.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ



Βλέπεις λοιπόν ότι δεν είναι αρκετή μόνον η προσευχή μας, αν δε γίνη σύμφωνα με τους κανόνες που έθεσε ο ίδιος ο Χριστός; Ποιους νόμους έχει θέσει; Να προσευχώμαστε για τους εχθρούς και για εκείνους που μας ενοχλούν και μας στενοχωρούν πολύ. Αν δεν το κάνουμε αυτό, σίγουρα θα χαθούμε˙ και αυτό γίνεται φανερό από το παράδειγμα του Φαρισαίου. Διότι, αν αυτός που δεν προσευχήθηκε εναντίον των εχθρών του, τιμωρήθηκε τόσο πολύ μόνον από την κενοδοξία του, πώς θα τιμωρηθούν εκείνοι που απευθύνουν στο Θεό μεγάλους και πολλούς λόγους εναντίον των εχθρών;
Τι κάνεις άνθρωπε; ζητάς συγχώρεσι των αμαρτιών και γεμίζεις τη σκέψι σου με θυμό; Όταν πρέπει να είμαστε περισσότερο ήμεροι από κάθε άλλη φορά, επειδή συνομιλούμε με το Θεό και Τον παρακαλούμε για τα παραπτώματά μας, ζητώντας ευσπλαγχνία, φιλανθρωπία και συγγνώμη, τότε γινόμαστε περισσότερο άγριοι και περισσότερο θηρία και γεμίζουμε το στόμα μας από πικρία; Πες μου, πώς θα σωθούμε, όταν από τη μια μεριά παρουσιάζουμε εικόνα ικετών και από την άλλη προσφέρουμε λόγια υπερηφάνειας και εξοργίζουμε τον Κύριο εναντίον μας; Ήλθες για να θεραπεύσης τα δικά σου τραύματα και όχι να κάνης βαρύτερα τα τραύματα του πλησίον˙ είναι καιρός συγχωρήσεως, καιρός προσευχής και στεναγμού, και όχι οργής˙ είναι καιρός δακρύων, όχι θυμού˙ καιρός συντριβής της καρδιάς και όχι οργής. Γιατί συγχέεις την τάξι; Γιατί πολεμείς τον εαυτό σου; Γιατί καταστρέφεις το πνευματικό σου οικοδόμημα;

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ 
 Τα νεύρα της ψυχής.
Χρυσοστομικός Άμβων Ε΄ΕΚΔΟΣΙΣ: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου.
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους

ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑΝΥΞΙΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ

Άγιος είσαι και δυνατός και δημιουργός του παντός και βασιλεύς των αγγέλων



Η καρδιά μου, καθώς στέκει σε προσευχή μπροστά στον Κύριο και Θεό μου, κυριεύεται από φόβο. Πως να του μιλήσω, τι να του πω;

Άγιος είσαι και τρισάγιος ο ένας και συγχρόνως Τριαδικός Θεός, ο Πατήρ, ο Υιος και το Πνεύμα.

Άγιος πέρα από κάθε περιορισμό, έλλειψη και ατέλεια. Δεν έχουμε άλλη λέξη για να εκφράσουμε το ακατάληπτο και ανέκφραστο μεγαλείο της τελειότητάς σου.

Άγιος είσαι και ισχυρός στον απόλυτο βαθμό, ο Παντοδύναμος και Παντοκράτωρ. 
Άγιος, αθάνατος και αιώνιος.

Άγιος είσαι και δυνατός και δημιουργός του παντός και βασιλεύς των αγγέλων.

Καί εγώ, που τώρα σού μιλώ και όλοι οι άνθρωποι, είμαστε τόσο ελλειπείς και τόσο αμαρτωλοί, ασθενείς και αδύνατοι. 
Αλλ’ ακριβώς, επειδή αυτοί είμαστε, καταφεύγουμε στο έλεός σου και καθώς σού ψάλλουμε τον τρισάγιο αγγελικό ύμνο, σού απευθύνουμε και την ικεσία θερμή. 
Ελέησέ μας. 
Σπλαχνίσου μας και κάνε μας αυτό για το οποίο μας έπλασες. Δος μας αγιότητα από την αγιότητά σου, δος μας δύναμη από την παντοδυναμία σου, κάμε μας μετόχους της θείας ζωής σου.

