.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Στιγμές χάριτος μέ τόν Άγιο Εφραίμ τον Κατουνακιώτη!


του Νικολάου Μπαλδιμτσή - Ιατρού

Τα λόγια του, ήταν σίγουρα, ήταν βέβαια, ήταν πειστικά.

Δεν χρειάζονταν ούτε διευκρινίσεις, ούτε δευτερολογίες.

Έτσι, μια φορά από την αντανάκλαση της Χάριτος που είχε ο Γέροντας, αισθάνθηκε η ψυχή μου πόσο μεγάλη είναι η αχαριστία μου στις ευεργεσίες του Θεού.

Ο Γέροντας αμέσως μου έδωσε την απάντηση υπομειδιώντας και λέγοντας:
«ἰσαρίθμους γάρ τῆ ψάμμω ὠδάς, ἄν προσφέρωμέν σοι, Βασιλεῦ ἅγιε, οὐδέν τελοῦμεν ἄξιον, ὧν δέδωκας ἡμῖν…».

Άλλη φορά, μόλις τελείωσα την εξέταση και νοσηλεία του, κάθισα δίπλα στο κρεββατάκι του.

Ο Γέροντας με κρατούσε από το χέρι, χωρίς να μιλάει.

Εγώ, εκείνη τήν στιγμή, είδα όλη τη ζωή μου, όλα τα πάθη μου και τις αμαρτίες μου και η ψυχή μου έκλαιγε νοερά για το πόσο λύπησα το Χριστό.

Αφού πέρασε πολύ ώρα σε αυτή την κατάσταση, γυρίζει ο Γέροντας και μου λέει:

-Καλό ήταν κι αυτό!

Κατάλαβα ότι περίμενε κάτι υψηλότερο, όπως η ευγνωμοσύνη και η αγάπη σαν τον πατέρα που θέλει το παιδί του να το δει άρχοντα.

Αλλά πού τέτοια κατάσταση!

Ένα βράδυ ο Γέροντας με έβαλε να κοιμηθώ στο κελλί του, στο κρεββάτι του.

Εκείνος πήγε σε άλλο κελλί.

Θα μου μείνει αξέχαστη η προσευχή που μου έδωσε ο Θεός, με τις ευχές του, μέσα στο μαρτυρικό κελλάκι του.

Η προσευχή ήταν αρέμβαστος, καθαρή.

Η ψυχή μου έγινε διορατική.

Έβλεπα τους λογισμούς να προσπαθούν να με προσβάλλουν αλλά πριν πάρουν σχήμα, εξαφανίζονταν.

Αυτή η προσευχή ήταν αποτέλεσμα όχι μόνο των ευχών του Γέροντα αλλά και του μαρτυρικού κελλιού του στο οποίο είχε δεχθεί τόσες επισκέψεις της Θείας Χάριτος.

Όταν άλλη φορά τον παρακάλεσα να ξαναμείνω στο κελλί του, μου είπε:

Εσύ, παιδί μου, σε έναν τόπο βρήκες μία δραχμή και νομίζεις ότι αν ξαναπάς εκεί, θα βρεις κι άλλη.

Μου εξήγησε δε ότι:
και ο τόπος έχει να κάνει με την προσευχή.

Εκεί που έγιναν αμαρτίες έχει εξουσία ο πειρασμός και δεν αναπαύεται η ψυχή.

Σε άλλους τόπους που έγιναν προσευχές και «επισκέψεις» της Χάριτος ο άνθρωπος εύκολα κατανύσσεται και προσεύχεται.

Ακόμη, ευκολότερα προσεύχεται ο άνθρωπος σε ένα μικρό κελλί και δυσκολότερα σε ένα μεγάλο δωμάτιο.

Γιατί η ψυχή μας περιορίζεται, ή διαχέεται, ανάλογα με τον χώρο.

Κάποτε, την ώρα του Εσπερινού, στο «Κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου…» κοιτώντας προς το τέμπλο είδα να ανεβαίνει καπνός θυμιάματος μπροστά στην εικόνα του Τιμίου Προδρόμου.

Νόμισα ότι υπήρχε από κάτω κάποιο θυμιατήρι.

