Βίντεο: Η συζήτηση-συνέντευξη του κ. Ρίζου περί Οικουμενισμού. Και σχόλια του π. Νικολάου Μανώλη

-Πόσο ταπεινό είναι, π. Νικόλαε,

να υβρίζετε όσους σας ελέγχουν;

Ἀπαντήσεις σὲ ψευδοεπιχειρήματα Οἰκουμενιστῶν!

Συζήτηση τοῦ δημοσιογράφου Λοϊζου Λ. μὲ τὸν συγγραφέα Ρίζο Ἰωάννη 

Ο Ιωάννης Ρίζος είναι συγγραφέας των βιβλίων «Οι ληστές της θείας διδασκαλίας» (1ο Μέρος), «Οι ληστές της θείας διδασκαλίας, «Δοκίμιο στὴν Ἀποτείχιση» (2ο Μέρος) καθώς και του «Μικρού Πηδαλίου» (σε συνεργασία με τον Αδαμάντιο Τσακίρογλου). 

Το βίντεο

Loizos Loizos

Σχόλια στὸ youtube

Πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Μανώλης

Γιατί ψεύδονται στο τέλος για μας τους τρείς "νεοαποτειχισμένους" o δημοσιογράφος και ο έτερος ο κατέχων πάσα τη γνώση, ότι κάναμε υπακοή στις τιμωρίες και αφήσαμε το ποίμνιό μας έρημο το Πάσχα χωρίς ακολουθίες; [σ.σ. "Π.Π.": Ἐπικοινωνεῖτε, πάτερ; Ἐσεῖς δὲν εἴπατε σὲ βίντεο, ὅτι θὰ πᾶτε τὸ Πάσχα στὴν ἐξέδρα τοῦ Ναοῦ σας, δίπλα στοὺς ἄλλους ἱερεῖς τοῦ κ. Ἄνθιμου, τοῦ ὁποίου, τάχα, κόψατε τὸ μνημόσυνο; Ἐσεῖς δὲν εἴπατε πολλάκις ὅτι τὸ ποίμνιό σας (ἐπειδὴ ἐσεῖς δὲν θὰ λειτουργήσετε ὡς τιμωρημένος) μπορεῖ νὰ πάει σὲ ἄλλους ἱερεῖς ποὺ μνημονεύουν τὸν κ. Ἄνθιμο; Ποιός ψεύδεται, πάτερ;]. Πώς βγάλαν αυτό το συμπέρασμα ανοήτως; Μήπως από την τύφλωση που διακατέχονται εξαιτίας τηςεμπάθειάς τους που τελευταία τους εμποδίζει να κατανοήσουν την αγιοπατερική μέθοδο της Οικονομίας και την αγιοπατερική μέθοδο της Ακρίβειας; Δηλαδή περίμεναν ανακοίνωση δημόσια και επειδή δεν την είδαν έβγαλαν απόφαση ο δημοσιογράφος και ο έτερος που έχει την πέτρα έτοιμη να μας λιθοβολήσει; Αλλά τί περιμένεις από κάποιους που ποίμνιο δεν έχουν και παριστάνουν τους μεγάλους πατέρες... Που την αγιοπατερική Οικονομία που προτείνουμε σε όσους εκ του ποιμνίου μας δεν μπορούν να μας ακολουθήσουν στο δρόμο της Ακρίβειας που επιλέξαμε, [σ.σ. "Π.Π.":: ἐδῶ γελᾶμε ἢ κλαῖμε, πάτερ, μὲ τὸ ψέμα σας; Ἐσεῖς δὲν μᾶς διαβεβαιώνατε ὅτι ἀκολουθεῖτε τὸ δρόμο τῆς Οἰκονομίας κι ὄχι τῆς Ἀκρίβειας;] τη δυσφημούν και μαζί με αυτήν και όσους αγίους την επέλεξαν στη ζωή τους για το ποίμνιο τους σε καιρούς ακόμα και αιρέσεων καταδικασμένων από Συνόδους; Αλλά φαίνεται η πολλή γραμματοσύνη αφαιρεί την απλότητα στη σκέψη και δεν μπορούμε να κατανοήσουμε παραδείγματα αγίων που δεν είναι σε θέση να στηρίξουν τις απόλυτες και εν πολλοίς κακόδοξες θέσεις μας... [σ.σ. "Π.Π.":: Κανεὶς πάτερ, δὲν ἀμφισβητεῖ τὴν Οἰκονομία τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας. Μόνο ποὺ ἡ Οἰκονομία τῶν Ἁγίων ἔχει χρονοδιάγραμμα καὶ ἄλλη "λογική"· δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ αὐτὴ τὴν Οἰκονομία ποὺ διδάσκετε ἐσεῖς! Γιατί,πάτερ, δὲν μᾶς ἀποκαλύπτετε τὰ παραδείγματα τῶν Ἁγίων ποὺ σὲ ἐποχὴ αἱρέσεως ποὺ μετροῦσε δεκαετίες (περίπου ἑκατὸ χρόνια μᾶς λέτε ὅτι μετρᾶ ὁ Οἰκουμενισμός), κάνουν τὴν Οἰκονομία ποὺ κακίστως

καὶ αὐθαιρέτως διδάσκετε ἐσεῖς; Ἀποκαλύψατέ μας τὰ ὀνόματα αὐτῶν τῶν Ἁγίων!].

παναγιωτης δημητρουκας

Πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Μανώλης ....Πατερ ΝΙΚΟΛΑΕ , δεν σας δυσφημησε κανεις, ουτε σας κατηγορησε για τη σταση σας την ΟΝΤΩΣ ΑΓΙΟΠΑΤΕΡΙΚΗ αναμφισβητητα... Απλα ο κ. ΡΙΖΟΣ και ο κ. ΛΟΙΖΟΣ ανεφεραν μια απλη σκεψη-διαφωνια ως προς τη σταση σας στο συγκεκριμενο ζητημα...Τιποτα παραπανω ...Αλλωστε ΕΣΕΙΣ σε καποια ομιλια σας κατα τη διαρκεια της ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ (αν θυμαμαι καλα μαζι με τον π. ΘΕΟΔΩΡΟ) ειπατε οτι: "Επειδη εμεις ΔΕΝ εχουμε πια εκκλησια να λειτουργησουμε γιατι ο ΑΝΘΙΜΟΣ μας εδιωξε ΔΕΝ μπορουμε να σας αφησουμε αλειτουργητους λογω του ΠΑΣΧΑ που ερχεται, οποτε καλο θα ειναι εφαρμοζοντας και την ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ να πατε στους ναους που μνημονευεται ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΟΣ "... Εσεις λοιπον ο ιδιος πατερ μου και ο σεβαστος π. ΘΕΟΔΩΡΟΣ δωσατε αυτην την οδηγια στο ποιμνιο σας κι εγω δεν σας κρινω βεβαια... Μην ταραζεσθε λοιπον και μην χρησιμοποιειτε ορους (ψευτες, τυφλωση κ.λ.π) γιατι εχω την εντυπωση οτι δεν σας επιτεθηκαν ουτε ο ενας κυριος ουτε ο αλλος... Ουτε βεβαια σας προσεβαλαν αν μη τι αλλο... ΑΠΛΗ ΓΝΩΜΗ ΕΞΕΦΡΑΣΑΝ ΠΑΤΕΡ ΜΟΥ...Τωρα, ευχομαι και επιθυμω εγω ενας απλος πιστος αποτειχισμενος απο εδω απο την ΑΘΗΝΑ, ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΝΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΤΕ Δ Η Μ Ο Σ Ι Α που θα λειτουργησετε στη ΘΕΣΣ/ΝΙΚΗ ή καπου αλλου (σε μοναστηρι, ιδιωτ. εκκλησακι, ξωκλησι , χωραφι, οικοπεδο, ΑΠΟΘΗΚΗ ΚΑΤΑ ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟ ΘΕΟΛΟΓΟ με ενα μικρο ναϊδριο ) για να ερθω κι ΕΓΩ ..."περπατωντας απο την ΑΘΗΝΑ" να παρω αντιδωρο απο τα χερια σας και την ευχη σας βεβαια... Ναι λοιπον πατερ μου Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ ΤΕ ΤΟ .... Τολμηστε το γιατι αυτο επιθυμουμε διακαως πολλοι εδω κατω... Πιστεψτε με... Τελος, μια απλη γνωμη: Αρκετα καναμε ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ (και σωστα) 112 ολοκληρα χρονια περιπου... Τωρα καιρος για δραση πνευματικη και ΑΚΡΙΒΕΙΑ, γιατι το πλοιο μας εχει αναγκη και μπαζει απο παντου νερα... Δεν νομιζετε???? ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ και να ευχεστε και για μενα, μεσα απο την καρδια μου...

Ιωάννης Ρίζος

Πάτερ Νικόλαε Χριστός Ανέστη.

1. Αν «ανοήτως» έβγαλα το συμπέρασμα ότι δεν κάνατε ακολουθίες τη Μ. Εβδομάδα αυτό προήλθε από το ότι δεν ανακοινώσατε τίποτα. Αν τελικά κάνατε ακολουθίες –όπως αφήνετε να εννοηθεί– σημαίνει ότι οι ακολουθίες σας ήταν για λίγους και εκλεκτούς προσκεκλημένους. Σε περίοδο λοιπόν τέτοιας ταραχής και θλίψης στην Εκκλησία, με τους λίγους πιστούς να μη ξέρουν που να ακουμπήσουν, η τακτική σας δεν φαίνεται και πολύ ποιμαντική. Αν τώρα, το να τολμάει κανείς να εκφέρει γνώμη για τα λόγια και έργα των δημοσίων προσώπων, αποτελεί αυτομάτως και «εμπαθή λιθοβολισμό», επιτρέψτε μου να κρατήσω την Χρυσοστομική γραμμή που λέει «τα δημοσίως λεγόμενα, δημοσίως να ελέγχονται».

2. Είπατε ότι «δεν μπορούν [κάποιοι]να σας ακολουθήσουν στον δρόμο της ακρίβειας που επιλέξατε»!!! Πολύ εντυπωσιακή η δήλωση σας και εξίσου ακατανόητη. Όλοι αναρωτιούνται για το ποια ακριβώς «ακρίβεια» ακολουθείτε; Αυτήν που λέει «διακόπτω κοινωνία με τον επίσκοπο μου που υποστηρίζει το Κολυμπάρι άλλα κοινωνώ με τους άλλους επισκόπους/ιερείς που επίσης το υποστηρίζουν; Την «ακρίβεια» που λέει: «διακόπτω την κοινωνία με τον επίσκοπο μου άλλα προτρέπω ελεύθερα τα ποίμνια να κοινωνούν με αυτούς που εγώ διέκοψα»; Κι αν εσείς λέτε ότι ακολουθήσατε την ακρίβεια πως επήλθε τέτοια ρήξη με τους αγιορείτες οι οποίοι κι αυτοί –όντως– ακολούθησαν την ακρίβεια; Απάντηση στο σχόλιο του Argiris argi: Όταν ένας ιερέας διώκεται επειδή κρατά την Πίστη και την Ορθόδοξη Παρακαταθήκη και συνεχίζει να ιερουργεί δεν πήζει νέο θυσιαστήριο. Ο Μέγας Αθανάσιος, ο Ι. Χρυσόστομος, ο Γρηγόριος Παλαμάς καθαιρέθηκαν για την Πίστη. Δεν έπαψαν να ιερουργούν, ούτε θεωρήθηκε από την Εκκλησία ότι έπηξαν νέο θυσιαστήριο. Οι επίσκοποι της εποχής όμως που τους καθαίρεσαν, τους κατηγορούσαν ως σχισματικούς. Πάντα έτσι συνέβαινε.

Πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Μανώλης

Δε θα ήθελα να σας δώσω άλλη απάντηση γιατί και κατά το παρελθόν εκφραστήκατε για το πρόσωπό μου με τρόπο τέτοιον που δεν σας αξίζει. Μπορείτε να συμβουλευτείτε τους αγίους Πατέρες στο Μυλοχώρι, ίσως κατεβάσετε τα γράδα στις εκφράσεις σας. Θα το κάνω όμως χάριν των πνευματικών μου παιδιών ως εξής: Για την πρώτη παρατήρησή σας έχω να πω πως δε γνώριζα πως ήμουν ποιμήν ολάκερης της Μακεδονίας και της Βορείου Ελλάδος, ενόμιζα πως έχω ποίμνιο τους ενορίτες μου και τα πνευματικά μου παιδιά. [σ.σ. "Π.Π.": Πάτερ Νικόλαε, τί "κωλοτοῦμπες" εἶναι αὐτὲς πάλι. Κανεὶς βέβαια δὲν σᾶς εἶπε ὅτι εἶστε "πάσης Μακεδονίας"! Ἀντίθετα ἐσεῖς δὲν διακηρύξατε -στὴν κοινὴ μὲ τὸν π. Θεόδωρο ἐκπομπή σας- ὅτι ἔχετε στὸ πετραχήλι σας καὶ διὰ τῶν ἱστολογίων σας χιλιάδες ἀκολούθους; (Νομίζω μάλιστα ὅτι εἴπατε και ἀριθμό: 20.000! Τώρα;]. Όσο για την δεύτερη παρατήρηση ερώτηση, για το ποια γραμμή ακολουθώ για τον εαυτό μου δεν έχω να πω περισσότερα (το ποίμνιό μου που με ακολουθεί σε αυτήν την πορεία γνωρίζει). Σε σας θα πω αυτά που είχαμε αποφασίσει να συμπεριλάβουμε στο ψήφισμα του Ωραιοκάστρου μαζί με τους αγιορείτες πριν το αλλάξουν την τελευταία στιγμή: "Συνιστάται στους πιστούς να αποφεύγουν να εκκλησιάζονται όπου λειτουργούν ή μνημονεύονται φανεροί αιρετικοί οικουμενιστές επίσκοποι και ιερείς. Να προτιμούν να πηγαίνουν εκεί που λειτουργούν ορθόδοξοι στο φρόνημα επίσκοποι και ιερείς, έστω και αν για κάποιους λόγους δεν έχουν κόψει το μνημόσυνο των αιρετιζόντων, και αυτό κατ' Οικονομίαν. Το άριστο και επαινούμενο κατά την κανονική Ακρίβεια είναι να εκκλησιάζονται εκεί που δεν μνημονεύονται οι αιρετίζοντες, εκεί δηλαδή που οι ιερείς έχουν προχωρήσει σε διακοπή μνημοσύνου".https://katihisis.blogspot.gr/2017/04/blog-post_7.html

Ιωάννης Ρίζος

Πάτερ Νικόλαε με μπερδεύετε με κάποιον άλλον!!! Γράφετε: "Δε θα ήθελα να σας δώσω άλλη απάντηση γιατί και κατά το παρελθόν εκφραστήκατε για το πρόσωπό μου με τρόπο τέτοιον που δεν σας αξίζει. Μπορείτε να συμβουλευτείτε τους αγίους Πατέρες στο Μυλοχώρι, ίσως κατεβάσετε τα γράδα στις εκφράσεις σας". Τι και πότε σας είπα κάτι που σας προσέβαλε; Έχουμε επικοινωνήσει με email πριν ενα χρόνο και ο διάλογος μας ήταν εξαιρετικά καλού επιπέδου!! Έχω διαθέσιμη αυτήν την αλληλογραφία μας, οπότε μην εφευρίσκετε εχθρούς και δημιουργείτε στους αναγνώστες την αίσθηση ότι σας πολεμάμε.

https://www.youtube.com/watch?v=N75s6ssTkfQ&feature=youtu.be

Τὰ βιβλία τοῦ κ. Ρίζου καὶ πῶς θὰ τὰ προμηθευτεῖτε.