Ναί, Τριάς Αγία, χάρισέ μας τα αιτήματα αυτά, για να φτάσουμε στην ώρα του θριάμβου, όπου ακατάπαυστα και εμείς, όπως οι άγγελοί σου, θα σού ψάλλουμε το «άγιος, άγιος, άγιος Κύριος» των αγγελικών δυνάμεων και των απολυτρωμένων ανθρώπων. 
Αμήν.


xristianos.gr

«ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗΝ ΠΑΡΑΛΥΣΙΑΝ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΤΗΝ ΕΝΝΟΟΥΝ»



… Η παράλυσις του σώματος εξασθενεί τας σωματικάς δυνάμεις και τας καθιστά ακινήτους προς εργασίαν σωματικήν, και η παράλυσις της ψυχής καθιστά τας πνευματικάς και ψυχικάς δυνάμεις ακινήτους προς εργασίαν πνευματικήν. Και την μεν πσράλυσιν τους σώματος ευκόλως οι άνθρωποι την αισθάνονται, ενώ την ψυχικήν ελάχιστοι την εννοούν. Όταν εις τις πνευματικές εργασίες είναι κανείς ακίνητος και αναίσθητος, όταν η ψυχή του δεν αγαπά τον Θεόν, δεν αισθάνεται έφεσιν ολόψυχον, όταν δεν αγαπά τον πλησίον, όταν βλέπει πάσχοντα πτωχόν, πεινώντα, διψώντα, γυμνόν, κινδυνεύοντα και η ψυχή του δεν αισθάνεται πόνον, συμπάθειαν, ευσπλαχνίαν τότε πάσχει από παράλυσιν. Όταν προσεύχεται και ο νους του αεροβατεί, όταν ευρίσκεται εις τον ναόν του Θεού και δεν αισθάνεται που ευρίσκεται, όταν έχει υπερηφάνειαν, φθόνον, μνησικακίαν, όταν κατακρίνει ή κακολογεί από φθόνον και κακίαν τους συνανθρώπους του, όταν ψεύδεται, συκοφαντεί, θυμώνει, βλασφημεί, όταν είναι έκδοτος εις ασωτείας και αισχρουργίας τότε η ψυχή του πάσχει από παράλυσιν. Έχει ανάγκην θεραπείας, και ο μοναδικός ιατρός της ψυχή μας είναι ο Ιησούς Χριστός, χθες και σήμερον ο αυτός εις τους αιώνας…


ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΩΝ π. ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ

ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ, 
εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ», 
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, σ. 38.

Η καλοσύνη βλάπτει τον αμετανόητο!



