.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Η ζωή σου πάνω στη γη είναι από παντού στενεμένη. Όλα σε προδίδουν...



Η ζωή σου πάνω στη γη είναι από παντού στενεμένη. 
Όλα σε προδίδουν: οι συγγενείς, οι φίλοι, οι γνωστοί, τα πλούτη, οι απολαύσεις των αισθήσεων, το ίδιο το σώμα σου κάποια στιγμή θα σε εγκαταλείψει. 
Όλα τα στοιχεία της φύσης σε εξαπατούν. 
Γι’ αυτό φρόντισε να προσκολληθείς μόνο στον Θεό, γιατί Αυτός μόνο είναι Αγάπη!


Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης





'Αγιος Ιωάννης της Κροστάνδης : Όποιος υποστηρίζει ένα αντίχριστο σύστημα συντασσόμενος μαζί του αυτο-προσδιοριζόμενος πλέον μέσα από αυτό θεωρείται σφραγισμένος


Πόσο «παράξενες» μοιάζουν ποιά οι θέσεις των Αγίων και του Θεού, απέναντι σε όλους αυτούς που σήμερα και ιερείς και αρχιερείς και πατριάρχες συντάσσονται είς ολα μαζί τούς; 

Μην γελιέστε μερικοί και μην πλανάστε, την Αλήθεια του Θεού την λένε οι Άγιοι: 

Όποιος υποστηρίζει ένα αντίχριστο σύστημα συντασσόμενος μαζί του αυτο-προσδιοριζόμενος πλέον μέσα από αυτό θεωρείται σφραγισμένος, ασχέτως αν δεν έχει λάβει το τελικό σφράγισμα!

Μήν αλλάζετε την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ σας με την δουλεία και την άνεση των Εντολών του Θεού με την σκλαβιά της αμαρτίας! 

Χωρίς Χριστό κάθε μόρφωση είναι ματαιότης! 

Δόξα Σοι Κύριε και Θεέ μου, Ευεργέτη μου στους αιώνες των αιώνων! 

Μην αγωνιάς για τίποτε, ο Κύριος είναι παρών στην ζωή σου! 

Όταν προσεύχεσαι στον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα μην έχεις την εντύπωσι ότι βρίσκεται έξω σου!

Ουκ οίδατε ότι ναός Θεού εστέ και το Πνεύμα του Θεού οικεί εν υμίν; (Α’ Κορ. 3, 16)




Η μεγαλύτερη πλάνη είναι ότι μπορούμε να υπάρξουμε χωρίς τον Θεό

Η μεγαλύτερη πλάνη μας, που πρέπει να την πολεμούμε σε όλη την επίγειο ζωή μας αδιάκοπα, μέρα και νύκτα, είναι η ιδέα ότι μπορούμε να υπάρξουμε χωρίς τον Θεό. Πρέπει λοιπόν......να στερεώσουμε την καρδιά μας στον Θεό και μην αφήνουμε τους λογισμούς της να του ξεφύγουν. Πραγματικά προοδεύει στη χριστιανική ζωή όποιος μπορεί να αναφωνή, μαζί με την Άννα, τη μητέρα του Σαμουήλ: «Ἐστερεώθη καρδία μου ἐν Κυρίῳ, ὑψώθη κέρας μου ἐν Θεῷ μου, ἐπλατύνθη ἐπ᾿ ἐχθρούς μου τὸ στόμα μου, εὐφράνθην ἐν σωτηρίᾳ σου» (Α’ Βασιλ. β’ 1).

Η εν Χριστώ ζωή μου – Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης

romioitispolis.gr

Τό μυστικό τῆς τέχνης γιά νά θεραπεύσουμε τίς νόσους τῆς ψυχῆς


Ο τρόπος θεραπείας μιας πνευματικής νόσου (αμαρτίας) διαφέρει πολύ από τον τρόπο θεραπείας των σωματικών παθήσεων.
Στη δευτέρα περίπτωσι, χρειάζεται προσοχή και αβρότης απέναντι του πονεμένου μέρους. Πρέπει να του βάλουμε χλιαρό νερό, μαλακά επιθέματα, καταπαραϋντικά κ.λ.π. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τις πνευματικές παθήσεις. Αν έχης κάποια τέτοια αρρώστια, μην την καλομεταχειρίζεσαι, αλλά σταύρωσέ την. Μη της φέρεσαι με επιείκια, μη τη θωπεύεις. Αλλά κάμε ευθύς το αντίθετο απ’ ό,τι σου ζητεί. Αν μίσησες τον πλησίον σου, σταύρωσε ευθύς αυτό το πάθος, άρχισε ευθύς να αγαπάς με περισσότερη αγάπη και πάθος τον πλησίον σου. Αν έπεσες στο αμάρτημα της φιλαργυρίας, αγωνίσου ευθύς να γίνης γενναιόδωρος. Αν παρασύρθηκες από τον φθόνο, κάμε ευθύς την καρδιά σου καλόβολη.Αν έπεσες σε υπερηφάνεια, ευθύς ταπείνωσε τον εαυτό σου και γίνε χώμα να σε πατήσουν οι άλλοι. Αν φάνηκες λαίμαργος, αγωνίσου με τη νηστεία και κρατήσου στην εγκράτεια με υπομονή. Το μυστικό της τέχνης για να θεραπεύσουμε τις νόσους της ψυχής έγκειται στο να μη της λυπώμαστε καθόλου, αλλά να τις ξερριζώνουμε αμείλικτα.
Όσο είναι σ’ εμάς εύκολο να ζητάμε με λόγια από τον Θεό κάτι, άλλο τόσο και απείρως πιο πολύ εύκολο είναι στον Θεό να μας το δώση. Ο Θεός λέγει: «το ρήμα μου ό εάν εξέλθη εκ του στόματός μου, ου μη αποστραφή, έως αν τελεσθή όσα αν ηθέλησα». (Ησ. νε’ 11). Ο λόγος του Θεού ισοδυναμεί με έργο.

Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης

«Η εν Χριστώ ζωή μου»
Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδ. Παπαδημητρίου, σ. 143


Ένωσε την ψυχή σου με τον Θεό δια της Πίστεως και θα είσαι ικανός να κατορθώνεις το κάθε τι


Δυνατοί, αόρατοι εχθροί σου επιτίθενται; Θα τους νικήσεις!

