Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΜΑΣΚΑ

Α’ Έκδοση 1972 Εκδόσεις Ορθόδοξου Τύπου

Αρχιμ. Χαράλαμπου Βασιλόπουλου

Για τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών»

Τα κείμενα αυτά είχαν κρατηθεί σαν πρακτικά όταν το 1987 οι σιωνιστικές εταιρείες πραγματοποίησαν ένα σημαντικό συνέδριο στην πόλη Bale. Τα εν λόγω πρωτόκολλα είτε υπεξαιρέθηκαν από το χρηματοκιβώτιο το οποίο είχαν οι Σιωνιστές στην Αλσατία ή διέρρευσαν κατ’ άλλο τρόπο κα έφτασαν στα χέρια των Χριστιανών. Ο πρώτος εκδότης τους (1902), Ρώσος καθηγητής Σέργιος Νείλος, γράφει ότι τα κείμενα των Πρωτοκόλλων του τα παρέδωσε κατά το έτος 1901 ο Αλέξης Νικολάγιεβιτς Souchotin, Στρατάρχης της ευγενείας του Sherno.

Έκτοτε ακολούθησαν πολλές εκδόσεις και γράφηκαν πολλά άρθρα στις εφημερίδες για τα σχέδια αυτά του Σιωνισμού με χτυπητούς τίτλους όπως «Ο εχθρός της ανθρωπότητας», «Τα πρωτόκολλα και η παγκόσμιος ανατροπή», «Η αφορμή της Παγκοσμίου ανησυχίας». Το ξεσκέπασμα αυτό συνεκλόνισε τους Σιωνιστές. Αφού, λοιπόν, προσπάθησαν να τα αρνηθούν, επεδίωξαν εν συνεχεία να πείσουν τον κόσμο ότι αυτά δεν ήταν απόκρυφα και ότι δεν στηρίζονταν σε κανένα σοβαρό δεδομένο. Εν τούτοις την υπεξαίρεση των Πρωτοκόλλων από τα ισραηλιτικά αρχεία την επιβεβαιώνει εγκύκλιος του Σιωνιστικού Κομιτάτου, που χρονολογείται από το 1901,στην οποία ο δόκτωρ Hertzl παραπονείται για υπεξαιρέσεις, οι οποίες επέτρεψαν στους βέβηλους (Gentiis) να γνωρίζουν τα μυστικά των «Πρωτοκόλλων». Αλλά την πλέον αψευδή απόδειξη και επιβεβαίωση για την αυθεντικότητα των «Πρωτοκόλλων», μας την δίνει ο χρόνος που διέρρευσε και τα γεγονότα, που διαδραματίστηκαν μέχρι σήμερα.

Η Χριστιανική Αδελφότητα Νέων (Χ.Α.Ν., Y.M.C.A) και η Χριστιανική Ένωση Νεανίδων.

Ο πρώτος πρόγονος της σημερινής Οικουμενικής Κίνησης εμφανίστηκε περί τα μέσα του παρελθόντος αιώνος. Το 1844 στο Λονδίνο κάποιος Γεώργιος Ουίλιαμς ίδρυσε την Y.M.C.A δηλαδή την «Χριστιανική Αδελφότητα Νέων», την γνωστή Χ.Α.Ν. Η Οργάνωση αυτή, για τους νέους, κατόρθωσε να εξαπλωθεί πολύ σύντομα σ’ όλο τον κόσμο. Το 1952 αριθμούσε 10.000 παραρτήματα και 4.000.000 μέλη. Το 1894 ιδρύθηκε η «Χριστιανική Ένωση Νεανίδων» δηλ η Χ.Ε.Ν. Η Χ.Α.Ν και η Χ.Ε.Ν δεν είχαν κανενός είδους δικό τους δόγμα. Είχανε όμως μια ασαφή, ανακριβή και ημιχριστιανική ιδεολογία. Μια κοσμοθεωρία ουμανιστική. Μια κοσμοθεωρία στην οποία δεν γινόταν λόγος για το προπατορικό αμάρτημα, ούτε για σωτηρία ψυχής. Το πρώτο από την δράση της Y.M.C.A. στο Σικάγο της Αμερικής όπου εξαπέλυσε δυναμική καμπάνια για την νομιμοποίηση της χρήσης της μαριχουάνας, των εκτρώσεων κλπ.! Το δεύτερο από το Τορόντο του Καναδά, όπου η εκεί οργάνωση, συμφώνησε να μην αναφέρεται πουθενά το όνομα του Ιησού Χριστού! Στο βιβλίο «Διακόσια χρόνια Ελληνικού Τεκτονισμού» του Μαρίνου Πολλάτου, σημαίνοντος στελέχους της Στοάς «Προμηθεύς» Αθηνών, που εξεδόθη το 1951,γράφει (σελ 168) για την επίσκεψη Αμερικανών το 1923 στην Ελλάδα και την υποδοχή, που τους έκανε η εδώ Στοά.«Οι όμιλοι αυτοί ανήκαν εις τας ανεγνωρισμένας Οργανώσεις του Ερυθρού Σταυρού, της Χ.Α.Ν και της Παραμυθίας της Εγγύς Ανατολής. Εις τα επιτελεία των Οργανώσεων αυτών ο Ελληνικός Τεκτονισμός (σ.σ δηλ η Μασονία) απένειμε τα δέουσας τιμάς, ως αποτελούμενα κατά τα 9/10 από Τέκτονας»! Το 1939 ο τότε πρωθυπουργός Ι. Μεταξάς διέλυσε όλες τις Χ.Α.Ν και κάτεσχε τις περιουσίες τους. Ο Μεταξάς υπήρξε μέχρι το 1921 μασόνος. Επειδή όμως εκεί μέσα γνώρισε για την φθοροποιό δραστηριότητά της, απεμακρύνθηκε το ίδιο έτος. Και πολέμησε έπειτα την Χ.Α.Ν με την διάλυσή της. Μετά την διάλυσή της όμως, διαμαρτυρήθηκε έντονα η ιδρύτριά της και χρηματοδότης της Y.M.C.A. της Αμερικής. Ο Μεταξάς απάντησε ότι η Χ.Α.Ν εξαπάτησε το Έθνος. Διότι ενώ ιδρύθηκε σαν σωματείο ελληνικό, χωρίς εξάρτηση από έξω, εν τούτοις τώρα επενέβαινε η ξένη Y.M.C.A.

Το Ρόταρυ

Το Ρόταρυ είναι ο προθάλαμος της Μασωνίας. Ήρθε στην Ελλάδα το 1928 με μασονική πρωτοβουλία. Υποστηρίζει επίσης πολύ τον Προσκοπισμό. Μόνο στις ΗΠΑ, ίδρυσε με δική του πρωτοβουλία 2.000 προσκοπικές μονάδες και ξόδεψε 3.000.000 δολάρια.

Ο Προσκοπισμός

Δεύτερος πρόγονος του Οικουμενισμού είναι ο Προσκοπισμός. Το 1908 ιδρύθηκε στην Αγγλία από τον Λόρδο μασώνο Μπάντεν Πάουελ ο παγκόσμιος οργανισμός των προσκόπων. Στον οργανισμό αυτό έδωσε πλήρες μασωνικό περίβλημα, το 1917 ο Γραμματέας της Διεθνούς Οργάνωσης Προσκόπων, μασώνος και Εβραίος Martin. Στο υπ. αριθμ. 55/1963 τεύχος του «Τεκτονικού Δελτίου» γράφει για την υποδοχή από την Μεγάλη Στοά της Ελλάδας που έγινε σε μασόνους Προσκόπους. «Γνωσταί είναι αι σχέσεις Τεκτονισμού και Προσκοπισμού, ιδρυτής του οποίου υπήρξε ο αδελφός Μπάντεν Πάουελ». Αναφέρεται στην έκλυση ο αντιπρόσωπος της Γερμανίας μασόνος Daunn για να ιδρυθούν και στην Ελλάδα Προσκοπικές Στοές.

Τα λυκόπουλα

Από μια εγκυκλοπαίδεια : "Καλείται λυκιδεύς (σς. Δηλ. λυκόπουλο) οανήλικος υιός Τέκτονος, ο τεθείς – δι’ ειδικής επιβλητικής τελετής, καθ’ ην επιτρέπεται να παρίσταται και αμύητοι- υπό την πνευματική προστασίαν της Στοάς, εις την οποίαν συνήθως ανήκει ο πατήρ του…

Το Παγκόσμιο Συμβούλιο ζωής και εργασίας

Περί το 1910 ιδρύθηκε το «Παγκόσμιο Συμβούλιο ζωής και εργασίας» Τούτο συνεκλήθηκε το 1925 στην Στοκχόλμη και το1937 στην Οξφόρδη. Στα δύο του συνέδρια μιλάει για σπουδή, μελέτη και εξέταση των αμοιβαίων σχέσεων μεταξύ ποικίλων Χριστιανικών Εκκλησιών.

Το Παγκόσμιο Συνέδριο Πίστεως και Τάξεως.

Δίπλα όμως σ’ αυτή την κίνηση οργανώθηκε κι’ αναπτύχθηκε και μια άλλη εταιρεία με το όνομα «Παγκόσμιο Συνέδριο Πίστεως και Τάξεως» (Διοικήσεως). Και αυτή η οργάνωση συνεκλήθη δύο φορές. Το 1927 στην Λωζάννη και το 1937 στο Εδιβούργο. Η εταιρεία αυτή είχε σαν σκοπό να φέρει στο φως όλες τις δογματικές δυσκολίες, όλα τα δογματικά εμπόδια, για την «Ένωση των Εκκλησιών». Γι΄ αυτό, λοιπόν, έδειξε ότι μελετούσε το θέμα της Οικουμενικής Κίνησης, του Οικουμενισμού.

Το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.)

Το «Παγκόσμιο Χριστιανικό Συμβούλιο Ζωής και Εργασίας» και το «Παγκόσμιο Συνέδριο Πίστεως και Τάξεως» ενώθηκαν τελικά το 1937 σε ένα οργανισμό με το όνομα «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» (Π.Σ.Ε). Ο Οργανισμός αυτός άρχισε να φανερώνει τα σχέδιά του μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1948 πραγματοποιήθηκε η πρώτη συνέλευση του Π.Σ.Ε. στο Άμστερνταμ. Επηκολούθησαν μέχρι σήμερα άλλες τρείς συνελεύσεις στο Εβαστον το 1954, στο Νέο Δελχί το 1961 και στην Ουψάλα το 1968. Σε έκθεσή του προς τη Σύνοδο των Επισκόπων της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς ο Αρχιεπίσκοπος του Μόντρεαλ και Καναδά Βιτάλιος έγραψε τα εξής: «Αυτοί οι τρεις οργανισμού (η Χ.Α.Ν. , ο Προσκοπισμός και το Π.Σ.Ε ) είναι έως σήμερον οι τρεις στύλοι επί των οποίων στηρίζεται ολόκληρος η Οικουμενική Κίνησης και των οποίων σταθερώς συμπληρώνει τους πυρήνες των συνεργατών του, εργατών του και γενικώς το σύνολο του λαού, το οποίον διάκειται ευμενώς προς αυτήν.

Τί είναι o Οικουμενισμός

Και τώρα θα ερωτήσεις, αναγνώστη, τι είναι ο Οικουμενισμός; Ποιό είναι το «πιστεύω» τού Οικουμενισμού; Πού στηρίζεται; Ποίοι κρύβονται πίσω του; Τί επιδιώκει και τί μέσα χρησιμοποιεί; Στα σοβαρά αυτά ερωτήματα θά σού δοθεί απάντησης, διά τού παρόντος βιβλίου. Θα πρέπει όμως, προηγουμένως και από την αρχή, να ξεκαθαρίσουμε κάπως τα πράγματα, ώστε να γνωρίζεις περί τίνος ακριβώς πρόκειται. Πρέπει να βρίσκεσαι από την αρχή στο κέντρο Τού νοήματος τού μεγάλου τούτου ζητήματος, ώστε να μπορέσεις εύκολα να παρακολουθήσεις έπειτα, βήμα προς βήμα, όλες τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις τού ολέθριου σκοπού, πού επιδιώκει και των καταχθονίων και σατανικών μέσων, πού χρησιμοποιεί ό Οικουμενισμός. Ο Οικουμενισμός είναι ένα Κίνημα παγκόσμιο του Διεθνούς Σιωνισμού και έχει ως μοναδικόν σκοπόν την πολιτικήν και θρησκευτικήν κατάκτησιν της Οικουμένης!

