Πως σχολιάζουν την πορνεία, την λαίλαπα της εποχής μας, οι Άγιος Παΐσιος και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας.
Επισκέφθηκα προ τεσσάρων περίπου δεκαετιών άγιον γέροντα στα Κατουνάκια. Τον παρεκάλεσα να μου πεί λόγον πνευματικής οικοδομής, αλλά και κάποιες συμβουλές για τις δυσκολίες και τα σημεία των καιρών. Αρνήθηκε κατ’αρχήν, αλλά στην επιμονή μου κάμφθηκε και ανέφερε τα εξής: «Τι να σας πω, πάτερ μου; Αυτόν τον πολιτισμό θα τον καταστρέψει η πορνεία».
Ανήσυχος, έψαξα στους Πατέρες και συγκεκριμένα στον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και συν τοις άλλοις, ανέγνωσα το παρακάτω: « Τι δε είναι η πορνεία; Εξήλθε ο τότε λαός του Θεού από την Αίγυπτο εντελώς άοπλος και τους κατεδίωκε πλήθος οπλιτών. Καθώς λοιπόν έφθασαν έως την θάλασσα, οι πρώτοι διωκόμενοι, οι δεύτεροι διώκοντες, με την δύναμι και βουλή του Θεού, και με την ράβδο και το χέρι του Μωϋσέως, δικάζει τους δύο εκείνους η θάλασσα· στους πρώτους υποχωρεί σχισμένη στην μέση και τους δίνει ακίνδυνη διέλευση, τους δε διώκτες, αφού επανήλθε στην θέση της, τους έβγαλε νεκρούς σ’εκείνους τους γειτονικούς αιγιαλούς· και έτσι τους άοπλους κατέστησε πάνοπλους, αφού εσκύλευσαν τους εκβρασθέντες νεκρούς. Έπειτα τι έγινε; Διέρχονται τόπους και χώρες κατοικούμενες και ακατοίκητες αήττητοι, νικώντας όλους εκείνους που τους αντιστάθηκαν.
Αλλ’όταν έπεσαν σε πορνεία, τόσο κατά κράτος νικήθηκαν, ώστε να πεθάνουν αμέσως στον πόλεμο τότε εικοσιτρείς χιλιάδες… και αν δεν εξιλέωνε τον Θεό ο Φινεές που από ζήλο μ’ένα κτύπημα φόνευσε μαζί με την πορνευόμενη τον διαπράττοντα την βρωμιά και αναχαίτισε την πράξι, θα χανόταν όλο το γένος δοκιμαζόμενο από την θεία οργή από την παρανομία της πορνείας. Σε σας δε, ότι ενεργείται αυτό το θεομίσητο πάθος, ποιος δεν το γνωρίζει; Δεν υπάρχει μάλιστα κανείς να εμποδίση,… ενώ μερικοί και συμπράττουν σ’αυτό, αν και ο απόστολος λέγει, “με αυτούς δεν επιτρέπεται ούτε να συντρώγωμε”(Α’Κορ. 5,11)· γι’αυτό είμαστε όλοι άξιοι θανάτου και πανωλεθρίας» (Παλαμικόν Ταμείον,σελ.828,παρ.3, ΟμιλίαΛΘ’ Εν Λιτή …, ΕΠΕ 10,494-496. PG 151,488B-D).
Σκέφθηκα τότε και τώρα εντονώτερα, ότι χρεωστούμε σε όλους και οφείλουμε να κηρύξουμε ειλικρινή μετάνοια κι’επιστροφή στον Ουράνιο Πατέρα, δηλαδή επιστροφή στην Ελληνορθόδοξη, Ρωμαίικη Παράδοση, όπως αυτήν την εξέφρασαν κυρίως ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο Άγιος Μακάριος ο Νοταράς, ο Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος, ο Άγιος Νεκτάριος, κ.α. .
Άνευ καθαρότητας και ταπείνωσης, το τέλος της Νέας Εποχής και όλων αυτών όσων επενδύουν στην διάπραξη και διαιώνιση των σαρκικών επιθυμιών και του χοιρώδους βίου προοιωνίζεται τραγικό.
