.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Ἡ προσπάθεια ὁλοκληρωτικῆς ὑποδούλωσης τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὸ χάραγμα τοῦ ἀντιχρίστου


Μέρος Α': Ἡ ἀπώλεια τῆς ἰδιοκτησίας καὶ τῆς ἐλευθερίας τοῦ πολίτη μέσῳ τοῦ ἐπερχομένου παγκόσμιου ψηφιακοῦ συστήματος

Γράφει ὁ Χρῆστος Κελαϊδώνης

Ἐδῶ καὶ ἀρκετὰ χρόνια πολλοὶ ἐπισημαίνουν ὅτι στόχος τῆς παγκόσμιας ἐλὶτ εἶναι τὸ νὰ καταφέρει νὰ θεμελιώσῃ καὶ στὶς δυτικὲς κοινωνίες ἕνα μελλοντικὸ δυστοπικὸ σύστημα ποὺ θὰ ἀποτελῇ μιά, κατάλληλη γιὰ τὴ δική μας περίπτωση, παραλλαγὴ τοῦ λεγόμενου κινέζικου μοντέλου. 

Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἐπιθυμεῖ νὰ οἰκοδομήσῃ ἕνα σύστημα ποὺ θὰ εἶναι μιὰ ἰδιόμορφη μίξη καπιταλισμοῦ καὶ κομμουνισμοῦ, προσαρμοσμένη στὸν δυτικὸ τρόπο σκέψης καὶ πολιτισμό. 

Συγκεκριμένα, λέγεται ὅτι ἐπιδιώκουν νὰ ὑπάρχῃ καπιταλισμός, ὅσον ἀφορᾶ τὶς πολυεθνικὲς ἑταιρεῖες καὶ τὶς διεθνεῖς τράπεζες καὶ ἀγορές, ὥστε νὰ μποροῦν νὰ ἐξυπηρετοῦνται ἐλεύθερα τὰ συμφέροντά τους, καὶ κομμουνισμὸς κάποιου νέου ἔξυπνου τύπου, ὅσον ἀφορᾶ τοὺς πολῖτες, ὥστε νὰ μπορῇ νὰ γίνεται καλύτερα ὁ ἔλεγχος, ἡ διαχείριση καὶ ἡ ὑποδούλωση τους. 

Τὸ τελευταῖο θὰ ἐπιτευχθῇ, ἀφ᾿ ἑνὸς μὲ τὸ νὰ περιοριστῇ ἡ ἐλευθερία καὶ τὰ δικαιώματα τοῦ κάθε πολίτη ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ κράτος καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου μὲ τὸ νὰ σταματήσῃ ἡ ἰδιοκτησία νὰ ἀνήκει οὐσιαστικὰ στὸν ἴδιο τὸν πολίτη καὶ νὰ ἐκχωρηθῇ μὲ κάποιο νόμιμο καὶ κοινὰ ἀποδεκτὸ τρόπο στὸ κράτος ἤ/καὶ στὴν ἕνωση κρατῶν. 

Ἐπειδή, ὅμως, τὸ κράτος ἤ/καὶ ἡ ἕνωση κρατῶν στὴν πραγματικότητα ἐλέγχεται ἀπὸ τὶς πολυεθνικὲς ἑταιρεῖες καὶ τὶς διεθνεῖς τράπεζες καὶ ἀγορές, οὐσιαστικά, ἡ περιουσία τῶν πολιτῶν θὰ περάσει σὲ αὐτές, ἀφήνοντας σὲ ἐκείνους μόνο τὴ δυνατότητα νὰ διαχειριστοῦν ἐκεῖνο τὸ κομμάτι ποὺ κάθε φορὰ θὰ τοὺς παραχωροῦν, μὲ ἐλεγχόμενο, πάντα, τρόπο. 

Δὲν εἴμαστε σὲ θέση νὰ γνωρίζουμε τὸ κατὰ πόσο ἰσχύουν ὅλα τα παραπάνω, οὔτε καὶ τὸ ποιά εἶναι, γενικά, τὰ σκοτεινὰ σχέδιά τους, ἂν καὶ φαίνεται ὅτι σὲ πάρα πολλὰ ὁδηγούμαστε πρὸς τὰ ἐκεῖ. 

Μποροῦμε, βέβαια, νὰ κάνουμε κάποιες ὑποθέσεις/ἐκτιμήσεις γιὰ τὸ πὼς θὰ κινηθοῦν τὰ πράγματα, μὲ βάση ὅλα ὅσα βλέπουμε στὶς μέρες μας νὰ τρέχουν στὰ φανερὰ μὲ πολὺ μεγάλη ταχύτητα. 

Πάντα, ὅμως, μὲ πολὺ μεγάλη ἐπιφύλαξη, γιατί ἄλλο μπορεῖ νὰ περιμένουμε καὶ ἄλλο τελικὰ νὰ μᾶς ἔρθη... 

Φαίνεται, λοιπόν, ὅτι ἡ παγκόσμια ἐλὶτ ἀκολουθεῖ σὲ κάθε κράτος διαφορετικὲς μεθόδους λόγῳ τῆς ἰδιαιτερότητας ποὺ ἔχει τὸ καθένα τους. 

Ἡ Ἑλλάδα, μαζὶ μὲ κάποια ἄλλα μικρὰ κράτη, ἔχει ἰδιαίτερη σημασία γι᾿ αὐτούς, διότι ἀποτελεῖ τὸ κατάλληλο μικροῦ πληθυσμοῦ «ἰνδικὸ χοιρίδιο», πάνω στὸ ὁποῖο μποροῦν νὰ διεξάγουν διάφορα κοινωνικά, οἰκονομικὰ κ.ἄ. πειράματα, μὲ σκοπὸ νὰ δοῦν πὼς θὰ μπορέσουν νὰ ἐφαρμόσουν τὰ σχέδιά τους, στὴν ἀρχὴ σὲ εὐρωπαϊκὴ κλίμακα καὶ στὴ συνέχεια καὶ σὲ παγκόσμια. 

Καὶ αὐτό μᾶς τὸ ἔχει δείξει ἡ ἴδια ἡ πρόσφατη ἱστορία. 

Ἕνα πείραμα - δοκιμὴ ποὺ προσπαθοῦν νὰ πραγματοποιήσουν αὐτὴ τὴ στιγμὴ στὴ χώρα μας, ποὺ ἀπ᾿ ὅ,τι φαίνεται πάντα πρωτοπορεῖ στὰ σχέδιά τους, εἶναι καὶ ἡ νέα ψηφιακὴ ταυτότητα. 

Μὲ αὐτὴν θὰ προσπαθήσουν νὰ πᾶνε ἕνα βῆμα μπροστὰ ἀπὸ ἄλλα κράτη, πολλὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα, πρὸς τὸ παρόν, εἴτε δὲν ἔχουν ἐπιβάλλει στοὺς πολῖτες τους ὡς ὑποχρεωτικὲς τὶς ψηφιακὲς ταυτότητες, εἴτε δὲν ἔχουν καθόλου ταυτότητες, εἴτε τὶς ἔχουν μὲν ἐπιβάλλει ὡς ὑποχρεωτικές, ἀλλὰ αὐτὲς φέρουν μέσα τους ἕνα τσιπάκι ποὺ φέρει μόνο τὰ βιομετρικὰ στοιχεῖα τοῦ πολίτη. 

Καὶ αὐτὸ τὸ πολὺ προχωρημένο βῆμα ποὺ ἐπιχειρεῖται νὰ γίνει ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα εἶναι τὸ νὰ φέρει ἡ ψηφιακὴ ταυτότητα κάποια στιγμὴ μέσα της καὶ στοιχεῖα ποὺ θὰ σχετίζονται μὲ τὶς Ὑπηρεσίες τῆς Ἠλεκτρονικῆς Διακυβέρνησης, κάτι ποὺ θὰ τὴν καθιστᾶ μιὰ μίξη ταυτότητας καὶ κάρτας τοῦ πολίτη: 

«ἐνῶ θὰ δύναται νὰ ἀποθηκευτοῦν τὰ στοιχεῖα ποὺ ἀπαιτοῦνται γιὰ τὶς Ὑπηρεσίες Ἠλεκτρονικῆς Διακυβέρνησης, ἐὰν ἀποφασισθεῖ νὰ συμπεριληφθοῦν στὸ ἐν λόγῳ μέσο» Παρ. 4 τοῦ ἄρθρου 1 τῆς τῆς ὑπ' ἀρ 8200/0-109568/16.2.2023 κοινῆς ὑπουργικῆς ἀπόφασης 

Στὸ πολὺ πρόσφατο παρελθόν, ὅμως, εἴδαμε ὅτι οἱ Ὑπηρεσίες Ἠλεκτρονικῆς Διακυβέρνησης χρησιμοποιήθηκαν γιὰ νὰ συγκεντρωθοῦν πληροφορίες γιὰ τὸ κατὰ πόσο οἱ πολῖτες ἀκολουθοῦν τὶς ἐντολὲς τῶν «σοφῶν» καὶ «εἰδικῶν» τοῦ συστήματος, γιὰ νὰ μποῦν περιορισμοὶ ἤ/καὶ φραγμοὶ σὲ ὅσους ἀρνοῦνται αὐτὲς τὶς ἐντολὲς καὶ γιὰ νὰ γίνῃ διαχωρισμὸς τῶν πολιτῶν σὲ κατηγορίες. 

Ἡ ἴδια, ὅμως, ἡ ὕπαρξη ἐντολῶν σὲ ζητήματα ποὺ κανονικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ ὑπάρχῃ ἐλευθερία ἐπιλογῆς τοῦ πολίτη, δείχνει ὅτι ἐπιδιώκουν μιὰ μετακύλιση τοῦ ἴδιου τοῦ πολιτεύματος ἀπὸ τὴ Δημοκρατία, σὲ ἕνα καθεστώς, στρατιωτικοῦ τύπου, ποὺ ὁ πολίτης ὀφείλει νὰ ὑπακούῃ σὲ ἐντολές. 

Συνεπῶς, χτίζεται μιὰ πολὺ ἐπικίνδυνη νοοτροπία ποὺ ἀλλάζει τὴ σχέση πολίτη καὶ κράτους, κάνοντας τὸ τελευταῖο ἐξουσιαστὴ ποὺ δίνει ἐντολὲς στὸν πρῶτο γιὰ θέματα ποὺ δὲ θὰ ἔπρεπε κανονικὰ νὰ δίνῃ. 

Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ ἴδιος ὁ χαρακτηρισμὸς «ἀρνητής», ποὺ χρησιμοποιεῖται στὸ στρατό, εἶναι πολὺ ἐπικίνδυνο νὰ χρησιμοποιεῖται γιὰ τοὺς πολῖτες (π.χ. ἐμβολίων, ταυτοτήτων κ.ἄ), καθὼς ὑπονομεύει τὴν ἴδια τὴ Δημοκρατία καὶ καταλύει τὴν ἔννοια τῆς ἐλευθερίας, καθιστῶντας ἐκείνους ποὺ τὸν χρησιμοποιοῦν ὑπόλογους τοῦ ἴδιου τοῦ παρόντος Συντάγματος. 

Ὅσο παραμείνει, βέβαια, τὸ τελευταῖο σὲ ἰσχύ... 

Ἡ σύνδεση, λοιπόν, τῆς νέας ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας μὲ τὴν Ἠλεκτρονικὴ Διακυβέρνηση, ἀποτελεῖ μιὰ ἰσχυρὴ ἔνδειξη ὅτι ὁ στόχος τους, ἂν ὄχι ἄμεσα, σίγουρα, ὅμως, κάποια στιγμὴ στὸ μέλλον, εἶναι τὸ νὰ φέρῃ ἡ ταυτότητα αὐτὴ μέσα της τὰ στοιχεῖα τῆς ἀξιολόγησης ποὺ θὰ κάνει τὸ σύστημα σὲ κάθε πολίτη. 
Ἀξιολόγηση γιὰ τὸ κατὰ πόσο... «καλὸς» πολίτης θὰ εἶσαι...!!! 


Γιατί ὅλα δείχνουν ὅτι, πράγματι, κάποια στιγμὴ τὸ κράτος θὰ ἀρχίσῃ νὰ πραγματοποιεῖ καὶ στὴν Ἑλλάδα μιὰ γενικότερη ἀξιολόγηση στοὺς πολῖτες του, βάζοντάς τους κάποιου εἴδους βαθμούς/πόντους. 

Καὶ αὐτὸ δὲν ἀποτελεῖ ὑπερβολὴ ἢ συνωμοσιολογία, γιατί τὸ βλέπουμε ἤδη νὰ συμβαίνει σὲ χῶρες τῆς Ἀνατολῆς (π.χ. Κίνα). 

Στὴν ἀρχὴ ἡ ψηφιακὴ ταυτότητα μπορεῖ νὰ εἶναι ἁπλὴ καὶ νὰ φέρῃ μέσα της ὄντως μόνο τὰ βιομετρικὰ στοιχεῖα τοῦ πολίτη, ὥστε νὰ μὴν ὑπάρξουν πολλὲς ἀντιδράσεις. 

Θὰ ποῦν τότε: 

«Εἴδατε ποὺ ἀνησυχούσατε; Δὲν ἔχει τίποτα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ λέγατε!» 

Πολὺ σύντομα, ὅμως, θὰ βλέπουμε νὰ προστίθενται μέσα σὲ αὐτὴ ὅλο καὶ περισσότερα στοιχεῖα ποὺ θὰ ἀφοροῦν τὸ κατὰ πόσο ὁ κάθε πολίτης ἀκολουθεῖ τὴ γραμμὴ τῆς γενικῆς καλῆς ἠθικῆς καὶ κοινῆς λογικῆς καὶ νοοτροπίας. 

Ἔτσι θὰ λειτουργῇ ὡς ἕνας ἐπίσημος ψηφιακὸς φάκελός του, ποὺ θὰ ἐνημερώνεται ἄμεσα ἀπὸ μιὰ κεντρικὴ ὑπηρεσία, ἡ ὁποία θὰ ἔχει, γιὰ λογαριασμὸ τοῦ συστήματος, συγκεντρωμένα ὅλα τὰ στοιχεῖα τῆς ἀξιολόγησης τῶν πολιτῶν σὲ συνεργασία μὲ μία, τοὐλάχιστον, ἰδιωτικὴ ἑταιρεία. 

Τὸ τί θὰ συμβῇ, τώρα, ἐὰν κάποιος (π.χ. χάκερ) ἀποκτήσει πρόσβαση σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ συγκεντρωμένα προσωπικὰ δεδομένα τῶν πολιτῶν ἢ ἐὰν δημιουργεῖ ἄμεσα, ἔτσι ὅπως θὰ περνάει ἀπὸ δίπλα σου, μὲ κάποιο εἰδικὸ μηχάνημα, κλώνους τῶν δεδομένων σου ἀπὸ τὴν ἴδια σου τὴν ψηφιακὴ ταυτότητα ποὺ θὰ ἔχεις πάνω σου, χωρὶς ἐσὺ νὰ τὸ παίρνῃς χαμπάρι, ἂς τὸ ἀφήσουμε γιὰ τὴ φαντασία τοῦ καθενός μας... 

Σίγουρα, αὐτὰ δὲν μποροῦν νὰ γίνουν μὲ τὴν παλιὰ χάρτινη ταυτότητα... 

Μὴν ἀπορεῖτε, πάντως, γιὰ ὅλα αὐτὰ τὰ κενὰ ἀσφαλείας ποὺ ἀφήνουν ἐπίτηδες νὰ ὑπάρχουν μὲ τὶς κάρτες καὶ τὶς ψηφιακὲς ταυτότητες, γιατί αὐτὸ στὴν πραγματικότητα ἀποτελεῖ μιὰ προσχεδιασμένη «ἐσκεμμένη ἀστοχία» γιὰ νὰ μποροῦν τὴν κατάλληλη στιγμὴ νὰ πατήσουν πάνω της καὶ νὰ παρουσιάσουν κάτι ἄλλο ποὺ θὰ πρέπει νὰ τὶς ἀντικαταστήσει... 

Ποιά, ὅμως, γενικὴ καλὴ ἠθικὴ καὶ κοινὴ λογικὴ καὶ νοοτροπία θὰ ἐννοοῦν; 

Προφανῶς, αὐτὲς τοῦ συστήματος, τὶς ὁποῖες καλλιεργοῦν καὶ προβάλλουν μεθοδικὰ ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια! 

Ἔτσι, θὰ φαίνεται μὲν τὸ ἂν ἔχεις κλέψῃ, τὸ ἂν ἔχεις σκοτώσῃ, τὸ ἂν ἔχεις δραπετεύσῃ ἀπὸ κάποια φυλακὴ κ.ἄ., ἀλλὰ θὰ φαίνεται ταυτόχρονα καὶ τὸ ἐὰν ἀντιδρᾶς καὶ ἀσκεῖς κριτικὴ στὸ σύστημα ἢ ἐὰν δὲν ἔχεις δεχτεῖ νὰ κάνεις κάτι ποὺ ἐκεῖνο σοῦ ζήτησε νὰ κάνεις γιὰ τὸ καλὸ τοῦ συνόλου π.χ. γιὰ λόγους κοινωνικούς, ὑγειονομικούς, οἰκολογικούς, ἀνθρωπιστικοὺς κ.ἄ. 

Γιὰ τὸ ἄν, γενικά, δὲν ἀκολουθεῖς τὴν πολιτική, κοινωνική, θεολογικὴ κ.ἄ. ὀρθότητα... 

Ἂν δὲν ἔχεις καλὴ βαθμολογία ὡς πολίτης, θὰ σοῦ ἐπιβάλλονται περιορισμοὶ στὶς ἐλευθερίες καὶ τὰ δικαιώματά σου, μαζὶ μὲ τὸν ἀπαραίτητο, γιὰ τὸ συμφέρον τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου, στιγματισμὸ καὶ περιθωριοποίηση, ὅπως ἤδη ἔχουμε δεῖ πολὺ πρόσφατα νὰ συμβαίνει, ἐνῶ ἐὰν ἔχεις πολὺ καλή, θὰ ἔχεις πόντους, ἐπαίνους, ἐλευθερία καὶ ἐπιβράβευση μὲ διάφορους τρόπους. 

Ὅπως, πολὺ εὔστοχα ἔχει εἰπωθῇ, ἡ ἐλευθερία θὰ γίνει συνδρομητικὴ ἤ/καὶ μὲ δόσεις... 

Θὰ προσφέρεις στὸ σύστημα τὴν ὑποταγὴ σου καὶ θὰ παίρνεις πόντους γιά ... ἐλευθερία...!!! 

Ὅσο ὀξύμωρο καὶ ἂν ἀκούγεται... 

Γιατί, ἄλλο ἡ ἐλευθερία τοῦ προσώπου τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἄλλο ἡ ἐλευθερία γιὰ νὰ ἱκανοποιῶ μόνο τὶς ὑλικὲς ἀνάγκες καὶ τὰ πάθη μου. 

Καὶ ὅσους βαθμοὺς περισσότερους θὰ συγκεντρώνεις ὡς «καλὸς» πολίτης, τόσο περισσότερη ἐλευθερία τοῦ δεύτερου εἴδους θὰ ἔχεις. 

Μάλιστα, θὰ μπορῇς νὰ παίρνεις καὶ πολλοὺς ἐπιπλέον βαθμοὺς στὴν ἀξιολόγησή σου, ἂν καταγγέλλεις τὶς παρανομίες τοῦ ἄλλου. 

Ἤδη βγαίνουν ἐφαρμογὲς ποὺ προετοιμάζουν τὸ ἔδαφος, βάζοντας τὶς βάσεις γιὰ τὴν νοοτροπία τοῦ κυνηγοῦ κεφαλῶν ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ ἔχει ὁ κάθε «καλὸς» πολίτης στὶς σχέσεις του μὲ τὸν κάθε ἄλλο συμπολίτη του. 

Ἔτσι, τὸ σύστημα θὰ δώσῃ κίνητρα καὶ ἀνταμοιβὲς στοὺς ἀνθρώπους γιὰ νὰ καταδίδουν ἄμεσα ὅλους ἐκείνους ποὺ δὲν θὰ ὑπακοῦν στὶς βασικές του ἀρχές. 

Καὶ μὲ αὐτὸ θὰ ἔχει πετύχει νὰ χρησιμοποιῇ ὡς πρόθυμους φρουρούς του, ὅσους θὰ εἶναι ἢ θὰ ἐπιθυμοῦν νὰ γίνουν οἱ «καλύτεροι» πολῖτες του... 

Φρουρός του, ἐπίσης, θὰ γίνει καὶ ὁ καθένας ποὺ θὰ ἔχει καὶ ἕνα πόστο (π.χ. στὰ διόδια, στὴν εἴσοδο ἢ στὸ γραφεῖο κίνησης τοῦ κάθε νοσοκομείου κ.ά.), ἐφόσον, βέβαια, τοῦ δοθεῖ ἡ δυνατότητα νὰ βλέπει τὴν ἀξιολόγησή σου μέσῳ τῆς ψηφιακῆς σου ταυτότητας. 

Ἔτσι, θὰ μπορῇ νὰ σοῦ ρίχνει ἄμεσα «πόρτα», στερῶντας σου τὴν πρόσβαση σὲ ἀγαθά, ὑπηρεσίες κ.ἄ. 

Ἡ νέα ἠλεκτρονικὴ ταυτότητα, λοιπόν, εἶναι οὐσιαστικὰ τὸ εἰσιτήριο ποὺ πρέπει νὰ πάρεις γιὰ νὰ μπῇς οἰκειοθελῶς στὸ τρενάκι τοῦ τρόμου τοῦ νέου δικοῦ τους ψηφιακοῦ συστήματος. 

Κάτι σὰν ψηφιακὸ βάπτισμα... 

Καὶ εἶναι πραγματικὰ εἰρωνικό τὸ ὅτι καλούμαστε νὰ παραλάβουμε κάποια στιγμὴ στὰ τυφλὰ ἐκεῖνο ποὺ ὑποτίθεται ὅτι θὰ μᾶς προσδιορίζει ὡς ἐλεύθερα πρόσωπα μὲ δικαιώματα, χωρὶς νὰ ἔχουμε, ὅμως, τὸ δικαίωμα νὰ τὸ ἀρνηθοῦμε γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ ὑπερασπιστοῦμε αὐτὰ τὰ δικαιώματά μας. 

Μὲ τὶς ψηφιακὲς ταυτότητες θὰ μποροῦν νὰ παρακολουθήσουν καὶ τὶς κινήσεις τῶν πολιτῶν, στὸ βαθμό, βέβαια, ποὺ θὰ ἐπιτρέπει τὸ εἶδος τῆς τεχνολογίας ποὺ θὰ χρησιμοποιεῖται κάθε φορὰ (παθητικὸ ἢ ἐνεργητικὸ RFID, NFC ἢ κάτι ἄλλο). 

Λένε μερικοὶ ὅτι δὲν πρέπει νὰ παραπονιόμαστε μὲ αὐτό, γιατί ἤδη ἔχουμε δεχτεῖ νὰ παρακολουθούμαστε μέσῳ τῶν κινητῶν καὶ τῶν ὑπολογιστῶν. 

Μάλιστα, πολλοὶ τὸ ἐπικαλοῦνται αὐτὸ καὶ δημόσια στὰ ΜΜΕ, ὁμολογῶντας ὅτι μὲ κάποιο τρόπο γνωρίζουν ὅτι ἀφ᾿ ἑνὸς παρακολουθούμαστε παράνομα στὰ κινητὰ καὶ τοὺς ὑπολογιστές μας καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου ὅτι μὲ τὴν ψηφιακὴ ταυτότητα ὄντως θὰ μᾶς παρακολουθοῦν! 

Τὸ πῶς, ὅμως, τὰ ξέρουν αὐτά, ποιὲς εἶναι οἱ πηγές τους καὶ ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ τὸ κάνουν κάτι τέτοιο, μὲ ὀνόματα καὶ στοιχεῖα, δὲν μᾶς τὸ ἔχουν πεῖ. 

Ἄν, πάλι, ἑστιάσουμε μόνο σὲ αὐτὴ τὴ λογική τους καὶ τὴν δεχτοῦμε, θὰ πρέπει νὰ ἀμνηστεύσουμε καὶ ὅλους ἐκείνους ποὺ βάζουν «κοριοὺς» στὰ τηλέφωνα, ποὺ παρακολουθοῦν μὲ κρυφὲς κάμερες, ποὺ χρησιμοποιοῦν συστήματα παρακολούθησης γιὰ νὰ κατασκοπεύουν πολιτικούς, ἐπιχειρηματίες κ.ά., ἔχοντας ὡς ἐπιχείρημα τὸ «ἀφοῦ δεχόμαστε ἔτσι κι ἀλλιῶς οἰκειοθελῶς νὰ μᾶς παρακολουθήσουν μὲ τὰ κινητὰ καὶ τοὺς ὑπολογιστές»... !!! 

Θὰ δεχόντουσαν, ὅμως, ὅλοι αὐτοὶ κάτι τέτοιο στὴ δική τους ζωή, ἐπειδὴ ἁπλὰ χρησιμοποιοῦν κινητὸ καὶ ὑπολογιστή; 

Προφανῶς, γιὰ κανένα λόγο! 

Ἡ παρακολούθηση τῆς ἰδιωτικῆς ζωῆς μας μέσῳ τοῦ κινητοῦ/ὑπολογιστῆ, ἐφόσον ὄντως γίνεται μὲ κάποιον τρόπο (π.χ. μὲ παγίδευση), καὶ παράνομη εἶναι καὶ δὲ γίνεται μὲ ἐπίσημη ὑπογραφή μας. 

Τὸ κινητό, πάλι, δὲ θεωρεῖται κρατικὸ ἔγγραφο/συσκευὴ ἢ κάτι ποὺ εἶσαι ὑποχρεωμένος ἀπὸ τὸν Νόμο νὰ ἔχεις. 

Μὲ τὰ κινητὰ καὶ τοὺς ὑπολογιστὲς διατηρῶ τὴν ἐλευθερία ἐπιλογῆς καὶ ἀλλαγῆς γνώμης καὶ στάσης ζωῆς, ἀντίθετα ἀπὸ κάτι ποὺ ἐπιβάλλεται νὰ γίνῃ μὲ ἕνα μόνο συγκεκριμένο τρόπο, μὲ βάση κάποιο νόμο τοῦ κράτους. 

Ἂν θέλω, ἄνετα μπορῶ νὰ μὴν ἀγοράσω κινητὸ ἢ νὰ κλείσω μιὰ ἐφαρμογή του ἢ νὰ τὸ σπάσω ἢ νὰ τὸ πετάξω στὴ θάλασσα κ.ά., χωρὶς νὰ ἔχω καμία ποινικὴ δίωξη. 

Ἀντίθετα, ἂν σχίσω τὴ χάρτινη ταυτότητά μου ἢ ἂν καταστρέψω τὴν ψηφιακή, μπορεῖ νὰ διωχθῶ ποινικά, διότι αὐτὰ θεωροῦνται ἐπίσημα ἔγγραφα/κάρτες τοῦ κράτους, ποὺ ὑποχρεοῦσαι νὰ ἔχεις. 

Εἶναι ἰσοδύναμο, λοιπόν, τὸ ἕνα μὲ τὸ ἄλλο; 

Ἀντιστρέφοντας, πάλι, τὸ ὅλο ζήτημα μποροῦμε νὰ ρωτήσουμε τὸ ἑξῆς:

Ἐφόσον ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ λειτουργήσουν ὅλα αὐτὰ (Ὑπηρεσίες Ἠλεκτρονικῆς Διακυβέρνησης κ.ἄ.) στὰ κινητὰ καὶ στοὺς ὑπολογιστές, γιατί πρέπει νὰ πάρουμε καὶ ψηφιακὲς ταυτότητες ποὺ νὰ μποροῦν νὰ κάνουν τὸ ἴδιο; 
Γιατί δὲν τὸ ἀφήνουν ἔτσι; 

Μήπως, μὲ αὐτὸ ἀποδεικνύεται ὅτι θέλουν, πράγματι, νὰ πετύχουν καὶ κάτι ἄλλο; 
Δὲν πρέπει νὰ προβληματιστοῦμε; 

Ἡ ψηφιακὴ ταυτότητα καὶ ἡ ἀξιολόγηση ποὺ ἐκείνη θὰ φέρει, πάλι, φαίνεται ὅτι θὰ συνδεθῇ σὲ βάθος χρόνου καὶ μὲ ἕνα ἀκόμα πολυεργαλεῖο τους, τὸ ὁποῖο δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὸ ψηφιακὸ νόμισμα. 

Τὸ τελευταῖο δείχνει ὅτι θὰ ἀποτελέσῃ ἕνα ἀπὸ τὰ βασικὰ ὕπουλα μέσα τους ποὺ χρειάζονται, ἀφ᾿ ἑνὸς γιὰ νὰ καταφέρουν νὰ ἁλώσουν, σὲ βάθος χρόνου, τὸ κάστρο τῆς ἰδιοκτησίας τῶν πολιτῶν, λειτουργῶντας, ἀκριβῶς, ὡς δούρειοι ἵπποι του, καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου γιὰ νὰ μποροῦν νὰ ἐλέγχουν καὶ νὰ καταστέλλουν οἰκονομικὰ τοὺς ἀνθρώπους, ὅταν θὰ χρειάζονται νὰ κάνουν κάτι τέτοιο. 

Τὸ ρευστὸ χρῆμα, ἔτσι ὅπως τὸ γνωρίζουμε σήμερα, εἶναι μία μορφὴ ἰδιοκτησίας ποὺ βρίσκεται ἄμεσα στὴν κατοχὴ τοῦ πολίτη. 

Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἐκεῖνος ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ ἀφήνῃ στὴν ἄκρη ἕνα μέρος τῆς περιουσίας του μὲ τὴ μορφὴ χρημάτων καὶ νὰ τὸ κρύβῃ, ἂν χρειαστεῖ, γιὰ νὰ τὸ προστατεύῃ, ὥστε νὰ μπορῇ νὰ τὸ διαχειρίζεται καὶ νὰ τὸ μετατρέπῃ σὲ ἀγαθά, ὅποτε καὶ ὅπως ἐκεῖνος θέλει. 

Ἀντίθετα, τὸ ψηφιακὸ νόμισμα δὲν θὰ μπορεῖ νὰ μπῇ στὴν τσέπη, στὸ συρτάρι, στὴν πολυθρόνα, σὲ ἕνα μπαοῦλο τοῦ σπιτιοῦ, στὸ μαξιλάρι κ.ἄ. τοῦ κάθε πολίτη, δηλαδὴ δὲ θὰ εἶναι κάτι ποὺ θὰ τὸ ἔχει ἄμεσα στὰ χέρια του, ὥστε νὰ μπορῇ νὰ τὸ κρύβῃ καὶ τὸ προστατεύῃ ὡς ἰδιοκτησία του, ἀλλὰ θὰ βρίσκεται ἀπόλυτα ἐκτεθειμένο στὰ χέρια τῶν τραπεζῶν μέσῳ τῶν ἠλεκτρονικῶν συστημάτων ποὺ θὰ τὸ διατηροῦν «ζωντανό». 

Καὶ αὐτὴ θὰ εἶναι ἡ εἰρωνεία... 

Θὰ σοῦ λένε ὅτι γιὰ νὰ μὴν κινδυνεύεις νὰ χάσῃς τὰ χρήματά σου ἀπὸ τοὺς κλέφτες, θὰ πρέπει νὰ δεχτῇς νὰ παραχωρήσῃς πλήρως στὸ σύστημα τὴ δυνατότητα προστασίας τῆς ἰδιοκτησίας σου. 

Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ὁ πολίτης δὲ θὰ ἔχει στὰ χέρια του τὸ χρῆμα του, ἀλλὰ θὰ διαχειρίζεται μόνο ὅ,τι θὰ τοῦ παρουσιάζει τὸ σύστημα ὡς ψηφιακὴ χρηματική του ἰδιοκτησία, μέσῳ μιᾶς τράπεζας. 

Ἄν, ὅμως, κάποια στιγμὴ τὸ ὅλο ἠλεκτρονικὸ σύστημα ποὺ σχετίζεται μὲ αὐτὴ τὴν ψηφιακὴ χρηματική του ἰδιοκτησία καταρρεύσει ἢ δὲ λειτουργήσει σωστὰ (π.χ. λόγῳ μιᾶς πραγματικῆς ἢ μιᾶς ὑποτιθέμενης ἡλιακῆς καταιγίδας), ὁ πολίτης ποὺ θὰ βασίζεται ἀποκλειστικὰ σὲ αὐτό, ὄχι μόνο δὲ θὰ μπορῇ νὰ ἀγοράσῃ καὶ νὰ πουλήσῃ τίποτα, ἀλλὰ ἴσως καὶ νὰ χάσει καὶ τελείως ὅ,τι ἔχει ἀποταμιεύσῃ ψηφιακά. 

(Δὲν ἀποκλείεται, βέβαια, νὰ σὲ ἐκβιάζουν καὶ ἄμεσα, λέγοντάς σου ὠμὰ ὅτι θὰ σβήσουν ἢ θὰ μπλοκάρουν τοὺς λογαριασμούς σου, στὴν περίπτωση ποὺ δὲ θὰ δέχεσαι νὰ κάνεις τὰ χατίρια τους...) 

Στόχος τους, λοιπόν, φαίνεται ὅτι εἶναι τὸ νὰ περάσουν πονηρὰ τὴν κυριότητα τῆς χρηματικῆς περιουσίας τοῦ κάθε πολίτη ἀπὸ τὰ χέρια του, σὲ ἐκεῖνα τῶν τραπεζῶν, μέσῳ τοῦ κράτους, ὥστε νὰ τὸν κάνουν μόνο ἕναν ἁπλὸ διαχειριστὴ κάποιου μέρους της καὶ ὄχι οὐσιαστικὸ ἰδιοκτήτη της. 

Καὶ μάλιστα, τέτοιον ποὺ θὰ τρέμῃ κάθε στιγμὴ νὰ μὴν πάθῃ κάτι κακὸ τὸ σύστημα καὶ ἡ κεντρικὴ τράπεζα. 

Ἔτσι, ἕνας τέτοιος πολίτης θὰ λειτουργῇ καὶ ἐδῶ ὡς φρουρὸς τοῦ συστήματος, διότι, θέλοντας νὰ προστατεύσῃ τὰ ψηφιακά του χρήματα, θὰ προσπαθῇ ἀπεγνωσμένα νὰ ὑπερασπίζεται καὶ νὰ προστατεύῃ καὶ τὸ ἴδιο τὸ σύστημα. 

Φαίνεται, ὅμως, ὅτι ὁ σὲ βάθος χρόνου στόχος τους εἶναι καὶ τὸ νὰ κλέψουν τὴν ἀκίνητη περιουσία τοῦ πολίτη. 

Εἰδικά, στὴν περίπτωση ποὺ ἐκεῖνος δὲ θὰ θέλει νὰ μπῇ μέσα σὲ αὐτὸν τὸν γενναῖο νέο ψηφιακὸ κόσμο τους. 

Τὸ ὅτι τὸ παραπάνω ἀποτελεῖ ὄντως μακροπρόθεσμο στόχο τους καὶ δὲν ἀποτελεῖ ὑπερβολὴ φαίνεται ἀπὸ τοὺς νόμους ποὺ ἔχει ἤδη ψηφίσῃ διαδοχικὰ ἡ μία κυβέρνηση μετὰ τὴν ἄλλη, βάζοντας ἡ καθεμία της καὶ ἀπὸ ἕνα μεγάλο κομμάτι στὸ τελικό τους οἰκοδόμημα. 

Βλέπουμε ὅτι ἡ κάθε μία τους, ὄχι μόνο δὲν καταργεῖ τὰ τῆς προηγούμενης στὰ βασικά τους σημεῖα, ἀλλὰ τὰ βελτιώνει κιόλας ἤ/καὶ συμπληρώνει καὶ ἀπὸ πάνω ὅ,τι τοὺς λείπει. 