Στα μάτια όμως του κόσμου φαίνεται, ότι ο Οικουμενισμός ειναι Κίνημα παγκόσμιον, δια την πολιτικήν, οικονομικήν και τη θρησκευτικήν ένωσιν της ανθρωπότητας. Εκ πρώτης, βεβαίως , όψεως, δια τους αγνοούντας τα πράγματα, ο σκοπός αυτός της ενώσεως της αναθρωπότητας φαίνεται καλός και ωφέλιμος. Και τούτο, διότι στον Οικουμενισμό επιφανειακά κυριαρχεί το σύνθημα της ειρήνης, που το λαχταρούν όλοι. Κυριαρχεί το σύνθημα της ενότητας, που το θέλουν οι πάντες. Μιλούν ακόμη κατά κόρον για αγάπη. Και ποιος δεν την θέλει την αγάπη! Αλλά η αγάπη του οικουμενισμού είναι απάτη. Δεν ξεκινά από τον πόνο για τον συνάνθρωπο, όπως τον εδίδαξε ο Χριστός, αλλά από το μίσος, την υποκρισία και το ψέμα, δια την υποταγήν των πάντων.

Γι αυτό, ενώ ακούμε να μιλούν για ενότητα, για ειρήνη, για αγάπη, για συνεργασία οικονομική και κοινό νόμισμα, εν τούτοις βλέπουμε από την άλλη μεριά την ένταση, την όξυνση, την καλλιέργεια διαφορών, διενέξεων και μίσους. Παρατηρούμε διπλωματική δραστηριότητα για την καταβαράθρωση και εξαφάνιση των μικρών και αδυνάτων Κρατών. Αλλά δεν θα επεκταθούμε εδώ περισσότερο, για την σατανική αλυσίδα των σκοτεινών δυνάμεων, που προπαρασκευάζουν μυστικά την καταστροφή των Εθνών και ιδιαίτερα των Ορθοδόξων Χριστιανικών Κρατών. Αυτό ας το εξετάσουν άλλοι αρμοδιότεροι και ας λάβουν τα μέτρα τους. Ημείς, εδώ, θα σταθούμε μόνον στον θρησκευτικό Οικουμενισμό.

Τί είναι ο σημερινός Θρησκευτικός Οικουμενισμός!

Ο θρησκευτικός Οικουμενισμός της σήμερον είναι Κίνησης, δια την ένωσιν των αιρετικών Ομολογιών της Δύσεως μετά της Ορθοδοξίας κατ’ αρχάς και εις δεύτερον στάδιον δια την ένωσιν όλων των θρησκειών εις ένα τερατώδες κατασκεύασμα, εις μιαν Πανθρησκείαν. Τελικόν όμως σκοπόν έχει να εξαφανίσει, μέσα σ’ αυτό το χωνευτήρι, τον Χριστιανισμόν και ιδίως την Ορθοδοξίαν, που κατέχει την Αλήθειαν. Σκοπεύει δε εις την τελική φάση του σκοτεινού του σχεδίου να αντικαταστήσει την λατρεία του ενός Θεού, με την λατρεία του Σατανά!

Αυτό φαίνεται εκ πρώτης όψεως απίστευτο. Και όμως, αυτό κυρίως επιδιώκει ο πολυδαίδαλος μηχανισμός της Οικουμενικής Κινήσεως, δια την δραστηριότητα της οποίας τόσον συχνά ακούμε στις ημέρες μας να γίνεται λόγος.

Ο Οικουμενισμός όπως αποδεικνύεται από στοιχεία σοβαρά και αδιάσειστα είναι ένα σατανικό κατασκεύασμα των σκοτεινών Δυνάμεων. Είναι μια μεγάλη, φοβερή και τρομερή αίρεσις ή μάλλον παναίρεσις. Είναι μια σύνθεσις θρησκειών, φιλοσοφιών και παραδόσεων σε μια τραγελαφική ενότητα.

Είναι μια δολία πλάνη, καταστρωμένη με σατανικό σχέδιο, η οποία υποστηρίζει, ότι πουθενά δεν υπάρχει η μοναδική, η απόλυτος, η ενιαία Αλήθεια. Ούτε και στην Ορθοδοξία!

Έτσι ο Οικουμενισμός καταντά ένα τέρας, που καταβροχθίζει τα πάντα. Καταντά ένα καμίνι, που προσπαθεί να χωνέψει και συγκεράσει όλες τις θρησκείες. Είναι ένας νεότερος αιρετικός Συγκρητισμός, που υπόσχεται να λύσει όλα τα προβλήματα! Ο δε Θεός για τον Οικουμενισμό, είναι ένας αόριστος Θεός, που δέχεται εξ ίσου την λατρείαν όλων των θρησκειών.

Για τον Οικουμενισμό δεν υπάρχει προσωπικός Θεός. Ο Οικουμενισμός δεν πιστεύει τίποτα, αλλά και τίποτα δεν απορρίπτει στο ανακάτεμα και στη νέα σύνθεση της θρησκείας, την οποία επιδιώκει να κατασκευάσει. Δεν υπάρχουν για τον Οικουμενισμό Θρησκείες και Πατρίδες. Με τρόπο επιδέξιο και δήθεν για λόγους ειρηνικής συνεργασίας προβάλλει έμμεσα το σύνθημα: «Κάτω τα σύνορα!»

Όλα λοιπόν συνθλίβονται, αφομοιώνονται και εξαφανίζονται στο αβυσσαλέο στόμα του Οικουμενισμού.

Ο Οικουμενισμός είναι μια φοβερή λαίλαψ, που προετοιμάζεται να ξεθεμελιώσει, όπως φαντάζεται, την «Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν» του Χριστού. Είναι άγριος τυφών των δυνάμεων του σκότους, που συγκεντρώνει την καταστροφική του μανία εναντίον κυρίως της Ορθοδοξίας, με τον σκοτεινό του πόθο να την εκμηδενίσει και να την αφανίσει.

Και τούτο, διότι γνωρίζει, ότι μόνη η Ορθοδοξία κρατεί ανόθευτη την Αλήθεια και Μόνη αυτή μπορεί να σώσει τον άνθρωπο. «Τις πέτρες τις πετούν στις καρυδιές που έχουν καρύδια», έλεγε παραστατικά ο Κολοκοτρώνης.

Έτσι και ο Οικουμενισμός χτυπά την Ορθοδοξία, διότι αυτή έχει αξία, κατέχει τον θησαυρόν της Αληθείας.

Αλλά, ενώ είναι τόσο τρομερά τα σχέδια του Οικουμενισμού, εν τούτοις τα κρύβει επιμελέστατα κάτω από τον αριστοτεχνικό μανδύα αθωότητας. Όλα προχωρούν με μελέτη, με σύστημα, με οργάνωση.

Ο Οικουμενισμός, σήμερα, είναι η εξέλιξις του φοβερού σχεδίου των οργάνων του Σατανά στο πιο κρίσιμο σημείο.

Με τον Οικουμενισμό, χτυπούν σήμερα, με όλας των τας δυνάμεις, την Εκκλησία του Χριστού οι άσπονδοι και δόλιοι εχθροί της. Σκοτεινές δυνάμεις και αόρατα επιτελεία έχουν συγκεντρώσει τα πυρά τους στο σκοπό αυτό. Πόλεμος γίνεται. Και πόλεμος μεγάλος, που δυστυχώς οι πολλοί δεν τον έχουν καν πάρει είδηση.

Όλοι οι εχθροί του Χριστού, ενωμένοι κάτω από ένα αόρατο επιτελείο, που κρύβεται πίσω από ωραίες λέξεις, σοβαροφανείς οργανισμούς και ενωτικά συνθήματα απάτης, δουλεύουν ημέρα και νύχτα, για να αφανίσουν την Αγίαν Του Εκκλησίαν να νοθεύσουν την Αλήθεια, που μας απεκάλυψε ο Θεάνθρωπος και να ματαιώσουν έτσι την σωτηρία του ανθρώπου, να βάλουν δε στη θέση του Χριστού, ως αρχηγό του κόσμου, τον διάβολο, « ώστε αυτόν εις τον Ναόν του Θεού ως Θεόν καθίσαι αποδεικνύντα εαυτόν, ότι εστί Θεός» (Β’Θεσσαλονικείςβ’4)

Αι δυνάμεις του σκότους έθεσαν τελευταίως σε ενέργεια όλα τα μέσα, για να μπορέσουν να ξεθεμελιώσουν την Εκκλησία του Χριστού. Γενική, λοιπόν, επίθεση επιχειρούν εναντίον της Εκκλησίας εφ’ όλων των μετώπων κάτω από την αθώα επωνυμία του Οικουμενισμού.

Ο οικουμενισμός, με λίγα λόγια, είναι ένα καταχθόνιον παγκόσμιον Κίνημα πολιτικόν και θρησκευτικόν, με σκοπόν την υποταγήν της ανθρωπότητας κάτω από μια παγκόσμιον Κυβέρνησιν και την ένωσιν όλων των Θρησκειών εις μίαν Πανθρησκείαν, ώστε να εξαφανισθεί η σώζουσα Ορθόδοξος πίστις και να λατρεύεται στο τέλος, αντί του Αληθινού Θεού, ο Σατανάς!.

Το καθήκον των Ελλήνων

Τί πρέπει νά κάνωμε τώρα εμείς οι “Έλληνες έναντίον αύτών τών ζοφερών σχεδίων τού Οίκουμενισμού; Εχομε Ιερό καθήκον καί έπιτακτική ύποχρέωσι νά κρατήσωμε άκηλίδωτη τήν Όρθόδοξον Πίστιν μας άπό τούς πνιγηρούς άνέμους των Οίκουμενιστών. Έχουμε Ιερό χρέος νά άγωνισθούμε ύπέρ τής Εκκλησίας μας. Διότι δέν πρέπει ποτέ νά ξεχνάμε, ότι ή Ορθοδοξία είναι τό κέντρον καί ή ούσία της δυνάμεως τού Ελληνικού Έθνους. Η Ορθοδοξία είναι ή Πανίσχυρη σπονδυλική στήλη τού Γένους μας. Τό Έλληνικόν Έθνος μέ τήν Ορθοδοξία μεγαλούργησε, έθριάμβευσε καί έφθασε στόν κολοφώνα τής δόξης. Μέ τήν πίστι στήν Ορθόδοξο Εκκλησία καί μέ τήν δύναμί της άποτίναξε βαρβαρικούς ζυγούς, συνέτριψε ύπερφιάλους, σκληρούς τυράννους καί άπέκτησε τόν ζείδωρο τής Ελευθερίας άνεμο. Ισχύς, δύναμις καί κραταίωμα τής Φυλής μας είναι ή Άγία μας Εκκλησία. Μέ αύτήν ζεί ό Λαός μας. Μέ αύτήν άναπνέει καί γιγαντούται. Δέν θά ύπήρχε σήμερα το Ελληνικό Έθνος, έάν δέν ήταν βαθειά ριζωμένο στήν άσάλευτη Όρθοδοξία. Εάν όμως άπομακρυνθή άπό τούς κρουνούς τής θείας δυνάμεώς της, θά άφανισθή... Στόν άφανισμό αύτό μάς όδηγεϊ ό σημερινός Οίκουμενισμός, ό όποιος προσπαθει να άποκόψη τις ρίζες τής Φυλής μας άπό τήν Ζωοδότειρα Ορθοδοξία. Τό πρώτο, λοιπόν, καθήκον ήμών τών Ελλήνων είναι ν΄ άντιτάξωμε πείσμονα άντίστασι στόν θανάσιμον τούτον έχθρόν. Καθήκον όλων μας είναι νά άρνηθούμε την είδωλολατρεία, πού εισάγει ό Οίκουμενισμός. Νά μήν έπιτρέψωμε στους προσηλυτιστάς έχθρούς τής πίστεώς μας νά καταδολιεύουν τήν θρησκευτική καί έθνική μας ένότητα. Καθήκον μέγα καί εύθύνη μοναδική έχομε, νά διαδώσωμε παντού την Όρθοδοξία. Καλούμεθα, σήμερα, ν΄ άναλάβωμε τήν έκπλήρωσι τής υψίστης άποστολής μας, πού είναι νά φέρωμε τό άληθές μήνυμα τής έν Χριστώ άπολυτρώσεως καί άποκαλύψεως στήν σύγχρονη άνθρωπότητα. Νά γίνωμε φωτοδότες τού άνεσπέρου φωτός τού Κυρίου σ΄ έκείνους πού έχουν έγκλωβισθή στό έρεβος τής αίρέσεως καί σ΄ όλους όσους δηλητηριάζει ή Λερναία Υδρα τού Οίκουμενισμού. Πρέπει, εμείς οί “Έλληνες, νά έχωμε πάντα στό νού μας, ότι ή Θεία Πρόνοια μας διάλεξε γιά αύτήν τήν Οίκουμενική άποστολή, τής έπανόδου στήν Ορθοδοξία των άποσχισθέντων