Είναι άλλοι εχθροί, ορατοί και εξωτερικοί; Θα τους εξουδετερώσεις και αυτούς!

Κινούνται εναντίον σου τα πάθη; Θα τα καταπατήσης!

Σε πιέζουν οι θλίψεις; Θα τις ξεπεράσης!

Σε καταλαμβάνει δειλία; Θα αποκτήσης θάρρος!

Χάρις στην Πίστη, θα μπορέσης να επιτύχης το κάθε τι.

Ακόμη και η βασιλεία των ουρανών θα γίνη δική σου.

Η πίστις είναι το πολυτιμότερο χάρισμα της ζωής. 

Ενώνει τον άνθρωπο με τον Θεό. 
Του εξασφαλίζει όλη τη δύναμη της θείας χάριτος. «Ο κολλώμενος τω Κυρίω εν πνεύμα εστίν» (Α’ Κορ. στ’ 17).

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

romioitispolis.gr


Αδιάκοπος πόλεμος με τους νοητούς εχθρούς


Συμβουλευτικοί λόγοι

Όταν ο διάβολος βρίσκεται στην καρδιά, τότε ο άνθρωπος νιώθει ένα ασυνήθιστο βάρος να τον πλακώνει, μιαν οδυνηρή φωτιά να του καίει το στήθος. Τότε η ψυχή του φοβάται υπερβολικά, ενοχλείται από τα λόγια και τη συμπεριφορά των άλλων, στερείται την ορθή κρίση, βλέπει παντού κακές προθέσεις και κυριεύεται από εκδικητικότητα…

Όταν μέσα στην καρδιά σου ανάψει το μίσος εναντίον κάποιου, τότε πίστεψε πως ενεργεί μέσα σου ο διάβολος. Διώξε αμέσως και τον ίδιο και το έργο του. Μη θεωρήσεις το μίσος δικό σου, μην το αποδεχθείς. Με τον ίδιο τρόπο αντιμετώπισε και τα άλλα πάθη.

Έχουμε καθήκον να προσευχόμαστε και για τους άλλους ανθρώπους που είναι υποδουλωμένοι σε πάθη. Μέσα τους, όπως και μέσα μας, ενεργεί ο εχθρός.

Ο Κύριος θέλει όλους να τους ενώσει. Απεναντίας, ο διάβολος θέλει όλους να τους χωρίσει. Προσπαθεί να διασπάσει την ενότητα των μελών της οικογένειας, του χωριού, της πόλης, του κράτους, των αδελφοτήτων. Πολεμάει ιδιαίτερα εκείνους που ομολογούν την ορθόδοξη πίστη και ξεσηκώνει διωγμούς εναντίον της Εκκλησίας…

Σκοπός του είναι να μολύνει τον άνθρωπο, να τον αποξενώσει από τον Θεό και τον πλησίον, να σβήσει την αγάπη, να εξαλείψει κάθε αρετή, να εξεγείρει την ψυχή εναντίον του Θεού και της Εκκλησίας και, τελικά, να την οδηγήσει αιχμάλωτη στον άδη.

Η ψυχή μας δέχεται όχι μόνο τις εμπνεύσεις του Θεού και των φωτεινών αγγέλων, αλλά και την επενέργεια των σκοτεινών δαιμόνων. Έτσι γίνεται πεδίο μάχης ανάμεσα στο καλό και στο κακό.

Η ζωή μας πάνω στη γη είναι πόλεμος, αδιάκοπος πόλεμος. Αδυσώπητα μας πολεμούν οι νοητοί εχθροί μας με τα διάφορα πάθη… Σχεδόν κάθε καλή μου σκέψη, κάθε καλό μου αίσθημα, πρέπει να το υπερασπίζομαι με αγώνα… Το ληστρικό πλήθος των πονηρών πνευμάτων ενεργεί μέσα μου πρωί και βράδυ, νύχτα και μέρα, ακόμα και στα όνειρα!

Τι άντρο νοητών ληστών είναι η ψυχή μου! Πόσο μολυσμένη είναι η καρδιά μου! Πόσο παραμορφωμένη είναι μέσα μου η εικόνα του Θεού! Τι θύελλες ξεσηκώνουν τα πάθη μου!

Κύριε, βοήθησέ με στον αγώνα μου! Δυνάμωσε, παντοδύναμε Αρχηγέ, τους στρατιώτες Σου! Χωρίς Εσένα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.

Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης
Από το βιβλίο: Πνευματική Ανθολογία από τους βίους και τους λόγους των Αγίων της Ρωσίας. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2018, σελ. 67, 68, 70.


Ο ένοικος της καρδιάς σου

Η καρδιά που δεν πιστεύει, είναι ανήσυχος, αγχώδης, αδημονούσαν. 
Η καρδιά που πιστεύει, είναι το αντίθετο: ειρηνική, χαρωπή, στερεά σαν το διαμάντι.

Όταν προσεύχεσαι στον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, μην έχεις την εντύπωσι ότι βρίσκεται έξω σου.
Να Του μιλάς μέσα σου, σαν σε ένοικο της καρδιάς σου.
Εκεί βρίσκεται ο Θεός για τους αληθινά πιστούς. «Ουκ οίδατε ότι ναός Θεού εστέ και το Πνεύματ του Θεού οικεί εν υμίν;» (Α’ Κορ. Γ’ 16).

Να είσαι...
...ζηλωτής της αγάπης. 
Όλα θα παρέλθουν, η αγάπη όμως θα μείνη στον αιώνα, όπως και ο Θεός, που είναι Αγάπη.

Λέγε, συνεχώς μέσα στην καρδιά σου: «Ο Χριστός είναι Αγάπη». 
Έτσι, θα αγαπάς όλους τους ανθρώπους, θυσιάζοντας, χάριν αυτής της Αγάπης, ότι έχεις ακριβό, ακόμα και την ίδια σου τη ζωή.

Είναι πολλές οι σταγόνες της βροχής, αλλά όλες προέρχονται από ένα σύννεφο. 
Είναι πολλές οι ακτίνες του ηλίου, αλλά όλες προέρχονται από το μεγάλο αυτό άστρο. 
Είναι πολλά τα φύλλα του δένδρου, αλλά όλα ανήκουν στο δένδρο. 
Είναι πολλοί οι κόκκοι της άμμου πάνω στη γη, αλλά όλοι προέρχονται από την ίδια αυτή γη.
Έτσι, πολλοί είναι και οι άνθρωποι, αλλά όλοι έλκουν την καταγωγή τους από τον Αδάμ, και πριν απ΄όλα, από τον Θεό.

Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης, από το βιβλίο: «Η εν Χριστώ ζωή μου»

Πρέπει να εξομολογούμαστε συχνά τις αμαρτίες μας

Πρέπει να εξομολογούμαστε συχνά τις αμαρτίες μας, απαλλάσσοντας τον εαυτό μας από το βδελυρό βάρος τους. Σκέψου,άνθρωπε,σε τι αθλία κατάσταση σε έφερε η αμαρτία και τι έκαμε για τη σωτηρία σου ο Κύριός σου Ιησούς Χριστός,ο Υιός του Θεού.

Θυμήσου τη Σάρκωσί του,τη διδαχή του,τα θαύματά του,το Πάθος του,την ταφή του,την εκ νεκρών εγερσί του. Σκέψου τη αντίλυτρο προσέφερε για εμάς και τι απαιτεί από μας τώρα: να του προσφέρουμε ολόκληρο τον εαυτό μας,να ζούμε πλέον όχι για το εγώ μας,αλλά για Αυτόν,κάνοντας τις εντολές του. Μακριά από κάθε τι πού οδηγεί στην αμαρτία. 

Ας σταυρώσουμε τα σάρκα με τα πάθη και τις επιθυμίες της. Ας αποστρέψουμε τα μάτια από τα πλανερά θέλγητρα του κόσμου τούτου. Ας αγαπάμε τον Θεό με όλο μας το είναι και τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας

Αγίου Ιωάννη της Κροστάνδης: Η εν Χριστώ ζωή μου

Δεν υπάρχει περίπτωση να αδιαφορήσει για μας η Παναγία



«Όταν είναι να προσευχηθείς στην Υπεραγία Θεοτόκο, έχε πρίν την ακράδαντο βεβαιότητα, ότι δεν πρόκειται να φύγεις από μπροστά της χωρίς να βρείς έλεος.

«Ουδείς προστρέχων επί σοι κατησχυμμένος από σου εκπορεύεται»,ψάλλει η Εκκλησία με πίστη στη Θεομήτορα.

Το να έχουμε αυτή τη βεβαιότητα, αυτήν την ανεπιφύλακτη εμπιστοσύνη, είναι σωστό και δίκαιο.

Είναι άπειρο το έλεος της Μητέρας του Ελεήμονος Θεού.Το έλεος της το μαρτυρεί η Εκκλησία όλων των εποχών και όλων των τόπων.

Δεν υπάρχει περίπτωση να αδιαφορήσει για μας η Παναγία».

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης



Ο Θεός απαιτεί από μας να του προσφέρουμε την καρδιά μας



Όταν προσευχόμαστε, πρέπει την καρδιά μας να την υποτάσσουμε ολοσχερώς στη θέλησή μας, να τη στρέφουμε στο Θεό. Δεν πρέπει να ’ναι ψυχρή, πονηρή, ανειλικρινής, διπρόσωπη. Αλλιώς τί αξία θα ’χουν οι προσευχές μας ή η προετοιμασία μας για τη θεία μετάληψη; Μας είναι χρήσιμο κι ωφέλιμο ν’ ακούσουμε τη φωνή της οργής του Θεού:

«Εγγίζει μοι ο λαός ούτος τω στόματι αυτών και τοις χείλεσί με τιμά, η δε καρδία αυτών πόρρω απέχει απ’ εμού» (Ματθ. ιε’ 8). Γι’ αυτό ας μη στεκόμαστε στην εκκλησία σε κατάσταση πνευματικής αδράνειας, αλλά να κάνουμε το πνεύμα μας ζωντανό, να καίει μέσα μας, ν’ ασχολείται με τη νοερά εργασία. Ακόμα κι οι άνθρωποι δεν εκτιμούν τις υπηρεσίες που τους προσφέρουμε ψυχρά, βαρετά, από συνήθεια. Κι ο Θεός απαιτεί από μας να του προσφέρουμε την καρδιά μας. «Δος μοι, υιέ, σην καρδίαν» (Παρ. κγ’26).

Η καρδιά είναι το πιο βασικό όργανο του ανθρώπου, είναι η ζωή του. Είναι κάτι παραπάνω από τη ζωή του, είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Γι’ αυτό εκείνος που δεν προσεύχεται και δεν υπηρετεί το Θεό με την καρδιά του, είναι σα να μην προσεύχεται καθόλου. Σ’ αυτή την περίπτωση μόνο το σώμα του προσεύχεται. Και το σώμα χωρίς το νου δεν είναι τίποτα παραπάνω από χώμα, πηλός. Να θυμάσαι, πως όταν στέκεσαι στην προσευχή, είναι σα να στέκεσαι μπροστά στον ίδιο το Θεό, τον Πάνσοφο. Γι’ αυτό κι η προσευχή σου πρέπει να γίνεται με το πνεύμα, να κατανοεί ο νους αυτά που λένε τα χείλη.

(Αγίου Ιωάννου Κρονστάνδης, Η εν Χριστώ ζωή μου, τ. Α΄)

Κύριε!



Κύριε!

Τό ὄνομά Σου εἶναι Ἀγάπη;
μή μέ ἀποδοκιμάσεις γιά τίς ἁμαρτίες μου.

Τό ὄνομά Σου εἶναι Δύναμη;
ἐνίσχυσέ με, γιά νά μήν πέφτω στό κακό.

Τό ὄνομα Σου εἶναι Εἰρήνη;
πράϋνε τήν ταραγμένη μου ψυχή.

Τό ὄνομα Σου εἶναι Ἔλεος;
μήν παύσεις νά μέ συγχωρεῖς.

Ἅγ. Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης

Πῶς νὰ προσευχόμαστε στὴν Παναγία



Νὰ φανταστεῖς ὅτι στέκεσαι μπροστὰ στὴ βασίλισσα καὶ τὴν παρακαλεῖς νὰ πραγματοποιήσει κάποιες δικές σου ἐπιθυμίες. 

Μὲ τί δέος καὶ τί σεβασμὸ θὰ τὸ ἔκανες!