Καὶ αὐτὸ ἀκριβῶς δείχνει ὅτι, παρ᾿ ὅλες τὶς διάφορες θεατρινίστικες κόντρες τῶν παρατάξεων ποὺ ἔχουν κυβερνήσει τὴν κάθε χώρα, ὅλες τους ἀκολουθοῦν ὁμόψυχα τὶς βασικὲς ἐντολὲς τῶν ἴδιων κέντρων καὶ δουλεύουν γιὰ τὸ ἴδιο τελικὸ σχέδιο. 

Γιὰ παράδειγμα, στὴν Ἑλλάδα κάτι τέτοιο φαίνεται ἀπὸ τοὺς νόμους ποὺ ἔχουν ψηφιστεῖ τὰ τελευταῖα χρόνια γιὰ τὰ χρέη, τὴν πρώτη κατοικία καὶ τὸν ΕΝΦΙΑ, οἱ ὁποῖοι κρύβουν μιὰ κάποια λογικὴ σύνδεση μεταξύ τους. 

Ὁ τελευταῖος, μάλιστα, ποὺ ὑποτίθεται ὅτι ἦρθε γιὰ λίγο στὴ ζωή μας καὶ δείχνει ὅτι τελικὰ ἔμεινε γιὰ πάντα, μπορεῖ νὰ θεωρηθῇ καὶ αὐτὸς ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς λοστούς, μὲ τοὺς ὁποίους προσπαθοῦν σιγὰ σιγὰ νὰ ξεκολλήσουν μὲ πολὺ πονηρὸ τρόπο τὴν ἀκίνητη ἰδιοκτησία μας ἀπὸ πάνω μας, μὲ σκοπὸ νὰ μπορέσουν νὰ μᾶς τὴν ἁρπάξουν κάποια κατάλληλη στιγμὴ στὸ μέλλον καὶ εἰδικὰ ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ποὺ θὰ εἶναι ἀποδεκτὴ μόνο ἡ ἀχρήματη συναλλαγή. 

Πράγματι, γιατί ἀκόμα καὶ ἂν σοῦ ἐπιβάλουν νὰ πληρώνεις γιὰ τὸν ΕΝΦΙΑ μόνο ἕνα ψηφιακὸ εὐρὼ γιὰ τὸ κάθε ἔτος, ἐὰν ἐσὺ δὲ δεχτεῖς νὰ κάνεις συναλλαγὲς μὲ ψηφιακὸ νόμισμα ἢ νὰ παίξῃς, γενικά, μὲ τοὺς ὅρους ποὺ ἐκεῖνοι θέλουν, αὐτὸ τὸ ψηφιακὸ εὐρὼ θὰ μένῃ καὶ θὰ τοκίζεται καὶ θὰ προστίθεται στὸ ψηφιακὸ εὐρὼ τοῦ ἑπόμενου ἔτους κ.ο.κ. 

(Πιθανῶς, αὐτὸ νὰ συνδυαστῇ ἢ νὰ ἀντικατασταθῇ μὲ ὑποχρεωτικὴ ἀσφάλιση τοῦ ἴδιου σου τοῦ σπιτιοῦ, ὅπως ἤδη λέγεται ὅτι ἐπιθυμοῦν νὰ γίνει). 

Ἔτσι, κάποια στιγμὴ ποὺ θὰ ἔχεις ξεπεράσει ἕνα ψηφιακὸ χρηματικὸ ὅριο ὀφειλῆς, μὲ βάση τοὺς νόμους γιὰ τὰ χρέη, θὰ μποροῦν νὰ σοῦ παίρνουν τὸ σπίτι, τὸ κτῆμα κ.ἄ. 

Ὁπότε, ὅποιος δὲ θὰ δέχεται καὶ δὲ θὰ θέλει νὰ ἀποτελῆ μέρος τοῦ ψηφιακοῦ συστήματός τους, θὰ μένει στὸ δρόμο... 
Ἔτσι ἁπλά... !!! 

Καὶ ὅταν λέμε στὸ δρόμο, ἐννοοῦμε κυριολεκτικὰ στὸ δρόμο, διότι δὲ θὰ ἐπιτρέπεται, μὲ ἤδη ψηφισμένους νόμους, τὸ ἐλεύθερο κάμπινγκ, ἡ κατοίκηση σπηλαίων, ἡ διαμονὴ στὰ ἐλάχιστα δάση ποὺ θὰ ἔχουν ἀπομείνει, τὰ ὁποῖα θὰ παρακολουθοῦνται ἐπιμελῶς μὲ διάφορα ἠλεκτρονικὰ συστήματα (π.χ. μὲ drones, ὅπως ἀκούστηκε) γιὰ νὰ μὴν καοῦν κ.ἄ. 

Βέβαια, μέχρι τότε, θὰ ἔχουν ἤδη πάρει πάρα πολλὰ σπίτια, χωράφια κ.ἄ. χωρὶς νὰ χρειαστῇ τὸ ψηφιακὸ νόμισμα... 

Βλέπουμε, λοιπόν, ὅτι ὅλα κρύβουν μιὰ λογικὴ σύνδεση καὶ σιγὰ σιγὰ δένουν μεταξύ τους; 

Ἐσεῖς τί λέτε; 

Θὰ μποροῦν, πάλι, μὲ τὸ ψηφιακὸ χρῆμα νὰ παρεμβαίνουν καὶ νὰ βάζουν πολὺ πιὸ ἄμεσα χέρι στὶς συναλλαγές σου, εἴτε μὲ ἄμεση φορολόγηση, ὅταν πραγματοποιεῖς ψηφιακὲς συναλλαγές, εἴτε μὲ ὁλοκληρωτικὸ μπλοκάρισμα τῶν λογαριασμῶν σου, ὅταν θέλουν. 

Ἂς δοῦμε πρῶτα τὸ ἕνα ἀπὸ αὐτά. 

Μέχρι τώρα, ὅταν κάποιος ἔκανε μιὰ συναλλαγὴ μὲ τὴν κάρτα του, ἡ τράπεζά του δὲν ἔδινε ἄμεσα τὴ δυνατότητα στὸ κράτος ἤ/καὶ σὲ μία κεντρικὴ τράπεζα νὰ παρέμβει κατὰ τὴ συναλλαγὴ γιὰ νὰ τοῦ ἀφαιρέσει τοὺς φόρους. 

Ἡ φορολόγηση, ὅμως, σὲ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὴν ψηφιακὴ συναλλαγή, ἀπὸ μιὰ στιγμὴ καὶ μετὰ μπορεῖ νὰ γίνεται ἄμεσα, ὅπως στὴν καρτοκινητὴ τηλεφωνία. 

Αὐτὸ σημαίνει ὅτι σὲ κάθε σου συναλλαγή, τὸ κράτος θὰ ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ βάζῃ χέρι στὸ ψηφιακό σου πορτοφόλι καὶ νὰ παίρνῃ ἄμεσα σὲ ψηφιακὸ χρῆμα τοὺς φόρους ἀπὸ τὴ διαθέσιμη ποσότητα ποὺ θὰ ὑπάρχει ἐκεῖ, ἀφήνοντας σὲ σένα μόνο τὸ δικαίωμα νὰ διαχειρίζεσαι ὅ,τι θὰ ἀπομένει κάθε φορὰ. 

Τὸ ἐπιχείρημα γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ τὸ κάνουν αὐτό, ὡς συνήθως, θὰ εἶναι ἡ πάταξη τῆς φοροδιαφυγῆς. 

Γι᾿ αὐτό, ἐξάλλου, ἀφήνουν ἐσκεμμένα τὴν τελευταία νὰ ὑπάρχει σὲ μεγάλο βαθμὸ μέχρι τότε, ὅπως, ἀκριβῶς, ἀφήνουν ἀνεφάρμοστους στὴν πράξη καὶ πολλοὺς ἀπὸ τοὺς ἤδη ψηφισμένους νόμους, τοὺς ὁποίους, ὅμως, ἀπὸ ἕνα σημεῖο καὶ μετὰ θὰ ἀπαιτοῦν μὲ λύσσα νὰ ἐφαρμόζονται αὐστηρὰ καὶ ἀπόλυτα... 

Βέβαια, θὰ σοῦ ὑποδεικνύουν, γιὰ τὸ καλό σου πάντα, τὸ τί, τὸ πῶς καὶ τὸ ποῦ μπορεῖς νὰ ἀγοράσῃς μὲ βάση τὸ ψηφιακὸ χρηματικὸ ὑπόλοιπό σου, προτείνοντάς σου πολλὲς ἔξυπνες ψηφιακὲς ἐφαρμογὲς ποὺ θὰ σὲ βοηθοῦν γιὰ νὰ κάνῃς τὴν καλύτερη ἐπιλογή!!! 

Γιὰ τὸ σωστὸ οἰκονομικὸ προγραμματισμό σου...!!! 

Μιὰ ἄλλη παράμετρος τοῦ ψηφιακοῦ νομίσματος εἶναι ἡ δυνατότητα ποὺ δίνει στὸ σύστημα, τόσο γιὰ τὸν ἄμεσο ἐντοπισμὸ τῆς θέσης καὶ τῶν κινήσεων τοῦ πολίτη, ὅσο καὶ γιὰ τὴν πλήρη οἰκονομική του ἀκινητοποίηση στὴν περίπτωση ποὺ ἐκεῖνος θεωρηθεῖ ἀπὸ αὐτὸ γιὰ τὸν ὁποιοδήποτε λόγο ἀρνητὴς τῶν ἐντολῶν του ἤ/καὶ παράνομος. 

Μὲ τὸ ψηφιακὸ νόμισμα, πάλι, ἡ συναλλαγὴ θὰ ἐλέγχεται σὲ πραγματικὸ χρόνο ἀπὸ μία κεντρικὴ τράπεζα, ὅπως ἀκούγεται. 

Συνεπῶς, θὰ μποροῦν νὰ ξέρουν ἀνὰ πᾶσα στιγμή τὸ ποῦ καὶ τὸ τί ψωνίζεις, τὸ ἂν ἔχεις τὴν οἰκονομικὴ δυνατότητα γιὰ νὰ ψωνίσεις κ.ἄ. 

Αὐτὸ σημαίνει ὅτι, ἐφόσον θὰ χρησιμοποιῇς τὸν συγκεκριμένο τρόπο συναλλαγῆς, σὲ ἕνα μελλοντικὸ λοκντάουν, ποὺ θὰ ἐφαρμοστῇ γιὰ ὁποιοδήποτε λόγο ἢ στὴν περίπτωση ποὺ θὰ σοῦ ἔχει ἐπιβληθῇ μιὰ ποινὴ ἢ ἕνας περιορισμὸς γιὰ κάτι ὡς πολίτης (π.χ. ὅτι εἶσαι ἀρνητὴς τῆς Ἐπιστήμης), δὲ θὰ μπορεῖς νὰ πουλήσῃς ἢ νὰ ἀγοράσῃς τίποτα καὶ πουθενὰ μὲ ψηφιακὸ νόμισμα, χωρὶς νὰ γίνῃς ἄμεσα ἀντιληπτὸς ἀπὸ τὸ σύστημα. 

Οὔτε, ὅμως, καὶ θὰ μπορῇς νὰ κρύψῃς τὸ ὅτι ἔχεις βγεῖ μέσα ἀπὸ τὰ ὅρια ποὺ θὰ σοῦ ἐπιτρέπεται νὰ κινηθῇς, ἐφόσον ἔχεις κάνει ἔστω καὶ μιὰ τέτοια συναλλαγὴ ἔξω ἀπὸ αὐτά... 

Ἀφῆστε ποὺ ὅσο θὰ εἶσαι ... ἄτακτος πολίτης, θὰ εἰδοποιοῦνται ἄμεσα τὰ καταστήματα γιὰ νὰ σὲ προσέχουν ἤ/καὶ οἱ ἀρχὲς γιὰ νὰ ἐπιβάλλουν τὴν τάξη... 

Ἂν δὲν ἔχουν, βέβαια, ἤδη σβήσει ἢ παγώσει τοὺς ψηφιακούς σου λογαριασμοὺς γιὰ νὰ μὴν μπορεῖς νὰ ἀγοράσεις καὶ νὰ πουλήσεις τίποτα, ὅπως δὲ θὰ μποροῦν νὰ κάνουν κάτι τέτοιο καὶ ὅσοι δὲ θὰ δεχτοῦν νὰ χρησιμοποιοῦν ἀποκλειστικὰ τὸ ψηφιακὸ χρῆμα ἢ νὰ ὑπηρετοῦν, γενικά, τὸ σύστημα... 

Σὲ μιὰ ὁλοκληρωτικὴ οἰκονομικὴ καταστολὴ αὐτοῦ ποὺ θὰ θεωρεῖται κάθε φορὰ παρανομία ἢ ἀπείθεια. 

Ἄρα, μὲ τὸ ψηφιακὸ χρῆμα θὰ ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ σβήνουν τὸ λογαριασμό σου ἢ τοὐλάχιστον νὰ σοῦ σταματοῦν ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ ὅλες τὶς συναλλαγές σου, ἀκόμα καὶ ἐκεῖνες ποὺ σχετίζονται μὲ τὶς βασικές σου ἀνάγκες, ἐφόσον ἐκεῖνοι κρίνουν ὅτι πρέπει νὰ γίνει κάτι τέτοιο. 

Ἐάν, ὅμως, ἐσὺ εἶχες λίγα χρήματα στὴν ἄκρη, θὰ μποροῦσες νὰ πάρεις ἕνα κομμάτι ψωμὶ ἢ μία τυρόπιτα ἢ ἕνα μπισκότο, ποὺ λέει ὁ λόγος, γιὰ νὰ τὴν βγάλεις. 

Ἐφόσον, βέβαια, καὶ οἱ ἄλλοι θὰ δέχονταν μιὰ τέτοια συναλλαγή... 

Δὲν ἀκούγεται κάπως τρομακτικὸς ὅλος αὐτὸς ὁ ἀπόλυτος οἰκονομικὸς ἀποκλεισμός; 

Τί λέτε; 

Δὲν φαίνεται ὅτι πᾶνε νὰ στήσουν μιὰ ἀσφυκτικὴ μέγγενη γύρω ἀπὸ τὸν πολίτη;
Ὑπάρχει καὶ κάτι ἄλλο ποὺ ἐνδέχεται νὰ συμβῇ πάνω στὸ θέμα αὐτό, τὸ ὁποῖο θυμίζει καὶ ἐδῶ καρτοκινητὴ τηλεφωνία. 

Ὅταν ἀγοράζεις ἕναν κωδικὸ ἀνανέωσης γιὰ τὸ κινητό σου γίνεται τὸ ἑξῆς: 

Πρῶτ᾿ ἀπ᾿ ὅλα, τὸ κράτος κρατᾶ ἄμεσα τοὺς φόρους ἀπὸ τὰ χρήματα ποὺ δίνεις γιὰ νὰ πάρῃς τὸν κωδικὸ ἀνανέωσης. 

Τὰ καθαρὰ χρήματα ποὺ μένουν γιὰ τὶς ὑπηρεσίες τῆς κινητῆς τηλεφωνίας μπαίνουν στοὺς λογαριασμοὺς τῆς ἑταιρείας ποὺ ἔχεις ἐπιλέξει καὶ ἐσὺ γίνεσαι ἁπλὰ διαχειριστὴς μιᾶς ἰδιαίτερης ἠλεκτρονικῆς μορφῆς συναλλάγματος ποὺ ὀνομάζουν «χρήματα/εὐρὼ τῆς κάρτας σου». 

Αὐτή, ὅμως, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ὅτι δὲ βρίσκεται οὐσιαστικὰ στὰ χέρια σου, ἀλλὰ σὲ ἐκεῖνα τῆς συγκεκριμένης ἑταιρείας, δὲν ἔχει πουθενὰ ἀλλοῦ ἀντίκρυσμα, δηλαδὴ δὲ γίνεται δεκτὴ ἀπὸ τράπεζες καὶ χρηματιστήρια, οὔτε καὶ μπορεῖς μὲ αὐτὴ νὰ ψωνίσῃς κάτι διαφορετικὸ σὲ ἄλλη ἑταιρεία ἢ σὲ κάποιο κατάστημα. 

Μάλιστα, ὅλο αὐτὸ δὲν λειτουργεῖ ἀμφίδρομα, ὥστε νὰ ἔχεις τὴ δυνατότητα νὰ ξαναπάρῃς ἔστω καὶ κάποιο μόνο μέρος τῶν χρημάτων σου πίσω καὶ νὰ τὰ ξαναβάλῃς στὴν τσέπη σου. 

Ἐσὺ τὸ μόνο ποὺ μπορεῖς νὰ κάνῃς εἶναι τὸ νὰ διαχειριστῇς αὐτὴ τὴν ἠλεκτρονικὴ μορφὴ συναλλάγματος, ἐξαργυρώνοντάς την μὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς περιορισμένους τρόπους ποὺ σοῦ προτείνουν καὶ μάλιστα μόνο μέσα στὸ χρόνο ἰσχύος της, τὸ εὗρος τοῦ ὁποίου, ὅπως ξέρουμε ἀπὸ τὴν ἐμπειρία μας, μπορεῖ νὰ ἀλλάζῃ ἀπὸ τὴν ἑταιρεία, κάθε φορὰ ποὺ τῆς δίνεται ἡ δυνατότητα νὰ κάνει κάτι τέτοιο. 

Αὐτὸ σημαίνει ὅτι οὐσιαστικὰ ἔχεις μετατρέψει ἕνα μέρος τῶν χρημάτων σου σὲ μία πολὺ ὑποβαθμισμένη μορφὴ ψηφιακοῦ συναλλάγματος μὲ μονόδρομη δυνατότητα ἐξαργύρωσης, πού, ὄχι μόνο δὲν εἶναι ἀποδεκτὴ καθολικά, ἀλλὰ καὶ ποὺ ἔχει ἀπὸ πάνω ὅρους χρήσης (π.χ. ἡμερομηνία λήξης)! 

Ἂν σὲ προβληματίζει ποὺ συμβαίνει αὐτὸ μόνο γιὰ τὰ λίγα χρήματα ποὺ δίνεις γιὰ τὸ κινητό σου, φαντάσου τὸ τί θὰ αἰσθανθῇς κάποια στιγμή, ὅταν θὰ δῇς νὰ συμβαίνῃ κάτι ἀνάλογο γιὰ τὸ σύνολο τῶν χρημάτων σου ποὺ θὰ δεχτῇς νὰ δώσῃς στὶς τράπεζες γιὰ νὰ πάρῃς ψηφιακὸ νόμισμα... 

Σὰν νὰ δίνεις χρυσό, γιὰ νὰ πάρεις καθρεφτάκια... 

Θὰ παραδώσεις τὸ ρευστὸ χρῆμα σου μὲ δεδομένους ὅρους χρήσης γιὰ νὰ πάρῃς ψηφιακὸ ποὺ ἐνδέχεται νὰ ἔχει ρευστούς... 

Γιατί δὲν ἀποκλείεται καθόλου, σὲ κάποια φάση τῆς ὅλης ἱστορίας, τὸ ψηφιακὸ νόμισμα, ἀντίθετα ἀπὸ τὴ γνωστὴ μορφὴ τοῦ ρευστοῦ χρήματος, νὰ ἀποκτήσῃ καὶ τέτοιους ὅρους, ποὺ θὰ ἀλλάζουν ἀνάλογα μὲ τὴν περίσταση καὶ τὶς ὀρέξεις τοῦ συστήματος, κάνοντάς μας νὰ χορεύουμε κάθε φορὰ στὸ ρυθμό τους, μέσα στὸ μεγάλο ψηφιακὸ ταψί τους... 

Ἄνετα ἀπὸ κάποια στιγμὴ καὶ μετά, καὶ εἰδικὰ σὲ περιόδους οἰκονομικῆς κ.ἄ. κρίσης ἤ/καὶ πανδημίας ἤ/καὶ πολέμου, μποροῦν νὰ μποῦν ὅροι γιὰ τὴ χρήση τους, ποὺ δὲν ἀποκλείεται νὰ περιλαμβάνουν κάπιταλ κοντρὸλ στὸ ψηφιακὸ ποσὸ ποὺ θὰ μπορεῖς νὰ χρησιμοποιήσῃς, μονόδρομη δυνατότητα ἀγορᾶς, ὑποβάθμιση τῆς ἀξίας του, περιορισμοὺς στὶς ἐπιλογὲς καὶ ἴσως κάτω ἀπὸ κάποιες συνθῆκες καὶ ἡμερομηνία λήξης, ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ στὴν καρτοκινητὴ τηλεφωνία. 

Τὸ φαντάζεσαι τὸ τελευταῖο, δηλαδή τὸ νὰ τρέχῃς σὰν τρελὸς ἐδῶ καὶ ἐκεῖ νὰ ψωνίσῃς, γιὰ νὰ προλάβης μὴ σοῦ λήξει τὸ ψηφιακό σου νόμισμα; 

Καὶ αὐτό, ἴσως, μὲ τὸ πρόσχημα ὅτι, ἀπὸ τὴ μία, ἔτσι θὰ ἐξοικονομηθῇ ψηφιακὸς χῶρος καὶ ἠλεκτρικὴ ἐνέργεια, ὥστε νὰ προστατεύεται, ὅπως πάντα, καὶ τὸ περιβάλλον, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, διότι μὲ κάτι τέτοιο θὰ μπορέσει νὰ ἀποφευχθῇ ἡ συσσώρευση πλούτου ἀπὸ ὁρισμένους ... ἄπληστους πολῖτες. 

Γιὰ νὰ ἐξαλειφθοῦν οἱ κοινωνικὲς διαφορὲς καὶ ἀδικίες... 

Γιὰ νὰ ὑπάρξῃ πραγματικὴ ἰσότητα καὶ δικαιοσύνη στοὺς ἀνθρώπους... 

Κάτι σὰν ψηφιακὸ δελτίο ἢ καλύτερα κάτι σὰν ψηφιακὸ μάννα ποὺ θὰ πέφτῃ ἀνὰ τακτὰ χρονικὰ διαστήματα γιὰ ὅλους τοὺς πολῖτες ποὺ θὰ ἀποδεχτοῦν τὸ σύστημα, μοιρασμένο ἀνάλογα πάντα μὲ τὸ ψηφιακὸ ἀρχεῖο ἀξιολόγησης τοῦ καθενός τους, χωρίς, ὅμως, νὰ ἔχουν ἐκεῖνοι τὴ δυνατότητα νὰ τὸ φυλάξουν σὲ κάποια ψηφιακὴ στάμνα γιὰ νὰ μποροῦν νὰ τὸ χρησιμοποιοῦν πέρα ἀπὸ τὰ χρονικὰ ὅρια ποὺ θὰ τοὺς ἐπιβάλλουν... 

Βέβαια, ὅσο κρατήσει κάτι τέτοιο, γιὰ νὰ μπορῇ νὰ κινεῖται ἡ ἀγορὰ καὶ νὰ μὴν κολλήσῃ τὸ οἰκονομικὸ σύστημα, θὰ ὑπάρχουν κάποιες ἐξαιρέσεις - παραθυράκια γιὰ κάποιες ἀγορὲς (π.χ. αὐτοκίνητο), οἱ ὁποῖες στὴν οὐσία θὰ εἶναι παραχωρήσεις τῶν τραπεζῶν καὶ τῶν πολυεθνικῶν γιὰ χρήση τῶν ἀγαθῶν ἀπὸ τὸν πολίτη καὶ ὄχι κάτι ποὺ θὰ μπορῇ νὰ θεωρηθῇ ὡς πραγματικὴ ἀγοραπωλησία μὲ τὴν κλασικὴ ἔννοια. 

Φαίνεται, λοιπόν, ὅτι καὶ ὁ ἐλεγχόμενος καὶ ὑπὸ ρευστοὺς ὅρους, τρόπος παροχῆς καὶ διαχείρισης τοῦ ψηφιακοῦ νομίσματος εἶναι ἕνας ἀκόμα λόγος, γιὰ τὸν ὁποῖο συνηθίζουν στὶς μέρες μας πολλοὺς πολῖτες στὰ ἐπιδόματα καὶ τὸ πάσο. 

Δὲν εἶναι πλέον καθόλου κρυφό τὸ ὅτι στὸ τελικὸ στάδιο θέλουν νὰ συγχωνεύσουν τὴ λειτουργία τοῦ ψηφιακοῦ νομίσματος μὲ ἐκείνη τῆς ψηφιακῆς ταυτότητας καὶ νὰ συνενώσουν σὲ αὐτὸ ποὺ θὰ προκύψει ὅλες μαζί τὶς ὑπηρεσίες ποὺ ἀφοροῦν τὶς τηλεπικοινωνίες, τὶς συγκοινωνίες (ἠλεκτρονικὸ εἰσιτήριο, ἔξυπνες πόλεις), τὴν Ὑγεία, τὴν Ἠλεκτρονικὴ Διακυβέρνηση κ.ἄ. 

(Δεῖτε τὸ παρακάτω σχεδιάγραμμα). 


Σχεδιάγραμμα γιὰ τὶς χρήσεις τῆς ψηφιακὴ ταυτότητας ἀπὸ τὸ ἔγγραφο τοῦ Παγκόσμιου Οἰκονομικοῦ Φόρουμ τοῦ 2018: 


Δὲ φαίνεται, ὅμως, πολὺ ὕποπτη αὐτὴ ἡ συγκέντρωση ὅλων τῶν ὑπηρεσιῶν καὶ ἡ σύνδεσή τους σὲ μία μόνο ἐφαρμογή; 

Ὅταν σοῦ λένε νὰ βάλῃς μαζί τὰ χέρια σου καὶ τὰ πόδια σου, δὲν ὑποψιάζεσαι ὅτι ἴσως μὲ αὐτὸ θέλουν νὰ σὲ δέσουν χειροπόδαρα; 

Κάπου ἐκεῖ, ἐκμεταλλευόμενοι τὴν προσχεδιασμένη «ἐσκεμμένη ἀστοχία» τῶν ψηφιακῶν ταυτοτήτων καὶ καρτῶν, ποὺ ἔχουν τρῦπες ἀσφαλείας καὶ μποροῦν εὔκολα νὰ χαθοῦν ἢ νὰ κλαποῦν ἢ νὰ δημιουργήσουν κάποιοι τρίτοι ἀπὸ αὐτὲς κλώνους τῶν στοιχείων σου, θὰ προτείνουν τὴ χρήση μόνο μιᾶς συσκευῆς (Ἠλεκτρονικὸ τσίπ; Ψηφιακὸ τατουάζ; Κάτι ἄλλο;), ποὺ θὰ πρέπει νὰ μπῇ σὲ κάποιο σημεῖο τοῦ σώματος τοῦ κάθε πολίτη μὲ τὸ πρόσχημα τῆς διευκόλυνσής του καὶ τῆς προστασίας τῆς συσκευῆς ἀπὸ τὴν κλοπή. 

Στὴν πραγματικότητα, αὐτὸ θὰ γίνῃ γιὰ νὰ εἶναι σίγουροι ὅτι ἐκεῖνος ποὺ κάνει τὶς συναλλαγὲς εἶναι πράγματι τὸ πρόσωπο, στὸ ὁποῖο ἀνήκουν τὰ ψηφιακὰ χρήματα, ὥστε νὰ μποροῦν νὰ τοῦ ἐπιβάλλουν κυρώσεις, ἀπαγορεύσεις καὶ ὁλικὸ μπλοκάρισμα τῶν συναλλαγῶν του, ὅταν θὰ κρίνεται ἀπὸ αὐτοὺς ὅτι πρέπει νὰ γίνῃ κάτι τέτοιο. 

Γιὰ νὰ ἀποτρέψουν, μάλιστα, κάθε ἀπόπειρα ἀφαίρεσης τῆς συσκευῆς ἀπὸ ἄλλους, εἶναι πολὺ πιθανὸ νὰ βάλουν μέσα της ἀνιχνευτὲς ἄλλων παρόμοιων συσκευῶν ποὺ θὰ βρίσκονται γύρω της (μέσῳ τοῦ RFID;), ὥστε οἱ ἀρχὲς νὰ ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ ἐντοπίζουν ἄμεσα τοὺς ἐπίδοξους κλέφτες. 

Ὁ μισθὸς ἢ ἡ σύνταξη τοῦ κάθε πολίτη, πάλι, θὰ συνδεθοῦν ἄμεσα μὲ τὴν βαθμολογία ἀξιολόγησής του ἀπὸ τὸ κράτος. 

Ἂν ἔχεις καλοὺς βαθμοὺς καὶ καθαρὸ ψηφιακὸ ποινικὸ μητρῶο, θὰ ἔχεις καλὸ μισθὸ ἢ καλὴ σύνταξη, ἄν, ὅμως, ὄχι, ... χμμ, θὰ δοῦν τὸ τί θὰ κάνουν μὲ σένα... 

Καὶ ἴσως τότε πρέπει νὰ τύχῃς ἰατρικῆς περίθαλψης καὶ νὰ παίρνῃς καὶ ἐκεῖνα τὰ φάρμακα ποὺ θὰ σοῦ εἶναι τόσο ἀπαραίτητα... 

Μιᾶς, ὅμως, καὶ ἀναφέραμε τὸ τελευταῖο, πρέπει νὰ ποῦμε εἶναι πλέον ὁλοφάνερο ὅτι θέλουν νὰ ἐνσωματώσουν κάποια στιγμὴ στὴ συγκεκριμένη συσκευὴ λειτουργίες ποὺ θὰ σχετίζονται μὲ τὴν ὑγεία τοῦ πολίτη, ὅπως εἶναι τὸ ἰατρικὸ ἱστορικὸ (π.χ. ἰατρικὲς ἐξετάσεις, πιστοποιητικὰ ἐμβολιασμῶν) καὶ σὲ πιὸ προχωρημένο στάδιο, ἐφόσον τὸ ἐπιτρέψει καὶ ἡ τεχνολογία, αἰσθητῆρες ποὺ θὰ μετροῦν τὴν ἀρτηριακὴ πίεση, τὴ θερμοκρασία, τὸ σάκχαρο κ.ά., ἀνιχνευτὲς παθογόνων ἰῶν, μικροβίων, τοξινῶν, φαρμάκων κ.ἄ. μέσῳ τῶν ὁποίων θὰ γίνονται ἰατρικὲς ψηφιακὲς ἐνημερώσεις καὶ σὲ περίπτωση ἐκτάκτου περιστατικοῦ, ἀσθένειας, πανδημίας, ἐγκλήματος, μέθης, κ.ο.κ. θὰ εἰδοποιεῖται τὸ ἀσθενοφόρο, ὁ προσωπικὸς γιατρός, ἡ ἀστυνομία, τὰ γραφεῖα τελετῶν, τὸ ἴδιο τὸ σύστημα κ.ά 

Καὶ αὐτό, γιατί ὅπως ἔχει ἤδη ἀποδειχθῇ, ὁ εὐαίσθητος χῶρος τῆς ὑγείας παρέχει γερὰ ἐρείσματα γιὰ νὰ μποροῦν νὰ ἐπεμβαίνουν προσχηματικὰ καὶ νὰ περιορίζουν τὶς ἐλευθερίες τῶν πολιτῶν. 

Ἢ μήπως ὄχι; 
Ἐσεῖς τί λέτε; 

Τώρα, εἶναι πολὺ πιθανόν, εἴτε νὰ εἰδοποιοῦνται οἱ ἑταιρεῖες καὶ τὰ καταστήματα γιὰ νὰ μὴ σοῦ δίνουν τὶς τροφὲς καὶ τὰ ποτὰ ποὺ θὰ σοῦ ἔχει ἀπαγορεύσει ὁ γιατρός σου, εἴτε νὰ σοῦ γίνεται προσωπικὴ σύσταση. 

Ἂν δὲν τοὺς ἀκούσεις, ὅμως, ψηφιακὸ πρόστιμο καὶ μείωση τῶν βαθμῶν σου! 
Γιὰ τὸ καλὸ τῆς ὑγείας σου πάντα... Ἔτσι δὲν εἶναι; 

Βέβαια, καὶ γιὰ νὰ μὴν δίνῃ τὸ κράτος καὶ οἱ ἀσφαλιστικὲς μεγάλα ποσὰ ποὺ θὰ ἔχεις ἀρρωστήσει ἀπὸ τὸν κακὸ τρόπο ζωῆς σου. 

Τὸ ὁποιοδήποτε, πάλι, νόσημα ἤ/καὶ συμβὰν ἤ/καὶ φάρμακο στὸ ἰατρικὸ ἱστορικό σου, μπορεῖ νὰ ἀποτρέπῃ τὶς ἐπιχειρήσεις καὶ τὶς ἑταιρεῖες νὰ σὲ προσλαμβάνουν, ὅταν ἐσὺ θὰ τοὺς ζητᾶς ἐργασία ἢ νὰ μεγαλώνῃ τὸ ψηφιακὸ ποσὸ ποὺ θὰ πρέπει νὰ δίνῃς στὶς ἀσφαλιστικές σου ἑταιρεῖες... 

Φανταστεῖτε τώρα τὸ τί θὰ γίνῃ ἂν θελήσουν κάποια στιγμὴ νὰ ἐνσωματώσουν μέσα της καὶ μετρητὲς τῆς ποσότητας τοῦ ἀλκοόλ, τῶν φαρμάκων, τῶν ναρκωτικῶν κ.ἄ. ποὺ θὰ ἔχει κάποιος στὸ αἷμα του ἢ τῆς ταχύτητας κίνησής του κ.ἄ. καὶ τὸ συνδέσουν ὅλο αὐτὸ ἄμεσα μὲ τὸ ποινικὸ κομμάτι. 

Σὲ κάθε ὑπέρβαση τοῦ ὁρίου ταχύτητας ἢ σὲ κάθε παράνομη προσπέραση, ντριιιν, ἡ ἀπώλεια βαθμῶν τοῦ πολίτη καὶ τὸ πρόστιμο σὲ πραγματικὸ χρόνο... 

Ἂς μὴν περιγράψουμε, ὅμως, καλύτερα τὸ τί θὰ συμβῇ, ἐὰν θελήσουν μέσῳ αὐτῆς τῆς συσκευῆς νὰ ἐλέγξουν ἤ/καὶ νὰ περιορίσουν τὸν ἀριθμὸ τῶν γεννήσεων ἤ/καὶ τὴ μετάδοση τῶν σεξουαλικῶς μεταδιδομένων νοσημάτων... 
Καὶ πόσα ἄλλα... 

Τὸ μόνο σίγουρο εἶναι, μὲ βάση ὅλα αὐτὰ ποὺ εἴπαμε παραπάνω, ὅτι ἐὰν δὲν διαθέτεις τὴ συσκευὴ αὐτή, δὲν θὰ μπορῇς νὰ ἀγοράσῃς καὶ νὰ πουλήσῃς τίποτα. 

Μάλιστα, ἀπὸ ἕνα σημεῖο καὶ μετά, ποὺ θὰ ἔχεις ξεπεράσει τὸ μέγιστο ἐπιτρεπόμενο ὅριο ψηφιακῆς ὀφειλῆς καὶ δὲ θὰ δέχεσαι τὸ ἠλεκτρονικό τους σύστημα γιὰ νὰ μπορεῖς νὰ ἐξοφλήσῃς μὲ ψηφιακὸ χρῆμα τὸν ΕΝΦΙΑ, τὴν ἀσφάλεια τοῦ σπιτιοῦ, τοῦ αὐτοκινήτου κ.ἄ., τοὺς διάφορους φόρους, δάνεια κ.ἄ., θὰ σοῦ παίρνουν σχεδὸν κάθε εἴδους ἰδιοκτησία σου (ἂν σοῦ ἐπιτρέψουν νὰ κρατήσῃς τὰ ροῦχα σου, θὰ τὸ λὲς ἀπὸ πάνω καὶ φιλανθρωπία τους) καὶ θὰ σὲ πετᾶνε τελείως ἄπορο καὶ δακτυλοδεικτούμενο στὸ δρόμο ... 

