Μόνο ἡ Ἐκκλησία μᾶς θεραπεύει ἀληθινά. Μᾶς ἀπαλάσσει ἀπό τά πάθη καί τήν κατάθλιψη

Ἀπό τή στιγμή τῆς πτώσεως καί κατόπιν, μόνον ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία διά τοῦ Χριστοῦ θεραπεύει τόν ἄνθρωπο. Ἀλλοίμονο! … 

Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι δέν φυλάξαμε τόν θησαυρό τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος καί τοῦ Ἁγίου Χρίσματος. 

Πέσαμε οἰκτρά στό βόθρο τῆς φιλαυτίας, τῆς φιληδονίας, τῆς φιλαργυρίας καί τῆς κενοδοξίας. Αἰτία τῆς πτώσης μας ἡ κακή χρήση τοῦ αὐτεξουσίου, τῆς ἐλευθερίας μας. Ὁ ἄνθρωπος ἔπεσε στήν φιλαυτία, στόν ἐγωισμο. Ἡ λήθη τοῦ Θεοῦ, ἡ ἄγνοια καί ἡ ραθυμία μᾶς κυρίευσαν. 

Ἡ Ἐκκλησία σάν στοργική νοσοκόμα-μάννα ἀνέλαβε ρόλο θεραπευτικό. Μᾶς ζωογονεῖ μέ τή μετάνοια καί τήν προσευχή Της, μέ τά ἅγια Μυστήρια καί τήν ἀσκητική Της θεραπευτική ἐπιστήμη. 

Χωρίς αὐτά εἶναι ἀδύνατο νά θεραπευθεῖ ἡ πεσμένη ἀνθρώπινη φύση, ἡ γεμάτη ἀπό τά λεγόμενα «ψυχολογικά προβλήματα» ψυχή (κατάθλιψη, φοβίες, ἀνασφάλειες κ.λ.π.). Χωρίς τήν θεραπεία τῆς ψυχῆς ἀπό τά πάθη δέν μπορεῖ νά ἔχει ὑγεία καί τό καταρρακωμένο ἀπό τήν ἁμαρτία ἀνθρώπινο σῶμα.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο:

Τά πάθη καί ἡ κατάθλιψη - Τί εἶναι καί πῶς θεραπεύονται (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου)

http://paraklisi.blogspot.gr

Σημεία των καιρών

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ''ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΑΙΤΩΛΟΥ''

megasfilippos

Τότε ακούω, αδελφέ μου, τον Τίμιο Πρόδρομο με γλυκιά και ήρεμη φωνή να μου λέει…

Θαυμαστό περιστατικό, το οποίο διηγείται ο μακαριστός Γέρο-Βησσαρίων της Ι.Μ.Οσίου Γρηγορίου!

-Γέρο-Βησσαρίων, αν αγαπάς μου λέγεις και κάποιο άλλο θαύμα που έγινε σ’ αυτή την εκκλησία, και πως είδες τον Τίμιο Πρόδρομο ζωντανό και μίλησες μαζί του;

Ο γερο-Βησσαρίων μειδίασε λίγο, και άρχισε με την συνηθισμένη του απλότητα να λέει: 

-Αυτό που μου λες έγινε ύστερα από δύο χρόνια (1918) και άκουσέ το αφού το θέλεις.

Εσύ μυλωνάς έκανες και ξέρεις ότι πολλές φορές μαζεύονται πολλοί στο μύλο. Μια ημέρα λοιπόν δύο χωρικοί ήλθαν στα παζάρια και ο ένας αγόρασε τη φοράδα του άλλου.

Εκείνος που την αγόρασε, πήγε στην εκκλησία και προσκύνησε (σ. ο γ. Βησσαρίωνας ήταν τότε οικονόμος στο Μετόχι αγιορείτικης μονής στα Μαριανά Χαλκιδικής). Άφησε, μάλιστα, μπροστά στην εικόνα του Τιμίου Προδρόμου και μερικά χρήματα και μου είπε να ανάψω ένα κερί. Εγώ άναψα το κερί, είδα και τα χρήματα που ήταν αρκετά, δεν τα πήρα, τα άφησα μπροστά στην εικόνα. Κατά το βράδυ πήγα να ανάψω τα καντήλια και βλέπω να λείπουν τα χρήματα. Μα δεν το ξέρεις πόση στενοχώρια μου ήλθε. Ο πειρασμός με σκλήρυνε και εμένα και, όπως κουβεντιάζουμε μαζί, πήγα μπροστά στην εικόνα του αγίου και του λέω:

– Άγιε Πρόδρομε, δεν είσαι εδώ; Γιατί αφήνεις και σου παίρνουν τα χρήματα μπροστά από την εικόνα σου;

Ααααα, δεν σου ανάβω καντήλι. Έτσι γερο-Λάζαρε, άναψα μόνο της Παναγίας το καντήλι και έφυγα. Ναι αλλά μέσα μου όμως η καρδιά μου χτυπούσε λιγάκι. Επήγα στον μύλο, ανέβηκα επάνω στο σπίτι, έφαγα λίγο ψωμί, αλλά συγχυσμένος. Θυμόμουνα ότι το καντήλι του αγίου το είχα σβηστό, αλλά ο κοτσονούρης δεν με άφηνε, πολύ με εσκλήρυνε. Έλεγα μέσα μου: «Αϊ να δούμε τι θα γίνει. Δεν το ανάβω το καντήλι απόψε».

Εκοιμήθηκα, λοιπόν, αδελφέ μου, με τη σύγχυση που είχα, όμως επέμεινα στη γνώμη μου. Έτυχε να είναι πανσέληνος, το φεγγάρι σαν ήλιος και από το παράθυρο του κελλιού μου έμπαινε μέσα το φως. Καθώς λοιπόν κοιμόμουνα μόνος μου-διότι άλλον συνοδεία τότε δεν είχα- κατά τα μεσάνυχτα αισθάνομαι μια σκουντιά. Ξυπνώ και βλέπω έναν γίγαντα μπροστά μου, με τα μαλλιά ξέπλεκα. Από τον φόβο μου άρχισα να τρέμω και μόλις μπόρεσα να του πω:

-Πως ήλθες εδώ;

Σε απάντησή μου, μου λέει σε ύφος σοβαρό:

– Το πώς ήρθα μη ρωτάς, αλλά πες μου γιατί δεν ανάβεις το καντήλι;

Και αμέσως με πολύ φόβο, με φωνή που έτρεμε, με δάκρυα στα μάτια, λέω:

-Να με σχωρέσεις , άγιε. Έσφαλα.

Τότε του έβαλα τρεις μετάνοιες κλαίγοντας στα ποδάρια του και τον παρακαλούσα να με συγχωρέσει.

Ενώ μου τα διηγούνταν αυτά ο γερο-Βησσαρίων, άρχισε από την κατάνυξη να κλαίει μπροστά μου. Αφού του πέρασε, εξακολούθησε:

-Τότε ακούω, αδελφέ μου, τον Τίμιο Πρόδρομο με γλυκιά και ήρεμη φωνή να μου λέει:

-Παιδί μου Βησσαρίων, λες ότι δεν είμαι εδώ; Και αν εγώ δεν είμαι εδώ, τότε ποιος σε φυλάγει εδώ τόσα χρόνια, σ’ αυτή την ερημιά από τους ληστές και τα άλλα κακοποιά στοιχεία; (Και πάλι άρχισε να κλαίει ο π.Βησσαρίων από τη συγκίνηση και την ευλάβειά του προς τον Τίμιο Πρόδρομο).

-Άγιέ μου, του λέω, σε παρακαλώ να με συγχωρέσεις, δεν το ξανακάμω.

-Πήγαινε ν’ ανάψεις το καντήλι στην εικόνα μου, και να το κηρύττεις και στους άλλους ότι κάνουν θαύματα οι εικόνες, διότι πολλοί εδώ άρχισαν να λένε ότι δεν θαυματουργούν οι εικόνες.

Αυτά μου είπε και έγινε άφαντος. Εγώ εκείνη την ώρα πήγα στην εκκλησία κα ω του θαύματος! Βλέπω όλα τα χρήματα στον ίδιο τόπο, όπως ήταν, μπροστά στην εικόνα του Αγίου! Ποιος να ξέρει τι λαχτάρα να τράβηξε εκείνος ο κλέπτης και τα έφερε αυτήν την ίδια νύχτα τα χρήματα στην Εικόνα.

Τέλος τον ρώτησα:

-Τι ενδύματα φορούσε ο Τίμιος Πρόδρομος;

-Να, όπως τον βλέπεις στην εικόνα με την προβειά. Αλλά τέτοιο ψηλό άνθρωπο δεν είδα άλλον στη ζωή μου.

Μα τι να σου πω! Άνδρας πελώριος, γίγαντας.

-Σε πιστεύω, του λέω, διότι και ο Χριστός μας λέει στο Ευαγγέλιο «ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου του Βαπτιστού», πρωτίστως αυτό το είπε ο Κύριος για το πλήθος των αρετών του και τη μεγάλη αγιοσύνη του. Όμως αυτό ισχύει και για τη σωματική του διάπλαση, γιατί τα λόγια του Κυρίου και τα δύο περιλαμβάνουν.

από το βιβλίο: «ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ» – ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΔΟΣΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΚΟΙΝΟΒΙΑΚΗΣ ΜΟΝΗΣ ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ.

https://simeiakairwn.wordpress.com

Παρακλητικὸς Κανὼν εἰς τὸν Τίμιον Πρόδρομον τοῦ Χριστοῦ

῾Ο ἱερεύς:

Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν πάντοτε, νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

῾Ο ᾿Αναγνώστης:

Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. ῞Οτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου. ᾿Εκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου. ᾿Εμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου, ἡ ψυχὴ μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου. Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. ᾿Ακουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι ὅτι πρὸς Σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου. ᾿Εξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου. Τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. ῞Ενεκεν τοῦ ὀνόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου. Καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι....

Εὐθὺς εἰς ῏Ηχον δ´.

Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου (τετράκις).

Καὶ τὸ Τροπάριον. ῏Ηχος δ´.

῾Ο ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῶ…

῾Ο τοῦ Κυρίου μεγαλώνυμος Κήρυξ καὶ ᾿Αποστόλων ἡ κρηπὶς ᾿Ιωάννη, θεομιμήτως πάριδε Πανάγιε, ἅπαντα τὰ πταίσματα, τῆς ἀθλίας ψυχῆς μου· ρῦσαι ἐκ παντοίων με καὶ ποικίλων κινδύνων, καὶ τὸν κοινὸν ἱλέωσαι Θεόν, ἵνα ἐν κρίσει παράσχῃ μοι ἄφεσιν.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ ῾Αγίῳ Πνεύματι.

Μνήμη δικαίου μετ’ ἐγκωμίων, σοὶ δὲ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου Πρόδρομε· ἀνεδείχθης γὰρ ὄντως καὶ προφητῶν σεβασμιώτερος, ὅτι καὶ ἐν ρείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τὸν κηρυττόμενον. ῞Οθεν τῆς ἀληθείας ὑπεραθλήσας χαίρων, εὐηγγελίσω καὶ τοῖς ἐν ῞ᾼδῃ, Θεὸν φανερωθέντα ἐν σαρκί, τὸν αἴροντα τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, καὶ παρέχοντα ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων. ᾿Αμήν.

Οὐ σιωπήσωμεν ποτὲ Θεοτόκε τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι· εἰ μὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; τίς δὲ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοῦ· σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεὶ ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ψαλμὸς Ν´

’Ελέησόν με ὁ Θεός κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου. ᾿Επὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με, ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διὰ παντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. ᾿Ιδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. ᾿Ιδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ραντιεῖς με ὑσσώπῳ καὶ καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. ᾿Ακουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. ᾿Απόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ ὁ Θεὸς καὶ Πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀπορρίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ ῞Αγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. ᾿Απόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ Πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσιν. Ρῦσαί με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. ῞Οτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν ἔδωκα ἄν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. ᾿Αγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη ῾Ιερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

῾Ο Κανών.

῏Ηχος πλ. δ´.

᾿Ωδὴ Α´. ῾Υγρὰν διοδεύσας…

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

Δεινῶν με χειμάζουσι λογισμοί, πρὸς σὲ καταφεύγω, σωτηρίαν ἐπιζητῶν, Προφῆτα καὶ Πρόδρομε, Κυρίου, ἐκ πάσης νόσου καὶ βλάβης με λύτρωσαι.

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

Παθῶν με ταράττουσι προσβολαί, πολλῆς ἀθυμίας ἐμπιμπλῶσαί μου τὴν ψυχήν, εἰρήνευσον, Μάκαρ, ταῖς πρεσβείαις, ταῖς πρὸς Θεόν σου, Προφῆτα καὶ σῶσόν με.

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

Τὸν γῆς καὶ θαλάσσης καὶ οὐρανοῦ, Ποιητὴν ἁπάντων ἀοράτων καὶ ὁρατῶν ὡς Αὐτὸν βαπτίσας ἐκδυσώπει, ἐκ πάσης νόσου καὶ βλάβης ρυσθῆναί με.

῾Υπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.

Νοσοῦντα τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχήν, ἐπισκοπῆς θείας καὶ προνοίας τῆς παρὰ σοῦ, ἀξίωσον μόνη Θεομῆτορ, ὡς ἀγαθὴ ἀγαθοῦ τε λοχεύτρια.

᾿Ωδὴ Γ´. Οὐρανίας ἁψίδος.

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

Προστασίαν καὶ σκέπην, τὴν σὴν ἀεὶ δίδου μοι, ἐπικαλουμένῳ Προφῆτα, σὺ με κυβέρνησον, ταῖς ἱκεσίαις σου, τὸν ἀσφαλῆ πρὸς λιμένα, καὶ δεσμῶν με λύτρωσαι τοῦ πολεμήτορος.

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

῾Ικετεύω, Προφῆτα, τὸν ψυχικὸν τάραχον, καὶ τὰς προσβολὰς τῶν δεινῶν νόσων πάντοτε ἐπερχομένας μοι, ἐξ ἐμοῦ, Πρόδρομε, τάχει, μακρὰν ἀποδίωξον ταῖς ἱκεσίαις σου.

