.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αποστασία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αποστασία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

100 ΕΚΑΤ. Η “ΤΙΜΗ” ΤΗΣ Ι. ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ


Ὁ κ. Μητσοτάκης “διαφημίζει” τὰ “χάπια” τῆς Ἱ. Μ. Βατοπαιδίου, μετὰ ἀπὸ τόν “πολυχρονισμὸν”αὐτοῦ εἰς τὸν Ναόν ὡς “εὐλαβεστάτου”! Φωτ: Parapolitika.gr

Ἐπιβεβλημένη ἡ ἄμεσος παραίτησις τῶν ἀναξίων Ἀντιπροσώπων, Ἐπιστατῶν καί τοῦ Πρωτεπιστάτου!

100 ΕΚΑΤ. Η “ΤΙΜΗ” ΤΗΣ Ι. ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ

Ἡ “πληγή” τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἶναι ἕξ Ἡγούμενοι! Οἱ πιστοὶ ἀγωνίζονται νὰ ἐπιβιώσουν καὶ νὰ προφυλάξουν τὰ παιδιά τους ἀπὸ τὸν κρατικὸν ἐκμαυλισμὸν καὶ ἐκεῖνοι συναλλάσσονται διὰ 100.000.000 μὲ τὸν δυσφημήσαντα τὴν θ. Κοινωνίαν καὶ ἐπιβάλοντα τὴν ὁμοφυλοφιλίαν!

Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος

Ὅταν ὁ Πάπας ἐπεσκέφθη τὴν Ἑλλάδα μεγάλης κυκλοφορίας διεθνὴς ἐφημερὶς ἔγραψε μὲ πηχυαίους τίτλους «Τὸ Κάστρο τῆς Ὀρθοδοξίας ἔπεσε!». Δὲν ἀπέχει ἡ ὥρα ὅπου καὶ ἡ Ἱ. Κοινότης θὰ ὑποδεχθῆ μὲ τυμπανοκρουσίας τὸν Πάπαν, καθὼς δὲν ὑπάρχει πλέον οὐδεὶς φραγμός. Ὅμως ἡ ὑποδοχὴ τοῦ νῦν πρωθυπουργεύοντος κ. Κ. Μητσοτάκη εἶναι χειροτέρα πάσης ἄλλης καὶ διὰ τοῦτο δύναται κανεὶς νὰ ἀναφωνήση «Ἡ Ἱ. Κοινότης ἐπεσε καὶ ἐξέπεσεν»!

Προκαλοῦν τὴν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ αἱ μεταδιδόμεναι ἐκ τοῦ Ἁγίου Ὄρους φωτογραφίαι καὶ βίντεο. Μοναχὸς νὰ ἀσπάζεται κυριολεκτικῶς τὴν χεῖρα τοῦ κ. Μητσοτάκη! Ὁ Λαυρεώτης Πρωτεπιστάτης Γέρων Ἀβραὰμ νὰ καθίσταται ἐπίορκος τῆς Ἱ. Παραδόσεως! Ἡγούμενοι καὶ Ἀντιπρόσωποι νὰ θλίβουν τὴν ἔφορον τοῦ Ἄθω Ὑπεραγίαν Θεοτόκον! Ὤ! Μέγιστον τῆς ἀσεβείας ἁμάρτημα θεόπνευστοι ὕμνοι καὶ ὠδαὶ πνευματικαὶ νὰ ἀναπέμπωνται ἐπὶ τῇ ἀφίξει τοῦ εἰς τύπον ἀντιχρίστου (κατὰ τὸ πολλοὶ ἀντίχριστοι γεγόνασι) προσερχομένου ὑποκριτοῦ! Δὲν δύνασαι νὰ ἀνάπτης κηρίον εἰς τὸν Χριστόν, τὸν ὁποῖον ἐράπισες!

Ὁ ἴδιος ὁ κ. Μητσοτάκης δὲν ἐντρέπεται διὰ τὰ πεπραγμένα καὶ τὰ λεγόμενά του. Οἱ Ἁγιορεῖται, δηλαδὴ ἡ μειοψηφία ἡ ὁποία τὸν ὑπεδέχθη, δὲν αἰσχύνονται; Δὲν ἦτο αὐτὸς ὁ ὁποῖος ἀπεκάλεσε τοὺς Ἀρχιερεῖς «κότες»; Δὲν ἦτο ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἀπηγόρευσε τὴν λατρείαν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ; Δὲν ἦτο ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐποινικοποίησε τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ; Δὲν ἦτο ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος κατεσυκοφάντησε τοὺς ἱεροὺς ναούς, εἰς τοὺς ὁποίους κατέρχεται ἡ Ἁγία Τριάς; Δὲν ἦτο ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐπεβράβευσεν Ὑπουργόν, ὁ ὁποῖος ὡμίλησε διὰ «δῆθεν Χριστούγεννα»; Δὲν ἦτο ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ὑποστηρίζει τὴν Ὑπουργόν, ἡ ὁποία ἐπέτρεψε νὰ βλασφημῆται ἐπανειλημμένως ἡ Παναγία καὶ οἱ Ἅγιοι; Δὲν ἦτο ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος δὲν ἐσεβάσθη τὴν θεόσδοτον ἐλευθερίαν, ὑποχρεώνων τοὺς ἀνθρώπους εἰς ἰατρικὰς πράξεις; Δὲν ἦτο ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος κατεπάτησε τὸν θεῖον νόμον, θεσπίζων γάμον μεταξὺ ὁμοφυλοφίλων; Δὲν εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ὑποστηρίζει προσωπικῶς τὰς παρελάσεις αὐτῶν, ὅπου ὑβρίζεται ἡ οἰκογένεια καὶ ἡ πατρίς; Δὲν εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐπέβαλεν ἀπὸ τὸ Νηπιαγωγεῖον τὴν προπαγάνδα ὑπὲρ τῆς ὁμοφυλοφιλίας; Δὲν εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος εἶναι ὑπέρμαχος τῶν ἐκτρώσεων; Δὲν εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος εἶναι ὑπαίτιος τῶν ὑποκλοπῶν; Δὲν εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ὡδήγησε 52 θύματα εἰς τὸν θάνατον; Δὲν εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐπτώχευσε τὴν Ἑλλάδα μὲ τὰ σκάνδαλα Ζίμενς, ΟΠΕΚΕΠΕ, ΜΚΟ διὰ μετανάστας κ.ἄ.; Δὲν εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος πιστὸς εἰς τὴν γραμμὴν τοῦ πατρός του μᾶς ὁδηγεῖ εἰς τὴν Χάγην διὰ τὸ Αἰγαῖον; Δὲν εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐπιβάλλεται δίκην τυράννου εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Κρήτης, ψηφίζων νόμους ἄνευ συγκαταθέσεως τῶν οἰκείων Ποιμεναρχῶν;

«Οὔτε γῆ ὡς ἐσείσθη, οὔτε πέτραι ὡς ἐρράγησαν» ἔπεισαν τοὺς Ἁγιορείτας… Τί ἕτερον πρέπει νὰ ποιήση, διὰ νὰ κλεισθῆ ἡ θύρα τοῦ Ὄρους; Εἰς τὴν Κατοχὴν ὑπεδέχθησαν εἰς τὸν Ἄθω τοὺς ἀντιπροσώπους τοῦ Χίτλερ, διότι ἐφοβήθησαν ὅτι μείζων κακὸν θὰ συνέβαινε. Τώρα τί φοβοῦνται; Ποῖοι οἱ λόγοι ἀνησυχίας; Δὲν ἀνοικοδομήθησαν αἱ Ἱ. Μοναί; Δὲν συνετηρήθησαν τὰ ἱερὰ κειμήλια; Δὲν διετέθησαν ἀρκετὰ διὰ μηχανήματα καὶ τρεχούσας ἀνάγκας; Τί λοιπὸν συμβαίνει; Ποῖος ἐβάσκανεν ὑμᾶς μέλη τῆς Ἱ. Κοινότητος;

Μοναδικὴ καὶ τραγικὴ ἡ ἀπάντησις: ΤΟ ΧΡΗΜΑ! Ἐνθυμούμενοι τὸν Ὅσιον Γέροντα Γρηγόριον τὸν Δοχειαρίτην, ὁ ὁποῖος εἶχε δηλώσει ὅτι «ἡ γιαγιὰ εἶναι πιὸ πιστὴ ἀπὸ τὸν Πατριάρχη», ὀφείλομεν καὶ ἡμεῖς νὰ προσθέσωμεν ὅτι γραῖα τις συνήθιζε νὰ μνημονεύη τὸ ἑξῆς ἐκ τῆς λαϊκῆς σοφίας «τὰ ἔρημα τὰ γρόσια καὶ τὸν Χριστὸν σταυρῶσαν»! Γνωρίζει ὁ κ. Μητσοτάκης ὅτι «Λεφτὰ θέλουν οἱ Ἁγιορεῖτες»! Τοιουτοτρόπως ἐξαγοράζεται ἡ μοναχικὴ συνείδησις; Ἡμεῖς δὲν θέλομεν κἄν νὰ τὸ διανοηθῶμεν, ἀλλὰ τὰ γεγονότα μᾶς διαψεύδουν παταγωδῶς!

Δὲν εἶναι ἀπαραίτητον νὰ ἔχη κανεὶς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ δεδοσμένον τὸ διορατικὸν χάρισμα, ἀρκεῖ νὰ ἐξετάση δύο παράγοντας. Ὁ πρῶτος σχετίζεται μὲ ὅσα ἀνέφερεν εἰς τὰς ἀντιφωνήσεις του ὁ ἴδιος ὁ κ. Μητσοτάκης. Ἀναφερόμενος εἰς τὴν «ἐκτίμησίν» του πρὸς τὸ Ὄρος εὐκαίρως ἀκαίρως καὶ βεβαίως ἐμβολίμως δὲν παρέλειπε νὰ ὑπογραμμίζη τὸ πῶς ἱκανοποιεῖ τὰς χρείας τῶν Ἱ. Μονῶν καὶ πόσα ἑκατομμύρια θὰ τοὺς διαθέση… ὡς νὰ ἦσαν ἐκ τῆς προσωπικῆς του περιουσίας! Ὁ ἴδιος βεβαίως ἡγεμονεύει τοῦ χρεωκοπημένου κόμματός του, τὸ ὁποῖον ὀφείλει 400 ἑκατομμύρια. Ὁ δεύτερος εἶναι ἡ ἄκρατος πλεονεξία, ἡ ὁποία ἔχει κατακλύσει τοὺς λογιστὰς τῆς Ἱ. Κοινότητος. Λέγομεν λογιστάς, διότι μόνον λογισταὶ καὶ οὐχὶ μοναχοὶ θὰ ἐπέτρεπον τὴν εἴσοδον καθημερινῶς χιλιάδων προσκυνητῶν πολλαπλασιάζοντες τὰ ἔσοδα τοῦ ταμείου… Δὲν σκέπτονται τοὺς ταλαιπώρους ἐκείνους μοναχούς, οἱ ὁποῖοι εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ φτιάχνουν 500 σαλάτας τὴν ἡμέραν; Δὲν τοὺς σκέπτονται. Οὐδόλως τοὺς ἀπασχολεῖ! Δὲν σκέπτονται οὔτε τί σημαίνει Ἡσυχασμός! Πῶς θὰ ἡσυχάσουν οἱ μοναχοί, οἱ ὁποῖοι ἐξῆλθαν ἐκ τοῦ κόσμου εἰς τὴν ἔρημον τοῦ Ἁγίου Ὄρους, διὰ νὰ ἀνεύρουν τὴν ἡσυχίαν; Ὁ Ἅγιος Παΐσιος, τὸν ὁποῖον ὑποτίθεται ὅτι «σέβονται» οἱ ὑποδεχθέντες τὸν κ. Μητσοτάκην, εἶχεν ὡς προτεραιότητα τὴν διατήρησιν τοῦ ἡσυχαστικοῦ χαρακτῆρος τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Πόσον ἀλήθεια ἀπασχολεῖ τὴν Ἱ. Κοινότητα τὸ ζήτημα αὐτό;

«Ἐκτίμησις» καὶ «σεβασμὸς» ὅμως ἔχουν διαστραφεῖ εἰς τὴν συνείδησιν πολιτικῶν καὶ μοναχῶν. Εἶναι λόγια τοῦ ἀέρος, τὰ ὁποῖα δὲν ἀναφέρονται εἰς τὴν πίστιν, τὰς ἀρχὰς τῆς Ὀρθοδοξίας, τὴν οὐσίαν τὴν Ἱ. Παραδόσεως, ἀλλὰ εἰς ἐξωτερικοὺς τύπους. Ἀποδέχονται τὸν μουσειακὸν χαρακτῆρα τοῦ Ἄθω, εἰς τὸν ὁποῖον ἔδωσεν ἔμφασιν ὁ κ. Μητσοτάκης, ὁ ὁποῖος προσελκύει θρησκευτικὸν τουρισμόν. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀποστολὴ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, νὰ εἶναι «γκαλερὶ» ἐκθεμάτων; Τοσοῦτος ὁ ὑποβιβασμός… Ὡς νὰ ἔλεγεν «εἶσθε καλοί, ὅταν δὲν ἔχετε λόγον διὰ τὸ τί συμβαίνει σήμερα». Μὲ πόσα ἑκατομμύρια ἐξαγοράζεται ἡ σιωπή;

Ἀνέφερεν ὁ κ. Μητσοτάκης εἰς τὰς ἀντιφωνήσεις αὐτοῦ ὅτι χαίρεται ἐπίσης, ἐπειδὴ παρατηρεῖ ὅτι ὑπάρχει ἐξέλιξις εἰς τὸ Ὄρος, ἀναφερόμενος εἰς τὰ αὐτοκίνητα, τοὺς δρόμους, τὸ ἠλεκτρικὸν ρεῦμα… Πῶς νὰ μὴ χαρῆ, ἀφοῦ, συμφώνως πρὸς εἰδησεογραφικὰ πρακτορεῖα, εἰς τὴν Ἱ. Μονὴν Βατοπαιδίου συνετελέσθη καινοφανὲς διὰ τὴν Εὐρώπην ἔργον ἀποθηκεύσεως ρεύματος! (Τί ἆραγε εἶπεν εἰς τὸ ὠτίον τοῦ κ. Μητσοτάκη ὁ Ἡγούμενος, κατὰ τὴν ὑποδοχήν, τὸ ὁποῖον δὲν ἔπρεπε νὰ εἶναι εἰς ἐπήκοον ὅλων;) Δὲν ἀμφισβητοῦμεν τὰς ἀνάγκας τῆς Ἱ. Μονῆς εἰς ρεῦμα, ἀλλὰ διερωτώμεθα πότε θὰ κορεσθοῦν αἱ ἀνάγκαι; Εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων… Αἱ ἀνάγκαι ἀτελείωτοι, διὰ τοῦτο καὶ ἡ ἐξάρτησις ἐκ τοῦ χρήματος, δηλαδὴ ἡ ἀτελεύτητος ὑποταγὴ εἰς τὸν ἑκάστοτε διεφθαρμένον κάτοχον τῆς ἐξουσίας… Χαίρονται ἀμφότεραι αἱ πλευραὶ διὰ τὴν «πρόοδον» τῶν Ἱ. Μονῶν, διότι μὲ ὀλίγην ἀλληλοκολακείαν οἱ μὲν ὑποδεχθέντες τὸν κ. Μητσοτάκην μοναχοὶ κερδίζουν τὸν ἐπίγειον παράδεισον, ὁ δὲ πρωθυπουργεύων τὴν αἰωνίαν ἀπώλειαν αὐτῶν! Θὰ ἔλθη καὶ ἡ στιγμή, ὅπου, ὅπως ἀπέστειλεν ὅπλα εἰς τὴν Οὐκρανίαν θὰ μεταφέρη μοναχοὺς εἰς τὴν «Σκήτην τοῦ Ζελένσκι» εἰς τὸ Ὄρος, ὅπως ἀπήτησεν ὁ ψευδοκιέβου Ἐπιφάνιος καὶ θὰ εἶναι οἱ ἴδιοι ὑπαίτιοι!