Ερωτώ σε φίλε γνήσιε, μήπως και αυτή η ασύδοτη επέλαση των λαθρομεταναστών στη χώρα μας και σ’όλη την Ευρώπη γίνεται εσκεμμένα και προγραμματισμένα εξαιτίας της κτηνώδους παιδεραστίας, του βορβορώδους κιναιδισμού και κάθε αισχρής σαρκικής επιθυμίας, που κατακλύζουν τις ψυχές και τα σώματα των Ευρωπαίων, όπως επίσης και της παράνομης εμπορίας οργάνων σώματος; Άραγε ψάχνουν «ύλη» για να κορέσουν τα ακόρεστα διαβολικά πάθη τους – αφού η κάθε είδους πορνική διαστροφή έχει γίνει τρόπος ζωής και καύχησης για τους περισσοτέρους – ξερριζώνοντας ανθρώπους από τις πατρογονικές τους εστίες, αδιαφορώντας για τον πνιγμό πολλών στη Μεσόγειο; Δεν γνωρίζω, περιμένω απάντηση.
Εν τούτοις, άκουσα κίναιδο πρώην Υπουργό και νυν Βουλευτή της Γερμανικής Βουλής που έστειλε μήνυμα μέσω της γερμανικής τηλεόρασης έχοντας σκοπίμως δύο νεαρούς λαθρομετανάστες δίπλα του· συνέστησε λοιπόν, ω της βλασφημίας, ει δυνατόν όλοι οι πολίτες της Ευρωζώνης να τον μιμηθούν!!! Επίσης στην ελληνική τηλεόραση άκουσα Υπουργό χώρας της Ευρωζώνης που επισκέφθηκε την Ελλάδα προσφάτως, ο οποίος ζητούσε από τον Πρωθυπουργό μας «ευχές», «βίον ανθόσπαρτον» για τον κίναιδο πρωθυπουργό της πατρίδας του και τον φίλο του, που βρίσκονταν σε «γαμήλιο ταξίδι». Αυτό κι’αν είναι κατάντημα!!!
Διαβάζουμε επίσης στο Παλαμικό Ταμείο, σελ.747, παρ.17: « Ο χοιρώδης βίος λόγω της άκρας ακαθαρσίας του υπονοεί κάθε πάθος, χοίροι δε είναι όσοι κυλίονται στον βόρβορο των παθών αυτών. Όταν εκείνος ( ο άσωτος) έγινε προιστάμενος τούτων, ως πρώτος από όλους αυτούς στην ηδυπάθεια, δεν μπορούσε να χορτάση από τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν οι χοίροι, δηλαδή δεν ήταν δυνατό να λάβη κορεσμό της επιθυμίας του» (Ομιλία Γ’ Εις την κατά τον… άσωτον του Κυρίου παραβολήν, ΕΠΕ 9,94. PG 151,41C).
Σ’αυτό ακριβώς το σημείο ήλθε κατά νούν το εξής: Η δύναμις εκείνη που θα μπορούσε να αναχαιτίσει και να ανατάξει την καταστροφική πορνική αυτή λαίλαπα είναι η πίστις και η επιστροφή στον Σωτήρα, Βασιλέα και Μεσσία Χριστό. Επομένως, χρειάζεται ο επανευαγγελισμός στην πατρίδα μας. «ότι παν το γεγεννημένον εκ του Θεού νικά τον κόσμον· και αύτη εστίν η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών»(Α’Ιωάν.,κεφ.ε’,στ.4). Σε απόλυτη συμφωνία με τον ηγαπημένο μαθητή, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς διδάσκει: «Πιστεύομε στον Θεό, και πιστεύομε τον Θεό· άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Πραγματικά πιστεύω τον Θεό σημαίνει ότι θεωρώ βέβαιες και αληθινές τις υποσχέσεις που μας έδωσε· πιστεύω δε στον Θεό σημαίνει ότι φρονώ περί αυτού ορθώς. Πρέπει δε να τα έχομε και τα δυό, να είμαστε αληθινοί και στα δύο και να συμπεριφερόμαστε έτσι, ώστε και να πιστευόμαστε από εκείνους που βλέπουν σωστά και πιστοί να είμαστε ενώπιον του Θεού προς τον οποίο απευθύνεται η πίστις, και ως πιστοί ακριβώς να δικαιωνόμαστε από αυτόν·…»(Παλ.Ταμ., σελ.808, παρ.1).
Αλλά και ο Άγιος Παίσιος ο Αγιορείτης μας λέει: «Το κυριότερο είναι να ξεκινά κανείς από την ευλογία του Θεού για ο,τι κάνει! Ο άνθρωπος, όταν είναι δίκαιος, έχει τον Θεό με το μέρος του. Και όταν έχει και λίγη παρρησία στον Θεό, τότε θαύματα γίνονται. Όταν κανείς βαδίζει με το Ευαγγέλιο, δικαιούται την θεία βοήθεια. Βαδίζει με τον Χριστό. Πως να το κάνουμε; Την δικαιούται. Όλη η βάση εκεί είναι. Από ’κεί και πέρα να μη φοβάται τίποτε. Αυτό που έχει σημασία είναι να αναπαύεται ο Χριστός, η Παναγία και οι Άγιοι στην κάθε ενέργειά μας, και τότε θα έχουμε την ευλογία του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων μας, και το Άγιο Πνεύμα θα επαναπαύεται σ’ εμάς» (Λόγοι Α’, Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο).