- Γέροντα, θυμάμαι, μια φορά με είχατε μαλώσει πολύ.
- Αν χρειασθή, πάλι θα σε μαλώσω, για να πάμε όλοι μαζί στον Παράδεισο. Τώρα θα λάβω δρακόντεια μέτρα!… 
Κοίταξε, έχω τυπικό πρώτα να δώσω στον άλλον να καταλάβη ότι χρειάζεται το μάλωμα και ύστερα να τον μαλώσω. Καλά δεν κάνω; Εγώ, επειδή μαλώνω τον άλλον, όταν βλέπω να κάνη κάτι βαρύ, γίνομαι κακός. 
Αλλά τι να κάνω; να αναπαύω καθέναν στο πάθος του, για να είμαι τάχα καλός μαζί του, και μετά να πάμε όλοι μαζί στην κόλαση; 
Ποτέ δεν με πειράζει η συνείδηση, όταν μαλώνω κάποιον ή του κάνω παρατήρηση κι εκείνος στενοχωριέται, γιατί από αγάπη το κάνω, για το καλό του. 
Βλέπω ότι δεν καταλαβαίνει πόσο πλήγωσε τον Χριστό με αυτό που έκανε, γι’ αυτό τον μαλώνω. Εγώ πονάω, λειώνω εκείνη την ώρα, αλλά δεν με πειράζει η συνείδηση, γιατί τον μάλωσα. Μπορώ να πάω να κοινωνήσω ήσυχος, χωρίς να εξομολογηθώ. Νιώθω μέσα μου μια παρηγοριά, μια χαρά. Γιατί για μένα παρηγοριά και χαρά είναι η σωτηρία της ψυχής.
- Γέροντα, μου περνά ο λογισμός ότι μου μιλάτε παρηγορητικά, ή γιατί δεν σηκώνω την αυστηρότητα ή γιατί μου έχετε πει πολλές φορές να κάνω κάτι και δεν το έκανα, οπότε με αφήνετε.
- Ευλογημένη ψυχή, με την σωτηρία της ψυχής σου θα παίζω; Ο νέος κάνει πρόβες. 
Ο μεγάλος έχει κρίση και βαδίζει σταθερά. Να νιώθης σιγουριά. Αν δω κάτι στραβό, είτε από μακριά είτε από κοντά, θα σου το πω. 
Εσύ έχε εμπιστοσύνη και ειρήνευε. Α, δεν μ’ έχετε καταλάβει εμένα! 
Έτσι εύκολα θα αναπαύω λογισμούς; Όταν βλέπω ότι η ψυχή είναι ευαίσθητη ή συγκλονίζεται ολόκληρη από την συναίσθηση του σφάλματός της, τι να πω; 
Τότε την παρηγορώ, για να μην πέση στην απελπισία. Όταν όμως βλέπω πέτρα την καρδιά, τότε μιλώ αυστηρά, για να την ταρακουνήσω. 
Αν ένας προχωράη προς τον γκρεμό και του λέω: «προχώρα, πολύ καλά πας», δεν εγκληματώ; Το κακό με μερικούς είναι που δεν πιστεύουν, όταν τους λες να μην ανησυχούν, και βασανίζονται. Αν δω κάτι κακό, πως δεν θα το πω; Πως να αφήσης τον άλλον να πάη στην κόλαση; Όταν έχης ευθύνη, θα βάλης και τις φωνές, όταν χρειάζεται. Για μένα πιο καλά είναι να μη μιλάω, αλλά δεν μπορώ, όταν έχω ευθύνη.
Ύστερα να προσέξη κανείς το εξής: Μου κάνεις λ.χ. ένα κακό· εγώ σε συγχωρώ. Μου ξανακάνεις κάποιο άλλο κακό· πάλι σε συγχωρώ. Εγώ είμαι εντάξει, αλλά, εάν εσύ δεν διορθώνεσαι, επειδή σε συγχωρώ, αυτό είναι πολύ βαρύ.
Άλλο εάν δεν μπορής τελείως να διορθωθής. Να προσπαθήσης όμως να διορθωθής, όσο μπορείς. Όχι να αναπαύης τον λογισμό σου και να λες: «Αφού με συγχωρεί, εντάξει τακτοποιήθηκα και δεν βαριέσαι, δεν χρειάζεται στενοχώρια». 
Μπορεί κάποιος να σφάλλη, αλλά αν μετανοή, κλαίη, ζητάη με συστολή συγχώρηση, αγωνίζεται να διορθωθή, τότε υπάρχει η αναγνώριση και πρέπει και ο πνευματικός να συγχωράη. Αν όμως δεν μετανοή και συνεχίζη την τακτική του, δεν μπορεί αυτός που έχει την ευθύνη της ψυχής του να γελάη. Η καλωσύνη τον αμετανόητο τον βλάπτει.

Γέροντας Παΐσιος

http://proskynitis.blogspot.gr

«ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΣΑΣ ΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΜΙΚΡΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ»

Τον ρώτησαν οι τελειόφοιτοι της Αθωνιάδος τί να προσέξουν περισσότερο στην ζωή τους και απάντησε: 
«Προσέξτε στην ζωή σας τα καθημερινά μικρά γεγονότα. Κάθεστε αναπαυτικά στην πολυθρόνα και σκέφτεσθε ότι δεν είναι κακό ή αμαρτία αυτό, λέτε “δεν πειράζει”. 
Δεν πειράζει να φάμε κάτι παραπάνω ή να ζητάμε το καλό φαγητό. Δεν πειράζει να κοιμηθούμε λίγο περισσότερο. Δεν πειράζει που μιλήσαμε λίγο απότομα στους γονείς ή σε κάποιον άλλον. Δεν πειράζει το ένα, δεν πειράζει το άλλο… 
Όλα τα βλέπουμε μικρά σφάλματα και τα δικαιολογούμε. Μη προσέχοντας όμως στα μικρά θα κάνουμε και μεγάλα σφάλματα και πάλι θα λέμε “- δεν πειράζει”. Να μην αφήνουμε το σώμα χαλαρό γιατί επηρεάζει το πνεύμα. Να υπάρχει εγρήγορση».


Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ, 
ΩΣ ΝΕΟΣ ΒΟΗΘΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ, 
εκδ. «ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ», 
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2010, σ. 104. 

