ΠΡΙΝ ΧΡΟΝΙΑ, ΑΥΤΑ ΟΛΑ ΤΑ ΑΠΟΚΑΛΟΥΣΑΜΕ
- ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΒΑΘΙΑ ΜΑΣ ΑΓΝΟΙΑ! -
ΩΣ "ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ"!
ΠΕΣΑΜΕ ΤΡΑΓΙΚΑ ΕΞΩ.....
Τό εντοπίσαμε στο ιστολόγιο «Διόδοτος».
.
Δημόσια λουσιφεριανή ἐπίκλησις ἀπό 72 έθνη, μέσῳ τηλεοπτικῆς μεταδόσεως !
Ἀποκάλυψις Ιωάννου, κεφ. 14 : 9-11
( Natural News ) Κάθε δυτική κυβέρνηση διοικείται από σατανιστές και τώρα πραγματοποιούν ανοιχτά δημόσιες τελετουργίες για να γιορτάσουν την (προσωρινή) κυριαρχία του Εωσφόρου στη Γη.
Στην τελετή έναρξης των Αγώνων της Βρετανικής Κοινοπολιτείας αυτή την εβδομάδα (στην οποία συμμετείχαν 72 έθνη), ένα πλάσμα που έμοιαζε με κερασφόρο ταύρο,που αντιπροσωπεύει τον Βάαλ, παρουσιάστηκε σε μια αρένα κόλασης, με απεικονίσεις φλεγόμενων πυρκαγιών λάβας, ενώ δεκάδες σατανικοί οπαδοί υποκλίνονταν στο πλάσμα του δαίμονα ως μέρος του δημόσιου τελετουργικού. Αυτό μεταδόθηκε δημόσια στο φως της ημέρας, υποδεικνύοντας ότι οι σατανιστές δεν προσπαθούν πλέον να κρύψουν τις τελετουργίες τους σε σκοτεινά δάση και μυστικά μπουντρούμια… τώρα επικαλούνται τον Σατανά ανοιχτά, για ένα διεθνές κοινό.
Τα παρακάτω στιγμιότυπα είναι από ένα βίντεο που δημοσιεύτηκε από το Amazing World Ministries, το οποίο έχει αποσπάσματα από τις Γραφές που σχετίζονται με τα γεγονότα. (Βλέπε : Βασιλειών Β και κεφάλαια 13 και 14 της Αποκάλυψης )
Σε αυτό το πρώτο πλαίσιο, οι λάκκοι από τη λάβα της κόλασης καίγονται σε μια φλούδα γύρω από την αρένα, καθώς οι σατανιστές ντυμένοι με τελετουργικά ρούχα υποκλίνονται μπροστά στον Βάαλ, το κερασφόρο πλάσμα του δαίμονα, που μαίνεται με μία ανάσα φωτιάς:
Βασιλειῶν Β΄ κεφ. 17 : 14-17
Εδώ, βλέπουμε πώς οι δύο ομάδες ανθρώπων, η μία εκ των οποίων αντιπροσωπεύει τους παγκοσμιοποιητές λάτρεις του Σατανά, κρατούν τα χέρια τους σε «προσευχή» ενώπιον του Βάαλ, του δαίμονα, και λατρεύουν την παρουσία του στη «σκηνή» της Γης:
Ἱερεμίας κεφ. 32 : 35
Εδώ είναι μια άλλη άποψη που σας δείχνει το τεράστιο μέγεθος του πλάσματος του Βάαλ, το οποίο φωτίζεται με φλογερά κόκκινα φώτα και καπνό, υποδεικνύοντας την προέλευσή του από την Κόλαση:
Σύμφωνα με τον The Guardian, 72 έθνη συμμετέχουν σε αυτό το τελετουργικό λατρείας δαιμόνων, το οποίο ενισχύθηκε από τη μουσική από τους Black Sabbath , ένα λουσιφερικό ροκ συγκρότημα.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρο το βίντεο σε αυτόν τον σύνδεσμο:
Ακολουθεί μια μερική εικόνα από το TheGuardian.com , φωτογραφία του Neil Hall, η οποία δείχνει την απεικόνιση του δικέφαλου θηρίου της Εκκλησίας, με κινούμενα σχέδια από μικρά πλάσματα σκελετών, ντυμένα στα μαύρα και το θάνατο. Αυτή η εικόνα δείχνει πώς διάφορες παραστάσεις της Εκκλησίας (δηλαδή το Βατικανό και ο Πάπας) είναι στην πραγματικότητα μαριονέτες της λατρείας του λατρείας του θανάτου, που κυριολεκτικά «στηρίζονται» από τους απέθαντους:
Η εμβληματική εικόνα από το τελετουργικό άνοιγμα φαίνεται παρακάτω, παρατηρήστε τη χρήση της φωτιάς και του καπνού για να υποδείξει έναν «κόσμο που φλέγεται» ενώ το δαιμόνιο πλάσμα του Σατανά λάμπει τώρα με φως, στο κέντρο της σκηνής, δείχνοντας ότι ο Σατανάς κυβερνά τη Γη και διατάζει έθνη του κόσμου σε πόλεμο:
Ἀπό : Ἀποκάλυψις Ἰωάννου , κεφάλαιο 13:
Καὶ ἐστάθην ἐπὶ τὴν ἄμμον τῆς θαλάσσης· καὶ εἶδον ἐκ τῆς θαλάσσης θηρίον ἀναβαῖνον, ἔχον κέρατα δέκα καὶ κεφαλὰς ἑπτά, καὶ ἐπὶ τῶν κεράτων αὐτοῦ δέκα διαδήματα, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ ὀνόματα βλασφημίας.
καὶ τὸ θηρίον ὃ εἶδον ἦν ὅμοιον παρδάλει, καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὡς ἄρκου, καὶ τὸ στόμα αὐτοῦ ὡς στόμα λέοντος. καὶ ἔδωκεν αὐτῷ ὁ δράκων τὴν δύναμιν αὐτοῦ καὶ τὸν θρόνον αὐτοῦ καὶ ἐξουσίαν μεγάλην·
καὶ μίαν ἐκ τῶν κεφαλῶν αὐτοῦ ὡς ἐσφαγμένην εἰς θάνατον. καὶ ἡ πληγὴ τοῦ θανάτου αὐτοῦ ἐθεραπεύθη, καὶ ἐθαύμασεν ὅλη ἡ γῆ ὀπίσω τοῦ θηρίου.
καὶ προσεκύνησαν τῷ δράκοντι τῷ δεδωκότι τὴν ἐξουσίαν τῷ θηρίῳ, καὶ προσεκύνησαν τῷ θηρίῳ λέγοντες· τίς ὅμοιος τῷ θηρίῳ; τίς δύναται πολεμῆσαι μετ᾿ αὐτοῦ;
καὶ ἐδόθη αὐτῷ στόμα λαλοῦν μεγάλα καὶ βλασφημίαν· καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία πόλεμον ποιῆσαι μῆνας τεσσαράκοντα δύο.
καὶ ἤνοιξε τὸ στόμα αὐτοῦ εἰς βλασφημίαν πρὸς τὸν Θεόν, βλασφημῆσαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ τὴν σκηνὴν αὐτοῦ, τοὺς ἐν τῷ οὐρανῷ σκηνοῦντας.
καὶ ἐδόθη αὐτῷ πόλεμον ποιῆσαι μετὰ τῶν ἁγίων καὶ νικῆσαι αὐτούς, καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία ἐπὶ πᾶσαν φυλὴν καὶ λαὸν καὶ γλῶσσαν καὶ ἔθνος.
καὶ προσκυνήσουσιν αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν οὐ γέγραπται τὸ ὄνομα ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς τοῦ ἀρνίου τοῦ ἐσφαγμένου ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.
Εἴ τις ἔχει οὖς, ἀκουσάτω.
εἴ τις εἰς αἰχμαλωσίαν ἀπάγει, εἰς αἰχμαλωσίαν ὑπάγει· εἴ τις ἐν μαχαίρᾳ ἀποκτέννει, δεῖ αὐτὸν ἐν μαχαίρᾳ ἀποκτανθῆναι. ὧδέ ἐστιν ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ πίστις τῶν ἁγίων.
Ὧδε ἡ σοφία ἐστίν· ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου· ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξς.
( ἀπό ἐδῶ ὅπου ὁλόκληρο τό κεφάλαιο 13 τῆς Ἀποκαλύψεως καί ἡ νεοελληνική ἀπόδοσις)
Ο ΔΙΆΣΗΜΟΣ ΣΕΦ ΓΚΌΡΝΤΟΝ ΡΆΜΣΕΪ ΓΊΝΕΤΑΙ «ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΣ ΔΑΊΜΟΝΑΣ» ΕΝΏ ΚΑΤΑΔΙΏΚΕΙ ΦΟΒΙΣΜΈΝΑ ΑΡΝΙΆ, ΤΟΥ ΤΡΈΧΟΥΝ ΤΑ ΣΆΛΙΑ, «ΏΡΑ ΓΙΑ ΦΟΎΡΝΟ!»
Ως άλλη μια επίδειξη του καθαρού δαιμονισμού και του λουσιφερικού κακού που κυριεύει τον κόσμο μας, ο διάσημος σεφ Γκόρντον Ράμσεϊ —του φήμης του «Hell's Kitchen»- κυκλοφόρησε περήφανα ένα βίντεο όπου καταδιώκει τρομαγμένα αρνιά, δηλώνοντας: «Θα σας φάω!" και ρωτώντας, "Ποιο θα μπει πρώτο στο φούρνο;"
Στη συνέχεια, καταδιώκει τα αρνιά σε στάση που μοιάζει με Γκόλουμ, επικαλούμενος την πλήρη δύναμη των δαιμόνων που φαινομενικά κατείχαν την κάποτε ανθρώπινη μορφή του, φωνάζοντας, «Ώρα για φούρνο!» και δηλώνοντας "Yum, yummy yum!"
Η σκηνή είναι σχεδόν τέλεια αντιγραφή από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, όπου ο Smiegel (Gollum) χτυπάει ένα ψάρι για να το φάει ωμό:
Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι ο Γκόρντον Ράμσεϊ πιστεύει ότι το ανατριχιαστικό του βίντεο καταδίωξης αρνιού είναι κατάλληλο για το κοινό, είναι επίσης ότι δεν έχει ιδέα πόσο κακός και δαιμονικός φαίνεται — αυτό ακριβώς θα περιμέναμε από κάποιον που είναι δαιμονισμένος και δεν έχει πλέον οποιαδήποτε ανθρώπινη ενσυναίσθηση ή συμπόνια.
Ακόμη και οι άνθρωποι που τρώνε μοσχάρι, χοιρινό, κοτόπουλο ή αρνί δεν καταδιώκουν μεμονωμένα ζώα , σκέφτονται ποιο από αυτά θα στείλουν στο φούρνο για να τα φάνε. Αλλά για τον Ramsay, η ταλαιπωρία και η θανάτωση ενός αθώου ζώου φαίνεται να είναι μέρος της «χαράς» της μαγειρικής του, σαν να απολαμβάνει πραγματικά τη θανάτωση τρομαγμένων αρνιών.
Χωρίς αμφιβολία, ο Ramsay σύντομα θα υποστηρίξει τον κανιβαλισμό και θα του τρέχουν τα σάλια για το ποιοι άνθρωποι θα σταλούν πρώτοι στους φούρνους.
ΟΙ ΠΎΛΕΣ ΈΧΟΥΝ ΑΝΟΊΞΕΙ, ΟΙ ΔΑΊΜΟΝΕΣ ΞΕΧΎΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ Η ΑΝΘΡΩΠΌΤΗΤΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΊΖΕΙ ΒΙΒΛΙΚΟΎΣ ΈΣΧΑΤΟΥΣ ΧΡΌΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΉ ΜΆΧΗ ΜΕΤΑΞΎ ΚΑΛΟΎ ΚΑΙ ΚΑΚΟΎ
Ολόκληρο το νόημα αυτών των δαιμονικών τελετουργιών είναι να ανοίξουν πύλες που επιτρέπουν στις δαιμονικές οντότητες να εισέλθουν στο φυσικό Γήινο βασίλειο και είτε να κατακτήσουν τους ανθρώπους είτε να λάβουν κυριολεκτικά φυσική μορφή.
Η δαιμονική επιρροή και η κατοχή είναι πλέον σε άνοδο παγκοσμίως, και όπως έδειξε ξεκάθαρα ο Gordon Ramsay, οι δαίμονες τείνουν να στοχοποιούν επιρροές και διασημότητες για να αρπάξουν τα σώματά τους και να τα χρησιμοποιήσουν για να προωθήσουν τον θάνατο και την καταστροφή.
Οι τελετουργίες είναι εργαλεία επίκλησης για να φέρουν δαιμονικές οντότητες σε αυτόν τον κόσμο . Όσο περισσότεροι άνθρωποι συμμετέχουν στο τελετουργικό, τόσο πιο ισχυρή είναι η επίκληση. Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίο αυτές οι διαβολικές τελετουργίες εκτελούνται από εκατοντάδες συμμετέχοντες σε δημόσιους χώρους όπου δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι παρακολουθούν ζωντανά. Αυτή είναι μια σκόπιμη στρατηγική για να αυξηθεί η δύναμη της επίκλησης, επιτρέποντας σε όλο και πιο ισχυρές δαιμονικές οντότητες να εισέλθουν σε αυτόν τον κόσμο μέσω των ανοιχτών πυλών.
Αυτό που παρακολουθείτε αυτή τη στιγμή σε παγκόσμια κλίμακα είναι η συντονισμένη, χρηματοδοτούμενη από την κυβέρνηση, τελετουργική επίκληση υπερφυσικών δαιμόνων που πλημμυρίζουν σε αυτόν τον κόσμο για να ξεκινήσουν πόλεμο εναντίον της ανθρωπότητας και του Θεού.
Τα αποτελέσματα αυτού φαίνονται εύκολα παντού:Οι δάσκαλοι των σχολείων μετατράπηκαν σε τρανσέξουαλ δαίμονες, λεηλατώντας αθώα παιδιά, σπρώχνοντας την περιποίηση, την παιδεραστία και τους ακρωτηριασμούς των γεννητικών οργάνων.
Η ολοκληρωτική διαφθορά της Εκκλησίας καθώς ασπάζονται την ομοφυλοφιλία, τον τρανσέξουαλ και τους ακρωτηριασμούς παιδιών.
Οι εθνικοί ηγέτες εμφανίζονται είτε εγκεφαλικά νεκροί (Μάιντεν) είτε δαιμονισμένοι με νευρολογικές κρίσεις (Κλίντον), είτε αυτοθεραπεύονται για να αποφύγουν τον πόνο της δαιμονικής κατοχής (Πελόζι).
666 συμβολισμοί παντού, από το λογότυπο του Google Chrome μέχρι τον υπερ-επιταχυντή CERN. Ακόμη και τα ενεργειακά ποτά Monster — "Unleash the beast!" — απεικονίστε το 666 χρησιμοποιώντας εβραϊκούς αριθμούς.
Ακόμη και το NIH — το οποίο χρηματοδότησε την ανάπτυξη βιοόπλων κέρδους λειτουργίας SARS-CoV-2 στην Κίνα — διαθέτει ένα λογότυπο που απεικονίζει ξεκάθαρα το «666».