Κοίταξα, αλλά δεν υπήρχε.

Ο καπνός του θυμιάματος σιγά σιγά χάθηκε.

Μετά τον Εσπερινό είπα στον Γέροντα:

-Είδα αυτό και αυτό.

Και ο Γέροντας μου απάντησε:

- Ήταν, παιδί μου, η προσευχή που ανεβαίνει ως θυμίαμα.

Τότε τον ρώτησα:
Πώς εγώ Γέροντα, αμαρτωλός άνθρωπος, βλέπω τέτοια πράγματα;

Και μου λέει: Ναι, παιδί μου, είσαι αμαρτωλός αλλά είσαι εν μετανοία.

Διηγείτο ο Γέροντας:

Μια φορά, με κάλεσαν να λειτουργήσω σε ένα κελλί, που ήταν αφιερωμένο στη Σύναξη των Αρχαγγέλων.

Την ώρα της Θείας Λειτουργίας είδα ζωντανούς τους Αγίους Αρχαγγέλους, οι οποίοι έψαλλαν εν χορώ λέγοντας:

Πότε θα «αναλύσεις» από αυτή τη ζωή, π. Εφραίμ, για να έρθεις μαζί μας να υμνούμε τον Κύριο;

https://proskynitis.blogspot.com

Ένα ΜΠΟΥΜ θα σιμώσει τον κόσμο και θα έλθουν και πάλι στον Χριστό, στην Εκκλησία. Άγιος παπά-Δημήτρης Γκαγκαστάθης


ΠΩΣ ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΜΕ;

Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης: 
''Πες την ευχούλα μισή ώρα και θα δεις!''
"Αφιέρωσε μισή ώρα το εικοσιτετράωρο για να λες την ευχούλα. Όποτε μπορείς. Καλύτερα το βράδυ. 

Να την λες χωρίς να κρατάς κομποσχοίνι, ικετευτικά, παρακλητικά, κλαψιάρικα. «Κύριε Ιησού Χριστέ ελεησόν με!». Καλλιέργησε αυτό και θα δεις τι καρπό θα βγάλει!Από μισή ώρα, θα γίνει μια ώρα. Και πρόσεξε εκείνη την ώρα. 
Ή το τηλέφωνο θα χτυπήσει αυτή την δουλειά πρέπει να την κάνω τώρα ή ύπνος θα σου έρθει, ή καμία βλασφημία θα σε κτυπήσει. Τίποτε. 
Κλείσε το τηλέφωνο.

Τελείωσε τις δουλειές σου και κάνε αυτό μισή ώρα και θα δεις! Φύτεψες ένα δενδράκι κι αύριο μεθαύριο θα κάνει καρπό. 
Κι ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και ο Άγιος Βασίλειος από αυτό άρχισαν και έγιναν φωστήρες της οικουμένης.

Ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος από κοσμικός είχε εμπειρία του ακτίστου Φώτος. 

Κοσμικός ήταν .
Πόσοι κοσμικοί φαίνονται έτσι εξωτερικά, και κατά βάθος είναι καλόγεροι

Πηγή Βαγγελίτσα Βασιλείου 


«Όταν ο Θεός θελήσει νά βοηθήσει μία ψυχή βασανισμένη, δέν τήν απαλλάσσει από τίς θλίψεις, αλλά....

«Όταν ο Θεός θελήσει να βοηθήσει μια ψυχή βασανισμένη, δεν την απαλλάσσει από τις θλίψεις, αλλά της χαρίζει υπομονή. 

Γι' αυτό να ευχόμαστε ο Θεός να μας δίνει υπομονή και όχι να μας πάρει τα βάσανα, γιατί αυτά μας πηγαίνουν στον παράδεισο».

Άγιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης

Μή ζητάς τίποτε άλλο στήν προσευχή σου, εκτός από τήν μ ε τ ά ν ο ι α. Ούτε φώτα, ούτε θαύματα, ούτε προφητείες...


Για αυτό αδερφέ μου, μη ζητάς τίποτε άλλο στην προσευχή σου εκτός από τη μετάνοια. 

