Ἡ Αὐτοεκτίμηση πού βλάπτει τήν ψυχή …

Προσέχετε τον εαυτό σας. Η πρόοδος στην πνευματική ζωή διακρίνεται με την ολοένα και περισσότερη συναίσθησι της μηδαμινότητός μας. Ενώ όσο αυξάνει η εκτίμησις του εαυτού μας σε κάτι, τόσο βαδίζουμε στην καταστροφή. 

Ο εχθρός θα το εκμεταλλευθή αυτό. Θα πλησιάση και θα επιχειρήση να πετάξη κανένα πετραδάκι στον δρόμο μας για να σκοντάψουμε. Μια ψυχή που δίνει στον εαυτό της αξία, μοιάζει με τον κόρακα του Αισώπου που ακούγοντας τις κολακείες της αλεπούς για την «ωραία» του φωνή, άνοιξε το στόμα και του έπεσε το τυρί…».

«Πόσο χρήσιμο θα ‘ταν να βρισκόταν κάποιος να σας κατηγορή. Να χαίρεσθε , αν ποτέ συμβή αυτό. Είναι πολύ επικίνδυνο να σας επαινούν όλοι και κανείς να μην σας λέει την αλήθεια. Είναι νομίζετε δύσκολο να πλανηθή ή να σκοντάψη κανείς; Απέχετε πολύ από το να θεωρήτε τον εαυτό σας άγιο και άξιο να συμβουλεύη τους άλλους;».

«Στο Κίεβο ασκήτευε κάποτε κάποιος με πολλή νηστεία και μόνωσι. Τον πολέμησε όμως ο εγωισμός και άλλα πάθη. Πήγε λοιπόν και εξωμολογήθηκε τους λογισμούς του στον μακαριστό στάρετς Παρθένιο. Εκείνος του έδωσε χρήματα και τον έστειλε στην αγορά λέγοντας:

«Αγόρασε κρέας και φάγε το μπροστά στους άλλους». Ο ασκητής ακολούθησε την συμβουλή του στάρετς και όλοι οι πειρασμοί του φύγανε. Να πώς οι Πατέρες πολεμούσαν την υπερηφάνεια.Συχνά να ελέγχετε και σεις τον εαυτό σας στο σημείο αυτό. Γιατί δεν είναι μικρή συμφορά… Λένε ότι η υπερηφάνεια είναι κλέφτης που βρίσκεται μέσα στο σπίτι. Έρχεται συχνά σε συνεννόησι με τους εξωτερικούς κλέφτες , τους ανοίγει πόρτες και παράθυρα, κι εκείνοι μπαίνουν και αρπάζουν κάθε θησαυρό».

«Αγωνισθήτε, ενώ συναναστρέφεσθε με άλλους και φροντίζετε για τις βιοτικές υποθέσεις, συγχρόνως να σκέπτεσθε τον Θεό και να έχετε την συναίσθησι ότι βρίσκεται κοντά σας και σας κατευθύνει σύμφωνα με το άγιό Του θέλημα. Έτσι δεν θα διασπάσθε στην εσωτερική σας εργασία. Η διάσπασις είναι η πρώτη επιτυχία του διαβόλου. Η δεύτερη επιτυχία του είναι η προσκόλλησις της καρδιάς σε κάτι το γήινο και η αιχμαλωσία των αισθημάτων και των σκέψεων σ’ αυτό. Αυτή είναι χειρότερη επιτυχία του εχθρού. Προσπαθήστε ν’ αποδεσμεύεσθε από κάθε αιχμαλωσία της καρδιάς και από κάθε διάσπασι της εσωτερικής σας εργασίας. Ο τρόπος είναι ένας: 

Να μην απομακρύνεται η προσοχή από τον Κύριο και την συναίσθησι της παρουσίας Του.

Οι υπερβολές δεν οδηγούν ποτέ σε καλό. Το πρώτο βήμα για την υπερηφάνεια είναι η κενοδοξία , η πεποίθησις δηλαδή ότι είμαι κάτι. Το δεύτερο είναι η οίησις, η συναίσθησις δηλαδή του ότι όχι απλώς είμαι κάτι, αλλά κάτι σπουδαίο ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Από την κενοδοξία και την οίησι γεννιέται πλήθος υπερήφανων λογισμών, βδελυκτών στον Θεό. Η αυτογνωσία και η βίωσι της μηδαμινότητός μας μπορεί εδώ να βοηθήση. Συχνά ας φέρνουμε στην μνήμη μας σφάλματα του παρελθόντος και ας κατακρίνουμε τον εαυτό μας γι΄ αυτά».

«Τιμιώτατε πρωτοπρεσβύτερε. Σας ευχαριστώ πολύ για την πολύτιμη διδασκαλία σας. 

Απλή και βαθειά, σύντομη και ολοκληρωμένη, μεστή και απέρριτη. Ας ευλογήση ο Κύριος τους ποιμαντικούς σας κόπους σ’ όλο το πλάτος τους. Σας δόθηκε η χάρις όχι μόνο να διδάσκετε, αλλά και να πράττετε. Ας σας ενισχύη ο Κύριος να υπηρετήτε καρποφόρα τους αδελφούς χριστιανούς.Εσείς βρίσκεσθε δε δράσι. Για μένα ήλθε ο καιρός να παραδώσω τα όπλα. Εσείς είσθε ο ποιμένας ο καλός, εγώ ο αρχιποιμένας ο άχρηστος. Για τις αμαρτίες μου αδυνάτισα σωματικά και ακόμη περισσότερο πνευματικά. Πίσω μου τίποτε καλό δεν φαίνεται, μπροστά μου τίποτε αξιόλογο δεν ελπίζεται. 

Μένει μόνο: «Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ». Είθε να ευδοκήση ο Κύριος, έστω κι αυτή η κραυγή να βγαίνη μέσ’ απ’ την καρδιά».

«Να καλλιεργήτε μέσα σας τον φόβο του Θεού και την ευλάβεια ενώπιον του απερίγραπτου μεγαλείου Του. Να έχετε καρδιά συντετριμμένη και τεταπεινωμένη. Να θεωρήτε όλους ανώτερούς σας. Ν’ αγαπάτε την σιωπή, την μόνωσι, την συνομιλία με τον Κύριο, που θα γίνη χειραγωγός και διδάσκαλός σας. Τα άγια δάκρυα αποτελούν εκδήλωση θείου ελέους και ασφάλεια στην πνευματική ξηρασία και στην σκλήρυνσι των αισθημάτων. Μην τα περιφρονήτε και μην τα διώχνετε. Τα αμαρτωλά δάκρυα προκαλούν οίησι, αγαπούν την επίδειξι και παρέρχονται σύντομα. Όταν σας πλησιάζη η υπερηφάνεια διώξτε την και τοποθετήστε στην θέσι της το ταπεινό φρόνημα και την συντριβή».

«Δεν υπάρχει λόγος να επαναλαμβάνω ότι το απόρθητο φρούριό μας είναι η ταπείνωσις. Δύσκολα την αποκτά κανείς. Μπορεί να θεωρή ταπεινό τον εαυτό του και να μην έχη ίχνος απ’ αυτή. Ο σωστότερος ή ο μοναδικός δρόμος για την ταπείνωσι είναι η υπακοή και η απάρνησις του ιδίου θελήματος. Χωρίς αυτά είναι δυνατόν ν’ αναπτύξη κανείς εσωτερικά εωσφορικό εγωισμό, παρά την εξωτερική ταπεινή συμπεριφορά και τις ταπεινολογίες. Σταθήτε λοιπόν και αναρωτηθήτε, αν έχετε υποκοή και απάρνησι του ιδίου θελήματος».

«Αγωνισθήτε ν’ αποκτήσετε ταπείνωσι. Η ταπείνωσις είναι ευωδία Χριστού και ένδυμα Χριστού. Για χάρι της όλα θα τα συγχωρήση ο Θεός. Δεν θα εξετάση τις ελλείψεις που είχε ο αγώνας μας. Ενώ χωρίς ταπείνωσι καμιά άσκησι δεν μπορεί να μας βοηθήση. Με το ταπεινό φρόνημα μπορεί ο άνθρωπος να σωθή. Χωρίς όμως αυτό το εισητήριο δεν θα του επιτρέψουν να μπη στον παράδεισο που είναι γεμάτος από ταπεινούς».

«Η ταπείνωσις πρέπει ν’ αποτελή το φόντο της ζωής σας, όπως και του καθενός που ζη ειλικρινά την εν Χριστώ ζωή».