Ενεργειακά ποτά Monster:
Λογότυπο Google Chrome:
Υπερεπιταχυντής CERN, που αναζητά το «σωματίδιο του Θεού»:
Το NIH, συνδεδεμένο με βιοόπλα για να εξοντώσει την ανθρωπότητα:
Τα νομοσχέδια του Κογκρέσου που επιδιώκουν να υποδουλώσουν την ανθρωπότηταλαμβάνουν συνήθως αριθμούς όπως το HR 060606 και οι πατέντες που σχετίζονται με τα εμβόλια κατά του Covid και τον Bill Gates λαμβάνουν επίσης αριθμούς όπως το 2020-060606.
Το «666» είναι το σφύριγμα του σκύλου για τους σατανιστές. Είναι μια τεχνική επικοινωνίας για μια ομάδα σατανιστών για να ενημερώσει τους άλλους σατανιστές ότι συμφωνούν με την Λουσιφεριανή ατζέντα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο βρίσκετε 666ενσωματωμένα σε τόσα πολλά ιδρύματα της επιστήμης, της κυβέρνησης και του ακαδημαϊκού κόσμου.
Ἀπό Ε Δ Ω
Ἡ Πελασγική
1860, στην ΙΘΑΚΗ τους έλεγε: "ο πόλεμος θά αρχίσει από ένα μικρό πριγκηπάτο, (βλ.ΜΑΡΙΟΥΠΟΛΗ) , θα τελειώσει στήν ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ"!
φωτο πηγή
https://www.protothema.gr/world/article/1225354/polemos-stin-oukrania-i-marioupoli-egine-stah
Φωτογραφίες από το πρόσφατο παρελθόν και το εγγύς μέλλον- όπως βομβάρδισαν οι Ρώσοι την Μαριούπολη έτσι θα ισοπεδώσουν και την Κωνσταντινούπολη.
Τα γνωρίζουν αυτά οι τούρκοι για αυτό και κάνουν τους δήθεν φίλους στους Ρώσους,
όμως και η ΜΑΡΙΟΥΠΟΛΗ και η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ έχουν πνευματική σχέση με την ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ.
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Γνωρίζετε αδελφοί ότι η όμορφη Ιθάκη δεν είναι μόνο ένας τουριστικός προορισμός για να αράζουν τα γιωτ των πλουσίων αλλά ένα μέρος μοναδικό με μοναδική ιστορία και πνευματικότητα.
Είναι μέρος που γεννάει μεγάλους αγίους όπως τον ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ τον εξ Ιθάκης και τον ΟΣΙΟ ΙΩΑΚΕΙΜ τον Βατοπαιδινό μοναχό που στα χρόνια του 1821 βγήκε από την Μονή του για βοηθήσει τον Ελληνικό χειμαζόμενο λαό και επέστρεψε στην γενέτειρα του που ήταν αγγλοκρατούμενη τότε για να την βοηθήσει καθώς και τους Έλληνες πρόσφυγες που συνέρρεαν εκεί από το Μεσολόγγι , το Σούλι και άλλα μέρη.
Τόσα έτη αρθρογραφούμε, αλλά σήμερα εν μέσω καύσωνος αισθανθήκαμε ΔΕΟΣ γιατί με " σημεία" οδηγηθήκαμε να ανοίξουμε το βιβλίο του Κωνσταντίνου Π. Κανέλλου από την Ιθάκη που συνέγραψε επιμελώς το έτος 2000 το Συνάξαρι του Οσίου Πατρός ΙΩΑΚΕΙΜ του ΙΘΑΚΗΣΙΟΥ ή του Παπουλάκη ( όπως τον λένε) του Βατοπαιδινού αυτού ΑΓΙΟΥ και να διαβάσουμε στην σελίδα 107 την προφητεία του:
"ο πόλεμος θα αρχίσει από ένα μικρό πριγκηπάτο, θα τελειώσει στην ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ"
Το Ιερόν Σκήνωμα του Οσίου Ιωακείμ στον Ιερό Ναό Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στον ΣΤΑΥΡΟ της Ιθάκης
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΙΓΚΗΠΑΤΟ ΚΑΙ ΤΙ ΜΑΚΕΛΕΙΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΩΡΑ ΕΚΕΙ;
ΚΡΙΜΑΙΑ, Λουγκάνσκ (LNR) και του Ντονέτσκ (DNR) στην Ανατολική Ουκρανία - Ιστορικά στοιχεία
Αδιάλειπτη παρουσία του Ελληνισμού εδώ και 27 αιώνες
" Το τελευταίο ελεύθερο ελληνικό έδαφος που υποτάχθηκε υπήρξε το Πριγκιπάτο των Θεοδώρων που ιδρύθηκε το 1204 από απογόνους του Θεόδωρου Γαβρά"
" Εκεί θα ιδρύσει μια νέα πόλη, στην οποία θα δώσει το όνομα της Παναγίας: Μαριούπολη."
ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ
" Η ελληνική μητρόπολη της περιοχής υπήρξε η χερσόνησος της Κριμαίας. Οι πρώτες ελληνικές εγκαταστάσεις (Παντικάπαιον, Νυμφαίον, Θεοδοσία, Χερσόνησος κ.ά.) δημιουργήθηκαν, κυρίως από Ιωνες, στα τέλη του 7ου – αρχές του 6ου π.Χ. αιώνα. Η Χερσόνησος θα παραμείνει απρόσβλητη κατά την εποχή των νομαδικών μετακινήσεων που χαρακτήρισαν τον 4ο μ.Χ. αιώνα και θα ενταχθεί στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία έως τον 14ο αιώνα που θα καταληφθεί από τους Τατάρους και θα ενταχθεί στο τουρκικό Χανάτο της Κριμαίας (Qrm Yurtu), που ήταν υποτελές στους Οθωμανούς. Τα νότια εδάφη της Κριμαίας θα ενσωματωθούν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Το τελευταίο ελεύθερο ελληνικό έδαφος που υποτάχθηκε υπήρξε το Πριγκιπάτο των Θεοδώρων που ιδρύθηκε το 1204 από απογόνους του Θεόδωρου Γαβρά και συνυπήρχε για πολύ καιρό με το ταταρικό Χανάτο.
Τον Δεκέμβριο του 1475 το Φρούριο των Θεοδώρων, που βρισκόταν επί του όρους Μαγκούπ (30 χιλιόμετρα από τη Σεβαστούπολη και 15 από τη Χερσώνα), θα πέσει στα χέρια των Οθωμανών παρά τη γενναία άμυνα του Αλέξανδρου Γαβρά, έπειτα από εξάμηνη πολιορκία.
Ο τουρκικός ζυγός (ταταρικός και οθωμανικός) θα πάψει μόλις το 1783, όταν η χερσόνησος θα καταληφθεί από τους Ρώσους.
Λίγο πριν όμως, το καλοκαίρι του 1778, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είχε μεταναστεύσει προς τα ρωσοκρατούμενα εδάφη, βόρεια της Αζοφικής Θάλασσας.
Εκεί θα ιδρύσει μια νέα πόλη, στην οποία θα δώσει το όνομα της Παναγίας: Μαριούπολη.
Από εκεί και πέρα η ελληνική μητρόπολη της Ουκρανίας θα έχει μεταφερθεί στην περιοχή της Μαριούπολης με τα 23 ελληνικά χωριά. Με τα διατάγματα της Αικατερίνης Β΄ του 1779 και του 1790, η περιφέρεια της Αζοφικής με πρωτεύουσα τη Μαριούπολη απέκτησε το καθεστώς της αυτόνομης διοικητικής περιοχής (ουέζντ)."
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ στο
https://www.kathimerini.gr/society/752928/oi-ellines-tis-oykranias/
ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΡΟΦΗΤΕΨΕ Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΚΕΙΜ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ
μεταξύ των πολλών άλλων προείπε και αυτά:
" οι κλέφτες θα φύγουν από τα βουνά και θα κατέβουν στα παζάρια"
" θα έρθει μια εποχή που θα σηκωθούν τα Σόδομα και τα Γόμορα που θα λέγει ο μικρός στον μεγάλο ¨ σώπα εσύ να κρίνω εγώ , σήκω εσύ να κάτσω εγώ"
" θα κλωτσάς τα χρήματα στον δρόμο και δεν θα σκύβεις να τα πάρεις"
" θα πηγαίνεις από εδώ στην Λεύκη για να δεις άνθρωπο"
" το Θιάκι θα γίνει μοναστήρι και η μισή Κεφαλλονιά"
" μια κίτρινη φυλή θα κυριέψει τον κόσμο"
( σελ. 107) Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΚΕΙΜ Ο ΙΘΑΚΗΣΙΟΣ 1786 -1868)
Ιθάκη 2000 Κωνσταντίνου Π Κανέλλου
ΣΤΩΜΕΝ καλώς
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάσας
Καταπέλτης ἡ Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους! Ἀδύνατον ἕνα «ὁμόφυλο ζεύγος» νά θεωρεῖται οἰκογένεια καί νά υἰοθετεῖ παιδιά
“Είναι σαφώς ξένο προς την διδασκαλία του Ευαγγελίου και το Ορθόδοξο ήθος να αφήνεται να εννοηθεί ότι ένα «ομόφυλο ζεύγος» είναι δυνατόν να θεωρείται ως οικογένεια και να αναγνωρίζεται σε αυτό δικαίωμα υιοθεσίας τέκνων, καθώς κάθε τέτοιου είδους μορφή τεκνοθεσίας η αναδοχής αντίκειται στην ευαγγελική διδασκαλία.
Δεν θα μπορούσαμε παρά να εκφράσουμε την λύπη μας για τις παραπάνω δημόσιες εμφανίσεις και τοποθετήσεις προσώπων της Εκκλησίας, οι οποίες παρέχουν αφορμές σκανδαλισμού του πιστού λαού”, αναφέρει μεταξύ άλλων στο ανακοινωθέν που εξέδωσε η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους
Αναλυτικά το ανακοινωθέν:
Εξ αφορμής προσφάτων δημοσίων εμφανίσεων και τοποθετήσων κληρικών της Εκκλησίας, ακόμη και ιεραρχών, οι οποίες αφήνουν να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι είναι δυνατόν η Εκκλησία να δέχεται οποιαδήποτε άλλη μορφή οικογένειας, εκτός από αυτήν που θεσπίζει το Ιερόν Ευαγγέλιον, η Ιερά Κοινότης επιθυμεί να τοποθετηθεί και δημοσίως.
Το Άγιον Όρος, ως χώρος προσευχής και ασκήσεως, με αδιάσπαστη συνέχεια λειτουργική και πνευματική, εύχεται ταπεινά υπέρ του σύμπαντος κόσμου, για όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως διακρίσεων.
Το μυστήριο του βαπτίσματος, με το οποίο ο άνθρωπος γίνεται μέλος της Εκκλησίας και λαμβάνει την χάρη του Αγίου Πνεύματος, αναμφισβήτητα αποτελεί την ορατή έκφραση της άπειρης αγάπης του Θεού. Η προσπάθεια να ζήσουμε σύμφωνα με το άγιο Ευαγγέλιο και τον νόμο του Θεού εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις για την συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας.
Υπό το πρίσμα των ανωτέρω δεν θα μπορούσαμε παρά να εκφράσουμε την λύπη μας για τις παραπάνω δημόσιες εμφανίσεις και τοποθετήσεις προσώπων της Εκκλησίας, οι οποίες παρέχουν αφορμές σκανδαλισμού του πιστού λαού. Είναι σαφώς ξένο προς την διδασκαλία του Ευαγγελίου και το Ορθόδοξο ήθος να αφήνεται να εννοηθεί ότι ένα «ομόφυλο ζεύγος» είναι δυνατόν να θεωρείται ως οικογένεια και να αναγνωρίζεται σε αυτό δικαίωμα υιοθεσίας τέκνων, καθώς κάθε τέτοιου είδους μορφή τεκνοθεσίας η αναδοχής αντίκειται στην ευαγγελική διδασκαλία, την ανθρώπινη φύση αλλά και στο ήθος και στις παραδόσεις του λαού μας, ενώ ταυτόχρονα παραβιάζει και τα στοιχειώδη δικαιώματα αθώων αντυπεράσπιστων ανθρώπων, που δεν έχουν την δυνατότητα να επιλέξουν ένα φυσιολογικό οικογενειακό περιβάλλον.
Τα ανωτέρω εκφράζομε ως φωνή ειλικρινούς ενδιαφέροντος για την πορεία της πατρίδος μας, και μάλιστα σε περίοδο τόσο κρίσιμη γι᾽ αυτήν.
Είθε η Προστάτις της πατρίδος μας και Έφορος του Αγίου Όρους Υπεραγία Θεοτόκος να μεσιτεύει προς τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν για να οδηγήσει όλους σε μετάνοια και ζωή σύμφωνα προς το φως του Ευαγγελίου και την διδασκαλία Του
Άπαντες οι εν τη κοινή Συνάξει Αντιπρόσωποι και Προιστάμενοι των είκοσιν Ιερών Μονών του Αγίου Όρους Άθω.
Ἀπό : helleniscope.com
Ἡ Πελασγική
Ἡ δυστυχία του νὰ λὲς τὴν ἀλήθεια, ἀλλὰ νὰ τὴν ἀθετεῖς!
Θαυμάσια ἡ «ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ» τοῦ μητροπ. Κυθήρων κ. Σεραφείμ. Λέγει τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους.
Κι ἐδῶ ἔγκειται τὸ δρᾶμα του. Μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι ὑπάρχει ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ «πρὸ 50ετίας περίπου», μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι αὐτὴ ἡ παναίρεσις προβάλλεται σήμερα «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ», μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι «τὸ κίνημα αὐτὸ εἶναι ὀλέθριο», ἀλλὰ κάνει τὰ ἀντίθετα ἀπὸ ὅ,τι ἔκαναν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, τοὺς ὁποίους εὐλαβεῖται.
Οἱ Ἅγιοι ἀπομακρύνονταν ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς πάραυτα ἢ μετὰ κάποιο μικρὸ διάστημα, κατὰ τὸ ὁποῖο προσπαθοῦσαν νὰ μεταπείσουν τοὺς αἱρετικούς. Στὸ διάστημα αὐτὸ τοὺς κατονόμαζαν (γιὰ νὰ μὴν πέσουν στὴν αἵρεση τοῦ ὀνοματοκρυπτισμοῦ -π. Θ. Ζήσης). Ὁ Κυθήρων ἀποφεύγει καὶ νὰ ὀνοματίσει τοὺς ἀρχηγοὺς τῆς Παναιρέσεως, καὶ νὰ τοὺς νουθετήσει-ἐλέγξει κατὰ πρόσωπον. Κοινωνεῖ μὲ αὐτοὺς ποὺ ἔλαβαν αἱρετικὲς ἀποφάσεις στὴν αἱρετικὴ Κολυμπάρια Σύνοδο. Κοινωνεῖ μὲ αὐτοὺς ποὺ ἔσχισαν τὴν Ἐκκλησία λειτουργῶντας μὲ ἀχειροτόνητους καὶ σχισματικούς. (Καὶ τὸ δέχεται αὐτὸ ἡ "Κατάνυξη" ‒ποὺ πρωτοστάτησε σὲ αὐτὸν τὸν ἀγῶνα‒ προβάλλοντας τὴν Ἐγκύκλιό του!).