Σκέψου τώρα ὅτι και αὐτή εἶναι ἄνθρωπος, ὅπως καί ἐσύ. 
Σκέψου τώρα πῶς πρέπει νὰ στέκεσαι μπροστὰ στὴ Βασίλισσα τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, στὴ Μητέρα τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, μὲ τί δέος καὶ τί εἰλικρίνεια! 

Ἀνέκφραστη εἶναι ἡ μεγαλωσύνη της καὶ ἀπερίγραπτη ἡ τελειότητα. 

«Πᾶσα ἡ δόξα τῆς θυγατρὸς τοῦ βασιλέως ἔσωθεν» (Ψαλ. 44, 14). 

Αὐτὴ εἶναι τόσο κοντὰ στὸ Θεό. 

Πρόσεχε, νὰ προσεύχεσαι σ’ Αὐτὴν μὲ ἀνάλογο δέος, μὲ καθαρή καὶ συντετριμμένη καρδιά.

Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης
Από το βιβλίο : «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ».
Εκδόσεις: Ορθόδοξος Κυψέλη.



Ως την τελευταία σου αναπνοή



Όλες οι αμαρτίες και τα πάθη είναι έτοιμα να εισβάλουν στη ψυχή. Αγωνίζου εναντίον τους άγρυπνα και με γενναιότητα ως την τελευταία σου αναπνοή. Τις αμαρτίες και τα πάθη σου να τα βλέπεις σαν όνειρα της φαντασίας σου, σαν απάτη των πονηρών πνευμάτων.

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

http://www.pemptousia.gr/

Όταν παίρνεις ή έχεις χρήματα ή θησαυρό...



Όταν παίρνεις ή έχεις χρήματα ή θησαυρό, θυμήσου ότι ο ακένωτος θησαυρός μας, από τον οποίο αντλούμε όλους τους θησαυρούς της ψυχής και του σώματός μας, η ανεξάντλητη πηγή κάθε ευλογίας, είναι ο Θεός. 
Ευχαρίστησέ Τον με όλη την καρδιά σου, και μην κλείνεις τους θησαυρούς σου μέσα σου, μήπως έτσι κλείσεις την είσοδο της καρδιάς σου στον ανεκτίμητο και ζωντανό θησαυρό, τον Θεό, αλλά μοίρασε μέρος της περιουσίας σου σ᾽ αυτούς που έχουν ανάγκη, στους άπορους, στους φτωχούς αδελφούς σου, οι οποίοι έχουν μείνει σ᾽ αυτήν τη ζωή για να φανερώσεις σ᾽ αυτούς την αγάπη και την ευγνωμοσύνη σου στον Θεό, και να αμειφθείς γι᾽ αυτό στην αιωνιότητα από τον Θεό.

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

Σκέψεις και συμβουλές

Ο άνθρωπος είναι ταλαίπωρος και αξιοθρήνητος. Όταν είναι νέος, γερός και δυνατός και δεν έχει στη ζωή του προβλήματα, τότε τις πιο πολλές φορές δεν σκέφτεται τον Θεό και είναι μακριά Του. Δεν σκέφτεται τον Θεό που του δίνει αυτή την ευτυχία. Σαν ένα αμέριμνο πουλί πετάει μέσα στον κήπο των απολαύσεων και απολαμβάνει όλες τις χαρές της ζωής. Βρίσκεται σε μία κατάσταση εξωφρενική, δεν έχει στη ζωή του σκοπούς. 
Και τότεδημιουργεί ένα είδωλο και αρχίζει να το λατρεύει. Κανείς δεν τον περιορίζει και ο ίδιος δεν περιορίζει τον εαυτό του. Έχει στη ζωή του τα πάντα, και τα περισσότερα απ’ αυτά που έχει, υπάρχουν μόνο για να του προσφέρουν απολαύσεις. Νομίζει ότι έτσι είναι η ζωή και δεν μπορεί να είναι αλλιώς...