έξ Αυτής. Καί άλλοίμονό μας άν, άντί αύτού, αύτοκτονήσωμε μέσα στήν αθεΐα του σημερινού Οικουμενισμού! Τό καθήκον τών Ελλήνων είναι νά διαφυλάξουν τήν θεία, τήν μεγάλη, τήν Ιερή Παρακαταθήκη τής Παραδόσεως, άμίαντη, άφθαρτη, άπαραχάρακτη. Κάθε Όρθόδοξος “Ελλην καλείται νά προτάξη τήν άδάμαστη καί άκαταγώνιστη δύναμι τής πίστεώς μας έναντίον τών ύπούλων έχθρών της Ορθοδοξίας, οι όποίοι μάχονται νά διαστρέψουν τήν Αλήθεια τής Έκκλησίας μας. Κάθε “Ελλην καλείται νά προασπίση τήν πίστιν του, άγωνιζόμενος έναντίον έκείνων, πού έπιδιώκουν τήν κατάλυσι καί τήν κατάργησι τής Ιεράς Παραδόσεως καί του Δόγματος τής Αγίας μας Εκκλησίας, μέ αίτιολογικά δόλια καί πλημμυρισμένα άπό άμαρτία. Όλοι οι Έλληνες καλούνται νά όρθώσουν άνάστημα έναντίον έκείνων, πού έπιδιώκουν τήν κατάργησι τών Ιερών Κανόνων έν όνόματι μιάς άμαρτωλής άνακαινίσεως καί άναγεννήσεως τής Εκκλησίας. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Πατρίδος μας καλούνται νά βροντοφωνάζουν όχι! στούς δολιοφθορείς τής άγιας μας Πίστεως καί τής Πατρίδος, οι όποίοι συνεργάζονται μέ τόν χριστιανομάχο Οίκουμενισμό. Καθήκον ημών τών Ελλήνων είναι νά ζούμε μέσα στήν ζωογόνο Πνοή τής Ορθοδοξίας, σύμφωνα μέ τόν Νόμον τού Θεού, χωρίς νά ξεφεύγουμε, ούτε κεραία άπό τά άπαραχάρακτα όρια τής Εκκλησίας. Νά καταγγέλωμε άκόμη τους έχθρούς τής Εκκλησίας. Νά έπισημαίνωμε τις φθοροποιές ξενοκίνητες δυνάμεις του σκότους, άρνούμενοι διάλογο μέ τόν άθεο Οίκουμενισμό. Καί όταν θά παλεύωμε γιά τήν πίστι μας έναντίον Σιωνιστών, Μασώνων, Χιλιαστών, Παπικών, Προτεσταντών, άθέων νά ένθυμούμεθα μέ Ιερό ρίγος, ότι τό Άγιον καί Ίερόν Εύαγγέλιον έγράφη εις τήν Ελληνική γλώσσα. Αι Οίκουμενικαί Σύνοδοι συνεκροτήθησαν όλες σέ έλληνικό έδαφος καί τά Δόγματα διετυπώθησαν Έλληνιστί. Νά ένθυμούμεθα, ότι τό Έλληνικόν Έθνος έδωσε γιγάντια άναστήματα πίστεως. Έλληνες ήσαν οί μεγάλοι Πατέρες καί διδάσκαλοι τής Οίκουμένης. Έλληνες ήσαν οι περισσότεροι Άγιοι Μάρτυρες, Όσιοι, Ομολογηταί καί έγκρατευταί. Ή Ελλάς έκράτησε άνόθευτη τήν Ιερά Παράδοσι καί τήν Ορθοδοξία. Τό Έλληνικόν Έθνος έστειλε τούς Ίεραποστόλους στήν Ανατολή, στήν Δύσι, στό Νότο καί στο Βορρά καί διέδωσε τήν Πίστιν τού Χριστού στήν Ασία, στήν Εύρώπη καί στην Αφρική. Μετελαμπάδευσε τό Φώς τού Χριστού στους Σλαύους τού Βορρά. Δέν ύπάρχει μεγαλυτέρα δύναμις, γιά τό Ελληνικό Έθνος, άπό τήν εύλογία αύτή του Θεού. Διά τούτο πάς Έλλην πρέπει νά έπαγρυπνή καί νά μάχεται μέ όλας του τάς δυνάμεις, γιά τήν Ορθοδοξία. Νά κτυπά άνελέητα τις ύπουλες προπαγάνδες καί τις αίρέσεις, πού φέρουν διαιρέσεις καί διχασμόν τού Έθνους. Προσοχή προπαντός από τούς καταχθονίους Οικουμενιστάς. Οι Οικουμενισταί είναι έχθροί τής Πατρίδος, χειρότεροι άπό κάθε άλλον έχθρόν καί θά πρέπει να τεθούν έκτός νόμου τώρα, προτού, αύριον, νά είναι άργά. Διότι, τό τονίζομεν, χάνοντας τήν Άγίαν Όρθοδοξίαν μας δέν είναι δυνατόν νά ύπάρξωμε πλέον ούτε ως Έθνος Έλληνικόν, ούτε ώς Λαός Ελληνικός. Σύσσωμοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί διακηρύττομε τήν πίστι μας εις τήν Μίαν, Άγίαν, Καθολικήν καί Άποστολικήν Έκκλησίαν. Δηλούμεν δέ μέ Ιερή συγκίνησι, ότι την αγιωτάτην τού Χριστού Έκκλησίαν μας θά κρατήσωμε άμετακίνητη καί την Όρθόδοξον Πίστι άπαραχάρακτη, όπως μάς τήν παρέδωσεν ό Κύριος καί οι Απόστολοι. Θά μείνομε μέχρι θανάτου σταθεροί στήν Εκκλησία τού Χριστού, της όποίας «καί πύλαι Αδου ού κατισχύσουσιν» (Ματθ. ΙΣΤ΄ 18). Δέν θά άφήσωμε τήνΟρθοδοξία μας νά τήν βεβηλώση ό έπάρατος Οίκουμενισμός. Βροντοφωνούμε δε πρός όλας τάς κατευθύνσεις, όπως οι Πατέρες μας: «Αύτη η Πίστις των Αποστόλων. Αύτη η Πίστις των Πατέρων. Αύτη η Πίστις των Ορθοδόξων. Αύτη η Πίστις την Οικουμένη έστήριξεν».

(Από το βιβλίο «Ο Οικουμενισμός χωρίς μάσκα», έκδοσις Ε΄, Αθήναι 1988).

http://agonasax.blogspot.gr

Τι σού στοίχησε ο αγώνας; Ποιό είναι το κόστος;

Η Ορθόδοξη Ομολογία αποτελεί εμπόδιο σε κάποιους, οι οποίοι επιθυμούν υπάκουα ρομπότ και όχι ελεύθερους ανθρώπους. Η απ’ ευθείας πολεμική εκτός του ότι στο βάθος ωφελεί και δυναμώνει την Εκκλησία, δεν είναι τόσο επικίνδυνη όσο η ύπουλη τακτική πού χρησιμοποιείται για τη διάβρωση της Εκκλησίας από μέσα.

Κάποιοι κύριοι δεν επιθυμούν να αδειάσουν οι Ορθόδοξοι ναοί, αλλά να γεμίσουν με ανθρώπους που θα έχουν αλλοιωμένο φρόνημα. 

Αυτός είναι ο στόχος, να μεταλλάξουν την Εκκλησία σε κάτι άλλο από αυτό που είναι στην ουσία της. Να την μεταλλάξουν σε έναν άνευρο οργανισμό, ο όποιος θα ενσωματωθεί πλήρως στο σύστημα και θα δουλεύει, για λογαριασμό του συστήματος, απορροφώντας τους κραδασμούς πού προκαλούν οι ενέργειες της κοσμικής εξουσίας σε εθνικό ή παγκόσμιο επίπεδο. Όσοι αρνούνται να μπουν σ' αυτήν την διαδικασία, στιγματίζονται από το προοδευτικό ιερατείο της Νέας Τάξης ως ακραίοι, φανατικοί και ανόητοι. 

Σήμερα προβάλλεται από κληρικούς, όλων των βαθμίδων της Ιεροσύνης έτερος Χριστός Ασταύρωτος, στα μέτρα των ανθρώπων.

Γίναμε χριστιανοί αγνώριστοι σε σημείο να μη διαφέρουμε από απίστους και άθεους και σε πολλά να τους ξεπερνούμε. 

Πώς έγινε αυτό; 

Πώς φθάσαμε σ’ αυτό το κατάντημα; 

απάντησις: Ανακατέψαμε την Αλήθεια με την αίρεση – το φώς με το σκότος.

Μας έφθειραν οι υπολογισμοί, ιδιοτέλειες δειλία, καριέρα, βόλεμα ματαιοδοξία...και ιδού το αποτέλεσμα:

Απομένει ν’ ακούσουμε και το ρήμα του Κυρίου εν ημέρα κρίσεως: 

“Ουκ οίδα ημάς” 

Ο Μέγας Βασίλειος Δεν μασούσε τα λόγια του.

Δεν πήγε σε κοσμοπολίτικους και εξωτικούς προορισμούς για να υπογράψει ύπουλα κείμενα. Πάνω από όλα λέγει κατάμουτρα στον έπαρχο Μόδεστο ότι η αίρεση είναι απεχθής στον Θεό και οδηγεί στην απώλεια. Δεν νοιάζεται ο Μέγας Βασίλειος αν θα τον αποκαλέσουν οι αιρετικοί ακραίο φονταμενταλιστή ή οπισθοδρομικό ή κάτι παρεμφερές. Μιλά την γλώσσα της αλήθειας γνωρίζοντας πολύ καλά ποιόν έχει απέναντι. 

Ο Μ. Βασίλειος δεν είπε νερώστε το κρασί σας επειδή μπορεί να μη σας επιτρέψουν να συνεχίσετε να λειτουργείτε στον Μέγα Αντώνιο, ή στον Προφήτη Ηλία.

Ο Ορθόδοξος κληρικός είναι πάνω από καθετί επίγειο.

Δεν είπε ο Μέγας Βασίλειος ότι εδώ που είμαι στην Καισάρεια επιτελώ έργο, έστησα το πιο σπουδαίο σύμπλεγμα φιλανθρωπικών ιδρυμάτων που έγινε ποτέ και παρέχω σε χιλιάδες ανθρώπους βοήθεια και για να τα διατηρήσω, νερώνω την πίστι μου…. 

