ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΧΟΥΝΕ ΧΙΟΥΜΟΡ

Απὸ τὸν πρόλογο τον νέου βιβλίου του π. Διονυσίου Ταμπάκη… 

Ἐπισκεπτόμενος πρόσφατα τὸν ἁγιασμένο Γέροντα Νεκτάριο στὴν Καμάριζα τοῦ Λαυρίου καὶ ἔχοντας συναντήσει καὶ ἄλλες Ἁγιασμένες μορφὲς στὴν ζωή μου (Ἅγιο Παϊσιο, π. Ἐφραὶμ Κατουνακιώτη, π. Χαράλαμπο Διονυσιάτη, π. Ἀμβρόσιο Λάζαρη, π. Εὐμένιο Λαμπάκη, π. Κύριλλο Γεραντώνη καὶ ἄλλους) ἔκανα τὴν ἑξῆς διαπίστωση: «Τελικὰ ὅλοι οἱ Ἅγιοι εἶναι γελαστοὶ καὶ ἔχουν πάνω ἀπ’ὅλα πολὺ χιοῦμορ». Καὶ μάλιστα τέτοιου εἶδους χιοῦμορ ποὺ βγάζει ἀγάπη καὶ ὠφέλεια συνάμα.

Πῶς εἶναι λοιπὸν δυνατὸν ἕνας κατάκοιτος ἄνθρωπος 85 χρονῶν μὲ χίλιες δυὸ ἀρρώστιες πάνω του, εὐρισκόμενος στὰ πρόθυρα τοῦ θανάτου, νὰ κάνει τέτοιο ἔξυπνο καὶ ὠφέλιμο χιοῦμορ καὶ τὸ πρόσωπό του νὰ γίνεται γελαστὸ καὶ λαμπερὸ σὰν τῶν μικρῶν ξέγνιαστων παιδιῶν;

Τὸν ρωτῶ:

- Γέροντα Νεκτάριε, θὰ πᾶμε στὸν Παράδεισο;

Καὶ ἐκεῖνος μοῦ ἀπαντᾶ ἀρνητικὰ καὶ ἀπελπιστικά.

-Οὔ, οὔ…οὔτε ἀπ’ ἔξω δὲν θὰ περάσουμε!

-Μὰ τί λέτε Πάτερ; Φώναξα ἀπογοητευμένος. Δὲν θὰ μποῦμε τελικά;

-Ἔεεμ, ἅμα κάνουμε ἀπεργία θὰ μᾶς βάλει ὁ Θεὸς μέσα!

Ἄλλη φορᾶ κάποιος ἐπισκέπτης τοῦ Ἁγίου Ὅρους, ἀδιάφορος γιὰ τὰ πνευματικά, ρώτησε τὸν Ἅγιο Παΐσιο:

- Πάτερ, τί κάνεις ἐδῶ, σὲ τοῦτο τὸ ἐρημικὸ κελί;

Κι ὁ Γέροντας τοῦ ἀπάντησε:

- Προσέχω τὰ μυρμήγκια νὰ μὴν τσακώνονται. 

Σὲ ὅλες σχεδὸν τὶς περιπτώσεις, τὸ γέλιο ἔχει κοινωνικό, ἄρα καὶ Ἐκκλησιολογικὸ χαρακτήρα, ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία ἐν τῇ κοινωνίᾳ τῶν προσώπων πραγματώνεται. Γελοῦμε ὅταν εἴμαστε σὲ συντροφιές, ὄχι ὅταν εἴμαστε ἀπομονωμένοι... 

…Γι΄αυτό καί οἱ μεγαλύτεροι χιουμορίστες καὶ εὔθυμοι ἄνθρωποι, ποὺ ὡς χαρούμενα χελιδόνια διακονοῦν Τὸν Θεό, εἶναι οἱ Ἅγιοι. Εἶναι ἐκείνοι που κηρύττουν λευτεριὰ καὶ ἅγια τρέλα μὰ καὶ ἐλέγχουν συνάμα τοὺς σκλάβους ἀνθρώπους γιὰ τὴν ὑποκρισία καὶ τὴν ψευδοσοβαρότητά τους.

Οἱ εὔθυμοι Ἅγιοι εἶναι πλέον ἀπαραίτητοι καὶ ἀναγκαῖοι γιὰ τὸν κόσμο μας. Εἶναι ἕνας τρόπος νὰ γελοιοποιεῖς τὸν ντουνιὰ ποὺ νομίζει ὅτι μπορεῖ νὰ ἐμπαίζει Τὸν Θεὸ καὶ τὴν ἀλήθειά Του.

Διότι τὸ μόνο πράγμα ποὺ λαχταράει ὁ Χριστὸς εἶναι νὰ βλέπει τὰ πλάσματά του εὐτυχισμένα καὶ ἐλεύθερα σὰν τὰ ἀετόπουλα ποὺ πετοῦν ἀτέρμονα σὲ νέουςοὐρανούς, πέρα ἀπὸ τὶς ὑποκριτικὲς νοθευμένες ἀρετές, ποὺ κανοναρχεῖ ἡ «καλή» κοινωνία.

Ἱερεὺς π. Διονύσιος Ταμπάκης,

Ναύπλιον 2016.

http://paterikiparadosi.blogspot.gr

Ἡ θεωρία τῆς ζεστῆς σοκολάτας!

Μερικοί ἀπόφοιτοι μιᾶς σχολῆς μέ καλές πλέον δουλειές συζητοῦσαν γιά τίς ζωές τους σέ μία γιορτή σχολικῆς ἐπανένωσης. Ἀποφάσισαν νά ἐπισκεφθοῦν τόν παλιό τους καθηγητή συνταξιοῦχο πλέον πού πάντοτε ἦταν πηγή ἔμπνευσης γι' αὐτούς.

Κατά τήν ἐπίσκεψη ἡ συζήτηση περιστράφηκε γύρω ἀπό τα΄παράπονά τους γιά τή δουλειά, τή ζωή καί τίς σχέσεις μέ τούς ἄλλους. Ὁ καθηγητής τούς ἔφερε ζεστή σοκολάτα σέ μια μεγάλη καράφα φέρνοντας ταυτόχρονα καί πολλές κούπες διαφόρων εἰδῶν καί ὑλικῶν, ἀκριβές καί φτηνές, ὄμορφες καί ἄσχημες.

Ἔπειτα τούς κάλεσε νά σερβιριστοῦν μόνοι τους. 

Ὅταν ὅλοι πῆραν ἀπό μιά κοῦπα ὁ καθηγητής τούς εἶπε:

-Πρόσεξα ὅτι ὄλοι προτιμήσατε ἀπό τίς ὄμορφες καί ἀκριβές κοῦπες. Ἀφήνοντας πίσω γιά τούς ἄλλους τίς ἄσχημες καί φτηνές κοῦπες. 

Εἶναι φυσικό γιά ἐσᾶς νά θέλετε τό καλύτερο γιά τόν ἑαυτό σας. Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι καί ἡ αἰτία τῶν προβλημάτων σας. Ἡ κοῦπα δέν προσθέτει τίποτα στήν ποιότητα τῆς σοκολάτας. Συνήθως, εἶναι ἁπλά πιό ἀκριβή, ἐνῶ σέ κάποιες περιπτώσεις κρύβει αὐτό πού πίνετε!