Δὲν εἶναι ὅμως εἰς τὴν παροῦσαν ἐπίσκεψιν τὸ πρόβλημα ὁ κ. Μητσοτάκης, ὁ ὁποῖος εἶναι γνωστὸς διὰ τὰς πεποιθήσεις αὐτοῦ. Τὸ βαθύτερον πρόβλημα εἶναι ἕξι Ἡγούμενοι τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Εἶναι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι συνασπίζονται εἰς ὅλα τὰ ζητήματα μὲ «τὶς πλάτες» τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας καὶ τάσσονται πάντοτε ὑπὲρ κάθε τι, τὸ ὁποῖον εἶναι ὄχι μόνον ἀντικανονικὸν ἀλλὰ καὶ εὐτελιστικὸν τῆς ἁγιορειτικῆς παραδόσεως. Ποῖοι εἶναι αὐτοί; Ὁ Βατοπαιδίου, ὁ Σιμωνοπετρίτης, ὁ Ξενοφωντινός, ὁ Παντοκρατορινός, ὁ Σταυρονικήτα καὶ ὁ Ἰβηρίτης. Αὐτοὶ εἶναι ἡ πληγὴ τοῦ Ἁγίου Ὄρους! Δὲν ἔχουν εὐθύνην αἱ ἀδελφότητες αὐτῶν, ἀλλὰ οἱ ἴδιοι προσωπικῶς. Αὐτοὶ εἶναι οἱ σκανδαλοποιοὶ (φοβοῦ ἐκεῖνον δι’ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται) καὶ ἐπιβάλλονται μὲ τὴν δύναμιν ὄχι μὲ τὴν ἀλήθειαν. Ἐδημοσιεύθη ὅτι ἦσαν ἕνδεκα οἱ Ἱ. Μοναί, αἱ ὁποῖαι συνεφώνησαν καὶ ὄχι ἕξι. Διατί εἰς αὐτοὺς τοὺς ἕξι ἡ εὐθύνη; Ἂς ἐξετάση πρωτίστως κανεὶς τὸ παρελθὸν καὶ θὰ ἀντιληφθῆ ὅτι αὐτοὶ πρωτοστατοῦν (Κολυμβάριον, Οὐκρανικὸν κ.ἄ.). Κάποιοι τηλεφωνοῦν εἰς τὸν Πατριάρχην, διὰ νὰ δώσουν ἀναφοράν, κάποιοι χρηματοδοτοῦν Ἱεράρχας εἰς τὸ ἐξωτερικὸν καὶ εἰς τὸ ἐσωτερικόν, κάποιοι εὑρίσκονται ὑπὲρ τὸ δέον ἐκτὸς Ἁγίου Ὄρους διὰ δημοσίας σχέσεις κ.ἄ. Ὅσον ὅμως ἀφορᾶ τὴν παροῦσαν ἀπόφασιν ὑποδοχῆς τοῦ κ. Μητσοτάκη ὁ ἀριθμὸς ἕνδεκα ἐπετεύχθη μεταξὺ ἄλλων, διότι αἱ Ἱ. Μοναί, εἰς τὰς ὁποίας ἐγκαταβιοῦν μὴ Ἕλληνες ἐπιέσθησαν ἀπὸ τὰς γεωπολιτικὰς ἐξελίξεις, ἡ Ἐσφιγμένου εἶναι τρία ἄτομα κ.λπ. …ὁ νοῶν νοείτω.

Δὲν διαφέρουν εἰς οὐδὲν οἱ ἕξι αὐτοὶ Ἡγούμενοι, οἱ ὁποῖοι ἐὰν ἔζων εἰς τοὺς χρόνους τοῦ Χριστοῦ θὰ συνεφώναζον μετὰ τῶν Φαρισαίων «τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐφ’ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν», διότι ὄχι μόνον παραβλέπουν ὅσα διέπραξεν, ἀλλὰ ἔδωσαν ἤδη ἀτύπως συγκατάθεσιν δι’ ὅσα θὰ ἀκολουθήσουν ἀπὸ τὸν κ. Μητσοτάκην εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας. Δυστυχῶς, ὅμως, ἡ «πώρωσις τῆς καρδίας» αὐτῶν δὲν ἐπιτρέπει εἰς αὐτοὺς νὰ εὐσπλαγχνισθοῦν τοὺς πιστούς, οἱ ὁποῖοι τὰ ὑφίστανται ἐν τῷ κόσμω. Οἱ ἴδιοι ἐνδιαφέρονται ἀποκλειστικῶς διὰ τὴν συναλλαγὴν μὲ τὴν ἐξουσίαν. Πῶς νὰ ἀντισταθῆ ὁ Βατοπαιδινός, ὅταν πάλι κάποια Βιστωνίδα θὰ τεθῆ εἰς τὸ «παζάρι»; Πῶς νὰ ἀντισταθῆ ὁ Σιμωνοπετρίτης, ὅταν τὸ ἐμφιαλωμένον ὕδωρ πωλεῖται εἰς τὰ πλέον κοσμοπολίτικα ἑστιατόρια; Πῶς νὰ ἀντισταθῆ ὁ Ξενοφωντινὸς καὶ τὸ πνευματικόν του τέκνον ὁ τῆς Παντοκράτορος, ὅταν ἰσχύη τὸ «Νῦν δὲ γνόντες Πρωθυπουργόν, μᾶλλον δὲ γνωσθέντες ὑπὸ Πρωθυπουργοῦ”»; Πῶς νὰ ἀντισταθοῦν ὁ Ἰβηρίτης καὶ ὁ Σταυρονικήτα, ὅταν ὑποδέχωνται καὶ συλλειτουργοῦν μὲ Ἱεράρχας, οἱ ὁποῖοι ὑπὸ ἄλλας συνθήκας θὰ ἦσαν καθηρημένοι; Ὅσον ἡ Ἱ. Κοινότης δὲν ἐπουλώνει τὴν πληγὴν αὐτὴ ἐξελίσσεται εἰς γάγγραιναν…

Προσευχόμεθα ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος νὰ ἀποστείλη νέους Ἡγουμένους εἰς τὰ ἕξι Μονάς. Ἀμήν. Γένοιτο.

Κυβερνητικοί Αγιορείτες…. Πατέρες!!!--Ξεμωράθηκαν, μωρέ, οι Γεροντάδες;


Κυβερνητικοί Αγιορείτες…. Πατέρες!!!


Γράφει η Σοφία Τσέκου

Ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει στις μαύρες σελίδες της ιστορίας του Έθνους και της Εκκλησίας το περιφερόμενο τσίρκο στο οποίο μετέτρεψαν τον αγιώνυμο Άθωνα ο ακούων και ως….. πρωθυπουργός της Ελλάδας και όσοι μαυροφορεμένοι υποτιθέμενοι καλόγεροι και γεροντάδες έσπευσαν να γίνουν οι κολαούζοι του αναθεματισμένου και αφορισμένου Κυριάκου Μητσοτάκη.

Και αυτός καλά το πάει . ….ως ορίζει το πρωτόκολλο και το πλασάρισμα της ανύπαρκτης πολιτικής του οντότητας. Παιχνίδι εντυπώσεων, επικοινωνιακά τερτίπια και άλλα τέτοια πονηρά κολπάκια για να δηλώσει την ασημαντότητά του ως βαρύτιμη παρουσία.

Οι άλλοι τι πράττουν, Θεέ μου !!! Ξεμωράθηκαν, μωρέ, οι Γεροντάδες;Μπουκώθηκαν από το χρήμα και έχασαν τον πνευματικό τους μπούσουλα; Οργή και αγανάκτηση για τη γλοιώδη δουλικότητά τους, που όχι μόνο έστησαν τον φερόμενο ως πρωθυπουργό στον επισκοπικό θρόνο της Μονής Βατοπαιδίου, αλλά του έκαναν και τεμενάδες ως μη όφειλαν. Τραγικό ενσταντανέ η στιγμή που ένας καλόγερος έσκυψε και σχεδόν του φίλησε το χέρι… αυτό το ίδιο πρωθυπουργικό χέρι που ανερυθρίαστα υπέγραψε τον σοδομονόμο για τον γάμο και την τεκνοθεσία των ομοφυλοφίλων.(βλέπε στο 0:24 Υποδοχή του Πρωθυπουργού στην Ιερά Κοινότητα – YouTube )

Ξεχάσατε ρασοφόροι με τα μαύρα τί αντιπροσωπεύει αυτός που μπήκε στο περιβόλι της Παναγίας και τον υποδεχτήκατε δόξη και τιμή; Του μάθατε τουλάχιστον να κάνει τον σταυρό του; Τον είδατε να μπουρδουκλώνει χέρια και δάκτυλα προσπαθώντας να θυμηθεί πως γίνεται το σχήμα του σταυρού; Του είπατε να μην κάθεται σταυροπόδι εντός του ιερού ναού; Του είπατε τι είναι το «Σύμβολο της Πίστεως», που τουλάχιστον κατάφερε να το διαβάσει, υποθέτω μετά από πολλές πρόβες και κατ΄ απαίτηση των επικοινωνιολόγων του; Αντί να τον περάσετε από τα παραπόρτια των ναών, κρυφά και σιωπηρά, απαιτώντας να υπογράψει λίβελο για την απιστία του, αντί να τον ελέγξετε για τις εφάμαρτες πολιτικές του αποφάσεις, τον υποδεχτήκατε ως λαοπρόβλητο ηγέτη και ως θεόκλητο ηγεμόνα. Δεν είναι τίποτα από τα δύο. Ντροπή σας !! Που περνιέστε και ως χαριτόβρυτοι γεροντάδες με υποτιθέμενη αγιορείτικη αίγλη, κύρος και σεβασμό.

Γίνατε το εργαλείο της κυβέρνησης, οι χρήσιμοι πρόθυμοι της άθρησκης πολιτικής και οι συνυπογράφοντες στο ξέπλυμα της πρωθυπουργικής φιγούρας !

Ο ηγούμενος της Ι.Μ. Βατοπαιδίου είπε ότι το Άγιον Όρος τιμά τους θεσμούς και αναφέρθηκε στον κάματο των προκατόχων τους αγιορειτών μοναχών λέγοντας ότι το Άγιον Όρος είναι γεμάτο από πόνο, δάκρυα, προσευχές και θυσίες… Δεν διευκρίνισε όμως ότι οι κρατικοί θεσμοί θα πρέπει να σέβονται και να συμπλέουν με τους θρησκευτικούς θεσμούς και τα δόγματα της ορθόδοξης πίστης. Ο Άγιος Κοσμάς ο Πρώτος ο Βατοπαιδινός μαζί με τους σφαγιασθέντες μοναχούς θυσιάστηκαν όλοι, γιατί ακριβώς κρατικοί θεσμοί παραβίασαν τα θέσφατα της πίστης. Αντιστάθηκαν στον αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ τον Παλαιολόγο και τον λατινόφρονα Πατριάρχη Ιωάννη Βέκκο (1275 – 1282 μ.Χ.) και υπέστησαν μαρτυρικό θάνατο όταν Ενωτικοί λατινόφρονες επισκέφτηκαν το Άγιο Όρος. ΄

Τώρα, ο επικοινωνιακός και… «γλυκούλης» Γέροντας τα βλέπει όλα καλά και χαίρεται πολύ που ο πρωθυπουργός της Ελλάδας εφαρμόζει μέχρι κεραίας όλη τη νεοταξίτικη αντζέντα; Του αρέσει και χαίρεται όταν διασύρεται, προσβάλλεται και βλασφημείται το Άγιο Πνεύμα από πνευματοκτόνες πολιτικές της κυβέρνησης και των θεσμών; Κάνει μάλιστα και ειδική μνεία στο ευήκοον του πρωθυπουργού για πνευματικά θέματα !!!! Πού το είδε αυτός και δεν το βλέπουμε τόσοι άλλοι; Πού έδειξε ευαισθησία ο Μητσοτάκης σε πνευματικά θέματα; Μήπως όταν έκλεισε τις εκκλησίες επί κόβιντ; μήπως όταν ψήφισε η κυβέρνησή του, εκτός μάλιστα προεκλογικού προγράμματος, τον γάμο των ομοφυλοφίλων ή όταν συνεχίζει να εμπαίζει τη μνήμη των νεκρών στα Τέμπη; Για να μην πω και άλλα…..