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

Χαλεπαῖς ἁμαρτίαις, καὶ νοσεροῖς πάθεσι, περικλυζομένῳ, Προφῆτα, σύ μοι βοήθησον, ὑπὸ τὴν σκέπην σου, ὁλοτελῶς προσφυγόντι, καὶ θερμῶς κραυγάζοντι, σῶσόν με Πρόδρομε.

῾Υπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.

Εὐεργέτην τεκοῦσα, τὸν τῶν καλῶν αἴτιον, τῆς εὐεργεσίας τὸν πλοῦτον, πᾶσιν ἀνάβλυσον· πάντα γὰρ δύνασαι, ὡς δυνατὸν ἐν ἰσχύι τὸν Χριστὸν κυήσασα, Θεομακάριστε.

Διάσωσον ἐκ πάσης νόσου Πρόδρομε τοῦ Σωτῆρος, τοὺς ὑπὸ τὴν σκέπην σου καταφεύγοντας, καὶ λύτρωσαι αἰωνίων βασάνων.

’Επίβλεψον ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.

῏Ηχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

῾Ως θεῖον θησαύρισμα, ἐγκεκρυμμένον τῇ γῇ, Χριστὸς ἀπεκάλυψε, τὴν κεφαλήν σου ἡμῖν, Προφῆτα καὶ Πρόδρομε. Πάντες οὖν συνελθόντες, ἐν τῇ ταύτης εὑρέσει, ἄσμασι θεηγόροις, τὸν Σωτῆρα ὑμνοῦμεν, τὸν σώζοντα ἡμᾶς ἐκ φθορᾶς, ταῖς ἱκεσίαις σου.

᾿Ωδὴ Δ´. Εἰσακήκοα Κύριε.

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

Τῶν παθῶν μου τὸν τάραχον, ὁ τὸν εἰρηνάρχην βαπτίσας Κύριον, ταῖς πρεσβείαις σου κατεύνασον, καὶ εἰς γῆν πραέων με ἐνόρμισον.

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

Εὐσπλαγχνίας τὸ πέλαγος, ὁ ἀνυποστόλως κηρύξας ἅπασι, καθικέτευε σοῦ δέομαι, τῶν βασάνων ὅπως λυτρωθείημεν.

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

’Απολαύοντες, Πρόδρομε, τῶν σῶν δωρημάτων σοὶ χαριστήριον, ἀναμέλπομεν ἐφύμνιον, οἱ τῆς σῆς τρυφῶντες ἀντιλήψεως.

῾Υπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.

Οἱ ἐλπίδα καὶ στήριγμα, καὶ τῆς σωτηρίας τεῖχος ἀκράδαντον, κεκτημένοι σε, Πανύμνητε, δυσχερείας πάσης ἐκλυτρούμεθα.

᾿Ωδὴ Ε´. Φώτισον ἡμᾶς.

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

Πλήρωσον ἡμῶν, τὰς αἰτήσεις τῶν τιμώντων σε, ὁ τοῦ ἀδύτου τὴν ὑφήλιον φωτὸς πληρώσας τῷ κηρύγματί σου, Πρόδρομε.

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

Λύτρωσον ἡμᾶς, ἐκ κινδύνων Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, ὁ αἰωνίαν κηρύξας, λύτρωσιν, καὶ τὴν εἰρήνην τὴν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν.

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

Λῦσον τῶν δεινῶν νοσημάτων τὴν ἀσθένειαν, τῶν πρεσβειῶν τῶν σῶν τῇ θερμότητι, ὁ τὸν Σωτῆρα βαπτίσαι φανεὶς ἐπάξιος.

῾Υπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.

῎Ιασαι ῾Αγνή, τῶν παθῶν μου τὴν ἀσθένειαν, ἐπισκοπῆς σου ἀξιώσασα, καὶ τὴν ὑγείαν ταῖς πρεσβείαις σου παράσχου μοι.

᾿Ωδὴ Στ´. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ.

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

Θανάτου καὶ τῆς φθορᾶς ἐξάρπασον, ἀφθαρσίαν μοι διδοὺς ἀπολαύειν, ἐκ πειρασμῶν καὶ κινδύνων παντοίων, καὶ ἐξ ἐφόδου τῶν νόσων ἐξαίρων με· δεήσεσι σαῖς, Βαπτιστά, ἐν Κυρίῳ καὶ σῶσόν με δέομαι.

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

Προστάτην σε τῆς ζωῆς ἐπίσταμαι, καὶ θερμὸν ἐν περιστάσεσι πρέσβυν, καὶ πειρασμῶν διαλύοντα νέφος, καὶ πᾶσαν νόσον καὶ βλάβην ἐλαύνοντα· καὶ δέομαι ὁ δυσμενής, ἐκ φθορᾶς τῶν παθῶν μου ρυσθῆναι με.

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

’Εν λάκκῳ ἁμαρτιῶν ἐμπέπτωκα, καὶ αὐτοῦ ἀναδραμεῖν οὐκ ἰσχύω· ἀλλ’ ὁ Θεὸν τὸν ἐκ λάκκου λεόντων, βαπτίσας πάλαι προφήτην ῥυσάμενον, λιτάνευε ἵν’ ἐξ αὐτοῦ, ἀναγάγῃ με Τίμιε Πρόδρομε.

῾Υπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.

῾Ως τεῖχος καταφυγῆς κεκτήμεθα, καὶ ψυχῶν σε παντελῆ σωτηρίαν, καὶ πλατυσμὸν ἐν ταῖς θλίψεσι, Κόρη, καὶ τῷ φωτί σου ἀεὶ ἀγαλλώμεθα· ὦ Δέσποινα καὶ νῦν ἡμᾶς τῶν παθῶν καὶ κινδύνων διάσωσον.

Διάσωσον ἐκ πάσης νόσου, Πρόδρομε τοῦ Σωτῆρος, τοὺς ὑπὸ τὴν σκέπην σου καταφεύγοντας, καὶ λύτρωσαι αἰωνίων βασάνων.

῎Αχραντε ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παρρησίαν.

῾Ο ῾Ιερεὺς μνημονεύει ὡς ἔθος.

Εἶτα τὸ Κοντάκιον.

῏Ηχος β´. Τὰ ἄνω ζητῶν.

Προφῆτα Θεοῦ καὶ Πρόδρομε τῆς χάριτος, τὴν Κάραν τὴν σήν, ὡς ρόδον ἱερώτατον, ἐκ τῆς γῆς εὑράμενοι, τὰς ἰάσεις πάντοτε λαμβάνομεν· καὶ γὰρ πάλιν ὡς πρότερον, ἐν κόσμῳ κηρύττεις τὴν μετάνοιαν.

Προκείμενον. ῏Ηχος δ´.

Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει καὶ ὡσεὶ κέδρος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται.

Στίχος. Πεφυτευμένος ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, ἐν ταῖς αὐλαῖς τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἐξανθήσει.

Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει καὶ ὡσεὶ κέδρος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται.

Εὐαγγέλιον

᾿Εκ τοῦ κατὰ ᾿Ιωάννην (Α´ 29-34).

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ βλέπει ὁ ᾿Ιωάννης τὸν ᾿Ιησοῦν ἐρχόμενον πρὸς αὐτόν, καὶ λέγει· ῎Ιδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου. Οὗτός ἐστι περὶ οὗ ἐγὼ εἶπον· ᾿Οπίσω μου ἔρχεται ἀνήρ, ὃς ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μου ἦν· κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν· ἀλλ’ ἵνα φανερωθῇ τῷ ᾿Ισραήλ, διὰ τοῦτο ἦλθον ἐγὼ ἐν τῷ ὕδατι βαπτίζων. Καὶ ἐμαρτύρησεν ᾿Ιωάννης λέγων. ῞Οτι τεθέαμαι τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον ὡς περιστερὰν ἐξ οὐρανοῦ, καὶ ἔμεινεν ἐπ’ αὐτόν· Κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ’ ὁ πέμψας με βαπτίζειν ἐν ὕδατι, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ᾿Εφ’ ὂν ἂν ἴδῃς τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένον ἐπ’ αὐτόν, οὗτός ἐστιν ὁ βαπτίζων ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ. Κἀγὼ ἑώρακα καὶ μεμαρτύρηκα, ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ ῾Αγίῳ Πνεύματι.

Ταῖς τοῦ Σοῦ Προδρόμου πρεσβείαις, ᾿Ελεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων.᾿Αμήν.

Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, ᾿Ελεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

’Ελεῆμον ἐλέησόν με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.

Προσόμοιον. ῏Ηχος πλ. β´

῞Ολην ἀποθέμενοι.

Προφῆτα καὶ Πρόδρομε, ψυχῆς ἐμῆς θυμηδία, δέξαι Πανακήρατε, τὴν προσφερομένην σοι ἱκεσίαν μου, θλῖψις γὰρ ἔχει με καὶ δεινὰ παντοῖα, ᾿Ιωάννη μεγαλώνυμε, σῶσον τὸν δοῦλόν σου, καὶ χειρὸς τοῦ δράκοντός με ἐξάρπασον, καὶ τούτου τῶν παγίδων νῦν, ὡς εὐσυμπαθὴς ἐλευθέρωσον, πρεσβείαν προσάγων, καθὸ κοινὸς μεσίτης πρὸς Θεόν, καὶ πάσης νόσου ἐκλύτρωσαι τὸν αὐτοκατάκριτον.

῾Ο ἱερεύς·

Σῶσον ὁ Θεὸς τὸν λαόν σου…

᾿Ωδὴ Ζ´ . Οἱ ἐκ τῆς ᾿Ιουδαίας.

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

Τῆς ᾿Αδὰμ ἁμαρτίας τὸ χειρόγραφον, Λόγον τὸν διαῤῥήξαντα, ἐν ρείθροις ᾿Ιορδάνου κραυγάζων ὑπεδέξω, ᾿Ιωάννη Πανεύφημε· ὁ τῶν πατέρων ἡμῶν Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

Θελητὴν τοῦ ἐλέους, τὸν φιλάνθρωπον, Μάκαρ, ὑπὲρ τῶν δούλων σου, δυσώπει τῶν πταισμάτων καὶ νόσων ἰοβόλων, λυτρωθῆναι τοὺς ψάλλοντας· ὁ τῶν πατέρων ἡμῶν Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

Θησαυρὸν σωτηρίας καὶ γαλήνιον ὅρμον, καὶ ἐν κινδύνοις ταχὺν προστάτην τοῖς καλοῦσιν, εἰδότες σε βοῶμεν, τὸ κλυδώνιον στόρεσον, ἀσθενειῶν, Βαπτιστά, ταῖς ἱκεσίαις σου.

῾Υπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.

Σωμάτων μαλακίας καὶ ψυχῶν ἀρρωστίας, Θεογενήτρια, τῶν πόθῳ προσιόντων τῇ σκέπῃ σου τῇ θείᾳ, θεραπεύειν ἀξίωσον, ἡ τὸν Σωτῆρα Χριστὸν ἡμῖν ἀποτεκοῦσα.

᾿Ωδὴ Η´. Τὸν Βασιλέα.

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

Τοὺς βοηθείας τῆς παρὰ σοῦ δεομένους, μὴ παρίδῃς, Προφῆτα, βοῶντας καὶ ἐξαιτουμένους τὴν σὴν ἐπιστασίαν.

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

Τῶν ἰαμάτων τὸ δαψιλὲς ἐπιχέεις, τοῖς πιστῶς ὑμνοῦσί σε, Προφῆτα, καὶ ἀνευφημοῦσι, Παμμάκαρ ᾿Ιωάννη.

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

Τῆς σωτηρίας τὸν ἀρχηγὸν ἱκετεύων, τὸν Χριστόν, Προφῆτα, μὴ ἐλλίπῃς ὅπως ἐκ βασάνων ῥυσθῶμεν αἰωνίων.

῾Υπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.

Τῶν πειρασμῶν σὺ τὰς προσβολὰς ἐκδιώκεις, καὶ παθῶν τὰς ἐφόδους, Παρθένε, ὅθεν σὲ ὑμνοῦμεν εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

᾿Ωδὴ Θ´. Κυρίως Θεοτόκον.

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

Ροήν μου τῶν δακρύων μὴ ἀποποιήσῃς, ὁ ἐν ροαῖς ᾿Ιορδάνου τὸν πάντων Θεόν, συγκαταβάντα βαπτίσας, ὃν μεγαλύνομεν.

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

Κακώσεως δαιμόνων, τῆς ἀδιαλείπτως ἐκπιεζούσης Προφῆτά με λύτρωσαι, καὶ ἐπηρείας τῆς τούτων δεῖξον ἀνώτερον.

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

’Ισχὺς καὶ θεραπεία, τῇ ἐξ ἀκρασίας καὶ χαλεπῆς ἁμαρτίας, Προφῆτα γενοῦ, κεκακωμένῃ ψυχῇ μου, ἵνα γεραίρω σε.

῾Υπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.

Χαρᾶς μου τὴν καρδίαν, πλήρωσον, Παρθένε, ἡ τῆς χαρᾶς δεξαμένη τὸ πλήρωμα, τῆς ἁμαρτίας τὴν λύπην ἐξαφανίσασα.

Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια.

῎Αξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.

῎Αγονον καὶ ἄκαρπον τὴν ψυχήν, κέκτημαι, Παμμάκαρ, φύλλα μόνον ἄνευ καρπῶν, ἔρημον ἁπάσης ἀγαθῆς ἐργασίας, Προφῆτα, ἀρετῶν με δεῖξον καρπούμενον.

Βαπτιστὰ καὶ Πρόδρομε τοῦ Χριστοῦ, λύχνε φαεσφόρε, ἱκετεύω σε ἐκτενῶς, λύχνον ἄναψόν μου ψυχῆς τῆς ταλαιπώρου· ἐσκοτισμένην οὖσαν σὺ καταλάμπρυνον.