Μόνο τότε, όταν τον βρίσκει κάποια δυστυχία και συμφορά, μόνο τότε συνέρχεται ο ταλαίπωρος, αναγνωρίζει την αδυναμία του και καταλαβαίνει την δικαιοσύνη και την παντοδυναμία του Θεού, ο Οποίος μόνος είναι το αίτιο και της ζωής του και της ευτυχίας. Αρχίζει να φοβάται για το σώμα του, να μη το χάσει. Και αυτό που κάποτε απολάμβανε όλες τις χαρές της ζωής, χωρίς τέλος, φοβάται να μην πεθάνει αφήνοντας στη θέση του σήψη και δυσοσμία. Φοβάται και για την ψυχή του. Να μην αφήσει αυτή, που επέτρεπε τα πάντα και στον εαυτό της και στο σώμα που κυβερνούσε, αυτή την όμορφη γη και να πάει σ’ ένα τόπο σκοτεινό, όπου αντί για τις παράνομες σαρκικές απολαύσεις την περιμένουν τα βάσανα της κολάσεως συντροφιά με τους δαίμονες και τους αμετανόητους αμαρτωλούς για τους οποίους το έλεος του Θεού δεν υπάρχει. Ταλαίπωρος άνθρωπος!
Να περνάς τη ζωή σου εδώ έτσι, ώστε κάθε στιγμή να είσαι έτοιμος να την αφήσεις. 
Ποτέ σου να μην επιτρέψεις οι απολαύσεις να σε κάνουν να ξεχάσεις τον εαυτό σου και τον Θεό. Να θυμάσαι πάντα ότι η ζωή σου και η ευτυχία είναι δώρα του Θεού, δώρα που δεν σου αξίζουν. Αμαρτία είναι όταν δεν απολαμβάνουμε σωστά αυτό το δώρο, όπως είναι και αμαρτία να ξεχνάμε ότι όλα όσα έχουμε στη ζωή μας είναι δώρα του Θεού.
Πάτερ Επουράνιε! Να μην ξεχνάω ποτέ ότι όλα αυτά που έχω είναι δικά Σου. Και αυτά τα δώρα που συνεχώς μου χαρίζεις να με κάνουν να Σε αγαπήσω περισσότερο και όχι να απομακρυνθώ από Σένα. Αν κάποτε θα με επισκεφθεί η δυστυχία, δώσε μου να στραφώ πάλι σε Σένα με μετάνοια και αγάπη.
*
Να είσαι πάνω, ω άνθρωπε, από τη φιληδονία, να μη δίνεις σημασία στις κινήσεις της σάρκας· αυτή είναι τυφλή και απείθαρχη ύλη. Αν η σάρκα σου σαν το άλογο καλπάζει και παίζει, να μην την προσέχεις. Η ψυχή ας μην κλίνει σ’ αυτή με τις σκέψεις και τις φαντασίες και ας μην προσκολλάται σ’ αυτήν η καρδιά. Αυτή θα παίξει και μετά θα σταματήσει, όταν δει πως δεν την προσέχουν αλλά την αφήνουν στην περιφρόνηση, σαν ασήμαντη και ανόητη δούλη. Πες στην ψυχή σου: «Έχεις με τι να ασχοληθείς εκτός απ’ αυτή τη γήινη σάρκα, έχεις πράγματα πιο αξιόλογα, πνευματικά –τη δική σου τελειότητα και την μακάρια αιωνιότητα».
Βλέπετε πώς λάμπει ο ήλιος και τα άστρα του ουρανού. Κάποτε και οι δίκαιοι θα λάμψουν σαν τον ήλιο με το άκτιστο φως της δικής τους καρδιάς. Όταν οι άγγελοι εμφανίζονται στους ανθρώπους, σχεδόν πάντα είναι τυλιγμένοι στο φως. 
Αυτό το φως να επιζητάτε, αφήστε τα έργα του σκότους. Μπορούμε τη δική μας ανθρώπινη φύση να ανυψώσουμε μέχρι την κοινωνία με τον Θεό, και ο Θεός είναι Φως, αΐδιο Φως, που υπερβαίνει κάθε φως ορατό.
*
Όπου και να κοιτάξεις όλα είναι εντάξει στη ζωή σου. Να ευχαριστείς τον Θεό για τις ευεργεσίες του.
Δεν ευχαριστείς τον Θεό για την ευημερία που έχεις. Και όχι μόνο δεν ευχαριστείς, αλλά και παραπονιέσαι! Σκέψου όμως ότι στην ίδια πόλη μένουν κοντά σου όμοιοι με σένα άνθρωποι, που η κατάστασή τους είναι πολύ χειρότερη, την οποία όμως εκείνοι την δέχονται χωρίς κανένα παράπονο. Να επισκέπτεσαι τα στενά αυτά καταφύγια, όπου ζουν μαζί πολλές φτωχές οικογένειες, και να ευχαριστείς τον Θεό με όλη σου την ψυχή γιατί έχεις σπίτι μεγάλο και καθαρό και να είσαι ευχαριστημένος με τη ζωή σου. Αν όμως θέλεις να γίνεις τέλειος και να εισέλθεις στις επουράνιες μονές και να κληρονομήσεις τη ζωή την αιώνια, να προσπαθείς όσο μπορείς να κάνεις πιο εύκολη την ζωή αυτών των φτωχών, είτε παρακαλώντας γι’ αυτούς τους άλλους, είτε με χρήματα, είτε με οτιδήποτε άλλο. Να είσαι ελεήμων όπως είναι ελεήμων ο Επουράνιος Πατέρας μας, να αγοράζεις εδώ με φθαρτά πράγματα τη ζωή την αθάνατη στους Ουρανούς, την αιώνια Βασιλεία του Θεού.

[Από το περιοδικό «Όσιος Φιλόθεος της Πάρου» 10, Ιαν. – Απρ. 2004, Εκδ. “Ορθόδοξος Κυψέλη”, άρθρο «Αγίου Ιωάννου Κρονστάνδης, 1829-1908, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ», σελ. 153 (αποσπάσματα)]

«Πόσο χαμηλά πέφτουμε, πόσο γήινοι γινόμαστε! Κι ἀπό ποῦπροέρχονται ὅλ᾿ αὐτά; »



Ὀνομάζουμε τόν Κύριο Θεό μας, στήν πραγματικότητα ὅμως ἔχουμε τούς δικούς μας θεούς. Γι᾿ αὐτό καί δέν κάνουμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ὑποκύπτουμε στό θέλημα καί τίς ἐπιθυμίες τῆς σάρκας, τῆς καρδιᾶς μας, τῶν παθῶν μας. Δικοί μας θεοί εἶναι ἡ σάρκα μας, οἱ διασκεδάσεις, τά χρήματα κλπ...

Τί ματαιότητες, τί ἀνοητες φαντασίες μᾶς ἀπασχολοῦν, ἀκόμα κι ὅταν βλέπουμε τά ὑπέροχα θαύματα τῆς πίστης, ὅταν ἀτενίζουμε τήν ὕψιστη Ἁγιότητα! Ἄς πάρουμε γιά παράδειγμα ἕναν ἄνθρωπο πού στέκεται μπροστά σέ μιά εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας, ἑνός ἀγγέλου ἤ ἀρχαγγέλου, κάποιου Ἁγίου ἤ σύναξης Ἁγίων, στό σπίτι ἤ στήν ἐκκλησία. Πολλές φορές ἀντί ἐκείνη τή στιγμή νά προσευχηθεῖ, ν᾿ ἀφήσει κατά μέρος ὅλες τίς ἐγκόσμιες φροντίδες, φέρνει στό νοῦ του ὅλους τούς λογαριασμούς καί τούς ὑπολογισμούς του, μετράει τά ἔσοδα καί τά ἔξοδά του, χαίρεται μέ τήν προοπτική τοῦ κέρδους, λυπᾶται μέ τή σκέψη τῆς ἀπώλειας χρημάτων ἤ τήν ἀποτυχία κάποιας ἐπιχείρησης, χωρίς βέβαια οὔτε σκέψη νά τοῦ περνάει γιά πνευματική ὠφέλεια ἤ ζημιά· μπορεῖ ἀκόμα νά ἐπιβουλεύεται τόν πλησίον του, νά μεγαλοποιεῖ τήν ἀδυναμία του, νά διογκώνει τά πάθη του, νά τόν ὑποπτεύεται, νά τόν φθονεῖ, νά τόν κρίνει.
Ὅταν βρίσκεται στήν ἐκκλησία κοιτάζει τά πρόσωπα ἐκείνων πού βρίσκονται κοντά του, πῶς εἶναι ντυμένοι, ποιός εἶναι ὄμορφος, ποιός ὄχι, προγραμματίζει τί θά κάνει, σέ ποιά διασκέδαση ἤ ματαιότητα θά περάσει τήν ἡμέρα του κλπ. Κι αὐτό μπορεῖ νά γίνεται ἀκόμα καί τήν ἱερότερη στιγμή τῆς θείας λειτουργίας, τήν ὥρα τοῦ καθαγιασμοῦ τῶν τιμίων δώρων. Τότε πού πρέπει νά ᾿μαστε ὁλοκληρωτηκά ἀφοσιωμένοι στό Θεό, μεταρσιωμένοι μέ τή σκέψη τοῦ μέγιστου μυστηρίου πού τελεῖται γιά χάρη μας, τή λύτρωσή μας ἀπό τίς ἁμαρτίες, ἀπό τήν αἰώνια κατάρα καί τό θάνατο· στό μυστήριο πού θεωνόμαστε κατά χάρη, ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ. Πόσο χαμηλά πέφτουμε, πόσο γήινοι γινόμαστε! Κι ἀπό ποῦ προέρχονται ὅλ᾿ αὐτά;
Ἀπό τήν ἀπροσεξία, μας ἀπό τήν ἀδιαφορία γιά τή σωτηρία μας, ἀπό τήν προσκόλλησή μας στά πρόσκαιρα ἀγαθά, ἀπό ὀλιγοπιστία ἤ καί ἀπιστία στήν αἰωνιότητα.