Καὶ γιατί κοινωνεῖ ἄραγε μαζί τους; Ἐκ δειλίας; Ἐπειδὴ τὸν ἔπεισαν ὅτιτυχὸν ἀποτείχισή του θὰ "ἀναγκάσει" τοὺς Οἰκουμενιστὲς νὰ τὸν καθαιρέσουν καὶ νὰ βάλουν Οἰκουμενιστὴ Ἐπίσκοπο στὴ θέση του; Γιὰ κάποιο ἄλλο λόγο; Ἄγνωστον.
Ὦ, ἁγία Ὁμολογία, ὦ ἁγία καθαίρεση, ποὺ θὰ ἔλεγε ὁ Καντιώτης καὶ ποὺ δέχτηκε ὁ Ν. Σωτηρόπουλος, γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῆς Πίστεως! Ἄν ἔκαναν οἱ Ἅγιοι ὅ,τι ὁ Κηθύρων, δὲν θὰ εἴχαμε σήμερα Ὀρθοδοξία, ὅπως θὰ συμπλήρωνε ὅσιος Φιλόθεος Ζερβάκος.
Ἀγῶνας γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία χωρὶς θυσίες δὲν γίνεται. Καὶ αὐτὸ τὸ ξέρει καλὰ ὁ κ. Σεραφείμ! Κι ἐδῶ ἔγκειται τὸ δρᾶμα του. Ξέρει τί ἔπραξαν οἱ Ἅγιοι, ἀλλὰ δὲν τὸ πράττει! Εὐχόμαστε νὰ τὸ πράξει πρὶν εἶναι πολὺ αργά!
Τό σχετικό ἀπόσπασμα ἀπό τήν«ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ» τοῦ μητροπ. Κυθήρων.
Ἄλλος πόλεμος ἐπί πνευματικοῦ, ἱεροκανονικοῦ καί ἐκκλησιολογικοῦ ἐπιπέδου ἔχει ἀνάψει καί προωθεῖται ἀπειλητικά. «Οἰκουμενισμός χωρίς μάσκα» ἦταν τό σπουδαῖο ἀντιαιρετικό σύγγραμμα τοῦ ἀειμνήστου Ἱδρυτοῦ τῆς Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως (ΠΟΕ) Ἀρχιμ. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου, πρό 50ετίας περίπου. Αὐτή ἡ παναίρεσις προβάλλεται σήμερα «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ»,ἀπροκαλύπτως, ἀνενδοιάστως καί ἀνερυθριάστως ἀπό ἡγετικά πρόσωπα τοῦ Ἑκκλησιαστικοῦ χώρου. Συμπροσευχές ἐν ὥρᾳ Θείας Λατρείας μέ ἑτεροδόξους, κακοδόξους, ἀλλοθρήσκους καί αἱρετικούς γίνονται κατ΄ ἐπανάληψιν, ἀδιαφόρως, ὡς κάτι τό ἀθῶο καί φυσιολογικό γεγονός. Οἱ πρωταγωνιστές καί οἱ ἀκόλουθοι τοῦ ὀλεθρίου αὐτοῦ κινήματος ἀδιαφοροῦν, προκαλοῦν καί φέρονται ἀναισθήτως πρό τοῦ σκανδαλισμοῦ τοῦ Χριστεπωνύμου Πληρώματος τῆς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Ὅμως, ὁ λόγος τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας εἶναι σαφής καί κατηγορηματικός· «οὐαί δι’ οὗ τό σκάνδαλον ἔρχεται» (Ματθ. 18,7).
Ὁ ἀκήρυκτος αὐτός, ἀλλά ἐξακτινωμένος καί μεθοδευμένος πόλεμος στοχεύει εἰς τήν ἄμβλυνσιν τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς συνειδήσεως καί τήν κατάπτωσιν τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος, μέ ἀπώτερον σκοπόν τήν κόπωσιν καί ἀπογοήτευσιν τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ, καθώς ἐπίσης καί τήν ἀλλοίωσιν καί τήν ἀκύρωσιν τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Παραδόσεως διά τήν δημιουργίαν μιᾶς «ἀχρώμου, ἀόσμου καί ἀγεύστου» πνευματικῶς θρησκείας, τῆς ἐπικαλουμένης πανθρησκείας. Ὅμως, αὐτό τό θρησκευτικό συνονθύλευμα δέν ἔχει καί δέν θά ἔχῃ καμμίαν σχέσιν καί ὁμοιότητα μετά τῆς «ἅπαξ παραδοθείσης Πίστεως» τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Ἱεροῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων Νικαίας–Κων/πόλεως.
Ἡ Παράδοσις καί τά ἱερά καταπιστεύματα τῶν Ἁγίων ἑπτά (7) Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀλλά καί τῶν δύο (2) νεωτέρων ἐπί Μεγάλου Φωτίου (9ος αἰ.) καί τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ (14ος αἰ.) ὡς Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἀναγνωρισθεισῶν ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Συνειδήσεως, δέον ὅπως παραμείνουν ἀκλόνητα, ἀσάλευτα καί ἀπαραχάρακτα εἰς αἰῶνας αἰώνων. Καί ἡ ἐντεινομένη κίνησις διά τήν πραγμάτωσιν «Κοινοῦ Πασχαλίου» καί «Κοινοῦ Ποτηρίου» μετά τῶν ἑτεροδόξων, αὐθαιρέτως καί ἀπροϋποθέτως, ἐν ὄψει τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν 700 χρόνων ἀπό τῆς συγκλήσεως τῆς Α’ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, μέλλει νά ἀποδοκιμασθῇ ὑπό τοῦ ἀνά τήν Οἰκουμένην Ὀρθοδόξου Χριστεπωνύμου Πληρώματος, ἐφ’ ὅσον σύμπασαι αἱ κατά τόπους Αὐτοκέφαλοι Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι, ἐξετάζουσαι θεολογικῶς, δογματικῶς, ἐκκλησιολογικῶς καί ἱεροκανονικῶς τό ἐν θέματι κεφαλαιῶδες ζήτημα, δέν ἀποδεχθοῦν τό δεινόν καί μοιραῖον αὐτό τόλμημα. Ἡ Σύνοδος Φερράρας–Φλωρεντίας, ἐνῷ ἐτάχθη ὑπέρ τῆς ἑνώσεως Ὀρθοδόξων καί Λατίνων –καί εἶναι ἀναγεγραμμένη ἡ ἀπόφασις αὐτή εἰς μαρμαρίνην πλάκα, ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Φλωρεντίας– ἐν τούτοις προσέκρουσε εἰς τήν συνείδησιν τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ Πληρώματος, ἡ ὁποία διά στόματος τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ κατεδίκασε τήν οἰκτράν ἀπόφασιν αὐτήν.
Ἐν Κυθήροις τῇ 29ῃ Ἰουλίου 2022
ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
(ὑπ’ ἀριθ. 212/2022)
Πρός
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί
τόν Χριστώνυμον Λαόν
τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων
«Μακάρισον θερμῶς τούς Μάρτυρας καί σύ μάρτυς ἔσῃ τῇ γνώμῃ»
(Μέγας Βασίλειος)
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,
Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά·
Εὐλογημένη, εἰρηνική, χαριτοφόρος καί καλλίκαρπος ἄς εἶναι ἡ ἁγία περίοδος τοῦ Δεκαπενταυγούστου.
Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία μας μᾶς προετοιμάζει καθ’ ὅλον τό ἱερό αὐτό Δεκαπενθήμερον μέ τήν καθιερωμένη νηστεία, τήν ἐναλλαγή τῶν Ἱερῶν Παρακλήσεων, Μικρῆς καί Μεγάλης, τήν συχνή Θεία Λατρεία καί μέ τό μήνυμα τῆς μετανοίας, ἡ ὁποία πρέπει νά χαρακτηρίζῃ τήν περίοδον αὐτήν.
Ἡ πρόοδος τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τήν ὁποίαν ἑορτάζομεν σήμερον, μᾶς ὑπενθυμίζει τήν ὕψωσιν καί τήν λιτάνευσιν τοῦ ἱερωτάτου αὐτοῦ συμβόλου εἰς τήν Βασιλίδα τῶν πόλεων πρός ἀποτροπήν τῶν διαφόρων ψυχικῶν καί σωματικῶν ἀσθενειῶν. Ὁ Τίμιος καί Ζωοποιός Σταυρός εἶναι πηγή δυνάμεως, χάριτος καί ἁγιασμοῦ διά τόν πιστόν Λαόν τοῦ Θεοῦ. «Ὁ Σταυρός Σου Κύριε ζωή καί ἀνάστασις ὑπάρχει τῷ Λαῷ σου…». Ἐνισχύει τό μαρτυρικό φρόνημα τῶν πιστῶν μέσα σέ ἕνα ταραγμένο καί συγκεχυμένο κόσμο. Πορευόμεθα τόν δρόμον τῆς νηστείας, σωματικῆς καί πνευματικῆς, χαίροντες καί ἀγαλλόμενοι, καθώς ἐπικαλούμεθα τάς θεοπειθεῖς πρεσβείας καί τήν μεσιτείαν τῆς Θεομήτορος πρός τόν Υἱόν της καί Θεόν ὑπέρ ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, ὑπέρ τῆς Ἁγίας ἡμῶν Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, τῆς ἀπό περάτων ἕως περάτων τῆς Οἰκουμένης, τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους, καθώς ἐπίσης καί τοῦ σύμπαντος κόσμου.
Λιτανεύοντες καί προσκυνοῦντες τόν Τίμιον καί Ζωοποιόν Σταυρόν, ἐπικαλούμεθα τήν εἰρήνην, τό θεῖον ἔλεος καί τήν φιλανθρωπίαν τοῦ Ἐσταυρωμένου καί Ἀναστάντος Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, καί δυνάμει τῆς ἀπολυτρωτικῆς Αὐτοῦ Θυσίας ἐπί τοῦ Γολγοθᾶ καί τοῦ ρεύσαντος ἐπί τοῦ Τιμίου καί Ζωηφόρου Ξύλου Παναχράντου Αἵματος τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου καί Θεοῦ ἡμῶν ἐλπίζομεν ὅτι θά ἀπολαύσωμεν τοῦ Θείου Δώρου τῆς ἐν Χριστῷ Σταυρωθέντι καί Ἐγερθέντι σωτηρίας καί ἀπολυτρώσεως ἡμῶν.
Παραλλήλως, ἑορτάζοντες σήμερον, τήν πρώτην ἡμέραν τοῦ Δεκαπενταυγούστου, τήν ἀρχαίαν Παρθενομάρτυρα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας Ἁγίαν Ἐλέσαν, τήν ἐν Κυθήροις μαρτυρήσασαν τό ἔτος 375 μ.Χ. ἐκ τῶν ἀνοσίων χειρῶν τοῦ εἰδωλολάτρου πατρός αὐτῆς, ἐνισχύεται τό μαρτυρικόν φρόνημα, τό ὁποῖον ἐνδείκνυται νά διακατέχῃ τόν νοῦν, τήν ψυχήν καί τήν καρδίαν ἡμῶν τῶν συγχρόνων Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι βομβαρδιζόμεθα κυριολεκτικῶς εἰς τούς χαλεπούς καιρούς, τούς ὁποίους διανύομεν ἀπό τάς ἰδεολογίας, βιοθεωρίας καί κοσμοθεωρίας «σπουδαίων» κατ’ ἐπίφασιν διανοητῶν καί σεσημασμένων ἐπιστημόνων, οἱ ὁποῖοι ἐχρίσθησαν ἡρακλεῖς τῆς καλουμένης «νέας ἐποχῆς» καί τῆς «νέας τάξης» πραγμάτων, κινούμενοι εἰς τό ὁρμητικό ρεῦμα τῆς «Παγκοσμιοποίησης» καί τῆς ἰσοπεδωτικῆς «Πανθρησκείας».
Ὅμως, ἡ Ἁγία Ὁσιοπαρθενομάρτυς Ἐλέσα, κόρη πλουσίου εἰδωλολάτρου πατρός καί εὐσεβεστάτης Χριστιανῆς μητρός, προώρως κατ’ ἄνθρωπον ἀποβιωσάσης, ἀφοῦ περιφρόνησε πλοῦτον, κοσμικήν δόξαν καί σαρκικάς ἀπολαύσεις, ἀφίχθη εἰς τήν ἔρημον τότε νῆσον μας διά νά ἀσκητεύσῃ καί νά ἀφιερωθῇ ψυχῇ τε καί σώματι εἰς τόν Οὐράνιον Νυμφίον της Ἰησοῦν Χριστόν καί νά μήν ἔχῃ καμμίαν κοινωνίαν μέ τόν εἰδωλολάτρην γεννήτορα της καί τά μιάσματα τῆς εἰδωλικῆς πλάνης καί ἀθεΐας. Διό καί ἐθυσιάσθη ὡς ἐθελόθυτον θῦμα εἰς τόν ἱερόν βωμόν τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Πίστεως ἐκ τῶν βεβήλων χειρῶν τοῦ ἀσεβοῦς καί αἱμασταγοῦς πατρός της. Καί εἶναι λαμπρόν ὑπόδειγμα εὐσεβείας καί προσηλώσεως εἰς τήν ἁγίαν Ἐκκλησιαστικήν Παράδοσιν καί Κληρονομίαν ἡ Ἁγία τοῦ Θεοῦ Ἐλέσα.
Ἀλλά καί οἱ συνεορταζόμενοι σήμερον ἅγιοι ἑπτά Μακκαβαῖοι παῖδες μετά τῆς μητρός αὐτῶν Σολομονῆς καί τοῦ διδασκάλου αὐτῶν Ἐλεαζάρου, ἀφοῦ ὑπέστησαν φρικτά βασανιστήρια καί τόν διά πυρός θάνατον, εὐαρέστησαν εἰς τόν Κύριον καί Θεόν ἡμῶν, καθώς δέν ὑπέκυψαν εἰς τάς πιέσεις τοῦ τυράννου νά ἀρνηθοῦν τά πάτρια ἔθη καί νά γευθοῦν χοιρινά κρέατα, ἀλλά ὑπετάγησαν εἰς τούς πατρῴους θείους νόμους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Πόσον μᾶς ἐμπνέουν καί μᾶς διδάσκουν οἱ πρό Χριστοῦ παιδομάρτυρες αὐτοί, μετά τῆς μητρός καί τοῦ διδασκάλου των, μέ τήν βαθεῖαν πίστιν, τήν ὑποδειγματικήν τους εὐλάβειαν καί εὐσέβειαν καί τήν ὁλοπρόθυμον πειθαρχίαν των εἰς τόν θεῖον νόμον, χάριν τοῦ ὁποίου ὑπέμειναν φοβερά μαρτύρια καί κατέστησαν «ὁλοκαυτώματα λογικά, θύματα τέλεια Θεῷ»!