«Αγωνισθήτε στον εαυτό σας με όλες σας τις δυνάμεις και ο Θεός θα σας βοηθήση. Έχετε σαν σκοπό ν’ αποκτήσετε «πνεύμα συντετριμμένον», «καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην» ( Ψαλμ. 50, 19 ) . Όταν υπάρχουν αυτά, σημαίνει ότι βρίσκεσθε σε καλή κατάστασι. Τότε έχετε την σκέπη και την βοήθεια του Θεού. Τότε η προσήλωσις στον Θεό είναι σταθερή και η ενθύμησίς Του αδιάλειπτη».

«Προσπαθήστε να παλέψετε με το ευέξαπτο του χαρακτήρος σας. Το πάθος αυτό εκδηλώνεται όταν κάποιος ενεργήση αντίθετα με την δική σας θέλησι, επιθυμία ή εντολή. Όσο όμως ζη μέσα σας η υπερηφάνεια τίποτε δεν θα κατορθώσετε. Αυτή όλα τα κυβερνά. Αν μπορήτε πετάξτε την πέρα από την εξώπορτα του σπιτιού σας και απαγορέψτε της να ξαναπαρουσιασθή. Να σκέπτεσθε την πανταχού παρουσία του Θεού , καθώς και την ώρα του θανάτου. Η μνήμη του Θεού και του θανάτου είναι οι καλύτεροι διδάσκαλοι για την θεραπεία των παθών».

«Είθε να σας διατηρήση ο Κύριος το χάρισμα των δακρύων για πάντα। 

Αυτά μαλακώνουν την καρδιά και χαρίζουν την κατάνυξι . 

Πρέπει όμως να τα κρύβετε. 

Διότι η υπερηφάνεια ολόγυρά τους περιφέρεται , όπως ο σκύλος γύρω από την τροφή».

Από το βιβλίο : « Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου»

«ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ»

Μετάφρασις από τα ρωσικά

ΕΚΔΟΣΙΣ ΕΝΔΕΚΑΤΗ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

ΩΡΟΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

agiosmgefiras.blogspot.gr

Ἡ εὐχή τοῦ Ἰησοῦ

Ἕνα βασικό συστατικό τῆς μοναχικῆς ζωῆς εἶναι τά «γένη γλωσσῶν»52, δηλαδή τά διάφορα εἴδη τῆς νοερᾶς-καρδιακῆς προσευχῆς53, ἡ ὁποία στούς πρώτους χριστιανικούς χρόνους γινόταν ἀπό ὅλους τούς χριστιανούς-ζωντανά μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτοί πού ἦσαν ἁπλῶς βαπτισμένοι ἀλλά δέν εἶχαν ἀκόμη φθάσει στήν κατάσταση του φωτισμοῦ ὥστε νά ἔχουν τήν νοερά ἀδιάλειπτο προσευχή ἐλέγοντο «ἰδιῶται»54. Αὐτοί ἐθεωροῦντο δυνάμει ἀλλά ὄχι ἐνεργείᾳ μέλη τῆς Ἐκκλησίας55.

Ἡ ἀδιάλειπτη κοινωνία μας μέ τόν Θεόδιά τῆς ἀδιαλείπτου προσευχῆς εἶναι πρωταρχική ἐντολήτοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Γι’ αὐτό ἄλλωστε ὁ Κύριος μᾶς δίδαξε τήν Παραβολή τῆς χήρας καί τοῦ ἄδικου κριτοῦ. Σημειώνει ὁ ἱερός Λουκᾶς σχετικά: «Τούς ἔλεγε δέ (ἐνν. ὁ Κύριος) καί παραβολή γιά τό ὅτι πρέπει πάντοτε νά προσεύχονται καί νά μή ἀποκάμνουν (στήν προσευχή)»56. Ἐπίσης ὁ Κύριος μᾶς παρακινεῖ νά ζητᾶμε «ἐν τῷ ὀνόματί Του»57 καί ἀδιάλειπτα νά παραμένουμε «ἐν Αὐτῷ»58.

Ὅταν τόν 4ομ.Χ. αἰῶνα οἱ Χριστιανοίἄρχισαν νά ἐγκαταλείπουν τήν ἀδιάλειπτη νοερά προσευχή, διά τῆς ὁποίας ὁ πιστός παραμένει «ἐν τῷ Κυρίῳ», τότε οἱ ἅγιοι Πατέρες ἔκρουσαν τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου!

Ὁ ἱερός Χρυσόστομος συμβουλεύει: «Σχολάσατε λοιπόν μιά γιά πάντα καί παραμείνατε στόν Κύριο τόν Θεόσας, μέχρις ὅτου σᾶς σπλαχνισθεῖ, καί τίποτε ἄλλο μήν ζητήσετε παρά μόνον ἔλεος μέ ταπεινή καί ἐλεεινή (συντριμμένη) καρδιά. Ζητεῖτε καί βοᾶτε ἀπό τό πρωί μέχρι τό βράδυ καί, ἄν εἶναι δυνατόν, ὅλη τήν νύκτα τό ‘’Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησέ μας’’. Σᾶς παρακαλῶ νά βιάσετε τόν νοῦ σας σ’ αὐτό τό ἔργο μέχρι θανάτου. Διότι χρειάζεται πολλή βία αὐτό τό ἔργο· διότι εἶναι στενή ἡ πύλη καί τεθλιμμένη ἡ ὁδός πού ὁδηγεῖ στήν ζωή, καί αὐτοί πού βιάζουν τόν ἑαυτό τους εἰσέρχονται σ’ αὐτήν. Διότι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνήκει σ’ αὐτούς πού βιάζουν τόν ἑαυτό τους.

Σᾶς παρακαλῶ, λοιπόν, νά μήν χωρίζετε τίς καρδιές σας ἀπό τόν Θεό, ἀλλά νά προσμένετε καί νά φυλάττετε αὐτήν ἑνωμένη μέ τήν μνήμη τοῦ Κυρίουἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πάντοτε, μέχρις ὅτου νά ἐμφυτευθεῖ τό ὄνομα τοῦ Κυρίου μέσα στήν καρδιά· καί τίποτε ἄλλο νά μήν ἔχετε στόν νοῦ σας παρά τό νά δοξασθεῖ ὁ Χριστός μέσα σας.

Σᾶς παρακαλῶ, λοιπόν, τόν κανόνα αὐτῆς τῆς προσευχῆς ποτέ νά μήν σταματήσετε, ἀλλά, εἴτε τρῶτε, εἴτε πίνετε, εἴτε περπατᾶτε, εἴτε κάτι κάνετε, ἀσταμάτητα νά κράζετε· Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησον ἡμᾶς, ἔτσι ὥστε αὐτή ἡ μνήμη τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ νά ἐρεθίσει τόν ἐχθρό πρός πόλεμο. Διότι ἡ ψυχή πού βιάζει τόν ἑαυτό της θά μπορέσει νά τά βρεῖ ὅλα διά τῆς μνήμης, εἴτε τά κακά, εἴτε τά καλά. Πρῶτα, μάλιστα, πρόκειται νά δεῖ τά κακά μέσα στήν καρδιά, καί τότε (θά δεῖ καί) τά καλά. Διότι ἡ μνήμη (τοῦ ὀνόματος) θά τόν ταπεινώσει (τόν ἐχθρό). Ἡ μνήμη θά ἐλέγξει την ἁμαρτία πού κατοικεῖ μέσα μας καί ἡ μνήμη θά τήν ἀφανίσει. Ἡ μνήμη θά κινήσει ὅλη τήν δύναμη τοῦ ἐχθροῦ μέσα στήν καρδιά καί ἡ μνήμη θά τήν νικήσει καί θά τήν ἐκριζώσει κατά μέρος· διότι, κατερχόμενο τό μέρος τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν βυθὸ τῆς καρδιᾶς, τόν μέν δράκοντα πού ἔχει καταλάβει τήν περιοχή τόν ταπεινώνει, τήν δέ ψυχή τήν σώζει καί τήν ζωοποιεῖ.

Ἀδιάλειπτα λοιπόν παραμείνατε στήν καρδιάκράζοντας τό ὄνομα τοῦ Κυρίουγιά νά καταπιεῖ ἡ καρδιά τὸν Κύριο καὶ ὁ Κύριος τὴν καρδιά καὶ νά γίνουν τὰ δύο ἕνα. Ἀλλὰ τὸ ἔργο τοῦτο δεν εἶναι ἔργο μιᾶς ἡμέρας ἢ δύο, ἀλλὰ χρειάζεται πολύ χρόνο καὶ πολύ καιρό καὶ ἀγῶνα καὶ πόνο, ἕως ὅτου ἐκβληθεῖ ὁ ἐχθρὸς καὶ κατοικήσει μέσα σας ὁ Χριστός»59.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο:«Τά ἀσκητικά τῆς Ἐνορίας» (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου) πού σύν Θεῶ θά ἐκδοθεῖ σύντομα

52 Α΄ Κορ. 12, 10.

