελπίζεσαι, διότι σε εγκατέλειπον οι άνθρωποι, αλλά θα παρακαλείς τον Θεόν να σου δίδει υπομονήν εις τέλος, και να πιστεύεις, ότι, εάν οι άνθρωποι σε εγκαταλείψουν, ο Θεός ποτέ δεν θα σε εγκαταλείψει.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΑΠΟ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΦΙΛΟΘΕΟΥ, «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ», τευχ. 53, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1993, σ. 102.

http://yiorgosthalassis.blogspot.com