Σωστό και δίκαιο λοιπόν να διχαστεί το Άγιον Όρος από την πρωθυπουργική επίσκεψη που μόνο προσκυνηματική δεν ήταν ….ούτε καν προσχηματική !!! Το κύρος της αγιώνυμης πολιτείας το έσωσαν όσοι αρνήθηκαν την είσοδο του Κυριάκου Μητσοτάκη στο τελευταίο κάστρο αντίσταση της ορθοδοξίας εν Ελλάδι.

Τελικά, για να είσαι στη σωστή πλευρά της ιστορίας πρέπει να έχεις κότσια …και καθόλου τσέπες στα πολυτελή σου άμφια. Τα εκατό εκατομμύρια ως πρωθυπουργικός μπουναμάς και μπούκωμα στους αγιορείτες και στόματα κλείνουν και οσφυοκάμψεις πολλές προκαλούν.

Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ

Ιλιγγιώδεις οι νέες δηλώσεις του Πάπα Λέοντος ΙΔ’


Άρθρο της Ευαγγελίας Ζουλάκη

Νίκαια 1700 χρόνια μετά – η κορωνίδα του Συγκρητισμού
Η είδηση

Από τις 4 έως τις 7 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε Συμπόσιο στο Παπικό Πανεπιστήμιο του Θωμά Ακινάτη, με θέμα «Νίκαια και η Εκκλησία της Τρίτης Χιλιετίας: Προς την Καθολική-Ορθόδοξη Ενότητα». Διοργανωτές του Συμποσίου ήταν το Οικουμενικό Ινστιτούτο Οικουμενικών Μελετών του Angelicum και η Διεθνής Ορθόδοξη Θεολογική Ένωση [1].
Συμμετέχοντες

Μεταξύ των συνέδρων ήταν, εκ μέρους του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο Μητροπολίτης Χαλκηδόνος κ. Εμμανουήλ και ο Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας κ. Νικήτας, γνωστοί και οι δύο για τις οικουμενιστικές τους δράσεις σε όλους τους τομείς. Ωστόσο αξίζει να αναφερθεί μια αποκάλυψη που είχε κάνει ο Μητροπολίτης κ. Εμμανουήλ.

Είχε αναφέρει πως ο Πάπας Φραγκίσκος του είχε εμπιστευτεί «ότι του χρόνου αναμένεται μία μεγάλη έκπληξη». Τα σχέδια αυτά βέβαια για το κοινό Ποτήριο -την έκπληξη όπως χαρακτηριστικά την ονόμασε ο Πάπας- τα ματαίωσε ο θάνατος του τελευταίου [2].

Δυστυχώς όμως τα σχέδια συνεχίζουν και με τον νέο Πάπα…

Στο Συμπόσιο μίλησε ο Μητροπολίτης Πισιδίας κ. Ιώβ, συμπρόεδρος της Επιτροπής Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξου και Παπικών.

Σε άρθρο της Κατάνυξης του περασμένου μήνα είχε σχολιαστεί η απαράδεκτη θέση του Μητροπολίτη Πισιδίας για τη Σύνοδο της Νίκαιας, όπου ανέφερε χαρακτηριστικά: «Η αίρεση φέρνει διαίρεση. Και αίρεση σημαίνει ότι διαλέγεις μόνο μια πτυχή και ξεχνάς τις άλλες. Αυτό προσπάθησε η Σύνοδος της Νίκαιας να κάνει, να δώσει μια ολιστική περίληψη του μυστηρίου του Χριστού»[3].
Οι δηλώσεις του Πάπα

Ο Πάπας Λεων ΙΔ’ αναφέρθηκε στην Σύνοδο της Νίκαιας χαρακτηρίζοντάς την ως «Όχι απλώς ένα γεγονός του παρελθόντος, αλλά μια πυξίδα που πρέπει να συνεχίσει να μας καθοδηγεί προς την πλήρη ορατή ενότητα όλων των Χριστιανών».

Πλέον δεν κρύβονται καθόλου. Τα λένε στα ίσα και ακόμα η πλειονότητα των λαϊκών, μοναχών και κληρικών θεωρούν πως υπάρχει χρόνος… πως δεν έχουν φτάσει ακόμα τα πράγματα εκεί που πρέπει… δεν έχει επέλθει η κόκκινη γραμμή… Μα αν δεν είναι αυτές οι δηλώσεις κόκκινη γραμμή για να αποτειχιστούν από την αίρεση, τι πιο οφθαλμοφανές περιμένουν;

Χαρακτήριζε μάλιστα την Α’ Οικουμενική Σύνοδο «θεμελιώδη» για την κοινή πορεία που έχουν αναλάβει οι Λατίνοι και οι Ορθόδοξοι από τη Β’ Σύνοδο του Βατικανού [4].

Πρόσθεσε ακόμη ότι «η ενότητα που επιζητούν οι Χριστιανοί δεν θα είναι πρωτίστως καρπός των δικών μας προσπαθειών, ούτε θα πραγματοποιηθεί μέσω κάποιου προκαθορισμένου μοντέλου ή σχεδίου. Αντίθετα, η χριστιανική ενότητα θα είναι ένα δώρο που θα λάβουμε σύμφωνα με το θέλημα του Χριστού και με τα μέσα που Εκείνος θα επιλέξει, μέσω του έργου του Αγίου Πνεύματος».

Είναι δυνατόν οι κατεξοχήν υβριστές του Αγίου Πνεύματος, οι Παπικοί, να φωτίζονται και να κατευθύνονται από το Άγιο Πνεύμα;

Στο άρθρο «Το Άγιο Πνεύμα ενώνει, δεν διαιρεί» του ομοτ. καθηγητή της Θεολογικής σχολής του Α.Π.Θ. πρωτ/ρου Θεόδωρου Ζήση διαβάζουμε: «Ἡ δεύτερη χριστιανική χιλιετία ἄρχισε μέ τήν ἐπισημοποίηση τῆς ἀπόσχισης τοῦ Παπισμοῦ ἀπό τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τό 1054 μ.Χ. Ἐπρόκειτο ὄντως γιά μία ὕβρη ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του, ἐναντίον ἰδιαίτερα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέ τίς αἱρέσεις τοῦ filioque καί τῆς ἄρνησης τῆς ἄκτιστης Χάρης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ ἐκκλησιολογία τοῦ Βατικανοῦ καταργεῖ τό συνοδικό σύστημα καί τό «ἔδοξε τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καί ἡμῖν». Ὁ πάπας τοποθετεῖται ὑπεράνω τῆς συνόδου καί ὅλα ἀποφασίζονται «ὡς ἔδοξε τῷ πάπᾳ». Ὅπως παλαιότερα εἴχαμε γράψει, οἱ Παπιστές πιστεύουν ὅτι διάδοχος τοῦ Χριστοῦ μετά τήν Ἀνάληψή Του στούς οὐρανούς δέν εἶναι τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὅπως γράφει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Θεολόγος, ἀλλά ὁ Πέτρος καί τοῦ Πέτρου ὁ πάπας. Ἡ Ἐκκλησιολογία τοῦ Παπισμοῦ κινεῖται καί ἀναπτύσσεται ἐπί τῆς γραμμῆς Χριστός – Πέτρος – πάπας, ἐνῶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία ἐπί τῆς γραμμῆς Χριστός – Ἅγιο Πνεῦμα – Ἀπόστολοι, δηλαδή σύνοδος. Κατά τήν εὔστοχη παρατήρηση τοῦ Ρώσου θεολόγου Παύλου Εὐδοκίμωφ «ἐνῶ ἡ Ὀρθοδοξία βιώνεται ὡς συνεχιζομένη Πεντηκοστή, ἀντλώντας ἀπό αὐτό τῆς ἀρχή μιᾶς ἐξουσίας συλλογικῆς, συνοδικῆς, στή Δύση ἡ Ρώμη βεβαιώνεται ὡς συνεχιζόμενος Πέτρος, μόνος ἡγεμών καί ἀντιπρόσωπος ὅλων τῶν ἐξουσιῶν τοῦ Χριστοῦ»» [5].

Και ενώ λοιπόν η δεύτερη Χριστιανική χιλιετία άρχισε με «τήν ἐπισημοποίηση τῆς ἀπόσχισης τοῦ Παπισμοῦ ἀπό τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία», θέλουν τώρα στην τρίτη χιλιετία να ενωθούν οι Ορθόδοξοι μετά των αμετανόητων αιρετικών! Θεός φυλάξει!

Προς επίρρωση των προαναφερθέντων παραθέτουμε επιπλέον ένα απόσπασμα από κείμενο του μακαριστού Αρχιμ. Γεωργίου Καψάνη: «Εν ονόματι αυτού του όλου Θεανθρώπου Χριστού και του όλου Σώματός Του, της Ορθοδοξίας, δεν δυνάμεθα να διαπραγματευθώμεν «επί ίσοις όροις» με τους «παραμορφωμένους Χριστούς» των δυτικών, Ρωμαιοκαθολικών και Προτεσταντών. Ούτε θέλωμεν να προδώσωμεν τον άνθρωπον, που αναμένει την σωτηρίαν του από τον όλον Θεάνθρωπον. Δι’ αυτό ημπορούμεν να ομολογήσωμεν, ημπορούμεν και να αποθάνωμεν, αλλ’ όχι να συμβιβασθώμεν.Ειδικώτερον όσον αφορά εις τον παπισμόν αισθανόμεθα, αυτό που πάντοτε ησθάνοντο οι Ορθόδοξοι, ότι παραμορφώνει την Αγίαν Τριάδα, ότι παραμερίζει τον Χριστόν, ότι δεν φανερώνει την Εκκλησίαν ως Εικόνα της Αγίας Τριάδος, αλλ’ ως ανθρωπίνην μονοκρατορίαν, ότι δίδει εις το Άγιον Πνεύμα διακοσμητικήν μόνον θέσιν»[6].
Τα θέματα του Συμποσίου

Τα τρία θέματα του συμποσίου ήταν η πίστη της Νικαίας, η συνοδικότητα και ηημερομηνία του Πάσχα. Ο Πάπας τόνισε πως και τα τρία «είναι ιδιαίτερα σημαντικά για την οικουμενική πορεία των χριστιανών».

Ειδικότερα, υπογράμμισε πως το πρώτο θέμα αποτελεί «μια πολύτιμη ευκαιρία να τονίσουμε ότι αυτό που έχουμε κοινό είναι πολύ ισχυρότερο, ποσοτικά και ποιοτικά, από αυτό που μας χωρίζει. Μαζί, πιστεύουμε στον Τριαδικό Θεό, στον Χριστό ως αληθινά άνθρωπο και αληθινά Θεό, και στη σωτηρία μέσω του Ιησού Χριστού, σύμφωνα με τις Γραφές που διαβάζονται στην Εκκλησία και υπό την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος», καθώς και «στην Εκκλησία, στο βάπτισμα, στην ανάσταση των νεκρών και στην αιώνια ζωή».

Εμείς ως Ορθόδοξοι έχουμε αντιρρητικά να πούμε πως αυτά που μας χωρίζουν με τους Παπικούς είναι πολύ περισσότερα και μεγαλύτερα, καθώς είναι γνωστές οι κακοδοξίες τους, με μεγαλύτερη απ’ όλες την αίρεση του Φιλιόκβε!

Συνεχίζοντας διαβεβαίωσε «Είμαι πεπεισμένος ότι επιστρέφοντας στη Σύνοδο της Νίκαιας και αντλώντας από αυτή την κοινή πηγή, θα μπορέσουμε να δούμε με διαφορετικό μάτι τα σημεία που μας χωρίζουν ακόμα. Μέσω του θεολογικού διαλόγου και με τη βοήθεια του Θεού, θα κατανοήσουμε καλύτερα το μυστήριο που μας ενώνει».

Μάλιστα τόνισε πως με την επέτειο αυτή οι Χριστιανοί θα προχωρήσουν μαζί προς «την αποκατάσταση της πλήρους κοινωνίας».

Όσων αφορά το δεύτερο θέμα έδειξε την ελπίδα «ότι η προετοιμασία και ο κοινός εορτασμός της 1700ης επετείου της Συνόδου της Νίκαιας θα αποτελέσουν μια προνοητική ευκαιρία για να εμβαθύνουμε και να ομολογήσουμε μαζί την πίστη μας στον Χριστό και να εφαρμόσουμε μορφές συνοδικότητας μεταξύ των χριστιανών όλων των παραδόσεων».

Ο διαχριστιανικός συγκρητισμός στο αποκορύφωμά του! Θλιβερό κι όμως πραγματικό… Τι άλλο να περίμενε κανείς από το στόμα ενός Αιρεσιάρχη;

Για το τρίτο θέμα είπε τα εξής: «Θα ήθελα να επιβεβαιώσω την ανοιχτή στάση της Καθολικής Εκκλησίας στην αναζήτηση μιας οικουμενικής λύσης που θα ευνοεί την κοινή γιορτή της Ανάστασης του Κυρίου και θα δώσει έτσι μεγαλύτερη ιεραποστολική δύναμη στο κήρυγμά μας για το όνομα του Ιησού και τη σωτηρία που γεννήθηκε από την πίστη στην σωτηριακή αλήθεια του Ευαγγελίου».

Τον λόγο του έκλεισε «με μια προσευχή που προέρχεται από την ανατολική παράδοση...».

Βεβαίως… Αφού εξάντλησε τα οικουμενιστικά του φληναφήματα, είπε να ρίξει και λίγη στάχτη στα μάτια του κόσμου.

Εμείς από την άλλη θα κλείσουμε με λόγους του Αρχιμ. Γεωργίου Καψάνη ως προς την ενδεικνυόμενη προς τους αιρετικούς στάση, την οποία δυστυχώς ολίγοι ακολουθούν την σήμερον ημέραν.