 Το ακριβώς αντίθετο είπε στον Μόδεστο. 

Η σιωπή, η δειλία, η αδιαφορία, η ασχετοσύνη, το μεροκάματο των κληρικών, το συμφέρον και η καριέρα, έχει καταντήσει την Εκκλησία σ’ αυτό το χάλι. Να είναι ποινικό αδίκημα η ομολογία της πίστεως και από ποιους παρακαλώ; Όχι από τους Μπολσεβίκους και τους Ναζί, αλλά από τους λεγόμενους Ορθοδόξους.

Ο θεός άλλο θα ζητήσει από τον έναν και έτερο από τον άλλον. Υπάρχει όμως κάτι το οποίο θα το ζητήσει από όλους. Την ορθόδοξη ομολογία.

Σήμερα η ορθοδοξία είθισται να ταυτίζεται μόνον με την αποδοχή του Χριστού. Δηλαδή δεχόμεθα τον Χριστόν και επειδή πηγαίνουμε στην Εκκλησία και ανάβουμε και κανένα κεράκι, πηγαίνομε και σε καμιά θρησκευτική εκδήλωση, υποτίθεται ότι κλείσαμε θέση στον παράδεισο. Ποιό το νόημα να ενταχθεί στους κόλπους της Εκκλησίας ένας αιρετικός και να μετέχει των αχράντων μυστηρίων, ενώ την ίδια στιγμή να είναι ακατήχητος στις βασικές αλήθειες της πίστεως; Η ποιό το νόημα να είσαι στην εκκλησία και στην πορεία να γίνεις αιρετικός; Έτσι αντικαθιστούμε η ανταλλάσουμε το προηγούμενο εσφαλμένο δόγμα του ανθρώπου με ένα καινούργιο, και ν’ ανταλλάσουμε μέσα τους την παλαιά δεισιδαιμονία με μία άλλη δεισιδαιμονία.

Σήμερα θέλουμε να μιλάμε για την αλλαγή της θρησκευτικής νοοτροπίας του ανθρώπου, για την αλλαγή του αιρετικού δόγματος του Οικουμενισμού, αλλά χωρίς την κατήχηση στις βασικές αλήθειες της Ορθοδόξου πίστεως, αφήνοντας έτσι την ψυχή του ανθρώπου απροστάτευτη. Εάν δεν πράξουμε τα παραπάνω τότε σε τι διαφέρουμε από τους αιρετικούς; Στο Δόγμα;

Και τι να το κάνουμε το Ορθόδοξο Δόγμα όταν δεν το χρησιμοποιούμε για την θεραπεία των ψυχών; Το Δόγμα έτσι δεν ωφελεί σε τίποτα και κανέναν

Γι’ αυτό και ο Κύριος είπε 

 τον φοβερό εκείνο λόγο: 

«άρα ελθών ο Υιός του ανθρώπου ευρήσει την πίστιν επί της γης ;»

Η Ορθοδοξία κύριοι έχει κόστος. Ο αγώνας έχει κόστος. 

Τι σου στοίχησε η Ορθοδοξία;

Τι σού στοίχησε ο αγώνας; Ποιό είναι το κόστος;

+Ιερομόναχος Γρηγόριος Ζιώγος

κατωτέρω βλέπουμε τον αγώνα των ελλήνων 

«ομολογητών» γλέντια:

και "λαμπρά συλλείτουργα" δεσποτάδων 

στις ονομαστικές τους εορτές

Πηγή

Σχόλιο:

Που είμασταν ως έθνος (είχε γεμίσει ο Παράδεισος με Έλληνες οσίους και μάρτυρες) 

και που καταντήσαμε … τώρα  γεμίζει η Κόλαση με παιδοκτόνους ...

Ομάδα εκπαιδευτικών "ο Παιδαγωγός"

Παλαιό Φάληρο: Περνάει ο κόσμος και μουντζώνει το εωσφορικό κατασκεύασμα

Περισσότερα, εδώ κι εδώ.

Πηγή

Θυμίζουμε την πολύ πρόσφατη ανάρτηση μας:

ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΕΣΘΕ ΕΚΕΙ ΣΤΑ ΙΩΑΝΝΙΝΑ; ΤΙ ΣΤΑ ...ΚΟΜΜΑΤΙΑ Χριστουγεννιάτικο "δένδρο" είναι αυτό; Από τον ...Στάλιν το πήρατε;

Στη Θεσσαλονίκη αντί για δέντρο φωταγώγησαν τους γερανούς του μετρό …:

Όσοι οι πιστοί κοιμούνται … 

οι "καλικάντζαροι" ξεσαλώνουν 

(όσο για την αντίδραση της διοικούσης θεσμικά αποκαλούμενη "εκκλησίας", 

ούτε λόγος να γίνεται ..)

Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

Ο Άγιος Πορφύριος: Είχα μια εικονίτσα της Παναγίτσας κάτω απ' το μαξιλάρι μου. Πρωί και βράδυ την ασπαζόμουνα

Ο Άγιος Πορφύριος έλεγε για την Παναγία:

«Την Παναγία μας πολύ την αγαπάω. Μικρός στο Άγιον Όρος πολύ την λάτρευα. Είχα μια εικονίτσα της Παναγίτσας κάτω απ' το μαξιλάρι μου. Πρωί και βράδυ την ασπαζόμουνα. Μ' αυτήν ζούσα νύκτα μέρα. 

Σ' αυτήν κατέφευγα, ότι κι αν μου συνέβαινε. Τί να σας πω... 

Καλύτερα από μάνα. Δεν ήθελα τίποτε' άλλο. Τα είχα όλα.

Ή Εκκλησία μας πολύ την τιμάει την Παναγία μας. Την τιμάει και την υμνεί πάνω απ' όλους τούς αγίους μας. Λέγει ένα τροπάριο:

«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα».

Ποιά έχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος; Ποιά είναι αυτή ή Θεός; 

Είναι ή Παναγία μας, ή Ύπεραγία Θεοτόκος. Ή Αγία Τριάς πρώτη, δεύτερη ή Παναγίτσα μας. Αυτή τη μεγάλη θέση έχει «ή τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξότερα ασυγκρίτως των Σεραφείμ», ή Μητέρα μας, ή Υπεραγία Θεοτόκος.

Από το βιβλίο «Λόγοι πνευματικής ζωής»

http://apantaortodoxias.blogspot.gr

Η Παναγία με φωνάζει! (Αληθινή Ιστορία)

Ήταν Χριστούγεννα του 2006. Ο κυρ- Νικόλας δήλωσε ρητά στην σύζυγό του:

- Θα πάμε στην Παναγία – όπως θέλεις- ,αλλά θ' ανάψουμε ένα κερί και θα φύγουμε αμέσως!

(Ψυχρότητα; Αδιαφορία; Ο Θεός γνωρίζει. Η ψυχή του όμως ήταν καλή, και η Παναγία Μητέρα θέλησε να τον βοηθήσει. )

Μόλις λοιπόν βγήκε από την Εκκλησία, αφού άναψε το κερί και κατηφόριζε το καλντερίμι με την σύζυγο για να φύγει, άκουσε μία φωνή να τον φωνάζει :

- Νίκο!

Γύρισε και κοίταξε ξαφνιασμένος. Δεν υπήρχε γύρω κανείς! Προχώρησε πάλι λίγο κι άκουσε πάλι τα' όνομά του:

- Νίκο!

Μια φωνή απαλή αλλά καθαρή. Προβληματίστηκε και σταμάτησε για λίγο. Η γυναίκα του τον κοιτούσε παραξενεμένη. Τελικά ξαναπροχώρησε, αλλά τότε η φωνή ακούστηκε πιο έντονη, κάπως σαν με παράπονο!

- Νίκο, που πας;

Συγκλονίστηκε και δάκρυσε, έπιασε απ' το χέρι τη γυναίκα του και της είπε με κομένη από την συγκίνηση φωνή:

- Γυναίκα, πάμε πίσω στην Εκκλησία. Η Παναγία με φωνάζει! Τρεις φορές την άκουσα! Μου είπε: "Που πας Νίκο;" Έχει δίκιο! Που μπορεί να είναι καλύτερα από την Θεία Λειτουργία;

Και πρόσθεσε:

- Συγχώρεσέ με Παναγία μου! Περιφρόνησα την θυσία του Υιού Σου κ Εσένα. Σου γύρισα την πλάτη. Συγχώρεσέ με, έρχομαι, έρχομαι!

Από τότε έγινε τακτικός στον εκκλησιασμό του. Τα δε Χριστούγεννα σε ανάμνηση του γεγονότος εκκλησιάζεται στο μοναστήρι.

Το γεγονός το αφηγήθηκε το εν λόγω ζευγάρι , τα Χριστούγεννα του 2008.

Μας δίνει δε αφορμές ν' αναλογιστούμε και να θαυμάσουμε την σωτήρια φροντίδα της Θεομήτορος κυρίως για τη σωτηρία των ψυχών μας. Θεραπεύει σώματα και ψυχές σε όσους με πίστη ζητούν το έλεός της! 

Τα θαύματα Της πύκνωσαν , ίσως γιατί πύκνωσαν και οι ασθένειες. Αλλά: «Ὅπου ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ Xάρις». Αρκεί να υπάρχει ειλικρινής μετάνοια και εκζήτηση του θείου ελέους. Τότε πάντοτε ενεργεί το έλεος του Θεού, αλλά με τα αλάνθαστα κριτήριά Του, προς το συμφέρον των ψυχών...

http://www.agiameteora.net

Ἅγιος Σεραφείμ τῆς Βίριτσα: «Πολλές φορές γινόμαστε ἄρρωστοι ἐπειδή δέν προσευχόμαστε πρίν ἀρχίσουμε τό φαγητό μας καί δέν ζητᾶμε ἀπό τόν Θεό νά τό εὐλογήσει»

Ὅταν ὁ πατήρ Σεραφείμ τελοῦσε εὐχέλαια καί ἁγιασμούς, μετά τό τέλος τῆς ἀκολουθίας, ἔκανε γιά ὅλους κοινό τραπέζι. Πρίν ἀρχίσει τό φαγητό ὁ Γέροντας μόνος του ἔκοβε τό ψωμί καί ἔδινε στόν καθένα ἀπό ἕνα κομμάτι. 

Ἐπίσης μαζί μέ τό ψωμί ἔδινε στόν καθένα ἀπό τρία κομμάτια ζάχαρι. Δίνοντάς τα στόν ἄνθρωπο τόν εὐλογοῦσε ταυτόχρονα. Στούς ἀρρώστους ὁ Γέροντας ἔδινε πρόσφορα τά ὁποῖα τρώγοντας οἱ ἄνθρωποι γίνονταν καλά.

Ὁ πατήρ Σεραφείμ ἔλεγε συχνά: «Πολλές φορές γινόμαστε ἄρρωστοι ἐπειδή δέν προσευχόμαστε πρίν ἀρχίσουμε τό φαγητό μας καί δέν ζητᾶμε ἀπό τόν Θεό νά τό εὐλογήσει. Παλιά οἱ ἄνθρωποι, ὅλα πού ἔκαναν, τά ἔκαναν μέ προσευχή· προσεύχονταν ὅταν ὄργωναν τήν γῆ, στήν σπορά προσεύχονταν, προσεύχονταν καί ὅταν θέριζαν τούς καρπούς. Ἐμεῖς σήμερα δέν γνωρίζουμε ποιοί παράγουν αὐτά πού τρῶμε καί πολλές φορές δέν ξέρουμε ποιοί μαγειρεύουν τό φαγητό μας. Μπορεῖ αὐτοί νά βρίζουν καί νά βλασφημοῦν, ὅταν τό μαγειρεύουν, γι᾿ αὐτό καλό θά ἦταν πρίν φᾶμε τό φαγητό μας νά ρίξουμε πάνω του λίγο ἁγιασμό. 