Αὐτό πού πραγματικά θέλατε, ἦταν ἡ ζεστή σοκολάτα.

Ὄχι ἡ κοῦπα!

Ὅμως συνειδητά, διαλέξατε τήν πιό καλή κοῦπα.

Καί πολύ σύντομα ἀρχίσατε νά κοιτᾶτε καί νά τήν συγκρίνετε μέ τίς κοῦπες τῶν ἄλλων...

Τώρα σκεφθεῖτε αὐτό:

Ἡ δουλειά, τό χρῆμα καί οἱ θέσεις ἐργασίας εἶναι ἡ κοῦπα. Εἶναι ἁπλῶς τά ἐργαλεῖα γιά νά κρατήσετε τή ζωή. Ἡ κοῦπα πού ἔχετε, δέν χαρακτηρίζει οὔτε ἀλλάζει τήν ποιότητα τῆς ζωῆς σας. Μερικές φορές μέ τό νά ἐπικεντρώνεστε στήν κοῦπα δέν ἀπολαμβάνετε τή ζεστή σοκολάτα, τή ζωή, πού σᾶς ἔδωσε ὁ Θεός! 

Πάντα νά θυμᾶσθε ὅτι:

Ὁ Θεός δίνει τή ζεστή σοκολάτα, δέν διαλέγει τήν κοῦπα!

Οἱ πιό εὐτυχισμένοι ἄνθρωποι δέν εἶναι αὐτοί πού ἔχουν τά καλύτερα πράγματα, ἀλλά ἐκεῖνοι πού φτιάχνουν τό καλύτερο μέ αὐτά πού διαθέτουν.

Ζῆστε ἁπλά, ἀγαπᾶτε γενναιόδωρα, ἐνδιαφερθεῖτε γιά τούς ἄλλους εἰλικρινά, μιλᾶτε εὐγενικά!

Ἀφῆστε τά ὑπόλοιπα στόν Θεό. 

Καί θυμηθεῖτε:

Οἱ πλουσιότεροι ἄνθρωποι δέν εἶναι ἐκεῖνοι πού ἔχουν τά περισσότερα, ἀλλά ἐκεῖνοι πού χρειάζονται τά λιγότερα!

Ἁλίευση ἀπό ἀνώνυμο φυλλλάδιο ἐκ τοῦ:

 http://kaiomenivatos.blogspot.gr/

Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ για την ευλάβεια μέσα στον κόσμο

… Ο Γέροντας έδειχνε πάντοτε μεγάλη αυστηρότητα , όσον αφορά την κλοπή. Όταν έδινε οδηγίες στις αδελφές του, του Ντιβέιεβο, ήταν γενικά πολύ διαλλακτικός και επιεικής στους κανονισμούς του, όσον αφορά την προσευχή, το φαγητό κ.λ.π. Αλλά από την άλλη πλευρά απαιτούσε υπακοή και εργασία και επιπλέον έδινε την εντολή ότι εκείνες οι οποίες είχαν υποκύψει στο αμάρτημα της κλοπής δεν θάπρεπε να μένουν πια στην μονή, αλλά να απομακρύνονται αμέσως.

«Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από έναν ληστή», έλεγε στην Ξένια Βασίλιεβνα. «Αυτός είναι αιτία πλήθους αμαρτιών» 

Μάλιστα είναι καλύτερα να κρατήσει κανείς κάποιον άσωτο, Μητέρα, γιατί αυτός καταστρέφει την δική του ψυχή και δίνει λόγο για αυτό ο ίδιος. Αλλά ο ληστής καταστρέφει τα πάντα , και τον εαυτό του και τον γείτονά του, Μητέρα».

Ο Γέροντας επέπληττε όχι μόνον τους απλούς ανθρώπους αλλά και τους ευγενείς, εάν έβλεπε ότι δεν μπορούν να σωθούν με την καλωσύνη.

Κάποτε ένας γαιοκτήμονας επιστρέφοντας από το ταξίδι του στην Κριμαία σταμάτησε στο Σαρώφ. Την ώρα της Λειτουργίας προσευχόταν γονατισμένος και με δάκρυα μπροστά σε μία εικόνα της Θεομήτορος. Ο Γέροντας ήταν στο ερημητήριο εκείνη την ημέρα. Έδωσαν στον ταξιδιώτη έναν δόκιμο από την μονή, για να τον οδηγήσει στον Γέροντα, αλλά ο Γέροντας αρνήθηκε να τον δεχθεί και είπε στον δόκιμο:

«Σε ικετεύω, στο όνομα του Κυρίου, να αποφεύγεις τέτοιους ανθρώπους στο μέλλον. Ο άνθρωπος αυτός είναι υποκριτής. Είναι μία παρά πολύ αξιοθρήνητη, χαμένη ψυχή».

Δεν μπορούσε να γίνει τίποτε. Ο οδηγός είπε στον άνθρωπο ότι ο Γέροντας είχε αρνηθεί να τον δει και καθώς επέστρεφαν στο μοναστήρι εξήγησε ευγενικά τον λόγο στον γαιοκτήμονα. Τότε ο άνθρωπος άρχισε να κλαίει με λυγμούς με πλήρη ειλικρίνεια και εξομολογήθηκε στον δόκιμο τις εσφαλμένες σκέψεις και προθέσεις του.

Ο Αρχιμανδρίτης Νίκων (Κονομπέιεφσκυ) , τον οποίο ο π. Σεραφείμ είχε ρωτήσει κατά την διάρκεια της συνομιλίας τους για τον μοναχισμό «μήπως τυχόν απεχθάνεται τον γάμο», κατέγραψε αργότερα μία περίπτωση κατά την οποία ο π. Σεραφείμ επέπληξε έναν υψηλόβαθμο αξιωματούχο.

Μόλις έφθασε με την οικογένειά του από το Νίζνι-Νόβγκοροντ, πήγε μερικές φορές στο κελλί του Αγίου να πάρει την ευλογία του. Όλα τα μέλη της οικογένειάς του είχαν ήδη αξιωθεί να πάρουν ευλογία∙ μόνον αυτόν δεν είχε δεχθεί ο Γέροντας. Όταν ο άνθρωπος αυτός χτύπησε την πόρτα , ο π. Σεραφείμ απάντησε από μέσα:

«Δεν είμαι στο σπίτι, δεν έχω χρόνο».

Αυτό επαναλήφθηκε πέντε φορές. Τότε εκείνος ζήτησε από τον Κονομπέιεφσκι , ο οποίος τότε ήταν νεαρός φοιτητής του Σεμιναρίου, να τον πάει στον Γέροντα. Είπαν την Ευχή και αμέσως ο π. Σεραφείμ άνοιξε την πόρτα και καλωσόρισε τον αξιωματούχο, σαν να μην είχε συμβεί τίποτε. Έπειτα του είπε:

«Σου είπα από την πόρτα ό,τι λένε οι υπηρέτες σου σε εκείνους που έρχονται σε σένα για τις διάφορες ανάγκες τους: “Ο κύριος δεν είναι στο σπίτι!” “Δεν έχει καθόλου χρόνο”! Εξοργίζοντας τον πλησίον σου με την άρνησή σου , εξοργίζεις τον Ίδιο τον Θεό»!

Ο κοσμικός στρατηγός δέχθηκε ταπεινά την επίπληξη , έβαλε μετάνοια πέφτοντας στα πόδια του Γέροντα, ενώπιον του φοιτητή του Σεμιναρίου, και υποσχέθηκε ποτέ ξανά στο μέλλον να μην επιτρέψει αυτήν την τακτική του ψεύδους η οποία είναι τόσο συνηθισμένη στους πλούσιους , αλλά είναι τόσο μεγάλος πειρασμός για τους φτωχούς επισκέπτες.

Ακόμη ο π. Σεραφείμ αρνιόταν μερικές φορές τα χρήματα που του έφερναν για την ανέγερση της μονής του ναού, ως «ακάθαρτα και όχι ευάρεστα στην Ουράνια Βασίλισσα». 

Κάποτε , η Αδελφή Ξένια Βασίλιεβνα ήρθε σε αυτόν και δίχως να πει το όνομα του δωρητή, χαρούμενα του ανακοίνωσε ότι είχαν λάβει την υπόσχεση πως θα κτιζόταν ένας ναός στο Ντιβέιεβο. Αλλά ο Γέροντας απάντησε:

«Μην χαίρεσαι υπερβολικά και μην ελπίζεις πολύ στους ευεργέτες . Και ποιός σου το υποσχέθηκε αυτό, χαρά μου;»

«Ο Προκουντίν», απάντησε η Ξένια.

«Εκείνος ο άνθρωπος»! αναφώνησε ο π. Σεραφείμ. «Δεν μπορείς να πάρεις εκείνα τα χρήματα για κανένα λόγο, Μητέρα, και πρέπει να αρνηθείς. Έχει ήδη μιλήσει σε εμένα και στον Μίσενκα σχετικά με αυτό, αλλά δεν του έδωσα την συγκατάθεσή μου, Μητέρα. Να θυμάσαι μια για πάντα, δεν είναι ευάρεστα στον Κύριο και στην Πάναγνη Μητέρα Του όλα τα είδη των χρημάτων. Και δεν θα μπουν στην Γυναικεία Μονή μου οποιασδήποτε προέλευσης χρήματα. 

Και τί σημασία έχει, αν κάποιοι άνθρωποι θα ήταν πάρα 

πολύ ευχαριστημένοι να δώσουν, αρκεί και μόνον να τους 

το ζητούσαμε! Αλλά η Ουράνια Βασίλισσα δεν θα δεχθεί οποιασδήποτε προέλευσης χρήματα. Κοίταξε τί χρήματα είναι! Υπάρχουν τα χρήματα της αδικίας, των δακρύων και του αίματος. Δεν έχουμε ανάγκη από τέτοια χρήματα. Δεν πρέπει να τα δεχθούμε, Μητέρα»!...

Πηγή: Από το βιβλίο: «Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ

Πνευματική Βιογραφία»

Αρχιμανδρίτου π. Λάζαρου Μουρ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ!

Μισές αλήθειες, ολόκληρα ψέματα! Αυτό ακριβώς είναι που ζούμε όλοι μας, όταν ζούμε ακατάπαυστα αφομοιωτικά τις πιεστικές προβολές των λογισμών μας. Γι’ αυτό και πορευόμαστε με μια ανεξήγητη κόπωση πλάι στο διάβα μας. Η καρδιά μας έχει ανάγκη από τα έγκατα της φύσης της να ζήσει ασκίαστα, απλά και πραγματικά τη ζωή που της προσφέρεται. Αλλιώς αρρωσταίνει. Οι λογισμοί κατά βάση δεν συνιστούν πραγματικότητα, αλλά είτε τη μανιώδη διαστρέβλωση ή τη θλιβερή ακύρωση της ζωής. Η καρδιακή προσευχή φυγαδεύει πάντα την καταχνιά των λογισμών μας και εισάγει μέσα μας, σταδιακά αλλά δυναμικά, τον Χριστό και τη χάρη Του σαν ευεργετικό φως του ήλιου, που είναι φως αλήθειας, αγάπης, ελπίδας και χαράς· εκείνης της δύναμης που έχουμε όλοι αναντίρρητα ανάγκη. Προσευχηθείτε και προσεύχεσθε!

π. Δαμιανός

http://toeilhtarion.blogspot.gr

Ο αγαπών με

(Κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιον Κεφ.14, στ.15, 21, 23, 24) 

"Ἐὰν ἀγαπᾶτέ με, τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσατε" 

δηλαδή: "Εάν με αγαπάτε, τηρήστε τις εντολές μου, (διότι αυτό είναι απόδειξη και καρπός της αγάπης σας προς εμένα)"

"...ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δὲ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται ὑπὸ τοῦ πατρός μου, καὶ ἐγὼ ἀγαπήσω αὐτὸν καὶ ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτόν" 

δηλαδή: "...εκείνος που γνωρίζει και κατέχει τις εντολές μου και τις τηρεί,εκείνος πράγματι με αγαπά. Όποιος δε, με αγαπά θα αγαπηθεί από τον Πατέρα μου, και εγώ θα αγαπήσω αυτόν και με ένα τρόπο πνευματικό και πειστικό θα φανερώσω τον εαυτό μου σε εκείνον"

"...ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ᾿ αὐτῷ ποιήσομεν" 

δηλαδή "...εάν κανείς με αγαπά, θα τηρήσει στη ζωή του τις εντολές μου, και ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει και θα έλθουμε σε αυτόν και θα μεταβάλλουμε τη καρδιά του σε μόνιμη κατοικία μας, ώστε αυτός να είναι ο έμψυχος ναός του ζώντος Θεού" 

"...ὁ μὴ ἀγαπῶν με τοὺς λόγους μου οὐ τηρεῖ· καὶ ὁ λόγος ὃν ἀκούετε οὐκ ἔστιν ἐμός, ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός με πατρός" 

δηλαδή "...εξ αντιθέτου, εκείνος που δεν με αγαπά, δεν τηρεί τους λόγους μου, μολονότι ο λόγος μου, τον οποίον ακούτε, δεν είναι δικός μου, αλλά του Πατέρα που με έστειλε"

http://dromosorthodoxias.blogspot.gr

Ω άνθρωπε, ...

...μάθε την κατά Χριστόν ταπείνωση, και ο Κύριος θα σου χαρίσει να γευθείς τη γλυκύτητα της προσευχής. Κι αν θέλεις να προσεύχεσαι καθαρά, γίνε ταπεινός, γίνε εγκρατής, εξομολογήσου ειλικρινά και θα σε αγαπήσει η προσευχή. Γίνε υπάκουος, υποτάξου ευσυνείδητα στις αρχές, μείνε ευχαριστημένος με όλα, και τότε ο νους σου θα καθαριστεί από μάταιους λογισμούς. Να θυμάσαι πως σε βλέπει ο Κύριος, γι' αυτό πρόσεχε, μήπως λυπήσεις με κάτι τον αδελφό, μην τον κατακρίνεις και μη τον στενοχωρήσεις ούτε μ' ένα βλέμμα, και το Πνεύμα το Άγιο θα σε αγαπήσει και θα σε βοηθήσει σε όλα…

Άγιος Σιλουανός Αθωνίτης 

http://orahmas.blogspot.gr

...Όταν φθάσαμε στην Εικόνα της Παναγίας της Τριχερούσας μου είπε ο Κύριος

...Όταν φθάσαμε στην Εικόνα της Παναγίας της Τριχερούσας μου είπε ο Κύριος:

«Να Την τιμάς κι εσύ και όλοι οι πιστοί,που έχουν εξαγοραστεί με το Αίμα μου,γιατί χάρισε στον κόσμο την σωτηρία.