Δέομαι, Προφῆτα καὶ Βαπτιστά, μὴ μὲ ὑπερίδῃς, τὸν ἀνάξιον πρεσβευτήν, καταβαπτισθέντα τοῖς πάθεσι τοῦ βίου, καὶ ἐν βορβόρῳ ὄντα σὺ ἐξανάστησον.

Πρέσβευε Προφῆτα πρὸς τὸν Θεόν, ὑπὲρ τοῦ λαοῦ σου καὶ ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, τῶν καταφευγόντων τῇ σκέπῃ σου τῇ θείᾳ, καὶ ῥῦσαι πάσης νόσου καὶ περιστάσεως.

Δέσποινα καὶ Μήτηρ τοῦ Λυτρωτοῦ, δέξαι παρακλήσεις ἀναξίων σῶν ἱκετῶν, ἵνα μεσιτεύσῃς πρὸς τὸν ἐκ σοῦ τεχθέντα· ὦ Δέσποινα τοῦ κόσμου, γενοῦ μεσίτρια.

῾Ο ᾿Αναγνώστης·

῞Αγιος ὁ Θεός. ῞Αγιος ἰσχυρός. ῞Αγιος ἀθάνατος. ᾿Ελέησον ἡμᾶς.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ ῾Αγίῳ Πνεύματι. Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ᾿Αμήν.

Παναγία Τριὰς ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, Δέσποτα συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν. ῞Αγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ ῾Αγίῳ Πνεύματι. Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.᾿Αμήν.

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά Σου. ᾿Ελθέτω ἡ Βασιλεία Σου. Γενηθήτω τὸ θέλημά Σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν. Καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

῾Ο ἱερεύς· ῞Οτι Σοῦ ἐστιν…

῾Ο ῾Ιερεὺς μνημονεύει ὡς ἔθος.

᾿Εν τῇ ᾿Απολύσει, προσκυνοῦντες τὴν ἁγίαν Εἰκόνα,

ψάλλομεν τὸ παρὸν Προσόμοιον

῏Ηχος β´. ῞Οτε ἐκ τοῦ ξύλου σε νεκρόν…

Σπεῦσον ἐξελοῦ με πειρασμῶν, Πρόδρομε Κυρίου Παμμάκαρ, καθικετεύω σε, μάτην γὰρ κεκίνηνται οἱ πολεμοῦντές με, κατ’ ἐμοῦ πικροὶ δαίμονες, ζητοῦντες ἁρπάσαι τὴν ψυχὴν τοῦ δούλου σου, ὥσπερ στρουθίον οἰκτρόν. Μή με καταλίπῃς εἰς τέλος, γνώτωσαν δὲ μᾶλλον, Προφῆτα, ὅτι σύ μου πέλεις καταφύγιον.

Δέσποινα, πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

῾Ο ἱερεύς:

Δι᾿ εὐχῶν τῶν ῾Αγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε ᾿Ιησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.

᾿Αμήν.

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ο άγιος Ιωάννης ο πρόδρομος και βαπτιστής του Χριστού είναι λαϊκός άγιος, γι’ αυτό και πολύ διαδεδομένη η ονοματοδοσία, ώστε να υπάρχει και λαϊκή παροιμία, ασφαλώς άστοχη, «σπίτι δίχως Γιάννη προκοπή δεν κάνει»! Ο τρόπος, με τον οποίο προσεγγίζουμε τα προβαλλόμενα από την Εκκλησία μηνύματα, μέσω των ακολουθιών, κατά το δωδεκαήμερο από τα Χριστούγεννα ως τα Θεοφάνεια, δεν μας επιτρέπουν να σταθούμε στο πρόσωπο, το οποίο αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ Παλαιάς και Καινής Διαθήκης του Θεού προς τους ανθρώπους.

Ο άγιος Ιωάννης υπήρξε καρπός προσευχών επί μακρόν ατέκνου ζεύγους. Όσοι δεν ζήσαμε τη λαχτάρα να αποκτήσουμε τέκνα, δεν είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε αυτή. Σήμερα ο άκρατος ατομισμός οδηγεί στη θανάτωση πλήθους εμβρύων! Παράλληλα τα άτεκνα ζεύγη, παρά την επιστημονική πρόοδο που επέτυχε την τεχνητή γονιμοποίηση, αυξάνουν διαρκώς και αντιμετωπίζουν δυσχερέστατα στην επίλυσή τους προβλήματα στην προσπάθεια να υιοθετήσουν τέκνο. Και η κοινωνία, η άκρως υποκριτική, σπεύδει να καυτηριάσει επιδερμικά κάθε σκάνδαλο κυκλώματος παράνομης υιοθεσίας, στο οποίο εμπλέκονται φτωχοί γονείς, συνήθως πολύτεκνοι και περιθωριακοί, γιατροί, νοσηλευτές, νομικοί και συμβολαιογράφοι!

Για τον άγιο προφήτευσε κατά τη γέννησή του ο πατέρας του, ο αρχιερέας Ζαχαρίας, τονίζοντας πως θα διήγε άκρως ασκητικό βίο χωρίς να γευθεί ποτέ οινοπνευματώδη. Στα Ευαγγέλια τον συναντούμε μετά παρέλευση 30 περίπου ετών, στην περιοχή του Ιορδάνη, να διάγει βίο ασκητικότατο. Αν κάποιος απομακρυνθεί λίγο από τις όχθες του εισέρχεται σε αφιλόξενη ερημική περιοχή χωρίς παρηγοριά. Ένδυμά του ήταν τεμάχιο από δέρμα καμήλας, το οποίο συγκρατούσε στο σώμα του δερμάτινη ζώνη. Τροφή του ήταν ακρίδες και μέλι άγριο. Για το πρώτο διίστανται οι ερμηνευτές. Άλλοι δέχονται ότι τροφή του ήταν αποξηραμένα έντομα, ενώ άλλοι τρυφερές άκρες φυτών της περιοχής. Ό,τι από τα δύο δεχθούμε, δεν αποκλίνουμε από την άκρα ασκητικότητα του Προδρόμου.

Ποιο το χαρακτηριστικό του Ιωάννου, που προσήλκυε πλήθος κατοίκων των Ιεροσολύμων αλλά και άλλων οικισμών; Προφανώς η αγνότητα και η αγιότητα του βίου. Ακόμη και σήμερα, που επιχειρείται άνευ προηγουμένου αποϊεροποίηση των πάντων, ο άγιος συγκινεί με τον συνεπέστατο βίο του. Ο απλός λαός, που πίστεψε ότι ο Ιωάννης ήταν απεσταλμένος από τον Θεό προφήτης βαπτίζονταν στα νερά του Ιορδάνη και ζητούσαν συμβουλές για την εναρμόνιση του βίου τους. Στους καλοκάγαθους, που ίσως βίωναν τη βεβαιότητα της σωτηρίας τους, μέσω της εφαρμογής όλων των διατάξεων του μωσαϊκού νόμου, ζητούσε κάτι, που εμείς οι χριστιανοί θέλουμε να αγνοούμε: «Ο έχων δύο χιτώνας μεταδότω τω μη έχοντι και ο έχων βρώματα ομοίως ποιείτω». Αυτό συνιστά σαφώς υπέρβαση του χρέους απόδοσης της δεκάτης, που όριζε ο μωσαϊκός νόμος, τόσο για τις τροφές, όσο και για τα ενδύματα. Σήμερα οι χριστιανοί, πονηρά σκεπτόμενοι, αρκούμαστε στην εφαρμογή του μη ισχύοντος πλέον μωσαϊκού νόμου, αν δεν παραβαίνουμε και εκείνου τις διατάξεις. Στην προσπάθειά μας προς αυτοδικαίωση μουρμουρίζουμε: Πώς είναι δυνατόν να συμβεί αυτό; Ο άγιος Ιωάννης δίνει αποστομωτική απόκριση: Με τη μίμηση του τρόπου βιοτής μου. Τότε εμείς στρέφουμε την πλάτη, όπως και κάποιοι μαθητές την έστρεψαν στον Χριστό, τονίζοντας: Σκληρός ο λόγος, ποιος μπορεί να τον ακούσει (για να τον εφαρμόσει);

Εκκοσμικευόμενοι, με την πάροδο του χρόνου, οι μαθητές του Χριστού άρχισαν να αποδέχονται επιλεκτικά μέρος των ευαγγελικών εντολών, προκειμένου να απολαμβάνουν τα του βίου «αγαθά» και προκάλεσαν την ακραία κοινωνική αδικία (ναι οι «χριστιανοί»!), με συνέπεια τρομακτικό πλήθος συνανθρώπων μας να υποφέρει εξ αιτίας της πλεονεξίας μας. Και είναι τόση η κατάπτωσή μας, ώστε, τώρα πλέον που δοκιμαζόμαστε ως λαός από τους άρπαγες, με τους οποίους συνοδοιπορούσαμε επί δεκαετίες, να έχει το θράσος να μας συμβουλεύει τη λιτότητα κάποιος υπουργός, που στον βίο του δεν τη γεύθηκε στο ελάχιστο! Τον θυμόμαστε; Δεν πέρασε παρά ένα μόνον έτος από τότε! Ο Απόστολος Παύλος είχε προφητεύσει ότι μετά πάροδο καιρού «γόητες προκόψουσιν επί τα χείρω πλανώντες και πλανώμενοι»!

Στον Ιωάννη όμως προσέτρεχαν και άλλοι υπό το βάρος των ενοχών, όπως τελώνες εκμεταλλευτές και στρατιωτικοί καταπιεστές. Ζητούσαν και αυτοί συμβουλές. Και ο άγιος του Θεού χωρίς χρήση σκληρής γλώσσας, και αυτό είναι το άκρως εντυπωσιακό, αφού τους βάπτιζε, τους συμβούλευσε να μην είναι πλεονέκτες και άρπαγες. Θα επισημάνει ειρωνικά κάποιος: Και τον άκουγαν εκείνοι; Ασφαλώς όχι όλοι. Κάποιους όμως καθώς και πόρνες προετοίμασε, ώστε να συντρώγουν με τον Χριστό ακούγοντας και εφαρμόζοντας την απαράμιλλη διδασκαλία του. Ένας από αυτούς, ο Ματθαίος, έγινε στη συνέχεια μαθητής του Χριστού. Κάποιος άλλος, ο Ζακχαίος, ταπεινώθηκε σκαρφαλώνοντας σε δένδρο, για να αντικρίσει τον Χριστό. Και οι δύο έλαβαν σημαντικότατες αποφάσεις. Η μετάνοια, η ακατανόητη με το «πνεύμα» του κόσμου, είναι η πεμπτουσία της διδασκαλίας του Χριστού! 

Επισκέπτονταν και οι Φαρισαίοι τον Ιωάννη. Όχι βέβαια επειδή αισθάνονταν την ανάγκη να ακούσουν λόγο παρηγοριάς και, προπάντων, φώτισης αυτοί που ζούσαν με την καύχηση της γνώσης και τήρησης του νόμου. Τους είλκυε η ζήλεια από τη συρροή του πλήθους, του πλήθους που ποτέ δεν είχαν καταφέρει οι ίδιοι να ελκύσουν παρά την εξουσία τους και τις κατά καιρούς απειλές για τιμωρία του Θεού! Ο άγιος γι’ αυτούς χρησιμοποιούσε εντελώς διαφορετική γλώσσα. Έφθασε να τους αποκαλέσει γεννήματα από οχιές, που ζούσαν με την ψευδαίσθηση ότι αναπαύουν με τα πλήρη υποκρισίας έργα τους τον Θεό. Αν και τους κάλεσε σε μετάνοια αυτοί παρέμειναν αμετανόητοι, ακόμη και όταν ο ίδιος ο Χριστός επανέλαβε τις επικρίσεις εναντίον τους, με συνέπεια το πάθος τους να τους οδηγήσει να τον παραδώσουν στους Ρωμαίους, που τόσο οι ίδιοι μισούσαν, με την κατηγορία της αντιποίησης αρχής!

Επισκέφθηκε τον Ιωάννη και ζήτησε να βαπτιστεί από αυτόν και ό ίδιος ο Λόγος του Θεού! Αυτό το μεγαλειώδες συμβάν ευτελίζεται στην «αναπαράστασή» του κατά τον αγιασμό των υδάτων παρουσία πλήθους αρχόντων, που εκτελούν αγγαρεία και οι οποίοι, αν και ψηφίζουν νόμους ενάντιους προς το θέλημα του Θεού, δεν ακούν το «ουκ εξεστί σοι»!

Ο Ιωάννης δεν δίστασε να στραφεί και κατά της κοσμικής εξουσίας, όταν αυτή προκλητικά παρέβη τον νόμο του Θεού. Το «ουκ εξεστί σοι» από την έρημο του Ιορδάνη έφθανε στα ανάκτορα του Ηρώδη και τάραζε τόσο τον ίδιο, όσο και την Ηρωδιάδα. Παρά την απόλυτη εξουσία, που ασκούσε, ως εντολοδόχος του αυτοκράτορα της Ρώμης, ο Ηρώδης δίσταζε να εκτελέσει τον φυλακισμένο Ιωάννη, που ο λαός θεωρούσε προφήτη. Στην έκβαση του δράματος προχώρησε η Ηρωδιάδα. Γι’ αυτήν η κεφαλή του προφήτη άξιζε περισσότερο από το μισό της επικράτειας του Ηρώδη. Πόσοι από τους ερμηνεύοντες τις ενέργειες των ανθρώπων με βάση τα οικονομικά κίνητρα στάθηκαν στο συμβάν της αποκεφάλισης του, για να συνειδητοποιήσουν ότι τα κίνητρα των ενεργειών των ανθρώπων απορρέουν από τις αρετές ή τα πάθη τους;

Αχ και να γέμιζαν και σήμερα οι φυλακές από εγκλείστους, επειδή ασκούν έλεγχο στην πάσης φύσεως εξουσία, η οποία αντιστρατεύεται το θέλημα του Θεού! Πόσο θα άλλαζε ο κόσμος!

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»

http://katanixis.blogspot.gr

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος: Ο καλύτερος φίλος του Ηρώδη!

