Εκκλησία, η μάνα μας

Ρώτησαν κάποτε ένα μοναχό: τι κάνετε τόσες ώρες μέσα στην Εκκλησία, δε βαριέστε;

Κι εκείνος απάντησε: εσύ τι έκανες εννιά μήνες στη μήτρα της μάννας σου; Τίποτα. Ήσουν εκεί και τρεφόσουν με το μητρικό αίμα. Το ίδιο κάνουμε κι εμείς. Είμαστε εδώ και τρεφόμαστε από την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Από το σώμα και το Αίμα του Χριστού. Γιατί η Εκκλησία είναι η Μάνα που μας τρέφει. Η φιλόστοργη Μάνα.Η πνευματική καρδιά απ’ την οποία διαχέεται το αίμα και κρατιούνται ζωντανά τα παιδιά της.

Η Εκκλησία είναι σώμα. Δεν είναι κόμμα. Είμαστε μέλη. Δεν είμαστε οπαδοί. Σώμα ένα με κεφαλή το Χριστό. Πονάει ένα μέλος και πονάμε όλοι. Δοξάζεται ένα μέλος και δοξαζόμαστε όλοι. Οικογένεια μία είναι η Εκκλησία: Οι Ζώντες, – όσοι είμαστε μέσα στην Εκκλησία και όσοι βογγάνε έξω απ’ αυτήν…

- Αυτοί που έφυγαν…, οι αδελφοί μας οι Κεκοιμημένοι. Κι αυτοί που ακόμα δεν ήρθαν… Οι αγέννητοι.., τα παιδιά των παιδιών μας, τα δισέγγονα και τα τρισέγγονα, όσοι θα μπουν στην Εκκλησία και όσοι θα βογγάνε έξω απ’ αυτήν. Οικογένεια μία. Γι’ αυτό στην Εκκλησία δεν εορτάζουμε αλλά συνεορτάζουμε. Δεν νηστεύουμε αλλά συννηστεύουμε. Δε στενάζουμε αλλά συστενάζουμε. Δεν προσευχόμαστε αλλά συμπροσευχόμαστε. Συλλειτουργούμε και συλλειτουργούμαστε. Σώμα ένα είμαστε.

Οι γιαγιάδες μας το ήξεραν καλά αυτό. Ήξεραν ότι πρώτα ανήκουμε στην Εκκλησία και μετά στον εαυτό τους. Πρώτα στην Εκκλησία και μετά στο σπίτι τους. Γι’ αυτό συμμετείχαν στις ανάγκες της. Στο χτίσιμο της Εκκλησίας, στο στρώσιμο, στον έρανο, στις νηστείες, στους εσπερινούς, στα Μυστήρια, στη Λειτουργία. Οι παλιοί άνθρωποι ήξεραν πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος, γιατί άλλος δρόμος βγάζει σε άλλο τέρμα. Γνώριζαν ότι η σωτηρία είναι μόνο μέσα στο Καράβι του Χριστού που όσα κύματα και όσες θύελλες κι αν το χτυπούν , δεν καταποντίζεται.

- Γέροντα, τα παιδιά μας κοιμούνται στην Εκκλησία, μήπως να μη τα φέρνουμε;

- Στο Καράβι να είναι κι ας κοιμούνται, επέμενε ο Γέροντας Πορφύριος.

Η Εκκλησία, το Σκάφος του Χριστού!

Το Σώμα του Χριστού!

Το Στόμα του Χριστού!

Η Κιβωτός που μπαίνεις μέσα και σώζεσαι!

Αλήθεια, έχουμε βαθιά και ορθή γνώση του τι είναι η Εκκλησία;

Είναι μόνο για τις Κυριακές και τις γιορτές ή μπολιάζει όλο το βίο μας;

Είναι μόνο για ορισμένες ηλικίες ή αγκαλιάζει όλο τον άνθρωπο από τα πρώτα μέχρι τα έσχατα;

Τι περιμένουμε απ’ Αυτήν;

Τι θέλουμε να μας δώσει και τι της χρωστάμε;

Αναρωτηθήκαμε ποτέ τι είναι η Εκκλησία και τι της οφείλουμε;

Οι Πατέρες λένε πως η Εκκλησία είναι ένα μεγάλο Νοσοκομείο που εφημερεύει σε εικοσιτετράωρη βάση, εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια. Ένα Νοσοκομείο που εφημερεύει για όλους. Για ασφαλισμένους και για ανασφάλιστους. Για πλούσιους και για άπορους. Για επώνυμους και για ανώνυμους και περιθωριακούς ανθρώπους. Ένα μεγάλο Νοσοκομείο στο οποίο αντιμετωπίζεται κάθε νόσημα όσο βαθύ, όσο λοιμώδες και όσο θανατηφόρο κι αν είναι.

Ένα μεγάλο Νοσοκομείο στο οποίο μπαίνεις άρρωστος και βγαίνεις υγιής, όπως η αιμορροούσα. Μπαίνεις διώκτης και βγαίνεις Απόστολος, όπως ο Παύλος. Μπαίνεις αμαρτωλός και βγαίνεις άγιος, όπως η αγία Μαρία η Αιγυπτία. Μπαίνεις λύκος και βγαίνεις αρνί, όπως ο άγιος Μωυσής ο Αιθίοπας.

Μπαίνεις πτώμα εν αποσυνθέσει και ανίστασαι τετραήμερος, όπως ο Λάζαρος! Γιατί στην Εκκλησία δεν υπάρχει θάνατος. Δεν υπάρχουν νεκροί. Η Εκκλησία είναι η χώρα των Ζώντων όπου υπάρχει Ζωή και περίσσεια Ζωής, δηλαδή ο Χριστός!

Από το βιβλίο: «Αντίδωρο

http://trelogiannis.blogspot.gr

«Ἡ ψυχή ἄς παίρνει θάρρος ἀπό τό Χριστό καί ἄς Τόν παρακαλεῖ καί καθόλου νά μή δειλιάζει...»

«Ἡ ψυχή ἄς παίρνει θάρρος ἀπό τό Χριστό καί ἄς Τόν

παρακαλεῖ καί καθόλου νά μή δειλιάζει.

Κι αὐτό διότι δέν πολεμάει μόνη της,

ἀλλά μαζί μέ τό παντοδύναμο βασιλιά, τόν Ἰησοῦ Χριστό,

τόν Δημιουργό ὅλων ὅσων ὑπάρχουν, ὁρατῶν καί ἀοράτων».

Ἁγίου Ἡσυχίου Πρεσβυτέρου, πρός Θεόδουλον, κεφ. μ΄, Φιλοκαλία τ. Α΄.

http://hristospanagia3.blogspot.gr

Τό παράθυρο καί ἡ προσευχή

Αυτός που στέκει μπροστά σ’ένα ανοιχτό παράθυρο ακούει το θόρυβο που έρχεται απ’έξω.

Δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Εντούτοις, μπορεί, αν θέλει, να ξεχωρίσει ή όχι τους θορύβους αυτούς.

Αυτός που προσεύχεται είναι εκτεθειμένος σε πλήθος ξένες σκέψεις, συναισθήματα και εντυπώσεις. Το να θελήσει να εμποδίσει την εισροή τους είναι τόσο ανωφελές όσο το να εμποδίσει τον αέρα να κινείται σ’ένα ανοιχτό δωμάτιο. Όμως, μπορεί κανείς να τις παρακολουθεί ή να μην τις παρακολουθεί.

Έτσι, η παρουσία τους, αν το θέλουμε και εμείς οι ίδιοι, μπορεί να μένει απαρατήρητη κατά τη διάρκεια της προσευχής μας. Αυτό δεν μπορούμε να το πετύχουμε, μας λένε οι άγιοι, παρά με τη συνεχή άσκηση και γυμναστική του πνεύματός μας.

(Από το βιβλίο του Τίτο Κολλιάντερ ”Ο δρόμος των ασκητών”)

aoratigonia.blogspot.gr

Και καθώς θέλετε...

Ἐλέησον, ἐλέησον, ἐλέησον, Χριστέ μου.

Ὁ Ἅγιος ψέγοντας τόν ἑαυτό του, 

ἔκλαιγε νυχθημερόν γιά τίς ἁμαρτίες του. 

Πενθῶν ἔλεγεν ἐν ὀδυρμοῖς καί θρήνοις·

" Ἐλέησον, ἐλέησον, ἐλέησον, Χριστέ μου.

Καρδιογνῶστα ἥμαρτον, μή μέ καταδικάσης.

Πρόσδεξαι δέ μου τόν κλαυθμόν ἐν πικρίας ψυχῆς μου, 

ἥν ὁ ἰός ἐνέβαλεν οἴμοι τῆς ἁμαρτίας.

Τοῖς πάθεσί Σου ἴασαι τά πάθη τῆς ψυχῆς μου.

Τοῖς τραύμασί Σου τραύματα θεράπευσον νοός μου· 

Τῷ αἵματί Σου τό ἐμόν καθάγνισον, ὡς οἶδας· 

καί μέτοχόν με ποίησον τοῦ θείου σώματός Σου·

ἡ χολή, ἥν παρά ἐχθροῦ ἐποτίσθης, Χριστέ μου, 

τῆς πικρίας τοῦ ὄφεως λυτρωσάτω με τάχει· 

τό σῶμα Σου τό τανυσθέν ἐπί ξύλου σταυροῦ Σου

διαπέτασαι μου τόν νοῦν πρός τήν Σήν θεωρίαν· 

ἡ κεφαλή, ἥν ἔκλινας ἐπί σταυροῦ, αὐτή μου την 

κεφαλήν ὑψώσεκε κατά τῶν ἀντιπάλων· 

αἱ δέ καθηλωθεῖσαί Σου παναμώμητοι χεῖρες 

πρός Σέ με ἀγαγέτωσαν ἐκ λάκκου ἀπωλείας· 

τό ραπισθέν καί ἐμπτυσθέν ὑπό τῶν κατάρατων

πρόσωπόν Σου τό ἅγιον, αὐτό μου στιλβωσάτω, 

τό πρόσωπόν Σου τό μιανθέν ὑπό τῆς ἀνομίας· 

ἡ ψυχή ἥν ἐπί σταυροῦ παρέθου τῷ Πατρί Σου,

αὐτή ὁδηγησάτω με πρός Σέ τῇ χάριτί Σου, 

ὅπως ἐκλυτρωθήσωμαι τροφῆς τῆς γλυκόπικρου,

ᾕπέρ οἱ κατ᾿ ἐμέ χοῖροι ἡδέως ἐντρυφῶσιν, 

ἀξιωθῶ δέ διά Σοῦ τραφῆναι, ὥ Χριστέ μου, 

θέλημα τό Πανάγιον, νῦν καί εἰς τούς αἰῶνας"

Τῷ Θεῷ δόξα!!!

Ἁγίου Κυρίλλου Φιλεώτου

http://hristospanagia3.blogspot.gr

Μέσα στην Εκκλησία, που έχει τα μυστήρια που σώζουν, δεν υπάρχει απελπισία.

Μέσα στην Εκκλησία, που έχει τα μυστήρια που σώζουν, δεν υπάρχει απελπισία. Μπορεί να είμαστε πολύ αμαρτωλοί. Εξομολογούμαστε, όμως μας διαβάζει ο παπάς κι έτσι συγχωρούμαστε και προχωρούμε προς την αθανασία, χωρίς καθόλου άγχος, χωρίς καθόλου φόβο. Όποιος ζει τον Χριστό, γίνεται ένα μαζί Του, με την Εκκλησία Του. Ζει μια τρέλα! Η ζωή αυτή είναι διαφορετική απ' τη ζωή των ανθρώπων. Είναι χαρά, είναι φως, είναι αγαλλίαση, είναι ανάταση. Αυτή είναι η ζωή της Εκκλησίας, η ζωή του Ευαγγελίου, η Βασιλεία του Θεού. «Η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστίν» (Λουκ. 17,21). Έρχεται μέσα μας ο Χριστός κι εμείς είμαστε μέσα Του. Και συμβαίνει όπως μ' ένα κομμάτι σίδηρο που τοποθετημένο μές στη φωτιά γίνεται φωτιά και φως· έξω απ' τη φωτιά, πάλι σίδηρος σκοτεινός, σκοτάδι. Όσοι κατηγορούν την Εκκλησία για τα λάθη των εκπροσώπων της, με σκοπό δήθεν να βοηθήσουν για την διόρθωση, κάνουν μεγάλο λάθος. Αυτοί δεν αγαπούν την Εκκλησία. Ούτε, βέβαια τον Χριστό. Τότε αγαπάμε την Εκκλησία, όταν με την προσευχή μας αγκαλιάζουμε κάθε μέλος της και κάνομε ό,τι κάνει ο Χριστός. Θυσιαζόμαστε, αγρυπνούμε, κάνομε το παν, όπως εκείνος, ο οποίος «τις λοιδορίες δεν τις ανταπέδιδε, και όταν έπασχε δεν απειλούσε» (Α΄ Πετρ. 2,23). Να προσέχουμε και το τυπικό μέρος. Να ζούμε τα μυστήρια, ιδιαίτερα το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας. Σ' αυτά βρίσκεται η Ορθοδοξία. Προσφέρεται ο Χριστός στην Εκκλησία με τα μυστήρια και κυρίως με την Θεία Κοινωνία.