«Οι Πατέρες της Εκκλησίας, επόμενοι τῃ διδασκαλία της Καινής Διαθήκης και ιδία του Απ. Παύλου και του Ευαγγελιστού Ιωάννου, οι οποίοι καταδικάζουν την αίρεσιν μετά σφοδρότητος, ουδεμίαν εδέχοντο συμφιλίωσιν ή συνύπαρξιν με την αίρεσιν, αρνούμενοι να ίδουν αυτήν υπό το πρίσμα του σχετικισμού και σκεπτικισμού, ως ατυχή αλλά πάντως ευγενή και νόμιμον προσπάθειαν ερμηνείας της χριστιανικής αληθείας. Ούτως οι επιμένοντες τῃ αιρέσει αιρετικοί θεωρούνται από τους αγίους Πατέρας ως «ακάθαρτοι», «αντίπαλοι Χριστού», «ιερόσυλοι και αμαρτωλοί», «αντικείμενοι (τῳ Χριστώ) τουτ’ έστι πολέμιοι και αντίχριστοι», «ους ο Κύριος πολεμίους και αντιπάλους λέγει εν τοις Ευαγγελίοις» (Κανών Καρχηδ.), «νεκροί» (Αγ. Αθαν. λθ’ εορτ. επιστ.), «εχθροί της αληθείας» (α’ ΣΤ’). Η αίρεσις δε χαρακτηρίζεται ως «πλάνη» και «φαυλότης» φέρουσα τον όλεθρον (νζ’ Καρθαγ.), ως «στρεβλότης» (Κανών Καρχηδ.), ως «ελεεινή πλάνη» εις την οποίαν «κατεδέθησαν» οι αιρετικοί (ξστ’ Καρθαγ.), ως «μεμιασμένη κοινωνία» (ξθ’ Καρθαγ.), ως «ρίζα πικρίας άνω φύουσα», ήτις «μίασμα γέγονε τῃ καθολική Εκκλησία, η των χριστιανοκατηγόρων αίρεσις» (ιστ’ Ζ’).

[…]

«παρά δε τοις αιρετικοίς, όπου εκκλησία ούκ έστιν, αδύνατον αμαρτημάτων άφεσιν λαβείν» και «ου γαρ δύναται εν μέρει υπερισχύειν ει ηδυνήθη βαπτίσαι, ίσχυσε και Άγιον Πνεύμα δούναι ει ουκ ηδυνήθη, ότι έξω ων, Πνεύμα άγιον ουκ έχει, ου δύναται τον ερχόμενον βαπτίσαι, ενός όντος του βαπτίσματος και ενός όντος του αγίου Πνεύματος, και μιας εκκλησίας υπό Χριστού του Κυρίου ημών, επάνω Πέτρου του Αποστόλου αρχήθεν λέγοντος, της ενότητος τεθεμελιωμένης και δια τούτο τα υπ’ αυτών γινόμενα ψεύδη και κενά υπάρχοντα, πάντα εστίν αδόκιμα» (Κανών Καρχηδ.). Ο Κανών ούτος δεν αποτελεί τι το καινοφανές εις την Εκκλησίαν. Είναι απήχησις της Εκκλησιολογίας του Απ. Παύλου «εν σώμα και εν Πνεύμα, καθώς και εκλήθητε εν μια ελπίδι της κλήσεως υμών εις Κύριος, μια πίστις, εν βάπτισμα» (Εφ. δ’ 4-5). Πάσα άλλη θεώρησις των αιρέσεων θα ανέτρεπε την εκκλησιολογικήν αυτήν βάσιν.

[…]

Εφ’ όσον ο αιρετικός στερείται της χάριτος, δεν είναι δυνατόν να διατηρή την ιδιότητα του μέλους της Εκκλησίας. Το ανάθεμα δεν αποκόπτει αυτόν της Εκκλησίας αλλ’ εξαγγέλλει εις το πλήρωμα της Εκκλησίας την απ’ αυτού του αιρετικού πραγματοποιηθείσαν αυτο-αποκοπήν δια της εκπτώσεώς του από της ορθής πίστεως προς σωτηρίαν και αυτού και των λοιπών μελών της Εκκλησίας» [7].


ΔΕΝ μας τα λέει καλά ... ο Μητροπολίτης Πειραιώς

Είναι συνηθισμένο να βλέπουμε πολιτικούς «κολοτούμπες».

Το να επευφημεί όμως «το λιοντάρι», ο μητροπολίτης Πειραιώς, 

την υπουργό που ψήφισε το νομοσχέδιο που έδωσε δικαίωμα να υιοθετούν μικρά παιδιά ζευγάρια ομοφυλοφίλων, 

πάει πολύ.


Πόσω μάλλον όταν η κυρία Υπουργός (Σοφία Ζαχαράκη), πανηγύριζε μέσα στη Βουλή για το αποτέλεσμα.

Και θυμόμαστε πολύ καλά τι έλεγε τότε ο μητροπολίτης Πειραιώς, καθώς προσυπέγραφε περήφανος μαζί με τους ιερείς τους (η ανακοίνωση από εδώ):

«Πρὸς προστασίαν τῆς διακονίας μας καὶ σεβασμὸν τῆς ἐνώπιον τοῦ Παναγίου Θεοῦ εὐθύνης μας (…) διακόπτουμε τὴν κοινωνία μας μὲ τοὺς ψηφίσαντας ἐναντίον τοῦ θείου Νόμου, μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται, μὴ προσκαλοῦντες αὐτοὺς εἰς οἱανδήποτε ἐκδήλωσιν τῶν Ἐνοριῶν μας, ἄχρι τῆς ἐμπράκτου μεταμελείας των διὰ τῆς ἀκυρώσεως διὰ τοῦ Ἐθνικοῦ Κοινοβουλίου τοῦ αἰσχίστου αὐτοῦ νομοθετήματος.» 


Έτσι έλεγε τότε, τον Φεβρουάριο του 2024.

Διακόπτει «κοινωνία» με τους ψηφίσαντες και ΔΕΝ θα τους καλέσει σε καμμία εκδήλωση. 

Και πριν «αλέκτωρ φωνήσαι» ... την προσκάλεσε στη μεγαλύτερη φιέστα, στην εορτή λήξης των εκπαιδευτηρίων της Μητρόπολης.

ΜΠΡΑΒΟ Σεραφείμ!!!

Και επειδή είμαστε δεν ξεχνάμε, 

τα ίδια ακριβώς έκανε ο Πειραιώς Σεραφείμ και πριν 10 χρόνια, 

στην προηγούμενη ψήφιση του νομοσχεδίου με το «σύμφωνο συμβίωσης» (τότε η δικαιολογία για να το ψηφίσουν ήταν ότι δεν είναι γάμος, άρα δεν θα είχαν δικαίωμα υιοθεσίας). 

Και τότε ο Πειραιώς έλεγε ότι ΔΕΝ θα τους δεχτεί. 

Και λίγες ημέρες μετά, τους μοίραζε ο ίδιος τη βασιλόπιτα ...




δείτε την απάντηση που μας έστειλε εδώ και την απάντησή μας εδώ.

Θυμόμαστε ακόμη ότι ο Πειραιώς Σεραφείμ ήταν αυτός που άσκησε τη ΔΙΩΞΗ εναντίον του π.Στυλιανού Καρπαθίου, για τις τοποθετήσεις του ευλαβούς αγωνιστή ιερέα για τα «μπόλια». Δείτε εδώ.


Αυτά κάνει η συνδιαλλαγή με την «εξουσία».

Μπαίνεις περήφανο «λιοντάρι» να καθαρίσεις το «στάβλο», 

και ... γίνεσαι σαν την «βρεγμένη γάτα»!




Κρίμα ...

Όσο για την Υπουργό Σοφία Ζαχαράκη. 

Όπως διαβάζουμε εδώ


Από τα εγκαίνια (15-6-2025) της εβραϊκής Συναγωγής της Λαρίσης με τον κ. Ιερώνυμο, μετέβη στον Πειραιά προσκυνήτρια του έργου του κ. Σεραφείμ, η αεικίνητη υπουργός Παιδείας Σοφία Ζαχαράκη 

όπου φυσικά «πρώτη μούρη» ήταν κι ο μητροπολίτης Λαρίσης Ιερώνυμος!

Καμαρώστε τον! 




ΟΧΙ, 

ΔΕΝ είναι σε εκκλησία. 

Σε συναγωγή είναι. 

Ναι. Σε συναγωγή.


Ομάδα Εκπαιδευτικών «Ο Παιδαγωγός»



Νεοτερισμοί στις ακολουθίες. Τυχαίες συμπτώσεις;

Επισημαίνουμε ενδεικτικά:


«Εκεί δυστυχώς είδαμε ότι η ακολουθία δεν τελούνταν εντός του Ναού αλλά στον προαύλιο χώρο.
Είχε στηθεί ένα σκηνικό προς τα δυτικά και ο κόσμος είχε την εκκλησία πίσω από την πλάτη του, και προσεύχονταν κοιτάζοντας ακριβώς προς την Δύση.»

«Μας προκάλεσε τρομερή εντύπωση πως κανένας χριστιανός δεν αντέδρασε.
Οι της εκκλησίας έχουν καταντήσει τον λαό ακατήχητο μπουλούκι.»

«Ο κόσμος είδε και άκουσε τον διάλογο μα δεν πήρε θέση ούτε από την μία ούτε από την άλλη πλευρά.
Έχουμε μεγάλη ευθύνη και εμείς οι χριστιανοί που βλέπουμε αλλά δεν αντιδρούμε.»

«Έτσι κράτησαν την ορθοδοξία οι πρόγονοι μας.
Αν και αμόρφωτοι, αν και αγράμματοι, αν και σκλαβωμένοι την κράτησαν ανόθευτη ως κόρη οφθαλμού.»

«Έτσι όμως χάνεται η Ορθοδοξία, και η ψυχή μας μαζί.
Γιατί βλέπουμε και δεν αντιδράμε.
Παρακολουθούμε και σκύβουμε το κεφάλι.
Δεν ήταν ποτέ έτσι ο Έλληνας όμως. Δεν ήταν ποτέ έτσι ο Ορθόδοξος Χριστιανός.
Για αυτό έχουμε ευθύνη ενώπιον Θεού αλλά και ανθρώπων.»

Σχόλιο (ομάδος εκπαιδευτικών «Ο Παιδαγωγός»):

Κουτοί ΔΕΝ είμαστε. 
ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ όλοι αυτοί οι νεοτερισμοί

-υπαίθριες λατρείες εκτός του ναού, 

-γλυκανάλατα κηρύγματα γενικά και αόριστα περί «αγάπης» και ποτέ ελέγχου, αμαρτίας, Δίκαιου Κριτή, κόλασης κλπ, 

-αντικατάσταση του Σταυρού πίσω από την Αγία Τράπεζα από πολυθρόνα για τον δεσπότη, 

-επίμονη ρητορική για τον θεσμό των διακονισσών, κοριτσάκια αντί για αγόρια-παπαδάκια (τα πρωτοείδαμε σε ορθόδοξες εκκλησίες στο εξωτερικό αλλά και στην Αλεξανδρούπολη με τον γνωστό δεσπότη και άρχισαν τώρα κ στην Ελλάδα), γυναίκες στα ψαλτήρια αντί για άντρες, 

-κοσμικές χορωδίες και μουσικά όργανα με συναυλίες εντός των ναών,

-διάβασμα πχ Αποστολικής περικοπής ή του Ευαγγελίου στον αγιασμό στα σχολεία στη Δημοτική,

-συζήτηση για αντικατάσταση του άρτου στην Θεία Κοινωνία με καλαμποκίσιο αλεύρι (δήθεν για όσους έχουν θέμα με τη γλουτένη - βλέπετε πόσο προκαλεί ο διάβολος),

-βάπτιση με διαρκώς όλο κ λιγότερο νερό και 

-με την Θεία Λειτουργία του Αγ. Ιακώβου του Αδελφοθέου στην οποία ο ιερέας είναι στραμμένος προς την Δύση -όπως ακριβώς στους παπικούς, κάτι που ποτέ δεν αποτέλεσε παράδοση στην εκκλησία μας), 

να γίνονται ΤΥΧΑΙΑ.

Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο (που είδαμε εδώ

όπως και αντίστοιχο με τίτλο: 


Γράφει ο Βασίλειος Ξεσφίγγης 

Οι αιρετίζουσες αλλοιώσεις στην Ορθόδοξη Εκκλησία αυξάνονται και πληθύνονται.
Φτάσαμε στο σημείο να θες να πας στην Εκκλησία να ακούσεις τον λόγο του Θεού, και αντί αυτού να σκανδαλίζεσαι.

Το αυτό έγινε χτες το απόγευμα 7/6/25 στην Ι.Μ. Παναγίας Φανερωμένης Αστακού Αιτωλοακαρνανίας.
Πήγαμε στον εσπερινό, σε έναν Άγιο τόπο στο Βαλτί Αστακού σε μια Μόνη που βρίσκεται σε σπηλιά στην Καλχίτσα.

Εκεί δυστυχώς είδαμε ότι η ακολουθία δεν τελούνταν εντός του Ναού αλλάστον προαύλιο χώρο.
Είχε στηθεί ένα σκηνικό προς τα δυτικά και ο κόσμος είχε την εκκλησία πίσω απο την πλάτη του, και προσεύχονταν κοιτάζοντας ακριβώς προς την Δύση.

Μας προκάλεσε τρομερή εντύπωση πως κανένας χριστιανός δεν αντέδρασε.
Οι της εκκλησίας έχουν καταντήσει τον λαό ακατήχητο μπουλούκι.

Εσκεμμένα το έχουν πετύχει αυτό ώστε ο κόσμος να μην αντιδράει σε ότι κάνουν.

Τρεις Αρχιμανδρίτες τέλεσαν την ακολουθία στην οποία προφανώς τα βρήκαν όλα σωστά αφού συμμετείχαν.
Που το είδαν αυτοί γραμμένο όμως ότι η ακολουθία ή και η λειτουργία μπορεί να τελείται δυτικά, και ο κόσμος να προσεύχεται προς την δύση και με πλάτη γυρισμένη στην εκκλησία;
Είμαστε μήπως Λατίνοι να προσευχόμαστε προς την Δύση;
Η ορθοδοξία έχει υποταχτεί στον Πάπα της Ρώμης και δεν το ξέρουμε;
Πολλά τα σημάδια...