Πιστέψτε καὶ μὴν φοβάστε



Ἔρχονται δύσκολοι καιροί, ἀπ' ὅλες τὶς μεριὲς θὰ μᾶς χτυπᾶνε. Καὶ θὰ ἀντέξουν μόνο αὐτοί, ποὺ μάθανε νωρὶς νὰ ἀγαπᾶνε…
 Θέτω, ἕνα δικό μου προσωπικὸ δίλημμα: Ἡ στάση μου στὴν σημερινὴ πραγματικότητα, ὡς Ἕλληνα καὶ Χριστιανοῦ ὀρθόδοξου, ποιὰ πρέπει νάναι; 
Ἡ προσευχὴ ἢ τὸ μαχαίρι; 
Μέσα μου, δυὸ πρόσωπα παλεύουν. Τὸ ἕνα, μοῦ ζητάει νὰ πολεμήσω, ὅλους αὐτοὺς ποὺ χρόνια τώρα καταστρέφουν, ὅ,τι καὶ ὅσους ἀγαπάω. Τὸ ἄλλο μοῦ ζητάει νὰ τοὺς ἀγαπήσω, ἀκόμα κι ἂν μὲ σταυρώνουν.Ἡ εὐτυχὴς “δυστυχία” τοῦ Χριστιανοῦ εἶναι ὅτι πρέπει πάντα καὶ σὲ κάθε του δίλημμα, νὰ σκέφτεται:  
Τί θά ᾽κανε ὁ Χριστὸς στὴ θέση μου;
Λίγο ἂν Τὸν πιστεύεις καὶ ξέρεις τὰ ὅσα εἶπε καὶ κυρίως ὅσα εἶναι, τὸ δίλημμα ἀπαντιέται. Θέλει πολὺ περισσότερη δύναμη, τὸ νὰ ἀγαπᾶς, ἀπὸ τὸ νὰ μισεῖς. Τὸ νὰ ὑπομένεις τὴν ἀδικία, ἀπὸ τὸ νὰ ἐκδικεῖσαι. Τὸ νὰ συγχωρεῖς καὶ νὰ συμπονᾶς τὸν ἐκτελεστή σου. Ἀλλὰ κυρίως θέλει ἀκλόνητη πίστη στὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἀρχαγγέλους Του, ποὺ εἶναι καθημερινὰ δίπλα μας καὶ δίνουν τὶς δικές μας μάχες…
Πιστέψτε με καὶ μὴν φοβάστε… 
Εἶναι πολὺ περισσότεροι καὶ δυνατώτεροι οἱ φωτεινοὶ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τοὺς ἤδη ἡττημένους καὶ πανικόβλητους ἀγγέλους τοῦ σκότους καὶ τοὺς γήινους ἐκπροσώπους τους.. Τελικὰ ἀπαντάω ὡς ἑξῆς στὸ δίλημμα:

Μαζί σου Χριστέ μου. Μόνο δυνάμωσε τὴν φτωχή μου πίστη καὶ δεῖξε μου γιὰ λίγο τὶς οὐράνιες δυνάμεις Σου, νὰ παρηγορηθῶ καὶ νὰ πάρω τὸ κουράγιο καὶ τὴν δύναμη ποὺ χρειάζομαι γιὰ νὰ συνεχίσω.
Ἀμήν!

Σταμάτης Σπανουδάκης

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr

Ποιός είναι το αφεντικό;



Είναι Τετάρτη, ο Ιούνιος δε λέει να σοβαρευτεί και να φερθεί σαν πρωτότοκος καλοκαιρινός μήνας. Μια ζέστη αφόρητη και μια βροχή να μας πνίξει. Η επικαιρότητα κάνει την τρίχα τριχιά και προσπαθεί να βγάλει ειδήσεις από το τίποτα. Χωρίς προσπάθεια όμως κωφεύει στα σπουδαία και σημαντικά. Είναι παλαιά αυτή η κόντρα. Το έχουμε ξαναγράψει πως η προπαγάνδα είναι μέσο χειραγώγησης του λαού. Τα μέσα “μαζικής” ενημέρωσης είναι περισσότερο μέσα μαζικής παραπλάνησης, είναι μέσα μαζικής καθοδήγησης..