53 Πρβλ. Πρωτοπρ. Ἰωάννου Σ. Ρωμανίδου (†), Καθηγητοὺ Πανεπιστημίου, Δογματική καί συμβολική θεολογία τῆς Ὀρθοδόξου καθολικῆς Ἐκκλησίας, Τόμος Α΄, 4η ἔκδοση, Ἐκδ. Πουρναρᾶ, Θεσσαλονίκη 2009, σελ. 16 καί 19-22.

54 Πρβλ. ὅ. π. σελ. 16 καί Α΄ Κορ. 12, 28.

55 Πρβλ. ὅ.π. σελ. 16.

56 Λκ. 18, 1: Ἔλεγε δὲ καὶ παραβολὴν αὐτοῖς πρὸς τὸ δεῖν πάντοτε προσεύχεσθαι αὐτοὺς καὶ μὴ ἐκκακεῖν.

57 Ἰω. 14, 13-14: «ὅ,τι ἂν αἰτήσητε ἐν τῷ ὀνόματί μου, τοῦτο ποιήσω, ἵνα δοξασθῇ ὁ Πατὴρ ἐν τῷ Υἱῷ. Ἐάν τι αἰτήσητέ με ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐγὼ ποιήσω». Καί πάλι: Ἰω. 16, 23-24: «ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὅσα ἄν αἰτήσητε τὸν Πατέρα ἐν τῷ ὀνόματί μου, δώσει ὑμῖν. Ἕως ἄρτι οὐκ ᾐτήσατε οὐδὲν ἐν τῷ ὀνόματί μου· αἰτεῖτε καὶ λήψεσθε, ἵνα ἡ χαρὰ ὑμῶν ᾖ πεπληρωμένη».

58 Ἰω. 15, 4.

59 Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Χρυσοστόμου, TLG Work #281 26 to Work #281 60. «Σχολάσατε τοίνυν διὰ παντὸς καὶ παραμείνατε Κυρίῳ τῷ Θεῷ ἡμῶν͵ ἕως οὗ οἰκτειρήσῃ ἡμᾶς καὶ μηδὲν ἕτερον ζητήσητε ἢ μόνον ἔλεος ἐν ταπεινῇ καὶ ἐλεεινῇ καρδίᾳ. Ζητεῖτε καὶ βοᾶτε ἀπὸ πρωῒ ἕως ἑσπέρας͵ εἰ δυνατόν καὶ ὅλη τὴν νύκτα τό· Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ͵ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ͵ ἐλέησον ἡμᾶς. Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς βιάσασθε τὸν νοῦν ὑμῶν εἰς τοῦτο τὸ ἔργον ἕως θανάτου. Πολλῆς γὰρ βίας χρῄζει τὸ ἔργον τοῦτο͵ ὅτι στενή ἐστιν ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωὴν καὶ οἱ βιαζόμενοι εἰσέρχονται ἐν αὐτῇ· βιαστῶν γάρ ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς μὴ χωρίζετε τὰς καρδίας ὑμῶν ἀπὸ τοῦ Θεοῦ͵ ἀλλὰ προσμένετε καὶ φυλάττετε αὐτὴν μετὰ τῆς μνήμης τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πάντοτε͵ ἕως οὗ ἐμφυτευθῇ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ἔσω ἐν τῇ καρδίᾳ· καὶ μηδὲν ἕτερον ἐννοεῖτε ἢ ἵνα μεγαλυνθῇ Χριστὸς ἐν ὑμῖν. Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς τὸν κανόνα ταύτης τῆς προσευχῆς μηδέποτε καταπαύσητε͵ ἀλλ΄ εἴτε ἐσθίετε εἴτε πίνετε εἴτε ὁδεύετε εἴτε τι ποιεῖτε ἀδιαλείπτως κράζετε· Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ͵ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ͵ ἐλέησον ἡμᾶς͵ ἵνα αὕτη ἡ μνήμη τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐρεθίσῃ πρὸς πόλεμον τόν ἐχθρόν. Πάντα γὰρ διὰ τῆς μνήμης ἔχει εὑρεῖν ἡ βιαζομένη ψυχὴ εἴτε πονηρὰ εἴτε ἀγαθά· πρότερον δὲ τὰ κακὰ ἔχει ἰδεῖν ἔσω ἐν τῇ καρδίᾳ καὶ τότε τὰ καλά. Ἡ γὰρ μνήμη ἔχει αὐτὸν ταπεινῶσαι. Ἡ μνήμη ἔχει ἐλέγξαι τὴν ἐν ἡμῖν οἰκοῦσαν ἁμαρτίαν καὶ ἡ μνήμη ἔχει αὐτὴν δαπανῆσαι. Ἡ μνήμη ἔχει κινῆσαι πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ ἐν τῇ καρδίᾳ καὶ ἡ μνήμη ἔχει αὐτὴν νικῆσαι καὶ ἐκριζῶσαι κατὰ μέρος· κατερχόμενον γὰρ τὸ μέρος τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τὸν βυθὸν τῆς καρδίας τὸν μὲν δράκοντα τὸν κρατοῦντα τὰς νομὰς ταπεινοῖ͵ τὴν δὲ ψυχὴν σῴζει καὶ ζωοποιεῖ. Ἀδιαλείπτως τοίνυν παραμείνατε ἐν τῇ καρδίᾳ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ κράζοντες͵ ἵνα καταπίῃ ἡ καρδία τὸν Κύριον καὶ ὁ Κύριος τὴν καρδίαν καὶ γένηται τὰ δύο εἰς ἕν. Ἀλλὰ τὸ ἔργον τοῦτο οὐκ ἔστι μιᾶς ἡμέρας ἢ δύο͵ ἀλλὰ χρόνου πολλοῦ καὶ καιροῦ καὶ ἀγῶνος καὶ πόνου χρεία͵ ἕως οὗ ἐκβληθῇ ὁ ἐχθρὸς καὶ ἐνοικήσῃ ὁ Χριστός».

http://hristospanagia3.blogspot.gr

Πλούσιοι και συγχρόνως ελεύθεροι!

Δεν είναι δυνατόν να ζήσουμε την ζωή της προσευχής, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε προς τον Θεό, εάν δεν είμαστε ελεύθεροι από οποιαδήποτε κτίση, έτσι ώστε να έχουμε δύο χέρια ελεύθερα, μία καρδιά τελείως ανοιχτή. Όχι σαν ένα γεμάτο πορτοφόλι που φοβόμαστε να το έχουμε ανοιχτό μήπως πέσουν τα χρήματά μας, αλλά σαν ένα ανοιχτό και άδειο πορτοφόλι, μια διάνοια τελείως ανοιχτή στο άγνωστο και το απροσδόκητο.

Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο είμαστε πλούσιοι και ταυτόχρονα εντελώς ελεύθεροι από πλούτη. Και αυτό ακριβώς είναι το σημείο όπου μπορούμε να πούμε ότι βρισκόμαστε έξω από την Βασιλεία και όμως είμαστε τόσο πλούσιοι, βρισκόμαστε μέσα και όμως τόσο ελεύθεροι.

"Μάθε να προσεύχεσαι"

Anthony Bloom

http://imverias.blogspot.gr

Η πόρτα...

...είναι στενή,

ή να είσαι παιδί...

...ή

...να χαμηλώσεις !

http://hristospanagia3.blogspot.gr

Κρατήστε τους χριστιανούς απασχολημένους!

Ὁ Σατανάς κάλεσε ἕνα παγκόσμιο συνέδριο. Στήν ἐναρκτήρια ὁμιλία του πρός τούς πονηρούς ἀγγέλους του, εἶπε:

“Δέν μποροῦμε νά ἐμποδίσουμε τούς Χριστιανούς ἀπ' τό νά πηγαίνουν στήν ἐκκλησία. Δέν μποροῦμε νά τούς ἐμποδίσουμε νά γνωρίζουν τήν ἀλήθεια. Δέν μποροῦμε νά τούς ἐμποδίσουμε ἀπό τό νά σχηματίσουν μιά στενή, μόνιμη σχέση μέ τόν Χριστό. Ἐάν κερδίσουν ἐκείνη τήν σύνδεση μέ τόν Χριστό, ἡδύναμὴ μας πάνω σ'αὐτούς συντρίβεται.

Ἔτσι ἄς τούς ἀφήσουμε νά πηγαίνουν στίς ἐκκλησίες τους, ἄς τούς ἀφήσουμε νά ἔχουν τόν συντηρητικό τρόπο ζωῆς τους, ἀλλά νά κλέβουμε τόν χρόνο τους, ἔτσι ὥστε νά μήν μποροῦν νά κερδίσουν ἐκείνη τήν ἐμπειρία μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτό εἶναι πού θέλω νά κάνετε ἐσεῖς οἱ ἄγγελοι. Ἀποσπᾶστε τους ἀπό τόνά κερδίζουν κρατώντας τόν Σωτῆρα τους καί διατηρῶντας ἐκείνη τήν ζωτική σύνδεση ὅλη τους τήν ἡμέρα ! ”

“ Πώς πρέπει να τό κάνουμε αὐτό; ” φώναξαν οἱ ἄγγελοί του.

“ Κρατῆστε τους ἀπασχολημένους στά ἀνούσια τῆς ζωῆς καί βρεῖτε ἀναρίθμητα σχέδια γιά νά γεμίζουν τά μυαλά τους” ἀπάντησε.

“ Πειράξετὲ τους γιά νά ξοδεύουν, νά ξοδεύουν, νά ξοδεύουν, καί νά δανείζονται, νά δανείζονται, νά δανείζονται.

Πεῖστε τίς συζύγους τους νά πηγαίνουν στήν ἐργασία γιά πολλές ὧρες καί τούς συζύγους νά ἐργάζονται 6-7 μέρες τήν ἑβδομάδα, 10-12 ὧρες τήν ἡμέρα ὥστε νά παρέχουν τόν κενό τρόπο ζωῆς τους. Ἐμποδίστε τους ἀπό τό νά ξοδεύουν χρόνο μέ τά παιδιά τους. Καθώς ἡ οἰκογένειά τους θά διαλύεται, σύντομα τό σπίτι τους δεν θά προσφέρει καμμιά φυγή ἀπό τίς πιέσεις τῆς δουλειᾶς !” Δελεάστε τους ὥστε νά παίζει τό ραδιόφωνο ἤ τόκασετόφωνο, ὅποτε ὁδηγοῦν.

Ὑπερδιεγείρετε τά μυαλά τους, ἔτσι ὥστε νά μήν μποροῦν ν' ἀκούσουν ἐκείνη τήν μικρή, χαμηλή φωνή. Κρατήσετε τήν τηλεόραση, τό βίντεο, τά CD καί τά Computer τους μέσα στά σπίτια τους. Αὐτό θά γεμίζει τά μυαλά τους μέ τά νέα 24 ὧρες τήν ἡμέρα.

Γεμίστε μέ ἰσχνά, ὄμορφα μοντέλα τά περιοδικά ἔτσι ὥστε οἱ σύζυγοι νά πιστεύσουν ὅτι ἡ ἐξωτερική ὀμορφιά εἶναι ὅ,τι σημαντικότερο, καί νά γίνουν ἀνικανοποίητοι μέ τίς συζύγους τους. Χά ! Ἐκεῖνο θά διαλύσει τίς οἰκογένειὲς τους γρήγορα ! Ἀκόμη καί στήν ψυχαγωγία τους, ἀφῆστε τους νά γίνουν ὑπερβολικοί. Ἔχετὲ τους νά ἐπιστρέφουν ἀπό τήν ψυχαγωγία τους ἐξαντλημένοι, ἀνήσυχοι καί ἀπροετοίμαστοι γιά τήν ἐρχόμενη ἑβδομάδα.

Μήν τούς ἀφήνετε νά πηγαίνουν ἔξω στήν φύση καί νά ἀτενίζουν τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ. Στεῖλτε τους σέ πάρκα διασκέδασης, σέ ἀθλητικά γεγονότα, σέ κονσέρτα καί σέ κινηματογράφους. Κρατῆστε τους ἀπασχολημένους, ἀπασχολημένους, ἀπασχολημένους !!

Καί ὅταν συναντιοῦνται σέ πνευματικές εὐκαιρίες, βάλτε τους σέ κουτσομπολιό καί ἀχρεία ὁμιλία ἔτσι ὥστε νά φεύγουν μέ λυπημένη συνείδηση καί ταραγμένα αἰσθήματα. Πηγαίνετε μπροστά, καί ἀφῆστε τους ν’ ἀσχοληθοῦν μέ τό κέρδισμα ψυχῶν. Ἀλλά γεμίστε τήν ζωή τους μέ τόσο πολλούς καλούς λόγους νά μήν ἔχουν καιρό νά ἀναζητήσουν τήν Δύναμη τοῦ Χριστοῦ. Σύντομα θά ἐργάζονται μέ τήν δική τους δύναμη, θυσιάζοντας τήν ὑγεία καί τήν οἰκογένειά τους γιά τό καλό τῆς ὑπόθεσης. Αὐτό θά δουλέψει! ”

Ἦταν ἁπλῶς ἕνα συνέδριο. Καί οἱ πονηροί ἄγγελοι πῆγαν ἀνυπόμονα στίς θέσεις τους γιά νά προκαλέσουν τούς πάντες, νά γίνουν ἀπασχολημένοι, ἀπασχολημένοι, καί νά τρέχουν ἐδῶ κι ἐκεῖ.

http://www.agiazoni.gr

Αν δεν συγχωρήσεις, δεν θα συγχωρηθείς. Το ξέρεις.

Πριν υψώσουμε, λοιπόν, ικετευτικά τα χέρια μας στον ουρανό, ας βάλουμε αρχή μετάνοιας. Αλλωστε, επειδή με τα χέρια εκτελούμε πολλές πονηρές πράξεις, γι' αυτό ακριβώς έχει καθιερωθεί να τα υψώνουμε, όταν προσευχόμαστε, ώστε η υπηρεσία που προσφέρουν για την προσευχή, να τα εμποδίζει από την κακία και να τ' απομακρύνει από την αμαρτία.

Έτσι θα θυμάσαι, δηλαδή, όταν πρόκειται ν' αρπάξεις κάτι ή να χτυπήσεις κάποιον, ότι αυτά τα χέρια θα τα υψώσεις στο Θεό ως συνηγόρους σου και ότι μ' αυτά θα Του προσφέρεις την πνευματική θυσία της προσευχής. Γι' αυτό μην τα μολύνεις, μην τα ντροπιάζεις, μην τα κάνεις ανάξια εμφανίσεως στο Θεό, με την τέλεση οποιασδήποτε ανομίας. Καθάριζέ τα με την ελεημοσύνη, με τη φιλανθρωπία, με την καλοσύνη, κι έτσι καθαρά ύψωνέ τα σε προσευχή.

Αν δεν προσεύχεσαι ποτέ με χέρια λασπωμένα, πολύ περισσότερο μην το κάνεις με χέρια λερωμένα από την αμαρτία. Γιατί κακό δεν είναι το να υψώνεις χέρια άπλυτα προς τον Κύριο· το να υψώνεις, όμως, χέρια καταμολυσμένα από αναρίθμητα αμαρτήματα, αυτό είναι φοβερό και προκαλεί την οργή του Θεού. Αλλά μόνο έτσι παροργίζουμε τον Πατέρα μας;

Με πόσους τρόπους, αλήθεια, αμαρτάνουμε, ακόμα και μέσα στην εκκλησία, την ώρα της λατρείας! Αναπολόγητοι θα είμαστε, αν ο Θεός λογαριάσει τους αισχρούς λογισμούς που έχουμε στο νου μας, τις πονηρές επιθυμίες που έχουμε στην καρδιά μας, τις κατακρίσεις που ξεστομίζουμε καθημερινά για τον πλησίον μας, τα ψεύδη και τις συκοφαντίες, τις πανουργίες και τις δολοπλοκίες, τις κακότητες και τις αδικίες μας. Λύπη μας προξενεί η προκοπή των άλλων, ακόμα και των φίλων μας.

Ευχαρίστηση δοκιμάζουμε, όταν ο συνάνθρωπός μας υποφέρει, θεωρώντας τη συμφορά εκείνου ως παρηγοριά για τη δική μας δυστυχία. Ασύνετα ζητάμε από το Θεό πράγματα φθαρτά κι ανώφελα, πράγματα που Εκείνος πρόσταξε να τα περιφρονούμε. Αθεόφοβα καταριόμαστε τους αδελφούς μας, ενώ έχουμε εντολή να δίνουμε ευχές και στους εχθρούς μας.

