Ὅταν ὁ πατήρ Σεραφείμ τελοῦσε εὐχέλαια καί ἁγιασμούς, μετά τό τέλος τῆς ἀκολουθίας, ἔκανε γιά ὅλους κοινό τραπέζι. Πρίν ἀρχίσει τό φαγητό ὁ Γέροντας μόνος του ἔκοβε τό ψωμί καί ἔδινε στόν καθένα ἀπό ἕνα κομμάτι.
Ἐπίσης μαζί μέ τό ψωμί ἔδινε στόν καθένα ἀπό τρία κομμάτια ζάχαρι. Δίνοντάς τα στόν ἄνθρωπο τόν εὐλογοῦσε ταυτόχρονα. Στούς ἀρρώστους ὁ Γέροντας ἔδινε πρόσφορα τά ὁποῖα τρώγοντας οἱ ἄνθρωποι γίνονταν καλά.
Ὁ πατήρ Σεραφείμ ἔλεγε συχνά: «Πολλές φορές γινόμαστε ἄρρωστοι ἐπειδή δέν προσευχόμαστε πρίν ἀρχίσουμε τό φαγητό μας καί δέν ζητᾶμε ἀπό τόν Θεό νά τό εὐλογήσει. Παλιά οἱ ἄνθρωποι, ὅλα πού ἔκαναν, τά ἔκαναν μέ προσευχή· προσεύχονταν ὅταν ὄργωναν τήν γῆ, στήν σπορά προσεύχονταν, προσεύχονταν καί ὅταν θέριζαν τούς καρπούς. Ἐμεῖς σήμερα δέν γνωρίζουμε ποιοί παράγουν αὐτά πού τρῶμε καί πολλές φορές δέν ξέρουμε ποιοί μαγειρεύουν τό φαγητό μας. Μπορεῖ αὐτοί νά βρίζουν καί νά βλασφημοῦν, ὅταν τό μαγειρεύουν, γι᾿ αὐτό καλό θά ἦταν πρίν φᾶμε τό φαγητό μας νά ρίξουμε πάνω του λίγο ἁγιασμό.
Ὅλα αὐτά πού χρησιμοποιοῦμε γιά τροφή εἶναι δῶρα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους. Μέσω αὐτῶν ὅλη ἡ φύση καί ὁ νοητός κόσμος τῶν ἀγγέλων διακονοῦν τόν ἄνθρωπο. Γι᾿ αὐτό κάθε φορά, ὅταν καθόμαστε γιά νά φᾶμε, πρέπει νά προσευχόμαστε μέ πολλή ἐπιμέλεια…..».