Έχουμε συνηθίσει να φανταζόμαστε τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο σαν ένα οργισμένο, φωνακλά προφήτη, μόνιμα δυσαρεστημένο και κατσούφη, που φωνάζει με σκληρότητα στους ανθρώπους να μετανοήσουν για τις αμαρτίες τους για να μην τους θερίσει η οργή του Θεού και να μην καούν στην κόλαση.

Μπορεί να ήταν και έτσι… Βέβαια η «οργή του Θεού» είναι μια εικόνα που συμβολίζει την εχθρότητα του ανθρώπου απέναντι στο Θεό και η κόλαση είναι η θέα του θείου φωτός ως φωτιάς λόγω του ανθρώπινου εγωισμού.

Όμως η αλήθεια είναι πως ο άγιος Ιωάννης, όπως και όλοι οι προφήτες και οι άγιοι όλων των εποχών, εμπνευσμένοι από τη θεία χάρη, είχαν μεγάλη αγάπη για τους ανθρώπους και ακριβώς αυτή η αγάπη (κι όχι κάποιο σκληρό «αίσθημα δικαιοσύνης» ή κάποια δήθεν «προσβολή του Θεού» και τέτοια άσχετα) είναι που τους κάνει να ζητούν απ’ τους ανθρώπους να μετανοήσουν. Η μετάνοια είναι που θα βοηθήσει τους ανθρώπους να σωθούν και η σωτηρία των ανθρώπων είναι η αληθινή έγνοια των προφητών και των αγίων, δηλ. η αληθινή έγνοια του Θεού που τους εμπνέει.

Στην περίπτωση του Ηρώδη, καταλαβαίνουμε πως ο άγ. Ιωάννης δεν ήταν καθόλου εχθρός του, αλλά, αντίθετα, ήταν ο καλύτερος φίλος του – ή μάλλον ο μοναδικός του φίλος, αφού ο Ηρώδης, που ήταν πολύ κακός, μάλλον δε θα ’χε άλλους αληθινούς φίλους…

Είναι γνωστό σε όλους πως ο Πρόδρομος έκανε αυστηρή κριτική στον Ηρώδη, επειδή είχε κλέψει τη γυναίκα του αδερφού του, την Ηρωδιάδα, και την είχε κάνει επίσημη ερωμένη ή ίσως σύζυγό του. Ο Ηρώδης τον έβαλε φυλακή και με τη γνωστή ραδιουργία της Ηρωδιάδας, στο χορό της κόρης της, της Σαλώμης (που γοήτευσε σεξουαλικά, προφανώς, τον Ηρώδη και όλους τους «υψηλούς» καλεσμένους στα γενέθλιά του), η κεφαλή του αγ. Ιωάννη τοποθετήθηκε σ’ ένα πιάτο και προσφέρθηκε στην έφηβη Σαλώμη, η οποία την πρόσφερε στην πανούργα μητέρα της (ο Θεός να τους συγχωρέσει όλους και όλες).

Να πούμε εδώ πως αυτός ο Ηρώδης ήταν ο Ηρώδης ο 2ος (Ηρώδης Αντύπας), γιος του παλιού Ηρώδη που είχε κάνει τη σφαγή των νηπίων, δηλ. του Ηρώδη του Τετράρχη, του λεγόμενου «Μεγάλου» (και καλά) Ηρώδη.

Γιατί όμως ο άγιος έκανε κριτική στον Ηρώδη; Για να του κάνει πολιτική ζημιά; Για να δώσει αφορμή σε επαναστάτες να τον πολεμήσουν; Για κοινωνικούς και πολιτικούς λόγους, τέλος πάντων; Δεν έχουμε λόγους να πιστεύουμε πως ο άγιος είχε τέτοια κίνητρα. Ξέροντας την παράδοση των αγίων, καταλαβαίνουμε κάτι άλλο: ο άγιος Ιωάννης έκανε κριτική στον Ηρώδη για να τον σώσει! Και, μαζί μ’ αυτόν, να σώσει και την Ηρωδιάδα, τη γυναίκα που τελικά τον σκότωσε. Πώς να τον σώσει; Βοηθώντας τον, με την κριτική του, να σταματήσει την αμαρτία διαρκείας που διέπραττε, τη μοιχεία.

Άρα ο Ιωάννης ήταν ο καλύτερος, ή ο μόνος, φίλος του βασιλικού ζεύγους, γιατί ήταν ο μόνος που τολμούσε –με τόσο θετικά γι’ αυτούς κίνητρα– να τους πει ξεκάθαρα πως είναι αμαρτωλοί και να τους καλέσει στη σωτήρια μετάνοια.

Αλλά το ότι ο άγιος αγαπούσε τον Ηρώδη φαίνεται κι από κάτι άλλο. Στο κατά Μάρκον ευαγγέλιο, κεφ. 6, στίχοι 19-20, γράφει για το διάστημα που ο άγιος ήταν στη φυλακή: «η δε Ηρωδιάς ενείχεν αυτω και ήθελεν αυτόν αποκτείναι, και ουκ ηδύνατο· ο γαρ Ηρώδης εφοβείτο τον Ιωάννην, ειδώς αυτόν άνδρα δίκαιον και άγιον, και συνετήρει αυτόν, και ακούσας αυτού πολλά εποίει και ηδέως αυτού ήκουε».

Δηλαδή: «η Ηρωδιάδα κατηγορούσε τον Ιωάννη και ήθελε να τον σκοτώσει, αλλά δε μπορούσε, γιατί ο Ηρώδης σεβόταν τον Ιωάννη, ξέροντας πως είναι άνθρωπος δίκαιος και άγιος, και τον κρατούσε ζωντανό, και έκανε πολλά ακούγοντας τις συμβουλές του και τον άκουγε με ευχαρίστηση» (να μια ακόμη περίπτωση που η λέξη «φοβάμαι» θα πει «σέβομαι», όπως στο γνωστό «η δε γυνή ίνα φοβείται τον άνδρα»).

Το ότι ο Ιωάννης δεχόταν να συζητάει με τον Ηρώδη μέσα στη φυλακή και μάλιστα τον συμβούλευε σε μερικά πράγματα -προφανώς για να είναι σωστός και δίκαιος- φανερώνει πως ο άγιος δεν του κρατούσε κακία, δεν τον μισούσε, αλλά, αντίθετα, τον αγαπούσε!

Η στάση αυτή δίνει ένα πολύ σημαντικό παράδειγμα του πώς ένας άγιος γίνεται επαναστάτης απέναντι στη διεφθαρμένη εξουσία. Την ελέγχει με θάρρος, αλλά όχι με μίσος. Μισεί τη διαφθορά, την κατάχρηση εξουσίας και την αμαρτία, αλλά συνεχίζει ν’ αγαπάει τους ανθρώπους, ακόμη κι όταν είναι διεφθαρμένοι & αμαρτωλοί, και να προσπαθεί για τη σωτηρία τους, αν φυσικά το θέλουν. Τη στάση του αυτή δεν την αλλάζει, δίνοντας γι’ αυτούς ακόμα και τη ζωή του.

Σημ: Η εικόνα στην αρχή του post είναι από το μπλογκ «Η ζωή είναι ωραία» (anatash.pblogs), όπου συνοδεύεται με αυτή την όμορφη προσευχή προς τον άγιο:

ΑΓΙΕ ΜΟΥ ΓΙΑΝΝΗ

Εσύ που υπήρξες τόσο μεγάλος νηστευτής, 

πρότυπο εγκράτειας,

εσύ που είχες βρει το δρόμο

για να τρέφεις το πνεύμα σου,

για να εξυψώνεσαι σε ουράνια μήκη και πλάτη (διαθέσιμα για όλους μας),

βοήθησέ με να κόβω έστω και μια μπουκίτσα

από τα πλούσια εδέσματά μου 

-δείγμα τού λιμού της ψυχής μου!

Από: pemptousia.gr

Tά Μ.Μ.Ε. στήν ὑπηρεσία τῶν ἀνθελληνικῶν καί ἀντίχριστων δυνάμεων! Πουλημένοι δημοσιογραφίσκοι μέ τάσεις προδοσίας περνοῦν τά μηνύματά τους στό κοινό!

Στο Βήμα της Κυριακής μαζί με τις υπόλοιπες προσφορές υπήρχε και ένα βιβλίο με τις Σημαίες του Κόσμου.

Ανάμεσα στις υπόλοιπες σημαίες φυσικά είχε και την Ελληνική. Προς μεγάλη έκπληξη όμως στο σημείο που αναφέρεται στη θρησκεία της χώρας μας γράφει Ορθόδοξοι και Μωαμεθανοί.

Χωρίς να θέλω να προσβάλλω κανέναν πιστό αναρωτιέμαι από πότε άλλαξε η επίσημη θρησκεία της χώρας μας. Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδας η επίσημη θρησκεία είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού (άρθρο 3 παράγραφος 1 όπου αναφέρονται οι σχέσεις Εκκλησίας Πολιτείας).

Έχει αλλάξει κάτι και δεν το γνωρίζουμε; Η ερώτηση επαναλαμβάνω γίνεται με σεβασμό προς όλες τις θρησκείες παρά το γεγονός ότι νιώθω πως η συγκεκριμένη αναφορά από την έκδοση έγινε με περίεργο σκοπό.

Επίσης, δεύτερο ερώτημα: Γιατί αναφέρθηκαν οι μωαμεθανοί και όχι οι καθολικοί, οι εβραίοι ή οι δωδεκαθειστές για παράδειγμα.

Με εκτίμηση
Γιώτα Χουλιάρα
Δημοσιογράφος


ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Γέροντας ἀσκητής τοῦ Παγγαίου Ὄρους: Ἔρχονται πολλά δεινά στήν πατρίδα μας Ὁ νόμος πού νομιμοποιεί τόν κιναιδισμό καί ψηφίστηκε προσφάτως στήν Ἑλλάδα νοεῖται ὡς ἡ σταγόνα πού ξεχείλισε τό ποτήρι τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ

Ἐάν ἐγκαταλίπωσιν οἱ υἱοί αὐτοῦ τόν νόμον μου, καί τοῖς κρίμασί μου μή πορευθῶσιν’ ἐάν τά δικαιώματά μου βεβηλώσωσι, καί τάς ἐντολάς μου μή φυλάξωσιν, ἐπισκέπτομαι ἐν ράβδῳ τάς ἀνομίας αὐτῶν, καί ἐν μάστιξι τάς ἀδικίας αὐτῶν. Τό δέ ἔλεός μου οὐ μή διασκεδάσω ἀπ’ αὐτῶν, οὐδ’ οὐ μή ἀδικήσω ἐν τῆ ἀληθείᾳ μου, οὐδ’ οὐ μή βεβηλώσω τήν διαθήκην μου, καί τά ἐκπορευόμενα διά τῶν χειλέων μου οὐ μή ἀθετήσω. (ψαλμ. 88)

«Θά ἦταν πολύ λιγότερα τά δεινά ἐάν ἡ Ἑλλάδα σκλαβωνόταν καί ζοῦσε ἕνα ζυγό ἀντίστοιχο μέ τόν ὀθωμανικό, ἀπό τά δεινά πού πρόκειται νά ἀκολουθήσουν μετά τή νομιμοποίηση τοῦ κιναιδισμοῦ στόν εὐλογημένο αὐτό ὀρθόδοξο τόπο. Ἡ ψήφιση τοῦ βλάσφημου γιά τόν τριαδικό Θεό νόμου πού καθιστά τήν ἁμαρτία καί μέ τή βούλα ὡς νόμιμη ἐπιλογή ζωῆς ἔχει ἐνεργοποιήσει πολύ -πολύ βαθιά ...ρήγματα κι ὄχι μόνο. Οἱ συνέπειες γιά τόν ἀδιάφορο στήν πλειονότητά του ἑλληνικό λαό θά εἶναι τραγικές. Κοντά στά ξερά δυστυχῶς θά τήν πληρώσουν καί τά χλωρά! Μή γένοιτο Θεέ μου!

Οἱ πρωταγωνιστές ἄμεσοι (βουλευτές, κίναιδοι κ. ἄ.) καί ἔμμεσοι (σιωπηλοί Ἱεράρχες καί ἀδιάφοροι πιστοί) θά νιώσουν πολύ σύντομα τί σημαίνει ἐπίσκεψη τοῦ Θεοῦ... γιά τίς ἀνομίες αὐτῶν, ὅπως ἀναφέρει ὁ ψαλμωδός Δαυίδ. Ὁ Κύριός μας δέν ἐμπαίζεται. Ὁ Κύριός μας ἐπεμβαίνει δυναμικά μόνο ὅταν ἐπιχειρεῖται ἀλλοίωση τοῦ λειτουργικοῦ συστήματος καί κατάργηση τῆς διαθήκης πού ἔχει συνάψει μέ τόν ἄνθρωπο. Οἱ ἐξελίξεις θά εἶναι ραγδαῖες.