Τώρα, τὸ τί θὰ σοῦ ἐπιτρέπεται μὲ συγκεκριμένους νόμους νὰ τρῶς καὶ νὰ πίνῃς ἀπὸ ὅ,τι θὰ ἔχει ἀπομείνει στὴ φύση, εἶναι ἕνα ἄλλο μεγάλο ζήτημα... 

Γιατί καὶ ὁ ἀπόλυτος ἔλεγχος τῆς τροφῆς καὶ τοῦ πόσιμου νεροῦ θὰ περάσῃ στὰ χέρια τους... 

Τὸ θέμα ποὺ τίθεται ἐδῶ, εἶναι τὸ πῶς μποροῦν νὰ γίνουν ὅλα αὐτὰ ἀποδεκτὰ σὲ παγκόσμια κλίμακα. 

Μπορεῖ τὸ σύστημα νὰ πείσῃ τοὺς πάντες; 

Μπορεῖ νὰ πείσῃ ἀκόμα καὶ ἐκείνους ποὺ βγάζουν «μαῦρα» χρήματα μὲ παρανομίες; 

Μπορεῖ νὰ πείσῃ π.χ. τοὺς ἐμπόρους ναρκωτικῶν νὰ παραδώσουν ὅλο τὸ παράνομο χρῆμα τους καὶ νὰ πάρουν τὸ ψηφιακό; 
Μᾶλλον, μὲ τὴν καμία ... 

Γιατί ἀπ᾿ ὅ,τι ξέρουμε οἱ συγκεκριμένοι ἄνθρωποι, ὄχι μόνο δὲν εἶναι χαζοί, ἀλλὰ ἀντίθετα γνωρίζουν πολὺ καλὰ (δυστυχῶς μόνο) τὸ οἰκονομικὸ συμφέρον τους καὶ συνεπῶς τὴν ἀξία καὶ τὴ δύναμη τοῦ ρευστοῦ χρήματος. 

Παρ᾿ ὅλο ποὺ τὸ ἴδιο τὸ σύστημα, τὸ ὁποῖο βρίσκεται πάνω ἀπὸ τὰ κράτη καὶ κρύβεται πίσω ἀπὸ τὶς πιὸ πολλὲς παράνομες δραστηριότητες σὲ διεθνὲς ἐπίπεδο, ὅπως εἶναι, γιὰ παράδειγμα, ἡ διακίνηση ὅπλων καὶ ναρκωτικῶν ἢ τοὐλάχιστον τὶς ἀφήνει ἐσκεμμένα νὰ ὑπάρχουν κάτω ἀπὸ τὸν ἔλεγχό του, εἶναι τὸ πρῶτο ποὺ θὰ τρέξῃ νὰ τὶς προστατέψῃ στὸ παρασκήνιο μὲ κατάλληλες ἐνέργειες, αὐτὸ δὲ θὰ μπορέσῃ νὰ πετύχῃ καθολικὴ ἀποδοχὴ τοῦ ψηφιακοῦ χρήματος λόγῳ τῶν προσωπικῶν συμφερόντων καὶ τῆς κοινῆς λογικῆς. 

Ἀκόμα καὶ ἂν ἡ μετάβαση ἀπὸ τὴ μία μορφὴ στὴν ἄλλη γίνει σὲ κάποιο βαθμὸ (τοὐλάχιστον στὴν ἀρχὴ) μὲ μεγάλα κίνητρα, ἀπαλλαγές, ποινὲς κ.ἄ. 

Γι᾿ αὐτὸν τὸν λόγο χρειάζεται μὲ κάποιο καθολικὸ καὶ πιὸ ἄμεσο τρόπο νὰ ἀχρηστευθῇ ἡ ἀξία τῶν χρημάτων ποὺ διαθέτει ὁ καθένας στὴν ἄκρη, ὥστε νὰ μὴν ἔχουν οἱ ἄνθρωποι ἄλλη ἐπιλογὴ καὶ ἔτσι νὰ στραφοῦν ἀποκλειστικὰ στὸ ψηφιακὸ χρῆμα. 

Πῶς μπορεῖ νὰ γίνει αὐτό;

Ἂν καὶ δὲν εἴμαστε σὲ θέση νὰ γνωρίζουμε ἀπόλυτα τὸ πῶς, ἀκούγεται ὅτι στὸ τελικὸ στάδιο θὰ προσπαθήσουν νὰ πετύχουν κάτι τέτοιο μὲ τὸν τεράστιο πληθωρισμὸ ποὺ θὰ προκύψῃ μετὰ ἀπὸ τὴν αἰφνίδια κατάρρευση τῆς παγκόσμιας οἰκονομίας καὶ τὸν παγκόσμιο πόλεμο, ἴσως, σὲ συνδυασμὸ μὲ μία νέα πανδημία ἤ/καὶ μὲ μιὰ ἄλλης μορφῆς ἀπειλὴ ἢ καταστροφή. 

Γιατί αὐτὰ εἶναι τὰ πιὸ χρήσιμα ἐργαλεῖα τους γιὰ νὰ ἔρθῃ ἡ τάξη ἀπὸ τὸ χάος ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν μετὰ ἀπὸ ἐκεῖνα. 

Γιατί σύνθημά τους εἶναι καὶ τὸ γνωστὸ «τάξη ἀπὸ τὸ χάος» (ordo ab chao)... 

Τὸ χάος ποὺ οἱ ἴδιοι θὰ προκαλέσουν ἐσκεμμένα γιὰ νὰ φέρουν στὴ συνέχεια τὴν πολυπόθητη, ἐδῶ καὶ αἰῶνες, γιὰ ἐκείνους, Τάξη τους... 

Μέσα στὴν ἀπόλυτη σύγχυση καὶ τὴν ἀπελπισία τοῦ κόσμου, οἱ ἄνθρωποι τοῦ συστήματος θὰ περιμένουν στὴ γωνία μὲ τὴν προπαγανδιστικὴ ἀπόχη τους, τοὺς ἐξαθλιωμένους, ἀπηυδισμένους, φοβισμένους καὶ πεινασμένους πολῖτες τῶν κρατῶν, ποὺ θὰ ψάχνουν γιὰ τάξη, ἀσφάλεια, εἰρήνη, τροφή, ὑγεία, δικαιοσύνη, ἰσότητα κ.ἄ., γιὰ νὰ τοὺς δώσουν μιὰ δική τους ... τελικὴ λύση. 

Τότε, ἀκριβῶς, ἀκούγεται ὅτι θὰ ἐμφανίσουν ἕνα νέο χαρισματοῦχο ἡγέτη - σωτῆρα, ὁ ὁποῖος θὰ ἡγηθῇ ἑνὸς κινήματος γιὰ νὰ παρουσιάση τὸ νέο τέλειο σύστημά τους ποὺ θὰ εὐαγγελίζεται τὴν ἀπόλυτη ἰσότητα τῶν πολιτῶν καὶ τὴν δικαιοσύνη σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο. 

(Ἔχετε σίγουρα ἀντίρρηση στὸ ὅτι ὄντως παρουσιάζουν ξαφνικὰ «φυτευτοὺς» ἡγέτες - σωτῆρες; Τί λέτε;) 

Ἐκεῖνος θὰ προσπαθήσῃ νὰ ἑνώσῃ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα σὲ αὐτὸν τὸν σκοπὸ καὶ θὰ ὑπόσχεται ὅτι θὰ δώσῃ στοὺς ἀνθρώπους ὅλα ὅσα ζητᾶ ὁ καθένας τους. 

(Πραγματικά, νομίζω ὅτι τὸ χειρότερο καὶ τὸ πιὸ ἐπικίνδυνο γιὰ ἐμᾶς, τὸ ὁποῖο πρέπει ὄντως νὰ φοβόμαστε περισσότερο ἀπ᾿ ὅλα, δὲν εἶναι ἡ οἰκονομικὴ κρίση, ἡ πεῖνα, ἡ ἐξαθλίωση, ὁ παγκόσμιος πόλεμος κ.ἄ. ποὺ ἐπίτηδες θὰ προκαλέσουν γιὰ νὰ φέρουν τὸ χάος, ἀλλὰ οἱ σωτῆρες - καλοὶ ἀστυνομικοὶ καὶ τὸ σύστημα - σανίδα σωτηρίας ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν γιὰ νὰ φέρουν τὴν τάξη... ) 

Καὶ ἐκεῖ θὰ ἀναλάβουν, ὅπως πάντα, τὰ προσκείμενα στὸ σύστημα, μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης καὶ οἱ πράκτορές του, ποὺ ὡς συνήθως θὰ ἔχουν διεισδύσει ἀπὸ πρὶν σὲ ἰδεολογικές, θρησκευτικὲς κ.ἄ. ὁμάδες1. 

Οἱ συγκεκριμένοι πράκτορες, μὲ τὴ σειρά τους, μὲ κατάλληλες νέες ἰδέες καὶ συνθήματα, θὰ διαφημίζουν τὸ νέο σύστημα ὡς τὴν ἀπόλυτη καὶ ἐξαιρετικῆς εὐφυΐας λύση, ὠθῶντας μὲ τὸν τρόπο τους τὸν κόσμο νὰ μπῇ στὸ «μαντρί» του. 

Τότε, ὅλες ἀνεξαιρέτως οἱ ἰδεολογίες, θὰ τρέξουν νὰ τὸ ἀποδεχτοῦν μὲ χαρά, γιατί ὅλες τους ἀναζητοῦν τὸ τέλειο οἰκονομικό, κοινωνικὸ κ.ἄ. σύστημα ἐπὶ τῆς γῆς. 

Ἤδη στὶς μέρες μας βλέπουμε ὅτι ὅλες τους ἔχουν ὑποταχθεῖ στὴν πολιτική, καὶ ὄχι μόνο, ὀρθότητα τῆς ἐποχῆς καὶ ἔχουν εὐθυγραμμιστεῖ σὲ πάρα πολὺ μεγάλο βαθμὸ μὲ τοὺς τελικοὺς σκοποὺς τοῦ συστήματος... 

Τὸ ἴδιο θὰ συμβῇ καὶ μὲ ἕνα πάρα πολὺ μεγάλο μέρος τοῦ κόσμου, ποὺ θὰ νομίζῃ ὅτι γίνεται ὅ,τι γίνεται, εἴτε γιὰ τὸ καλό του, εἴτε γιὰ νὰ ἐξυπηρετηθῇ ἐκεῖνο ποὺ πιστεύει καὶ ὑποστηρίζει. 

Καὶ ἀποτελεῖ πραγματικὰ μεγάλο στοίχημα γιὰ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ συστήματος νὰ σὲ πείσουν, ἀπὸ τὴν μία, πὼς ἂν καθίσεις νὰ σὲ γδάρουν, αὐτὸ θὰ εἶναι γιὰ τὸ καλό σου, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, πὼς ἂν δεχτεῖς νὰ κάνῃς κάθε τί ποὺ θέλουν, αὐτὸ θὰ ἐξυπηρετήσῃ ἐκεῖνο ποὺ ἐσὺ πιστεύεις (π.χ. τὸν Χριστιανισμό, τὴν ἰδεολογία, τὴ θρησκεία κ.ά.) 

Μᾶλλον, θὰ λέγαμε ὅτι τὸ διασκεδάζουν κιόλας κάθε φορὰ ποὺ σὲ ἐξαπατοῦν μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο. 

Στὴν πραγματικότητα, ὅμως, ὄχι μόνο θὰ πετύχουν νὰ σοῦ δίνουν μόνο ψηφιακὸ χρηματικὸ συσσίτιο ἀπὸ ἕνα μεγάλο μέρος τῆς περιουσίας σου ποὺ θὰ σοῦ ἔχουν ἤδη κλέψει σὲ βάθος χρόνου, ἀλλὰ θὰ σὲ κάνουν καὶ ἀπὸ πάνω νὰ τοὺς ἐκφράζεις ἐγκάρδιες εὐχαριστίες καὶ νὰ τοὺς χειροκροτεῖς ὡς δίκαιους σωτῆρες καὶ σοφοὺς κοινωνικοὺς μεταρρυθμιστὲς ποὺ ἔφεραν τὴν εἰρήνη, τὴν τάξη, τὴν ἀσφάλεια, τὴν πραγματικὴ δικαιοσύνη καὶ ἰσότητα πάνω στὴ γῆ. 

Τότε, μᾶλλον, θὰ προτείνουν καὶ τὴν δημιουργία τῆς συσκευῆς, ποὺ ἀναφέραμε παραπάνω, ἡ ὁποία θὰ συμπεριλαμβάνει ταυτότητα, σύστημα ἀξιολόγησης τοῦ πολίτη, ψηφιακὸ πορτοφόλι, ἰατρικὸ φάκελο, διάφορους αἰσθητῆρες, σύστημα ἀναγνώρισης ἄλλων κοντινῶν τέτοιων συσκευῶν γιὰ προστασία ἀπὸ τὴν κλοπὴ κ.ἄ. καὶ θὰ ζητήσουν ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τοῦ κόσμου νὰ μπῇ σὲ κάποιο σημεῖο τοῦ σώματός τους. 

Μέσα στὸ ψηφιακό της πορτοφόλι θὰ μπορῇ νὰ μπαίνῃ ἀνὰ τακτὰ χρονικὰ διαστήματα, συγκεκριμένη ποσότητα ψηφιακοῦ χρήματος σὲ κάθε πολίτη, ποὺ θὰ εἶναι ἀνάλογη μὲ τὴν προσωπική του ἐργασία, τὴν ἡλικία του, τὴν κατάσταση τῆς ὑγείας του καὶ φυσικὰ τοὺς βαθμοὺς ἀξιολόγησης ποὺ θὰ παίρνῃ ἀπὸ τὸ σύστημα γιὰ τὸ κατὰ πόσο καλὸς πολίτης θὰ εἶναι. 

Ἔτσι, θὰ σοῦ δίνουν κίνητρα γιὰ νὰ δουλεύῃς μὲ προθυμία γιὰ σένα τὸν ἴδιο καὶ τὴν οἰκογένειά σου, γιὰ τὴν τάξη καὶ τὴν ἀσφάλεια, γιὰ τὴν ὁμαλὴ λειτουργία τῆς ἀγορᾶς καὶ γενικά, γιὰ τὸ ἴδιο τὸ σύστημα. 

Τότε ἀρκετοὶ ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ὑπηρέτησαν πιστὰ τὸ παρὸν σύστημα (πολιτικοί, δημοσιογράφοι, ἐπιστήμονες, καλλιτέχνες κ.ἄ.) θὰ κατηγορηθοῦν ὡς ὑπαίτιοι γιὰ τὰ κακὰ καὶ τὶς ἀδικίες τοῦ κόσμου καὶ θὰ τιμωρηθοῦν ἐπιδεικτικὰ γιὰ νὰ φανῇ ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ ἀκεραιότητα τοῦ νέου συστήματος καὶ νὰ ἱκανοποιηθῇ τὸ περὶ δικαίου αἴσθημα τοῦ μεγάλου πλήθους. 

Γιατί τὸ παρὸν σύστημα καὶ οἱ ὑπηρέτες του μοιάζουν μὲ τὴν χρήσιμη σκαλωσιὰ ποὺ βάζουν οἱ οἰκοδόμοι γύρω ἀπὸ τὸ κτίριο ποὺ χτίζουν γιὰ νὰ μποροῦν νὰ δουλέψουν ἢ μὲ τὸ χῶμα ποὺ οἱ γλύπτες στὴν ἀρχαιότητα ἔπρεπε νὰ προσθέτουν γύρω ἀπὸ τὸ ἄγαλμα ποὺ σκάλιζαν, ὅταν ὁλοκλήρωναν τὴν ἐργασία τους μὲ τὰ χαμηλότερα τμήματά του, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ δουλεύουν ἀκόμα ψηλότερα, πατῶντας πάνω σὲ αὐτὸ τὸ χῶμα. 

Κάποια στιγμή, ὅμως, ὅταν πλέον ὁλοκληρωθοῦν οἱ ἐργασίες, ἡ σκαλωσιὰ εἶναι περιττὴ καὶ πρέπει νὰ ἀφαιρεθῇ γιὰ νὰ μείνῃ μόνο τὸ κτίριο, ὅπως ἔπρεπε νὰ φύγῃ καὶ τὸ χῶμα γύρω ἀπὸ τὸ ἄγαλμα, ὥστε νὰ μπορῇ ἐκεῖνο νὰ ἀποκαλυφθη στὸν κόσμο. 

Ἔτσι, ἀκριβῶς, θὰ γίνει καὶ τὴ στιγμὴ ποὺ θὰ ἔχουμε τὰ «ἀποκαλυπτήρια» τοῦ τελικοῦ συστήματός τους. 

Θὰ γκρεμίσουν τὴν σκαλωσιά του ἢ ἂν τὸ θέλετε διαφορετικά, θὰ πετάξουν τὸ χῶμα ποὺ ὑπάρχει γύρω του, τὰ ὁποῖα δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο ἀπὸ ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ παλαιότερου προδρομικοῦ συστήματός τους καὶ τῶν συνεργατῶν τους, ποὺ θὰ θεωρηθοῦν οἱ φταῖχτες γιὰ τὶς καταστροφὲς καὶ τὰ δεινὰ τοῦ κόσμου. 

Γι᾿ αὐτό, ὅσοι ὑπηρετοῦν μὲ πολὺ προθυμία τὸ τωρινὸ σύστημα ὄντας σὲ κατάλληλα πόστα καὶ τοῦ χτυποῦν συγκαταβατικὰ προσοχὲς καὶ παλαμάκια, μήπως πρέπει νὰ ἀναρωτηθοῦν στὰ πολὺ σοβαρὰ γιὰ τὸ ἂν ὑπάρχει περίπτωση νὰ φανοῦν οἱ ἴδιοι κάποια στιγμὴ οἱ πιὸ τραγικὲς ἀποδιοπομπαῖες φιγοῦρες τοῦ τελικοῦ συστήματος; 

Γιατί, ἴσως, τοὺς προορίζουν γιὰ «τροφὴ» τοῦ ὄχλου, ὅταν ἀρχίσει νὰ καταρρέῃ τὸ παλιὸ σύστημα καὶ νὰ ἀνατέλλῃ τὸ νέο, παρ᾿ ὅλο ποὺ τώρα τοὺς στηρίζουν καὶ τοὺς προβάλλουν διαρκῶς, μὲ τὴν βοήθεια τῶν πανούργων ἐπιτελείων τους, ὡς σοφοὺς καὶ σπουδαίους ἡγέτες, πολιτικούς, δημοσιογράφους, ἐπιστήμονες, καλλιτέχνες κ.ἄ. ... 

Μέρος Β΄: Τὸ πολλαπλὸ νόημα τοῦ ἀριθμοῦ τοῦ θηρίου - ἀντιχρίστου

Ἐσκεμμένα μέχρι ἐδῶ ἀποφύγαμε νὰ προσεγγίσουμε τὸ ὅλο ζήτημα θεολογικά, ὥστε νὰ τραβήξουμε τὴν προσοχὴ ἀκόμα καὶ ἐκείνων ποὺ δὲν ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν θεολογία γιὰ νὰ τοὺς κάνουμε νὰ προβληματιστοῦν, ἔστω καὶ λίγο, γιὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν καὶ γιὰ ὅλα ἐκεῖνα ποὺ φαίνεται ὅτι πρόκειται νὰ συμβοῦν. 

Μάλιστα, τονίσαμε ἐπίτηδες πολλὰ ζοφερὰ σημεῖα τους, ὥστε ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἔχει τὴν πίστη, τὴν ἐλπίδα, τὴν παρηγοριά, τὴν χαρὰ καὶ τὴν δύναμη ποὺ δίνει ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ μπορῇ νὰ ὑπομένει τὶς θλίψεις καὶ τὶς δυσκολίες, νὰ αἰσθανθῇ ὅτι πνίγεται ἀπὸ παντοῦ, μέσα στὸ ἀπόλυτο σκοτάδι καὶ τὴν ἀπελπισία. 

Καὶ αὐτὸ τὸ κάναμε μὲ τέτοιο τρόπο, μήπως καὶ νιώσει τὴν ἀνάγκη νὰ ἀναζητήσῃ μιὰ ἀνάσα πνευματικῆς ἐλπίδας, φωτός, θάρρους καὶ αἰσιοδοξίας, στρεφόμενος πρὸς τὸν Ἴδιο τὸν Θεὸ ποὺ εἶναι καὶ ὁ Μόνος ποὺ μπορεῖ νὰ τοῦ τὰ δώσῃ. 

Θέλοντας καὶ μή, βλέπουμε ὅτι ὅλα τὰ παραπάνω συγκλίνουν σὲ ὅσα μᾶς λένε οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἡ Ἁγία Γραφὴ γιὰ τὴν ἐποχὴ τῶν ἐσχάτων καὶ τὸ χάραγμα τοῦ ἀντιχρίστου καὶ γι᾿ αὐτὸ καὶ δὲν μποροῦμε νὰ τὰ ἀπορρίψουμε ὡς ἀκραία συνωμοσιολογία. 

Μάλιστα, ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ἔλεγε χαρακτηριστικά: 

«Τέτοια δικτατορία ποὺ σκέφτονται νὰ κάνουν, μόνο ὁ διάβολος μπορεῖ νὰ τὴν εἶχε σκεφτεῖ» 

Πλέον φαίνεται ξεκάθαρα ὅτι τὸ ἕνα θέμα σχετίζεται ἄμεσα μὲ τὸ ἄλλο καὶ γι᾿ αὐτὸ ὀφείλουμε νὰ ποῦμε καὶ δυὸ κουβέντες ποὺ ἀφοροῦν καὶ τὸ θεολογικό/πνευματικὸ κομμάτι, δείχνοντας ὅτι δὲν ἀγνοοῦμε τὰ νοήματα τοῦ διαβόλου: 

«ᾧ δὲ τι χαρίζεσθε, καὶ ἐγώ· καὶ γὰρ ἐγὼ εἴ τι κεχάρισμαι ᾧ κέχάρισμαι, δι᾿ ὑμᾶς ἐν προσώπῳ Χριστοῦ, ἵνα μὴ πλεονεκτηθῶμεν ὑπὸ τοῦ σατανᾶ· οὐ γὰρ αὐτοῦ τὰ νοήματα ἀγνοοῦμεν» Πρὸς Κορινθίους Β΄ 2, 10-11 

Βλέπουμε ὅτι ἡ τελικὴ συσκευὴ ἀξιολόγησης, ταυτοποίησης καὶ συναλλαγῆς κ.ἄ. ποὺ περιγράψαμε, ἔχει φοβερὲς ὁμοιότητες μὲ τὸ τελικὸ χάραγμα τοῦ ἀντιχρίστου, ὅπως αὐτὸ περιγράφεται μέσα στὸ βιβλίο τῆς Ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως. 

Συγκεκριμένα, τὸ Ἱερὸ κείμενο μᾶς λέει προφητικὰ ὅτι δὲ θὰ μπορῇς νὰ ἀγοράσεις ἢ νὰ πουλήσεις τίποτα, ἐὰν δὲν θὰ ἔχῃς στὸ δεξὶ χέρι σου ἢ στὸ μέτωπό σου τὸ χάραγμα, ποὺ θὰ φέρῃ τὸ ὄνομα τοῦ ἀντιχρίστου ἢ τὸν ἀριθμὸ τοῦ ὀνόματός του: 

«καὶ ποιεῖ πάντας, τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους, ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν, καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ» Ἀποκάλυψις 13, 16-17 

Δὲ μοιάζει, λοιπόν, ὑπερβολικὰ ἡ συγκεκριμένη ἀναφορὰ μὲ ὅλον αὐτὸ τὸν οἰκονομικὸ ἀποκλεισμὸ ποὺ θὰ ἐπιβληθῇ σὲ ἐκεῖνον τὸν πολίτη ποὺ δὲ θὰ δεχτῇ νὰ τοποθετήσει στὸ σῶμα του τὴν τελικὴ συσκευὴ ποὺ περιγράψαμε πιὸ πάνω; 

Δὲν πρέπει νὰ προβληματιστοῦμε ποὺ τὸ Ἱερὸ κείμενο μᾶς ἀναφέρει κάτι ποὺ διαπιστώνουν ὅτι ἐπιχειρεῖται νὰ γίνῃ καὶ ἄνθρωποι, ποὺ οὔτε γνωρίζουν θεολογικὰ θέματα, οὔτε καὶ ἔχουν ὑπόψη τους τὰ λόγια τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τὴν Ἁγία Γραφή, οὔτε καὶ ἐνδιαφέρονται γι᾿ αὐτά; 

Βέβαια, ὑπάρχουν καὶ πολλὲς διαφορές, διότι ὁ ἀντίχριστος δὲ θὰ εἶναι μόνο ὁ κοσμικὸς ἡγέτης ἑνὸς κινήματος σωτηρίας, ἀλλὰ κάποιος ποὺ θὰ ἰσχυριστῇ ἀπὸ μιὰ στιγμὴ καὶ μετὰ ὅτι εἶναι καὶ θεός, ἐπιτελῶντας πλεῖστα ψευδοθαύματα μὲ τὴν δύναμη τοῦ διαβόλου καὶ τὴν βοήθεια τῆς προηγμένης Τεχνολογίας τῆς ἐποχῆς του (π.χ. μὲ δορυφόρους, λέϊζερ, ὁλογράμματα κ.ά.). 

Καὶ μὲ ὅλα αὐτὰ θὰ καταφέρει νὰ μπῇ μέσα στὸν Ναὸ τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ στοὺς λατρευτικοὺς χώρους τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, λέγοντας στοὺς Χριστιανοὺς ὅτι εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός, ποὺ ὀφείλουν νὰ λατρεύουν μέσα σὲ αὐτούς: 

«ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἢ σέβασμα, ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ ὡς Θεὸν καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ Θεὸς» Πρὸς Θεσσαλονικεῖς Β΄ 2, 4 

Παράλληλα, βέβαια, μὲ τὴν ἐνθρόνισή του μέσα σὲ ἐκεῖνο ποὺ θὰ κατασκευαστῇ στὴν θέση ποὺ ἦταν κάποτε κτισμένος ὁ Ναὸς τοῦ Σολομῶντα. 

Ποιά, ὅμως, ἰδιαίτερη σημασία ἔχει ὁ συγκεκριμένος ἀριθμὸς τοῦ θηρίου - ἀντιχρίστου ποὺ θὰ μπῇ στὸ λεγόμενο χάραγμά του; 

Πρῶτα ἀπ᾿ ὅλα πρέπει νὰ ξεκαθαρίσουμε ὅτι τὸ κείμενο ἀναφέρει σαφῶς ὅτι τὸ χξς πρόκειται ὄντως γιὰ ἀριθμὸ καὶ ὄχι γιὰ τὰ ἀρχικὰ γράμματα τριῶν ξεχωριστῶν λέξεων (π.χ. Χριστὸς ξένος Σταυροῦ κ.ο.κ.): 

«Ὧδε ἡ σοφία ἐστίν· ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω (ψηφισάτω = ἂς ἀριθμήσει) τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου· ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστὶ· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξς» Ἀποκάλυψις 13, 18 

Καὶ αὐτὸ τὸ τονίζουμε ἰδιαίτερα, γιατί τέτοιες ἑρμηνεῖες ποὺ τὸ θεωροῦν ὡς κάποιου εἴδους ἀρκτικόλεξο, ἂν καὶ εἶναι καλὲς καὶ χρήσιμες γιὰ πνευματικὲς συζητήσεις καὶ σημαντικὲς καὶ ὠφέλιμες γιὰ θεολογικὲς προεκτάσεις, μποροῦν εὔκολα νὰ μᾶς ἀποπροσανατολίσουν ἀπὸ τὴν σαφῆ ὁδηγία ποὺ μᾶς δίνει τὸ ἴδιο τὸ Ἱερὸ κείμενο. 

Πρέπει νὰ ἔχουμε πάντα στὸν νοῦ μας ὅτι ἡ παραπάνω φράση δίνει μιὰ συγκεκριμένη ὁδηγία στοὺς πιστοὺς τῶν ἐσχάτων ποὺ θὰ πρέπῃ νὰ τὴν ἀκολουθήσουν μὲ ἀπόλυτη ἀκρίβεια γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ διακρίνουν τὸ ποιός εἶναι ὁ ἀντίχριστος μέσῳ τοῦ ἀριθμοῦ τοῦ ὀνόματός του. 

Θὰ πρέπῃ νὰ διευκρινίσουμε, ἐπίσης, ὅτι ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς ἀναφέρεται σὲ συγκεκριμένο ἄνθρωπο (ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί), ὥστε νὰ καταλάβουμε ὅτι ὁ ἀντίχριστος θὰ εἶναι ἕνας πραγματικὸς ἄνθρωπος καὶ ὄχι ὁ διάβολος ἢ τὸ ἴδιο τὸ σύστημα. 

Τὸ 666 προκύπτει ἄμεσα ἀπὸ τὴν ἀρίθμηση τοῦ ὀνόματός του, μὲ κάποιον ἰδιαίτερο τρόπο (ψηφισάτω) ποὺ θὰ γίνει φανερὸς καὶ πλήρως κατανοητὸς στὰ ἔσχατα, μόνο ἀπὸ ἐκείνους ποὺ θὰ νήφουν πνευματικά: 

«Καὶ τὴν μέν ἀκρίβειαν τῆς ψήφου, ὡς καὶ τὰ λοιπὰ τὰ περὶ αὐτοῦ γεγραμμένα, ὁ χρόνος ἀποκαλύψει καὶ ἡ πεῖρα τοῖς νήφουσιν» Ἅγιος Ἀνδρέας Καισαρείας 

Μὲ τὴν βοήθειά του θὰ μπορῇ νὰ ἀντιληφθεῖ ὁ ἀληθινὸς λαὸς τοῦ Χριστοῦ ἐκείνης τῆς ἐποχῆς ὅτι ὁ ἄνθρωπος, ποὺ θὰ παρουσιαστῇ ἀπὸ τὸ σύστημα ὡς σωτῆρας, θὰ εἶναι ὄντως ὁ ἀντίχριστος. 

Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ ἀριθμὸς αὐτός, παράλληλα, θὰ ἀποτελέσῃ γιὰ τοὺς πιστοὺς τῶν ἐσχάτων τὸ βασικὸ στοιχεῖο τῆς πνευματικῆς ταυτότητας τοῦ τελευταίου, ποὺ θὰ τοὺς βοηθήσῃ νὰ τὸν ταυτοποιήσουν καὶ νὰ καταλάβουν ὅτι δὲν πρόκειται γιὰ τὸν Χριστό, ὅπως αὐτὸς θὰ ἰσχυρίζεται στοὺς Χριστιανούς, καὶ ἔτσι νὰ μὴ δεχτοῦν νὰ γίνῃ τὸ 666 μέρος τῆς δικῆς τους ταυτότητας, ὅταν θὰ ἐπιχειρηθεῖ νὰ μπῇ στὸ χάραγμα - ταυτότητα ὅλων τῶν ἀνθρώπων. 

Ὑπάρχουν, ὅμως, καὶ πολλὲς ἄλλες διαστάσεις τοῦ θέματος. 

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος μᾶς ἔχει ἤδη δώσει τὴν μιά: 

«Πρὶν ἀπὸ δύο χιλιάδες χρόνια ἔγραψε στὴν Ἀποκάλυψη ὅτι οἱ ἄνθρωποι θὰ σφραγίζωνται μὲ τὸν ἀριθμὸ 666. 

«Ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου· ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξς´» 

Τὸ 666 γιὰ τοὺς Ἑβραίους εἶναι σύμβολο οἰκονομίας. Οἱ Ἑβραῖοι, ὅπως ἀναφέρεται στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ἐπέβαλαν μιὰ συγκεκριμένη φορολογία στὰ ἔθνη ποὺ ὑποδούλωσαν μὲ διάφορους πολέμους (Βλέπε Βασιλειῶν Γ´ 10, 14 καὶ Β´ Παραλειπομένων 9, 13). 

Ἡ ἐτήσια φορολογία ἦταν 666 τάλαντα χρυσοῦ. 

Τώρα, γιὰ νὰ ὑποτάξουν ὅλον τὸν κόσμο, βάζουν πάλι αὐτὸν τὸν παλιὸ φορολογικὸ ἀριθμό, ποὺ συνδέεται μὲ τὸ ἔνδοξο παρελθόν τους. 

Γι᾿ αὐτὸ δὲν θέλουν νὰ τὸν ἀντικαταστήσουν μὲ ἄλλον ἀριθμό. Τὸ 666 δηλαδὴ εἶναι τὸ σύμβολο τοῦ μαμωνᾶ. Τὸ πῆραν ἀπὸ τὰ σταθμὰ τοῦ χρυσοῦ – δὲν ἤξεραν αὐτὸ ποὺ ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης στὴν Ἀποκάλυψη –, ἀλλὰ δὲν παύει νὰ εἶναι μαμωνᾶς» Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου Λόγοι Β΄ (Πνευματικὴ Ἀφύπνιση) - Ἱερὸ Ἡσυχαστήριο "Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος" Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης 

Αὐτό, ὅμως, τὸ σύμβολο οἰκονομίας δὲν χρησιμοποιεῖται πλέον ἀποκλειστικὰ ἀπὸ ἕναν συγκεκριμένο λαό, ὅπως στὴν ἀρχαιότητα, ἀλλὰ ἀπὸ ὅλο τὸ διεθνὲς σύστημα, τὸ ὁποῖο οἰκοδομεῖται καὶ διευθύνεται ἀπὸ τὸ μυστήριο τῆς ἀνομίας. 

Ἔτσι, μία εἴσοδος τοῦ συγκεκριμένου ἀριθμοῦ στὴν ψηφιακὴ ταυτότητα (πιθανῶς, ὄχι ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἢ ὄχι φανερά, γιὰ νὰ μὴν ὑπάρχουν ἀντιδράσεις), ποὺ θὰ προηγηθῇ τοῦ τελικοῦ χαράγματος, δηλώνει αὐτομάτως ὅτι γιὰ τὸ συγκεκριμένο σύστημα παύεις νὰ εἶσαι πρόσωπο καὶ γίνεσαι... ἐμπορικό προϊόν!!! 

Καὶ αὐτὸ γιατί ἀκριβῶς καὶ ὁ ραβδωτὸς ἢ ἀλλιῶς γραμμωτὸς κώδικας (Barcode), ποὺ περιέχει τὸν συγκεκριμένο ἀριθμὸ μὲ ἕναν ἐποπτικὸ τρόπο ποὺ ἀντιλαμβάνεται ἄμεσα ὁ ἀνθρώπινος νοῦς[1] καὶ ὁ κώδικας γρήγορης ἀπόκρισης (QR - Quick Response) τῶν ἐμπορικῶν προϊόντων, θεωρεῖται ὅτι ἀποτελοῦν τὴν ψηφιακὴ ταυτότητα τοῦ καθένα τους. 

Συνεπῶς, τὸ νὰ ἀποδεχτῇς μὲ τὴν θέλησή σου νὰ πάρεις μιὰ ἠλεκτρονικὴ ταυτότητα, ποὺ θὰ περιέχῃ καὶ ἀπὸ πάνω κωδικοποιημένο, μὲ ἕναν ὁποιονδήποτε, φανερὸ ἢ κρυφὸ τρόπο, τὸν συγκεκριμένο ἀρχαῖο φορολογικὸ ἀριθμὸ γιὰ νὰ μπορῇς νὰ προσδιορίζεσαι μὲ αὐτήν, σημαίνει ὅτι δέχεσαι οἰκειοθελῶς τὴν προϊοντοποίησή σου!!! 

Ἀποδέχεσαι τὴν εἴσοδό σου ὡς ἐμπορικὸ προϊὸν μέσα στὸ σύστημά τους!!! 