Ὅλα αὐτά πού χρησιμοποιοῦμε γιά τροφή εἶναι δῶρα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους. Μέσω αὐτῶν ὅλη ἡ φύση καί ὁ νοητός κόσμος τῶν ἀγγέλων διακονοῦν τόν ἄνθρωπο. Γι᾿ αὐτό κάθε φορά, ὅταν καθόμαστε γιά νά φᾶμε, πρέπει νά προσευχόμαστε μέ πολλή ἐπιμέλεια…..».

https://www.impantokratoros.gr

Λάθος... συγχωρέστε με. Λάθος!!!

«Ορθόδοξος Τύπος»:

377 Ορθόδοξοι Αρχιερείς

απέρριψαν το «Κολυμπάρι»!

ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ (salpismazois):

Λάθος... συγχωρέστε με. Λάθος!!!

Διαβάζουμε (στον "Ορθ. Τύπο"):

«...Τελικώς ηθελημένως η ασυνειδήτως η Ρωσία διέσωσε το κύρος της Ορθοδοξίας θέτουσα την τελεσίδικον σφραγίδα εις το Κολυμβάριον, το οποίον επισήμως απερρίφθη όχι μόνον από το πλήρωμα της Εκκλησίας, όχι μόνον από τας Εκκλησίας Ρωσίας, Σερβίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας αλλά και από τους παρισταμένους Προκαθημένους όλων των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών. Μεγάλην νίκην κατήγαγον όλοι όσοι ηγωνίσθησαν από κάθε μετερίζι, δια να καταδικασθή η υποτιθεμένη «Συνοδος» που διήρεσε τους Ορθοδόξους. Ο νέος ορίζων που διανοίγεται ενώπιόν μας είναι η ενημέρωσις των πιστών δια την οικουμενιστικήν θεολογίαν, η οποία έχει αλλοιώσει το φρόνημα των Ορθοδόξων. Εις αυτό οφείλομεν από κοινού να συγκροτήσωμεν ενιαίον αδιάσπαστον μέτωπον».

π. Φώτιος Βεζύνιας:

Λάθος... συγχωρέστε με. Λάθος!!!

Απόρριψη αιρέσεως και μάλιστα θεσμοθετημένης!!!! ...για την Ορθόδοξη Παράδοση σημαίνει "ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΣ".

Έγινε κάτι τέτοιο;

Πότε; 

Απορρίφθηκε η Κρήτη από το πλήρωμα της Εκκλησίας;

Πότε;

Ο λαός κοιμάται ύπνον βαθύ. Ουδείς τον ενημέρωσε. Το κείμενο προς τον Λαόν είναι ενδεικτικό του κλίματος της ύπνωσης και της διαστροφής!!!

Μήπως και οι άλλες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες δια της αποστροφής των καταδίκασαν;

Πότε;

Λάθος λοιπόν Η ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ...

Η Κρήτη πρέπει να καταδικασθεί δια Πανορθοδόξου Συνόδου που θα αναθεματίσει τα πρόσωπα που συμμετείχαν και τα κείμενα που υπεγράφησαν. 

Να συγκροτήσωμεν λοιπόν "ενιαίον αδιάσπαστον μέτωπον", δεκτόν, αλλά με ΕΝΑΝ στόχο την "πανορθόδοξο καταδίκη και του οικουμενισμού και της Κρήτης".

Δεν φτάνει η καταδίκη της "οικουμενιστικής θεολογίας", γιατί αυτήν την αίρεση του οικουμενισμού την μετέτρεψανσε πρακτική και βίωμα, πρόσωπα που προΐστανται της Ορθοδόξου Εκκλησίας.. Δυστυχώς δε μεταξύ αυτών και όλοι οι προκαθήμενοι οι μετασχόντες των πεπραγμένων εις τους εορτασμούς του Ρωσικού Πατριαρχείου.

Αλλιώς εις μάτην κοπιώμεν.

Νυν υπέρ της πίστεως ο αγών.

π. Φώτιος Βεζύνιας

Σχόλιο:

Δυστυχῶς, π. Φώτιε, παρόμοιο λάθος ἔκανε καὶ ἡ προσφάτως ἀναβιώσασα στὴν Θεσσαλονίκη "Σύναξη Κληρικῶν" τῆς Γατζέας.

Ἐλπίζουμε νὰ τονίσετε στοὺς π. Θεόδωρο καὶ π. Νικόλαο, ὅτι κάνουν λάθος νὰ στηρίζονται στοὺς Οἰκουμενιστὲς τῆς Ρωσίας, γιὰ νὰ νικήσουν τόν ...Οἰκουμενισμό! Κι ἕνα μικρὸ παιδὶ τὸ καταλαβαίνει αὐτό

Ὅπως κάνουν λάθος νὰ ἀρνοῦνται ἢ νὰ διαστρέφουν τὸν ἁγιοπατερικὴ διδασκαλία «ὁ κοινωνῶν ἀκοινώνητω ἀκοινώνητος ἔσται», ἐπειδὴ δὲν ἀντέχουν νὰ τὴν ἐφαρμόσουν! Οἱ ποιμαντικοὶ λόγοι Οἰκονομίας ποὺ ἐφεῦραν, εἶναι καὶ ἔχουν ἀποδειχθεῖ ἕωλοι! Ἀκόμα κι ἂν κάποτε εἶχαν λόγο ὑπάρξεως, σήμερα, λόγῳ τῆς ἄμεσης πληροφόρησης, ἐκμηδενίζονται! Καὶ ἐπίσης δὲν ἰσχύουν, γιατὶ πλέον ἔπαυσαν νὰ ἀποτελοῦν λόγους Οἰκονομίας, ἐφ’ ὅσον ἡ Οἰκονομία δὲν μπορεῖ νὰ ἐφαρμόζεται γιὰ δεκαετίες. Ὁ Οἰκουμενισμός, Πατέρες, δὲν ἄρχισε ἀπὸ τότε ποὺ ἐσεῖς -ἀργοπορημένοι- ἀποτειχιστήκατε, ἀλλὰ μετρᾶ δεκαετίες!

Καὶ τέλος, ἡ ἀποτείχιση δὲν γίνεται κατὰ κύριο λόγο ὡς διαμαρτυρία, ἀλλὰ γιὰ νὰ σωτηριολογικοὺς λόγους, καὶ ὅσοι συντελοῦν στὴν παραμονὴ τῶν πιστῶν στὴν αἵρεση, ἔχουν μεγάλη εὐθύνη.

Καλὴ μετάνοια σὲ ὅλους μας καὶ

Καλὰ Χριστούγεννα!

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Οι πολίτες που ζουν ή κυκλοφορούν στην Αθήνα μπορούν να καλέσουν τον αριθμό 1960 και να δώσουν πληροφορίες για το σημείο όπου βρίσκονται οι άστεγοι

1960: Γραμμή βοήθειας για αστέγους

Έναν εύκολο αριθμό τηλεφώνου, τον αριθμό 1960, διαθέτει ο Δήμος Αθηναίων για παροχή βοήθειας στους άστεγους συμπολίτες μας. Ο αριθμός αυτός ανήκει στο Κέντρο Στέγασης Αστέγων του Δήμου.

Δεδομένου ότι οι άστεγοι δεν έχουν πρόσβαση σε πληροφορίες ή ακόμη και σε τηλέφωνο για να ζητήσουν βοήθεια, με αυτή την πρωτοβουλία ο Δήμος Αθηναίων επιδιώκει να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες που ζουν ή κυκλοφορούν στην Αθήνα να παρέχουν πληροφορίες, ώστε να αναλάβει στη συνέχεια ο ίδιος μέσω θεσμοθετημένων ενεργειών, την αποκατάσταση των ανθρώπων που υποφέρουν και βρέθηκαν σε αδιέξοδο λόγω της οικονομικής κρίσης.

Επομένως, όποιος πολίτης καλέσει τον αριθμό 1960 μπορεί να δώσει πληροφορίες για το σημείο όπου βρίσκονται οι άστεγοι. Άμεσα, οι υπηρεσίες του Δήμου θα κινητοποιηθούν για να τους εντοπίσουν, να τους προσφέρουν ένα δωμάτιο στις σχετικές εγκαταστάσεις που διαθέτει ή ακόμη και τροφή. Σε περίπτωση που αρνηθούν οι ίδιοι να μετακινηθούν, θα τους προσφερθούν κουβέρτες και άλλα είδη πρώτης ανάγκης.

Γράφει η Νίκη - Αικατερίνη Μπαρπαγιάννη

Κλινική Ψυχολόγος

http://astegos-gr.blogspot.gr

Ρημαγμένες ψυχές. Ἀπὸ τὶς βαθυστόχαστες θεωρίες

Σύγχυση καὶ ταραχὴ καὶ χάος ἀνάμεσα στὰ ἔθνη! Ταραχὴ καὶ σάστισμα καὶ χάος καὶ στοὺς ἀνθρώπους, ἕναν – ἕναν. Ποῦ νὰ βρεθεῖ κανένας νὰ πορεύεται στὴ ζωὴ του μ’ ἕναν ὑψηλὸν σκοπό, μὲ σταθερότητα καὶ ἐλπίδα! Σπάνιο πράγμα.

Οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι ἔχουνε γίνει οἱ περισσότεροι κάποια πλάσματα ἄδεια ἀπὸ κάθε ζωντανὴ ἰδέα, ποὺ νὰ τοὺς κάνει νὰ ἀρμενίζουνε μέσα στὸ πέλαγος τῆς ζωῆς χαρούμενοι καὶ ζωηροί, σὰν τὸ καράβι ποὺ εἶναι φορτωμένο μὲ καλὸ φορτίο, καί, γεμάτο ἐλπίδα καὶ λαχτάρα, τραβᾶ κατὰ τὸ περιπόθητο λιμάνι, ἀνάμεσα σὲ ξέρες κι ἄγρια βραχόνησα.

Σήμερα βρίσκει κανένας συχνὰ μπροστά του ἀνθρώπους ποὺ εἶναι τόσο κούφιοι ἀπὸ κάθε τι, ποὺ νὰ ἀπορεῖ, γιατί δὲν πίστευε νὰ ὑπάρχει στὸν κόσμο τόση ἀνοησία, τόση στενομυαλιά, τόση στενοκάρδια καὶ μικρολογία. Σ’ αὐτὲς τὶς στεγνὲς ψυχὲς δὲν 

ὑπάρχει τίποτα ποὺ νὰ σὲ ζεστάνει, ἂς εἶναι καὶ τὸ παραμικρό. Δὲν μιλῶ γιὰ ἐξαιρετικὰ αἰσθήματα, γιὰ κάποια σπάνια εὐαισθησία. Ὄχι! Μιλῶ γιὰ τὰ συνηθισμένα αἰσθήματα, ποὺ ἄλλη φορὰ βρισκόντανε σὲ ὅλους τους ἀνθρώπους. Ναί, σήμερα δὲν ὑπάρχουνε. 

Σχεδὸν ὅλοι οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι περνᾶνε τὴ ζωὴ τους ξεπλυμένοι ἀπὸ κάθε οὐσία, δίχως κανέναν ἀληθινὸν σκοπό, δίχως ἀληθινὴ χαρὰ καὶ εὐχαρίστηση, δίχως καμμιὰ πίστη, καὶ γιὰ τοῦτο, δίχως ἐλπίδα. Εἶναι γαντζωμένοι ἀπάνω σὲ κάποια πράγματα, ποὺ θέλουνε νὰ τὰ παραστήσουνε γιὰ σπουδαῖα, ἐνῶ δὲν εἶναι τίποτα. Κι οἱ χαρές τους κι οἱ εὐτυχίες τους καὶ τὰ γλέντια τους, κι οἱ διασκεδάσεις τους, κι οἱ κουβέντες τους καὶ τὰ ἀστεῖα τους, εἶναι ὅλα ἄνοστα καὶ ψεύτικα. Γιατί λείπει τὸ ἁλάτι ποὺ τὰ ἄρτυζε ἄλλη φορά.