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξος Καθολική Ἐκκλησία ἀπό τῆς πρώτης ἡμέρας τῆς συντόμου νηστίμου περιόδου τοῦ Δεκαπενταυγούστου μᾶς ἐφοδιάζει μέ τά ζώπυρα τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Πίστεως, καθώς προβάλλει πρός ἕμπνευσιν καί ἐνδυνάμωσιν τῶν Χριστιανῶν τόν Τίμιον καί Ζωοποιόν Σταυρόν τοῦ Σωτήρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τό ἀκαταμάχητον ὅπλον τῶν πιστῶν κατά τοῦ ἀρχεκάκου διαβόλου καί τῶν πονηρῶν πνευμάτων. Καί τά φωτεινά παραδείγματα τῆς Ἁγίας Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Ἐλέσης καί τῶν Ἁγίων ἑπτά (7) Μαρτύρων Μακκαβαίων Παίδων μετά τῆς ἡρωΐδος μητρός αὐτῶν Σολομονῆς καί τοῦ σοφοῦ κατά Θεόν διδασκάλου των Ἐλεαζάρου, προβάλλονται εἰς μίμησιν τῆς θεοσεβείας των καί τῆς προσηλώσεώς των μέχρι θανάτου εἰς τόν θεῖον νόμον.
Πολλά καί ὠφέλιμα διδασκόμεθα εἰς τούς χαλεπούς καί δυσχειμέρους καιρούς μας, ὅπου πλεονάζει ἡ ἀνομία, ἡ ἀποστασία ἀπό τό θεῖον θέλημα, ἡ ἀποδόμησις τῶν αἰωνίων ἠθικῶν καί πνευματικῶν ἀξιῶν, καθώς καί ἡ ἀσέβεια καί ἡ περιφρόνησις πρός τόν Θεόν τῶν Πατέρων ἡμῶν, τόν μόνον άληθινόν Κύριον καί Θεόν μας, ἀπό τούς προαναφερθέντες ἁγίους Μάρτυρας καί γενικώτερα ἀπό τόν χορόν τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας.
Πολλά καί σοβαρά προβλήματα τοῦ ἐνεστῶτος χρόνου καί καιροῦ ἔχομεν νά ἀντιμετωπίσωμεν:
1. Τόν παρατεινόμενον πόλεμον μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Λαῶν τοῦ Βορρᾶ, τῶν Ρώσων καί τῶν Οὐκρανῶν, μέ κίνδυνον αὐτό τό πολεμικόν πῦρ νά ἐπεκταθῇ καί, Θεός φυλάξοι, νά γενικευθῇ πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν. Πάμπολλα άθῷα θύματα, ἐκπατρισμός καί μετανάστευσις χιλιάδων συνανθρώπων μας, καταστροφές πολλές καί λεηλασίες, μέ ἄμεσον συνέπειαν τήν ἄνοδον τῶν τιμῶν τῶν εἰδῶν πρώτης ἀνάγκης, εἶναι ὁ μέχρι τώρα ἀπολογισμός τῶν ἀδυσωπήτων πολεμικῶν ἐπιχειρήσεων. Ὅμως, ταπεινῶς φρονοῦμεν, ὅτι ἡ συμφορά αὐτή δέν εἶναι ἄσχετος μέ τήν καθ’ ὅν τρόπον καί εἰς οἵους ἐδόθη ἡ Οὐκρανική Αὐτοκεφαλία· «ἑνός γάρ κακοῦ μύρια ἕπονται».
2. Τήν ἐπιδημίαν ἐξ΄αἰτίας μεταλλαχθέντων ἰῶν, ἡ ὁποία συνεχίζεται καί ἐπιτείνεται. Δέν ἔχει, βεβαίως, τά «δόντια» τοῦ ἰοῦ covid-19, ἀλλά ταλαιπωρεῖ πολύν κόσμον εἰς τήν πατρίδα μας, ἐνῷ, καθώς λέγεται, σέ ἄλλα εὐρωπαϊκά κράτη δέν ὑφίσταται πλέον τό πρόβλημα καί ἡ ἀπειλή τοῦ κορωνοϊοῦ. Ἔρχονται πιό δύσκολες ἡμέρες, κατά τά λεγόμενα. Θεός φυλάξοι!
3. Ἄλλος πόλεμος ἐπί πνευματικοῦ, ἱεροκανονικοῦ καί ἐκκλησιολογικοῦ ἐπιπέδου ἔχει ἀνάψει καί προωθεῖται ἀπειλητικά. «Οἰκουμενισμός χωρίς μάσκα» ἦταν τό σπουδαῖο ἀντιαιρετικό σύγγραμμα τοῦ ἀειμνήστου Ἱδρυτοῦ τῆς Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως (ΠΟΕ) Ἀρχιμ. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου, πρό 50ετίας περίπου. Αὐτή ἡ παναίρεσις προβάλλεται σήμερα «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ», ἀπροκαλύπτως, ἀνενδοιάστως καί ἀνερυθριάστως ἀπό ἡγετικά πρόσωπα τοῦ Ἑκκλησιαστικοῦ χώρου. Συμπροσευχές ἐν ὥρᾳ Θείας Λατρείας μέ ἑτεροδόξους, κακοδόξους, ἀλλοθρήσκους καί αἱρετικούς γίνονται κατ΄ ἐπανάληψιν, ἀδιαφόρως, ὡς κάτι τό ἀθῶο καί φυσιολογικό γεγονός. Οἱ πρωταγωνιστές καί οἱ ἀκόλουθοι τοῦ ὀλεθρίου αὐτοῦ κινήματος ἀδιαφοροῦν, προκαλοῦν καί φέρονται ἀναισθήτως πρό τοῦ σκανδαλισμοῦ τοῦ Χριστεπωνύμου Πληρώματος τῆς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Ὅμως, ὁ λόγος τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας εἶναι σαφής καί κατηγορηματικός· «οὐαί δι’ οὗ τό σκάνδαλον ἔρχεται» (Ματθ. 18,7).
Ὁ ἀκήρυκτος αὐτός, ἀλλά ἐξακτινωμένος καί μεθοδευμένος πόλεμος στοχεύει εἰς τήν ἄμβλυνσιν τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς συνειδήσεως καί τήν κατάπτωσιν τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος, μέ ἀπώτερον σκοπόν τήν κόπωσιν καί ἀπογοήτευσιν τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ, καθώς ἐπίσης καί τήν ἀλλοίωσιν καί τήν ἀκύρωσιν τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Παραδόσεως διά τήν δημιουργίαν μιᾶς «ἀχρώμου, ἀόσμου καί ἀγεύστου» πνευματικῶς θρησκείας, τῆς ἐπικαλουμένης πανθρησκείας. Ὅμως, αὐτό τό θρησκευτικό συνονθύλευμα δέν ἔχει καί δέν θά ἔχῃ καμμίαν σχέσιν καί ὁμοιότητα μετά τῆς «ἅπαξ παραδοθείσης Πίστεως» τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Ἱεροῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων Νικαίας–Κων/πόλεως.
Ἡ Παράδοσις καί τά ἱερά καταπιστεύματα τῶν Ἁγίων ἑπτά (7) Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀλλά καί τῶν δύο (2) νεωτέρων ἐπί Μεγάλου Φωτίου (9ος αἰ.) καί τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ (14ος αἰ.) ὡς Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἀναγνωρισθεισῶν ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Συνειδήσεως, δέον ὅπως παραμείνουν ἀκλόνητα, ἀσάλευτα καί ἀπαραχάρακτα εἰς αἰῶνας αἰώνων. Καί ἡ ἐντεινομένη κίνησις διά τήν πραγμάτωσιν «Κοινοῦ Πασχαλίου» καί «Κοινοῦ Ποτηρίου» μετά τῶν ἑτεροδόξων, αὐθαιρέτως καί ἀπροϋποθέτως, ἐν ὄψει τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν 700 χρόνων ἀπό τῆς συγκλήσεως τῆς Α’ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, μέλλει νά ἀποδοκιμασθῇ ὑπό τοῦ ἀνά τήν Οἰκουμένην Ὀρθοδόξου Χριστεπωνύμου Πληρώματος, ἐφ’ ὅσον σύμπασαι αἱ κατά τόπους Αὐτοκέφαλοι Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι, ἐξετάζουσαι θεολογικῶς, δογματικῶς, ἐκκλησιολογικῶς καί ἱεροκανονικῶς τό ἐν θέματι κεφαλαιῶδες ζήτημα, δέν ἀποδεχθοῦν τό δεινόν καί μοιραῖον αὐτό τόλμημα. Ἡ Σύνοδος Φερράρας–Φλωρεντίας, ἐνῷ ἐτάχθη ὑπέρ τῆς ἑνώσεως Ὀρθοδόξων καί Λατίνων –καί εἶναι ἀναγεγραμμένη ἡ ἀπόφασις αὐτή εἰς μαρμαρίνην πλάκα, ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Φλωρεντίας– ἐν τούτοις προσέκρουσε εἰς τήν συνείδησιν τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ Πληρώματος, ἡ ὁποία διά στόματος τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ κατεδίκασε τήν οἰκτράν ἀπόφασιν αὐτήν.
4. Μεταξύ τῶν καινοφανῶν πεπλανημένων δοξασιῶν, αἱ ὁποῖαι ἀνεδείχθησαν κατά τόν καιρόν τῆς πανδημίας (π.χ. ὁ κίνδυνος μεταδόσεως τοῦ ἰοῦ διά τῆς Θείας Κοινωνίας, ἡ χρῆσις ἀντί τῆς ἁγίας Λαβίδος πλαστικῶν κουταλιῶν μιᾶς χρήσεως, ἡ ἀποφυγή προσκυνήσεως τῶν ἱερῶν Εἰκόνων καί τῶν ἁγίων Λειψάνων καί ὁ φόβος λήψεως Ἁγιασμοῦ, τοῦ Ἀντιδώρου καί τῆς Ἀρτοκλασίας, ἡ ὑποχρεωτική χρῆσις τῆς μάσκας ἐντός τῶν Ἱερῶν Ναῶν πρός ἀποφυγήν μολύνσεως κ.λπ., κ.λπ.) καί ἀλλοιώνουν τήν μακραίωνα Ὀρθόδοξον Παράδοσιν, παρεισφρύει καί ἡ κίνησις προσβολῆς τῶν χρηστῶν ἠθῶν διά τῆς ἀνοχῆς καί παραδοχῆς ἀλλοτρίων πρός τήν Εὐαγγελικήν καί τήν Ἀποστολικήν Διδαχήν ἠθῶν, τά ὁποῖα προσβάλλουν καί ἐπιχειροῦν νά καταρρίψουν τάς ἠθικάς καί πνευματικάς ἀρχάς τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἀνθρωπολογίας καί τῆς κατ’ αὐτήν φυσιολογίας καί ὀντολογίας.
Ἀσελγεῖς καί παρά φύσιν διαστροφικαί ἐφάμαρτοι πράξεις καί θεοστυγεῖς ἁμαρτίαι μετά ὁμοφύλων, αἱ ὁποῖαι παραδειγματικῶς ἐτιμωρήθησαν εἰς τούς χρόνους τῶν δικαίων Νῶε καί Λώτ μέ τόν κατακλυσμόν δι’ ὕδατος τῆς ἀνθρωπότητος καί τήν καταστροφήν τῶν Σοδόμων καί Γομόρρας διά θείου καί πυρός, ἐπαναλαμβανόμεναι καί εἰς τούς καιρούς μας ἐπιβραβεύονται καί ἐπισημοποιοῦνται μέ τόν «μανδύαν» τῆς νομιμότητος.
Δυστυχῶς, Ἀρχιερεῖς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας (ἐσωκλιματικός ὁ ἕνας καί τοῦ Πατριαρχικοῦ κλίματος ὁ ἕτερος) ἐσκανδάλισαν σέ εὐρύτατη κλίμακα τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας μας μέ τάς ἀνορθοδόξους δηλώσεις του ὁ πρῶτος καί μέ τήν ἐπίσημον (καί διά Μανδύου) τέλεσιν τοῦ Ἱεροῦ Βαπτίσματος δύο βρεφῶν προστατευομένων ὑπό ὁμοφύλων προσώπων ὁ ἕτερος. Καί ναί μέν τά ἀθῶα αὐτά πλάσματα ἔχουν μαζί μέ τό δικαίωμα τῆς ζωῆς καί τό δικαίωμα τῆς ἐν τῷ Ἁγίῳ Βαπτίσματι πνευματικῆς ἀναγεννήσεως, ἡ ἔνστασις ὅμως ὑπάρχει διά τόν ἀνοίκειον διά Χριστιανούς τρόπον ζωῆς καί συμβιώσεως τῶν ὁμοφύλων προστατῶν των καί τῆς ἐν τῷ κλίματι τούτῳ ἀνατροφῆς των. Ἡ Ἱερά ἡμῶν Σύνοδος δικαίως ἀπέστειλε Γράμμα διαμαρτυρίας εἰς τόν ἀποτολμήσαντα τήν αὐθαιρεσίαν καί παρανομίαν ταύτην Ἀρχιεπίσκοπον καί τήν Προϊσταμένην αὐτοῦ Πατριαρχικήν Ἀρχήν, ἀλλά φαίνεται ὅτι ἔπεσεν εἰς τό κενόν ἡ διαμαρτυρία αὕτη. Καί τό σκάνδαλον ἀπέβη τεραστίων διαστάσεων… καί
5. Ἐνῷ ἡ ἱστορική καί ἀξία παντός ἐπαίνου άπόφασις τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου τὼν ΗΠΑ κατά τῶν έκτρώσεων εὔφρανε καί ἱκανοποίησε ἀπόλυτα τά πλήθη τῶν Χριστιανῶν καί τῶν ἐχεφρόνων ἀνά τόν κόσμον ἀνθρώπων, ἐν τούτοις –τό γράφομεν μετά βαθυτάτης λύπης– ἐκίνησε τήν σφοδράν άντίδρασιν τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας τοῦ τόπου μας, τῆς Ἑλληνορθοδόξου Πατρίδος μας, πλήν ἐξαιρέσεων. Βλέπουν οἱ ἄρχοντές μας τόν «δικαιωματισμόν» τῶν γυναικῶν καί ἐθελοτυφλοῦν ἐνώπιον τῶν φοβερῶν ἐγκλημάτων τῶν ἐκτρώσεων. Ἐπίσημα κατ’ ἕτος δηλώνονται 300 χιλιάδες ἐκτρώσεων, ἐνῷ κατ’ ἀλήθειαν εἶναι πολύ μεγαλύτερος ὁ ἀριθμός, ἐνῷ σέ ἐκατομμύρια ἀνέρχονται οἱ φόνοι έκ τῶν ἐκτρώσεων ἀνά τό κόσμον. Στρατός ὁλόκληρος ἀθώων θυμάτων χύνονται εἰς τούς ὑπονόμους τῆς Πατρίδος μας καί τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς. Καί οἱ κυβερνῶντες τόν τόπον μας, ἀντί νά στηρίξουν καί νά ἐνισχύσουν παντοιοτρόπως τήν κάθε Ἑλληνορθόδοξη οἰκογένεια, ἐπιχειροῦν νά λύσουν τό δημογραφικό πρόβλημα μέ τό μεταναστευτικό κῦμα.
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ἀρχομένης τῆς ἱερᾶς περιόδου τοῦ Δεκαπενταυγούστου ἐπεσήμανα τά τρέχοντα καί ἐπείγοντα προβλήματα τῶν ἡμερῶν μας καί τήν ἀντιμετώπισίν των μέσα εἰς τό ἱερό κλῖμα τῆς κατανυκτικῆς αὐτῆς περιόδου «ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ».
