.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Αν στην Ορθόδοξη Ρωσία υπάρχουν 200 χιλιάδες μάγοι απέναντι σε 20 χιλιάδες κληρικούς... στην Ελλάδα τι;


Ο σατανάς ξέρετε πως έρχεται στον κόσμο; Μέσω της ψυχής κάθε ανθρώπου που γεννιέται. Κάθε άνθρωπος πού γεννιέται, φέρνει και διάβολο μες την ψυχή του.
Γι' αυτό η θεολογία η παλιά του λαού κάθε έναν κατ' αναλογία του γένους, έλεγε η δράκος ή δράκουλα. Δεν έλεγε μπέμπης που λένε τώρα ή αγγελάκι που λένε οι αμυαλες μανάδες οι σημερινές.
Αβαπτιστο παιδί και είναι αγγελάκι; Πήγες ποτέ σου να ακούσεις τους εξορκισμους που διαβάζει ο παπάς όταν πρόκειται να βαπτιστεί το παιδί;
Πήγες να ακούσεις την πάλη; Μάλιστα αν είναι παπάς που καταλαβαίνει τι κάνει, να δείτε πως παλεύει με τον διάβολο να βγάλει του παιδιού το σατανά μέσα από την καρδιά του.
Που το φυσάει, που το ξορκαει, του κοινοποιεί έξωση την ημέρα του βαπτίσματος για να το καθαρίσει. Μαύρη είναι η ψυχούλα του. Πεθαμένο έρχεται, νεκρό. Ζωντανό-νεκρό.
Γι'αυτό θαπτεται. Η κολυμβήθρα είναι τάφος. Δεν είναι κουμπαρια, ούτε να δείξει τα στήθη της πάνω η άμυαλη κουμπάρα και η άπιστη απάνω στην Αγία κολυμβήθρα. Δεν είναι αυτό.
Είναι μυστήριο και πάλη με τον σατανά. Να βγει ο σατανάς μέσα από το παιδί και να γίνει καινούργια ψυχή. Ένα κάρβουνο ψυχή, να γίνει κόκκινη ψυχή. Γι'αυτό και αμέσως το παιδί το παίρνουν και το πηγαινουν και το κοινωνουν.
Βαφτίσια δεν γίνονταν ούτε τα απόγευμα, ούτε τα μεσημέρια, ούτε ποτέ άλλοτε όπως τα κάναμε κοσμικά γεγονότα σήμερα. Τα βαφτίσια γίνονταν το πρωί στον Όρθρο και παρέμειναν οι νεοφώτιστοι εκεί και έστω μετά φόβου, ερχόντουσαν και κοινωνουσαν.
Γιατί ο σκοπός του βαπτίσματος είναι να μας καθαρίσουν από του διαβόλου τα έργα, αν είμαστε μεγάλοι και από το προπατορικό αμάρτημα και να μας συνδέσει με τον Χριστό, με το Αγιο Ποτηριο, με την Θεία Κοινωνία. Αυτός είναι ο σκοπός.
Τι λοιπόν εάν σατανάς δεν υπήρχε, τι δουλειά έχει ο ιερέας στη μέση και τι θέση έχει το βάπτισμα. Αν σατανάς δεν υπήρχε, τι θέση έχει η εξομολόγηση. Αυτός είναι που λύνει. 
Ο ιερέας με την εντολή του Ιησού, τα αμαρτήματα του ανθρώπου. Ασθενησε κάποιος.
Ποιός την δημιουργεί την ασθένεια; Ο σατανάς δημιουργεί την ασθένεια. Ο Θεός είναι απείραχτος κακών. Ο Θεός έφτιαξε ευχέλαιο να γίνει, για να σηκωθεί ο καμνον, ο ασθενής.
Γιατί αγιάζει το ύδωρ, κάνει τον αγιασμό και το παίρνεις εσύ νοικοκυρά και το παίρνω εγώ και το πηγαίνω στο σπίτι και αρχίζω και ραντιζω; Τι κάνω; Κοινοποιω έξωση απο τα δωμάτια στο διάβολο.
Να φύγει ο διάβολος από το σπίτι. Αυτό τον σκοπό έχει ο αγιασμός που πηγαίνει στο σπίτι. Θα πει κανείς. Οταν πηγαίνει ο αγιασμός στο σπίτι, φεύγει ο διάβολος;
Αν υπάρχει αγιασμός στο σπίτι και ο αγιαζων εις την καρδίαν, φεύγει ο διάβολος.
Αν όμως υπάρχει μόνο αγιασμός και δεν υπάρχει ο αγιαζων είς την καρδίαν ο Χριστός, δεν φεύγει ο διάβολος. Δεν φοβάται τους Σταυρούς, δεν φοβάται τα θυμιαματα ο διάβολος.
Τον Χριστό φοβάται. Γιατί πολλοί άνθρωποι στέλνουν την πρώτη του μηνός και παίρνουν αγιασμό από την Εκκλησία, αλλά δεν έχουν σχέση με την Εκκλησία.
Ούτε εξομολογούνται, ούτε Κοινωνουν,ούτε παιδιά κανουν, κλέβουν, ατιμαζουν, παρανομα ζουν, έχουν παρθεί ξαδέρφια, κουμπάροι, συγγενείς, έχουν αιμομιξία και τα λοιπά, εντούτοις παίρνουν αγιασμό και των φώτων.
Τι βγαίνει από αυτό; Δεν φεύγει ο διάβολος. Έχει στρογγυλόκαθισει μάλιστα. Δεν πρόκειται να του κοινοποιήσει έξωση κανένας απο εκεί.
Δημήτριος Παναγόπουλος ο ιεροκήρυκας +

πηγή Evangelos Kyrialanis

Στην Αρκαδία χτίζεται ο πρώτος σύγχρονος λατρευτικός ναός αφιερωμένος στον Δία και στον Πάνα


Και επισήμως επιστρέφει η ειδωλολατρία στην Ελλάδα. Σύμφωνα με δημοσίευμα στο arcadiaportal.gr, σε ιδιωτική έκταση άνω των 150 στρεμμάτων στην Γορτυνία Αρκαδίας κοντά στο χωριό Καλλιάνι, χτίζεται ο πρώτος λατρευτικός ναός αφιερωμένος στον Δία και στον Πάνα. Ο σκοπός του ναού είναι να χρησιμοποιηθεί για λειτουργικούς σκοπούς, υποδεχόμενος όσους πιστεύουν στην αρχαία ελληνική θρησκεία, αναφέρει το δημοσίευμα.


Τον Ιούλιο του 2014, σε αυτήν την ονομαζόμενη «Γη του Πανός» έκταση, διοργανώθηκε τριήμερο εκδηλώσεων [δείτε ΕΔΩ] με την ονομασία «Διοπάνεια» (από τα ονόματα Δίας και Πάνας) «με σκοπό την αναβίωση της μεγάλης αρκαδικής γιορτής προς τιμήν των δύο αυτών αρχαίων θεών»! Πραγματοποιήθηκαν ομιλίες, επίδειξη αθλημάτων κατά τον αρχαίο τρόπο, ιεροπραξία χαιρετισμού στον ήλιο! κ.α. Τότε αποφασίστηκε, σύμφωνα με το δημοσίευμα, να χτιστεί αυτός ο ναός. Τα θυρανοίξια «του πρώτου αρχαιοελληνικού πλήρως λειτουργικού και λατρευτικού ναού» θα πραγματοποιηθούν στις αρχές του Μαρτίου.

Η δυσάρεστη αυτή εξέλιξη που πηγαίνει την Ελλάδα χιλιάδες χρόνια πίσω στο δαιμονικό σκότος της δουλείας των ανθρώπων στα πάθη τους, δεν μπορεί να θεωρηθεί καθόλου τυχαία. Μία Ελλάδα δεμένη στην Ορθόδοξη Πίστη αποτελεί σωτήρια λύση στα αδιέξοδα του ανθρωπίνου γένους, το οποίο σκοτεινές δυνάμεις θέλουν να μειώσουν και να υποδουλώσουν στα καταχθόνια σχέδιά τους. Μία Ελλάδα με έντονο συνεκτικό στοιχείο την ενότητα της Πίστεως στον Άγιο Τριαδικό Θεό και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος, αποτελεί, συν τοις άλλοις, ασύλληπτο γεωστρατηγικό όπλο το οποίο χαλάει τα σχέδια της άθεης Δύσης.

Διερωτώμεθα, ποία είναι η θέση του οικείου Μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Νικηφόρου; Έχει ενημερώσει το ποίμνιο για την προστασία του; Έχει καταδικάσει την ειδωλολατρία και τα δαιμόνια των εθνών;

Ο Θεός να βάλει το χέρι Του.

ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ


Τραγικὴ ἡ κατάστασις τῆς κανονικῆς Ἐκκλησίας εἰς Οὐκρανίαν!


Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Τσερκάσι Θεοδόσιος τῆς κανονικῆς Ἐκκλησίας στὴν Οὐκρανία, περιέγραψε μὲ μελανὰ χρώματα τὴν κατάσταση στὴν χώρα του, σὲ συνέντευξή του στὴν ἱστοσελίδα «romfea.gr». Μεταξὺ τῶν ἄλλων ἐπισήμανε τὰ ἑξῆς: «Ἡ κατάσταση εἶναι πολὺ ἐπαχθής! Οἱ κρατικὲς Ἀρχές, μέσῳ τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν τους, καθὼς καὶ μέσῳ τῆς πλήρως ἐλεγχόμενης ἀπὸ τὸ πολιτικὸ καθεστὼς “Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας” ἐξαπέλυσαν διώξεις γενικευμένης κλίμακας κατὰ τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Μοιάζουν μὲ τὶς διώξεις, ποὺ ζήσαμε τὴ σοβιετικὴ περίοδο τῆς ἱστορίας μας. Ξυλοκοποῦνται καὶ συλλαμβάνονται κληρικοί, κατάσχονται ὑπὲρ τῆς “Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας” Ἱεροὶ Ναοί, ὅπου στὴ συνέχεια σταματοῦν νὰ ἐκκλησιάζονται ἐκεῖ οἱ πιστοί. Ἐπίσης, οἱ ἴδιοι οἱ πιστοὶ διώκονται συχνὰ ἀπὸ τὴν ἐργασία τους, ἐνῶ τὰ παιδιά τους ἐξευτελίζονται στὰ σχολεῖα τους. Ὁρισμένοι ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς τῆς Ἐκκλησίας μας κατεδαφίζονται (στὸ Κίεβο καὶ τὸ Λβόφ), ἐνῶ ἄλλοι κινδυνεύουν μὲ πλήρη κατάργηση. Ὅλα αὐτὰ διαπράττονται μὲ τὴν ἔγκριση καὶ τὴν ἀπευθείας ἐμπλοκὴ τῆς “Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας”, ἡ ὁποία εἶναι πιστὸς ὑπηρέτης τῶν σημερινῶν Ἀρχῶν καὶ ὁ ἐπωφελούμενος τῶν διώξεων κατὰ τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἡ κατάσταση ἐπαναλαμβάνεται σχεδὸν στὸ 100%, ὅπως τὰ γεγονότα πρὶν ἀπὸ ἑκατὸ χρόνια, ὅταν ἡ “Κόκκινη Ἐκκλησία” τῶν νεωτεριστῶν μὲ ἐντολὴ τῶν Μπολσεβίκων βοήθησε τὰ Σοβιὲτ νὰ καταστρέψουν τὴ γνήσια Ἐκκλησία. Δυσ­τυχῶς ὑπὸ αὐτὲς τὶς συνθῆκες ζοῦμε σήμερα στὴν Οὐκρανία»! Καὶ φυσικὰ ὅλα αὐτὰ γίνονται μὲ τὶς «εὐλογίες» τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, ὁ ὁποῖ­ος ἐπιχαίρει καὶ εὔχεται γιὰ τὰ χειρότερα!




ΒΑΙΝΟΥΜΕ, ΛΟΙΠΟΝ, ΕΙΣ ΝΕΑΝ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑΝ;


Πολὺ θόρυβος γίνεται μὲ τὸν ἀξιολύπητον ἐπίσκοπον Περιστερίου Γρηγόριο, ποὺ ἔβγαλε τὸν Ἐσταυρωμένο ἀπὸ τὴν ἀνατολικὴν πλευρὰν τῆς Ἁγίας Τραπέζης, μᾶλλον γιὰ νὰ φαίνονται τὰ πρόσωπα τῶν ἐπισκόπων, ὅταν κάθονται εἰς τὸ Σύνθρονον. Ἐγὼ μπῆκα στὰ ἐνενῆντα καὶ ἐνθυμοῦμαι ὅτι στὴν ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ μου πάντα ὑπῆρχε ὁ Ἐσταυρωμένος πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα. Καὶ εἰς τὸ μέσον του Συνθρόνου, λίγο κάτω ἀπὸ τὸ παράθυρο τοῦ ἱεροῦ, εὑρίσκετο ἡ εἰκόνα τῆς ἁγίας Τριάδος· ὄχι τῆς παπικῆς, ἀλλὰ τῆς Ὀρθόδοξης μὲ τὴν φιλοξενία τοῦ Ἀβραάμ.
Καὶ ἐρωτῶ τὸν ἅγιο Περιστερίου:Σὲ τί τὸν ἐμποδίζει καὶ εἰς ποίαν ἀσέβειαν ὑποπίπτουν ἐκεῖνοι ποὺ διατηροῦν τὸν Ἐσταυρωμένον πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγίαν Τράπεζαν; Ποία ἡ ἀσέβεια στὸ νὰ ὑπάρχει –ἔστω καὶ ὡς νεωτερισμός– ὁ Ἐσταυρωμένος πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα καὶ ἐνοχληθήκατε τόσο πολύ;
Ἐγὼ εἰς τὸ Μοναστήρι ἔχω τὸν Ἐσταυρωμένο εἰς τὸ μέσον τοῦ Κυρίως Ναοῦ, γιὰ νὰ τὸν βλέπουν οἱ εἰσερχόμενοι πιστοὶ· ὅτι ἕνας Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ κάνει τοὺς ἀνθρώπους θεούς! Ἐπίσης νὰ βλέπουν τί ἐκόστησαν εἰς τὸν Θεὸ οἱ ἁμαρτίες μας, γιὰ νὰ συνετίζονται καὶ νὰ τὶς ἀποφεύγουν. Ἔτσι περίπου ἄρχισε ἡ πρώτη Εἰκονομαχία.
Ἔλεγαν τότε ὅτι «οἱ εἰκόνες τῶν ἁγίων δὲν πρέπει νὰ εἶναι χαμηλά, ἀλλὰ ψηλὰ» καὶ ἔπειτα τὶς κατέβασαν τελείως, γιὰ νὰ μὴν τὶς ἀσπάζονται οἱ πιστοὶ καὶ τὶς τιμοῦν. Καὶ ἐν συνεχείᾳ ἐφτάσαμε στὴν ἀσέβεια, δηλαδὴ στὴν αἵρεση τῆς Εἰκονομαχίας, στὸ νὰ καταπατῶνται οἱ εἰκόνες τῶν ἁγίων, νὰ θεωροῦνται ὡς ἁπλᾶ ξύλα καὶ νὰ καίονται.
Τώρα «ἐπροοδεύσαμε» καὶ ἀρχίσαμε ἀπὸ τὴν πάνσεπτον εἰκόνα τοῦ Ἐσταυρωμένου Χριστοῦ, τοῦ Θεοῦ· νὰ θεωροῦμε «ἀσέβεια» νὰ τοποθετεῖται ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης! Ἂς προσέξουμε μήπως γίνομεν ἀθεόφοβοι καὶ φθάσομεν σὲ μεγάλες ἀτοπίες καὶ ἀσέβειες. Δὲν γνωρίζει ὁ ἅγιος Περιστερίου ὅτι σὲ κάθε πρόσωπον τῆς Παναγίας Τριάδος ἐμπεριέχονται καὶ τὰ λοιπὰ πρόσωπα; Ὅπως μᾶς εἶπε ὁ Κύριος: «Ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακε τὸν πατέρα» (Ἰω. Ιδ΄ 9) και «Ἐγὼ καὶ ὁ Πατὴρ ἕν ἐσμὲν» (Ἰω. ι’ 30) Ὅταν λοιπὸν ἐβρίσκεται πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγίαν Τράπεζαν ὁ Ἐσταυρωμένος, σημαίνει ὅτι ἐκεῖ βρίσκεται καὶ ὁλόκληρη ἡ Ἁγία Τριάς.
Ἀλλὰ νὰ σᾶς ὑποδείξομεν, ἅγιε Περιστερίου, ποῦ κυρίως πρέπει νὰ ἐβρίσκεται ὁ Ἐσταυρωμένος. Ὡς εἶπεν ὁ Χριστός, ὁ Ἐσταυρωμένος πρέπει νὰ ἐβρίσκεται κυρίως μέσα στὶς καρδιὲς τῶν ἐπισκόπων καὶ τῶν πρεσβυτέρων: «Υμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου· οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη» (Μάτθ. ε΄, 14-19). Βάλετε λοιπὸν εἰς τὴν καρδιά σας τον Ἐσταυρωμένο καὶ διδάξετε νὰ τοποθετηθεῖ καὶ στὶς καρδιὲς ἡμῶν τῶν Πρεσβυτέρων καὶ παντὸς Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ καὶ δὲν θὰ ἀγωνιᾶτε πλέον γιὰ τὸ ποὺ πρέπει νὰ τοποθετεῖται ὁ Ἐσταυρωμένος. Οἱ ἅγιοι Πατέρες ποὺ τὸν τοποθέτησαν ἐκεῖ ποὺ τὸν βρήκατε, σίγουρα εἶχαν Αὐτὸν στὶς καρδιές τους.
Φοβοῦμαι ὅτι θὰ ἐξαπλωθεῖ τὸ κακὸ ἐξ αἰτίας σας· ὅτι θὰ ὁδηγηθοῦμε εἰς νέαν Εἰκονομαχίαν μὲ τὴ βεβήλωση ὄχι πλέον τῶν εἰκόνων τῶν Ἁγίων μας, ἀλλὰ καὶ αὐτῆς τῆς πανσέπτου εἰκόνας τοῦ Θεανθρώπου Σωτῆρα μας.
Ἔχετε τέλος ὑπ’ ὄψη ὅτι τὰ καθίσματα δεξιὰ καὶ ἀριστερά του Συνθρόνου δὲν ἐτοποθετήθηκαν γιὰ τοὺς πρεσβυτέρους, ἀλλὰ γιὰ τοὺς ἐπισκόπους ποὺ συμμετεῖχαν σὲ πολυαρχιερατικὲς Θεῖες Λειτουργίες.
Τέλος δὲν γνωρίζει ὁ ἅγιος Περιστερίου ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας ψάλλει ἀπ’ αἰώνων τό «Κύριε, ὅπλον κατὰ τοῦ διαβόλου, τὸν Σταυρόν σου ἡμῖν δέδωκας∙ φρίττει γὰρ καὶ τρέμει, μὴ φέρων καθορᾷν αὐτοῦ τὴν δύναμιν∙ ὅτι νεκροὺς ἀνιστᾷ καὶ θάνατον κατήργησε» καί «Νῦν ἐμφανιζόμενος ὁ Σταυρός, δύναμιν παρέχη ἐν τῷ μέσῳ τῶν νηστειῶν, τοῖς τὸ θεῖον σκάμμα, ἀνύουσι προθύμως αὐτὸν μετ’ εὐλάβείάς κατασπαζόμεθα» (Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως)