Τί κάνεις, άνθρωπε μου; Ζητάς από το Θεό να σε σπλαχνιστεί, κι εσύ καταριέσαι τον άλλο; Μη γελιέσαι. Αν δεν συγχωρήσεις, δεν θα συγχωρηθείς. Το ξέρεις. Και όμως, όχι μόνο δεν συγχωρείς, αλλά παρακαλάς και το Θεό να μη συγχωρήσει! Αν, όμως, δεν συγχωρείται εκείνος που δεν συγχωρεί, πώς θα συγχωρηθεί εκείνος, που και τον Κύριο παρακαλάει να μη συγχωρήσει; Αν είναι κακό να έχεις εχθρούς, σκέψου πόσο χειρότερο είναι να τους κατηγορείς και να τους καταριέσαι. Εσύ πρέπει να δώσεις λόγο για το ότι έχεις εχθρούς, και κατηγορείς εκείνους; Πώς θα σου δώσει άφεση ο Θεός, όταν Του ζητάς να βλάψει άλλους, την ώρα που Τον παρακαλάς για τα δικά σου αμαρτήματα κι έχεις ανάγκη από μεγάλο έλεος;

Όταν μάλιστα, προσεύχεσαι για τον εαυτό σου, γυρίζεις τη ματιά σου δεξιά κι αριστερά, χασμουριέσαι και φέρνεις στο νου σου χίλιους δυο λογισμούς. Όταν, όμως, προσεύχεσαι εναντίον των εχθρών σου, το κάνεις με μεγάλη αυτοσυγκέντρωση και διαύγεια σκέψεως. Γνωρίζει, βλέπεις, ο διάβολος πως, όταν ζητάμε το κακό των άλλων, στρέφουμε το ξίφος εναντίον μας, γι' αυτό τότε δεν διασπά την προσοχή μας και δεν τραβάει το νου μας εδώ κι εκεί.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

http://1myblog.pblogs.gr

"Πάρε λοιπόν θάρρος καί προσευχήσου. Προσευχήσου θερμά στόν Κύριο, πού πάντοτε ἐργάζεται γιά τή σωτηρία μας..."

Ἄκουσε! Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος λέει γιά τόν ἄνθρωπο που ἐμπιστεύεται τόν ἑαυτό του στην θεία πρόνοια: «Ἐπ΄ ἐμέ ἤλπισε, καί ρύσομαι αὐτόν· σκεπάσω αυτόν, ὅτι ἔγνω τό ὄνομά μου. Κεκράξεται πρός με, καί ἐπακούσομαι αὐτοῦ, μετ' αὐτοῦ εἰμί ἐν θλίψει· ἐξελοῦμαι αὐτόν καί δοξάσω αὐτόν»(Ψαλμ. 90: 14-15).

Οἱ θλίψεις καί τά βάσανα ἑδραιώνουν τήν πίστη μέσα μας, καί μᾶς διδάσκουν νά περιφρονοῦμε τόν κόσμο καί τή δόξα του. Πίστευε πάντοτε ὅτι κανένα κακό, καμιά λύπη δέν μπορεῖ νά μᾶς βρεῖ-οὔτε μιά τρίχα δέν μπορεῖ νά πέσει ἀπό τό κεφάλι μας-χωρίς νά τό παραχωρήσει ὁ Θεός.

Τίποτα δέν γίνεται, λέει ὁ ἀββάς Δωρόθεος, χωρίς τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Καί ὅπου ὑπάρχει ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ὁπωσδήποτε αὐτό πού συμβαίνει, ὅσο πικρό κι ἄν εἶναῖ, θά φέρει ὠφέλεια στήν ψυχή. Μή λυπᾶσαι λοιπόν καί μή μικροψυχεῖς γιά τούς πειρασμούς σου. Νά τούς δέχεσαι ἀτάραχα, μέ ταπεινοφροσύνη καί ἐλπίδα στό Θεό. Πίστεψέ το: Ποτέ δέν εἶναι δυνατό νά πάρουν τά πράγματα καλύτερη ἐξέλικη, παρά μόνο ἔτσι ὅπως τά ἐπιτρέπει ὁ Θεός μέσα στό έλεός Του. Γι' αὐτό δόξαζέ Τον γιά ὅλα.

Καί μή ρίχνεις τίς εὐθύνες, γιά ὅ, τι σοῦ συμβαίνει, σέ ἄλλους ἀνθρώπους. Ἄν καί ἔχουμε πάντα τήν τάση ν' ἀποδίδουμε τά προβλήματά μας στούς ἄλλους, στήν κακία ἤ τήν ἀνικανότητά τους, στήν πραγματικότητα αὐτοί δέν εἶναι παρά ἐργαλεῖα στά χέρια τοῦ Θεού. Ἐργαλεία, πού τά χρησιμοποιεί γιά νά οἰκονομήσει τή σωτηρία μας.

Πάρε λοιπόν θάρρος καί προσευχήσου. Προσευχήσου θερμά στόν Κύριο, πού πάντοτε ἐργάζεται γιά τή σωτηρία μας, χρησιμοποιώντας γι' αὐτό τό σκοπό καί τά δυό μέσα: Καί ό, τι ἐμείς αποκαλοῦμε εὐτυχία, καί ό, τι ἐμείς ἀποκαλοῦμε εὐτυχία, καί ὅ, τι ἐμεῖς ἀποκαλοὺμε εὐτυχία,καί ὅ, τι ἐμεῖς ἀποκαλοῦμε δυστυχία.

Γιά μᾶς, πού σταθερά καί ἀκλόνητα πιστεύουμε στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἀκόμα καί ἡ χειρότερη ἀναποδιά δέν εἶναι παρά μιά κίνηση τοῦ χεριοῦ Ἐκείνου, τοῦ Κυρίου μας, πού δέν κουράζεται ποτέ νά ἑλκύει τόν ἄνθρωπο στό δικό Του δρόμο πρός τήν αἰωνιότητα. Καί δέν κουράζεται ποτέ νά δείχνει αὐτό τό δρόμο.

Ἀλλά γι' αὐτούς πού δέν ἔχουν τήν πίστη μας, οἱ θλίψεις αὐτοῦ τοῦ κόσμου εἶναι πραγματικές πικρές, πικρότατες. Τούς λείπει, βλέπεις, ἡ ἐλπίδα.

Ἡ ἐλπίδα πού, ὅπως εἶπε κάποιος ἅγιος, γεννιέται ἀπό τή γεύση καί τήν ἐμπειρία τῶν δώρων τοῦ Κυρίου.

Εἶναι μετά ν' ἀπορεί κανείς, ὅταν ὁ θάνατος κάποιου ἀγαπημένου τους προσώπου τούς ἀφήνει απαρηγόρητους καί τούς γεμίζει ἀπελπισία;

Ὁσίου Μακαρίου τῆς Ὄπτινα

http://proskynitis.blogspot.gr

Ἐπίκαιρο ντοκουμέντο γιά τήν Συρία ἀπό τό 1981(!)

Λάβαμε από τον Στράτο το παρακάτω ντοκουμέντο και δημοσιεύουμε :

Καλημερα αδελφε,

Δεν γνωριζω αν τυχει να διαβασεις ενα βιβλιο που αναφερετε στον Γεροντα Θεοφυλακτο τον Νεοσκητιωτη (+ 15/28 Ιουλίου 1986).

Προκειται για χαρισματικο Γεροντα που αξιωθηκε να δει τους Αγιους Αναργυρους μεταξυ των αλλων.

Σε καποια σελιδα στο βιβλιο εχει ενα επικαιρο και συγκλονιστικο ντοκουμεντο

ο Γεροντας καπου στο 1981 στελνει στην ανηψια του ενα γραμμα στο οποιο της αναφερει σε καποιο σημειο:

"Εβλεπον οτι μια τεραστια λογχη ερχοτανε απο την Συρια στον ουρανον και η μυτη εφθανεν επανω στην Ιερουσαλημ, εις δε το ακρον της λοχγης ητο ενα ρουχον κοκκινον βουτηγμενον στο αιμα! Το ειπον σε εναν πνευματικον, και μου ειπε οτι η λοχγη ειναι αιμα. Ο Θεος να κανει ελεος...

ο θείος ο Θεοφυλακτος"

Σχολιο δικο μου: Αυτες τις ημερες που ειναι επικαιρο το θεμα της Συριας και της προφητευομενης επιθεσης που επικειται, παιρνει την δικη του ξεχωριστη αξια το συγκεκριμενο ντοκουμεντο που μετρα 32 ετη, εχω επισυναψει σε φωτο το επιμαχο αποσπασμα απο το βιβλιο και στο στελνω μαζι με το email αυτο, να εισαι καλα, καλη συνεχεια στον πνευματικο αγωνα

http://hggiken.pblogs.gr

«Θα ελεήσω κάθε άνθρωπο πού επικαλέσθηκε τον Θεό έστω και μια φορά στη ζωή του...».