Δὲν εἶναι λίγο βαρὺ αὐτό; Τί λέτε; 


Εἶναι, ὅμως, καὶ δήλωση συνειδητῆς ὑποτέλειάς σου στὸ σύστημά τους. 

Ἀκριβῶς, ὅπως καὶ ἐκεῖνοι οἱ λαοὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ Σολομῶντα ἀποδέχτηκαν νὰ εἶναι ὑποτελεῖς του καὶ γι᾿ αὐτὸ κάθε ἔτος τοῦ προσέφεραν ἑξακόσια ἑξῆντα ἕξι τάλαντα χρυσοῦ ὡς φόρο... 

Συνεπῶς, ἀποδέχεσαι τὴν δουλοποίησή σου! 

Καὶ αὐτή, φαίνεται ὅτι θέλουν νὰ συνοδεύεται καὶ ἀπὸ τὴν ὑποχρεωτικὴ χορήγηση σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἑνὸς προσωπικοῦ ἀριθμοῦ, ἀκριβῶς, ὅπως συνέβαινε καὶ στὰ στρατόπεδα συγκέντρωσης. 

Γιατί κάθε τί ποὺ μᾶς κάνουν θέλουν πάντα νὰ συνοδεύεται καὶ ἀπὸ κάποια συμβολικὴ κίνηση ποὺ νὰ τὸ δηλώνῃ. 

Ὁ ἀριθμὸς τοῦ ὀνόματος τοῦ θηρίου, βέβαια, ἔχει καὶ ἄλλες σημασίες, πολλὲς ἀπὸ τὶς ὁποῖες θὰ γίνουν φανερὲς καὶ κατανοητὲς μόνο τὴν ἐποχὴ ποὺ θὰ ἐμφανιστῇ ὁ ἴδιος ὁ ἀντίχριστος, διότι συνδέεται ἄμεσα μὲ τὸ ὄνομά του καὶ τοὺς τίτλους - ἰδιότητες/ἀξιώματα ποὺ ἐκεῖνος θὰ φέρῃ. 

Ἔχει, ὅμως, καὶ μιὰ πιὸ βαθιὰ καὶ πιὸ διαχρονικὴ πνευματικὴ σημασία ποὺ μπορεῖ νὰ γίνῃ ἀρκετὰ ἀντιληπτὴ ἀπ᾿ ὅλους σχεδὸν τοὺς ἀνθρώπους, ὅλων τῶν ἐποχῶν, ἐφόσον, βέβαια, ἐκεῖνοι ἐνδιαφερθοῦν γιὰ τὸ ὅλο θέμα. 

Αὐτή, μάλιστα, ἀποκαλύπτει καὶ τὸν πραγματικὸ πνευματικὸ λόγο ποὺ γίνονται ὅλα αὐτά. 

Γιὰ νὰ μπορέσουμε, ὅμως, νὰ τὴν κατανοήσουμε, θὰ προσπαθήσουμε νὰ συνδέσουμε τὸν συγκεκριμένο ἀριθμὸ μὲ ἕναν ἄλλο μυστηριώδη ἀριθμὸ ποὺ συναντᾶμε μέσα στὴν Ἁγία Γραφή, ὁ ὁποῖος θὰ μᾶς δώσει καὶ τὸ κλειδὶ γιὰ τὴν ἑρμηνευτικὴ προσέγγιση ποὺ θὰ ἐπιχειρήσουμε νὰ κάνουμε. 

Καὶ αὐτὸς δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὸν ἀριθμὸ τῶν ψαριῶν ποὺ ἁλίευσαν οἱ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ στὴν λίμνη της Τιβεριάδος μετὰ τὴν Ἀνάστασή Του, δηλαδὴ δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὸν ἀριθμὸ 153: 

«ἀνέβη Σίμων Πέτρος καὶ εἵλκυσε τὸ δίκτυον ἐπὶ τῆς γῆς, μεστὸν ἰχθύων μεγάλων ἑκατὸν πεντήκοντα τριῶν· καὶ τοσούτων ὄντων οὐκ ἐσχίσθη τὸ δίκτυον» Κατὰ Ἰωάννην 21, 11 

Τί κοινὸ ἔχουν, ὅμως, οἱ δυὸ αὐτοὶ ἀριθμοί, δηλαδὴ ὁ 153 καὶ ὁ 666; 

Καὶ οἱ δυό τους φαίνεται ὅτι ἔχουν ἐσκεμμένα ἐπιλεχθῇ γιὰ κάποιο συγκεκριμένο λόγο μέσα ἀπὸ τὸ σύνολο τῶν λεγομένων τριγωνικῶν ἀριθμῶν, δηλαδὴ μέσα ἀπὸ τὸ σύνολο ἐκείνων τῶν ἀριθμῶν ποὺ ἰσοῦνται μὲ τὸ ἄθροισμα, ὁρισμένης γκάμας, ἀκεραίων, ἡ ὁποία ἔχει ὡς πρῶτο ὅρο της τὸν ἀριθμὸ 1. 

Συγκεκριμένα, ὁ ἀριθμὸς 153 εἶναι ὁ 17ος τριγωνικὸς ἀριθμός, δηλαδὴ 153 = 1+2+3+...+17 καὶ ὁ 666 εἶναι ὁ 36ος, δηλαδὴ 666 = 1+2+3+...+36 

Σύμπτωση; 

Μᾶλλον ὄχι! 

Δὲν μποροῦμε νὰ ποῦμε κάτι τέτοιο, εἰδικά, ἂν δοῦμε καὶ διαπιστώσουμε ἀμέσως παρακάτω ὅτι αὐτοὶ οἱ δυὸ ἀριθμοὶ συμβολίζουν δυὸ ἀκριβῶς ἀντίθετα πνευματικὰ στρατόπεδα. 

(Μὴν σᾶς ξενίζει ποὺ συνδέουμε ἁπλὴ ἀριθμητικὴ καὶ ἑρμηνεία. 

Μὴν ξεχνᾶτε ὅτι καὶ τὸ ἴδιο τὸ κείμενο προτρέπει τοὺς πιστοὺς τῶν ἐσχάτων νὰ ἀριθμήσουν (ψηφισάτω) μὲ κάποιον τρόπο ποὺ θὰ γίνει τότε φανερός). 

Ἂς τὸ κάνουμε, λοιπόν, χωρὶς νὰ φοβόμαστε ὅτι θὰ μπλέξουμε σὲ πολύπλοκους μαθηματικοὺς ὑπολογισμοὺς ἤ/καὶ παράξενες ἀριθμολογίες, γιατί τὰ πράγματα εἶναι πολὺ πιὸ ἁπλὰ ἀπ᾿ ὅ,τι φαίνονται καὶ κινοῦνται στὸν χῶρο τοῦ ἁπλοῦ συμβολισμοῦ. 

Πρίν, ὅμως, ποῦμε ὁτιδήποτε, ὀφείλουμε νὰ διευκρινίσουμε ἐδῶ ὅτι οἱ συγκεκριμένοι ἀριθμοί, ἐφόσον δὲν χρησιμοποιοῦνται ὡς σύμβολα, θὰ πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζονται μόνο σὰν ἁπλοὶ ἀριθμοὶ καὶ τίποτα παραπάνω. 

Καὶ αὐτὸ τὸ λέμε γιὰ νὰ ἀποφεύγουμε τὴν δαιμονοποίηση τοῦ ἀριθμοῦ 666 καὶ τὸν πανικὸ ποὺ μπορεῖ νὰ προκαλεῖται ἀπὸ αὐτή, κάθε φορὰ ποὺ θὰ τὸν βλέπουμε σὲ ἁπλὰ καθημερινὰ πράγματα καὶ σὲ διάφορες ἁπλὲς περιπτώσεις, ὅπως, γιὰ παράδειγμα, στὸν ἀριθμὸ τῆς πινακίδας ἢ τῆς ἄδειας τοῦ αὐτοκινήτου, σὲ ἕναν μαθηματικὸ ὑπολογισμὸ κ.ο.κ. 

Στὴν Ἁγία Γραφή, ὅμως, χρησιμοποιοῦνται καὶ οἱ δυὸ ἀριθμοὶ ὡς σύμβολα καὶ γι᾿ αὐτὸ πρέπει νὰ εἴμαστε πάντα πολὺ προσεκτικοὶ μὲ τὴν εἰδικὴ σημασία τους, ὅπως κάτι τέτοιο θὰ πρέπει νὰ κάνουμε καὶ ὅταν βλέπουμε νὰ χρησιμοποιεῖται συνειδητὰ τὸ 666 σὰν σύμβολο ἀπὸ ὅλους ἐκείνους, ποὺ τὸ τοποθετοῦν ἐπίτηδες σὲ ἀντικείμενα, θέσεις, κωδικούς, ταυτότητες κ.ἄ. 

Καὶ οἱ δυὸ ἀριθμοὶ ἀντιστοιχοῦν σὲ δυὸ ἀθροίσματα, στὰ ὁποῖα παρατηρεῖς ὅτι οἱ ὅροι ποὺ προστίθενται, δὲν εἶναι ἴσοι μεταξύ τους, ἀλλὰ παρουσιάζουν μιὰ κλιμάκωση στὶς μεταξύ τους τιμές: (1, 2, 3, ..., 17) καὶ (1, 2, 3, ..., 36), ἀντίστοιχα. 

Ποιό σύνολο, ὅμως, ἐννοεῖται μὲ τὸν καθέναν τους καὶ τί σημαίνει αὐτὴ ἡ κλιμάκωση; 

Ἐδῶ κάποιος μπορεῖ νὰ καταλάβῃ πολὺ εὔκολα ὅτι τὰ 153 ψάρια ποὺ πιάστηκαν ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους στὴν λίμνη της Τιβεριάδος συμβολίζουν τὸ σύνολο τῶν ἀνθρώπων ποὺ συγκροτοῦν τὴν ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, δηλαδὴ τὸ σύνολο τῶν πιστῶν ποὺ ὁ Ἴδιος ὁ Θεὸς μετρᾶ καὶ λογίζει ὡς πραγματικὰ δικοὺς Του καὶ τοὺς ξεχωρίζει ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄλλους, διότι ἀποτελοῦν τὸ ἀληθινὸ λείμμα Του: 

«Καὶ ἐδόθη μοι κάλαμος ὅμοιος ῥάβδῳ, λέγων· ἔγειρε καὶ μέτρησον τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ θυσιαστήριον καὶ τοὺς προσκυνοῦντας ἐν αὐτῷ» Ἀποκάλυψις 11, 1 

«οὕτως οὖν καὶ ἐν τῷ νῦν καιρῷ λεῖμμα κατ᾿ ἐκλογὴν χάριτος γέγονεν» Πρὸς Ρωμαίους 11, 2-5 

Καὶ αὐτό, γιατί ὁ Ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶπε κάποτε ἄλλοτε στοὺς μαθητὲς Του ὅτι θὰ γίνουν ἁλιεῖς ἀνθρώπων: 

«καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· δεῦτε ὀπίσω μου, καὶ ποιήσω ὑμᾶς γενέσθαι ἁλιεῖς ἀνθρώπων» Κατὰ Μᾶρκον 1, 17 

Ὁ χῶρος τῆς ἀληθινῆς Ἐκκλησίας Του ἀποτελεῖ τὴν ἄρρηκτη σαγήνη Του, τύπος τοῦ ὁποίου εἶναι τὸ δίχτυ τῶν μαθητῶν Του ποὺ δὲν ἔσπαγε, παρὰ τὸ μεγάλο πλῆθος καὶ μέγεθος τῶν ψαριῶν. 

Τὸ κάθε μέλος τοῦ συγκεκριμένου συνόλου μπορεῖ νὰ ἀνήκει σὲ διαφορετικὸ ἔθνος ἤ/καὶ κοινωνικό, οἰκονομικό, θεολογικό, πνευματικό, μορφωτικὸ κ.ἄ. ἐπίπεδο ἤ/καὶ νὰ ἔχει διαφορετικὸ ἀριθμὸ ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἀρετῶν ἤ/καὶ νὰ ἔχει λάβῃ ἀπὸ τὸν Θεὸ διαφορετικὸ εἶδος ἢ ἀριθμὸ ταλάντων, δηλαδὴ χαρισμάτων, εἴτε αὐτὸ εἶναι ἕνα, εἴτε δύο, εἴτε τρία κ.ο.κ. ἢ νὰ ἔχει κληθῇ στὸν Χριστιανισμὸ ἢ τὴν διακονία Του τὴν πρώτη, τὴν δεύτερη, τὴν ἑνδεκάτη ὥρα κ.ο.κ. 

Γι᾿ αὐτό, ἀκριβῶς, βλέπουμε καὶ τὴν συγκεκριμένη κλιμάκωση στὶς τιμὲς τῶν ἀκεραίων (1, 2, 3, ..., 17), οἱ ὁποῖοι ὅταν ἀθροισθοῦν, μᾶς δίνουν τὸ 153. 

Ἄρα, ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς φαίνεται ὅτι συμβολίζει τὸ σύνολο τοῦ πραγματικοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, κάθε κοινωνικοῦ καὶ οἰκονομικοῦ στρώματος, ἐποχῆς, βαθμοῦ, φυλῆς, γλώσσας, ἔθνους, εἴδους ἀρετῆς, καλῶν ἔργων, δυνατοτήτων καὶ χαρισμάτων κ.ἄ., ποὺ εἶναι γραμμένο στὸ βιβλίο τῆς ζωῆς, δηλαδὴ ποὺ ἀποτελεῖ τὴν ἀληθινὴ Ἐκκλησία Του καὶ ποὺ μετέχει στὸ μυστήριο τῆς εὐσεβείας: 

«Μετὰ ταῦτα εἶδον, καὶ ἰδοὺ ὄχλος πολύς, ὃν ἀριθμῆσαι αὐτὸν οὐδεὶς ἐδύνατο, ἐκ παντὸς ἔθνους καὶ φυλῶν καὶ λαῶν καὶ γλωσσῶν, ἑστῶτας ἐνώπιον τοῦ θρόνου καὶ ἐνώπιον τοῦ ἀρνίου, περιβεβλημένους στολὰς λευκάς, καὶ φοίνικες ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῶν» Ἀποκάλυψις 7, 9 

Παρ᾿ ὅλες, ὅμως, τὶς διαφορὲς τῶν μελῶν Της, ὅλοι τους λογίζονται ἀπὸ Ἐκεῖνον ὡς πρόσωπα τοῦ ἴδιου ἐκτοπίσματος καὶ τῆς ἴδιας μεγάλης ἀξίας, κάτι ποὺ μᾶς τὸ δηλώνει τὸ γεγονὸς ὅτι τὰ ψάρια ποὺ πιάστηκαν ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους στὸ δίχτυ τους, εἶχαν ὅλα τους ἐξίσου μεγάλο μέγεθος. 

Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ὅποιος δεχτεῖ νὰ προσκυνήσῃ τὸν ἀντίχριστο καὶ νὰ λάβῃ τὸ χάραγμά του, αὐτομάτως δὲ θὰ συμπεριλαμβάνεται στὸ βιβλίο τῆς ζωῆς: 

«καὶ προσκυνήσουσιν αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν οὐ γέγραπται τὸ ὄνομα ἐν τῷ βιβλὶῳ τῆς ζωῆς τοῦ ἀρνίου τοῦ ἐσφαγμένου ἀπὸ καταβολῆς κόσμου» Ἀποκάλυψις 13, 8 

Αὐτὸ σημαίνει ὅτι, ὅποιος λάβει τὸ χάραγμα μὲ τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸ τοῦ ὀνόματός του, θεωρεῖται ὅτι ἀρνεῖται τὸν Ἴδιο τὸν Χριστὸ καὶ ἀμέσως λογίζεται ὅτι δὲν ἀνήκει στὸ σύνολο τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἀποτελοῦν τὴν ἀληθινὴ Ἐκκλησία Του, ἀλλὰ σὲ ἕνα ἄλλο σύνολο. 

Ποιό εἶναι αὐτό; 

Ἀκολουθῶντας τὴν λογικὴ τῆς ἑρμηνείας γιὰ τὸν ἀριθμὸ 153 ποὺ εἶναι ἀρκετὰ φανερή, μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι τὸ 666 συμβολίζει ὅλη τήν, κάθε κακίας, γκάμα τῶν ἀνθρώπων ποὺ θὰ δεχτοῦν νὰ εἶναι μὲ τὸ μέρος τοῦ ἀντιχρίστου, τοῦ διαβόλου καὶ τοῦ συστήματός τους, ἀπὸ τὸν πολὺ μικρὸ ἕως καὶ τὸν πολὺ μεγάλο, ἀπὸ τὸν πολὺ φτωχὸ ἕως καὶ τὸν πολὺ πλούσιο, ἀπὸ τὸν δοῦλο ἕως καὶ τὸν ἐλεύθερο: 

«καὶ ποιεῖ πάντας, τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους, ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν» Ἀποκάλυψις 13, 16 

Ἡ πολυποίκιλη διαβάθμιση τῆς κακίας ποὺ θὰ ἔχει αὐτὴ ἡ «συναγωγὴ πονηρευομένων» (Ψαλμὸς 21, 17), συμβολίζεται μὲ τὴν κλιμάκωση τῶν συγκεκριμένων ἀκεραίων (1, 2, 3, ..., 36), ποὺ ὅταν ἀθροίζονται, μᾶς δίνουν τὸ 666. 

Συνεπῶς, ὁ ἀριθμὸς τοῦ θηρίου συμβολίζει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ὁποιασδήποτε γλώσσας, ἐθνότητας, ἐθνικότητας, θρησκείας, πνευματικῆς, οἰκονομικῆς καὶ κοινωνικῆς κατάστασης, βαθμοῦ πονηρίας κ.ἄ., ποὺ ἔχουν ἑκούσια συμμετοχὴ στὸ μυστήριο τῆς ἀνομίας. 

Μάλιστα, ὅλα τα παραπάνω δὲν ἀναφέρονται μόνο στὰ ἔσχατα, ἀλλὰ ἔχουν διαχρονικὴ σημασία, γιατί σὲ κάθε ἐποχὴ ἔχουμε τύπους ἀντιχρίστου καὶ ἀνθρώπους ποὺ δέχονται νὰ ὑπηρετήσουν τὸ μυστήριο τῆς ἀνομίας, βάζοντας ὁ καθένας τους τὸ δικό του λιθαράκι στὸ οἰκοδόμημα τοῦ τελικοῦ συστήματός του: 

«Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καὶ καθὼς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν» Ἰωάννου Α' 2, 18 

Ἡ βασική, ὅμως, διαφορὰ εἶναι ὅτι, ἐνῶ μέσα στοὺς αἰῶνες ποὺ προηγοῦνται τῆς ἐποχῆς τῶν ἐσχάτων, ὁ ἀριθμὸς τοῦ θηρίου λογίζεται μὲ τὸν παραπάνω συμβολικὸ τρόπο στὸν ὁρατὸ καὶ ἀόρατο πνευματικὸ κόσμο μόνο νοητὰ γιὰ νὰ δηλωθῇ ὅλο αὐτὸ τὸ ἑτερόκλητο σύνολο τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἀνήκει στὸν διάβολο καὶ τὸν ὑπηρετεῖ οἰκειοθελῶς, στὰ ἔσχατα θὰ ἔχουμε καὶ τὴν αἰσθητὴ παρουσία τοῦ ἀριθμοῦ αὐτοῦ μὲ κάποιον ἁπτὸ τρόπο πάνω σὲ ὅσους ἐπιλέξουν νὰ δεχτοῦν τὸ χάραγμα καὶ νὰ λάβουν συνειδητὰ μέρος στὸ σύστημά του. 

Μὴ μᾶς παραξενεύει ἡ διαχρονικὴ παρουσία καὶ σημασία τοῦ συγκεκριμένου ἀριθμοῦ, διότι ὅλο τὸ μυστήριο τῆς ἀνομίας δουλεύει γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ ἀντιχρίστου καὶ γιὰ τὸ ὄνομά του: 

«καὶ ποιήσωμεν ἑαυτοῖς ὄνομα» Γένεσις 11, 4 

Γιατί ἐκεῖνος θὰ φέρῃ καὶ τὴν κορύφωση τοῦ συγκεκριμένου μυστηρίου μέσα στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία. 

Φαίνεται ὅτι καὶ γι᾿ αὐτὸ ἔχει ἐπιλεχθῇ προφητικὰ τὸ συγκεκριμένο ὄνομα καὶ ὁ ἀριθμός του ὡς σύμβολα γιὰ νὰ χαρακτηρίσουν στὴν ὁλότητά του τὸ μυστήριο τῆς ἀνομίας. 

Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ὅλοι οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ ἀρνοῦνται διαχρονικὰ τὸ ἀόρατο νοητὸ χάραγμα μὲ τὸν ἀριθμὸ τοῦ θηρίου, γιατί ἀκριβῶς δὲ δέχονται νὰ ἀνήκουν στὸ σύνολο τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἀποδέχονται καὶ ποὺ ὑπηρετοῦν τὸ μυστήριο αὐτό: 

«Καὶ εἶδον θρόνους, καὶ ἐκάθησαν ἐπ᾿ αὐτούς, καὶ κρῖμα ἐδόθη αὐτοῖς, καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πεπελεκισμένων διὰ τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ καὶ διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, καὶ οἵτινες οὐ προσεκύνησαν τὸ θηρίον οὔτε τὴν εἰκόνα αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἔλαβον τὸ χάραγμα ἐπὶ τὸ μέτωπον αὐτῶν καὶ ἐπὶ τὴν χεῖρα αὐτῶν· καὶ ἔζησαν καὶ ἐβασίλευσαν μετὰ τοῦ Χριστοῦ χίλια ἔτη»Ἀποκάλυψις 20, 4 

Αὐτὸ τὸ λέμε γιὰ νὰ ἀποτρέψουμε μιὰ πιθανὴ χιλιαστικὴ ἑρμηνεία τοῦ παραπάνω χωρίου ποὺ θὰ θέλει μιὰ χιλιετῆ ἐπίγεια βασιλεία τοῦ Χριστοῦ ἀκριβῶς μετὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ ἀντιχρίστου καὶ ὄχι Δευτέρα Παρουσία, παλιγγενεσία τοῦ σύμπαντος κόσμου, ἀνάσταση ὅλων τῶν νεκρῶν, τελικὴ Κρίση, αἰώνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ γιὰ τοὺς δικαίους καὶ αἰώνια κόλαση γιὰ τοὺς ἀδίκους, ὅπως εἶναι καὶ τὸ σωστό. 

Ἐξάλλου, τὸ ἴδιο τὸ Ἱερὸ κείμενο μᾶς λέει γιὰ μιὰ εἰδικὴ κατάσταση ζωῆς - πρώτης ἀνάστασης ποὺ τυγχάνουν οἱ Ἅγιοι ποὺ συμβασιλεύουν μὲ τὸν Χριστὸ σὲ αὐτὰ τὰ χίλια χρόνια 

«αὕτη ἡ ἀνάστασις ἡ πρώτη» Ἀποκάλυψις 20, 5 

Αὐτὴ δὲν ταυτίζεται μὲ τὴν ἀνάσταση ὅλων τῶν νεκρῶν ποὺ θὰ συμβῇ κατὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία Του, διότι τὸ βιβλίο τῆς Ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως μᾶς τονίζει ὅτι μέσα στὸ συγκεκριμένο διάστημα οἱ ὑπόλοιποι νεκροὶ θὰ παραμείνουν νεκροί: 

«καὶ οἱ λοιποὶ τῶν νεκρῶν οὐκ ἔζησαν ἕως τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη» Ἀποκάλυψις 20, 5 

Τὰ χίλια χρόνια, ὅπως ἐπισημαίνει ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, εἶναι ἁπλὰ ἕνας σχηματικὸς ἀριθμὸς ποὺ χρησιμοποιεῖται γιὰ νὰ δηλωθῇ τὸ μεγάλο χρονικὸ διάστημα ποὺ θὰ μεσολαβήσῃ ἀνάμεσα στὴν Ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἐμφάνιση τοῦ ἀντιχρίστου στὸν κόσμο, ὅταν, ἀκριβῶς, καὶ θὰ ἀπελευθερωθῇ πλήρως ἡ δύναμη τοῦ διαβόλου, τὴν ὁποία ὁ Χριστὸς ἔδεσε μὲ τὸν θάνατο καὶ τὴν Ἀνάστασή Του: 


«Καὶ ὅταν τελεσθῇ[2] τὰ χίλια ἔτη, λυθήσεται ὁ σατανᾶς ἐκ τῆς φυλακῆς αὐτοῦ» Ἀποκάλυψις 20, 7 

Καὶ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι τώρα διανύουμε αὐτὴν τὴν περίοδο μὲ τὴν ζωντανὴ παρουσία - πρώτη ἀνάσταση καὶ τὴν συμβασιλεία μὲ τὸν Χριστό (ἔζησαν καὶ ἐβασίλευσαν) τῶν Ἁγίων τῆς θριαμβεύουσας Ἐκκλησίας (π.χ. τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα, τοῦ Ἁγίου Γερασίμου, τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς κ.ο.κ.), οἱ ὁποῖοι ἀρνήθηκαν μὲ τὸ μαρτύριο (καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πεπελεκισμένων) τοῦ αἵματος ἤ/καὶ τῆς συνειδήσεως, στὴν ἐποχὴ τοῦ καθενός τους, αὐτὸ τὸ νοητὸ χάραγμα στὸ μέτωπο ἢ στὸ δεξὶ χέρι. 

(Ὁ μετωπιαῖος λοβὸς τοῦ ἐγκεφάλου τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὑπεύθυνος γιὰ τὶς ἀνώτερες πνευματικὲς λειτουργίες του. 

Συνεπῶς, τὸ χάραγμα στὸ μέτωπο τοῦ ἀνθρώπου δηλώνει τὴν κυριαρχία τοῦ διαβόλου πάνω σὲ αὐτές. 

Τὸ δεξὶ χέρι, πάλι, φαίνεται ὅτι σχετίζεται μὲ συμβολικὸ τρόπο μὲ τὰ ἔργα ἢ τὰ γραφόμενα τοῦ ἀνθρώπου ἢ μὲ κάποια μορφὴ ἁρμοδιότητας ἢ ἐξουσίας. 

Ἑπομένως, τὸ χάραγμα στὸ δεξὶ χέρι δηλώνει ὅτι αὐτὰ ἔχουν τεθῇ οἰκειοθελῶς στὴν ὑπηρεσία τοῦ διαβόλου). 

Στὰ ἔσχατα, ὅμως, οἱ Ἅγιοι τῆς τότε στρατευομένης Ἐκκλησίας θὰ ἀρνηθοῦν καὶ τὸ αἰσθητὸ χάραγμα ποὺ θὰ ἐπιχειρήσῃ νὰ τοποθετήσει ὁ ἀντίχριστος στὸ μέτωπο ἢ στὸ δεξὶ χέρι, ὅλων τῶν ἀνθρώπων ὡς φανερὴ ἔνδειξη τῆς ἀπόλυτης πνευματικῆς καὶ ὑλικῆς ὑποδούλωσής τους. 

Τώρα, τὸ τί ἰδιαίτερο μπορεῖ νὰ συμβολίζουν οἱ ἀριθμοὶ 17 καὶ 36, δὲν μᾶς εἶναι γνωστό, ἂν καὶ τὸ πρῶτο φαίνεται ὅτι συνδέεται μὲ τὸν μέγιστο βαθμὸ τῆς Ἁγιότητας, τῶν θεάρεστων ἔργων, τῶν ἀρετῶν καὶ τῶν πνευματικῶν χαρισμάτων ποὺ μπορεῖ νὰ φτάσῃ ὁ ἁπλὸς ἄνθρωπος καὶ τὸ δεύτερο, μὲ τὸν μέγιστο βαθμὸ τῆς κακῶς νοουμένης κοσμικῆς ἐξουσίας, τῆς κακίας, τῶν παθῶν καὶ τῆς ἁμαρτίας. 

Ἐμεῖς, χωρὶς νὰ μπαίνουμε σὲ περαιτέρω ἀμφίβολες ἀριθμολογικὲς ἑρμηνεῖες καὶ χωρὶς νὰ βγάζουμε αὐθαίρετες ἀναλογίες σεσωσμένων καὶ κολασμένων (π.χ. 17:36, 153:666 καὶ ἄλλα τέτοια), θὰ τοὺς θεωρήσουμε ἁπλὰ σὰν σχηματικοὺς ἀριθμούς, ὅπως εἶναι καὶ οἱ ἀριθμοὶ 7, 10, 12, 1000 κ.ά., ποὺ συχνὰ συναντᾶμε μέσα στὴν Ἁγία Γραφή. 

Σίγουρα, ὅμως, τόσο τὸ νοητό, ὅσο καὶ τὸ αἰσθητὸ χάραγμα μὲ τὸ ὄνομα ἢ τὸν ἀριθμὸ τοῦ θηρίου, δηλώνουν ὅτι, ὄχι μόνο ἔχεις πάρει τὸ μέρος του, ἀλλὰ καὶ ὅτι ἔχεις παραδώσει μὲ τὴν θέλησή σου τὰ δικαιώματά σου σὲ ἐκεῖνον καὶ τοῦ ἀνήκεις. 

Ἀξίζει νὰ σημειωθῇ ἐδῶ ὅτι ἡ λέξη «χάραγμα» εἶναι κάτι ποὺ περιέχει μέσα του τὴν ἔννοια τῆς βίας καὶ τῆς βλαπτικότητας, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν λέξη «σφράγισμα» ποὺ χρησιμοποιεῖται γιὰ τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ δηλώσῃ σκέπασμα, κρύψιμο καὶ προστασία. 

Ἡ ἔκφραση «τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου» (Ἀποκ. 16,2), δηλαδὴ ἡ «χαρακιά/λαβωματιά/πληγὴ ποὺ προκαλεῖ τὸ θηρίο μὲ τὰ νύχια του», παραπέμπει ἄμεσα στὴν εἰκόνα ποὺ ἕνα ἄγριο ζῶο - θηρίο πλήττει μὲ τὰ νύχια του κάποιον, γιατί ἀκριβῶς θέλει νὰ μᾶς δείξῃ μὲ ἐποπτικὸ τρόπο ὅτι αὐτὸ τὸ χάραγμα θὰ ἀποτελῇ θανάσιμο πλῆγμα γιὰ τὴν πνευματικὴ ὑπόσταση τοῦ ἀνθρώπου. 

Καὶ τοῦτο, γιατί ὁδηγεῖ ἔξω ἀπὸ τὸ βιβλίο τῆς ζωῆς, στὸν δεύτερο θάνατο, δηλαδὴ στὸν πνευματικὸ θάνατο καὶ τὸν αἰώνιο χωρισμὸ ἀπὸ τὸν Θεό. 

Αὐτὸς εἶναι ἀκόμα ἕνας λόγος ποὺ θὰ πρέπει, στὸ παραπάνω ἀκανθῶδες χωρίο 20,4 τοῦ βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως, νὰ δώσουμε γιὰ τὸ χάραγμα μιὰ διαχρονικὴ σημασία καὶ νὰ τὸ θεωρήσουμε νοητό, καθὼς ὅλοι οἱ Ἅγιοι, ὅλων τῶν ἐποχῶν, ὄχι μόνο δὲ λαβώθηκαν θανάσιμα ἀπὸ τὸν διάβολο γιὰ νὰ πεθάνουν πνευματικά, ἀλλὰ ζοῦν καὶ συμβασιλεύουν μὲ τὸν Χριστό. 

Ὁ Θεὸς σφραγίζει, δηλαδὴ ἐπιδοκιμάζει καὶ προστατεύει, ἐνῶ ὁ διάβολος χαράσσει, δηλαδὴ ἐπιτίθεται, προσβάλλει καὶ τραυματίζει. 

Γενικά, τὸ σφράγισμα ἑνὸς ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Θεὸ δηλώνει τὸ ὅτι ὁ συγκεκριμένος ἄνθρωπος θεωρεῖται ἀπὸ Ἐκεῖνον ὅτι ἀνήκει στὴν ἀληθινὴ Ἐκκλησία Του. 

Ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς σφραγίζει μυστικῶς τὸν λαὸ Του σὲ κάθε ἐποχή, καὶ εἰδικὰ πρὶν ἀπὸ τιμωρίες, γιὰ νὰ δηλώσῃ ὅτι ἐκεῖνος ποὺ σφραγίζεται βρίσκεται μέσα στὴν ἄρρηκτη σαγήνη τῆς Ἐκκλησίας Του καὶ θὰ τύχῃ τῆς προστασίας Του: 

«καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· δίελθε μέσην τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ δὸς τὸ σημεῖον (=σημάδι) ἐπὶ τὰ μέτωπα τῶν ἀνδρῶν τῶν καταστεναζόντων καὶ τῶν κατωδυνωμένων ἐπὶ πάσαις ταῖς ἀνομίαις ταῖς γινομέναις ἐν μὲσῳ αὐτῆς. καὶ τούτοις εἶπεν ἀκούοντός μου· πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ εἰς τὴν πόλιν καὶ κόπτετε καὶ μὴ φείδεσθε τοῖς ὀφθαλμοῖς ὑμῶν καὶ μὴ ἐλεήσητε· πρεσβύτερον καὶ νεανίσκον καὶ παρθένον καὶ νήπια καὶ γυναῖκας ἀποκτείνατε εἰς ἐξάλειψιν, ἐπὶ δὲ πάντας, ἐφ᾿ οὕς ἐστι τὸ σημεῖον, μὴ ἐγγίσητε» Ἰεζεκιὴλ 9, 4-6 

«καὶ εἶδον ἄλλον ἄγγελον ἀναβαίνοντα ἀπὸ ἀνατολῆς ἡλίου, ἔχοντα σφραγῖδα Θεοῦ ζῶντος, καὶ ἔκραξε φωνῇ μεγὰλῃ τοῖς τέσσαρσιν ἀγγέλοις, οἷς ἐδόθη αὐτοῖς ἀδικῆσαι τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν, λέγων· μὴ ἀδικήσητε τὴν γῆν μήτε τὴν θάλασσαν μήτε τὰ δένδρα, ἄχρις οὗ σφραγίσωμεν τοὺς δούλους τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν» Ἀποκάλυψις 7, 2-3 

Σὲ ἀντιστοιχία μὲ αὐτό, τὸ αἰσθητὸ χάραγμα μὲ τὸ ὄνομα ἢ μὲ τὸν ἀριθμὸ τοῦ ὀνόματος τοῦ θηρίου θὰ εἶναι ἡ τελικὴ φανερὴ στάμπα ποὺ θὰ βάλει ὁ διάβολος, μιμούμενος κακέκτυπα τὸ μυστικὸ σφράγισμα τοῦ ἀληθινοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, σὲ ὅσους ἀνθρώπους ἀποδεχτοῦν ἑκουσίως τὸ σύστημα τοῦ ἀντιχρίστου. 

Καὶ τοῦτο γιὰ νὰ δείξῃ ὁ διάβολος ἐπιδεικτικὰ καὶ μὲ καμάρι στὸν Ἴδιο τὸν Θεό, ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλον, γενικά, τὸν ἀόρατο καὶ μή, πνευματικὸ κόσμο, ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ τὸ ἔλαβαν, τοῦ ἔχουν ἑκουσίως παραδώσει τὰ δικαιώματά τους καὶ τοῦ ἀνήκουν ὁλοκληρωτικά, μπαίνοντας μὲ τὴν θέλησή τους μέσα στὴν δική του σαγήνη, ἡ ὁποία συμβολίζεται μὲ τὸ ὄνομα καὶ τὸν ἀριθμὸ τοῦ θηρίου. 