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ
Εἰς τὸν Ἐσταυρωμένον

Ὅταν σὲ βλέπω στὸν Σταυρὸ ἐπάνω, καρφωμένον,
γυμνόν, μὰ καὶ αἱμόφυρτον καὶ ὅλον πληγιασμένον

Αἰσθάνομαι ὅτι ἐγὼ σὲ κάρφωσα, Χριστέ μου·
ναί, μὲ τὶς ἁμαρτίες μου, φιλάνθρωπε Θεέ μου.

Πώς κάθε ἁμαρτία μου εἶναι καὶ μία πληγή Σου,
ὅπου τὴν ἔκαμα ἐγὼ στὸ Πάντιμο κορμί Σου.

Συγχώρησέ μου, Κύριε, τὴν τόση ἀχαριστία,
πού δείχνω καθημερινῶς στὴν ἄκρα Σου εὐσπλαχνία.

Καὶ δῶσε μου μετάνοια, μετὰ πικρῶν δακρύων,
γιὰ νὰ ἀξιωθῶ κι ἐγὼ τῆς δόξης τῶν Ἁγίων.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Κύριε, οἱ πτώσεις μου εἶναι ἀμέτρητες. Εὐδόκησε ἡ τελευταία νὰ εἶναι στὰ πόδια τοῦ Σταυροῦ Σου.

Ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς
Ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ
21/1/2025




Καθετί πού δέν εἶναι ὁ Χριστός καί δέν εἶναι ἀπό τό Χριστό ἀποτελεῖ σκοτάδι γιά τήν ἀνθρωπότητα


Ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ ὄχι μόνον ἔχουμε τὸ ἀληθινὸ Φῶς, ἀλλὰ εἴμαστε «υἱοὶ φωτός», διότι ἔχουμε πνευματικὰ γεννηθεῖ ἀπὸ τὸ μόνο Ἀληθινὸ Φῶς, τὸν Θεὸ καὶ Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ (πρβλ. Ἰω. 1. 9-13).
Ναί, ὁ Ἀληθινὸς Θεὸς ταυτοχρόνως εἶναι καὶ τὸ Ἀληθινὸ Φῶς.
Καὶ ἀφότου ὁ Ἀληθινὸς Θεὸς ἐπισκέφθηκε τὸν ἐπίγειο κόσμο μας, ἔλαμψε σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο τὸ Ἀληθινὸ Φῶς.
Γι’ αὐτὸ λέει ἡ Γραφή:«Τὸ Φῶς τὸ Ἀληθινὸν ἤδη φαίνει» (Α’ Ἰω. 2).
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι τὸ Ἀληθινὸ Φῶς, διότι οὔτε τὰ σκότη τοῦ θανάτου, οὔτε ὁ ζόφος τοῦ ἅδη μπόρεσαν νὰ τὸν σκοτίσουν καὶ νὰ σβήσουν τὸ Φῶς Του.
Ὅλα τὰ ἄλλα αὐτοαποκαλούμενα φῶτα στὴν ἀνθρωπότητα εἶναι ψεύτικα, διότι καθένα σιγὰ σιγὰ σβήνει, καὶ ἂν ὄχι μόνο του, τὸ σβήνει πάντως ὁ θάνατος.
Γι’ αὐτὸ μόνο ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς σ’ ὅλο τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων ἔχει δικαίωμα νὰ πεῖ γιὰ τὸν ἑαυτὸ Του:
«Ἐγὼ εἰμι τὸ Φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τὴ σκοτία ἀλλ’ ἔξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς» (Ἰω. 8. 12).
Καθετὶ ποὺ δὲν εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ δὲν εἶναι ἀπὸ τὸ Χριστὸ ἀποτελεῖ σκοτάδι γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα.
Μόνο ἀκολουθῶντας τὸ Χριστό, ὁ Ὁποῖος εἶναι τὸ Φῶς τοῦ σύμπαντος κόσμου οἱ ἄνθρωποι γίνονται «υἱοὶ φωτὸς» καὶ μποροῦν νὰ γνωρίσουν τοὺς δρόμους τοῦ κόσμου καὶ νὰ γνωρίσουν ποῦ πορεύεται αὐτὸς ὁ κόσμος, σὲ ποιό τέλος καὶ σὲ ποιά τελείωση.
Ἡ μόνη διέξοδος ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα σκοτάδια μας εἶναι ἡ πίστη στὸ Ἀληθινὸ Φῶς, στὸ Θεάνθρωπο Χριστὸ καὶ ἡ ζωὴ σύμφωνα μ’ αὐτὴ τὴν πίστη.

Ἡ πίστη στὸ Χριστὸ λοιπὸν εἶναι ἡ μόνη ποὺ ἀληθινὰ φωτίζει καὶ ἁγιάζει.
Σ’ αὐτὴν ὑπάρχει ὁ ἀληθινὸς φωτισμός, ὁ μόνος καὶ μοναδικός, διότι διαφωτίζει καὶ ἑρμηνεύει ὅλους τοὺς δρόμους τῆς ἀθάνατης Ἀλήθειας καὶ ἀθάνατης Δικαιοσύνης καὶ ἀθάνατης Ἀγάπης καὶ ὁδηγεῖ ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς δρόμους στὴν οὐράνια βασιλεία, στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Γι’ αὐτὸ ὁ ἀληθινὰ φωτισμένος εἶναι αὐτὸς ποὺ ζεῖ μὲ τὴν πίστη στὸ Χριστό.
Διότι ζεῖ μὲ τὸ ἀληθινὸ ἄσβηστο, ἀνέσπερο Φῶς, ποὺ μεταβάλλει τὴ νύχτα σὲ μέρα καὶ τὸ σκοτάδι σὲ φῶς.

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς.(“Ὁδὸς Θεογνωσίας”, ἐκδ. Γρηγόρη, Ἀθήνα)

Τι πρέπει να ρωτάμε πάντα τούς αιρετικούς!