«Πολλά χρόνια πονούσε η ψυχή μου από το λογισμό, πώς να, εμείς οι μοναχοί απαρνηθήκαμε τον κόσμο, αφήσαμε και συγγενείς και πατρίδα, εγκαταλείψαμε το πάν, όσα συνήθως αποτελούν τη ζωή των ανθρώπων· δώσαμε υποσχέσεις ενώπιον Θεού και αγίων αγγέλων και ανθρώπων να ζούμε σύμφωνα με το νόμο του Χριστού· απαρνηθήκαμε το θέλημά μας και περνάμε ουσιαστικά μαρτυρική ζωή και παρόλα αυτά δεν ευδοκιμούμε στο καλό. Άραγε είναι πολλοί από μας πού σώζονται; Εγώ πρώτος χάνομαι. Παρατηρώ και τους άλλους, τους κατέχουν τα πάθη. Όταν, όμως, συναντώ τους κοσμικούς, βλέπω ότι αυτοί ζουν σε μεγάλη άγνοια και αμέλεια και δεν μετανοούν. Και να που σιγά-σιγά, χωρίς να καταλάβω πώς, έμαθα να προσεύχομαι για τον κόσμο. Έχυσα πολλά δάκρυα με τη σκέψη ότι, αν εμείς οι μοναχοί που απαρνηθήκαμε τον κόσμο δεν σωζόμαστε, τότε τι γίνεται γενικότερα στον κόσμο; Έτσι βαθμηδόν μεγάλωνε η θλίψη μου και άρχισα να χύνω δάκρυα απογνώσεως. Και να, πέρυσι ενώ βρισκόμουν στην απελπισία αυτή, εξαντλημένος από το κλάμα, ξαπλωμένος καταγής, εμφανίσθηκε ο Κύριος και με ρώτησε:

«Γιατί θρηνείς έτσι...»;

Εγώ σιώπησα μην μπορώντας να ατενίσω Τον εμφανισθέντα...

«Δεν γνωρίζεις ότι Εγώ θα κρίνω τον κόσμο»;...

Εγώ πάλι σιώπησα παραμένοντας πρηνής... Ο Κύριος μου λέει:

«Θα ελεήσω κάθε άνθρωπο πού επικαλέσθηκε τον Θεό έστω και μια φορά στη ζωή του...».

Μου ήρθε τότε η σκέψη:

«Τότε, γιατί εμείς πάσχουμε έτσι καθημερινά»;

Ο Κύριος στην κίνηση αυτή της σκέψεώς μου απήντησε:

«Εκείνοι που πάσχουν για την εντολή Μου, στη Βασιλεία των Ουρανών θα είναι φίλοι Μου, ενώ τους άλλους μόνο θα τους ελεήσω».

Και ο Κύριος έφυγε».

Ὁ Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr

«Πᾶσα φυτεία, ἥν οὐκ ἐφύτευσεν ὁ Πατήρ μου ὁ οὐράνιος, ἐκριζωθήσεται» (Ματθ. 15,13)

Το έργο που ήλθε να κάμει ο Χριστός στον κόσμο, μοιάζει με μία φυτεία. Απεσταλμένος από τον Θεό γεωργό, ανέλαβε να καλλιεργήσει τις ψυχές και να φυτεύσει σ' αυτές το σπόρο της αλήθειας, τη δικαιοσύνης, της αγιότητος. Αλλά συγχρόνως ο εχθρός της αλήθειας διάβολος εργάζεται και αυτός, για να καλλιεργήσει μεταξύ των ανθρώπων την πλάνη, την απιστία, την διχόνοια, την φαυλότητα, την έχθρα και το μίσος και άλλα κακά. Με την προσπάθεια αυτή, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα και σε κάθε εποχή, φυτρώνουν διάφορα προϊόντα. Αφενός μεν παρουσιάζονται άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια, πιστεύουν στον Ιησού Χριστό, ακολουθούν τη χριστιανική ζωή και αποδίδουν καρπούς αρετής και είναι ενάρετοι. Αλλά συγχρόνως παρουσιάζονται και άνθρωποι πονηροί, εργάτες της αδικίας, εχθροί της ενάρετης ζωής και γίνονται αιτία τόσων κακών μεταξύ των ανθρώπων. Η φυτεία όμως αυτή, όπως βεβαιώνει ο Κύριος, θα έλθει καιρός που θα ξεριζωθεί και θα λείψει, για να βασιλεύσει η αλήθεια και η δικαιοσύνη.

Πηγή: Δ. Γ. Παναγιωτόπουλου, «Από την Πηγή της Αληθείας»

http://agiabarbarapatras.blogspot.gr

Τὰ τρία καρφιὰ ἐμπόδια, τὸ 2013 καὶ ὁ τρίτος Παγκόσμιος πόλεμος.

Γράφει ὁ Δρ. Κωνσταντῖνος Βαρδάκας

Τί δουλειὰ ἔχει ἡ τούρκικη ἀλεποῦ μέσα στὸ παζάρι τοῦ ΝΑΤΟ;

Μήπως ἔχει πάλι πλιάτσικο καὶ μοιρασιὰ καὶ τὸ μυρίσθηκαν οἱ Ἀγαρηνοί;

Γιατί τὴν μουσούδα της τὴν ἔχει στραμμένη στὸ Αἰγαῖο καὶ τὴν Θράκη; Τὰ μπροστινά της πόδια στὸ Καστελλόριζο καὶ τὴν Κύπρο καὶ μὲ τὰ ὀπίσθιά της θέλει νὰ στηριχθεῖ στὴν Ἀλεξανδρέττα τῆς Συρίας;

Τί εἴδους παγίδα στήνουν στὴν Συρία οἱ Ξανθοὶ στοὺς δυτικούς;

Γιατί οἱ δυτικοὶ μὲ τοὺς πυραύλους τους θὰ ἀνοίξουν στοὺς Ξανθοὺς διαδρόμους διέλευσης γιὰ τὴν πιθανὴ κατεβασιά τους στὸ Σουέζ;

Πόσα ἐπίπεδα γεωπολιτικῶν ἀποφάσεων ἤδη ἐνεργοῦνται ἐρήμην τῆς ἀνθρωπότητας;

Ἔρημε ἄνθρωπε, τί σου ἔμελλε νὰ πάθεις τὴν δεκάτη Τρίτη χρονιὰ τῆς δεύτερης χιλιετίας…;

"Να ξέρατε πόσες φορὲς τύλιξε ὁ πονηρὸς μὲ τὴν οὐρὰ του ὁλόκληρο τὸν πλανήτη μὲ σκοπὸ νὰ τὸν καταστρέψει καὶ ὁ Θεὸς τὸν ἀπέτρεψε".Γέροντας Παΐσιος.

Ἄραγε τὰ πυρηνικὰ ὑποβρύχια μὲ τὸ πυρηνικό τους φορτίο δὲν εἶναι ἡ οὐρὰ τοῦ πονηροῦ ποῦ σφίγγει μὲ κεφαλοκλείδωμα θανάτου τὴν πλάση ὁλάκερη;

Ὁ φαρμακερὸς λογαριασμὸς ἔρχεται μετὰ τὴν Γιουγκοσλαβία καὶ τὸ Ἰρὰκ καὶ εἶναι ὁ ἀστάθμητος παράγοντας ποὺ λέγεται θάλασσα τῆς Μεσογείου.

Ἐδῶ λοιπὸν στὴν Μέση τῆς Ὑδρογείου ἡ ἀνθρωπότητα θὰ δώσει ἐξετάσεις ἀπέναντι στὸν ΑΓΙΟ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ καὶ θὰ λάβει τὰ ἀντίστοιχα ἐπιτίμια τῶν βάρβαρων πράξεών της.

Σύντομα ὁ κομπασμὸς τοῦ Ἀμερικανικοῦ Ἀετοῦ θὰ σιγήσει καὶ θὰ ἀνατείλει πρόσκαιρα ἡ δύναμη τῆς...Ἀρκούδας τῶν Ρῶς.