Να, αυτή τη στιγμή στην Εκκλησία η αγρυπνία έφθασε στην ενάτη Ωδή και όλοι μεγαλύνουν την Θεοτόκον και Μητέρα του Φωτός…»

Όσιος στάρετς Ιωνάς του Κιέβου

http://proskynitis.blogspot.gr

Σε αποδέχομαι Χριστέ.......

*Όπως και νά' ναι σε απεκδέχομαι Ιησού Χριστέ, 

καλά το θέρος ή την άνοιξη αλλά και μέσα στο χειμώνα…. 

Τ. Παπατσώνης

**ένας σπουδαίος στίχος του μεγάλου ποιητή μας, που με μοναδικό τρόπο φανερώνει αυτό που χιλιάδες σελίδες, θεολογίας προσπάθησαν να πουν. Ότι ο μεγάλος πειρασμός του ανθρώπου, είναι να παραμείνει πιστός, όχι μονάχα όταν όλα πηγαίνουν καλά στην ζωή του, αλλά κυρίως όταν έρχεται η βαρυχειμωνιά των δοκιμασιών και τα πράγματα δεν έρχονται έτσι όπως τα περιμέναμε. Τότε δοκιμάζεται η πίστη μας, στο Θεό στους ανθρώπους στο εαυτό μας. Στα δύσκολα..."αλλά και μέσα στο χειμώνα..". Τότε η μένουμε πιστοί στην αγάπη Του ή τον προδίδουμε στην συκή του φόβου και του θέλω μας.

π. λίβυος

http://plibyos.blogspot.gr

Δε βαριέσαι… Εδώ είναι ο παράδεισος και η κόλαση

«Άμα πεθάνει κανείς… άμα κλείσει, τα μάτια του… πάει… όλα τελείωσαν. Ποιός γύρισε από τον άλλο κόσμο να μας πει, αν είναι τίποτε;… Δε βαριέσαι… Εδώ είναι ο παράδεισος και η κόλαση.

Λόγια γνωστά. Χιλιοειπωμένα. «Τροπάριο»! Τα λένε συνεχώς πολλοί. [...] Αλλά δεν είναι.

[...] Θέλετε να το διαπιστώσετε; Ρωτήστε τους! Όχι πολλά πράγματα. Μόνο τούτο:

- Πώς το καταλάβατε; Πώς φθάσατε σ’ αυτή τη διαπίστωση; Τί έρευνα κάνατε;

Δεν έχουν τί να απαντήσουν. Όμως έρχονται τα γεγονότα, που φανερώνουν, πόσο εκτός πραγματικότητας είναι κάτι τέτοιες «διαπιστώσεις»! [...] Γεγονότα είναι οι συνεχείς και αδιάκοπες εμφανίσεις και παρεμβάσεις των αγίων στην ζωή μας. Και όλη η παρουσία των αγίων στη ζωή μας, μας λέει, όχι απλά «κάτι», αλλά «κάτι» για την μετά θάνατο ζωή. Το θαυμαστό είναι ότι για εκείνη την πραγματικότητα μας αποκαλύπτουν αισθητά την αλήθεια όχι μόνο άγιοι, αλλά και αμαρτωλοί. Στο βιβλίο «Στάρετς Βαρσανούφιος», ο όσιος αυτός Ρώσσος αναφέρει, ότι μια χήρα του διηγήθηκε τα εξής:

«Μερικά χρόνια πριν, όταν έχασα τον άνδρα μου, ήμουν φοβερά λυπημένη. Η ζωή είχε χάσει για μένα κάθε ενδιαφέρον· και η σκέψη για αυτοκτονία ερχόταν στο νου μου όλο και πιο συχνά. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την παραμονή του Πάσχα εκείνης της τραγικής για μένα χρονιάς. Με την φροντίδα της μητέρας όλα ήταν έτοιμα για τον μεγάλο εορτασμό· και το σπίτι μας είχε πάρει την πανηγυρική του όψη. Μόνο που στην ψυχή μου δεν είχα Πάσχα! Αντίθετα μάλιστα, κυριαρχούσε εκεί το ζοφερό σκοτάδι της απογοήτευσης. Η μητέρα μου όμως, που ήξερε τη βαρειά μου ψυχική κατάσταση, δεν με άφηνε ούτε βήμα να κάνω από κοντά της, χωρίς να με παρακολουθεί. Και τότε εγώ, σαν χρόνο κατάλληλο να φέρω σε πέρας το λογισμό μου, να θέσω τέρμα με την αυτοκτονία στη ζωή μου, διάλεξα τη νύχτα του Πάσχα. Έτσι δεν θα ήταν στο σπίτι, σκεφτόμουν, κανένας -εκτός από την κορούλα μου- να με εμποδίσει! Είπα λοιπόν στην μητέρα μου, πως εγώ θα αργούσα λίγο, γιατί με πονούσε τάχα το κεφάλι. «Καλά τότε, ξάπλωσε λίγο -με συμβούλευσε η μητέρα- και, αφού σου περάσει το κεφάλι, θα πάμε μαζί στην εκκλησία».

Για να αποφύγω την κουβέντα της ξάπλωσα. Και χωρίς να το καταλάβω αποκοιμήθηκα. Και ξαφνικά βλέπω ένα παράξενο όνειρο. Ευρίσκομαι σε κάποιο σκοτεινό και τρομακτικό υπόγειο. Μακριά, βλέπω τεράστιες φλόγες. Και από το κάτω μέρος του υπογείου αυτού χώρου, κατακαμένη, φρικιαστική, μ’ ένα σχοινί στο λαιμό, τρέχει προς το μέρος μου μια παλιά μου συμμαθήτρια. «Όλγα, Όλγα, τί κάνεις;» Φωνάζω. «Δυστυχή, και συ θέλεις νά ’ρθης εδώ;» μου σκούζει εκείνη. Και αμέσως αντηχεί ο γλυκύς ήχος της μεγάλης μας καμπάνας».

Ήταν η καμπάνα της εκκλησίας, που χτυπούσε για την ακολουθία της Αναστάσεως. Η Όλγα με το σχοινί στο λαιμό, που είχε φανεί μέσα σ’ εκείνη τη φρικτή κατάσταση, είχε αυτοκτονήσει πριν ένα χρόνο.

Το γεγονός αυτό συνέτισε την απελπισμένη γυναίκα. Την έβγαλε από το τέλμα της απόγνωσης, που είναι η χειρότερη παγίδα του διαβόλου. Και εμάς μας διδάσκει ότι:

Ναι. Έχουν έλθει και έρχονται και θα έρχονται από τον «άλλο κόσμο» πολλοί· και άγιοι και αμαρτωλοί· και μας το λένε καθαρά ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος· και ότι μετά τον θάνατο ακολουθεί η αιώνια ζωή, ή η αιώνια κόλαση.

Δεν υπάρχει για τον άνθρωπο, μεγαλύτερο λάθος, από το να μη προσδοκά «Ανάσταση νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος». 