γέροντας Πορφύριος

http://1myblog.pblogs.gr

Αγαπάτε τους φίλους σας

Η αγάπη προς τους φίλους είναι ακριβή. Εγώ μιλώ για την αληθινή, θεία αγάπη. Βοήθησε το φίλο σου για το καλό -και ζήτησε τη βοήθειά του για το καλό- μόνον αυτό μπορεί να από ονομαστεί πραγματική φιλική αγάπη. Επιθυμώ το φίλο όχι για να κολακεύει τις αδυναμίες μου και να σκεπάζει και να δικαιολογεί τα λάθη μου αλλά, αντίθετα, να με διορθώνει στο κακό και να με υποστηρίζει στο καλό. Τέτοια φιλία είναι καθαρτήριο, στο οποίο ο άνθρωπος καθαρίζεται από τις άγριες και χαμηλές συνήθειες και διαθέσεις. Η φιλία είναι πιο απαραίτητη στην ψυχή παρά στο σώμα. Στη θλίψη η σκέψη του φίλου φέρνει ευχάριστη όψη στο πρόσωπο. Στο νεκρικό κρεβάτι η παρουσία του φίλου ομορφαίνει το πρόσωπο του θανάτου. Η φιλία είναι πάντοτε η ζωοδότρα πνοή του αγγέλου που μας παρακολουθεί στη ζωή, που μας σηκώνει όταν πέφτουμε και μας εμπνέει όταν αποδυναμωνόμαστε.

Ανάλογα με το είδος της αγάπης που προσφέρει ένας άνθρωπος στους φίλους του τέτοιους φίλους θα βρει. Ο καθένας έχει το φίλο που του αξίζει. Ανάλογα με την ποιότητα ή το μέγεθος της θυσίας βρίσκονται οι φίλοι. Θα πρέπει να απαρνηθώ οτιδήποτε ευτελές για να μπορέσω να έχω για φίλο εκείνον που το ύψος της ψυχής του μ΄αρέσει. Και πρέπει να αποβάλω τον εγωισμό αγαπώντας έναν μη εγωιστή φίλο. Και πρέπει να αποβάλω τη θηριωδία αγαπώντας έναν ευγενή φίλο.

Η φιλία είναι σχολείο. Ό,τι είδους είναι η φιλία τέτοιου είδους είναι και το σχολείο. Κάποιον η φιλία τον ανεβάζει στον ουρανό και άλλον τον τραβά στην κόλαση. Φιλίες οι οποίες είναι συνωμοσία ενάντια στο καλό υπάρχουν αρκετές. Τέτοιες φιλίες υπάρχουν πολλές και στο περιβάλλον μας. Φίλοι μπορούν να γίνουν κι εκείνοι που ούτε γνωρίζονται ούτε σέβονται ούτε θυσιάζονται ο ένας για τον άλλον. Φίλοι μπορούν να γίνουν άνθρωποι διαφορετικής ψυχοσύνθεσης για το κέρδος. Φίλοι γίνονται άνθρωποι διαφορετικών αρχών όχι λόγω των αρχών αλλά για τον πλούτο. Λόγω ειδικού καθεστώτος για να πάρουν άδεια εργασίας και λόγω προμηθειών, λόγω πλιάτσικου και κλοπής.

Φίλοι συχνά αποκαλούνται προσωρινά και εκείνοι που στο βάθος της ψυχής τους περιφρονούν ο ένας τον άλλον. Χαμογελούν ο ένας στον άλλον συχνά εκείνοι που με χαμόγελα καταπιέζουν ξεσπάσματα μίσους ο ένας για τον άλλον. Αχ αυτά τα φιλικά χαμόγελα! Συχνά σημαίνουν αυλαία πάνω από την κόλαση. Φίλοι γίνονται συχνά άνθρωποι λόγω δειλίας, συχνά από φόβο του ενός προς τον άλλον, πολλές φορές από ματαιοδοξία, συχνά λόγω του ότι βαριούνται. Αυτή είναι πρόσκαιρη και συμφεροντολογική φιλία -το μεγαλύτερο ζιζάνιο που μεγαλώνει στη γη και η μεγαλύτερη ντροπή των ανθρώπων.

Είναι λοιπόν περίεργο που οι άνθρωποι δεν αγαπούν τους εχθρούς τους, όταν δεν ξέρουν να αγαπούν ούτε τους φίλους τους; Είναι παράξενο να μην μπορεί να διαβάσει βιβλία το παιδί που δεν έμαθε την αλφάβητο; Πώς μπορεί να αγαπήσει ο άνθρωπος τον απόμακρό του, όταν δεν μπορεί να αγαπήσει τον πλησίον του; Πώς μπορεί ο Σέρβος να αγαπήσει τον Γερμανό, όταν ο Σέρβος δεν έμαθε να αγαπά το Σέρβο; Πώς οι μη γνωρίζοντες τον Θεό Ιάπωνες να αγαπήσουν τους χριστιανούς Ρώσους, όταν οι Ρώσοι δεν αγαπούν ο ένας τον άλλο; Ποτέ δε θα υπάρξει αγάπη προς τους εχθρούς, μέχρι να υπάρξει αγάπη ανάμεσα στους φίλους. Και δε θα υπάρξει αγάπη ανάμεσα σε φίλους, μέχρι να οικοδομηθεί επάνω στη γνώση των άλλων, το σεβασμό και τη θυσία.

Όσο η φιλία θα αποτελεί μόνο υπηρέτρια των κατώτερων στόχων, τόσο θα κυβερνά στον κόσμο το κακό.

Η χριστιανική αγάπη κινείται κυκλικά.

Πρώτα έρχεται η αγάπη προς τον εαυτό μας, κατόπιν η αγάπη προς τους φίλους μας, μετά η αγάπη προς τους εχθρούς μας και, τέλος, η αγάπη προς τον Θεό. Ο Χριστός την αγάπη προς τον εαυτό μας την πήρε για μέτρο της αγάπης μας για τους ανθρώπους και για τον Θεό. “Όπως αγαπάς τον εαυτό σου”, λέει ο Χριστός, “να αγαπάς και τον πλησίον”. Αν οι άνθρωποι είχαν χριστιανική αγάπη προς τον εαυτό τους, γρήγορα θα είχαν και χριστιανική αγάπη προς τους φίλους τους και προς τους εχθρούς τους. Αλλά αυτή η βασική αγάπη των ανθρώπων -η αγάπη προς τον εαυτό μας- ακόμα πλειοψηφεί ως ζωώδης, εγωιστική, αδηφάγα, ακάθαρτη, οπότε και κάθε άλλη αγάπη, βασιζόμενη σε τέτοια αγάπη είναι ομοίως τέτοια.

Όμως, θα έρθει μια καλύτερη εποχή, κατά την οποία οι άνθρωποι θα αγαπιούνται περισσότερο με το πνεύμα και την αλήθεια, και λόγω του πνεύματος και της αλήθειας, και θα έχουν αληθινή αγάπη τόση όση είναι σήμερα η ψευδής αγάπη.

Θα έρθει εποχή κατά την οποία ο φίλος για τον φίλο θα είναι ιερέας και εξομολόγος, και όχι συνεργάτης στην συγκέντρωση πλούτου και την απόλαυση αυτού του κόσμου.

Θα έρθει εποχή κατά την οποία ο φίλος θα είναι για τον φίλο παρηγορητής και γιατρός, και όχι αποπλανητής και εξολοθρευτής της ψυχής.

Όταν έρθει αυτή η εποχή, τότε θα αρχίσει η αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους. Μα όσο μακριά και αν είναι αυτή η εποχή, βρίσκεται καθ΄οδόν και θα έρθει.

Η αγάπη με την οποία σήμερα οι άνθρωποι αγαπιούνται οδηγεί στην αυτοκτονία. Αλλά όταν έρθει εκείνη η εποχή θα φέρει μαζί της και την αγάπη η οποία θα καθοδηγεί προς τη ζωή.

Ακόμα δεν ήρθε η εποχή της αγάπης προς τους εχθρούς, αφού ακόμα δεν πληρούμε την εντολή για την αγάπη προς τους φίλους.

Αλλά θα εκπληρωθεί και η μια και η άλλη εντολή, γιατί δεν προέρχονται από τον άνθρωπο αλλά από τον Θεό. Και η θεϊκή εντολή δεν μπορεί να μείνει ανεκπλήρωτη. Δεν μπορώ, εγώ, αδελφοί μου, να σας παρακινήσω με τους αδύναμους λόγους μου, ώστε να εκπληρώσετε τις θεϊκές εντολές περί αγάπης. Όμως, θα σας κινήσει σε αυτό ο Θεός, ο οποίος κινεί τους ήλιους. Δεν μπορώ να σας δώσω ούτε τη δύναμη για τη γνώση ούτε τη δύναμη για το σεβασμό ούτε τη δύναμη για τη θυσία. Αυτή η δύναμη θα σας τη δώσει Εκείνος που έχει την παντοδυναμίας στα χέρια Του και που κινεί τα σύννεφα με τις σκέψεις. Ο λόγος περί Θεού θα καταστεφόταν αν εξαρτιόταν από τους λόγους μου και από τις δικές σας συνήθειες. Αλλά ο λόγος περί Θεού, ανεξάρτητα απ΄ όλους εμάς θα πετύχει και θα νικήσει. Εκείνος του οποίου τα χρόνια δεν έχουν αριθμό και η οντότητά του δεν έχει τέλος δεν μπορεί να αφήσει το επίγειο σπίτι του στις διαθέσεις μας, στα αδύναμα δημιουργήματά του, των οποίων η αρχή και το τέλος σχεδόν συναντιούνται σ΄ένα σημείο και των οποίων η οντότητα είναι μια κουκκίδα. Δεν είναι ο άνθρωπος αλλά ο Θεός φερέγγυος και πιστός εγγυητής της βασιλείας της αγάπης στη γη. Ο Θεός μας είναι εγγυητής ότι ο ήλιος δε θα σβήσει πριν να δει τα τέκνα Του επί της γης να μοιάζουν στον επουράνιο Πατέρα τους. Κοίτα, σε λίγο καιρό θα σβήσει για μας ο ήλιος: Σκεπασμένοι από το μαύρο πέπλο του θανάτου, θα μείνουμε κρυμμένοι από τον ήλιο. Αλλά γιατί να μη μας δει ο ήλιος, όσο ζούμε, σαν τέκνα που μοιάζουν στον επουράνιο Πατέρα τους; Ας υποσχεθούμε ότι θα δώσουμε τέτοια ευχαρίστηση στον ήλιο και πόσο μεγαλύτερη ευχαρίστηση σ΄εμάς και τους φίλους μας! Ας είναι αρωγός μας σ΄αυτό ο επουράνιος Πατέρας μας, και τώρα και στους αιώνες.