Ἡ Ἀθήνα, πόλη ἀπό τήν ὁποία ἐκτοξεύθηκε γιά μία ἀκόμη φορά βέλος βλασφημίας ἐνάντια τοῦ Θεοῦ ὑπέγραψε τήν ὁριστική καταδίκη της. Διαγράφτηκε ἀπό τόν οὐρανό καί θά ἔχει τήν τύχη τῶν Σοδόμων καί τῆς Καπερναούμ. Οὔτε πουλί πετούμενο δέν θά περνᾶ πάνω ἀπ’ αὐτήν. Δέν γνωρίζω ἄν αὐτό γίνει σέ μία ὥρα ἤ σέ μία ἡμέρα ἤ σέ ἕνα μήνα ἤ σέ ἑκατό χρόνια. Τόν χρόνο τόν ὁρίζει ὁ Κύριός μας! Εἶναι ἀπολύτως ὅμως βέβαιο πώς θά γίνει, ἐκτός κι ἄν στό μεταξύ οἱ κατοικοῦντες στήν ἑλληνική πρωτεύουσα μετανοήσουν καί νηστέψουν ὅπως ἀκριβῶς οἱ Νινευϊτες καί ἐκλιπαρήσουν τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

Τά βέλη τῆς ἀνομίας πού ἔριξαν πρός τό Θεό ὄχι μόνο οἱ 194 βουλευτές πού ψήφισαν ὑπέρ καί αὐτοί πού πονηρά ἀπουσίαζαν ἀλλά καί ὅσοι ψήφισαν κατά τοῦ νόμου κινούμενοι ἀπό ἰδιοτέλεια καί μόνο καί ὄχι ἀπό ὁμολογία πίστεως δέν θά ἀγγίξουν τό Θεό γιατί εἶναι πολύ ψηλά καί δέν τόν φθάνουν. Θά ἐπιστρέψουν γρήγορα στά κεφάλια τους τραυματίζοντάς τους θανάσιμα. Φοβᾶμαι ὅτι σ’ αὐτή τή Βουλή θά χυθεῖ μέ τή μορφή χειμάρρου πολύ αἷμα. Μή γένοιτο Θεέ μου, φώτισέ τους καί ὁδήγησέ τους στήν μετάνοια. Τήν ἴδια τύχη φαίνεται πώς περιμένει καί τούς ἀδιάφορους- κοιμώμενους καί φοβισμένους θρησκευτικούς μας ταγούς... Νά τά γράψεις αὐτά ὅπως ἀκριβῶς στά εἶπα. Οἱ οὐράνιες δυνάμεις εἶναι θλιμμένες ἀπό τούς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους. Ἡ Παναγία μας καί οἱ Ἅγιοί μας ὀδύρονται καί κλαίγουν γοερῶς γιά τήν πρωτοφανῆ γιά τό Ἔθνος μας κατάντια. Πέσαμε ἀμαχητί στήν καλοστημένη παγίδα τῶν ἐκφραστῶν τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας». Αὐτά εἶπε μεταξύ ἄλλων γνωστός γέροντας ἀσκητής τοῦ Παγγαίου Ὄρους. Καί πρόσθεσε: «Νιώθω προσωπικά πολύ ἔνοχος. Ἡ ἁμαρτωλότητά μου ἐμπόδισε τήν προσευχή μου νά φθάσει στό Θεό, ἔτσι ὥστε νά ἀποτρέψει τά σχέδια τῶν ἀνόμων. Τό τίμημα πού θά πληρώσουμε ὅλοι, ρασοφόροι καί λαϊκοί θά εἶναι βαρύ. Ὁ Κύριος νά μᾶς ἐλεήσει. Μή λησμονήσεις νά ἐνημερώσεις τούς πιστούς γιά τό συντονιστικό κέντρο πού δημιούργησε ὁ πονηρός προκειμένου νά παγιδεύει στά δίκτυα τῆς ἀνομίας μέ τό χρῆμα καί τή δόξα καί τούς ἐκβιασμούς κυβερνήσεις καί λαούς»!

Ναί, Χριστιανοί μου! Ὁ γέροντας ἀσκητής τοῦ Παγγαίου Ὄρους ἔχει δίκαιο. Ὑπάρχει ἕνα συντονιστικό κέντρο πού ἀποβλέπει νά στρώσει τό χαλί στόν Ἀντίχριστο μέσα ἀπό τήν ἐπιβολή μίας στυγνῆς δικτατορίας, τήν ὁποία πιπιλίζουμε ὅλοι ὡς παγκοσμιοποίηση. Μοναδικός ἐχθρός τοῦ κέντρου αὐτοῦ εἶναι ὁ Χριστός καί τό Εὐαγγέλιο. Αὐτό εὐθύνεται γιά τήν ἠθική κατάντια τῆς Εὐρώπης! Ἀλλά ἄς πάρουμε τά πράγματα ἀπό τήν ἀρχή.

Οἱ ἀπαρτίζοντες τοιοῦτο τό κέντρο συναντήθηκαν τό 1897 στή Βασιλεία τῆς Ἐλβετίας καί ἔλαβαν συγκεκριμένες ἀποφάσεις, τίς ὁποῖες σήμερα μέ τάχιστο ρυθμό ἐπιχειροῦν νά ἐφαρμόσουν. Οἱ ἀποφάσεις αὐτές διέρρευσαν τό 1901 ἀπό ἕνα Ρῶσο καί ἔγιναν γνωστές ὡς τά πρωτόκολλα τῶν Σοφῶν τῆς Σιών. Στό 10ο πρωτόκολλο ἀναφέρεται κατηγορηματικά ἡ ἐμμονή τους νά διαλύσουν καί νά καταστρέψουν τήν χριστιανική οἰκογένεια. Χωρίς νά μποῦμε σέ λεπτομέρειες ἀποδεικτικοῦ χαρακτήρα θά παρουσιάσουμε μόνο ὁρισμένα βήματα τοῦ συντονιστικοῦ αὐτοῦ κέντρου πού τή δεκαετία τοῦ 1950 ἔλαβε καί συγκεκριμένο ὄνομα γιά νά δρᾶ πιό εὔκολα καί ἀποτελεσματικά. Ἀναφερόμαστε στήν πρώτη συνεδρίαση τῆς μιαρῆς λέσχης Μπίλντερμπεργκ στήν ὁποία ἐπικεφαλῆς ἔχει τεθεῖ ὁ ἑβραϊκῆς καταγωγῆς μεγιστάνας τοῦ πλούτου, μεγαλοτραπεζίτης Ντέϊβιντ Ροκφέλερ.

Τότε λοιπόν ἀποφασίστηκε μεταξύ ἄλλων πολιτικῶν ἀποφάσεων καί ἡ χρηματοδότηση τοῦ κινήματος τοῦ φεμινισμοῦ μέ συγκεκριμένη προπαγάνδα πού περιελάμβανε σειρά πολιτικῶν ἀποφάσεων καί κατέληγε καί στά ἁπλά λαϊκά στρώματα καί εἶχε ὡς στόχο νά κτυπηθεῖ ὁ θεμέλιος λίθος τῆς χριστιανικῆς οἰκογένειας ἡ γυναίκα. Δέν εἶναι τῆς παρούσης στιγμῆς νά περιγράψουμε τό σύνολο τῶν ἀποφάσεων ( θά τό γράψουμε ἐν εὐθέτω χρόνῳ) ἀλλά θά ἀναφερθοῦμε ἁπλά στούς τρεῖς βασικούς στόχους.

1. Ὁ πρῶτος στόχος τῆς ἐξόδου τῆς χριστιανῆς γυναίκας ἀπό τό σπίτι καί τήν οἰκογένειά της εἶχε νά κάνει μέ τή δημιουργία μίας τεράστιας βιομηχανίας πού τήν εἶχε ὡς κέντρο καί τά κέρδη πού αὐτή θά ἐπέφερε... Ἔνδυση, ὑπόδηση, καλλυντικά κ.ο.κ. Ὅλα αὐτά συνδέονταν μέ τήν καλλιέργεια ἑνός ὑπέρμετρου ἐγωισμοῦ πού ἐκδηλωνόταν ὡς ἰσότητα τῶν δύο φύλων καί ὄχι μόνο.

2. Ὁ δεύτερος στόχος, ὁ ὁποῖος τελικά καί ἐπετεύχθη μέ τίς νέες οἰκογενειακές ἀνάγκες πού δημιουργήθηκαν εἶχε νά κάνει μέ τή δραστική μείωση τῆς τεκνογονίας. Ἐργαζόμενη ἡ γυναίκα σέ σκληρές ἀντρικές ἐργασίες ἔφθανε κατάκοπη στό σπίτι καί ἐκ τῶν πραγμάτων δέν μποροῦσε νά ἀφιερώσει χρόνο γιά τό σύζυγό της -πού ἔγινε στό ὑποσυνείδητό της καί ἀνταγωνιστής καί στά παιδιά της. Ἔτσι οἱ χριστιανικές οἰκογένειες ἔπαψαν νά εἶναι πολύτεκνες, ὅπως παλαιά...

3. Ὁ τρίτος στόχος εἶχε νά κάνει μέ τό ἐλεύθερο πεδίο δράσης πού δημιουργεῖτο ἀπό τήν ἀπουσία της ἀπό τό οἰκογενειακό περιβάλλον καί ἀφοροῦσε τή διαπαιδαγώγηση τῶν παίδων. Μία ὁλόκληρη βιομηχανία στήθηκε γιά νά μεταδοθοῦν τά μικρόβια τῆς ἀνομίας στά χριστιανόπουλα. Μία βιομηχανία πού ξεκινοῦσε ἀπό τά γνωστά Μίκυ Μάους, τίς γνωστές ἀνόητες φιλοσοφικές ἰδεολογίες, τή μουσική, τήν τηλεόραση, τόν ἔλεγχο τῆς ἐκπαίδευσης (βλ. λ.χ. πόλεμο κατά τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν) ἀπό τά τοπικά παραρτήματα τῆς μιαρῆς λέσχης, δηλαδή τίς τεκτονικές στοές, τή διάδοση τῶν ναρκωτικῶν οὐσιῶν καί τοῦ ἀλκοόλ, τήν καλλιέργεια παθογόνων καταστάσεων, κ.ο.κ.

Τά ἀνωτέρω ἀποτελοῦν ξεχωριστά τό καθένα ὁλόκληρα κεφάλαια πού γιά νά ἀναλυθοῦν ἀπαιτοῦν πολλούς τόμων βιβλίων (βλ. καί βιβλίο Τυφώνας Παγκοσμιοποίηση ἔκδ. Ἀγαθός Λόγος).

Μετά τήν ἐπίτευξη τοῦ φεμινιστικοῦ κινήματος πού ἐξ ὁλοκλήρου ἀπευθύνθηκε μόνο σέ χριστιανικές κοινωνίες εἶχε ἤδη δημιουργηθεῖ τό κατάλληλο ἔδαφος γιά νά ἀκολουθήσουν πάλι σέ πολιτικό καί κοινωνικό ἐπίπεδο ἡ νομιμοποίηση τῆς πορνείας, τῆς μοιχείας καί τῆς ἔκτρωσης ἀλλά καί ἡ διαφημιστική καμπάνια πού συνόδευσε τίς κινήσεις αὐτές. Σέ δύο μόλις δεκαετίες αὐτές τοῦ ’70 καί τοῦ ’80 ψηφίστηκαν στό ὄνομα τῆς δημοκρατίας καί τῶν κατευθυνόμενων ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ἀπό ἐθνικά χριστιανικά κοινοβούλια συγκεκριμένοι νόμοι πού ἐπέτρεπαν ἐλεύθερα τήν ἀνάπτυξη τῆς πορνείας καί τῆς μοιχείας ἀλλά καί τήν ἔκτρωση. Ταυτόχρονα προωθοῦνταν διατάξεις καί ἀνάλογοι νόμοι διευκόλυνσης τῶν διαζυγίων καί ἐπιδότησης τῶν νέων μονογονεϊκῶν οἰκογενειῶν πού δημιουργοῦνταν...

Ἀκριβῶς τή δεκαετία τοῦ 1970 ξεκινᾶ ἀπό τά ἴδια ἀκριβῶς κέντρα πού δροῦν στίς σκλαβωμένες ἀπό τό κέντρο αὐτό τῆς ἀνομίας ΗΠΑ ἡ ἐκστρατεία ὑπέρ τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Παρουσιάζουμε ἕνα χαρακτηριστικό ἀπόσπασμα τῆς ἔκθεσης τῆς παιδοψυχίατρου Καλλιόπης Προκοπάκη, πού πρῶτος πρίν ἀπό μία σχεδόν δεκαετία δημοσίευσε ἐξ ὁλοκλήρου ὁ «Στύλος Ὀρθοδοξίας» γιά νά διαπιστώσετε τό πῶς ἡ ἐκλαμβανόμενη ὡς ψυχασθένεια ἐδῶ καί 4000 ἔτη κατέστη ἀνθρώπινο δικαίωμα καί σεξουαλική διαφορετικότητα!

«Ἡ ὁμοφυλοφιλία συμπεριλήφθηκε ὡς ψυχιατρική διαταραχή (κοινωνικοπαθητική διαταραχή προσωπικότητας) στήν πρώτη ἔκδοση τοῦ Διαγνωστικοῦ καί Στατιστικοῦ Ἐγχειριδίου τῶν Ψυχιατρικῶν Διαταραχῶν (DSM-I) τῆς Ἀμερικανικῆς Ψυχιατρικῆς Ἑταιρείας, τό 1952. Στήν δεύτερη ἔκδοση (DSM-II) τό 1968, ἡ ὁμοφυλοφιλία συμπεριλήφθηκε στίς σεξουαλικές ἀποκλίσεις (πού δέν εἶναι δυνατόν νά ὑποκαταστήσουν τήν φυσιολογική συμπεριφορά). Τό 1973, μετά ἀπό μεγάλες πιέσεις ἀπό τό κίνημα τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἀποφασίστηκε μέ ψηφοφορία στήν Ἀμερικανική Ψυχιατρική Ἑταιρεία καί 58% πλειοψηφία (περίπου 10.000 ψῆφοι) νά μήν θεωρεῖται πλέον ἡ ὁμοφυλοφιλία ψυχιατρική διαταραχή. Ἔτσι, ἡ τρίτη ἔκδοση τοῦ Διαγνωστικοῦ καί Στατιστικοῦ ἐγχειριδίου τῶν Ψυχιατρικῶν Διαταραχῶν (DSM-III) τό 1980 περιελάμβανε μόνο τόν ὅρο «ἐγω-δυστονική» ὁμοφυλοφιλία, στήν γενική κατηγορία τῶν «ψυχοσεξουαλικῶν διαταραχῶν», ἐννοώντας ὅτι ἐφ’ ὅσον τό ἄτομο δέν ἐνοχλεῖται ἀπό τήν ὁμοφυλοφιλία του, δέν συνιστᾶ αὐτή ψυχιατρική διαταραχή. Στήν ἑπόμενη ἀναθεωρημένη ἔκδοση (DSM-III-R) τo 1987 καί ὁ ὅρος «ἐγω-δυστονική ὁμοφυλοφιλία» παύει νά ὑφίσταται. Γίνεται μόνο μία ἀναφορά σέ «σημαντική καί ἐπίμονη δυσφορία ὡς πρός τόν σεξουαλικό προσανατολισμό». To 1992 ἡ κατηγορία «ὁμοφυλοφιλία» ἀφαιρεῖται καί ἀπό τήν Διεθνῆ Ταξινόμηση τῶν Ἀσθενειῶν (ICD-10), τοῦ Παγκόσμιου Ὀργανισμοῦ Ὑγείας (WHO). Τό 1997 ἡ Ἀμερικανική Ψυχολογική Ἑταιρεία ὑποστήριξε τό δικαίωμα τῶν ὁμόφυλων γάμων (!!!). Τό 1998 καί τό 2000, ἡ Ἀμερικανική Ψυχιατρική Ἑταιρεία, μετά ἀπό πρόταση τῶν ὁμοφυλοφίλων καί ἀμφισεξουαλικῶν ψυχιάτρων τῆς ἑταιρείας, δημοσίευσε τήν ἀντίθεσή της σέ θεραπεῖες πού ἔχουν στόχο νά ἀλλάξουν τίς σεξουαλικές προτιμήσεις τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἀποδεχόμενη ὅμως ὅτι σέ ὁρισμένες περιπτώσεις αὐτό εἶναι ἀπαραίτητο. Ὁρισμένοι ψυχίατροι φθάνουν στό σημεῖο ν’ ἀρνοῦνται τήν θεραπεία ἀκόμη καί ὅταν τούς ζητεῖται. Ἀντίθετα, μεγάλη μερίδα ψυχιάτρων θεωρεῖ τήν ἄρνηση αὐτή ἀνήθικη καί ἀντιδεοντολογική...»