Αν δεν είχαμε και το Μουντιάλ θα πλήτταμε θανάσιμα. ΕΙΝΑΙ γνωστή η διαχρονική ιστορική φράση: «άρτον και θεάματα», η οποία ανάγεται στη ρωμαϊκή περίοδο και προέρχεται από τη λατινική φράση «panem et circenses». Σύμφωνα με τον Ιουβενάλιο, τον διάσημο Ρωμαίο σατυρικό ποιητή, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας προσέφερε στο λαό σιτάρι (ψωμί) και θεάματα στο αμφιθέατρο (στην πρώιμη βυζαντινή περίοδο, στον ιππόδρομο) με σκοπό να τους αποσπά από τα μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας. 

Σήμερα θα προσπαθήσουμε να καταδείξουμε τις μεθοδολογίες της Νέας Εποχής, με ένα συγκεκριμένο παράδειγμα, όπως η ομοφυλοφιλία. Η αρχή γίνεται από το αφεντικό, αυτόν που κάνει κουμάντο, εκείνος αποφασίζει π.χ. θα επιβάλλω την ομοφυλοφιλία. 

Βήμα 1ο 
Παραγγέλνει μια μελέτη από το ιδιωτικό του πανεπιστήμιο για να αποδείξει πως ευθύνεται το γονίδιο για την ομοφυλοφυλία, πως είναι λάθος του Θεού. 

Βήμα 2ο 
Επιστρατεύει τα δικά του μέσα, εφημερίδες, τηλεόραση, διαδίκτυο. Μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που ο ίδιος χρηματοδότησε να εφευρεθούν. Εκείνα αναλαμβάνουν να παραμορφώσουν, να ξεθεμελιώσουν και να ανατρέψουν ανθρώπινες αξίες. Στην περίπτωσή μας τα Πατριωτικά και Ορθόδοξα πιστεύω μας. Έτσι αντικαθιστούν τις αξίες με λέξεις δικές τους, καινόφτιαχτες, εντυπωσιακές μακενές. Έτσι άλλαξαν την αμαρτία, την ανωμαλία, την δημόσια αιδώ, με το δικαίωμα, τη διαφορετικότητα, την ομοφοβία και πάει λέγοντας. 

Βήμα 3ο 
Στο τέλος επιβάλλει και τους κατάληλλους νόμους, που ψηφίζουν οι βουλευτές που αυτός επέλεξε, χρηματοδότησε και στήριξε για να εκλεγούν σε κάθε χώρα. Ο αντιρατσιστικός νόμος και ο γάμος ομοφυλοφίλων, θα πλήξουν θανάσιμα την Ελληνορθόδοξή μας ταυτότητα.

Απλοϊκό το παράδειγμα, αλλά χτυπάει κέντρο. Είναι φυσικό να αναρωτιέται κανείς, ποιός είναι το αφεντικό; Για ποιό λόγο προσπαθεί να επιβάλλει την αμαρτία; Υπάρχει αφέντικό πάνω από το αφεντικό; Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε για να αντισταθούμε;


“ ...ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, Ἕλλησι δὲ μωρίαν, αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς, Ἰουδαίοις τε καὶ Ἕλλησι, Χριστὸν Θεοῦ δύναμιν καὶ Θεοῦ σοφίαν… ” (Α΄ Κορ. α΄ 23,24)

Ελευθέριος Κοσμίδης

Η ΑΝΑΛΑΜΠΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ – ΟΠΤΑΣΙΑ ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΥ ΑΣΚΗΤΗ



Σε κάποιο σημείο του μονοπατιού από 
Ι.Μ. Ιβήρων προς Ι.Μ. Σταυρονικήτα. 