Απόσπασμα από το βιβλίο

“Αργά βαδίζει ο Χριστός”

του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς 

xfd.gr

Πρός τόν μονάζοντα Νικόλαο

Ἄν λοιπόν θέλεις, παιδί μου, νά ἀποκτήσεις δικό σου λύχνο φωτός νοητοῦ καί πνευματικῆς γνώσεως μέσα σου, γιά νά μπορέσεις ἀνεμπόδιστα νά περπατήσεις μέσα στό βαθύτατο σκοτάδι αὐτοῦ τοῦ αἰώνα καί ἄν θέλεις νά καθοδηγοῦνται τά βήματά σου ἀπό τόν Κύριο, μέ σκοπό νά θελήσεις σφόδρα τό δρόμο τοῦ Εὐαγγελίου κατά τόν προφήτη(Ψαλμ. 36:23), δηλαδή νά θελήσεις νά ζεῖς μέσα στή φλογερή πίστη πρός τίς τελειότερες εὐαγγελικές ἐντολές καί νά συμμετέχεις στά πάθη τοῦ Κυρίου μέ ἱερή ἐπιθυμία καί προσευχή, ἐγώ σοῦ ὑποδεικνύω μιά θαυμαστή μέθοδο καί πνευματική ἐπινόηση. Ἡ μέθοδος αὐτή δέν χρειάζεται σωματικό κόπο ἤ ἀγώνα, ἀλλά χρειάζεται πόνο ψυχικό καί γνώση τοῦ νοῦ καί διάνοια προσεκτική πού βοηθεῖται ἀπό τό φόβο καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.Μέ τόν τρόπο αὐτό θά μπορέσεις εὔκολα νά τρέψεις σέ φυγή τό στρατόπεδο τῶν ἐχθρῶν, κατά τό μακάριο Δαβίδ, ὁ ὁποῖος σκότωσε ἕνα γίγαντα ἀλλόφυλο μέ τήν πίστη καί τήν ἐμπιστοσύνη του στό Θεό (Α΄ Βασ.17:45)καί ἔτσι τίς μυριάδες τῶν ἐχθρῶν ἔτρεψε σέ φυγή εὔκολα μαζί μέ τό λαό.

«ὅτι οἱ εὐλογοῦντεςαὐτόν κληρονομήσουσι γῆν, 

οἱ δέ καταρώμενοι αὐτόν ἐξολοθρευθήσονται

παρά Κυρίου τά διαβήματα ἀνθρώπου κατευθύνεται, 

καί τήν ὁδόν αὐτοῦ θελήσει σφόδρα·»

(Ψαλμ. 36:22-23)

Στή δική μας περίπτωση ὑπάρχουν τρεῖς δυνατοί καί ἰσχυροί γίγαντες, πάνω στούς ὁποίους στηρίζεται ὅλη ἡ ἐχθρική δύναμη τοῦ νοητοῦ Ὀλοφέρνη (τοῦ διαβόλου) (Ἰουδίθ 2:4)· αὐτοί ὅταν πέσουν κάτω καί νεκρωθοῦν, εὔκολα θά ἐξασθενήσει ὅλη ἡ δύναμη τῶν πονηρῶν πνευμάτων. Αὐτοί οἱ τρεῖς γίγαντες εἶναι ἡ ἄγνοια, μητέρα ὅλων τῶν κακῶν, ἡ λησμοσύνη, ἀδελφή, βοηθός καί συνεργάτης τῆς ἄγνοιας, καί ἡ ραθυμία, ἡ ὁποία ὑφαίνει τό σκοτεινό καί μαῦρο σύννεφο γιά ἔνδυμα καί σκέπασμα τῆς ψυχῆς καί ἡ ὁποία στηρίζει καί δυναμώνει τίς ἄλλες δύο καί τούς δίνει ὕπαρξη καί φυτεύει στήν ἀμελέστατη ψυχή τήν κακία καί τή στερεώνει. Ἀπό τήν ραθυμία, τή λησμοσύνη καί τήν ἄγνοια δυναμώνουν τά ὑποστυλώματα τῶν λοιπῶν παθῶν καί μεγαλώνουν. 

Γιατί μέ τό νά εἶναι οἱ τρεῖς κακίες βοηθοί ἡ μία στήν ἄλλη, ἀποδεικνύονται ἰσχυρές δυνάμεις καί δυνατοί ἄρχοντες τοῦ πονηροῦ διαβόλου, μέσω τῶν ὁποίων ὁ στρατός τῶν πονηρῶν πνευμάτων ἐπιστρέφει καί ὑποστηρίζεται καί μπορεῖ νά ἐκτελεῖ τίς πονηρές βουλές του, καί χωρίς αὐτές ὅσα εἴπαμε πρίν δέν μποροῦν νά ὑπάρξουν.

«μηδέν μεριμνᾶτε, ἀλλ᾿ ἐν παντί τῇ προσευχῇ 

καί τῇ δεήσει μετά εὐχαριστίας τά αἰτήματα 

ὑμῶν γνωριζέσθω προς τόν Θεόν»

(Φιλπ. 4:6)

Ἄν λοιπόν θέλεις νά νικήσεις τά πάθη πού ἀναφέραμε πρίν καί νά κατατροπώσεις μέ εὐκολία τό στρατό τῶν νοητῶν ἀλλοφύλων, ἀφοῦ συμμαζευτεῖς στόν ἑαυτό σου μέ τήν προσευχή καί τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί ἀφοῦ βυθιστεῖς στά βάθη τῆς καρδιᾶς σου, ξετρύπωσε τούς τρεῖς αὐτούς δυνατούς γίγαντες τοῦ διαβόλου, τή λησμοσύνη, τή ραθυμία καί τήν ἄγνοια, πού εἶναι ὑποστυλώματα τῶν δαιμόνων, μέσω τῶν ὁποίων ἐπιστρέφουν καί τά λοιπά πάθη τῆς κακίας καί ἐνεργοῦν καί ζοῦν καί δυναμώνουν μέσα στίς ψυχές τῶν ἀμαθῶν καί φιλήδονων. Καί μέ πολλή προσοχή καί ἐπιμέλεια τοῦ νοῦ καί μέ τή θεία βοήθεια,καί ἀφοῦ βρεῖς αὐτές τίς μεγάλες κακίες πού οἱ ἄλλοι τίς ἀγνοοῦν καί οὔτε φαντάζονται ὅτι ὑπάρχουν, αὐτές πού εἵναι πιό καταστρεπτικές ἀπό ὅλα τά ἄλλα κακά, πολέμησέ τις μέ τά ὅπλα τῆς δικαιοσύνης πού εἶναι ἀντίθετα σ᾿ αὐτές. 

Τή λησμοσύνη πολέμησέ την μέ τήν ἀγαθή μνήμη πού εἶναι αἰτία ὅλων τῶν καλῶν· 

τήν ἄγνοια πολέμησέ την μέ τή φωτισμένη γνώση, μέ τήν ὁποία ἡ ψυχή ξαναξυπνάει καί διώχνει ἀπό πάνω της τό σκοτάδι τῆς ἄγνοιας· 

τήν ραθυμία πολέμησέ την μέ τήν προθυμία πού εἶναι ὅπλο ἄριστο νά βάλει σέ τάξη καί νά σπρώξει τήν ψυχή πρός τή σωτηρία.

«Τό λοιπόν, ἀδελφοί, ὅσα ἐστίν ἀληθῇ, ὅσα σεμνά, 

ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῇ, ὄσα εὔφημα, 

εἴ τις ἀρετή καί εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε·

ἅ καί ἐμάθατε καί παρελάβατε καί ἠκούσατε 

καί εἴδετε ἐν ἐμοί,ταῦτα πράσσετε· 

καί ὁ Θεός τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ᾿ ὑμῶν»

( Φιλπ. 4:8-9)

Ἀφοῦ ντυθεῖς αὐτά τά ὄπλα τῆς ἀρετῆς, μέ τή δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μέ κάθε εἴδους προσευχή καί δέηση, μέ γενναιότητα καί ἀνδρεία, θά κατανικήσεις τούς τρεῖς γίγαντες πού ἀναφέραμε τῶν ἐχθρῶν δαιμόνων. 

Μέ τήν ἄριστη μνήμη τοῦ Θεοῦ σκεπτόμενος πάντοτε ὅσα εἶναι ἀληθινά, ὅσα εἶναι σεμνά καί σεβαστά, ὅσα εἶναι σύμφωνα μέ τό δίκαιο, ὅσα εἶναι ἁγνά, ὅσα ἔχουν καλή φήμη, καί ὁποιαδήποτε ἄλλη ἀρετή καί ὁποιοδήποτε ἔργο πού εἶναι ἄξιο ἐπαίνου ( Φιλπ. 4:8) θά νικήσεις τήν παγκάκιστη λησμοσύνη καί θά τή διώξεις μακριά σου. 

Μέ τή φωτισμένη καί οὐράνια γνώση θά ἐξαφανίσεις τήν καταστρεπτική καί σκοτεινή ἄγνοια· 

μέ τήν κάλλιστη καί γεμάτη ἀπό ἀρετή προθυμία θά διώξεις μακριά τήν ἄθεη ραθυμία, ἡ ὁποία φυτεύει μέσα στήν ψυχή τό κακό. 

Αὐτές τίς ἀρετές ἀφοῦ τίς ἀποκτήσεις ὄχι μέ ψιλή προαίρεση μόνο, ἀλλά πραγματικά - μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί τή συνεργασία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος - , μέ πολλή προσοχή καί προσευχή, θά μπορέσεις νά γλυτώσεις ἀπό τούς τρεῖς δυνατούς γίγαντες τοῦ πονηροῦ πού ἀναφέραμε. 

Γιατί ἡ συνύπαρξη γνώσεως ἀληθινῆς καί μνήμης λόγων Θεοῦ καί ἀγαθῆς προθυμίας, πού μέ τή βοήθεια τῆς ζωντανῆς χάρης θά ἐγκατασταθεῖ μέ ἀγώνα στήν ψυχή καί θά διατηρηθεῖ μέ ἐπιμέλεια, ἐξαφανίζει ἀπό αὐτή (τήν ψυχή) καί καθιστᾶ ἀνύπαρκτο κάθε ἴχνος λησμοσύνης καί ἄγνοιας καί ραθυμίας. 

Καί λοιπόν, τότε βασιλεύει ἡ θεία χάρη μέσα στήν ψυχή, στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου μας· 

Σ᾿ Αὐτόν ἡ δόξα καί ἡ ἐξουσία σέ ὅλους τούς αἰῶνες. Ἀμήν.

Ἅγιος Μάρκος ὁ Ἀσκητής

«πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ»

(Φιλπ. 4:13)

Ἀπό τό βιβλίο: "ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ" τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν.

Ἐκδόσεις «ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ»Τόμος Α΄

http://hristospanagia3.blogspot.gr

Η ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ ΑΙΜΑ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Αφηγήθηκαν κάποτε οι πατέρες για έναν αδελφό ότι «Όταν μια Κυριακή γινόταν ακολουθία ξεκίνησε να έλθει στην εκκλησία σύμφωνα με τη συνήθεια αλλά τον κορόιδεψε ο διάβολος λέγοντάς του: «Πηγαίνεις στην εκκλησία για να μεταλάβεις άρτο και οίνο και για να σου πούνε ότι αυτά είναι σώμα και αίμα Χριστού; Μην κοροϊδεύεσαι». Ο αδελφός υπάκουσε στον λογισμό του και δεν πήγε σύμφωνα με την συνήθεια στην εκκλησία, ενώ οι αδελφοί του τον περίμεναν· γιατί έτσι είναι η συνήθεια σε κείνη την έρημο, να μην τελούν την ακολουθία μέχρις ότου έλθουν όλοι. Αφού τον περίμεναν αρκετά και κείνος δεν ερχόταν, μερικοί απ’ αυτούς πήγαν στο κελλί του σκεπτόμενοι· «Μήπως είναι άρρωστος ή πέθανε ο αδελφός;».

Όταν ήλθαν στο κελλί τον ρωτούσαν· «Γιατί αδελφέ δεν ήλθες στην εκκλησία;». Αυτός ντρεπόταν να τους απαντήσει. Όταν όμως αντελήφθηκαν το φαύλο τέχνασμα του διαβόλου, οι αδελφοί τον υποχρέωσαν να τους ομολογήσει την επιβουλή του διαβόλου. Αυτός τους απάντησε· «Συγχωρήστε με, αδελφοί, γιατί ενώ ξεκινούσα όπως πάντα να έλθω στην εκκλησία ο λογισμός μου, μου λέγει ότι δεν είναι το σώμα και το αίμα του Χριστού αυτό που πας να μεταλάβεις, αλλ’ είναι απλώς άρτος και οίνος. Αν λοιπόν θέλετε να έλθω μαζί σας, διορθώστε μου τον λογισμό για τη θεία λειτουργία». 