Κατά τα άλλα τους φταίνε οι Αποτειχισμένοι.
Τα καμώματα τους που οδηγούν τον λαό προς την Αποτείχιση δεν τα βλέπουν;
Νιώθουν ότι ορθοτομούν τον λόγο της αληθείας;

Περιμέναμε υπομονετικά να τελειώσει, και πήγαμε με κόσμιο τρόπο και ρωτήσαμε τον Αρχιμανδρίτη.
- Γιατί προς την Δύση μήπως είμαστε Λατίνοι;
Έδειξε να αιφνιδιάζεται.
Απάντησε.
- Ποιος; Προς την Ανατολή λειτουργήσαμε.
- Είσαστε προς την Δύση και το ποίμνιο προσεύχονταν προς την Δύση.
- Ναι μα εμείς οι ιερείς λειτουργούσαμε προς την ανατολή.
- Έχετε κάνει αλλοιώσεις στην Εκκλησία.
- Είστε άσχετοι.
- Και εσείς είστε Viral.

Ο πάτερ αιφνιδιάστηκε.
Καταρχήν εσπερινή ακολουθία έκαναν και δεν λειτούργησαν.
Ωστόσο δεν είναι συνηθισμένος σε αντιδράσεις, άλλωστε πρωτοστάτησε στην απομάκρυνση του Εσταυρωμένου από την θέση Του πίσω από την Αγία Τράπεζα, στην Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας και οι αντιδράσεις ήταν ελάχιστες.
Ακόμα και όταν ο Ναός της ενορίας του έπιασε φωτιά και κάηκε δεν φαίνεται να πήρε το μήνυμα.

Ο κόσμος είδε και άκουσε τον διάλογο μα δεν πήρε θέση ούτε από την μία ούτε από την άλλη πλευρά.

Έχουμε μεγάλη ευθύνη και εμείς οι χριστιανοί που βλέπουμε αλλά δεν αντιδρούμε.
Όταν φεύγαμε μερικοί ψιθύριζαν ότι δεν είχαν προσέξει ότι έγινε προς την Δύση.
Η τσιμεντένια ράμπα που υπάρχει όμως και ο χώρος όπως έχει διαμορφωθεί μαρτυράει ότι αυτό γίνεται χρόνια έτσι.
Χιλιάδες κόσμος έχει περάσει από εκεί και το έχει δει, γιατί όμως δεν αντιδρούν;

Χριστιανοί το ότι κάνει κάτι ένας ιερέας δεν σημαίνει ότι είναι και σωστό.
Δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποδεχόμαστε κάθε τι μόνο και μόνο επειδή φοράει ένα ράσο.
Άνθρωπος είναι και αυτός και μπορεί να κάνει λάθος, και τότε εμείς πρέπει να του το υποδείξουμε.
Έτσι κράτησαν την ορθοδοξία οι πρόγονοι μας.
Αν και αμόρφωτοι, αν και αγράμματοι, αν και σκλαβωμένοι την κράτησαν ανόθευτη ως κόρη οφθαλμού.
Και τώρα εμείς, που έχουμε όλα τα αγαθά του Θεού, που ξέρουμε γράμματα να διαβάσουμε πως είναι το σωστό τυπικό και οι παραδόσεις της Ορθοδοξίας, αφήνουμε τον κάθε έναν να κάνει ότι του κατεβάσει η κούτρα.

Έτσι όμως χάνεται η Ορθοδοξία, και η ψυχή μας μαζί.
Γιατί βλέπουμε και δεν αντιδράμε.
Ακούμε και δεν φωνάζουμε.
Παρακολουθούμε και σκύβουμε το κεφάλι.

Δεν ήταν ποτέ έτσι ο Έλληνας όμως.
Δεν ήταν ποτέ έτσι ο Ορθόδοξος Χριστιανός.
Για αυτό έχουμε ευθύνη ενώπιον Θεού αλλά και ανθρώπων.»




Ομάδα Εκπαιδευτικών «Ο Παιδαγωγός»





"ΔΙΟΤΙ ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ" Π. Θεόδωρος Ζήσης

 

Ιερά Αποτείχιση

«ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ – ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ»

(Ως ενεργοποίηση της λογικής της πανθρησκείας)

Οικουμενισμός και πανθρησκεία είναι πολύ γνωστές λέξεις (σήμερα), που χρησιμοποιούνται ευρύτατα στην καθημερινότητα∙ δηλώνουν δρόμους αρνήσεως του Ευαγγελίου και της Ορθοδοξίας∙ δρόμοι που αφαιρούν – αρνούνται τον ερμηνευτικό προσδιορισμό των λέξεων Ευαγγέλιο – Ορθοδοξία υπό των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων.
Πολλοί Πατριάρχες – Επίσκοποι (γενικά) με τη συμμετοχή τους στο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» και σε εκδηλώσεις πανθρησκείας και συμπροσευχών, όπως δείχνουν καθαρά οι εικόνες (video), μαρτυρούν με τη στάση τους ότι μεταξύ των «συμπροσευχομένων» υπάρχει κατοχή μιας συνεκτικής και ενιαίας αντίληψης γύρω από την «ενότητα» των θρησκειών, σ’ ένα κοινό ορίζοντα «θεϊκής αποκάλυψης» δια μέσου των θρησκειών, που θα έχει καταληκτική σύγκλιση μια θρησκεία, την «θρησκεία του Θεού».

Η θεώρηση του Κορανίου υπό του Πατριάρχου Βαρθολομαίου ως «δρόμου» του Θεού και η συμμετοχή (στο παρελθόν) γνωστών ιεραρχών (π.χ. Χριστόδουλος, Βαρθολομαίος, Αναστάσιος Γιαννουλάτος) στις Διαθρησκειακές συναντήσεις – συμπροσευχές, αποτελούν κινήσεις (συμβολισμούς) που επιδιώκουν να μεταδώσουν στον κόσμο την ρευστότητα του οικουμενισμού, μιας και ο όρος «οικουμενική ιεραποστολή» που χρησιμοποιούν λειτουργεί ως υποβολή!
Χαρακτηριστικά της «οικουμενικής ιεραποστολής» είναι η ένταξη ή, μάλλον, η επιλογή και απομόνωση εδαφίων της Γραφής, με εντελώς ιδιαίτερη σημασία, αναφορά και ρόλο στην Ορθόδοξη οικουμενικότητα – ιεραποστολή του Απ. Παύλου∙ τονίζει ο π. Θεόδωρος Ζήσης:
α) Δεν υπάρχουν πλέον άλλα φώτα, άλλες πίστες, άλλοι δρόμοι σωτηρίας. Ο Χριστός είναι η μοναδική οδός σωτηρίας. Ο ίδιος διακηρύσσει ότι «Εγώ ειμί το φως του κόσμου».
β) Στο αποστολικό και αγιοπατερικό έργο (της ιεραποστολής δηλ.) ουδέποτε υπήρξαν επιφυλάξεις και συμψηφισμοί, κοσμικές ευγένειες και εξισώσεις, συγκρητισμοί και αναμίξεις, υποχωρήσεις σε άρχοντες για λατρεία άλλων θεών ή αναγνώριση των άλλων θεών και των άλλων θρησκειών» (Βλέπε βιβλίο «Διαθρησκειακές συναντήσεις» – Σελ. 12-13).
Υπάρχουν πολλές ενεργοποιήσεις των οικουμενιστών επισκόπων, ως προς τη λογική του φαινομένου ή της επιφάνειας∙ υπάρχουν δηλ. ανεγέρσεις ναών, βαπτίσεις, κοινωνικά έργα, που συλλαμβάνονται από τον απλό κόσμο (σε απλοϊκή κριτική) ως ταυτότητα ορθοδοξίας, ως πράξεις του αληθινού και της καθολικής βεβαιότητας.
Καίριο όμως παραμένει το ερώτημα κατά πόσο υπάρχει στη βάση το ασφαλές και αδιάψευστο κριτήριο της αλήθειας της πίστεως, το πρωτεύον αυτό στοιχείο που ο οικουμενισμός το μετατρέπει σε δευτερεύον;
Ο Κύριος έμμεσα υπογράμμισε τις αρνητικές ενεργοποιήσεις: «Πλην ο Υιός του ανθρώπου ελθών άρα ευρήσει την πίστιν επί της γης;» (Λουκ. 18, 8) (Ματθ. 23, 13).
Η αμφισημία πολλές φορές βρίσκεται στο κέντρο της σκέψης – φιλοσοφίας των οικουμενιστών όταν προσπαθούν να προσδώσουν σταθερές διαστάσεις στη «θεολογία» τους, σε φαντασιακή θέσμιση των θέσεών τους.
Βλέπουμε δηλ., στο στοχαστικό τους credo, να πιστεύουν:
α) στην «ολοκλήρωση» της εκκλησίας β) στην αναγνώριση των αιρέσεων ως εκκλησίες στο όνομα της «αγάπης», με θέσμιση νέας σημασιοδότησης της έννοιας «αίρεσις» και γ) στην ενεργοποίηση της λογικής του «ενός Θεού» στα όρια της πανθρησκείας.
Κακή εντύπωση μου προκαλεί η δήλωση του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου Γιαννουλάτου στη «σύνοδο» της Κρήτης∙ είναι, άραγε, νέος ορισμός της φιλοσοφίας που διέπει την «αίρεση», ως αποβολή της έντασης (δήθεν) των αντιθέτων ορισμών στις συνειδήσεις των Οικουμενικών Συνόδων;
Στο βιβλίο του «Εγρήγορση – Χρέος των Ορθοδόξων», διαβάζουμε:
«Ορισμένοι έθεσαν το ερώτημα: στις μεγάλες Συνόδους αντιμετωπίστηκε συγκεκριμένη αίρεση. Ποια αίρεση πρόκειται να αντιμετωπισθεί από την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο; Η απάντηση είναι απλή. Η μεγαλύτερη αίρεση, η μητέρα των αιρέσεων, ο εγωκεντρισμός. Προσωπικός, ομαδικός, φυλετικός, τοπικιστικός, εκκλησιαστικός κ.λπ. που δηλητηριάζει τις ανθρώπινες σχέσεις και κάθε μορφή αρμονικής και δημιουργικής συνυπάρξεως» (Σελ. 245 – 46).
1ο Σχόλιο. Η εμπειρία της Ιστορίας μας δείχνει ότι ο Παπισμός είναι μια πορεία διαρκούς δόμησης εγωκεντρισμού∙ έγερσης της συγκεκριμένης «μοναδικής» σκέψης του αλάθητου. Εγείρεται το ερώτημα: Γιατί αυτή η «σύνοδος» έδωσε εκκλησιολογική επένδυση αληθείας στην «επηρμένη οφρύ» στην αίρεση του Παπισμού, της οποίας η προσθετική αναφορικότητά της έχει θεμέλιο (αλάθητο, πρωτείο, φιλιόκβε κλπ) τον εγωκεντρισμό του Πάπα; (τέλος σχολίου)
Η ορθόδοξη οικουμενική ιεραποστολή αφορά τη μετάδοση της Εκκλησιαστικής παράδοσης και των βιωμάτων της σ’ όλη την οικουμένη. Ο Απ. Παύλος καλούσε τον κόσμο της οικουμένης να εισέλθει (αποκλειστικά) στη Μία Εκκλησία∙ δεκτοί Εθνικοί, Εβραίοι, ελεύθεροι, δούλοι, άνδρες και γυναίκες στη Μία πίστη του Χριστού, στο ένα Βάπτισμα. Σήμερα ο οικουμενισμός μιμείται τον Παγανισμό, ο οποίος ήταν (και είναι) ανοιχτός σε όλους, μα όχι αποκλειστικά∙ κάθε ένας είχε την ελευθερία «λατρείας» ενός θεού, χωρίς να αποκλείεται η διαφορετικότητα των θεών!
Έχει (ο οικουμενισμός) ανοίξει τις πόρτες και έχει δεχτεί συμμετοχή χριστιανικών αιρέσεων των οποίων οι δράσεις – διαδράσεις αποκτούν θεσμική εκκλησιαστική υπόσταση και ερμηνεύονται (μόνο) επάνω στην αντίληψη της «Βαπτισματικής Θεολογίας», σύμφωνα με τον αιρετικό επίσκοπο Ι. Ζηζιούλα.
Είναι ο Ι. Ζηζιούλας ο κυριότερος εκπρόσωπος της «Βαπτισματικής θεολογίας», που υποστηρίζει ότι τα όρια της εκκλησίας είναι το Τριαδικό βάπτισμα∙ έτσι εισήχθη από τον οικουμενισμό σε επίπεδο διεθνές η διανεμητική εκκλησιολογία, που αναγνωρίζει τις αιρέσεις (παπισμός, προτεσταντισμός κλπ) ως «Εκκλησίες» με μυστήρια και χάρι.
Οι αιρετικοί από μόνοι τους εγκατέλειψαν την Εκκλησία. Όσο δεν μετανοούν παραμένουν εκτός Εκκλησίας!

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ




Οἱ «συμπροσευχες»...

 ...του πατριαρχη Βαρθολομαιου & των Οικουμενιστων με αιρετικους & αλλοθρησκους, που καταδικαζονται ἀπό την Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, δεν ειναι προσευχες, αλλα επικληση δαιμονων. Το γνωρίζει καλύτερα ἀπὸ ἐμᾶς ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος & οι οικουμενισται δεσποταδες. Παίζουν θέατρο με τις συμπροσευχές, ἐμπαίζοντας τον Θεό και παρασύροντας τους Ὀρθοδόξους στην παναίρεση του Οἰκουμενισμου & τῆς πανθρησκειας του Ἀντιχρίστου. Ἔκαναν πατητήρι τό Εὐαγγέλιο & τους Ἱερούς Κανόνας τῆς Ἐκκλησίας, για την δῆθεν ἀγάπη τους, ἐνῶ ἔσχισαν τον ἄραφο χιτῶνα του Χριστοῦ, ἔβαλαν φωτιές σε Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίας & διωκουν εὐλαβεῖς μοναχους, ἱερεῖς και ἐπισκόπους που ἀντιστεκονται.