Γιατί, ὄντως, συνηθίζει νὰ βάζῃ «σημαιάκι» στοὺς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ δείξῃ ὅτι ἔχει καταλάβει κάποιο ἀπὸ τὰ ὀχυρὰ τῆς ψυχῆς τους, κάτι ποὺ μπορεῖς νὰ τὸ διακρίνῃς μόνο ὅταν ἀρχίσεις νὰ βλέπεις τὰ πράγματα πνευματικά, ἂν δὲν τὸ ἀκούσεις, κιόλας, νὰ τὸ φωνάζουν χλευαστικὰ οἱ δαίμονες ποὺ βρίσκονται μέσα σὲ κάποιον δαιμονισμένο, ὅπως πολλὲς φορὲς ἔχει παρατηρηθῇ νὰ συμβαίνει. 

Πραγματικότητα... 

Καὶ αὐτὸ τὸ «σημαιάκι», θὲς νὰ εἶναι τὸ μοδάτο σκουλαρίκι, ἡ παράξενη ἁλυσίδα καὶ ὁ ἐκκεντρικὸς τρόπος ποὺ αὐτὰ φοριοῦνται; 

Θὲς νὰ εἶναι τὸ τατουάζ, ποὺ ἀπαγορεύεται, τόσο στὴν ἐποχὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μὲ ἐντολὴ τοῦ Ἴδιου τοῦ Θεοῦ (Λευιτικὸν 19, 28), ὅσο καὶ στὴν ἐποχὴ τῆς Καινῆς μὲ βάση ἀπόφαση τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου; 

Θὲς νὰ εἶναι τὸ τσιγάρο, ποὺ πάρα πολλὲς φορὲς ἔχουν ἀκούσει, μέσω δαιμονισμένων, τὸν ἴδιο τὸν διάβολο μὲ καμάρι νὰ τὸ ἀποκαλῇ λιβάνι του; 

Θὲς νὰ εἶναι τὸ γυμνὸ ἢ τὸ ἡμίγυμνο ἢ τὰ προκλητικὰ ροῦχα τῆς τελευταίας μόδας ἢ ὁ συνολικὸς μοντέρνος τρόπος ζωῆς; 

Θὲς νὰ εἶναι τὸ κάθε τί ποὺ κλείνει μὲ φράσεις τοῦ στύλ: «Ἔ, καλά, τώρα! Μὴν τρελαθοῦμε! Ὑπερβολές! Τί κακὸ ἔχει αὐτό; Δὲν ἔκανα καὶ ἔγκλημα!»; 

Ἄσχετα μὲ τὸ ἂν ἐκεῖνο ποὺ φαίνεται μικρὸ καὶ ἀσήμαντο στὰ μάτια μας, μπορεῖ νὰ ἔχῃ, στὴν πραγματικότητα, μεγάλη βαρύτητα στὸν πνευματικὸ κόσμο καὶ τρομερὸ ἀντίκτυπο στὴν μετέπειτα ζωή μας, σὲ τέτοιο σημεῖο ποὺ νὰ μᾶς κάνῃ νὰ μένουμε στὸ τέλος ἄναυδοι ἀπὸ τὰ ἀπίστευτου μεγέθους κακὰ ποὺ θὰ ἔχῃ προκαλέσει ἐκεῖνο, τόσο σὲ ἐμᾶς, ὅσο καὶ στοὺς ἄλλους... 

Γιατί, ὅπως ἐπεσήμαινε καὶ ὁ μακαριστὸς Ἱεροκήρυκας, Δημήτριος Παναγόπουλος, μικρὸ καὶ ἀσήμαντο νόμιζε ὅτι ἔκανε καὶ ἡ Βηρσαβεέ, ὅταν λουζόταν ἀπρόσεκτα, μικρὸ καὶ ἀσήμαντο νόμιζε ὅτι ἔκανε καὶ ὁ Δαυίδ, ὅταν δὲ φύλαξε τὰ μάτια του καὶ τὴν κοίταξε ἀπὸ περιέργεια. 

Καὶ τὰ δυό, ὅμως, αὐτὰ μικρὰ καὶ ἀσήμαντα ὁδήγησαν στὴν μοιχεία, στὸν φόνο τοῦ ἄντρα τῆς πρώτης μετὰ ἀπὸ τὴν δόλια ἐντολὴ τοῦ Δαυίδ, μὲ τὴν ὁποία στάλθηκε στὴν μάχη, σὲ μέρος ποὺ σίγουρα θὰ σκοτωνόταν, στὸν θάνατο τοῦ παιδιοῦ ποὺ προῆλθε ἀπὸ τὴν μοιχεία αὐτὴ καὶ στὸ γεγονὸς ὅτι, μετὰ τὸν Σολομῶντα, τὸ βασίλειο τοῦ Ἰσραήλ, ὄχι μόνο χωρίστηκε στὰ δυό, ἀλλὰ καὶ δὲν βρῆκε ποτὲ ξανὰ τὴν εἰρήνη. 

Καὶ πόσες φορὲς ἀπρόσεκτοι λόγοι καὶ ἀνοίγματα καὶ ἀσήμαντες λεπτομέρειες στὴν ἐνδυμασία καὶ τὶς κινήσεις ποὺ συνοδεύονταν ἀπὸ τὸ σκεπτικὸ «Ἔ, καλὰ ντέ! Δὲν κάνω καὶ κανένα ἔγκλημα» ὁδήγησαν στὴν πυρωμένη ἐπιθυμία, ποὺ μὲ τὴν σειρά της ἔσπρωξε πολλοὺς στὴν μοιχεία, στὸ ἔγκλημα, στὴν πορνεία, στὴν αὐτοκτονία, στὴν τρέλλα, στὴν ἐξαπάτηση, στὴν ἔκτρωση, στὸ διαζύγιο, στὴν ἐκμετάλλευση, σὲ δολοπλοκίες, σὲ πόνους, σὲ θλίψεις, σὲ ψέμματα, σὲ φθόνους, σὲ ζήλιες, σὲ συκοφαντίες, σὲ θεατρινισμούς, σὲ τσακωμούς, σὲ καταστροφὲς κ.ἄ.; 

Ἐσεῖς τί λέτε; 

Πάει ὁ νοῦς σας κάπου; 

Θές, ἀκόμα, νὰ εἶναι μιὰ κάποια φανέρωση τοῦ ἀόρατου μυστικοῦ «τεφτεριοῦ» μὲ τὶς ἁμαρτίες μας, τὸ ὁποῖο ἐπιδεικνύουν χλευαστικὰ οἱ δαίμονες γιὰ νὰ γελοῦν μὲ ἐκεῖνα ποὺ μᾶς βάζουν νὰ καμαρώνουμε πὼς ἔχουμε ἀποκτήσει ὡς «ἐμπειρίες»; 

Γιατί, πράγματι, ὑπάρχει κάτι σὰν πνευματικὸ βιογραφικὸ ποὺ μᾶς συνοδεύει ὅλους μας ἀοράτως: 

«Ἀνάγραπτός σού ἐστι πᾶσα πλεονεξία, ἀνάγραπτός σού ἐστι πᾶσα πορνεία, ἀνάγραπτός σούπᾶσα ἐστίν ἐπιορκία καὶ βλασφημία καὶ φαρμακεία καὶ κλοπὴ καὶ φόνος. πάντα ἀναγράφεται ταῦτα λοιπόν... σάλπιγξ ἀγγελικὴ προσκαλεῖται πάντας ἡμᾶς τὰ πεπραγμένα φοροῦντας» Ἁγίου Κυρίλλου, Κατηχήσεις Φωτιζομένων 15, 23-24 

Τὰ παραπάνω, παρατηρημένα καὶ διαπιστωμένα μὲ τρόμο, εἰδικά, ὅταν σὲ μιὰ «κρίση» ἑνὸς δαιμονισμένου ἀκοῦς τὰ ἴδια τὰ πονηρὰ πνεύματα νὰ σοῦ διαβάζουν λεπτομερῶς κάτι ἀπὸ αὐτὸ τὸ μυστικὸ «τεφτέρι» τῶν «ἐμπειριῶν» σου, τὶς ὁποῖες νόμιζες ὅτι εἶχες καταφέρῃ νὰ φυλάξεις κρυφές[3]...

Καὶ νὰ ξέρουμε ὅτι τότε δὲν μποροῦν νὰ σταθοῦν καὶ νὰ περάσουν οἱ προσωπικὲς θεολογικές, καὶ ὄχι μόνο, ἀπόψεις καὶ θεωρίες γιὰ τὴν στάση ζωῆς ποὺ θέλει νὰ ἀκολουθήσῃ ὁ καθένας, γιατί ἐκεῖ στὴν στιγμὴ ἀντιλαμβάνεσαι τὸ σωστὸ καὶ διδάσκεσαι ἐκ τῶν πραγμάτων θεολογία! 

(Ἂν δὲν παρακαλᾶς κιόλας νὰ ἀνοίξει ἡ γῆ νὰ σὲ καταπιῇ ἢ ἂν δὲν ψάχνεις νὰ βρῇς τὴν πόρτα γιὰ νὰ φύγεις τοῖχο - τοῖχο... 

Αὐτό, ὅμως, καὶ ἂν εἶναι «ἐμπειρία»! Ἔτσι δὲν εἶναι;) 

Θὲς αὐτὸ τὸ «σημαιάκι» του νὰ εἶναι ὁτιδήποτε ἄλλο μπορεῖ νὰ θεωρηθῇ ὡς προετοιμασία ἤ/καὶ τύπος τοῦ τελικοῦ χαράγματος; 

Βλέπουμε, λοιπόν, ὅτι ἡ ψηφιακὴ ταυτότητα, τὸ ψηφιακὸ νόμισμα, καὶ σὲ βάθος χρόνου, τὸ ἴδιο τὸ χάραγμα, δὲν ἔχουν νὰ κάνουν τόσο μὲ τὴν προσπάθεια παρακολούθησης καὶ ἐλέγχου μας, καθὼς κάτι τέτοιο τὸ σύστημα θὰ μποροῦσε, πράγματι, νὰ τὸ πετύχῃ καὶ τὸ πετυχαίνει μὲ πολλοὺς καὶ διάφορους ἄλλους τρόπους, ἀλλὰ μὲ τὸ ὅτι ὁ διάβολος θέλει νὰ δείξῃ καὶ νὰ καυχηθῇ στὸν πνευματικὸ κόσμο ὅτι ἔχεις ὑποταχθῇ μὲ τὴν θέλησή σου σὲ ἐκεῖνον καὶ πλέον τοῦ ἀνήκεις ὁλοκληρωτικά, δουλεύοντας θεληματικὰ γιὰ τὸ μυστήριο τῆς ἀνομίας. 

Ἡ ἴδια ἡ προσπάθεια παρακολούθησης, ἐλέγχου καὶ ἀξιολόγησης τῶν πολιτῶν, μαζὶ μὲ τὶς ὅποιες συνέπειες γιὰ τὴν μὴ ἀποδοχὴ τοῦ συστήματος, ἁπλά, θὰ σπρώχνουν στὸ τελευταῖο, γιατί ἀκριβῶς αὐτὸς εἶναι ὁ πνευματικὸς λόγος ποὺ γίνονται ὅλα. 

Γιατί ὁ διάβολος ζητᾶ νὰ κατακτήσῃ τὴν κρίση καὶ τὴν θέλησή μας καὶ συνεπῶς καὶ τὴν ἴδια τὴν ψυχή μας γιὰ νὰ μᾶς κάνῃ νὰ συμμετέχουμε ἑκουσίως στὸ μυστήριο τῆς ἀνομίας. 

Ἄρα, ἡ ψηφιακὴ ταυτότητα, ποὺ προετοιμάζει τὸ ἔδαφος καὶ εἶναι τύπος γιὰ τὸ χάραγμα, μπορεῖ νὰ μὴν εἶναι τὸ ἴδιο τὸ χάραγμα, ἀλλὰ ἀποτελεῖ καὶ αὐτὴ ἕνα τέτοιο «σημαιάκι» τοῦ διαβόλου, ποὺ θέλει νὰ μᾶς κάνῃ νὰ ἔχουμε πάνω μας οἰκειοθελῶς, ἀπὸ τὴ μία, γιὰ νὰ δείχνῃ ὅτι, ἀκόμα καὶ τώρα, ἔχει κυριαρχήσῃ σὲ ἕνα μεγάλο βαθμὸ στὸν κόσμο, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, γιὰ νὰ δηλώνῃ ὅτι ἕπεται καὶ συνέχεια... 

Μάλιστα, σὲ σχέση μὲ τὰ ἄλλα «σημαιάκια», εἶναι ἀσυγκρίτως πολὺ μεγαλύτερης σημασίας καὶ βαρύτητας, γιατί ἡ ταυτότητα δὲν ἀφορᾶ μόνο ἕναν συγκεκριμένο τομέα - πάθος τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου ἤ/καὶ μιὰ συγκεκριμένη ἁμαρτία, ἀλλὰ τὸ ὅλο εἶναι του, καθὼς ἀποτελεῖ κάτι ποὺ δέχεσαι συνειδητὰ νὰ σὲ προσδιορίζῃ συνολικὰ ὡς πρόσωπο. 

Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ πνευματικὸς λόγος ποὺ θὰ πρέπει νὰ ἀντισταθοῦμε σὲ αὐτήν. 

Δὲν εἶναι, λοιπόν, ἕνα ἐξαιρετικὰ σοβαρὸ πνευματικὸ ζήτημα αὐτό; 

Ἐσεῖς τί λέτε; 

Μπορεῖ ὄντως νὰ κριθῇ ὡς μόνο πολιτικὸ ἢ παραθρησκευτικὸ ἢ ἐπουσιῶδες καὶ μὴ πνευματικὸ ζήτημα ποὺ δὲ σχετίζεται μὲ θέματα σωτηρίας; 

Ἀξίζει νὰ σημειωθῇ ἐδῶ ὅτι στὴν Ἁγία Γραφὴ τὸ ὄνομα δὲν ἀποτελεῖ ἁπλὰ μιὰ συμβατικὴ λέξη, ἀλλὰ κάτι ποὺ φανερώνει ὁρισμένες ἀπὸ τὶς βασικὲς ἰδιότητες τοῦ προσώπου ἢ τοῦ τόπου ἢ τοῦ πρωτοτύπου, τὸ ὁποῖο εἰκονίζει ἕνας τύπος. 

Γιὰ παράδειγμα, ἡ λέξη «Ἰησοῦς» σχετίζεται ἐτυμολογικὰ μὲ τὴν σωτηρία, διότι Ἐκεῖνος εἶναι ὁ Σωτῆρας τοῦ κόσμου, ἡ λέξη «Γιαχβὲ» σχετίζεται ἐτυμολογικὰ μὲ τὴ ζωὴ ἤ/καὶ τὴν ὕπαρξη, διότι Ἐκεῖνος εἶναι ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς ἤ/καὶ τῆς ὕπαρξης τῶν ὄντων, ἀλλὰ καὶ ὁ Ὤν, δηλαδὴ ὁ Μόνος αὐθύπαρκτος, ἡ λέξη «Βαιθὴλ» (= Οἶκος τοῦ Θεοῦ, καὶ κατ᾿ ἐπέκταση Ναὸς τοῦ Θεοῦ): (בֵּית אֵל‎), ποὺ ἦταν ἡ ὀνομασία - τύπος ποὺ ἔδωσε ὁ Ἰακὼβ στὸν τόπο, στὸν ὁποῖο εἶδε τὸ ὄνειρο μὲ τὴν κλίμακα (=σκάλα) ποὺ ἔφτανε στὸν Οὐρανό, σχετίζεται προφητικὰ μὲ τὸ πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ποὺ ἔγινε ὁ ἔμψυχος Οἶκος/Ναός τοῦ Θεοῦ κ.ο.κ. 

Ἔτσι, καὶ ὅλοι οἱ τίτλοι - ἰδιότητες/ἀξιώματα ποὺ θὰ ἀποκτήσῃ ὁ ἀντίχριστος μποροῦν νὰ θεωρηθοῦν καὶ αὐτὰ στὸ σύνολό τους, κατὰ κάποιο τρόπο, ὡς ὄνομά του. 

Μὲ αὐτὴν τὴν ἔννοια μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ἐκεῖνο περικλείει μέσα του καὶ ὅλη αὐτὴ τὴν διαβαθμισμένη γκάμα τῆς κακίας, τῆς δολιότητας, τῆς βλασφημίας, τῆς ἀγυρτείας, τῆς μαγείας, τοῦ ψεύδους καὶ τῆς ἀπάτης, τῆς δαιμονικῆς ἐνέργειας, τῆς ἀνομίας, τῆς ἁμαρτίας, τῆς πονηρῆς ἐξουσίας κ.ἄ. 

Αὐτὸ δίνει καὶ στὸν ἀριθμὸ τοῦ θηρίου, πέρα ἀπὸ τὴν ἔννοια τοῦ συνόλου τῶν ἀνθρώπων ποὺ θὰ ἀνήκουν στὸ μυστήριο τῆς ἀνομίας, ποὺ εἴδαμε παραπάνω, μιὰ σημασία ποὺ σχετίζεται μὲ ὅλο αὐτὸ καθ᾿ αὐτὸ τὸ διαβαθμισμένο πλήρωμα τῆς πονηρίας, τῆς ἀδικίας, τῆς πνευματικῆς σήψης, τῆς ἀνομίας καὶ τῆς ἁμαρτίας, στὸ ὁποῖο θὰ μετέχῃ, μὲ τὴ δική του μικρὴ ἢ μεγάλη συνεισφορά, ὁ κάθε ἕνας ποὺ θὰ θέλει νὰ ἀνήκῃ συνειδητὰ στὸ σύστημα τοῦ ἀντιχρίστου καὶ θὰ δεχτῇ νὰ φέρει τὸ χάραγμά του. 

Ἴσως, καὶ αὐτὸ νὰ ὑπονοεῖται μὲ τὴν φράση: 

«Ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου» 

Φαίνεται ὅτι ἐδῶ ἡ Ἱερὰ Ἀποκάλυψη, μὲ τὴν λέξη «ψηφισάτω», μᾶς κλείνει μὲ προφητικὸ νόημα τὸ μάτι καὶ γιὰ τὸ ἐπερχόμενο σύστημα τοῦ ἀντιχρίστου, τὸ ὁποῖο ἀκριβῶς καὶ χαρακτηρίζεται μὲ τὸ ὄνομά του ἢ μὲ τὸν ἀριθμὸ τοῦ ὀνόματός του, γιὰ νὰ δηλωθῇ, τόσο τὸ σύνολο τῶν ἀνθρώπων ποὺ θὰ τὸ ἔχουν ἀποδεχτῇ μὲ τὴν θέλησή τους, ὅσο καὶ ὅλη αὐτὴ ἡ διαβάθμιση τῆς κακίας, ἡ ὁποία θὰ φτάσῃ τότε στὴν κορύφωσή της μέσα στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία καὶ θὰ ἐκφραστῇ στὴν πληρότητά της μὲ ἐκεῖνο τὸ παμπόνηρο σύστημά του. 

Καὶ τοῦτο τὸ λέμε, γιατί καὶ ἡ ἴδια ἡ ἐπιλογὴ τῆς λέξης «ψηφισάτω», ποὺ εἶναι ὁμόρριζη μὲ τὴν λέξη «ψηφιακός», οὔτε τυχαία σύμπτωση μπορεῖ νὰ εἶναι, οὔτε, ὅμως, καὶ μπορεῖ νὰ θεωρηθῇ καὶ τελείως ἄσχετη μὲ τὴν λέξη «χάραγμα», ποὺ σημαίνει πλήγωμα/πληγή. 

Γιατί στόχος τοῦ ἀντιχρίστου θὰ εἶναι νὰ κυριαρχήσῃ πάνω στὸν κόσμο, «ψηφιοποιῶντας», δηλαδὴ οὐσιαστικὰ ἀκρωτηριάζοντας καὶ κομματιάζοντας, τόσο τὸν ἴδιο τὸν ἄνθρωπο ὡς πνευματικὴ ὑπόσταση, ὅσο καὶ τὴν ἴδια του τὴν ζωή, σὲ πολλοὺς καὶ διάφορους τομεῖς καὶ μὲ πολλοὺς καὶ διάφορους τρόπους, μέσα στοὺς ὁποίους συμπεριλαμβάνεται καὶ ἡ ἀπόλυτη ψηφιοποίηση τῶν μέσων καὶ τῶν ὑπηρεσιῶν. 

Γιατί θὰ χρησιμοποιήσῃ σὺν τοῖς ἄλλοις καὶ τὴν ψηφιακὴ τεχνολογία τῆς ἐποχῆς του, ὄχι γιὰ νὰ δώσῃ τὴν ἐλευθερία στὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ ἀντίθετα γιὰ νὰ τοῦ τὴν στερήσῃ στὰ βασικά της σημεῖα, σακατεύοντας μὲ ἀφάνταστα αἰσχρὸ καὶ πονηρὸ τρόπο τὸ αὐτεξούσιό του. 

Πράγματι, διότι ἂν τὸ καλοσκεφτοῦμε, ἡ ψηφιοποίηση ἑνὸς ἀναλογικοῦ (συνεχοῦς στὸν χρόνο) σήματος περιλαμβάνει τὶς προκρούστειες διαδικασίες τῆς δειγματοληψίας, μὲ τὴν ὁποία ἀπομένει μόνο ἕνα, διακριτὸ στὸν χρόνο, κομμάτι τοῦ ἀρχικοῦ ἀναλογικοῦ σήματος, καὶ τῆς κβάντισης, μὲ τὴν ὁποία στρογγυλοποιοῦνται οἱ τιμές - πλάτη αὐτοῦ τοῦ ἐναπομείναντος κομματιοῦ σὲ συγκεκριμένες προκαθορισμένες στάθμες - πλάτη, ὥστε τὸ ἀποτέλεσμα ποὺ θὰ προκύψῃ (ἀφοῦ πρῶτα κωδικοποιηθεῖ), νὰ μπορεῖ νὰ γίνῃ ἀποθηκεύσιμο, ἐλέγξιμο καὶ διαχειρίσιμο: 




Ἔτσι ἀκριβῶς καὶ ἡ «ψηφιοποίηση» τῶν πνευματικῶν γνωρισμάτων, τῶν ἀπόψεων καὶ τῆς ἴδιας ἀκόμα τῆς προσωπικότητας τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸ σύστημα (μέσῳ π.χ. τῆς προπαγάνδας), συμπεριλαμβάνει τὶς προκρούστειες μεθόδους τῆς κοινωνικῆς, οἰκονομικῆς, πολιτικῆς, ἠθικῆς, ἐννοιολογικῆς, ἰδεολογικῆς, φιλοσοφικῆς, θεολογικῆς, θρησκευτικῆς, πνευματικῆς κ.ἄ. «δειγματοληψίας» καὶ «κβάντισης». 

Αὐτὸ σημαίνει, ὄχι μόνο ὅτι δέχονται ἀπὸ τὸ πρόσωπο, τὶς ἔννοιες, τὶς ἰδεολογίες κ.ο.κ. καὶ τὴν ἴδια τὴν ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ὅ,τι τοὺς βολεύει κάθε φορὰ καὶ ἀπορρίπτουν ὅλα τὰ ὑπόλοιπα, ἀλλὰ καὶ ὅτι ἐκεῖνο ποὺ κρατοῦν, τὸ προσαρμόζουν στὶς δικές τους κοινωνικές, οἰκονομικές, πολιτικές, ἠθικές, ἐννοιολογικές, ἰδεολογικές, φιλοσοφικές, θεολογικές, θρησκευτικές, πνευματικὲς κ.ἄ. στάθμες ὀρθότητας, ὥστε νὰ μποροῦν διαρκῶς νὰ τὸν διατηροῦν ἐλεγχόμενο καὶ διαχειρίσιμο μέσα σὲ ἕνα σύστημα ὑποδούλωσης, ποὺ θὰ λειτουργῇ, τρόπον τινά, ὡς ἀποθηκευτικὸς χῶρος - φυλακή. 


Τὸ νὰ δημιουργήσεις ἕνα ψηφιακὸ σῆμα, μία ψηφιακὴ συσκευή, ἕνα ψηφιακὸ λειτουργικὸ σύστημα, δὲν εἶναι ἀπὸ μόνο του κάτι τὸ κακό. 

Ἴσα ἴσα ποὺ εἶναι πάρα πολλὲς φορὲς ἐξαιρετικὰ χρήσιμο. 

Πονηρὸ καὶ διεστραμμένο εἶναι, τόσο τὸ νὰ τὰ χρησιμοποιήσεις ὅλα αὐτὰ γιὰ νὰ περιορίσῃς τὴν ἐλευθερία τοῦ ἄλλου, ὅσο καὶ τὸ νὰ «ψηφιοποιήσῃς» τὸ κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ τοῦ ἀνθρώπου. 

Καὶ λέμε τὸ δεύτερο, διότι, ὅπως ἡ ψηφιακὴ εἰκόνα ὑστερεῖ σὲ ποιότητα ἀφάνταστα πολὺ σὲ σχέση μὲ τὴν ἀναλογικὴ (π.χ. στὸν χρωματικὸ χῶρο RGB ἔχεις μόνο 256x256x256 συνδυασμοὺς χρωμάτων, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν ἀναλογικὸ κόσμο ποὺ ἔχεις ἀναρίθμητους), ἔτσι καὶ τὸ ἀποτέλεσμα ποὺ προκύπτει ἀπὸ τὴν «ψηφιοποίηση» τοῦ κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ποὺ ὁ καθένας μας φέρει, ὑστερεῖ ἀφάνταστα πολὺ σὲ σχέση μὲ αὐτὸ καθ᾿ αὐτὸ τὸ κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ, ἐπειδὴ μὲ αὐτὴν τὴν «ψηφιοποίηση» τὸ τελευταῖο ὑποβαθμίζεται, φτωχαίνει, κουτσουρεύεται καὶ βεβηλώνεται σὲ μέγιστο βαθμό. 

Ἂς μὴν παραμυθιαζόμαστε, λοιπόν, ἀπὸ ὅλους ἐκείνους ποὺ θέλουν νὰ μᾶς παρουσιάζουν αὐτὸ τὸ κομμάτιασμά του ὡς θεραπεία καὶ ὡς πρόοδο. 

Στὴν πραγματικότητα, ἐμᾶς θέλουν νὰ «ψηφιοποιήσουν», δηλαδὴ νὰ ἀκρωτηριάσουν πνευματικά, κατακερματίζοντας τὸ συγκεκριμένο χάρισμα τοῦ Θεοῦ.


Καὶ αὐτὸ θέλουν νὰ τὸ πετύχουν καὶ μέσῳ τῆς ψηφιοποίησης τῆς ταυτότητας, τῶν χρημάτων, τῶν ὑπηρεσιῶν κ.ἄ. ποὺ προωθοῦν... 

Κυρίως, ὅμως, μέσῳ τῆς ἀπενοχοποίησης, τῆς προώθησης καὶ τῆς ἀποδοχῆς τῆς ἁμαρτίας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὴν βασικὴ «ψηφιοποίηση» τοῦ ἐσωτερικοῦ εἶναι τοῦ ἀνθρώπου[4]. 

Γιατί, ὄντως, ἡ ἁμαρτία διασπᾶ τὴν ἑνότητα ὅλων τῶν δυνάμεων τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὶς κάνει νὰ στρέφονται ἡ μία ἐναντίον τῆς ἄλλης. 

Ἀντίθετα, ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ τὶς ἐπανενώνει, τὶς συμφιλιώνει καὶ τὶς κάνει νὰ συνεργάζονται εἰρηνικὰ μεταξύ τους: 

«ὁ ἰώμενος τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν καὶ δεσμεύων (= αὐτὸς ποὺ ἑνώνει) τὰ συντρίμματα αὐτῶν» Ψαλμὸς 146, 3 

Ἡ ἁμαρτία, ὅμως, ὁδηγεῖ καὶ στὴν ἀπόλυτη ὑποδούλωση τοῦ προσώπου του, γιατί, πράγματι, μέσῳ αὐτῆς καὶ τῶν παθῶν σκλαβώνεται ὁ ὅλος ἄνθρωπος: 

«ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστι τῆς ἁμαρτίας» Κατὰ Ἰωάννην 8, 34 

Παρ᾿ ὅλο ποὺ πολλοὶ νομίζουν ὅτι εἶναι ἐλεύθεροι, ἐπειδὴ μποροῦν νὰ ἀκολουθοῦν ἐλεύθερα τὴν ἁμαρτία, στὴν πραγματικότητα, εἶναι ἐντελῶς νικημένοι καὶ σκλαβωμένοι ἀπὸ αὐτὴν καὶ σέρνονται πνευματικὰ νεκρωμένοι πίσω ἀπὸ τὸ ἅρμα της. 

Γιατί, ὄντως, ὁ διάβολος τοὺς δένει ἀπὸ πίσω της καὶ τοὺς κάνει νὰ σέρνονται ὅπου ἐκεῖνος θέλει γιὰ νὰ διαπομπεύῃ καὶ νὰ καταντροπιάζῃ τὰ πλάσματα ποὺ φέρουν τὸ κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ, ὅπως, ἀκριβῶς, ἔδεσε καὶ ὁ Ἀχιλλέας τὸν νεκρὸ Ἕκτορα στὸ ἅρμα του καὶ τὸν ἔσερνε ἐδῶ καὶ ἐκεῖ γιὰ νὰ τὸν ἐξευτελίσῃ. 

Μπορεῖ νὰ νομίζουν ὅτι εἶναι πρωταγωνιστές, νικητὲς καὶ ἐλεύθεροι, ἐνῶ, στὴν πραγματικότητα, εἶναι ἁπλοὶ κομπάρσοι τοῦ διαβόλου, νικημένοι καὶ ὑποδουλωμένοι στὴν φθορά: 

«ἐλευθερίαν αὐτοῖς ἐπαγγελλόμενοι, αὐτοὶ δοῦλοι ὑπάρχοντες τῆς φθορᾶς· ᾧ γάρ τις ἥττηται, τοὺτῳ καὶ δεδούλωται» Β΄ Πέτρου 2, 19 

Πόσω μᾶλλον θὰ συμβαίνουν ὅλα αὐτὰ στὴν ἐποχὴ τῶν ἐσχάτων ποὺ ἡ ἁμαρτία θὰ ἔχει φτάσῃ στὸ ἀποκορύφωμά της καὶ οἱ ἄνθρωποι θὰ θέλουν νὰ ἀνταλλάξουν μὲ χαρὰ τὴν πραγματική τους ἐλευθερία, μὲ τὴν ἐπίπλαστη ἐλευθερία τῶν παθῶν ποὺ θὰ κατασκευάζῃ καὶ θὰ τοὺς προσφέρῃ ἁπλόχερα τὸ σύστημα. 

Βέβαια, ὑπὸ ἕναν ὅρο! 

Μόνο ἂν δεχτοῦν νὰ βάλουν πάνω τους τὸ αἰσθητὸ χάραγμα... 

Γιατί ὅλα αὐτὰ θὰ δηλώνονται στὰ φανερὰ μὲ τὴν λήψη τοῦ αἰσθητοῦ χαράγματος ποὺ θὰ περιέχει τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸ τοῦ ὀνόματός του, τὰ ὁποῖα θὰ συνοψίζουν τήν, σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς, «ψηφιοποίηση» τῶν ἀνθρώπων ποὺ θὰ τὸ ἔχουν δεχτῇ: «ψηφισάτω - τὸν ἀριθμὸν» 

Γιατί κάθε τί κακὸ ποὺ κάνουν ὁ διάβολος καὶ τὸ σύστημα στὴν ὑπόστασή μας, θέλουν νὰ συνοδεύεται καὶ ἀπὸ κάποια συμβολικὴ κίνηση ἤ/καὶ ἀπὸ ἕνα «σημαιάκι», τὰ ὁποῖα νὰ δηλώνουν ἐποπτικὰ αὐτό τὸ κάτι κακό... 

Ἔτσι, καὶ «τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου», ἀναφέρεται ὄντως καὶ σὲ αὐτὴν τὴν ἀπόλυτη «ψηφιοποίηση» - ξέσχισμα τοῦ κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ποὺ φέρει ὁ ἄνθρωπος καὶ συνεπῶς καὶ στὴν διάσπαση τῆς ἑνότητας ὅλων τῶν δυνάμεων τῆς ψυχῆς του. 

Γιατί, πράγματι, τὸ αἰσθητὸ χάραγμα θὰ ἀποτελῇ τὸ τελικὸ θανάσιμο πλῆγμα τοῦ θηρίου - ἀντιχρίστου στὴν πνευματικὴ ὑπόσταση τοῦ ἀνθρώπου, μετὰ τὸ ὁποῖο ἡ τελευταία θὰ ἀφήνεται, λαβωμένη καὶ κατακομματιασμένη, νὰ ὁδηγεῖται μὲ τὴν θέλησή της (!) στὴν ἀπόλυτη σκλαβιὰ καὶ τὸν δεύτερο θάνατο, δηλαδὴ στὸ νὰ πεθάνῃ πνευματικὰ καὶ νὰ χωριστῇ αἰώνια ἀπὸ τὸν Θεό, μένοντας μόνο μὲ τὴν ἐντύπωση ὅτι εἶναι ἐλεύθερη καὶ πνευματικὰ ζωντανή... 