Γιατί ὅλα θὰ ὁδηγοῦν στὴν ματαιότητα τῆς πλανητικῆς ὑπερεξουσίας κόντρα στὸ ΘΕΛΗΜΑ τοῦ πραγματικοῦ ΚΥΡΙΟΥ τοῦ Σύμπαντος Κόσμου γιὰ νὰ γίνει τελικὰ "ἡ Παλαιστίνη γήπεδο ποδοσφαίρου καὶ ἡ Νεκρὰ Θάλασσα ὁ Τάφος τους" αὐτῶν δηλ. τῶν σημερινῶν ἐπικυριάρχων ὅπως πρὶν χρόνους σημείωνε ὁ πνευματοκίνητος Γέροντας Παΐσιος.

Καὶ μὲ ἐμᾶς ΚΥΡΙΕ τί θὰ γίνει;

Ἂν οἱ ἰσχυροί τοῦ κόσμου ἀποφάσισαν νὰ αὐτοκαταστραφοῦν, ἐμεῖς σὰν Ἕλληνες καὶ σὰν Ἑλλάδα τί κάνουμε;

Ἐμεῖς οὔτε τάσεις μεγαλοϊδεατισμοὺ ἔχουμε, οὔτε τάσεις αὐτοκαταστροφῆς. Γιατί λοιπὸν νὰ πηδήξουμε στὸ καμίνι τῆς φωτιᾶς μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους τρελούς; Μήπως γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουμε τοὺς ἡγέτες μας "ποὺ δὲν μᾶς χαλνοῦν τὰ χατίρια καὶ φροντίζουν τὰ τελευταίους χρόνους νὰ μᾶς ἑξαθλιώνουν";

Σὲ λίγες ὧρες καὶ αὐτοὶ ποὺ δὲν προσεύχονται θὰ προσεύχονται!! ἐκλιπαρώντας νὰ βρεθοῦν διέξοδοι ἀνάμεσα στὰ τσιμεντένια ἀδιέξοδα ποὺ μᾶς ἐγκλώβισαν, μὲ τὴν μόνη διαφορὰ ὅτι τώρα θὰ θέλουμε ἐδῶ καὶ τώρα νὰ δραπετεύσουμε ἀπὸ τὰ στρατόπεδα τῶν καταναγκαστικῶν δυσβάστακτων οἰκονομικῶν καὶ ἄλλων μέτρων ποὺ μᾶς ἐπέβαλλαν παρὰ τὴν θέλησή μας.

Τὸ γεγονὸς εἶναι ὅτι ἡ Ἑλλάδα σὲ ἄθλια κατάσταση ἀπὸ οἰκονομικῆς, κοινωνικῆς κ.α. πλευρᾶς εἰσέρχεται μέσα στὸ παγκόσμιο καμίνι τῶν δοκιμασιῶν ἑνὸς προαποφασισμένου πολέμου ποὺ σκοπὸ ἔχει νὰ ἀλλάξει τὴν ρότα τοῦ ἀνθρώπινου πολιτισμοῦ καὶ νὰ τὸν φέρει κοντὰ στὰ γοῦστα τῶν κατεξοχὴν πολιτισμικῶν δολοφόνων.

Ἂν οἱ κατ΄ ἐπίφαση ἐπικυρίαρχοι θέλουν νὰ φτιάξουν ἕνα νέο πολιτισμὸ πάνω σὲ ἑκατόμβες θυμάτων ἀθώων γυναικόπαιδων καὶ ἀμάχων… τοὺς τὸν χαρίζουμε αὐτὸν τὸν δῆθεν νέο πολιτισμὸ τῆς νέας φασιστικῆς τάξης γιατί δὲν ἐπιθυμοῦμαι νὰ γίνουμε ἠθικοὶ συναυτουργοὶ τῶν εἰδεχθῶν ἐγκλημάτων τους.

Καὶ ἐρχόμασθε στὸ διὰ ταῦτα. Αὐτὸς ὁ νέος πόλεμος δὲν γίνεται γιὰ τὶς ἐνεργειακὲς πηγὲς καὶ τοὺς ἐνεργειακοὺς γεωπολιτικοὺς διαδρόμους, οὔτε λόγω τῆς ἀντιπαράθεσης θρησκειῶν καὶ κουλτούρας. Ὅλα αὐτὰ εἶναι οἱ κατ΄ ἐπίφαση δικαιολογίες τῶν στρατηγικῶν ἀποβλήτων τῶν δεξαμενῶν σκέψης ποὺ βάλθηκαν ἄμεσα νὰ τελειώνουν μὲ τὰ τρία μοναδικὰ ἐμπόδια ποὺ καθυστεροῦν τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ Μυστηρίου τῆς ἀσεβείας καὶ ἀνομίας ποὺ ἤδη ἐνεργεῖται.

Ποιὰ εἶναι τὰ τρία αὐτὰ ἐμπόδια ποῦ τοὺς ἀναβάλλουν τὰ δολοφονικὰ σχέδια τους;;;

1. ΤΟ ΥΠΕΡ ΠΑΝ ΟΝΟΜΑ τοῦ ΚΥΡΙΟΥ μας ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

2. Η ΠΕΦΙΛΗΜΕΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ τῶν Ἁγίων Πατέρων μας καὶ τῶν Μαρτύρων μας.

3. Καὶ ὁ στυλοβάτης τῆς Παγκόσμιας Εἰρήνης ὁ ΕΛΛΗΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ- ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ.

Ἄραγε θὰ τὰ καταφέρουν;

Τὰ συμπεράσματα εἶναι δικά σας. Προσωπικὰ πιστεύω οἱ ἐπικυρίαρχοι ἤδη κλωτσοῦν καὶ ματώνουν τὰ ὁλόγυμνα πόδια τους πάνω σὲ αὐτὰ τὰ τρία καρφιὰ μὲ τὰ ὁποῖα ὁ ΑΓΙΟΣ ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ φρόντισε καὶ στερέωσε τὴν Οἰκουμένη στὸ Φιλάνθρωπο σχέδιο τῆς οἰκονομίας τῆς ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ γιὰ τὸ ἀθῶο πλάσμα του!!!

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr

Πού παραδινόμαστε...

Την ζωή μας την έχουμε κάνει παιδικό παιχνίδι· όχι όμως αθώο, αλλά αμαρτωλό. Γιατί, ενώ γνωρίζουμε τον σκοπό της ζωής μας, τον παραμελούμε και ασχολούμαστε με μάταια και άσκοπα ζητήματα. 

Παραδινόμαστε στην απόλαυση των ενδυμάτων, αντί να σκεπάζουμε άνετα και ευπρεπώς το σώμα μας και έτσι να το προστατεύουμε από επιβλαβείς επιδράσεις. 

Παραδινόμαστε στην απόλαυση του χρυσού και του αργύρου, θαυμάζοντάς τα στα θησαυροφυλάκια. Αντί να το χρησιμοποιούμε μόνον για τις πραγματικές μας ανάγκες και να δίνουμε τα τυχόν περισσεύματα σε όσους έχουν ανάγκη. 

Παραδινόμαστε στην απόλαυση των κατοικιών μας. Αντί να έχουμε απλώς ασφαλή, άνετη και ευπρεπή στέγη για την προστασία μας από τα στοιχεία της φύσης. 

Παραδιδόμαστε στην απόλαυση των διανοητικών μας χαρισμάτων, του νου και της φαντασίας και τα μεταχειριζόμαστε για να υπηρετήσουμε απλώς την αμαρτία και την ματαιότητα του κόσμου τούτου. Αντί να χρησιμοποιήσουμε αυτά, προ παντός, για να γνωρίσουμε τον Πάνσοφο Δημιουργό του σύμπαντος κόσμου για προσευχή· για ικεσία για δοξολογία του Θεού· και για να εσωτερικεύσουμε αμοιβαία αγάπη και σεβασμό. 

Παραδινόμαστε στην απόλαυση της γνώσεως της κοσμικής ματαιότητας και για την απόκτηση της γνώσεως αυτής δαπανούμε πολύτιμο καιρό, ο οποίος μας δόθηκε για να ετοιμασθούμε για την αιωνιότητα. 

Παραδινόμαστε στην απόλαυση ωραίων ανθρωπίνων προσώπων και πολλές φορές τα μεταχειριζόμαστε για ικανοποίηση των παθών μας.