Καθηγητής Δρ Νεκτάριος Δαπέργολας Δεσποτική παραφροσύνη !


Γραφει ο Νεκτάριος Δαπέργολας

Πάντως, ὅσο κατακάθεται ἡ σκόνη, τόσο καί πιό ἀπίστευτο φαίνεται. Νά ἐπαναλάβουμε τά βασικά σημεῖα τοῦ μιαροῦ αἴσχους (ἑνός ἀπό τά μεγαλύτερα καί ἀθλιότερα πού ἔχουν σημειωθεῖ διαχρονικά στόν ἐκκλησιαστικό χῶρο); Κονκλάβιο μέ ἰδιαίτερες ἐπιδόσεις στό φίλημα παντόφλας, στό σφιχταγκάλιασμα κοκκινοσκουφίτσας, στήν προώθηση σκευασμάτων καί σέ ἄλλα σπόρ (ὅπως βλέπετε στήν εἰκόνα), διώχνει θρασύτατα Ὀρθόδοξο μητροπολίτη ἀπό τήν ἐκκλησιαστική του ἕδρα, ἀκριβῶς ἐπειδή εἶναι Ὀρθόδοξος, κουρελιάζοντας συγχρόνως πραξικοπηματικά σχεδόν ὅλο τόν ἐκκλησιαστικό καταστατικό χάρτη.

Ἀκολούθως δέ ὁ ἐπί κεφαλῆς του τόν ἀπειλεῖ μέ πλήρη καθαίρεση, ἀπαιτώντας τήν ὑπογραφή προκλητικοῦ παλιόχαρτου, διά τοῦ ὁποίου θά ἀποκηρύσσονται πράγματα πρό αἰώνων θεσπισμένα ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες, ἐνῷ βάσει τῶν Ἱερῶν Κανόνων εἶναι ἐκεῖνος πού θά ἔπρεπε ἐδῶ καί πολύ καιρό νά ἔχει καθαιρεθεῖ. Καί τολμάει ὁ κατ’ οὐσίαν ἔκπτωτος νά ἐπικαλεῖται καί τίς Οἰκουμενικές Συνόδους, μέσα στίς ὁποῖες συγκαταλέγει καί τό δυσῶδες Κολυμπάρι, σύν ὅλοις δέ τοῖς ἄλλοις καταδικάζει σέ ἀργία καί ἱερέα, χωρίς κἄν νά τόν ἐνημερώσει ἤ νά τόν καλέσει σέ ἐξέταση. 

Μετά ἀπό ὅλα τά προρρηθέντα, προσωπικά συνεχίζω νά ἵσταμαι ἐνεός ὄχι μόνο ἀπό θεολογικῆς ἀλλά καί ἀπό γλωσσικῆς ἀπόψεως, ἀδυνατώντας νά βρῶ λέξεις τῆς (κατά τά λοιπά πλουσιότατης) Ἑλληνικῆς, πού νά μποροῦν νά περιγράψουν ἐπαρκῶς τήν συγκεκριμένη ρασοφόρο μάζωξη. 

Τέτοια τρομακτική διαστροφή καί ἀντιστροφή τῆς πραγματικότητας ἴσως μάλιστα νά εἶναι παρακινδυνευμένο ἀκόμη καί δαιμονική νά τήν ἀποκαλέσουμε. Καθότι δέν ἀποκλείεται νά πεταχτεῖ ἀπό καμιά γωνιά ὁ διάβολος καί νά διαμαρτυρηθεῖ λέγοντας ὅτι «ἐγώ δέν ξέρω τίποτε γι’ αὐτό, μήν μοῦ τά φορτώνετε ἀδίκως ὅλα, γιατί ἐτοῦτοι ἀκόμη κι ἐμένα μέ ξεπέρασαν». Σέ αὐτό τό σημεῖο πιθανότατα βρισκόμαστε...

Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ

«Διαθρησκειακές συναντήσεις – συμπροσευχές» (Ως ενεργοποίηση της λογικής της πανθρησκείας)



ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

Οικουμενισμός και πανθρησκεία είναι πολύ γνωστές λέξεις (σήμερα), που χρησιμοποιούνται ευρύτατα στην καθημερινότητα∙ δηλώνουν δρόμους αρνήσεως του Ευαγγελίου και της Ορθοδοξίας∙ δρόμοι που αφαιρούν – αρνούνται τον ερμηνευτικό προσδιορισμό των λέξεων Ευαγγέλιο – Ορθοδοξία υπό των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων.

Πολλοί Πατριάρχες – Επίσκοποι (γενικά) με τη συμμετοχή τους στο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» και σε εκδηλώσεις πανθρησκείας και συμπροσευχών, όπως δείχνουν καθαρά οι εικόνες (video), μαρτυρούν με τη στάση τους ότι μεταξύ των «συμπροσευχομένων» υπάρχει κατοχή μιας συνεκτικής και ενιαίας αντίληψης γύρω από την «ενότητα» των θρησκειών, σ’ ένα κοινό ορίζοντα «θεϊκής αποκάλυψης» δια μέσου των θρησκειών, που θα έχει καταληκτική σύγκλιση μια θρησκεία, την «θρησκεία του Θεού».

Η θεώρηση του Κορανίου υπό του Πατριάρχου Βαρθολομαίου ως «δρόμου» του Θεού και η συμμετοχή (στο παρελθόν) γνωστών ιεραρχών (π.χ. Χριστόδουλος, Βαρθολομαίος, Αναστάσιος Γιαννουλάτος) στις Διαθρησκειακές συναντήσεις – συμπροσευχές, αποτελούν κινήσεις (συμβολισμούς) που επιδιώκουν να μεταδώσουν στον κόσμο την ρευστότητα του οικουμενισμού, μιας και ο όρος «οικουμενική ιεραποστολή» που χρησιμοποιούν λειτουργεί ως υποβολή!

Χαρακτηριστικά της «οικουμενικής ιεραποστολής» είναι η ένταξη ή, μάλλον, η επιλογή και απομόνωση εδαφίων της Γραφής, με εντελώς ιδιαίτερη σημασία, αναφορά και ρόλο στην Ορθόδοξη οικουμενικότητα – ιεραποστολή του Απ. Παύλου∙ τονίζει ο π. Θεόδωρος Ζήσης:

α) Δεν υπάρχουν πλέον άλλα φώτα, άλλες πίστες, άλλοι δρόμοι σωτηρίας. Ο Χριστός είναι η μοναδική οδός σωτηρίας. Ο ίδιος διακηρύσσει ότι «Εγώ ειμί το φως του κόσμου».

β) Στο αποστολικό και αγιοπατερικό έργο (της ιεραποστολής δηλ.) ουδέποτε υπήρξαν επιφυλάξεις και συμψηφισμοί, κοσμικές ευγένειες και εξισώσεις, συγκρητισμοί και αναμίξεις, υποχωρήσεις σε άρχοντες για λατρεία άλλων θεών ή αναγνώριση των άλλων θεών και των άλλων θρησκειών» (Βλέπε βιβλίο «Διαθρησκειακές συναντήσεις» – Σελ. 12-13).

Υπάρχουν πολλές ενεργοποιήσεις των οικουμενιστών επισκόπων, ως προς τη λογική του φαινομένου ή της επιφάνειας∙ υπάρχουν δηλ. ανεγέρσεις ναών, βαπτίσεις, κοινωνικά έργα, που συλλαμβάνονται από τον απλό κόσμο (σε απλοϊκή κριτική) ως ταυτότητα ορθοδοξίας, ως πράξεις του αληθινού και της καθολικής βεβαιότητας.

Καίριο όμως παραμένει το ερώτημα κατά πόσο υπάρχει στη βάση το ασφαλές και αδιάψευστο κριτήριο της αλήθειας της πίστεως, το πρωτεύον αυτό στοιχείο που ο οικουμενισμός το μετατρέπει σε δευτερεύον;

Ο Κύριος έμμεσα υπογράμμισε τις αρνητικές ενεργοποιήσεις: «Πλην ο Υιός του ανθρώπου ελθών άρα ευρήσει την πίστιν επί της γης;» (Λουκ. 18, 8) (Ματθ. 23, 13).

Η αμφισημία πολλές φορές βρίσκεται στο κέντρο της σκέψης – φιλοσοφίας των οικουμενιστών όταν προσπαθούν να προσδώσουν σταθερές διαστάσεις στη «θεολογία» τους, σε φαντασιακή θέσμιση των θέσεών τους.

Βλέπουμε δηλ., στο στοχαστικό τους credo, να πιστεύουν:

α) στην «ολοκλήρωση» της εκκλησίας β) στην αναγνώριση των αιρέσεων ως εκκλησίες στο όνομα της «αγάπης», με θέσμιση νέας σημασιοδότησης της έννοιας «αίρεσις» και γ) στην ενεργοποίηση της λογικής του «ενός Θεού» στα όρια της πανθρησκείας.

Κακή εντύπωση μου προκαλεί η δήλωση του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου Γιαννουλάτου στη «σύνοδο» της Κρήτης∙ είναι, άραγε, νέος ορισμός της φιλοσοφίας που διέπει την «αίρεση», ως αποβολή της έντασης (δήθεν) των αντιθέτων ορισμών στις συνειδήσεις των Οικουμενικών Συνόδων;

Στο βιβλίο του «Εγρήγορση – Χρέος των Ορθοδόξων», διαβάζουμε:

«Ορισμένοι έθεσαν το ερώτημα: στις μεγάλες Συνόδους αντιμετωπίστηκε συγκεκριμένη αίρεση. Ποια αίρεση πρόκειται να αντιμετωπισθεί από την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο; Η απάντηση είναι απλή. Η μεγαλύτερη αίρεση, η μητέρα των αιρέσεων, ο εγωκεντρισμός. Προσωπικός, ομαδικός, φυλετικός, τοπικιστικός, εκκλησιαστικός κ.λπ. που δηλητηριάζει τις ανθρώπινες σχέσεις και κάθε μορφή αρμονικής και δημιουργικής συνυπάρξεως» (Σελ. 245 – 46).

1ο Σχόλιο. Η εμπειρία της Ιστορίας μας δείχνει ότι ο Παπισμός είναι μια πορεία διαρκούς δόμησης εγωκεντρισμού∙ έγερσης της συγκεκριμένης «μοναδικής» σκέψης του αλάθητου. Εγείρεται το ερώτημα: Γιατί αυτή η «σύνοδος» έδωσε εκκλησιολογική επένδυση αληθείας στην «επηρμένη οφρύ» στην αίρεση του Παπισμού, της οποίας η προσθετική αναφορικότητά της έχει θεμέλιο (αλάθητο, πρωτείο, φιλιόκβε κλπ) τον εγωκεντρισμό του Πάπα; (τέλος σχολίου)

Η ορθόδοξη οικουμενική ιεραποστολή αφορά τη μετάδοση της Εκκλησιαστικής παράδοσης και των βιωμάτων της σ’ όλη την οικουμένη. Ο Απ. Παύλος καλούσε τον κόσμο της οικουμένης να εισέλθει (αποκλειστικά) στη Μία Εκκλησία∙ δεκτοί Εθνικοί, Εβραίοι, ελεύθεροι, δούλοι, άνδρες και γυναίκες στη Μία πίστη του Χριστού, στο ένα Βάπτισμα. Σήμερα ο οικουμενισμός μιμείται τον Παγανισμό, ο οποίος ήταν (και είναι) ανοιχτός σε όλους, μα όχι αποκλειστικά∙ κάθε ένας είχε την ελευθερία «λατρείας» ενός θεού, χωρίς να αποκλείεται η διαφορετικότητα των θεών!

Έχει (ο οικουμενισμός) ανοίξει τις πόρτες και έχει δεχτεί συμμετοχή χριστιανικών αιρέσεων των οποίων οι δράσεις – διαδράσεις αποκτούν θεσμική εκκλησιαστική υπόσταση και ερμηνεύονται (μόνο) επάνω στην αντίληψη της «Βαπτισματικής Θεολογίας», σύμφωνα με τον αιρετικό επίσκοπο Ι. Ζηζιούλα.

Είναι ο Ι. Ζηζιούλας ο κυριότερος εκπρόσωπος της «Βαπτισματικής θεολογίας», που υποστηρίζει ότι τα όρια της εκκλησίας είναι το Τριαδικό βάπτισμα∙ έτσι εισήχθη από τον οικουμενισμό σε επίπεδο διεθνές η διανεμητική εκκλησιολογία, που αναγνωρίζει τις αιρέσεις (παπισμός, προτεσταντισμός κλπ) ως «Εκκλησίες» με μυστήρια και χάρι.

Οι αιρετικοί από μόνοι τους εγκατέλειψαν την Εκκλησία. Όσο δεν μετανοούν παραμένουν εκτός Εκκλησίας!


Ανοικτή Επιστολή προς τον Σεβ. Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου Μακάριο



ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΛΗ ΧΑΡΑ -ΣΤΗΝ ΚΑΡΑΚΟΣΜΑΡΑ ΤΟΥ- Ο ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΣΤΟ ΑΚΡΙΤΟΧΩΡΙ ΣΕΡΡΩΝ, ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΣΟΔΟΜΙΤΕΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ & ΕΛΠΙΔΟΦΘΟΡΟ, ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΜΕΤΑ ΤΑ ΒΑΠΤΙΣΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ ΣΤΗΝ ΓΛΥΦΑΔΑ ΠΟΥ ΣΥΝΤΑΡΑΞΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΑΥΤΟΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΚΑΡΦΙ, ΚΑΝΕΙ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΔΟΣΙΘΕΟ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΙΣΤΩΝ Ι.Μ. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ
Περιστέρι 01/06/2025

Σεβασμιώτατε,

Ἀφορμή γιά τήν ἀνοικτή μας ἐπιστολή στάθηκε ἡ ἄδικη ὅσο καί ἀπίστευτα διαστροφική τῆς ἀληθείας ἐπιστολή σας πρός τόν σεβαστό γέροντα μοναχό π.Δοσίθεο τῆς Ἱ.Μ. Ἁγίας Σκέπης Παραποτάμου.