Ούτε φώτα ούτε θαύματα ούτε προφητείες, ούτε χαρίσματα καθόλου παρά μετάνοια.

Η μετάνοια θα σου φέρει την ταπείνωση, η ταπείνωση θα σου φέρει τη χάρη του Θεού, και ο Θεός θα σου έχει μέσα στη χάρη Του ότι χρειάζεται για τη δική σου σωτηρία και ό,τι άλλο, σε περίπτωση που χρειαστεί, για να βοηθήσεις μία άλλη ψυχή..

Από επιστολή Αγίου Παισΐου του Αγιορείτου

Εάν από μικρό παιδί κουβαλάς την πληγή της ενοχής, εάν βαστάς το μαρτύριο της ευαισθησίας, εάν τα μάτια σου δακρύζουν στην ομορφιά και την αγάπη, εάν ζητάς μια αγκαλιά να ξαποστάσεις τους εφιάλτες της ύπαρξης σου, πρόσεξε σε ποιον παπά θα εξομολογηθείς, ή θα ζητήσεις συμβουλές.

Προσευχήσου, αναζήτησε, όχι τον σπουδαίο, το όνομα, τον “αγιορείτη”, τον διορατικό, προορατικό και θαυματοποιό. 

Τίποτε από αυτά. 

Έναν παπά που νά ζει Τόν Χριστό στήν καρδιά καί τήν ζωή του.

Που σημαίνει, αγαπητικό και ταπεινό, αυτό που λέει το γεροντικό, να έχει καρδιά! 

Καρδιά ανθρώπου!

Άκου τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος, “μην αναζητάτε προγνώστας, μά ταπεινούς ανθρώπους της καρδιάς”.

Πρόσεχε μη σε γεμίσουν ενοχές και μόνο για το ότι ζεις και αναπνέεις. 

Μην προβάλουν πάνω σου τις δικές τους σκιές.

Εγώ έκανα πολλά λάθη στις επιλογές μου και τα πλήρωσα ακριβά.

Μια φορά, ένας παππούλης, από αυτούς που γνωρίζουν εμπειρικά και βιωματικά τον Θεό, για αυτό και έχουν αγάπη, ταπείνωση και απίστευτη ελευθερία, μου, είπε σχεδόν με δάκρυα στα μάτια “το ύφασμα σου, ήταν από μετάξι.

Στο τράβηξαν άτσαλα και βίαια και το έσκισαν. Τώρα θα προσπαθήσουμε να το ράψουμε. Μα η πληγή θα φαίνεται…''

Άγιος Εφραίμ ο Κολωνακιώτης


Ενθυμούμαι μία φορά που η θλίψη προσπαθούσε να εξαντλήσει την ψυχή μου...

Ενθυμούμαι, μία φορά που η θλίψη προσπαθούσε να εξαντλήσει την ψυχή μου, είχα καθίσει εκεί στη γωνία και προσπαθούσα να μη σκέφτομαι, αλλά να προσεύχομαι. Όταν σκεφτόμουν, ταραζόμουν· όταν προσευχόμουν, γαλήνευα...

Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης

Άγιος Ἐφραίμ Κατουνακιώτης – Τό κομποσχοινάκι καί ψυχή ἀπό τήν κόλαση μπορεῖ νά βγάλει!


Οἱ περισσότεροι ποὺ ἔρχονται στὰ Κατουνάκια, πές μας, λένε... Ἔ, νὰ σᾶς πῶ ὅτι, ἀφιερῶστε τουλάχιστον τὸ εἰκοσιτετράωρο μισὴ ὥρα. Ὅποια ὥρα, κατὰ τὴν κοσμικιὰ δέκα, ἕντεκα πρὸ τοῦ μεσονυκτίου. Καὶ νὰ λέτε τὴν εὐχούλα δίχως νὰ κρατᾶτε κομποσχοίνι στὸ χέρι σας. Ἱκετευτικά, παρακλητικά, κλαψιάρικα «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Ἔτσι...