Αυτά διδάσκουν οι Άγιοι· δηλαδή που ακριβώς έγκειται η Θεία Βοήθεια, η οποία αναπαύει, παρηγορεί και αγιάζει τις ψυχές και τα σώματά μας. Εκ των ανωτέρω εξάγεται το συμπέρασμα ότι βρίσκονται σε πλάνη και σύγχυση και μακράν της Αληθείας και της Ζωής, προσφέροντας κακή υπηρεσία, όλοι οι δήθεν άπιστοι, όπως επίσης και εκείνοι που ισχυρίζονται ότι πιστεύουν ενώ ζούν ως άπιστοι αρνούμενοι de facto τον Βασιλέα Χριστό, ως μόνο και μοναδικό Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου, αμφισβητώντας τις εντολές Του. «τις εστιν ο ψεύστης ει μη ο αρνούμενος ότι Ιησούς ουκ έστιν ο Χριστός; ούτός εστιν ο αντίχριστος, ο αρνούμενος τον πατέρα και τον υιόν. πας ο αρνούμενος τον υιόν ουδέ τον πατέρα έχει»(Α’Ιωάν., κεφ.β’, στ.22-23). «Ταύτα έγραψα υμίν περί των πλανώντων υμάς» προειδοποιεί ο μαθητής της Αγάπης και της Αληθείας, Ιωάννης ο Θεολόγος ο ηγαπημένος, ο επιστήθιος φίλος και παρθένος.
Εν κατακλείδι, τίθεται αίφνης το ερώτημα: Υπάρχει άραγε την ύστατη αυτή ώρα η δυνατότητα ανάνηψης και αντιστροφής του φοβερού αυτού κινδύνου που επικρέμεται επί τας κεφαλάς μας ούτως ώστε, αφού συνέλθουμε και αναστηθούμε εν Χριστώ, να αποκτήσουμε, όλο το γένος των Ορθοδόξων Ελλήνων που κατά τον Άγιο Νεκτάριο είναι ο υγιής οφθαλμός του κόσμου, το φρόνημα του Ιησού μας;
Πέπεισμαι ΝΑΙ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ, με όπλα την μετάνοια, την Ευχή, το Ορθόδοξο φιλότιμο, την απλότητα, καθαρότητα και ταπείνωση.
«ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟ». Ιδού και η απόδειξις εκ στόματος Αγίου Παισίου του Αγιορείτου: «Στο Άγιον Όρος ήταν ένας εργάτης που δούλευε πολύ· δούλευε για τρεις εργάτες, και γι’αυτό οι Πατέρες του έδιναν διπλό μισθό. Ερχόταν καμμιά φορά και εκεί στο Καλύβι, στον «Τίμιο Σταυρό». Μια φορά που ήρθε του είπα: «Εκεί που δουλεύεις, να λες την ευχή, για να αγιάζεται και η δουλειά που κάνεις». Με άκουσε με απλότητα και συνήθισε να λέη την ευχή. Έρχεται μια μέρα και μου λέει: «Κοιμάμαι, και στον ύπνο μου λέω την ευχή. Και όταν ξυπνάω, συνεχίζει η ευχή. Νιώθω μέσα μου χαρά». «Άρχισε να γλυκοχαράζη», του λέω. Κοσμικός άνθρωπος και είχε φθάσει σε τέτοια κατάσταση!
– Γέροντα, ο άνθρωπος που έχει την αυτενέργητη ευχή, έχει καθαρισθεί από τα πάθη; – Εμ, τότε έχει φθάσει σε καλή κατάσταση. – Πως φθάνει, Γέροντα, κανείς στην αυτενέργητη ευχή; – Όταν ο άνθρωπος συναισθάνεται την αμαρτωλότητά του και έχει συνέχεια κατά νού την αχαριστία του, τότε πιέζεται η ψυχή φιλότιμα και ζητάει ταπεινά το έλεος του Θεού…» (Λόγοι στ’, Περί Προσευχής, σελ.168).