«Αγκαλιάσαμε το τέλος και πάμε για καινούργια αρχή».
Κάποτε ένας άγιος ασκητής ήρθε σε μία οπτασία. Και είδε τον Χριστό, επί θρόνου Δόξης. Δεξιά ΤΟΥ, παραστεκόταν η Παναγία και αριστερά ΤΟΥ, ο Τίμιος Πρόδρομος και στον περιβάλλοντα χώρο βρισκόταν οι Αρχάγγελοι. Είδε λοιπόν έναν Αρχάγγελο να πηγαίνει στο Χριστό τα βιβλία των αιώνων…
Και άνοιγε ο Χριστός κάθε βιβλίο και έβλεπε τα αμαρτήματα του κάθε αιώνα. Και όταν έφτασε στο ανάλογο βιβλίο του έβδομου αιώνα, είδε τόσες αμαρτίες που άρχισε να αναστενάζει και να σκέπτεται να πάρει μία σημαντική απόφαση.
Στην συνέχεια ο Αρχάγγελος του έδωσε το βιβλίο του όγδοου αιώνα και όταν ο Χριστός το άνοιξε, αμέσως το έκλεισε και είπε “τούτος ο αιώνας είναι φοβερός! Μεγάλη κακία, αμαρτία και δυσωδία ανέρχεται από κάτω προς τον θρόνο μου. Θα κάνω συντέλεια!”
Τα πάντα έδειχναν, ότι ο Χριστός με ένα νεύμα προς τους Αρχαγγέλους θα έφτιαχνε την συντέλεια του κόσμου, με όλα τα φοβερά συνακόλουθα.
Τότε η Υπεραγία Θεοτόκος, βλέποντας ότι ο Υιός και Θεός ΤΗΣ είναι αποφασισμένος να κάνει κάτι τέτοιο, δειλά- δειλά γονάτισε μπροστά στον Χριστό και ΤΟΝ παρακαλούσε…
“Υιέ και Θεέ μου, μακροθύμισε σε αυτούς! Μην αποφασίσεις κάτι τέτοιο και στείλε τον Φωτισμό ΣΟΥ! Στείλε το Έλεός ΣΟΥ! Παράβλεψε τις αμαρτίες των ανθρώπων. Στείλε πνευματικούς ανθρώπους, να στηρίξουν τον κόσμο. Λυπήσου τους ανθρώπους!”
Και ο Χριστός τότε εκάμφθη στις παρακλήσεις της Παναγίας και αποφάσισε με ένα νεύμα ΤΟΥ, μακροθυμία.
Και έτσι έληξε η οπτασία εκείνου του φωτισμένου ασκητή.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ.


(Σημ. το κείμενο μου το απέστειλε ο καλός φίλος Γιώργος Μπ., Θερμές ευχαριστίες).

Γέροντος Εφραίμ Φιλοθείτου - Αριζονίτου, 

Πνευματικές οδηγίες για ψυχοσωματική καθαρότητα, 
Εκδ. “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ”, Θεσσαλονίκη.

http://tribonio.blogspot.gr

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ



Και πώς θα είναι γεμάτη από ευχαρίστησι η καρδιά μας; Αν ασκήσουμε και συνηθίσουμε τον εαυτό μας να ευχαριστή τον Θεό, όχι μόνον όταν παίρνη, αλλά και όταν δεν ικανοποιηθή το αίτημά μας. Διότι ο Θεός άλλοτε δίνει αυτό που ζητάμε και άλλοτε όχι, αλλά και τα δύο τα κάνει για το συμφέρον μας. Ώστε είτε λάβεις, είτε δεν λάβεις, έλαβες με το ότι δεν έλαβες˙ είτε πετύχεις στο αίτημά σου, είτε δεν πετύχεις, πέτυχες με το ότι δεν πέτυχες σ’ αυτό που ζητούσες.
Συμβαίνει δηλαδή μερικές φορές, όταν δεν παίρνουμε αυτό που ζητάμε, να έχουμε μεγαλύτερο κέρδος, παρά αν το παίρναμε. Διότι αν δεν ήταν για το συμφέρον μας πολλές φορές η άρνησις της εκπληρώσεως του αιτήματός μας, οπωσδήποτε θα μας το έδινε πάντοτε˙ το να μην εκπληρωθή όμως το αίτημά μας, αλλά για το συμφέρον μας, αυτό αποτελεί επιτυχία. Γι’ αυτό και πολλές φορές αναβάλλει να εκπληρώση το αίτημά μας, όχι επειδή θέλει να μας απομακρύνη από κοντά Του, αλλά επειδή φροντίζει με την καθυστέρησι της εκπληρώσεως του αιτήματός μας να κάνη συνεχή την επιμονή μας στο αίτημά μας. Επειδή λοιπόν πολλές φορές σταματάμε το ζήλο μας για την προσευχή, παίρνοντας εκείνο που ζητάμε, θέλοντας να αυξήση την επαγρύπνησί μας στις προσευχές, αργεί να μας δώση αυτό που ζητάμε.
Το ίδιο κάνουν και οι φιλόστοργοι πατέρες˙ τα παιδιά τους που είναι αδιάφορα και τρέχουν στα παιδικά παιγνίδια, πολλές φορές τα κρατούν κοντά τους με την υπόσχεση πολύ μεγάλου δώρου˙ γι’ αυτό άλλοτε αναβάλλουν την δόση και άλλοτε δεν το δίνουν ποτέ.


Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ Τα νεύρα της ψυχής.