Ἀναφερθήκαμε εἰς ὡρισμένα θλιβερά γεγονότα ὄχι διά νά ἀναξέσωμεν πληγάς, ἀλλά διά νά ἀντιδράσωμεν πνευματικῶς διά τήν ἀναχαίτισιν τῶν ἐπερχομένων δεινῶν, τά ὁποῖα προκαλοῦνται ἀπό τόν ἐκτροχιασμόν ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Παραδόσεως.
Ἡ Χάρις δέ καί τό ἕλεος τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἱησοῦ Χριστοῦ καί αἱ θεοπειθεῖς εὐχές καί πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας ἄς εἶναι μεθ’ ἡμῶν. Καί ἐπί τούτοις διατελῶ,
Μετά Πατρικῶν εὐχῶν
Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Κυθήρων & Αντικυθήρων Σεραφείμ
ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ: «ΚΑΙ ΕΑΝ ΗΜΕΙΣ Ἢ ΑΓΓΕΛΟΣ ΕΞ ΟΥΡΑΝΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΗΤΑΙ ΥΜΙΝ ΠΑΡ’ Ό ΕΥΗΓΓΕΛΙΣΑΜΕΘΑ ΥΜΙΝ, ΑΝΑΘΕΜΑ ΕΣΤΩ» (ΓΑΛ. 1, 8). – ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ: «ΟΥΑΙ ΟΙ ΕΥΡΥΠΡΩΚΤΟΙ ΤΑΣ ΠΟΛΕΙΣ ΔΙΟΙΚΟΥΣΙΝ» – ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΚΑΡΑΒΑ: ΤΟΥΣ 80 ΛΕΓΟΜΕΝΟΥΣ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ, «ΕΥΡΥΠΡΩΚΤΩΝ»=ΣΟΔΟΜΗΤΩΝ, «ΩΣ ΓΟΝΕΙΣ»! ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΝΑΟ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ! ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ
ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ:
«καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα στο»
(Γαλάτ. 1, 8)
ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ (445-386 π. Χ.):
«ΟΥΑΙ ΟΙ ΕΥΡΥΠΡΩΚΤΟΙ ΤΑΣ ΠΟΛΕΙΣ ΔΙΟΙΚΟΥΣ ΙΝ»
ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΚΑΡΑΒΑ:
Τους 80 λεγόμενους δεσποταδες, για την προβολη, «ευρύπρωκτων»=σοδομητων, «ως γονεις»! μεσα σε ορθόδοξο ναο των Αθηνων! απο τον Αμερικης Ελπιδοφόρο.
Δέν θα ἥθελα νὰ ἀσχοληθῶ πάλι μὲ τὸν Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρο, τὸν ὁποῖον «κρίμασι οις οἶδεν ὁ Κύριος», ἐπεικάθισεν εἰς τὸν θρόνον τῆς Ἑλληνοορθοδόξου Ἐκκλησίας τῶν ἐν Ἀμερικῆς ὁμογενῶν.
Οὔτε μὲ τὰ ὅσα λέγει, γράφει καί πράττει ὁ Ἐλπιδοφόρος. Οὔτε μὲ τὴν βάπτιση τῶν υιοθετημένων παιδιῶν των «ευρύπρωκτων», κατὰ τὸν Ἀριστοφάνη ἤ ὅσα ἐξέμεσε κατὰ τῆς ἀμμωμήτου Ἐκκλησίας μας, ἀφοῦ ὡς Τοῦρκος, προτιμᾶ τὸ Κοράνι ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο, τὸ ὁποῖο κοράνιο ὁ γέροντάς του Βαρθολομαῖος τὸ ἀποκάλεσε «ΑΓΙΟΝ»!!! Προτιμᾶ καὶ τὸν Μωάμεθ, ἀπό τὸν Τριαδικό Θεό καὶ τὸν Ἐναθρωπήσαντα Υἱόν Αὐτοῦ, τόν Κύριον ἡμῶν Ἱησοῦ Χριστόν, διὰ τὴν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Καὶ οὔτος ὑποκρίνεται τὸν ὀρθόδοξο ἀρχιερέα, ὡς φαίνεται, διὰ ἐπαγγελματικούς καὶ οἰκονομικούς λόγους. Ἐάν ὅμως αἰσθάνετο ὡς Ορθόδοξος κληρικός θὰ ἐδιάβαζε καὶ θὰ ἐδίδασκε τον Λόγον τοῦ Θεοῦ, ποὺ λέγει, γιὰ τόν Ἰησοῦ Χριστό (Πραξ. 4,12):
«Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί σωτηρία, οὐδέ γάρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς». Οὔτε ἐπίσης μὲ τὸν Μητσοτάκη καὶ τοὺς παρατρεχάμενους αὐτόν, «ευρυπρώκτας», κατὰ τὸν Ἀριστοφάνη, ὁ ὁποῖος ἀναγράφει εἰς τὸ ἔργο του «Σφῆκες» (1070 στίχος) «Οὐαί οἱ εὐρύπρωκτοι τὰς πόλεις διοικοῦσιν».
Οὔτε μέ τούς νόμους τους «ἐκπουστοποιητικούς», κατὰ τὸν ἀείμνηστον Σ. Καργάνον.
Με αὐτὰ που γράφω δὲν θέλω νά ἀμνηστεύσω οὔτε τὸν Ἐλπιδοφόρο, οὔτε τὸν Μητσοτάκη, ἀλλὰ θέλω να ὑποδείξω τους πλέον ὑπευθύνους γιά τήν κατάσταση τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς πολιτείας καὶ αὐτοί εἶναι οἱ λεγόμενοι «Ἀρχιερεῖς» τῆς Ἐκκλησίας. Ἀφοῦ αὐτοί διὰ τῆς ἀδρανείας των καὶ τῆς προδοτικῆς σιωπῆς των, ἔφεραν εἰς την κατάστασιν αὐτήν τήν Ἐκκλησία, τὴν ὁποία βλέποντας σήμερα ὅσοι πιστεύουν ἀληθινά στόν Θεό, θρηνοῦν, χωρίς νά ἀκούγονται ἀπό κανέναν ἐκκλησιαστικό παράγοντα.
Περισσότερον ὅμως καὶ ἀπό αὐτούς ὑπεύθυνος εἶναι ὁ πιστός λαός τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἄς μήν ρίπτουμε τήν εὐθύνη μόνο στόν ἀρχιεπίσκοπο, ἀφοῦ εἶναι ἕνα ἄτομο, διότι περισσότεραν αὐτοῦ εὐθύνη ἔχουν οἱ 80 ἐπίσκοποι, πού δέν σηκώνουν τις ἀρχιερατικές τους ράβδους νά κινηγήσουν αὐτόν τον ἕναν, μέχρι νά πατήση «μαῦρο χιόνι».
Ἐπομένως, πλέον τοῦ ἀρχιεπισκόπου ὑπεύθυνοι εἶναι οἱ ογδόντα ἀρχιερεῖς τῆς Ἑλλαδικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας οἱ ὁποῖοι, τον φοβοῦνται καὶ δια τοῦτο σιωποῦν καί υπακούουν. Ἀλλά ἐάν οἱ ἀρχιερεῖς μας εἶναι 80, ἐμεῖς οἱ βαπτισμένοι χριστιανοί εἴμεθα περίπου 8.000.000 ἐκ. Ἐάν λοιπόν σηκώσουμε καὶ ἐμεῖς τὰ ραβδιά μας ἑναντίων των τοιούτων «ἀρχιερέων», θά τούς κάνουμε και αὐτούς νά τρέχουν μέχρι να πατήσουν «μαῦρο χιόνο».
Νά γιατί φύλαξ τῆς Πίστεως μας εἶναι αὐτός ὁ πιστός λαός, κατά τήν ἀπόφαση τῆς Συνόδου των Πατριαρχῶν του 1848.
Ἀς ἀφήσωμε, λοιπόν τίς ἀδικαιολόγητες δικαιολογίες και τήν ἐπίρριψη εὐθυνῶν εἰς τούς ἄλλους και ἄς ἀναλάβουμε ὁ καθένας μας τήν εὐθύνη του δια τα τεκτενόμενα εἰς τήν Ἑλλαδικήν Ὀρθοδόξον Ἐκκλησία, μήπως ἀποφύγουμε ἔστω και τήν τελευταία στιγμή, τήν δικαιοτάτην ὀργή τοῦ Παναγάθου και Φιλανθρώπου Θεοῦ.
Με ἀγάπη Χριστοῦ 20.7.2022
† Μάξιμος Καραβάς
Εξοργιστικά αλλοτριωμένες θέσεις ιερέως στο θέμα της βάπτισης των δύο παιδιών στην Γλυφάδα
Έγραψε ο π. Σπυρίδων Σκουτής για την βάπτιση με τον Αρχ. Ελπιδοφόρο:
(πάρτε μια βαθειά ανάσα, κάντε καλύτερα πρώτα μία προσευχή, και μπείτε μετά να διαβάστε)
«Μου στέλνετε πολλοί διάφορα σχόλια σχετικά με τη βάφτιση δύο παιδιών από ομοφυλοφιλους γονείς. Σχόλια με ειρωνείες, προβληματισμούς, ότι η εκκλησία έχει προδώσει τον κόσμο κλπ κλπ. Καλά έκανε ο Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος και βάφτισε τα παιδιά τα οποία βαφτίστηκαν στο ονομα της Αγίας Τριάδος και «μπολιάστηκαν» με τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Έχουμε στη ουσία δύο υποψήφιους Αγίους της Εκκλησίας. Πού είναι το κακό; Καταρχήν, δεν υπάρχει κάποιος κανόνας άρνησης βαπτίσματος σχετικά με τη σεξουαλικότητα των γονέων ή αν οι γονείς που έχουν υιοθετήσει τα παιδιά είναι του ίδιου φύλου. {Αν υπάρχει παρακαλώ να μου το πείτε, μήπως κάνω λάθος}. Αν οι γονείς ήταν γυναίκα και άντρας αλλά ήταν εγκληματίες. Θα βαπτίζαμε τα παιδιά; Ναι; ή όχι; Τα παιδιά βιολογικά γεννήθηκαν από γυναίκα που θα είναι η βιολογική τους μάνα και βαπτίστηκαν στην εκκλησία. Ξέρετε ποιο είναι το φάουλ στο Μυστήριο εδώ; Αυτό που διάβασα και δεν ξέρω αν ισχύει. Το ότι υπήρχαν 8 νονοί!! Εδώ είναι το πρόβλημα. Ποιός θα διδάξει από τους 8 στα παιδιά αυτά την ορθόδοξη πίστη και το ορθόδοξο βίωμα; Βασικά ανάδοχος είναι ένας! Αυτός που αναδέχεται το παιδί στην λευκή πετσέτα μετά το βάπτισμα. Για μένα εκεί είναι το πρόβλημα και πρέπει η εκκλησία να μην δέχεται 5,10 άτομα νονούς ταυτόχρονα διότι το μυστήριο γίνεται τσίρκο. Ας συνέλθουμε επιτέλους… Βαπτίστηκαν δύο παιδιά και τέλος. Δεν υπάρχει κάτι άλλο.
π. Σπυρίδων Σκουτής / euxh. Gr»
Ο π. Σπυρίδων μάλλον δεν έμαθε ότι ο νηπιοβαπτισμός γίνεται με προϋποθέσεις. Με θράσος δηλώνει ότι ο Αμερικής Ελπιδοφόρος έκανε καλά που βάπτισε τα δύο παιδιά, αδιαφορώντας που βρίσκονται στα χέρια υπερήφανων ομοφυλοφίλων. Βαφτίστηκαν λέει στο όνομα της Αγίας Τριάδας. Και μετά τί; Τα πετάμε στα σκουπίδια;
Τί σεβασμό δείχνουμε στο Μυστήριο; Απολύτως κανένα. Απλά προσφέρουμε το Μυστήριο της Ιεράς Βαπτίσεως ως ένα κατακτημένο οχυρό στην κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ. Και δημιουργούμε προηγούμενο για να καταστήσουμε και τα άλλα Μυστήρια της Εκκλησίας απροϋπόθετα, "Μυστήρια χωρίς σύνορα" για όσους κάνουν κέφι.
Πού είναι οι προϋποθέσεις για την Ορθόδοξη ανατροφή; Βάζουμε ή δεν βάζουμε ταφόπλακα στην σωτηρία αυτών των παιδιών; Μήπως περιμένουμε να έλθουν μελλοντικά σε σύγκρουση με τους ομοφυλόφιλους που παριστάνουν τους γονείς τους; Λογικά όχι. Δεν μπορεί να κάνεις το ένα και μυστικά να περιμένεις να γίνει το άλλο. Η Εκκλησία δεν συμπεριφέρεται έτσι, να κάνει κάτι στα φανερά και να περιμένει κάτι άλλο στα κρυφά. Άρα όσοι δεν έχουν πρόβλημα με τέτοιες υπερήφανες βαπτίσεις, δέχονται και την ομοφυλοφιλία και έρχονται σε αντίθεση με την διδασκαλία της Εκκλησίας.
Σε περίπτωση πάλι που αυτά τα παιδιά έλθουν σε σύγκρουση κάποια στιγμή στη ζωή τους με τους υποτιθέμενους «γονείς» τους, γιατί να βρουν καταφύγιο στην Εκκλησία που τους είχε πει ότι είναι καλά με αυτούς; Θα την μισήσουνε την Εκκλησία που χρύσωσε την δυστυχία τους.
Δεν μιλάμε εδώ για μία απλή αμαρτία. Εδώ πάμε ενάντια στην φύση.
Πως είναι δυνατόν ιερέας να μην τρέμει στην σκέψη ότι με τις εμετικές αγαπολογίες του παρατάει τα δύο παιδιά μέσα στο βόθρο του παρά φύσιν και της διαστροφής;
«...βαφτίστηκαν στο όνομα της Αγίας Τριάδος και «μπολιαστηκαν» με τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Έχουμε στην ουσία δύο υποψήφιους Αγίους της Εκκλησίας. Που είναι το κακό;» λέει ο π. Σπυρίδων.
Το κακό είναι ότι ο πατήρ το παίζει «πολύς» με τα Χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, ξεχνώντας ότι το πνεύμα θέλει αίμα. Πάτερ Σπυρίδων, εσείς τί θα κάνετε για αυτά τα παιδιά; Εκτός από το να μοιράζετε δεξιά και αριστερά κάτι που δεν σας ανήκει, θα γίνετε εσείς το άλας της ζωής για αυτά τα παιδιά; Θα έλθετε σε σύγκρουση με το κατεστημένο ή θα την αράξετε στον καναπέ για να καθαρίσει το Άγιο Πνεύμα; Βλέπετε «δύο υποψήφιους Αγίους της Εκκλησίας»! και δεν βλέπετε τους δύο ντεφάκτο «εξαγιασμένους» από την Εκκλησία ομοφυλόφιλους που αναλαμβάνουν την καταστροφή τους;
«Καταρχήν, δεν υπάρχει κάποιος κανόνας άρνησης βαπτίσματος σχετικά με τη σεξουαλικότητα των γονέων ή αν οι γονείς που έχουν υιοθετήσει τα παιδιά είναι του ίδιου φύλου. {Αν υπάρχει παρακαλώ να μου το πείτε, μήπως κάνω λάθος}.»
