.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

“Νά Φωνάξουμε Τό …’100′ Του Θεού !!!”

π. Ανανίας Κουστένης+:

…Τι θα ’πρεπε να κάνουμε, όταν έχουμε πόλεμο; 

Να φωνάξουμε το ‘100’ του Θεού!


Τον Κύριο! Την Παναγία! Τους Αγίους! Τους ανθρώπους μας!

Να φωνάξουμε! «Κύριε, εκέκραξα προς σε»! ακούσαμε πριν λίγο.

Κράζω από μέσα μου.

Φωνάζω δυνατά. Να φωνάξουμε!

Ή έχουμε μια δυσκολία.

Δεν καθόμαστε, άμα δεν βγαίνει το πράγμα κι είναι στο αδιέξοδο.

Να γονατίσουμε! Χριστιανοί δεν είμαστε; Να γονατίσουμε κάτω και να πούμε, «Κύριε, βοήθησε μας»!

Ας κάνουμε μια Παράκληση.

Ας διαβάσουμε ένα Ψαλμό.

Ας διαβάσουμε το Ευαγγέλιο.

Εγώ πολλές φορές που δυσκολεύομαι και με το ζάχαρο και με τα βάσανα, που έχω, λέω, «Παιδιά», όποιος είν’ εκεί, «διαβάστε μου λίγο Ευαγγέλιο, να φτειαχτώ».

-Μιλάω Εξαρχειακά, έτσι, αλλά είναι η γλώσσα μας.-

«Διαβάστε μου λίγο Ευαγγέλιο, να φτειαχτώ»! Και διαβάζω δέκα σειρές, ένα κεφαλαιάκι, και μετά είν’ αλλοιώς.

Αλλάζει όλο το κλίμα. Το ’χετε δει. Το ξέρετε.

Δεν μιλάω τώρα… Σε ανθρώπους ειδήμονας μιλάω και ειδότας. Λοιπόν.

Και φτειάχνεται κανείς. Φτειάχνεται.

Και λέει ο άλλος, «Διαβάζω το Ευαγγέλιο…».

Το Ευαγγέλιο δεν το διαβάζουμε. Μας διαβάζει! Μας ακτινογραφεί.

Είδες τι ακτινογραφία μας τραβάει!

Πολλές φορές διαβάζοντάς το, βλέπουμε τον εαυτό μας μέσα. 

Πού υπολειπόμεθα, πού έχομε πλην, πού έχομε συν, και ό,τι άλλο υπάρχει. Έτσι.… 

To Ευαγγέλιο είν’ η βάση. Πρώτα είναι το Ευαγγέλιο και μετά είναι όλα τ’ άλλα.

Πρώτα το Ευαγγέλιο!

Πάνω στην Αγία Τράπεζα το Ευαγγέλιο έχουμε! 

Και το Σώμα και το Αίμα του Χρίστου. Αυτό έχουμε.

Η μισή Λειτουργία είναι το Ευαγγέλιο, η Λειτουργία των Κατηχουμένων, κι η άλλη μισή, η Λειτουργία των Πιστών, η τέλεση του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. 

Το Σώμα και το Αίμα του Χρίστου!…

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει, να ’χουμε σπίτι μας το Ευαγγέλιο. Ακόμη κι όταν δεν το διαβάζουμε, -τι ωραία τα λέει ο άγιος!- έχουμε ευλογία.

Όταν το διαβάζουμε λίγο, μεγαλώνει το καλό. Έχουμε και φως.

Κι όταν το διαβάζουμε περισσότερο, έχουμε περισσότερο φως.

Κι όταν το διαβάζουμε και το κάνομε, τότε έχομε τον Παράδεισο. Έχομε τον Παράδεισο! Έχομε τον Παράδεισο!

Βέβαια!

Λέγουνε μερικοί, «Διαβάζουμε και δεν καταλαβαίνουμε». «Βρε, διαβάστε και μην καταλαβαίνετε. 
Καταλαβαίνει ο άλλος και φεύγει»! … Έτσι!

Μην αφήνουμε το άγιο Ευαγγέλιο.

Μην αφήνουμε το άγιο Ευαγγέλιο!

Π. Ανανιας Κουστένης+