Ἐσεῖς τί λέτε; 

Τελικά, τὸ κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ καὶ ἡ ἀληθινὴ ἐλευθερία τοῦ προσώπου τοῦ ἀνθρώπου δὲν εἶναι τόσο σημαντικὰ θέματα γιὰ νὰ ἀσχοληθῇ μαζί τους ἡ θεολογικὴ ὀρθότητα; 

Μπορεῖ, πράγματι, νὰ κριθῆ μόνο ὡς πολιτικὸ ἢ ἀκραῖο ἢ παραθρησκευτικὸ ἢ ἐπουσιῶδες καὶ μὴ πνευματικὸ ζήτημα ποὺ δὲ σχετίζεται μὲ θέματα σωτηρίας καὶ δὲν ἐπηρεάζει τὰ δόγματα; 

Εἴμαστε, ὄντως, τόσο σίγουροι ὅτι γνωρίζουμε καλὰ τὸ σύνολο τῶν δογμάτων τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Πίστεως (ποὺ δὲν εἶναι ἕνα καὶ δυὸ) γιὰ νὰ λέμε ὅτι δὲν ἐπηρεάζονται; 

Σίγουρα δὲν ἐπηρεάζεται καὶ τὸ πῶς ὁρίζουμε ὡς δογματικὲς ἀλήθειες τοὺς ὅρους «ἐλευθερία» καὶ «αὐτεξούσιο» τοῦ προσώπου τοῦ ἀνθρώπου; 

Μήπως, πρέπει νὰ λάβουμε πολὺ σοβαρὰ ὑπόψη μας ὅτι ἄλλο εἶναι τὸ «εἶμαι ἐλεύθερος ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὴν ἁμαρτία», ποὺ σημαίνει ὅτι εἶμαι μὲ ἀρχοντιὰ καὶ τιμὴ πραγματικὰ ἐλεύθερος, καὶ ἄλλο τὸ «εἶμαι ἐλεύθερος γιὰ νὰ ἀκολουθῶ, χωρὶς τύψεις καὶ πνευματικοὺς ἐνδοιασμοὺς καὶ περιορισμούς, τὰ πάθη καὶ τὴν ἁμαρτία», ποὺ εἶναι ἡ ἀπόλυτη πλάνη, σκλαβιὰ καὶ ἐξευτελισμός; 

Ἡ θεολογία, τελικά, μὲ τί πρέπει νὰ ἀσχολεῖται; 

Μήπως, μόνο μὲ θέματα ποὺ ἅπτονται τοῦ ἀοράτου ἀγγελικοῦ κόσμου, ὅπως εἶναι, γιὰ παράδειγμα, τὸ τί χρῶμα ἔχουν τὰ φτερὰ τῶν Ἀγγέλων; 

Ἢ τὸ περιεχόμενό της κάθε φορὰ θὰ πρέπῃ νὰ καθορίζεται ἀποκλειστικὰ μὲ βάση τὰ πάσης φύσεως ὀφέλη ἤ/καὶ ἐκβιασμούς, μὲ τὰ ὁποῖα κάποιοι προσπαθοῦν νὰ ἐξασφαλίσουν τὴν σιωπὴ ἤ/καὶ τὴν συγκατάθεσή μας; 

Δὲν πρέπει νὰ ἀσχολεῖται μὲ τὴν πραγματικὴ ἐλευθερία τοῦ προσώπου τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ εἶναι ἡ ἐλευθερία ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὴν ἁμαρτία, γιὰ τὴν ὁποία Κάποιος ἔχυσε κάποτε τὸ αἷμα Τοῦ πάνω στὸν Σταυρό, ἐπειδή, ἀκριβῶς, ὁ Ἴδιος τὴν θεωρεῖ ἐξαιρετικὰ σημαντικὴ καὶ πολύτιμη; 

Μήπως, πάλι, ἡ ἐπιβολὴ τῆς ψηφιακῆς ταυτότητας ἀπὸ κάποιους, ἀλλὰ καὶ ἡ σιωπὴ ἤ/καὶ ἡ συγκατάθεση ἤ/καὶ ἡ ἀδιαφορία μας στὴν συγκεκριμένη περίπτωση θεωρεῖται πράγματι ἀπὸ τὸν Θεὸ ὡς ἐνεργὴ συμμετοχὴ στὸ μυστήριο τῆς ἀνομίας, κάτι ποὺ σημαίνει ὅτι μὲ αὐτὰ ἤδη φέρουμε πάνω μας τὸ νοητὸ χάραγμα; 

Μήπως, ὄντως κάποιοι, ὡς συνήθως, προσπαθοῦν πονηρὰ νὰ μᾶς πείσουν, ἄν, βέβαια, δὲν μᾶς ἔχουν ἤδη πείσῃ, ὅτι θὰ ἐξυπηρετηθοῦν κάποιου εἴδους σκοποὶ τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἐὰν δεχτοῦμε νὰ κάνουμε αὐτὸ ποὺ ἐκεῖνοι θέλουν νὰ πράξουμε, γιὰ νὰ μπορέσουν, στὴν πραγματικότητα, νὰ ἐξυπηρετηθοῦν τὰ δικά τους ἄνομα συμφέροντα καὶ σχέδια; 

Μήπως, πάλι, ὡς πρὸς τὴν ἔννοια, ἡ ἔκφραση «πολιτικὴ πράξη» ἔχει στενέψει πάρα πολὺ ἐπικίνδυνα στὸν σύγχρονο κόσμο, σὲ σημεῖο νὰ ἀπειλεῖται μὲ αὐτὸ ἀκόμα καὶ ἡ ἴδια ἡ ἐλευθερία τοῦ πολίτη καὶ νὰ παραμορφώνεται ἡ ἔννοια τῆς Δημοκρατίας; 

Μήπως, τελικά, τὸ θέμα αὐτό, ὄχι μόνο δὲν περιορίζεται στὴν στενὴ σημασία ποὺ ὁρισμένοι δίνουν στὴν λέξη «πολιτικός», κάνοντας οὐσιαστικὰ μὲ αὐτὸ καὶ ἐδῶ μιὰ προκρούστεια «ἐννοιολογικὴ ψηφιοποίηση», ἀλλὰ ἀφορᾶ ἄμεσα καὶ τὰ πνευματικὰ ζητήματα; 

Μήπως, τὰ πολιτικὰ θέματα, τὰ ὁποῖα δὲν πρέπει νὰ συγχέονται μὲ τὰ κομματικὰ ἢ τὰ πολιτειακά, γενικά, εἶναι πολὺ πιὸ ἀλληλένδετα μὲ τὰ πνευματικὰ ἀπ᾿ ὅ,τι μερικοὶ διακηρύσσουν; 

Γιατί ἀκόμα καὶ μιὰ ἁπλή μου κίνηση ὡς πολίτης, ὅπως εἶναι, γιὰ παράδειγμα, τὸ νὰ χαιρετήσω ἢ τὸ νὰ ἐξυπηρετήσω σὲ κάτι τὸ ἐλάχιστο τὸν συμπολίτη μου, εἶναι τόσο πολιτική, ὅσο καὶ πνευματικὴ ἐπιλογὴ καὶ πράξη. 

Μήπως, ἐπίσης, δὲν ὑπάρχει πάντα σαφὴς διάκριση μεταξὺ πνευματικοῦ καὶ πολιτικοῦ θέματος; 

Ὁλοκληρώνοντας, τώρα, τὸ ὅλο θέμα μας, πρέπει νὰ ἐπισημάνουμε ὅτι, ὅταν στὰ ἔσχατα γίνει προσπάθεια νὰ ἐπιβληθῇ ὅλο αὐτὸ τὸ σύστημα τοῦ ἀντιχρίστου στὸν κόσμο, ὁ ἀληθινὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ θὰ δεχθῇ πόλεμο καὶ διωγμὸ σὲ μέγιστο βαθμό: 

«καὶ ἐδόθη αὐτῷ πόλεμον ποιῆσαι μετὰ τῶν ἁγίων καὶ νικῆσαι αὐτούς» Ἀποκάλυψις 13, 7 

«καὶ ἔβαλεν ὁ ὄφις ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ὀπίσω τῆς γυναικὸς ὕδωρ ὡς ποταμόν, ἵνα αὐτὴν ποταμοφόρητον ποιήσῃ. καὶ ἐβοήθησεν ἡ γῆ τῇ γυναικί, καὶ ἤνοιξεν ἡ γῆ τὸ στόμα αὐτῆς καὶ κατέπιε τὸν ποταμὸν ὃν ἔβαλεν ὁ δράκων ἐκ τυῦ στόματος αὐτοῦ. καὶ ὠργίσθη ὁ δράκων ἐπὶ τῇ γυναικί, καὶ ἀπῆλθε ποιῆσαι πόλεμον μετὰ τῶν λοιπῶν τοῦ σπέρματος αὐτῆς, τῶν τηρούντων τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ἐχόντων τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ» Ἀποκάλυψις 12, 15-17 

Καὶ αὐτὸ θὰ συμβῇ, ἐπειδή, ἀκριβῶς, δὲ θὰ θέλῃ νὰ γίνει μέτοχος τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας, τὸ ὁποῖο θὰ βρῇ τὴν τέλεια ἔκφρασή του στὸ συγκεκριμένο σύστημα καὶ θὰ συγκεφαλαιωθῇ στὸ ὄνομα καὶ τὸν ἀριθμὸ τοῦ ὀνόματος τοῦ θηρίου ποὺ θὰ περιέχεται στὸ χάραγμα. 

Τότε, ἀκριβῶς, θὰ ἔρθῃ καὶ ἡ μεγαλύτερη θλίψη γιὰ τοὺς πιστοὺς μέσα στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία: 

«ἔσται γὰρ τότε θλῖψις μεγάλη, οἵα οὐ γέγονεν ἀπ᾿ ἀρχῆς κόσμου ἕως τοῦ νῦν οὐδ᾿ οὐ μὴ γένηται. καὶ εἰ μὴ ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι, οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σὰρξ· διὰ δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς κολοβωθήσονται αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι» Κατὰ Ματθαῖον 24, 21-22 

«καὶ ἔσται καιρὸς θλίψεως θλῖψις οἵα οὐ γέγονεν ἀφ᾿ οὗ γεγένηται ἔθνος ἐπὶ τῆς γῆς ἕως τοῦ καιροῦ ἐκείνου» Δανιὴλ 12, 1 Μετάφραση Θεοδοτίωνα 

Παρ᾿ ὅλα αὐτά, θὰ τύχουν τῆς προστασίας τοῦ Θεοῦ ποὺ θὰ μεριμνήσῃ μὲ ἰδιαίτερο θαυματουργικὸ τρόπο γιὰ ἐκείνους, μέσα στὰ τριάμισι χρόνια ποὺ θὰ διαρκέσῃ αὐτὴ ἡ θλίψη: 

«καὶ ἡ γυνὴ ἔφυγεν εἰς τὴν ἔρημον, ὅπου ἔχει ἐκεῖ τόπον ἡτοιμασμένον ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, ἵνα ἐκεῖ τρέφωσιν αὐτὴν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα» Ἀποκάλυψις 12, 6 

«ῥὕσασθαι ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς αὐτῶν καὶ διαθρέψαι αὐτοὺς ἐν λιμῷ» Ψαλμὸς 32, 19 

Πάντως, γιὰ τὴν ἱστορία, ὅλοι ὅσοι θὰ λάβουν τὸ χάραγμα, κάποια στιγμὴ θὰ ἔχουν καὶ μιὰ πολὺ μεγάλη ἔκπληξη, ποὺ δὲν τὴν λὲς καὶ εὐχάριστη: 

«Καὶ ἀπῆλθεν ὁ πρῶτος καὶ ἐξέχεε τὴν φιάλην αὐτοῦ εἰς τὴν γῆν· καὶ ἐγένετο ἕλκος κακὸν καὶ πονηρὸν ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἔχοντας τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου καὶ τοὺς προσκυνοῦντας τῇ εἰκόνι αὐτοῦ» Ἀποκάλυψις 16, 2 

Ποιός ξέρεις τὸ πῶς! 

Ἴσως, μέσῳ μιᾶς ἁπλῆς ἡλιακῆς καταιγίδας, ἱκανῆς νὰ βραχυκυκλώσῃ τὴν συσκευὴ ποὺ θὰ ἔχῃ τοποθετηθεῖ στὸ σῶμα τους, νὰ προκαλέσῃ ἀνεπανόρθωτες ζημιὲς σὲ ὅλο τὸ ψηφιακὸ οἰκοδόμημά τους, ἀπὸ τοὺς δορυφόρους, μέχρι καὶ τὸ τελευταῖο τσιπάκι του καὶ νὰ ταπεινώσῃ ὅλο, γενικά, τὸ τότε περιβόητο σύστημα ποὺ κάποιοι πασχίζουν αἰῶνες τώρα νὰ φέρουν: 

«Καὶ ὁ πέμπτος ἐξέχεε τὴν φιάλην αὐτοῦ ἐπὶ τὸν θρόνον τοῦ θηρίου· καὶ ἐγένετο ἡ βασιλεία αὐτοῦ ἐσκοτωμένη (=σκοτεινιασμένη, καὶ κατ᾿ ἐπέκτασιν, ρεζιλεμένη, ταπεινωμένη), καὶ ἐμασῶντο τὰς γλώσσας αὐτῶν ἐκ τοῦ πόνου» Ἀποκάλυψις 16, 10 

Ἂν ὄντως συμβεῖ κάτι τέτοιο, θὰ μοιάζῃ μὲ ἕναν μεγάλο ἡλιακὸ (καὶ ὄχι μόνο) κατακλυσμὸ ποὺ θὰ πλήξῃ ὅλους ἐκείνους ποὺ θὰ ἔχουν πάνω τους τὸ αἰσθητὸ χάραγμα καὶ δὲ θὰ θεωρεῖται ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ ὅτι βρίσκονται μέσα στὴν μεγάλη Πνευματικὴ Κιβωτὸ ποὺ λέγεται ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, στὴν Ὁποία, αἰῶνες τώρα, Ἐκεῖνος μᾶς καλεῖ νὰ μποῦμε γιὰ νὰ σωθοῦμε... 

Τότε ποὺ θὰ ἀρχίσῃ ἐκεῖνο τὸ πολυπόθητο σύστημά τους νὰ καταρρέῃ σὰν χάρτινος πύργος μπροστὰ στὰ μάτια τους, ὁδηγῶντας τους στὴν ἀπόλυτη σύγχυση καὶ τὴν ἀπόγνωση... 

Γιατί οἱ ἄνθρωποι θὰ πρέπῃ νὰ θυμοῦνται πάντα τὸ ὅτι εἶναι ἁπλά... ἄνθρωποι καὶ νὰ προσέχουν γιὰ νὰ μὴν ὑψώνουν ποτὲ βλάσφημα τὸ ἀνάστημά τους μπροστὰ στὸν Θεό, ὅπως τὸ ὕψωσαν κάποτε καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ἐπιχείρησαν νὰ Τὸν φτάσουν γιὰ νὰ δημιουργήσουν ἔνδοξο ὄνομα, χτίζοντας τὸν πύργο τῆς Βαβέλ: 

«καὶ εἶπαν· δεῦτε οἰκοδομήσωμεν ἑαυτοῖς πόλιν καὶ πύργον, οὗ ἔσται ἡ κεφαλὴ ἕως τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ποιήσωμεν ἑαυτοῖς ὄνομα πρὸ τοῦ διασπαρῆναι ἡμᾶς ἐπὶ προσώπου πάσης τῆς γῆς» Γένεσις 11, 4 

Γιατί, τόσο ὁ κατακλυσμὸς τῆς ἐποχῆς τοῦ Νῶε, ὅσο καὶ ἡ τιμωρία ὅλων ἐκείνων ποὺ ἔχτιζαν ἀόκνως τὸν πύργο τῆς Βαβέλ, ἀποτελοῦν τύπους γιὰ τὶς τιμωρίες τοῦ ἀποστατημένου κόσμου τῆς ἐποχῆς τῶν ἐσχάτων ἀπὸ τὸν Ἴδιο τὸν Θεό... 

Μέρος Γ΄: Ὁ προκείμενος ἡμῖν ἀγῶνας

Ὅλα τα παραπάνω, ἂν καὶ εἶναι καλὰ καὶ ὠφέλιμα, δὲν εἶναι γιὰ τοὺς πολλοὺς κάτι τὸ ἄγνωστο γιὰ νὰ προκαλοῦν μεγάλες ἐντυπώσεις. 

Λίγο πολύ, ὅλοι τὰ γνωρίζουμε, ὅλοι καταλαβαίνουμε ὅτι πρέπει νὰ προσέχουμε καὶ ὅλοι ξέρουμε ὅτι ὀφείλουμε νὰ ἀγωνιστοῦμε. 

Γιατί οἱ ἡμέρες εἶναι ὄντως πολὺ πονηρὲς καὶ μπορεῖ, πράγματι, νὰ πέσουμε, ὄχι μετὰ ἀπὸ πολὺ ἀγῶνα καὶ πίεση, ἀλλὰ στὴν πρώτη «μπαλωθιὰ» τῶν ἀνθρώπων τοῦ συστήματος. 

Πρέπει νὰ προσέχουμε καὶ τὰ μεγάλα λόγια ποὺ λέμε (πρῶτος ἐγώ), γιατί ὅλοι μας κρύβουμε τὸ δειλὸ μέσα μας καὶ ὅλοι μας σὲ κάτι, ἔστω καὶ στὸ ἐλάχιστο, εἴμαστε βολεμένοι καὶ δὲ θέλουμε νὰ τὸ χάσουμε. 

Ὑπογεγραμμένο... 

Γιατί δὲν εἶναι καὶ λίγες οἱ φορὲς ποὺ τὸ σύστημα καὶ κατ᾿ ἐπέκταση καὶ ὁ ἴδιος ὁ διάβολος, σὲ βάζει ἐπίτηδες νὰ στρογγυλοκάθεσαι, ὥστε νὰ μὴ θέλῃς στὴν συνέχεια νὰ ἀπαρνηθῇς εὔκολα τὴν βόλεψή σου. 

Γι᾿ αὐτό, ἂς ζητᾶμε ἀπὸ τὸν Χριστὸ νὰ μᾶς δίνῃ θάρρος, τρόπους νὰ ἐνεργοῦμε καὶ ταπεινὸ φρόνημα, καὶ ὅπου χρειαστεῖ, νὰ ἐπεμβαίνῃ καὶ ὁ Ἴδιος ἄμεσα, δίνοντας τὴν λύση. 

Τὸ θέμα ποὺ μᾶς καίει καὶ ἤδη ἀκούγεται στὰ πιὸ πολλὰ πηγαδάκια πνευματικῶν συζητήσεων εἶναι τὸ τί ἀκριβῶς πρέπει νὰ κάνουμε καὶ τὸ πῶς θὰ μπορέσουμε νὰ τὸ διαχειριστοῦμε ὅλο αὐτό. 

Γιατί καλὰ τὰ λόγια, οἱ ἀναλύσεις, οἱ θεωρίες καὶ οἱ ἐκθέσεις ἰδεῶν πάνω σὲ ὅλα αὐτά, ἀλλὰ τί θὰ κάνουμε στὴν πράξη ὅταν θὰ στριμώξουν τὰ πράγματα; 

Γιατί δὲν ξέρουμε, ἀκριβῶς, οὔτε τὸ πῶς ἐκεῖνοι πραγματικὰ θὰ ἐνεργήσουν, οὔτε καὶ τὸ πῶς ἐμεῖς θὰ πρέπῃ νὰ ἀντιδράσουμε. 

Δὲν ξέρουμε κἂν σὲ ποιά φάση εἴμαστε. 

Εἴμαστε κοντά, μακριὰ ἢ μέσα στὰ ἔσχατα; 

Ὑποστηρίζουν μερικοὶ ὅτι, ἴσως, ὅλο αὐτὸ νὰ εἶναι ἕνας ἀντιπερισπασμὸς γιὰ νὰ φέρουν ἢ νὰ συγκαλύψουν κάτι ἄλλο κατὰ τὴ φράση «ἀλλοῦ τὰ κακαρίσματα καὶ ἀλλοῦ γεννοῦν οἱ κότες». 

Ἄλλοι λένε: «Καὶ ἐὰν ἡ ἱστορία μὲ τὴν ψηφιακὴ ταυτότητα κρατήσει πολλὰ χρόνια, ἐμεῖς τί θὰ κάνουμε; Πῶς θὰ ζήσουμε καὶ τί θὰ τρῶμε; 

Ὑπάρχει πάντα ὁ φόβος μήπως ἀποκάμουμε ἀποδυναμωμένοι, πολεμῶντας κάτι ἄλλο, πρὶν ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ πρέπει νὰ πολεμήσουμε τὸ σωστό. 

Ἔτσι μπορεῖ νὰ συμβῇ καὶ μὲ τὶς ψηφιακὲς ταυτότητες ποὺ δὲν εἶναι τὸ τελικὸ χάραγμα, ἀλλὰ ἕνα μεγάλο βῆμα γιὰ τὸ χάραγμα. 

Πρέπει νὰ πολεμήσουμε καὶ αὐτήν;» 

Ἀπὸ τὴν ἄλλη, πολλοὶ λένε ὅτι ἡ πεῖρα δείχνει ὅτι οἱ ἄνθρωποι τοῦ κάθε συστήματος μποροῦν ἄνετα νὰ ἐκμεταλλευτοῦν τὶς ἀντιδράσεις μας, εἴτε μέσῳ τῶν προσκείμενων σὲ αὐτοὺς ΜΜΕ, εἴτε βάζοντας ἀναμέσα μας (ἐὰν δὲν ἔχουν ἤδη βάλει) κατάλληλους ἀνθρώπους τούς - πράκτορες καὶ ἔτσι ἀντὶ νὰ βγῇ κάτι καλό, νὰ τοὺς βοηθήσουμε καὶ ἀπὸ πάνω στὰ σχέδιά τους. 

Θὰ βροῦμε, πάλι, τὴν δύναμη νὰ ἀρνηθοῦμε τὴν βόλεψή μας, ὅταν πραγματικὰ πρέπει νὰ τὸ κάνουμε, καθὼς τὸ πνεῦμα μπορεῖ μὲν νὰ εἶναι πρόθυμο, ἀλλὰ ἡ σάρκα εἶναι πολύ, μὰ πάρα πολύ, ἀσθενής; 

Ποιός μπορεῖ νὰ διακρίνῃ τὸ πότε καὶ μὲ τὸν ποιό τρόπο πρέπει νὰ γίνῃ τὸ σωστό; 

Ἂς μὴ μᾶς πιάνει ταραχή, φόβος καὶ πανικός, γιατί αὐτὰ εἶναι καὶ τὰ πιὸ μεγάλα ὅπλα τους. 

Γι᾿ αὐτὸ κιόλας ὑπερτονίζουν τόσο τὴν δύναμή τους, ὅσο καὶ τὴν θηλιὰ μὲ τὴν ὁποία θέλουν νὰ μᾶς πνίξουν. 

Μᾶλλον, ὅμως, ἐκεῖνοι θὰ πρέπῃ νὰ φοβοῦνται πιὸ πολύ. 

Γιατί ἐὰν ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ θὰ βρεθῇ στὴν δύσκολη θέση νὰ πολεμηθῇ ἄμεσα ἀπὸ τὸν διάβολο καὶ τὰ ὄργανά του, ἐκεῖνοι θὰ ἔχουν νὰ ἀντιμετωπίσουν τὸν Ἴδιο τὸν Παντοδύναμο Θεό. 

Καὶ ἐὰν Ἐκεῖνος φρόντισε νὰ μᾶς προειδοποιήσῃ μὲ ἐπιτακτικὸ τρόπο, τονίζοντας ἰδιαίτερα τὶς δυσκολίες καὶ τὶς θλίψεις ποὺ θὰ ἔχουν οἱ πιστοὶ στὴν ἐποχὴ τῶν ἐσχάτων (θλῖψις μεγάλη), αἰῶνες τώρα, μέσῳ τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι εὔχονταν νὰ μὴν ζήσουν τίποτα ἀπὸ τὰ ἐπερχόμενα, πόσῳ μᾶλλον θὰ φροντίσῃ γιὰ ἐκείνους ποὺ θὰ βρεθοῦν στὴν δύσκολη θέση νὰ ἀντιμετωπίσουν στὴν πράξη ὅλα αὐτὰ ποὺ ἔχουν προφητευθῇ καὶ θὰ δώσῃ, μαζὶ μὲ τὰ ἄλλα, τὴν δύναμη καὶ τὸ χάρισμα τῆς διακρίσεως γιὰ νὰ μποροῦν νὰ ξέρουν τὸ πού, τὸ πὼς καὶ τὸ πότε θὰ πρέπει νὰ ἐνεργήσουν. 

Ἀρκεῖ, ὅμως, νὰ ἀνήκουν πραγματικὰ στὸν ἀληθινὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. 

Αὐτὸ σημαίνει ὅτι πλέον θὰ πρέπει νὰ στραφοῦμε μὲ μεγάλη σοβαρότητα πρὸς τὸν Χριστὸ καὶ νὰ Τοῦ ζητήσουμε περισσότερο θερμὰ ἀπὸ ποτὲ ἄλλοτε νὰ μᾶς βάλῃ καὶ ἐμᾶς μέσα στὴν Ποίμνη Του, δηλαδὴ νὰ μᾶς συμπεριλάβῃ καὶ ἐμᾶς στὸν πραγματικὸ λαὸ Του, στὴν ἀληθινὴ Ἐκκλησία Του. 

Γιατί δὲν ἀρκεῖ τὸ νὰ διαφωνῇς ἁπλὰ μὲ τὸ σύστημα, γιὰ νὰ λογίζεσαι ἀληθινὸ πρόβατο τῆς Ποίμνης Του. 

Γι᾿ αὐτὸ πρέπει διαρκῶς νὰ ἐξετάζουμε τὸν ἑαυτό μας καὶ νὰ ἀναρωτιόμαστε γιὰ τὸ ἂν ὄντως ἀνήκουμε στὸ λείμμα Του. 

Πρέπει νὰ Τὸν παρακαλᾶμε νὰ μᾶς συνυπολογίσῃ καὶ ἐμᾶς στοὺς δικοὺς Του πιστούς, βοηθῶντας μας μὲ ὁποιοδήποτε τρόπο νὰ καταμετρηθοῦμε καὶ ἐμεῖς στὰ μέλη τῆς ἀληθινῆς Ἐκκλησίας Του: 

«Καὶ ἐδόθη μοι κάλαμος ὅμοιος ῥάβδῳ, λέγων· ἔγειρε καὶ μέτρησον τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ θυσιαστήριον καὶ τοὺς προσκυνοῦντας ἐν αὐτῷ· καὶ τὴν αὐλὴν τὴν ἔξωθεν τοῦ ναοῦ ἔκβαλε ἔξω καὶ μὴ αὐτὴν μετρὴσῃς» Ἀποκάλυψις 11, 1-2

Γιατί, ἴσως, τώρα πέφτουν οἱ πρῶτες ψιχάλες καὶ νὰ ἀκούγονται οἱ τελευταῖες προτροπὲς γιὰ νὰ μποῦμε μέσα στὴν Κιβωτὸ Του... 

Πρέπει νὰ ἀποκτήσουμε ζωντανότερη σχέση μαζὶ Του, συνδεόμενοι πιὸ ἄμεσα μὲ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ «συντονιζόμαστε» στὴν «συχνότητά» Του καὶ νὰ ἀκοῦμε ἐκείνη τὴν φωνὴ Τοῦ Ποιμένα ποὺ μπορεῖ νὰ ἀκούσει μόνο τὸ ἀληθινὸ Ποίμνιο τῶν λογικῶν προβάτων Του: 

«καὶ ὅταν τὰ ἴδια πρόβατα ἐκβάλῃ, ἔμπροσθεν αὐτῶν πορεύεται, καὶ τὰ πρόβατα αὐτῷ ἀκολουθεῖ, ὅτι οἴδασι τὴν φωνὴν αὐτοῦ· ἀλλοτρὶῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν, ἀλλὰ φεύξονται ἀπ᾿ αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνὴν» Κατὰ Ἰωάννην 10, 4-5

Γιατί τὸ πρῶτο πρᾶγμα ποὺ πρέπει νὰ κάνουμε εἶναι νὰ ἐπιδιορθώσουμε τὸν πνευματικό μας «ἀσύρματο» μὲ τὴν μετάνοιά μας καὶ νὰ τὸν «συντονίσουμε» στὴν σωστὴ «συχνότητα» γιὰ νὰ ἔχουμε τὴν δυνατότητα νὰ ἀκοῦμε τὴν φωνὴ Του καὶ νὰ τὴν ξεχωρίζουμε μέσα ἀπ᾿ ὅλες τὶς ἄλλες φωνές. 

Καὶ ἔτσι νὰ ἀποκτήσουμε ὅλοι μας νοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ σκεφτόμαστε μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, ἀκόμα καὶ σὲ στιγμὲς ποὺ θὰ λείπῃ ἡ παρουσία ἢ/ καὶ ἡ συμβουλὴ καὶ ἡ βοήθεια τοῦ ἄλλου ἀδελφοῦ. 

Γιατί κάποτε, ἴσως, ἔρθει καὶ ἡ τέλεια ἀπομόνωση τοῦ ἑνὸς πιστοῦ ἀπὸ τὸν ἄλλο... 

Γιὰ νὰ μᾶς φωτίζῃ, ὥστε νὰ μποροῦμε νὰ βλέπουμε καὶ νὰ πράττουμε διαρκῶς τὸ θέλημά Του σὲ κάθε τί ποὺ μᾶς συμβαίνει. 

Γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε τὴν ἀρετὴ τῆς διάκρισης ποὺ θὰ μᾶς δίνει πνευματικὴ ὀξύνοια καὶ εὐελιξία γιὰ νὰ ἐνεργοῦμε ἐν Χριστῷ καὶ νὰ ξεγλιστρᾶμε ἀπὸ τὶς ὅποιες παγίδες. 

Καὶ ὅλα αὐτὰ γίνονται μὲ τὴν διαρκῆ μετάνοια, τὴν πίστη, τὴν ἐλπίδα, τὴν ἀγάπη, τὴν ὑπομονή, τὴν εἰρήνη Του, τὴν ταπείνωση, τὴν φιλανθρωπία, τὴν νηστεία, τὴν μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν λόγων τῶν Ἁγίων, τὴν συνειδητὴ Χριστιανικὴ ζωή, τὴν ἄσκηση, τὴν ἐγκράτεια, τὴν καθαρότητα τοῦ βίου, τὴν εὐπρέπεια, τὴν διαρκῆ καὶ βαθιὰ προσευχή, τὴν Μυστηριακὴ ζωή, τὴν νήψη, τὴν κάθαρση τῆς καρδιᾶς καὶ τοῦ νοῦ. 

Καὶ μὲ τὴν προσοχή, βέβαια, γιατί ἄνετα μποροῦμε νὰ πλανηθοῦμε, νομίζοντας ὅτι ἀκοῦμε ἄμεσα τὴν φωνὴ τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα μπορεῖ νὰ ἀκοῦμε τὶς φωνὲς τῶν παθῶν καὶ τοὺς λογισμοὺς τῶν δαιμόνων.

Ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ, συνήθως, σὲ ἐμᾶς τοὺς μικρούς, σὲ πνευματικὸ μέγεθος, ἀνθρώπους ἀκούγεται ἔμμεσα, μέσα ἀπὸ ἕνα κήρυγμα, ἀπὸ μιὰ πνευματικὴ ὁμιλία ἢ συμβουλή, ἀπὸ ἕνα κείμενο πνευματικοῦ περιεχομένου, ἀπὸ γεγονότα, πρόσωπα καὶ καταστάσεις, ἀπὸ ὑποδείξεις τῆς συνείδησης, ἀπὸ τὴν ἔλευση καὶ τὴν ἄρση τῆς Χάριτος κ.ἄ. 

Ἂς ἀφήσουμε, ὅμως, στὴν ἄκρη καὶ τὴν γενικὴ ἠθικὴ καὶ λογικὴ τοῦ κόσμου καὶ τὶς πολιτικές, θρησκευτικὲς κ.ἄ. ὀρθότητες ποὺ ἤδη ἔχουν ἀλλοτριώσει τὸ φρόνημα πολλῶν πιστῶν Χριστιανῶν καὶ ποιμένων, οἱ ὁποῖες στὴν τελικὴ θὰ εἶναι καὶ αὐτὲς ποὺ θὰ μᾶς παγιδεύσουν μέσα στὸ σύστημα, καὶ ἂς πιάσουμε τὸ θέλημά Του καὶ τὶς ἐντολὲς Του ποὺ διαρκῶς θὰ μᾶς κρατοῦν ἐλεύθερους καὶ θὰ μᾶς καθοδηγοῦν σωστὰ μέσα στὶς σκοτεινὲς ἀτραποὺς τοῦ παρόντος κόσμου. 

Ἐμεῖς, ἀπὸ μόνοι μας, εἴμαστε ἐντελῶς ἀδύναμοι. 

Ἡ ἀληθινὴ δύναμή μας, ἡ ἀληθινὴ σοφία μας καὶ τὸ κάθε ἀληθινὸ πνευματικό μας ὅπλο, μᾶς δίνεται μέσῳ τῆς διαρκοῦς κοινωνίας μας μὲ τὸν Θεό. 

Μόνο ἂν ἀποκοποῦμε ἀπὸ Ἐκεῖνον, εἴτε ἐγκαταλείποντας τὰ Μυστήρια, τὴν πίστη, τὸν ἀγῶνα, τὶς ἐντολὲς Του, τὴν ἐλπίδα, τὸν Ἴδιο τὸν Θεό, εἴτε μένοντας ἤ/καὶ πέφτοντας χωρὶς ἐνδοιασμοὺς στὴν ἁμαρτία, θὰ γίνουμε τρωτοὶ καὶ εὐάλωτοι. 

Τοῦτος εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ θὰ ξαναπροσπαθήσουν, ὅπως καὶ στὸ κοντινὸ παρελθόν, νὰ μᾶς ἀποκόψουν ἀπὸ τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, τὰ ὁποῖα μᾶς συνδέουν ἄμεσα μὲ τὸν Θεὸ καὶ μᾶς δίνουν δύναμη καὶ σοφία γιὰ νὰ πολεμοῦμε. 

Ἂς ἀφήσουμε τὴν ἁμαρτία καὶ ἂς ντυθοῦμε τὸν Νόμο Του ὡς πανοπλία γιὰ νὰ μὴν ἀφήσουμε, ἔστω καὶ ἐλάχιστο κενὸ χῶρο γιὰ νὰ μποροῦν νὰ μᾶς πλήξουν: 

«ἐνδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου· ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις. διὰ τοῦτο ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ, ἵνα δυνηθῆτε ἀντιστῆναι ἐν τῇ ἡμὲρᾳ τῇ πονηρᾷ καὶ ἅπαντα κατεργασάμενοι στῆναι» Πρὸς Ἐφεσίους 10-13

Γιατί ὁ πόλεμος τοῦ διαβόλου δὲ γίνεται τόσο πολὺ ἐναντίον ὅσων ἁπλὰ ὁμολογοῦν μιὰ κάποια πίστη στὸν Χριστό, ἀλλὰ ἐκείνων ποὺ τηροῦν καὶ τὶς ἐντολὲς Του: 

«καὶ ὠργίσθη ὁ δράκων ἐπὶ τῇ γυναικί, καὶ ἀπῆλθε ποιῆσαι πόλεμον μετὰ τῶν λοιπῶν τοῦ σπέρματος αὐτῆς, τῶν τηρούντων τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ἐχόντων τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ»Ἀποκάλυψις 12, 17

Γιατί στὶς ἔσχατες ἡμέρες θὰ πληθυνθοῦν ἐπικίνδυνα οἱ ἄνομοι Χριστιανοί, δηλαδὴ ἐκεῖνοι, ποὺ θὰ λένε μὲν ὅτι πιστεύουν στὸν Χριστό, ἀλλὰ θὰ ἀρνοῦνται νὰ ἐφαρμόσουν στὴν πράξη τὶς ἐντολὲς τοῦ Νόμου Του, θεωρῶντας τες ξεπερασμένες, παρωχημένες καὶ ἀνεφάρμοστες: 

«λέγει δὲ Κυρίῳ· ἀπόστα ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὁδούς σου εἰδέναι οὐ βούλομαι· τί ἱκανός, ὅτι δουλεύσομεν αὐτῷ; καὶ τίς ὠφέλεια, ὅτι ἀπαντήσομεν αὐτῷ; ἐν χερσὶ γὰρ ἦν αὐτῶν τὰ ἀγαθά, ἔργα δὲ ἀσεβῶν οὐκ ἐφορᾷ. οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ καὶ ἀσεβῶν λύχνος σβεσθήσεται, ἐπελεύσεται δὲ αὐτοῖς ἡ καταστροφή, ὠδῖνες δὲ αὐτοὺς ἕξουσιν ἀπὸ ὀργῆς. ἔσονται δὲ ὥσπερ ἄχυρα ὑπ᾿ ἀνέμου ἢ ὥσπερ κονιορτός, ὃν ὑφείλετο λαῖλαψ» Ἰὼβ 21, 14-18

Θὰ ἀκοῦνε μόνο ἐκείνους ποὺ θὰ χαϊδεύουν καὶ θὰ γαργαλᾶνε τὰ αὐτιά τους: 

«ἔσται γὰρ καιρὸς ὅτε τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται, ἀλλὰ κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τὰς ἰδίας ἑαυτοῖς ἐπισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι (< κνήθω = γαργαλάω) τὴν ἀκοήν. καὶ ἀπὸ μὲν τῆς ἀληθείας τὴν ἀκοὴν ἀποστρέψουσιν, ἐπὶ δὲ τοὺς μύθους ἐκτραπήσονται» Πρὸς Τιμόθεον Β΄ 4, 3-4

Καὶ ἐκεῖ ποὺ θὰ πληθυνθῇ ἡ ἀνομία, δηλαδὴ ἡ ἀποτίναξη τοῦ Νόμου Του ἀπὸ πάνω τους, θὰ ψυχθῇ καὶ ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν: 

«καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν» Κατὰ Ματθαῖον 24, 12

Αὐτὸ θὰ συμβῇ λίγο πρὶν τὴν ἔλευση τοῦ ἀντιχρίστου, ποὺ θὰ ἔρθῃ ἡ γενικὴ ἀποστασία ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ Θεό: 

«μή τις ὑμᾶς ἐξαπατὴσῃ κατὰ μηδένα τρόπον· ὅτι ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἢ σέβασμα, ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ ὡς Θεὸν καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ Θεὸς» Πρὸς Θεσσαλονικεῖς Β΄

Ἂς μὴ γίνουμε καὶ ἐμεῖς μέρος τῆς προφητευμένης ἀποστασίας, γιατί ἄνομος Χριστιανός, δηλαδὴ Χριστιανὸς ποὺ δὲ λογαριάζει ἤ/καὶ δὲν ἐφαρμόζει στὴν πράξη τὸν Νόμο τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ τὶς ἐντολὲς Του, μοιάζει μὲ τὸ ἁλάτι ποὺ ἔχει χάσει τὴ δύναμή του καὶ δὲν τοῦ μένει τίποτα ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ πεταχθῇ στὸ δρόμο γιὰ νὰ τὸ πατοῦν οἱ περαστικοί: 

«Ὑμεῖς ἐστε τὸ ἅλας τῆς γῆς· ἐὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται; εἰς οὐδὲν ἰσχύει ἔτι εἰ μὴ βληθῆναι ἔξω καὶ καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων» Κατὰ Ματθαῖον 5, 13

Στὸ σημεῖο αὐτό, ὅμως, ἂς προσέξουμε τὴν μεγάλη πνευματικὴ παγίδα ποὺ λέγεται κατάκριση, διότι πολὺ εὔκολα μπορεῖ μὲ αὐτὴ νὰ πάρῃ ὁ ἄλλος τὴν θέση μας καὶ ἐμεῖς τὴν δική του καὶ ἔτσι νὰ χάσουμε τὴ σωτηρία μας. 