Παραδινόμαστε, τέλος, στην απόλαυση των εαυτών μας, με το να θεωρούμε είδωλα τους εαυτούς μας, ενώπιον των οποίων υποκλινόμαστε (και θαυμάζουμε!). Και, επιπλέον, περιμένουμε (και κάποτε απαιτούμε!) και οι άλλοι να υποκλίνονται). Ποιός μπορεί, με τρόπο ικανοποιητικό, να περιγράψει και να θρηνήσει τη μεγάλη ματαιότητα και αθλιότητα, στις οποίες εκούσια ρίχνουμε τους εαυτούς μας; 

Ποιά απάντηση θα δώσουμε στον αθάνατο Βασιλέα Χριστό, τον Θεό μας, ο Οποίος θα έλθει πάλι για να κρίνει ζώντες και νεκρούς; Και να αποκαλύψει τις κρυμμένες σκέψεις όλων των καρδιών και να λάβει από μας απάντηση και απολογία για κάθε λόγο και έργο μας; Αλλοίμονο σε μας, οι οποίοι φέρομε το όνομα του Χριστού, δεν ακολουθούμε όμως την διδασκαλία του Ευαγγελίου! Ας είναι ευλογημένο το όνομα του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, ο Οποίος μας προσκαλεί συνεχώς κοντά του και μας ενισχύει ποικιλοτρόπως σε αυτή μας την πορεία.

(Από το βιβλίο του: «Η εν Χριστώ ζωή») Αγίου Ιωάννη της Κρονστάνδης

http://1myblog.pblogs.gr

Μην απελπίζεσαι. Όταν αμαρτάνεις, να μην απελπίζεσαι.

Ο γέροντας Πορφύριος έχει πει: «Μην απελπίζεσαι. Όταν αμαρτάνεις, να μην απελπίζεσαι. Με θάρρος και ελπίδα στο Θεό να μετανοείς και να πηγαίνεις στον Πνευματικό που σου έχω υποδείξει, αν δεν μπορώ εγώ, και να τα εξομολογείσαι. Έτσι μόνο θα σωθείς». [Τζ. 142]

Εκείνο που έλεγε, κυρίως, ήτανε για τη σημασία της εξομολογήσεως. Έλεγε: «Δεν υπάρχει απελπισία όταν είσαι μέσα στην Εκκλησία, ό,τι και να έχεις κάνει, ό,τι και να έχεις υποστεί. 

Δεν υπάρχει απελπισία. Στενοχώρια μπορεί να έχεις, αλλά απελπισία όχι. Ο Θεός, μέσα από την εξομολόγηση –τόνιζε πάρα πολύ τη σημασία του Ιερέα, το χέρι του παπά... ήταν σαν να έβγαινε από εκεί η Θεία Χάρη- σε βοηθά και ξεπερνάς αυτά τα οποία μπορεί να σε οδηγήσουν στα έσχατα όρια της απελπισίας»...

«Έχει ο Θεός. Εκεί που απελπίζεσαι, σου στέλνει κάτι που δεν το περιμένεις... αρκεί να Τον πιστεύεις και να Τον αγαπάς. Όπως και Εκείνος μας αγαπά και φροντίζει για εμάς, όπως ο κάθε πατέρας για τα παιδιά του. Και όλοι μας είμαστε παιδιά Του Θεού. Και ό,τι καλό έχουμε, το έχουμε από Τον Θεό. Είναι δικό Του το δώρο. Δεν έχεις ακούσει στην Εκκλησία ότι: "Πάσα δόσις αγαθή και πάν δώρημα τέλειον άνωθεν εστί κατά βαίνον, εκ σου του Πατρός των φώτων;" [Κ 111]

Από το βιβλίο "Ανθολόγιο Συμβουλών" Γέροντος Πορφυρίου ιερομονάχου


http://www.agioritikovima.gr

Τί είναι η προσευχή για εμάς τους χριστιανούς;

Η προσευχή συνειδητά ή υποσυνείδητα, έμμεσα ή άμεσα, πλήρως ή ατελώς, έχει την κεντρικώτερη θέση στα θρησκευτικά βιώματα του ανθρώπου και απολετεί «την λυδίαν λίθον» της γνησιότητος και πληρότητος αυτών.

Στον εξωχριστιανικό, αλλά και στο χριστιανικό θρησκευτικό κόσμο, πολλοί αντιμετωπίζουν την προσευχή ως αναζήτηση, ως ανάγκη, ως πρόβλημα, ως ασκητική επιδίωξη, ως μαγική πράξη, ως ηθική μεταρσίωση, ως γνήσιο προσωπικό διάλογο με τον Θεό ή το θείο, ως λατρευτική πληθωρικότητα ή ως εκστατική μυστικότητα.

Η προσευχή, όχι μόνον ως πανανθρώπινος ιστορικός θρίαμβος κατά του δεϊσμού και του υλιστικού θετικισμού, αλλά και ως απαύγασμα του πνευματικού είναι του ανθρώπου, ιδιαίτερα για το χριστιανό, αποτελεί την ευγενεστέρα έκφραση των επιδόσεών του και είναι συνάμα το σωσίβιο των αμαρτανόντων, το πύρινο άρμα των αγίων, το Προδρομικό δώμα της Πεντηκοστής, η δόξα των Αγγέλων, η μυστική προσπέλαση των αρρήτων μυστηρίων της Θείας Οικονομίας, ο μυστικός θάλαμος όπου συναντάται ο πεσμένος άνθρωπος με τον Λυτρωτή του.

από το βιβλίο: "Μάθε να προσεύχεσαι" 

πρόλογος του αρχιμ. Αντωνίου Ρωμαίου

εκδ. "Έλαφος" 1973

Archbishop Antony Bloom

http://imverias.blogspot.gr

Επιστολή του Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή σε φοιτητή (Ιούνιος 1959)

Πρός Ἰωάννη,

φοιτητή Θεολογικῆς Σχολῆς

Τιμίου Σταυροῦ, Μπρούκλιν Βοστώνης.

Ἅγιον Ὄρος, τῇ 5/6/1959.

Εἰς τόν ἀγαπητόν Ἰωάννην μου

εὔχομαι ὑγείαν μακράν καί Θεοῦ φώτισιν.

Νά σοῦ ἀνοίξῃ τόν νοῦν τῷ Πνεύματι Αὐτοῦ τo ἀγαθῶ,ὅπως ἐξαπέστειλε εἰς τούς ἁγίους Αὐτοῦ μαθητάς.

Λοιπόν, υἱέ ἀγαθέ, φοβοῦ τόν Θεόν καί πράττε τάςἐντολάς Του καί εὖ σοι γένηται.

Σήμερον ἔλαβον τήν ἐπιστολήν σου καί εἶδον τά ἐν αὐτῇ, καί πολύ ἐχάρην ὅπου ζητεῖς τροφήν διά τήν ψυχήν σου. Βιάζου λοιπόν, ἀγαθό μου παιδί, καί πρῶτον νά λές τήν εὐχήν. Μνημόνευε τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, διά νά σοῦ μνημονεύσῃ καί ὁ Θεός ἐν καιρῶ πειρασμοῦ.

Ὅ,τι κάμνεις νοῶν καί φρονῶν, λέγε σέ κάθε στιγμήν: «Ἰωάννη, πρόσεχε σέ βλέπει ὁ Θεός· εἶναι παρών, εἶναι δίπλα σου. Ὅλα τά βλέπει καί παραβλέπει· δέν δύνασαι νά τόν λανθάνῃς σέ τίποτα. Εἶσαι ἕνα σκουλήκι κοντά Του, ἕνα μυρμήγκι».

Μά ὁ Θεός εἶναι Θεός πολυόμματος, ὅπου βλέπει παντοῦ. Ὁ νοῦς σου πρίν κινηθεῖ νά σχηματίσῃτόν λογισμόν, ὁ Θεός τό ἠξεύρει. Διατί λοιπόν ἐσύ δέν τό βλέπεις; Ἡ ὅρασις τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡγνῶσις περί Θεοῦ.

Λοιπόν, ὅταν ἐσύ δέν ἁμαρτάνῃς, δέν ψεύδεσαι, δέν κατακρίνῃς, δέν πονηρεύεσαι κατά τοῦπλησίον σου, τότε ἔχεις φόβον Θεοῦ. Τότε εἶσαι σοφός καί κατανοεῖς τόν Θεόν, καί διά νά μήν Τόν λυπήσῃς δέν ἁμαρτάνεις. Καί αὐτή εἶναι ἡ ὅρασις τοῦ Θεοῦ, καί ὁ Θεός ὁ βλέπων τά πάντα σέ σκεπάζει ἀπό τάς παγίδας τοῦ σατανᾶ.

Ἰδού ὁ τρόπος πῶς νά φυλάγεσαι, υἱέ μου ἀγαπητέ, ἀπό τάς παγίδας τοῦ σατανᾶ. Ἀρκοῦσι πρός τό παρόν. Σᾶς εὔχομαι.

Ταπεινός π. Ἰωσήφ.

Πηγή: Θείας Χάριτος Εμπειρίες

http://www.diakonima.gr