Αυτοί του είπαν· « Σήκω, έλα μαζί μας και θα παρακαλέσουμε τον Θεό να σου δείξει ζωντανά την θεϊκή δύναμη». Αυτός πήγε στην εκκλησία και εκεί αφού ικέτευσαν πάρα πολύ τον Θεό για τον αδελφό, δηλαδή να του αποκαλυφθεί η δύναμη των μυστηρίων, άρχισαν αμέσως τη θεία λειτουργία, αφού τοποθέτησαν τον αδελφό στη μέση της εκκλησίας, ενώ αυτός ως την απόλυση δεν σταμάτησε να βρέχει με τα δάκρυά του το πρόσωπό του.

Μετά το τέλος της λειτουργίας παρακάλεσαν οι πατέρες τον αδελφό να τους απαντήσει· «Πές μας αν σου έδειξε κάτι ο Θεός για να ωφεληθούμε και μεις». Αυτός κλαίγοντας άρχισε να λέγει· «Όταν τελείωσε ο κανόνας της ψαλμωδίας και αναγνώσθηκε η διδαχή των αποστόλων και ετοιμάστηκε ο διάκονος να αναγνωρίσει το ευαγγέλιο, τότε είδα να ανοίγει η στέγη της εκκλησία και να φαίνεται ο ουρανός και κάθε λόγος του αγίου ευαγγελίου να γίνεται φωτιά μέχρι τον ουρανό. Όταν τελείωσε η ανάγνωση του ευαγγελίου, ήλθαν οι κληρικοί από το διακονικό κρατώντας την μετάληψη των αγίων μυστηρίων. 

Τότε είδα να ανοίγουν οι ουρανοί και να κατεβαίνει φωτιά και μαζί της ένα πλήθος αγγέλων και αρχαγγέλων και πάνω απ’ αυτούς δύο πρόσωπα ενάρετα των οποίων την ομορφιά δεν μπορώ να περιγράψω – γιατί η φεγγοβολή τους ήταν σαν αστραπή – και ανάμεσα του υπήρχε ένα μικρό παιδί. Τότε οι άγγελοι παρατάχθηκαν γύρω από την αγία Τράπεζα και το παιδί βρισκόταν ανάμεσά τους. Όταν τελείωσαν οι θεϊκές ευχές και άρχισαν οι κληρικοί να τεμαχίζουν τους άρτους της προθέσεως, είδα τα δύο πρόσωπα πάνω στην αγία Τράπεζα να κρατούν τα χέρια και τα πόδια του παιδιού, που ήταν πάνω στην αγία Τράπεζα, και με το μαχαίρι που κρατούσαν έσφαξαν το παιδί και άδειασαν το αίμα του στο Ποτήριο που βρισκόταν πάνω στην αγία Τράπεζα. 

Αφού έκοψαν σε μικρά τεμάχια το σώμα του παιδιού τα τοποθέτησαν πάνω από τους άρτους και έγιναν και οι άρτοι σώμα. Τότε ήρθε στο μυαλό μου ο Απόστολος που λέει· Γιατί η δική μας γιορτή του Πάσχα συνίσταται στο γεγονός ότι ο Χριστός θυσιάστηκε για χάρη μας. Όταν όμως πλησίασαν οι αδελφοί να μεταλάβουν την αγία προσφορά, τους προσφέρονταν ζωντανό σώμα. Μόλις όμως χρησιμοποιούσαν την επίκληση αμήν γινότανε άρτος στα χέρια τους. 

Όταν όμως πήγα και ’γω να μεταλάβω μου δόθηκε σώμα και δεν μπορούσα να μεταλάβω. Τότε άκουσα μια φωνή στα αυτιά μου να μου λέει· Άνθρωπε γιατί δεν μεταλαβαίνεις, αυτό δεν είναι αυτό που ζήτησες; Τότε είπα· Λυπήσου με, Κύριε. Δεν μπορώ να μεταλάβω σώμα. Πάλι μου είπε· Αν μπορούσε ο άνθρωπος να μεταλάβει σώμα, σώμα θα υπήρχε όπως το βρήκες. Κανείς όμως δεν μπορεί να φάγει σώμα, γι’ αυτό όρισε ο Κύριος τους άρτους της προθέσεως. Γιατί όπως από την αρχή ο Αδάμ με τα χέρια του Θεού έγινε σάρκα και μετά της έδωσε πνεύμα ζωής ο Θεός, κατόπιν η σάρκα χωρίστηκε στη γή, το πνεύμα όμως εγκαθίσταται στην καρδιά. 

Αν λοιπόν πίστεψες, μετάλαβε αυτό που έχεις στο χέρι σου. Και μόλις είπα· Πιστεύω Κύριε, έγινε το σώμα που είχα στο χέρι μου άρτος. Όταν προχώρησε η λειτουργία και ξαναγύρισαν οι κληρικοί είδα πάλι το μικρό παιδί ανάμεσα στα δύο πρόσωπα και ενώ οι κληρικοί συμμάζευαν τα δώρα, είδα πάλι τη στέγη να ανοίγει και οι θείες δυνάμεις να ανυψώνονται στον ουρανό».

Αυτά αφού άκουσαν οι αδελφοί και αφού ένιωσαν βαθιά κατάνυξη, αναχώρησαν στα κελλιά τους.

ΣΙΝΑΪΤΙΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ - ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΤΟΥ ΣΙΝΑ, 

Κεφ. Η’ , σελ. 45-49, του Δ. ΤΣΑΜΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ Ι. ΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΒΑΔΙΣΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΣΙΝΑ 

 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1988 

twww.exomologistetokirio.gr

Τι σημαίνει για την καθημερινή μου ζωή η πίστη στην Αγία Τριάδα;

Η πίστη μου στην Αγία Τριάδα, όσον αφορά στην καθημερινή μου ζωή, σημαίνει τα εξής:

1. Γνωρίζω ότι ο Θεός με ξέρει ως άνθρωπος. "Επειδή τα παιδία κεκοινώνηκε σαρκός και πνεύματος και Αυτός παραπλησίως έσχεν". Δηλαδή ο Θεός γνωρίζει ως άνθρωπος τον άνθρωπο.

2. Συμμετέχω στη ζωή του Θεού.

3. Ενώνομαι με το Θεό (Θέωση) και σώζομαι από το θάνατο της ψυχής μου και από το φόβο του θανάτου.

4. Είμαι ενεργητικός με το Θεό και η ζωή μου έχει νόημα ως συγκατάθεση στη θέληση του Θεού να με σώσει και ως συνεργασία με το Θεό, όσον αφορά στην σωτηρία μου.

5.Είμαι ελεύθερος από την παθητικότητα, την μοιρολατρία, την μαγεία, τον αποκρυφισμό και την άγνοια γενικά, που μετατρέπει τον άνθρωπο σε δούλο των δυνάμεων του σκότους.

6.Ζω με το Θεό μου. Δεν έχει το Θεό του αυτός που δεν πιστεύει στην Αγία Τριάδα, ούτε ελπίζει στη σωτηρία του, διότι απιστία στην Αγία Τριάδα είναι αθεΐα.

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

http://proskynitis.blogspot.gr

Ο Απόστολος Παύλος στην προς Τιμόθεον επιστολή προφητεύει με εκπληκτική ακρίβεια ότι οι άνθρωποι δεν θα ανέχονται την υγιή διδασκαλία του Πνεύματος

«Ἱερουσαλήμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτείνουσα τούς προφήτας καί λιθοβολοῦσα 

τούς ἀπεσταλμένους πρός αὐτήν· ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τά τέκνα σου…

καί οὐκ ἠθελήσατε» (Ματθ. κγ΄, 37)

Μήπως και ὁ Χριστός … ρατσιστής;

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν Β΄πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολὴ προφητεύει μὲ ἐκπληκτικὴ ἀκρίβεια ὅτι θαἔρθει καιρός πού οἱ ἄνθρωποι δὲν θὰ ἀνέχονται τὴν ὑγιῆ διδασκαλία τοῦ Πνεύματος, ἀλλὰ θὰἐκτρέπονται καί θά πορεύονται ὀπίσω πλάνης καὶ δαιμονιωδῶν καταστάσεων· «ἔσται γὰρκαιρός…ἐκτραπήσονται.» (Β΄Τιμ. δ΄, 3-4) Ἐπίσης, λέει ὅτι στοὺς ἐσχάτους καιροὺς οἱ ἄνθρωποι θὰ καταστοῦν φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, ἀνόσιοι, ἄστοργοι, ἄσπονδοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι, προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι, ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι. (Β΄Τιμ. γ΄, 1-5) Οἱ κατὰ σάρκα ζῶντες θὰ θερίσουν σάρκα – θάνατο καὶ οἱ κατὰ Πνεῦμα θὰ θερίσουν Πνεῦμα – ζωὴν αἰώνιον. «ὃ γὰρ ἐὰν σπείρῃ ἄνθρωπος, τοῦτο καί θερίσει· ὅτι ὁ σπείρων εἰς τήν σάρκα ἑαυτοῦ ἐκ τῆς σαρκός θερίσει φθοράν, ὁ δέ σπείρων εἰς τό πνεῦμα. ἐκ τοῦ πνεύματος θερίσει ζωὴν αἰώνιον» (Γαλ. στ΄, 7-9).

Καὶ θὰ εἶναι εὔκολο νὰ ξεχωρίσουν οἱ ἄνθρωποι τὸ σαρκικὸ φρόνημα ἀπὸ τὴν πνευματικὴ ζωή,ἐὰν ἀναγινώσκουν τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ γνωρίσουν τὴν Ὀρθόδοξον παράδοσιν, ἀρκεῖ νὰθελήσουν. Στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ στὴν Ὀρθόδοξον Παράδοσιν, ἀποκαλύπτονται καὶ διδάσκονται ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι τὰ πάντα, καὶ αὐτὰ ποὺ καταστρέφουν καὶ ἐκεῖνα ποὺ ζωοποιοῦν τὴν ψυχή. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος πάλι λέγει: Ἐγὼ δὲν κρίνω κανέναν. Ὁ λόγος ὂν ἐλάλησα ἐκεῖνος κρινεῖ ὑμᾶς. Καὶ ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὅτι Αὐτὸς ἦλθε ὡς ἀπεσταλμένος τοῦ Πατέρα καὶ ὁ κόσμος δὲν τὸν δέχθηκε. Ὅταν ἔλθει ὁ ἄλλος ἀντὶ Αὐτοῦ -ἀντίχριστος- ἐν τῷ ἰδίῳ ὀνόματι, αὐτὸν θὰ τὸν δεχτοῦν οἱ ἄνθρωποι. O Χριστὸς εἶναι τὸ Φῶς ποὺ ἦρθε στὸν κόσμο καὶ οἱ ἄνθρωποι ἀγάπησαν τὸ σκότος παρὰ τὸ Φῶς γιατί εἶναι πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα. «ὁ ἀθετῶν ἐμέ…ζωή αἰώνιος ἐστιν» (Ἰωάν. ιβ΄, 48-50)

Ἀπὸ ὅλα τὰ ἀνωτέρω εὐχερῶς ἐξάγεται τὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ συζήτηση ποὺ γίνεται στὴν πατρίδα μας γιὰ δῆθεν ρατσισμὸ ἢ ἀντιρατσισμό, φοβία ἢ ξενοφοβία, εἶναι προσχηματικὴ καὶ ψευδεπίγραφη. Καὶ τοῦτο ἐπειδὴ ἡ ὁποιαδήποτε συζήτηση θὰ πρέπει νὰ κινεῖται στοὺς πόλους ἀλήθεια ἢ ψεῦδος, φῶς ἢ σκοτάδι.

Κηρύττει ἡ Ἐκκλησία: « Ὅλοι εἴμαστε ἀδελφοί, ἑνὸς Θεοῦ δημιουργήματα καὶ δὲν ὑπάρχει διάκρισις μεταξὺ ἀνδρὸς καὶ γυναικός, δούλου ἢ ἐλευθέρου. Ἔτσι, μποροῦμε νὰ ἀγαπήσουμε τὸν ἀδελφό μας ὡς τὸν ἑαυτό μας, νὰ συγχωρήσουμε τὸν ἐχθρό μας καὶ εἰ δυνατὸν νὰ εἰρηνεύουμε μὲ τοὺς πάντες».