Καὶ τὸ ἁλάτι εἶναι ἡ πίστη πὼς ὁ ἄνθρωπος δὲν ἦρθε στὸν κόσμο κατὰ τύχη, ἀλλὰ πὼς ἔχει νὰ κάνει, σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο, ἕνα ἔργο, μικρὸ ἢ μεγάλο, καὶ πὼς δὲν ξοφλᾶ μὲ τούτη τὴ ζωή, ἀλλὰ πὼς ὑπάρχει κάποια μυστηριώδης τάξη κατὰ τὴν ὁποία ἀνοίγει μία ἄλλη πόρτα, σὰν κλείσει ἡ πόρτα τούτης τῆς ζωῆς. Ὅπου ὑπάρχει πίστη, ὑπάρχει καὶ ἐλπίδα, κι ὅσο δυνατώτερη εἶναι ἡ πίστη, ἄλλο τόσο βεβαιότερη εἶναι ἡ ἐλπίδα. Χωρὶς ἐλπίδα, δὲν γίνεται μήτε εὐτυχία, μήτε εἰρήνη μέσα στὸν ἄνθρωπο. Τ’ ἄλλα ὅλα ποὺ λένε οἱ σαστισμένοι φιλόσοφοι, εἶναι ψευτιές. Γιὰ τοῦτο, οἱ ἀπελπισμένοι χαλᾶνε τὸν κόσμο γιὰ νὰ ξεχάσουνε τὴν ἀπελπισία τους, κάνουνε μεγάλη φασαρία γιὰ τὴν καλοπέραση, γιὰ τὶς τέχνες, γιὰ τὰ ταξίδια, γιὰ τὶς ἀπολάψεις.

Ὅλα αὐτὰ εἶναι μία θλιβερὴ σκηνοθεσία, μία ἀξιοθρήνητη ἀπάτη. Γιὰ νὰ γεμίσουνε τὸ ἄδειο πιθάρι ποὺ εἶναι ὁ ἑαυτός τους, ρίχνουνε μέσα ὅ,τι μπορέσουνε, ὥστε νὰ ξεγελαστοῦνε πὼς ζοῦνε, ἀπολαβαίνουνε τὴ ζωή, ἐνῶ στ’ ἀληθινὰ εἶναι σὰν τὰ τρύπια πιθάρια τῶν Δαναΐδων, χαρτοφάναρα ποὺ φαντάζουνε ἀπ’ ἔξω πὼς εἶναι κάτι. Τέτοια εἶναι ἡ τρομερὴ δραστηριότητα τοῦ καιροῦ μας, ποὺ γεμίζει τὸν κόσμο ἀπὸ βροντὲς κι ἀστραπές, ἐνῶ, κατὰ βάθος, εἶναι ἕνας γκαζοτενεκές, ποὺ τὸν χτυπᾶνε ἐκεῖνοι ποὺ λένε πὼς ζοῦνε κι ἀπολαβαίνουνε «τὴ μεγάλη ζωή», γιὰ νὰ διώξουνε τὰ μαῦρα κοράκια τῆς ἀπελπισίας, ποὺ τριγυρίζουνε ἀπὸ πάνω τους. Τρομάζουνε ν’ ἀπομείνουνε μοναχοὶ μὲ τὸν ἑαυτό τους, μήτε κἄν λίγα λεπτά, γιατί ἀλλιῶς θὰ νοιώθανε τὴν ἀθλιότητά τους. Μὰ πῶς ὅμως μπορεῖ νὰ ζήσει ἀληθινὰ ἕνας ἄνθρωπος ποὺ φοβᾶται τὸν ἑαυτό του, ποὺ κρύβεται ὁλοένα ἀπὸ τὸν ἑαυτό του;

Καὶ ὅμως, αὐτὴ εἶναι ἡ ζωὴ γιὰ τοὺς περισσότερους σημερινοὺς ἀνθρώπους. Καμμιὰ θέρμη, κανένας ἀνώτερος καὶ σίγουρος σκοπός, κανένα μεράκι, καμμιὰ ἔμορφη μανία ποὺ νά ’χει βαθύτερες ρίζες. Παγερὴ ἀδιαφορία, ὕπνος ψυχικός, ὀκνηρία πνευματική, φόβος, κρυφὴ ἀπελπισία, καὶ πολλὴ φασαρία γιὰ νὰ σκεπαστεῖ ἡ ἀμηχανία. 

Κι ἡ φασαρία εἶναι ἀνοησίες, κουτσομπολιό, ἀνόητες κουβέντες, χαρτάκια, ποτά, σκάνδαλα, ἐγκλήματα, κάθε μικρολογία, ποὺ τὴν παίρνουνε στὰ σοβαρά, ἐνῶ κανένα σοβαρὸ πράγμα δὲν βρίσκει θέση μέσα στὰ ζαλισμένα μυαλά τους καὶ στὶς ἀποσυντεθειμένες ψυχές τους. Ἀπὸ πνευματικό, δὲν ὑπάρχει τίποτα. Δὲν λέγω πνευματικὸ αὐτὸ ποὺ λένε πνευματικὸ οἱ φιλόσοφοι, οἱ λογοτέχνες καὶ γενικὰ ἐκεῖνοι ποὺ λέγουνται «διανοούμενοι», ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ εἶναι πνευματικὸ γιὰ τὴ χριστιανικὴ θρησκεία, δηλαδὴ ἡ πίστη στὸν αἰώνιον κόσμο ποὺ μᾶς ἀποκάλυψε ὁ Χριστός. Μοναχὰ αὐτὴ ἡ πίστη δίνει στὸν ἄνθρωπο τὴν ἐλπίδα, καὶ χωρὶς τὴν ἐλπίδα τῆς αἰώνιας ζωῆς, οἱ λογῆς – λογῆς εὐδαιμονίες εἶναι λογῆς – λογῆς ψευτιές. 

Στὸ κουτὶ ποὺ κρατοῦσε τότε ἡ Πανδώρα, ἀπόμεινε ἡ ἐλπίδα, ἀφοῦ πετάξανε ἀπὸ μέσα ὅλα τὰ καλά, μὰ τὸ κουτὶ ποὺ βαστᾶνε οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι, καὶ ποὺ διατυμπανίζουνε πὼς ἔχει μέσα κάθε εὐτυχία, εἶναι ὁλότελα ἄδειο. Γιὰ τοῦτο ὁ θεογλωσσος Ἀπόστολος Παῦλος λέγει πὼς οἱ ἄπιστοι εἶναι «οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα», οἱ ἀπελπισμένοι.

Λοιπόν, σήμερα βρισκόμαστε σὲ ἐλεεινὴ κατάσταση, κι ἂς μὴ τὸ λέμε, ζητώντας παρηγοριὰ στὴ φασαρία μιᾶς ψεύτικης ζωῆς. Ἡ ἀπιστία εἶναι θρονιασμένη μέσα στὴν καρδιά μας, καὶ γύρω της εἶναι τὰ παιδιά της, ἡ ἀπελπισία, ἡ πνευματικὴ νάρκη, ἡ ἀναισθησία, ὁ φόβος, ἡ ἀδιαφορία, ἡ ψευτοπαρηγοριά, ἡ μικρολογία, ἡ καχυποψία, τὸ συμφέρον, τὸ μίσος, ἡ ἀσπλαχνία.

Ἡ νεότητα μαραζώνει γιατί δὲν ἔχει, ἡ δυστυχισμένη, μήτε σκοπὸ στὴ ζωή της, μήτε ἐνθουσιασμὸ γιὰ κάποιες ἰδέες, μήτε ὄρεξη γιὰ τίποτα. Ἄκεφη κι ἀνόρεχτη. Εἶναι σὰν ὑπνοβάτης. Συζητᾶ ὁλοένα γιὰ ἀσήμαντα πράγματα ποὺ τοὺς δίνει μεγάλη σημασία, καὶ εἶναι νὰ κλαίγει κανένας ἀκούγοντας τὶς κουβέντες της, τὰ πειράγματά της, καὶ βλέποντας τὶς ἀνόητες σκηνοθεσίες, ποὺ μ’ αὐτὲς προσπαθεῖ νὰ δώσει κάποια σημασία στὴ ζωή. 

Οἱ ψυχὲς τῶν νέων εἶναι ρημαγμένες ἀπὸ τὰ ἄγρια ἔνστικτα, ποὺ τὰ ἀνεβάσανε στὴν ἐπιφάνεια ἀπὸ τὰ σκοτεινὰ τάρταρα τῆς ἀνθρώπινης φύσης, κάποιοι ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου, κάποιοι πνευματικοὶ ἀνθρωποφάγοι, ποὺ ἀνάμεσά τους πρωτοστατεῖ ἕνας τρελλὸς λύκος λεγόμενος Νίτσε, μιὰ μούμια σὰν παληόγρηα λεγόμενη Βολταῖρος, κάποιος ζοχαδιακὸς Φρόϋντ, κι ἕνα πλῆθος ἀπὸ τέτοια ὄρνια καὶ κοράκια καὶ νυχτερίδες. Ὅσοι τοὺς θαυμάζανε, ἂς καμαρώσουνε σήμερα τὰ φαρμακερὰ μανιτάρια ποὺ φυτρώσανε μέσα στὶς καρδιὲς καὶ στὶς ψυχὲς τῆς γαγγραινιασμένης ἀνθρωπότητας.

Πηγή: Μυστικὰ Ἄνθη, Ἐκδόσεις Ἀστὴρ-Παπαδημητρίου.

agiazoni.gr

Άντε, και «του χρόνου στό Βατικανό»!

Ο άγιος Κοσμάς ο Πρώτος

καί οι σημερινοί αγιορείτες.

Εἶναι ἀλήθεια;

«Ο Μητροπ. Νέας Κρήνης ευχήθηκε:

“του χρόνου στό Βατικανό”» !!!

Σκανδαλισμένος αγιορείτης μοναχός 

Καί φέτος γιορτάστηκε στό Πρωτάτο τών Καρυών από τήν Ιβηρίτικη Ιερά Επιστασία ο άγιος οσιομάρτυς καί ομολογητής Κοσμάς ο Πρώτος ο οποίος φονεύθηκε από τόν Οικουμενικό Πατριάρχη Κων/λεως Ιωάννη Βέκκο τό 1275, ο οποίος ενώθηκε μέ τόν Πάπα καί ζήτησε νά τόν δεχθούν καί οι αγιορείτες οι οποίοι δέν τό δέχθηκαν, διότι δέν μπορεί νά ενωθεί η αλήθεια μέ τό ψέμα καί η ορθοδοξία μέ τήν βλασφημία καί τήν αίρεση καί γι’ αυτό ο Πατριάρχης έκαψε τούς Ζωγραφίτες καί τούς Κουτλουμουσιανούς, έπνιξε τούς Ιβηρίτες καί τούς Ξενοφωντινούς, αποκεφάλισε τούς Καρυώτες καί κρέμασε τούς Βατοπαιδινούς καί τόν Πρωτεπιστάτη.

Στίς μέρες μας πάλι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος κάνει πολλές ενέργειες «γυμνή τή κεφαλή» γιά νά ενωθεί μέ τόν αιρετικό Πάπα μέ αποτέλεσμα νά αλωθεί καί νά αλλοιωθεί η Ορθοδοξία.

Άραγε οι σημερινοί αγιορείτες αντιστέκονται όπως οι παλαιότεροι μοναχοί η προφασίζονται προφάσεις; Ο Ιβηρίτης Πρωτεπιστάτης εκφώνησε λόγο ομολογιακό εγκωμιάζοντας τούς οσιομάρτυρες, όμως ο Γέροντας τής Ιβήρων π. Βασίλειος Γουντικάκης έγραψε εγκύκλιο γιά τήν Σύνοδο τής Κρήτης στήν οποία καθησύχαζε τούς χριστιανούς, τήν οποία υπέγραψαν οι Ηγούμενοι καί οι Αντιπρόσωποι τών Μονών καί μόνο τά Μοναστήρια τού Εφραίμ Φιλοθεΐτη καί η Μονή Γρηγορίου δέν συμφώνησαν, διότι σ’ αυτή τήν Σύνοδο τέθηκαν συνοδικά καί σχεδόν πανορθόδοξα τά θεμέλια τού Οικουμενισμού πού θά οδηγήσει στήν πανθρησκεία καί τήν παγκοσμιοποίηση τών Εβραίων Σιωνιστών Μασόνων.