Ειλικρινά ντρέπομαι που απαντώ σε τέτοιες θέσεις ιερέως. Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου ότι θα ζούσα μια τέτοια στιγμή. Αναζητά ο ιερεύς κανόνα άρνησης βαπτίσματος σχετικά με την σεξουαλικότητα των γονέων κι εγώ τότε, δεδομένου ότι ο νηπιοβαπτισμός καθιερώθηκε με την υποχρέωση της Ορθοδόξου κατήχησης από ανάδοχο, αναζητώ να μου παραθέσει κανόνα που να λέει ότι ο νουνός ή η νουνά θα κατηχούν διαφορετικά τα παιδιά που έχουν υιοθετηθεί από ομοφυλόφιλους. Να μας το βρει αυτό και να μας το παραθέσει παρακαλώ. Και να μας εξηγήσει γιατί η Εκκλησία να επιτρέπει μία τέτοια πρακτική η οποία θα κατέληγε εκ των πραγμάτων σε αντι-κατήχηση. Δηλαδή, ο νουνός η νουνά σε αυτές τις περιπτώσεις να μην μπορούν να κατηχήσουν τα παιδιά σωστά και σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας λόγω των ομοφυλόφιλων «γονέων». Γιατί να επιτρέπει η Εκκλησία μία πρακτική η οποία θα καταργούσε την βασική προϋπόθεση του νηπιοβαπτισμού; Άρα εδώ κάτι λείπει. Και λείπει το περιβάλλον το οποίο η Εκκλησία οφείλει να δημιουργήσει, συνήθως με αγώνες και θυσίες, για να εναποθέσει μέσα το Μυστήριο έτσι ώστε αυτό να καρποφορήσει στις ψυχές των ανθρώπων. Δεν το πετάμε έτσι το Μυστήριο σα να είναι μυξόχαρτο π. Σπυρίδωνα. Πείτε μας πότε η Εκκλησία στην δισχιλιόχρονη ιστορία της βάπτιζε παιδιά και τα παρατούσε σε χέρια ομοφυλοφίλων; Να μας το πείτε και αυτό π. Σπυρίδωνα.
Και συνεχίζει: «Αν οι γονείς ήταν γυναίκα και άντρας αλλά ήταν εγκληματίες. Θα βαπτίζαμε τα παιδιά; Ναι; ή όχι;»
Μα εδώ την απάντηση την έδωσε μόνος του. Τους εγκληματίες τους λέμε εγκληματίες και τους αντιμετωπίζουμε ως τέτοιους. Η Εκκλησία πάντα τους βλέπει ως ανθρώπους που έχουν ανάγκη από μετάνοια και τους το λέει στα ίσια ενώ το Κράτος θα θωρακίσει την κοινωνία από τις εγκληματικές τους πράξεις μέσα στο σωφρονιστικό σύστημα. Τα παιδιά των εγκληματιών θα μεγαλώσουν σε μία κοινωνία η οποία θα τους λέει πού βρίσκεται ο σωστός δρόμος, δεν θα τους λέει γίνετε κι εσείς εγκληματίες όπως οι γονείς σας. Θυμίζω τί ευχήθηκε ο καθαιρετέος π. Καριώτογλουσε ομοφυλόφιλους που βάπτισαν παιδί. «οι γονείς να είσαστε πάντα ερωτευμένοι και το παιδί θα βλέπει αυτήν την αγάπη που θα έχετε μεταξύ σας, αυτήν θα αναζητήσει όταν φύγει από εσάς και θα αναζητά πάντα στη ζωή του»!!
Άστοχο λοιπόν το παράδειγμα με τους εγκληματίες π. Σπυρίδων. Η Εκκλησία όλους τους αγκαλιάζει, αλλά λέγοντας τα πράγματα με τ’ όνομά τους και δίχως να συμβιβάζει την «θεραπευτική της αγωγή».
«Τα παιδιά βιολογικά γεννήθηκαν από γυναίκα που θα είναι η βιολογική τους μάνα και βαπτίστηκαν στην εκκλησία.»
Τα παιδιά δεν θα μπορούσαν να γεννηθούν από κάπου αλλού εκτός από την κοιλιά μιας γυναίκας, η οποία χρησιμοποιήθηκε ως εννιάμηνη σακούλα για να τα παραδώσει σε δύο άντρες. Αυτό θα το μάθουν σίγουρα και από εκεί και πέρα ό,τι άλλο μάθουν για την παρένθετη μητέρα μόνο η καρδούλα τους το ξέρει.
«Ξέρετε ποιο είναι το φάουλ στο Μυστήριο εδώ; Αυτό που διάβασα και δεν ξέρω αν ισχύει. Το ότι υπήρχαν 8 νονοί!! Εδώ είναι το πρόβλημα. Ποιός θα διδάξει από τους 8 στα παιδιά αυτά την ορθόδοξη πίστη και το ορθόδοξο βίωμα; Βασικά ανάδοχος είναι ένας! Αυτός που αναδέχεται το παιδί στην λευκή πετσέτα μετά το βάπτισμα. Για μένα εκεί είναι το πρόβλημα και πρέπει η εκκλησία να μην δέχεται 5,10 άτομα νονούς ταυτόχρονα διότι το μυστήριο γίνεται τσίρκο. Ας συνέλθουμε επιτέλους… Βαπτίστηκαν δύο παιδιά και τέλος. Δεν υπάρχει κάτι άλλο.»
Ναι ήταν 8 νονοί και ήταν μέσα και αιρετικοί. Αυτό σας πειράζει πάτερ ή είναι μόνο ζήτημα αριθμητικής για εσάς; Και αφού βρείτε τον έναν Ορθόδοξο νουνό πολύ θα θέλαμε να μας πείτε τί κατήχηση θα κάνει στα παιδιά.
Επιμένουμε σε αυτό για να σας υποδείξουμε που ακριβώς βρίσκεται το ΤΣΙΡΚΟ.
Ποτὲ ἄλλοτε δὲν χρειάστηκαν Μακκαβαῖοι ὅσο σήμερα
«Μία δὲ ἀσφάλεια, τῆς ἐντολῆς ἡ τήρησις, καὶ τὸ μὴ ῥαγῆναι τὸν νόμον, ᾧ τετειχίσμεθα».
«Εὔχομαι ὁ Θεὸς νὰ ἀναστήσει Μακκαβαίους»
(ἅγ. Παΐσιος)
Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου
Ζοῦμε μία ἐποχὴ γενικῆς κατάπτωσης καὶ παρακμῆς. Μία ἐποχὴ ποὺ τὸ ἐγὼ ἀντικατάστησε τὸ ἐμεῖς, τὸ ἔχω τὸ εἶμαι, ἡ μανία τὴν σωφροσύνη, ἡ ἀνευθυνότητα τὴν εὐθύνη, ἡ σχετικότητα τὴν ἀκρίβεια. Μία ἐποχὴ ποὺ ἡ πίστη, οἱ ἀξίες καὶ τὰ ἤθη βάλλονται ἀπὸ παντοῦ καὶ κυρίως ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ὑποτίθεται θὰ τὰ ὑπεράσπιζαν. Μία ἐποχὴ ποὺ ἔχει ὡς κύριο χαρακτηριστικό της τὴν λειψανδρεία. Δὲν λείπουν οἱ ἄνδρες ἀλλὰ ἡ ἀνδρεία. Δὲν λείπουν τὰ ὑψηλὰ καὶ τ’ ἀγαθά, ἀλλὰ οἱ φύλακες καὶ οἱ ἐπισκοπῶντες. Δὲν λείπουν οἱ διαμαρτυρόμενοι, ἀλλὰ οἱ ἀγωνιστές. Δὲν λείπουν οἱ γνῶμες, ἀλλὰ ἡ συνέπεια καὶ ἀκρίβεια τῶν γνωμῶν.
Εὐθύνη, ἀκρίβεια, ἀγωνιστικότητα, καὶ κυρίως τὸ πνεῦμα θυσίας καὶ ἡ ἀνδρεία εἶναι οἱ πεποιθήσεις ποὺ ἀναδεικνύουν τὰ ἔθνη, ἰσχυροποιοῦν καὶ προστατεύουν τὶς πολιτεῖες, δοξάζουν τοὺς λαούς. Οἱ πρόγονοί μας ὑπεράσπισαν καὶ διαφύλαξαν αὐτὲς τὶς πεποιθήσεις ὡς προϋπόθεση γιὰ τὴν διαφύλαξη τῆς πολιτείας καὶ τῶν κοινῶν ἀγαθῶν. Ἐὰν ὅμως αὐτὴ ἡ διαφύλαξη τῶν πεποιθήσεων ἴσχυε γιὰ τοὺς πρόγονούς μας γιὰ τὴν ἐπίγεια πατρίδα, ἂς ἀναλογιστοῦμε πόσο ἰσχύει αὐτὸ γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς γιὰ τὴν διαφύλαξη τῆς Πίστεως καὶ τῆς προσωπικῆς σωτηρίας, ποὺ πρέπει νὰ ἔχουν τὴν πρώτη θέση στὴν ζωή μας. Χριστιανὸς καὶ δειλὸς δὲν νοεῖται. Διότι ὁ δειλὸς δὲν ὁμολογεῖ οὔτε ὑπερασπίζεται τὴν πίστη του. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, στὴν «Ἀποκάλυψή» του, εἶδε φρικτὸ θέαμα: Εἶδε τοὺς δειλοὺς νὰ καίγονται στὰ κύματα μίας φλεγομένης λίμνης μαζὶ μὲ τοὺς εἰδωλολάτρες καὶ τοὺς κάθε εἴδους ἁμαρτωλούς (Ἀπ. 21, 8).
Ἡ Ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία εἶναι μία ἱστορία πλήρης παραδειγμάτων ὁμολογίας, ἀφοβίας, γενναιότητας, σθένους, αὐταπάρνησης, θυσίας καὶ μεγαλείου. Οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ συνέχεια πρότρεπαν τοὺς πιστοὺς νὰ εἶναι ἀνδρεῖοι καὶ ἰσχυροί: «Κανεὶς καὶ τίποτα νὰ μὴ σὲ φοβίζει. Κι ἂν ἀκόμη εἶναι ἀναρίθμητοι οἱ ἐχθροί, δαίμονες καὶ ἀσεβεῖς ἄνθρωποι, ὁ δικός μας ὑπερασπιστὴς εἶναι ἰσχυρότερος», κήρυττε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.
Προέτρεπαν καὶ μιλοῦσαν ὅμως σὲ ἕνα ποίμνιο, ποὺ εἶχε ζωντανὰ μέσα του τὰ τόσα παραδείγματα ἀνδρείας, ὑπερασπίσεως καὶ ὁμολογίας τῆς Πίστεως τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας.· ἕνα ποίμνιο ποὺ εἶχε συνείδηση τοῦ καθήκοντος καὶ τοῦ ρόλου του σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο. Ἦταν ὁμολογουμένως προετοιμασμένο καὶ κατηχημένο νὰ πολεμήσει, νὰ πεθάνει γιὰ τὴν πατρίδα ἀλλὰ προπάντων γιὰ τὴν Πίστη του. Παράλληλα ἡ πλειοψηφία τῶν ποιμένων τῶν ἐποχῶν ἐκείνων δὲν ἀμελοῦσαν νὰ κηρύξουν τὸ εὐαγγέλιο, καὶ τὰ καθήκοντα τῶν Χριστιανῶν ἀλλὰ κυρίως νὰ ὑπενθυμίσουν στοὺς πιστούς, τί ὠφείλουν νὰ πράττουν ὡς ἀγωνιζόμενοι Χριστιανοὶ καὶ ποιά παραδείγματα πρέπει πάντα νὰ ἔχουν πρὸς μίμηση, δίνοντας οἱ ἴδιοι οἱ ποιμένες πρῶτοι τὸ καλὸ παράδειγμα.
Στὴν ἐποχή μας ὅμως οἱ ὑποτιθέμενοι ποιμένες σιγοῦν. Δὲν προβάλουν τὰ παραδείγματα τῆς Ἐκκλησίας, δὲν τοὺς συμφέρει νὰ μιλοῦν γιὰ ὑπερασπιστὲς καὶ ὁμολογητὲς τῆς Πίστεως, γιατὶ αὐτὸ ἀναδεικνύει τὴν δική τους ἀδυναμία καὶ ἀμέλεια. Ἀντὶ γιὰ ἀλήθεια, ἀνδρεία, ἀφοβία μπροστὰ στὸν κίνδυνο, ζῆλο καὶ ἀσυμβίβαστη στάση, μιλοῦν ἀποκλειστικὰ καὶ μεμονωμένα γιὰ ἀγάπη, ὑπακοὴ στοὺς ἀνθρώπους κι ὄχι στὸν Θεό, γιὰ ἁμαρτίες καὶ μετάνοια, γιὰ φόβο καὶ ἐνοχές κρύβοντας παράλληλα ἔντεχνα τὸ μέγιστο χριστιανικὸ καθῆκον τῆς ὁμολογίας σὲ καιροὺς αἱρέσεως καὶ παραχάραξης τῆς Πίστεως. Πολλοὶ μάλιστα ἀφοπλίζουν τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, παρουσιάζοντας τὸν ἑαυτό τους, ὡς τοὺς εἰδήμονες ποὺ θὰ ποῦν τὸ ἂν καὶ πότε πρέπει νὰ ἀγωνιστεῖ κάποιος, κρύβοντας κι αὐτοὶ μὲ τὴν σειρά τους τὰ παραδείγματα πρὸς μίμηση τῶν Ἁγίων. Ἀποσιωποῦν ὅτι «οὐ γὰρ ἀνθρώπων πρὸς ἀνθρώπους ἡ πάλη, ἀλλ’ ἀνθρώπων πρὸς δαίμονας ἡ μάχη» (Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Λόγος Α’ εἰς τοὺς ἁγίους Μακκαβαίους, Migne, P.G., 50).
Τὸ ποίμνιο παραπλανημένο, ἐγκαταλελειμμένο καὶ συγκλονισμένο λυγίζει πιὰ κάτω ἀπὸ τὸ βάρος τῶν κοσμικῶν καὶ πνευματικῶν εὐθυνῶν, καὶ ἐλλείψει κηρύγματος καὶ ἐγκωμίων λαμπρῶν παραδειγμάτων ἔπεσε σὲ λήθαργο καὶ σὲ κατάσταση πνευματικῆς νάρκης καὶ ἀπάθειας. Αὐτὸ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα νὰ ἔχουν ἀπωλεσθεῖ ὄχι μόνο ὁ ζῆλος καὶ ἡ τόλμη, ἡ διάθεση προσφορᾶς καὶ θυσίας γιὰ τὴν πατρίδα. Ἀκόμα χειρότερα, ἔχουν ἀπωλεσθεῖ γιὰ τὴν Πίστη. Ὁ ἅγ. Παΐσιος διέκρινε ἀπὸ καιρὸ χάριτι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος αὐτὴν τὴν ἐξέλιξη καὶ ἀφιέρωσε μεγάλο μέρος τοῦ κηρύγματός του στὴν καταπολέμηση αὐτῆς τῆς νοσηρῆς κατάστασης, μιλώντας γιὰ τὴν ἀνάγκη τῆς ἀνδρείας, τῆς ἀφοβίας, τῆς τόλμης, ὑπογραμμίζοντας: «Εὔχομαι ὁ Θεὸς νὰ ἀναστήσει Μακκαβαίους».
Οἱ Μακκαβαῖοι, ἀντιπροσωπεύουν γιὰ τὸν Χριστιανό –διότι γιὰ τὸν σημερινὸ κοσμικὸ ἢ οἰκουμενιστὴ ἄνθρωπο ἀντιπροσωπεύουν τὸν φανατισμό– ἴσως τὸ πιὸ τρανὸ παράδειγμα ὁμολογίας καὶ πίστης ἀνθρώπων ποὺ μὲ ἀνδρεία, πορεύθηκαν σύμφωνα μὲ τὴ διαθήκη καὶ τὶς παρακαταθῆκες τῶν Πατέρων. «Ἀλλ᾿ ἐγὼ καὶ οἱ υἱοί μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου πορευσόμεθα ἐν διαθήκῃ πατέρων ἡμῶν» (Α΄ Μακ. 2,20). Μακκαβαῖοι ἢ Ἀσμοναῖοι ὀνομάζονταν οἱ ἀπόγονοι τοῦ ἱερέα Ματταθία, ποὺ πολέμησαν γενναῖα τοὺς Σελευκῖδες. Ἡ ὀνομασία «Μακκαβαῖοι» προῆλθε ἀπὸ τὸν τρίτο γυιὸ τοῦ Ματταθία, τὸν Ἰούδα στὸν ὁποῖο ἀποδώθηκε ὁ χαρακτηρισμὸς Μακκαβαῖος, διότι χτύπησε τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Ἰσραὴλ ὡς «μακκάμπα» δηλ. σφυρί. Οἱ Μακκαβαῖοι δὲν πολέμησαν μόνο γιὰ τὴν πατρίδα τους, ἀλλὰ πρωτίστως γιὰ τὴν πίστη τους.
Ἡ Ἐκκλησία ξεχωρίζει, παρουσιάζει καὶ τιμᾶ (1η Αὐγούστου) ἰδιαίτερα τὸ μαρτύριο ἑπτὰ ἀδελφῶν μὲ τὴν μητέρα τους καὶ τὸν προχωρημένο στὴν ἡλικία πνευματικό τους πατέρα Ἐλεάζαρ. Ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοση γνωρίζουμε ὅτι τὸ ὄνομα τῆς μητέρας ἦταν Σολομονή ποὺ σημαίνει εἰρηνική, καὶ τῶν ἑπτὰ παιδιῶν της, Ἀβείμ, Ἀντώνιος, Γουρίας, Ἐλεάζαρ, Εὐσέβωνας, Ἀχεὶμ καὶ Μάρκελλος. Μαρτύρησαν στὰ πρῶτα χρόνια τῆς βασιλείας τοῦ διαδόχου Ἀντιόχου Δ' τοῦ Ἐπιφανοῦς, ποὺ ἤθελε νὰ καταργήσει τὴν ἑβραϊκὴ θρησκεία καὶ τὴν πίστη στὸν ἕνα Θεό, διώκοντας παράλληλα τοὺς ἀκριβεῖς τηρητὲς τοῦ Νόμου. Ἡ Ἐκκλησία δὲν τιμᾶ, ὅπως θὰ περίμενε ὁ σημερινὸς ὀρθολογιστὴς (ἀν)άνθρωπος, νέους, στιβαροὺς καὶ μυώδεις ἀθλητές, ἄφοβους πολεμιστὲς ἤ ἰσχυροὺς ἄνδρες. Τιμᾶ ἕναν γέροντα, ἑπτὰ παιδιὰ καὶ μία γριὰ μητέρα «οὐ νέους ἀθλητὰς καὶ σφριγῶντας πρὸς τὰ παλαίσματα ἤγαγεν, ἀλλὰ μειράκια κομιδῇ, καὶ μετ’ ἐκείνων γέροντα, τὸν Ἐλεάζαρον, καὶ πρὸς τούτοις γυναῖκα γεγηρακυῖαν, τὴν μητέρα τῶν μειρακίων» (Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Λόγος Α’ εἰς τοὺς ἁγίους Μακκαβαίους, Migne, P.G., 50).
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος τοὺς θεωρεῖ τόσο σημαντικοὺς ὡς πρότυπα γιὰ τοὺς Χριστιανούς, ὥστε στὸν 15ο λόγο του «εἰς τοὺς Μακκαβαίους» λέει:
«Ἀξίζει ὅμως ὅλοι νὰ τοὺς τιμοῦν, διότι ἔδειξαν καρτερία χάριν τῆς πατροπαράδοτης πίστεως. Αὐτοὶ ποὺ ἀναδείχθηκαν μάρτυρες πρὶν ἀπὸ τὰ πάθη τοῦ Χριστοῦ, τί θὰ κατόρθωναν ἄραγε, ἂν διώκονταν μετὰ τὸν ἐρχομό Του καὶ μιμοῦνταν τὸ θάνατό Του γιὰ μᾶς; Ἀφοῦ καὶ χωρὶς τέτοιο μεγάλο παράδειγμα, φάνηκαν τόσο σπουδαῖοι στὴν ἀρετή, πῶς δὲν θὰ φαίνονταν γενναιότεροι, ἂν ἀντιμετώπιζαν τοὺς κινδύνους, ἔχοντας μπροστά τους τέτοιο παράδειγμα; Δὲν πρέπει λοιπὸν νὰ τοὺς περιφρονήσουμε γιατὶ μαρτύρησαν πρὶν ἀπὸ τὸν σταυρό (σσ. ὅπως πράττουν ἀποσιωπώντας τους οἱ οἰκουμενιστές), ἀλλὰ νὰ τοὺς ἐπαινέσουμε διότι μαρτύρησαν κατὰ τὸ ὑπόδειγμα τοῦ σταυροῦ καὶ νὰ τοὺς θεωρήσουμε ἄξιους ἐγκωμιαστικῶν λόγων. Αὐτό, ὄχι γιὰ νὰ πάρουν κι ἄλλη δόξα (ποιά; ἀφοῦ οἱ πράξεις τους εἶναι ἤδη ἔνδοξες), ἀλλὰ γιὰ νὰ δοξασθοῦν οἱ ἐγκωμιαστὲς καὶ νὰ παρακινηθοῦν στὴν ἀρετὴ οἱ ἀκροατές, καθὼς ἡ ἀνάμνηση θὰ τοὺς κεντρίζει σὲ παρόμοια ἀγωνίσματα (πᾶσι δὲ τιμᾶσθαι ἀξίων, ὅτι περὶ τῶν πατρίων ἡ καρτερία· καὶ οἱ πρὸ τῶν Χριστοῦ παθῶν μαρτυρήσαντες, τί ποτε δράσειν ἔμελλον μετὰ Χριστὸν διωκόμενοι, καὶ τὸν ἐκείνου ὑπὲρ ἡμῶν μιμούμενοι θάνατον;Οἱ γὰρ χωρὶς ὑποδείγματος τοιούτου, τοσοῦτοι τὴν ἀρετήν, πῶς οὐκ ἂν ὤφθησαν γενναιότεροι, μετὰ τοῦ ὑποδείγματος κινδυνεύοντες; Οὔκουν, ὅτι πρὸ τοῦ σταυροῦ, τοιοῦτοι περιοπτέοι· ἀλλ᾿ ὅτι κατὰ τὸν σταυρόν, ἐπαινετέοι, καὶ τῆς ἐκ τῶν λόγων τιμῆς ἄξιοι· οὐχ ἵνα προσθήκην ἢ δόξαν λάβοιεν· (τίνα γὰρ ὧν ἡ πρᾶξις ἔχει τὸ ἔνδοξον;) ἀλλ᾿ ἵνα δοξασθῶσιν οἱ εὐφημοῦντες, καὶ ζηλώσωσι τὴν ἀρετὴν οἱ ἀκούοντες, ὥσπερ κέντρῳ τῇ μνήμῃ πρὸς τὰ ἴσα διανιστάμενοι» (P.G., 35, μετάφραση).
Οἱ Μακκαβαῖοι δὲν ἀντιπροσωπεύουν ἕνα εἶδος περιστασιακῶν «ἀγανακτισμένων» ἢ «ψεκασμένων» ποὺ λειτουργοῦν ἢ κάνουν πίσω ἀνάλογα μὲ τὶς συνθῆκες καὶ τὶς ἐπιρροὲς ποὺ δέχονται καὶ τὶς ἀνάγκες ποὺ ἔχουν. Δὲν συμβιβάζονται γιὰ λόγους πολιτικούς, κοινωνικούς, θρησκευτικούς. Κραταιοὶ στὴν πίστη τους οἱ Μακκαβαῖοι μιμοῦνται τοὺς ἀγῶνες τῶν Πατέρων τους καὶ πράττουν ἀναλόγως ὄχι γιὰ τὴν δική τους δόξα, ἀλλὰ εἰς δόξα Θεοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Του, ἡ ὁποία τοὺς χαρίζει τὴν αἰωνιότητα: «Μνήσθητε τῶν πατέρων ἡμῶν τὰ ἔργα, ἃ ἐποίησαν ἐν ταῖς γενεαῖς αὐτῶν, καὶ δέξασθε δόξαν μεγάλην καὶ ὄνομα αἰώνιον» (Α΄ Μακ. 2,51).
Οἱ πράξεις καὶ ἡ ὁμολογία τους κινεῖται ἀπὸ ἕνα καὶ μόνο κίνητρο, ἕνα κίνητρο ποὺ ἀποτελεῖ κοινὸ τόπο γιὰ ὅλους τοὺς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας: Ἡ πιστὴ καὶ ἀκριβὴς διαφύλαξη καὶ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὴν μοναδικὴ ἀσφάλεια γιὰ τὸν πιστὸ καὶ τὴν σωτηρία του. Ὁ μοναδικὸς φόβος τοῦ πιστοῦ πρέπει νὰ εἶναι, πῶς θὰ παρουσιαστεῖ μπροστὰ στὸ φοβερὸ βῆμα Του κι ὄχι τί θὰ ποῦν ἢ τί θὰ κάνουν οἱ ἄνθρωποι καὶ οἱ ἑκάστοτε ταγοί
«Μία ἀσφάλεια ὑπάρχει: ἡ τήρηση τῆς ἐντολῆς καὶ τὸ νὰ μὴν ραγίσει ὁ νόμος, ὁ ὁποῖος μᾶς προστατεύει ὡς τεἶχος. Μία ὑπάρχει δόξα: Νὰ περιφρονήσουμε κάθε ἄλλη δόξα γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε παρόμοια ἔπαθλα (ὅπως οἱ Μακκαβαῖοι). Ἕνας ὑπάρχει πλοῦτος: αὐτὰ ποὺ ὡς Χριστιανοὶ ἐλπίζουμε. Τίποτα δὲν εἶναι φοβερό, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ νὰ φοβηθοῦμε γιὰ κάτι -ποὺ κάναμε λάθος- μπροστὰ στὸν Θεό (Μία δὲ ἀσφάλεια, τῆς ἐντολῆς ἡ τήρησις, καὶ τὸ μὴ ῥαγῆναι τὸν νόμον, ᾧ τετειχίσμεθα. Μία δὲ δόξα, τὸ δόξης ἁπάσης ὑπεριδεῖν ἐπὶ τηλικούτοις. Εἷς δὲ πλοῦτος, τὰ ἐλπιζόμενα· φοβερὸν δὲ οὐδὲν, ἢ τὸ φοβηθῆναί τι πρὸ Θεοῦ)» (Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Λόγος 15ος «εἰς τοὺς Μακκαβαίους» P.G., 35, μετάφραση).
Καθῆκον τους θεωροῦν τὴν ὁμολογία καὶ τὴν ὑπεράσπιση τῆς Πίστεως. Ἀσφαλεῖς ὁδηγοί τους εἶναι πάντα οἱ Πατέρες καὶ ἡ διδασκαλία τους «Ἐκείνων ἐσμὲν καὶ γένος καὶ μαθηταί» (Λόγος 15ος «εἰς τοὺς Μακκαβαίους»).
Οἱ Μακκαβαῖοι δὲν φοβοῦνται τὸν ἑκάστοτε Ἀντίοχο, τὸν ἑκάστοτε ἰσχυρό, γνωρίζοντας, ὅτι ἡ ματαιότητα αὐτῆς τῆς δόξας δὲν ἔχει καμία σχέση μὲ τὴν αἰωνιότητα καὶ μακαριότητα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ: «Καὶ ἀπὸ λόγων ἀνδρὸς ἁμαρτωλοῦ μὴ φοβηθῆτε, ὅτι ἡ δόξα αὐτοῦ εἰς κοπρίαν καὶ εἰς σκώληκα» (Α΄ Μακ. 2,62). Εἶναι συγκλονιστικὸς καὶ ἀπόλυτα ἐπίκαιρος ὁ διάλογος μεταξὺ τοῦ Ἀντίοχου (τύπος τοῦ Ἀντιχρίστου κατὰ τοὺς Πατέρες) καὶ τοῦ Ἐλεάζαρος. Στὸν Ἀντίοχο ποὺ τὸν εἰρωνεύεται, ἐπειδὴ ὁμολογεῖ ὅτι κατέχει αὐτὸς μόνος τὴν ἀλήθεια· ποὺ τὸν προτρέπει νὰ κοιτάξει τὸ συμφέρον του· ποὺ τὸν κολακεύει νὰ χαρεῖ τὰ γηρατειά του· ποὺ τὸν συμβουλεύει νὰ παρανομήσει χωρὶς ντροπὴ γιατὶ βρίσκεται ὑπὸ πίεση καὶ κανεὶς δὲν θὰ τὸν κατηγορήσει -πόσο ὅμοια εἶναι ἡ ἐπιχειρηματολογία τοῦ τυράννου μὲ αὐτὴ τῶν σύγχρονων Ἀντιόχων, τῶν Οἰκουμενιστῶν!- (Μακκαβαίων Δ’, 9-13), ἀπαντᾶ ὁ ἀνδρεῖος Ἐλεάζαρος:
«Ἐμεῖς, Ἀντίοχε, εἴμαστε πεπεισμένοι, ὅτι πρέπει νὰ ζοῦμε σύμφωνα πρὸς τὸν θεῖον νόμο. Καὶ δὲν νομίζουμε, ὅτι ὑπάρχει κάποιος ἐξωτερικὸς ἐξαναγκασμὸς ἰσχυρότερος ἀπὸ τὴν πρόθυμη ὑποταγή μας σ’ αὐτόν. Ἔτσι καθόλου δὲν θεωροῦμε ἄξιο νὰ παραβαίνουμε τὸν Νόμο... Μὴν νομίζεις, λοιπόν, ὅτι ἐὰν γευθοῦμε μολυσμένη τροφή (σσ. πάλι ὁ μολυσμός, καὶ στὴν Π. Διαθήκη, ὡς ἀδιασάλευτο ἐπιχείρημα γι’ ὅσους τὸν ἀμφισβητοῦν),εἶναι αὐτὸ μικρὴ ἁμαρτία. Διότι τὸ νὰ παρανομεῖ κανεὶς εἴτε στὰ μικρὰ εἴτε στὰ μεγάλα, εἶναι τὸ ἴδιο (σσ. ἀποτελεῖ αἰτία θαυμασμοῦ τὸ πόσο ἐμφανὴς εἶναι ἡ διαχρονικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὁποία διαστρέφουν τόσο βίαια οἱ Οἰκουμενιστές!)... διότι πιστεύουμε, ὅτι ὁ Νόμος ἔχει θεσπιστεῖ ἀπὸ τὸν Θεό... Δὲν ἀγαπῶ καὶ δὲν λυποῦμαι τόσο πολὺ τὸ γῆρας μου, ὥστε νὰ καταπατήσω ἐγὼ ὁ ἴδιος τὸν Νόμο τῶν πατέρων μου. Δὲν θὰ σὲ διαψεύσω, ὦ νόμε διδάσκαλε! Δὲν θὰ σὲ ἐγκαταλείψω, ἀγαπητὴ ἐγκράτεια...! Δὲν θὰ σὲ ξεφτελίσω, φιλόσοφε λογισμέ, οὔτε θὰ σᾶς ἀρνηθῶ, σεμνὴ ἱερωσύνη καὶ ἐπιστήμη τῆς νομοθεσίας! Σὺ δὲ στόμα δὲν θὰ μολύνεις τὴν γεροντική μου ἡλικία» (Μακκαβαίων Δ’, 5, 16-36, μετάφραση).