Οι ληστές της Θείας διδασκαλίας!

Ἕνα νέο θαυμάσιο βιβλίο μὲ τίτλο «Οἱ ληστὲς τῆς Θείας Δικαιοσύνης καὶ ὑπότιτλο«Δοκίμιο στὴν Ἀποτείχιση» τοῦ κ. Ἰωάννου Ρίζου ἔφτασε στὰ χέρια μας.

Τὸν συγγραφέα δὲν γνωρίζουμε προσωπικά, ἀλλὰ ἔχουμε ὑπ’ ὄψιν τὸ πρῶτο βιβλίο του μὲ τὸν ἴδιο τίτλο καὶ μὲ τὸν ὑπότιτλο «Ἡ παγκόσμια Θρησκεία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ οἱ ψευδοδιδάσκαλοι στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία».

Τὸ νέο του βιβλίο ἐνημερώνει καὶ προβληματίζει τὸν ἀναγνώστη, διότι στηρίζει κάθε σημεῖο τὸ ὁποῖο ἀναπτύσσει, μὲ ἀναφορὲς στὶς πηγές, στὰ κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων (τὰ ὁποῖα μάλιστα παρουσιάζει μεταφρασμένα, ὥστε νὰ γίνονται κατανοητὰ ἀπὸ ὅλους) κι ὄχι σὲ δικές του ἀποφάνσεις, ὅπως συνηθίζουν νὰ κάνουν οἱ «ἀντι-Οἰκουμενιστές», ποὺ ἀντιτάσσονται μὲ τὶς παιδαριώδεις θέσεις καὶ ἀναλύσεις τους στὴν Πατερικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας.

Παρουσιάζουμε ἐδῶ τὰ Περιεχόμενα τοῦ καινούργιου

βιβλίου.

Ἐπειδὴ τὰ βιβλιοπωλεῖα "ἀπαγορεύουν" τέτοια βιβλία, γιὰ νὰ μὴν ἔρθουν σὲ σύγκρουση μὲ τὴν νέα "ἐκκλησία" τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅσοι θέλουν νὰ ἀποκτήσουν κάποιο βιβλίο τοῦ κ. Ρίζου, ἂς τηλεφωνοῦν στὸ τηλ. 24630 27005

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΠΡΟΔΙΔΕΤΑΙ, Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΔΙΑΛΥΕΤΑΙ, Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΗΜΟΦΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΥΝ!!!

Η Ανώτατη τιμή της Ι.Μ. Καλαμαριάς στον Ηγούμενο Εφραίμ !

Ἄφθονο φωτογραφικὸ ὑλικό, μὲ τὸν πιστὸ λαὸ τῆς Καλαμαριᾶς 

μεγάλο ἀπων ἀπὸ τὶς ἐκδηλώσεις.

http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/14745-i-anotati-timi-tis-im-kalamarias-ston-igoumeno-efraim-foto

Με την Ανώτατη Τιμή της Ιεράς Μητροπόλεως Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς, τιμήθηκε πριν από λίγο ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου Γέροντας Εφραίμ.

Γιατί τὸν παρασημοφοροῦν; Καὶ ποιοί τὸν παρασημοφοροῦν;

Τί προσέφερε στὸν λαό τῆς Καλαμαριᾶς ὁ ἡγούμενος Ἐφραίμ; 

Ἐπειδὴ μεσολάβησε για νὰ γίνη δεσπότης ὁ Ιουστῖνος Μπαρδάκας, ποὺ ἀπὸ μικρὸς ὁνειρεύονταν!!!!!

Διαβᾶστε:

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=54751#more-54751

Καὶ ἐδῶ:

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=53305#more-53305

Ἂν θέλετε καὶ ἐδῶ:

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=28646

Μήπως τὸν παρασημοφόρησαν γιὰ τὴν πλούσια τράπεζα ποὺ παρέθεσε κατὰ τὴν χειροτονία του; (Τοῦ Μοναστηριοῦ χρήματα ἱερὰ ἔδωσε καὶ ὄχι τοῦ πατέρα του). 

Ἤ γιὰ τὰ ἅγια λείψανα, ποὺ φέρνει ἀπὸ τὴν Μονή, ὅποτε χρειασθῆ νὰ κάνη κάποιο ἔκτακτο πανηγύρι ὁ Μητροπολίτης Καλαμαριας; 

Τόσο φθηνὴ τὴν ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ἔχουν; Ὁ κόσμος καίγεται καὶ αὐτοὶ ζοῦν στὸν κόσμο τους!!!

Ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης, λέει:

«…Ὰν αὐτοὶ τόσο φθηνὴ ἀντίληψι γιὰ τὴν ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ἔχουν, ἂς μὴ λησμονοῦν ὅτι ὑπάρχει λαός, ὑπάρχει τὸ λεῖμμα τῆς εὐσεβείας, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, οἱ ὁποῖοι πεθαίνουν γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ ἔχουν ὡς σύνθημα «Ὀρθοδοξία ἢ θάνατος» καὶ δὲν θὰ ἐπιτρέψουν στοὺς νεωτεριστὰς νεορθοδόξους καὶ νεοπάτορες νὰ νοθεύσουν τὴν πίστι καὶ νὰ ὑποτάξουν τὴν Ὀρθοδοξία…»

(Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου 

«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», σελ. 16)

Ἀς δοῦμε τώρα, τί γράφει γιὰ τὸν Ἰουστῖνο Μπαρδάκα ἕνας πρώην φίλος του, στὸ ἰστολόγιο του:

http://www.exapsalmos.gr/2016/02/27/agie-neas-krinis-i-syngenis-enos-kekimimenou-ierarchi-den-prepi-na-gnorizoun-to-pote-tha-telesthi-to-mnimosyno-tou/

«…Να μην τον βασκάνουμε τον άνθρωπο δεν μας αφήνει να πλήξουμε. Όλο και κάποια αφορμή μας δίνει για να τον σχολιάσουμε. 

Άλλοτε θα κανακεύει και θα αποδίδει–πέρα και πάνω από τα όρια μιάς ορθής και καλώς νοουμένης Εκκλησιολογίας– αρχιερατικές τιμές προς τον χοροστατούντα επί του θρόνου Ενοριακού Ναού (κι οχι της Μονής του), Αγιορείτη Ηγούμενου Βατοπεδίου Εφραίμ, προς τον οποίο η ευγνωμοσύνη του δεν μπορεί να αποκρύψει οτι είναι μεγίστη, προκαλώντας παράλληλα την νοημοσύνη μας. Εντάξει πάτερ μου, σε βοήθησε ο Εφραίμ να γίνεις Επίσκοπος– αν και θα γινόσουν και χωρίς την βοήθειά του. Είναι ανάγκη να του το δείχνεις με αυτό τον αντικανονικό τρόπο; Και σε τελευταία ανάλυση εσύ είσαι πλέον Μητροπολίτης! Διαβάστε λίγο αυτά που μας έχουν αφήσει μεγάλοι Πατέρες και Άγιοι (όπως οι Αγιοι: Ανθιμος ο Χίος, Πορφύριος, Παίσιος και Ιάκωβος Τσαλίκης) για το πώς πρέπει να φέρεται ακόμη και ένας Άγιος και καταξιωμένος στη συνείδηση του λαού μας Γέροντας, προς έναν Επίσκοπο! 

Άλλοτε πάλι — και αυτό συμβαίνει συχνότερα– μας προκαλεί με τα συχνά ταξίδια του, εντός και εκτός Ελλάδος. Αρκεί να σημειώσουμε και να επισημάνουμε το εξής:

Εξελέγη Μητροπολίτης τον Μάιο 2015 και ενθρονίσθηκε τον Ιούνιο 2015. Εχουν περάσει από τότε χονδρικά 32 Κυριακές, ικανές για να του επιτρέψουν να περιοδεύσει στους 17 Ενοριακούς Ναούς που διαθέτει η Μητρόπολή του, από δύο φορές τουλάχιστον, για να δεί από κοντά και να ζήσει και να γνωρίσει το ποίμνιό του. 

Κι όμως αν δει κανείς το πρόγραμμα δραστηριοτήτων του και τα ταξίδια που κάνει, κάθε εβδομάδα, θα διαπιστώσει οτι πιο πολύ ταξιδεύει, παρά είναι στην επαρχία του!

Αφήνει αντ´αυτού τον π. Χρυσόστομο, συνεργάτη του αειμνήστου Γέροντος Μωυσέως, ο οποίος χωρίς συγκεκριμένες αρμοδιότητες, νομικά κατοχυρωμένες (τουλάχιστον αυτό προκύπτει από τα στοιχεία της Μητρόπολης που εμπεριέχονται στο ημερολόγιο της Εκκλησίας της Ελλάδος), κρατάει το πηδάλιο της Μητρόπολης και διοικεί. 

Αυτό αβασάνιστα μας οδηγεί στο συμπέρασμα οτι προφανώς είτε δεν του αρέσει η Μητρόπολή που του έλαχε, είτε προτιμά από το Επισκοπικό αξίωμα, την Ιεραποστολή. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς αυτή την αλλόκοτη συμπεριφορά, ενός μητροπολίτη που δεν εχρόνισε ακόμη στην Μητρόπολή του, κι αυτός να γυρίζει, σαν το φτερό στον άνεμο; 

Τὴν πατρίδα μας τὴ ἔχουν βραχυκυκλώση οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις. Διαλύουν τὰ πάντα στὸ πέρασμά τους· Τὴν Ορθόδοξη Πιστι, τὴν ἀνακατεύουν μὲ τὰ κοπριὰ τῶν αἰρετικῶν, ποὺ τὶς ὀνομάζουν «ἀδελφὲς ἐκκλησίες»!!! 

Τὴν Πατρίδα τὴν κρέμασαν καὶ τὴν πουλοῦν στὸ τσιγκέλι, ἀντί πινακίου φακῆς!!! 

Ἄλλοι θυσιαστῆκαν καὶ ἅλλοι τὴν ξεπουλοῦνε!!! 

Καὶ οἱ περισσότεροι ἐπίσκοποι κάνουν ὅτι δὲν ἀκοῦνε καὶ ὅτι δὲν βλέπουν!!! 

Ἀσχολοῦνται μὲ παρασημοφορίες καὶ εὐλογοῦν τὰ γένια τους!!!

Καὶ ἡ http://www.romfea.gr συνεχίζει: 

Ο Μητροπολίτης Ιουστίνος φανερά συγκινημένος τόνισε ότι, ο Ηγούμενος της Μονής Βατοπαιδίου είναι μεγάλος συμπαραστάτης του έργου της Ιεράς Μητροπόλεως. 

Στη συνέχεια ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, παρασημοφόρησε τον Καθηγούμενο με την Ανώτατη Τιμή της Ιεράς Μητρόπολεως Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς. 

Ο Γέροντας απευθυνόμενος προς όλους τους παρισταμένους, μεταξύ άλλω τόνισε: «Ευχαριστώ τον Σεβασμιώτατο για την τιμή, αλλά εγώ το μόνο που κάνω είναι να συνεχίζω την παράδοση της Ιεράς Μονής, που το ένα πόδι είναι στην Ιεραποστολή και το άλλο στον Ησυχασμό.» 

«Τα χρήματα δεν είναι της Μονής αλλά του λαού, και εμείς θα συνεχίσουμε για το καλό της πατρίδας το κοινωνικό μας έργο» – πρόσθεσε ο Γέροντας Εφραίμ. 

Επίσης ευχαρίστησε τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, ο οποίος είπε ότι η κρίση θα ξεπεραστεί, αλλά επειδή η παρακμή θα αργήσει θα προσπαθήσουν για το καλύτερο.

http://opaidagogos.blogspot.gr

13 Mαΐου. Τιμούμε την μνήμη των Ιβηριτών οσιομαρτύρων που μαρτύρησαν επί πατριάρχου Βέκκου

"Ηγάπησαν την δόξαν των ανθρώπων μάλλον ήπερ την δόξαν του Θεού"!

Τιμή Αγίου - μίμησις Αγίου!

Ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος,για να αποφύγει νέα εκστρατεία των σταυροφόρων εναντίον του Βυζαντίου, θέλησε να εξασφαλίσει την φιλία του πάπα.

Σύμμαχο στην προσπάθειά του είχε τον λατινόφρονα πατριάρχη Ιωάννη Βέκκο, αφού περιόρισε τον ανθενωτικό πατριάρχη Ιωσήφ ο οποίος και εμπόδιζε τα σχέδιά του.

Για να εδραιωθεί η ένωση, εξόρισε, φυλάκισε και βασάνισε με πολλούς τρόπους τους ορθοδόξους ανθενωτικούς.

Πίεζε προς πάσα κατεύθυνση ώστε να πραγματοποιηθεί η πολυπόθητος ένωση, με τίμημα φυσικά την ορθοδοξία.

Κυρίως, όμως, πίεζε τους μοναχούς του Αγίου Όρους να δεχθούν την μνημόνευση του πάπα στη Θεία Λειτουργία.

Αυτοί, έστειλαν στον αυτοκράτορα ένα ομολογιακό κείμενο,όπου επεξηγούσαν γιατί επιβάλλεται η εκκλησιαστική απομάκρυνση απ' τους αιρετικούς,στηριζόμενοι πάνω στα λόγια των πατέρων της εκκλησίας.

Μεταξύ των άλλων έγραφαν:

“Ο γαρ αιρετικόν δεχόμενος, τοις αυτού υπόκειται εγκλήμασι”,

“Ο ακοινωνήτοις κοινωνών, ακοινώνητος εστιν, ως συγχέων τον Κανόνα της εκκλησίας”.Ο αυτοκράτορας, βλέποντας την θέση τους, έστειλε στον Άθωνα απεσταλμένους του πατριάρχου, ώστε να γίνει συλλείτουργο με τους αγιορείτες και να μνημονευθεί ο πατριάρχης Βέκκος, γεγονός το οποίο θα αποδείκνυε την ταυτόχρονη αποδοχή των λατινικών αποκλίσεων του πατριάρχου.

Υπήρξαν κάποιοι που συλλειτούργησαν από φόβο(ι. μ. Μεγ. Λαύρας, ι. μ. Ξηροποτάμου). Στις ιερές μονές Ιβήρων, Βατοπεδίου, Ζωγράφου και στις Καρυές ομολόγησαν πίστη και θανατώθηκαν 74 μοναχοί.

Η πρό συνοδικής κρίσεως αποτείχιση την αγιορειτών οσιομαρτύρων, επιβεβαιώνει την σωστή τοποθέτηση των σημερινών, ελαχίστων, αγιορειτών που εκδιώχθησαν για το ορθόδοξο φρόνημά τους, αυτές τις μέρες απ' το άγιο Όρος.