Ὅταν λοιπόν ὁ Κύριος ἐντέλλεται «ἐὰν σὲ ραπίσει ὁ ἀδελφός σου στὴ μία σιαγόνα στρέψε σ’ αὐτὸν καὶ τὴν ἄλλη, ἐὰν σὲ ἀγγαρέψει ἕνα μίλι πήγαινε δυὸ μίλια μαζί του, ἐάν σοῦ ζητήσει τὸ σακάκι δῶσε του καὶ τὸ πουκάμισο καὶ ἐάν σοῦ ζητήσει νὰ τοῦ δανείσεις τὰ πρὸς χρείαν κάνε το χωρὶς ἀνταπόδοση» (Ματθ.ε΄, 39-42), τὰ λέει αὐτὰ μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ κερδίσουμε τὸν ἀδελφό μας προβάλλοντας θυσία καὶ φιλότιμο ὥστε νὰ ἐντραπεῖ, νὰ μετανοήσει καὶ νὰ διορθώσει τὴ ζωή του, χτυπώντας τὰ πάθη ποὺ τυχὸν τὸν βασανίζουν. Καμμία σχέση βεβαίως, μὲ τὸν μαζοχισμὸ ἢ τὴν εἴσπραξη καρπαζιᾶς, ὅπως ἀντιλέγουν οἱ ἀφελεῖς καὶ οἱ ἀμύητοι στὴν Ὀρθοδοξία.

Σ’ αὐτὴν τὴν θεϊκὴ διδασκαλία ποὺ δίνει πραγματικὸ νόημα στὴ ζωή μας καὶ ἀνυψώνει τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο ἕως τὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπεισέλθει κάτι ξένο ἢ παρείσακτο, π.χ. σὰν αὐτὰ ποὺ διδάσκουν ἄλλες θρησκεῖες καὶ αἱρέσεις, οἱ ὁποῖες ἀναφέρονται μὲ κομπασμὸ στὴν ἀντιπαλότητα τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἐθνῶν, στὸν ἀνταγωνισμὸ τῶν κρατῶν καὶ φτάνουν μάλιστα στὸ τραγικὸ σημεῖο νὰ διδάσκουν ὅτι ὁ φόνος συνανθρώπων ὁδηγεῖ σὲ παραδείσια κατάσταση; (Ἐφθάσαμε στὸ ἀχαρακτήριστο, ἀξιωματικός τῆς ἀστυνομίας νὰ συστήνει ἀπὸ τηλεοράσεως στοὺς Ἕλληνες πολίτες, ὅταν τοὺς ληστεύουν οἱ λαθραῖοι νὰ μὴν ἀντιστέκονται, μήπως τουλάχιστον σώσουν τὴ ζωή τους. Ὁποῖον κατάντημα!!!) Ἐπίσης, εἶναι δυνατὸν νὰ γίνεται ἀνεκτὴ ἔστω καὶ ἡ σκέψη γιὰ πορνεία, μοιχεία, ὁμοφυλοφιλία, παιδεραστία, κτηνοβασία ( βλέπε τὰ κτήνη μὲ τὰ ὁποῖα ἔχουν γεμίσει οἱ περισσότεροι Νεοεποχίτες τὰ σπίτια τους), ἐμπόριο ναρκωτικῶν, ἐγκληματικὲς πράξεις, ἐκτρώσεις, ἁρπαχτὴ καὶ ἀδικία, ὅπως τὰ προωθεῖ ἡ Νέα Ἐποχή; ΟΧΙ καὶ πάλιν ΟΧΙ. Διότι ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ἡ ἀκόλουθη: «διότι γνόντες τὸν Θεόν οὐχ ὡς Θεόν ἐδόξασαν ἤ εὐχαρίστησαν…ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία…μετήλλαξαν την ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει…ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρά τόν κτίσαντα…αἵ τε γάρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν την φυσικήν χρῆσιν εἰς τήν παρά φύσιν, …ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τήν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι…παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός εἰς ἀδόκιμον νοῦν…συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι.» (Ρωμ. α΄, 21-32)

Ὁ Χριστός μας, ὁ Μεσσίας, μᾶς λέει: « Εἶδες τὸν ἀδελφό σου, εἶδες τὸν Θεό σου. Καὶ ὅσο βρίσκεσαι μαζί του στὸ διάβα τῆς ζωῆς φρόντισε νὰ συνδιαλέγεσαι μὲ συγχωρητικότητα καὶ ἀγάπη γιὰ νὰ μὴν βρεθεῖς ἐκτεθειμένος τὴν ἡμέρα καὶ τὴν ὥρα τῆς Κρίσεως.» Ἐὰν αὐτὴ εἶναι ἡ ἀπόλυτη καὶ μόνη ἀλήθεια ὑπὸ τὸν ἥλιον – καὶ εἶναι – τότε δὲν ἐπιτρέπεται ἐπ’ οὐδενὶ νὰ ἀνέχεσαι στὴ ζωή σου ὁποιαδήποτε πλάνη καὶ βλασφημία ποὺ προσβάλλει τὸν Θεὸ καὶ τὸν ἄνθρωπο καὶ καθιστᾶ τὸν κάθε ἀποστάτη ἐχθρό τῆς Θείας Ἀποκαλύψεως. Ἔχεις, λοιπόν, προσωπικὴ εὐθύνη, ὅταν δὲν ἀντιστέκεσαι στὸ ψεῦδος, τὴν πλάνη καὶ τὸ σκοτάδι. Αὐτὰ τὰ δηλητηριώδη φίδια, δηλαδὴ τὸ ψεῦδος, τὴν πλάνη καὶ τὸ σκοτάδι, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τὰ βάλεις στὸ σπίτι σου καὶ στὸν κόρφο σου, γιατί θὰ σὲ δηλητηριάσουν καὶ θὰ φανεῖς ἀνίκανος καὶ ἀδόκιμος. Στὴν περίπτωση αὐτὴ ἰσχύει ἕτερος νόμος ποὺ λέει νὰ θυσιάζεσαι ὑπὲρ τῆς ἀληθείας κι αὐτὴ ἡ θυσία νὰ φθάνει ἕως τέλους, προκειμένου νὰ ὑπερασπιστεῖς τὴν τιμή σου, τὴν οἰκογένειά σου, τὴν ἀξιοπρέπειά σου, τὴν πίστη σου καὶ τὴν πατρίδα σου. Βέβαια, τὸ φίδι τῆς πλάνης δὲν τὸ σκοτώνεις, γιατί ταυτίζεται μὲ ἀνθρώπινο πρόσωπο, ἔστω κι ἀμαυρωμένο. Δὲν τὸ κλείνεις ὅμως στὸ στῆθος σου καὶ στὴν καρδιά σου. Θέλω νὰ πῶ ὅτι ὑπάρχουν θρησκεύματα καὶ αἱρέσεις ποὺ διαμορφώνουν ἀνθρώπους μὲ ἀντικοινωνικὴ συμπεριφορὰ καὶ ἀνελεήμονη καρδιά, καὶ ποὺ φθάνουν μέχρι τοῦ σημείου, ἐνῶ ἐσὺ τούς περιθάλπεις, τούς βοηθᾶς καὶ τούς ἀγαπᾶς, ἐκεῖνοι ἀρρωστημένα, σύμφωνα μὲ τόν τρόπο ζωῆς ποὺ τούς ἔχουν ἤδη διδάξει στὸν τόπο τους καὶ πού τούς ἔχουν ἤδη ἐκμεταλλευθεῖ καὶ πετάξει μακριά ἀπό την ἴδια τους τήν πατρίδα, δοθείσης εὐκαιρίας, καραδοκοῦν νὰ ληστεύσουν, νὰ βιάσουν καὶ νὰ σκοτώσουν. 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Ἑπομένως, δὲν εἴμαστε ρατσιστές, οὔτε ἔχουμε ξενοφοβία, ἀλλὰ μὲ διάκριση καὶ ἀκακία, προνοοῦμε τὰ τοῦ οἴκου μας.

Τό ¨ΚΑΤΩ ΟΙ ΠΑΤΡΙΔΕΣ¨ πού βλέπουμε κάποιες φορές γραμμένο στούς τοίχους, ἄν σημαίνει ἀδιαφορία, ἀκύρωση καί ἰσοπέδωση τῆς πίστεως καί παραδόσεως τῆς Μίας Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, τότε διαφωνοῦμε. Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἀγωνιζόμαστε νά φυλάσσουμε τὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ παράδοσή μας ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ, μεταδίδοντάς την στὰ παιδιά μας, στὰ ἐγγόνια μας καὶ στὶς ἑπόμενες γενεές. Τὸ ὀφείλουμε χάριν εὐγνωμοσύνης στοὺς πατέρες πού μᾶς παρέδωσαν αὐτὰ τὰ Ἅγια σεβάσματα τῆς Θρησκείας μας καὶ τὴν Ὀρθόδοξο ἀνθρωπολογία μας. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ἔκλαψε γιά τήν Ἱερουσαλήμ, ὅταν ἐκείνη ἐπηρεάσθηκε, ἀσώτεψε και ἀλλαξοπίστησε εἰσάγοντας ξένους τρόπους λατρείας, ξένα εἰδωλολατρικά ἤθη και ἔθιμα. Δέν θά μποροῦσε να πεῖ, καί ὡς Θεός μάλιστα πού ἦταν ¨Ἀφῆστε τα ὅλα ἐλεύθερα, σπᾶστε τά δεσμά τῆς πίστεώς σας, καταργῆστε τίς παραδόσεις σας, σεβασθῆτε τούς ξένους¨; Μήπως καί ὁ Χριστός ἦταν ρατσιστής; Ὦ τοῦ παραλόγου καί νά τό σκεφθεῖ κανείς!

Ἐκεῖνα, λοιπόν, ποὺ λέγονται στὰ media καὶ γράφονται στὰ ἔντυπα περὶ δῆθεν ρατσισμοῦ καὶ ξενοφοβίας εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ σοφιστεῖες, ποὺ ἀποπροσανατολίζουν καὶ δὲν ἅπτονται τοῦ ἀληθινοῦ προβλήματος ποὺ ἀπασχολεῖ σήμερα ὅλους μας. Τὰ σερβίρουν μὲ δόλο οἱ ἐχθροί τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν πολυπολιτισμικότητα προσπαθοῦν νὰ γκετοποιήσουν κάθε γωνιὰ τῆς πατρίδος μας, ὥστε οἱ πολίτες, μαζὶ μὲ τὴν ἀνεργία, τὴ φτώχεια καὶ τὴν ἀβάσταχτη φορολογία, νὰ νοιώθουν ἀνασφάλεια καί ἀπελπισία, μὲ τελική προοπτικὴ νὰ ὑποταχθοῦν στὴ Νέα Ἐποχὴ μέ τά ὄργανά της.

Εἶναι αὐτοί οἱ ἐχθροί, ποὺ ξεδιάντροπα τονίζουν συχνὰ-πυκνά ὅτι ἢ θὰ τὰ δεχτοῦμε ἢ θὰ πεθάνουμε, ἢ θὰ τοὺς ἀκολουθήσουμε στὴν καταστροφική τους πορεία ἀλλέως θὰ χάσουμε τὸ τρένο τῆς ζωῆς. Μήπως κι᾿ αὐτό ἀκόμη δέν εἶναι ρατσισμός ἀπ᾿ τήν πλευρά τους;

Εἶναι δυστυχῶς ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ξενοψευδοσωτῆρες, ποὺ χωρὶς καμμία αἰδῶ, προβάλλουν τὸν κυνεδισμό, τὴν παιδεραστία, τὴν ἁρπαγὴ καὶ τὴν τοκογλυφία, ὡς πολιτισμὸ καὶ νέο τρόπο ζωῆς. Ταλαίπωροι ἄνθρωποι!!! Ποῦ καταντήσατε!!!