" Ισχυρίζονται ότι τα πάντα στηρίζονται στην Αγία Γραφή. Κρατούν συνέχεια τη γραφή στα χέρια, διαβάζουν τη γραφή ώρες παρακαλώ,να λέμε και τα καλά τους, ώρες! 
Και τα μικρά παιδάκια από 5-6 ετών 7, τα διδάσκουν να μαθαίνουν Αγία Γραφή. 
Και εκεί στην εκκλησία της Πεντηκοστής είδα από έξω μία ανακοίνωση, κάθε μέρα έχει κήρυγμα, κάθε μέρα!.. 
Ωραία, κρατούν τη γραφή,διαβάζουν τη Γραφή ώρες και ημέρες και μήνες 
και τακτικώς πολλοί από αυτούς, όχι όλοι..
Αλλά ποιο είναι εδώ το ερώτημα: (Λένε ότι στηρίζονται πάνω στην Αγία Γραφή)
- Που βρήκαν την Αγία Γραφή;
Αυτό θα τους ρωτάτε!!!
- Τι είναι αυτό το βιβλίο που κρατάς;
- Που το βρήκες ;
- Ποιός σου είπε ότι είναι Αγία γραφή;
- Ποιός εγγυάται την γνησιότητα;
- Ποιός σου είπε ότι τα κανονικά βιβλία της Καινής Διαθήκης είναι 27 και όχι 25 ή 30;
- Ποιος σου εγγυάται αν εδώ μέσα δεν είναι απόκρυφα και ψευδεπίγραφα ;
ΠΟΙΟΣ;;;
- Ποιός εγγυάται τη Θεοπνευστία της γραφής και τη γνησιότητα;
ΠΟΙΟΣ ;;;

Τι θα πούνε τι να απαντήσουν οι ταλαίπωροι, τι να απαντήσουν..!
Η Ορθόδοξος εκκλησία, ο Μέγας Αθανάσιος με την περί αυτών σύνοδο! 
Ο Μέγας Αθανάσιος όμως είναι ορθόδοξος! Λοιπόν, ο Αθανάσιος και η σύνοδος του είπε ποια είναι τα σωστά βιβλία!!!
Και ή παραδέχονται τον Αθανάσιο ως ορθόδοξο και γίνονται και αυτοί ορθόδοξοι, ή παραδέχονται τον Αθανάσιο ως αιρετικό και δεν πρέπει να έχουν εμπιστοσύνη στο βιβλίο που τους υπέδειξε ο Αθανάσιος και η σύνοδος του ως Θεόπνευστο..! Τελείωσε η ιστορία!! "

Νικόλαος Σωτηρόπουλος




Ενα μήνυμα για τούς χριστιανούς των εσχάτων ~ Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς, ο θαυματουργός


Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς, ο θαυματουργός †
Επίσκοπος Σαγκάης και Σαν Φρανσίσκο

Στα έσχατα χρόνια, το κακό και η αίρεση θα έχει τόσο εξαπλωθεί, που οι πιστοί δε θα βρίσκουν ιερέα και ποιμένα να τους προστατέψει από την πλάνη, και να τους συμβουλέψει στη σωτηρία...

Τότε, οι πιστοί δε θα μπορούν να δεχτούν ασφαλείς οδηγίες από ανθρώπους, άλλα οδηγός τους θα είναι τα κείμενα των Αγίων Πατέρων.

Ιδίως σε αυτή την εποχή, ο κάθε πιστός θα είναι υπεύθυνος για όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας...

Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς, ο θαυματουργός 





Από την μία θα χρυσώνουν τούς τρούλους, και από την άλλη θα βασιλεύει το ψεύδος...


θα έλθει καιρός που όχι οι διωγμοί...

αλλά τα χρήματα και τα αγαθά αυτού του κόσμου θα απομακρύνουν τους ανθρώπους από τον Θεό. Και θα χαθούν ψυχές πολύ περισσότερες από ότι τον καιρό των διωγμών....

Από την μία θα χρυσώνουν τους τρούλους και θα βάζουν επάνω τους τούς σταυρούς και από την άλλη παντού θα βασιλεύει κακία και ψεύδος.

Η αληθινή Εκκλησία πάντα θα διώκεται. Αυτοί που θέλουν να σωθούν, θα σώζονται με τις ασθένειες και τις θλίψεις...

Ο τρόπος που θα γίνονται οι διωγμοί θα είναι πολύ πονηρός και θα είναι πολύ δύσκολο κανείς να προβλέψει τους διωγμούς. Φοβερός θα είναι αυτός ο καιρός, λυπάμαι αυτούς που θα ζούνε τότε... (...)

Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα


''Προφητείες του Αγίου Σεραφείμ της Βίριτσα'' 
~ Εκδόσεις “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ”



Ὁ Νεκτάριος Δαπέργολας στόν Focus FM γιά τά νέα κρούσματα τῶν λυκοποιμένων μας κατὰ τὴν περίοδο των ἑορτῶν


Μία σειρά ἀνεκδιήγητων γεγονότων, ὅπως μιαρά συλλείτουργα μέ σχισματικούς τῆς Οὐκρανικῆς ψευτοεκκλησίας, κάποιες ἀπαράδεκτες λειτουργικές καινοτομίες καί ἕτερα κρούσματα ἀκραίας ἐκκοσμίκευσης, μέ τά ὁποῖα φρόντισαν κάποιοι ἀπό τούς ποιμένες μας νά μαγαρίσουν πάλι τίς ἅγιες μέρες πού περάσαμε, ἦταν τό βασικό θέμα τῆς προχτεσινῆς παρουσίας τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα στόν Focus FM. 

Δέν ἔλλειψε ὡστόσο ὁ σχολιασμός καί ἄλλων συμβάντων τῆς τρέχουσας ἐπικαιρότητας. Παραθέτουμε πιό κάτω τό σχεδόν 20λεπτο ἠχητικό:





«Σέ αἱρετικόν ἄνθρωπο, οὔτε καλημέρα. Διότι ἐκεῖνος πού χαιρετᾶ τόν αἱρετικό, γίνεται συμμέτοχος στά πονηρά του ἔργα»


«Σέ αἱρετικόν ἄνθρωπο, οὔτε καλημέρα. Διότι ἐκεῖνος πού χαιρετᾶ τόν αἱρετικό, γίνεται συμμέτοχος στά πονηρά του ἔργα»

(Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, ὁ Μαθητής τῆς Ἀγάπης) 

«Ἀλλοίμονον σέ ἐκείνους πού μιαίνουν (πού μαγαρίζουν) τήν Ἁγίαν Πίστιν μέ αἱρέσεις ἤ συγκαταβαίνουν εἰς τούς αἱρετικούς (γίνονται ἕνα μέ τούς αἱρετικούς)». 

(Ὅσιος Ἐφραίμ ὁ Σῡρος)

«Ἡ φωτεινή διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων δέν εἶναι ἐπιτρεπτόν νά ἑνωθεῖ μέ τίς γνῶμες τῶν ἀκαθάρτων αἱρετικῶν, ἤ νά σβήσει ἡ ἀλήθεια μέσα στό ψεῦδος, ἤ τό φῶς νά ἐξαφανισθεῖ στό σκοτάδι. Γιατί ἄν διαγράψουμε τούς θεοδίδακτους λόγους δέν θά μᾶς μείνει τίποτε νά προσκυνοῦμε». 

«...καί περισσότερο ἀπ’ ὅλα ἄς φυλάξουμε καλύτερα τό μεγάλο καί πρῶτο φάρμακο, τήν σωτηρία μας, ἐννοῶ τήν καλή κληρονομία τῆς πίστεως, κάνοντας τήν ὁμολογία μας θαρραλέα μέ τήν ψυχή καί τό στόμα, ὅπως μᾶς δίδαξαν οἱ πατέρες μας». 

(Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής)

Ἀντιγραφή ἀπό τό βιβλίο ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ - Ἁγιογραφικές καί Πατερικές μαρτυρίες, τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ».


Ποῦ ἀκούστηκε ἕνωση μέ τούς ἀμετανόητους παναιρέτες παπικούς, δηλαδή τούς ἐχθρούς τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγίας; 

ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΜΟΝΑΧΟΙ κατά τήν ἀγρίαν εἰσβολήν τῶν λατινοφρόνων βασιλέως Μιχαήλ Παλαιολόγου καί Πατριάρχου Βέκκου.

«Ἰσάριθμοι μέ τούς δώδεκα ἁγίους Ἀποστόλους οἱ ὁσιομάρτυρες τοῦ Βατοπεδίου, μαζί μέ τόν ὁσιομάρτυρα ἡγούμενον Εὐθύμιον ἐμαρτύρησαν ὑπέρ τῆς ἁγίας ἡμῶν πίστεως κατά τήν ἀγρίαν εἰσβολήν τῶν λατινοφρόνων βασιλέως Μιχαήλ Παλαιολόγου καί Πατριάρχου Βέκκου. 