Εὐλόγησε ὁ ἅγιος Τριαδικός Θεός νά ἔχετε τόν πατέρα Δοσίθεο, ἕναν ὁμολογητή μοναχό (σπάνιο φαινόμενο στίς μέρες μας) ἐντός τῶν ὁρίων τῆς Μητρόπολής σας, ὁ ὁποῖος ἐκφράζει ἀπερίφραστα τήν ὀρθόδοξη πίστη καί τήν ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας, διασώζοντας ἀπό τήν ἁμαρτία καί τήν πλάνη χιλιάδες ἀνθρώπων, ὁδηγώντας τους στό φῶς τῆς ἐν Χριστῶ ζωῆς, ξεδιψώντας καί ἀνακουφίζοντας τούς κοπιώντας ἀπό τίς δοκιμασίες χριστιανούς μέ λόγους χάριτος, ἐνισχύοντας τόν πνευματικό τους ἀγῶνα, παρηγορώντας τούς δοκιμαζομένους, προσεγγίζοντας τούς νέους, χωρίς νά διεκδικεῖ τό ἀλάθητο ἀλλά στοιχιζόμενος μέ τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἀφυπνίζοντάς τους γιά τούς κινδύνους τῶν αἱρέσεων καί τῶν ψευδοποιμένων στήν Ἐκκλησία καί ἔρχεστε ἐσεῖς ὡς ἐπίσκοπος νά τόν «νουθετήσετε» νά πάψει νά ἐπιτελεῖ αὐτό τό θεάρεστο ἔργο, προσπαθώντας ἐπί σειρά ἐτῶν νά τόν φιμώσετε. Μέ ἄλλα λόγια τόν διώκετε μέ τό γάντι.

Εἶναι γνωστό βεβαίως ὅτι «πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3,12). Ἀλλά ἀπό ποιούς διώκονται οἱ εὐσεβεῖς; Ἀπό ἀνθρώπους πού ἠγάπησαν «μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς· ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα» (Ἰω.3,19) καί ἀπό ἐκείνους πού «ἠγάπησαν τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον ἤπερ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ» (Ἰω.12,43).

Δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά πού λόγοις ἤ ἔργοις κατασκανδαλίζετε τόν ὀρθόδοξο λαό τοῦ Θεοῦ, Σεβασμιώτατε. Ἡ πολύχρονη ποιμαντορία σας, στιγματίζεται δυστυχῶς από μελανά σημεῖα στίς συνειδήσεις τῶν πιστῶν καί ἰδιαιτέρως τῆς τοπικῆς σας περιφέρειας.

Ἄραγε ἀναλογίζεται ἡ θεοσέβειά σας τό βάρος τοῦ σκανδαλισμοῦ «ἑνός τῶν μικρῶν τούτων» καί τόν λόγον πού ἔχετε νά ἀποδώσετε στόν δικαιοκρίτη Κύριο; Ἤ μήπως πλανᾶσθε νομίζοντας ὅτι οἱ ὅποιοι κόποι σας πού ἐκθειάζετε γιά ὅλα τά δευτερεύοντα θέματα, ἐνῶ ἀδιαφορεῖτε γιά τό «μέγα καί πρώτον τῆς σωτηρίας ἡμῶν φάρμακον» κατά τόν ἅγιο Μάξιμο τόν Ὁμολογητή, ἤτοι γιά τήν ὑπεράσπιση καί ὁμολογία τῆς ὀρθοδόξου Πίστεως εἶναι ἀρκετοί νά σᾶς δικαιώσουν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου;

Πόσο περισσότερο μάλιστα, ὅταν εἶσθε ἤδη ὑπόδικος τῶν Ἱερῶν Κανόνων γιά τήν ἐπαίσχυντη ὑπογραφή στήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης, γιά τίς συμπροσευχές σας μέ αἱρετικούς παπικούς καί μάλιστα ἐντός ἱεροῦ ναοῦ τελώντας τήν Θεία Εὐχαριστία, γιά τήν ἀναγνώριση ὡς Ἐκκλησίας τῆς σχισματικῆς δομῆς τῶν καθηρημένων καί ἀφορισμένων ψευδοκληρικῶν τῆς Οὐκρανίας, γιά τό κλείσιμο τῶν ἱερῶν ναῶν κατά τά ζοφερά χρόνια τῆς ὑγειονομικῆς τρομοκρατίας καί τήν ἔνοχη ὑπακοή στήν -ἀδιανόητη γιά χριστιανό- ἀπαγόρευση τῆς Θείας Λειτουργίας, γιά τήν ἀπαίτηση ἐφαρμογῆς βλάσφημων κατά τῆς Θείας Χάριτος «ὑγειονομικῶν» μέτρων, γιά τήν παρότρυνση τῶν πιστῶν νά δεχθοῦν θανατηφόρα ἐνέσιμα σκευάσματα στό σῶμά τους -ἀνεπτυγμένα μάλιστα πάνω στό αἷμα ἀθώων ἐκτρωθέντων ἐμβρύων- γιά τήν ἀπενοχοποίηση τῆς ὑπερψήφισης τοῦ γάμου ὁμοφυλοφίλων, γιά τήν εἰσαγωγή μπουζουκιῶν καί κοσμικῶν τραγουδιῶν σέ ἱερό ναό ὥστε νά ἑορτάσετε τήν μακρά ποιμαντορία σας κ.α.

Ἀναλογιζόμαστε μήπως ἡ ὑπαγορευθεῖσα στόν εὐαγγελιστή Ἰωάννη ἐπιστολή τοῦ Κυρίου μας πρός τόν ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας τῶν Σάρδεων προσιδιάζει στήν ποιμαντορία ὅλων ὅσων μητροπολιτῶν ἔπραξαν τά ὅμοια: «τάδε λέγει ὁ ἔχων τὰ ἑπτὰ πνεύματα τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς ἑπτὰ ἀστέρας· οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι ὄνομα ἔχεις ὅτι ζῇς, καὶ νεκρὸς εἶ. γίνου γρηγορῶν, καὶ στήρισον τὰ λοιπὰ ἃ ἔμελλον ἀποθνήσκειν· οὐ γὰρ εὕρηκά σου τὰ ἔργα πεπληρωμένα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μου». (Ἀποκ. 3,1-3).

Ἀπό πού νά ἀρχίσει κανείς καί τί νά πρωτοαντιλέξει στήν ἐπιστολή σας πρός τόν σεβαστό γέροντα, ἡ ὁποία καταλείπει ἐντύπωση ὄχι ὑπεράσπισης τῆς ἀληθείας, ἀλλά διαστροφῆς της;

Τοῦ ὑποδεικνύετε νά περιοριστεῖ στά «αὐστηρῶς μοναχικά του καθήκοντα» καί «νά ὠφελεῖ μέ λόγους ἀγαθούς τούς προσερχομένους στήν Ἱερά Μονή». Ποιό ἀπό τά δύο παραμελεῖ κατά τήν κρίση σας; Δέν εἶναι φανερό -ὅπως παραδέχεσθε κι ἐσεῖς- ὅτι ζεῖ καί πορεύεται μέσα στήν ἀκρίβεια τῆς μοναχικῆς τοῦ διακονίας; Ἤ μήπως τό πρόβλημά σας εἶναι ὅτι οἱ λόγοι του δέν περιορίζονται στό καθ’ ὕλην περιβάλλον τοῦ μοναστηριοῦ, ἀλλά –κατά εὐδοκίαν Θεού– ἀγγίζουν τίς καρδιές πιστῶν σέ ὅλη τήν Ἐκκλησία;

Πώς ἀκριβῶς ἐννοεῖτε αὐτόν τόν «περιορισμό» πού τοῦ ἐπιτάσσετε; Θεωρεῖτε ὅτι ἡ καταγγελία τῆς πλάνης καί ἡ ὑπεράσπιση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως δέν περιλαμβάνονται στό καθῆκον ἑνός συνειδητοῦ μοναχοῦ; Ἄν ναί, τότε μᾶλλον λησμονεῖτε τήν μακραίωνη παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, στήν ὁποία οἱ ἀσκητές πρῶτοι ὕψωναν φωνή ἀληθείας ὅταν σιωποῦσαν οἱ ἰσχυροί. «Ἔργο τοῦ μοναχοῦ εἶναι τὸ νὰ μὴ ἀνέχεται νὰ ἀλλάζει τὸ παραμικρὸ στὸ Εὐαγγέλιο, ὥστε νὰ μὴ συμβεῖ, δίνοντας στοὺς λαϊκοὺς παράδειγμα αἱρέσεως καὶ ἐπικοινωνίας μὲ αἱρετικοὺς, νὰ δώσουν λόγο γιὰ τὴν ἀπώλειά τους» διδάσκει ὁ ἅγιος Θεόδωρος Στουδίτης (ΕΠΕ 18Β,202).

Παραβλέπετε –ἠθελημένα ἤ ἀπό ἄγνοια– τό γεγονός ὅτι πλῆθος μεγάλων Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας ἐγκατέλειψαν τήν ἡσυχία τῆς ἐρήμου ὄχι γιά κοσμικούς λόγους, ἀλλά γιά νά στηρίξουν τό ποίμνιο καί νά ἐλέγξουν τήν πλάνη, ὅταν ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη κινδύνευε. Ἀπό τόν Μέγα Ἀντώνιο καί τόν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ, ἕως τόν Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό καί τόν σύγχρονο Ἅγιο Παΐσιο, ἡ ἐκκλησιαστική ἱστορία εἶναι γεμάτη ἀπό παραδείγματα μοναχῶν πού δέν «περιορίστηκαν» στά καθ’ ἑαυτῶν καθήκοντά τους, ἀλλά ὕψωσαν φωνή ὀμολογίας. Ἡ ζωή καί ἡ πράξη αὐτῶν τῶν Ἁγίων ἔρχονται σέ σαφῆ ἀντίθεση μέ τό πνεῦμα τοῦ «σιώπα καί ὑπάκουε» πού ἐπιβάλλετε, διότι ἐκεῖνοι δέν ἔθεσαν ὡς προτεραιότητα τήν ἐξωτερική τάξη, ἀλλά τήν ὁμολογία τῆς Ἀληθείας, ἀκόμη κι ἄν αὐτό σήμαινε σύγκρουση μέ πρόσωπα ἰσχυρά ἤ καταστάσεις κατεστημένες.

Ἀπορεῖτε μέ τίς ἐξάρσεις τοῦ πατρός καί πώς «βλέπει παντοῦ δαίμονες καί ἐχθρούς». Καί εἶναι ἀπορίας ἄξιον τό πώς ἐσεῖς ἐφησυχάζετε ἑαυτόν καί τό ποίμνιο, ἀντί νά τό ἀφυπνίζετε σέ καιρούς πού τά πάντα καταλύονται καί ἀνατρέπονται. Μέ πρῶτο, δυστυχῶς, τήν ὀρθόδοξη πίστη γιά τήν ὁποία ὁρκισθήκατε ὡς ἀρχιερεύς νά τηρήσετε ἀναλλοίωτη.

Συστήνετε στόν γέροντα «σύνεση, προσοχή, διάκριση» – ἀρετές πράγματι ἀπαραίτητες στόν πνευματικό ἀγῶνα. Ὡστόσο, στίς ἐνέργειες καί στούς λόγους σας, ὅπως ἐκτέθηκαν παραπάνω, ἀπουσιάζουν σκανδαλωδῶς. Πώς μπορεῖ κανείς νά νουθετεῖ ἄλλους σέ ὅ,τι ὁ ἴδιος παραβλέπει στήν πράξη;

Ἐκεῖ ὅμως ὅπου γίνεται ἐμφανέστατη –σχεδόν κραυγαλέα– ἡ ἔλλειψη στοιχειωδῶν ἀρετῶν πού θά ὄφειλε νά κοσμοῦν ἕναν ἐπίσκοπο, εἶναι στήν προσπάθειά σας νά «διορθώσετε» τήν στάση τοῦ γέροντος Δοσιθέου ἔναντι τοῦ πατριάρχη, τῶν ἐπισκόπων, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου Γεωργίου, καί τοῦ ἀξίου Μητροπολίτη Πάφου Τυχικοῦ. Σέ αὐτή σας τήν ἀπόπειρα, τό φῶς παρουσιάζεται ὡς σκοτάδι καί τό σκοτάδι ὡς φῶς, φέρνοντας κατά νοῦ τό προφητικό: «Οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν, οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τὸ πικρὸν γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ πικρόν» (Ησ. 5,20).

Ἐνῶ ὁ π. Δοσίθεος ἐλέγχει τόν πατριάρχη γιά ζητήματα πίστεως, ἐσεῖς στήν ἀπάντησή σας ἐπικεντρώνεστε στό πρόσωπό του καί τό ποιόν τοῦ πατριάρχη. Ρωτᾶτε ἀκόμα, ἄν ἀναλογίζεται τό «τί κακό κάνει στόν Πατριάρχη μας καί στόν θεσμό τοῦ Πατριαρχείου». Ἀναρωτηθήκατε, ἄραγε, ποτέ ἀπό τή μεριά σας τί ζημιά ἔχει προκαλέσει –καί ἐξακολουθεῖ νά προκαλεῖ- ὁ ἴδιος ὁ πατριάρχης στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καί στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση; Καί ἐσεῖς, πού σπεύδετε νά τόν ἐπαινεῖτε καί νά τόν ἐγκωμιάζετε, μήπως συμμετέχετε σέ αὐτήν τήν ζημιά;

Πόσο εἰλικρινής εἶναι ἡ πίστη σας στά λεγόμενά σας; Εἶστε βέβαιος πώς τό ποίμνιο συμμερίζεται τήν ἐξιδανικευμένη εἰκόνα πού τοῦ ἀποδίδετε; Διότι, ἄν τό νομίζετε αὐτό, τότε δείχνετε νά μήν ἔχετε καμμία ἀπολύτως ἐπαφή μέ τήν πνευματική του ἀγωνία καί τήν δογματική του συνείδηση.