Ο Ηγούμενος τής Σταυρονικήτα πνευματικό τέκνο τού Γοντικάκη υπεραμύνεται καί εγκωμιάζει τήν Σύνοδο άν καί τόσοι Ιεράρχες, Ιερείς καί Θεολόγοι σ’ όλες τίς ορθόδοξες χώρες τήν κατηγορούν ώς αιρετική, αντικανονική καί απαράδεκτη.

Τήν επαίνεσαι καί ο Βατοπαιδινός Εφραίμ, αλλά λέγετε ότι θά τόν κάνουν Μητροπολίτη Αγίου Όρους ή Θεσ/κης, όμως ο άγιος Σταυρονικήτα τί επιδιώκει; Νά κρατάει τόν μανδύα τού Βαρθολομαίου όταν θά φιλιέται μέ τόν Πάπα;

Μετά τήν Σύνοδο πολλά Μοναστήρια εκάλεσαν στίς πανηγύρεις τους Μητροπολίτες τού Πατριαρχείου, μάλλον γιά νά δείξουν τήν ευπείθειά τους. 

Συγκεκριμένα στήν Κουτλουμουσίου εκάλεσαν τόν Λαμψάκου και, όταν του έδειξαν τίς τοιχογραφίες μέ τά μαρτύρια των αγιορειτών ομολογητών, απάντησε· «νά τί παθαίνουν όσοι κάνουν παρακοή στόν Πατριάρχη».

Ο υποτακτικός του μακαριστού π. Μωυσή κάλεσε στην πανήγυρή του τον Μητροπολίτη Νέας Κρήνης, ο οποίος στό τέλος ευχήθηκε: «του χρόνου στό Βατικανό» (!!!).

Άγιοι πατέρες, άν δέν μπορείτε νά μιμηθήτε τούς αγίους οσιομάρτυρες καί νά σταθείτε στό ύψος των περιστάσεων, τουλάχιστον μή γίνεστε μιμητές του Βέκκου διώκοντας τούς πατέρες πού αντιδρούν στόν ξέφρενο οικουμενιστικό χορό του Βαρθολομαίου.

Δυστυχώς αυτό τό κάνουν οι Λαυριώτες καί η Ρουμάνικη Σκήτη, οι οποίοι διώχνουν τούς πατέρες, τούς διαγράφουν από τά μοναχολόγια, τούς αφαιρούν τίς ταυτότητες, τήν ελληνική υπηκοότητα, τήν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη καί οποιαδήποτε άλλη εξυπηρέτηση.

Μήπως θέλουν νά κρατήσουν τήν παράδοση της Λαύρας η οποία δέχθηκε τόν Βέκκο καί συλλειτούργησε μέ τούς παπικούς μέ αποτέλεσμα νά βρυκολακιάσουν οι Ιερείς καί νά μείνουν τά σώματά τους ζωντανά 750 χρόνια μέ τά μάτια ανοιχτά, φρικτό θέαμα στούς ορώντες, τά οποία έκρυψαν καί δέν τό παραδέχονται, διότι ως φαίνεται ακολουθούν αμετανόητοι τό παράδειγμά τους;

Κύριε Ιησού Χριστέ, ίλεως γενού καί στείλε θεία φώτιση γιά ό,τι οφείλουμε νά πράξουμε.

Υπεραγία Θεοτόκε βοήθησε τό Περιβόλι σου νά λάμψει μέ τήν πίστη του καί τήν θυσιαστική αγάπη του πρός τόν Υιόν σου.

Αμήν.

Σκανδαλισμένος αγιορείτης μοναχός

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

«Εν τω ονόματι του Ιησού…»

Βέβαια είναι αλήθεια ότι ή πρώτη σύλληψη, από το λογοκρατούμενο πνεύμα μας, της λειτουργίας της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού είναι συνήθως μια διαφάνεια νοησιαρχική. Τη διαδικασία της επικλήσεως συλλαμβάνουμε ως καθαρή νοητική λειτουργία. Αλλά αν βιώνουμε έναν ορισμένο βαθμό αγιοπνευματικής εμπειρίας, το πνεύμα μας, καθώς ανοίγει τις πύλες του για να δεχθεί την εικόνα της λειτουργίας της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού, δεν υποδέχεται μια παράσταση της διανοίας αλλά μια αγιοπνευματική «Θεία Λειτουργία», στην οποία εκφράζεται συνοπτικά όλη η δυναμική λυτρωτική παρουσία της ζωής του Κυρίου. Η επίκληση του ονόματος του Ιησού δεν είναι μια τυπική (μηχανική – ψυχολογική) επανάληψη προβολής νοητικών διαφανειών στην οθόνη του πνεύματός μας. Είναι αναμφιβόλως η έκχυση της συνολικής δυναμικής του σωτηριολογικού Του έργου στην καθολική μας ύπαρξη.

Πράγματι! Έδώ μπορεί κανείς να θυμηθεί τη διαβεβαίωση του Παύλου· «Ότι η αγάπη του Θεού εκκέχυται εν ταις καρδίαις ημών διά Πνεύματος Αγίου του δοθέντος ημίν» (Ρωμ. 5, 5.). Αν η αγάπη του Θεού είναι ο μονογενής Υιός Του, η έκχυση του Αγίου Πνεύματος στις καρδιές μας είναι η έκχυση της χάριτος του λυτρωτικού Του έργου σε όλο το χώρο της υπάρξεως μας. Ο απ. Παύλος, μ’ ένα νου βαπτισμένο σε απερίγραπτες ουράνιες εμπειρίες, μας παραδίδει συχνά έννοιες που δεν μπορούμε να καταλάβουμε άμεσα. Μπορούμε όμως να … υποψιαζόμαστε τί άπειρο βάθος «σοφίας Χριστού» υπάρχει πίσω από κάθε έννοια που είναι προορισμένη να προσανατολίζει το πνεύμα μας στη συνάντηση και βίωση του Χριστού μέσα μας.

Έτσι η προτροπή του «αδιαλείπτως προσεύχεσθε» είναι μια ευαγγελική διαφάνεια μέσα από την οποία αναφαίνεται η «ανά πάσαν στιγμήν» λυτρωτική ενέργεια της αγάπης του Θεού διά του ονόματος του Υιού Του «εν Αγίω Πνεύματι».

Γι΄ αυτό ο απόστολος θα μας παραδώσει την αδιάλειπτη προσευχή μ’ ένα συγκεκριμένο περιεχόμενο· την επίκληση του ονόματος του Ιησού· «Παν ό,τι αν ποιήτε εν λόγω, ή έργω, πάντα εν ονόματι Κυρίου Ιησού ποιήτε» (Κολοσ. 3, 17).

Η καθολική αυτή «χρησιμοποίηση» του ονόματος του Ιησού στις οποιεσδήποτε στιγμές και καταστάσεις της υπάρξεώς μας είναι συγχρόνως μετοχή του όλου ανθρώπου, διά της ιερατικής λειτουργίας του νου, στη «Θεία Λειτουργία» της εν Χριστώ Ιησού σωτηρίας. Όταν δηλ. επικαλούμεθα το όνομα του Κυρίου σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωής μας, δεν επικαλούμεθα μόνο το άγιο βλέμμα Του ή μόνο την ευλογία της «δεξιάς Του». Επικαλούμεθα όλες τις λεπτομέρειες της καθολικής Του ζωής και παρουσίας, όπως βιώθηκαν από τον Ίδιο και συναπετέλεσαν το λυτρωτικό Του έργο που, εξ άλλου, συνοπτικά εκφράζεται στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας! Γι’ αυτό η απαραίτητη συμμετοχή μας στο μυστήριο αυτό είναι, από την άλλη μεριά, η εξασφάλιση της δυνατότητος να επικαλούμεθα το όνομα του Ιησού και να βιώνουμε τη μυστηριακή δραστικότητα του ονόματος αυτού σαν μια πλήρη «Θεία Λειτουργία» μέσα στον «εν ημίν Ναόν του Θεού»!

Η επίκληση του ονόματος του Ιησού δεν είναι απλώς μια…προσευχή! Είναι κάτι πολύ περισσότερο της προσευχής που κάνουμε για μια καθησύχαση της χριστιανικής μας αυτοσυνειδησίας! Είναι μια πλήρης Θεία Λειτουργία της υπάρξεως …! Όντως!

Οι δυο μαθητές και απόστολοι του Χριστού, στο θαύμα της θεραπείας του χωλού ανθρώπου, δεν έκαναν μια απλή ενέργεια. Κατά κάποιο τρόπο επετέλεσαν μια «Θεία Λειτουργία»! Με την επίκληση του ονόματος του Ιησού παρέδωσαν τον άνθρωπο αυτό στη μοναδική λυτρωτική διαδικασία, στην ενέργεια της Χάριτος του Θεού που απέρρευσε πλούσια από το Σταυρό του Κυρίου. Εξ άλλου η παράδοση αυτή ήταν για το χωλό άνθρωπο εισαγωγή του στο αδιάλειπτα τελεσιουργούμενο εν Αγίω Πνεύματι έργο της σωτηρίας του ανθρώπου διά του Ιησού Χριστού. Και το έργο αυτό είναι πράγματι μια αδιάλειπτη Θεία Λειτουργία! Γιατί ένα θαύμα μόνο καρπός μιας Θείας Λειτουργίας μπορεί να είναι!

Η θαυματουργική θεραπεία της παραλυμένης σάρκας- η ζωοποίηση εν Χριστώ Ιησού μιας σωματικής νεκρώσεως μόνο σαν αποτέλεσμα της λυτρωτικής λειτουργίας της παρουσίας και ζωής του Χριστού μπορεί να εννοηθεί. Συνήθως η επιφάνεια του θαύματος είναι μια απλή ενέργεια ή ένας σύντομος λόγος. Αλλά οι λυτρωτικές εν Χριστώ Ιησού ενέργειες, που ολοκληρώνουν το θαύμα, είναι διαδικασίες μιας Θ. Λειτουργίας…!

Το μήνυμα αυτής της ευαγγελικής διαφάνειας είναι φανερό. Τα υπαρξιακά μας προβλήματα μπορούν να θεραπεύονται μέσα στις σκοτούρες και το άγχος τής καθημερινότητας, αν τα παραδίδουμε διά της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού στην αγία τράπεζα της Θείας Λειτουργίας της Ζωής και Παρουσίας του Χριστού …!

«Και παν ό,τι αν ποιήτε εν λόγω ή έργω, πάντα εν ονόματι Κυρίου Ιησού ποιήτε». Με τον τρόπο αυτό λειτουργούμε κι εμείς σαν μια Θ. Λειτουργία της υπάρξεως. 

Γιατί η αδιάλειπτη μετοχή μας στη ζωή και παρουσία του Χριστού μας κάνει να λειτουργούμε εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.

Του ἀεμνήστου Ἰωάννου Κορναράκη

http://orthodox-voice.blogspot.gr

AΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ''ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ"

Στρατος Orthodox

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Ο μακαριστός μοναχός Αγάπιος συνέταξε το γνωστό σε όλους μας βιβλίο “Αμαρτωλών Σωτηρία” στο οποίο και διασώζεται μια υπέροχη διήγηση αναφορικά με την προσευχητική αξία των Χαιρετισμών, και συγκεκριμένα του θεομητορικού Χαιρετισμού, “Θεοτόκε Παρθένε, Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετα Σου, ευλογημένη Συ εν γυναιξί, κι ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών” 

Μια σύντομη παράφραση αυτης της υπέροχης διήγησης θα παραθεσουμε στην αγάπη σας !! 