Οἱ δώδεκα ἐκρεμάσθησαν εἰς τό Φουρκοβούνιον καί ὁ Εὐθύμιος κατεποντίσθη μέ ἁλυσίδα εἰς τήν θάλασσαν τοῦ Καλαμιτζίου.

Πλησίον εἰς αὐτούς ἀξιομνημόνευτοι εἶναι καί οἱ Ἰβηρῖται ὁσιομάρτυρες οἱ καταποντισθέντες εἰς τήν θάλασσαν ἀπό τούς λατινόφρονας βασιλέα Μιχαήλ Ἀζυμίτην καί Ἰωάννην Πατριάρχην.

Οἱ εἰκοσιέξ ὁσιομάρτυρες τῆς ἱερᾶς Μονῆς Ζωγράφου συμπληρώνουν τόν ἁγιόλεκτον χορόν τῶν μαρτύρων τῆς Ὀρθοδοξίας μας, κατακαέντες ὡς ἄμωμος θυσία ἀπό τούς λατινόφρονας ἐντός τοῦ πύργου τῆς Μονῆς».


Ἀντιγραφή ἀπό τό ΑΘΩΝΙΚΟΝ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἰωαννικίου Κοτσώνη, Ἡγουμένου τῆς Ἱ.Μ. Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, Σοχοῦ-Λαγκαδᾶ.




Ἡ παράδοξη ἐμμονὴ τοῦ Πατριάρχου

Ἀπορία καὶ περίσκεψη δημιουργεῖ ἡ ἐμμονὴ τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου νὰ χρησιμο­ποιήσει τὴν κατὰ τὸ ἔτος 2025 σύμπτωση ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα μὲ τοὺς ἑτερόδοξους Χριστιανοὺς τῆς Δύσεως, ὡς ἀφετηρία γιὰ καθιέρωση στὸ ἑξῆς κοινῆς ἡμερομηνίας τῆς ἑορτῆς ἐπὶ τῇ βάσει, κατὰ τὰ λεγόμενά του, τοῦ Ὀρθόδοξου ἑορτολογίου.



Ὁ Πατριάρχης σημείωσε ὅτι δὲν θὰ πρόκειται γιὰ συλλειτουργία, διότι δὲν ὑπῆρξε συμφωνία στὸν Θεολογικὸ Διάλογο, ἀλλὰ γιὰ κοινὸ ἑορτασμό, ὅπως γίνεται μὲ τὴν ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων. «Δὲν νοεῖται καὶ εἶναι ἀπαράδεκτο νὰ ἐξακολουθοῦμε σήμερα, εἰς τὰς ἀρχὰς τοῦ 21ου αἰῶνος, νὰ ζοῦμε μὲ φανατισμούς, μικροψυχία καὶ προκαταλήψεις. Ὁ Θεός μας εἶναι Θεὸς τῆς ἀγάπης. Καὶ ἂν ἀκόμη ἔγιναν λάθη εἰς τὸ παρελθόν, αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἐμεῖς πρέπει νὰ τὰ διαιωνίζουμε», πρόσθεσε ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης.


Μὲ ὅλο τὸν σεβασμό, εἶναι μεγάλο λάθος μιὰ τέτοια ἀντίληψη. Ἡ προσήλωση στὴν παράδοση δὲν εἶναι οὔτε φανατισμός, οὔτε μικροψυχία, οὔτε προκατάληψη. Εἶναι διαφύλαξη τῆς Ἀποστολικῆς καὶ Ἁγιοπατερικῆς κληρονομιᾶς. Ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης ὁμολόγησε ὅτι δὲν ὑπῆρξε συμφωνία στὸν Θεολογικὸ Διάλογο. Καὶ δὲν ὑπῆρξε συμφωνία, διότι, ὅταν ὁ Διάλογος ἔφθασε στὰ σοβαρὰ θέματα, δηλαδὴ στὴν καίρια δογματικὴ ἐκτροπὴ τῶν δυτικῶν περὶ ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος «καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ» (τὸ γνωστὸ Filioque) καὶ στὸ θέμα τοῦ «πρωτείου καὶ ἀλαθήτου τοῦ πάπα», ὁ Διάλογος συνάντησε χάλκινο τεῖχος ἀπὸ πλευρᾶς τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ. Ἡ καινοφανὴς καὶ ἀπαράδεκτη θεωρία τοῦ ἀείμνηστου Μητροπολίτου Περγάμου Ἰωάννου Ζηζιούλα, μὲ τὴν ὁποία ἐπιδίωκε νὰ κάνει δεκτὸ τὸ παπικὸ πρωτεῖο ὡς στοιχεῖο τοῦ προεστῶτος τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἀπορρίφθηκε μὲ ἀπόλυτο τρόπο ἀπὸ τοὺς παπικοὺς θεολόγους. Γι᾿ αὐτοὺς ἦταν ἀδιανόητο νὰ ἀρνηθοῦν τὴ θεωρία περὶ πρωτείου τοῦ πάπα ὡς δῆθεν διαδόχου τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὸ βασικὸ θεμέλιο τοῦ παπικοῦ οἰκοδομήματος. Ἐκεῖ ὁ Διάλογος οὐσιαστικὰ τελείωσε.

Τὸ γνωρίζει πολὺ καλὰ αὐτὸ ὁ Παναγιώτατος καὶ τὸ ὁμολόγησε. Τὸ εἶπε, βέβαια, ὅσο πιὸ ἤπια μποροῦσε· ὅτι «παρὰ τὴν πρόοδον τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου καὶ τὰ σημαντικὰ βήματα ποὺ ἔχουν συντελεσθεῖ», δὲν ὑπῆρξε συμφωνία κοινωνίας. Ἄρα πῶς ἐπιδιώκει τώρα κοινὸ ἑορτασμὸ μὲ ἀμετανόητους καὶ πείσμονες αἱρετικούς;

Κάνει ἐπίσης λόγο ὁ Πατριάρχης γιὰ τὸν ἐπικρατήσαντα μὲ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ ἡμερολογίου ἑορτασμὸ τῶν Χριστουγέννων τὴν ἴδια ἡμέρα μὲ τοὺς ἑτερόδοξους. Παρατρέχει ὅμως κάτι πολὺ σοβαρό: Ἐνῶ ἑορτάζουμε τὴν ἴδια ἡμερομηνία μὲ αὐτοὺς τὰ Χριστούγεννα, δὲν τὰ ἑορτάζουμε ἀπὸ κοινοῦ μὲ ὅλους τοὺς Ὀρθόδοξους. Στὴν μὲν Ἑλλάδα ἔχουμε τὸ τραγικὸ σχίσμα μὲ τοὺς Παλαιοημερολογίτες, γενικότερα δὲ δύο παλαίφατα Πατριαρχεῖα (Ἀντιοχείας καὶ Ἱεροσολύμων) καὶ πολλὲς ἀπὸ τὶς νεότερες Ἐκκλησίες δὲν ἑορτάζουν ἀπὸ κοινοῦ μὲ ἐμᾶς τὰ Χριστούγεννα.

Δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι πρώτιστος στόχος καὶ μέριμνα τοῦ Πατριάρχου ἡ ἐξεύρεση λύσεως στὸ ζήτημα αὐτό; Ἢ καὶ στὸν πρόσφατο διχασμὸ τῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας, ὅπου τὰ πράγματα βαίνουν ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο, δεδομένου ὅτι διαρκῶς ἔρχονται εἰδήσεις γιὰ βίαιες καταλήψεις Ναῶν καὶ Μονῶν ἀπὸ μέλη τῆς νεοαναγνωρισμένης Ἐκκλησίας; Ἔτσι μιὰ κατακερματισμένη Ὀρθοδοξία ἐπιδιώκει νὰ συμπλεύσει μὲ τοὺς αἱρετικούς;

Γιὰ ἐμᾶς ἡ ἐπιδίωξη κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα μὲ τοὺς αἱρετικοὺς τῆς Δύσεως ὄζει, ὅπως ἔγραφε ὁ ἀείμνηστος π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, «ἀπαισίου θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ» μὲ κατάληξη «τὴν καθιέρωσιν τῆς ἁρμονικῆς καὶ ἀδιαταράκτου συνυπάρξεως ἀληθείας καὶ πλάνης, φωτὸς καὶ σκότους» («Ἐνορία», ἀριθ. 549 / 10-5-1974).