Τέλος καί τῷ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων ἀφθάρτῳ
ἀοράτῳ μόνῳ σοφῷ Θεῷ
τιμή καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἀπό τό βιβλίο: “Ἡ ἐν Χριστῷ Ζωή μου”
Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης
Κεντρική διάθεση: Πέτρος Ἀθ. Μπότσης
Πέλλης 2, 15234 Φραγκοκκλησιά Ἀττικῆς
Τηλ. & Fax: 210 – 68.12.382
Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν κ.Πέτρο Ἀθ. Μπότση γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων άπό τά βιβλία που ἐκδίδει.
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ



Μη λησμονείς ποτέ ότι κάθε στιγμή 
και για αναρίθμητα πράγματα 
είσαι χρεώστης στον Θεό: 

για κάθε αναπνοή, για κάθε ακτίνα ηλίου που σε θερμαίνει, για κάθε μπουκιά ψωμιού, για κάθε καλή σκέψη, για κάθε άγιο αίσθημα, για κάθε αγαθό έργο, τέλος για κάθε δωρεά της χάριτος που γαληνεύει και χαροποιεί την καρδιά σου. 

Εκείνος σε ενισχύει στον αγώνα σου, κατασιγάζει τα πάθη σου, σε φέρνει σ’ επικοινωνία με τον ουρανό.

Πιο πολύ όμως πρέπει να ευγνωμονείς τον Κύριο επειδή πρώτα σου χάρισε τη ζωή, τη βιολογική ύπαρξη, και έπειτα σε αναγέννησε με το άγιο βάπτισμα, σε ένωσε με το σώμα της Εκκλησίας, σε έκαμε παιδί Του, έτσι 

«ώστε ουκέτι ει δούλος, αλλ’; 
υιός ει δε υιός, 
και κληρονόμος Θεού δια Χριστού» 
(Γαλ. 4, 7).

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ – Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΣΤΗ ΓΗ

Αὐτογνωσία - Ἁγίου Ἰωάννη τῆς Κροστάνδης



Δοκίμασόν με, ο Θεός, και γνώθι την καρδίαν μου, 
έτασόν με και γνώθι τας τρίβους μου. 
Και ίδε ει οδός ανομίας εν εμοί, 
και οδήγησόν με εν οδώ αιωνία.» 
Ψαλμ. 138, 23-24

Από τότε που ο πρώτος άνθρωπος αμάρτησε, οι άνθρωποι σκοτίστηκαν τόσο πολύ στο ίδιο το κέντρο της ύπαρξής τους (την καρδιά), που πολύ συχνά δεν έχουνε συνείδηση ή συναίσθηση της πανταχού παρουσίας του Θεού· κι έτσι, έχουνε την εντύπωση πως τέσσερεις τοίχοι με μια οροφή από πάνω, τους κρύβουνε από Εκείνον, που όλα τα γεμίζει με την παρουσία Του και που βλέπει ακόμη και όποιον κρύβεται σε κάποιο τόπο μυστικό. «Ει κρυβήσεταί τις εν κρυφαίοις, και εγώ ουκ όψομαι αυτόν; Μη ουχί τον ουρανόν και την γην εγώ πληρώ; λέγει Κύριος» Ιερεμ. 23,24″Γυμνός ειμι, και εκρύβην» Γεν. 3, 10 είπε ο Αδάμ κρυπτόμενος από τον Θεό. Ωστόσο, όχι, αυτό σε τίποτα δεν τον ωφέλησε· ο Θεός τον έβλεπε.

Να παρακολουθείς τα όσα συμβαίνουν μέσα στην καρδιά σου· να κοιτάς και ν” ακροάσαι για να βρεις τι είναι αυτό που την εμποδίζει να ενωθεί με τον παμμακάριο Κύριο και Θεό μας. Αυτό ας γίνει για σένα επιστήμη επιστημών· τότε, με τη βοήθεια του Θεού εύκολα μπορείς να αντιληφθείς τι είναι αυτό που σε απομακρύνει από τον Θεό και τι σε πλησιάζει σ” Εκείνον και σ” ενώνει μαζί Του. Γι” όλα αυτά μιλάει η ίδια η καρδιά, που άλλοτε ενώνεται με τον Θεό και άλλοτε αποσπάται κι αποχωρίζεται απ” Αυτόν. Ο πονηρός στέκει προπάντων ανάμεσα στην καρδιά μας και τον Θεό· εκείνος είναι που μας απομακρύνει από το Θεό με διάφορα πάθη ή με την σαρκική επιθυμία, με τη λαγνεία των οφθαλμών και τη γήϊνη υπερηφάνεια.