Τό ἴδιο κέντρο τῆς ἀνομίας ἀπό τό 1989 καί ἐφεξῆς χρηματοδότησε μέ δισεκατομμύρια δολάρια τήν προπαγάνδα ὑπέρ τοῦ κιναιδισμοῦ. Ἀπό τά ἐλεγχόμενα ἐξ αὐτοῦ τοῦ κέντρου πλειονότητα τῶν ἀμερικανικῶν καί εὐρωπαϊκῶν Μέσων Μαζικῆς Ἐνημέρωσης κυρίως ὅμως τήν τηλεόραση προωθήθηκε ἡ παρουσία σέ τηλεοπτικές σειρές, σήριαλ ἀλλά καί κινηματογραφικές ταινίες κίναιδων καί ξεκίνησε ἡ πλύση ἐγκεφάλου. Τή δεκαετία τοῦ 1990 καί τοῦ 2000 συμπεριλήφθηκε ὁ κιναιδισμός, ἡ κτηνοβασία καί ἡ παιδεραστία ὑπό τό γενικό ὅρο τῆς σεξουαλικῆς διαφορετικότητας στό Εὐρωσύνταγμα ἀρχικά καί τή Συνθήκη τῆς Λισσαβόνας μετέπειτα καί ἔγιναν μέ συνοπτικές διαδικασίες ἀποδεκτά ἀπό τά χριστιανικά εὐρωπαϊκά κράτη. Κατόπιν αὐτῶν ἀρχῆς γενομένης ἀπό τήν Ὀλλανδία θεσμοθετήθηκε ὡς νόμος ἡ σύζευξη τῶν ἀνωμάλων πού ἀποτελεῖ ἕνα ἀκόμη κτύπημα στόν ἱστό τῆς χριστιανικῆς οἰκογένειας. Τό 2008 ὑπεγράφη ἀπό τόν τότε πρωθυπουργό τῆς χώρας ἡ Συνθήκη τῆς Λισσαβόνας καί ἔκτοτε ξεκίνησαν οἱ πιέσεις νομιμοποίησης τῆς ἀνωμαλίας μέ τή γνωστή σέ ὅλους μας κατάληξη. Σύντομα θά ἀκολουθήσει ἡ νομιμοποίηση τῆς κτηνοβασίας καί τῆς παιδεραστίας (θά μειωθεῖ τό ὅριο ἐνηλικίωσης ἀπό τά 18 στά 12 καί ταυτόχρονα θά πολυδιαφημιστεῖ ἡ στείρωση τῶν κοριτσιῶν ὡς μόδα...) Θά νομιμοποιηθοῦν ἐπίσης ἀρχικά τά λεγόμενα ὡς ἐλαφριά ναρκωτικά (χασίς καί μαριχουάνα) καί ἀργότερα τά πιό σκληρά (ἡρωίνη καί κοκαΐνη κ. ἄ.) μέ τήν ἐπίκληση τῆς πάταξης τοῦ μαύρου χρήματος καί τῆς φοροδιαφυγῆς... Ἤδη κομματικά σχήματα στήν Ἑλλάδα καί ὁ πρώην πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου προπαγανδίζουν πρός τήν κατεύθυνση αὐτή.

Σέ ὅλη αὐτή τήν ἐξέλιξη στό ἔργο τῆς μιαρῆς λέσχης Μπίλντερμπεργκ συνέβαλαν τέλος ὁ ἔλεγχος καί τῆς διατροφικῆς ἁλυσίδας, τά φάρμακα, τά ἐμβόλια, οἱ ἀεροψεκασμοί, οἱ τεχνητές οἰκονομικές μάστιγες κ. ἄ.

Καλοί μου χριστιανοί ὀφείλουμε νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἕνας νέος σκληρός διωγμός κατά τῆς χριστιανικῆς πίστης ἔχει ξεκινήσει ἐδῶ καί δεκαετίες. Ὁ Στύλος Ὀρθοδοξίας στό τεῦχος Ὀκτωβρίου παρουσίασε τά μυστικά σχέδια γιά τόν ἔλεγχο τῆς θρησκευτικῆς ἡγεσίας μας πού ἐκπόνησε ἡ μιαρή λέσχη κατά τή συνεδρίαση της τόν περασμένο Ἰούνιο στίς Αὐστριακές Ἄλπεις. Ἤδη οἱ προτεσταντικές καί ἡ Ρωμαιοκαθολική δοξασίες καί οἱ ἡγεσίες αὐτῶν τελοῦν ὑπό πλήρη ἔλεγχο. Δέν πέρασαν κἄν λίγοι μόνο μῆνες γιά νά διαπιστώσουμε ὅλοι τήν ἀδιαφορία καί τήν ἀδράνεια τῶν Ὀρθοδόξων Προκαθημένων στήν νομιμοποίηση τῆς ἐκτροπῆς ἤ ἀρχαία ἑλληνιστί χαυνοπρωκτίας ἀπό τήν ἑλληνική Βουλή. Ὁ Θεός νά βάλει τό χέρι Του. 

Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ 

Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2015.

http://orthodoxathemata.blogspot.gr

Η ΦΩΝΗ ΠΟΥ ΚΡΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ

Δύσκολα, μέσα στο χριστιανικό Αγιολόγιο θα βρούμε μια μορφή τόσο μυστηριακή και θαυμαστή όσο ο Ιωάννης! Είναι Πρόδρομος! Και δεν υπάρχει μεγαλύτερο βάρος από την προδρομική αποστολή. Κείνος που ακολουθά είναι ο δυνατότερος, είναι ο Θεός. Η Πρόνοια όρισε την αποστολή του να ισιώσει και να ομαλύνει τα περάσματα Εκείνου. Έπρεπε να ομαλύνει τους δρόμους, ώστε όλοι οι δρόμοι να συγκλίνουν σ’ έναν και μοναδικό. Σ’ αυτόν που διακηρύττει ο Ίδιος ο Ιησούς όταν λέει: «Εγώ είμαι η Οδός» (Ιωάν. 14, 6).

Κι ο Ιωάννης κράζει στην έρημο. Γιατί δεν υπάρχει έρημο πιο καταθλιπτική από την ακοή των ανθρώπων που δε θέλουν ν’ ακούσουν, κι από τα μάτια του κόσμου που δε θέλει να δει. Όμως αυτός ανοίγει και ισιώνει τους δρόμους σ’ αυτή την έρημο κι αυτήν αρδεύει με τα νερά του Ιορδάνη. Αυτό το βάφτισμα ξαναγεννά την ανθρώπινη έρημο, ξεριζώνοντάς της όλα τα θανατερά στοιχεία της αμαρτίας, καθώς το ποτάμι μεταπλάθει την άκαρπη γη σε καρπερή. Ο μεγάλος πειρασμός που αντικρίζει ο Ιωάννης είναι όταν τον συγχέουν με τον Μεσσία. Κι ο πειρασμός αυτός γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνος, όταν οι άσοφοι σοφοί του νόμου τον ρωτούν ποιος είναι. Στις αποκρίσεις που δίνει ο Ιωάννης (Λουκ. 3, 15-16· Ιωάν. 3, 25–28), ακτινοβολεί όλο το μεγαλείο της αγιοσύνης.

–Δεν είμαι ούτε Χριστός (Ιωάν. 3, 28), τους λέει, ούτε ο Ηλίας. Αλλά είμαι η φωνή κείνου που κράζει στην έρημο: «Ισιώσατε τους δρόμους του Κυρίου», καθώς είπε ο Προφήτης Ησαΐας (Ησ. 40, 3–4· Μαλ. 3, 1).

Κι όταν οι βαλτοί των Φαρισαίων τον ρωτούν πώς βαφτίζει, αφού δεν είναι ο Μεσσίας (Ιωάν. 1, 25), κείνος τους αποκρίνεται, πως αυτός, που ζητάνε είναι κοντά κι ανάμεσά τους, και πως ο ίδιος δεν είναι άξιος να σκύψει και να λύσει ούτε τα δεσίματα απ’ τα ποδέματά του (Ματθ. 3, 11· Μάρκ. 1, 7· Λουκ. 3, 16· Ιωάν. 1, 27).

Κι η τροχιά της Αγιότητας συνεχίζει την ανιούσα της, όταν έρχεται ο Ίδιος ο Ιησούς Χριστός, ταπεινότατα, να βαφτιστεί από τον Ιωάννη. Κατάπληξη και δέος ταράζουν τον Ιωάννη. Ποια σχέση είχε η πηγή της ζωής με την έρημο; Αυτός βάφτιζε αμαρτωλούς και καλούσε τους κριματισμένους να μετανοήσουν (Ματθ. 3, 2 και 8· Λουκ. 3, 8· Μάρκ. 1, 4). Και Κείνος που ερχόταν να βαφτιστεί ήταν ο Αμνός του Θεού, ο ακριμάτιστος. Η αντίδραση του Ιωάννη είναι ανθρώπινη, δηλαδή λογική. Ο Ιησούς έπρεπε να βαφτίσει τον Ιωάννη κι όχι ο Ιωάννης τον Ιησού (Ματθ. 3, 14).

Ο Ιησούς όμως επιμένει και ζητά το βάφτισμα (Ματθ. 3, 15), για να ολοκληρωθούν τα σχέδια της Θείας Δικαιοσύνης (Ματθ. 3, 16). Και ποια ήταν αυτά τα σχέδια; Η πραγματική, η ουσιαστική ενανθρώπιση του Θείου. Σ’ αυτό το διάλογο, ανάμεσα Ιησού και Ιωάννη, υπάρχει όλο το μυστήριο της ταπείνωσης.

Κι ο Ιωάννης Τον βαφτίζει.

Αλλά το πιο θαυμαστό μέσα στον πίνακα της βάφτισης είναι αυτό το άνοιγμα του ουρανού και το φανέρωμα του Πνεύματος (βλ. Ματθ. 3, 16· Μάρκ. 1, 10· Λουκ. 3, 21–22). Μέσα σ’ αυτή την ταπείνωση της σάρκας, το πνεύμα στέκεται ψηλά, αδέσμευτο κι ακτινοβόλο. Μπορεί ο Κύριος νά ’γινε υπηρέτης, μπορεί η σάρκα να ταπεινώθηκε, αλλά αυτή η ταπείνωση διάπλατα ανοίγει τα παραπετάσματα του ουρανού για ν’ αχτινοβολήσει η παρουσία του Πνεύματος και να βεβαιώσει την αλήθεια του Λόγου.

ΚΩΣΤΗΣ ΜΠΑΣΤΙΑΣ

(1901–1972)

[Κωστή Μπαστιά:

«Νέον Κυριακοδρόμιον»,

–Κυριακή πριν από τα Φώτα–,

σελ. 26–27,

Εκδοτικός Οίκος «Αστήρ»,

Αθήναι, Φεβρουάριος 1972.]

http://toeilhtarion.blogspot.gr

Γιατί δεν θέλουν να σωθούν παιδί μου...

Φύγαμε από τα χριστούγεννα και με μία στάση στην γιορτή του αγίου Βασιλείου, τρέχουμε προς τα άγια Θεοφάνεια.

Εκεί δεσπόζει το πρόσωπο του Ιωάννη του Προδρόμου, πού βροντοφωνάζει: Μετάνοια! Μετάνοια, φωνάζει και ο ίδιος ο Χριστός όταν πρωτοβγαίνει στην Γαλιλαία για το κήρυγμα της βασιλείας του Θεού! ...

Εμείς δεν θέλουμε μετάνοια. Δεν θέλουμε επιστροφή στον Θεό και τις πνευματικές μας καταβολές. Δεν διψάμε για την σωτηρία μας. Ακούμε μετάνοια και ο νούς μας πάει, σε δυσάρεστες καταθλιπτικές καταστάσεις, σε αδιακρισίες ιεροκηρύκων, φόβητρα και ηθικολογίες. Δεν μπορούμε να συλλάβουμε το μέγεθος και την χαρά αυτής της επιλογής, της μόνης επιλογής πού μας έμεινε. Να ξαναγυρίσουμε στον αιώνιο Πατέρα μας και στον τρόπο ύπαρξης πού Αυτός ετοιμάζει για μας.

Είναι τόσο αποπνικτική και ασφυκτική και αυτή η φιλολογία της μεταμέλειας όπως κατάντησε, πού δεν γνωρίζουμε πλέον τί σημαίνει Μετάνοια και ποιά τα οφέλη της.

Όλοι μιλάνε για εναλλακτικό τρόπο ζωής, ψάχνουνε σημεία και αποκούμπια, ανιχνεύουν τον δρόμο τον ορθό πού βγάζει στην λύτρωση της ύπαρξης τους, μέσα σε έναν σκοτεινό κόσμο πού παντού αδιέξοδα, ψέμα, ασφυξία. Και κανείς δεν αποφασίζει να κάνει το μεγάλο βήμα να παραδοθεί στην άβυσσο του Θεού. 

Φοβόμαστε τον Θεό, δεν θέλουμε την σωτηρία. Σήμερα ο άνθρωπος υποκλίνεται με σεβασμό και με μια αγάπη βδελυρή στην θεοποίηση των παθών, σε ανθρώπους πού καθοδηγούνται από τις ορμές τους, από τα αρχαία βδελυρά ένστιχτα πού πλασάρονται σαν καινά και νέα και όλοι βδελύσσονται Αυτόν πού είναι η μόνη οδός και αλήθεια. Εξαχρείωση. Εξαχρείωση όχι στο ήθος και στους θεσμούς απλά. Ποτέ οι κοινωνίες άλλωστε δεν ήταν κοινωνίες αγίων. Εξαχρείωση της ύπαρξης. Κατάντια. Δολοφονικές στάσεις και τάσεις.Υποβάθμιση πιό κάτω από το ζώο.

Κάποτε ένας χριστιανός, με τραγική θλίψη, φόβο και καημό ρώτησε έναν γέροντα: 

Μα γιατί , γιατί πάτερ μου δεν σώζονται όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Γιατί δεν θέλουν τον Θεό; Για να λάβει την απάντηση: Γιατί δεν θέλουν να σωθούν παιδί μου…

http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.gr/

ΠΡΟΜΥΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ;

ΟΙ ΠΑΡΑΞΕΝΟΙ ΗΧΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΝ ΤΟ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 12 ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΑΚΟΥΣΤΗΚΑΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ!

2 ΒΙΝΤΕΟ: ΟΙ ΗΧΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟ 2012 ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ 31/12/15

Από τη Βρετανική Κολομβία του Καναδά και το Άλεν του Τέξας, μέχρι τη Γερμανία και το Κουίνσλαντ ή την Μελβούρνη της Αυστραλίας, οι ειδικοί αδυνατούν να εξηγήσουν από πού προέρχεται αυτός ο δυσοίωνος (;) θόρυβος, ο οποίος σύμφωνα με κατοίκους των περιοχών μοιάζει με ήχο τρομπέτας!

Οι μυστηριώδεις ήχοι από τον ουρανό που δεν είναι πρωτόγνωροι, καθώς ακούστηκαν για πρώτη φορά το 2008 στη Λευκορωσία και το 2012 σε πολλά διαφορετικά σημεία του πλανήτη. 

Το περίεργο είναι ότι ακούστηκαν και πάλι παραμονή της Πρωτοχρονιάς από τον ουρανό της Κωνσταντινούπολης!

Σύμφωνα με αξιωματούχο της NASA ίσως και να είναι «θόρυβος βάθους ουρανού», ένας φυσικός ήχος της Γης.

Όμως επιστημονική εξήγηση δεν υπάρχει και ο καθένας κάνει τις υποθέσεις του.

Εμείς λοιπόν καθώς τα σημεία των καιρών πλήθυναν και έχει ανάψει για τα καλά ο πόλεμος στη Συρία, δικαιούμεθα να αναρωτηθούμε: Αν αυτοί οι ήχοι είναι υπερβατικά σημεία και όχι φυσικά, μήπως σημαίνουν (εφόσον ακούστηκαν μόνο στην Πόλη μια τόσο σημαδιακή μέρα) την επανάκτηση της Πόλης μέσα στο 2016; Ο καιρός είναι μπροστά μας... 

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ

http://oimos-athina.blogspot.gr

“Έχει λείψει η ευλάβεια, γι΄ αυτό έλειψε η Θεία Χάρις και συμβαίνουν όλα αυτά τα κακά …” (για τον αγιασμό- αγίου Παϊσίου)

Σιγὰ-σιγὰ χάνεται ἡ εὐλάβεια, γι᾿ αὐτὸ καὶ συμβαίνουν αὐτὰ τὰ κακὰ ποὺ βλέπουμε. Μπορεῖ ἀκόμη καὶ νὰ δαιμονισθῆ κανείς, ἂν δὲν προσέξη.

Ἦταν μιὰ γυναίκα – ὁ Θεὸς νὰ τὴν συγχωρέση, πέθανε τώρα – ποὺ δαιμονίσθηκε, γιατὶ ἔχυσε τὸν ἁγιασμὸ στὸν νεροχύτη. Εἶχε λίγο ἁγιασμὸ σὲ ἕνα μπουκαλάκι. «Ἄ, λέει, μπαγιάτικος εἶναι ὁ ἁγιασμός, ἂς τὸν πετάξω, γιατὶ χρειάζομαι καὶ τὸ μπουκαλάκι». Ἔχυσε τὸν ἁγιασμό, ξέπλυνε κιόλας τὸ μπουκαλάκι, ἐπειδὴ εἶχε μείνει λίγος βασιλικὸς μέσα. Ὕστερα δαιμονίσθηκε. Ἔφυγε ἡ Χάρις, γιατὶ δὲν μπορεῖ νὰ παραμείνη ἡ Χάρις σὲ ἀνευλαβῆ ἄνθρωπο.

Ἂν εἶχε βάλει (κάποιος) τὸ μπουκάλι μὲ τὸν ἁγιασμὸ λ.χ. μέσα σὲ ἕνα ντουλάπι καὶ μετὰ ἀπὸ καιρὸ δὲν πρόσεξε ὅτι εἶναι ἁγιασμὸς καὶ τὸν ἔχυσε, ἔχει μισὴ ἁμαρτία. Ἂν τὸ ἔβαλε ἄλλος καὶ αὐτὸς δὲν ἤξερε ὅτι εἶναι ἁγιασμός, δὲν φταίει αὐτός.

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δὲν εὐλαβῆται τὰ Ἅγια, πῶς νὰ τὸν πλησιάση ἡ θεία Χάρις; Ἡ Χάρις θὰ πάη σ᾿ αὐτοὺς ποὺ τὴν τιμοῦν. «Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσί», λέει ἡ Γραφή. Ἂν δὲν ὑπάρχη ἡ πνευματικὴ εὐαισθησία, δὲν γίνεται προκοπή.

Παλιὰ οἱ ἄνθρωποι, ὅταν ἀρρώσταιναν, ἔπαιρναν λαδάκι ἀπὸ τὸ κανδήλι τους, ἀλείφονταν καὶ γίνονταν καλά. Τώρα τὸ κανδήλι τὸ ἔχουν τυπικά, μόνο γιὰ νὰ φωτίζη, καὶ τὸ λάδι, ὅταν πλένουν τὸ κανδήλι, τὸ ρίχνουν στὸν νεροχύτη. Κάποτε πῆγα σὲ ἕνα σπίτι καὶ εἶδα τὴν νοικοκυρὰ νὰ πλένη τὸ κανδήλι της στὸν νεροχύτη. «Ποῦ πᾶνε τὰ νερά;», τὴν ρώτησα. «Στὴν ἀποχέτευση», μοῦ λέει. «Μὰ καλά, τῆς λέω, ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος παίρνεις λαδάκι ἀπὸ τὸ κανδήλι καὶ σταυρώνεις τὸ παιδί σου, ὅταν εἶναι ἄρρωστο, καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο ὅλο τὸ λάδι τῆς κούπας πάει στὴν ἀποχέτευση; Πῶς τὸ δικαιολογεῖς αὐτό; Πῶς νὰ ἔρθη ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ στὸ σπίτι σου;».

Στὰ σημερινὰ σπίτια ἕνα ἱερὸ πράγμα, π.χ. τὸ χαρτάκι ποὺ τύλιξες τὸ ἀντίδωρο, δὲν ἔχεις ποῦ νὰ τὸ ρίξης. Θυμᾶμαι, στὸ σπίτι μας ἀκόμη καὶ τὰ νερὰ ποὺ πλέναμε τὰ πιάτα δὲν πήγαιναν στὴν ἀποχέτευση· πήγαιναν ἀλλοῦ, γιατὶ καὶ τὰ ψίχουλα εἶναι ἱερά, ἀφοῦ κάνουμε προσευχὴ πρὶν καὶ μετὰ τὸ φαγητό. Ὅλα αὐτὰ ἔχουν λείψει σήμερα, γι᾿ αὐτὸ ἔλειψε καὶ ἡ θεία Χάρις καὶ δαιμονίζονται οἱ ἄνθρωποι.

από το βιβλίο: Γέροντος Παϊσίου λόγοι Β’- Πνευματική Αφύπνιση- κεφάλαιο: Αγωνιστικότητα και Ευλάβεια

https://antexoume.wordpress.com

ΟΙΚΤΡΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΩΝ ΕΛΕΓΧΟΣ

ΟΙΚΤΡΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΩΝ ΕΛΕΓΧΟΣ

Τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΛΑΜΙΑΣ»

“Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΜΑΡΤΙΑ”.

. Ποιός ὅμως ὁρίζει τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἁμαρτία; Τί εἶναι ἀγάπη; Τί εἶναι ἁμαρτία; Στὰ θέματα τῆς Πίστεως καὶ τῆς Ζωῆς ἀλάθητος Νομοθέτης εἶναι ὁ Ἀληθινὸς καὶ Ζωντανὸς Θεός. Οἱ ἄνθρωποι προσπάθησαν κατὰ καιροὺς νὰ ὁριοθετήσουν τὶς ἐπιλογές τους χωρὶς τὸν Θεὸ – κατὰ τὰ θελήματα τῶν καρδιῶν τους καὶ τῶν παθῶν τους – καὶ ἔφτασαν στὴν πολυθεΐα τῶν εἰδώλων, στὴν ἀλλοίωση τῆς ζωῆς καὶ στὴν καταστροφὴ τῶν κοινωνιῶν τους. Ὁ ἀπ. Παῦλος ὁμιλεῖ καὶ λέγει ὅτι ἐξ αἰτίας τῆς πλάνης οἱ ἄνθρωποι κατάντησαν σὲ μία ἀφύσικη ζωὴ μὲ τραγικὰ ἀποτελέσματα. Εἰδωλολατρία, ὁμοφυλοφιλία καὶ θυσίες παιδιῶν στὰ πυρακτωμένα χέρια ἀγαλμάτων κ.α. εἶναι ἀπὸ τὰ λίγα στοιχεῖα τῆς προχριστιανικῆς ζωῆς. Ὁ Χριστὸς καὶ τὸ Εὐαγγέλιο ὁρίζουν τὴν νέα χριστιανικὴ ζωὴ καὶ οἱ ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ μιλᾶνε γιὰ τὴν ἁμαρτία καὶ τὴν ἀγάπη καὶ ὄχι ὁ καθένας μας, ὅπως νομίζει ἢ θέλει…

“ΚΙ ΕΓΩ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΕΙΜΑΙ… ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟΝ ΘΕΟ…ΠΗΓΑΙΝΩ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ…ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ”.

. Αὐτὸς ὅμως ὁ λόγος χωράει πολὺ νερό. Χριστιανὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ καὶ ἔχει καὶ τηρεῖ τὶς ἐντολές Του. “Πίστις ἄνευ ἔργων νεκρά ἐστι”. Ἄλλο εἶναι κάποιος νὰ εἶναι ἁμαρτωλὸς καὶ νὰ μετανοεῖ, κι ἄλλο νὰ κάνει τὴν ἰδιοτροπία του ἰδεολογία, δικό του εὐαγγέλιο καὶ θρησκεία. Αὐτὸς δὲν εἶναι Χριστιανός, δὲν πιστεύει, δηλ. δὲν ἐμπιστεύεται καὶ δὲν ὑπακούει, ἀλλὰ ἀντινομοθετεῖ στὸν αἰώνιο Νομοθέτη, δὲν ἔχει τὴ διδαχὴ τοῦ Χριστοῦ, στὴν οὐσία ἀπορρίπτει τὴν θεϊκὴ ἰδιότητα, ἀποστολὴ καὶ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Ἄρα δὲν εἶναι Χριστιανός. Εἶναι δὲ πολὺ κακὸ ὄχι μόνο νὰ ἀκολουθεῖ κάποιος χριστιανὸς μία ἀφύσικη καὶ ἀντιχριστιανικὴ ζωή, νὰ μὴ μετανοεῖ, νὰ θέλει νὰ τὴ μεταδώσει, ἐπισημοποιήσει καὶ δημοσιοποιήσει, ἀλλὰ καὶ νὰ συνευδοκεῖ καὶ νὰ προσυπογράφει καὶ νὰ ψηφίζει κάτι ποὺ δὲν θέλει ὁ Θεός. Τί εἴδους χριστιανὸς εἶναι αὐτός; Ἔστω κι ἂν εἶναι βαπτισμένος… κι ἂν φοράει σταυροὺς καὶ κομποσχοίνια…

“ΑΦΗΣΤΕ ΜΑΣ ΝΑ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣΟΥΜΕ”

. λένε οἱ βουλευτὲς στὴν Ἐκκλησία μας καὶ μὴ παρεμβαίνετε στὸ ἔργο μας. Ἀσφαλῶς ἐλεύθεροι εἶναι οἱ βουλευτές μας στὸ ἔργο τους. Ἡ Ἐκκλησία ὅμως εἶναι καὶ δική τους Μητέρα. Οἱ περισσότεροι εἶναι βαπτισμένοι. Ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ πεῖ τὸ λόγο τῆς ἀλήθειας στὰ παιδιά της. Δὲν ἐκβιάζει, ἀλλὰ καὶ δὲν ἐφησυχάζει. Ἐφ᾽ ὅσον οἱ νομοθετοῦντες δὲν ἔχουν ἀποποιηθεῖ ἐπίσημα τὴν χριστιανικὴ καὶ ὀρθόδοξη ἰδιότητα καὶ τὴ σχέση τους μὲ τὴν Ὀρθοδοξία, ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ μιλήσει σὲ ὅλους καὶ νὰ πεῖ ξεκάθαρα τί εἶναι καὶ τί δὲν εἶναι ἁμαρτία καὶ ἀντίθετο μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ εὐθύνη Της εἶναι ἡ ἐνημέρωση καὶ ἡ ἀναγγελία τοῦ θείου θελήματος καὶ ἡ γνωστοποίηση τῶν εὐθυνῶν τῶν βουλευτῶν. Ἐξ ἄλλου καὶ ἀβάπτιστοι νὰ ἦταν οἱ βουλευτές μας, πάλι ἡ Ἐκκλησία ἔχει λόγο, διότι νομοθετοῦν γιὰ τὸν βαπτισμένο λαό της. Πρωτίστως ὅμως ἔχει εὐθύνη νὰ μιλήσει στὸ λαὸ της καθαρὰ καὶ νὰ πεῖ τί σημαίνει τί θέλει ὁ Θεὸς καὶ τί ρίσκα ἔχει νὰ ψηφίζει ὁ λαὸς ἀθέους καὶ ἐκκλησιομάχους, εἴρωνες καὶ ἀπατεῶνες, διότι μετὰ ἀσφαλῶς θὰ περιμένει καὶ ἀνάλογα νομοσχέδια…

“ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΦΑΝΕΡΩΣΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ”.