Πηγή: Αρχιμ. Σάββα Δημητρέα, «Κατεύθυνον τα διαβήματά μου». Εκδ.: Ι.Μ. Προφ. Ηλιού, Πρέβεζα

http://synaxipalaiochoriou.blogspot.gr

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

Τα λόγια εκείνου του Γέροντα αντηχούν ακόμη στ΄ αυτιά μου. Καθώς παρακολουθούσα τον λόγο του, έναν λόγο Θεού, με όλη μου την προσοχή κράτησα μέσα στην καρδιά μου αυτή την τόσο πολύτιμη φράση του: «Θα δώσουμε μαρτυρία με την ομολογία της πίστεώς μας».

Πόσο, όμως, εμείς ως χριστιανοί ορθόδοξοι το κάνουμε αυτό με τα λόγια και τις πράξεις μας; 

Πόσο είμαστε έτοιμοι να το κάνουμε στα δύσκολα χρόνια που έρχονται ;

Στην καθημερινότητά μας συναναστρεφόμαστε με διάφορους ανθρώπους και συνομιλούμε μαζί τους για διάφορα θέματα. Ακούμε να μιλάνε για τους πολιτικούς, τις ομάδες, τα ζώδια και τη μόδα, για σχέσεις και χωρισμούς και τόσα άλλα που αφορούν καθαρά κοσμικές συζητήσεις. Καλούμαστε να συμμετέχουμε κι εμείς καθώς είναι μέρος πλέον της ζωής μας. Πόσο όμως ομολογούμε δυνατά και ξεκάθαρα τις δικές μας απόψεις για όλα όσα μας δίδαξε ο Χριστός; Όταν μας ζητούν την γνώμη μας τι απάντηση δίνουμε; Ομολογούμε την πίστη μας και την στάση μας απέναντι σε όλα αυτά ή τοποθετούμαστε διπλωματικά, για να μην μας απορρίψουν ή για να μην χάσουμε τα δεδομένα μας; Μας ενδιαφέρει να είμαστε αρεστοί στα μάτια του Θεού ή του κόσμου;

Όταν ο Θεός δει την καλή μας διάθεση θα μας χτυπήσει την πόρτα και θα μας δώσει την ευκαιρία να ομολογήσουμε την πίστη μας και μέσα από τις πράξεις μας. Θα μας δώσει δύναμη να κάνουμε ένα χριστιανικό έργο. Πόσο, όμως, θα διαθέσουμε από τον προσωπικό μας χρόνο, για να το πραγματοποιήσουμε; Πόσο θα θυσιάσουμε τον ύπνο μας, την ξεκούρασή μας και το βόλεμά μας για να κάνουμε έργο Χριστού;

Ακούμε για τα δύσκολα χρόνια που έρχονται, αλλά το βλέπουμε και μόνοι μας πως ήδη διανύουμε δύσκολα χρόνια. Αν σήμερα δεν ομολογούμε την πίστη μας, στα χειρότερα τί θα κάνουμε; Όταν μας ζητηθεί να σφραγιστούμε με το χάραγμα του θηρίου, θα αρνηθούμε ή θα υποταχθούμε σε ότι μας ζητηθεί, για να μην χάσουμε την ασφάλεια που θα έχουμε την εντύπωση ότι θα μας εξασφαλίσει; Ας μην γελιόμαστε! Η αλήθεια είναι ΜΙΑ και την νιώθουμε όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί στην ψυχή μας. Η αλήθεια είναι να ζήσουμε κοντά στον Χριστό και να θυσιάσουμε ακόμα και την ζωή μας για Εκείνον. Η σάρκα ας καεί, ας πεινάσει, ας βασανιστεί, ας βρομίσει. Η ψυχή, όμως, θα μείνει καθαρή και θα νιώσει την απέραντη αγάπη του πολυεύσπλαχνου Θεού μας.

Ας προσευχηθούμε να μας δίνει δύναμη ο Θεός να ομολογούμε καθημερινά την πίστη μας με τα λόγια και τις πράξεις μας και να μας ελεήσει στα δύσκολα χρόνια που έρχονται.

της Ελένης Παπαδοπούλου για το ιστολόγιο 

"ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ"

Ἀγκαλιάζουν τοὺς αἱρετικοὺς καὶ διχάζουν τοὺς Ὀρθοδόξους

῞Eνα ἀπό τά «σημεῖα τῶν καιρῶν» τῆς ἀποστατημένης ἐποχῆς μας εἶναι καί αὐτό: 

Ἐκεῖνοι, στούς ὁποίους ἔχει ἀνατεθεῖ τό ἔργο τοῦ φύλακα, σκοποῦ καί τσομπάνη τῶν λογικῶν προβάτων τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ, ἀντί νά ἐντοπίζουν καί νά ἐξουδετερώνουν τούς νοητούς λύκους, τούς προβατόσχημους αἱρετικούς, τούς ἀγκαλιάζουν, ἐνῶ παράλληλα κατηγοροῦν γιά ὕπαρξη «φοβικῶν συνδρόμων» ὅσα πρόβατα ἀντιδροῦν στήν προδοσία.

Ἀναφερόμαστε στό Κολυμπάρι τῆς Κρήτης, ὅπου ἐν μέσῳ τυμπανοκρουσιῶν καί εὐρυτάτης προβολῆς ἀπό τά ἁμαρτωλά Μ.Μ.Ε. πραγματοποιήθηκε ἡ λεγομένη «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας». Μέσα σέ κλίμα χλιδῆς πετάχτηκαν ἑκατομμύρια εὐρώ, σέ καιρό οἰκονομικῆς κρίσης, γιά νά περάσει τό μήνυμα ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν ἔχει παρωπίδες, δέν διεκδικεῖ ἀποκλειστικότητα, ξανοίγεται σέ ὅλους, αἱρετικούς, ἀκόμη καί ἀρνητές τοῦ Χριστοῦ καί, ἄρα, εἶναι μία θρησκεία πού πληροῖ τίς προδιαγραφές τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας καί τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων· γι᾽ αὐτό ἐξ ἄλλου καί ὁ κύριος ἐμπνευστής καί....διοργανωτής τῆς Συνόδου (τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο) ἀπολαμβάνει τῆς ὑψηλῆς προστασίας καί φιλίας τῆς παγκόσμιας νεοταξίτικης ἐλίτ, ἐκφραζομένης κυρίως ἀπό τό «βαθύ κράτος» τῶν Η.Π.Α.

Τό πνεῦμα τοῦ κόσμου τούτου ἦταν ἔντονα παρόν στό Κολυμπάρι, κάτω ἀπό δρακόντια μέτρα ἀσφαλείας. Φοβούμεθα ὅμως ὅτι ἀπουσίαζε −ἄν καί ἡμέρες Πεντηκοστῆς− τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, διότι αὐτό δέν γνωρίζει τή γλῶσσα τῆς ἐκκλησιαστικῆς διπλωματίας, τοῦ συμβιβασμοῦ, τῶν συμψηφισμῶν, τοῦ ναί καί τοῦ ὄχι ταυτόχρονα. Ἡ ὅλη μεθόδευση τῆς Συνόδου ἦταν καινοφανής καί ἀπαράδεκτη, μέ τόν ἀποκλεισμό τῆς μεγάλης πλειοψηφίας τῶν ἐπισκόπων, καί −κυρίως− μέ τήν μή καταδίκη τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀλλά τή νομιμοποίησή της.