Χρυσοστομικός Άμβων Ε΄

ΕΚΔΟΣΙΣ: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου.

Νέα Σκήτη Αγ. Όρους

ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑΝΥΞΙΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ


«ΟΙ ΜΕΤΑΝΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΗ, ΒΟΗΘΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ»



Ο μακαριστός Γέρων Παίσιος νεαρός μοναχός στην
Ιερά Μονή Στομίου.

…Οι κοσμικοί έχουν την σουηδική γυμναστική και οι μοναχοί τις μετάνοιες. Οι κοσμικοί με την γυμναστική κάνουν σώμα υγιεινό και οι μοναχοί με τις μετάνοιες κάνουν ψυχή και σώμα υγιέστατα. Οι καημένοι οι κοσμικοί δεν ξέρουν πόσο βοηθούν οι μετάνοιες όχι μόνο στην υγεία της ψυχής αλλά και στην υγεία του σώματος. Κάνουν καλό στα αρθριτικά, διώχνουν την μαλθακότητα διώχνουν και τις αφύσικες κοιλιές, σκορπούν γαλήνη και δίνουν μια λεβεντιά. Παράλληλα όμως δίνουν στον άνθρωπο την δυνατότητα να ανέβει τα πνευματικά υψώματα των αρετών, όπως θα ανεβαίνει και τα υψώματα των βουνών με πολλή άνεση, χωρίς να λαχανιάζει.

Οι μετάνοιες είναι απαραίτητες και για τον νέο και για τον ηλικιωμένο. και γι΄ αυτόν που έχει σαρκικό πόλεμο και για τον απαλλαγμένο από τέτοιον πόλεμο. Όποιος έχει δυνατή κράση πρέπει να κάνει περισσότερες μετάνοιες από έναν φιλάσθενο, όπως και μια δυνατή μηχανή δουλεύει περισσότερο. Ιδιαίτερα τους νέους, οι μετάνοιες τους βοηθούν να υποτάξουν την σάρκα. Γι΄ αυτό πάντοτε στους νέους λέω : «Να κάνετε όσο περισσότερες μετάνοιες μπορείτε, και για τον εαυτό σας και για αυτούς που είναι άρρωστοι ή ηλικιωμένοι και δεν μπορούν να κάνουν μετάνοιες».

Οι μετάνοιες είναι προσευχή, αλλά συγχρόνως είναι και άσκηση και βοηθούν περισσότερο από όλες τις άλλες πνευματικές ασκήσεις. Εκτός από το ξεκίνημα της πνευματικής μας μηχανής για την προσευχή φέρνουν και πολλά άλλα καλά. Το πρώτο απ΄ όλα είναι ότι προσκυνούμε τον Θεό και Του ζητούμε ταπεινά το έλεός Του. Το δεύτερο καλό είναι ότι με τις μετάνοιες ταπεινώνεται η άγρια σάρκα και έρχεται η ηρεμία της ψυχής και η απάθεια της σάρκας. Και το τρίτο, μας δίνουν και την υγεία την σωματική, και έρχεται η διπλή υγεία στον άνθρωπο.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ ς΄,
 ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ, ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ», 
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, 2012, σσ. 75 κ.ε.

Μεταλαμβάνετε συχνά...

Μεταλαμβάνετε συχνά, προσεύχεσθε θερμά, 
υπομένετε και θα ιδείτε χέρι δυνατό να σας
κρατά.


Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής 


www.diakonima.gr

Σε 3 λεπτά...

Σε 3 λεπτά ο πατέρας Λαυρέντιος μας δίνει χρήσιμες συμβουλές για την τήρηση των κανόνων της χριστιανικής ζωής: ανάγνωση ευαγγελίου και βίων αγίων, νηστεία, εκκλησιασμός, προσευχή - κομποσκοίνι και μετάνοιες. 
Και καταλήγει ότι η χάρις των μυστηρίων μαζί με την άσκηση είναι τα "δυο κουπιά της βάρκας" ή "τα δυο φτερά του πουλιού"!

Δείτε το βίντεο:



Ο ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ ΘΑ ΜΕ ΕΡΙΧΝΕ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΜΟ ΑΝ ΔΕΝ ΕΛΕΓΑ ΤΗΝ ΕΥΧΗ



Τμήμα της αυλής του Κελλιού της Παναγούδας όπου
δέχονταν ο μακαριστός Γέρων τους επισκέπτες.