. Οὔτε καθυστέρηση οὔτε μαύρη ἀντίδραση εἶναι. Εἶναι πίστη καὶ ἄποψη, ἡ ὁποία στηρίζεται στὸ Εὐαγγέλιο, στὴν Ἱερά μας Παράδοση, στὰ συγγράμματα τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Στὴν ἐπιστήμη, στὴ λογικὴ καὶ στὴν ἀνατομία τοῦ σώματος. Τί εἶναι προοδευτικὸ καὶ τί ὄχι φαίνεται καὶ θὰ φανεῖ ἀπὸ τὸ ἀποτέλεσμα. “Ἡ ἁμαρτία γεννᾶ θάνατο”. Οἱ πνευματικοὶ νόμοι ἐκδικοῦνται. “Πᾶσα παράβαση καὶ παρακοὴ ἔλαβε δίκαιη ἀνταπόδοση ἀπὸ τὸν Θεό”. Ὁ λαός μας εἶναι εὐσεβὴς καὶ ὀρθόδοξος. Συχνὰ ὅμως ἐπηρεάζεται, εἶναι ξενομανὴς καὶ ἐπιπόλαιος. Ἀργὰ ἢ γρήγορα κι αὐτοὶ ποὺ ψήφισαν, κι αὐτοὶ ποὺ χειροκρότησαν θὰ καταλάβουν τὸ λάθος τους, ἂν βέβαια ἔχουν καλὴ διάθεση. Κάποια στιγμὴ θὰ μιλήσει ἡ συνείδηση. Θὰ μιλήσει καὶ ὁ οὐρανὸς γενικὰ καὶ ἀτομικά. Πάντως σὲ πολλὲς περιπτώσεις τὰ ἱερὰ ἐξομολογητήρια πλημμυρίζουν στὰ δάκρυα τῶν μετανοημένων ἁμαρτωλῶν. Καὶ τῶν μετανοημένων ὁμοφυλοφίλων. “Τὸ ποτάμι θὰ βρεῖ ἀργὰ ἢ γρήγορα τὴν κοίτη ποὺ ξέρει ἀπὸ παλιά”.

“ΕΛΑΤΤΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΦΥΛΕΣ ΟΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ, Η ΕΥΣΕΒΕΙΑ ΟΜΩΣ ΥΨΩΝΕΙ ΕΝΑ ΕΘΝΟΣ”

. λέγει ἡ Ἁγία Γραφή. Σκέφτηκε κάποιος τὴ σκοπιμότητα τοῦ συμφώνου συμβίωσης σὲ βάθος; Ἔχουν μείνει οἱ περισσότεροι στὸν ἀποτροπιασμὸ ἀπὸ τὴ νομιμοποίηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ τὴν προσπάθεια μειώσεως τῆς πατροπαράδοτης οἰκογένειας. Καὶ δίκιο ἔχουν. Μπορεῖ ὅμως νὰ ὑπάρχει καὶ κάτι ἄλλο παράπλευρο. Παράπλευρη καὶ παράλληλη ἀπώλεια. Γιὰ παράδειγμα στὴν Ἀλβανία ὁ Ἐμβὲρ Χότζα γιὰ νὰ ἀποδυναμώσει τὸ Ἑλληνικὸ στοιχεῖο στὴ Β. Ἤπειρο, ὄχι μόνο ἄλλαξε τὰ ὀνόματα τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων, καὶ τῶν ἄλλων, ἀλλὰ καὶ ἀνακάτεψε τοὺς πληθυσμούς, βόρειους καὶ νότιους, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ παντρεύονται μέχρι σήμερα χριστιανοὶ μὲ μουσουλμάνους. Αὐτὸ ὅμως ἀπαγορεύεται ἀπὸ τοὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν μπορεῖ δηλαδὴ ἕνα μέλος τῆς Ἐκκλησίας νὰ παντρευτεῖ ἕναν ἀλλόθρησκο καὶ ἀβάπτιστο. Τότε λοιπὸν ἐκεῖ στὴν Ἀλβανία εἶχαν τὸ Δημαρχεῖο καὶ τὸν δικό τους πολιτικὸ – ἄθρησκο γάμο καὶ ἔλυναν τὸ θέμα. Σήμερα ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα, ἀπὸ τοῦδε καὶ εἰς τὸ ἑξῆς, θὰ ἔχουμε τὸ Σύμφωνο Συμβίωσης καὶ ἐλεύθερα θὰ συνδέονται οἱ εἰσερχόμενοι ἀπὸ στεριὰ καὶ θάλασσα μουσουλμάνοι αὐριανοὶ πολίτες μὲ τοὺς δημογραφικὰ γηρασμένους αὐτόχθονες. Ἔτσι ἡ νομιμοποίηση τῶν προσφύγων καὶ μεταναστῶν, μὲ ἰσοδύναμα δικαιώματα πλέον μὲ τὴ γνωστή μας οἰκογένεια καὶ ἡ ἀλλοτρίωση τῆς δημογραφικῆς σύνθεσης τῆς Ἑλλάδος θὰ εἶναι κάτι παραπάνω ἀπὸ σίγουρο.

ΤΑ ΦΙΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ

. «Ἰησοῦς δὲ εἶπεν αὐτῷ· Ἰούδα, φιλήματι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου παραδίδως;» (Λουκ. κβ΄ 48). Ὁ Χριστὸς στὴν πιὸ κρίσιμη στιγμὴ τῆς ἱστορίας τοῦ κόσμου ἀπευθύνεται στὸν μαθητή του, ποὺ τὸν προδίδει φανερὰ ἐκείνη τὴν ὥρα μπροστὰ σὲ ὅλους, καὶ τὸν ρωτᾶ μὲ ἀπορία: πῶς χρησιμοποιεῖ τὸ σημάδι τῆς αἰώνιας ἀγάπης καὶ ἀλήθειας, τὸ φίλημα, γιὰ νὰ προδώσει τὸν δάσκαλό του, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ ποὺ ἔγινε καὶ υἱὸς ἀνθρώπου… Γιατί τέτοιο κατάντημα; Γιὰ τριάκοντα ἀργύρια;;!!

. Ἀπὸ τότε, ἀπὸ τὴ νύχτα τῆς Μ. Πέμπτης, πολλὰ φιλήματα προδοσίας εἶδε ὁ κόσμος…Φιλήματα ἀνορθόδοξης σχέσης καὶ μὴ θεάρεστης ἀγάπης…Φιλήματα συμφέροντος, φόβου, διπλωματίας, παραπλάνησης, φιλήματα μὲαἱρετικούς, μὲ ἐχθρούς τῆς πατρίδας, πρόστυχα καὶ αἰσχρά, γεμάταἐπίδειξη καὶ προσποίηση…

. Κι ὅλα αὐτὰ γιατί; Νά! Κάτι νὰ κερδίσουμε, κάτι νὰ ἀποφύγουμε, κάτι νὰ δείξουμε, κάποιους νὰ προκαλέσουμε.

. Αὐτὲς τὶς μέρες εἴδαμε κάποια σχετικὰ φαινόμενα… Ἔξω ἀπὸ τὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ Ἀθηνῶν, μέσα στὴ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων, στὰ θεωρεῖα, ἀλλὰ καὶ ἄλλες φορὲς ἀλλοῦ.

. Ἀλήθεια ὅλα αὐτὰ τὰ φιλήματα ὑπηρετοῦν τὸν Θεό, τὴν ἀλήθεια, τὴν ἀγάπη, ὅπως μᾶς τὶς δίδαξε ὁ Κύριος. Προέρχονται ἀπὸ τὸν Εὐαγγελικὸ Νόμο; Ἐμπνέονται ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ τιμοῦν τὴν Ἱερωσύνη ἄνθρωποι ντυμένοι μὲ ράσα; Μᾶς διδάσκουν καὶ μᾶς ὁδηγοῦν στὴ γνήσια καὶ ἁγνὴ ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων, γιὰ τὴν ὁποία μαρτύρησε ὁ Χριστὸς πάνω στὸ Σταυρό;

. Ἀλήθεια, θὰ ἄξιζε νὰ ἀφουγκραζόμασταν κάποτε ὄχι τόσο τὰ πρόστιμα τῶν Βρυξελλῶν, γιατί ἀργήσαμε τὸ Σύμφωνο Συμβίωσης, ἀλλὰ τὴ φωνὴ τοῦ Ἰησοῦ, τὸ κοινὸ αἴσθημα καὶ τὴ λαϊκὴ ἐτυμηγορία.

https://christianvivliografia.wordpress.com

Οι εξωγήινοι , η Χίλαρι και τα ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ

Πλανητική παράκρουση τα τελευταία 24 ώρα , να ασχολούνται όλοι με την Χίλαρι και τους εξωγήινους , λες και δεν έχει άλλα προβλήματα ο κόσμος.

¨Χίλαρι: Θα πω την αλήθεια για τους εξωγήινους αν εκλεγώ Πρόεδρος των ΗΠΑ

Ίσως έχουν ήδη επισκεφθεί τον πλανήτη μας», πρόσθεσε η 68χρονη υποψήφια των Δημοκρατικών

Την υπόσχεση ότι θα φτάσει μέχρι τέλους στο θέμα των εξωγήινων και θα αποκαλύψει την αλήθεια στους πολίτες έδωσε η Χίλαρι Κλίντον η οποία δίνει αγώνα για να λάβει το χρίσμα των Δημοκρατικών ενόψει των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ¨. http://www.protothema.gr 04/01/2016/

Αφού τόσο πολύ θέλει η κ. Χίλαρι να πει την αλήθεια, να ακούσουμε και εμείς την αλήθεια που μας είπε ένα Γεροντάκι 90 και ετών στο Περιβόλι της Παναγίας.

Καλή συγκυρία ήταν όταν σε ένα προσκύνημα στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ γνώρισα τον Γέροντα Ιερόθεο . Αυτό που με τράβηξε σε αυτόν ήταν η παιδική του φυσιογνωμία που ήταν αποτυπωμένη στο καμπουριαστό κορμάκι του που το στήριζε πάντα πάνω σε ένα μπαστουνάκι.

Έτσι κάθε φορά που πήγαινα στο Άγιο Όρος πάντα έπρεπε να πάρω την ευχή του μέχρι που κοιμήθηκε πρόσφατα.

Στην τελευταία συνάντηση μας ο ολιγομίλητος αλλά πάντα χαμογελαστός Γέροντας μου εκμυστηρεύθηκε προσωπικά του βιώματα.

* Ξέρεις πως βρέθηκα καλόγερος στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ;

* Η καταγωγή μου είναι από ένα χωριό των Σερρών κοντά στον ποταμό Στρυμόνα. Στα χρόνια του εμφυλίου τα αδέλφια μου ήθελαν να με πάρουν στο βουνό και εγώ αντιδρούσα.

* Μια μέρα κατέβηκαν των ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ για να με πάρουν με το ζόρι. Εγώ τους ξέφυγα και έπεσα στα ορμητικά νερά του Στρυμόνα για να σωθώ.

* Όμως κολύμπι δεν ήξερα και όπως με παρέσυραν τα νερά επικαλέσθηκα τον ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ.

* Αίφνης βλέπω να με κρατούν δυο χέρια από τους ώμους και να με τοποθετούν πάνω σε ένα κορμό δένδρου που και αυτόν το παρέσερνε το νερό.

* Ήμουν που ήμουν παγωμένος, τώρα πάγωσα περισσότερο από το γεγονός αυτό με αποτέλεσμα να ακινητοποιηθώ πάνω στον κορμό.

* Οπότε ακούω μια φωνή από πίσω μου…

* Βρε ευλογημένε σε έβαλα που σε έβαλα πάνω στο κορμό, κούνα και συ τα χέρια σου.

* Έτσι βγήκα στο Δέλτα του Στρυμόνα και με την βοήθεια ψαράδων της περιοχής βρέθηκα στο Περιβόλι της Παναγίας και έκτοτε ο Άγιος Νικόλαος έγινε προστάτης μου.

* Και έγινε προστάτης όταν είχα πειρασμικές επιθέσεις που πολλές φορές είχαν και υποστατική παρουσία απέναντι μου.

* Από εμπειρία έμαθα να περιφρονώ και να αδιαφορώ όταν παρουσιαζόταν τα ταγκαλάκια για να με πειράξουν. Όπλο μου ήταν το εργόχειρο της ΕΥΧΗΣ.

* Μία μέρα ΠΑΡΑΜΟΝΉ των ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ επισκέφτηκαν το κελί μου με άγριες διαθέσεις, λέγοντας μου…

* βρε κακόγερε, πως μας γλύτωσες τότε τα Θεοφάνεια που σε κυνηγούσαν τα αδέλφια σου για να σε σκοτώσουν;

* Εσύ μας περιφρονείς αλλά οι άνθρωποι έξω στο κόσμο όταν μας βλέπουν μας ονοματίζουν… και οι μεν παλιοί μας έλεγαν καλικάντζαρους , οι δε νέες γενιές μας λένε εξωγήινους και πολύ χαιρόμαστε για την νέα ονομασία μας.

Μετά από αυτά αναρωτιέμαι αν και η κ . Χίλαρι χαίρετε με αυτά που λέει;

ΚΑΛΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ-ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ

ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ

http://akouei.blogspot.gr