Καλλιέργησέ το αὐτὸ καὶ θὰ δεῖς τί καρπὸ θὰ βγάλει. Ἀπὸ μισὴ ὥρα θὰ τὸ κάνεις κατόπιν μία ὥρα· καὶ πρόσεξε ὅτι ἐκείνην τὴν ὥρα εἴτε τὸ τηλέφωνο θὰ σοῦ χτυπήσει, ἢ αὐτὴ τὴ δουλειὰ πρέπει νὰ τὴν κάνω τώρα, ἢ ὕπνος θὰ σὲ χτυπήσει ἐκείνην τὴν ὥρα. Τίποτες... 

Κλεῖσ᾿ το τὸ τηλέφωνο, τελείωσε ὅλες τὶς δουλειές σου καὶ κάνε αὐτό, μισὴ ὥρα, ὄχι περισσότερο. Καὶ θὰ δεῖς, αὐτὸ εἶναι, θὰ φυτέψεις ἕνα δεντράκι κι αὔριο – μεθαύριο θὰ κάνει καρπό. Κι ὁ ἅγιος Χρυσόστομος κι ὁ ἅγιος Βασίλειοςἀπ᾿ αὐτὸ ἄρχισαν. Μικρὸ δεντράκι κι ἔγιναν φωστῆρες τῆς Οἰκουμένης.

Δοκίμασε τὸν ἑαυτό σου, πάρε τὸ κομποσχοινάκι σου,κάθησε μίαν ὥρα, κάνε κομποσχοίνι, κουράστηκες. Ἔ, τότες θέλεις ἄλλην τροφή, βάλε λίγη ἀνάγνωση ἢ ψάλλε ἢ κάνε κανένα ἄλλο ἔτσι σωματικὸ ἔργο, νὰ ποῦμε. Ἡ ἀλλαγὴ δηλαδὴ τῆς πνευματικῆς τροφῆς ὠφελεῖ, πολὺ ὠφελεῖ…

…Μία ψυχὴ πῆγε στὴν τουαλέτα, κι ἔλεγε τὴν εὐχή. Ἄ, καὶ φανερώνεται ὁ διάβολος ἐκεῖ. Βρὲ ῾σύ, λέει, βρώμικη εὐχὴ λές. Ἄ, μά, καὶ ὁ καλόγηρος: Ἄκουσε ἀποστάτα τῆς θείας Μεγαλειότητος, λέει, ἡ κένωσις τοῦ σώματος πηγαίνει κάτω, ἡ κένωσις τῆς ψυχῆς πηγαίνει ἀπάνω, δὲν ἔχει καμιὰ ἕνωση.

…Ἕνα κομποσχοίνι ποὺ κάνεις γιὰ τὸν ἀδελφό σου, γιὰ τὸν συγγενῆ σου, δὲν πάει χαμένο. Ὁ Θεὸς θὰ τὸν βοηθήσει, ὅταν βρεθεῖ σὲ δύσκολη θέση. Τὸ κομποσχοίνι, ὄχι βοηθάει, ἀλλὰ καὶ ψυχὴ ἀπὸ τὴν κόλαση μπορεῖ νὰ βγάλει! Τόση δύναμη ἔχει ἡ προσευχή.

Ἐγὼ μνημόνευα τὸν παππού μου, ὁ ὁποῖος ἦτο ἱερεύς. Τότε ἤμασταν ζηλωταί· πρὶν λάβουμε τὶς πληροφορίες. Δὲν τὸν μνημονεύαμε εἰς τὴν λειτουργία, διότι ἦτο νεοημερολογίτης.Τοῦ ἔκανα πολλὰ κομποσχοίνια, καὶ παρακαλοῦσα τὸ Θεὸ λέγοντας: «Κύριε, τόσες λειτουργίες σοῦ ἔκανε, τόσες ἐξομολογήσεις κλπ., ἐλέησον αὐτόν». Τοῦτο ἔπραττα ἐπὶ καιρόν...

Ἕνα βράδυ τὸν εἶδα εἰς τὸν ὕπνο μου (ὅραμα· ἦτο ἀποκάλυψις Θεοῦ), νὰ μὲ φιλεῖ καὶ νὰ μοῦ λέει: «Εὐχαριστῶ, παιδί μου, τώρα βρίσκομαι σὲ καλύτερη θέση!» Τότε βλέπω καὶ τὴ γιαγιά μου, νὰ μὲ πιάνει ἀπὸ τὸ χέρι καὶ νὰ μοῦ λέει:«Παιδί μου, προσευχήσου καὶ γιὰ μένα, ἵνα πάω ἐκεῖ ποὺ εἶναι καὶ ὁ παππούς σου τώρα». Ἦταν ὁλοζώντανο αὐτὸ ποὺ ἔβλεπα. Αἰσθανόμουνα ὅτι ἦσαν νεκροί...

Απόσπασμα απο: 
Γέρων Ἐφραίμ Κατουνακιώτης – Λόγοι Διδαχῆς


Σχόλιο Π. Κοινωνίας: Έλαβε ο Άγιος πληροφορία, όταν ήταν ζηλωτής παλαιοημερολογίτης, και δεν μνημόνευε τον Ιερέα παππού του στήν θεία λειτουργία, πως με το κοσμποσχοίνι πήγε σε ''καλύτερη θέση''... δηλαδή στάδιο μετοχής στο άκτιστο φως που είναι ο παράδεισος. 

Ήταν στόν παράδεισο, και πήγε ακόμη καλύτερα. Ας το έχουν υπόψη όσοι αδελφοί του παλαιού νομίζουν πως μόνο η ''δική τούς'' ομάδα θα... σωθεί. Οι άλλοι Ορθόδοξοι οχι, Μόνο αυτοί θα πάνε στόν παράδεισο...

Αρπάζουν δηλαδή χωρίς να μπορούν να το αντιληφθούν την κρίση απο Τον Ένα και μοναδικό Κριτή, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Για αυτό στήν πορεία του ο άγιος γέροντας απο εμπειρία και πληροφορία της χάριτος του Θεού, δεν υιοθέτησε τις όποιες παράλογες θέσεις περί ''αποκλειστικής'' σωτηρίας και επέστρεψε στο νεο ημερολόγιο. Κύριος να φωτίζει ολούθε. Εύχεστε.


"Ναι-ναι πόλεμος-πόλεμος..!" Και δώστου αρχινά η μάχη...

Να σε πω για τον παπα-Εφραίμ τον Κατουνακιώτη τι έπαθεν μια φοράν; 

Τα πρώτα χρόνια που τον γνωρίσαμε αγωνιζόταν με πολύν ζήλον στην προσευχήν. Μιαν βραδυά έπεσε στο κρεβάτι να ξεκουραστεί λίγο και μετά να σηκωθεί για αγρυπνία...

Οι δαίμονες πολύν φθόνον είχαν μαζί του. Η προσευχή του παπά-Εφραίμ ήταν φωτιά. 

'Ερχονται λοιπόν ένας ολόκληρος λεγεώνας έξω από το κελλί του και αρχίζουν φωνές. Ξυπνά το καλογέρι φοβισμένο. Βάζει αυτί, κατάλαβε, δαίμονες είναι... 

'Ολοι μαζί μια φωνή: "Πόλεμος-πόλεμος..." 

Ενόμισαν ότι θα τρομάξει κι αυτός σαν κι εσένα... (...)

'Ομως τι κάμνει το καλογέρι; 

Σηκώνεται από το κρεβάτι σαν αστραπή. 

Αρπάζει το τρακοσάρι (κομποσκοίνι) και τους απαντά και αυτός δυνατά με θάρρος: 

"Ναι-ναι πόλεμος-πόλεμος..!" 
Και δώστου αρχινά η μάχη... 

"Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με..." 
"Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με..."

'Εβγαλε τέτοια αγρυπνία που τη θυμόταν για χρόνια . 

'Ελεγε μετά αυτός ευχαριστώ στους δαίμονες που τον ξυπνήσανε. 