Όπως τα καράβια που κινδυνεύουν εκπέμπουν S.O.S., 
έτσι κι εσύ να λες συνεχώς:
«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με», 
και θα λαμβάνεις βοήθεια.

Εμένα, μια φορά, ο πειρασμός θα με έριχνε στον γκρεμό, αν δεν έλεγα την ευχή.η ευχή με έσωσε. Όταν ήμουν στην Ιερά Μονή Στομίου, ένα βράδυ είχα πάει σε μια σπηλιά που βρισκόταν σε ένα επικίνδυνο μέρος. Ήταν πολύ μικρή. μόλις που χωρούσα καθιστός. Είχα βάλει μερικές πέτρες έξω από το άνοιγμα της, γιατί κάτω ήταν γκρεμός. Όλη την νύχτα έλεγα την ευχή. Τα χαράματα, μέσα στην ησυχία, ακούστηκε ξαφνικά ένα τρομακτικό «κικιρίκου» και ένα δυνατό χτύπημα φτερών ακριβώς δίπλα μου. Ξαφνιάστηκα. «Κύριε Ιησού Χριστέ», φώναξα και πετάχτηκα έξω. Λίγο έλειψε να πέσω στον γκρεμό. Αμέσως όμως κατάλαβα ότι ήταν ο πειρασμός και συνέχισα την ευχή, ενώ τα αυτιά μου βούιζαν από τον θόρυβο.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ ς΄, 
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ,ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ», 
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, 2012, σ. 161 κ.ε.

Πανάγαθε Πατέρα, Φιλάνθρωπε Κύριε Ιησού Χριστέ, Πανάγιον Πνεύμα, Τριάς ομοούσιε...



O Γέρων Ιωαννίκιος
ως Πρωτεπιστάτης
του Αγίου Όρους


«Πανάγαθε Πατέρα, Φιλάνθρωπε Κύριε Ιησού Χριστέ, Πανάγιον Πνεύμα, Τριάς ομοούσιε, Σ΄ευχαριστώ διά την πρόνοιαν που έδειξες και σήμερον για μένα εναν ανάξιον αμαρτωλόν. Σε παρακαλώ βοήθα με να κατανοήσω την αγάπην Σου, για να μπόρεση και η δική μου καρδιά να σ΄ αγαπήση, όσον είναι δυνατόν, σύμφωνα με την δύναμιν που παρέχεις σ΄εμέ.
Πανάγαθε Θεέ, αιώνιε Λυτρωτά, ομολογώ ότι είμαι ανάξιος να φιλοξενήσω μέσα μου το Πυρ της Θεότητος, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, αλλά σύμφωνα με την υπόσχεσίν Σου, «ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ», σε παρακαλώ αξίωσέ με και μείνε μέσα μου και γω εν Σοι. Ελέησέ με Κύριε, και άνοιξε την καρδίαν μου να Σε δεχθή ολόκληρον, χωρίς να μπορή να χωρέση τίποτε άλλο. Γίνου Συ βασιλεύς μου και κυβέρνησε το καράβι της ζωής μου σύμφωνα με το θέλημά Σου. Κατέργασέ με ναόν άγιόν Σου, όπου θα επιτελήται αγιωσύνη του Αγίου ονόματός Σου. Κατάκαυσε πυρί αΰλω τας αμαρτίας μου, τας άκανθας των παθών, απάλλαξε με από τα έργα της σαρκός και χάρισέ μου τον καρπόν του Αγίου Πνεύματός Σου. Αξίωσέ με να σοι εξομολογούμαι εν αγαλλιάσει, να σε ζητώ εν φόβω, να σε υπακούω με πίστη και αγάπην. Και με ενα λόγον χάρισε μου τα δώρα πού χαρίζεις σε κάθε ενα πού με πίστη προσέρχεται και Σε δέχεται εντός του, την κατά Χριστόν ζωή, η δόξα του Θεού επί γης και η Σωτηρία εις τους ανθρώπους.
Πρεσβείαις της Υπεραγίας Θεοτόκου, των Αΰλων Σου Λειτουργών, και πάντων Σου των Αγίων. Αμήν»

Ο Γέρων Ιωαννίκιος Διονυσιάτης (1942-2006)

(Από την Ιερά Μονή Αγίου Διονυσίου Αγίου Όρους)
Πηγή: Ετήσια Έκδοσις της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους
«Ο Όσιος Γρηγόριος» περίοδος β΄, έτος 2006, αριθμ. 31


http://www.diakonima.gr