Ἡ σύγκληση τῆς Συνόδου ἦταν παράνομη, ἀφοῦ σύμφωνα μέ τόν Κανονισμό

Λειτουργίας, πού οἱ ἴδιοι οἱ ἐμπνευστές της ψήφισαν, δέν θά μποροῦσε νά πραγματοποιηθεῖ, ἐάν ἔστω καί μία Ἐκκλησία δέν συμφωνοῦσε.

Ἀπό τίς 14 Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἀπεῖχαν 4 Ἐκκλησίες, οἱ ὁποῖες ἀντιπροσωπεύουν ὅμως τή μεγάλη πλειοψηφία τῶν Ὀρθοδόξων (τά Πατριαρχεῖα Ἀντιοχείας, Ρωσσίας, Βουλγαρίας καί Γεωργίας). Ἤδη τό Πατριαρχεῖο τῆς Ρωσσίας ἐδήλωσε, διά στόματος Μητροπολίτου Ἱλαρίωνος, ὅτι ἡ Σύνοδος εἶναι ἄκυρη ὡς παρανόμως συγκαλουμένη καί, συνεπῶς, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσσίας δέν θά δεχθεῖ τίς ἀποφάσεις της.

Αὐτό πού κατάφερε ἡ ἐκκοσμικευμένη Σύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου, μετά ἀπό 100 σχεδόν χρόνια προετοιμασίας (!) ἦταν ἀγκαλιάζοντας τούς αἱρετικούς νά διχάσει τούς Ὀρθοδόξους! Θλιβόμεθα βαθύτατα γιά τήν ἐξέλιξη αὐτή.

Εὐχόμεθα τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, τό ὁποῖον «ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας», νά ἀναδείξει νέους Μάρκους Εὐγενικούς, οἱ ὁποῖοι, ὡς νέοι Μωυσεῖς, θά βγάλουν τήν Ἁγία Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀπό τή νοητή Αἴγυπτο καί ἀπό τή Βαβυλώνειο αἰχμαλωσία της στό πνεῦμα τοῦ κόσμου τούτου καί στήν παναίρεση τοῦ ἀντιευαγγελικοῦ οἰκουμενισμοῦ.

Η ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ (ΜΑΪΟΣ-ΙΟΥΝΙΟΣ 2016)

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr

Σταχυολογήματα ἀντιαιρετικῶν ἐρωταποκρίσεων.

-Tί κάνουμε μέ αὐτόν πού φρονεῖ ἀσεβῶς, μέ τόν αἱρετικό;

"Ἀποφύγετε αὐτόν καί ἔτσι θά διατηρήσετε τήν πίστη σας καθαρή".

(Μέγας Ἀθανάσιος, P.G. 26, 1188 DC).

"Ἡ κοινωνία μέ αὐτόν μολύνει τήν πίστη μέ τίς εὐθύνες πού αὐτό συνεπάγεται. Λοιπόν ἡ ἐξωτερική ἀκοινωνησία προστατεύει ἀπό τήν ἐσωτερική ἀλλοτριότητα". 

(Ἅγιος Νεκτάριος, Περί τῶν σχέσεων μέ αἱρετικούς, Ἐκδόσεις Παναγόπουλου).

"Αἱρετικῶν ἀνθρώπων ἀποστρέφεσθαι".

(Μέγας Βασίλειος, P.G. 31, 649).

"Ἀπό αὐτούς πρέπει νά πεγαγόμαστε μακρυά ὅπως πεταγόμαστε ὅταν συναντᾶμε ἕνα φίδι, και νά διακόπτουμε κάθε κοινωνία καί νά φεύγουμε μέ ὅλη μας τή δύναμη, ἀκόμα κι ἄν μᾶς φαίνονται σεβάσμιοι καί πρᾶοι".

(Μέγας Φώτιος, ΕΠΕ 12, 400, 31).

"Ὄχι μόνο ἄν κάποιοι λένε συνολικά ἀντίθετα πράγματα πού ἀνατρέπουν τά πάντα, ἀλλά καί τό παραμικρό ἀντίθετο νά διδάξουν νά εἶναι ἀναθεματισμένοι". 

(Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος, Ἑρμηνεία εἰς τήν Πρός Γαλάτας).

 http://kaiomenivatos.blogspot.gr/

Νά συναναστρεφόμαστε μέ τούς αἱρετικούς; Τί λέει ὁ Μέγας Ἀντώνιος

"Προσέξτε μόνο νά μή μολύνετε τούς ἑαυτούς σας μέ τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία τῶν Ἀρειανῶν, διότι ἡ διδασκαλί τους δέν εἶναι τῶν Ἀποστόλων, ἀλλά τῶν δαιμόνων καί τοῦ πατρός τους διαβόλου. Ὡς τέτοια δέ εἶναι ἀκαρποφόρητη καί παράλογη καί προϊόν διανοίας, ὅπως ἀκριβῶς εἶναι ἡ ἀλογία τῶν ἠμιόνων".

("Οἱ ἀγῶνες τῶν μοναχῶν ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας β΄, σελ. 36)

"Καί κατά τήν πίστιν δέ, ἦταν λίαν θαυμαστός καί εὐσεβής. Διότι, οὔτε πρός τούς σχισματικούς Μελετιανούς ἐκοινώνησεν ποτέ, οὔτε πρός τού Μανιχαίους ἤ ἄλλους αἱρετικούς ὡμίλησε φιλικά…

Θεωρῶν καί διδάσκων τήν φιλίαν καί ὁμιλίαν μέ αὐτούς ὡς βλάβη καί ἀπώλεια ψυχῆς. 

Ἔτσι ἀκριβῶς ἐσιχαίνετο καί τήν αἵρεσιν τῶν Ἀρειανῶν καί προέτρεπε πάντας νά μήν προσεγγίζουν αὐτούς, οὔτε νά μετέχουν τῆς κακοδοξίας των".

(Ἀπό τήν βιογραφία τοῦ Μ. Ἀντωνίου πού γράφθηκε ἀπό τό Μ. Ἀθάνασιο) 

http://kaiomenivatos.blogspot.gr/

ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΝΤΙΜΙΤΡΙ ΤΑΡΑΜΠΙΤΣ

Τα ακόλουθα είναι λίγα αποσπάσματα από τις προφητείες του Δίκαιου Ντιμίτρι Τάραμπιτς (καταγράφηκαν γύρω στο 1850). Ήταν ένας αγράμματος Σέρβος χωρικός που έζησε με έναν υπερβολικά ευσεβή ερημιτικό τρόπο στα μέσα του 19ου αιώνα, οι περισσότερες προφητείες του καταγράφηκαν από τον νονό του, τον ιερέα Πατέρα Ζαχαρία. Εδώ έχουμε αποσπάσματα από κείμενα που ασχολούνται με έναν μεγάλο πόλεμο μπροστά μας. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι πολλές από τις προφητείες του, του 20ου αιώνα, ειδικά εκείνες που περιλαμβάνουν τη Σερβία, έχουν βγει αληθινές. Βλέπεις νονέ μου, όταν ο κόσμος αρχίζει να ζει στην ειρήνη και στην αφθονία μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όλο αυτό θα είναι ακριβώς 

μια πικρή ψευδαίσθηση, γιατί πολλοί θα ξεχάσουν το Θεό και θα λατρεύουν μόνο τη δική τους ανθρώπινη εξυπνάδα…. Και ξέρεις νονέ μου, τι είναι η ανθρώπινη εξυπνάδα συγκρινόμενη με του Θεού τη θέληση και γνώση; Ούτε ακόμη μια μόνη σταγόνα στον ωκεανό! 