Τό σημεῖο ὅμως στήν ἐπιστολή πού κάνει πραγματικά τήν μεγάλη ἔκπληξη καί προκαλεῖ τόν γέλωτα εἶναι τό ἀκόλουθο, ὅπου καί ρωτᾶτε τόν γέροντα: «Ποῦ ἀνακαλύψατε σεῖς ὅτι εἶναι Οἰκουμενιστής (σ.σ. ὁ πατριάρχης) καί τόσες ἄλλες κατηγορίες, πού ἐκτοξεύετε ἐναντίον του;» Λίγο ἀκόμα καί θά τόν ἁγιοκατατάξετε ἐν ζωή, Σεβασμιώτατε. Προσπαθεῖτε νά παρουσιάσετε ὡς μή οἰκουμενιστή, ὡς ὀρθοδοξότατο τόν πατριάρχη πού εἰσήγαγε θεσμικῶς στήν Ἐκκλησία τόν Οἰκουμενισμό κατά τήν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, ἐνῶ μέ λόγους καί πράξεις τόν κηρύττει στίς ἀμέτρητες πλέον συμπροσευχές του καί συναγελασμούς μέ τούς πάσης φύσεως αἱρετικούς καί ἀλλοθρήσκους. Τῷ ὄντι πρωτοτυπήσατε σέ αὐτό Σεβασμιώτατε, ἀφοῦ, ἐνῶ καί ἄλλοι τόν ἐπαινοῦν καί ἐγκωμιάζουν καί ἴσως περισσότερο ἀπό ἐσᾶς, κανείς ὅμως δέν τόλμησε νά ἀποσείσει ἀπό πάνω του τήν πρόδηλη ἰδιότητα τοῦ οἰκουμενιστή ἐπισκόπου.

Ἀποκαλεῖτε τόν πατριάρχη «ἑπόμενο τῶν Πατέρων». Τόν πατριάρχη πού ἀποκάλεσε τούς Πατέρες μας «θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως»! Τό ὅτι «ζεῖ σ’ ἕνα δύσκολο χῶρο καί μιά δυσκολότερη χώρα» δέν τόν δικαιώνει νά βλασφημεῖ τούς ἁγίους καί νά προκαλεῖ τόσο βαρύ σκάνδαλο καί κακό στήν Ἐκκλησία καί τήν Ὀρθοδοξία.

Αὐτό ὡστόσο πού κάνει ὁ γέροντας, εἶναι μία ἀκραιφνής ἐκδήλωση ἀγάπης πρός τό πρόσωπο τοῦ πατριάρχη διότι ἀποσκοπεῖ στό αἰώνιο συμφέρον του. Γιά νά μήν κολασθεῖ. Νά ἀνανήψει ἀπό τήν προδοσία τῆς πίστεως καί ὅσων κακῶν ἔχει προκαλέσει στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, νά μετανοήσει καί νά ἐπανέλθει στόν δρόμο τῶν ἁγίων Πατέρων. Πρᾶγμα, πού μέ τίς κολακεῖες, καί τούς ἐπαίνους μέ τούς ὁποίους ρανίζεται, στερεῖται τελικά τήν δυνατότητα ἀνάνηψης καί διόρθωσης. Μία τέτοια στάση, φυσικά δέν συνιστᾶ ἀγάπη στόν πατριάρχη.

Δέν θά ἐπεκταθοῦμε στήν ἀναίρεση τῶν ὑπολοίπων ἐπαίνων πού τοῦ ἀποδίδετε, οἱ ὁποῖοι στεροῦνται ἐρεισμάτων στήν ἀλήθεια. Ἡ ἔντονη προσπάθειά σας νά παρουσιάσετε τον πατριάρχη ὡς ἀμέτοχο εὐθυνῶν καί ἀκέραιο στήν διακονία του, ὁδηγεῖ εὔλογα στό συμπέρασμα ὅτι κι ἐσεῖς ἔχετε παρασυρθεῖ δυστυχῶς στήν ἴδια σκοτεινή πλάνη πού τόν περιβάλλει. Εὐχόμαστε ἐκ καρδίας –όχι μέ διάθεση κατάκρισης, ἀλλά μέ ἐλπίδα μετανοίας– νά ἐπιστρέψουν ὅλοι ὅσοι ἀσπάζονται τά ἴδια φρονήματα στό φῶς τῆς Ὀρθοδόξου Ἀληθείας, πού μόνον αὐτή ἐλευθερώνει καί σώζει.

Γράφετε ὅτι ὀφείλετε «ὑπακοή καί σεβασμό καί στόν Πατριάρχη καί στήν Ἱερά Σύνοδο». Ὑπακοή ὀφείλετε πρωτίστως στόν Χριστό καί στήν Ἐκκλησία Του, Σεβασμιώτατε καί κατόπιν στήν Ἱερά Σύνοδο καί τόν πατριάρχη, ἐφόσον ἀσφαλῶς ὑπακούουν καί αὐτοί στόν Χριστό. Ἄν δέν ὑπακούουν, παύει ἡ ὑποχρέωση ὑπακοῆς. Λυπούμαστε πού ἀναγκαζόμαστε ἐμεῖς ὡς ἀρνία νά ὑπενθυμίσουμε σέ ποιμένα βασικά στοιχεῖα ποιμαντικῆς. Ἐπικαλεῖσθε τό ἁγιογραφικό: «Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καί ὑπείκετε· αὐτοί γάρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπέρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες», παραθεωρείτε ὡστόσο τήν προϋπόθεση πού τίθεται λίγο νωρίτερα στό ἴδιο κεφάλαιο τῆς πρός Ἑβραίους Ἐπιστολῆς: «ὧν ἀναθεωροῦντες τήν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τήν πίστιν» (Ἑβρ.13,7). Τήν μίμηση τῆς ὀρθῆς πίστεως τῶν ἐνάρετων πνευματικῶν. Ἡ ἄκριτη ὑπακοή, τήν ὁποία πρῶτοι οἱ μητροπολῖτες ἐφαρμόζετε εἰς βάρος τῆς Ἀληθείας καί συνιστᾶτε χωρίς διάκριση καί στό ποίμνιο, εἶναι ἀκριβῶς ἐκείνη πού συνέβαλε στά μεγάλα δεινά τῆς Ἐκκλησίας καί στήν πνευματική νωθρότητα τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.

Κατηγορεῖτε ἀδίκως τόν γέροντα ὅτι «τά βάζει μέ ὅλους τούς Ἐπισκόπους συλλήβδην». Ἐάν παρακολουθήσετε προσεκτικά τίς ὁμιλίες του, θά διαπιστώσετε πώς κάνει ξεκάθαρη διάκριση ἀνάμεσα στούς ἀληθινά καλούς ποιμένες καί στούς μισθωτούς ποιμένες, σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ μας. Στούς πρώτους μάλιστα συγκαταλέγει καί τόν σεβαστό καί ἄξιο Μητροπολίτη Τυχικό, τοῦ ὁποίου βιαστήκατε νά ἐπικυρώσετε μιά κατάφωρα ἄδικη καταδίκη. Γιά τίς ἐπιθέσεις σας ἐναντίον τοῦ ἀξίου Μητροπολίτου, τί ἄλλο μπορεῖ νά εἰπωθεῖ; Ἡ ἀπροκάλυπτα ἐμπαθής ἀναφορά προκαλεῖ δυσάρεστη ἔκπληξη καί ἀπορία. Γράφετε, ὅτι δικαίως ἀπεφασίσθη ἡ ἔκπτωσή του.

Ἄν ἀποφασίσθη δικαίως ἡ ἔκπτωση τοῦ Μητροπολίτη Τυχικοῦ: α) ἀπό Ἱερά Σύνοδο καί ὄχι ἀπό Συνοδικό δικαστήριο, β) καταστρατηγώντας τόν Καταστατικό Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου γ) χωρίς νά τοῦ ἀπαγγελθοῦν νωρίτερα κατηγορίες καί νά σχηματιστεῖ δικογραφία καί ἀκροαματική διαδικασία, δ) χωρίς νά τοῦ δοθεῖ ἡ δυνατότητα καί ὁ χρόνος νά προετοιμάσει καί ὑπερασπίσει ἑαυτόν μέ τήν βοήθεια συνηγόρου, ε) χωρίς τήν πρόσκληση καί ἀκρόαση μαρτύρων, στ) μέ κατηγορητήριο ψευδέστατο, ἀνυπόστατο καί συκοφαντικό, ζ) μέ κατηγορίες πού δέν ἀφοροῦν οὔτε αἵρεση, οὔτε ἀνηθικότητα, οὔτε κάτι τό ἐπιλήψιμο θεολογικῶς καί ἐκκλησιαστικῶς, πόσο δικαιότερη νομίζετε ὅτι θά ἦταν ἡ δική σας -ἐνδεχομένως- ἔκπτωση ἀπό τόν θρόνο σας, ἐάν ἁρμόδιο Συνοδικό δικαστήριο σᾶς ἀπήγγελε ἀδιαμφισβήτητες κατηγορίες γιά ἐπίσημη ὑπογραφή αἱρετικοῦ κειμένου, γιά συμπροσευχές μέ αἱρετικούς κατά τή Θεία Λειτουργία, γιά κλείσιμο ἱερῶν ναῶν καί χρήση τους ὡς κοσμικά κέντρα; Παραπτώματα πού ὑπάγονται σαφῶς στούς Ἱερούς Κανόνες καί ἐπιφέρουν τήν ποινή τῆς καθαίρεσης.

Προκαλεῖτε τόν πατέρα νά ἀπαντήσει ἐάν εἶστε ὁ ἴδιος οἰκουμενιστής ἤ μασόνος, θέλοντας νά ἀρνηθῆτε τίς ἰδιότητες αὐτές. Ἰδού λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρόν, νά καταθέσετε ἀπερίφραστα ἐσεῖς τήν ἀπάρνηση αὐτῶν καί νά καταδικάσετε τόν οἰκουμενισμό καί τήν μασονία. Γιατί ὅμως δέν δράττεσθε τῆς εὐκαιρίας;

Ἄς ἐπισημανθεῖ ἀκόμη ὅτι ἡ ἀπόδοση στόν γέροντα τῆς βαριᾶς κατηγορίας τοῦ ἱεροκατηγόρου εἶναι ἀπολύτως ἄδικη καί ἀβάσιμη, διότι ἡ ἐν λόγω ἁμαρτία ἀφορᾶ ψευδεῖς καί ἐμπαθεῖς ἐπιθέσεις χωρίς τεκμήρια, μέ σκοπό τήν συκοφαντία καί τόν διασυρμό. Ὅταν ὁ λόγος βασίζεται στήν ἀλήθεια καί λέγεται μέ πόνο καρδίας ἕνεκα τῆς πολεμουμένης Πίστεως, ἀποσκοπώντας στήν πρόκληση μετανοίας καί τήν προστασία τῶν ἀπλουστέρων, τότε –κατά τό πρότυπο τῶν ἁγίων- δέν ἀποτελεῖ ἱεροκατηγορία ἀλλά δίκαιος ἔλεγχος, μαρτυρία συνειδήσεως καί ὁμολογία πίστεως.

Ἕνα ἀκόμα ἐπιχείρημα προκειμένου νά ὁδηγηθεῖ ὁ πατήρ σέ ἀπομόνωση καί σιωπή εἶναι ἡ δῆθεν «ἀπομόνωση» τοῦ ἁγίου Παϊσίου. Ἀγνοεῖτε ἴσως, ὅτι ὁ ἅγιος ἄφησε τήν ἀγαπημένη του ἡσυχία προκειμένου νά κατέβει ὁ ἴδιος στή Θεσσαλονίκη (1988) διαμαρτυρόμενος, ὅπου καί πρωτοστάτησε σέ διαδήλωση μπροστά σέ αἴθουσα κινηματογράφου γιά νά ματαιωθεῖ, ὅπως καί ἔγινε, ἡ προβολή τῆς βλάσφημης ταινίας «Ὁ τελευταῖος πειρασμός» βασισμένη στόν Καζαντζάκη, τόν ὁποῖο ἄλλοι συνεπίσκοποί σας τιμοῦν καί εὐλαβοῦνται.

Ἄς μήν μακρύνουμε ὅμως περισσότερο.

Περαίνοντας, σᾶς παρακαλοῦμε θερμῶς νά ἐπανορθώσετε, νά σταματήσετε τήν ἄδικη δίωξη τοῦ ἀγαπητοῦ μας πατρός Δοσιθέου, ὥστε νά μήν πάει χαμένος ὁ κόπος τῶν 24 χρόνων ἀρχιερατείας σας, γιά τόν ὁποῖο πιστεύουμε ὅτι τόν προσφέρετε εἰλικρινά στόν ἀμπελῶνα τοῦ Χριστοῦ. Ὡστόσο, γνωρίζετε ὅτι δέν θά δικαιωθοῦμε, ἀκόμα κι ἄν ἐπιτελέσουμε θαύματα, ἐάν δέν συμμορφωνόμαστε πιστά μέ τίς διαχρονικές ἐντολές, πίστη καί παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας. Ας θυμηθοῦμε τό λόγιο τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου: «Οὐδέν ὄφελος βίου καθαροῦ, δογμάτων διεφθαρμένων».

Δεχθῆτε λοιπόν αὐτόν τόν ἔλεγχο, πού ὁ Κύριός μας καί οἱ ἅγιοι Πατέρες ἐντέλλονται νά πράττουμε, ὡς ἔνδειξη ἀληθοῦς ἀγάπης στό πρόσωπο σας, ἀποσκοπώντας στό αἰώνιο συμφέρον σας καί διορθῶστε στήν πράξη τά κακῶς κείμενα. Κηρύξατε ὀρθόδοξο λόγο, καταγγείλατε τίς αἱρέσεις, τόν μασονισμό καί κυρίως τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, την ψευδοσύνοδο της Κρήτης, καταγγείλατε τούς ἀχειροτόνητους, ἀφορισμένους καί καθηρημένους σχισματικούς τῆς Οὐκρανίας καί ἀκολουθήσατε τούς ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε ἐκτός ἀπό θρόνων διάδοχος νά ἀναγνωρίζεσθε καί τῶν τρόπων αὑτῶν μέτοχος, πρός δόξαν Θεοῦ. Ἀμήν.

Μετά σεβασμοῦ

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΙΣΤΩΝ Ι.Μ. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