Ἡ δυστυχία του νὰ λὲς τὴν ἀλήθεια, ἀλλὰ νὰ τὴν ἀθετεῖς!

Θαυμάσια ἡ «ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ» τοῦ μητροπ. Κυθήρων κ. Σεραφείμ. Λέγει τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους.

Κι ἐδῶ ἔγκειται τὸ δρᾶμα του. Μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι ὑπάρχει ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ «πρὸ 50ετίας περίπου», μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι αὐτὴ ἡ παναίρεσις προβάλλεται σήμερα «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ», μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι «τὸ κίνημα αὐτὸ εἶναι ὀλέθριο», ἀλλὰ κάνει τὰ ἀντίθετα ἀπὸ ὅ,τι ἔκαναν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, τοὺς ὁποίους εὐλαβεῖται.

Οἱ Ἅγιοι ἀπομακρύνονταν ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς πάραυτα ἢ μετὰ κάποιο μικρὸ διάστημα, κατὰ τὸ ὁποῖο προσπαθοῦσαν νὰ μεταπείσουν τοὺς αἱρετικούς. Στὸ διάστημα αὐτὸ τοὺς κατονόμαζαν (γιὰ νὰ μὴν πέσουν στὴν αἵρεση τοῦ ὀνοματοκρυπτισμοῦ -π. Θ. Ζήσης). Ὁ Κυθήρων ἀποφεύγει καὶ νὰ ὀνοματίσει τοὺς ἀρχηγοὺς τῆς Παναιρέσεως, καὶ νὰ τοὺς νουθετήσει-ἐλέγξει κατὰ πρόσωπον. Κοινωνεῖ μὲ αὐτοὺς ποὺ ἔλαβαν αἱρετικὲς ἀποφάσεις στὴν αἱρετικὴ Κολυμπάρια Σύνοδο. Κοινωνεῖ μὲ αὐτοὺς ποὺ ἔσχισαν τὴν Ἐκκλησία λειτουργῶντας μὲ ἀχειροτόνητους καὶ σχισματικούς. (Καὶ τὸ δέχεται αὐτὸ ἡ "Κατάνυξη" ‒ποὺ πρωτοστάτησε σὲ αὐτὸν τὸν ἀγῶνα‒ προβάλλοντας τὴν Ἐγκύκλιό του!).

Καὶ γιατί κοινωνεῖ ἄραγε μαζί τους; Ἐκ δειλίας; Ἐπειδὴ τὸν ἔπεισαν ὅτιτυχὸν ἀποτείχισή του θὰ "ἀναγκάσει" τοὺς Οἰκουμενιστὲς νὰ τὸν καθαιρέσουν καὶ νὰ βάλουν Οἰκουμενιστὴ Ἐπίσκοπο στὴ θέση του; Γιὰ κάποιο ἄλλο λόγο; Ἄγνωστον.

Ὦ, ἁγία Ὁμολογία, ὦ ἁγία καθαίρεση, ποὺ θὰ ἔλεγε ὁ Καντιώτης καὶ ποὺ δέχτηκε ὁ Ν. Σωτηρόπουλος, γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῆς Πίστεως! Ἄν ἔκαναν οἱ Ἅγιοι ὅ,τι ὁ Κηθύρων, δὲν θὰ εἴχαμε σήμερα Ὀρθοδοξία, ὅπως θὰ συμπλήρωνε ὅσιος Φιλόθεος Ζερβάκος.

Ἀγῶνας γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία χωρὶς θυσίες δὲν γίνεται. Καὶ αὐτὸ τὸ ξέρει καλὰ ὁ κ. Σεραφείμ! Κι ἐδῶ ἔγκειται τὸ δρᾶμα του. Ξέρει τί ἔπραξαν οἱ Ἅγιοι, ἀλλὰ δὲν τὸ πράττει! Εὐχόμαστε νὰ τὸ πράξει πρὶν εἶναι πολὺ αργά!

Τό σχετικό ἀπόσπασμα ἀπό τήν«ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ» τοῦ μητροπ. Κυθήρων.

Ἄλλος πόλεμος ἐπί πνευματικοῦ, ἱεροκανονικοῦ καί ἐκκλησιολογικοῦ ἐπιπέδου ἔχει ἀνάψει καί προωθεῖται ἀπειλητικά. «Οἰκουμενισμός χωρίς μάσκα» ἦταν τό σπουδαῖο ἀντιαιρετικό σύγγραμμα τοῦ ἀειμνήστου Ἱδρυτοῦ τῆς Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως (ΠΟΕ) Ἀρχιμ. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου, πρό 50ετίας περίπου. Αὐτή ἡ παναίρεσις προβάλλεται σήμερα «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ»,ἀπροκαλύπτως, ἀνενδοιάστως καί ἀνερυθριάστως ἀπό ἡγετικά πρόσωπα τοῦ Ἑκκλησιαστικοῦ χώρου. Συμπροσευχές ἐν ὥρᾳ Θείας Λατρείας μέ ἑτεροδόξους, κακοδόξους, ἀλλοθρήσκους καί αἱρετικούς γίνονται κατ΄ ἐπανάληψιν, ἀδιαφόρως, ὡς κάτι τό ἀθῶο καί φυσιολογικό γεγονός. Οἱ πρωταγωνιστές καί οἱ ἀκόλουθοι τοῦ ὀλεθρίου αὐτοῦ κινήματος ἀδιαφοροῦν, προκαλοῦν καί φέρονται ἀναισθήτως πρό τοῦ σκανδαλισμοῦ τοῦ Χριστεπωνύμου Πληρώματος τῆς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Ὅμως, ὁ λόγος τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας εἶναι σαφής καί κατηγορηματικός· «οὐαί δι’ οὗ τό σκάνδαλον ἔρχεται» (Ματθ. 18,7).

Ὁ ἀκήρυκτος αὐτός, ἀλλά ἐξακτινωμένος καί μεθοδευμένος πόλεμος στοχεύει εἰς τήν ἄμβλυνσιν τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς συνειδήσεως καί τήν κατάπτωσιν τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος, μέ ἀπώτερον σκοπόν τήν κόπωσιν καί ἀπογοήτευσιν τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ, καθώς ἐπίσης καί τήν ἀλλοίωσιν καί τήν ἀκύρωσιν τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Παραδόσεως διά τήν δημιουργίαν μιᾶς «ἀχρώμου, ἀόσμου καί ἀγεύστου» πνευματικῶς θρησκείας, τῆς ἐπικαλουμένης πανθρησκείας. Ὅμως, αὐτό τό θρησκευτικό συνονθύλευμα δέν ἔχει καί δέν θά ἔχῃ καμμίαν σχέσιν καί ὁμοιότητα μετά τῆς «ἅπαξ παραδοθείσης Πίστεως» τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Ἱεροῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων Νικαίας–Κων/πόλεως. 

Ἡ Παράδοσις καί τά ἱερά καταπιστεύματα τῶν Ἁγίων ἑπτά (7) Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀλλά καί τῶν δύο (2) νεωτέρων ἐπί Μεγάλου Φωτίου (9ος αἰ.) καί τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ (14ος αἰ.) ὡς Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἀναγνωρισθεισῶν ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Συνειδήσεως, δέον ὅπως παραμείνουν ἀκλόνητα, ἀσάλευτα καί ἀπαραχάρακτα εἰς αἰῶνας αἰώνων. Καί ἡ ἐντεινομένη κίνησις διά τήν πραγμάτωσιν «Κοινοῦ Πασχαλίου» καί «Κοινοῦ Ποτηρίου» μετά τῶν ἑτεροδόξων, αὐθαιρέτως καί ἀπροϋποθέτως, ἐν ὄψει τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν 700 χρόνων ἀπό τῆς συγκλήσεως τῆς Α’ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, μέλλει νά ἀποδοκιμασθῇ ὑπό τοῦ ἀνά τήν Οἰκουμένην Ὀρθοδόξου Χριστεπωνύμου Πληρώματος, ἐφ’ ὅσον σύμπασαι αἱ κατά τόπους Αὐτοκέφαλοι Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι, ἐξετάζουσαι θεολογικῶς, δογματικῶς, ἐκκλησιολογικῶς καί ἱεροκανονικῶς τό ἐν θέματι κεφαλαιῶδες ζήτημα, δέν ἀποδεχθοῦν τό δεινόν καί μοιραῖον αὐτό τόλμημα. Ἡ Σύνοδος Φερράρας–Φλωρεντίας, ἐνῷ ἐτάχθη ὑπέρ τῆς ἑνώσεως Ὀρθοδόξων καί Λατίνων –καί εἶναι ἀναγεγραμμένη ἡ ἀπόφασις αὐτή εἰς μαρμαρίνην πλάκα, ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Φλωρεντίας– ἐν τούτοις προσέκρουσε εἰς τήν συνείδησιν τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ Πληρώματος, ἡ ὁποία διά στόματος τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ κατεδίκασε τήν οἰκτράν ἀπόφασιν αὐτήν. 

Ἐν Κυθήροις τῇ 29ῃ Ἰουλίου 2022 

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

(ὑπ’ ἀριθ. 212/2022) 

Πρός 

Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί 

τόν Χριστώνυμον Λαόν 

τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως 

Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων 

«Μακάρισον θερμῶς τούς Μάρτυρας καί σύ μάρτυς ἔσῃ τῇ γνώμῃ» 

(Μέγας Βασίλειος)

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί, 

Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά·

Εὐλογημένη, εἰρηνική, χαριτοφόρος καί καλλίκαρπος ἄς εἶναι ἡ ἁγία περίοδος τοῦ Δεκαπενταυγούστου. 

Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία μας μᾶς προετοιμάζει καθ’ ὅλον τό ἱερό αὐτό Δεκαπενθήμερον μέ τήν καθιερωμένη νηστεία, τήν ἐναλλαγή τῶν Ἱερῶν Παρακλήσεων, Μικρῆς καί Μεγάλης, τήν συχνή Θεία Λατρεία καί μέ τό μήνυμα τῆς μετανοίας, ἡ ὁποία πρέπει νά χαρακτηρίζῃ τήν περίοδον αὐτήν.

Ἡ πρόοδος τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τήν ὁποίαν ἑορτάζομεν σήμερον, μᾶς ὑπενθυμίζει τήν ὕψωσιν καί τήν λιτάνευσιν τοῦ ἱερωτάτου αὐτοῦ συμβόλου εἰς τήν Βασιλίδα τῶν πόλεων πρός ἀποτροπήν τῶν διαφόρων ψυχικῶν καί σωματικῶν ἀσθενειῶν. Ὁ Τίμιος καί Ζωοποιός Σταυρός εἶναι πηγή δυνάμεως, χάριτος καί ἁγιασμοῦ διά τόν πιστόν Λαόν τοῦ Θεοῦ. «Ὁ Σταυρός Σου Κύριε ζωή καί ἀνάστασις ὑπάρχει τῷ Λαῷ σου…». Ἐνισχύει τό μαρτυρικό φρόνημα τῶν πιστῶν μέσα σέ ἕνα ταραγμένο καί συγκεχυμένο κόσμο. Πορευόμεθα τόν δρόμον τῆς νηστείας, σωματικῆς καί πνευματικῆς, χαίροντες καί ἀγαλλόμενοι, καθώς ἐπικαλούμεθα τάς θεοπειθεῖς πρεσβείας καί τήν μεσιτείαν τῆς Θεομήτορος πρός τόν Υἱόν της καί Θεόν ὑπέρ ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, ὑπέρ τῆς Ἁγίας ἡμῶν Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, τῆς ἀπό περάτων ἕως περάτων τῆς Οἰκουμένης, τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους, καθώς ἐπίσης καί τοῦ σύμπαντος κόσμου. 

Λιτανεύοντες καί προσκυνοῦντες τόν Τίμιον καί Ζωοποιόν Σταυρόν, ἐπικαλούμεθα τήν εἰρήνην, τό θεῖον ἔλεος καί τήν φιλανθρωπίαν τοῦ Ἐσταυρωμένου καί Ἀναστάντος Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, καί δυνάμει τῆς ἀπολυτρωτικῆς Αὐτοῦ Θυσίας ἐπί τοῦ Γολγοθᾶ καί τοῦ ρεύσαντος ἐπί τοῦ Τιμίου καί Ζωηφόρου Ξύλου Παναχράντου Αἵματος τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου καί Θεοῦ ἡμῶν ἐλπίζομεν ὅτι θά ἀπολαύσωμεν τοῦ Θείου Δώρου τῆς ἐν Χριστῷ Σταυρωθέντι καί Ἐγερθέντι σωτηρίας καί ἀπολυτρώσεως ἡμῶν. 

Παραλλήλως, ἑορτάζοντες σήμερον, τήν πρώτην ἡμέραν τοῦ Δεκαπενταυγούστου, τήν ἀρχαίαν Παρθενομάρτυρα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας Ἁγίαν Ἐλέσαν, τήν ἐν Κυθήροις μαρτυρήσασαν τό ἔτος 375 μ.Χ. ἐκ τῶν ἀνοσίων χειρῶν τοῦ εἰδωλολάτρου πατρός αὐτῆς, ἐνισχύεται τό μαρτυρικόν φρόνημα, τό ὁποῖον ἐνδείκνυται νά διακατέχῃ τόν νοῦν, τήν ψυχήν καί τήν καρδίαν ἡμῶν τῶν συγχρόνων Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι βομβαρδιζόμεθα κυριολεκτικῶς εἰς τούς χαλεπούς καιρούς, τούς ὁποίους διανύομεν ἀπό τάς ἰδεολογίας, βιοθεωρίας καί κοσμοθεωρίας «σπουδαίων» κατ’ ἐπίφασιν διανοητῶν καί σεσημασμένων ἐπιστημόνων, οἱ ὁποῖοι ἐχρίσθησαν ἡρακλεῖς τῆς καλουμένης «νέας ἐποχῆς» καί τῆς «νέας τάξης» πραγμάτων, κινούμενοι εἰς τό ὁρμητικό ρεῦμα τῆς «Παγκοσμιοποίησης» καί τῆς ἰσοπεδωτικῆς «Πανθρησκείας». 

Ὅμως, ἡ Ἁγία Ὁσιοπαρθενομάρτυς Ἐλέσα, κόρη πλουσίου εἰδωλολάτρου πατρός καί εὐσεβεστάτης Χριστιανῆς μητρός, προώρως κατ’ ἄνθρωπον ἀποβιωσάσης, ἀφοῦ περιφρόνησε πλοῦτον, κοσμικήν δόξαν καί σαρκικάς ἀπολαύσεις, ἀφίχθη εἰς τήν ἔρημον τότε νῆσον μας διά νά ἀσκητεύσῃ καί νά ἀφιερωθῇ ψυχῇ τε καί σώματι εἰς τόν Οὐράνιον Νυμφίον της Ἰησοῦν Χριστόν καί νά μήν ἔχῃ καμμίαν κοινωνίαν μέ τόν εἰδωλολάτρην γεννήτορα της καί τά μιάσματα τῆς εἰδωλικῆς πλάνης καί ἀθεΐας. Διό καί ἐθυσιάσθη ὡς ἐθελόθυτον θῦμα εἰς τόν ἱερόν βωμόν τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Πίστεως ἐκ τῶν βεβήλων χειρῶν τοῦ ἀσεβοῦς καί αἱμασταγοῦς πατρός της. Καί εἶναι λαμπρόν ὑπόδειγμα εὐσεβείας καί προσηλώσεως εἰς τήν ἁγίαν Ἐκκλησιαστικήν Παράδοσιν καί Κληρονομίαν ἡ Ἁγία τοῦ Θεοῦ Ἐλέσα. 