Ἔφερε ἀκόμη ὡς ἐπιχείρημα ὁ Πατριάρχης ὅτι οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ στὴν Ἑλλάδα καθόρισαν τὸν ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα κατὰ τὸ Ὀρθόδοξο ἑορτολόγιο. Ὅμως οἱ πιστοὶ δὲν ἀγνοοῦμε τὰ μέσα ποὺ μεταχειρίζεται ὁ Παπισμὸς γιὰ νὰ ἐξαπατήσει τοὺς Ὀρθόδοξους. Αὐτοὶ δὲν εἶναι ποὺ δημιούργησαν τὴν Οὐνία ὡς «Δούρειο Ἵππο» ἐξαπατήσεως τῶν Ὀρθοδόξων; Τὸ γεγονὸς ὅτι σὲ κάποια φάση τοῦ Διαλόγου, κατόπιν ἀσφυκτικῶν πιέσεων, ἔγινε δεκτὴ καὶ ἡ Οὐνία σ᾿ αὐτόν, δὲν ἀλλάζει τὸν ὕπουλο ἀντορθόδοξο χαρακτήρα της.

Εἶπε ὅμως ὁ Παναγιώτατος καὶ τοῦτο: ὅτι, «καὶ ἂν ἀκόμη ἔγιναν λάθη εἰς τὸ πα­ρελθόν, αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἐμεῖς πρέπει νὰ τὰ διαιωνίζουμε». Θέλουμε νὰ πιστεύουμε ὅτι δὲν ἐννοεῖ πὼς ἔγιναν λάθη καὶ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλὰ μόνο ἀπὸ τοὺς ἀποστατήσαντες αἱρετικούς. Καὶ εἶναι ἀλήθεια ὄτι ἔκανε καὶ ὁ ἴδιος καὶ οἱ πρὶν ἀπ᾿ αὐτὸν Πατριάρχες μεγάλες κινήσεις γιὰ τὴ διόρθωσή τους μὲ τοὺς Θεολογικοὺς Δια­λόγους. Ὅμως ὁ ἴδιος ἀναγνώρισε ὄτι οἱ Διάλογοι δὲν ἔφεραν ἀποτέλεσμα, πράγμα ποὺ σημαίνει ὅτι οἱ αἱρετικοὶ ἐπέμειναν στὶς πλάνες τους.

Ἄρα φαίνεται ὄτι προχωροῦμε τώρα μὲ παράπλευρες ἐνέργειες γιὰ ἕνωση στὴν πράξη μαζί τους; Αὐτὴ δὲν ἦταν ἐξαρχῆς ἡ ἀπαράδεκτη τακτικὴ τοῦ ἀείμνηστου Πατριάρχου Ἀθηναγόρα;

Αὐτὴ ὅμως ἡ Ἀθηναγόρεια τακτικὴ δὲν ἀποτελεῖ προδοσία τῆς Ὀρθοδοξίας; Θὰ τὴν υἱοθετήσουμε; Τὸ ἀντέχει κάτι τέτοιο ἡ συνείδηση τοῦ Πατριάρχου;

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ 

Μην γίνεσαι προδότης...


"Μην γίνεσαι προδότης.."

"Εντάξει.. έχεις πάθη, έχεις όμως και αρετές.
Έχεις απιστία, έχεις και πίστη.
Έχεις ανηθικότητα, έχεις και ηθικά στοιχεία.
Γιατί αυτά δεν τα λαμβάνεις υπόψιν σου; 
Ένα μόνο να προσέχεις, να μην είσαι τεμπέλης, και να μη φοβάσαι να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου. 
Μη κάθεσαι και λες, έχω αυτό το πάθος, έχω εκείνο, χριστιανός είμαι εγώ; τίποτε δεν κάνω στην ζωή μου..
Έτσι οδηγείσαι στην ακηδία, σπάνε τα νεύρα σου, και δεν μπορείς να κάνεις τίποτε. 
Σύντομα εγκαταλείπεις τον αγώνα σου και τότε είσαι ένας προδότης!
Γι' αυτό, όταν σου μπαίνει η σκέψη των παθών, θυμήσου ότι έχεις και αρετές.
Ο μεγαλύτερος εγκληματίας, εάν εξετάσει την ζωή του, θα βρεί ότι ο Θεός του έχει δώσει πολλά καλά. 
Δεν μας πνίγουν λοιπόν μόνο τα πάθη μας, οι αμαρτίες μας, η απιστία μας, η υπερηφάνειά μας, ο σατανάς, αλλά μας πνίγει, μας σκοτώνει και η προδοσία της βουλήσεώς μας, το σταμάτημα που κάνομε."

Αρχιμανδρίτης Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Πηγή Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης

ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΞΟΔΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ: Ὀρθοδοξία καί Ἑλληνοπρέπεια. Χριστός καί Ἑλλάδα


Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ ἰατρός

Τὰ παιδιά μας μεγαλώνουν μέσα σὲ μιὰ σύγχυση δαιμονική.

Μπερδεύουν τὴν φιλοπατρία μὲ τὸν φασισμό.

Βάζουν φωτιὰ στὴν τιμημένη καὶ ἔνδοξη Ἑλληνικὴ Σημαία, λὲς καὶ πρόκειται γιὰ ἕνα ὁποιοδήποτε πανί.

Τρέφονται μὲ τὰ δηλητήρια τῆς ἀθεΐας καὶ τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ ντρέπονται νὰ ποῦν, ὅτι γεννήθηκαν Ἕλληνες καὶ Ὀρθόδοξοι.

Τὶς θυσίες τῶν ἡρώων τοῦ ’21, τὰ ὁράματα, τὶς ἀξίες καὶ τὴν πίστη τους, φτάσαμε νὰ τὰ θεωροῦμε παρακατιανὰ καὶ παλιομοδίτικα.

Ἀφ’ ὅτου λευτερωθήκαμε ἀπὸ τὸν τούρκικο ζυγό, πετάξαμε στὰ ἄχρηστα τὸν δοκιμασμένο δικό μας Τρόπο καὶ λιμπιστήκαμε τὴν κάλπικη γυαλάδα τῶν ξένων.

Εἰρωνευτήκαμε τὴν φιλοκαλία τῶν πατέρων μας καὶ προτιμήσαμε τὰ ξυλοκέρατα τοῦ πάπα καὶ τῶν προτεσταντῶν.

Τυφλωθήκαμε ἀπὸ τὰ ψεύτικα καὶ πλάνα ’’φῶτα’’ τῶν δῆθεν πολιτισμένων τῆς ἑσπερίας, καὶ στὸ τέλος παγιδευτήκαμε γιὰ τὰ καλά.

Μοναδική σωτήρια ἔξοδος κινδύνου, πού μᾶς ἔχει ἀπομείνει, εἶναι ἡ ἐπιστροφή στίς ρίζες μας. Ὀρθοδοξία καί Ἑλληνοπρέπεια. Χριστός καί Ἑλλάδα.

«Πᾶνος»




Σταματεῖστε τούς Πειραματισμούς στήν Θεία Λατρεία, στήν Θεία Λειτουργία, στό Τυπικόν


Παν. Δ. Παπαδημητρίου, 29/5/2024

Τὸ παρὸν ἐγράφη ὡς ἀπάντηση σὲ ἰδιώτη τυπικολόγο.

Μᾶς εἶπε πρόσφατα ἕνας Καθηγητής Λειτουργιολογίας:

«Ἡ ἔρευνα, ὅπως μᾶλλον καλὰ γνωρίζετε, δὲν ἔχει ὁλοκληρωθεῖ, ἀλλὰ ἔχει φτάσει σὲ ἕνα καλὸ σημεῖο! Ἡ ἔρευνα συνεχίζεται. Καί, νομίζω, ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς βάζει ἕνα λιθαράκι μὲ τὴν ἔρευνά του σ’ αὐτὴν τὴν γενικὴ προσπάθεια!»

Καὶ ἡ ἀπάντησή μας:

«Αὐτὴ ἡ παραδοχὴ εἶναι βασική. Καὶ ἂν ἐπρόκειτο γιὰ ἔρευνα ἀντικειμένου τῆς Φυσικῆς, τῆς Χημείας ἢ Θετικῆς ἐπιστήμης τότε πολὺ καλά.

Αφοῦ λοιπόν δὲν ἔχει ὁλοκληρωθεῖ ἡ ἔρευνα πῶς διδάσκονται καὶ πράττουν οἱ κληρικοί μας, ἐδὼ καί 100 χρόνια, καινοτομίες ἀντίθετες ἀπὸ τὴν διὰ ζῶσης παραδεδομένης Παραδόσεως τῶν Πατέρων μας, και με μεγαλύτερη ένταση καὶ ἔκταση την τελευταία 30ετία;

Γιατὶ κλονίζονται οἱ κίονες τῆς Παραδόσεως;

Γιατὶ τόσες καινοτομίες; Καὶ ὅταν ἀποδεικνύεται τὸ λάθος τῆς καινοτομίας, τι γίνεται με αυτούς που συμπαρασύρανε; Καὶ μετὰ μὲ ἕνα συγγνώμη-λάθος ἔληξε τὸ θέμα;

Καὶ κάποιος Δεσπότης γκρέμισε Τέμπλο στις μέρες μας νομίζοντας ὅτι θὰ γυρίσει στόν 5ον αἰῶνα. Ὅμως πῆγε τελικὰ ἀντὶ στόν 5ον αἰ. τῶν Ὀρθοδόξων, στὸν 16ο αἰῶνα τῶν Καθολικῶν, στοὺς Τεμπλο-Ἀμβωνοκλάστες. Δεῖτε τό κεφάλαιον 7.3 στὸ βιβλίον γιὰ τὸ ἀθέατον τῆς Ἁγίας Τράπεζας τὴν ὥρα τῆς Ἀναφορᾶς. Γυρίζει πίσω τώρα τὸ Τέμπλον; Δὲν γυρίζει. Τὰ ἴδια καὶ μὲ τὸν Σταυρό… (ποὺ ἔχει μεγάλη προέκταση ἀλλὰ δὲν εἶναι τῆς παρούσης).

Γιατὶ ἐφόσον ὑπάρχει ἡμιμάθεια, ἀλλάζουν τὰ πράγματα, γιατὶ ἀλλάζει ἡ Παράδοση;

Γιατὶ δὲν ἀκολουθεῖται ἡ πεπατημένη ὁδὸς τῶν Πατέρων, ἡ παραδοθεῖσα διὰ ζώσης Ἱερὰ Παράδοσις καὶ Λειτουργική, καὶ πειραματίζονται οἱ Κληρικοί μας ἐδὼ καὶ 100 χρόνια;

Κάθε καινοτομία, ενάντια στην παραδοθείσα δια ζώσης Ιεράν Παράδοσιν τῶν Ἁγίων Πατέρων, είναι στην ουσία πειραματισμός.

Μερικοὶ βλέπουν τὶς καινοτομίες, τὰ πειράματα, πέραν τῆς Παραδόσεως τῶν Πατέρων, ὡς Ποιμαντική. Ὅμως ἐν ἀγνοίᾳ τους οὐσιαστικὰ πειραματίζονται στὸν ἄνθρωπο, στον κάθε Πιστό. Επιτρέπονται πειράματα στὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου;

Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια. Πειραματισμοί εἶναι, ὅτι δὲν εἶναι Πατερικό.Που αύριο μεθαύριο θα πουν ἐλάχιστοι Κληρικοί …συγγνώμη-λάθος (σὰν ὁρισμένους γιατρούς). Οἱ περισσότεροι δὲν θὰ ποῦν τίποτε, πιστεύω, ἁπλὰ θὰ καθησυχάσουν την συνείδησή τους, ὅτι ἡ ἔρευνα – ἐπιστήμη ἔφταιγε, ποὺ δὲν ἦταν …ὥριμη. Οἱ Λαϊκοὶ ὅμως εἴμαστε οἱ ἀποδέκτες, ὅλων τῶν νεωτερισμῶν. Οἰ Λαϊκοὶ εἴμαστε δυστυχώς οι πειραματάνθρωποι.«

Ἀπὸ τὴν ἐμπειρία μου, βλέπω ὅτι οἱ καινοτομίες, ἡ ἀπόκλιση ἀπὸ την Παράδοση, δὲν ὁδηγοῦν πουθενά, ἢ μᾶλλον ὁδηγοῦν σὲ τέλμα, ἀργὰ ἢ γρήγορα.

Καὶ τοὺς Κληρικοὺς πρὸς τὸ χειρότερο, καὶ τοὺς Λαϊκοὺς πρὸς τὸ χειρότερο, τοὺς ὠθοῦν οἱ καινοτομίες.

Οἱ πρώτοι λειτουργικοὶ αἰώνες μέχρι τὴν εἰκονομαχία, σαφέστατα δὲν μπόρεσαν (λειτουργικῶς, κατηχητικῶς στὴν ἐκκλησία) νὰ ἀναχαιτήσουν τὶς αἱρέσεις. Γιὰ αὐτὸ γράφηκαν τότε, τόσα τροπάρια ἀντιαιρετικά, δογματικά, κυρίως, τὰ ὁποῖα εἰσερχόμενα στὴν λατρεία μας, κατήχησαν καὶ τὸν κόσμο καλύτερα, καὶ ἔτσι ἡ ἐκκλησία προχώρησε στὴν προσαρμογή τοῦ λειτουργικοῦ της τύπου σὲ αὐτὴν τοῦ μοναστικοῦ, κάτι τὸ ὁποῖο παραδέχεται καὶ ὁ Ἅγιος Συμεὼν Θεσσαλονίκης, ὁ ὁποῖος ἔζησε πρὸ τῶν τυπογραφείων τῆς Βενετίας, λέγοντας ὅτι παντοῦ σὲ ὅλες τὶς ἐνορίες καὶ μονὲς ἡ τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Σάββα τηρεῖται τάξις.

Δὲν εἶναι ὀρθὸ νὰ παραβλέπουμε τοὺς ἀγῶνες τῆς Ἐκκλησίας, καὶ τὴν ἴδια τὴν Ἐκκλησία, ποὺ ὀδήγησαν στὴν τελικὴ μορφὴ τῆς Λειτουργίας καὶ τοῦ τυπικοῦ της.

Ἡ ἀσφαλῆς ὁδὸς πρὸς τὸν Κύριον, εἶναι ἡ ὁδὸς τῶν Πατέρων, ὄχι η original, οὐτοπική (καὶ ἐν πολλοῖς ἄγνωστη) Λειτουργική Παράδοση, μὲ τὰ τόσα προβλήματά της.

Δὲν ὑπάρχει ἄλλωστε original Λειτουργική Παράδοση ὅπως τὴν φαντάζονται μερικοί.

Αὐτὸ ποὺ καλοῦν original Λειτουργική Παράδοση, εἶναι στὴν οὐσία ἕνα μπανάλ προϊόν, μία à la carte Λειτουργιολογία, ἕνα προϊόν κοπτοραπτικῆς κατὰ τὸ δοκοῦν καὶ κατὰ τὴν προσωπικὴ (biased, προκατειλημένη) ἐρμηνεία ἑκάστου, δηλ. ἀπὸ τὸν τᾶδε αἰῶνα τὸ ἕνα, ἀπὸ τὸν ἄλλον αἰῶνα τὸ ἄλλο, κατὰ τὴν προσωπική ἐρμηνεία ἑκάστου καὶ κατὰ τὸ δοκοῦν. Οὔτε κι αὐτοὶ γνωρίζουν τί λένε ὄπως ἔχει ἀποδείξει ἡ Ἰστορία.

Ἀδικοῦν ὅμως κατάφωρα τὴν Ἐκκλησία, καὶ δὲν φυλάττουν τὴν παραδοθεῖσαν εἰς αὐτοὺς Παρακαταθήκην, ὅταν ὡραιοποιοῦν τὸ ὑπεραιώνιο καὶ ἀρκετὰ ἄγνωστον εἰς αὐτοὺς καὶ πάντας παρελθὸν τῆς λατρείας, σείοντες τοὺς κίονες τῆς Παραδόσεως, καὶ τὸ ὁποῖον μάλιστα παρελθόν, δὲν εἶναι εἰς θέσιν νὰ γνωρίζουν κατ’ ἀκρίβειαν λόγῳ τῶν ἐλαχίστων πηγῶν, καὶ οὐδεμίας ζώσης φυσικὰ παραδόσεως. Ἡ Ἱερὰ Παράδοσις, εἶναι καὶ ἡ διὰ ζώσης φωνῆς/παραδόσεως παραδοθεῖσα Λειτουργία. Αὐτὴ περιλαμβάνεται καὶ στὴν Παρακαταθήκη ποὺ ἔλαβον οἱ Κληρικοί.