Γιατί στὰ ἔσχατα θὰ ὑπάρξουν πολὺ μεγάλες ἐκπλήξεις καὶ ἀνατροπὲς καὶ μάλιστα σὲ κάποιες περιπτώσεις θὰ ἔρθουν κυριολεκτικά τὰ πάνω κάτω καὶ τὰ κάτω πάνω, εἰδικά, μὲ ἐκείνους ποὺ ἀκολουθοῦν τὴν ἄκαμπτη καὶ νεκρὴ καλὴ ἠθικὴ τοῦ κόσμου καὶ ὄχι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὸ ὁποῖο πρέπει διαρκῶς νὰ ἀναζητᾶμε καὶ στὸ ὁποῖο πρέπει νὰ ἀφηνόμαστε μὲ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη σὰν μικρὰ παιδιά. 

Ἂς προσέξουμε καὶ ἐκείνη τὴν παγίδα ποὺ λέγεται χαλάρωση, διότι μέθοδος τοῦ διαβόλου εἶναι καὶ τὸ νὰ σὲ κάνῃ νὰ νομίζεις ὅτι τὸν ἔχεις νικήσῃ καὶ πὼς ἐκεῖνος φεύγει φοβισμένος καὶ καταντροπιασμένος, ὥστε νὰ μπορέσῃ ἄνετα νὰ γυρίσῃ καὶ νὰ σοῦ ρίξῃ τὸ πάρθιο βέλος του, τὴν στιγμή, ἀκριβῶς, ποὺ δὲν τὸ περιμένεις. 

Τὶς πιὸ πολλὲς φορὲς ἡ ἴδια χαλάρωση καὶ ὅ,τι κτίζεται μέσα σὲ αὐτὴν εἶναι πιὸ ἐπικίνδυνα ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν πόλεμο, στὸν ὁποῖο εἶσαι συγκεντρωμένος καὶ γνωρίζεις καλά, τόσο τὸ ποιός εἶναι ὁ ἐχθρός σου καὶ τὰ ὅπλα του, ὅσο καὶ τὸ ὅτι πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ πολεμήσῃς. 

Γιατί οἱ μεγαλύτερες ζημιὲς γίνονται ἐξ αἰτίας τῆς χαλάρωσης. 

Ἤδη, στὶς μέρες μας, λίγο μᾶς ἄφησε χαλαροὺς μετὰ τὴν τελευταία μεγάλη δοκιμασία καὶ πέσαμε νὰ βγάλουμε ὁ ἕνας τὰ μάτια τοῦ ἄλλου... 

Ἂς κρατᾶμε τὸν ἑαυτό μας σὲ διαρκῆ ἐγρήγορση, χωρὶς ἄγχος καὶ πανικό: 

«νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπὶῃ» Α' Πέτρου 5, 8

Μὴν φανταζόμαστε, ὅμως, ὅτι ξεκινᾶμε κοινωνικὴ ἐπανάσταση μὲ τὰ χαρακτηριστικὰ ποὺ μᾶς λένε οἱ ἰδεολογίες. 

Πρέπει νὰ θυμόμαστε πάντα ὅτι ἡ δική μας Ἐπ-Ανάσταση ξεκίνησε ἤδη μὲ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καὶ συνεχίζεται στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. 

Ἐμεῖς, τώρα, ἁπλὰ καλούμαστε, ὁ καθένας μας ξεχωριστὰ καὶ ὅλοι μαζί, νὰ ἀγωνιστοῦμε γιὰ νὰ διατηρήσουμε, μὲ τὴν Χάρη Του, ἀναμμένο τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν πορεία μας μέσα στὰ ἔσχατα σκοτάδια καὶ τὴν σκιὰ τοῦ πνευματικοῦ θανάτου: 

«ἐὰν γὰρ καὶ πορευθῶ ἐν μὲσῳ σκιᾶς θανάτου, οὐ φοβηθήσομαι κακά, ὅτι σὺ μετ᾿ ἐμοῦ εἶ»Ψαλμὸς 22, 4

Καὶ αὐτὸ γίνεται, κυρίως, μυστικά, μὲ τὸν δικό μας προσωπικὸ πνευματικὸ ἀγῶνα. 

Εὔχομαι, λοιπόν, σὲ ὅλους μας νὰ συναριθμηθοῦμε στὸ σύνολο τοῦ ἀληθινοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, τὸ ὁποῖο εἰκονίζεται ἀπὸ τὰ 153 ψάρια ποὺ ἔπιασαν οἱ μαθητὲς Του στὴν λίμνη τῆς Τιβεριάδος. 

Ἐκεῖ, μέσα στὴν ἄρρηκτη σαγήνη τῆς Ἐκκλησίας Του ποὺ οὔτε καὶ οἱ πύλες τοῦ Ἅδη δὲν μποροῦν νὰ τὴν σχίσουν. 

Εὔχομαι, ἐπίσης, καλὴ δύναμη καὶ φώτιση ἀπὸ Ἐκεῖνον στὸ στάδιο τοῦ προκείμενου σὲ ἐμᾶς πνευματικοῦ ἀγῶνα ποὺ δείχνει νὰ ἀνοίγεται ἄμεσα μπροστὰ στὰ μάτια μας: 

«Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι᾿ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν» Πρὸς Ἑβραίους 12, 1-2

Γιατί στὶς μέρες μας φαίνεται ὅτι θὰ ὑπάρξῃ πολὺ μεγάλη δοκιμασία γιὰ νὰ ἀποδείξουμε τὸ ἂν ὄντως τηροῦμε τὴν πρώτη ἐντολὴ Του, δηλαδὴ τὸ ἂν πράγματι Τὸν ἀγαπᾶμε ἀληθινὰ μὲ ὅλη μας τὴν ψυχή, μὲ ὅλη μας τὴ διάνοια, μὲ ὅλη μας τὴν καρδιὰ καὶ μὲ ὅλη μας τὴν ἰσχύ. 

Καὶ αὐτὴ ἡ δοκιμασία θὰ ξεχωρίσῃ σὰν κόσκινο τὸ χρυσὸ ἀπὸ τὴν ἄμμο, φτάνοντάς μας στὰ ὅριά μας καὶ ἴσως καὶ ξεπερνῶντας τα... 

Εὔχομαι νὰ φανοῦμε ἄξιοι σὲ αὐτό. 

Εὔχομαι νὰ μᾶς προστατεύῃ ὁ Θεὸς ἀπὸ τὶς παγίδες ἤ/καὶ νὰ μᾶς φωτίζῃ γιὰ νὰ βλέπουμε, τόσο τὴν κάθε μία ἀπὸ αὐτές, ὅσο καὶ τὸν τρόπο ποὺ θὰ πρέπει νὰ ἐνεργοῦμε γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ τὴν ἀποφεύγουμε κάθε φορὰ. 

Εὔχομαι γιὰ ἐσᾶς, προσευχηθεῖτε καὶ ἐσεῖς γιὰ ὅλους μαζί, ἀλλὰ καὶ γιὰ μένα ξεχωριστά, ποὺ δὲν εἶμαι σὲ τίποτα περισσότερο δυνατός, σοφός, φωτισμένος, ἅγιος, ἡρωικὸς καὶ θαρραλέος ἀπὸ ἐσᾶς (μᾶλλον, τὸ ἀντίθετο - τσεκαρισμένο στὴν πράξη). 

Γιατί ἔχουμε ἀνάγκη ὁ ἕνας τὴν προσευχὴ τοῦ ἄλλου. 

Ὅπως δυὸ πολυβολητὲς τοῦ ἴδιου στρατεύματος, ὅταν γίνεται μιὰ μάχη, ρίχνουν ὁ ἕνας στὸν στόχο ποὺ βρίσκεται ἀκριβῶς ἀπέναντι ἀπὸ τὸν ἄλλο καὶ ὄχι μπροστά τους, ἀφ᾿ ἑνὸς γιὰ νὰ ὑποστηρίξῃ ὁ ἕνας τὸν ἄλλο καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου γιὰ νὰ μὴν ἀφήσουν κενὴ ζώνη πυρὸς ἀνάμεσά τους, τέτοια ποὺ νὰ ἐπιτρέπῃ στὰ ἐχθρικὰ στρατεύματα νὰ κινηθοῦν μέσα σὲ αὐτὴ καὶ νὰ τοὺς πλησιάσουν, ἔτσι ἀκριβῶς καὶ ἐμεῖς πρέπει νὰ παρατήσουμε τὶς διχόνοιες καὶ τὶς μεμονωμένες βολὲς (μὴν ποῦμε καὶ τὰ φίλια πυρά), καὶ νὰ ἀρχίσουμε τὰ διασταυρούμενα προσευχητικὰ πυρά, ὑποστηρίζοντας μυστικὰ καὶ φανερά, στὶς ἀδυναμίες του ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ὥστε ὁ ἐχθρὸς νὰ μὴν μπορῇ νὰ περάσει μέσα ἀπὸ αὐτὰ καὶ καταφέρει, πλησιάζοντάς μας ἐπικίνδυνα, νὰ μᾶς πλήξῃ στὸ σύνολό μας. 

Γιατί ὅλοι μας σὲ κάτι κάνουμε λάθος... 

Καὶ ἂν μποροῦμε νὰ ἀλληλοστηριζόμαστε καὶ μὲ ἄλλους τρόπους, εἴτε μὲ δυὸ κουβέντες, εἴτε μὲ δυὸ πράγματα ποὺ μποροῦμε νὰ δώσουμε σὲ ἐκείνους ποὺ ἔχουν πνευματική, καὶ ὄχι μόνο, ἀνάγκη, καλὸ θὰ εἶναι. 

Γιατί ὅλοι μας μπορεῖ νὰ πλανηθοῦμε σὲ κάτι... 

Γιατί, οὐαὶ τῷ ἑνί: 

«ὅτι ἐὰν πέσωσιν, ὁ εἷς ἐγερεῖ τὸν μέτοχον αὐτοῦ, καὶ οὐαὶ αὐτῷ τῷ ἑνί, ὅταν πὲσῃ καὶ μὴ ᾖ δεύτερος ἐγεῖραι αὐτόν» Ἐκκλησιαστὴς 4, 10

Γιατί Ἐκεῖνος θέλει νὰ σωζόμαστε διὰ μέσῳ τοῦ ἄλλου ἀνθρώπου. 

Γιατί ὁ Θεὸς θὰ ζητήσῃ ἀπὸ ἐμᾶς λόγο γιὰ τὴν ἀπώλεια ἐκείνου ποὺ δὲν προστατεύσαμε, ἐφόσον, βέβαια, μπορούσαμε νὰ τὸν βοηθήσουμε: 

«καὶ ὁ σκοπός, ἐὰν ἴδῃ τὴν ῥομφαίαν ἐρχομένην καὶ μὴ σημὰνῃ τῇ σάλπιγγι, καὶ ὁ λαὸς μὴ φυλάξηται, καὶ ἐλθοῦσα ἡ ῥομφαία λάβῃ ἐξ αὐτῶν ψυχήν, αὕτη διὰ τὴν αὐτῆς ἀνομίαν ἐλήφθη, καὶ τὸ αἷμα ἐκ χειρὸς τοῦ σκοποῦ ἐκζητήσω» Ἰεζεκιὴλ 33, 6

«ἐν τῷ εἰπεῖν με τῷ ἁμαρτωλῷ· θανὰτῳ θανατωθήσῃ, καὶ μὴ λαλὴσῃς τοῦ φυλάξασθαι τὸν ἀσεβῆ ἀπὸ τῆς ὁδοῦ αὐτοῦ, αὐτὸς ὁ ἄνομος τῇ ἀνομὶᾳ αὐτοῦ ἀποθανεῖται, τὸ δὲ αἷμα αὐτοῦ ἐκ τῆς χειρός σου ἐκζητήσω» Ἰεζεκιὴλ 33, 8

Εἰδικά, πρέπει νὰ προσέχουν οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἔχουν κληθῇ νὰ εἶναι σκοποὶ καὶ φύλακες τοῦ ποιμνίου Του γιὰ νὰ τὸ εἰδοποιοῦν καὶ νὰ τὸ προστατεύουν, ὅταν βλέπουν τοὺς λύκους νὰ ἔρχονται ἢ νὰ ἔχουν μπῇ μέσα στὴν Ποίμνη Του, καὶ ὄχι γιὰ νὰ τὸ καθησυχάζουν καὶ νὰ τὸ νανουρίζουν. 

Γιὰ νὰ μὴν ἀκουστῇ καὶ γιὰ ἐκείνους πάλι ἡ περίφημη φράση «καὶ ἀπὸ τῶν ἁγίων μου ἄρξασθε», λίγο πρὶν πέσει ἀπὸ τὸν Ἴδιο ὁ πέλεκυς τῆς βαριᾶς τιμωρίας: 

«πρεσβύτερον καὶ νεανίσκον καὶ παρθένον καὶ νήπια καὶ γυναῖκας ἀποκτείνατε εἰς ἐξάλειψιν, ἐπὶ δὲ πάντας, ἐφ᾿ οὕς ἐστι τὸ σημεῖον, μὴ ἐγγίσητε· καὶ ἀπὸ τῶν ἁγίων μου (=τὰ Ἅγια τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντα) ἄρξασθε. καὶ ἤρξαντο ἀπὸ τῶν ἀνδρῶν τῶν πρεσβυτέρων, οἳ ἦσαν ἔσω ἐν τῷ οἴκῳ (=στὸ Ναὸ)» Ἰεζεκιὴλ 9, 6

Πρέπει νὰ ζητᾶμε διαρκῶς τὸν φωτισμὸ καὶ τὴν δύναμή Του γιὰ νὰ μπορέσῃ νὰ ἀγωνιστεῖ ὁ καθένας μας νομίμως καὶ ὄχι μὲ τὸν δικό του μὴ νόμιμο, δηλαδὴ μὴ κατὰ Χριστόν, τρόπο: 

«ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ» Πρὸς Τιμόθεον Β΄ 2, 5

Γιατί ὅταν λέμε ἐδῶ νομίμως, δὲν ἐννοοῦμε τοὺς νόμους τοῦ κράτους, ἀλλὰ τὸ Νόμο καὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. 

Δὲν ἀρκεῖ μόνο τὸ νὰ διαφωνῇς ἁπλὰ μὲ τὸ σύστημα, κάνοντας ἀπὸ ἀντίδραση τὰ δικά σου, γιὰ νὰ θεωρηθῇς ὅτι ἀνήκεις στὸν λαὸ Του, ἀλλὰ νὰ βρῇς καὶ τὸν τρόπο νὰ ἀθληθῇς νομίμως, δηλαδὴ κατὰ Χριστόν, μπαίνοντας στὸν γνήσιο στίβο Του ποὺ θὰ σοῦ δώσῃ στεφάνια καὶ τιμές. 

Ἂς προσευχόμαστε ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλο γιὰ νὰ ἀντέξουμε μέχρι τέλους, λαμβάνοντας ἔτσι τὸ στεφάνι τῆς νομίμου ἀθλήσεως ἀπὸ τὸν Ἴδιο τὸν ἀθλοθέτη Κύριο ποὺ μᾶς κάνει τὴν μέγιστη τιμὴ καὶ μᾶς καλεῖ νὰ ἀγωνιστοῦμε σὲ αὐτὴ ἀκριβῶς τὴν ἐποχὴ ποὺ ἐνδέχεται νὰ εἶναι ἢ νὰ ὁδηγήσῃ σὲ ἐκείνη ποὺ θὰ ἀναδείξῃ τοὺς μεγαλύτερους καὶ ἐνδοξότερους Ἁγίους Μάρτυρες. 

Γιατί ἐμεῖς δὲ γνωρίζουμε τὸ ἂν εἴμαστε κοντὰ ἢ ὄχι στὴν ἐποχὴ τῶν ἐσχάτων, παρὰ μόνο ὅτι πρέπει νὰ ἀγωνιζόμαστε διαρκῶς. 

Γιατί ἀκόμα καὶ ἡ ἴδια ἡ ἐγγύτητα τῆς ἐποχῆς τῶν ἐσχάτων ἔχει δοθῇ στὰ χέρια μας καὶ ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους.

Ἡ Προφητεία γιὰ μιὰ τιμωρία ἀπὸ τὸν Θεὸ δὲν ἔχει τὴν ἔννοια τῆς ἀναπόφευκτης μοίρας ἢ τοῦ κισμέτ, ἀλλὰ ἀποτελεῖ προειδοποίησή Του γιὰ τὴν κάθε ἐπικείμενη καταστροφὴ ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας μας, ὥστε νὰ μετανοήσουμε καὶ νὰ ἀλλάξουμε ρότα, ἀποφεύγοντας τὸν ὄλεθρο, ὅπως πράγματι, κατάφεραν νὰ κάνουν μὲ τὴν μετάνοιά τους οἱ κάτοικοι τῆς Νινευῆ μετὰ τὸ κήρυγμα τοῦ Προφήτη Ἰωνᾶ. 

Τὸ τελευταῖο θὰ πρέπει νὰ τὸ ἔχουμε πάντα ὅλοι ὑπόψη μας ὡς παράδειγμα καὶ ὡς σωστὴ διάσταση τῆς Προφητείας γιὰ τὶς τιμωρίες ποὺ ἔρχονται ἀπὸ τὸν Θεό. 

Ἂν μετανοήσουμε καὶ ἂν ἀγωνιστοῦμε, θὰ σπρώξουμε τὴν ἐποχὴ αὐτὴ μακριά, ἐνῶ ἂν μείνουμε ἀδιάφοροι ἢ ἐφησυχασμένοι ἢ χλιαροὶ καὶ χαλαροὶ ἢ ἂν δεχτοῦμε μοιρολατρικὰ τὰ ἐπερχόμενα γεγονότα, κατὰ πᾶσα πιθανότητα, θὰ τὴν φέρουμε ἄμεσα μπροστά μας καὶ θὰ ἀναγκαστοῦμε νὰ τὴν βιώσουμε. 

Μπορεῖ νὰ μὴν εἶναι ἡ ψηφιακὴ ταυτότητα τὸ χάραγμα, ἀλλὰ μιὰ πνευματικὴ ἀδιαφορία ἢ μιὰ μοιρολατρικὴ ἀποδοχὴ τῶν ἐπερχομένων θὰ κάνῃ τὰ γεγονότα νὰ ἐξελιχθοῦν πολὺ γρήγορα καὶ θὰ μᾶς ἀναγκάσῃ νὰ λουστοῦμε καὶ τὸ χάραγμα καὶ τὰ ἔσχατα. 

Γι᾿ αὐτὸ ἂς μὴν ἐπαναπαυόμαστε ἤ/καὶ ἂς μὴν τὸ θεωροῦμε ὡς κάτι τὸ ἀναπόφευκτο, γιατί ὅλοι μας ἔχουμε εὐθύνη, τόσο γιὰ τὰ ὅσα πρόκειται νὰ γίνουν, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ πότε θὰ ἐπιτραπῇ αὐτὰ νὰ γίνουν. 

Γιατί ἡ δική μας ἀδιαφορία, ἁμαρτία καὶ ἀποστασία θὰ φέρῃ τὰ ἔσχατα καὶ θὰ στρώσῃ τὸ χαλὶ στὸν ἀντίχριστο! 

Ἂς ἔχουμε, τοὐλάχιστον, τὴν καλὴ ἀνησυχία, ποὺ ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος καὶ ἂς κάνουμε μιὰ κάποια ὁμολογία γιὰ νὰ φαίνεται ὅτι εἴμαστε πνευματικὰ παρόντες, πνευματικὰ ζωντανοί. 

Πολλοὶ θὰ ποῦν ὅτι θὰ πρέπῃ νὰ ἔρθει πρῶτα μιὰ μεγάλη «ἀναλαμπὴ» τῆς Ὀρθοδοξίας. 

Ἐδῶ, ὅμως, θέλει μεγάλη προσοχή! 

Κατ᾿ ἀρχὰς ἡ ἴδια ἡ λέξη «ἀναλαμπὴ» εἶναι προβληματική, διότι κάποιος μπορεῖ ἄνετα νὰ θεωρήσει ὅτι τὸ φῶς τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ ἔσβησε ἢ μειώθηκε, κάτι ποὺ δὲν ἰσχύει. 

Ἀπὸ τὴν ἄλλη, εἶναι πράγματι ἀληθινὸ ἕνα Εὐαγγέλιο ποὺ διαδίδεται χωρὶς κόπο καὶ διωγμό, ὅπως πολλοὶ ἑρμηνεύουν αὐτὴν τὴν «ἀναλαμπή»; 

Εἶναι ἀληθινὸς ἕνας Χριστιανισμὸς ποὺ ἑστιάζει στὴν καλοπέραση, τὰ χρυσᾶ κουτάλια καὶ τὰ φαγητὰ καὶ πιστεύει ὅτι θὰ παρεμβληθῇ, μέσα στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου, κάποια κοσμικῆς νοοτροπίας «ὄαση» ποὺ θὰ τοῦ τὰ προσφέρει ὅλα αὐτά, ὅπως πολλοὶ πίστεψαν ἤδη ἀπὸ τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς χρόνους, ἔχοντας χιλιαστικὲς ἰδέες καὶ νοοτροπίες; 

Γιατί ἀπ᾿ ὅ,τι ξέρουμε ὁ ἀληθινὸς Χριστιανισμός, ὄχι μόνο δὲν ἔχει τέτοιους σκοποὺς καὶ μέσα, ἀλλὰ ἀντίθετα προτείνει πάντα τὴν ἄσκηση καὶ τὴν ἐγκράτεια. 

Μήπως, λοιπόν, πρέπει νὰ δώσουμε στὴν «ἀναλαμπὴ» μιὰ ἄλλη σημασία, πιὸ πνευματική; 

Μήπως, μὲ αὐτὴ ἐννοεῖται ἡ ἔνδοξη πορεία καὶ διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν πράξη μέσῳ ἐπώδυνων πνευματικῶν ἀγώνων, θλίψεων, μαρτυρίων, ὁμολογίας καὶ διωγμῶν; 

Γιατί ἡ πραγματικὴ δόξα τοῦ Χριστιανισμοῦ εἶναι τὰ αἵματα τῶν Μαρτύρων του ποὺ τόσο παράξενα στολίζουν τὴν Ἐκκλησία καὶ ὄχι οἱ φιλοσοφικὲς θεωρήσεις καὶ συζητήσεις περὶ τοῦ θείου, ποὺ λίγοι καταλαβαίνουν: 

«Τῶν ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ Μαρτύρων σου, ὡς πορφύραν καὶ βύσσον τὰ αἵματα, ἡ Ἐκκλησία σου στολισαμένη, δι᾿ αὐτῶν βοᾷ σοι· Χριστὲ ὁ Θεός, τῷ λαῷ σου τοὺς οἰκτιρμούς σου κατάπεμψον, εἰρήνην τῇ πολιτείᾳ σου δώρησαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος»

Γιατί, πράγματι, θὰ ἔχουμε τέτοιου εἴδους κορύφωση τῆς δόξας τῶν Μαρτύρων. 

Θέλει πολλὴ προσοχή, διότι φαίνεται ὅτι μὲ τὸν ὅρο «ἀναλαμπή» μᾶς βάζουν νὰ στεκόμαστε πάνω σὲ ἕνα σταυροδρόμι ποὺ ἔχει μόνο δυὸ δρόμους ἐπιλογῆς. 

Πολὺ φοβᾶμαι ὅτι ὅποιος δὲ θὰ λάβῃ ὑπόψη του τὸ ἀσκητικὸ καὶ μαρτυρικὸ φρόνημα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ θεωρήσει ὅτι αὐτὴ ἡ «ἀναλαμπὴ» θὰ γίνῃ μέσῳ τῆς εὐκολίας, τῆς καλοπέρασης καὶ τῆς φυγόπονης ἀνάπαυσης, θὰ βρεθῇ ἀκριβῶς ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ ἀντιχρίστου ποὺ θὰ εὐαγγελίζεται εὐημερία καὶ εὐμάρεια πάνω στὴν γῆ... 

Καὶ τὸ δικό του εὐαγγέλιο θὰ διαδίδεται, πράγματι, μὲ πολὺ μεγάλη ταχύτητα ἀπὸ τὴν μία ἄκρη τοῦ κόσμου στὴν ἄλλη... 

Δὲν μπορῶ νὰ ἰσχυριστῶ μὲ ἀπόλυτη βεβαιότητα ὅτι ὁ δικός μου φόβος καταλήγει ὁπωσδήποτε στὸ σωστὸ συμπέρασμα, ἀλλὰ μὲ τὰ παραπάνω ἁπλὰ προτείνω νὰ διατηρήσουμε ὅλοι μας μιὰ ἀμφιβολία γιὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ πιστεύουμε πάνω στὸ συγκεκριμένο θέμα, μήπως τὰ πράγματα ἔχουν ἄλλη πνευματικὴ διάσταση καὶ ἑρμηνεία καὶ στὸ τέλος, ἀντὶ νὰ ὠφεληθοῦμε, νὰ ξεγελαστοῦμε ἀπὸ τὸν ἀντίχριστο ποὺ θὰ προσπαθήσῃ νὰ πλανήσει, ἂν εἶναι δυνατόν, ἀκόμα καὶ τοὺς ἐκλεκτούς. 

Ἂν πέφτουμε ἔξω ὅλοι ὅσοι ὑποψιαζόμαστε ὅτι πρόκειται γιὰ παγίδα, δὲ θὰ χάσουμε ἀπολύτως τίποτα καὶ ὅλα καλά, ἄν, ὅμως, ὄχι, θὰ χάσουμε τὰ πάντα μέσα σὲ αὐτὴν τὴν παγίδα! 

Γι᾿ αὐτό, πολλὴ προσοχή, προσευχή, ἐπαγρύπνηση καὶ εὐελιξία στὴν σκέψη...!!! 

Ἐὰν εἴμαστε, πάντως, κάπου κοντὰ στὴν ἐποχὴ τῶν ἐσχάτων, ἂς μὴν μᾶς πιάνει πανικός, φόβος καὶ ἀπελπισία. 

Καλύτερα ἂς σκεφτόμαστε ὅτι δὲν πρέπει νὰ χάσουμε γιὰ κανέναν λόγο τὴν μεγάλη εὐκαιρία ποὺ μᾶς δίνει ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός, καλῶντας μας νὰ ἀγωνιστοῦμε νομίμως γιὰ νὰ λάβουμε τὸ πιὸ ἔνδοξο στεφάνι ἀπὸ ὅλους τοὺς Μάρτυρες, ὅλων τῶν ἐποχῶν! 

Ναί, ἐμᾶς, ποὺ εἴμαστε τόσο ἀδύναμοι, ποὺ πεινᾶμε, ποὺ διψᾶμε, ποὺ νυστάζουμε, ποὺ ἁμαρτάνουμε, ποὺ γκρινιάζουμε, ποὺ φοβόμαστε, ποὺ πέφτουμε, ποὺ σηκωνόμαστε, ποὺ γελᾶμε, ποὺ κλαῖμε, ποὺ κρυώνουμε, ποὺ ἀρρωσταίνουμε, ποὺ ραθυμοῦμε, ποὺ ἔχουμε τόσα πάθη, ποὺ ἀπελπιζόμαστε, ποὺ κάνουμε τόσα λάθη, ποὺ δὲ γνωρίζουμε, ποὺ δὲν ἔχουμε πίστη κραταιά, ποὺ δὲν ἔχουμε ἔργα δικαιοσύνης, ποὺ δὲν ἔχουμε προσευχή, ποὺ δὲν κάνουμε θαύματα, πού..., πού ..., πού..., 

Ποὺ φαίνεται ὅτι στὸ ἐλάχιστο δὲν μοιάζουμε σὲ κάτι μὲ τοὺς παλαιότερους καὶ τοὺς νεότερους Ἁγίους καὶ δὲν ὑπερτεροῦμε σὲ τίποτα σὲ σχέση μὲ ἐκείνους, ἀλλὰ παρ᾿ ὅλα αὐτὰ πού, ἴσως, τώρα νὰ καλούμαστε νὰ κάνουμε, μὲ τὴν βοήθειά Του, ἕνα τεράστιο ἅλμα γιὰ νὰ τοὺς ξεπεράσουμε, μὲ τὸ νὰ γίνουμε καὶ ἐμεῖς Ἅγιοι, Ἅγιοι τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν, ὥστε νὰ μπορέσουμε νὰ σταθοῦμε μέσα στὸ βαθύτερο πνευματικὸ σκοτάδι ποὺ θὰ ἔχῃ γνωρίσει ποτὲ ἡ ἀνθρωπότητα. 

Γιατί πρέπει νὰ γίνῃς Ἅγιος γιὰ νὰ μπορῇς νὰ σταθεῖς ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες! 

Καὶ ἡ δική μας ἀδυναμία καὶ ἀσθένεια, ποὺ φαίνεται ὅτι ἔχουμε οἱ περισσότεροι, θὰ φανερώσει τὴν δικὴ Του δύναμη: 

«καὶ εἴρηκέ μοι· ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενεὶᾳ τελειοῦται. ἥδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ᾿ ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ»Πρὸς Κορινθίους Β΄ 12, 9

Ἔτσι δὲν εἶναι; 

Καὶ αὐτὴ ἡ κλήση Του εἶναι μέγιστη τιμὴ γιὰ ἐμᾶς! 

Ἔτσι δὲν εἶναι; 

Προσευχόμενοι πάντα γιὰ νὰ μᾶς δίνῃ μέχρι τέλους τὴν ταπείνωση, τὴν δύναμη, τὸ θάρρος, τὴν ὑπομονή, τὸ κουράγιο, τὴν αὐταπάρνηση, τὸ μαρτυρικὸ φρόνημα, τὸν ζῆλο, τὸ πνεῦμα τῆς αὐτοθυσίας, τὴν πίστη, τὴν ἀποφασιστικότητα γιὰ νὰ τὰ καταφέρουμε, μὲ ὅποιο τίμημα, ἀκόμα καὶ ἂν ἀδικηθοῦμε κατάφωρα ἢ χλευαστοῦμε αἰσχρά. 

Καὶ ἂν χρειαστεῖ, ἀκόμα καὶ ἄχρι θανάτου: 

«γίνου πιστὸς ἄχρι θανάτου, καὶ δώσω σοι τὸν στέφανον τῆς ζωῆς» Ἀποκάλυψις 2, 10

Τότε ποὺ ὁ πιστὸς λαός Του θὰ χαρακτηριστῇ ὡς σκοτάδι καὶ θὰ διωχθῇ ἀνηλεῶς ἀπὸ τοὺς διακόνους τοῦ διαβόλου ποὺ θὰ παρουσιάζουν τοὺς ἑαυτούς τους ὡς διακόνους δικαιοσύνης: 

«καὶ οὐ θαυμαστὸν· αὐτὸς γὰρ ὁ σατανᾶς μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός. οὐ μέγα οὖν εἰ καὶ οἱ διάκονοι αὐτοῦ μετασχηματίζονται ὡς διάκονοι δικαιοσύνης, ὧν τὸ τέλος ἔσται κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν.» Πρὸς Κορινθίους Β΄ 11-15 

Ἐάν, ὅμως, κριθεῖ ὅτι δὲ θὰ πρέπῃ νὰ βιώσουμε τὴν ἐποχὴ τῶν ἐσχάτων, καὶ πάλι ἂς μὴ χάσουμε τὴν εὐκαιρία νὰ λάβουμε ἀπὸ Ἐκεῖνον τὸ πολὺ μεγάλο στεφάνι γιὰ τὸν ἀγῶνα καὶ τὸ κατόρθωμά μας νὰ διώξουμε τὴν ἐποχὴ τῶν ἐσχάτων πρὸς τὸ μέλλον, μὲ τὴν μετάνοιά μας, τὴν καλὴ ὁμολογία μας καὶ μὲ ὅλη μας, γενικά, τὴν καλὴ πνευματικὴ προσπάθεια. 

Καὶ αὐτὴν τὴν παράταση ποὺ μποροῦμε νὰ πετύχουμε μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, πεῖτε την καὶ «ἀναλαμπή», ἂν αἰσθάνεστε τὴν ἀνάγκη νὰ χρησιμοποιήσετε ὁπωσδήποτε αὐτὴ τὴν λέξη γιὰ κάτι. 

Ἂς μὴν τὴν θεωροῦμε, ὅμως, καὶ ὡς κάτι τὸ δεδομένο γιὰ νὰ χαλαρώνουμε. 

Εἴπαμε ὅτι ἡ ἐγγύτητα τῆς ἐποχῆς τῶν ἐσχάτων εἶναι στὰ χέρια μας, γιατί ἡ Προφητεία γιὰ μία τιμωρία ἀπὸ τὸν Θεὸ δὲν ἔχει τὴν ἔννοια τοῦ ἀναπόφευκτου, ὅπως μᾶς διδάσκει ἡ ἱστορία μὲ τὸν Ἰωνᾶ καὶ τοὺς Νινευῖτες... 

Εἴτε ἔτσι, εἴτε ἀλλιῶς, ὀφείλουμε νὰ ἀγωνιστοῦμε πνευματικά, ἔχοντας μιὰ διαρκῆ πνευματικὴ νήψη, τόσο ἐσωτερικά, δουλεύοντας μυστικὰ μέσα στὸν ἑαυτό μας, ὅσο καὶ ἐξωτερικά, ὁμολογῶντας, ἐνημερώνοντας, ἀντιδρῶντας. 

Ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, μάλιστα, βάζοντας ὡς παράδειγμα τὸ θέμα τῶν ταυτοτήτων (!), ἔλεγε ὅτι ἂν δὲν ἀντιδράσει ὁ λαός, θὰ τιμωρηθῇ ἀπὸ τὸν Θεό: 


Γι᾿ αὐτὸ πρέπει ὁπωσδήποτε καὶ νὰ ἐνδιαφερθοῦμε καὶ νὰ ἀντιδράσουμε. 

Ὅπως ὁ στρατιώτης πρέπει νὰ δείχνῃ πάντα στοὺς ἀνωτέρους του ὅτι κάνει κάτι (π.χ. συντήρηση στὸν ὄρχο, καθαριότητες κ.ἄ.) τὴν ὥρα τῶν ἐργασιῶν, γιὰ νὰ μὴ δεχτῇ ἀπὸ ἐκείνους τὴν ἐπίπληξη, ἔτσι καὶ ἐμεῖς πρέπει νὰ δείχνουμε ὅτι κάτι κάνουμε, γιὰ νὰ μὴ δεχτοῦμε τὴν τιμωρία Του. 

Οὐσιαστικὰ καὶ ἀληθινά, βέβαια, καὶ ὄχι ὑποκριτικά... 

Γιατί, ὄχι μόνο ὄντως τιμωρεῖ, ἀλλὰ τὸ ὁμολογεῖ κιόλας μὲ παρρησία: 

«Θεὸς ζηλωτὴς καὶ ἐκδικῶν Κύριος, ἐκδικῶν Κύριος μετὰ θυμοῦ, ἐκδικῶν Κύριος τοὺς ὑπεναντίους αὐτοῦ, καὶ ἐξαίρων αὐτὸς τούς ἐχθροὺς αὐτοῦ» Ναοὺμ 1, 2

Γι᾿ αὐτὸ δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα κανένας ὑποστηρικτὴς τῆς «ἀγαπολογίας», προσδίδοντας στὸν Θεὸ χαρακτηριστικὰ τῆς δικῆς του πολιτικῆς, φιλοσοφικῆς καὶ θεολογικῆς ὀρθότητας καὶ προτίμησης, νὰ μὴν Τοῦ ἐπιτρέπῃ νὰ αὐτοπροσδιορίζεται μὲ τὸν τρόπο ποὺ Ἐκεῖνος θέλει, ὅπως καὶ τὸ κάνει μὲ πολὺ σαφῆ τρόπο μέσα στοὺς λόγους τῶν Προφητῶν. 

Ὅσο μποροῦμε νὰ κάνουμε ἀπὸ μόνοι μας κάτι, χωρὶς νὰ ξεθαρρεύουμε ἐπικίνδυνα καὶ χωρὶς νὰ τσακωνόμαστε μεταξύ μας, ἂς τὸ πράξουμε καὶ τὰ ἄλλα ἂς τὰ ἀφήσουμε γιὰ Ἐκεῖνον. 

Πᾶμε, λοιπόν, καὶ ὅ,τι καταφέρουμε, μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ! 

Πᾶμε καὶ ὅπου βγεῖ... 

Ἐμεῖς θὰ κάνουμε τὸ ἀνθρώπινο, πάντα μέσα στὰ ὅρια ποὺ ἐπιτρέπει τὸ θέλημά Του, χωρὶς νὰ παραθεωροῦμε τὶς δυνάμεις καὶ τοὺς σκοπούς μας καὶ τὰ ἄλλα θὰ τὰ ἀναλάβῃ ὁ Θεός. 

Ἐμεῖς, καὶ στὴν δική μας περίπτωση, ἂς προσπαθήσουμε νὰ μετακινήσουμε ὡς ἄνθρωποι τὸν βράχο τοῦ τάφου καὶ ὁ Χριστὸς θὰ ἀναστήσῃ ὡς Θεάνθρωπος τὸν Λάζαρο... 

Ἐμεῖς, ὀφείλουμε νὰ κάνουμε, τοὐλάχιστον, ὁμολογία τῆς ἀλήθειας στὶς ἐξετάσεις ποὺ μᾶς βάζει ὁ Θεός, τηρῶντας πάντα τὸ θέλημά Του! 

Καὶ νὰ ξέρετε ὅτι τίποτα δὲν πάει χαμένο, ὅταν γίνεται ἀληθινὰ γιὰ Ἐκεῖνον. 

Ἀκόμα καὶ αὐτὸ ποὺ φαίνεται πολὺ μικρὸ καὶ ἀσήμαντο σὰν πράξη ἢ σὰν λόγος ἢ σὰν σκέψη ἢ ἐκεῖνο ποὺ δείχνει στοὺς πολλοὺς τελείως μάταιο, ἀνόητο, ἀποτυχημένο ἢ καταδικασμένο νὰ ἀποτύχῃ στὸ μέλλον. 

Καταλογίζεται ὡς σπουδαῖο καὶ ἔχει τρομακτικὲς συνέπειες στὸν πνευματικὸ κόσμο. 

Μὴν ξεχνᾶμε ὅτι καὶ ἡ ἴδια ἡ Σταύρωση φάνηκε μὲ μιὰ πρώτη ματιὰ στοὺς πολλοὺς μεγάλη ἧττα καὶ ἀποτυχία, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα ἀποτελεῖ τὴν μέγιστη νίκη ἐπὶ τοῦ θανάτου καὶ ἐπὶ τοῦ διαβόλου. 

Ἂς ἀντισταθοῦμε, ὅσο μποροῦμε, στὰ μέσα ποὺ προετοιμάζουν τὸ ἔδαφος γιὰ τὸ χάραγμα, παρ᾿ ὅλο ποὺ δὲν εἶναι ἀπὸ μόνα τους τὸ ἴδιο τὸ χάραγμα, καὶ τὰ ἄλλα θὰ τὰ κανονίσῃ Ἐκεῖνος, βλέποντας τὴν προαίρεσή μας, τὸν ἀγῶνα μας καὶ τὴν καλή μας ἀνησυχία. 

Ἁπαλὰ καὶ συνετὰ καὶ ὄχι, ἀγχωμένα καὶ ἐμμονικά. 

Γιατί σὲ πολλὰ πρέπει νὰ δώσεις προσοχὴ γιὰ νὰ τὰ ἔχεις διαρκῶς στὸ νοῦ σου καὶ σὲ ἄλλα νὰ δείξῃς τὴν τέλεια περιφρόνηση γιὰ νὰ μὴν πάρῃ τὸν θρόνο τῆς καρδιᾶς κάτι ἄλλο ἀπὸ τὴν ἀγάπη σου γιὰ τὸν Χριστό. 

Ἴσως, ὅλοι αὐτοὶ τυφλωμένοι ἀπὸ τὴν λαχτάρα τους γιὰ νὰ πετύχουν τὸν τελικὸ στόχο τους, νὰ προχωρήσουν πιὸ γρήγορα στὰ ἑπόμενα στάδια, ὁπότε ἐκεῖ τὰ πράγματα θὰ εἶναι καὶ πιὸ ξεκάθαρα γιὰ ἐμᾶς. 

Γιατί αὐτοὶ φαίνεται ὅτι βιάζονται καὶ ὄχι ἐμεῖς. 

Ἀκόμα καὶ μία ἐλάχιστη καθυστέρηση ἂν μπορέσουμε νὰ πετύχουμε, ἴσως, ἐπιτρέψει στὸν Θεὸ νὰ φέρει τὰ πράγματα ἀλλιῶς. 

Ὅπως ἀκριβῶς καὶ ἡ μικρὴ καθυστέρηση στὴν Ἑλλάδα ἔκανε τοὺς Γερμανοὺς τοῦ Ἄξονα νὰ συντριβοῦν στὸ ἀνατολικὸ μέτωπο καὶ στὴν συνέχεια νὰ χάσουν καὶ τὸν πόλεμο. 

Ἂς ἀντισταθοῦμε, ὅμως, ὄχι ἀφελῶς, ἀλλὰ μὲ φρόνηση καὶ πολὺ μεγάλη καχυποψία, φυλάσσοντας πάντα τὰ νῶτα μας, ἐπειδὴ ἡ ἄλλη πλευρὰ πολλὲς φορὲς διατηρεῖ ἐπίτηδες αὐτὸν τὸν πόλεμο ζωντανὸ καὶ ρίχνει διαρκῶς λάδι στὴν φωτιά, ἀφ᾿ ἑνὸς γιὰ νὰ μπορῇ νὰ μᾶς «παίρνει μέτρα» καὶ νὰ βελτιώνει τὶς μεθόδους της καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου γιὰ νὰ μᾶς ἀπασχολῇ μὲ κάτι γιὰ νὰ καταφέρῃ νὰ φέρει ἀπὸ πίσω μας κάτι ἄλλο ποὺ δὲν τὸ περιμένουμε, ὥστε νὰ μπορέσῃ νὰ μᾶς πλήξει στὸ μέλλον μὲ αὐτὸ πολὺ ὕπουλα... 

Γι᾿ αὐτό, θέλει πολλὴ προσευχή, ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστό, διάκριση, ὑπομονή, προσοχή, νήψη, εἰρήνη καὶ ψυχραιμία, ἔχοντας στὰ πολλὰ μιὰ πιὸ ἀμυντικὴ στάση, μήπως κάποιες στιγμὲς θέλουν νὰ ἐκμεταλλευτοῦν τὴν δική μας ὁρμὴ γιὰ νὰ μᾶς ρίξουν κάτω, ὅπως συμβαίνει καὶ στὶς πολεμικὲς τέχνες. 

Ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα ἂς ἀνέβουμε στὶς πνευματικὲς ἐπάλξεις καὶ ἂς ἔχουμε διαρκῶς, ἀπὸ τὴ μία, τὸ μάτι στὸ στόχαστρο γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ βλέπουμε τὶς κινήσεις τους καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, τὰ χέρια μας στὸ πνευματικὸ τόξο γιὰ νὰ ρίχνουμε συνετὰ καὶ στοχευμένα, ὅταν μᾶς φωτίζει ὁ Θεὸς γιὰ νὰ ρίχνουμε... 

Μᾶς τὸ λέει καὶ ὁ Ἴδιος νὰ γίνουμε φρόνιμοι καὶ ἀκέραιοι: 

«ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μὲσῳ λύκων· γίνεσθε οὖν φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραὶ» Κατὰ Ματθαῖον 10, 16

Γιατί πρέπει, ἀπὸ τὴ μία, νὰ παρατηρῇς διαρκῶς τὸν ἀντίπαλό σου γιὰ νὰ δῇς καὶ νὰ ἐκτιμήσῃς τὴν κατάσταση καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, νὰ μὴν ἀνοίγεσαι καὶ πολύ, γιὰ νὰ μὴν τὸν ἀφήνῃς νὰ δεῖ τὶς δικές σου κινήσεις. 

Ὅταν, μάλιστα, κυριαρχοῦν ἀπόλυτα οἱ πονηροὶ ἄνθρωποι στὸν κόσμο, ὅπως θὰ συμβῇ καὶ στὴν ἐποχὴ τοῦ ἀντιχρίστου, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μᾶς συμβουλεύει νὰ σιωποῦμε καὶ νὰ κρυβόμαστε μέχρι νὰ παρέλθῃ ἡ ὀργὴ Του: 

«βάδιζε, λαός μου, εἴσελθε εἰς τὰ ταμιεῖά σου, ἀπόκλεισον τὴν θύραν σου, ἀποκρύβηθι μικρὸν ὅσον ὅσον, ἕως ἂν παρέλθῃ ἡ ὀργὴ Κυρίου» Ἠσαΐας 26, 20


Τότε ποὺ θὰ ἀναζητᾷ κάποιος τὸν αὐθεντικὸ λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ δὲ θὰ τὸν βρίσκῃ: 

«ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, λέγει Κύριος, καὶ ἐξαποστελῶ λιμὸν ἐπὶ τὴν γῆν, οὐ λιμὸν ἄρτων οὐδὲ δίψαν ὕδατος, ἀλλὰ λιμὸν τοῦ ἀκοῦσαι τὸν λόγον Κυρίου» Ἀμῶς 8, 11

Θέλει, πάντα μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος δίνει τὴν ἀρετὴ τῆς διάκρισης, ἄλλοτε τὴν φανερὴ πυγμή, τὴν ἀντίδραση καὶ τὴν ὁμολογία, γιὰ νὰ κάνῃ ὁ ἀντίπαλος πίσω, ὅταν εἶναι ἡ κατάλληλη στιγμὴ νὰ τὸν ἀπωθήσῃς, καὶ ἄλλοτε τὴν συνετὴ κάλυψη καὶ τὴν σιωπή, γιὰ νὰ μὴν μπορῇ νὰ μελετᾶ τὶς κινήσεις σου ἤ/καὶ νὰ σὲ πλήττῃ ἄμεσα ἢ νὰ βελτιώνῃ τὶς μεθόδους του μὲ τὶς ὁποῖες θὰ σὲ πλήξῃ στὸ μέλλον. 

Τὸ τελευταῖο εἶναι καὶ ἕνας λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο πρέπει νὰ προσπαθοῦμε διαρκῶς νὰ περνᾶμε τὴν προσευχή μας στὸν Θεὸ ἀπὸ τὸν προφορικὸ λόγο, στὸν ἐνδιάθετο, δηλαδὴ τὸν ἐσωτερικό, ὅταν τοῦ φανερώνουμε τὰ προσωπικά μας αἰτήματα καὶ τοὺς προβληματισμούς μας, ὅπως μᾶς συμβουλεύει νὰ κάνουμε καὶ ὁ μακαριστὸς Ἱεροκήρυκας, Δημήτριος Παναγόπουλος. 

Καὶ αὐτό, ὄχι τόσο γιὰ νὰ μὴν τὰ ἀκοῦν οἱ ἄνθρωποι τοῦ συστήματος μέσα ἀπὸ τὰ ἠλεκτρονικὰ συστήματα καὶ τὴν τεχνητὴ νοημοσύνη, ὅπως πολλοὶ θὰ σκεφτοῦν, ἀλλὰ ἀφ᾿ ἑνός, γιὰ νὰ μὴ γίνουν ἀντιληπτὰ αὐτὰ τὰ αἰτήματα καὶ οἱ προβληματισμοί μας ἀπὸ τὰ πονηρὰ πνεύματα καὶ ἔτσι τὰ τελευταῖα μᾶς βάλουν σκάνδαλα, πειρασμοὺς καὶ ἐμπόδια. 

Γιατί οἱ δαίμονες δὲν μποροῦν νὰ βλέπουν τὸν ἀληθινὸ ἐνδιάθετο λόγο, παρ᾿ ὅλο ποὺ κάποιες στιγμὲς φαίνεται ὅτι μποροῦν νὰ τὸ κάνουν αὐτό, εἴτε ἐπειδὴ μᾶς ἔχουν σπείρῃ ἀπὸ πρὶν τὴν σκέψη, ἀκόμα καὶ τέτοιες ποὺ φαίνονται καλὲς καὶ εὐσεβεῖς (π.χ. γιὰ μιὰ προσευχὴ γιὰ κάποιο πρόσωπο), εἴτε γιατί μᾶς ἔχουν ἤδη «ψαρέψῃ» ἀπὸ τὶς ἀντιδράσεις μας. 

Ἀφ᾿ ἑτέρου, γιὰ νὰ μὴν θεατρινίζουμε στὴν προσευχή μας, ὅπως πολλὲς φορὲς παρατηρεῖται νὰ γίνεται, καὶ ἔτσι ἀντὶ νὰ ὠφελούμαστε ἀπὸ αὐτήν, νὰ τὴν καθιστοῦμε καὶ ἀπὸ πάνω τελείως ἄκαρπη, χάνοντας, παράλληλα, καὶ τὴν ἐσωτερική μας εἰρήνη, τὴν ὁποία θὰ πρέπῃ πάντα νὰ διατηροῦμε. 

Τὴν ἀξία σὲ αὐτὸ καὶ τὸ ἀποτέλεσμα θὰ τὸ καταλάβετε ἐμπειρικά. 

Ἂς περνᾶμε καλύτερα στὴν προσευχή μας ἀπὸ τὸν προφορικὸ λόγο, στὸν ἐνδιάθετο, γιὰ νὰ συναντᾶμε τὸν Θεὸ Λόγο, ποὺ μὲ τόση ταπείνωση, εἰρήνη, πραότητα καὶ ἠρεμία, μᾶς περιμένει γιὰ νὰ μᾶς μιλήσῃ μέσα στὸ μυστικὸ ταμεῖο τῆς καρδιᾶς μας. 

Καὶ ἐκεῖ, ἴσως, μπορέσουμε, ἐφόσον, βέβαια, ἔχουμε ἀποκτήσει σὲ κάποιο βαθμὸ τὴν ἀρετὴ τῆς ταπείνωσης, νὰ μάθουμε νὰ ἀκοῦμε καὶ νὰ ξεχωρίζουμε καὶ ἐμεῖς ἐκείνη τήν, στὶς μέρες μας, τόσο ἀπαραίτητη γιὰ τὴν καθοδήγησή μας, φωνὴ τοῦ Ἀρχιποιμένα Χριστοῦ, ποὺ μόνο τὰ πρόβατα τῆς ἀληθινῆς Του Ποίμνης μποροῦν νὰ ἀκούσουν καὶ νὰ ξεχωρίσουν μέσα ἀπὸ χιλιάδες ἄλλες... 

Ἤ, τοὐλάχιστον, νὰ καταλαβαίνουμε τὴν ἀπάντηση ἤ/καὶ τὴν βοήθειά Του ἀπὸ τὰ γεγονότα ποὺ θὰ συμβαίνουν καὶ τὰ πρόσωπα ποὺ Ἐκεῖνος θὰ μᾶς στέλνῃ. 

Μὴν φοβόμαστε, λοιπόν, βλέποντας τὴν δύναμή τους, ποὺ ἐπίτηδες μᾶς ἐπιδεικνύουν γιὰ νὰ μᾶς ἀποθαρρύνουν, γιατί: 

«οὗτοι ἐν ἅρμασι καὶ οὗτοι ἐν ἵπποις, ἡμεῖς δὲ ἐν ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα»Ψαλμὸς 19, 8

Οὔτε, βέβαια, καὶ νὰ τρέμουμε ἀπὸ τὸν ἀσφυκτικὸ κλοιό τους ποὺ πηγαίνουν νὰ στήσουν γύρω μας, χωρὶς πλέον νὰ κρύβονται, διότι: 

«πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς· κυκλώσαντες ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς. ἐκύκλωσάν μέ ὡσεὶ μέλισσαι κηρίον καὶ ἐξεκαύθησαν ὡς πῦρ ἐν ἀκάνθαις, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς» Ψαλμὸς 117, 10-12

Γιατί καὶ ἄλλη φορὰ ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ βρέθηκε στριμωγμένος ἀπὸ παντοῦ καὶ ἀντιμέτωπος μὲ τὸ ἀδύνατο, ὅταν ἔβλεπε μπροστά του τὴν Ἐρυθρὰ θάλασσα καὶ πίσω του τὸν στρατὸ τῶν Αἰγυπτίων... 

Ὁ Θεός, ὅμως, εἶχε ἄλλα σχέδια γιὰ ἐκείνους, τὰ ὁποῖα διαπερνοῦσαν τὴν λογικὴ τοῦ κόσμου, ὅπως πέρασαν καὶ οἱ ἴδιοι μέσα ἀπὸ τὴν Ἐρυθρὰ θάλασσα... 

Γιατί σὲ ἀφήνει νὰ φτάσεις μέχρι τὸ ἀπόλυτο ἀδιέξοδο, γιὰ νὰ μὴν ἀμφισβητήσῃς ἐκ τῶν ὑστέρων στὸ ἐλάχιστο τὴν ἐπέμβαση καὶ τὴν δύναμή Του. 

Μάλιστα, ἀγαπᾶ νὰ ἐπεμβαίνῃ τὸ τελευταῖο δευτερόλεπτο, ὅπως μᾶς ἐπισημαίνει καὶ ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος: 


Ἂς Τὸν ἐμπιστευτοῦμε, λοιπόν, ἀπόλυτα καὶ ἂς ἐλπίζουμε σὲ Ἐκεῖνον: 

«ὅταν ἐκκαυθῇ ἐν τάχει ὁ θυμὸς αὐτοῦ, μακάριοι πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτῷ» Ψαλμὸς 2, 13

Γιατί ἐδῶ θὰ φανῇ ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ πίστη μας: 

«εἴ τις εἰς αἰχμαλωσίαν ἀπάγει, εἰς αἰχμαλωσίαν ὑπάγει· εἴ τις ἐν μαχαίρᾳ ἀποκτέννει, δεῖ αὐτὸν ἐν μαχαίρᾳ ἀποκτανθῆναι. ὧδε ἐστιν ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ πίστις τῶν ἁγίων» Ἀποκάλυψις 13, 10

Καὶ κάτι τελευταῖο! 

Ἂς κάνουμε καὶ μία προσευχὴ καὶ γιὰ ὅλους ἐκείνους τοὺς ἀνθρώπους τοῦ συστήματος, μήπως μπορέσουν καὶ ἀφυπνιστοῦν, φωτιστοῦν καὶ μετανοήσουν. 

Γιατί πραγματικὰ δὲν καταλαβαίνουν τὸ τί πηγαίνουν νὰ κάνουν, μὲ Ποιόν ἐπιχειροῦν νὰ τὰ βάλουν καὶ τὸ τί πρόκειται νὰ πάθουν στὸ τέλος, ὄχι τόσο ἀπὸ Ἐκεῖνον, ἀλλὰ κυρίως ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ ἀφεντικὸ ποὺ διάλεξαν νὰ ὑπηρετοῦν. 

Γιατί τὸ ἀφεντικὸ ποὺ θὰ θελήσῃς νὰ δουλέψεις, θὰ εἶναι καὶ ἐκεῖνο ἀπὸ τὸ ὁποῖο καὶ θὰ πληρωθῇς... 

Καὶ ὁ διάβολος, ποὺ εἶναι κακοπληρωτής, πάντα ὡς τελικὴ ἀνταμοιβὴ διαπομπεύει καὶ καταστρέφει ὁλοκληρωτικὰ ἐκείνους ποὺ τὸν βοήθησαν καὶ τὸν ὑπηρέτησαν, ὅταν πλέον δὲν τοῦ εἶναι χρήσιμοι, σὲ μεγάλο βαθμό, ἤδη ἀπὸ τὴν παροῦσα ζωή. 

Παρατηρημένο... 

Καὶ ἡ αἰώνια κόλαση ποὺ ἀκολουθεῖ δὲν εἶναι καὶ κάτι τὸ ἀσήμαντο. 

Ἔτσι δὲν εἶναι; 

Γιατί καὶ ἐμεῖς δὲν ἔχουμε ἐξασφαλισμένη τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ... 

Εὔχομαι, ἡ Χάρη, ἡ προστασία, ἡ εἰρήνη, ὁ φωτισμὸς καὶ ἡ διαρκὴς καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, τοῦ Ὁποίου πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις, νὰ εἶναι πάντα μαζί μας. 

Καλὴ δύναμη καὶ καλὸ νόμιμο ἐν Χριστῷ ἀγῶνα σὲ ὅλους μας (καὶ) ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα.

Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»


[1] Ὅπως, γιὰ παράδειγμα, ἔβαλαν μέσα σὲ συγκεκριμένες ἰδεολογικὲς ὁμάδες τοὺς δικούς τους πράκτορες γιὰ νὰ προωθήσουν ἰδέες ὑπὲρ τῆς μετανάστευσης, μὲ στόχο νὰ καταστρέψουν ἐκ τῶν ἔσω τὴ δύναμη τῶν ὁμάδων αὐτῶν. 

Καὶ αὐτό, ἀφ᾿ ἑνὸς κάνοντας τὸ μεροκάματο πιὸ φθηνὸ καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου μετατρέποντας τὴν ἴδια τὴν ἐργατικὴ τάξη σὲ ἕνα ἑτερόκλητο σύνολο ποὺ τὰ μέλη του νὰ μὴν μποροῦν νὰ συνεννοηθοῦν καὶ νὰ συνεργαστοῦν μεταξύ τους, πρᾶγμα ποὺ ἔγινε καὶ ἀκόμα γίνεται στὴν πράξη. 

Καὶ εἶναι πραγματικὰ τραγικὸ νὰ βλέπῃς νὰ παπαγαλίζουν μὲ καμάρι ὡς δική τους ἰδεολογία, ξένα στοιχεῖα ποὺ μπῆκαν ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς ἰδεολογικοὺς ἀντιπάλους τους ἐκ τῶν ὑστέρων μέσα της, μὲ σκοπὸ νὰ βλάψουν τὴ δύναμή τους, χωρὶς νὰ καταλαβαίνουν ὅτι μὲ αὐτὸ ἔβγαλαν καὶ ἀκόμα βγάζουν μόνοι τους τὰ μάτια τους, ὑπηρετῶντας, παράλληλα, καὶ οἱ ἴδιοι μὲ ζῆλο στοὺς βασικούς του στόχους ἐκεῖνο τὸ σύστημα, ποὺ ὑποτίθεται ὅτι ἀπεχθάνονται καὶ πολεμοῦν... 

Γιατί δὲν ἀκοῦν οὔτε ἐκεῖνον ποὺ θεωροῦν αὐθεντία τους, δηλαδὴ τὸν ἴδιο τὸν Κὰρλ Μάρξ, ὁ ὁποῖος τοὺς προειδοποιοῦσε ἤδη ἀπὸ τὴν ἐποχὴ του γιὰ τοὺς πιθανοὺς κινδύνους γιὰ τὴν ἐργατικὴ τάξη ποὺ θὰ προέκυπταν ἀπὸ τὴ μετανάστευση, τοὐλάχιστον, μὲ τὴ μορφὴ ποὺ εἶχε αὐτὴ τότε... 


[1] Τὸ διατυπώνουμε μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, γιατί κάποιοι θὰ ποῦν ὅτι στὸ Barcode ὁ κάθε ἀριθμὸς συμβολίζεται μὲ 4 γραμμές, ἔχει 7 modules κ.ἄ., σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς τρεῖς ὁδηγοὺς ποὺ ἔχουν 3, 5 καὶ 3 modules ἀντίστοιχα καὶ δὲν ἀντιστοιχοῦν σὲ συγκεκριμένους ἀριθμοὺς καὶ ἄλλα παρόμοια. 

Αὐτό, ὅμως, μοιάζει σὰν νὰ παίζουν μὲ τὴ λογική μας καὶ νὰ προσπαθοῦν νὰ μᾶς κοροϊδέψουν μπροστὰ στὰ μάτια μας, γιατί ἐμεῖς τοὺς δείχνουμε τὸ πῶς τὸ ἀντιλαμβανόμαστε ἄμεσα σὰν ἄνθρωποι, ἔτσι ὅπως ἀκριβῶς τὸ βλέπουμε καὶ ἐκεῖνοι μᾶς ἀπαντοῦν γιὰ τὸ πῶς κωδικοποιεῖται στὰ μηχανήματα. 

Εἶναι σὰν νὰ σᾶς λέω ὅτι αὐτὸ ποὺ βλέπετε καὶ διαβάζετε αὐτὴ τὴν στιγμὴ δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ βλέπετε καὶ διαβάζετε, ἀλλὰ τὸ «0001110...κ.λ.π.» ποὺ διαβάζει ὁ ἐπεξεργαστής τοῦ ὑπολογιστή. 

Ἢ ἂν δεῖτε μιὰ κινηματογραφικὴ σκηνή, δὲν εἶναι αὐτὴ ἡ σκηνὴ ποὺ βλέπετε μὲ τὰ ἴδια σας τὰ μάτια, ἀλλά τὰ καρὲ 20, 21, 22, ... κ.ἄ. 

Ἡ μορφὴ γιὰ τὸν καθένα ἀπὸ τοὺς τρεῖς ὁδηγούς, ποὺ μπορεῖ νὰ γίνῃ ἄμεσα ἀντιληπτὴ μὲ μιὰ ἁπλὴ ματιὰ ἀπὸ τὸν ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο, φαίνεται ὅτι ἔχει ἐπίτηδες ἐπιλεχθῇ νὰ εἶναι οἱ 2 λεπτὲς γραμμὲς τοῦ ἀριθμοῦ 6, γιὰ νὰ ἔχεις ἀκριβῶς τὸ 666 μπροστὰ στὰ μάτια σου. 

Παρ᾿ ὅλα αὐτά σου λένε ὅτι δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ βλέπεις μὲ τὰ ἴδια σου τὰ μάτια, διότι τὸ μηχάνημα δὲν τὸ βλέπει καὶ δὲν τὸ ἀντιλαμβάνεται ἔτσι. 

Σὲ ἐμπαιγμὸ καὶ παραπλάνηση γιὰ νὰ σὲ μαγαρίσουν μπροστὰ στὰ μάτια σου... 

Εἶναι, ὅμως, ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ λέει ἡ παροιμία: «Δὲν τὸ λέει ἡ γίδα, τὸ λέει τὸ κέρατό της». 

[2] Στὸ σημεῖο αὐτὸ κάποιος θὰ ἐκφράσῃ τὴν γνώμη ὅτι, ἐφόσον καὶ οἱ ὑπόλοιποι νεκροί: «οὐκ ἔζησαν ἕως τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη», τότε καὶ ἡ ἀνάστασή τους φαίνεται ὅτι θὰ γίνῃ μὲ τὸ ποὺ θὰ ἐμφανιστῇ ὁ ἀντίχριστος καὶ θὰ λυθῇ πλήρως ἡ δύναμη τοῦ διαβόλου. 

Μὲ μιὰ πιὸ προσεκτικὴ ματιά, ὅμως, θὰ παρατηρήσει κάποιος ὅτι γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τοῦ διαβόλου χρησιμοποιεῖται ἡ λέξη: «ὅταν», ἐνῶ γιὰ τοὺς λοιποὺς τῶν νεκρῶν ἡ πολύσημη λέξη «ἕως» , ἡ ὁποία βασανίζει, γενικά, τοὺς μεταφραστὲς καὶ τοὺς ἑρμηνευτές. 

Καὶ αὐτὸ τὸ λέμε, γιατί ἡ τελευταία λέξη μπορεῖ νὰ σημαίνῃ «μέχρι, κατὰ τὴν διάρκεια πού, ἐνῶ, ἐφόσον, ἐν ὅσῳ, μέχρι ἀκόμα καὶ κ.ἄ.» ἕως - Ancient Greek (LSJ)

Μπορεῖ, ὄντως, νὰ ἔχῃ τὴν σημασία «μέχρι μιᾶς συγκεκριμένης χρονικῆς στιγμῆς», ἀλλὰ μπορεῖ νὰ δίνῃ ἁπλὰ μιὰ ἔμφαση στὸ ὑπὸ ἐξέταση χρονικὸ διάστημα γιὰ νὰ τονίσῃ μὲ ἕναν ἰδιαίτερο τρόπο κάτι ποὺ συμβαίνει καὶ σὲ αὐτό, χωρὶς νὰ περιορίζεται ἀποκλειστικὰ μέσα σὲ αὐτό. 

Κάτι ἀντίστοιχο ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν ἑβραϊκὴ λέξη «ἀδ»: (עַד) 


Γιὰ παράδειγμα, βλέπουμε στὸν Ψαλμὸ 71 μιὰ φράση ποὺ ἀναφέρεται στὸν Μεσσία: 

«ἀνατελεῖ ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ δικαιοσύνη καὶ πλῆθος εἰρήνης, ἕως οὗ ἀνταναιρεθῇ ἡ σελήνη»Ψαλμὸς 71, 7 


Μπορεῖ νὰ ἰσχυριστῇ κάποιος ὅτι ἡ δικαιοσύνη (=ἁγιότητα) Του θὰ διαρκέσῃ μόνο ὅσο θὰ ὑπάρχῃ ἡ σελήνη; 

Προφανῶς ὄχι! 

Αὐτὸς ἀκριβῶς εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ κάποιοι, μὴ γνωρίζοντας τὴν παραπάνω σημασία του «ἕως οὗ», σκανδαλίζονται καὶ μὲ τὸν στίχο: 

«καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὗ ἔτεκε τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν» Κατὰ Ματθαῖον 1, 25 

Μὲ βάση τὰ παραπάνω μποροῦμε νὰ θεωρήσουμε ὅτι φράση «οὐκ ἔζησαν ἕως τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη»σημαίνει ὅτι σίγουρα οἱ ὑπόλοιποι νεκροὶ δὲ θὰ ἀναστηθοῦν μέσα σὲ αὐτὸ τὸ διάστημα, χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνῃ ἀπαραίτητα ὅτι θὰ ἀναστηθοῦν μέσα στὸ διάστημα τῆς βασιλείας τοῦ ἀντιχρίστου. 

Τὸ γεγονός, πάντως, ὅτι ὁ ἕνας στίχος χρησιμοποιεῖ τό «ὅταν» καὶ ὁ ἄλλος τό «ἕως», ποὺ εἶναι διαφορετικὲς λέξεις, μᾶς δίνει ἕνα γερὸ ἔρεισμα γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ ἰσχυριστοῦμε ὅτι ὁ Ἱερὸς συγγραφέας θέλει νὰ διαφοροποιήσῃ τὶς δυὸ περιπτώσεις. 

Γιὰ ἐκείνους, ὅμως, ποὺ μπορεῖ ἀκόμα καὶ τώρα νὰ ἔχουν ἀμφιβολία, προτείνουμε νὰ δοῦν στὸ ἴδιο τὸ βιβλίο τῆς Ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως τοὺς στίχους 20, 10-14 ποὺ δείχνουν, ἀκριβῶς, ὅτι ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν καὶ ἡ Κρίση τους ἀκολουθοῦν ἀμέσως μετὰ τὴν τιμωρία τοῦ διαβόλου καὶ τοῦ ἀντιχρίστου. 

[3] Βέβαια, θέλει πολλὴ προσοχὴ αὐτό, γιατί γιὰ πολλοὺς λένε ψέμματα μὲ σκοπὸ νὰ τοὺς διαβάλουν. 

[4] Ἡ «ψηφιοποίηση» τοῦ ἐσωτερικοῦ εἶναι ποὺ προκαλεῖ ἡ ἁμαρτία, καὶ συνεπῶς καὶ ἡ διάσπαση τῆς ἑνότητας τῶν δυνάμεων τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι εἰκονίζεται ἀπὸ τὸ ἱμάτιο ποὺ ἔρραψε ὁ Ἀδὰμ γιὰ νὰ καλύψῃ τὸ σῶμα του, ἀμέσως μετὰ τὴν Πτώση, τὸ ὁποῖο δὲν ἦταν ἑνιαῖο, ἀλλὰ ἀποτελεῖτο ἀπὸ πολλὰ ἑνωμένα μεταξύ τους φύλλα συκῆς. 

Καὶ αὐτό, γιατί τὰ ροῦχα ποὺ ἐπιλέγουμε νὰ φορέσουμε φανερώνουν κάτι ἀπὸ τὸ περιεχόμενο τῆς ψυχῆς μας. 

Ἀντίθετα, ὁ Θεός τοὺς φόρεσε μονοκόμματους δερμάτινους χιτῶνες ποὺ τοὺς κάλυπταν ἀπὸ πάνω μέχρι κάτω γιὰ νὰ τοὺς δείξῃ σὺν τοῖς ἄλλοις ὅτι πρέπει νὰ βάλουν ὡς σκοπὸ νὰ ἐπαναφέρουν τὴν Χάρη Του ποὺ τοὺς περιέβαλλε καὶ ποὺ τοὺς προσέδιδε αὐτὴν τὴν ἀρχικὴ ἑνότητα τῶν δυνάμεων τῆς ψυχῆς τους, ἡ ὁποία, ὅμως, διασπάστηκε μετὰ τὴν Πτώση, δημιουργῶντας, παράλληλα, τοὺς χώρους τοῦ ὑποσυνειδήτου καὶ τοῦ ἀσυνειδήτου. 

Ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός, μᾶς ζητᾶ νὰ εἴμαστε ἀκέραιοι σὰν τὰ περιστέρια. 

Μὴν ξεχνᾶμε ὅτι καὶ ὁ Ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ποὺ εἶναι ὁ νέος Ἀδάμ, γιὰ νὰ δείξῃ τὴν ἄρρηκτη ἑνότητα ποὺ φέρνει ἡ Ἁγιότητα στὶς δυνάμεις τῆς ψυχῆς, φοροῦσε ἑνιαῖο χιτῶνα, ἄρραφο ἀπὸ πάνω μέχρι κάτω, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν παλαιὸ Ἀδὰμ ἀμέσως μετὰ τὴν Πτώση, ποὺ φόρεσε γιὰ ροῦχο, συρραμμένα φῦλα συκῆς, φανερώνοντας, χωρὶς νὰ τὸ ἀντιλαμβάνεται, ὅτι ἡ ἁμαρτία, ὄντως, κατακερματίζει τὴν ἀρχική τους ἑνότητα. 










Ετικέτες