Ἀλλά καί οἱ συνεορταζόμενοι σήμερον ἅγιοι ἑπτά Μακκαβαῖοι παῖδες μετά τῆς μητρός αὐτῶν Σολομονῆς καί τοῦ διδασκάλου αὐτῶν Ἐλεαζάρου, ἀφοῦ ὑπέστησαν φρικτά βασανιστήρια καί τόν διά πυρός θάνατον, εὐαρέστησαν εἰς τόν Κύριον καί Θεόν ἡμῶν, καθώς δέν ὑπέκυψαν εἰς τάς πιέσεις τοῦ τυράννου νά ἀρνηθοῦν τά πάτρια ἔθη καί νά γευθοῦν χοιρινά κρέατα, ἀλλά ὑπετάγησαν εἰς τούς πατρῴους θείους νόμους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Πόσον μᾶς ἐμπνέουν καί μᾶς διδάσκουν οἱ πρό Χριστοῦ παιδομάρτυρες αὐτοί, μετά τῆς μητρός καί τοῦ διδασκάλου των, μέ τήν βαθεῖαν πίστιν, τήν ὑποδειγματικήν τους εὐλάβειαν καί εὐσέβειαν καί τήν ὁλοπρόθυμον πειθαρχίαν των εἰς τόν θεῖον νόμον, χάριν τοῦ ὁποίου ὑπέμειναν φοβερά μαρτύρια καί κατέστησαν «ὁλοκαυτώματα λογικά, θύματα τέλεια Θεῷ»! 

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί, 

Ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξος Καθολική Ἐκκλησία ἀπό τῆς πρώτης ἡμέρας τῆς συντόμου νηστίμου περιόδου τοῦ Δεκαπενταυγούστου μᾶς ἐφοδιάζει μέ τά ζώπυρα τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Πίστεως, καθώς προβάλλει πρός ἕμπνευσιν καί ἐνδυνάμωσιν τῶν Χριστιανῶν τόν Τίμιον καί Ζωοποιόν Σταυρόν τοῦ Σωτήρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τό ἀκαταμάχητον ὅπλον τῶν πιστῶν κατά τοῦ ἀρχεκάκου διαβόλου καί τῶν πονηρῶν πνευμάτων. Καί τά φωτεινά παραδείγματα τῆς Ἁγίας Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Ἐλέσης καί τῶν Ἁγίων ἑπτά (7) Μαρτύρων Μακκαβαίων Παίδων μετά τῆς ἡρωΐδος μητρός αὐτῶν Σολομονῆς καί τοῦ σοφοῦ κατά Θεόν διδασκάλου των Ἐλεαζάρου, προβάλλονται εἰς μίμησιν τῆς θεοσεβείας των καί τῆς προσηλώσεώς των μέχρι θανάτου εἰς τόν θεῖον νόμον. 

Πολλά καί ὠφέλιμα διδασκόμεθα εἰς τούς χαλεπούς καί δυσχειμέρους καιρούς μας, ὅπου πλεονάζει ἡ ἀνομία, ἡ ἀποστασία ἀπό τό θεῖον θέλημα, ἡ ἀποδόμησις τῶν αἰωνίων ἠθικῶν καί πνευματικῶν ἀξιῶν, καθώς καί ἡ ἀσέβεια καί ἡ περιφρόνησις πρός τόν Θεόν τῶν Πατέρων ἡμῶν, τόν μόνον άληθινόν Κύριον καί Θεόν μας, ἀπό τούς προαναφερθέντες ἁγίους Μάρτυρας καί γενικώτερα ἀπό τόν χορόν τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας. 

Πολλά καί σοβαρά προβλήματα τοῦ ἐνεστῶτος χρόνου καί καιροῦ ἔχομεν νά ἀντιμετωπίσωμεν: 

1. Τόν παρατεινόμενον πόλεμον μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Λαῶν τοῦ Βορρᾶ, τῶν Ρώσων καί τῶν Οὐκρανῶν, μέ κίνδυνον αὐτό τό πολεμικόν πῦρ νά ἐπεκταθῇ καί, Θεός φυλάξοι, νά γενικευθῇ πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν. Πάμπολλα άθῷα θύματα, ἐκπατρισμός καί μετανάστευσις χιλιάδων συνανθρώπων μας, καταστροφές πολλές καί λεηλασίες, μέ ἄμεσον συνέπειαν τήν ἄνοδον τῶν τιμῶν τῶν εἰδῶν πρώτης ἀνάγκης, εἶναι ὁ μέχρι τώρα ἀπολογισμός τῶν ἀδυσωπήτων πολεμικῶν ἐπιχειρήσεων. Ὅμως, ταπεινῶς φρονοῦμεν, ὅτι ἡ συμφορά αὐτή δέν εἶναι ἄσχετος μέ τήν καθ’ ὅν τρόπον καί εἰς οἵους ἐδόθη ἡ Οὐκρανική Αὐτοκεφαλία· «ἑνός γάρ κακοῦ μύρια ἕπονται».

2. Τήν ἐπιδημίαν ἐξ΄αἰτίας μεταλλαχθέντων ἰῶν, ἡ ὁποία συνεχίζεται καί ἐπιτείνεται. Δέν ἔχει, βεβαίως, τά «δόντια» τοῦ ἰοῦ covid-19, ἀλλά ταλαιπωρεῖ πολύν κόσμον εἰς τήν πατρίδα μας, ἐνῷ, καθώς λέγεται, σέ ἄλλα εὐρωπαϊκά κράτη δέν ὑφίσταται πλέον τό πρόβλημα καί ἡ ἀπειλή τοῦ κορωνοϊοῦ. Ἔρχονται πιό δύσκολες ἡμέρες, κατά τά λεγόμενα. Θεός φυλάξοι!

3. Ἄλλος πόλεμος ἐπί πνευματικοῦ, ἱεροκανονικοῦ καί ἐκκλησιολογικοῦ ἐπιπέδου ἔχει ἀνάψει καί προωθεῖται ἀπειλητικά. «Οἰκουμενισμός χωρίς μάσκα» ἦταν τό σπουδαῖο ἀντιαιρετικό σύγγραμμα τοῦ ἀειμνήστου Ἱδρυτοῦ τῆς Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως (ΠΟΕ) Ἀρχιμ. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου, πρό 50ετίας περίπου. Αὐτή ἡ παναίρεσις προβάλλεται σήμερα «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ», ἀπροκαλύπτως, ἀνενδοιάστως καί ἀνερυθριάστως ἀπό ἡγετικά πρόσωπα τοῦ Ἑκκλησιαστικοῦ χώρου. Συμπροσευχές ἐν ὥρᾳ Θείας Λατρείας μέ ἑτεροδόξους, κακοδόξους, ἀλλοθρήσκους καί αἱρετικούς γίνονται κατ΄ ἐπανάληψιν, ἀδιαφόρως, ὡς κάτι τό ἀθῶο καί φυσιολογικό γεγονός. Οἱ πρωταγωνιστές καί οἱ ἀκόλουθοι τοῦ ὀλεθρίου αὐτοῦ κινήματος ἀδιαφοροῦν, προκαλοῦν καί φέρονται ἀναισθήτως πρό τοῦ σκανδαλισμοῦ τοῦ Χριστεπωνύμου Πληρώματος τῆς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Ὅμως, ὁ λόγος τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας εἶναι σαφής καί κατηγορηματικός· «οὐαί δι’ οὗ τό σκάνδαλον ἔρχεται» (Ματθ. 18,7).

Ὁ ἀκήρυκτος αὐτός, ἀλλά ἐξακτινωμένος καί μεθοδευμένος πόλεμος στοχεύει εἰς τήν ἄμβλυνσιν τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς συνειδήσεως καί τήν κατάπτωσιν τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος, μέ ἀπώτερον σκοπόν τήν κόπωσιν καί ἀπογοήτευσιν τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ, καθώς ἐπίσης καί τήν ἀλλοίωσιν καί τήν ἀκύρωσιν τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Παραδόσεως διά τήν δημιουργίαν μιᾶς «ἀχρώμου, ἀόσμου καί ἀγεύστου» πνευματικῶς θρησκείας, τῆς ἐπικαλουμένης πανθρησκείας. Ὅμως, αὐτό τό θρησκευτικό συνονθύλευμα δέν ἔχει καί δέν θά ἔχῃ καμμίαν σχέσιν καί ὁμοιότητα μετά τῆς «ἅπαξ παραδοθείσης Πίστεως» τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Ἱεροῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων Νικαίας–Κων/πόλεως. 

Ἡ Παράδοσις καί τά ἱερά καταπιστεύματα τῶν Ἁγίων ἑπτά (7) Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀλλά καί τῶν δύο (2) νεωτέρων ἐπί Μεγάλου Φωτίου (9ος αἰ.) καί τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ (14ος αἰ.) ὡς Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἀναγνωρισθεισῶν ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Συνειδήσεως, δέον ὅπως παραμείνουν ἀκλόνητα, ἀσάλευτα καί ἀπαραχάρακτα εἰς αἰῶνας αἰώνων. Καί ἡ ἐντεινομένη κίνησις διά τήν πραγμάτωσιν «Κοινοῦ Πασχαλίου» καί «Κοινοῦ Ποτηρίου» μετά τῶν ἑτεροδόξων, αὐθαιρέτως καί ἀπροϋποθέτως, ἐν ὄψει τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν 700 χρόνων ἀπό τῆς συγκλήσεως τῆς Α’ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, μέλλει νά ἀποδοκιμασθῇ ὑπό τοῦ ἀνά τήν Οἰκουμένην Ὀρθοδόξου Χριστεπωνύμου Πληρώματος, ἐφ’ ὅσον σύμπασαι αἱ κατά τόπους Αὐτοκέφαλοι Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι, ἐξετάζουσαι θεολογικῶς, δογματικῶς, ἐκκλησιολογικῶς καί ἱεροκανονικῶς τό ἐν θέματι κεφαλαιῶδες ζήτημα, δέν ἀποδεχθοῦν τό δεινόν καί μοιραῖον αὐτό τόλμημα. Ἡ Σύνοδος Φερράρας–Φλωρεντίας, ἐνῷ ἐτάχθη ὑπέρ τῆς ἑνώσεως Ὀρθοδόξων καί Λατίνων –καί εἶναι ἀναγεγραμμένη ἡ ἀπόφασις αὐτή εἰς μαρμαρίνην πλάκα, ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Φλωρεντίας– ἐν τούτοις προσέκρουσε εἰς τήν συνείδησιν τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ Πληρώματος, ἡ ὁποία διά στόματος τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ κατεδίκασε τήν οἰκτράν ἀπόφασιν αὐτήν. 

4. Μεταξύ τῶν καινοφανῶν πεπλανημένων δοξασιῶν, αἱ ὁποῖαι ἀνεδείχθησαν κατά τόν καιρόν τῆς πανδημίας (π.χ. ὁ κίνδυνος μεταδόσεως τοῦ ἰοῦ διά τῆς Θείας Κοινωνίας, ἡ χρῆσις ἀντί τῆς ἁγίας Λαβίδος πλαστικῶν κουταλιῶν μιᾶς χρήσεως, ἡ ἀποφυγή προσκυνήσεως τῶν ἱερῶν Εἰκόνων καί τῶν ἁγίων Λειψάνων καί ὁ φόβος λήψεως Ἁγιασμοῦ, τοῦ Ἀντιδώρου καί τῆς Ἀρτοκλασίας, ἡ ὑποχρεωτική χρῆσις τῆς μάσκας ἐντός τῶν Ἱερῶν Ναῶν πρός ἀποφυγήν μολύνσεως κ.λπ., κ.λπ.) καί ἀλλοιώνουν τήν μακραίωνα Ὀρθόδοξον Παράδοσιν, παρεισφρύει καί ἡ κίνησις προσβολῆς τῶν χρηστῶν ἠθῶν διά τῆς ἀνοχῆς καί παραδοχῆς ἀλλοτρίων πρός τήν Εὐαγγελικήν καί τήν Ἀποστολικήν Διδαχήν ἠθῶν, τά ὁποῖα προσβάλλουν καί ἐπιχειροῦν νά καταρρίψουν τάς ἠθικάς καί πνευματικάς ἀρχάς τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἀνθρωπολογίας καί τῆς κατ’ αὐτήν φυσιολογίας καί ὀντολογίας. 

Ἀσελγεῖς καί παρά φύσιν διαστροφικαί ἐφάμαρτοι πράξεις καί θεοστυγεῖς ἁμαρτίαι μετά ὁμοφύλων, αἱ ὁποῖαι παραδειγματικῶς ἐτιμωρήθησαν εἰς τούς χρόνους τῶν δικαίων Νῶε καί Λώτ μέ τόν κατακλυσμόν δι’ ὕδατος τῆς ἀνθρωπότητος καί τήν καταστροφήν τῶν Σοδόμων καί Γομόρρας διά θείου καί πυρός, ἐπαναλαμβανόμεναι καί εἰς τούς καιρούς μας ἐπιβραβεύονται καί ἐπισημοποιοῦνται μέ τόν «μανδύαν» τῆς νομιμότητος. 

Δυστυχῶς, Ἀρχιερεῖς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας (ἐσωκλιματικός ὁ ἕνας καί τοῦ Πατριαρχικοῦ κλίματος ὁ ἕτερος) ἐσκανδάλισαν σέ εὐρύτατη κλίμακα τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας μας μέ τάς ἀνορθοδόξους δηλώσεις του ὁ πρῶτος καί μέ τήν ἐπίσημον (καί διά Μανδύου) τέλεσιν τοῦ Ἱεροῦ Βαπτίσματος δύο βρεφῶν προστατευομένων ὑπό ὁμοφύλων προσώπων ὁ ἕτερος. Καί ναί μέν τά ἀθῶα αὐτά πλάσματα ἔχουν μαζί μέ τό δικαίωμα τῆς ζωῆς καί τό δικαίωμα τῆς ἐν τῷ Ἁγίῳ Βαπτίσματι πνευματικῆς ἀναγεννήσεως, ἡ ἔνστασις ὅμως ὑπάρχει διά τόν ἀνοίκειον διά Χριστιανούς τρόπον ζωῆς καί συμβιώσεως τῶν ὁμοφύλων προστατῶν των καί τῆς ἐν τῷ κλίματι τούτῳ ἀνατροφῆς των. Ἡ Ἱερά ἡμῶν Σύνοδος δικαίως ἀπέστειλε Γράμμα διαμαρτυρίας εἰς τόν ἀποτολμήσαντα τήν αὐθαιρεσίαν καί παρανομίαν ταύτην Ἀρχιεπίσκοπον καί τήν Προϊσταμένην αὐτοῦ Πατριαρχικήν Ἀρχήν, ἀλλά φαίνεται ὅτι ἔπεσεν εἰς τό κενόν ἡ διαμαρτυρία αὕτη. Καί τό σκάνδαλον ἀπέβη τεραστίων διαστάσεων… καί 

5. Ἐνῷ ἡ ἱστορική καί ἀξία παντός ἐπαίνου άπόφασις τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου τὼν ΗΠΑ κατά τῶν έκτρώσεων εὔφρανε καί ἱκανοποίησε ἀπόλυτα τά πλήθη τῶν Χριστιανῶν καί τῶν ἐχεφρόνων ἀνά τόν κόσμον ἀνθρώπων, ἐν τούτοις –τό γράφομεν μετά βαθυτάτης λύπης– ἐκίνησε τήν σφοδράν άντίδρασιν τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας τοῦ τόπου μας, τῆς Ἑλληνορθοδόξου Πατρίδος μας, πλήν ἐξαιρέσεων. Βλέπουν οἱ ἄρχοντές μας τόν «δικαιωματισμόν» τῶν γυναικῶν καί ἐθελοτυφλοῦν ἐνώπιον τῶν φοβερῶν ἐγκλημάτων τῶν ἐκτρώσεων. Ἐπίσημα κατ’ ἕτος δηλώνονται 300 χιλιάδες ἐκτρώσεων, ἐνῷ κατ’ ἀλήθειαν εἶναι πολύ μεγαλύτερος ὁ ἀριθμός, ἐνῷ σέ ἐκατομμύρια ἀνέρχονται οἱ φόνοι έκ τῶν ἐκτρώσεων ἀνά τό κόσμον. Στρατός ὁλόκληρος ἀθώων θυμάτων χύνονται εἰς τούς ὑπονόμους τῆς Πατρίδος μας καί τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς. Καί οἱ κυβερνῶντες τόν τόπον μας, ἀντί νά στηρίξουν καί νά ἐνισχύσουν παντοιοτρόπως τήν κάθε Ἑλληνορθόδοξη οἰκογένεια, ἐπιχειροῦν νά λύσουν τό δημογραφικό πρόβλημα μέ τό μεταναστευτικό κῦμα. 

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί, 

Ἀρχομένης τῆς ἱερᾶς περιόδου τοῦ Δεκαπενταυγούστου ἐπεσήμανα τά τρέχοντα καί ἐπείγοντα προβλήματα τῶν ἡμερῶν μας καί τήν ἀντιμετώπισίν των μέσα εἰς τό ἱερό κλῖμα τῆς κατανυκτικῆς αὐτῆς περιόδου «ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ». 

Ἀναφερθήκαμε εἰς ὡρισμένα θλιβερά γεγονότα ὄχι διά νά ἀναξέσωμεν πληγάς, ἀλλά διά νά ἀντιδράσωμεν πνευματικῶς διά τήν ἀναχαίτισιν τῶν ἐπερχομένων δεινῶν, τά ὁποῖα προκαλοῦνται ἀπό τόν ἐκτροχιασμόν ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Παραδόσεως. 

Ἡ Χάρις δέ καί τό ἕλεος τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἱησοῦ Χριστοῦ καί αἱ θεοπειθεῖς εὐχές καί πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας ἄς εἶναι μεθ’ ἡμῶν. Καί ἐπί τούτοις διατελῶ, 

Μετά Πατρικῶν εὐχῶν

Ὁ Μητροπολίτης

† Ὁ Κυθήρων & Αντικυθήρων Σεραφείμ

https://eugenikos.blogspot.com/

ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ: «ΚΑΙ ΕΑΝ ΗΜΕΙΣ Ἢ ΑΓΓΕΛΟΣ ΕΞ ΟΥΡΑΝΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΗΤΑΙ ΥΜΙΝ ΠΑΡ’ Ό ΕΥΗΓΓΕΛΙΣΑΜΕΘΑ ΥΜΙΝ, ΑΝΑΘΕΜΑ ΕΣΤΩ» (ΓΑΛ. 1, 8). – ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ: «ΟΥΑΙ ΟΙ ΕΥΡΥΠΡΩΚΤΟΙ ΤΑΣ ΠΟΛΕΙΣ ΔΙΟΙΚΟΥΣΙΝ» – ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΚΑΡΑΒΑ: ΤΟΥΣ 80 ΛΕΓΟΜΕΝΟΥΣ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ, «ΕΥΡΥΠΡΩΚΤΩΝ»=ΣΟΔΟΜΗΤΩΝ, «ΩΣ ΓΟΝΕΙΣ»! ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΝΑΟ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ! ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ

ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ:

«καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα στο» 

(Γαλάτ. 1, 8)

ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ (445-386 π. Χ.):

«ΟΥΑΙ ΟΙ ΕΥΡΥΠΡΩΚΤΟΙ ΤΑΣ ΠΟΛΕΙΣ ΔΙΟΙΚΟΥΣ ΙΝ»

ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΚΑΡΑΒΑ:

Τους 80 λεγόμενους δεσποταδες, για την προβολη, «ευρύπρωκτων»=σοδομητων, «ως γονεις»! μεσα σε ορθόδοξο ναο των Αθηνων! απο τον Αμερικης Ελπιδοφόρο.

Δέν θα ἥθελα νὰ ἀσχοληθῶ πάλι μὲ τὸν Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρο, τὸν ὁποῖον «κρίμασι οις οἶδεν ὁ Κύριος», ἐπεικάθισεν εἰς τὸν θρόνον τῆς Ἑλληνοορθοδόξου Ἐκκλησίας τῶν ἐν Ἀμερικῆς ὁμογενῶν.

Οὔτε μὲ τὰ ὅσα λέγει, γράφει καί πράττει ὁ Ἐλπιδοφόρος. Οὔτε μὲ τὴν βάπτιση τῶν υιοθετημένων παιδιῶν των «ευρύπρωκτων», κατὰ τὸν Ἀριστοφάνη ἤ ὅσα ἐξέμεσε κατὰ τῆς ἀμμωμήτου Ἐκκλησίας μας, ἀφοῦ ὡς Τοῦρκος, προτιμᾶ τὸ Κοράνι ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο, τὸ ὁποῖο κοράνιο ὁ γέροντάς του Βαρθολομαῖος τὸ ἀποκάλεσε «ΑΓΙΟΝ»!!! Προτιμᾶ καὶ τὸν Μωάμεθ, ἀπό τὸν Τριαδικό Θεό καὶ τὸν Ἐναθρωπήσαντα Υἱόν Αὐτοῦ, τόν Κύριον ἡμῶν Ἱησοῦ Χριστόν, διὰ τὴν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Καὶ οὔτος ὑποκρίνεται τὸν ὀρθόδοξο ἀρχιερέα, ὡς φαίνεται, διὰ ἐπαγγελματικούς καὶ οἰκονομικούς λόγους. Ἐάν ὅμως αἰσθάνετο ὡς Ορθόδοξος κληρικός θὰ ἐδιάβαζε καὶ θὰ ἐδίδασκε τον Λόγον τοῦ Θεοῦ, ποὺ λέγει, γιὰ τόν Ἰησοῦ Χριστό (Πραξ. 4,12):

«Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί σωτηρία, οὐδέ γάρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς». Οὔτε ἐπίσης μὲ τὸν Μητσοτάκη καὶ τοὺς παρατρεχάμενους αὐτόν, «ευρυπρώκτας», κατὰ τὸν Ἀριστοφάνη, ὁ ὁποῖος ἀναγράφει εἰς τὸ ἔργο του «Σφῆκες» (1070 στίχος) «Οὐαί οἱ εὐρύπρωκτοι τὰς πόλεις διοικοῦσιν».

Οὔτε μέ τούς νόμους τους «ἐκπουστοποιητικούς», κατὰ τὸν ἀείμνηστον Σ. Καργάνον.

Με αὐτὰ που γράφω δὲν θέλω νά ἀμνηστεύσω οὔτε τὸν Ἐλπιδοφόρο, οὔτε τὸν Μητσοτάκη, ἀλλὰ θέλω να ὑποδείξω τους πλέον ὑπευθύνους γιά τήν κατάσταση τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς πολιτείας καὶ αὐτοί εἶναι οἱ λεγόμενοι «Ἀρχιερεῖς» τῆς Ἐκκλησίας. Ἀφοῦ αὐτοί διὰ τῆς ἀδρανείας των καὶ τῆς προδοτικῆς σιωπῆς των, ἔφεραν εἰς την κατάστασιν αὐτήν τήν Ἐκκλησία, τὴν ὁποία βλέποντας σήμερα ὅσοι πιστεύουν ἀληθινά στόν Θεό, θρηνοῦν, χωρίς νά ἀκούγονται ἀπό κανέναν ἐκκλησιαστικό παράγοντα.

Περισσότερον ὅμως καὶ ἀπό αὐτούς ὑπεύθυνος εἶναι ὁ πιστός λαός τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἄς μήν ρίπτουμε τήν εὐθύνη μόνο στόν ἀρχιεπίσκοπο, ἀφοῦ εἶναι ἕνα ἄτομο, διότι περισσότεραν αὐτοῦ εὐθύνη ἔχουν οἱ 80 ἐπίσκοποι, πού δέν σηκώνουν τις ἀρχιερατικές τους ράβδους νά κινηγήσουν αὐτόν τον ἕναν, μέχρι νά πατήση «μαῦρο χιόνι».

Ἐπομένως, πλέον τοῦ ἀρχιεπισκόπου ὑπεύθυνοι εἶναι οἱ ογδόντα ἀρχιερεῖς τῆς Ἑλλαδικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας οἱ ὁποῖοι, τον φοβοῦνται καὶ δια τοῦτο σιωποῦν καί υπακούουν. Ἀλλά ἐάν οἱ ἀρχιερεῖς μας εἶναι 80, ἐμεῖς οἱ βαπτισμένοι χριστιανοί εἴμεθα περίπου 8.000.000 ἐκ. Ἐάν λοιπόν σηκώσουμε καὶ ἐμεῖς τὰ ραβδιά μας ἑναντίων των τοιούτων «ἀρχιερέων», θά τούς κάνουμε και αὐτούς νά τρέχουν μέχρι να πατήσουν «μαῦρο χιόνο».

Νά γιατί φύλαξ τῆς Πίστεως μας εἶναι αὐτός ὁ πιστός λαός, κατά τήν ἀπόφαση τῆς Συνόδου των Πατριαρχῶν του 1848.

Ἀς ἀφήσωμε, λοιπόν τίς ἀδικαιολόγητες δικαιολογίες και τήν ἐπίρριψη εὐθυνῶν εἰς τούς ἄλλους και ἄς ἀναλάβουμε ὁ καθένας μας τήν εὐθύνη του δια τα τεκτενόμενα εἰς τήν Ἑλλαδικήν Ὀρθοδόξον Ἐκκλησία, μήπως ἀποφύγουμε ἔστω και τήν τελευταία στιγμή, τήν δικαιοτάτην ὀργή τοῦ Παναγάθου και Φιλανθρώπου Θεοῦ.

Με ἀγάπη Χριστοῦ 20.7.2022

† Μάξιμος Καραβάς

https://www.augoustinos-kantiotis.gr/

Εξοργιστικά αλλοτριωμένες θέσεις ιερέως στο θέμα της βάπτισης των δύο παιδιών στην Γλυφάδα

Έγραψε ο π. Σπυρίδων Σκουτής για την βάπτιση με τον Αρχ. Ελπιδοφόρο:

(πάρτε μια βαθειά ανάσα, κάντε καλύτερα πρώτα μία προσευχή, και μπείτε μετά να διαβάστε)

«Μου στέλνετε πολλοί διάφορα σχόλια σχετικά με τη βάφτιση δύο παιδιών από ομοφυλοφιλους γονείς. Σχόλια με ειρωνείες, προβληματισμούς, ότι η εκκλησία έχει προδώσει τον κόσμο κλπ κλπ. Καλά έκανε ο Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος και βάφτισε τα παιδιά τα οποία βαφτίστηκαν στο ονομα της Αγίας Τριάδος και «μπολιάστηκαν» με τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Έχουμε στη ουσία δύο υποψήφιους Αγίους της Εκκλησίας. Πού είναι το κακό; Καταρχήν, δεν υπάρχει κάποιος κανόνας άρνησης βαπτίσματος σχετικά με τη σεξουαλικότητα των γονέων ή αν οι γονείς που έχουν υιοθετήσει τα παιδιά είναι του ίδιου φύλου. {Αν υπάρχει παρακαλώ να μου το πείτε, μήπως κάνω λάθος}. Αν οι γονείς ήταν γυναίκα και άντρας αλλά ήταν εγκληματίες. Θα βαπτίζαμε τα παιδιά; Ναι; ή όχι; Τα παιδιά βιολογικά γεννήθηκαν από γυναίκα που θα είναι η βιολογική τους μάνα και βαπτίστηκαν στην εκκλησία. Ξέρετε ποιο είναι το φάουλ στο Μυστήριο εδώ; Αυτό που διάβασα και δεν ξέρω αν ισχύει. Το ότι υπήρχαν 8 νονοί!! Εδώ είναι το πρόβλημα. Ποιός θα διδάξει από τους 8 στα παιδιά αυτά την ορθόδοξη πίστη και το ορθόδοξο βίωμα; Βασικά ανάδοχος είναι ένας! Αυτός που αναδέχεται το παιδί στην λευκή πετσέτα μετά το βάπτισμα. Για μένα εκεί είναι το πρόβλημα και πρέπει η εκκλησία να μην δέχεται 5,10 άτομα νονούς ταυτόχρονα διότι το μυστήριο γίνεται τσίρκο. Ας συνέλθουμε επιτέλους… Βαπτίστηκαν δύο παιδιά και τέλος. Δεν υπάρχει κάτι άλλο.

π. Σπυρίδων Σκουτής / euxh. Gr»

Ο π. Σπυρίδων μάλλον δεν έμαθε ότι ο νηπιοβαπτισμός γίνεται με προϋποθέσεις. Με θράσος δηλώνει ότι ο Αμερικής Ελπιδοφόρος έκανε καλά που βάπτισε τα δύο παιδιά, αδιαφορώντας που βρίσκονται στα χέρια υπερήφανων ομοφυλοφίλων. Βαφτίστηκαν λέει στο όνομα της Αγίας Τριάδας. Και μετά τί; Τα πετάμε στα σκουπίδια;

Τί σεβασμό δείχνουμε στο Μυστήριο; Απολύτως κανένα. Απλά προσφέρουμε το Μυστήριο της Ιεράς Βαπτίσεως ως ένα κατακτημένο οχυρό στην κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ. Και δημιουργούμε προηγούμενο για να καταστήσουμε και τα άλλα Μυστήρια της Εκκλησίας απροϋπόθετα, "Μυστήρια χωρίς σύνορα" για όσους κάνουν κέφι.

Πού είναι οι προϋποθέσεις για την Ορθόδοξη ανατροφή; Βάζουμε ή δεν βάζουμε ταφόπλακα στην σωτηρία αυτών των παιδιών; Μήπως περιμένουμε να έλθουν μελλοντικά σε σύγκρουση με τους ομοφυλόφιλους που παριστάνουν τους γονείς τους; Λογικά όχι. Δεν μπορεί να κάνεις το ένα και μυστικά να περιμένεις να γίνει το άλλο. Η Εκκλησία δεν συμπεριφέρεται έτσι, να κάνει κάτι στα φανερά και να περιμένει κάτι άλλο στα κρυφά. Άρα όσοι δεν έχουν πρόβλημα με τέτοιες υπερήφανες βαπτίσεις, δέχονται και την ομοφυλοφιλία και έρχονται σε αντίθεση με την διδασκαλία της Εκκλησίας. 

Σε περίπτωση πάλι που αυτά τα παιδιά έλθουν σε σύγκρουση κάποια στιγμή στη ζωή τους με τους υποτιθέμενους «γονείς» τους, γιατί να βρουν καταφύγιο στην Εκκλησία που τους είχε πει ότι είναι καλά με αυτούς; Θα την μισήσουνε την Εκκλησία που χρύσωσε την δυστυχία τους.

Δεν μιλάμε εδώ για μία απλή αμαρτία. Εδώ πάμε ενάντια στην φύση.

Πως είναι δυνατόν ιερέας να μην τρέμει στην σκέψη ότι με τις εμετικές αγαπολογίες του παρατάει τα δύο παιδιά μέσα στο βόθρο του παρά φύσιν και της διαστροφής;

«...βαφτίστηκαν στο όνομα της Αγίας Τριάδος και «μπολιαστηκαν» με τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Έχουμε στην ουσία δύο υποψήφιους Αγίους της Εκκλησίας. Που είναι το κακό;» λέει ο π. Σπυρίδων.

Το κακό είναι ότι ο πατήρ το παίζει «πολύς» με τα Χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, ξεχνώντας ότι το πνεύμα θέλει αίμα. Πάτερ Σπυρίδων, εσείς τί θα κάνετε για αυτά τα παιδιά; Εκτός από το να μοιράζετε δεξιά και αριστερά κάτι που δεν σας ανήκει, θα γίνετε εσείς το άλας της ζωής για αυτά τα παιδιά; Θα έλθετε σε σύγκρουση με το κατεστημένο ή θα την αράξετε στον καναπέ για να καθαρίσει το Άγιο Πνεύμα; Βλέπετε «δύο υποψήφιους Αγίους της Εκκλησίας»! και δεν βλέπετε τους δύο ντεφάκτο «εξαγιασμένους» από την Εκκλησία ομοφυλόφιλους που αναλαμβάνουν την καταστροφή τους;

«Καταρχήν, δεν υπάρχει κάποιος κανόνας άρνησης βαπτίσματος σχετικά με τη σεξουαλικότητα των γονέων ή αν οι γονείς που έχουν υιοθετήσει τα παιδιά είναι του ίδιου φύλου. {Αν υπάρχει παρακαλώ να μου το πείτε, μήπως κάνω λάθος}.»

Ειλικρινά ντρέπομαι που απαντώ σε τέτοιες θέσεις ιερέως. Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου ότι θα ζούσα μια τέτοια στιγμή. Αναζητά ο ιερεύς κανόνα άρνησης βαπτίσματος σχετικά με την σεξουαλικότητα των γονέων κι εγώ τότε, δεδομένου ότι ο νηπιοβαπτισμός καθιερώθηκε με την υποχρέωση της Ορθοδόξου κατήχησης από ανάδοχο, αναζητώ να μου παραθέσει κανόνα που να λέει ότι ο νουνός ή η νουνά θα κατηχούν διαφορετικά τα παιδιά που έχουν υιοθετηθεί από ομοφυλόφιλους. Να μας το βρει αυτό και να μας το παραθέσει παρακαλώ. Και να μας εξηγήσει γιατί η Εκκλησία να επιτρέπει μία τέτοια πρακτική η οποία θα κατέληγε εκ των πραγμάτων σε αντι-κατήχηση. Δηλαδή, ο νουνός η νουνά σε αυτές τις περιπτώσεις να μην μπορούν να κατηχήσουν τα παιδιά σωστά και σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας λόγω των ομοφυλόφιλων «γονέων». Γιατί να επιτρέπει η Εκκλησία μία πρακτική η οποία θα καταργούσε την βασική προϋπόθεση του νηπιοβαπτισμού; Άρα εδώ κάτι λείπει. Και λείπει το περιβάλλον το οποίο η Εκκλησία οφείλει να δημιουργήσει, συνήθως με αγώνες και θυσίες, για να εναποθέσει μέσα το Μυστήριο έτσι ώστε αυτό να καρποφορήσει στις ψυχές των ανθρώπων. Δεν το πετάμε έτσι το Μυστήριο σα να είναι μυξόχαρτο π. Σπυρίδωνα. Πείτε μας πότε η Εκκλησία στην δισχιλιόχρονη ιστορία της βάπτιζε παιδιά και τα παρατούσε σε χέρια ομοφυλοφίλων; Να μας το πείτε και αυτό π. Σπυρίδωνα.

Και συνεχίζει: «Αν οι γονείς ήταν γυναίκα και άντρας αλλά ήταν εγκληματίες. Θα βαπτίζαμε τα παιδιά; Ναι; ή όχι;»

Μα εδώ την απάντηση την έδωσε μόνος του. Τους εγκληματίες τους λέμε εγκληματίες και τους αντιμετωπίζουμε ως τέτοιους. Η Εκκλησία πάντα τους βλέπει ως ανθρώπους που έχουν ανάγκη από μετάνοια και τους το λέει στα ίσια ενώ το Κράτος θα θωρακίσει την κοινωνία από τις εγκληματικές τους πράξεις μέσα στο σωφρονιστικό σύστημα. Τα παιδιά των εγκληματιών θα μεγαλώσουν σε μία κοινωνία η οποία θα τους λέει πού βρίσκεται ο σωστός δρόμος, δεν θα τους λέει γίνετε κι εσείς εγκληματίες όπως οι γονείς σας. Θυμίζω τί ευχήθηκε ο καθαιρετέος π. Καριώτογλουσε ομοφυλόφιλους που βάπτισαν παιδί. «οι γονείς να είσαστε πάντα ερωτευμένοι και το παιδί θα βλέπει αυτήν την αγάπη που θα έχετε μεταξύ σας, αυτήν θα αναζητήσει όταν φύγει από εσάς και θα αναζητά πάντα στη ζωή του»!! 

Άστοχο λοιπόν το παράδειγμα με τους εγκληματίες π. Σπυρίδων. Η Εκκλησία όλους τους αγκαλιάζει, αλλά λέγοντας τα πράγματα με τ’ όνομά τους και δίχως να συμβιβάζει την «θεραπευτική της αγωγή».

«Τα παιδιά βιολογικά γεννήθηκαν από γυναίκα που θα είναι η βιολογική τους μάνα και βαπτίστηκαν στην εκκλησία.»

Τα παιδιά δεν θα μπορούσαν να γεννηθούν από κάπου αλλού εκτός από την κοιλιά μιας γυναίκας, η οποία χρησιμοποιήθηκε ως εννιάμηνη σακούλα για να τα παραδώσει σε δύο άντρες. Αυτό θα το μάθουν σίγουρα και από εκεί και πέρα ό,τι άλλο μάθουν για την παρένθετη μητέρα μόνο η καρδούλα τους το ξέρει.

«Ξέρετε ποιο είναι το φάουλ στο Μυστήριο εδώ; Αυτό που διάβασα και δεν ξέρω αν ισχύει. Το ότι υπήρχαν 8 νονοί!! Εδώ είναι το πρόβλημα. Ποιός θα διδάξει από τους 8 στα παιδιά αυτά την ορθόδοξη πίστη και το ορθόδοξο βίωμα; Βασικά ανάδοχος είναι ένας! Αυτός που αναδέχεται το παιδί στην λευκή πετσέτα μετά το βάπτισμα. Για μένα εκεί είναι το πρόβλημα και πρέπει η εκκλησία να μην δέχεται 5,10 άτομα νονούς ταυτόχρονα διότι το μυστήριο γίνεται τσίρκο. Ας συνέλθουμε επιτέλους… Βαπτίστηκαν δύο παιδιά και τέλος. Δεν υπάρχει κάτι άλλο.»

Ναι ήταν 8 νονοί και ήταν μέσα και αιρετικοί. Αυτό σας πειράζει πάτερ ή είναι μόνο ζήτημα αριθμητικής για εσάς; Και αφού βρείτε τον έναν Ορθόδοξο νουνό πολύ θα θέλαμε να μας πείτε τί κατήχηση θα κάνει στα παιδιά.

Επιμένουμε σε αυτό για να σας υποδείξουμε που ακριβώς βρίσκεται το ΤΣΙΡΚΟ.

https://eugenikos.blogspot.com/

ΠΡΟΣΕΥΧΗΤΑΡΙΟ

ΓΙΑ  ΟΛΗ ΤΗΝ  ΕΒΔΟΜΑΔΑ

ΓΙΑ ΤΟΝ ANAΓΝΩΣTH

Ἡ προσευχή εἶναι ἀναγκαῖον ἔργο τῆς ψυχῆς κάθε  ἀνθρώπου, γιατί ἀπό τή φύση τῆς ἀναζητᾷ τόν δημιουργό της. Εἶναι ἀναγκαῖο ἔργο ἡ προσευχή, γιατί εἶναι τό μέσο μέ τό ὁποῖο ἐπικοινωνεῖ ὁ ἄνθρωπος μέ τό Θεό καί Πατέρα του. Εἶναι τό μέσο μέ τό ὁποῖο  ὁ ταπεινός ἄνθρωπος ἑλκύει τή Χάρη τοῦ Θεοῦ στή ψυχή του καί ἁγιάζει τόν ἑαυτό του καί λαμβάνει δυνάμεις γιά τόν ἀγῶνα τῆς ζωῆς στόν ἐφήμερο τοῦτο κόσμο. Γιά νά βοηθήσουμε στό ἔργο αὐτό, τῆς προσευχῆς, ἑτοιμάσαμε τό μικρό αὐτό τεῦχος, πού ἀποτελεῖται ἀπό ἐκλογή διαφόρων Πατερικῶν προσευχῶν, τῆς Ἐκκλησίας μας, ἔτσι πού νά βρίσκουν οἱ ἐμπερίστατοι ἀδελφοί μας βοήθεια γιά τήν προσευχή τους καί νά ἀποφεύγουν τίς διάφορες δικαιολογίες. Γιατί τή στιγμή πού θά βροῦν γιά κάθε μέρα διάφορες προσευχές ἕτοιμες ἀπό τήν πεῖρα τῶν Πατέρων μας δέν θά προβάλλουν τίς συνήθεις  δικαιολογίες.

Ἐλπίζω καί εὔχομαι τό πάρον νά φανεῖ χρήσιμο  σέ κάθε χριστιανό πού θά τό χρησιμοποιήσει γιά τήν προσευχή του.

                Χαράλαμπος Νεοφύτου

                             Πρεσβύτερος

ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΡΩΪ

Χριστανέ μου, ὅταν ξυπνήσεις τὸ πρωϊ στάσου μὲ εὐλάβεια πρὸς ἀνατολὰς καὶ λέγε:

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος καὶ σῶσον ἀγαθὲ τάς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς (τρεις)

                                                   Δόξα, καὶ νυν.

Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς Οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου. ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου. γενηθήτω τό θέλημά σου ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γής. Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἠμῖν σήμερον καί ἅφες ἠμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ

 Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα. τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. μην.

Καὶ τὰ παρόντα Τριαδικὰ τροπάρια.

Ἐξεγερθέντες τοῦ ὕπνου, προσπίπτομεν σοί, ἀγαθέ, καὶ τῶν Ἀγγέλων τὸν ὕμνον βοωμεν σοί, δυνατέ. Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἰ ὁ Θεός. διὰ τῆς Θεοτόκου ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα. ήχος β

Τῆς κλίνης καὶ τοῦ ὕπνου ἐξεγείρας μέ, Κύριε, τὸν νοῦν μου φώτισον, καὶ τὴν καρδίαν καὶ τὰ χείλη μου ἄνοιξον, εἰς τὸ ὑμνεῖν σέ, ἁγία Τριάς. Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἰ Θεός. διὰ τῆς Θεοτόκου ἐλέησον ἡμᾶς.

Καὶ νῦν. Ἦχος γ.

Ἀθρόον ὁ Κριτὴς ἐπελεύσεται, καὶ ἑκάστου αἱ πράξεις γυμνωθήσονται. Ἀλλὰ φόβῳ κράξωμεν ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτὸς Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἰ Θεός. διὰ τῆς Θεοτόκου ἐλέησον ἡμᾶς.

Ἐκ τοῦ ὕπνου ἐξανιστάμενος εὐχαριστῶ σοὶ ἁγία Τριάς, ὅτι διὰ τὴν πολλὴν σοῦ ἀγαθότητα καὶ μακροθυμίαν οὐκ ὠργίσθης ἐμοὶ τῷ ῥᾳθύμῳ καὶ ἁμαρτωλῷ οὐδὲ συναπώλεσας μὲ ταῖς ἀνομίαις μου, ἀλλ' ἐφιλανθρωπεύσω συνήθως, καὶ πρὸς ἀπόγνωσιν κείμενον ἤγειρας μὲ εἰς τὸ ὀρθρίσαι καὶ δοξολογήσαι τὸ κράτος σου καὶ νῦν φώτισόν μου τὰ ὄμματα τῆς διανοίας. ἄνοιξόν μου τὸ στόμα, τοῦ μελετᾶν τὰ λόγιά σου καὶ  συνιέναι τάς ἐντολάς σου  καὶ ποιεῖν τὸ θέλημά σου καὶ ψάλλειν σοι ἐν ἐξομολογήσει καρδίας καὶ ἀνυμνεῖν τὸ πανάγιον ὄνομά σου, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Τὰ πιὸ πάνω θὰ πρέπει να τὰ ἐπαναλαμβάνουμε κάθε πρωί, γιατὶ εἶναι ἡ ἑωθινὴ προσευχὴ τῆς  Ἐκκλησίας μας.

Ἐπισυνάπτομε και τίς παρακάτω εὐχές.

Ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ἐξαναστήσας ἡμᾶς ἐκ τῶν κοιτὼν ἡμῶν καὶ ἐπισυναγαγὼν ἐπὶ τὴν ὥραν τῆς προσευχής, δὸς ἡμῖν χάριν ἐν ἀνοίξει τοῦ στοματος ἡμῶν καὶ πρόσδεξαι ἡμῶν τὴν κατὰ δύναμιν εὐχαριστίαν καὶ δίδαξον ἡμὰς τὰ δικαιώματά σου, Ὅτι πρόσευξασθαι καθ' ὁ δεῖ οὐκ οἴδαμεν, ἐὰν μὴ σῦ, Κύριε, τῷ Πνεύματί σου τῷ ἁγίῳ ὁδήγησης ἡμᾶς. Διο δεόμεθα σοῦ, εἰ τὶ ἡμάρτομεν μέχρι τῆς παρούσης ὤρας, ἄνες, ἄφες, συγχώρησον. Ἐὰν γὰρ ἀνομίας παρατήρησης, Κύριε, Κύριε, τὶς ὑποστήσεται; 'Ὅτι παρὰ σοὶ ἡ ἀπολύτρωσις σὺ μόνος ἅγιος, βοηθός, κραταιός, ὑπερασπιστὴς τῆς ζωῆς ἡμῶν, καὶ ἐν σοὶ ἡ ὕμνησις ἡμῶν διὰ παντός. Εἴη τὸ κράτος τῆς βασιλείας σου εὐλογημένον καὶ δεδοξασμένον, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου .Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμὴν

Κύριε ὁ Θεός ἠμῶν, ὁ τήν τοῦ ὕπνου ρᾳθυμίαν ἀποσκεδάσας ἀφ' ἠμῶν, καί συγκαλέσας ἠμᾶς κλήσει ἁγία, τοῦ ἐν νυκτί ἐπάραι τάς χεῖρας ἠμῶν καί ἐξομολογείσθαι σοί ἐπί τά κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου, προσδεξαι τάς δεήσεις ἠμῶν, τάς ἐντεύξεις, τάς ἐξομολογήσεις, τάς νυκτερινᾶς λατρείας. Καί χάρισαι ἠμίν, ὁ Θεός, πίστιν ἀκαταίσχυντον, ἐλπίδα βεβαίαν, ἀγάπην ἀνυπόκριτον, εὐλογησον εἰσόδους καὶ ἐξόδους, πράξεις, ἔργα, λόγους, ἐνθυμήσεις. Καὶ δὸς ἡμῖν καταντήσαι εἰς τάς ἀρχὰς τῆς ἡμέρας αἰνοῦντας, ὑμνούντας, εὐλογούντας τῆς σῆς ἀφράστου χρηστότητος τὴν ἀγαθότητα. Ὅτι ηὐλόγηται τὸ παναγιόν σου ὄνομα καὶ δεδόξασται ἡ βασιλεία, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Κύριε, ρῦσαί μέ  τῶν πτωμάτων τῆς γλώσσης μου, Ὅτι καθ' ἑκάστην δί' αὐτῆς ἁμαρτάνω ὁ τάλας καί οὐκ αἰσθάνομαι.

Κύριε, ἀγαθήν μοί τήν ἡμέραν ταύτην καί ἀναμάρτητον δώρησαι, Ὅτι σύ εἰ ὁ δυνάμενος σώζειν τούς δούλούς σου, τούς ἁμαρτάνοντας καθ' ἑκάστην ὥραν.

Δί' εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἠμῶν Κύριε....

ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΣΠΕΡΑΣ

Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν τῷ βασιλεῖ ἡμῶν Θεῶ.

Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν Χριστῷ τῷ βασιλεῖ καὶ Θεῶ ἡμῶν.

Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν αὐτῷ Χριστῷ τῷ βασιλεῖ καὶ Θεῶ ἡμῶν.

Καὶ ἀμέσως τὸν Ν  ψαλμό.

Ἐλέησον μὲ ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνον μὲ ἀπὸ τῆς ἀνομίάς μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισον μέ. 'Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστιν διὰ παντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθεὶς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαι σέ. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησε μὲ ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς καρδίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεὶς μὲ ὑσσώπω, καὶ καθαρισθήσομαι. πλυνεῖς μέ, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιείς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην. ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τάς ἀνομίάς μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀπορρίψης μὲ ἀπὸ τοῦ προσώπού σου καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλεις ἀπ' ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σοῦ καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξον μέ. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου,  καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥυσαὶ μὲ ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου. ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις,  καὶ τὸ  στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένο καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιὼν καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα.Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Καί συνεχίζουμε με τις πιό κάτω ευχές

Ἐὐχή.

Δεσπότα, Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ καὶ Λόγε τοῦ Πατρός, ἄναρχε καὶ συνάναρχε τῷ Πατρὶ καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, ἰλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ καὶ ῥᾳθύμῳ. Γινώσκεις Δεσπότα, τὴν ὀλιγωρίαν τῆς ταλαιπωρίας μου καὶ ὅσαι μὲ πολεμοῦσι πονηραὶ προλήψεις, καὶ βλέπεις τὴν κατ' ἐμοῦ πολυμήχανου κακίαν τοῦ ἐχθροῦ. Ἀντιλαβοῦ μου κατὰ τὸ μέγα σοῦ ἔλεος καὶ σῶσον μὲ τὸν ἀσεβῆ χάριτι καὶ οἰκτιρμοῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, καὶ . πάντων σοῦ τῶν ἁγίων. ὅτι ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ σὺ τὴν δόξαν καὶ εὐχαριστίαν καὶ προσκύνησιν, ἀναπέμπομεν, σὺν τῷ ἀνάρχῳ σοῦ Πατρὶ καὶ τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σοῦ Πνεῦμά τι, πάντοτε νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Μνήσθητι, Δεσπότα φιλάνθρωπε, ὁ Θεὸς ἡμῶν, πάντων τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν.

Ἔτι μνήσθητι, Κύριε, τῶν ἀσθενούντων, τῶν αἰχμαλώτων, τῶν ἐν ἀποδημίαις ὄντων, τῶν ἐν θαλάσσῃ πλεόντων, τῶν ἰπταμένων, τῶν ἐν θλίψεσι καὶ τῶν ἐν ἀνάγκαις καὶ ἐλέησον αὐτούς.

Ἔτι δεόμεθα καὶ ὑπὲρ τῶν ἐλεούντων καὶ διακονούντων, τῶν μισούντων καὶ ἀγαπώντων ἡμὰς πάντων τῶν λοιπῶν ἀδελφῶν ἡμῶν.

Μνήσθητι, Κύριε, καὶ ὑπὲρ πάντων τῶν εὐσεβῶς κεκοιμημένων προπατόρων, πατέρων, ἀδελφῶν καὶ συγγενῶν καὶ παντὸς ὀρθοδόξου καὶ ἐλέησον αὐτοὺς καὶ πάντας ἡμὰς ἀξίωσον τῆς οὐρανίου βασιλείας Σου. ‘Αμήν

Ἐν τῇ σκέπῃ τῶν πτερύγων σου κοιμηθήσομαι καὶ ὑπνώσω, ὅτι σὺ Κύριε, καταμόνας ἐπ' ἐλπίδι κατώκοισας μέ.

Καὶ τὸ Δι εὐχῶν....

ΤΡΙΤΗ  ΠΡΩΪ

Ὅπως τὴν Δευτέρα πρωί, κάθε πρωὶ ἐπαναλαμβάνουμέ τις πρωϊνὲς προσευχὲς καὶ προσθέτουμε καὶ τὶς προσευχὲς τῆς ἡμέρας, ποὺ διαφέρουν κάθε μέρα.

Πρωϊνὲς εὐχὲς τῆς Τρίτης. 

Μετά τίς ἐωθινές εὐχές συνεχίζομεν μέ τίς προσευχές πού ἀκολουθοῦν.

Προσευχὴ τῶν Πατέρων τῆς Ὄπτινας

Κύριε, βοήθησε μὲ ν' ἀντιμετωπίσω μὲ ψυχικὴ γαλήνη ὅλα, ὅσα θά μου φέρει ἡ σημερινὴ ἡμέρα. Βοήθησε μὲ να παραδοθῶ ὁλοκληρωτικὰ στο ἅγιο θέλημά Σου. Στην κάθε ὥρα τῆς ἡμέρας φώτιζε μὲ καὶ δυνάμωνε μὲ για τὸ κάθε τι. Ὅποιες εἰδήσεις κι ἂν λάβω σήμερα, δίδαξε μὲ να τὶς δεχθῶ μὲ  ἠρεμία καὶ μὲ τὴν ἀκλονήτη πεποίθηση ὅτι τίποτε δεν συμβαίνει, χωρὶς να τὸ ἐπιτρέψεις Ἐσύ. Καθοδήγησέ τις σκέψεις καὶ τὰ συναισθήματά μου σὲ ὅλα μου τὰ ἔργα καὶ τὰ λόγια. Στις ἀπρόοπτες περιστάσεις μὴ μ' ἀφήσεις να ξεχάσω ὅτι ὅλα παραχωροῦνται ἀπὸ Σένα. Δίδαξε μὲ να συμπεριφέρομαι σὲ κάθε μέλος τῆς οἰκογένειάς μου καὶ σ' ὅλους τοὺς συνανθρώπους μου μὲ εὐθύτητα καὶ συνέση, ὥστε να μὴ συγχύσω καὶ στενοχωρήσω κανένα.Κύριε δός μου δύναμη να ὑποφέρω τὸν κόσμο καὶ ὅλα τὰ γεγονότα τῆς μέρας αὐτῆς, σὲ ὅλη τῇ διάρκεια τῆς. Καθοδήγησε τῇ θελήσή μου καὶ δίδαξε μὲ να προσεύχομαι, να πιστεύω, να ὑπομένω, να συγχωρῶ καὶ ν' ἀγαπῶ. μην.

Εὐχὴ εἰς τὴν Παναγία Τριάδα.

Ὁ Θεός, ἡ ἁγιώτατη καὶ μακαριωτάτη Τριάς, σῶσον μέ. ὁ Θεός, τὴν αἴνεσίν μου μὴ παρασιωπήσεις. Πρόσχες τῇ δεήσει μου καὶ μὴ ἐγκαταλίπῃς μέ, Θεὲ ὑπεράγιε. Διὰ τοῦ Λόγου σου καὶ τοῦ Πνεύματός σου ἁγίασον μέ. τῷ Λόγῳ σου ἀνάπλασον μὲ καὶ τῷ Πνεύματί σου ὁδήγησον μέ, τὸν νοῦν  μου ἐμψυχωσάτω ὁ Λόγος σου νεκρωθέντα καὶ τὴν θέλησίν μου τὸ Πνεῦμά σου τὸ πανάγιον, Μεγαλοδύναμε κραταιέ, Κύριε, ἐμφύτευσον τῇ καρδίαι μου τὴν ἀγάπην τῶν νόμων σου. τάς αἰσθήσεις μου τῷ λόγῳ σου ὑπόταξον. τὸν λόγου μου ἐνίσχυσον. Τὸν νοῦν μου καταύγασον ταῖς ἀκτῖσι τῆς ἀληθείας σου. τὴν θέλησίν μου πρὸς σὲ ἐπίστρεψον. τὸ μόνον ἀληθῶς ἐφετὸν τὴν γλῶσσά μου παιδαγώγησαν, ἵνα λέγει καθ' ἕκαστη τὸ Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ ἐλεησον μέ.

Ἄλλη εὐχὴ

Ὢ Παναγία καὶ πανάμωμε Θεοτόκε Μαρία ἥ του Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ Μήτηρ, ἀξίωσον ὑπὲρ ἐμοῦ μεσιτεύσαι πρὸς αὐτόν, οὔπερ σκήνωμα γενέσθαι κατηξιώθης. Καὶ ὑμᾶς ὢ ἅγιε Μιχαὴλ καὶ Γαβριὴλ καὶ Ῥαφαήλ, καὶ σύμπαντες οἱ ἅγιοι χοροὶ ἀγγέλων τε καὶ ἀρχαγγέλων, Πατριαρχῶν καὶ Προφητῶν, ἀποστόλων τε καὶ Εὐαγγελιστῶν, Μαρτύρων καὶ Ὁμολογητῶν. ἱερέων καὶ λευ'ἴ-τῶν, μοναστῶν καὶ παρθένων, καὶ πάντων τῶν δικαίων, πρὸς αὐτὸν τὸν ὑμᾶς ἐκλεξάμενον οὐ τῇ θεωρίᾳ ἐντρυφάται προβάλλομαι, ἵνα ὑπὲρ ἐμοῦ τοῦ ἁμαρτωλοῦ καθικετεύσητε τοῦ ῥυσθηναὶ μὲ ἀπὸ τῶν του διαβόλου ὀδόντων καὶ τοῦ αἰωνίου θανάτου, καὶ δωρηθῆναί μοι τὴν ἀγήρω ζωὴ κατὰ τὴν αὐτοῦ ἐπιείκειαν καὶ τὸ ἄπειρον ἔλεος. Ἀμήν.

Δι' εὐχῶν...

ΤΡΙΤΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἥμων, δόξα σοι.

Βασιλεῦ οὐράνιε Παράκλητε... Τὸ τρισάγιο, Πάτερ ἥμων... τὸν Ν' ψαλμό, καὶ οἱ Βραδυνὲς προσευχὲς τῆς Τρίτης.

Κύριε, ὁ Θεὸς ἡμῶν, μνήσθητι ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ἀχρείων δούλων σοῦ, ἐν τῷ ἐπικαλεῖσθαι ἡμὰς τὸ ἅγιον ὄνομά σου, καὶ μὴ καταισχύνῃς ἡμὰς ἀπὸ τῆς προσδοκίας τοῦ ἐλέους σου, ἀλλὰ χάρισαι ἡμῖν, Κύριε, πάντα τὰ πρὸς σωτηρίαν αἰτήματα. καὶ ἀξίωσον ἡμὰς ἀγαπᾶν, καὶ φοβεῖσθαι σὲ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ἡμῶν, καὶ ποιεῖν ἐν πᾶσι τὸ θέλημά σου. Ὅτι ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπας Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τῇ δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεῦμά τι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. μην.

Ἄλλη εὐχὴ

Καταξίωσον, Κύριε, ἐν τῇ ἑσπέρᾳ ταύτῃ ἀναμαρτήτους φυλαχθῆναι ἡμάς. Εὐλογητὸς εἰ, Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν, καὶ αἰνετὸν καὶ δεδοξασμένον τὸ ὄνομά σου εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν. Γένοιτο, Κύριε, τὸ ἔλεός σου ἐφ' ἡμάς, καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπὶ σέ. Εὐλογητὸς εἰ Κύριε, δίδαξον μὲ τὰ δικαιώματά σου. Εὐλογητὸς εἰ, Δεσπότα, συνέτισον μὲ τὰ δικαιώματά σου. Εὐλογητὸς εἰ 'Αγιέ, φώτισον μὲ τοῖς δικαιώμασί σου. Κύριε, τὸ ἔλεός σου εἰς τὸ αἰῶνα, τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου μὴ παρίδῃς. Σοὶ πρέπει αἶνος, σοὶ πρέπει ὕμνος, σοὶ δόξα πρέπει τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Εὐχὴ ὑπὲρ τοῦ κόσμου.

Ὁ Θεός, ὁ Θεός: ἔτι καὶ ἔτι δέομαι σοῦ, μνήσθητι, Κύριε, χάριτι θείᾳ προσέχων σοὶ πλεόντων, ὁδοιπορούντων, νοσούντων καμνώντων, αἰχμαλώτων καὶ τῆς σωτηρίας αὐτῶν προμήθειαν ποίησον. Μνήσθητι, Κύριε, χήρων, ὀρφανῶν, ξένων, προσηλύτων, παροίκων, πεινώντων, δειψώντων τὸ ἔλεός σου τὸ πλούσιο καὶ θειότατον. Μνήσθητι, Κύριε, τῶν ἐν φυλακαῖς, ἐν δεσμοῖς, ἐν ἀνάγκαις, ἐν ὀδυρμοῖς, ἐν στενοχωρίαις, καὶ πάντων τῶν ἐν καμάτῳ τοῖς νόσοις καμνόντων. μέγα ἔλεος κυκλώσει αὐτούς, φιλάνθρωπε. Μνήσθητι, Κύριε, θλιβομένων, πεῖρα-ζομένων, στενοχωρουμένων καὶ πάντωντων ἐν ὀδύναις χαλεπαῖς κατατρυχωμένων. ἔκχυσον σταλαγμὸν ἡδονῆς εἰς καρδίας αὐτῶν τοῦ ἁγίου καὶ ζωοποιοῦ σοῦ Πνεύματος, ἵνα γλυκαζόμενοι, ἡδυνόμενοι, δοξάζωσι τὴν σὴν ἀγαθότητα, καὶ μὴ ἐν τῇ βλασφημίᾳ φθείρονται.

Κύριε, ῥυσαὶ μὲ ἀπὸ τῆς καταλαλιᾶς, τῆς κατακρίσεως, τῆς ἀργολογίας, τοῦ ψεύδους.

Εἰς χεῖράς σου Κύριε, παρατίθημι τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα. Αὐτὸς μὲ ἐλέησον καὶ διαφύλαξον καὶ ζωὴν αἰώνιον χάρισαί μοι. Ἄμη.

Δι' εὐχῶν...

ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΡΩΪ

Ὅπως τὴν Δευτέρα πρωί, κάθε πρωὶ ἐπαναλαμβάνουμέ τις πρωϊνὲς προσευχὲς καὶ προσθέτουμε καὶ τὶς προσευχὲς τῆς ἡμέρας που διαφέρουν κάθε μέραΚαί τις πιὸ κάτω εὐχὲς

Αἰνοῦμεν, ὑμνοῦμεν, εὐλογοῦμεν, καὶ εὐχαριστοῦμεν σοί, ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν, ὅτι παρήγαγες τὴν σκιὰν τῆς νυκτός, καὶ ἔδειξας ἡμῖν πάλιν τὸ φῶς τῆς ἡμέρας. Ἀλλ' ἱκετεύομεν τὴν σὴν ἀγαθότητα. ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἥμων, καὶ πρόσδεξαι τὴν δέησιν ἡμῶν ἐν τῇ μεγάλῃ σοῦ εὐσπλαγχνίᾳ, ὅτι πρὸς σὲ καταφεύγομεν, τὸν ἐλεήμονα καὶ παντοδύναμον Θεόν. Λάμψον ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν τὸν ἀληθινὸν ἥλιον τῆς δικαωσύνης σου φώτισον τὸν νοῦν ἡμῶν, καὶ τάς αἰσθήσεις ὅλας διατήρησον, ἵνα, ὡς ἐν ἡμέρᾳ, εὐσχημόνως περιπατοῦντες τὴν ὁδὸν τῶν ἐντολῶν σου, καταντήσωμεν εἰς τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον ὅτι παρὰ σοί ἐστιν ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς, καὶ ἐν ἀπολαύσει γενέσθαι καταξιωθῶμεν τοῦ ἀπροσίτου φωτός. Ὅτι σὺ εἰ ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ σὺ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰώναςτων αἰώνων. Ἀμήν.

Κύριε, δός μου τῇ δύναμη να ὑποφέρω τὸν κόπο καὶ ὅλα τὰ γεγονότα τῆς ἡμέρας αὐτῆς, σὲ ὅλη τῇ διάρκεια τῆς. Καθοδήγησε τῇ θελήσή μου καὶ δίδαξε μὲ να προσεύχομαι, να πιστεύω, να ὑπομένω,. να συγχωρωκαι ν' ἀγαπῶ. Ἀμήν.

Κύριε, ῥυσαὶ μὲ τῶν ῥυπαρῶν καὶ ἀκαθάρτων λογισμῶν, ὅτι λίαν εἰμὶ ἀσθενὴς ὁ ταλαίπωρος, καὶ τῇ ψυχῇ καὶ τῇ σαρκὶ καὶ τῇ γνώμῃ καὶ τῷ λογισμῷ

Εὔχῃ τῆς Ὁσίας Σάρρας.

Κύριε, δίωξον ἀπ' ἐμοῦ πάντα ῥυπαρὸν λογισμόν, καὶ πάντα διαλογισμὸν αἰσχρὸν καὶ ἀνυπόστατου. Κύριε, ἐξάλειψον ἀπ' ἐμοῦ τὴν ἀμέλειαν, τὴν ῥᾳθυμίαν, τῇ λύπῃ, τῇ λήθῃ, τὴν ἀναισθησίαν, τὴν πώρωση καὶ τὴν αἰχμαλωσίαν τοῦ νοός μου, Κύριε, ὡς οἶδᾳς καὶ ὡς θέλεις, ἐλέησον μὲ καὶ συγχώρησον πάσας τάς ἀνομίας μου. καὶ ἐν ἡσυχίᾳ, ἐν μετανοίᾳ ἀγαθῇ, ἐν ἐξομολογήσει συναδιστάκτω, καὶ ἐν πίστει καθαρᾷ καὶ ἀμωμήτῳ, εὐδόκησον ἐξελθεῖν τὴν ἐλεηνήν μου ψυχὴν ἀπὸ τοῦ ἀθλίου τούτου σώματος.

Δι' εὐχῶν...

ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἥμων, δόξα σοι.

Βασιλεῦ οὐράνιε Παράκλητε...Τὸ τρισάγιο. Πάτερ ἡμῶν... τὸν Ν' ψαλμό, σελ. Καὶ τὶς ἀκόλουθες ευχες.

Εὐλογητὸς εἰ Κύριε, ὅ ποι-ᾖσας τὸν ἄνθρωπον κατ’ εἰκόνα σὴν καὶ ὁμοίωσιν, ὁ ποιήσας ἡμέραν εἰς ἔργα φωτὸς καὶ νύκτα εἰς ἀνάπαυσιν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως. Ὅθεν καὶ ἡμεῖς οἱ δοῦλοι σοῦ καὶ σοὶ ἱκέται, καταξιωθέντες διανύσαι τὸ μῆκος τῆς ἡμέρας καὶ ἐλθεῖν εἰς τὴν ὥραν ταύτην τῆς προσευχῆς, ὑμνοῦμέν σου τὸ πανάγιον ὄνομα, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

     

Ἄλλη εὐχὴ

Κύριε, ὁ Θεός μου, ἐπὶ σοὶ ἤλπισα σῶσον μὲ καὶ δώρησαί μοι τὴν φυσικὴν στάσιν τοῦ νοός μου εἰς ἀνάμνησιν τοῦ πολυποθήτου ὀνόματός σου, εἰς ἐπίκλησιν τῶν δεόντων καὶ ὑπομονὴν τῶν ἐπερχομένων. Εἰρηνικὴν καὶ ἀναμάρτητον παρασχού μοι τὴν νύκταν ταύτην διελθεῖν, ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν εἰρήνη, ὅτι εὐλογητὸς εἰ εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.

Κύριε, ὁ Θεὸς ἡμῶν, μνήσθητι ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ἀχρείων δούλων σοῦ, ἐν τῷ ἐπικαλεῖσθαι ἡμὰς τὸ ἅγιον σνομά σου, καὶ μὴ καταιχύνης ἡμᾶς ἀπὸ τῆς προσδοκίας τοῦ ἐλέους σου, ἀλλὰ χάρισαι ἡμῖν, Κύριε, πάντα τὰ πρὸς σωτηρίαν αἰτήματα. καὶ ἀξίωσον ἡμὰς ἀγαπᾶν, καὶ φοβεῖσθαι σὲ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ἡμῶν, καὶ ποιεῖν ἐν πᾶσι τὸ θέλημά σου. Ὅτι ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Μὴ ἀποδοκιμάσης μὲ Σῶτέρ μου, τῇ ῥᾳθυμίᾳ τῆς ἁμαρτίας συνεχόμενον. διέγειρόν μου τὸν λογισμὸν πρὸς μετάνοιαν καὶ τοῦ σου ἀμπελῶνος ἐργάτην δόκιμον ἀνάδειξον μέ, δωρούμενός μοι τῆς ἑνδεκάτης ὥρας τὸν μισθὸν καὶ τὸ μέγα σοῦ ἔλεος.

Κύριε, σῦ που δινεῖς τὸν ὕπνον ὡς λύτρωση καὶ ἀνάπαυσιν ἐκ τῶν κόπων τῆς ἡμέρας, δῶσε καὶ σὲ μένα Χριστέ μου, Λόγε τοῦ Θεοῦ, ὕπνον ἐλαφρὸν καὶ ἁπαλγμένον ἀπὸ κάθε ἁμαρτωλὴ καὶ αἰσχρὴ καὶ πονηρὴ φαντασία, ἐξεγεῖρε μὲ τὸ πρω'ἲ σταθερὸ στο θελ ἡμὰ σοῦ για να ὕμνῳ τῇ δόξᾳ σου καὶ τῇ μεγαλοπρέπειά σου.

Δι' εὐχῶν....

ΠΕΜΠΤΗ ΠΡΩΪ

Ὅπως τῇ Δευτέρᾳ πρωί', κάθε πρωί. ἐπαναλαμβάνουμέ τις πρωϊνὲς προσευχὲς καὶ προσθέτουμε καὶ τὶς προσευχὲς τῆς ἡμέρας που διαφέρουν κάθε μέρα.

 Καὶ τὶς ἐπόμενες εὐχές.

Δόξα σοι βασιλεῦ, Θεὲ Παντοκράτωρ, ὅτι τῇ θείᾳ σοῦ καὶ φιλανθρώπῳ προνοίᾳ ἠξίωσας μὲ τὸν ἁμαρτωλὸν καὶ ἀνάξιον δοῦλον σοῦ ἐξ ὕπνου ἀναστῆναι. Δέξαι, Κύριε, καὶ τὴν φωνὴν τῆς δεήσεώς μου, ὡς τῶν ἁγίων καὶ νοερῶν σοῦ δυνάμεων καὶ εὐδόκησον ἐν καθαρᾷ καρδίᾳ καὶ πνεύματι ταπεινώσεως, προσενεχθήναι σοι τὴν ἐκ ῥυπαρῶν χειλέων μου αἴνεσιν, ὅπως καγὼ κοινωνὸς γένωμαι τῶν φρονίμων παρθένων, ἐν φαιδρᾷ λαμπηδόνι τῆς ψυχῆς μου, καὶ δοξάζω σέ, τὸν ἐν Πατρὶ καὶ Πνεύματι δοξαζόμενον Θεὸν Λόγον. Ἀμήν.

Εὐχαριστοῦμεν σοὶ Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν σωτηρίων ἡμῶν, ὅτι πάντα ποιεῖς εἰς εὐργεσίαν τῆς ζωῆς ἡμῶν, ἵνα διὰ παντὸς πρὸς σὲ ἀποβλέπωμεν τὸν Σωτηρὰ καὶ εὐεργέτην τῶν ἡμετέρων ψυχῶν, ὅτι διανέπαυσας ἡμᾶς ἐν τῷ παρελθόντι τῆς νυκτὸς μέτρῳ, καὶ ἐξήγειρας ἡμὰς ἐκ τῶν κοιτὼν ἡμῶν, καὶ ἔστησας εἰς προσκύνησιν τοῦ τιμίου ὀνόματός σου. Διὸ δεόμεθα σοῦ, Κύριε, δὸς ἡμῖν χάριν καὶ δύναμιν, ἵνα καταξιωθῶμεν ψάλλειν σοι συνετώς, καὶ προσεύχεσθαι ἀδιαλείπτως, ἐν φόβῳ καὶ τρόμῳ τὴν ἑαυτῶν σωτηρίαν κατεργαζόμενοι, διὰ τῆς ἀντιλήψεως τοῦ Χριστοῦ σου. Μνήσθητι, Κύριε, καὶ τῶν ἐν νυκτὶ πρὸς σὲ βοώντων. ἐπάκουσον αὐτῶν, καὶ ἐλέησον, καὶ σύντριψον ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτῶν τοὺς ἀοράτους καὶ πολεμίους ἐχθρούς. Σῦ γὰρ εἰ ὁ βασιλεὺς τῆς εἰρήνης καὶ σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεῦμά τι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμὴν

 Κύριε, ἀγαθὴν καὶ ἀναμάρτητον τὴν ἡμέραν ταύτην δώρησαί μοι.

Κύριε, φώτισον τὸ τριμερὲς τῆς ἀθλίας ψυχῆς μου καὶ δίδαξον μὲ τὶ δεῖ ποιεῖν καὶ λέγειν.

Κύριε, δός μοι ταπείνωσιν, ἐκκοπὴν θελήματος καὶ ὑπακοὴν εἰς τὸ θέλημά σου. Ἀμήν.

Δι' εὐχῶν...

ΠΕΜΠΤΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἥμων, δόξα σοι. Καὶ τὰ ὑπόλοιπα  ὡς συνήθως

Καὶ τὶς ἀκόλουθες εὐχές.

Κύριε, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος Θεός, πολλὰ ἐλέη ἐποίησας μετ' ἐμοῦ, ὧν οὐκ ἡμὴν ἄξιος, ἃ οὐ προσεδόκων ἰδεῖν, καὶ τὶ ἀνταποδώσω τῇ σῇ ἀγαθότητι, εὔσπλαχνε, Κύριε; Εὐχαριστῶ σοῦ τῷ πολυυμνήτῳ ὀνόματι. Εὐχαριστῶ τῇ ἀνεικάστῳ σοῦ οἰκονομίᾳ. Καὶ ἀπὸ τοῦ νυν μὲ ἐλέησον καὶ ἀντιλαβοῦ μου καὶ σκέπασον μέ, δεσπότα τῶν ἁπάντων. Κύριε οὐρανοῦ καὶ γῆς καὶ πάσης κτίσεως ποιητά, σῦ γινώσκεις τὴν ἀφροσύνην μου. σῦ γὰρ ἐπίστασαι τὰ ἐν νυκτί, τὰ ἐν ἡμέρᾳ, τὰ ἑκούσια καὶ τὰ ἀκούσια ἁμαρτήματά μου. Ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ἐξάλειψον αὐτὰ τῇ δρόσῳ τοῦ ἐλέους σου καὶ ἐλέησον καὶ βοήθησόν μοι, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ. Βοήθησόν μοι ἀγαθὲ Κύριε, σῦ γὰρ εἰ τὸ φῶς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή. σῦ γινώσκεις τὸ ἀσθενὲς τῆς φύσεώς μου. οἷς ἐπίστασαι κρίμασι, Κύριε σῶσον μέ.

         Ὑπὲρ τῶν μισούντων ἡμάς.

Κύριε, δὸς ἔλεος πᾶσι τοῖς ἁπλῶς λοιδοροῦσιν ἡμάς, ἡ βλασφημοῦσιν ἡ μισοῦσιν, ἥ τι ἕτερον ποιοῦσιν ἡμῖν σῦ γὰρ Κύριε, γινώσκεις ὅτι κακείνους ὁ πονηρὸς διάβολος εἰς τὸ δυσῶδες καὶ ἀκόλαστον ἐκτρέπει, ὥσπερ κάμε καθ' ἑκάστην ποιεῖν καὶ παραπικραίνω τὸ θεῖον σοῦ ὄνομα. Παρακαλῶ σὲ οὖν Πάτερ παντοκράτωρ Θεέ, καὶ Κύριε τοῦ ἐλέους, ἐπίσκεψαι ἐν ἐλέει πάντας τοὺς πονηρῶς πρὸς μὲ διακειμένους καὶ ποίησον αὐτοὺς φωστῆρας καὶ ἁγίους μεγάλους. Ἀγαθυνον αὐτούς, Κύριέ μου καὶ πράϋνον. εἰρήνευσον αὐτούς, Δεσπότά μου καὶ φώτισον καὶ τῆς αἰωνίου σοῦ δόξῃς καταξίωσον αὐτοὺς ὡς ἀγαθὸς καὶ πολυέλεος.

Ὁ Θεός, ὁ Θεός μου, ἔτι καὶ ἔτι δέομαι σοῦ, μνήσθητι Κύριε, πλεόντων ὁδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αἰχμαλώτων καὶ τῆς σωτηρίας αὐτῶν προμήθειαν ποίησον.

Εἰς χεῖράς σου Κύριε, παρατίθημι τὴν  ψυχὴν καὶ τὸ  σῶμα. Αὐτὸς μὲ ἐλέησον καὶ διαφύλαξον καὶ ζωὴν αἰώνιον χάρισαί μοι, Ἀμήν.

Καὶ τὸ  Δι' εὐχώv...

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΡΩΪ

Ἡ πρωϊvὴ Ἀκολουθία ὅπως περιγράφεται τῇ Δευτέρᾳ πρωί. Καὶ μετὰ οἱ προσευχές που ἀκολουθούv.

Σὲ εὐλογοῦμεν, Ὕψιστε Θεέ, Κύριε, τοῦ ἐλέους τὸν ποιοῦντα ἀεὶ μεθ' ἡμῶν μεγάλα τε  καὶ ἀνεξιχνίαστα, ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσια, ὧν οὔκ ἐστιν ἀριθμός. τὸν παρασχόντα ἡμῖν τὸν ὕπνον εἰς ἀνάπαυσιν τοῦ κόπου τῆς πολυμόχθου σαρκός. Εὐχαριστοῦμεν σοί, ὅτι οὐ συναπώλεσας ἡμὰς ταῖς ἀνομίαις ἡμῶν, ἂλλ' ἐφιλανθρωπεύσω συνήθως καὶ πρὸς ἀπόγνωσιν κειμένους ἡμὰς ἤγειρας εἰς τὸ δοξολογήσαι τὸ κράτος σου. Διο δυσωποῦμεν τὴν ἀνείκαστον σοῦ ἀγαθότητα. φώτισον ἡμῶν τοὺς τῆς διανοίας ὀφθαλμοὺς καὶ τὸν νοῦν ἡμῶν ἐκ τοῦ βαρέως ὕπνου τῆς ῥᾳθυμίας ἀνάστησον. ἄνοιξον ἡμῶν τὸ στόμα καὶ πλήρωσον αὐτὸ τῆς σῆς αἰνέσεως, ὅπως ἂν δυνηθῶμεν ἀπερισπάστως ᾄδειν τε καὶ ψάλλειν καὶ ἐξομολογήσθαι σοι τῶν ἐν πᾶσι καὶ ὑπὸ πάντων δοξαζομένω Θεῶ τῷ ἀνάρχῳ Πατρὶ καὶ τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σοῦ Πνεύ-ματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἄλλη εὐχὴ

Κύριε, ὁ ἐν ἁμαρτίαις περιπεσόντα τὸν ἄνθρωπον μὴ παριδών, ἀλλὰ τῆς οὐρανίου καταξιώσας βασιλείας διὰ τῆς ἐν τῷ σταυρῷ σου θείας οἰκονομίας, αὐτὸς ἀθάνατε βασιλεῦ, ζωοποίησον καὶ ἡμὰς νεκρωθέντας ταῖς ἀνομίαις καὶ κοινωνοὺς τῶν θείων σοῦ παθημάτων καὶ τοῦ ζωηφόρου θανάτου καὶ τῆς ἐγέρσεως ἀνάδειξον, ὡς ψιλάνθρωπος, πρεσβείαις τῆς παναμώμου μητρός σου καὶ πάντων τῶν ἁγίων. Ἀμήν.

Κύριε, λύτρωσε μὲ τῆς φιληδονίας, τῆς φιλοδοξίας, τῆς φιλαργυρίας καὶ τῆς φιλαυτίας, τῆς μητρὸς πάντων τῶν κακῶν.

Δι' εὐχῶν...

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἥμων, δόξα σοι.

Βασιλεῦ οὐράνιε Παράκλητε Τὸ τρισάγιο, Πάτερ ἡμῶν τὸν Ν. ψαλμ. Ὅπως κάθε ἑσπέρας Καὶ τὶς ἀκόλουθες εὐχές.

Δέσποτα Κύριε, ἀκατάληπτε τὸ πανάγιον καὶ παντοδύναμον καὶ ζωοποιὸν Πνεῦμα, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον καὶ ἐν Υἱῷ ἀναπαυόμενον, τὸ νοητὸν καὶ ἄληκτον καὶ ὑπὲρ ἔννοιαν φῶς, ἡ ἀσύγκριτος καὶ ζῶσα δύναμις τὸ διαλῦον ὄρη, τὸ τὰ μὴ ὄντα ποιοῦν, τὸ τὴν κτῆσιν τηροῦν ἀδιάπτωτον. τὸ δηιουργήσαν τοὺς οὐρανίους διακόσμους' τὸ παρέχον αὐτοῖς κατ' ἐξουσίαν ἀεὶ ἀπολαύειν τῆς  ἁγιαστικῆς ἐπινοίάς σου. τὸ ἐνεργοὺν τὰ πάντα ἐν πᾶσι συμφερόντως κατὰ τὸ ἑκάστου μέτρο. Αὐτὸς οὖν Παράκλητε ἀγαθέ, μὴ ἐγκαταλίπῃς μὲ τὸν καθ' ἑκάστην σοὶ ἁμαρτάνοντα καὶ παροργίζοντα. Μὴ ἀποστῇς ἀπ' ἐμοῦ. Πρόσχες εἰς τὴν βοήθειάν μου, Κύριε, τῆς σωτηρίας μου. Δέομαι τῆς σῆς ἀγαθότητος, Δεσπότα, δὸς χάριν συνέσεως τῇ ἐμοὶ ἀθλιότητι, τοῦ διανοείσθαι καὶ πράττειν τά σοι εὐάρεστα κάμοι συμφέροντα. Ἐνίσχυσον μὲ  πρὸς τὸ μὴ συναρπάζεσθαι καὶ συναπάγεσθαι τοῖς ματαίοις. Χάρισαί μοι τὸ ἀκενοδόξως ταπεινούσθαι, τὸ συμπάσχειν τοῖς πάσχουσι, τὸ ὑπομένειν τοὺς πειρασμούς, καὶ τὸ ἀνυποκρίτως καὶ ἀκαταγνώστως ἐργάζεσθαι τὰ σὰ θελήματα.

Ναὶ Δεσπότα τῶν ἁπάντων ὑπεράγαθε. λύτρωσε μὲ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ τῶν ἐπερχομένων μοι πειρασμῶν. Ῥυσαὶ τὴν ψυχήν μου ἐκ χειρὸς ὑπερηφάνων, ὅτι ἐπὶ σοὶ πέποιθεν ἡ ψυχή μου, καὶ ἐν τῇ σκιᾷ τῶν πτερύγων σου ἐλπιῶ. Ὅτι ἐν σοὶ καὶ παρὰ σοῦ ἐστι τὸ ζῆν μέ, τὸ εἶναι, τὸ γινώσκειν πᾶν νόημα χρηστόν, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναξίοις χείλεσι, καὶ αἴνεσιν καὶ εὐχαριστίαν, πρὸς δὲ καὶ προσκύνησιν ἀναπέμπω ὁ ἁμαρτωλὸς ἐγὼ καὶ ἀνάξιος δοῦλος σοῦ, σὺν τῷ ἀνάρχῳ προβολεῖ σου Πατρί, καὶ τῷ ὁμοουσίῳ καὶ συμφυεῖ αὐτῷ Υἱῷ, πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ πατὴρ τοῦ ἀληθινοῦ φωτός, ὁ τὴν ἡμέραν κοσμήσας τῷ οὐρανίῳ φωτὶ καὶ τὴν νύκτα φαιδρύναςταις αὐγαῖς τοῦ πυρός, ὅ του μέλλοντος αἰῶνος τῇ ἀνάπαυσιν εὐτρεπίσας τοῖς ἀγαπῶσι σὲ τὸ νοερὸν καὶ ἄπαυστον φῶς φώτισον ἡμῶν τάς καρδίας ἐν ἐπὶ γνώσει τῆς ἀληθείας καὶ ἀπρόσκοπτον τὴν ζωὴν ἡμῶν διατήρησον, παρεχόμενος ἡμῖν ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατεὶν καὶ δοξολογεὶν ἐν ἔργῳ καὶ λόγῳ τὸ πανάγιον ὄνομά σου, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. 

Δι' εὐχῶν ….

ΣΑΒΒΑΤΟ ΠΡΩΪ

 Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρ6ς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

 Μετὰ τὶς Ἐωθινὲς πρσευχὲς ὅπως τὴν Δευτέρα πρωί.

 Καὶ τὶς εὐχές που ἀκολουθοῦν.

Αἰνοῦμεν, ὑμνοῦμεν, εὐλογοῦμεν, καὶ εὐχαριστοῦμεν σοί, ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν, ὅτι παρήγαγες τὴν σκιὰν τῆς νυκτός, καὶ ἔδειξας ἡμῖν πάλιν τὸ φῶς τῆς ἡμέρας. Ἀλλ' ἱκετεύομεν τὴν σὴν ἀγαθότητα. Ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ πρόσδεξαι τὴν δέησιν ἡμῶν ἐν τῇ μεγάλῃ σοῦ εὐσπλαχνίᾳ, ὅτι πρὸς σὲ καταφεύγομεν, τὸν ἐλεήμονα καὶ παντοδύναμον Θεόν. Λάμψον ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν τὸν ἀληθινὸν ἥλιον τῆς δικαιοσύνης σου. φώτισον τὸν νοῦν ἡμῶν, καὶ τάς αἰσθήσεις ὅλας διατήρησον, ἵνα, ὡς ἐν ἡμέρᾳ, εὐσχημόνως περιπατοῦντες τὴν 0δον τῶν ἐντολῶν σου, καταντήσωμεν εἰς τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον. ὅτι παρὰ σοί ἐστιν ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς, καὶ ἐν ἀπολαύσει γενέσθαι καταξιωθῶμεν τοῦ ἀπροσίτου φωτός. Ὅτι σὺ εἰ ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. μην.

Καὶ τὴν ἑπόμενη.

Χριστέ, τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸν τὸ φωτίζον καὶ ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον. σημειωθήτω ἐφ' ἡμᾶς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, ἵνα ἐν αὐτῷ ὀψόμεθα φῶς τὸ ἀπρόσι τὸν. καὶ κατεύθυνον τὰ διαβήματα ἡμῶν πρὸς ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν σου. πρεσβείαις τῆς παναχράντου σου μητρὸς καὶ πάντων τῶν ἁγίων. Ἀμήν.

Κύριε, λύτρωσαι μὲ τῆς φιληδονίας, τῆς φιλοδοξίας, τῆς φιλαργυρίας καὶ τῆς φιλαυτίας, τῆς μητρὸς πάντων τῶν κακῶν. Καὶ οἷς τρόποις οἶδᾳς καὶ ἐπίστασαι, σῶσον μὲ τὸν ἀνάξιον δοῦλον σοῦ.

Δι' εὐχῶν....

ΣΑΒΒΑΤΟ ΕΣΠΕΡΑΣ

Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι Βασιλεῦ οὐρὰ νιὲ Παράκλητε... Τὸ τρισάγιο, Πάτερ ἡμῶν... Τὸν Ν  Ψαλμό. Ὅπως κάθε εσπέρας.

Καὶ τὶς ἀκόλουθες εὐχές.

Παντοκράτορ Κύριε, Λόγε τοῦ Πατρός, ὁ αὐτοτελὴς Θεός, Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ διὰ τὰ ταχέα σοῦ σπλάχνα μηδέποτε χωριζόμενος τῶν σῶν οἰκετῶν, ἀλλ' ἀεὶ ἐν αὐτοῖς ἀναπαυόμενος. Ἰησοῦ ὁ καλὸς ποιμήν, μὴ παραδόης μὲ τῇ ἐπιβουλῇ τοῦ ὄφεως, μηδὲ ταῖς ἐπιθυμίαις τοῦ σατανᾶ καταλίπῃς μέ, ὅτι σπέρμα φθορὰς ἐν αὐτῷ πέφυκε. Σῦ οὖν, βασιλεϋ πανάγιε, ὁ προσκυνητός, Ἰησοῦ Χριστέ, καθεύδοντα μὲ διαφύλαξον τῇ ἀθανάτῳ σοῦ βουλῇ καὶ τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σοῦ Πνεύματι ἡγίασας τοὺς σοῦς μαθητάς, ῥυόμενος μὲ ἐκ τῆς ἐπιβουλῆς τοῦ ὄφεως. Δὸς δέ μοι τῷ ἀναξίῳ τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου μου ἐπὶ τηςκοίτης μου, καθαρὸν τὴν καρδίαν μου τῇ καθαρότητι τῶν λόγων σου, τὸν νοῦν μου φώτισν τῷ φωτὶ τῆς γνώσεως τοῦ εὐαγγελίου σου, τὴν ψυχήν μου τῇ ἀγάπῃ τοῦ σταυροῦ σου. Τὸ σῶμά μου ἐν τῷ σῷ πάθει καὶ τῇ σῇ ἀπαθείᾳ τοὺς λογισμούς μου ἂν τῇ σὴν εἰρήνη διαφύλαξον καὶ ἀνάστησον μὲ ἐν τῷ καιρῷ τῆς προσευχῆς ὑμνεὶν καὶ δοξάζειν τὸ πανάγιο ὄνομά σου, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Κύριε, Κύριε, σή ἐστιν ἡ ἡμέρα καὶ σή ἐστιν ἡ νῦξ, σῦ κατηρτίσω φαύσιν καὶ ἥλιον, σῦ ἐποίησας πάντα τὰ ὡραῖα τῆς γῆς καὶ δεόμεθα τῆς σῆς ἀγαθότητος συνανάτειλον τῷ φωτὶ τῆς ἡμέρας τὰ πλούσια ἐλέη σου ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν ἡμῶν. Ἐλευθέρωσον ἡμὰς ἀπὸ τῶν ἔργων τοῦ σκότους καὶ τῶν  ἐνθυμήσεων τῆς σκιᾶς τοῦ θανάτου καὶ πάσης ἐπιβουλῆς καὶ τέχνης τοῦ πονηροῦ. Ὅτι ἠγίασται καὶ δεδόξασται τὸ πανάγιον ὄνομά σου, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Εἰς, χεῖράς σου Κύριε, παρατίθημι τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα. Αὐτὸς μὲ ἐλέησον καὶ διαφύλαξον καὶ ζωὴν αἰώνιον χάρισαί μοι. Ἀμήν.

Καὶ τὸ. Δι' εὐχῶν...

Σημείωση: Ὅσοι θὰ κοινωνήσουν τὴν Κυριακή, θὰ πρέπει να διαβάσουν ἀπόψε τὸ μικρὸ Ἀπόδειπνο καὶ μὲ τὴν Ἀκολουθία τῆς θείας Μεταλήψεως καὶ τὰ λοιπά.

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΠΡΩΙ

Ἀρχίζουμέ τις Ἐωθινὲς προσευχὲς ὅπως στην ἀρχή. καὶ τελειώνουμε μὲ τὴν εὐχὴ πρὸ τῆς ἐνάρξεως τῆς Θ. Λειτουργίας

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ οἰκτιρμὸν καὶ ἐλέημον πᾶσι τοῖς ἀληθῶς ἐπικαλουμένοις σέ, σοῦ δέομαι καὶ σὲ ἱκετεύω. ἀξίωσον μέ, ἵνα μετὰ σπουδαίας κατανύξεως, ἀγάπης, φόβου θείου καὶ πάσης προσοχῆς καρτερήσω ἕως τέλους τῆς θείας Λειτουργίας καὶ εἰς ἀκρόασιν τῶν ζωοποιῶν Μυστηρίων σου, ἐν συντετριμμένῃ καρδία καὶ πνεύματι ταπεινωσεως. Ναὶ Κύριε, ἐπάκουσον τῆς ταπεινῆς μου δεήσεως καὶ δώρησαί μοι ἄφεσιν τῶν πολλῶν μου πλημμελημάτων. Σῦ γὰρ εἶπας, Δεσπότα, τὸν ἐρχόμενον πρὸς μὲ οὐ μὴ ἐκβάλω ἔξω. ὅτι μόνος εὐλογημένος ὑπάρχεις εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.

Καὶ ἡ συνέχεια στην Ἐκκλησία.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι Βασιλεῦ οὐράνιε Παράκλητε... Τὸ τρισάγιο, Πάτερ ἡμῶν... Τὸν Ν Ψαλμό. Ὅπως κάθε ἑσπέρας.

Καὶ τὶς ἐπόμενες εὐχές.

Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἥ του Θεοῦ Πατρὸς εἰκὼν καὶ ἰσχὺς καὶ σοφία καὶ δύναμις σὺν τῷ ἁγίῳ καὶ ζωοποιῷ σοῦ Πνεύματι. Τριὰς ἀμέριστε καὶ ὁμόθρονε, ἡ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ εἶναι παραγαγοῦσα τὰ σύμπαντα, ἀξίωσον καὶ ἡμὰς τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἀνυμνεὶν καὶ αἰτεῖσθαι τοὺς οἰκτιρμούς σου, τῇ πρεσβείᾳ τῆς ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, τῶν ἁγίων καὶ νοερῶν σοῦ λειτουργῶν, τοῦ Προδρόμου καὶ βαπτιστοῦ Ἰωάννου καὶ πάντων τῶν ἁγίων τῶν ἀπ' αἰῶνός σοι εὐαρεστησαντων. Καὶ μὴ παραχωρήσῃς ἡμὰς συναπολέσθαι ταῖς ἀνομίαις ἡμῶν, μηδὲ τοῖς ἀκαθάρτοις καὶ αἰσχροῖς λογισμοῖς ἡμῶν, ἀλλ' ἀξίωσον ἡμὰς νεκρωθήναι ἀπὸ πάντων τούτων καὶ ζήσαι ἐν τῷ φωτὶ τῶν ἁγίων καὶ ζωηρὼν ἐντολῶν σου, ὅτι εὐλογητὸς εἰ εἰς τοὺς αἰῶνας ἀμήν.

Ἄκομα μία εὐχὴ ἐσπερινὴ

Κύριε, Σῦ που δινεῖς τὸν ὕπνο σὰν λύτρωση καὶ ἀνάπαυση ἀπὸ τοὺς κόπους τῆς ἡμέρας, δῶσε καὶ σὲ μένα Χριστέ μου, Λόγε τοῦ Θεοῦ, ὕπνον ἐλαφρὸν καὶ ἁπαλλαγμένον ἀπὸ κάθε φαντασία αἰσχρὴ καιπονηρή. ἐξεγεῖρε μὲ τὸ πρωὶ σταθερὸ στο θέλημά Σου, για να ψάλλω χαρούμενος τῇ δόξᾳ Σου καὶ να βαδίζω τὸ δρόμο τῶν ἐντολῶν Σου. Ἀμήν.

Καὶ για ὅσους ἐκοινώνησαν:

Δεσπότα Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, βασιλεῦ τῶν αἰώνων, καὶ δημιουργὲ τῶν ἁπάντων, εὐχαριστῶ σοὶ ἐπὶ πᾶσι οἷς παρέχου ἡμῖν ἀγαθοῖς, καὶ ἐπὶ τῇ μεταλήψει τῶν ἀχράντων καὶ ζωοποιῶν σοῦ Μυστηρίων. Δέομαι οὖν σοῦ, ἀγαθὲ καὶ φιλάνθρωπε. φύλαξον μὲ ὑπὸ τὴν σκέπην σου, καὶ ἐν τῇ τῶν πτερύγων σου σκιὰ καὶ δώρησαί μοι ἐν καθαρῶ συνειδότι, μέχρις ἐσχάτης μου ἀναπνοῆς, μετέχειν τῶν Ἁγιασμάτων σου, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, καὶ εἰς ζωὴν αἰώνιον. Σῦ γὰρ εἰ ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς, ἡ πηγὴ τοῦ ἁγιασμοῦ, ὁ δοτὴρ τῶν ἀγαθῶν. καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Δέσποινα, Θεοτόκε, τὸ φῶς τῆς ἐσκοτισμένης μου ψυχῆς, ἡ ἐλπίς, ἡ σκέπη, ἡ καταφυγή, ἡ παραμυθία, τὸ ἀγαλλίαμά μου, εὐχαριστῶ σοὶ ὅτι ἠξίωσας μὲ τὸν ἀνάξιον κοινωνὸν γενέσθαι τοῦ Ἀχράντου Σώματος καὶ  τοῦ τιμίου Αἵματος τοῦ Υἱοῦ σου. Ἀλλ' ἡ τεκούσα τὸ ἀληθινὸν φῶς φώτισόν μου τοὺς νοεροὺς ὀφθαλμοὺς τῆς καρδίας. Ἡ τὴν πηγὴν τῆς ἀθανασίας κυήσασα ζωοποίησον μὲ τὸν τεθανατωμένον τῇ ἁμαρτίᾳ. ἥ του ἐλεήμονος Θεοῦ φιλευσπλαχνος Μήτηρ ἐλέησον μέ, καὶ δὸς κατάνυξιν καὶ συντριβὴν ἐν τῇ καρδίᾳ μου, καὶ ταπείνωσιν ἐν τοῖς διανοήμασί μου, καὶ ἀνάκλησιν ἐν ταῖς αἰχμαλωσίαις τῶν λογισμῶν μου. Καὶ ἀξίωσον μέ, μέχρι τελευταίας μου ἀναπνοῆς, ἀκατακρίτως ὑποδέχεσθαι τῶν ἀχράντων Μυστηρίων τὸν ἁγιασμόν, εἰς ἴασιν ψυχῆς τε καὶ σώματος. Καὶ παρασχού μοι δάκρυα μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως εἰς τὸ ὑμνεὶν καὶ δοξάζειν σὲ πάσας τάς ἡμέρας τῆς  ζωῆς μου. Ὅτι εὐλογημένη καὶ δεδοξασμένη ὑπάρχεις εἰς τοὺς αἰῶνας μην.

Καὶ τὸ Δι' εὐχῶν...

΄Έρχεται καιρός, που ο απλός χριστιανός καί ο παπάς, θά κληθεί νά υ π ε ρ α σ π ί σ ε ι τό Ευαγγέλιο του Χριστού

Έρχεται καιρός - έφτασε κιόλας θαρρώ - που ο απλός χριστιανός κι ο παπάς, που πολλά δεν κατέχει από "θεολογίες", που περιφρονιέται απ' τους μεγαλόσχημους, που 'ναι χωμένος μέσα στο λαό και τα βάσανά του, θα κληθεί να υπερασπίσει το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού.

Έτσι όπως παραδόθηκε.

Δίχως προσαρμογές στις ανάγκες της εποχής.

Δίχως τα κοψίματα - ραψίματα, που κανοναρχάει ο κόσμος και σκοτώνονται οι σπουδαγμένοι ν' ακολουθήσουν.

Και θα του κοστίσει αυτό. 

Θα πεταχτεί όξω, σαν την τρίχα απ' το ζυμάρι. 

Θα υποφέρει. 

Και κοντά του θα υποφέρουν κι οι δικοί του.

Όμως δεν γίνεται να δουλεύουμε δύο αφεντάδες. 

Δεν αντέχεται. 

Και να θέλει ο διάβολος να μας πλανέψει, μας συνεφέρνει ο Παύλος:

"῏Ω Τιμόθεε, τὴν παρακαταθήκην φύλαξον, ἐκτρεπόμενος τὰς βεβήλους κενοφωνίας καὶ ἀντιθέσεις τῆς ψευδωνύμου γνώσεως, ἥν τινες ἐπαγγελλόμενοι περὶ τὴν πίστιν ἠστόχησαν. 

῾Η χάρις μετὰ σοῦ· ἀμήν " 

(Α΄ Τιμ. στ΄ 20-21)

π.Σπυρίδων Χ.

https://proskynitis.blogspot.com

Ἄραγε ἔτσι ἔκανε κι ὁ Χριστός;

Ένα μοναδικό κείμενο από έναν σύγχρονο ομολογητή της πίστεως Ιωάννη Ιανωλίδε

Οἱ χριστιανοί διώχθηκαν ἀπό τούς ψευδοχριστιανούς.

~ Σ᾿ αὐτόν τόν αἰῶνα ὁ ἡρωϊσμός νικήθηκε ἀπό τήν δειλία, ἡ ποιότητα γιά τήν ζωή ἀντικαστάθηκε ἀπό τήν ποσότητα, ὁ ἄνθρωπος ὑποτάχθηκε ἀπό τήν τεχνοκρατία, τό πνεῦμα ὑποδουλώθηκε ἀπό τήν ὕλη, ἡἀλήθεια παρεξηγήθηκε διαλεκτικά, τό καλό λησμονήθηκε μέ πολλή κακία καί οἱ χριστιανοί διώχθηκαν ἀπό τούς ψευδοχριστιανούς.

Ὁ σύγχρονος κόσμος εἶναι μεστός μιᾶς βαβυλώνιας αἰχμαλωσίας, διότι οἱ βασικότεροι συντελεστές του κάνουν τήν ζωή του ἀβίωτη. Οἱπλούσιοι δέν χορταίνουν πιά ἀπό τά πλούτη τους καί θέλουν νά κυριαρχοῦν σ᾿ ὅλη τήν γῆ καί οἱ ἰσχυροί αὐτοῦ τοῦ κόσμου δέν ἔχουν ὅρια τῆς δεσποτοκρατίας τους καί πνίγουν κάθε ἀντίδραση τοῦκόσμου. Ἡ τεχνολογία μᾶς ὑποδουλώνει συνεχῶς καί ἐμᾶς καί τήν φύση καί μᾶς ἔγινε ἕνας τραγικός ἐφιάλτης. Δέν θέλουν οὔτε νά πεθάνουμε πιά καί γι᾿ αὐτό τόν λόγο δολοφονοῦμε τούς τοκετούς τῶν μητέρων, πού ἀναγγέλλουν τήν ἐμφάνισή τους πρίν μποῦν ποτέ στήν ζωή.

Μισοῦμε ἀλλήλους τόσο πολύ, ὥστε ἐγίναμε ἀναίσθητοι στήν ἀμοιβαία θλίψη πού μόνοι μας τήν προκαλοῦμε. Οἱ διεστραμμένες αἰσθήσεις μας εἶναι ἐξεγερμένες καί καταβεβλημένες. Ἔχουν κυριέψει τόν νοῦκαί τήν καρδιά τῶν ἀνθρώπων. Οἱ ἀξίες αὐτοῦ τοῦ κόσμου πηγάζουν ἀπό ἐγωϊσμό, ὑλισμό καί ἀθεϊσμό. Ἕνας κόσμος χωρίς Θεό καί χωρίς ψυχή.

…Γίνονται θερμές συζητήσεις σχετικά μέ τήν χρήση μιᾶς πρόθεσης –σέ, ἀπό ἤ κατά– σέ διάφορους θεολογικούς διαλόγους, τήν στιγμή πού οἱἄνθρωποι δέν ἔχουν πιά ἕνα ἰδανικό, δέν ἔχουν πιά ἐλπίδα σ᾿ αὐτόν τόν κόσμο καί χάνουν καί τήν αἰώνια ἐλπίδα, διότι ὁ κόσμος κυριαρχεῖται ἀπό ἐγωϊσμό, τυραννία, ἐκμετάλλευση, σκλαβιά, φτώχεια καί ἀθλιότητα. Προσευχόμαστε γιά τούς φτωχούς, τούςἀρρώστους, τούς φυλακισμένους, τούς ἀδύνατους, ἀλλά ουσιαστικά δέν κάνουμε τίποτε γι᾿ αὐτούς.

Ἄραγε ἔτσι ἔκανε κι ὁ Χριστός; Ἄραγε αὐτή εἶναι ἡ χριστιανική διδασκαλία; Ἔτσι προσεγγίζεται ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ; Διότι ἴσως θά λεχθεῖ καί σ᾿ ἐμᾶς, ὅπως καί στούς Ἰουδαίους: Αὐτά νά τά κάνετε καί τ᾿ ἄλλα νά μή τά ἀφήνετε ἀνεκτέλεστα;

Ἡ προσευχή ἔχει τήν θέση της στά πλαίσια τῆς ζωῆς, ἀλλά δέν εἶναι ἡμόνη πορεία αὐτῆς τῆς ζωῆς. Τά ἔργα τοῦ κόσμου δέν ἐκτελοῦνται μόνο μέ προσευχή, παρόλο πού τήν χρειάζονται ὅλα.

…Ὅλα τά προβλήματα τοῦ κόσμου βρίσκονται στό Σταυρό τοῦ Χριστοῦκαί τῶν χριστιανῶν. Μέχρι πότε θά περιπλανιόμαστε ἤ θά τεμπελιάζουμε στήν πορεία μας γιά νά γυρίσουμε στό Εὐαγγέλιο καί στό Ἅγιο Πνεῦμα; …

Ἰωάννης Ἰανωλίδε, 1985

από το βιβλίο: «Ο φυλακισμένος Προφήτης» –Ἰωάννου Ἰανωλίδε, Νέου Ὁμολογητοῦ τῆς Πίστεως (†1985) –Μετάφραση Μοναχού Δαμασκηνού Γρηγοριάτη

Πηγή εδώ. 

Έσο έτοιμος

Πρέπει λοιπόν να είμαστε έτοιμοι προς απολογίαν και μαρτύριον.

Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής

Πηγή