Ζητούμε και απ' τους υπόλοιπους να παραμείνουν φύλακες της πίστης μας, τιμώντας τους Ιβηρίτες πατέρες που εορτάζουμε σήμερα, τους Βατοπεδινούς τους Ζωφραφίτες και τους Καρυώτες. Ας αποκτήσουμε την ανδρεία, το αδούλωτο φρόνημά τους όπως και την κάθετη και απόλυτη θέση τους ως προς την μη εκκλησιαστική κοινωνία, όπλα στον σημερινό αγώνα κατά της αίρεσης του οικουμενισμού.

http://agonasax.blogspot.gr/

ΟΙ “ΑΔΙΚΙΕΣ” ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Σκανδαλιστικὴ ἐκ πρώτης ὄψεως ἡ Παραβολὴ ποὺ ἐξῆλθε ἀπὸ τὸ πανάγιο στόμα τοῦ Θεανθρώπου (Ματθ. κ´ [20] 1-16):

Βγῆκε ὁ οἰκοδεσπότης πρωί-πρωὶ γιὰ νὰ μισθώσει ἐργάτες γιὰ τὸ ἀμπέλι του. Ἔτσι συνήθιζαν νὰ κάνουν οἱ ἐργοδότες. Πήγαιναν τὸ πρωὶ σὲ κάποιον δημόσιο χῶρο τῆς πόλεως, ὅπου μαζεύονταν οἱ ἐνδιαφερόμενοι, μιὰ πλατεία, μιὰ ἀγορά, καὶ διάλεγαν αὐτοὺς ποὺ θὰ ἔπαιρναν γιὰ ἐργάτες τους. Στὶς ἕξι τὸ πρωί, μὲ τὴν ἀνατολὴ τοῦ ἥλιου ἄρχιζε ἡ ἐργασία, καὶ ἔληγε στὶς ἕξι τὸ ἀπόγευμα. Δωδεκάωρο πλῆρες. Στὶς ἕξι τὸ πρωὶ λοιπὸν καὶ ὁ κύριος τῆς Παραβολῆς στὸν τόπο συγκεντρώσεως τῶν ἐργατῶν, γιὰ νὰ τοὺς κάνει τὴν πρότασή του: «Πᾶτε, ἐργαστεῖτε σήμερα στὸ ἀμπέλι μου, καὶ ἐγὼ θὰ σᾶς πληρώσω τὸν καθένα ἀπὸ ἕνα δηνάριο» (ἦταν τὸ ἡμερομίσθιο τῆς ἐποχῆς ἐκείνης). Συμφώνησαν ἐκεῖνοι καὶ ἀναχώρησαν γιὰ τὸ κτῆμα, νὰ πιάσουν δουλειά.

Πέρασαν τρεῖς ὧρες, καὶ ὁ οἰκοδεσπότης ξαναβγῆκε στὴν ἀγορά, στὸ σημεῖο τὸ συγκεκριμένο. Εἶδε κι ἄλλους ἐργάτες νὰ κάθονται ἐκεῖ χωρὶς νὰ κάνουν τίποτε. «Πᾶτε κι ἐσεῖς», τοὺς λέει, «νὰ δουλέψετε στὸ ἀμπέλι μου, καὶ ὅ,τι δικαιοῦστε θὰ σᾶς τὸ δώσω». Ἔφυγαν καὶ αὐτοί.

Τὸ ἴδιο ἐπανελήφθη καὶ στὶς δώδεκα τὸ μεσημέρι, γιὰ ἕξι ὧρες πλέον ἐργασία ποὺ ἀπέμεναν, καὶ στὶς τρεῖς τὸ ἀπόγευμα, γιὰ τρεῖς ὧρες. «Πᾶτε, καὶ δὲν θὰ ἀδικηθεῖτε».

. Καὶ στὶς πέντε τὸ ἀπόγευμα! Πάλι ἐκεῖ ὁ κύριος τοῦ ἀμπελώνα. «–Τί στέκεστε ἐδῶ ὅλη τὴν ἡμέρα ἀργόσχολοι; –Δὲν μᾶς μίσθωσε κανείς. –Πᾶτε στὸ ἀμπέλι μου, μιὰ ὥρα μένει, ἐργαστεῖτε, καὶ ἐγὼ ὅ,τι εἶναι δίκαιο θὰ σᾶς τὸ δώσω». Τοὺς ἔπεισε κι αὐτοὺς νὰ πᾶνε γιὰ μιὰ ὥρα…

Ἦρθε ἡ ὥρα τῆς πληρωμῆς. Τώρα, ὁ καθένας θὰ ἔπαιρνε «ὅ,τι ἦταν δίκαιο», σύμφωνα μὲ τὰ δικά του λόγια. Ἄρχισαν νὰ ἔρχονται. Πρῶτα ἦρθαν οἱ τελευταῖοι, ποὺ ἐργάστηκαν μία ὥρα. Ἀλλὰ τί ἔκπληξη δοκίμασαν, ὅταν εἶδαν στὴν παλάμη τους ἀπὸ ἕνα δηνάριο! Ἕνα ὁλόκληρο ἡμερομίσθιο! Πόσο χάρηκαν, τί αἰσθήματα εὐγνωμοσύνης δὲν θὰ ἔνιωσαν γιὰ τὸν ἄρχοντα ἐργοδότη τους!…

Καὶ βέβαια, ὅταν τὸ ἀντίκρισαν αὐτό, πιὸ πολὺ ὁπωσδήποτε θὰ χάρηκαν οἱ πρῶτοι. Διότι, «ἂν σ’ αὐτοὺς ποὺ δούλεψαν μιὰ ὥρα τοὺς ἔδωσε ἕνα δηνάριο, σ’ ἐμᾶς ἀσφαλῶς θὰ δώσει ἐπὶ δώδεκα. Ἀφοῦ ἔτσι τὸ λέει: ‘‘ὅ,τι εἶναι δίκαιο θὰ τὸ πάρετεʼʼ». Ἔτσι ὁπωσδήποτε θὰ σκέφτηκαν.

Ὅμως… τί φοβερὴ ἀπογοήτευση! Κι αὐτοὶ ἀπὸ ἕνα δηνάριο! Μὰ εἶναι δυνατόν; Ἄρχισαν νὰ γογγύζουν κατὰ τοῦ οἰκοδεσπότη. «Τὸ ἴδιο ποὺ πῆραν οἱ τελευταῖοι δίνει καὶ σ’ ἐμᾶς, ποὺ δουλέψαμε δωδεκαπλάσια; Τί ἀδικία εἶναι αὐτή;».

–«Ἑταῖρε οὐκ ἀδικῶ σε», ἡ ἀπάντηση τοῦ κυρίου. Τόσο δὲν συμφωνήσαμε τὸ πρωί; Πάρ’ το λοιπὸν καὶ πήγαινε. Τί σ’ ἐνδιαφέρει τί κάνω ἐγώ; Δὲν μπορῶ νὰ διαχειρίζομαι ὅπως θέλω τὰ χρήματά μου; Γιατί ζηλεύεις;

Καὶ βέβαια δὲν μποροῦσαν νὰ τοῦ ἀντιτείνουν κάτι. Διότι, πράγματι, τόσο εἶχαν συμφωνήσει. Ὅμως…

Ἴσως κάτι μέσα καὶ σὲ μᾶς νὰ μένει σὰν ἀδικαίωτο, σὰν ἀδικία: Τὸ ἴδιο ὅλοι; Εἶναι δίκαιο αὐτό;

Ἀλλὰ κάθε Παραβολὴ παραπέμπει σὲ μιὰ πραγματικότητα. Κι ἐδῶ ἡ πραγματικότητα εἶναι ὅτι ὁ Θεὸς καλεῖ τὸν κάθε ἄνθρωπο κοντά Του, στὴν ἐργασία τῶν ἐντολῶν Του, τὸν καλεῖ σὲ διαφορετικὴ περίοδο στὴ ζωή του καὶ ὑπὸ ποικίλες περιστάσεις. Ἄλλους τοὺς καλεῖ κοντά Του ἀπὸ τὴν πρώτη παιδικὴ ἡλικία. Ἄλλους ἐφήβους· ἄλλους ὥριμους ἄνδρες· ἄλλους γέροντες, λίγο πρὶν κλείσουν τὰ μάτια τους. Καὶ βέβαια ὁ Καρδιογνώστης γνωρίζει κυρίως τὶς ἐσωτερικὲς διαθέσεις τῶν ἀνθρώπων. Καὶ μπορεῖ αὐτὸς ποὺ κλήθηκε τὴν τελευταία ὥρα νὰ ἐπιδείξει τέτοια προθυμία, διάθεση θερμὴ γιὰ πνευματικὴ ζωή, ποὺ νὰ «ἰσοφαρήσει» τὰ 70, 80 χρόνια πνευματικῆς ζωῆς τοῦ ἄλλου (ἢ ἀκόμα καὶ νὰ τὰ ξεπεράσει). Πόσα τέτοια παραδείγματα δὲν ὑπάρχουν!…

Ἀλλὰ ἂς μείνουμε λίγο σ’ αὐτοὺς ποὺ παραπονοῦνται γιὰ «ἀδικία». Ποιοὶ εἶ­ναι αὐτοὶ στὴν πραγματικότητα; Εἶναι ὅσοι κλήθηκαν ἀπὸ τὸν ἅγιο Θεὸ νὰ ζήσουν ζωὴ χριστιανική, μέσα στὴ θαλπωρὴ καὶ στοργὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἀπὸ τὰ παιδικά τους ἀκόμη χρόνια. Καὶ μόνο τὸ γεγονὸς αὐτὸ δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ περιποιεῖ τιμὴ γιὰ τοὺς ἴδιους; Δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ σκέφτονται ὅτι αὐτοὶ εἶναι οἱ τιμημένοι, ποὺ ἐξελέγησαν ὡς πρώτη διαλογὴ ἀπὸ τὸν Κύριο; Ποῦ εἶναι ἡ ἀδικία; Ἢ μήπως, πράγματι, εἶναι ἀδικία, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἀντίθετη πλευρά;…

Ἀλλὰ ἂν ὑπάρχουν τέτοιοι ἄνθρωποι, ποὺ νὰ γκρινιάζουν καὶ νὰ μεμψιμοιροῦν γιὰ τὸ ὅτι ὁ Θεὸς τοὺς ἀνταποδίδει τὰ ἴσα μὲ τοὺς ἄλλους, τοὺς μετανοήσαντες στὰ τέλη τῆς ζωῆς τους, αὐτοὶ ἀποδεικνύουν ὅτι δὲν βρίσκονται σὲ σωστὴ σχέση μὲ τὸν Θεό. Σὰν τὸν πρεσβύτερο γιὸ τῆς Παραβολῆς τοῦ Ἀσώτου, ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ χαρεῖ γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ τοῦ ἀσώτου ἀδελφοῦ του· σκανδαλιζόταν ἀπὸ τὴ συμπεριφορὰ τοῦ Πατέρα…

Αὐτοί, δυστυχῶς, ἀποδεικνύουν ὅτι δὲν χαίρονται τὴ ζωή τους κοντὰ στὸν Πατέρα Θεό, ἀλλὰ μᾶλλον τὴν θεωροῦν ἀγγαρεία. Ὅμως ἀξίζει τελικὰ νὰ ζεῖ κανεὶς μιὰ τέτοια χριστιανικὴ ζωή, μέσα στὴ γκρίνια καὶ τὴ μεμψιμοιρία;

Ἔχουμε ἕνα Θεὸ πλούσιο, πλουσιοπάροχο. Ὅλους τοὺς χωράει ὁ Παράδεισος. Καὶ ἡ χαρά μας δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ μειώνεται, ὅταν καὶ κάποιος ἄλλος χαίρεται σὰν κι ἐμᾶς. Μᾶλλον τὸ ἀντίθετο πρέπει νὰ συμβαίνει: νὰ αὐξάνει. Ἀλλιῶς κάτι ἄρρωστο ὑπάρχει στὴ μέση.

Αὐτὸ μᾶς καθιστᾶ ἄξιους τοῦ Παραδείσου, αὐτὸ μᾶς κάνει νὰ προγευόμαστε ἀπὸ τώρα τὸν Παράδεισο: τὸ νὰ θέλουμε νὰ πᾶμε ὅλοι ἐκεῖ, κανεὶς νὰ μὴ μείνει ἔξω. Καὶ τὸ νὰ χαιρόμαστε μὲ τὶς χάρες, τὶς εὐλογίες, τὰ δῶρα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ στοὺς ἀδελφούς μας.

Γιὰ ὅλους ὑπάρχει χῶρος στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ!

Οἱ «ἀδικίες» τοῦ Θεοῦ

τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

https://christianvivliografia.wordpress.com

Γιατί χωρίς απλή καρδιά, αληθινός χριστιανός δεν γίνεται κανένας

Άμα χαλαστεί ο άνθρωπος, αρχίζει να σιχαίνεται τα απλά και τα φτωχά πράγματα. 

Μα πολλές φορές ξανάρχεται στον παλιό εαυτό του, σαν τον μεθυσμένον που ξεμέθυσε, και τότε καταλαβαίνει πάλι μεγάλη όρεξη για την απλότητα, και χαίρεται μέσα του και ειρηνεύει, και θέλει να ζει ταπεινά και ήσυχα. 

Τότε......του αρέσουνε πάλι τα ταπεινά και τ' απονήρευτα πράγματα, και νοιώθει μέσα του την γλυκύτητα του Χριστού και την ειρήνη που είναι μέσα στο Ευαγγέλιο.

Γιατί χωρίς απλή καρδιά, αληθινός χριστιανός δεν γίνεται κανένας. Αυτό θα το νοιώσεις από κάποια λόγια των αγίων που λένε: «Όποιος δεν γνώρισε την ειρήνη, δεν γνώρισε τη χαρά.

Αν αγαπάς την πραότητα, ζήσε με ειρήνη· κι αν αξιωθείς την ειρήνη, θα χαίρεσαι σε κάθε καιρό. 'Ανθρωπος με πολλές έγνοιες, δεν ειμπορεί να γίνει πράος και ησύχιος. Η ταπείνωση μαζεύει την καρδιά, κι όταν ταπεινωθεί ο άνθρωπος, ευθύς τον σκεπάζει το έλεος. 

Η προσευχή είναι χαρά. Η βασιλεία των ουρανών, μέσα μας βρίσκεται. Η χαρά που νοιώθει ο άνθρωπος για το Θεό, είναι πιο δυνατή από τούτη τη ζωή. 

Όποιος φτωχεύει από τα πλούτη του κόσμου, πλουτίζεται με τα πλούτη του Θεού. Όποιος αγαπά τα φανταχτερά πράγματα, δεν μπορεί να έχει ταπεινά αισθήματα, γιατί η καρδιά από μέσα τυπώνεται με τα ίδια σχήματα που είναι απ' έξω».

Φώτης Κόντογλου

Τα Ρημοκκλήσια του Μαρουσιού (απόσπασμα)

proskynitis.blogspot.gr

Προς Οικουμενιστάς

Λέγει ο Απ. Παύλος: «Τις μετοχή δικαιοσύνη και ανομία; Τις, δε κοινωνία φωτί προς σκότος; Τις δε συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαλ; η τις μερίς πιστώ μετά απίστου;» (Β Κορ. 6, 14-15). Διότι ποιός συνεταιρισμός ημπορεί να υπάρχη μεταξύ δικαιοσύνης και ανομίας; Ποιά δε επικοινωνία μεταξύ φωτός και σκότους; 

Ποιά δε συμφωνία μπορεί να γίνη μεταξύ του Χριστού και του Σατανά; 

Η ποιό μερίδιο δύναται να έχη ένας πιστός με ένα άπιστο;

Αυτός λοιπόν ο κανόνας δεν ίσχυε μόνον στην παλαιά εποχή, αλλά και σήμερα, για όλους εμάς τους Ορθοδόξους Χριστιανούς. Ιδιαίτερα μάλιστα θέλει να μας προφυλάξη από την σατανική κατάστρωση των σχεδίων των εχθρών της Ορθοδοξίας και του Έθνους του λεγόμενου οικουμενισμού.