Οι άνθρωποι θα κατασκευάσουν ένα κουτί και μέσα του θα υπάρχει κάποιο είδος μηχανισμού με εικόνες, αλλά δεν θα είναι ικανοί να επικοινωνήσουν μαζί μου όντας νεκροί, παρόλο που αυτός ο μηχανισμός εικόνων θα είναι τόσο κοντά στον άλλο κόσμο όπως οι τρίχες στο ανθρώπινο κρανίο είναι κοντά η μια στην άλλη. Με τη βοήθεια αυτού του μηχανισμού ο άνθρωπος θα είναι ικανός να δει οτιδήποτε συμβαίνει σε όλον τον κόσμο. Οι άνθρωποι θα ανοίγουν πηγάδια βαθιά στο έδαφος και θα εξάγουν χρυσάφι (ένα άλλο όνομα για το ακατέργαστο λάδι είναι «μαύρος χρυσός»), το οποίο θα τους δώσει φως, ταχύτητα και δύναμη, και η γη θα χύσει δάκρυα λύπης γιατί θα υπάρχει πολύ περισσότερο χρυσάφι στην επιφάνειά της από ότι στο εσωτερικό της. 

Η γη θα υποφέρει εξαιτίας αυτών των ανοιχτών πληγών. Εκτός από τη δουλειά στους αγρούς, οι άνθρωποι θα σκάβουν παντού, σε σωστές και λάθος περιοχές, αλλά η αληθινή δύναμη θα είναι όλη γύρω τους, όντας μη ικανή να τους πει: «Έλα, πάρε με, δεν βλέπεις ότι είμαι εδώ, όλη γύρω σου;». Μόνο μετά από πολλά χρόνια, οι άνθρωποι θα θυμηθούν αυτήν την αληθινή δύναμη, και τότε θα αντιληφθούν πόσο ανόητο ήταν να ανοίγουν όλες αυτές τις τρύπες. Αυτή η δύναμη θα είναι επίσης παρούσα στους ανθρώπους αλλά θα πάρει πολύ χρόνο πριν την ανακαλύψουν και την χρησιμοποιήσουν. Έτσι ο άνθρωπος θα ζει για πολύ-πολύ καιρό ανίκανος να ξέρει για τον εαυτό του. Θα υπάρχουν πολλοί μορφωμένοι άνθρωποι που θα πιστεύουν εξαιτίας των βιβλίων τους ότι ξέρουν και μπορούν να κάνουν τα πάντα. Αυτοί θα είναι το μεγάλο εμπόδιο για αυτήν τη διαπίστωση, αλλά από τη στιγμή που οι άνθρωποι αποκτήσουν αυτή τη γνώση, θα δουν τι είδος λάθους έκαναν όταν άκουγαν τους μορφωμένους. Όταν αυτό συμβεί, οι άνθρωποι θα λυπούνται γιατί δεν το ανακάλυψαν πιο πριν, γιατί αυτή η γνώση είναι τόσο απλή. Αυτοί θα πιστεύουν ότι η ψευδαίσθησή τους είναι η πραγματική αλήθεια, παρόλο που δεν θα υπάρχει αλήθεια στη σκέψη τους. Εδώ στην πατρίδα θα είναι το ίδιο όπως σε όλον τον κόσμο. 

Οι άνθρωποι θα αρχίσουν να μισούν τον καθαρό αέρα και αυτήν τη θεϊκή φρεσκάδα και όλη τη θεϊκή ομορφιά και θα την κρύβουν στη σύγκριση. Κανένας δεν θα τους αναγκάσει να το κάνουν, αλλά θα το κάνουν από τη δική τους ελεύθερη βούληση. 

Εδώ, στην Κρέμνα, πολλοί αγροί θα γίνουν λιβάδι και πολλά σπίτια θα εγκαταλειφθούν, αλλά τότε εκείνοι που έχουν φύγει θα γυρίσουν πίσω, να θεραπευτούν, αναπνέοντας καθαρό αέρα. Στη Σερβία δεν θα είναι δυνατόν να διακρίνεις έναν άνδρα από μια γυναίκα. Όλοι θα ντύνονται το ίδιο. Αυτή η δυστυχία θα έρθει σε μας από το εξωτερικό και θα παραμείνει επί μακρόν διάστημα. Ο γαμπρός θα παίρνει τη νύφη, αλλά κανείς δεν θα ξέρει ποιός είναι ποιός. Οι άνθρωποι θα χάνονται και θα γίνονται όλο και πιο αναίσθητοι μέρα με τη μέρα. Οι άνθρωποι θα γεννούνται μη γνωρίζοντας ποιός ήταν ο παππούς τους και ο προπάππος τους. Οι άνθρωποι θα σκέφτονται ότι ξέρουν τα πάντα, αλλά μόνο ένα πράγμα θα ξέρουν. Οι Σέρβοι θα χωρίσουν ο ένας από τον άλλο, και θα πουν: «Δεν είμαι Σέρβος, δεν είμαι Σέρβος». Ένας άθεος θα διεισδύσει κρυφά στο έθνος και θα ξαπλώσει στο κρεβάτι με τις Σέρβες αδερφές, μητέρες και συζύγους. Θα φέρουν τέτοια παιδιά ανάμεσα στους Σέρβους, τα οποία θα είναι τα χειρότερα γεννήματα από την αρχή του κόσμου. 

Μόνο αδύναμοι θα γεννούνται, και κανείς δεν θα είναι αρκετά δυνατός να γεννήσει έναν αληθινό ήρωα. Κάποια στιγμή, θα εξαφανισθούμε από τη δική μας γη. Θα πάμε βόρεια και τότε αντιλαμβανόμενοι τις πράξεις μας θα επιστρέψουμε. Όταν θα γυρίσουμε πίσω,θα αντιληφθούμε τη δυσάρεστη πραγματικότητα και θα καταδιώξουμε τον άθεο, να μην τον ξαναδούμε, στο όνομα του Θεού, ποτέ ξανά…. Όλος ο κόσμος θα πληγεί από μια παράξενη ασθένεια και κανείς δεν θα μπορεί να βρει θεραπεία, ο καθένας θα λέει: «εγώ ξέρω, εγώ ξέρω γιατί είμαι μορφωμένος και έξυπνος» αλλά κανείς δεν θα ξέρει τίποτα. Οι άνθρωποι θα σκέφτονται και θα σκέφτονται αλλά δεν θα μπορούν να βρουν τη σωστή θεραπεία, η οποία υπάρχει με τη βοήθεια του Θεού γύρω μας και μέσα μας. Ο άνθρωπος θα ταξιδεύει σε άλλους κόσμους να βρει ερήμους χωρίς ζωή και παρόλο που ο Θεός τον συγχωρεί, θα σκέφτεται ότι ξέρει περισσότερα από ότι ο Θεός για τον εαυτό του. 