Ἔτσι, ἐν τέλει, τίθενται τὰ ἐρωτήματα ποὺ περιμένουν εἰλικρινῆ ἀπάντηση:

Φῶς ἢ σκοτάδι;

Ἀλήθεια ἢ ψεῦδος;

Ἐντιμότητα ἢ ἀτιμία;

Ὀρθὴ κριτικὴ σκέψη ἢ ἀνοησία καὶ ἠλιθιότητα;

Φιλότιμο ἢ δόλος;

Φιλία ἢ λυκοφιλία;

Ἐργασία ἢ δουλεία;

Ἡ δισχιλιετὴς Ὀρθόδοξη Παράδοσή μας δίνει μὲ ἀκρίβεια καὶ σαφήνεια τὴν ἀπάντηση. Εὐχόμαστε νὰ τὴν μελετήσουν αὐτοὶ ποὺ ἰσχυρίζονται ὅτι ἀγαποῦν αὐτὸν τὸν τόπο.

Ἡ ψυχὴ καὶ ὁ Χριστός, οὔτε πωλοῦνται, οὔτε συλλήζονται καὶ ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες, τὸν Πολύτιμον Μαργαρίτην, ποὺ εἶναι ἡ πίστις καὶ ἡ παράδοσή μας, δὲν Τὸν πετοῦμε στοὺς κύνες καὶ στοὺς χοίρους. Τελεία καὶ παῦλα.

Πρωτοπρ. Αθανάσιος Μηνάς

http://aktines.blogspot.gr

Εὐχές γιά τό τριαντατριάρι κομποσχοίνι

Πρωί και βράδυ βγάζε το κομποσχοινάκι από το χέρι σου

και κάνε στον κάθε κόμπο μια από τις παρακάτω προσευχές.

01. Μνήσθητι Κύριε υπέρ ειρήνης του κόσμου. 

02. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε την Εκκλησία μας και την Ορθοδοξία μας. 

03. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τον Επίσκοπο μας και την συνοδεία αυτού. 

04. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους απανταχού γης Ορθοδόξους κληρικούς και λαϊκούς. 

05. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τον Πνευματικό μας Πατέρα και την συνοδεία αυτού. 

06. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τον Ελληνικό Στρατό και τα Σώματα Προστασίας. 

07. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους άρχοντες του έθνους μας. 

08. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους μισούντας, αγαπώντας και προσευχομένους υπέρ ημών. 09. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους γονείς, αναδόχους και διδασκάλους μας. 

10. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους κατά σάρκα και κατά πνεύμα αδελφούς και συγγενείς μας. 

11. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τα γηρατειά και τους μοναχικούς ανθρώπους. 

12. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τα Βρέφη, τους απροστάτευτους και αδυνάτους. 

13. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε την μαθητιώσα νεολαία μας. 

14. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους έφηβους νέους και νεανίδες μας. 

15. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους ναρκομανείς, αλκοολικούς και καπνίζοντες. 

16. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τας συζυγίας των Ορθοδόξων οικογενειών. 

17. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τις κυοφορούσες αδελφές μας. 

18. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τις χήρες και τα ορφανά. 

19. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους εν διαστάσει συζύγους και πειραζομένους αδελφούς και αδελφές μας. 

20. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους ασθενείς, ψυχής και σώματος. 

21. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους ελεούντας και εργαζομένους των Ί. Μονών και ενοριών. 

22. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους ευλαβείς προσκυνητάς των Ί. Μονών και Εκκλησιών. 23. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους πλέοντας, οδοιπορούντας, ιπταμένους, αιχμαλώτους και απελπισμένους. 

24. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους πενθούντας και θλιμένους αδελφούς μας. 

25. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους δικαστάς και πολιτικούς. 

26. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους πλανεμένους και βλασφημούντας την Ορθοδοξία μας. 27. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε μας και δώρησε καιρόν ειρηνικόν. 

28. Κύριε Ιησού Χριστέ φύλαξε μας από ασθένεια, οργή, κίνδυνο και φώτιζε τους γιατρούς και νοσοκόμους. 

29. Κύριε Ιησού Χριστέ φύλαξε μας από πείνα, ανάγκη και δυστυχία. 

30. Κύριε Ιησού Χριστέ φύλαξε μας από καύσωνα, φωτιά και σεισμό. 

31. Κύριε Ιησού Χριστέ φύλαξε μας από κατακλυσμό, καταποντισμό και παγετό. 

32. Κύριε Ιησού Χριστέ ανάπαυσε και τις ψυχές των πατέρων, μητέρων, αδελφών, συγγενών, πάπων προ πάπων. 

33. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλόν.

(Κάνε και μια μετάνοια με Σταυρό σου στο τέλος)

Ό Απόστολος Παύλος προτρέπει στην Α’ προς Θεσ/κείς 5, 17: ”Αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε’

τούτο γαρ θέλημα Θεού εν Χριστώ Ιησού εις υμάς”

http://ayioi-pantes.blogspot.gr

Πώς είναι ο Παράδεισος και η κόλαση

Κάποτε ένας απλός άνθρωπος παρακαλούσε τον Θεό να του δείξει πως είναι ο Παράδεισος και η κόλαση.Ένα βράδυ λοιπόν στον ύπνο του άκουσε μια φωνή να του λέει:

«Έλα, να σου δείξω την κόλαση».

Βρέθηκε τότε σ’ ένα δωμάτιο, όπου πολλοί άνθρωποι κάθονταν γύρω από ένα τραπέζι και στη μέση ήταν μια κατσαρόλα γεμάτη φαγητό. Όλοι όμως οι άνθρωποι ήταν πεινασμένοι, γιατί δεν μπορούσαν να φάνε. Στα χέρια τους κρατούσαν από μια πολύ μακριά κουτάλα∙ έπαιρναν από την κατσαρόλα το φαγητό, αλλά δεν μπορούσαν να φέρουν την κουτάλα στο στόμα τους. Γι’ αυτό άλλοι γκρίνιαζαν, άλλοι φώναζαν, άλλοι έκλαιγαν…

Μετά άκουσε την ίδια φωνή να του λέει:

«Έλα τώρα να σου δείξω και τον Παράδεισο».

Βρέθηκε τότε σ’ ένα άλλο δωμάτιο όπου πολλοί άνθρωποι κάθονταν γύρω από ένα τραπέζι όμοιο με το προηγούμενο και στη μέση ήταν πάλι μια κατσαρόλα με φαγητό και είχαν τις ίδιες μακριές κουτάλες. Όλοι όμως ήταν χορτάτοι και χαρούμενοι, γιατί ο καθένας έπαιρνε με την κουτάλα του φαγητό από την κατσαρόλα και τάιζε τον άλλο. Κατάλαβες τώρα κι εσύ πώς μπορείς να ζεις από αυτήν την ζωή τον Παράδεισο;

Γέρων Παΐσιος Αγιορείτης

http://www.pentapostagma.gr

Ἡ μετάνοια εἰς τήν ζωήν μας

1. Η μετάνοια ως μόνιμος κατάστασις εις την ζωήν των πιστών

Είπομεν ότι με το βάπτισμα ο άνθρωπος εισέρχεται πλέον εις πνευματικήν παλαίστραν και καλείται ν' αγωνισθή εναντίον των δυνάμεων του σκότους αι όποιαι τον προσβάλλουν έξωθεν, με τας αισθήσεις του, αι όποιαι γεννούν τα πάθη.

Δια να μείνη νικητής εις τον αγώνα αυτόν εναντίον των παθών και της εγωιστικής του τάσεως, πρέπει να είναι πάντοτε άγρυπνος. Κάθε τι το οποίον απομακρύνει τον άνθρωπον από την αγάπην του Θεού και τον οδηγεί εις εγωιστικάς εκδηλώσεις αι όποιαι προσβάλλουν την αγάπην προς τον Θεόν και προς τους αδελφούς του, πρέπει να αποβληθή από τον αγωνιζόμενον Χριστιανόν.

Αυτή η διαρκής προσπάθεια να παραμερίζη τελείως τον εαυτόν του, να τον θεωρή πάντοτε οφειλέτην της αγάπης του Θεού και των αδελφών και να αγωνίζεται να ανταποκριθή εις την αγάπην αυτήν, οδηγεί τον άνθρωπον εις διαρκή μετάνοιαν και του ανοίγει τον δρόμον δια την χάριν του Θεού.

Δι’ αυτόν τον λόγον το κήρυγμα της μετανοίας του Ιωάννου του Προδρόμου ήτο το άνοιγμα του δρόμου δια να περάση «Εκείνος ο οποίος έρχεται κατόπιν από εμέ» (Ματθαίος 3,11). «Μετανοείτε», έλεγε, «διότι επλησίασεν η Βασιλεία των ουρανών» (Ματθαίος 3,2).

Δια τον ίδιον λόγον αρχίζει και ο Κύριος το κήρυγμα Του με τας λέξεις: «Ο χρόνος έχει συμπληρωθή και επλησίασεν η βασιλεία του Θεού. Μετανοείτε και πιστεύετε εις το ευαγγέλιον» (Μάρκος 1,15).

Η μετάνοια δεν είναι παροδική υπόθεσις εις την ζωήν του πιστού. Γίνεται μόνιμος κατάστασις, η οποία δεν έχει εις την ζωήν αυτήν τέλος.

Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέγει, ότι η μετάνοια «είναι απαραίτητος δι’ όλους όσοι επιθυμούν την σωτηρίαν δια τους αμαρτωλούς και δια τους δικαίους. Η τελειότης δεν γνωρίζει όρια, ώστε ακόμη και η τελειότης των τελείων να είναι ατελής. Δι’ αυτόν τον λόγον η μετάνοια μένει μέχρι της στιγμής του θανάτου ατελής και ως προς την διάρκειαν και ως προς τα έργα της».

Αυτήν την διαρκή κατάστασιν μετανοίας βλέπομεν εις την ζωήν των Αγίων της Εκκλησίας μας. Κανένας δεν ημπορούσε να διακρίνη εις αυτούς ίχνος φαρισαϊκής αυτοϊκανοποιήσεως δια προσωπικήν αγιότητα και προσωπικήν αρετή ν. Έζων πάντοτε εις κατάστασιν άγρυπνου ετοιμότητος και βαθείας μετανοίας.

Δια τον άγιον Αντώνιον διηγούνται ότι όταν έφθασεν εις βαθύ γήρας, έλεγε εις τους μαθητάς του:

«Είναι καιρός να αναχωρήσω και εγώ, διότι πλησιάζω τα 105 έτη. Εκείνοι, όταν ήκουσαν τους λόγους αυτούς, ήρχισαν να κλαίγουν, να εναγκαλίζωνται τον γέροντα και να τον καταφιλούν.

Αυτός, όμως, ως να έφευγε από μίαν ξένην πόλιν με σκοπόν να μεταβή εις την πατρίδα του, συνεζήτει χαρούμενος, και τους συνεβούλευε να μη παραμελούν τους κόπους και να μη εγκαταλείπουν την άσκησιν, αλλά να ζουν ως να πρόκειται να αποθνήσκουν κάθε ημέραν. Εγώ ακολουθώ τον δρόμον των πατέρων, τους έλεγε. Βλέπω να με καλή ο Κύριος. Σεις γρηγορείτε και να μη χάσετε την πολυχρόνιον άσκησίν σας, αλλά να αγωνισθήτε να διατηρήσετε τον ζήλον σας ως ν' αρχίζετε τώρα δια πρώτην φοράν. Γνωρίζετε τους δαίμονας οι οποίοι σας απειλούν. Γνωρίζετε πόσον άγριοι είναι αλλά και πόσον είναι ασθενικοί εις δύναμιν. Μη τους φοβάσθε αυτούς, αλλά περισσότερον να αναπνέετε τον Χριστόν και να πιστεύετε εις Αυτόν. Ζήσετε με τέτοιον τρόπον, ως να περιμένετε κάθε ημέραν να αποθάνετε (και ως καθ’ ημέραν αποθνήσκοντες ζήσατε)».

Το να ζη κανείς, λοιπόν, με τέτοιον τρόπον, ως να επρόκειτο να αποθάνη εις κάθε στιγμήν, αυτό είναι η ζωή της μετανοίας.

2. Το μυστήριον της εξομολογήσεω

Όταν ομιλώμεν δια μετάνοιαν, χρησιμοποιούμεν πολλάς φοράς αυτήν την λέξιν με στενωτέραν έννοιαν, δια να δηλώσωμεν το Ιερόν Μυστήριον της εξομολογήσεως.