Ὅταν μάλιστα τὰ βασανιστήρια ἔφτασαν στὸν ἀποκορύφωμά τους, μερικοὶ ἀπὸ τοὺς παρευρισκομένους εἶπαν ἀπὸ συμπάθεια στὸν γέροντα νὰ ὑποκριθεῖ (!), ὅτι δοκιμάζει τὸ χοιρινὸ κρέας γιὰ νὰ σώσει τὸν ἑαυτό του (Μακκαβαίων Δ’, 6, 13-15), ἐκεῖνος δὲν δέχτηκε οὔτε ἕνα ἀκίνδυνο γι’ αὐτὸν θέατρο νὰ παίξει. Ποιός ἄνθρωπος θὰ τὸν κατηγοροῦσε; Ποιός σημερινὸς «ἀγωνιστής» θὰ τὸν καταδίκαζε. Ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία μας δὲν ἔχει ἀνθρώπινα μέτρα κρίσης καὶ ἐπίδοσης τιμῶν. Ἀντίθετα μὲ τὶς παραπάνω ἀνθρώπινες προσδοκίες ὁ Ἐλεάζαρος φώναξε μὲ ἀγανάκτηση: «Ἂς μὴ τυφλωθοῦμε τόσο πολύ, ἐμεῖς τὰ παιδιὰ τοῦ Ἀβραάμ, ὥστε ἀπὸ δειλία καὶ μικροψυχία νὰ ὑποκριθοῦμε καὶ νὰ παίξουμε θέατρο, τὸ ὁποῖο δὲν μᾶς ἁρμόζει. Διότι εἶναι ἀπερίσκεπτο καὶ παράλογο, ἀφοῦ ζήσαμε τὴν ζωή μας σύμφωνα μὲ τὴν ἀλήθεια... νὰ ἀλλάξουμε τώρα συμπεριφορὰ καὶ νὰ γίνουμε οἱ ἴδιοι πρότυπα ἀσεβείας γιὰ τοὺς νέους, δίνοντας τὸ παράδειγμα τῆς βρώσεως μολυσμένων κρεάτων. Εἶναι ντροπὴ νὰ ζήσουμε ἀκόμα λίγο ὕστερα ἀπ’ ὅλα αὐτὰ ἐμπαιζόμενοι ἀπ’ ὅλους γιὰ τὴν δειλία μας καὶ νὰ καταφρονηθοῦμε ὡς ἄνανδροι ἀπὸ τὸν τύραννο καὶ νὰ μὴν ὑπερασπισθοῦμε τὸν θεῖον νόμο μέχρι θανάτου» (Μακκαβαίων Δ’, 6, 17-21, μετάφραση).
Δὲν φοβήθηκαν οἱ Μακκαβαῖοι τὸ γεγονὸς ὅτι ἦταν λίγοι ἀπέναντι στοὺς πολλούς, ἀνίσχυροι ἀπέναντι στοὺς ἰσχυρούς. Δὲν εἶπαν ποιοί εἴμαστε ἐμεῖς ποὺ θὰ κάνουμε τοὺς αὐστηροὺς καὶ ζηλωτὲς ὑπερορθόδοξους. Δὲν σκέφτηκαν τὸ νεαρὸ ἢ τὸ γηραιὸ τῆς ἡλικίας τους. Δὲν σκέφτηκαν μόνο τὸν ἑαυτό τους, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἄλλους· τὴν ἐπίδραση ποὺ θὰ τοὺς ἐπιφέρει τὸ παράδειγμά τους. Δὲν δέχτηκαν παραβίαση οὔτε στὸ παραμικρὸ καὶ φαινομενικὰ ἀσήμαντο, γνωρίζοντας αὐτὸ ποὺ διακήρυξαν ὅλοι οἱ Ἅγιοι μετὰ ἀπὸ αὐτούς, ὅτι σὲ θέματα πίστεως ἡ ἀλλαγὴ ἀκόμα καὶ στὸ μικρὸ καταργεῖ τὸ ὅλον. Αὐτή τους ἡ πεποίθηση τοὺς ἀνδρείωσε καὶ ἀνέδειξε τοὺς φαινομενικὰ ἀδύναμους ἰσχυρούς, μπροστὰ στὸν φαινομενικὰ ἰσχυρὸ ἀλλὰ ἀδύναμο. Διότι ἡ πραγματικὴ ἀνδρεία καὶ ἰσχὺς γι’ αὐτοὺς πηγάζει ἀπὸ τὸν οὐρανό: «ὅτι οὐκ ἐν πλήθει δυνάμεως νίκη πολέμου ἐστίν, ἀλλ᾿ ἢ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἡ ἰσχύς»(Α Μακ. 3,19).
Τὸ ἐρώτημα ποὺ γεννιέται φυσικὰ εἶναι: Εἶναι δυνατὸν νὰ γίνουμε κι ἐμεῖς Μακκαβαῖοι; Ἐμεῖς, οἱ σημερινοὶ χριστιανοί, οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς τῆς σχετικότητας, τοῦ συμβιβασμοῦ καὶ τῆς διαλλακτικότητας, ποὺ ζοῦμε τὴν μεγαλύτερη αἵρεση τῆς ἱστορίας τῆς Ἐκκλησίας, κατέχουμε αὐτὴν τὴν εὐλογημένη ἀπὸ τοὺς Πατέρες καὶ ἀπαραίτητη γιὰ τὴν σωτηρία μας ἀνδρεία καὶ ἀφοβία; Εἴμαστε ἱκανοὶ καὶ ἕτοιμοι νὰ πολεμήσουμε τὴν ὕστατη ἀποστασία ἀψηφώντας Ἐπισκόπους, πανίσχυρους πολιτικούς, κοινωνικὸ περιβάλλον καί, περιφρονώντας τὸ προσωπικὸ κόστος, νὰ ὑπερασπίσουμε τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, τὴν πίστη τῶν Πατέρων μας; Εἴμαστε ἕτοιμοι, ὡς ἄλλοι τριακόσιοι Λακεδαιμόνιοι τῆς πίστεως, νὰ πολεμήσουμε στὶς πνευματικὲς Θερμοπῦλες τὸν «Ξέρξη» Οἰκουμενισμὸ μὲ τὶς μυριάδες στρατειές του;
Εἴμαστε ἱκανοὶ καὶ πρόθυμοι τώρα, ποὺ τὰ πάντα καταργοῦνται καὶ βλασφημοῦνται, ὡς ἡ μητέρα τῶν Μακκαβαίων νὰ ποῦμε στὰ παιδιά μας: «Μὴ φοβηθεῖς, λοιπόν, αὐτὸν τὸν δήμιον (σημ. τὸν ἑκάστοτε κυρίαρχο), ἀλλὰ νὰ φανεῖς ἀντάξιος τῶν ἀδελφῶν σου. Δέξαι ἡρωϊκῶς τὸν μαρτυρικὸν θάνατον, γιὰ νὰ σὲ ἐπαναποκτήσω πάλι μαζὶ μὲ τοὺς ἀδελφούς σου στὸν καιρὸν τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ, τῆς ἀναστάσεως δηλαδὴ τῶν νεκρῶν» (Μακ. Β’ 7, 28-30).
Καὶ εἴμαστε ἱκανοὶ καὶ πρόθυμοι, ὡς τὸ παιδί της, νὰ ἀπαντήσουμε στὸν κάθε οἰκουμενιστὴ διώκτη, στὸν κάθε ὑπηρέτη τῆς παναίρεσης, στὸν κάθε θρασύτατο καὶ τυφλωμένο ἀπὸ τὴν ἑωσφορικὴ ἔπαρση ὑπηρέτη της: «Τί περιμένετε; Δὲν ὑπακούω στὴν προσταγὴ τοῦ βασιλέως, ἀλλὰ ὑπακούω στὶς ἐντολὲς τοῦ Νόμου, ὁ ὁποῖος δόθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ διὰ τοῦ Μωϋσέως στοὺς πατέρες μας. Ὁ βασιλεὺς ὅμως τοῦ κόσμου θὰ μᾶς ἀναστήση εἰς μίαν αἰωνία ζωή, ἐφ' ὅσον ἐμεῖς πεθάνουμε (ὑποφέρουμε, διωχθοῦμε) γιὰ νὰ μείνουμε πιστοὶ στοὺς νόμους Του».
Τὴν ἀπάντηση μᾶς τὴν δίνει ὁ χρυσορρήμων Ἰωάννης: «Αὐτὰ ὅλα σκεπτόμενοι γυναῖκες καὶ ἄνδρες, νέοι καὶ γέροντες καὶ σὰν νὰ ἔχουμε γράψει τοὺς ἀγῶνες καὶ τὶς πάλες (τῶν Μακκαβαίων) στὸν πίνακα τῆς καρδιᾶς μας ὡς συνεχὴ συμβουλὴ ἐνάντια στὴν ὑπεροψία τῶν δεινῶν ποὺ τυχὸν θὰ μᾶς βροῦν, ἂς ἔχουμε τὴν ἀνάλογη καρτερία στὴν ψυχή μας καὶ ἂς μιμηθοῦμε τὴν ἀρετὴ αὐτῶν τῶν ἁγίων γιὰ νὰ μπορέσουμε μὲ τοὺς στεφάνους ποὺ θὰ πάρουμε νὰ γίνουμε κοινωνοί τους... Τί λοιπόν; ἐπειδὴ δὲν μποροῦμε νὰ εἰσφέρουμε ἰσάξια θὰ σιγήσουμε; Μὲ κανένα τρόπο! Διότι Μάρτυρες εἶναι αὐτοὶ ποὺ δέχονται τὰ δῶρα καὶ μιμοῦνται τὸν Δεσπότην τους στὴν κρίση μίας τέτοιας φιλοτιμίας. Πῶς κρίνει Ἐκεῖνος; Ὅταν κάποιος προσφέρει δῶρα, δὲν κοιτάει τὸ μέγεθος τοῦ δοθέντος, ἀλλὰ τὴν προθυμία τοῦ δότη καὶ ἔτσι μετράει τὴν ἀντίδοση. (Ταῦτα δὲ πάντα λογισάμενοι, καὶ γυναῖκες καὶ ἄνδρες, καὶ νέοι καὶ γέροντες, τοὺς ἀγῶνας καὶ τὰ παλαίσματα ὥσπερ ἐπὶ πίνακός τινος τῆς καρδίας ἡμῶν ἀπογράψαντες, διηνεκῆ συμβουλὴν πρὸς τὴν τῶν δεινῶν ὑπεροψίαν τὴν ἐκείνης καρτερίαν ἔχωμεν ἐναποκειμένην ἡμῶν τῇ ψυχῇ, ἵνα ἐνταῦθα μιμησάμενοι τὴν ἀρετὴν τῶν ἁγίων τούτων, κἀκεῖ τῶν στεφάνων δυνηθῶμεν αὐτοῖς κοινωνῆσαι... Τί οὖν; Ἐπειδὴ τὰ κατ’ ἀξίαν εἰσενεγκεῖν οὐ δυνάμεθα, σιγήσομεν; Οὐδαμῶς. Μάρτυρες γὰρ εἰσιν οἱ τὰ δῶρα δεχόμενοι, καὶ τὸν ἑαυτῶν Δεσπότην μιμοῦνται ἐν τῇ κρίσει τῆς τοιαύτης φιλοτιμίας. Πῶς δὲ ἐκεῖνος ποιεῖ; Ὅταν τις προσενέγκῃ δῶρα, οὐ τῷ μεγέθει τοῦ προσενεχθέντος, ἀλλὰ τῇ προθυμίᾳ τοῦ προσενέγκαντος προσέχων μετρεῖ τὴν ἀντίδοσιν» (Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Λόγος Α’ καὶ Β’ εἰς τοὺς ἁγίους Μακκαβαίους).
Τὴν ἀπάντηση τὴν δίνει, μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους 222 κινέζους -ὄχι Ἕλληνες- Νεομάρτυρες, ὁ ὀκτάχρονος ἅγιος Ἰωάννης Τσή-Σούνκ, ὁ ὁποῖος, ἐνῶ ὑπέφερε τὰ βασανιστήρια τῶν βουδιστῶν κινέζων ἐπαναστατῶν τὸ 1902, εἶπε: «Τὸ νὰ πάσχει κανεὶς γιὰ τὸν Χριστὸ δὲν εἶναι βαρὺ πράγμα».
Τόσο σημαντικὴ λοιπὸν εἶναι ἡ ἀνδρεία, ἡ σταθερότητα, ἡ συνέπεια, ἡ κατὰ τὸν Εὐγένιο Βούλγαρη ἀσυμβιβασία γιὰ τὴν πίστη καὶ τὴν σωτηρία μας, ὥστε ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, ὁ Παῦλος δίδασκε τὸ ποίμνιο του· «Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε» (Κορ. Α’ 16,13).
Σήμερα δὲν μᾶς ζητοῦν μόνο νὰ κάνουμε συμβιβασμούς, ἀλλὰ νὰ καταργήσουμε τὰ πάντα. Σήμερα δὲν μᾶς ζητοῦν ἁπλῶς νὰ παίξουμε θέατρο (τὸ ὁποῖο δυστυχῶς κάνουμε) ἀλλὰ νὰ γίνουμε πρωταγωνιστὲς τῆς βλάσφημης τραγωδίας ποὺ παίζεται εἰς βάρος τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων. Σήμερα δὲν ἔχουμε μόνο παραδείγματα ἀνάλογα τῶν Μακκαβαίων, ἀλλὰ καὶ ἂν ὑπάρχουν τὰ καταδικάζουν. Σήμερα δὲν λείπουν μόνο οἱ πράξεις, ἀλλὰ ἀκόμα καὶ τὰ λόγια φαντάζουν ὡς ὑπεράνθρωπη προσπάθεια. Σήμερα δὲν ὑπάρχει μόνο ἕνας Ἀντίοχος ἀλλὰ πολλοὶ καὶ ποικίλοι.
Ποτὲ ἄλλοτε δὲν ἦταν τόσο ἀναγκαῖοι οἱ Μακκαβαῖοι ὅσο σήμερα. «Εὔχομαι ὁ Θεὸς νὰ ἀναστήσει Μακκαβαίους» (ἅγ. Παΐσιος).
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)