Δοκίμαζε τον εαυτό σου πιο συχνά: πού είναι στραμμένοι και κοιτάζουν οι οφθαλμοί της καρδιάς σου· προς το Θεό και τη ζωή του μέλλοντος αιώνος, προς τις υπερκόσμιες, μακάριες και φωτοφόρες ουράνιες δυνάμεις και στους αγίους που ενδιαιτώνται στους ουρανούς, ή προς τα γήϊνα αγαθά, δηλαδή στην βρώση και την πόση, στα ενδύματα και τις κατοικίες, σ” ανθρώπους αμαρτωλούς και τις μάταιες ασχολίες τους; 

Ω! Αν τα μάτια μας ήτανε αδιάκοπα προσηλωμένα στο Θεό! Στην πραγματικότητα όμως μονάχα στις ανάγκες και τις συμφορές μας στρέφουμε τα μάτια μας προς τον Κύριο, ενώ όταν ευημερούμε, τα μάτια μας είναι στραμμένα προς τον κόσμο και τις μάταιές του υποθέσεις. Αλλά θα πεις· «και τι θα μου αποφέρει το να ατενίζω έτσι τον Κύριο;» Βαθιά ειρήνη και γαλήνη στην καρδιά σου, φως στο νου σου, άγιο ζήλο στη βούλησή σου και την απελευθέρωσή σου από τις παγίδες του εχθρού. «Οι οφθαλμοί μου διαπαντός προς τον Κύριον», λέγει ο Δαβίδ και εξηγεί γιατί· «ότι αυτός εκσπάσει εκ παγίδος τους πόδας μου» Ψαλμ. 24,15

Λέγει ακόμη· «Λαλήσει ειρήνην Κύριος ο Θεός επί τους επιστρέφοντας καρδίαν επ” αυτόν» Ψαλμ. 84,9

Η αμαρτία κλείνει τα μάτια της καρδιάς· έτσι, ο κλέφτης νομίζει πως δε βλέπει· το ίδιο και ο μοιχός κι ο ακόλαστος άνθρωπος παραδίδεται στις αισχρές του πράξεις και νομίζει ότι ο Θεός δεν τον βλέπει· έτσι κι ο φιλάργυρος, ο άνθρωπος-παράσιτο κι ο μέθυσος φαντάζονται πως κρύβονται κι εκείνοι οι ίδιοι και τα πάθη τους. Ο Θεός όμως βλέπει και κρίνει· «γυμνός ειμί, και εκρύβην» Γεν. 3, 10 Έτσι μιλάει με τα έργα του κάθε αμαρτωλός άνθρωπος, που κρύβεται από τον πανταχού παρόντα Θεό.

Η μεγαλύτερη, η παντοτινή πλάνη της καρδιάς, ενάντια στην οποία είναι ανάγκη να αγωνιζόμαστε αδιάκοπα σ” όλη μας τη ζωή, είναι ένας κρυφός λογισμός πως τάχα μπορούμε να υπάρχουμε χωρίς το Θεό ή έξω από το Θεό σ” οποιοδήποτε τόπο ή για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα, έστω και για μια στιγμή. Είναι ανάγκη να στεριώνουμε και να ενισχύουμε την καρδιά μας μέσα στο Θεό, από τον Οποίο αδιάκοπα στρέφεται αλλού με το νου· μεγάλη δε προκοπή θα πραγματοποιούσε στη Χριστιανική ζωή, όποιος μπορεί με ειλικρίνεια να αναφωνήσει με την Άννα, τη μητέρα του Σαμουήλ: 

«Εστερεώθη η καρδία μου εν Κυρίω, υψώθη κέρας μου εν Θεώ μου· επλατύνθη επ” εχθρούς μου το στόμα μου, ευφράνθην εν σωτηρία σου» Α’Βασ. 2,1

Είναι ανάγκη να καθαριζόμαστε από τον ρύπο· η δε προσευχή, ιδιαίτερα η προσευχή των δακρύων, απολούζει τον πνευματικό ρύπο, δηλαδή τον ρύπο των αμαρτιών.

Αμαρτάνουμε με την σκέψη, με το λόγο και με την πράξη. 

Για να μεταβληθούμε σε καθαρές εικόνες της Υπεραγίας Τριάδας, πρέπει να καταβάλλουμε προσπάθειες, ώστε να είναι φορείς και έκφραση αγιότητας και οι λογισμοί μας και οι λόγοι μας και οι πράξεις μας. Η σκέψη, μέσα στο Θεό, αντιστοιχεί στον Πατέρα, οι λόγοι αντιστοιχούνε στον Υιό και τα έργα στο Άγιο Πνεύμα, τον τελειωτή των πάντων. Δεν είναι μικρή η σημασία των αμαρτημάτων των λογισμών στο Χριστιανό, γιατί στους λογισμούς μας, καθώς μαρτυρεί ο άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος, βρίσκεται όλη η ευαρέστησή μας προς το Θεό: 

Γιατί οι λογισμοί αποτελούν την αρχή, από την οποία προέρχονται οι λόγοι μας και τα έργα μας· οι λόγοι, γιατί αυτοί είτε μεταδίδουν χάρη στους ακούοντες είτε είναι λόγοι σαπροί και γίνονται πειρασμός για ορισμένους ή διαφθείρουν τις σκέψεις και τις καρδιές άλλων· πιο πολύ από τα λόγια ασκούν επίδραση τα έργα, γιατί το παράδειγμα επιδρά στους ανθρώπους περισσότερο από κάθετι άλλο, με το να προσελκύουν τους ανθρώπους σε μίμησή τους.

Η συνείδηση στους ανθρώπους δεν είναι τίποτε άλλο παρά η φωνή του πανταχού παρόντος Θεού, ο Οποίος εμπεριπατεί μέσα στις καρδιές τους. Ως Εκείνος, που δημιούργησε τα πάντα, και όντας Ένας, ο Κύριος γνωρίζει τους πάντες, όπως γνωρίζει τον Εαυτό Του· γνωρίζει όλες τις σκέψεις, τα θελήματα και τις προθέσεις τους, τα λόγια τους και τα έργα τους τόσο τα παρόντα, όσο και τα παρελθόντα και τα μέλλοντα. Όσο κι αν προτρέχω κάπου με τις σκέψεις μου και τη φαντασία μου, Εκείνος είναι εκεί πριν από μένα· εγώ δε πάντοτε αναπόφευκτα τρέχω μέσα Του και πάντα Τον έχω μάρτυρα των τρίβων μου και των διαβημάτων μου: 

«Οι οφθαλμοί (Αυτού) εις τας οδούς των υιών των ανθρώπων…» ερεμ. 39,19 «Πού πορευθώ από του Πνεύματός σου και από του προσώπου Σου πού φύγω»;Ψαλ. 138,7

Ω! Αν στρέφαμε την προσοχή μας για να δούμε τα επακόλουθα των αμαρτιών μας ή των καλών μας έργων! Πόσο προσεκτικοί θα ήμασταν τότε αποφεύγοντας την αμαρτία και πόσο ζηλωτές θα ήμασταν του καλού· γιατί θα βλέπαμε τότε καθαρά ότι κάθε αμαρτία που δεν αποβλήθηκε έγκαιρα και ενδυναμώθηκε με την συνήθεια, ριζώνει βαθιά μέσα στην καρδιά του ανθρώπου και πού και πού τον παρενοχλεί, τον τραυματίζει και τον βασανίζει μέχρι τον θάνατό του. Ξυπνάει, για να το πούμε έτσι, και αναζωπυρώνεται μέσα του σε κάθε περίσταση που θυμίζει την αμαρτία, που κάποτε διαπράχθηκε, και μ” αυτό τον τρόπο μολύνει τη σκέψη, το συναίσθημα και τη συνείδησή του. 

Χρειάζονται ποταμοί δακρύων για να ξεπλύνει ο άνθρωπος το βόρβορο της αμαρτίας που πάλιωσε και σκληρύνθηκε μέσα του· τόσο άρρηκτα και διαβρωτικά προσκολλάται σ” αυτόν! Αντίθετα, κάθε καλή πράξη, που κάναμε οποτεδήποτε στο παρελθόν με ειλικρίνεια και ανιδιοτέλεια ή που επαναλαμβανόμενη μας έγινε συνήθεια, χαροποιεί την καρδιά μας και αποτελεί παρηγοριά και χαρά της ζωής μας, δίνοντάς μας την συναίσθηση πως τη γεμάτη από αμαρτίες ζωή μας τη ζήσαμε όχι ολότελα μάταια κι ανώφελα, πως μοιάζουμε με ανθρώπινα όντα και όχι με θηρία, πως κι εμείς δημιουργηθήκαμε κατ” εικόνα Θεού και μέσα μας καίει σπίθα θείου φωτός και αγάπης και πως έστω και μερικά καλά μας έργα θα αντισταθμίσουν τις κακές μας πράξεις στη ζυγαριά της αδιάφθορης και αδέκαστης θείας δικαιοσύνης.

Αν η καρδιά είναι καθαρή, τότε ολόκληρος ο άνθρωπος είναι καθαρός· κι αν ακάθαρτη είναι η καρδιά, τότε όλος ο άνθρωπος είναι ακάθαρτος: «Εκ γαρ της καρδίας εξέρχονται διαλογισμοί πονηροί, φόνοι, μοιχείαι, πορνείαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι» Ματθ. 15,19 Όλοι όμως οι άγιοι με νηστεία, αγρυπνία, προσευχή και θεοφροσύνη, με την ανάγνωση του λόγου του Θεού, με το μαρτύριο, με κόπους και ιδρώτες αποκτούσανε καθαρή καρδία κι έτσι το Άγιο Πνεύμα ενοίκησε μέσα τους, τους καθάρισε από κάθε ρύπο και τους εξαγίασε με αγιασμό αιώνιο. Να προσπαθείς λοιπόν κι εσύ περισσότερο από κάθετι άλλο να επιτύχεις τον καθαρμό της καρδιάς: «Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός» Ψαλμ. 50,12

Πόσο μ” έχει τραυματίσει η αμαρτία! Οτιδήποτε το κακεντρεχές, το κακό ή ακάθαρτο το σκέφτομαι και την ίδια στιγμή το συναισθάνομαι στην καρδιά μου· όμως, το αγαθό, το καλό, το καθαρό και το άγιο συνήθως το σκέφτομαι μονάχα και μιλώ γι” αυτό, αλλά δεν το συναισθάνομαι μέσα μου. Αλλοίμονο σε μένα. Ακόμα το κακό είναι πιο κοντά στην καρδιά μου παρά το καλό. Πέρα απ” αυτά, μόλις που το σκέφτεσαι η το συναισθάνεσαι το κακό, την ίδια στιγμή είσαι και έτοιμος να το κάνεις πράξη· και θα το κάνεις πράξη σύντομα και άνετα, αν δεν έχεις φόβο Θεού μέσα σου· σ” ό,τι δε αφορά το αγαθό «το θέλειν παράκειταί μοι, το δε εργάζεσθαι το καλόν ουχ ευρίσκω» Ρωμ. 7,18 δεν βρίσκω εντός μου τις δυνάμεις να το κάνω πράξη κι έτσι η καλή πράξη, που σκέφτηκα, συχνά αναβάλλεται για τις Ελληνικές καλένδες, δηλαδή στο ποτέ.

Πηγή: Από το βιβλίο: «Η μετάνοια και η Θεία Μετάληψη» Εκδόσεις ΤΗΝΟΣ

«Οι κόλακες είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί μας»



Μᾶς τυφλώνουν καί δέ μᾶς ἀφήνουν νά δοῦμε τά πολλά μας ἐλαττώμματα. Ἔτσι μᾶς δυσκολεύουν στό δρόμο πρός τήν τελειότητα, ἰδιαίτερα ἄν εἴμαστε φίλαυτοι καί δέ βλέπουμε μακριά. Γι᾿ αὐτό καί πρέπει νά μήν ἀκοῦμε αὐτούς πού μᾶς κολακεύουν ἤ νά τούς ἀποφεύγουμε. Ἀλίμονο σέ κεῖνον πού περιβάλλεται ἀπό κόλακες.

Μακάριος εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού περιβάλλεται ἀπό καλόκαρδους κι ἁπλούς ἀνθρώπους πού δέν κρύβουν τήν ἀλήθεια, ἀκόμα κι ἄν αὐτή εἶναι δυσάρεστη, ὅπως γιά παράδειγμα ὅταν ἐντοπίζουν τό σφάλμα του, τά πάθη καί τά λάθη του.

Ἀγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης