Αγαπητέ αδελφέ, ας καθίσουμε μαζί μπροστά σ’ αυτό το κείμενο, σαν να καθόμαστε μπροστά σε ένα παλιό, θρυμματισμένο χειρόγραφο. Μόνο που εδώ, τα γράμματα δεν έχουν ξεθωριάσει. Έχουν ανθίσει. Και μες στην πάχνη των αιώνων, ένα σημάδι λάμπει πιο δυνατά απ’ όλα: Η Σφραγίδα.
Δεν είναι απλή προφητεία.
Είναι Προφητεία Σφραγισμένη. Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στο Δανιήλ 9:24 το λέει ξεκάθαρα: μέσα σε αυτές τις εβδομήντα εβδομάδες, «να σφραγιστεί η όρασις και η προφητεία». Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι όλες οι προφητείες, όλες οι υποσχέσεις για τον Μεσσία, όλα τα μαντάτα της ελπίδας, θα πάρουν την επίσημη, θεϊκή τους σφραγίδα. Θα βρουν το «ΝΑΙ» και το «ΑΜΗΝ» τους. Και ποιος είναι αυτός που σφραγίζει; Μόνο ένας. Ο Χριστός, ο Άγιος των Αγίων.
«Όταν άρχισες να προσεύχεσαι, βγήκε από το στόμα σου παράκλησις. Κι ιδού, εγώ ήλθα να απαντήσω. Διότι είσαι άνδρας ευγενών επιθυμιών. Πρόσεξε, λοιπόν, στους λόγους μου, για να εννοήσεις με σύνεσιν αυτά που είδες» (Δανιήλ 9:23).
Με αυτά τα λόγια ο Αρχάγγελος Γαβριήλ απευθύνθηκε στον προφήτη Δανιήλ. Και η απάντηση που του έδωσε δεν ήταν αόριστη υπόσχεση. Ήταν ένα θεϊκό ημερολόγιο, ένα χρονοδιάγραμμα λύτρωσης τόσο ακριβές που μοιάζει με ιστορικό βιβλίο, γραμμένο όμως 600 χρόνια πριν από τα γεγονότα που περιγράφει.
Η Πρώτη Σφραγίδα: Το Χέρι του Βασιλιά και το Χρονοδιάγραμμα που Ξεκινάει
Φθινόπωρο 457 π.Χ.
Η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε το 586 π.Χ. και ο λαός Ισραήλ πήγε αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα. Οι βασιλιάδες της Περσίας εξέδωσαν τρία διατάγματα σχετικά με την επιστροφή του λαού Ισραήλ, αλλά μόνο ένα επέτρεπε την ανοικοδόμηση της ίδιας της πόλης της Ιερουσαλήμ. Αυτό το διάταγμα δόθηκε το φθινόπωρο του 457 π.Χ. από τον βασιλιά Αρταξέρξη, που έβαλε τη σφραγίδα του σε αυτό το ιστορικό έγγραφο (Έσδρας 7:11-26).
Για να υπάρχει σφραγίδα, πρέπει να υπάρχει έγγραφο. Και τότε, η αιώνια ροή του Θεού διοχετεύεται στον αγωγό του χρόνου. Σαν νερό που πέφτει με σταγονόμετρο. Ο Αρχάγγελος είχε ήδη αποκαλύψει: «Εβδομήντα εβδομάδες διορίστηκαν για τον λαό σου και για την άγια πόλη σου» (Δαν. 9:24).
Στην προφητική γλώσσα, μια ημέρα ισούται με ένα έτος (Ιεζ. 4:6). Οπότε:
· 1 εβδομάδα = 7 ημέρες = 7 χρόνια
· 70 εβδομάδες = 490 χρόνια
Κι εδώ βλέπουμε τη συνοχή της Ορθοδοξίας μας: Ο Θεός δεν είναι ένα απρόσωπο κύμα. Είναι Πρόσωπο. Και σαν Πρόσωπο, σέβεται την ελευθερία μας αλλά και την ιστορία Του. Δίνει προθεσμία. «Εβδομήντα εβδομάδες διορίστηκαν». Είναι ο ίδιος αριθμός που θα πει ο Χριστός: «Εβδομηκοντάκις επτά» (Ματθ. 18:22). Η προφητεία και η χάρη τραγουδάνε τον ίδιο ρυθμό: ο ρυθμός της αμέτρητης δεύτερης ευκαιρίας.
Η Δεύτερη Σφραγίδα: Το Φιλί του Πνεύματος στον Υιό
Η προφητεία των 490 ετών χωρίζεται σε τρία ξεκάθαρα κομμάτια. Το πρώτο κομμάτι είναι 7 εβδομάδες (49 χρόνια). Αυτό μας πηγαίνει από το 457 π.Χ. μέχρι το 408 π.Χ.(459-49=408). Σε αυτό το διάστημα, όπως προείπε ο Θεός, «θα οικοδομηθεί ξανά η πλατεία και το τείχος, μάλιστα σε καιρούς στενοχώριας». Η Ιερουσαλήμ ανοικοδομήθηκε υπό διωγμό και δυσκολίες, ακριβώς όπως περιγράφεται στα βιβλία του Εσδρα.
Το δεύτερο κομμάτι είναι 62 εβδομάδες (62 Χ 7=434 χρόνια). Ξεκινά από το 408 π.Χ. και, σύμφωνα με τη προφητεία, οδηγεί «ἕως χριστοῦ ἡγουμένου». 408 π.Χ. – 434 χρόνια = 27 μ.Χ. Τα χρονόμετρα του Θεού χτυπούν στο φθινόπωρο εκείνης της χρονιάς.
Τι συνέβη το 27 μ.Χ.; Ο Ευαγγελιστής Λουκάς καταγράφει ότι ο Ιησούς βαπτίστηκε το 15ο έτος της ηγεμονίας του Τιβέριου Καίσαρα (Λουκ. 3:1, 23). Ήταν περίπου 30 ετών, και ο Τιβέριος έγινε συν-ηγεμόνας το 12 μ.Χ. Αριθμώντας 15 χρόνια από τότε, φτάνουμε στο 27 μ.Χ.
Και τότε, στον Ιορδάνη, συμβαίνει κάτι που σφραγίζει όλα τα προφητικά λόγια. Βουίζει ο ουρανός. Κατεβαίνει το Άγιον Πνεύμα σωματικῶς, ὡσεὶ περιστερὰν (Λουκ. 3:22). Σαν περιστέρι, το σύμβολο της αθωότητας και της ειρήνης. Και μια φωνή: «Σὺ εἶ ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν σοὶ εὐδόκησα».
Αυτή η σκηνή ΕΙΝΑΙ η σφραγίδα. Εδώ, ο Υιός σφραγίζεται από τον Πατέρα. Εδώ, ο Ιησούς της Ναζαρέτ σφραγίζεται ως ο Χριστός, ο ΜΕΣΣΙΑΣ, «χριστοῦ ἡγουμένου» του Δανιήλ. Κάθε λέξη των Προφητών – για το «θα βγάλει νερά από την πέτρα», για το «θα είναι βλαστός της ρίζας του Ιεσσαί» – όλα κυλούν σαν χειρόγραφα και πατάει πάνω τους η σφραγίδα του Πνεύματος: ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ.
Και ο Ίδιος ο Χριστός το ξέρει. Φωνάζει: «Πεπλήρωται ὁ καιρὸς καὶ ἤγγικεν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ» (Μάρκ. 1:15). Ποιος καιρός; Ο χρόνος της προφητικής αναμονής. Εκπληρώθηκε. Σφραγίστηκε.
Η Τρίτη και Τελική Σφραγίδα: Το Αίμα της Νέας Διαθήκης
Αλλά η προφητεία έχει ακόμη μία εβδομάδα. Η Τελευταία Εβδομάδα των 7 χρόνων (27+7= 34 μ.Χ.). Σύμφωνα με το κείμενο, «Και θα κάνει στερεή διαθήκη με πολλούς για μια εβδομάδα». Και «ἐν τῷ ἡμίσει τῆς ἑβδομάδος» – στη μέση της, δηλαδή Άνοιξη 31 μ.Χ. (27 μ.Χ. + 3.5 χρόνια) – συμβαίνει το ασύλληπτο.
Ο Χριστός«ἐκκοπήσεται». Θα τον κόψουν. Θα σταυρώσουν τη Σφραγίδα.
Και εκεί, στο Σταυρό, συμβαίνει η μεγαλύτερη σφραγίδα στην ιστορία της δημιουργίας.
«Καὶ ἰδοὺ,τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη ἀπὸ ἄνωθεν ἕως κάτω εἰς δύο» (Ματθ. 27:51). Δεν το έσχισε άνθρωπος από κάτω προς τα πάνω. Το ἔσχισε ὁ Θεὸς ἀπὸ ἄνωθεν. Ήταν η θεϊκή σφραγίδα της Παλαιάς Διαθήκης. Η σφραγίδα του «ΤΕΛΕΙΩΘΗΚΕ». Ο τύπος τελείωσε. Οι θυσίες σταμάτησαν. Γιατί ο Αληθινός Αμνός σφάγη.
Και με το Αίμα Του, σφραγίζει τη Νέα και Αιώνια Διαθήκη. «Τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐστὶν ἐν τῷ αἵματί μου» (Λουκ. 22:20). Αυτή η Διαθήκη δεν είναι γραμμένη με μελάνι σε πάπυρο. Είναι χαραγμένη με Αίμα στην Καρδιά της Ανθρωπότητας. Και μόνο Αυτός μπορούσε να τη σφραγίσει.
Η Σφραγίδα της Μεταφοράς: Από τον πρωτομάρτυρα Στέφανο στην Εκκλησία
Η προφητεία τελειώνει το 34 μ.Χ. (27 μ.Χ. + 7 χρόνια). Γιατί; Γιατί η προθεσμία των 490 ετών έληξε. Και πώς το ξέρουμε; Με μια τραγική και θαυμάσια σφραγίδα.
Ο λιθοβολισμός του Στεφάνου. Κοίταξέ τον (Πράξεις 7:55-56). Βλέπει τὸν Υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἑστῶτα ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ. Είναι η ίδια εικόνα που είχε και ο Χριστός πριν το θάνατό Του. Ο Στέφανος είναι η πρώτη σφραγίδα της Εκκλησίας. Ο πρώτος που πέθανε με το όνομα «Χριστιανός». Και όταν τον λιθοβολούν, σφραγίζουν την απόρριψή τους. Σαν να λένε: «ΟΧΙ. Δεν το θέλουμε τον Χριστό σου».
Και ο Θεός, με ηρεμία που σπάζει την καρδιά, αποδέχεται τη σφραγίδα τους. Η προθεσμία των 490 ετών για τον Ισραήλ έχει εκπνεύσει. Παίρνει τη σφραγίδα της υπόσχεσης – που δεν ήταν ποτέ δέσμιος ενός μόνο λαού – και τη μεταφέρει εκεί που πάντα προοριζόταν: Στο αληθινό λαό Του, στην Εκκλησία Του, που από δω και πέρα δεν ορίζεται από έθνος ή φυλή.
Πού βρίσκεται αυτή η Εκκλησία; Στους Σαμαρείτες που δέχονται το Λόγο. Στους Εθνικούς που ανοίγουν την καρδιά τους. Στον Σαύλο, ο διώκτης, που θα μεταμορφωθεί στον απόστολο Παύλο. Η σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος πηγαίνει παντού. Δεν περιορίζεται πλέον σε ένα έθνος. Βρίσκει την οριστική της κατοικία στην καρδιά κάθε πιστού που πιστεύει στον Χριστό. «Ἐν ᾧ καὶ πιστεύσαντες ἐσφραγίσθητε τῷ Πνεύματι τῆς ἐπαγγελίας τῷ Ἁγίῳ» (Εφεσ. 1:13).
Το Σημείο της Ορθοδοξίας μας: Η Ζωντανή Σφραγίδα
Και εδώ, αδελφέ, φτάνουμε στη καρδιά της ορθόδοξης μας ερμηνείας. Εμείς δεν κοιτάμε αυτή την προφητεία ως ένα μαθηματικό παζλ για το μέλλον. Την βλέπουμε ως ένα ιερό δόγμα της Πίστεως, που ΕΚΠΛΗΡΩΘΗΚΕ.
· Εκπληρώθηκε στον Χριστό. Όχι στον Αντίχριστο. Στον ΑΝΤΙ-ΧΡΙΣΤΟ, δηλαδή στον ΑΥΤΟΝ που ήρθε ΑΝΤΙ’ (αντί, στη θέση) των τυπικών θυσιών. Ο Αντί-τυπος.
·Εκπληρώθηκε ιστορικά και πνευματικά. Τα νούμερα δείχνουν την ακρίβεια της αγάπης του Θεού, όχι απλώς χρονολόγηση.
·Η σφραγίδα βρίσκεται τώρα στο Μυστήριο. Στο Βάπτισμα, στο Χρίσμα με το Άγιο Μύρο, στη Θεία Ευχαριστία – εκεί λαμβάνουμε τη σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος. Είμαστε ο λαός της σφραγίδας.
Επίλογος: Το Κόσμημα της Βεβαιότητας
Αυτή η προφητεία, λοιπόν, δεν είναι ένα «μαγικό» τρικ. Είναι το Κόσμημα της Βεβαιότητας. Μας δείχνει έναν Θεό που τόσο σέβεται τον κόσμο Του, ώστε μπαίνει μέσα στον χρόνο και αφήνει ίχνη. Σαν Πατέρας που αφήνει σημειώματα στο δρόμο για το σπίτι για το χαμένο του παιδί.
Όταν κάποιος ρωτά: «Πώς ξέρετε ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός;», αυτή η προφητεία είναι η απάντηση. Γιατί ο Θεός, 600 χρόνια νωρίτερα, είχε βάλει ημερομηνία στη συνάντηση. Και ο Ιησούς ήρθε εκείνη ακριβώς την ημέρα. Και πέθανε ακριβώς στο προβλεπόμενο σημείο. Και η Εκκλησία γεννήθηκε ακριβώς όταν έληξε η προθεσμία.
Δεν είναι ψυχρή απόδειξη. Είναι η θερμή, αιματηρή, συναισθηματική απόδειξη ότι ο Θεός μας δεν είναι φαντασία. Είναι Πρόσωπο. Και έβαλε την υπογραφή Του, τη Σφραγίδα Του, πάνω στον χρόνο – με έναν τρόπο που κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να το φανταστεί, για να μην πω να το πλαστογραφήσει.
Αυτή είναι η πίστη μας. Σφραγισμένη από τους Προφήτες, Σφραγισμένη από τον Υιό, Σφραγισμένη από το Πνεύμα. Και μέχρι σήμερα, μέσα στην Αγία Του Εκκλησία, μας ψιθυρίζει: «Μη φοβάσαι. Εγώ έκλεισα το παρελθόν. Εγώ σφράγισα το μέλλον. Εσύ, ζήσε το παρόν Μου».
Δόξα τω Θεώ για το αξεπέραστο δώρο Του της βεβαιότητας!
Αμήν.
Κωφίδης Ευάγγελος