Όταν ο άνθρωπος, μετά το βάπτισμα, υποκύψη εις τας επιθέσεις του διαβόλου και με συγκεκριμένον τρόπον με σκέψεις ή και με πράξεις, προσβάλη την αγάπην του Θεού και την αγάπην της Εκκλησίας, την αγάπην προς τα λοιπά μέλη του Χριστού, τότε, η πράξις του αυτή αποτελεί πληγήν η οποία ζημιώνει ολόκληρον το σώμα της Εκκλησίας.

Δι’ αυτόν τον λόγον, η Εκκλησία λαμβάνει τα μέτρα της και φροντίζει δια την άμεσον θεραπείαν ή, εάν τούτο δεν καταστή δυνατόν, δια την αποκοπήν του μέλους αυτού από την θείαν κοινωνίαν, έως ότου συνέλθη και αλλάξη πορείαν.

Δια τον σκοπόν αυτόν η Εκκλησία έχει το ιερόν μυστήριον της εξομολογήσεως. «Αλήθεια σας λέγω», ανέφερεν ο Κύριος προς τους μαθητάς Του, «ότι όσα δέσετε εις την γην, θα είναι δεμένα εις τον ουρανόν και όσα λύσετε εις την γην θα είναι λυμένα εις τον ουρανόν» (Ματθαίος 18,18. 16,19).

«Καθώς έστειλε εμέ ο Πατήρ και εγώ στέλλω σάς. Όταν είπεν αυτό τους ενεφύσησεν εις το πρόσωπον και τους λέγει: Λάβετε Πνεύμα άγιον, εάν συγχωρήσετε τας αμαρτίας κανενός να είναι συγχωρημέναι. Αν κανενός δεν τας συγχωρήσετε να μείνουν ασυγχώρητοι» (Τα>. 20,21-23).

Δεν είναι ο ιερεύς εκείνος ο οποίος εις την πραγματικότητα συγχωρεί, αλλά ο Χριστός μαζί με τον ιερέα και τα λοιπά μέλη του σώματος Του, ολόκληρος, δηλαδή, η Εκκλησία, η οποία δέχεται και πάλιν εις τους κόλπους της το ασθενές μέλος και το αποκαθιστά πλήρως με την συμμετοχήν του εις την θείαν ευχαριστίαν.

«Ας σου συγχώρηση ο Θεός δι’ εμού του αμαρτωλού όλα… Πήγαινε εις ειρήνην, χωρίς να έχης καμμίαν φροντίδα δια τα παραπτώματα, τα οποία μου εξωμολογήθης», αναφέρει μία ευχή της ιεράς εξομολογήσεως την οποίαν αναγινώσκει ο πνευματικός.

Και ο Απόστολος Ιωάννης υπογραμμίζει:

«Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας μας, αυτός είναι αξιόπιστος και δίκαιος, ώστε να μας συγχώρηση τας αμαρτίας και να μας καθαρίση από κάθε αδικίαν. Εάν είπωμεν ότι δεν έχομεν αμαρτήσει, τον κάμνομεν ψεύστην και ο λόγος του δεν είναι μέσα μας.

Παιδιά μου, αυτά σάς τα γράφω δια να μη αμαρτήσητε. Αλλ’ εάν κανείς αμαρτήση, έχομεν Παράκλητον προς τον Πατέρα Ιησούν Χριστόν δίκαιον. Αυτός είναι ιλασμός των αμαρτιών μας και όχι μόνον των ιδικών μας αλλά και όλου του κόσμου» (Α' Ιωάννης 1,9-2,2). Είναι δε φανερόν, ότι αυτή η «ομολογία των αμαρτιών» πρέπει να γίνεται ενώπιον των ανθρώπων εκείνων οι οποίοι έλαβον το χάρισμα του Αγίου Πνεύματος να συγχωρούν τας αμαρτίας εις το όνομα του Χριστού, συμφώνως προς την εντολήν του Ίδιου (Ιωάννης 20, 21-23).

3. Η γνήσια εξομολόγησις

Πώς πρέπει να εξομολογήται ο πιστός; την απάντησιν εις το ερώτημα αυτό την δίδει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος:

«Φανέρωνε την πληγήν σου εις τον πνευματικόν ιατρόν. Λέγε του και μη εντραπής: ιδικόν μου είναι, πάτερ, το τραύμα, ιδική μου είναι αυτή η πληγή. Από την ιδικήν μου ραθυμίαν συνέβη και κανείς άλλος δεν είναι δι’ αυτό αίτιος· ούτε άνθρωπος, ούτε δαίμων, ούτε σαρξ, ούτε τίποτε άλλο, μόνον η ιδική μου αμέλεια. Γίνε κατά την ώρα της εξομολογήσεως ωσάν κατάδικος και κατά την όψιν και εις τον λογισμόν. Σκύψε με εντροπήν το πρόσωπον εις την γην, βρέχε, αν δύνασαι, με θερμά δάκρυα τους πόδας του ιατρού, ωσάν να ήσαν οι πόδες του Χριστού… ».

Οι λόγοι αυτοί του Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος μας φέρουν εις την μνήμην τον προφήτην Ιωήλ:

«Διαρρήξατε τας καρδίας υμών και μη τα ιμάτια υμών και επιστράφητε προς Κύριον τον Θεόν υμών, ότι ελεήμων και οικτίρμων εστί, μακρόθυμος και πολυέλεος… », μη σχίζετε τα ενδύματα σας, αλλά τας καρδίας σας, από τον πόνον της μετανοίας και την συναίσθησιν της ένοχης, επιστρέψατε προς τον Κύριον διότι είναι ελεήμων και οικτίρμων, μακρόθυμος και πολυέλεος (Ιωήλ 2,13).

«Ημάρτομεν, ησεβήσαμεν, ηδικήσαμεν, Κύριε ο Θεός ημών, επί πάσι τοις δικαιώμασί σου» (Βαρούχ 2,12). «Εγενήθημεν ως ακάθαρτοι πάντες ημείς, ως ράκος αποκαθημένης πάσα η δικαιοσύνη ημών» (Ησαΐας 64,5. Παράβαλλε Δανιήλ 9,5. Παροιμίες 20,9).

Η γνήσια εξομολόγησις χαρίζει εις τον μετανοούντα άνθρωπον την άφεσιν των αμαρτιών και τον αποκαθιστά, καθώς είπομεν, εις την Εκκλησίαν.

Ο άνθρωπος, όμως, εισέρχεται και πάλιν εις την πνευματικήν παλαίστραν και καλείται εις συνεχή προσπάθειαν να κατανίκηση τα πάθη, τα οποία ενισχύθησαν περισσότερον με την αμαρτίαν και ασκούν επάνω του μεγαλυτέραν δύναμιν. Πρέπει να επιστρέψη «από όλας τας αμαρτίας του, τας οποίας έπραξε» και να φυλάξη «πάσας τας εντολάς του Θεού» και να πράξη «δικαιοσύνην και έλεος» (Ιεζεκ. 18,21. Ιδέ και 18,23-32. 33,10-20).

Δια να υποβοηθηθή, λοιπόν, ο πιστός εις τον αγώνα του αυτόν εναντίον των παθών και δια να τα θεραπεύση πλήρως, του επιβάλλει ο πνευματικός μερικάς φοράς επιτίμια, τα οποία κρίνει απαραίτητα, ανάλογα με την κάθε περίπτωσιν. Τα επιτίμια αυτά δεν είναι ποιναί, αλλά απαραίτητα φάρμακα δια την αντιμετώπισιν του κίνδυνου, ο οποίος προέρχεται από τα πάθη.

Εφόδιον Ορθοδοξίας
Βασική Δογματική Διδασκαλία
Τού Πρωτοπρ. Αντωνίου Γ. Αλεβιζόπουλου Δρ. Θεολογίας Δρ. Φιλοσοφίας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19ο. Ἡ μετάνοια εἰς τήν ζωήν μας

http://www.oodegr.com

Η απανθρωπιά πλουσίων και μάλιστα πολιτικών

Ὁ Θεὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους δημιούργησε μὲ στομάχι καὶ μὲ ἀνάγκη τροφῆς. Tὸ στομάχι καὶ ἡ τροφὴ καταργοῦνται στὴν ἄλλη ζωή. «Tὰ βρώματα τῇ κοιλίᾳ καὶ ἡ κοιλία τοῖς βρώμασιν· ὁ δὲ Θεὸς καὶ ταύτην καὶ ταῦτα καταργήσει» (A΄ Kορ. στ΄ 13). Oἱ τροφὲς εἶνε γιὰ τὴν κοιλία, τὸ στομάχι, καὶ ἡ κοιλία, τὸ στομάχι, εἶνε γιὰ τὶς τροφές. Γι' αὐτὴ τὴ ζωὴ ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος ἔπλασε τὸ στομάχι, ἔδωσε καὶ πλῆθος ἀγαθῶν, γέμισε τὴν ξηρὰ καὶ τὴ θάλασσα μὲ ἀγαθά, γιὰ νὰ γεμίζῃ καὶ τὸ στομάχι καὶ νὰ αἰσθάνεται ὁ ἄνθρωπος ἀπόλαυσι, χαρὰ καὶ ἀγαλλίασι. Ὁ Θεὸς εἶνε«ὁ παρέχων ἡμῖν πάντα πλουσίως εἰς ἀπόλαυσιν» (A΄ Tιμ. στ΄17). Kαὶ ὁ πιστός, ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, εὐχαριστώντας τὸ Θεὸ μετὰ τὸ φαγητὸ λέγει: «Eὔφρανας ἡμᾶς ἐν τοῖς ποιήμασί σου,Kύριε, καὶ ἐν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν σου ἠγαλλιασάμεθα… Ἔδωκας εὐφροσύνηνεἰς τὰς καρδίας ἡμῶν, ἀπὸ καρποῦ τῶν ἔργων σου ἐνεπλήσθημεν».

Σήμερα ὑπάρχουν στὴ γῆ ἑπτὰ δισεκατομμύρια ἄνθρωποι. Ἄνθρωποι δὲ τῆς λεγομένηςNέας Ἐποχῆς καὶ Nέας Tάξεως, ἄνθρωποι τοῦ Διαβόλου, «τοῦ ἀνθρωποκτόνου ἀπ' ἀρχῆς» (Ἰωάν. η΄ 44), διαβολάνθρωποι, δηλώνουν, ὅτι μὲ διαφόρους τρόπους, κακουργηματικούς, φρικαλέους, θὰ μειώσουν τὴν ἀνθρωπότητα ἀπὸ ἑπτὰ δισεκατομμύρια σὲ μισὸ δισεκατομμύριο! Γιατί; Γιὰ νὰ ζῇ τὸ μισὸ δισεκατομμύριο ἀνθρώπων πλουσιοπαρόχως; Ἀλλ' ὁ Θεὸς ἔδωσε στὸν πλανήτη, ξηρὰ καὶ θάλασσα, τόσο πολλὰ ἀγαθά, ὥστε νὰ δύνανται νὰ ζήσουν μὲ ἄνεσι πολλαπλάσιοι τῶν σημερινῶν ἀνθρώπων, ἀρκεῖ νὰ ἀξιοποιοῦν τὶς πλουτοπαραγωγικὲς πηγές, καὶ νὰ γίνεται δικαία κατανομὴ τοῦ πλούτου μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων. Ὡς πρὸς τὸ πρῶτον ὁ Δημιουργὸς εἶπε,«Kατακυριεύσατε αὐτῆς (τῆς γῆς)»(Γεν. α΄ 28), καὶ ὡς πρὸς τὸ δεύτερον εἶπε, «Δικαιοσύνην μάθετε, οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς»(Ἡσ. κστ΄ 9). Ἀλλ' οὔτε πλήρης ἀξιοποίησι τῶν πλουτοπαραγωγικῶν πηγῶν γίνεται, οὔτε δικαιοσύνη ἐπικρατεῖ.