Ἐπίσης αὐτοὶ ποὺ λένε ὅτι τὸ Τυπικὸν τῆς Ἐκκλησίας μας δὲν εἶναι ἐνοριακό ἀλλὰ μοναστικό, καὶ θέλουν νὰ γυρίσουν στὸ Ἀσματικό Τυπικό, μοιάζουν σὰν αὐτοὺς ποὺ λένε ὅτι ἡ θρησκεία τῆς Ἑλλάδος δὲν εἶναι ὁ Χριστιανισμός ἀλλὰ ὁ Δωδεκαθεϊσμός. Μα οἱ ἴδιοι οἱ Ἕλληνες πρόγονοί μας δέχθηκαν ἀβίαστα καὶ ἐλεύθερα τὸν Χριστό, τον Χριστιανισμό γιά 2000 χρόνια, καὶ μαρτύρησαν ἀπὸ τὴν ἀγάπη τους γιὰ Αὐτόν.

Ἔτσι καὶ ὁ Λαὸς δέχθηκε ἀβίαστα καὶ ἐλεύθερα τὴν τάξη τῶν Μοναχῶν (ἐπὶ τὸ συντομώτερον καὶ ἐκκοσμικότερον), μετὰ τὴν δι’ ἀγώνων καὶ ἀνηλεῶν διωγμῶν ὁμολογητῶν Μοναχῶν Νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ τὴν ἔκανε Τυπικὸν Ἐνοριῶν, ἀναγνωρίζοντας τὴν ἀνωτερότητά της. Καὶ γιὰ νὰ ποῦμε τὴν ἀλήθεια, τὸ ἐνοριακὸ τυπικό, εἶναι ἐκκοσμικευμένο καὶ συντετμημένο μοναχικὸ τυπικόν. 1200+ χρόνια τὸ χρησιμοποιοῦμε στὶς Ἐνορίες μας, ἄρα εἶναι Ἐνοριακό, Τυπικόν Ἐνοριῶν ( καὶ σύμφωνα μὲ μιὰ ἔρευνα ἤδη ἀπὸ τόν 7ον αἰῶνα τὸ χρησιμοποιοῦμε). Καὶ πιὸ πολλὰ χρόνια χρησιμοποιοῦμε αὐτὸ στὶς Ἐνορίες παρὰ τὸ Ἀσματικό.

Τελικά, ἡ Λατρεία φταίει; Φυσικά, ὄχι. Ὁ Ἱερομόναχος γέροντας Στέφανος Κ. Ἀναγνωστόπουλος ἔχει γράψει ἕνα βιβλίο ποὺ λέει «Ἐγώ φταίω… Ἐσύ;» Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ἡμῶν ἐστί.

Καὶ τὸ πρόβλημα, ὅτι τάχα (κατὰ τὴν γνώμη μας) ὅλα τὰ ἄλλα, καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι φταῖνε, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας, ἐντὸς ἡμῶν ἐστί.

Τὸ μεγαλύτερο πρόβλημα ἐντὸς ἡμῶν ἐστί (σὲ Κλῆρο καὶ Λαὸ μὴ ἐξαιρουμένου μοι), καὶ ὄχι στὴν Λειτουργία ἢ στὴν Λατρεία.

Μὲ ἀπασχολεῖ πάρα πολὺ γιατὶ οἱ Κληρικοί μας, καὶ ὀρισμένοι Καθηγητές, καὶ ἄλλοι Λαϊκοί, θέλουν διακαῶς νὰ ἀλλάξουν τὴν Λατρεία. Καὶ φυσικά ἐπειδή ὑπάρχει ἡμιμάθεια (τὸ παραδέχονται καὶ οἱ ἴδιοι), καταλήγουν στὸ νὰ τὴν ἀλλάζουν συνεχῶς, 100 χρόνια τώρα, καὶ κάθε τόσο ἐμφανίζονται νέοι ἐπίδοξοι Μεταρρυθμιστές. Ἢ ἂν δὲν τὴν ἀλλάξουν αὐτοί τὴν Λατρεία, ὁρισμένες παράγραφοι ἀπὸ τὰ γραφόμενά τους μετὰ ἀπὸ χρόνια ἴσως ἔχουν συντριπτικὴ ἐπίπτωση στὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Βλ. κεφ. 18, 19 στὸ βιβλίον γιὰ τὸ ἀθέατον τῆς Ἁγίας Τράπεζας τὴν ὥρα τῆς Ἀναφορᾶς.

Καὶ καλὰ νὰ συμπαρασύρουν ἕναν λαϊκό σὰν καὶ μένα. Πεῖτε 1 ἀπώλεια.
Ἂν ὅμως συμπαρασύρουν Ἰερέα, καὶ αὐτὸς συμπαρασύρει ὁλόκληρη Ἐνορία;
Ἢ ἂν συμπαρασύρουν ἕναν Μητροπολίτη καὶ αὐτὸς συμπαρασύρει ὅλο τὸν Λαὸ τῆς Μητροπόλεώς του;
Ἢ ὅλη τὴν Ἐκκλησία;

Πρέπει ἐπιτέλους, μετὰ ἀπὸ 100 χρόνια πειραματισμῶν στὴν Λατρεία, βλ. τὸ βιβλίο μας γιὰ τὸ ἀθέατον τῆς Ἁγίας Τράπεζας τὴν ὥρα τῆς Ἀναφορᾶς, καὶ τὸ ἄρθρο μας γιὰ τὸ Ἱερατικὸν Συλλείτουργον, νὰ σταματήσουμε τοὺς πειραματισμούς.

Ἐδὼ οἱ Καθολικοί, καὶ ἐναντιώνονται στὴν Β’ Βατικάνεια Σύνοδο, καὶ ὁρισμένοι δικοί μας τὴν ἀκολουθοῦν. Τί νά πεῖ κανείς;

Ὁ Καρδινάλιος Josef Ratzinger (μετέπειτα Πάπας Ῥώμης Benedict XVI) ἔγραψε·

«Ὅτι συνέβη μετά τὴν Βʹ Βατικάνεια Σύνοδο ἦταν κάτι ἐντελῶς διαφορετικό: Στὴν θέση τῆς Λειτουργίας ὡς καρπὸς ἀνάπτυξης, ἦρθε ἡ κατασκευασμένη Λειτουργία. Ἐγκαταλείψαμε τὴν ὀργανική, ζωντανή διαδικασία τῆς ἀνάπτυξης τῆς Λειτουργίας διὰ μέσου τῶν αἰώνων, καὶ τὴν ἀντικαταστήσαμε, ὅπως σὲ μιὰ γραμμὴ παραγωγῆς, μὲ ἕνα κατασκευασμένο, ἕνα μπανάλ προϊόν». (βλ. κεφ. 7.3).

Μὴ πάθουμε καὶ ἐμεῖς τὰ ἴδια.

Ἰδοὺ ἡ λατρεία σήμερα σὲ μιὰ Καθολική Ἐκκλησία: 


Στῶμεν καλῶς! –


Το βδέλυγμα της ερημώσεως εστώς εν τόπω Αγίω

ΑΙΣΧΟΣ ΣΤΟΝ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ 
ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΥΣΤΩΔΙΑ ΤΟΥ….

Ανέβασαν τον Σκέρτσο στον Αρχιερατικό θρόνο στο Φανάρι…να απαγγείλει το Πιστεύω 


Πραγματικά εξαιρετική επιλογή. Εξαιρετική, διότι στέλνοντας στην κορυφαία υπαίθρια εορτή της Ορθοδοξίας τον αρχιτέκτονα του νομοσχεδίου για το γάμο ομοφυλοφίλων, ως Κυριάκος Μητσοτάκης, δείχνεις πραγματικά την άποψη που έχεις για την εκκλησία, ακόμα όμως πιο σημαντικό, επιβεβαιώνεις τον προφητικό λόγο του Οδυσσέα Ελύτη, στο «προφητικόν»:
«Χρόνους πολλούς μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή μέσα στις εκκλησίες και την ευλόγησαν. Λείψανα παλιών άστρων και γωνιές αραχνιασμένες τ’ ουρανού σαρώνοντας η καταιγίδα που θα γεννήσει ο νους του ανθρώπου. Και των αρχαίων Κυβερνητών τα έργα πληρώνοντας η Χτίσις, θα φρίξει»…


ΤΟ ΒΔΕΛΥΓΜΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΩΣΕΩΣ ΑΠΑΓΓΕΛΕΙ ΤΟ «ΠΙΣΤΕΥΩ»
ΑΙΣΧΟΣ ΣΤΟΝ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΥΣΤΩΔΙΑ ΤΟΥ…

Ο κατ εξοχήν υπέρμαχος του ψευτογάμου των ομοφυλόφιλων Σκέρτσος απαγγέλει το ΠΙΣΤΕΥΩ… 
σήμερα στο σβησμένο Φανάρι….


ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