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΝ:
Είθε ο καλός Θεός να φωτίζει τον Ορθόδοξο λαό μας, άρχοντες και αρχομένους, και διά του Παρακλήτου να παρακαλέσει τις ψυχές μας, οδηγώντάς τες σε μετάνοια και επιστροφή στην Ορθόδοξη Παράδοσή μας, στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, στην Μυστηριακή Ζωή, αυτήν που βίωναν και βιώνουν οι Άγιοι, οι Ήρωες και οι Ευεργέτες της πατρίδος μας.
Μακάρι ο Τριαδικός Θεός και ο Σωτήρας Χριστός, ο Μεσσίας, να μην απομακρυνθεί από την Ελλάδα μας λόγω των ανομιών μας και είθε η Σταυρική Θυσία και η Ανάστασις του Ιησού να οδηγούν πάντας ημάς σε κοινωνία μαζί Του διά μετανοίας και εξομολογήσεως. Αμήν.
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ
Επισκέφθηκα προ τεσσάρων περίπου δεκαετιών άγιον γέροντα στα Κατουνάκια. Τον παρεκάλεσα να μου πεί λόγον πνευματικής οικοδομής, αλλά και κάποιες συμβουλές για τις δυσκολίες και τα σημεία των καιρών. Αρνήθηκε κατ’αρχήν, αλλά στην επιμονή μου κάμφθηκε και ανέφερε τα εξής: «Τι να σας πω, πάτερ μου; Αυτόν τον πολιτισμό θα τον καταστρέψει η πορνεία». 
Προσπαθούσα με την λογική να καταλάβω πως κατάφεραν αυτοί οι λίγοι να επιλέξουν κάτι το οποίο θα τους άλλαζε για πάντα, θα τους άλλαζε βαθιά. Κάτι το οποίο θα τους έβαζε στην διαδικασία μιας ζωής χωρίς "άδειες πνευματικές", χωρίς διακοπές, μιας ζωής υπακοής και ταπείνωσης...μέσα στα μαύρα ράσα του χαροποιού πένθους, που πολλοί καταφρονούν, άλλοι κοροϊδεύουν, άλλοι αγνοούν...
Παραπονιέσαι συχνά ότι είτε στις ακολουθίες του ναού είτε και στην προσωπική σου προσευχή το μυαλό σου φεύγει. Φαίνεσαι προσηλωμένος, μπορεί και να κρατάς στα χέρια σου βιβλίο προσευχών που να τις ψελλίζεις μάλιστα, και όμως με πόνο διαπιστώνεις ότι πολλές φορές μόνο το σώμα σου είναι εκεί. Ο νους σου έχει πάει σε οτιδήποτε άλλο πέρα από την προσευχή: σε εργασίες ανολοκλήρωτες, σε προβλήματα οικογενειακά, σε κάτι προσωπικό που σε ταλαιπωρεί, στη συμπεριφορά και την ενδυμασία κάποιου ακόμη και μέσα στον ναό. Και θορυβείσαι, και μελαγχολείς κι ίσως και απελπίζεσαι. Γιατί υπάρχουν φορές που έχεις συλλάβει τον εαυτό σου να σκέπτεται ακόμη και αμαρτίες.
Ὁ Λαὸς πλέον, βομβαρδίζεται καθημερινὰ ἀπὸ τὴν προπαγάνδα τῶν Οἰκουμενιστῶν περὶ τῆς κανονικότητος καὶ ἐγκυρότητος τῆς «Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Κρήτης»! Καὶ τῶν Ποιμένων μὴ ἀντιδρώντων, οἱ πιστοί -ὡς μὴ ἔχοντες ποιμένα- ἔχουν ἀρχίσει (μόλις ἕνα χρόνο μετὰ τὴν σύγκλησή της) νὰ τὴν ἀποδέχονται σιωπηρά. Γιὰ νὰ μὴν ἀναφερθοῦμε σὲ παλαιότερες δημοσιεύσεις, μόλις προχθὲς εἴδαμε ὅτι ὁ Μιλήτου Ἀπόστολος χαρακτήρισε τὴνΚολυμπάριο Σύνοδο ὡς «συνέχεια τῶν ΟἰκουμενικῶνΣυνόδων» (ἐδῶ), ἐνῶ στὸ τελευταῖο τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ «ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΘΝΗ» (τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος), ἡΚολυμπάριος Σύνοδος παρουσιάζεται παραπλανητικὰ ὡςὈρθοδοξότατη καὶ καλοῦνται οἱ ἀνύποπτοι ἢ ὅσοι πιστοὶ δὲν ἔχουν ἐπαρκὴ ἐνημέρωση νὰ ἀκολουθήσουν τὶς ἀποφάσεις της.