Ἂς ἑστιάσωμε τὸ λόγο στὴν Πατρίδα μας. Ἡ γεωργία, ἡ κτηνοτροφία καὶ ἡ ἁλιεία δὲν ἔχουν ἐν πολλοῖς παραμεληθῆ; Kαὶ ὁ ὑπόγειος καὶ ὁ ὑποθαλάσσιος πλοῦτος, μὲ τὸν ὁποῖον ἡ Ἑλλάδα θὰ ἦταν πάμπλουτη, δὲν ἔχει μείνει ἀνεκμετάλλευτος; Kαὶ δὲν πρόκειται, γιὰ τὴν ἀναξιότητα τῶν ἀρχόντων μας καὶ γιὰ τὴ βουλιμία καὶ τὴν ἀδικία ξένων, νὰ τὸν ἐκμεταλλευθοῦν ξένοι καὶ νὰ λάβουν τὴν μερίδα τοῦ λέοντος;

Ἰσχυροὶ ξένοι ἀδικοῦν τὴν Ἑλλάδα. Ἀλλὰ καὶ Ἕλληνες ἀδικοῦν Ἕλληνες! Πολὺ μεγάλη οἰκονομικὴ κρίσι συμβαίνει αὐτὸ τὸν καιρὸ στὴν Πατρίδα μας, καὶ σὲ ἄλλες βεβαίως χῶρες. Ὁ ἀείμνηστος Mητροπολίτης Φλωρίνης Aὐγουστῖνος εἶχε προείπει: Ἔρχεται μεγάλη πεῖνα, πεῖνα ἐν καιρῷ εἰρήνης. Ὁ λόγος του βγῆκε ἀληθινός. Kαὶ ποία ἡ αἰτία τῆς σοβαρωτάτης οἰκονομικῆς κρίσεως; Δὲν τὸ λέγουν οἰκονομολόγοι, τὸ λέγουν θεολόγοι καὶ ἄλλοι χριστιανοί, ποὺ πιστεύουν στὸ Θεὸ καὶ στὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἡ αἰτία τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως εἶνε ἡ πνευματικὴ κρίσι, ἡ ἀποστασία ἀπὸ τὸ Θεό. Kανεὶς ἀπ' αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζονται ἀπὸ τὰ χειραγωγούμενα καὶ σὲ διατεταγμένη ὑπηρεσία εὑρισκόμενα MME, κανεὶς δὲν ὁμιλεῖ γιὰ ἀποστασία ἀπὸ τὸ Θεό.

Στὴν ἔννοια τῆς ἀποστασίας ἀπὸ τὸ Θεὸ περιλαμβάνεται καὶ ἡ ἀπεμπόλησι τῆς δικαιοσύνης, τὴν ὁποία ζητεῖ ὁ Θεός, καὶ ἡ ἐπικράτησι τῆς ἀδικίας, τὴν ὁποία θέλει ὁ Σατανᾶς. Ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες πολλοὶ εἶνε πλούσιοι καὶ πάμπλουτοι, διότι ἐκμεταλλεύονται τοὺς ἀδυνάτους. Πλούσιοι δὲ καὶ πάμπλουτοι εἶνε καὶ πολιτικοὶ καὶ ἄνθρωποί τους, διότι ἐκμεταλλεύονται τὴν ἐξουσία, γιὰ νὰ πλουτήσουν καὶ νὰ θησαυρίσουν εἰς βάρος τοῦ λαοῦ. Mὴ ἔχοντας μέσα τους κανένα ἰδανικό, ἀλλὰ κοιλιὲς καὶ ἔντερα, ὅπως γιὰ τέτοιους ἀνθρώπους ἔλεγεν ὁ ΦλωρίνηςAὐγουστῖνος, μὲ καταχρήσεις τοῦ δημοσίου χρήματος, κομπῖνες, μίζες, κλοπὲς καὶ ἄλλες ἀτιμίες ρήμαξαν τὸ δημόσιο ταμεῖο, περιήγαγαν τὸ Kράτος σὲ χρεωκοπία, ὑποδούλωσαν τὴ χώρα σὲ ξένους δανειστὲς καὶ τοκογλύφους, καὶ μὲ ἀλλεπάλληλα φορομπηχτικὰ μέτρα στοὺς μικρομεσαίους, ἐνῷ οἱ ἔχοντες καὶ κατέχοντες ἀφήνονται νὰ φοροδιαφεύγουν, περιήγαγαν τὸ ἕνα τρίτο τοῦ λαοῦ σὲ κατάστασι κάτω ἀπὸ τὸ ὅριο τῆς φτώχειας. Kαὶ ἔτσι στὴν Ἑλλάδα ἄλλων τὰ στομάχια γεμίζουν καὶ ὑπεργεμίζουν, καὶ ἄλλων ἀδειάζουν. Ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος,«Ὃς μὲν πεινᾷ, ὃς δὲ μεθύει»(A΄ Kορ. ια΄ 21). Ἄλλος πεινάει, καὶ ἄλλος μεθάει. Kαὶ ὁ λαὸς λέγει: «Ὁ χορτᾶτος δὲν σκέπτεται τὸν πεινασμένο»… Xιλιάδες Ἕλληνες, ποὺ δὲν ἔχουν πίστι καὶ ἐλπίδα στὸ Θεό, λόγῳ τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως αὐτοκτονοῦν. Kαὶ οἱ πλούσιοι καὶ οἱ πάμπλουτοι πολιτικοὶ καὶ ἄλλοι δὲν συγκινοῦνται ἀπὸ τὸ δρᾶμα τῶν πτωχῶν καὶ τὶς χιλιάδες αὐτοκτονίες. Eἶνε σκληροί, εἶνε ἀναίσθητοι, ὅπως οἱ πέτρες, τὰ στουρνάρια. Nαί, κ. Στουρνάρα, ὑπουργὲ τῶν Oἰκονομικῶν, καὶ ἡ συνομοταξία σου!

Ἀναρίθμητες φορὲς οἱ κυβερνῶντες τὴν ταλαίπωρη Ἑλλάδα ὁμιλοῦν γιὰ θυσίες τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ἐξοργιστικὸς ὁ λόγος τους. Διότι οἱ ἴδιοι θυσίες δὲν κάνουν, ἐνῷ πρῶτοι ἔπρεπε νὰ δίνουν τὸ παράδειγμα θυσίας. Θυσιάζουν τὸ λαό, σφαγιάζουν τοὺς μικρομεσαίους, ἐνῷ αὐτοὶ ἔχουν τεράστιες περιουσίες, λαμβάνουν μηνιαίως πολλὲς χιλιάδες εὐρὼ ἀποζημίωσι, ἔχουν σκανδαλώδη προνόμια, καὶ ζοῦν ἐν πάσῃ ἀνέσει καὶ χλιδῇ. Eἶνε πανθομολογούμενο, ὅτι ἡ ἀγάπη εἶνε ἡ κορυφαία ἀρετή. Ἀλλ' ἂν ἡ ἀγάπη εἶνε ἡ κορυφαία ἀρετή, ἡ σκληρότης, ἡ ἀναισθησία, ἡ ἀσπλαγχνία εἶνε ἡ μεγαλύτερη κακία.

Ἡ δὲ κακία τιμωρεῖται ἀνοικτιρμόνως. Δύναται νὰ τιμωρηθῇ ἀπὸ ἀνθρώπους δικαίους, καὶ ἀνθρώπους ἀδικουμένους. Ἀδειανὰ στομάχια δύνανται νὰ προκαλέσουν ἐπανάστασι, νὰ καθίσουν στὸ σκαμνὶ τοὺς παλιανθρώπους καὶ ἀπανθρώπους, νὰ τοὺς στείλουν στὶς φυλακὲς ἢ νὰ τοὺς στείλουν στὰ νεκροταφεῖα. Ἡ ἱστορία γνωρίζει πολλὲς κοινωνικὲς ἐκρήξεις.

Kαὶ ἂν οἱ παλιάνθρωποι καὶ ἀπάνθρωποι δὲν τιμωρηθοῦν σ' αὐτὸ τὸν κόσμο ἀπὸ δικαίους καὶ ἀδικουμένους ἀνθρώπους, ὁπωσδήποτε θὰ τιμωρηθοῦν στὸν ἄλλο κόσμο ἀπὸ τὸν δίκαιο Θεό. Ἂς γνωρίζουν οἱ ἄπιστοι καὶ ἀμοραλιστές, ὅτι ἐκεῖνος, ποὺ δημιούργησε τὸν παρόντα κόσμο, δημιούργησε καὶ ἄλλο κόσμο. Ἐκεῖνος, ποὺ ἔδωσεν αὐτὴ τὴ ζωή, ἔδωσε καὶ ἄλλη ζωή, αἰώνια. Ἐπίσης ἐκεῖνος, ποὺ ἔδωσε συνείδησι στὸν ἄνθρωπο, θὰ τιμωρήσῃ στὴν αἰωνιότητα ὅσους ἐκρίζωσαν τὴ συνείδησι ἀπὸ μέσα τους καὶ κατάντησαν ἀσυνείδητοι. «Ἡ κρίσις ἀνέλεος τῷ μὴ ποιήσαντι ἔλεος», λέγει ὁ θεόπνευστος λόγος (Ἰακ. β΄ 13). Ἡ ἀσπλαγχνία καὶ σκληρότης ἀπὸ τὸν κριτὴ Θεὸ θ' ἀντιμετωπισθῇ χωρὶς ἔλεος, μὲ σκληρότητα. Λέγει ἐπίσης ὁ θεόπνευστος λόγος γιὰ τοὺς ἀδίκους καὶ ἀσπλάγχνους πλουσίους: «Ἄγε νῦν, οἱ πλούσιοι. Kλαύσατε ὀλολύζοντες ἐπὶ ταῖς ταλαιπωρίαις ὑμῶν ταῖς ἐπερχομέναις»(Ἰακ. ε΄ 1). Ἐλᾶτε τώρα σεῖς οἱ πλούσιοι. Kλαύσετε μὲ γοερὲς κραυγὲς γιὰ τὶς συμφορὲς ποὺ σᾶς ἔρχονται. Aὐτὸς ὁ λόγος γιὰ τοὺς πλουσίους καὶ ὑπερπλουσίους πολιτικοὺς ἰσχύει ἰδιαιτέρως. Δὲν εἶνε αὐτοὶ ἀξιοζήλευτοι γιὰ τὴν ἐξουσία καὶ τὰ πλούτη τους. Eἶνε ἀξιολύπητοι καὶ ἀξιοθρήνητοι γιὰ τὶς κραυγαλέες ἀδικίες, τὴν ἀπανθρωπία καὶ τὴν αἰώνια δυστυχία τους. Tὰ θαύματα, ὑπερβάσεις τῶν φυσικῶν δυνάμεων καὶ τῶν φυσικῶν νόμων, βεβαιώνουν τὸ λόγο τῆς Γραφῆς γιὰ μέλλουσα Kρίσι, ἀνταπόδοσι κατὰ τὰ ἔργα ἑκάστου, αἰώνια εὐτυχία καὶ αἰώνια δυστυχία. Ἀλλ' ἡ μωροφιλοδοξία καὶ ἡ πλουτομανία ποῦ ἀφήνουν καιρὸ στοὺς μωροφιλοδόξους καὶ πλουτομανεῖς γιὰ νὰ διαβάσουν τὴ Γραφή, καὶ νὰ ἐξετάσουν τὰ τεκμήρια τοῦ Xριστιανισμοῦ, καὶ νὰ γνωρίσουν καὶ ἀναγνωρίσουν τὴν ἀλήθεια, καὶ ν' ἀποβάλουν τὴν ἰδιοτέλεια καὶ ἀδικία καὶ ἀπανθρωπία, καὶ νὰ ἐγκολπωθοῦν τὴν ἀγάπη, καὶ ν' ἀποφύγουν τὴν αἰώνια δυστυχία; Ὄντως ἀξιολύπητοι καὶ ἀξιοθρήνητοι αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι ἢ μᾶλλον ἀπάνθρωποι.Kαὶ πρῶτοι οἱ Ἱεράρχες ἀτομικῶς καὶ συνοδικῶς ἔπρεπε νὰ τοὺς ἐλέγχουν καὶ νὰ τοὺς στηλιτεύουν μὲ γλῶσσα Προφητῶν, Ἀποστόλων καὶ Πατέρων. Ἀλλὰ κατὰ κανόνα οἱ Ἱεράρχες μας πάσχουν ἀπὸ ἀφωνία…

Πατέρες ἄφωνοι! Tρομερὴ ἡ εὐθύνη σας.

Tοῦ N. Ἰ. Σωτηροπούλου, θεολόγου καὶ φιλολόγου

http://aktines.blogspot.gr