Τι είναι Οικουμενισμός; Λέγει ο π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος στο βιβλίο του «Οικουμενισμός χωρίς μάσκα»: «Ο Οικουμενισμός είναι ένα κίνημα παγκόσμιο του Διεθνούς Σιωνισμού και έχει ως μοναδικό σκοπό την πολιτική και την θρησκευτική ένωση της ανθρωπότητος. 

Ο Οικουμενισμός, με λίγα λόγια, είναι ένα καταχθόνιον παγκόσμιον Κίνημα πολιτικόν και θρησκευτικόν, με σκοπόν την υποταγήν της ανθρωπότητος κάτω από μίαν παγκόσμιον Κυβέρνησιν… και την ένωσιν όλων των Θρησκειών εις μίαν Πανθρησκείαν, ώστε να εξαφανισθή ο Χριστιανισμός, να εξαφανισθή η σώζουσα Ορθόδοξος πίστις και να λατρεύεται στο τέλος, αντί του αληθινού Θεού, ο Σατανάς!».

• Παρατηρεί ο Μέγας Βασίλειος:

«Εκείνους που ομολογούν προσποιούμενοι την αληθή ορθόδοξη πίστη, έχουν όμως επικοινωνία με τους φρονούντας διαφορετικά, τους τέτοιους, ούτε αδελφούς να ονομάζουμε».

• Ένα σωτήριο μάθημα πήρε από άγγελο Κυρίου για τους αιρετικούς ο π. Ευμένιος Σαριδάκης, όπως αναφέρεται στον βίο του:

«Ο Γέροντάς μας, π. Ευμένιος Σαριδάκης, προσευχόταν κάποτε για τον διάβολο. Τον σταμάτησε όμως ο Θεός, λέγοντάς του ότι η προσευχή αυτή είναι ατελέσφορη, ως προς το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.

Κάποτε, ο Γέροντας μου εκμυστηρεύθηκε ότι μνημόνευσε στην Πρόθεση τον Ευρωπαίο γνωστό ανθρωπιστή Ραούλ Φολλερώ, παπικό στο δόγμα, επειδή είχε ευεργετήσει το Λεπροκομείο και ήταν πολύ καλός άνθρωπος. Τότε, άγγελος Κυρίου του πέταξε τη μερίδα από το άγιο Δισκάριο τρεις φορές.

Την τρίτη φορά, του εμφανίσθηκε λέγοντάς του ότι εκεί (στην Πρόθεση) έχουν θέση μόνο τα μέλη της Εκκλησίας. Του εξήγησε ότι στο κομβοσχοίνι του μπορεί να βάλη προσευχόμενος τους πάντες, αιρετικούς, ετεροθρήσκους, φονιάδες, εγκληματίες, ασελγείς, το πλήρωμα όλης της οικουμένης, ζώντες και κεκοιμημένους. Στην ευχαριστιακή Αναφορά όμως, μόνο τους Ορθοδόξους, γιατί αυτοί αποτελούν τα μέλη της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας».

• Ο δε Άγιος Πορφύριος τονίζει για τους διαλόγους:

« Μη φοβάστε. Οι διαθέσεις του Πάπα ανέκαθεν ήταν να υποτάξη την Ορθόδοξη Εκκλησία και θα έλθη ημέρα, που ο διάλογος θα ματαιωθή• τίποτε δεν πρόκειται να γίνη• άλλωστε τους Ουνίτες, αυτό τον δούρειο ίππο, είναι φως φανάρι ότι τους ενδιαφέρει να αναγνωρίσουν οι Ορθόδοξοι κεφαλήν τον Πάπα και τίποτε περισσότερο».

• Επίσης επεξηγεί κατηγορηματικά:

«Όλος ο κόσμος εδώ στο τηλέφωνό μου, …από όλα τα βασίλεια του κόσμου μου τηλεφωνούν την νύχτα, ότι ώρα να ’ναι. Απ’ όλα τα βασίλεια, Νότιο Αφρική, Κέϊπ Τάουν, Γιοχάνεσμπουργκ, Αμερική… ξέρω κι εγώ… απ’ όλον τον κόσμο. Και ν’ ακουστεί ότι είμαι κι εγώ, έχω ελεύθερο πνεύμα και παραδέχομαι όλες τις θρησκείες; Όχι, δεν παραδέχομαι. Όποιος να μου πη, και ένας άγγελος να έρθη να μου πη, όχι θα του πω, λες ψέμματα, δεν είσαι πνεύμα αγαθόν, είσαι πονηρόν πνεύμα και λες αυτά. Έτσι θα του πω εγώ του αγγέλου, δεν θα τον πιστέψω».

«-Να σας πω, παιδιά, δεν μου αρέσει να διαβάζω ξένα βιβλία, άλλων θρησκειών… Εμείς δεν πρέπει να διαβάζωμε και να παίρνωμε παραδείγματα απ’ αυτουνούς, παρά μόνο από τους θεόπνευστους Πατέρας της Εκκλησίας μας».

• Μας συμβουλεύει ο π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος:

«Έχουμε ιερόν καθήκον πάντες οι Ορθόδοξοι να καταγγέλλωμεν τον θεοκατάρατον Οικουμενισμόν και πρέπει όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Πατρίδας μας, οι Ορθόδοξοι όλου του κόσμου, να ενωθούν εναντίον του. Πρέπει όλοι να γνωρίζουν, ότι ο Οικουμενισμός επιδιώκει τον ενταφιασμόν της Ορθοδοξίας, της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και ότι οδηγεί στην εκθεμελίωσι και αυτό τούτο το Έθνος μας».

Ορθόδοξος Τύπος

ΤΑ ΦΡΙΚΤΑ πράγματα στο ΦΑΝΑΡΙ, που ξεχνούν, εκείνοι ακριβώς που έπρεπε να τα θυμούνται!

Μᾶς ἔστειλαν ὁλόκληρο τὸ βίντεο, στὸ ὁποῖο ἀκούγονται οἱ φρικτὲς προσφωνήσεις Βαρθολομαίου πρὸς Πάπα, ἀλλὰ καὶ τὸ Πολυχρόνιο τοῦ Πάπα Φραγκίσκου. 

Ὁ πατριάρχης μιλάει γιὰ τὴν ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ στιγμή τῆς παρουσίας τοῦ παναιρετικοῦ Πάπα, "ἀδελφοῦ ἡμῶν", τοῦ "ἁγιοτάτου" Πάπα στὸν Ἱερὸ Ναό! Κατὰ τὸν αἱρεσιάρχη τῆς Ἀνατολῆς Βαρθολομαῖο, ὁ Πάπας τῆς "Ἐκκλησίας" τῆς Ρώμης "ὀρθοτομεῖ τὸν λογον τῆς ἀληθειας"!!!

Τὸ ἀποκορύφωμα: Στὸ τέλος ψάλλονται τὰ Πολυχρόνια τῶν δύο Παπῶν (Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως), ἀλλὰ προηγεῖται ἐκεῖνο τοῦ Πάπα Ρώμης –ὡς τοῦ Πρώτου τῆς Χριστιανοσύνης!

Δεῖτε τα αὐτὰ στὸ 2:20:00 καὶ 2:50:00. Ἂς τὰ δοῦν κι ἐκεῖνοι ποὺ εἴτε μνημονεύουν, εἴτε κοινωνοῦν ἀπὸ Ἐπισκόπους καὶ ἱερεῖς ποὺ μνημονεύουν Βαρθολομαῖο!

Τώρα δὲν μποροῦν νὰ ἰσχυριστοῦν ὅτι δὲν ξέρουν! 

Τὸ βίντεο:

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος κατά των λατίνων και οικουμενιστών

ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ 

ΠΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ 

ΣΑΝ ΑΔΕΡΦΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΟΙ ΘΕΟΜΑΧΟΙ ΚΑΙ ΑΓΙΟΜΑΧΟΙ 

ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΝ

Το σκήνωμα του Αγίου Σάββα το είχαν πάρει οι σταυροφόροι, αλλά επέστρεψε θαυματουργικά στο μοναστήρι το 1965 μετά από εμφάνιση του αγίου στον Πάπα, στον οποίο είπε ότι ήθελε να γυρίσει σπίτι του.

"...ΚΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΣΤΟΝ ΠΑΠΠΑ ΙΩΑΝΝΗ ΔΙΑΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΥΣΤΗΡΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΣΤΕΙΛΕΙ ΠΙΣΩ ΠΙΑ ΣΤΗ ΓΗ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ, ΣΤΑ ΤΕΚΝΑ ΤΟΥ ΤΑ ΑΓΑΠΗΤΑ, ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ. 

Ο ΠΑΠΠΑΣ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΣΕ ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ ΠΕΘΑΝΕ. ΕΜΦΑΝΙΣΘΗ ΣΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ, ΠΙΟ ΑΥΣΤΗΡΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΣΑΝ ΝΑ ΦΟΒΗΘΗΚΕ ΜΗΝ ΤΟΝΕ ΒΡΕΙ ΙΔΙΑ ΣΥΜΦΟΡΑ.ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΣ ΕΤΣΙ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟΔΕΚΤΟ.

ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΤΟΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ, ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΦΥΓΑΝΕ ΑΠ'ΤΗ ΓΗ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΠΗΓΑΝ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΟΥΝΕ ΑΠΟΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ. ΣΤΙΣ 19 ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΗ ΠΙΣΩ ΕΦΘΑΣΕ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΤΟΠΟΘΕΤΗΣΑΝ ΜΕΣ ΣΤΟΝ ΠΑΝΙΕΡΟ ΝΑΟ, ΝΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΣΕΒΟΤΑΝ.

ΤΟΥ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΟΥ ΤΑ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ, Ω, ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ,ΛΥΓΙΖΕ ΣΑΝ ΝΤΥΝΟΤΑΝ.ΕΝΝΕΑ ΑΙΩΝΩΝ ΚΙ ΕΥΚΑΜΠΤΟ ΖΕΣΤΟ, ΑΓΙΑΣΜΕΝΟ!ΤΟΝ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΣΕ ΚΟΣΜΟΣ ΕΚΕΙ ΚΑΤΑΣΥΓΚΙΝΗΜΕΝΟΣ.

ΠΕΡΑΣΑΝ ΜΕΡΕΣ 17 ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΣΜΟΣΥΡΡΟΗ ΚΑΙ ΣΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΑ ΣΤΕΡΝΑ ΤΟ 1965 ΠΗΓΕ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ Τ0Υ ΑΥΤΟ,ΠΟΥ Η ΤΟΣΗ ΑΣΚΗΣΗ, Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ, Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΠΟΙ ΟΙ ΑΓΙΑΣΜΕΝΟΙ, ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ ΟΝΟΜΑΣΤΟ Σ'ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ…..

(Απόσπασμα απο το βιβλίο της πρεσβυτέρας Καλυψούς Δημητριάδη"Ο ΑΓΙΟΣ  ΣΑΒΒΑΣ Ο ΗΓΙΑΣΜΕΝΟΣ")

Περί τῆς ἐπανακομιδῆς τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου

Το σκήνωμα του αγίου Σάββα του Ηγιασμένου ενδεδυμένο 

με ορθόδοξα άμφια καθ’οδόν γιά να παραδοθεί στην αντιπροσωπεία 

του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, Βενετία 1965.

Το 1965 έγινε με πανηγυρικές τελετές η επανακομιδή του ιερού λειψάνου του αγίου Σάββα του Ηγιασμένου στο μοναστήρι του. Το ιερό λείψανο το είχαν κλέψει οι σταυροφόροι της Α’ σταυροφορίας (1096 – 1099) μαζί με πολλά άλλα ιερά λείψανα και το μετέφεραν στη Βενετία όπου και το έθεσαν στον ναό του αγίου Αντωνίνου.

Εννέα αιώνες περίπου αργότερα έμελλε να επανέλθει και πάλι ο μεγάλος ασκητής της Ορθοδοξίας στο μοναστήρι που ο ίδιος έκτισε.

Πριν την παραλαβή του ιερού λειψάνου είχαν προηγηθεί μεταξύ του Πάπα της Ρώμης Παύλου ΣΤ’ και του Πατριάρχου Ιεροσολύμων Βενέδικτου συνεννοήσεις για τον καθορισμό αντιπροσωπειών, ημερομηνιών, τελετών και άλλων θεμάτων σχετικών με την παράδοση και την παραλαβή.

Από πλευράς Πατριαρχείου Ιεροσολύμων ορίσθηκε η αντιπροσωπεία στην οποία μετείχαν ο Αρχιεπίσκοπος Ιορδάνου (νυν Μητροπολίτης Καισαρείας) κ. Βασίλειος, ο Αρχιμανδρίτης Θεοδόσιος ηγούμενος της Βηθανίας, ο Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ ηγούμενος της Λαύρας και ο ιεροδιάκονος (νυν Μητροπολίτης Ναζαρέτ) κ. Κυριακός.

Ο Γέρων Σεραφείμ είχε ιδιαίτερη αγάπη και ευλάβεια στον άγιο Σάββα. Εδιηγείτο στα καλογέρια του μετά την επανακομιδή του ιερού λειψάνου τα εξής: «Ο Πάπας», έλεγε «δεν μας έδωσε το ιερό λείψανο, γιατί μας αγαπούσε, αλλά γιατί συχνά εμφανιζόταν σ’ αυτόν και τον ενοχλούσε για να επιστρέψει στο μοναστήρι του. Όταν πέθανε ο Πάπας που δεν έλαβε υπ’ όψιν του τον Άγιο, εκείνος εμφανίστηκε και πάλι στον διάδοχό του. Αλλά και στον ναό που βρισκόταν το ιερό λείψανό του θησαυρισμένο μέσα σε γυάλινη λάρνακα χτυπούσε το τζάμι, έκανε φασαρίες, τάραζε τους φύλακες και τους Λατίνους μοναχούς».

Ο άγιος Σάββας, τον οποίο ο Γέρων Σεραφείμ εσέβετο πολύ, ανταπέδωσε την αγάπη του Γέροντος και τον αξίωσε να λάβει μέρος στην επανακομιδή του ιερού σκηνώματός του από τη Βενετία το 1965. Ο μακαριστός πατριάρχης Βενέδικτος είχε τότε αποφασίσει: « Ο ηγούμενος του αγίου Σάββα πρέπει να πάει οπωσδήποτε». Πειράζοντας δε ο πατριάρχης τον Γέροντα Σεραφείμ κάποτε είπε: «Επί της εποχής σου, πάτερ Σεραφείμ, επέστρεψεν ο άγιος Σάββας!», ο δε Γέρων Σεραφείμ αντικρούοντας και ανταποδίδοντας τη φιλοφρόνηση απάντησε: «Όχι, επί της εποχής σας, Μακαριώτατε!».

Παρά τις εκδηλώσεις τιμής και αγάπης εκ μέρους των Λατίνων τόσο στην αντιπροσωπεία όσο και στην Αγιοταφική Αδελφότητα υπήρχε διάχυτη η αμφιβολία εάν οι Δυτικοί απέδιδαν το πραγματικό άγιο λείψανο στην ορθόδοξη αντιπροσωπεία. Όταν η ορθόδοξη αντιπροσωπεία μετά από το μακρύ και κοπιαστικό ταξίδι έφθασε στον ναό του αγίου Αντωνίνου, ο Γέρων Σεραφείμ παρατηρούσε, προς έκπληξη των υπολοίπων, με ιδιαίτερη επιμονή το ιερό λείψανο, σαν να έψαχνε να βρει κάποιο σημάδι που να πιστοποιεί την αυθεντικότητά του. Κάποια στιγμή με έκδηλη χαρά φώναξε στους υπόλοιπους: «Πατέρες, είναι το πραγματικό λείψανο». Πιστοποίησε τη γνησιότητα από το γεγονός ότι έλειπε το ένα από τα δύο μάτια. Γνώριζε ο π. Σεραφείμ από παλαιά συναξάρια της Λαύρας ότι οι μονοφυσίτες στα χρόνια του αγίου Σάββα σε μια διαμάχη που είχαν μαζί του για την ορθή πίστη τού είχαν βγάλει το μάτι. Από εκείνη τη στιγμή δεν απομακρύνθηκε από αυτό. Ακόμη και όταν το αεροπλάνο διανυκτέρευσε στην Αθήνα, για να προσκυνήσουν επί του αεροπλάνου οι αναμένοντες αυτό πιστοί, ο Γέρων παρέμεινε μόνος όλη τη νύχτα φύλακας του ιερού λειψάνου, ενώ η υπόλοιπη συνοδεία λόγω του κόπου μετέβη στην Αθήνα για ανάπαυση.

Διηγείται ο Μητροπολίτης Ναζαρέτ ότι καθ’ όλο το διάστημα που ο Γέρων Σεραφείμ στεκόταν φρουρός δίπλα στο άγιο λείψανο, έδιδε τόσο στον ίδιο όσο και στα υπόλοιπα μέλη της αντιπροσωπείας την αίσθηση ότι ανάμεσά τους γινόταν κάτι σαν μυστική συνομιλία, σε σημείο που να εντυπωσιάζονται και να θαυμάζουν το γεγονός.

Όμως δεν άργησε να παρουσιασθεί ο μεγάλος προβληματισμός: πως δηλαδή θα γινόταν η αλλαγή των ενδυμάτων του ιερού λειψάνου βάσει των συμφωνηθέντων.

Συγκεκριμένα μετά την αρπαγή του ιερού λειψάνου από το μοναστήρι, οι Λατίνοι στη Βενετία το έντυσαν με ενδύματα Λατίνου ιερέως, ενώ τα χέρια του αγίου Σάββα ήταν σταυροειδώς επί του στήθους του. Μετά από εννέα περίπου αιώνες, η ακαμψία του σώματος δεν επέτρεπε την αλλαγή της λατινικής περιβολής με τα ράσα του Ορθόδοξου κληρικού, με το πετραχήλι και το μοναχικό σχήμα που είχε φέρει μαζί της η αντιπροσωπεία για τον σκοπό αυτόν.

«Τότε είδαμε τον Γέροντα Σεραφείμ να γονατίζει μπροστά στο ιερό λείψανο και να προσεύχεται για πολύ ώρα. Κάποια στιγμή σηκώθηκε έκαμε μετάνοιες στρωτές και σήκωσε με τα χέρια του τα χέρια του αγίου Σάββα σαν να ήταν χέρια ζωντανού ανθρώπου μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων μας», θυμάται με ακρίβεια μέχρι σήμερα και διηγείται ο Μητροπολίτης Ναζαρέτ. Τότε άλλαξαν τα ενδύματα του αγίου Σάββα και αφού τελείωσαν οι τελετές εκ μέρους των Λατίνων, άρχισε το ταξίδι της επιστροφής.

Όταν το γυάλινο φέρετρο έφθασε στην πλατεία του αγίου Μάρκου, στο μώλο, υπήρχε μια γόνδολα η οποία το μετέφερε με συνοδεία σε χώρο κοντινό προς το αεροδρόμιο. Κατά μια δε περίεργη σύμπτωση στον ίδιο μώλο είχε αποβιβασθεί το ιερό λείψανο αιώνες πριν.

Θαυμαστό γεγονός που εντυπώθηκε στον νου όλων ήταν τα χιλιάδες περιστέρια της πλατείας του αγίου Μάρκου τα οποία όλα μαζί τη στιγμή που η γόνδολα με το ιερό λείψανο ξεκινούσε τον πλου της στα νερά των καναλιών σαν κύμα πέρασαν πάνω από αυτήν χαιρετώντας με τον τρόπο αυτό τον μεγάλο φιλοξενούμενο που πλέον αναχωρούσε για το μοναστήρι του.

Χρόνια μετά, κάθε φορά που αντάμωναν ο Γέρων Σεραφείμ με τον Μητροπολίτη Ναζαρέτ κ. Κυριακό, του θύμιζε: «Τα περιστέρια, τα περιστέρια», σαν υπόμνηση του ότι και η άλογη ακόμη φύση συμμετείχε ως μαρτυρία τη στιγμή της αναχώρησης από τη Βενετία με προορισμό τα Ιεροσόλυμα. Εκεί παρέμεινε στον πανίερο ναό της Αναστάσεως για μέρες χάριν προσκυνήσεως των γυναικών, λόγω του άβατου της Μονής του αγίου Σάββα.

Σημειώνουμε εδώ και ένα θαύμα το οποίο διηγήθηκε ο Γέρων Σεραφείμ σχετικά με το ιερό λείψανο του αγίου Σάββα που επανακομιζόταν στα Ιεροσόλυμα. Κάποια ορθόδοξη μοναχή, που περίμενε να προσκυνήσει το ιερό λείψανο, επολεμείτο από λογισμούς δυσπιστίας για το αν το ιερό λείψανο, που δόθηκε από τους Λατίνους, ανήκε πράγματι στον άγιο Σάββα. Είδε, μόνη αυτή, το ιερό λείψανο να ανασηκώνει λίγο την κεφαλή, να τη στρέφει προς αυτήν και έπειτα να επανέρχεται στην προτέρα θέση της κατακλίσεως, οπότε εν τρόμω και χαρά απέβαλε την αμφιβολία.

Πηγή: Ο ΓΕΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΣΑΒΒΑΪΤΗΣ, Νικηφόρου Καλαϊτζίδη Πρωτοπρεσβύτερου, Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη 2004.

http://agiooros.org

Να ελπίζεις στον Ένα...

Είπε Γέρων: Μην ελπίζεις ούτε σε φίλους, ούτε σε πλούτο, ούτε στην υγεία σου, ούτε σε τίποτα. Όλα αυτά είναι μάταια και αφανίζονται σαν όνειρο και σκορπίζονται σαν τον καπνό. Να ελπίζεις στον Ένα Δημιουργό και Σωτήρα σου. 

Αυτός, καλύτερα από σένα γνωρίζει όλες τις ανάγκες σου, ψυχικές και σωματικές, και μεριμνά για σένα. 

Με το πρόσταγμά του άγγελοι ουράνιοι σε διαφυλάττουν σε όλα σου τα διαβήματα. 

Ο εχθρός μας συνεχώς μας αποσπά από την ελπίδα μας προς τον Θεό, αλλά εμείς, γνωρίζοντας τη δαιμονική του πονηρία, συνεχώς πρέπει να αποκρούουμε τις κακές του διαβολές. 

Ελπίδα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς υπομονή…

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

ΦΙΛΗΜΑ ΙΟΥΔΑ, ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΣΤΟΝ ΠΑΠΑ

Episkopos Episkopos

...ένας Σκανδαλισμένος αγιορείτης Μοναχός αφηγείται για όσα συμβαίνουν

Οι προδοσίες των Ποιμένων και η εκ του ποιμνίου αντιμετώπισις.

Μετά τό φρικτό καί ανεπανάληπτο γεγονός τής συμπροσευχής τών «Κεφαλών» τού «Χριστιανισμού», δηλ. τού αντιχρίστου Πάπα,πού υποκρίνεται τόν παγκόσμιον καλόν Ποιμένα, αφού θέρισε κόσμο καί παπάδες στήν Αργεντινή μέ τόν δικτάτορα Πινοσέτ, ο οποίος συνεχώς βλασφημάει τόν Χριστό ότι δέν είναι Θεός, τού μονοφυσίτη Πατριάρχη πού επιμένει στήν αίρεση πού έχουν καταδικάσει οι άγιοι Πατέρες, η 4η Οικουμενική Σύνοδος,η αγία μεγαλομάρτυς Ευφημία καί πρόσφατα ο άγιος γέροντας Παϊσιος καί ο ηγούμενος Γεώργιος Καψάνης τής Μονής Γρηγορίου, τού «δικού μας» Πατριάρχη Κων/λεως, η ιστορική μορφή πού καταφρόνησε όλες τίς αρχές καί αξίες τής Ορθόδοξης Εκκλησίας μέ τίς αντίχριστες δηλώσεις του γιά τούς αγίους Πατέρες, τούς Ιερούς Κανόνες, τίς άλλες θρησκείες τό κοράνιο καί μέ τίς ατελείωτες αντικανονικές του ενέργειες, τού Πατριάρχη Αλεξανδρείας πού ώς φαίνεται δέν έχει νά παρουσιάσει καμμία ευαισθησία στήν πίστη του

καί τού εκπροσώπου τής Αντιοχειανής Εκκλησίας, πού ναί μέν δέν πήγαν στήν Σύνοδο τής Κρήτης γιά τό πλούσιο οικόπεδο τού Κατάρ, ενώ είναι ολοφάνερο ότι συμφωνεί καί συμμετέχει κατά πάντα σέ όσα αποφασίστηκαν εκεί.

Δέν τούς έφτανε αυτή η σατανική εκδήλωση ασέβειας καί αποστασίας από τό θέλημα τού Θεού πού είναι σαφώς τό νά κρατήσουμε ανόθευτη τήν πίστη Του καί νά τήν μεταδώσουμε στήν επόμενη γενεά, ήδη κανόνισε ο παναιρετικός Πατριάρχης νά πάει στόν Καρδινάλιο τής Μπολόνιας νά γιορτάσει τήν Ύψωση τού Τιμίου Σταυρού μέ τούς φίλους του τούς αιρετικούς. 

Άς πάει κι άς κάτσει εκεί, διότι εδώ μόνο κακό μάς κάνει.

Αλλ`όμως δείτε τί κάνουν καί οι Αγιορείτες Ηγούμενοι. 

Ο μέν Βατοπαιδινός πήγε στό Φανάρι καί εγκωμίασε τήν Σύνοδο καί κατηγόρησε όσους αντιδρούν, ξεσκεπάζωντας τά αιρετικά του φρονήματα καί ο Σιμωνοπετρίτης ηγούμενος Ελισαίος πήγε τήν Κυριακή τών Μυροφόρων στό Μπαλουκλί σέ Αρχιερατικό Συλλείτουργο πού ήταν εκτός από τόν Πατριάρχη, ο Περγάμου Ζηζιούλας, τό αιρετικό σφουγγάρι πού μαζεύει κάθε αιρετική βρωμιά από τούς δυτικούς ετεροδόξους καί τήν στίβει στήν Ορθόδοξη Εκκλησία μας καί είναι τό δεξί χέρι τού αθεολόγητου Πατριάρχη. Εκεί ο Ελισαίος έβγαλε λόγο έξ Αγίου Όρους καί τί είπε;

«Παναγιώτατε πάτερ καί προσκυνητέ ημών Δέσποτα Οικουμενικέ». 

Ερωτώ, είναι ή δέν είναι ασέβεια νά προσφέρεις τήν προσκύνησή σου σ΄ έναν Πατριάρχη ασεβή καί βλάσφημο καί με αμέτρητες καθαιρέσεις καί αναθεματισμούς από τούς Ιερούς Κανόνες; Είναι ή δέν είναι αυτό πνευματική κατάπτωση;

Αυτό είναι δικό του θέμα, αλλ΄ όμως τί λέει παρακάτω; «Εσκέφθημεν ότι η ευλογία τού Αρχιεπισκόπου ημών νά παρίσταμαι συμμέτοχος καί συγκοινωνός τής Ιεράς τάυτης πανηγύρεως, αισθητοποιεί τήν άρρηκτον ενότητα τού Σεπτού Κέντρου τού Φαναρίου καί τού Αγίου Όρους».

Ποιός σάς δίνει τό δικαίωμα νά εκφράζεστε γιά όλο τό Άγιον Όρος; 

Αυτή η έκπτωση πίστεως καί η επαίσχυντη φιλία μετά τών Οικουμενιστών, μόνο τό οικουμενιστικό κεφάλι σας βαραίνει καί όσους δυστυχείς σάς μιμούνται, όπως τού Βατοπαιδινού Πρωτεπιστάτη πού πήγε σέ Παπικό ναό καί συμμετείχε σέ Λειτουργία μέ Καρδινάλιους ή του Ηγουμένου τής Ιβήρων πού πήγε σέ χειροτονία τού Φαναρίου παρόντων Καρδιναλίων.

Καί συνεχίζει ο Ηγούμενος τό αδιάντροπο παραλήρημα, κατά μίμησην τού αρχηγού τού ψεύδους διαβόλου: «Πέντε συναπταί πενταετίαι πατριαρχείας διασφαλίζουν ανά τόν κόσμον τήν ενιαίαν φωνήν τής Εκκλησίας καί εκφράζουν τόν τεράστιον αγώνα διά τήν ενότητα τής Ορθοδοξίας μέ αποκορύφωμα διά συνεργίας ουρανού καί γής τήν επίτευξιν τής συγκλήσεως τής Αγίας καί Μεγάλης Συνόδου τών Ορθοδόξων».

Άγιε Καθηγούμενε ντροπή, πού τά είδες όλ΄ αυτά πού λές; Ολόκληρες Εκκλησίες δέν συμφωνούν μέ τήν Σύνοδο, Ιερείς διακόπτουν τό μνημόσυνο τών Μητροπολιτών πού συμφωνούν μέ τήν Σύνοδο, μοναχοί στό Άγιον Όρος διώκονται διότι η συνείδηση τούς απαγορεύει νά δεχθούν τόν αιρετικό πατριάρχη πού δέχεστε εσείς, Ιερείς στήν Ρουμανία καθαιρούνται καί μοναχές πετιούνται έξω από τά Μοναστήρια τους, διότι δέν θέλουν νά μνημονεύεται μητροπολίτης πού συμφωνεί μέ τήν Σύνοδο, αμέτρητος λαός δέν ξέρει τί νά κάνει κι εσύ ώς γνήσιος ψευδοδιδάσκαλος εγκωμιάζεις μέ χίλια δύο ολοφάνερα ψέματα τόν καταστροφέα τής Ορθόδοξης Εκκλησίας;

Γι΄ αυτό καλοί μου χριστιανοί φεύγετε μακριά απ΄όλους αυτούς τούς ψευδόχριστους καί ψευδοποιμένες, αδειάστε τίς Εκκλησίες τών Οικουμενιστών καί πηγαίνετε όπου υπάρχει αληθινός Ιερέας τού Χριστού, αντιοικουμενιστής στά έργα καί όχι στά λόγια, πού δέν μνημονέυει τούς Οικουμενιστές, δηλ. όλους ανεξαιρέτως τούς μητροπολίτες πού δέχθηκαν τήν οικουμενιστική σύνοδο τής Κρήτης, διότι Εκκλησία τού Χριστού είναι αυτή πού κρατάει τήν αποστολική πίστη καί ακολουθεί τούς Ιερούς Κανόνες τών Οικουμενικών Συνόδων δηλ. η Ορθόδοξη, η ακαινοτόμητη πού δέν δέχεται νεωτερισμούς. Όταν κάποιος επίσκοπος παρεκλίνει από την ορθή πίστη καθίσταται καθαιρετέος. Εντός της Εκκλησίας παραμένουν αυτοί πού τού κόβουν τό μνημόσυνο, διότι αυτός είναι ο μόνος ενδεδειγμένος εκκλησιαστικός αγώνας έναντι της αιρέσεως, κατά τους αγίους Πατέρες.

ένας Σκανδαλισμένος αγιορείτης Μοναχός

http://opaidagogos.blogspot.gr

«Ἐπὶ τούτοις γελῶσιν οἱ ἄπιστοι, σαλεύονται οἱ ὀλιγόπιστοι»

Ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας παρουσιάζει ἀνὰ τοὺς αἰῶνες 
ἕνα σταθερὸ χαρακτηριστικό: 

Τὸν συνεχὴ πόλεμο ἐνάντια στὴν κάθε αἵρεση καὶ τὴν μὲ αὐτὸν τὸν πόλεμο παράλληλη ὑπομονὴ στοὺς διωγμοὺς καὶ ἐμπιστοσύνη στὴν μακροθυμία καὶ στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. 

Διότι ὅσο χειρότερη εἶναι ἡ αἵρεση τόσο ἐντονώτεροι καὶ σκληρότεροι εἶναι οἱ διωγμοί. Ἀνεξαρτήτως ὅμως τοῦ χαρακτῆρα τῶν διωγμῶν, ἕνα ἀκόμα στοιχεῖο τῆς Ἐκκλησίας ἔμεινε σταθερὸ μέχρι σήμερα: 

Ἡ ἀντίσταση τῶν λίγων ἐνάντια στὴν αἵρεση μὲ βάση τὴν ἁγιοπατερικὴ διδασκαλία. 

Γιατὶ ὅσο μεγαλύτερη εἶναι ἡ πτώση τῶν αἱρετιζόντων τόσο μεγαλύτερη καὶ ἀνακόλουθη τῆς ἁγιοπατερικῆς παράδοσης εἶναι καὶ ἡ στάση τῶν πολλῶν ποιμένων καὶ τῶν ποιμενομένων τους.

Ἰδιαίτερα σήμερα, τὴν ἐποχὴ τῆς χειρότερης αἵρεσης στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ἐσχατολογικῆς πραγματικὰ αἵρεσης, τῆς παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ πτώση τοῦ ποιμνίου, ἀλλὰ πολὺ περισσότερο τῶν ποιμένων εἶναι πασιφανής. 

Διότι ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς οἰκουμενιστὲς αὐξάνονται καὶ οἱ ὀνομαζόμενοι «ἀντιοικουμενιστές», «οἱ πολεμιστὲς» τῆς δημοσιότητας, οἱ ἐθελοτυφλοῦντες καὶ συγχρόνως τὴν πατερικὴ διδασκαλία παραλλάσσοντες γιὰ λόγους προσωπικῆς ἀσφαλείας καὶ ἐγκοσμίων ἀξιωμάτων, ἀναγνωρίσεων καὶ ἀπολαύσεων.

Ἂς μὴν βιαστοῦν νὰ μὲ κατηγορήσουν οἱ ὑπερασπιστές τους γιὰ αὐτὲς τὶς διαπιστώσεις· εἶναι ἀναπόφευκτες, γιατὶ δὲν εἶναι δικές μου· εἶναι τῶν Ἁγίων, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους, ὁ Μέγας Βασίλειος, ἀναλύοντας τὴν κατάσταση στὴν Ἐκκλησία ἐπὶ Ἀρείου, δίνει τὸ στίγμα καὶ ἐπιτρέπει χαρακτηρισμοὺς γιὰ τὴν κατάσταση τῆς Ἐκκλησίας σήμερα:

«Κεφάλαιον δέ τοῦ κακοῦ οἱ λαοί, τοὺς τῶν προσευχῶν καταλιπόντες οἴκους ἐν ταῖς ἐρήμοις συνάγονται θέαμα ἐλεεινόν, γυναῖκες καὶ παιδία καί γέροντες καὶ οἱ ἄλλως ἀσθενεῖς ἐν ὄμβροις λαβροτάτοις καὶ νιφετοῖς καί ἀνέμοις καὶ παγετῷ τοῦ χειμῶνος, ὁμοίως δὲ καὶ ἐν θέρει ὑπὸ τὴν φλόγα τὴν τοῦ ἡλίου, ἐν τῷ ὑπαίθρῳ ταλαιπωροῦντες. 

Καὶ ταῦτα πάσχουσι διὰ τὸ τῆς πονηρᾶς ζύμης Ἀρείου γενέσθαι μὴ καταδέχεσθαι» 

(Μ. Βασιλείου ἐπιστ. 242, Τοῖς Δυτικοῖς, ΕΠΕ 2, 28).

Στὶς ἐρημιὲς λοιπὸν καὶ στὰ δάση, κάτω ἀπὸ τὴν βροχή, τὸν καύσωνα καὶ τὸν δυνατὸ ἄνεμο οἱ πιστοί, μεγάλοι καὶ μικροί, νέοι καὶ γέροι, στὴν ἐποχὴ τοῦ Ἁγίου καὶ ὁ Ἅγιος τοὺς ὑμνεῖ καὶ τοὺς ἀναγνωρίζει γιὰ τὴν ὁμολογία τους. Σήμερα, στέλνουν οἱ «ἀντιοικουμενιστὲς» τὸ ποίμνιο ὄχι στὰ δάση, ὄχι στὴν ἐρημιά, ἀλλὰ φεῦ, στοὺς αἱρετικοὺς γιὰ νὰ λειτουργηθοῦν, ἐπειδὴ οἱ ἴδιοι, εἴτε δὲν διακόπτουν τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μαζί τους εἴτε τὴν διακόπτουν ἐπιλεκτικῶς χωρὶς νὰ συνεχίζουν ὅμως τὰ λειτουργικά τους καθήκοντα, χωρὶς νὰ εἶναι ἕτοιμοι οἱ ἴδιοι νὰ πᾶνε στὶς ἐρημιὲς καὶ στὰ δάση. «Ὁ λαός», φωνάζουν ἐπιδεικτικὰ ἀπὸ τὸ ἀναπαυτικὸ γραφεῖο τους, «θὰ ὑπερασπίσει τὴν Ἐκκλησία». 

Ποῦ ἀκούστηκε ποτὲ ἥρωας νὰ βάζει πρῶτα τοὺς ἄλλους μπροστά, νὰ σπρώχνει τοὺς ἄλλους χωρὶς νὰ εἶναι αὐτὸς πρῶτος; 

Ὁ λαός, ποὺ ἐκτὸς ἀπὸ τὴν πίστη, ἂν ἀκόμα τοῦ ἔχει μείνει ἀκόμα ζωντανή, ἀφοῦ τὸν ἀφήνουν ἀκατήχητο, πρέπει νὰ ὑπερασπίσει τὴν δουλειά του, νὰ πολεμήσει τὴν ἀνεργία του, νὰ πληρώσει τοὺς ἀβάστακτους φόρους, νὰ διδάξει τὰ παιδιά του, νὰ κάνει αὐτὰ ποὺ δὲν κάνουν, ὅλοι ὅσοι κατέχουν τίτλους καὶ ἀξιώματα. Αὐτὸς θὰ ὑπερασπίσει τὴν Ἐκκλησία χωρὶς τοὺς ἀνάλογους ποιμένες. Γι’ αὐτὸ καὶ ξέχασαν συνειδητὰ νὰ τοῦ ποῦν «χωρὶς ἐμᾶς».

Συνεχίζει ὁ Ἅγιος:

«Καταπεφρόνηται τὰ τῶν πατέρων δόγματα, ἀποστολικαὶ παραδόσεις ἐξουθένηνται, νεωτέρων ἀνθρώπων ἐφευρέματα ταῖς Ἐκκλησίαις ἐμπολιτεύεται τεχνολογοῦσι λοιπόν, οὐ θεολογοῦσιν οἱ ἄνθρωποι ἡ τοῦ κόσμου σοφία τὰ πρωτεῖα φέρεται παρωσαμένη τὸ καύχημα τοῦ σταυροῦ. Ποιμένες ἀπελαύνονται, ἀντεισάγονται δὲ λύκοι βαρεῖς διασπῶντες τὸ ποίμνιον τοῦ Χριστοῦ. Οἶκοι εὐκτήριοι ἔρημοι τῶν ἐκκλησιαζόντων, αἱ ἐρημίαι πλήρεις τῶν ὀδυρομένων. 

Οἱ πρεσβύτεροι ὀδύρονται, τὰ παλαιά συγκρίνοντες τοῖς παροῦσιν· οἱ νέοι ἐλεεινότεροι, μή εἰδότες οἵων ἐστέρηνται. Ταῦτα ἱκανά μὲν κινῆσαι εἰς συμπάθειαν τοὺς τὴν Χριστοῦ ἀγάπην πεπαιδευμένους, συγκρινόμενος δὲ τῇ ἀληθείᾳ τῶν πραγμάτων ὁ λόγος ἀξίας πολὺ τῆς αὐτῶν ἀπολείπεται»

(Μ. Βασιλείου, Τοῖς ἁγιωτάτοις ἀδελφοῖς καί ἐπισκόποις τοῖς ἐν τῇ Δύσει, ΕΠΕ 2, 20). 

Τεχνολογοῦν οἱ οἰκουμενιστές, τεχνολογοῦν καὶ οἱ «ἀντιοικουμενιστές»· δὲν θεολογοῦν. 

Καὶ ἐνῶ τὰ δόγματα περιφρονοῦνται, οἱ παραδόσεις ἐξασθενοῦν στὴν μνήμη τοῦ κόσμου, τὰ πάντα, ὅσια καὶ ἱερά, καταπατοῦνται, αὐτοὶ ἀναζητοῦν κοσμικὰ πρωτεῖα καὶ ἀποποιοῦνται τὸ καύχημα τοῦ σταυροῦ, τὸ καύχημα τῶν ἀλυσίδων τοῦ Παύλου, ποὺ τόσο πόθησε καὶ ἀπόκτησε ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος. 

Μαζί τους παίρνουν τὶς ψυχές, οἱ γεροντότεροι ὀδύρονται καὶ οἱ νέοι γίνονται ὅλο καὶ χειρότεροι, ἀφοῦ δὲν ὑπάρχουν αὐτοὶ ποὺ κανονικὰ ἐντάλθηκαν νὰ τοὺς στηρίξουν καὶ νὰ τοὺς ὁδηγήσουν. 

Ἔτσι ἀναδεικνύονται καὶ αὐτοί, ὅπως καὶ οἰ οἰκουμενιστές, σὲ «λύκους βαρεῖς» μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου, ἀλλὰ φειδόμενοι τῆς ἰδίας καταστάσεως.

Σέ ἄλλη ἐπιστολὴ ὁ ἅγιος ἀναφέρει: 

«Ἀνατέτραπται μὲν τὰ τῆς εὐσεβείας δόγματα, συγκέχυνται δέ Ἐκκλησίας θεσμοί. Φιλαρχίαι δὲ τῶν μὴ φοβουμένων τὸν Κύριον ταῖς προστασίαις ἐπιπηδῶσι καὶ ἐκ τοῦ προφανοῦς λοιπὸν ἆθλον δυσσεβείας ἡ προεδρία πρόκειται, ὥστε ὁ τὰ χαλεπώτερα βλασφημήσας εἰς ἐπισκοπὴν λαοῦ προτιμότερος. Οἴχεται σεμνότης ἱερατική, ἐπιλελοίπασιν οἱ ποιμαίνοντες μετ’ ἐπιστήμης τό ποίμνιον τοῦ Κυρίου, οἰκονομίας πτωχῶν εἰς ἰδίας ἀπολαύσεις καί δώρων διανομάς παραναλισκόντων ἀεί τῶν φιλαρχούντων. 

Ἠμαύρωται κανόνων ἀκρίβεια, ἐξουσία τοῦ ἁμαρτάνειν πολλή. Οἱ γάρ σπουδαῖς ἀνθρωπίναις παρελθόντες ἐπὶ τὸ ἄρχειν ἐν αὐτῷ τούτῳ τῆς σπουδῆς τὴν χάριν ἀνταναπληροῦσι τῷ πάντα πρός ἡδονήν ἐνδιδόναι τοῖς ἁμαρτάνουσιν. Ἀπόλωλε κρῖμα δίκαιον, πᾶς τις τῷ θελήματι τῆς καρδίας αὐτοῦ πορεύεται. 

Ἡ πονηρία ἄμετρος, οἱ λαοὶ ἀνουθέτητοι, οἱ προεστῶτες ἀπαρρησίαστοι. Δοῦλοι γάρ τῶν δεδωκότων τὴν χάριν οἱ δι’ ἀνθρώπων ἑαυτοῖς τὴν δυναστείαν κατακτησάμενοι… 

Ἐπί τούτοις γελῶσιν οἱ ἄπιστοι, σαλεύονται οἱ ὀλιγόπιστοι· ἀμφίβολος ἡ πίστις, ἄγνοια κατακέχυται τῶν ψυχῶν διὰ τὸ μιμεῖσθαι τήν ἀλήθειαν τοὺς δολοῦντας τὸν λόγον ἐν κακουργίᾳ. Σιγᾷ μέν γάρ τὰ τῶν εὐσεβούντων στόματα, ἀνεῖται δὲ πᾶσα βλάσφημος γλῶσσα· ἐβεβηλώθη τὰ ἅγια, φεύγουσι τοὺς εὐκτηρίους οἴκους οἱ ὑγιαίνοντες τῶν λαῶν ὡς ἀσεβείας διδασκαλεῖα, κατὰ δὲ τὰς ἐρημίας πρὸς τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς Δεσπότην μετὰ στεναγμῶν καὶ δακρύων τάς χεῖρας αἴρουσιν... »

(Μ. Βασιλείου, ἐπιστ. 92, Πρός Ἰταλούς καί Γάλλους Ἐπισκόπους, ΕΠΕ 3, 86· ΒΕΠΕΣ 55, 122).

Ἀδιάφοροι οἱ οἰκουμενιστές; Ἀδιάφοροι καὶ οἱ «ἀντιοικουμενιστές»! Τὰ πάντα ἔχουν ἰσοπεδωθεῖ, ἡ βλασφημία δὲν ἔχει τέλος, ἡ πονηρία δὲν μετριέται πιά, ἡ σεμνότητα τῶν ἱεραρχῶν ἐξαφανίσθηκε σχεδόν ἀπὸ προσώπου γῆς, οἱ Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας καταπατήθηκαν. Μοναχοὶ διώκονται, ἱερεῖς ἐκβιάζονται ἢ ἀπειλοῦνται, πιστοὶ ὑβρίζονται, πέφτουν θύματα βίας, ἀνακηρύχθηκαν ἀποσυνάγωγοι ἢ ἀκόμη καὶ ἀφορίσθηκαν καὶ οἱ «ἀντιοικουμενιστές» ἀσχολοῦνται μὲ τὸ ἄρχειν, μὲ τὴν ἀναγνώριση, μὲ τὴν δημοσιότητα. Ὀργανώνουν νέες ἡμερίδες, ποὺ ξεπέρασαν καὶ τὶς χολυγουντιανὲς ταινίες σὲ ἐπεισόδια καὶ ἐπαναλαμβάνουν τὰ ἴδια καὶ τὰ ἴδια. 

Ὁ καθένας ἀκολουθεῖ τί λέει τὸ θέλημά του καὶ ὄχι τί λένε οἱ Πατέρες, τί λέει ἡ ὁμάδα του ἢ ἡ ὀργάνωσή του καὶ ὄχι τί λέει ἡ Ἐκκλησία καὶ οἱ Κανόνες Της.

Γελοῦν πιὰ μαζί τους καὶ μαζί μας οἱ ἄπιστοι καὶ οἱ αἱρετικοὶ καὶ κατασκανδαλίζεται καὶ σαλεύεται τὸ ποίμνιο!

«Μόνον μὴ ἐξαπατηθῆτε ταῖς ψευδολογίαις αὐτῶν ἐπαγγελομένων ὀρθότητα πίστεως. Χριστέμποροι γάρ οἱ τοιοῦτοι καὶ οὐ Χριστιανοί, τὸ ἀεί αὐτοῖς κατὰ τὸν βίον τοῦτον λυσιτελοῦν τοῦ κατ’ ἀλήθειαν ζῆν προτιμῶντες. Ὅτε ἐνόμισαν κτᾶσθαι τὴν κενὴν ταύτην ἀρχήν, προσέθεντο τοῖς ἐχθροῖς τοῦ Χριστοῦ· ὅτε εἶδον τούς λαούς ἀγριαίνοντας, σχηματίζονται πάλιν τήν ὀρθότητα. Οὐκ οἶδα ἐπίσκοπον μηδέ ἀριθμήσαιμι ἐν ἱερεῦσι Χριστοῦ τὸν παράτῶν βεβήλων χειρῶν ἐπί καταλύσει τῆς πίστεως, εἰς προστασίαν προβεβλημένον. Αὕτη ἐστίν ἡ ἐμή κρίσις. Ὑμεῖς δέ εἴ τινα ἔχετε μεθ’ ἡμῶν μερίδα, ταὐτά ἡμῖν φρονήσετε δηλονότι· εἰ δέ ἐφ’ ἑαυτῶν βουλεύεσθε, τῆς ἰδίας γνώμης ἕκαστός ἐστι κύριος, ἡμεῖς ἀθῷοι ἀπό τοῦ αἵματος τούτου. Ταῦτα δὲ ἔγραψα οὐχ ὑμῖν ἀπιστῶν, ἀλλά τὸ τινων ἀμφίβολον στηρίζων ἐκ τοῦ γνωρίσαι τὴν ἐμαυτοῦ γνώμην, ὡς μή προσληφθῆναί τινας εἰς κοινωνίαν μηδέ τῆς χειρός αὐτῶν ἐπιβολήν δεξαμένους, μετά ταῦτα εἰρήνης γενομένης, βιάζεσθαι ἑαυτούς ἐναριθμεῖν τῷ ἱερατικῷ πληρώματι».

(Μ. Βασιλείου ἐπιστ. 240, Νικοπολίταις Πρεσβυτέροις, ΕΠΕ 3, 226).

Πέλεκυς βαρὺς ἡ κρίση τοῦ Ἁγίου: Χριστέμποροι καὶ μὴ Χριστιανοὶ ὅσοι προτιμοῦν τὸν κόσμο αὐτὸ καὶ ὄχι τὴν ἀλήθεια μὲ τὶς συνέπειες της. Χριστέμποροι καὶ μὴ Χριστιανοὶ καὶ οἱ οἰκουμενιστές, χριστέμποροι καὶ μὴ Χριστιανοὶ καὶ οἱ «ἀντιοικουμενιστές», ἐφ’ ὅσον ἔχουν μόνο ἔνδυμα εὐσεβείας καὶ δὲν ἀκολουθθοῦν τὴ στάση τῶν Πατέρων, ἀλλὰ τὴν ἀντικαθιστοῦν μὲ τὴν δική τους τακτική, τῆς οἰκονομίας. Ἡ διαφορὰ μεταξὺ Οἰκουμενιστῶν καὶ ἀντιοικουμενιστῶν, αὐτὸ ποὺ ἀλλάζει εἶναι ὁ τρόπος πώλησης τοῦ ἐμπορεύματος. 

Τὸ κέρδος ὅμως εἶναι πάντα τὸ ἴδιο: τὸ προσωπικό.

«εἰ δέ ἐφ’ ἑαυτῶν βουλεύεσθε, τῆς ἰδίας γνώμης ἕκαστός ἐστι κύριος, ἡμεῖς ἀθῷοι ἀπό τοῦ αἵματος τούτου».

Ἐμεῖς γέλωτας τῶν αἱρετικῶν καὶ σκάνδαλο τῶν πιστῶν δὲν θὰ γίνουμε. Ἔτσι προστάζουν ὄχι μόνο ὁ Μ. Βασίλειος ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας:

«τοὺς δὲ νομίζοντας τὰ τοῦ Ἀρείου μὴ φρονεῖν, κοινωνοῦντας δὲ μετὰ τῶν ἀσεβῶν φυλάτεσθαι» (Μ. Ἀθανάσιος, ΕΠΕ 10, 312).

«Ἐγὼ γὰρ οὺδὲ τούτων κοινωνῶ, ἀναφερομένων τῶν ἀναθεσματισμέντων» 

(Ἅγ. Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής).

«Μικρόν μοι το ποίμνιον; Ἀλλ’ οὐκ ἐπὶ κρημνῶν φερόμενον. Στενή μοι ἡ μάνδρα, πλὴν λύκοις ἀνεπίβατος, πλὴν οὐ παραδεχομένη ληστήν, οὐδὲ ὑπερβαινομένη κλέπταις καὶ ξένοις» (Ἁγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος).

Καὶ ὅπως εἶπε καὶ ὁ μακαριστὸς Ἰ. Κορναράκης στὴν ἐπιστολή του πρὸς τὴν Γατζέα, ἐμεῖς ἔχουμε νὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὸ πῶς θὰ ἐμφανιστοῦμε μπροστὰ στὸν Θεὸ καὶ γι’ αὐτὸ δὲν θὰ σᾶς ἀκολουθήσουμε στὴν ὁδό τοῦ χαρτοπολέμου γιὰ τὸ θεαθῆναι.

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Ο Αδαμάντιος Τσακίρογλου για Έμφυλες ταυτότητες και Οικουμενισμό

Loizos Loizos

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΦΡΙΖΟΝΤΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ;

Η εκκλησιαστική κατάσταση στην εποχή μας, όντως, δεν διαφέρει καθόλου εξ απόψεως επικρατήσεως της αιρέσεως του Οικουμενισμού από εκείνη, της εποχής του Μεγάλου Βασιλείου και του αγίου Μαξίμου του Ομολογητού. Και ενώ επισήμως έχει εισαχθεί η αίρεση εν τη Εκκλησία, πολλοί αδελφοί μας συμπεριφέρονται ως να μην έχει συμβεί τίποτα. 

Οι επίσκοποι κατά κανόνα προσπαθούν να καλύψουν ότι στο Κολυμβάρι ουσιαστικά έγινε εκκλησιαστική αναγνώριση των ομολογιών εκείνων, οι οποίες ενώ στην πραγματικότητα είναι αιρέσεις, έγιναν αποδεκτές ως Εκκλησίες, παραχαράσσοντας το Σύμβολο της Πίστεως Νικαίας–Κωνσταντινουπόλεως που ορίζει ότι πιστεύουμε «εις μίαν …Εκκλησίαν».

Παρεπιμπτόντως, να σας γνωστοποιήσω, ότι πριν από λίγες ημέρες μου τηλεφώνησε κάποια, άγνωστη, κυρία η οποία μου ανέφερε ότι, σε τραπέζι που αναγκάστηκε(;) να παραθέσει σε προτεσταντική οικογένεια λόγω σχέσεων, ενώ απέφευγε σκοπίμως κάθε συζήτηση για τα πνευματικά και εκκλησιαστικά πράγματα, στο τέλος, όταν σηκώθηκαν για να φύγουν οι συνδαιτυμόνες, ο παππούς προτεστάντης, της είπε ευχαριστημένος: «Ευτυχώς βρέθηκε και αυτός ο Πατριάρχης, ο Βαρθολομαίος, και μας αναγνώρισε ως Εκκλησία στη Σύνοδο στο Κολυμβάρι»! 

Μπορεί –οι τάχα ορθόδοξοι επίσκοποι μας–να ισχυρίζονται ότι δεν έγινε τίποτε το κακό στο Κολυμβάρι, όμως διαψεύδονται από τα γεγονότα και, κυρίως, από το τί μήνυμα βγήκε προς τα έξω και πως το εξέλαβαν οι άλλες ομολογίες που συνιστούν αιρέσεις. 

Δεν είναι κάτι καινούργιο θα μου πείτε, γνωρίζουμε τι συμβαίνει. Το θέμα όμως, δεν είναι τι ορισμένοι γνωρίζετε, αλλά ότι προσπαθούν οι μητροπολίτες μας να μας παρουσιάσουν το μαύρο άσπρο. Το πρόβλημα στην αντιμετώπιση του Οικουμενισμού ξεκινά από εκεί. Επιτείνεται το πρόβλημα από την αφελή έως και βλακώδη νοοτροπία ορισμένων πνευματικών πατέρων και γερόντων που νομίζουν ότι θα μείνουν εν τη Εκκλησία, αν δεν διακόψουν κοινωνία με τους επισκόπους που μνημονεύουν τον Πατριάρχη. Μαθαίνουμε τι γίνεται στο άγιον Όρος και λυπούμαστε που, και αυτοί οι ηγούμενοι, δεν κράτησαν τίποτα από τους αγώνες των αγίων Πατέρων!

Κατώδυνος είναι ψυχή του ορθόδοξου πιστού, όταν διαπιστώνει ότι τα εκκλησιαστικά πράγματα όχι μόνο δεν βαίνουν καλώς, αλλά και ότι πρόσωπα της Εκκλησίας τα περιπλέκουν ακόμη περισσότερο. Η εικόνα των εκκλησιαστικών εξελίξεων μας παραπέμπει στον πόνο του Μεγάλου Βασιλείου, και πιο συγκεκριμένα σ’ αυτό που περιγράφει στην πραγματεία του «Περί του Αγίου Πνεύματος» προς τον Αμφιλόχιο επίσκοπο Ικονίου. Χρησιμοποιεί εκεί εικόνες που δίνουν την πραγματικότητα γι’ αυτά που συμβαίνουν και στον καιρό μας. Σύγχυση! Περί τίνος; Για το ορθό, το δέον που αφορά στην αντίδραση του συνειδητά πιστού πληρώματος της Εκκλησίας του Χριστού! 

Καθένας λέει ό,τι του βγεί από την σκοτισμένη διάνοια και όχι το θέλημα του Θεού. Και το άσχημο είναι πως νιώθει ότι σκέπτεται σωστά και με σοφία. Μόνο όμως σκέπτεται! Πραγματικά, σκέψεις αφώτιστες, χωρίς προσευχή, χωρίς φόβο Θεού και χωρίς παραλληλισμό με την Αγία μας παρακαταθήκη, την ιερά μας Παράδοση που μας κληροδότησε η Εκκλησία για να είμαστε και «Ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσιν».

Αλλοι, πάλι, δεν σκέφτονται καθόλου, αλλά θεωρούν δεδομένο να συνεργαστούν με τους οικουμενιστές για να διώκουν τους πατέρες και, βέβαια, τραβούν κομποσχοίνι. 

Ο ένας τραβάει από εδώ και ο άλλος από εκεί. Και αυτό γιατί; Διότι κοιμούνται οι φύλακες. Αν όμως τους πει κανείς κάτι, απαντούν με στόμφο: «Έχουσιν γνώσιν οι φύλακες!». Τρομάρα σας, μη βασκαθείτε!

Προσωπικά βιώνω βαθειά απογοήτευση από αυτά που μου εμπιστεύονται ψυχές που όντως αγαπούν την Ορθοδοξία, όταν ακούω λογής λογής θεολογικοφανείς ανοησίες. 

Οι οικουμενιστές ή οι οικουμενίζοντες από την μια υπερασπίζονται τον διάλογο και από την άλλη, όταν διατυπώνεται κάτι –το οποίο δεν συμφωνεί με τις απόψεις τους– το θεωρούν αναρχία, ανυπακοή και πόλεμο. Από την μία υπερασπίζονται την συνοδικότητα και από την άλλη εξαίρουν τον Οικουμενικό Πατριάρχη που στη Σύνοδο του Κολυμβαρίου κατέλυσε κάθε μορφή συνοδικότητας, όχι μόνο με την αποσπασματική εκπροσώπηση των τοπικών Εκκλησιών που συμμετείχαν, αλλά και με την στέρηση δυνατότητας ψήφου από τους παρόντες επισκόπους. Από την μία ομιλούν για στέρηση αγάπης και από την άλλη μας λοιδορούν με παραληρήματα πικρόχολων κειμένων που δείχνουν όχι μόνο ότι δεν υπάρχει χριστοήθεια, μα ούτε και στοιχειώδης αξιοπρέπεια. Τέτοιο επίπεδο που εκφράζεται επιτυχώς στα Τελεβάντεια κείμενα! 

Και για να μην περιορισθώ στα κείμενα, ενώ ομιλούν για ταπείνωση, ξυλώνουν τους πατέρες από τα μοναστήρια και τα κελλιά τους, που με προσωπικές θυσίες και πολύ αγώνα έκαναν και κάναμε με προσωπικά καταναλωτικά δάνεια, μαζί με συνεργάτες και φίλους ευτυχώς των ιδίων φρονημάτων στα εκκλησιαστικά δρώμενα. Τί υποκρισία; 

Γνωρίζαμε την περιπέτεια την οποία θα υφιστάμεθα, μας την είχαν ανακοινώσει γεροντάδες πριν από μία δεκαπενταετία.

Από την άλλη μεριά των τάχα αντι-οικουμενιστών, ακούμε πολλά ευτράπελα. Ο ένας λέει: «Κάνουμε διακοπή μνημοσύνου και όχι διακοπή κοινωνίας». Ο άλλος λέει: «Αφήνω άλλους να πηγαίνουν μπροστά για να βλέπω τα λάθη τους να μην πράξω τα δικά τους», αλλά όταν κάνει και ο ίδιος διακοπή κοινωνίας, όχι απλώς κάνει λάθη, αλλά και κατηγορεί ως πλανεμένους ανθρώπους που αγωνίστηκαν πολύ νωρίτερα και, μάλιστα, περισσότερο από επισκόπους ενώ είναι λαϊκοί. Άλλος λέει: «Είμαι αδύνατος γι’ αυτό δεν κάνω διακοπή μνημοσύνου», ως να μη επιτάσσει ο κανών την διακοπή ως υποχρέωση, αλλά να προβάλλει την διακοπή κοινωνίας ο κανόνας ως έπαθλο μόνο για τους ισχυρούς. 

Κάποιος άλλος λέει: «Δεν είναι ακόμη καιρός, ούπω καιρός»· αλλά όταν θα περάσει ο καιρός θα πεί, «ουκέτι καιρός», δηλαδή, δεν υπάρχει πλέον καιρός, διότι την ώρα που ίδιος εκάθευδε οι Οικουμενιστές δούλευαν. Άλλος δίνει αντιοικουμενιστική(;) συνέντευξη, αλλά μπερδεύει και τους λίγους πιστούς που ξέρουν τί θέλουν, ώστε να χαρακτηρίζεται «τοξικό» το περιεχόμενό της. Άλλος λέει: «κάνω διακοπή μνημοσύνου» και εκκλησιάζεται εκεί που μνημονεύεται ο οικουμενιστής επίσκοπος, διότι δεν φρόντισε εγκαίρως να βρει ναό. 

Και επειδή δεν λειτουργεί, στην πραγματικότητα έκανε διακοπή λειτουργίας καί όχι μνημοσύνου!!! Άλλος πάλι λέει: «Τα μυστήρια των ιερέων που δεν διέκοψαν είναι άκυρα -ενώ θέλει να πει ότι είναι ανυπόστατα- και γι’ αυτό θεωρεί ότι δεν πρέπει ούτε η γιαγιά που ζει πάνω στα κατσάβραχα, και δεν έχει ιδέα τί είναι ο Οικουμενισμός, να πηγαίνει στην λειτουργία και να κοινωνεί Σώμα και Αίμα Χριστού. 

Άλλος λέει: «ανάθεμα στους αιρετικούς», αλλά μνημονεύει τους αιρετικούς! Και διερωτάται καθένας που έχει σώας τας φρένας: «Θέατρο παραλόγου;» 

Πάντως απ’ ό,τι φαίνεται δεν το λέγει η καρδούλα μας να αγωνιστούμε!

Όσοι όμως τελικά απομείνουμε για να αγωνισθούμε, για να μπορέσουμε να συνεργαστούμε προκειμένου να φέρει αποτέλεσμα ο αγώνας μας, χρειάζεται να δείξουμε:

1. Αξιοπιστία, ήτοι να έχουμε ξεκαθαρισμένες απόψεις, οι οποίες θα στηρίζονται στην Ορθόδοξη Παράδοση και τα παραδείγματα των Αγίων Πατέρων. Απ’ αυτές δεν θα μετακινούμαστε επηρεασμένοι από φωνές δειλιόντων ή μετεωριζομένων, εκτός αν εμπεριστατωμένως –κι όχι λογικοφανώς– μας καταδείξουν ότι η Αγία Γραφή και οι Πατέρες μας δίδαξαν άλλο δρόμο απ’ αυτόν που ακολουθούμε. Και η μέχρι τώρα αδολεσχία τους και αδυναμία τους να το αποδείξουν, δείχνει ότι βαδίζουμε –παρά τις προσωπικές αδυναμίες– την Ορθόδοξη οδό. (Τα δε περί Οικονομίας επιχειρήματα, δεν είναι δρόμος, αλλά παράδρομος, για ειδικές περιπτώσεις). Αυτές τις σταθερές θέσεις μας θα πρέπει να ανακοινώνουμε για να γνωρίζει και το ποίμνιο τί πρεσβεύουμε. 

2. Διαφάνεια στις συνεργασίες, να ενημερώνουμε δηλαδή για ενέργειές μας αυτούς με τους οποίους συνεργαζόμαστε. Πρόσφατα συνέβησαν πράγματα και γνωρίσαμε προθέσεις και νοοτροπίες. Προσωπικά δεν θα στηρίξω ούτε τους αγιορείτες, αν διαπιστώσω παλινδρομήσεις, ότι δηλαδή κινούνται χωρίς να ενημερώνουν και εμάς για τάχα συνεργασίες που αφορούν πράγματα εκτός Αγίου όρους, οι οποίες το μόνο που έκαναν μέχρι τώρα ήταν να μπλοκάρουν τον όλο αγώνα, να σκανδαλίσουν το μικρό ποίμνιο και, τελικά, το αποτέλεσμα που προέκυψε με την αυθαίρετη ηγεσία ανθρώπων, οι οποίοι στην πραγματικότητα δεν έκαναν αποτείχιση, προκάλεσε τόση ζημία που ο αγώνας, αν δεν επέμβει ο Θεός, βαίνει προς αποτυχία.

3. Συμμετοχή των λαϊκών, να μην αφήνουμε έξω, όχι μόνο από τις συνάξεις, τους πιστούς που στηρίζουν τον αγώνα, αλλά να τους έχουμε και στον ενεργό ρόλο του αντιοικουμενιστικού αγώνα.

4. Συνάξεις σε άλλα δεδομένα. Αν θα προκύψουν τελικά συνεργασίες -μετά από την σύμφωνη γνώμη κληρικών και λαϊκών που πραγματικά αγωνίστηκαν- θα καθορισθεί ομάδα συντονισμού του αγώνα που θα απαγκιστρωθεί από τα δεδομένα της Γατζέας. Κάποιοι ή θα μείνουν απ’ έξω ή θα μάθουν να ακούν και τον «μικρότερο» αδελφό. Νοοτροπίες αυθεντιών δεν θα γίνονται δεκτές εξ αρχής. Θα ορισθεί άλλο προεδρείο και άλλος τόπος συνάξεως με εκπροσώπους τουλάχιστον δύο από κάθε εκκλησιαστικό πεδίο. Δηλαδή, από το άγιον Όρος δύο πατέρες· αν είναι δυνατόν ένας από μονή και ένας κελλιώτης. Από τις έξω μονές ένας από οργανωμένο μοναστήρι και ένας μοναχός χωρίς συνοδεία. Από τους εγγάμους δύο πατέρες. Από τους λαϊκούς δύο. Από τους καθηγητές δύο, ένας κληρικός και ένας λαϊκός. Όλοι αυτοί για να συμμετέχουν θα έχουν αποδείξει ότι έκαναν όντως αποτείχιση. Διαφορετικά ούτε καν θα συμμετέχουν της συνάξεως. Η σύναξη θα είναι κλειστή σε πρόσωπα «ταχυδρόμους» και σε αφελείς. Συνεργασίες με άλλες συνάξεις, με πρόσωπα που δεν ξεκαθάρισαν την θέση τους δεν θα επιτρέπονται εφ’ όσον δεν παίρνονται αποφάσεις από την ολομέλεια.

5. Η προοπτική του αγώνα μας. Μετά από κάποιες καθαρά οργανωτικές συνάξεις, το πρώτο θέμα που θα απασχολήσει τους συμμετέχοντες είναι στο δια ταύτα, τί κάνουμε, ποιά θα είναι η προοπτική του αγώνα μας εφ’ όσον δεν στηριχθεί περαιτέρω από επισκόπους και περισσότερους κληρικούς έχοντας υπ’ όψιν το «χειρότερο σενάριο».

Όλοι όσοι παρέστησαν στην ημερίδα του Ωραιοκάστρου –για να διατρανώσουν την αντίθεσή τους στην Κολυμβάρια Ψευτοσύνοδο που δίνει τα διαπιστευτήρια στην παναίρεση του Οικουμενισμού– ένοιωσαν να εμψυχώνονται και να ανανεώνονται στον κοινό αγώνα υπέρ της Ορθοδόξου αγίας μας πίστεως. Το χριστεπώνυμο πλήρωμα κινήθηκε πηγαία έχοντας αίσθηση ψυχής ότι αυτό είναι το δέον. Είναι πολύ παρήγορο ότι υπήρξε μια σημαντική αντιπροσώπευση από πιστούς που δεν κολλούν σε πρόσωπα για να κάνουν αγώνα υπέρ της πίστεως. Οι προσωποληψίες αμαυρώνουν τους αγώνες γιατί στερούν από τους οπαδούς την κριτική ικανότητα για να διακρίνουν την αλήθεια από το ψεύδος και το ορθό από τα λάθη αλλά, κυρίως, διότι δεν επιτρέπουν την Χάρη του Θεού να ενεργήσει αφού δημιουργείται μεροληψία. Όταν δεν είναι κανείς αμερόληπτος, δεν κινείται πλέον στον χώρο του Πνεύματος του Θεού, αλλά του εγκοσμιοκρατικού χωροχρόνου, κρίνοντας ανθρωποκεντρικά και δημιουργώντας φατρίες που δικαιολογούν κάποιον που δεν βγαίνει στον αγώνα, κάποιον άλλο να κάνει αντιοικουμενιστικό αγώνα γύρω από το εγώ του και να μη θεωρεί το κοινό συμφέρον στην πίστη. Η τακτική, όχι απλώς του αποσύρομαι, αλλά σέρνω μαζί μου υποχρεωτικά και άλλους, χωρίς να επιτρέπω δυνατότητα επιλογής στα πνευματικά μου παιδιά να ενεργήσουν και κατά την κρίση τους, ανάγει σε μοντέλα γκουρουϊσμού που, όταν γίνεται με άδηλο κίνητρο του να δείξω την δύναμη και το κύρος μου σε όσους δεν συμφωνούν μαζί μου, συνιστά και ρεβανσισμό! 

Ας εστιάσουμε, λοιπόν, λίγο στα κίνητρά μας –γιατί κάνουμε κάτι;– ώστε να κρίνουμε ορθά τα πράγματα. Πέρα από τα πολλά θετικά που έλαβαν οι αγωνιστές από την εν λόγω ημερίδα έθεσαν υπ’ όψιν μας, την επομένη κιόλας ημέρα, αυτό το κάτι, για το οποίο θεωρώ ότι δεν αρκούσε ο χρόνος που όλοι είχαμε στην διάθεσή μας να αναπτύξουμε περισσότερο και με μεγαλύτερη σαφήνεια, καθώς ορισμένοι μετακινήθηκαν από μακρυά, υπήρχε κούραση αλλά και εκ των πραγμάτων η όλη σύγχυση που προέκυψε δεν βοήθησε να εξετασθούν επισταμένως ορισμένες πρακτικές πλευρές του αγώνα και να δοθούν απαντήσεις σε έναν ευρύ και γόνιμο διάλογο. Όλοι μαζί έχοντας ενότητα στην ομολογία της Ορθοδόξου Πίστεως μπορούμε να αγωνισθούμε για ελευθέρα και ζώσα Εκκλησία.

Αρχιμανδρίτης Παϊσιος Παπαδόπουλος

http://agiooros.org

Στιγμιαία ή διαρκής καταφρόνηση του Ευαγγελίου από τους "αντι-Οικουμενιστές;

Αμετανόητος ο Πάπας Φραγκίσκος ζητάει απροκάλυπτα πλήρη ενότητα στην αίρεση!

Και οι "Ορθόδοξοι" κρατούν "Φανάρι"!!

Ξεκάθαρος ο Πάπας Φραγκίσκος, προχωρεί στην εφαρμογή της Οικουμενιστικής Ενώσεως που έχουν συμφωνήσει με όλους τους "Πατριάρχες"! Και οι μεν Οικουμενιστέςσυμπορεύονται! Οι «αντι-Οιουμενιστές», όμως, τί κάνουν; Συνεχίζουν τον χαρτοπόλεμο και συνεχίζουν να κοινωνούνμαζί τους! Εκτός από τρεις, που σταμάτησαν να λειτουργούν, αλλά δεν διέκοψαν την μετά των αιρετικών κοινωνία, όπως ανακριβώς διατυμπανίζουν!

Ο Πάπας Φραγκίσκος ζητάει απροκάλυπτα πλήρη ενότητα! Ποιος «παρακατιανός» θα μείνει έξω από την ένωση;;;

Του Μανώλη Κείου

Μετά το θεολογικό σεισμό που προκάλεσε στην Αίγυπτο ο Πάπας Φραγκίσκος λέγοντας πως είμαστε αδελφοί Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, αποκαλώντας παιδιά του και τους Ορθοδόξους και κυρίως με την κοινή δήλωση με τους Κόπτες πως αναγνωρίζουν κοινό βάπτισμα, πλέον οδεύει ολοταχώς προς το σχέδιο της πληρους ενότητας και το ζητάει απροκάλυπτα με βάση πάντα την θεωρία περί ενότητος του Αγίου Πνεύματος!

Και ξεκινάει με τους προθύμους Κόπτες…

Στο μήνυμά του προς τον Κόπτη Πατριάρχη Ταγουάρδο χθες 10 Μαΐου ημέρα αφιερωμένη στην φιλία μεταξύ των Κοπτών και των 

Ρ/Καθολικών, επαναλαμβάνει την επιθυμία του να συνεχίσει το ταξίδι προς την πλήρη ενότητα και εκφράζει την ευγνωμοσύνη του για το καλωσόρισμα που έλαβε κατά την επίσκεψή του στο Κάιρο.

Κατά τη διάρκεια της παπικής επίσκεψης στην Αίγυπτο στις 28 και 29 Απριλίου, ο Πάπας μίλησε για τον «οικουμενισμό του αίματος» που ενώνει τους Χριστιανούς των δύο πλευρών.

Το μήνυμα του Φραγκίσκου προς τον Ταγουάρδο αναφέρει:

Προς την Αγιότητά του Τάγουάρδο Β Παπά Αλεξανδρείας και Πατριάρχη του Αγίου Μάρκου

Αγαπητέ αδελφέ,

Μετά την επίσκεψή μου στην Αίγυπτο και την ευλογημένη συνάντηση με την Αγιότητά σας στο Κάιρο και υπενθυμίζοντας την τέταρτη επέτειο της αδελφικής μας συνάντησης στη Ρώμη στις 10 Μαΐου 2013, επωφελούμαι της ευκαιρίας για να σας προσφέρω τις ευχές μου για ειρήνη και υγεία, καθώς και τη χαρά μου και την ευγνωμοσύνη μου για τους πνευματικούς δεσμούς που ενώνουν το Έθνος του Πέτρου και του Μάρκου.

Για άλλη μια φορά εκφράζω την βαθιά εκτίμησή μου για τη φιλοξενία σας και για την συγκινητική μας συνάντηση και την κοινή προσευχή ως αδελφοί εν Χριστώ. Είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων που ενισχύσαμε τη βαπτιστική ενότητά μας στο σώμα του Χριστούδηλώνοντας μαζί ότι “εμείς, με ένα μυαλό και καρδιά, θα επιδιώξουμε ειλικρινά να μην επαναλάβουμε το βάπτισμα που έχει δοθεί σε καθεμία από τις Εκκλησίες μας για οποιοδήποτε πρόσωπο που επιθυμεί να ενταχθεί στην άλλη. «Οι δεσμοί αδελφοσύνης μας, μας προκαλούν να εντείνουμε τις κοινές μας προσπάθειες να επιμείνουμε στην αναζήτηση ορατής ενότητας στην ποικιλομορφία υπό την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος.

Κατά μήκος αυτής της διαδρομής, διατηρούμε την ισχυρή μεσιτεία και το παράδειγμα των μαρτύρων. Μπορούμε να συνεχίσουμε να προχωρούμε μαζί στο ταξίδι μας προς το ίδιο ευχαριστιακό τραπέζι και να μεγαλώνουμε στην αγάπη και στη συμφιλίωση.

Διαβεβαιώνω την Αγιότητά σας για τις συνεχείς προσευχές μου για σας και για την ειρήνη στην Αίγυπτο και τη Μέση Ανατολή. Σε αυτή την εποχή του Πάσχα θα προσευχηθώ το Άγιο Πνεύμα, η δύναμη και η τρυφερότητα του Θεού, να γεμίσουν τις καρδιές μας με τη χάρη Του και να ανάψουν μέσα τους τη φωτιά της αγάπης Του. Είθε το Πνεύμα της ειρήνης να μας χαρίζει μια αύξηση της ελπίδας, της φιλίας και της αρμονίας.

Με αυτά τα συναισθήματα, σε αυτή την ειδική περίσταση, η οποία δικαίως έγινε γνωστή ως η ημέρα φιλίας μεταξύ της Κοπτικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και της Καθολικής Εκκλησίας, ανταλλάσσω με την Αγιότητά σας μια αδελφική αγκαλιά ειρήνης στον Χριστό τον Κύριο μας”.

Όπως φαίνεται λοιπόν τα πράγματα με τους Κόπτες είναι δρομολογημένα. Και όταν ενωθεί το Βατικανό με τους μονοφυσίτες όποιος μείνει απέξω θα φαίνεται….παρακατιανός…. Άρα;;; 

Κοντά στο νου και η γνώση….

https://paterikiparadosi.blogspot.gr