Ακούς πως αγωνίζονται; 


Ο Γέροντας Αρσένιος ο Σπηλαιώτης, για τον παπα Εφραίμ τον Κατουνακιώτη 
(Από Το Βιβλίο Του Π. Ιωσήφ Διονυσιάτου, 
Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΣΠΗΛΑΙΩΤΗΣ)

H κένωσις του σώματος πηγαίνει κάτω, η κένωσις της ψυχής πηγαίνει απάνω



Μία ψυχή πήγε στην τουαλέτα, κι έλεγε την ευχή. 
Α, και φανερώνεται ο διάβολος εκεί. Βρε 'συ, λέει, βρώμικη ευχή λες. Α, μα, και ο καλόγηρος: Άκουσε αποστάτα της θείας Μεγαλειότητος, λέει, η κένωσις του σώματος πηγαίνει κάτω, η κένωσις της ψυχής πηγαίνει απάνω, δεν έχει καμιά ένωση.

Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης

… Οι άγιοι δεν παρακαλούσαν τον Θεόν να τους αφαιρέση τα βάσανα και τας θλίψεις, αλλά να τους δίδη υπομονήν να τα υπομένουν αγογγύστως


ΠΑΠΑ-ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΑΓΚΑΣΤΑΘΗΣ

Επιστολή Πατρός Εφραίμ, Κατουνάκια Αγίου Όρους



Εν Χριστώ αγαπητέ αδελφέ παπα-Δημήτριε,

Χριστός Ανέστη!

… Οι άγιοι δεν παρακαλούσαν τον Θεόν να τους αφαιρέση τα βάσανα και τας θλίψεις, αλλά να τους δίδη υπομονήν να τα υπομένουν αγογγύστως.

… Αι θλίψεις αδελφέ μου και τα βάσανα είναι τα μέσα, τα αυτοκίνητα που θα μας πάνε στον Παράδεισον. Σε αυτόν τον κόσμον, άλλο μη περιμένης. Η χαρά και η αγαλλίασις επιφυλάσσεται για την άλλην ζωήν. Ο Χριστός δεν λέγει στο Ευαγγέλιον «εν τω κόσμω θλίψιν έξεται; Πολλαί αι θλίψεις των δικαίων; 
Στενή και τεθλιμένη η οδός;». 
Κάθε μέρα τα διαβάζουμε αυτά. Αν δεν υπήρχαν οι τύραννοι ούτε και μάρτυρας θα είχαμεν. Η θλίψις γεννά την χαράν. Θάρρος, λοιπόν, και μην απελπίζεσαι εύκολα. 
Καλά, πολύ καλά κάνεις και προσεύχεσαι συχνά και ζητάς βοήθεια από τον Θεόν. Πάντα έτσι να κάνης. Καλόν όμως θεωρώ να σου πω, πως πρέπει και να λες την ευχήν, το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Μεγάλη παρηγοριά θα βρης. Να κρατάς στο χέρι σου το αριστερό κομποσκοίνι και να λες αυτήν την ευχήν. 
 Παπάς είσαι και να την λες, και κανείς δεν θα σε παρεξηγήση. Μάλλον και τους ενορίτας σου να πης να την λένε και αυτοί. Και θα δης πόση χαρά, συν τω χρόνω, θα σου φέρη. Να την λες παντού, όπου και να βρίσκεσαι, ό,τι δουλειά και να κάνης, να μην την αφήσης ποτέ. Πότε με την γλώσσα σου εκφώνως και πότε με το νου σου μυστικά (χωρίς να σε ακούη κανείς).

… Μου γράφεις, ότι ο κόσμος πήρε κατήφορο. Άφησε τον κόσμο και κοίταξε τον παπα-Δημήτρη. Έσχατοι και κακοί καιροί. Ο Θεός να μας σκεπάζη.

Μετά της εν Χριστώ αγάπης

Εφραίμ ιερομόναχος του παπα-Νικηφόρου



ΠΑΠΑ-ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΑΓΚΑΣΤΑΘΗΣ 1902-1975 
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
ΕΚΔΟΣΙΣ Γ΄ Κεφ. Β΄ «Επιστολαί σεβαστών πνευματικών πατέρων – Πατρός Εφραίμ»

Πρόλογος: Αρχιμ. Φιλόθεος Ζερβάκος

Επίλογος: Αρχιμ. Αιμιλιανός Βαφείδης

Επιμέλεια: Στυλιανός Ν. Κεμεντζετζίδης

ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑΝΥΞΙΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