.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

«Στὸ ἑξῆς τὸ μεγάλο πρόβλημα γιὰ τὴν Ἐκκλησία θὰ εἶναι οἱ Ἐπίσκοποι»!

Ὁ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ π. Ἰωάννης Ρωμανίδης, ὁ μέγιστος τῶν ὀρθοδόξων θεολόγων τοῦ 20οῦ αἰώνα, ἔκαμε μία ἐφιαλτικὴ πρόβλεψη: 

«Στὸ ἑξῆς τὸ μεγάλο πρόβλημα γιὰ τὴν Ἐκκλησία θὰ εἶναι οἱ Ἐπίσκοποι»!

Παρατηροῦμε στὶς τραγικὲς ἡμέρες μας, μὲ τρόμο καὶ ἀνησυχία, νὰ ἐπαληθεύεται ὁ φωτισμένος καὶ διορατικὸς ἐκεῖ­­νος κληρικὸς καὶ θεολόγος! Οἱ Ἐπίσκοποί μας, ἐκτὸς κάποιων ἐξαιρέσεων,ἀπέβαλαν τὸ ἡρωικὸ καὶ ὁμολογιακὸ ἐπισκοπικὸ φρόνημα, τὸ φρόνημα τῶν Πατέρων καὶ κατάντησαν καριερίστες γραφειοκράτες. Καὶ τὸ χειρότερο: ἀπέβαλαν καὶ τὸ τελευταῖο ἴχνος προσωπικῆς εὐθύνης, γενόμενοι φερέφωνα ἀλλότριων, μὲ τὸ συμφέρον τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, σχεδίων.
Ἡ στάση τους φάνηκε στὴν ἔκτακτη σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας (12 Ὀκτωβρίου), ἀναθέτοντας στὸν Ἀρχιεπίσκοπο νὰ χειριστεῖ «ἐν λευκῷ» τὸ οὐκρανικό, τρέφοντας τὴν ψευδαίσθηση ὅτι ἔτσι «ξεφορτώνονται» ἀπὸ πάνω τους αὐτὸ τὸ βαρὺ φορτίο καὶ μεταθέτοντας τὴν τεράστια εὐθύνη τους, γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς παγκόσμιας Ἐκκλησίας.
Ἀλλὰ καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὸ τὸ «φιάσκο» συνεχίζουν νὰ δείχνουν μία ἀπαράδεκτη συμπεριφορά.Χαρακτηριστικὴ περίπτωση Μητροπολίτη τῆς Πελοποννήσου, νομιζόμενου ὡς «συντηρητικοῦ» καὶ «παραδοσιακοῦ», ὁ ὁποῖος ἔγινε τὸ πλέον ἠχηρὸ φερέφωνο τοῦ «σβησμένου» Φαναρίου, στηρίζοντας τὶς «καραμπινάτες» ἀντικανονικότητες τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου στὸ οὐκρανικὸ ζήτημα. Ὄντας (καὶ) καθηγητὴς Πανεπιστημίου, χρειάστηκε, κατὰ τὴν ὁμολογία του, νὰ «πειστεῖ» ἀπὸ ἄλλους Ἐπισκόπους, ὅτι «ὅλα ἔγιναν σύμφωνα μὲ τὴν κανονικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας», ποὺ σημαίνει παντελῆ ἀπουσία προσωπικῆς γνώμης! Δυσ­τυχῶς!