Εδώ, παρά την αιώνιά ειρήνη του Θεού, δεν θα βλέπει τίποτα, αλλά θα αισθάνεται με την καρδιά και την ψυχή του όλη την ομορφιά και δύναμη του Θεού. Οι άνθρωποι θα ταξιδεύουν στο φεγγάρι και τα αστέρια. Θα ψάχνουν για ζωή, αλλά ζωή όμοια με τη δική μας δεν θα βρουν. Θα είναι εδώ, αλλά αυτοί δεν θα μπορούν να το καταλάβουν και να δουν τι είναι ζωή. Έναν που έρχεται εδώ ο Θεός τον συγχωρεί, μη πιστεύοντας στο Θεό όπως είναι φυσικό για ένα αξιότιμο και σεβαστό πρόσωπο όταν επιστρέψει πίσω θα πει: «Ω, άνθρωποι, εσείς που αναφέρατε το όνομα του Θεού με αμφιβολία, πηγαίνετε εκεί που ήμουν, τότε θα δείτε ποιά είναι του Θεού η λογική και δύναμη». Οι περισσότεροι άνθρωποι θα ξέρουν, το λιγότερο θα αγαπούν και θα φροντίζουν ο ένας τον άλλο. Το μίσος θα είναι τόσο μεγάλο μεταξύ τους έτσι ώστε να φροντίζουν περισσότερο τα διαφορετικά μηχανήματά τους παρά τους συγγενείς τους. 

Ο άνθρωπος θα εμπιστεύεται το μηχάνημά του περισσότερο παρά τον πρώτο γείτονα…. Ανάμεσα στους ανθρώπους του έθνους, μακριά στα βόρεια, ένας μικρός άνδρας θα εμφανισθεί ο οποίος θα διδάξει τους ανθρώπους την αγάπη και τη συμπόνια, αλλά θα υπάρξουν πολλοί Ιούδες και υποκριτές έτσι ώστε θα έχει πολλά σκαμπανεβάσματα. 

Όχι μόνο ένας από αυτούς τους υποκριτές θα θελήσει να ξέρει τι είναι η αληθινή ανθρώπινη χάρη, αλλά τα σοφά τους βιβλία θα αγνοηθούν και όλοι οι λόγοι που θα πουν, και τότε, τότε οι άνθρωποι θα δουν πόσο αυταπατήθηκαν. Εκείνοι που θα διαβάζουν και γράφουν διαφορετικά βιβλία με αριθμούς θα σκεφτούν ότι ξέρουν τα περισσότερα. Αυτοί οι μορφωμένοι άνθρωποι θα αφήσουν τις ζωές τους να οδηγούνται από τους υπολογισμούς, και θα πράττουν και θα ζουν ακριβώς όπως αυτοί οι αριθμοί τους λένε. Ανάμεσα σε αυτούς τους μορφωμένους ανθρώπους θα υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι. 

Οι κακοί θα κάνουν κακές πράξεις. Θα δηλητηριάσουν τον αέρα και το νερό και θα σκορπίσουν θανατηφόρα μάστιγα πάνω από τις θάλασσες, τα ποτάμια και τη γη και οι άνθρωποι θα αρχίσουν να πεθαίνουν ξαφνικά από διάφορες ασθένειες. Εκείνοι οι καλοί και σοφοί θα δουν ότι όλη η προσπάθεια και η σκληρή δουλειά δεν αξίζει μια πέννα και αυτό οδηγεί στην καταστροφή του κόσμου και παρά τη φροντίδα τους για σοφία στους αριθμούς, θα αρχίσουν να προσεύχονται. ΤΡΙΤΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ Όταν αρχίσουν να προσεύχονται περισσότερο, θα έρθουν κοντύτερα στη σοφία του Θεού, αλλά θα είναι πολύ αργά, γιατί οι κακοί ήδη θα έχουν καταστρέψει ολόκληρη τη γη και οι άνθρωποι θα αρχίσουν να πεθαίνουν σε μεγάλους αριθμούς. Τότε οι άνθρωποι θα τρέχουν μακριά από τις πόλεις στην εξοχή και να ψάχνουν τα βουνά με τους τρεις σταυρούς και εδώ, μέσα, θα μπορούν να αναπνεύσουν και να πιουν νερό. Εκείνοι που θα δραπετεύσουν θα σώσουν τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους, αλλά όχι για πολύ, γιατί μεγάλος λιμός θα εμφανισθεί. 

Ο μεγαλύτερος και αγριότερος θα κτυπήσει τους δυνατότερους και αγριότερους! 

Όταν αυτός ο τρομερός πόλεμος αρχίσει, αλλοίμονο στα στρατεύματα που πετούν στον ουρανό, καλύτερα γι’ αυτούς που πολεμούν στη γη και το νερό. Συμμετέχοντες οι άνθρωποι σ’ αυτόν τον πόλεμο, θα έχουν τους επιστήμονες οι οποίοι θα εφεύρουν διαφορετικά και παράξενα βαριά όπλα. Εμείς (οι Σέρβοι) δεν θα πολεμήσουμε σ’ αυτόν τον πόλεμο, αλλά άλλοι θα πολεμούν πάνω από τα κεφάλια μας. Καιόμενοι άνθρωποι θα πέφτουν από τον ουρανό πάνω από την Ποζέγκα (μια πόλη στη Σερβία). Μόνο μια χώρα στο τέλος του κόσμου, περιβαλλόμενη από μεγάλες θάλασσες, τόσο μεγάλη όσο η Ευρώπη μας (η Αυστραλία;), θα ζήσει στην ειρήνη, χωρίς προβλήματα…. Πάνω της ή γύρω της ούτε μια οβίδα δεν θα εκραγεί! Αυτοί που θα τρέξουν και θα κρυφθούν στα βουνά με τους τρεις σταυρούς θα βρουν καταφύγιο και θα σωθούν. Αλλά όχι για πολύ καιρό, από τότε που θα εμφανισθεί μεγάλος λιμός. Τροφή θα υπάρχει άφθονη στις πόλεις και τα χωριά, αλλά όλα θα είναι δηλητηριασμένα…. Πολλοί στην προσπάθειά τους να ταϊσουν τους εαυτούς τους θα τρώνε οτιδήποτε και θα πεθαίνουν αμέσως. Εκείνοι που θα νηστεύουν και θα υπομείνουν τη νηστεία, αυτοί θα είναι οι εκείνοι που θα επιζήσουν, γιατί το Άγιο Πνεύμα θα τους προστατεύει, εκείνοι οι οποίοι θα είναι κοντύτερα στο Θεό στην ώρα της μεγάλης πείνας και απόλυτης καταστροφής. Εκείνον τον καιρό, μακριά στα Ρωσικά βουνά, ένας νεαρός άνδρας, ονόματι Μιχαήλ θα εμφανισθεί. Θα έχει λαμπερό πρόσωπο και η όλη του εμφάνιση θα ακτινοβολεί από έλεος… θα έρθει στο κοντινότερο Μοναστήρι και θα σημάνει όλες τις μοναστικές καμπάνες, και στους ανθρώπους που θα είναι συγκεντρωμένοι γύρω του θα πει: «Εσύ ξέχασες (ποιός είμαι), ότι δεν πέθανα αλλά είμαι ζωντανός…». Ο Μιχαήλ θα πάει παντού αλλά κυρίως θα κατοικήσει στην Κωνσταντινούπολη… αυτοί που έχουν αυτιά, ας τ’ αφήσουν ν’ ακούσουν. 

http://apantaortodoxias.blogspot.gr