Η διήγηση αυτή θα μας μεταφέρει στην Ρώμη, εις την εποχή εκείνη όπου τα σχίσματα, οι αιρέσεις και οι κακοδοξίες των Παπικών, δεν είχαν διαρρήξει την ενότητα της Αγίας του Χριστού Εκκλησίας μας ! 

Εκεί λοιπόν ζούσε ένας ευσεβής Χριστιανός, που ονομαζόταν Ιωάννης! Ηταν πολύ πλούσιος, αλλά αργόστροφος και παρότι προσπαθούσε να μάθει προσευχές κατα το τυπικό της Εκκλησίας, δεν μπορούσε να απομνημονεύσει καμία!! 

Με τα πολλά, και παρότι προσπάθησε ματαια για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα να μάθει κάποια προσευχή, αποφάσισε να μονάσει για να σώσει την ψυχή του! 

Μάλιστα στην Μονή που εγκαταβίωσε προσέφερε όλη την περιουσία του, με την επιθυμία να διατεθεί προκειμένου οι αδελφοί της Μονής και όσοι κατέφευγαν σε αυτην για βοήθεια, να μπορούν να μάθουν γράμματα ! 

Οι αδελφοί της Μονής προσπάθησαν να τον διδάξουν γράμματα, ή έστω να τον βοηθήσουν να απομνημονέυσει κάποια αποσπάσματα από τους Ψαλμούς ή και άλλες από τις ενδιάτακτες προσευχές, αλλά ματαιοπονούσαν, γιατί ο καλός αδελφός Ιωάννης, αργός στον νου, αδυνατούσε να τα καταφέρει !! 

Τότε ένας από τους πιο έμπειρους Πνευματικούς της Μονής τον προσέγγισε και του απήγγειλε μερικές σύντομες προσευχές, ρωτώντας τον , ποιά από αυτές τον αναπάυει, ώστε αυτός ως πιο έμπειρος και υπομονετικός, να τον διδάξει για να την μάθει !! 

Ο Αρχαγγελικός Χαιρετισμός της Θεοτόκου, το γνωστό σε όλους μας “Θεοτόκε Παρθένε, Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία” τόσο πολύ τον σαγήνευσε και τον ανάπαυσε, ώστε επιδόθηκε με ζήλο να την απομνημονέυσει !! 

Με την βοήθεια του καλου Γέροντα τα κατάφερε, και τόση χαρά είχε που συνέχεια, στην κυριολεξία ακατάπαυστα, απήγγειλε τον Αρχαγγελικό αυτό Χαιρετισμό στην Παναγία μας! 

Στο διακόνημα, στο Κελλί του, στους περιπάτους του, συνέχεια αυτόν τον Χαιρετισμό είχε στο στόμα και στον νού του, ώστε οι άλλοι αδελφοί της Μονής, με αγάπη να τον αποκαλούν πλέον όχι με το όνομα του Ιωάννη, αλλά ως “Χαίρε Μαρία” 

Ο καιρός πέρασε και ο μακάριος Ιωάννης εκοιμήθη εν Κυρίω !! 

Από την πρώτη στιγμή της κοίμησης του, το σκήνωμα του παρουσίασε σημεία αγιότητος, και ανέδυε μια υπερκόσμια ευωδία! 

Για τον λόγο αυτό και ο Ηγούμενος αποφάσισε μετα την νεκρώσιμη Ακολουθία να τον ενταφιάσει σε ένα ξεχωριστό σημείο του Κοιμητηρίου της Μονής της μετανοίας του! 

Η ευωδία συνέχιζε να αναδύεται και τις επόμενες ημέρες και όχι μάλιστα δεν ελαττωνόντανε, αλλά τουναντίον αύξανε, ώστε όλοι οι αδελφοί της Μονής, που προσέγγιζαν τον τάφο του, αισθάνονταν την ουράνια αυτή ευωδία, ως ένα θυμίαμα!! 

Την ένατη ημέρα οι μοναχοί που πήγαν στον τάφο του, αντίκρυσαν ένα μοναδικό θέαμα!! 

Στο πάνω μέρος του τάφου είχε φυτρώσει ένας εξαίσιος κρίνος!! 

Δεν έμοιαζε σε τίποτα με τους κρίνους που γνώριζαν!! 

Και δεν ήταν μόνο η εξαίσια, ουράνια ευωδία που ανέδυε, όσο το γεγονός ότι στα φύλλα του ήταν γραμμένο με χρυσά γράμματα το “Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία” 

Αντικρίζοντας το θαύμα ο Ηγούμενος έδωσε εντολή να σκάψουν με προσοχή γύρω από τον κρίνο, προκειμένου να διαπιστώσουν από που φυτρώνει!! 

Και ω του θαύματος !! Οι ρίζες του υπέροχου αυτού κρίνου ήταν στο στόμα, στην γλώσσα του αγίου αυτού μοναχού, που σε όλη του την επίγειο ζωή, επαναλάμβανε το Πανυπερευλογημένο Όνομα της Υπεραγίας Θεοτόκου!! 

Ο Ηγουμενος, προφανως από θείο ζήλο και θεία παραίνεση εμφορούμενος, διέταξε να ανοίξουν το σεπτό σκήνωμα του μακαρίου Ιωάννη!! 

Και το θέαμα τους εξέπληξε! 

Στην καρδιά του ήταν ιστορημένη η θεία μορφή της Υπεραγίας Θεοτόκου!! 

Προφανώς η Παναγία θέλησε να δείξει σε όλους τους μοναχούς, το πόσο πολύ ευαρεστήθηκε με την ευλογημένη αυτή άσκηση του μοναχού, ώστε να τον χαριτώσει με τέτοιο εξαίσιο τρόπο! 

Ο Ηγούμενος και οι μοναχοί, ελαβαν τον κρίνο και τον έθεσαν μαζί με τα άλλα άγια λείψανα, ώστε να παραμείνει εις απόδειξη του πόσο η Παναγία μας θα ανταμείψει όσους Την χαιρετίζουν με τον Αρχαγγελικό αυτό Χαιρετισμό!! 

Αυτή η υπέροχη διήγηση, όπως και άλλες που έχουμε δημοσιεύσει, αποδεικνύουν περίτρανα ότι η καθημερινή, κατά δύναμιν και με ευλογία του Πνευματικού μας, απαγγελία ή ανάγνωση των Χαιρετισμών της Παναγίας, μας χαριτώνει και μας ενισχύει στον πνευματικό μας αγώνα! 

Ευχόμεθα ολόψυχα – δι ευχών του οσίου αυτού μοναχού Ιωάννη – όλοι μας να αξιωθούμε της δωρεάς αυτής της Υπεραγίας Θεοτόκου ώστε το Πάντιμο Όνομα Της να μην λείπει στιγμή από τα χείλη, τον νού και την καρδιά μας!! 

Αμήν!! 

Γένοιτο!!

Εάν πάρετε την Παναγία μας στα σπίτια σας και της διαβάζετε με καντήλι αναμμένο τους Χαιρετισμούς θα...

Έλεγε ο Γέροντας Κλεόπας Ηλιέ: «Γνωρίζετε ἐσεῖς ποιά εἶναι ἡ Μητέρα του Κυρίου μας καί πόσο ἀγαπᾶ καί πόση ἡ δύναμίς της καί πόσο τό ἔλεός της; 

Εἶναι ἡ Μητέρα μας, ἡ ὁποία ἔχει ἔλεος γιά τούς πτωχούς καί τίς χῆρες καί τούς λοιπούς Χριστιανούς. Πάντοτε προσεύχεται στόν Σωτῆρα Χριστό γιά ὅλους μας».

Σχεδόν σέ κάθε κήρυγμά του ὁ π. Κλεόπας ἐρωτοῦσε τούς Χριστιανούς: «῎Εχετε τήν Εἰκόνα τῆς Παναγίας μας στό σπίτι σας; Καντήλι μπροστά στήν εἰκόνα της ἔχετε;».

Κατόπιν τούς συμβούλευε:«Νά πάρετε τήν Προστάτιδα καί Βοηθό μας, τήν Μητέρα μας πού εἶναι στούς οὐρανούς καί στήν γῆ νά τήν βάλετε στά σπίτια σας! 

Αὐτή εἶναι ἡ Βασίλισσα τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς!

'Εάν θά πάρετε Αὐτή τήν Προστάτιδα Παναγία στά σπίτια σας καί τῆς διαβάζετε κάθε πρωῒ μέ τό καντήλι της ἀναμμένο τούς Χαιρετισμούς της καί τό βράδυ τήν Παράκλησίν της, θά τήν ἔχετε βοηθό σ' ὅλη τήν ζωή σας καί τή στιγμή τοῦ θανάτου σας καί τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως. . . 

Γνωρίζετε πόσο δύναται νά βοηθήση η Θεοτόκος Μητέρα μας μπροστά στόν Θρόνο τῆς Παναγίας Τριάδος; 'Εάν δέν ὑπῆρχε Αὐτή, πιστεύω ὅτι αὐτός ὁ κόσμος θά ἐχάνετο ἀπό πολύ παλαιότερα!»

https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr/

Όραμα Γέροντα Φιλόθεου Ζερβάκου: Η Παναγία ὕψωνε τὰ χέρια στὸν Χριστὸν καὶ ἔλεγε: «Αὐτοὶ εἶναι δικοί μου...

Κάποτε ὁ Γέροντας Φιλόθεος Ζερβᾶκος ἀπὸ τὴν Πάρο, ἅγιος ἄνθρωπος, μοῦ ἔλεγε κλαίγοντας ἕνα ὅραμά του. Εἶχε ἀγωνία. Κάτι συνέβαινε στὴν Ἑλλαδικὴ κοινωνία καὶ ἔλεγε: «Πῶς χάλασε ἡ κοινωνία; Πάει, θὰ πεθάνη ἡ κοινωνία»...

Καὶ ἀπογοητευμένος σηκώνει τὸ βλέμμα του καὶ τί βλέπει; Στρατιὰ ἀμέτρητη ἀπὸ Ἁγίους, μιλιούνια – οὔτε ἀρχὴ οὔτε τέλος εἶχαν καὶ τὴν Παναγία μπροστά, ἡ Ὁποία ὕψωνε τὰ χέρια στὸν Χριστὸν καὶ ἔλεγε: «Αὐτοὶ εἶναι δικοί μου... Σὲ παρακαλῶ, ἐκείνους ποὺ εἶναι κάτω, θέλω νὰ σώσης».

Τότε τῆς λέγει ὁ Χριστός: «Μά, ἁμαρτάνουν». Καὶ ἡ Παναγία ἀπαντᾶ: «Ἁμαρτάνουν· ἀλλά, ὅσο ὑπάρχει τὸ ἔλεός Σου καὶ ὅσο ὑπάρχω Ἐγώ, ἡ Μάνα αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τοὺς ἀφήσης νά χαθοῦν». «Καλά, Μητέρα, θὰ σώσω καὶ αὐτούς». Καὶ ὁ Γέροντας ἔβλεπε μυστικὰ νὰ προστίθενται, νὰ προστίθενται ἁμαρτωλοὶ καὶ νὰ βγαίνουν καινούργιοι Ἅγιοι.

Ἂς ἑτοιμαζώμαστε, ἀδελφοί μου. Ἀξίζομε τόσο, ὅσο περισσότερο προσπαθοῦμε καὶ ὅσο περισσότερο δοκιμαζόμαστε καὶ προετοιμαζόμαστε γιὰ νὰ εἴμαστε ἄξιοι τύποι καὶ προτυπώσεις τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, ἄξιοι νὰ ἀριθμηθοῦμε ἀνάμεσα στὰ πλήθη τῶν Ἁγίων.

Ἀρχιμ. Αἰμιλιανοῦ Σιμωνοπετρίτου

https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr