Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Εκείνος που αγωνίζεται, δε γνωρίζει αν θα νικήση. Αρκετό όμως είναι το να μην πέσουμε στον αγώνα. Η νίκη τότε είναι πιο ένδοξη, όταν τελειώση ο αγώνας. Για παράδειγμα˙ ας υποτεθή ότι υπάρχει μία πονηρή επιθυμία. Το παράξενο είναι όχι το να τη δεχθούμε, αλλά να την εξαλείψουμε. Αν όμως αυτό δεν μπορή να γίνη, ας αγωνιζώμαστε και ας τη δαμάζουμε˙ αν εξέλθουμε από την πάλη αυτή, μένοντας πάνω στον αγώνα, έχουμε νικήσει. Διότι εδώ δε συμβαίνει ό,τι και στην περίπτωσι των αθλητών. Διότι εκεί, αν δεν καταβάλης τον αντίπαλο, δε νίκησες˙ εδώ όμως, αν δε σε καταβάλη ο αντίπαλος, νίκησες. Αν δεν καταβληθής, νίκησες.

Και είναι εύλογο. Διότι και οι δύο εκεί αγωνίζονται για τη νίκη˙ και αν ο ένας νικηθή, ο άλλος στεφανώνεται. Εδώ όμως δε γίνεται αυτό˙ αλλά ο διάβολος φροντίζει πάρα πολύ να μας νικήση. Όταν, λοιπόν, του στερήσω εκείνο για το οποίο αγωνίζεται, νίκησα˙ διότι ο διάβολος δεν αγωνίζεται απλώς για να νικήση, αλλά για να μας καταβάλλη εντελώς. Ήδη λοιπόν έχει νικηθή˙ έχει καταβληθή και βρίσκεται στην απώλεια. Η νίκη του όμως δε βρίσκεται στο να στεφανωθή αυτός, αλλά στο να καταστρέψη εμένα. Επομένως, αν δεν τον νικήσω, αλλά και αν δεν νικηθώ, έχω νικήσει.

Ποια, λοιπόν, είναι η ένδοξη νίκη; Να τον κατανικήσουμε με το παραπάνω, όπως έκαμνε ο Παύλος, νομίζοντας ότι τα πράγματα της ζωής αυτής δεν έχουν καμμία αξία. Αυτόν και μεις ας μιμούμαστε, κι ας φροντίζουμε να γίνουμε ανώτεροι άνθρωποι και ας μη δίνουμε από πουθενά αφορμή σ’ αυτόν.

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

«Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΙ Η ΜΑΓΕΙΑ» 

ΥΠΟ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Έκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου

Νέα Σκήτη Αγίου Όρους

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ, Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΟΥ.

http://katanixis.blogspot.gr

Ποῦ εἶναι στραμμένα τά μάτια καί ἡ καρδιά τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου;

Ὁ σημερινός λεγόμενος χριστιανικός λαός εἶναι πεσμένος, κατά μεγάλα τμήματα, σέ πραγματική εἰδωλολατρεία. Τόν πρῶτο λόγο ἔχουν ἡ ἐγωπάθεια, ἠ φιλοδοξία, οἱ κοσμικές ψυχαγωγίες, τό φαγοπότι, τό χρῆμα,

οἱ σαρκικές ἀπολαύσεις. Τά μάτια καί οἱ καρδιές ἔχουν στραφῆ μακριά ἀπό τόν Θεό καί τήν οὐράνια πατρίδα, εἶναι καρφωμένα στή γῆ. 

Ἔτσι, ἡ ἀγάπη τοῦ ἀδελφοῦ πρός τόν ἀδελφό ἔχει φυγαδευθῆ καί ὁ ἔνας προσπαθεῖ νά βγάλη τό μάτι τοῦ ἄλλου. 

Ἀλλοίμονο, ἀλλοίμονο σ' ἐμᾶς!

Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης

Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου

Ἐκδόσεις: ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Γιά τό πνεῦμα τῆς λύπης

Τί κακό προξενεί η λύπη στην ψυχή μας.

Ο πέμπτος αγώνας μας εστιάζεται στην αντίστα­ση που πρέπει να προβάλλουμε εναντίον του πάθους της λύπης. Γιατί, αν αφήσουμε τη λύπη να κυριεύει λίγο-λίγο την ψυχή μας, αυτή αμέσως, μόλις θα δίδεται κάποια αφορμή, θα μας αποσπά από τη Θεία Θεωρία και θα καταθλίβει το πνεύμα μας. Όταν η λύπη καταλάβει την ψυχή του ανθρώπου, δεν του επιτρέπει να προσεύχεται με την ίδια χαρά, ούτε να καταφεύγει στη μελέτη της Αγίας Γραφής, ώστε να βρει σ' αυτή φάρμακο και να θεραπευθεί.

Η λύπη μας εμποδίζει επίσης από το να είμα­στε ειρηνικοί και πράοι προς τους αδελφούς μας. Μας κάνει ανυπόμονους και σκληρούς, μας δυσκο­λεύει και δρα ανασταλτικά στην προσπάθειά μας για την εκτέλεση των πνευματικών καθηκόντων και υποχρεώσεών μας.

Αν αφήσει ο μοναχός (και ο οποιοσδήποτε) την ψυχή του να παρα­δοθεί στη λύπη, αυτή τον κάνει σιγά-σιγά ανίκανο να αντιδρά πνευματικά και να αντιστέκεται στις επιθέσεις της. Γιατί αυτός θα έχει πλέον στερηθεί την ειρήνη της καρδιάς του και θα καταντήσει σαν τον τρελλό ή σαν τον μεθυσμένο. Και τελικά, αυτή θα τον συνθλίψει και θα τον ρίξει σε οδυνηρή απελπισία.

Πώς θα θεραπεύσουμε την αρρώστια της λύπης και της αθυμίας.

Γι’ αυτό, αν θέλουμε να διεξάγουμε τον πνευ­ματικό αγώνα, όπως μας υποδεικνύει ο Απόστολος, δηλαδή «σύμφωνα με τους κανόνες της αθλήσε­ως» (Β' Τιμ. 2, 5),πρέπει να φροντίσουμε να θεραπεύσουμε αυτή την αρρώστια με την ίδια προσοχή και επιμέλεια που καταβάλλουμε για να νικήσουμε και τα άλλα πάθη. Πράγματι,«σαν το σκόρο που τρυπάει το ρούχο και το σαράκι που κατατρώει το ξύλο, έτσι και η λύπη βλάπτει την καρδιά του ανθρώπου» (Παροιμ. 25, 20α). Μ' αυτόν το λόγο το Αγιο Πνεύμα εκφράζει, ξεκάθαρα και με πολλή ακρίβεια, τη βιαιότητα αυτού του τόσο επικίνδυνου πάθους.

Με τί μπορούμε να συγκρίνουμε την ψυχή που είναι θύμα των επιθέσεων της λύπης.

Ένα ρούχο που έχει φαγωθεί από το σκόρο, έχει χάσει την αξία του και δεν χρησιμεύει πια για να ντυθούμε με ευπρέπεια. Ένα ξύλο επίσης που έχει φαγωθεί από σαράκι, δεν είναι κατάλληλο για να διακοσμήσει ένα απλό έστω κτίριο, ούτε αξίζει πλέον για άλλη χρήση, παρά μόνο για να γίνει καυσόξυλο. Έτσι είναι και η ψυχή που έχει καταφαγωθεί από το σαράκι της λύπης. Θα είναι πια τελείως άχρηστη για να γίνει αυτό το αρχιερατικό ένδυμα, το οποίο, όπως λέει ο Προφήτης, δέχεται το μύρο του Αγίου Πνεύματος που κατεβαίνει από τον ουρανό και χύνε­ται πρώτα στο πηγούνι του Ααρών και κατόπιν φθάνει μέχρι το κρόσσι του ενδύματός του:«Σαν το μύρο», λέει, «που χύθηκε στην κεφαλή του Ααρών και κατεβαίνει στον πώγωνά του και ακόμη πιο κάτω, μέχρι τα κρόσσια του αρχιερατικού του σάκκου» (Ψαλμ. 132, 2). Αυτή η ψυχή δεν θα μπορέσει να λάβει μέρος στην οικοδόμηση και το στολισμό αυτού του πνευματικού ναού, τα θεμέλια του οποίου έθεσε, σαν ένας σοφός αρχιτέκτονας, ο απόστολος Παύλος· «είσθε ναός του Θεού»,λέει, «και το Αγιο Πνεύμα κατοικεί μέσα σας» (Α' Κορ. 3, 16). Στο Ασμα Ασμάτων επίσης «η Νύμφη» περιγράφει ποια είναι τα ξύλα, με τα οποία έχει οικοδομηθεί αυτός ο ναός: «Τα δοκάρια του σπιτιού μας», λέει, «είναι από ξύλα κέδρου και τα κουφώματά του από κυπαρίσσι» (Ασμα Ασμ. 1, 16). Επομένως, για το ναό του Θεού επιλέγουμε είδη ξύλων που να είναι ευωδιαστά και πολύ ανθεκτικά, αυτά να μη φθείρονται με το χρόνο, ούτε να κινδυνεύουν να φαγωθούν από το σαράκι.

Πού οφείλεται η λύπη και πώς εμφανίζεται στην ψυχή μας.

Η λύπη πολλές φορές προέρχεται από την οργή που αισθάνεται κανείς, εξαιτίας της απώλειας κάποιας απόλαυσης ή κάποιας ελπίδας απολαβής.Μερικές φορές όμως δεν υπάρχει κανένας εμφανής λόγος, ο οποίος μπορεί να δικαιολογήσει αυτή την πτώση.

Σ’ αυτές τις περιπτώσεις ευθύνεται αποκλει­στικά η κακία του Εχθρού, η οποία ξαφνικά μας φορτώνει με ένα τέτοιο βάρος. Πολλές φορές μάλι­στα, φθάνουμε στο σημείο, ώστε δεν μπορούμε να συναναστραφούμε, με τη συνηθισμένη μας προσήνεια, ούτε τα αγαπημένα μας πρόσωπα ή τους φίλους και συνεργάτες μας. Τότε, όσο ευχάριστη και φυσι­ολογική κι αν είναι η συζήτηση μαζί τους, εμείς τη θεωρούμε φορτική και περιττή και ανταποκρινόμαστε σ’ αυτή με απρέπεια ή με αχαριστία. Κι αυτό, γιατί το βάρος της λύπης έχει κατακλύσει κάθε πτυχή της καρδιάς μας.

Η λύπη μας δεν οφείλεται στα σφάλματα των άλλων, αλλά στα δικά μας πάθη.

Αυτό αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι τα πάθη μας δεν διεγείρονται πάντα ως αντίδραση στα σφάλματα των άλλων, αλλά πιο συχνά οφείλονται σε δικό μας φταίξιμο. Γιατί μέσα μας κρύβουμε την αιτία και τα σπέρματα των παθών, τα οποία, μόλις μας κτυπήσει η καταιγίδα των πειρασμών, αμέσως φυτρώνουν και βγάζουν τους καρπούς τους. Στη λύπη δεν φθάνουμε μετά από μια ξαφνική πτώση, αλλά η καταστροφή μας προκαλείται από σφάλματα που, από απροσεξία μας, έχουν χρονίσει μέσα μας.

Ποτέ λοιπόν δεν είναι κανείς αναγκασμένος να αμαρτήσει, όταν τον προκαλεί το σφάλμα του συ­νανθρώπου του, αν δεν έχει ο ίδιος μέσα στην καρδιά του τη ρίζα της αμαρτίας. Δεν θα πρέπει συνεπώς να πιστεύουμε ότι κάποιος πλανήθηκε ξαφνικά και έπεσε στο βάραθρο της αισχρής επιθυμίας, εξαιτίας της θέας ενός εξαισίου ετερόφυλου προσώπου. Θα πρέπει μάλλον να γνωρίζουμε ότι αυτή η θέα ήταν η ευκαιρία, για να βγει στην επιφάνεια μια αρρώστια που επωαζόταν για καιρό μυστικά μέσα του.

Δεν πρέπει να διακόπτουμε τη συναναστροφή με τους αδελφούς μας, νομίζοντας ότι έτσι θα γίνουμε τέλειοι, αλλά μάλλον πρέπει να καλλιεργούμε την αρετή της υπομονής.

Γι’ αυτό ο Θεός, ο Δημιουργός των πάντων, γνωρίζοντας καλύτερα από τον καθένα πως να γιατρεύσει το πλάσμα Του και ότι οι αιτίες και οι ρίζες των παθών μας δεν βρίσκονται στους άλλους, αλλά μέσα στον ίδιο τον εαυτό μας, δεν μας είπε να μη συναναστρεφόμαστε τους αδελφούς μας, ούτε μας έδωσε εντολή να αποφεύγουμε εκείνους που νομίζουμε ότι μας προκαλούν ή ότι εμείς γινόμαστε αιτία της πτώσης τους. Αλλά θέλει να αγωνιζόμαστε να υπερβαίνουμε κάθε δυσκολία.

Πρέπει να γνωρίζουμε καλά ότι η καθαρότητα της καρδιάς δεν αποκτάται τόσο με την απομάκρυνση από τους ανθρώπους, όσο με την αρετή της υπομονής. Όπως ακριβώς, όταν έχουμε υπομονή μπορούμε να παραμείνουμε ειρηνικοί, ακόμα και μ' αυτούς που μισούν την ειρήνη, έτσι και όταν μας λείπει η υπομονή, βρισκόμαστε σε συνεχή ασυμφωνία και διαμάχη, ακόμα και μ' αυτούς που είναι φθασμένοι στην αρετή και πολύ καλύτεροι από εμάς. Γιατί οι ευκαιρίες για ταραχές και οι αφορμές που μας ωθούν, για να απομακρυνθούμε από τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρεφόμαστε, δεν είναι ποτέ δυνατόν να λείψουν από τη ζωή μας. Έτσι, αλλάζο­ντας τόπο, δεν ξεφεύγουμε συγχρόνως και από τις αιτίες της λύπης, η οποία μας οδηγεί στο χωρισμό από τους αδελφούς μας.

Εάν βελτιώσουμε το χαρακτήρα μας, μπορούμε να συναναστρεφόμαστε με όλους, χωρίς δυσκολία.

Ας φροντίσουμε λοιπόν να εξαλείψουμε τα πάθη μας και να διορθώσουμε το λογισμό μας. Και αν το πετύχουμε αυτό, τότε θα ζήσουμε ευκολότερα, όχι μόνο με τους ανθρώπους, αλλά, όπως λέει η Αγία Γραφή, και με τα άγρια θηρία: «Θα έχεις ειρήνη», λέει, «ακόμα και με τα άγρια θηρία» (Ιώβ 5, 2). Πράγματι, «ειρήνη πολλή κυριαρχεί στην ψυχή αυτών που σε αγαπούν. Κύριε, και δεν σκοντάφτουν σε πα­γίδα» (Ψαλμ. 118, 165).

Για ένα άλλο είδος λύπης που μας οδηγεί στην απελπισία για τη σωτηρία μας.

Υπάρχει επίσης ένα άλλο, πιο αποτρόπαιο είδος λύπης. Αυτό δεν σπρώχνει τον ένοχο να αλλάξει τρόπο σκέψης και ζωής ή να διορθώσει τα λάθη του, αλλά τον σπρώχνει προς μια θανάσιμη απελπισία. Αυτή η απελπισία εμπόδισε τον Κάιν, μετά το φόνο του αδελφού του, να μετανοήσει (Γεν. 4, 9-16). Αυτή επίσης παρέσυρε τον Ιούδα, μετά την προδοσία, αντί να επανορθώσει το λάθος του με τη μετάνοια, να δώσει τέλος στη ζωή του (Ματθ. 27, 5).

Η λύπη μας ωφελεί σε μια μόνο περίπτωση.

Δεν θα πρέπει να θεωρούμε τη λύπη επιτρεπτή και χρήσιμη, παρά μόνο σε μία περίπτωση: Όταν δηλαδή λυπούμαστε για τις αμαρτίες μας, επειδή αυτές αναστέλλουν την πρόοδό μας προς την πνευματική τελείωση και τη μέλλουσα μακαριότητα. Γι’ αυτήν ο Απόστολος λέει: «Η κατά Θεόν λύπη έχει σαν αποτέλεσμα τη μετάνοια που καταλήγει στη σωτηρία, για την οποία κανείς δεν θα μεταμεληθεί. Ενώ η «κατά κόσμον» λύπη οδηγεί στο θάνατο» (Β' Κορ. 7, 10).

Πώς θα ξεχωρίσουμε την «κατά Θεόν» λύπη από τη λύπη 

που προκαλεί ο διάβολος και η οποία μας οδηγεί στο θάνατο;

Η «κατά Θεόν» λύπη κάνει τον άνθρωπο υπάκουο, ευγενή, ταπεινό, πράο, γεμάτο γλυκύτητα και υπομονή. Γιατί αυτή η λύπη γεννιέται από την αγάπη του ανθρώπου για τον Θεό και εκφράζεται αβίαστα -εξαιτίας του πόθου που τρέφει ο άνθρωπος για την πνευματική του ολοκλήρωση- με την όλη σωματική άσκηση και τη συντριβή του πνεύματος. Ο άνθρωπος που τρέφει αυτή τη λύπη είναι ιλαρός και ευπροσήγορος. Και επειδή ελπίζει στην πνευματική του τελείωση και στην απολαβή των μελλοντικών αγαθών, διατηρεί πάντοτε την ευγένειά του και τη μακροθυμία του, μετέχοντας έτσι σε όλους τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, όπως τους απαριθμεί ο Απόστολος που λέει: «Ο καρπός του Πνεύματος είναι η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η μακροθυμία, η καλοσύνη, η αγαθότητα της καρδιάς, η πίστη, η πραότητα και η εγκράτεια»(Γαλ. 5. 22-23).

Αντίθετα, αυτός που έχει κυριευθεί από την άλλη, την «κατά κόσμον» λύπη είναι ευερέθιστος, ανυπόμονος, αμετάπειστος, γεμάτος μνησικακία, άκαρπο πένθος και οδυνηρή απελπισία. Η λύπη πα­ραλύει την ενεργητικότητα εκείνου τον οποίο καταλαμβάνει και τον εκτρέπει από τη σωτήρια οδύνη που γεννά η μετάνοια. Γιατί αυτή η λύπη κάνει τον άνθρωπο παράλογο. Αυτή καταστρέφει, όχι μόνο τους καρπούς της προσευχής, αλλά αποστερεί τον άνθρωπο από όλους τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, τους οποίους χαρίζει πλούσια η «κατά Θεόν» λύπη.

Πρέπει να διώχνουμε από μέσα μας, εκτός από την ωφέλιμη, κάθε άλλη επιζήμια λύπη. Η επιζήμια λύπη έχει τρεις αιτίες.

Γι’ αυτό, αν εξαιρέσουμε αυτή τη λύπη, η οποία γεννιέται από τη σωτήρια μετάνοια και από την αναζήτηση της τελειότητας ή από την επιθυμία της απόκτησης των μελλοντικών αγαθών, κάθε άλλου είδους λύπη πρέπει να θεωρείται επιζήμια και να κα­ταπολεμείται. Γιατί αυτή είναι λύπη που προέρχεται από τις υποθέσεις της εφήμερης αυτής ζωής και γεννά το θάνατο. Συνεπώς, οφείλουμε να τη διώχνουμε από την καρδιά μας, και μάλιστα με τόση επιμέλεια και προσοχή, όση καταβάλλουμε προκειμένου να αντισταθούμε και να θανατώσουμε το πνεύμα της πορνείας, της φιλαργυρίας ή της οργής.

Πώς θα ξεριζώσουμε τη λύπη από την καρδιά μας.

Θα αξιωθούμε να απαλλαγούμε από αυτό το ολέθριο πάθος, με τη συνεχή πνευματική μελέτη, με το να ανυψώνουμε και να διατηρούμε το νου μας προσηλωμένο στην ελπίδα και στην προσδοκία των μελλοντικών αγαθών και στη θεωρία της μακαριότητας, η οποία μας περιμένει. Μ' αυτό τον τρόπο θα μπορέσουμε ασφαλώς να νικήσουμε όλα τα είδη της λύπης, είτε αυτή προέρχεται από θυμό, είτε από την απώλεια κάποιου κέρδους, είτε από κάποια ζημιά ή από μια προσβολή που δεχθήκαμε.

Θα πρέπει επίσης να υπερβαίνουμε την εμπαθή αυτή κατάσταση, όταν νιώθουμε πως μας φορτώνει με αναιτιολόγητα ενοχικά συναισθήματα ή όταν αυτή μας παρασύρει σε θανάσιμη απελπισία. Η ελπίδα των αιωνίων αγαθών θα μας κρατά διαρκώς μέσα στη χαρά και θα παραμένουμε σταθεροί στα βιώματά μας, χωρίς να απελπιζόμαστε από τις συμφορές που μας βρίσκουν, αλλά και χωρίς να επαναπαυόμαστε στην ευημερία. Θα πρέπει να θεωρούμε και την ευη­μερία και τις θλίψεις ως καταστάσεις μάταιες και προσωρινές, οι οποίες σύντομα θα παρέλθουν.

(Πηγή: Αββά Κασσιανού: «Συνομιλίες με τους Πατέρες της ερήμου» τ. Β', 

Εκδ. «ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ», Ιερά Μονή Τίμιου Προδρόμου, Καρέας 2006, σελ. 485)

www.alopsis.gr

Όταν σου λέει κάποιος...

... να προσευχηθείς γι' αυτόν, να το κάνεις αμέσως, εκεί που βρίσκεσαι. Θα κάνεις το σταυρό σου και θα λες: ''Κύριέ μου ή Παναγία μου, δείξε, σε παρακαλώ, το έλεός σου στο δούλο σου τάδε και δώσε του την υγεία του ή ό,τι άλλο''. 

Αυτό θα λες. Δυό λέξεις και με αγάπη.

Γέροντας Σίμων Αρβανίτης 

http://trelogiannis.blogspot.gr

Πνευματικοί άνθρωποι σκέφτονται μπακαλίστικα...

...φθάνουν νά ζουν μία ζωή δήθεν πνευματική. Κοιτάνε νά απολαύσουν ό,τι θέλουν, μέχρι εκεί πού δέν κολάζονται.

Λογαριάζουν: Αυτό κολάζει; δέν κολάζει. Άρα μπορώ νά τό απολαύσω. Στο θέμα τής νηστείας π.χ. λένε: Αύριο είναι Παρασκευή. Έ, απόψε μπορώ νά φάω κρέας μέχρι δώδεκα παρά πέντε τήν νύχτα φέρε λοιπόν νά φάμε. Μετά τις δώδεκα όμως δέν κάνει αλλάζει ή μέρα είναι αμαρτία. Δηλαδή, θέλουν καί τόν Παράδεισο νά μή χάσουν, άλλα καί αυτήν τήν ζωή νά τήν απολαύσουν. 

Έτσι αντιμετωπίζουν καί τήν αμαρτία καί τήν κόλαση μέ τρόπο μπακαλίστικο. Άν όμως σκέφτονταν φιλότιμα, θά έλεγαν: Ό Χριστός σταυρώθηκε καί υπέφερε τόσα γιά μένα κι έγώ πώς νά Τόν πληγώσω μέ μιά αμαρτωλή πράξη μου; 

Δέν θέλω νά πάω στην κόλαση, όχι γιά τίποτε άλλο, άλλα γιατί δεν θά αντέξω νά στενοχωριέται ό Χριστός, πού θά είμαι στην κόλαση.

Γέρων Παΐσιος Αγιορείτης.

http://trelogiannis.blogspot.gr

Σε κατηγορώ, γιατί δεν εξομολογείσαι

Δεν σε κατηγορώ ότι έκανες αμαρτίες πολλές και σοβαρές, όχι, άνθρωπος είσαι.

Σε κατηγορώ, γιατί δεν εξομολογείσαι.

Αυτό σε κατηγορώ.

Έπεσες; Στον πνευματικό.

Έπεσες; 

Στον πνευματικό, όλα στον πνευματικό.

Και η όσια Μαρία, πρώτα εξομολογήθηκε. 

Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης, 

Έκδοση. Ι. Hσυχαστηρίου Hσυχαστηρίου 

 «Άγιος Εφραίμ» Κατουνάκια Αγίου Όρους, 

Α’ έκδοση 2000.

http://nefthalim.blogspot.gr

ΜΟΥ ΤΟ ‘ΠΕ ΕΝΑ ΠΟΥΛΑΚΙ

Δόξα Σοι, ο Θεός.

Δόξα Σοι, ο Θεός.

Δόξα Σοι, ο Θεός.

Αν μπορείς 

ακόμα 

να το λες, 

– με επίγνωση - 

τότε, 

κάτι καλό 

θα γίνει 

στη ζωή σου 

σύντομα.

Σίγουρα.

Μου το ‘πε ένα πουλάκι 

του Παράδεισου, 

μια μέρα σκοτεινή 

που πήγα 

να λυγίσω.

Πατήρ Ανδρέας Κονάνος

http://anemonpnoi-magdalini.blogspot.gr

Τελευταίες αποκαλύψεις τού γέροντος Εφραίμ τής Αριζόνας!

Μάϊος 2014, Αριζόνα.

Συνομιλήτρια: Μάχη με ποιους;

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Τους δαίμονες.

Συνομιλήτρια: Τους βλέπατε;

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ναι, όπως βλέπω τους ανθρώπους. Βλέπετε την φωτογραφία αυτή του Γέροντα Ιωσήφ, του Ησυχαστή. Είχα μεγάλο Γέροντα, ήταν πυρ – πυρ, άνθρωπος φαινόμενο. Όλο τα επουράνια σκέπτονταν, μ’ αυτά ζούσε. Δύο λέξεις μας έλεγε συνεχώς, υπομονή, υπομονή καιπροσευχή και εδώ μας βοηθάει, όσο του επιτρέπει η Πρόνοια του Θεού. Σαν υποτακτικοί του, ποτέ δεν μαλώσαμε μεταξύ μας. Άλλοι απέξω μας δημιουργούσαν προβλήματα, συκοφαντούσαν τον Γέροντα, τον κατηγορούσαν, αλλά ο Γέροντας Ιωσήφ έλεγε, « αυτοί ας λένε, εμείς να μην πούμε».

Συνομιλήτρια: Εμείς Γέροντα, είμαστε πολύ αδύνατοι σε όλα. Τι θα γίνει με εμάς;

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Άλλα χρόνια είναι τώρα. Άλλα τα κριτήρια του Θεού, για σήμερα. 

Ο Γέροντας Ιωσήφ είχε το πνευματικό πανεπιστήμιο. Εγώ είμαι ευχαριστημένος να είστε εσείς (...δηλαδή τα πνευματικά του παιδιά) στο πνευματικό λύκειο. Σήμερα υπάρχει τέτοια πνευματική σύγχυση. Μεγάλος ανεμοστρόβιλος παρασέρνει τα πάντα. Κρατείστε γερά την παράδοση που σας παρέδωσα και να ξέρετε ότι σήμερα είναι ομολογία να λέμε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Θεός μας. Αυτό δεν το θέλουν οι σκοτεινές δυνάμεις.

Συνομιλήτρια: Γέροντα, μετά από τόσα χρόνια αγώνα, τι σας έμεινε μέσα στη ψυχή σας;

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Όλα είναι δεύτερα, όλα δεύτερα. Το πρώτο είναι το όνομα του Χριστού μας και τώρα, περνώντας τα χρόνια, είδα στη πράξη, ότι μόνο με την αγάπη κερδίζεται ο άνθρωπος. Η ζωή μου ήταν κόπος και πόνος, με την φτώχεια, με τους Γερμανούς, με την πείνα στη κατοχή, με τους πειρασμούς και τις θλίψεις στα μοναστήρια. Μεγάλος αγώνας. Μόνο το όνομα του Χριστού και της Παναγίας μας μ’ έβγαλε πέρα. Όποιος άνθρωπος δεν λέγει καθημερινά το όνομα του Χριστού και της Παναγίας μας, δεν είναι Χριστιανός.

Συνομιλήτρια: Δηλαδή η ευχή του Χριστού είναι το μέγιστο;

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Βεβαίως, γιατί είμαστε συνέχεια με τη μνήμη του Χριστού μας. Οι Άγιοι Πατέρες φωτίστηκαν και μας άφησαν αυτές τις προσευχούλες. Τρία και δύο γράμματα, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς» και «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς». Δεν είναι να διαβάσουμε εγκυκλοπαίδειες, ούτε πολλά βιβλία. Μ’ αυτές τις δύο προσευχούλες, σωζόμαστε όλοι οι Χριστιανοί. Οι μοναχοί που δεν έχουν τις μέριμνες των κοσμικών, προσεύχονται πολύ και φθάνουν ψηλά. Τους βοηθάει πολύ και η Παναγία μας. Είναι σαν να μιλούν στο αυτί του Χριστού μας, γιατί είναι αφοσιωμένοι στη προσευχή και αυτό είναι το κύριο έργο τους και όποιος έχει το δώρο της προσευχής στη καρδιά του, όταν πεθάνει δεν τον αγγίζουν τα τελώνια. Πηγαίνει μετά τον θάνατό του , κατευθείαν στο Χριστό μας. Δεν έχει εμπόδια, γιατί το όνομα του Χριστού έχει δύναμη. Είναι πυρ ο Θεός.

Συνομιλήτρια: Και οι χαιρετισμοί της Παναγίας μας είναι δυνατή προσευχή;

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Βεβαίως, όταν τους λέμε, έχουμε χαρά και φώτιση από την Παναγία μας. Πολύ με βοηθάει η παναγία μας. Με βγάζει από πολλά αδιέξοδα.

Συνομιλήτρια: Σήμερα πάσχουμε από απελπισία και ανυπομονησία.

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Η απελπισία είναι πάντα από τον διάβολο και όποιος απελπίζεται χάνει τις δυνάμεις του. Η βάση της ζωής μας είναι η υπομονή. Όταν δεν την έχουμε διαλύεται η ζωή μας.

Συνομιλήτρια: Γέροντα, ο κόσμος, εμείς, είμαστε σε μια δύσκολη θέση με όλα αυτά που γίνονται και ακούμε. Υπάρχει φόβος.

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ναι, διαισθανόμαστε ότι θα γίνουν καταστροφικά πράγματα και γίνονται καθημερινά, Γι’ αυτό τρέχουμε στα μοναστήρια και στις εκκλησίες, αλλά δεν πρέπει να έχουμε φόβο. Για σκεφτείτε, αν ένα τάγμα αγγέλων έγιναν δαίμονες και κάνουν τόση ζημιά, τι βοήθεια μας προσφέρουν τα εννέα τάγματα των αγγέλων. Μια φορά είδα τον Χριστό στο θρόνο του και δίπλα την Παναγία μας και τα τάγματα των αγγέλων και των αγίων. Περιμένανε το νεύμα του Χριστού μας για να βοηθήσουν την ανθρωπότητα στη νέα κατάσταση. Όταν γεμίζουμε συνεχώς την καρδιά μας με τον Χριστό καθημερινά δυναμώνει η πίστη μας και όλα τα αντιμετωπίζουμε. Η Παναγία μας, παρακαλεί για μας και δέεται συνεχώς, να έχουμε δύναμη και αισιοδοξία.

Συνομιλήτρια: Γέροντα σ’ αυτή την ηλικία που είστε, μπορείτε να προσεύχεσθε όπως πρώτα, ή διαφορετικά;

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Προσεύχομαι καλύτερα από πρώτα. Βέβαια δεν έχω την ένταση της προσευχής του Γέροντα Ιωσήφ, του Ησυχαστή, αλλά έχω δυνατή προσευχή και αυτό παρηγορεί την ψυχούλα μου, τόσα που πέρασα και περνώ.

Συνομιλήτρια: Πολλές φορές τα άγια λείψανα ευωδιάζουν.

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Είναι σαν να λένε είμαστε συγγενείς.

Συνομιλήτρια: Ο καρκίνος είναι διάχυτος σήμερα.

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Οι καρκινοπαθείς είναι μάρτυρες. Προσπαθώ να τους ενισχύω με την προσευχή μου, με τις νουθεσίες και όταν μπορώ τους επισκέπτομαι.

Συνομιλήτρια: Πολλοί άνθρωποι περνούνε σκληρές δοκιμασίες, είτε από την κακία των άλλων, είτε από δικά τους παραπτώματα. Τόσο δύσκολα, σαν να ζουν τη κόλαση εδώ.

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Όταν ζουν εδώ τη κόλαση ... και αξιοποιήσουν αυτή τη κατάσταση, με πνευματικά κριτήρια, όταν πεθάνουν δεν θα δικαστούν καθόλου, αλλά θα πάνε, κατευθείαν στην αγκαλιά του Χριστού. Αν όμως δεν αξιοποιήσουν, με πνευματικά κριτήρια, τη κόλαση αυτή, τότε θα βασανίζονται και στην άλλη ζωή. Ήθελα να σας πω κάτι για τον Παράδεισο. Πριν από τα ογδόντα μου χρόνια, πήγαινα συχνά στον Παράδεισο. Και τώρα βέβαια, αλλά η ηλικία έχει τον ρόλο της. Μία φορά με πήρε ο Κύριος από το χέρι και μου έλεγε « ..εδώ έκανες εκκλησία, εδώ εξομολόγησες και σώθηκε η ψυχή, εδώ παρηγόρησες, εδώ νουθέτησες,...», μου έλεγε δηλαδή τα πάντα και μαζί με αυτό μου έδινε χαρά, συγχρόνως με το λόγο του, Τόσο πολύ χαρά που είπα. Χριστούλη μου, δεν αντέχω άλλο. Δεν αντέχω άλλο. Θα εκραγώ. Να με γυρίσεις πίσω. Και βρέθηκα πάλι στο δωμάτιό μου.

Άλλη φορά στον Παράδεισο, είδα έναν λεβέντη, θαυμάσιο. Είχε δίπλα του ένα άλογο με μια γυριστή ουρά, ωραιότατο. Μέσα μου το ζήλεψα. Ήθελα να το είχα εγώ αυτό το άλογο. Με φωνάζει και μου λέγει, ήτανε κάτι σαν διοικητής. «Να πας να πεις στο στράτευμα, ότι το πίσω μέρος το έχουν αφύλακτο και θα πάνε οι αντάρτες (οι δαίμονες δηλαδή)». Και τρέχω και το λέγω. Και γύρισα τρέχοντας να πω ότι το έκανα. Εκείνος μ’ αγκάλιασε, με φίλησε και ανέβηκε στο άλογό του χαμογελαστός και έφυγε.

Συνομιλήτρια: Δηλαδή Γέροντα, γίνονται πολλά πίσω, που δεν τα πιάνουμε;

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Βεβαίως. Γι’ αυτό πρέπει από παντού να προσέχουμε. 

Προσοχή μεγάλη. Θα περάσουμε δικαστήριο φοβερό.

Συνομιλήτρια: Η κόλαση πώς είναι;

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Πώς είναι; Φρίκη, φρίκη. Ούτε πουλάκι να μην πάει εκεί. Όπως πνίγονται οι άνθρωποι στη θάλασσα, έτσι πνίγονται στα βάσανα της κόλασης, συντροφιά με τους δαίμονες. Να προσευχόμαστε για τους νεκρούς. Είναι μεγάλη ελεημοσύνη. Η μητέρα μου ήτανε πολύ ενάρετη γυναίκα. Στα λόγια της στήριζα την παιδική μου ζωή. Πριν πεθάνει ήτανε δύο χρόνια κατάκοιτη και έλεγε. «Πάτερ πες τον Θεό να με πάρει. Κουράστηκα». Αλλά πριν φύγει έδωσε μάχη.

Συνομιλήτρια: Μάχη με ποιους;

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Τους δαίμονες.

Συνομιλήτρια: Τους βλέπατε;

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ναι, όπως βλέπω τους ανθρώπους.

Συνομιλήτρια: Ο Αρχάγγελος δεν την βοηθούσε;

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ήτανε πίσω από τη πλάτη της. Είχε υποχωρήσει. Να πολεμήσει μόνη της, να στεφανωθεί.

Συνομιλήτρια: Τόσα που ακούμε για καταστροφές, που έρχονται, εμείς που ζητάμε την βοήθεια του Θεού, τι θα γίνουμε;

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Κατά το σχέδιο που έχει ο Θεός για κάθε άνθρωπο, θα κάνει και τις πράξεις του, για να σωθεί, αυτός ο άνθρωπος. Πω! Πω! Τι θα περάσουμε! Δυσκολίες μεγάλες. Η Αθήνα έχει κρυφούς Αγίους πολλούς, αλλά και το Άγιο Όρος με τον Άγιο Δημήτριο στηρίζουν τη Βόρειο Ελλάδα. Έχω ιδιαίτερη αγάπη στον Άγιο Δημήτριο. Με το Άγιο Μύρο του κοιμάμαι. Η Ελλάδα γύρισε τη πλάτη της στο Χριστό. Γι’ αυτό θα υποφέρει πολλά. Τα παιδιά στην Ελλάδα σήμερα είναι ή πολύ φωτισμένα, ή πολύ σκοτισμένα. Τα παιδιά των ενάρετων οικογενειών, είναι η μαγιά του Χριστού και το μέλλον της Ελλάδας.

Συνομιλήτρια: Πολλές γυναίκες υποφέρουν στις οικογένειες σήμερα.

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ο Χριστός είναι πολύ κοντά στις ψυχές που περιφρονούνται.

Συνομιλήτρια: Μερικοί άνθρωποι έχουν ένα ιδιαίτερο πνευματικό χάρισμα. Πώς γίνεται αυτό;

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Αυτοί οι άνθρωποι, ή αδικήθηκαν πολύ, ή συκοφαντήθηκαν, ή εμβάθυναν σ’ αυτό τον τομέα και τους δόθηκε χάρισμα. Όπως κανοναρχούμε τον Θεό, έτσι και μας ψέλνει.

Συνομιλήτρια: Στα Ιεροσόλυμα, τα τελευταία χρόνια, γίνονται θαυμαστά πράγματα.

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ήθελα και εγώ να τα έβλεπα. Εκεί είναι η βάση του Χριστού μας. Το Άγιο Φώς είναι κάθε ημέρα στον Πανάγιο Τάφο, αλλά το Πάσχα δίνεται γενικό δώρο σε όλους. Να πηγαίνετε στα Ιεροσόλυμα. Εκεί βλέπουμε τι υπέμεινε ο Χριστός για μας και εμείς, όσο μπορούμε να τον ευχαριστούμε και να ανταποκρινόμαστε στην αγάπη Του. Παλαιότερα είχα πάει και εγώ μερικές φορές.

Συνομιλήτρια: Πολλές φορές συμβαίνουν παρεξηγήσεις μεταξύ μας.

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Αυτά είναι ανθρώπινα. Δεν θα λείψουν ποτέ. Να τα προσπερνάμε και να τρέχουμε στον Χριστό. Να σκεπτόμαστε τι μας έχει ετοιμάσει ο Χριστός, στο καλό – καλό παράδεισο, μετά την Δευτέρα παρουσία. Τώρα πηγαίνουμε στον νάρθηκα του Παραδείσου, Δεν χωράει νους ανθρώπου πως θα είναι ο καλός – καλός παράδεισος. Όλα φως! Όλα ευωδία! Χαρά ανεκλάλητη. Μακαριότητα. Τίποτε δεν θα είναι γερασμένο. Όλα νέα τα θέλει ο Χριστός στη Βασιλεία Του. Τίποτα παράταιρο. Όλα τέλεια. Η μητέρα μου πέθανε 95 ετών και εγώ την βλέπω στον παράδεισο τριάντα χρονών.

Στη κατοχή είχαμε κάτι γειτονόπουλα, που ήτανε λειψά στο μυαλό. Δύο παιδάκια ήτανε. Εμείς παίζαμε και αυτά ακόμη περπατούσανε να έρθουνε, ενώ είχαμε ξεκινήσει μαζί. Τα βρήκα στον Παράδεισο, γιατί πεθάνανε στη κατοχή από την πείνα, μικρά στην ηλικία. Τα λέγω: «Τι κάνετε εδώ; Πώς περνάτε;». Μου λένε: «Εφραίμ, εδώ δεν μιλάμε. Εδώ μόνον διαβάζουμε, έχουμε μελέτη». Αυτά δεν ξέρανε να γράψουν το όνομά τους και στον παράδεισο μελετούσαν. Αυτό δείχνει την τελειότητα του παραδείσου.

Συνομιλήτρια: Πολλοί άνθρωποι βοηθάνε τα μοναστήρια, σε ανάγκες που έχουν.

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ό,τι κάνουν όλα γράφονται στον ουρανό. Να έχουν ειρήνη και υγεία και ευλογία στα σπίτια τους.

Συνομιλήτρια: Στην εκκλησία ήμασταν άνθρωποι από όλο τον κόσμο. Δηλαδή, τι ωραία Γέροντα, σαν τους Αγίους Αποστόλους είναι το έργο σας. «Μαθητεύσατε πάντα τα έθνη».

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Είμαι ένα κούφιο καρύδι. Δεν έκανα τίποτα.

Συνομιλήτρια: Τι σκέπτεστε στην ηλικία που είστε;

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Σκέπτομαι να στερεώσω το έργο μου εδώ, γιατί πολλοί άνθρωποι σώθηκαν, πολλές ψυχούλες. Και πώς θα πάω να συναντήσω τον Κύριο; Πού θα πάω ο ταλαίπωρος;

Συνομιλήτρια: Ο Κύριος θα στείλει τους αγγέλους του να σας πάρει.

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Δεν το ξέρω αυτό, όπως κρίνει ο Κύριος. Το κεφαλάκι μου χωρούσε όλη την οικουμένη. Τώρα δεν με βοηθάει η υγεία μου, έχω γεράματα.

Συνομιλήτρια: Ο κ. Π…Γέροντα, πέθανε την ημέρα, ενός μεγάλου Αγίου.

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Αυτός του άνοιξε την πόρτα του παραδείσου να μπει μέσα. Όταν κάποιος πεθαίνει και σώζεται η ψυχούλα του, ο Άγιος που γιορτάζει εκείνη την ημέρα, τον υποδέχεται στον παράδεισο, γιατί είναι η ημέρα δική του, η εορτή του δηλαδή.

Συνομιλήτρια: Πολλούς ανθρώπους ξαφνικά τους βρίσκει ο θάνατος.

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ναι. Κάθε ημέρα να είμαστε με το εισιτήριο στο χέρι. Δεν γνωρίζουμε τι θα μας συμβεί. Κάποτε εξομολόγησα κάποιον στο νοσοκομείο με τα νεύματα και σε λίγο πέθανε. Κάτι καλό έκανε στη ζωή του και σώθηκε τελευταία στιγμή. Στη ζωή μου πέρασα πολλές ταλαιπωρίες και είδα ότι η Θεία Πρόνοια, κατευθύνει τα πάντα προς το καλό του ανθρώπου. Να μην μας φεύγει η μνήμη του θανάτου. Να διαβάζετε από το Γεροντικό, την συνομιλία του Αγίου Μακαρίου με το κρανίο. Κάποτε σε όραμα είδα τον εαυτό μου ντυμένο πολύ ωραία. Με άμφια, όπως στις γιορτές και ήμουνα ψηλά σε εξέδρα και πιο κάτω ήτανε κοπέλες, που είχα εξομολογήσει και φωνάζανε «Γέροντα... Γέροντα. Θέλουμε και εμείς να έρθουμε αυτού», αλλά δεν τους επιτρεπότανε. Αυτό δείχνει την ευθύνη μου και την χάρη της ιεροσύνης, Γι’ αυτό, να προσεύχεστε για μένα. Να έχετε τάξη και προσοχή. Να αγωνίζεστε κάθε μέρα, όσο μπορείτε. Ο Χριστός μας αγαπάει την τάξη των μοναχών, γιατί είναι οι στρατιώτες του.

Συνομιλήτρια: Γέροντα, όταν πάτε στον παράδεισο και έχετε αυτήν την επικοινωνία με τον Κύριο, δεν του μιλάτε και για μας τους μοναχούς σας και τις μοναχές και για τους ανθρώπους που θέλουν την βοήθειά σας;

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Βεβαίως του μιλάω.

Συνομιλήτρια: Τι σας απαντά;

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Εντάξει. Θα φροντίσω. Ο.Κ.

Συνομιλήτρια: Όταν εσείς Γέροντα πεθάνετε και εάν τυχόν εμείς ζούμε, εσείς μη μας ξεχάσετε, που θα καλοπερνάτε με τον Χριστό μας και εμείς εδώ θα παλεύουμε.

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: (Γελώντας) Όχι, αυτό δεν γίνεται.

Συνομιλήτρια: Αύριο φεύγουμε Γέροντα (...από την Αριζόνα). Πέστε μας έναν τελευταίο λόγο.

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Καλό και ευλογημένο ταξίδι να έχετε. Να έχετε την ευχή μου. Να έχετε υγεία και να έρχεστε. Ο καθένας ξέρει τι έχει στον τρουβά του, αλλά η Διαθήκη που σας αφήνω είναι να γνωρίσετε το Άγιο Πνεύμα. Να το εργαστείτε και να το χτίσετε μέσα σας, τηρώντας τις εντολές του Ευαγγελίου και έχοντας ειρήνη στη ψυχή σας, Να έχετε αγάπη, ομόνοια και να φωνάζετε το όνομα του Χριστού και της Παναγίας μας. Οι άγγελοι να σας συντροφεύουν.

Πως λένε αυτούς που παντρεύονται παράνομα εδώ;

Συνομιλήτρια: Μήπως εννοείτε τους ομοφυλόφιλους;

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ναι αυτούς. Η Παλαιά Διαθήκη λέγει: «δεν θα μείνει το πνεύμα μου στους ανθρώπους, γιατί είναι σάρκες». Αυτό ισχύει για σήμερα. Τα Σόδομα κάηκαν, το ίδιο …τα πυρηνικά. Δεν ανέχεται αυτές τις αμαρτίες ο Χριστός. Παντού λατρεύεται η αμαρτία της σάρκας. Δεν υπάρχει μετάνοια. Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία μετανόησε. Όλοι οι ομοφυλόφιλοι θα εξαλειφθούν. Όλα χώμα …Τα πυρηνικά …Όλα χώμα. Ο πόλεμος θα γίνει για τις αμαρτίες.

(Απομαγνητοφωνημένο υλικό μοναχών, πνευματικών παιδιών του Γέροντος από την Ελλάδα, που τον επισκέφθηκαν στην Ελληνορθόδοξη Ιερά Μονή του Αγίου Αντωνίου, στην Αριζόνα της Αμερικής)

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/

"Πώς γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού."

«Τον 7ο αιώνα υψώθηκε πανηγυρικά ο τίμιος Σταυρός στα Ιεροσόλυμα, για να τον δει και να τον προσκυνήσει όλος ο λαός.*

Εκείνου του γεγονότος ανάμνηση είναι η τελετή της υψώσεως του Σταυρού, που γίνεται κάθε χρόνο, στις 14 Σεπτεμβρίου, στους ενοριακούς και μοναστηριακούς ναούς. Αυτή η Ύψωση, όμως, είναι εξωτερική. Υπάρχει, θα λέγαμε, και μια πνευματική Ύψωση του Σταυρού που συντελείται μέσα στην καρδιά του ανθρώπου.

Πότε; Όταν κάποιος σταθερά αποφασίζει να αυτοσταυρωθεί, νεκρώνοντας τα πάθη του. Όποιος δεν το κάνει, δεν είναι αληθινός Χριστιανός. Το λέει ξεκάθαρα ο απόστολος: «Οι του Χριστού την σάρκα εσταύρωσαν συν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις» (Γαλάτας 5, 24). Όσοι, δηλαδή, είναι του Χριστού, έχουν σταυρώσει τον αμαρτωλό εαυτό τους μαζί με τα πάθη και τις επιθυμίες του. 

Οι Χριστιανοί, λοιπόν, υψώνουν μέσα τους αυτόν τον Σταυρό και τον κρατούν υψωμένο σε όλη τους τη ζωή. Έτσι είναι, άραγε; Ο καθένας ας ρωτήσει τη συνείδησή του. Και μακάρι να μην πάρει την απάντηση· «Εσύ κάνεις τα σαρκικά σου θελήματα και υπακούεις στις επιθυμίες σου. Ο σταυρός σου δεν είναι υψωμένος, αλλά ριγμένος στο λάκκο των παθών, όπου σαπίζει από την καταφρόνια και την αμέλειά σου».

Μετά την αποκαθήλωση του νεκρού σώματος του Χριστού, ο τίμιος Σταυρός έμεινε στο Γολγοθά. Οι Ιουδαίοι τον πήραν και τον έριξαν σε ένα σκουπιδόλακκο.

Μετά την Ανάσταση του Κυρίου, πάλι, δεν δίστασαν να επιχώσουν με πέτρες και χώματα τον Πανάγιο τάφο Του, για να τον εξαφανίσουν.

Τέλος, όταν οι Ρωμαίοι κυρίευσαν την επαναστατημένη Ιερουσαλήμ, το 70, κατέσκαψαν και ισοπέδωσαν όλη την πόλη και τα περίχωρά της. Και αργότερα, κατά την ανοικοδόμησή της, στον τόπο όπου πρώτα ήταν ο Πανάγιος τάφος, με υποκίνηση του εχθρού, έχτισαν ναό της Αφροδίτης, της ειδωλολατρικής θεάς της ασέλγειας.

Κάτι παρόμοιο γίνεται και με τον εσωτερικό σταυρό μας. Όταν ο εχθρός κυριεύσει και κατασκάψει τη νοητή Ιερουσαλήμ, την ψυχή μας, ο Σταυρός αυτός γκρεμίζεται από τον καρδιακό Γολγοθά στο σπουπιδόλακκο των αμαρτωλών επιθυμιών και ηδονών. Στη θέση του τότε βάζουμε και προσκυνάμε το είδωλο της Αφροδίτης, ώσπου να μας επισκεφτεί η Θεία Χάρη, αν βέβαια μετανοήσουμε ειλικρινά, η οποία θα τσακίσει το είδωλο της αμαρτίας και θα υψώσει μέσα μας το Σταυρό της νεκρώσεως των παθών». 

Οσίου Θεοφάνους του Έγκλειστου 

(Από το βιβλίο, «Χειραγωγία στην πνευματική ζωή»).

Σημείωση

* Ο Πέρσης βασιλιάς Χοσρόης Β’ (590- 628), που κατέλαβε την Αγία Πόλη το 614, άρπαξε το τίμιο Ξύλο και το μετέφερε στην Περσία. Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα ο αυτοκράτορας Ηράκλειτος (610- 641) νίκησε τους Πέρσες και πήρε πάλι το Σταυρό. Στις 14 Σεπτεμβρίου του 628 τον έφερε στο ναό της Αναστάσεως των Ιεροσολύμων, όπου τον ύψωσε ο πατριάρχης άγιος Ζαχαρίας (609- 631). Από τότε επικράτησε σε Ανατολή και Δύση η εορτή της Υψώσεως του τιμίου Σταυρού ως λαμπρή πανήγυρη.

http://oode.wordpress.com

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ - Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ ΕΦΤΑΣΕ

Μετά το διάγγελμα του Αμερικανού Προέδρου Ομπάμα για πόλεμο του Ισλαμικού κράτους σε οποιοδήποτε έδαφος υπάρχουν μαχητές του έρχονται πάλι στην επιφάνεια οι προφητείες για την Συρία.

Ολοι πέρσυ τέτοια εποχή περίμεναν την επέμβαση στη Συρία, που όμως δεν έγινε. Τώρα με πρόσχημα την ISIS οι ΗΠΑ θα βομβαρδίσουν την Συρία, χωρίς την έγκριση της Συριακής κυβέρνησης και του Προέδρου Άσαντ. Πράγμα αδιανόητο βάση των διεθνών κανόνων όπως αναφέρουν και Γερμανοί αναλύτές στο Der Spiegel.Aυτή τη φορά τα ζητήματα είναι πολύ πιο πολύπλοκα, αφού στα εδάφη που δρα η ISIS στο Β.Ιράκ αλλά και στη Συρία, ζουν στην πλειονότητα Κούρδοι. Οπότε το χτύπημα είναι διπλό. 

Από την μία μπορεί να χτυπήσει στρατιωτικούς στόχους του Συριακού στρατού,και από την άλλη να τεθεί ζήτημα για ίδρυση Κουρδικού κράτους,αφού αυτοί που θα συνεισφέρουν περισσότερο σε επίγειες στρατιωτικές δυνάμεις εναντίον της ISIS θα είναι Κούρδοι. Υπάρχει και μία μαρτυρία από την Κύπρο που αναφέρει ότι ο πόλεμος στην Συρία θα διαρκέσει 4 χρόνια. Ο πόλεμος είχε ξεκινήσει την ίδια εποχή με την ΝΑΤΟ'ι'κή επέμβαση στη Λιβύη, τον Μάρτιο του 2011. Οπότε τον Μάρτιο του 2015 συμπληρώνονται τα 4 χρόνια. Απομένει το τελικό διάστημα των 6 μηνών(Σεπτέμβριος 2014 - Μάρτιος 2015) ώστε να δούμε τι εξελίξεις θα υπάρξουν. 

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. 

Πρώτος ο κύριος Ημών Ιησούς Χριστός αναφέρεται στα σημερινά γεγγονότα. Στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο στο Κεφ. 24 αναφέρει: «ΚΑΙ ἐξελθὼν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐπορεύετο ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ· καὶ προσῆλθον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπιδεῖξαι αὐτῷ τὰς οἰκοδομὰς τοῦ ἱεροῦ. 2 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐ βλέπετε ταῦτα πάντα; ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ ἀφεθῇ ὧδε λίθος ἐπὶ λίθον, ὃς οὐ καταλυθήσεται. 3 καθημένου δὲ αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ ὄρους τῶν ἐλαιῶν προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ κατ᾿ ἰδίαν λέγοντες· εἰπὲ ἡμῖν πότε ταῦτα ἔσται, καὶ τί τὸ σημεῖον τῆς σῆς παρουσίας καὶ τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος; 4 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ. 5 πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες, ἐγώ εἰμι ὁ Χριστός, καὶ πολλοὺς πλανήσουσι. 6 μελλήσετε δὲ ἀκούειν πολέμους καὶ ἀκοὰς πολέμων· ὁρᾶτε μὴ θροεῖσθε· δεῖ γὰρ πάντα γενέσθαι, ἀλλ᾿ οὔπω ἐστὶ τὸ τέλος. 7 ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν, καὶ ἔσονται λιμοὶ καὶ λοιμοὶ καὶ σεισμοὶ κατὰ τόπους· 8 πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων.» 

Eδώ ξεκάθαρα σε ερώτηση των μαθητών του αναφέρεται στην καταστροφή του 2ου Ναού του Σολομώντος και ότι πολλοί αντίχριστοι θα έρθουν στο όνομά του και πολλούς θα πλανήσουν, θα ακούμε φήμες για πολέμους αλλά όλα αυτά πρέπει να γίνουν αλλά δεν θα είναι το τέλος. [Αυτό σε απάντηση όσων περιμένουν τον τελικό αντίχριστο και το τέλος του κόσμου, τα οποία είναι Καθολικές και Προτεσταντικές θεωρίες].

Αναφέρεται στους 3 Παγκοσμίους πολέμους και ειδικά στον τρίτο που θα ξεσηκωθεί έθνος εναντίον έθνους και βασιλεία εναντίον βασιλείας και θα γίνουν πείνα, αρρώστιες και σεισμοί κατά τόπους πράγματα που τα βλέπουμε συνέχεια. Αυτός ο Τρίτος παγκόσμιος πόλεμος θα είναι η αρχή των πόνων. Ας δούμε όμως τι είπαν οι προφήτες ειδικά για την Δαμασκό.

Ο προφήτης Ιερεμίας αναφέρει:

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΙΕΡΕΜΙΑ. Τῇ Δαμασκῷ.

«(Μας. ΜΘ´, 23–27). Κατῃσχύνθη ᾿Ημὰθ καὶ ᾿Αρφάδ, ὅτι ἤκουσαν ἀκοὴν πονηράν· ἐξέστησαν, ἐθυμώθησαν, ἀναπαύσασθαι οὐ μὴ δύνωνται. 13 ἐξελύθη Δαμασκός, ἀπεστράφη εἰς φυγήν, τρόμος ἐπελάβετο αὐτῆς. 14 πῶς οὐχὶ ἐγκατέλιπε πόλιν ἐμήν; κώμην ἠγάπησαν· 15 διὰ τοῦτο πεσοῦνται νεανίσκοι ἐν πλατείαις σου, καὶ πάντες οἱ ἄνδρες οἱ πολεμισταί σου πεσοῦνται, φησὶ Κύριος· 16 καὶ καύσω πῦρ ἐν τείχει Δαμασκοῦ, καὶ καταφάγεται ἄμφοδα υἱοῦ ῎Αδερ.H πρoφητεία ενάντια στη Δαμασκό

23 ΓIA TH ΔAMAΣKO. Kαταντρoπιάστηκε η Aιμάθ και η Aρφάδ επειδή, άκoυσαν κακή αγγελία η καρδιά τoυς διαλύθηκε στη θάλασσα υπάρχει ταραχή δεν μπoρεί να ησυχάσει.

24 H Δαμασκός παρέλυσε, στράφηκε σε φυγή, και την κατέλαβε τρόμoς αγωνία και πόνoι την κυρίευσαν, σαν εκείνη πoυ γεννάει.

25 Πώς δεν εναπέμεινε η ένδoξη πόλη, η πόλη τής ευφρoσύνης μoυ!

26 Γι' αυτό, oι νέoι της θα πέσoυν στις πλατείες της, και όλoι oι πoλεμιστές άνδρες θα απoλεστoύν κατά την ημέρα εκείνη, λέει o Kύριoς των δυνάμεων.

27 Kαι θα ανάψω φωτιά στα τείχη τής Δαμασκoύ, και θα καταφάει τα παλάτια τoύ Bεν-αδάδ. Δαμασκός=Πρωτεύουσα της Συρίας, Αρφάδ=πόλη της Συρίας. Αιμάθ=Διάσημη πόλη της Συρίας στον ποταμό Ορόντο. Βεν-Αδάδ=παλιός βασιλιάς της Δαμασκού.». 

ΗΣΑΙΑΣ - 17o Κεφάλαιο.

1 Η ΚΑΤΑ ΔΑΜΑΣΚΟΥ ΟΡΑΣΙΣ ΙΔΟΥ Η ΔΑΜΑΣΚΟΣ ΠΕΠΑΥΜΕΝΗ ΤΟΥ ΝΑ ΗΝΑΙ ΠΟΛΙΣ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΕΙΣΘΑΙ ΣΩΡΟΣ ΕΡΕΙΠΙΩΝ

2 ΑΙ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΑΡΟΗΡ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΦΘΗΣΑΝ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΕΙΣΘΑΙ ΔΙΑ ΤΑ ΠΟΙΜΝΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΑΝΑΠΑΥΕΣΘΑΙ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΕΙΣΘΑΙ Ο ΦΟΒΙΖΩΝ

3 ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΕΚΛΕΙΨΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥ ΕΦΡΑΙΜ Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΑΠΟ ΤΗΣ ΔΑΜΑΣΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟΝ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ ΘΕΛΕΙ ΓΕΙΝΕΙ ΩΣ Η ΔΟΞΑ ΤΩΝ ΥΙΩΝ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΛΕΓΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

4 ΚΑΙ ΕΝ ΤΗ ΗΜΕΡΑ ΕΚΕΙΝΗ Η ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒ ΘΕΛΕΙ ΣΜΙΚΡΥΝΘΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΧΟΣ ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΣ ΑΥΤΟΥ ΘΕΛΕΙ ΙΣΧΝΩΘΗ

5 ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΕΙΣΘΑΙ ΩΣ ΟΤΑΝ Ο ΘΕΡΙΣΤΗΣ ΣΥΝΑΓΗ ΤΟΝ ΣΙΤΟΝ ΚΑΙ ΘΕΡΙΖΗ ΤΑ ΑΣΤΑΧΥΑ ΔΙΑ ΤΟΥ ΒΡΑΧΙΟΝΟΣ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΕΙΣΘΑΙ ΩΣ Ο ΣΥΝΑΓΩΝ ΑΣΤΑΧΥΑ ΕΝ ΤΗ ΚΟΙΛΑΔΙ ΡΑΦΑΕΙΜ

6 ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΟΜΩΣ ΜΕΙΝΕΙ ΕΝ ΑΥΤΗ ΡΩΓΕΣ ΩΣ ΕΝ ΤΩ ΤΙΝΑΓΜΩ ΤΗΣ ΕΛΑΙΑΣ ΔΥΟ ΤΡΕΙΣ ΕΛΑΙΑΙ ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΤΩΝ ΥΨΗΛΟΤΕΡΩΝ ΚΛΑΔΩΝ ΤΕΣΣΑΡΕΣ ΠΕΝΤΕ ΕΠΙ ΤΩΝ ΜΑΚΡΟΤΕΡΩΝ ΑΥΤΗΣ ΚΑΡΠΟΦΟΡΩΝ ΚΛΑΔΩΝ ΛΕΓΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

7 ΕΝ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΗΜΕΡΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΕΛΕΙ ΑΝΑΒΛΕΨΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗΝ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΟΦΘΑΛΜΟΙ ΑΥΤΟΥ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΕΝΑΤΕΝΙΣΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

8 ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΑΝΑΒΛΕΨΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΒΩΜΟΥΣ ΤΟ ΕΡΓΟΝ ΤΩΝ ΧΕΙΡΩΝ ΑΥΤΟΥ ΟΥΔΕ ΘΕΛΕΙ ΣΕΒΑΣΘΗ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΚΑΜΟΝ ΟΙ ΔΑΚΤΥΛΟΙ ΑΥΤΟΥ ΟΥΤΕ ΤΑ ΑΛΣΗ ΟΥΤΕ ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ

9 ΕΝ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΗΜΕΡΑ ΑΙ ΟΧΥΡΑΙ ΠΟΛΕΙΣ ΑΥΤΟΥ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΕΙΣΘΑΙ ΩΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΟΣ ΚΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΑΚΡΟΤΑΤΟΝ ΚΛΩΝΑΡΙΟΝ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΑΦΗΚΑΝ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΥΙΩΝ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΕΙΣΘΑΙ ΕΡΗΜΩΣΙΣ

10 ΕΠΕΙΔΗ ΕΛΗΣΜΟΝΗΣΑΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΝΕΘΥΜΗΘΗΣ ΤΟΝ ΒΡΑΧΟΝ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ ΣΟΥ ΔΙΑ ΤΟΥΤΟ ΘΕΛΕΙΣ ΦΥΤΕΥΣΕΙ ΕΥΑΡΕΣΤΑ ΦΥΤΑ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΜΕΙ ΤΗΝ ΕΜΦΥΤΕΥΣΙΝ ΜΕ ΞΕΝΑ ΒΛΑΣΤΗΜΑΤΑ

11 ΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΜΕΙ ΤΟ ΦΥΤΟΝ ΣΟΥ ΝΑ ΑΥΞΗΘΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΙ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΜΕΙ ΤΟΝ ΣΠΟΡΟΝ ΣΟΥ ΝΑ ΑΝΘΗΣΗ ΠΛΗΝ ΤΟ ΘΕΡΟΣ ΘΕΛΕΙ ΔΙΑΡΠΑΧΘΗ ΕΝ ΤΗ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΗΛΠΙΣΜΕΝΗΣ ΘΛΙΨΕΩΣ

12 ΟΥΑΙ ΕΙΣ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΠΟΛΛΩΝ ΛΑΩΝ ΟΙΤΙΝΕΣ ΚΑΜΝΟΥΣΙ ΤΑΡΑΧΗΝ ΩΣ ΤΗΝ ΤΑΡΑΧΗΝ ΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΩΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΟΡΥΒΟΝ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΟΡΥΒΟΥΣΙΝ ΩΣ ΘΟΡΥΒΟΝ ΥΔΑΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ

13 ΤΑ ΕΘΝΗ ΘΕΛΟΥΣΙ ΘΟΡΥΒΗΣΕΙ ΩΣ ΘΟΡΥΒΟΝ ΥΔΑΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΑΛΛ Ο ΘΕΟΣ ΘΕΛΕΙ ΕΛΕΓΞΕΙ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΣΙ ΦΥΓΕΙ ΜΑΚΡΑΝ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΕΚΔΙΩΧΘΗ ΩΣ ΤΟ ΑΧΥΡΟΝ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ ΚΑΙ ΩΣ ΚΟΝΙΟΡΤΟΣ ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΣΤΡΟΒΙΛΟΥ

14 ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΣΠΕΡΑΣ ΙΔΟΥ ΤΑΡΑΧΗ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΡΙΣ ΤΩΝ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝΤΩΝ ΗΜΑΣ ΚΑΙ Ο ΚΛΗΡΟΣ ΤΩΝ ΔΙΑΡΠΑΖΟΝΤΩΝ ΗΜΑΣ>>Aυτό το οποίο θα παίξουν τώρα είναι ο αφανισμός της Δαμασκού,αλλά αυτό δεν ξέρουμε αν θα γίνει τώρα ή με την κάθοδο των Ρώσων ή από τους Ισραηλινούς.Ο προφήτης Αμώς συνδέει αυτό τον πόλεμο με τον Λίβανο και την Γάζα που θα είναι οι εκπλήξεις.Και ήδη γνωρίζουμε ότι στον Λίβανο περιμένουν επίθεση από την ISIS και είναι σε επιφυλακή ο Λιβανικός στρατός που οι δυνατότητές του είναι μικρές για να αντιμετωπίσουν οργανωμένο στρατό.Είδαμε και στην διάρκεια του καλοκαιριού την Ισραηλινή διένεξη με την Χαμάς στη Γάζα,που προς το παρόν τηρείται η κατάπαυση του πυρός ενώ η Χαμάς ξαναφτιάχνει τις σήρραγες που συνδέουν την Γάζα με το Ισραήλ. 

ΑΜΩΣ ΚΕΦ.1 ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΑΜΑΣΚΟ,ΤΗΝ ΤΥΡΟ,ΤΗΝ ΕΔΩΜ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΑΖΑ.

Λόγω των εξελίξεων στην Γάζα, θα παραθέσω και το πρώτο κεφάλαιο του Προφήτη Αμώς, που αναφέρεται σε Δαμασκό[Συρία], Γάζα, Τυρό [πόλη του Λιβάνου] και Εδώμ [όνομα που δόθηκε στον Ησαύ, από τον πατέρα του Ιακώβ. Οι Εδωμίτες ζούσαν στην νότια περιοχή της Παλαιστίνης ή όρος Σειήρ].

ΑΜΩΣ 1

Αμ. 1,1 Λόγοι Ἀμώς, οἳ ἐγένοντο ἐν Ἀκκαρεὶμ ἐκ Θεκουέ, οὓς εἶδεν ὑπὲρ Ἱερουσαλὴμ ἐν ἡμέραις Ὀζίου βασιλέως Ἰούδα καὶ ἐν ἡμέραις Ἱεροβοὰμ τοῦ Ἰωὰς βασιλέως Ἰσραήλ, πρὸ δύο ἐτῶν τοῦ σεισμοῦ.

Αμ. 1,1 Λογοι και οράματα εκ μέρους του Θεού που απεκαλύφθησαν εις την περιοχήν Ακκαρείμ προς τον Αμώς, ο οποίος κατήγετο από την πόλιν Θεκουέ. Αυτά ανεφέροντο εις την Ιερουσαλήμ, επραγματοποιήθησαν δε κατά την εποχήν του Οζιου, βασιλέως του Ιούδα, και του Ιεροβοάμ υιού του Ιωάς, βασιλέως του Ισραήλ, δύο έτη πριν η γίνη ο σεισμός.

Αμ. 1,2 Καὶ εἶπε· Κύριος ἐκ Σιὼν ἐφθέγξατο καὶ ἐξ Ἱερουσαλὴμ ἔδωκε φωνὴν αὐτοῦ, καὶ ἐπένθησαν αἱ νομαὶ τῶν ποιμένων, καὶ ἐξηράνθη ἡ κορυφὴ τοῦ Καρμήλου.

Αμ. 1,2 Ο προφήτης Αμώς είπεν· “ο Κυριος· ωμίλησεν από την Σιών, εξήλθεν η φωνή αυτού από την Ιερουσαλήμ, ένεκα δε τούτου εμαράνθησαν οι βοσκότοποι των ποιμένων, εξηράνθη δε και η κορυφή του όρους. Καρμήλου”.

Αμ.1,3 Καὶ εἶπε Κύριος· ἐπὶ ταῖς τρισὶν ἀσεβείαις Δαμασκοῦ καὶ ἐπὶ ταῖς τέσσαρσιν οὐκ ἀποστραφήσομαι αὐτόν, ἀνθ᾿ ὧν ἔπριζον πρίοσι σιδηροῖς τὰς ἐν γαστρὶ ἐχούσας τῶν ἐν Γαλαάδ·

Αμ. 1,3 Είπεν ο Κυριος· “δια τας τρεις ασεβείας της Δαμασκού, και μάλιστα δια την τετάρτην, δεν θα ανακαλέσω την εναντίον αυτής καταδικαστικήν απόφασίν μου, διότι οι κάτοικοι επριόνιζον με σιδηρά πριόνια τας εγκύους γυναίκας της περιοχής Γαλαάδ.

Αμ. 1,4 καὶ ἀποστελῶ πῦρ εἰς τὸν οἶκον Ἀζαήλ, καὶ καταφάγεται τὰ θεμέλια υἱοῦ Ἄδερ·

Αμ. 1,4 Φωτιάν θα εξαποστείλω εναντίον του οίκου Αζαήλ, η οποία θα καταφάγη εκ θεμελίων τον οίκον του υιού Αδερ.

Αμ. 1,5 καὶ συντρίψω μοχλοὺς Δαμασκοῦ καὶ ἐξολοθρεύσω κατοικοῦντας ἐκ πεδίου Ὦν, καὶ κατακόψω φυλὴν ἐξ ἀνδρῶν Χαῤῥάν, καὶ αἰχμαλωτευθήσεται λαὸς Συρίας ἐπίκλητος, λέγει Κύριος. -

Αμ. 1,5 Θα συντρίψω τους μοχλούς της Δαμασκού και θα εξολοθρεύσω αυτούς, οι οποίοι κατοικούν εις την πεδιάδα Ων, θα κατακόψω και θα εξαφανίσω την φυλήν, που συγκροτείται από τους άνδρας της Χαρράν, και ο ονομαστός δια τα κατορθώματά του λαός της Συρίας θα οδηγηθή αιχμάλωτος”. Αυτά λέγει ο Κυριος.

Αμ. 1,6 Τάδε λέγει Κύριος· ἐπὶ ταῖς τρισὶν ἀσεβείαις Γάζης καὶ ἐπὶ ταῖς τέσσαρσιν οὐκ ἀποστραφήσομαι αὐτούς, ἕνεκεν τοῦ αἰχμαλωτεῦσαι αὐτοὺς αἰχμαλωσίαν τοῦ Σαλωμὼν τοῦ συγκλεῖσαι εἰς τὴν Ἰδουμαίαν.

Αμ. 1,6 Αυτά ακόμη λέγει ο Κυριος· “δια τας τρεις ασεβείας της Γαζης, και μάλιστα δια την τετάρτην, δεν θα ανακαλέσω την εναντίον των κατοίκων της καταδικαστικήν απόφασίν μου. Διότι αυτοί έσυραν εις αιχιμαλωσίαν άνδρας του Σολομώντος, βασιλέως της Ιουδαίας, και τους παρέδωκαν δούλους εις την Ιδουμαίαν.

Αμ. 1,7 καὶ ἐξαποστελῶ πῦρ ἐπὶ τὰ τείχη Γάζης, καὶ καταφάγεται τὰ θεμέλια αὐτῆς·

Αμ. 1,7 Θα αποστείλω, λοιπόν, φωτιάν εις τα τείχη της Γαζης, η οποία φωτιά θα καταφάγη την πόλιν μέχρι θεμελίων.

Αμ. 1,8 καὶ ἐξολοθρεύσω κατοικοῦντας ἐξ Ἀζώτου, καὶ ἐξαρθήσεται φυλὴ ἐξ Ἀσκάλωνος, καὶ ἐπάξω τὴν χεῖρά μου ἐπὶ Ἀκκάρων, καὶ ἀπολοῦνται οἱ κατάλοιποι τῶν ἀλλοφύλων, λέγει Κύριος. -

Αμ. 1,8 Θα εξολοθρεύσω τους κατοίκους της Αζώτου, θα ξεπαστρευθή η φυλή της Ασκάλωνος, θα επιφέρω τιμωρόν την χείρα μου εναντίον της Ακκαρών και θα εξολοθρευθούν οι υπόλοιποι εκ των Φιλισταίων”, λέγει ο Κυριος.

Αμ. 1,9 Τάδε λέγει Κύριος· ἐπὶ ταῖς τρισὶν ἀσεβείαις Τύρου καὶ ἐπὶ ταῖς τέσσαρσιν οὐκ ἀποστραφήσομαι αὐτήν, ἀνθ᾿ ὧν συνέκλεισαν αἰχμαλωσίαν τοῦ Σαλωμὼν εἰς τὴν Ἰδουμαίαν καὶ οὐκ ἐμνήσθησαν διαθήκης ἀδελφῶν·

Αμ. 1,9 Αυτά λέγει ο Κυριος· “δια τας τρεις ασεβείας της Τυρου, και ιδιαιτέρως δια την τετάρτην, δεν θα αποσύρω την εναντίον αυτής καταδικαστικήν απόφασίν μου, διότι αυτοί συνέλαβον αιχμαλώτους από το βασίλειον του Σολομώντος εις την Ιδουμαίαν και δεν ενεθυμήθησαν την συνθήκην φιλίας, την οποίαν είχαν κάμει μεταξύ των Ιουδαίων ως αδελφών των.

Αμ. 1,10 καὶ ἐξαποστελῶ πῦρ ἐπὶ τὰ τείχη Τύρου, καὶ καταφάγεται τὰ θεμέλια αὐτῆς. -

Αμ. 1,10 Θα εξαποστείλω φωτιάν εις τα τείχη της Τυρου, η οποία και θα καταφάγη εκ θεμελίων αυτήν”.

Αμ. 1,11 Τάδε λέγει Κύριος· ἐπὶ ταῖς τρισὶν ἀσεβείαις τῆς Ἰδουμαίας καὶ ἐπὶ ταῖς τέσσαρσιν οὐκ ἀποστραφήσομαι αὐτούς, ἕνεκα τοῦ διῶξαι αὐτοὺς ἐν ῥομφαίᾳ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἐλυμήνατο μητέρα ἐπὶ γῆς καὶ ἥρπασεν εἰς μαρτύριον φρίκην αὐτοῦ καὶ τὸ ὅρμημα αὐτοῦ ἐφύλαξεν εἰς νῖκος.

Αμ. 1,11 Αυτά λέγει ο Κυριος· “δια τας τρεις ασεβείας της Ιδουμαίας, και μάλιστα την τετάρτην, δεν θα ανακαλέσω την εναντίον των Ιδουμαίων καταδικαστικήν απόφασίν μου, διότι αυτοί κατεδίωξαν με φονικήν ρομφαίαν τους αδελφούς των Ιουδαίους. Ελήστευσαν και ήχμαλώτισαν μητέρας της χώρας αυτής και επεδόθησαν εις τόσον φοβεράς αρπαγάς, ώστε αυταί να καταμαρτυρούν τα φρικτά των εγκλήματα. Εκράτησαν δε την εναντίον των αδελφών των φονικήν ορμήν μέχρι της τελικής των, όπως ήλπιζαν, νίκης εναντίον των.

Αμ. 1,12 καὶ ἐξαποστελῶ πῦρ εἰς Θαμάν, καὶ καταφάγεται θεμέλια τειχέων αὐτῆς.

Αμ. 1,12 Δια τούτο θα εξαποστείλω φωτιάν εναντίον της πόλεώς των Θαμάν, η οποία και θα καταφάγη εκ θεμελίων τα τείχη της”.

Αμ. 1,13 Τάδε λέγει Κύριος· ἐπὶ ταῖς τρισὶν ἀσεβείαις υἱῶν Ἀμμὼν καὶ ἐπὶ ταῖς τέσσαρσιν οὐκ ἀποστραφήσομαι αὐτόν, ἀνθ᾿ ὧν ἀνέσχιζον τὰς ἐν γαστρὶ ἐχούσας τῶν Γαλααδιτῶν, ὅπως ἐμπλατύνωσι τὰ ὅρια αὐτῶν·

Αμ. 1,13 Αυτά λέγει ο Κυριος· “δια τας τρεις ασεβείας των Αμμωνιτών, ιδιαιτέρως όμως δια την τετάρτην, δεν θα ανακαλέσω την καταδικαστικήν εναντίον των απόφασίν μου, διότι έσχιζαν τας κοιλίας των εγγύων γυναικών της περιοχής Γαλαάδ, δια να αυξήσουν ετσι τα όρια της χώρας των.

Αμ. 1,14 καὶ ἀνάψω πῦρ ἐπὶ τείχη Ῥαββάθ, καὶ καταφάγεται θεμέλια αὐτῆς μετὰ κραυγῆς ἐν ἡμέρᾳ πολέμου, καὶ σεισθήσεται ἐν ἡμέραις συντελείας αὐτῆς·

Αμ. 1,14 Θα ανάψω φωτιάν εις τα τείχη της Ραββάθ, η οποία και θα καταφάγη εκ θεμελίων αυτήν, καθ' ον χρόνον θα ακούωνται αι πολεμικαί κραυγαί των εχθρών των. Φοβερός σεισμός θα συγκλονίση την χώραν και κατά την ημέραν εκείνην θα την συντρίψη μέχρι πλήρους καταστροφής της.

Αμ. 1,15 καὶ πορεύσονται οἱ βασιλεῖς αὐτῆς ἐν αἰχμαλωσίᾳ, οἱ ἱερεῖς αὐτῶν καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτῶν ἐπὶ τὸ αὐτό, λέγει Κύριος.Αμ. 1,15 Οι δε βασιλείς της θα μεταβούν αιχμάλωτοι, μαζή δέ με αυτούς οι ιερείς των και οι άρχοντές των”, λέγει ο Κυριος. <<ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΗΣΑ'Ι'Α-ΚΕΦ.23[Αφορά την Τύρο και την Σιδώνα τις μεγαλύτερες πόλεις του Λιβάνου,που κι αυτός με το κοίτασμα Λεβιάθαν μπαίνει στο παιχνίδι και μας έχει απασχολήσει πολλές φορές με την κόντρα Χεζμπολάχ-Ισραήλ.]Τὸ ὅραμα Τύρου.

ΟΛΟΛΥΞΑΤΕ, πλοῖα Καρχηδόνος, ὅτι ἀπώλετο, καὶ οὐκέτι ἔρχονται ἐκ γῆς Κιτιαίων· ἦκται αἰχμάλωτος. 2 τίνι ὅμοιοι γεγόνασιν οἱ ἐνοικοῦντες ἐν τῇ νήσῳ μετάβολοι Φοινίκης διαπερῶντες τὴν θάλασσαν 3 ἐν ὕδατι πολλῷ, σπέρμα μεταβόλων; ὡς ἀμητοῦ εἰσφερομένου οἱ μετάβολοι τῶν ἐθνῶν. 4 αἰσχύνθητι, Σιδών, εἶπεν ἡ θάλασσα. ἡ δὲ ἰσχὺς τῆς θαλάσσης εἶπεν· οὐκ ὤδινον οὐδὲ ἔτεκον οὐδὲ ἐξέθρεψα νεανίσκους οὐδὲ ὕψωσα παρθένους. 5 ὅταν δὲ ἀκουστὸν γένηται Αἰγύπτῳ, λήψεται αὐτοὺς ὀδύνη περὶ Τύρου. 6 ἀπέλθατε εἰς Καρχηδόνα, ὀλολύξατε, οἱ κατοικοῦντες ἐν τῇ νήσῳ ταύτῃ. 7 οὐχ αὕτη ἦν ὑμῶν ἡ ὕβρις ἀπ᾿ ἀρχῆς πρὶν ἢ παραδοθῆναι αὐτήν; 8 τίς ταῦτα ἐβούλευσεν ἐπὶ Τύρον; μὴ ἥσσων ἐστὶν ἢ οὐκ ἰσχύει; οἱ ἔμποροι αὐτῆς ἔνδοξοι, ἄρχοντες τῆς γῆς. 9 Κύριος σαβαὼθ ἐβουλεύσατο παραλῦσαι πᾶσαν τὴν ὕβριν τῶν ἐνδόξων καὶ ἀτιμάσαι πᾶν ἔνδοξον ἐπὶ τῆς γῆς. 10 ἐργάζου τὴν γῆν σου, καὶ γὰρ πλοῖα οὐκέτι ἔρχεται ἐκ Καρχηδόνος. 11 ἡ δὲ χείρ σου οὐκέτι ἰσχύει κατὰ θάλασσαν, ἡ παροξύνουσα βασιλεῖς· Κύριος σαβαὼθ ἐνετείλατο περὶ Χαναὰν ἀπολέσαι αὐτῆς τὴν ἰσχύν. 12 καὶ ἐροῦσιν· οὐκέτι οὐ μὴ προσθῆτε τοῦ ὑβρίζειν καὶ ἀδικεῖν τὴν θυγατέρα Σιδῶνος· καὶ ἐὰν ἀπέλθῃς εἰς Κιτιεῖς, οὐδὲ ἐκεῖ ἀνάπαυσις ἔσται σοι· 13 καὶ εἰς γῆν Χαλδαίων, καὶ αὕτη ἠρήμωται ἀπὸ τῶν ᾿Ασσυρίων, οὐδὲ ἐκεῖ σοι ἀνάπαυσις ἔσται, ὅτι ὁ τοῖχος αὐτῆς πέπτωκεν. 14 ὀλολύξατε, πλοῖα Καρχηδόνος, ὅτι ἀπόλωλε τὸ ὀχύρωμα ὑμῶν. 15 καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ καταλειφθήσεται Τύρος ἔτη ἑβδομήκοντα ὡς χρόνος βασιλέως, ὡς χρόνος ἀνθρώπου· καὶ ἔσται μετὰ ἑβδομήκοντα ἔτη, ἔσται Τύρος ὡς ᾆσμα πόρνης. 16 λαβὲ κιθάραν, ρέμβευσον, πόλις πόρνη ἐπιλελησμένη· καλῶς κιθάρισον, πολλὰ ᾆσον, ἵνα σου μνεία γένηται. 17 καὶ ἔσται μετὰ τὰ ἑβδομήκοντα ἔτη, ἐπισκοπὴν ποιήσει ὁ Θεὸς Τύρου, καὶ πάλιν ἀποκατασταθήσεται εἰς τὸ ἀρχαῖον· καὶ ἔσται ἐμπόριον πάσαις ταῖς βασιλείας τῆς οἰκουμένης. 18 καὶ ἔσται αὐτῆς ἡ ἐμπορία καὶ ὁ μισθὸς ἅγιον Κυρίῳ· οὐκ αὐτοῖς συναχθήσεται, ἀλλὰ τοῖς κατοικοῦσιν ἔναντι Κυρίου πᾶσα ἡ ἐμπορία αὐτῆς φαγεῖν καὶ πιεῖν καὶ ἐμπλησθῆναι εἰς συμβολὴν μνημόσυνον ἔναντι Κυρίου. ΣΗΜ. Κιτιαίων, Κίτιο=Κύπριοι, Κύπρος. Σιδών, Τυρός - Μεγάλα λιμάνια, πόλεις του Λιβάνου] 

Eξαγγελία κρίσης ενάντια στην Tύρo

1 H OΡAΣH ENANTIA ΣTHN TYΡO. Ολoλύζετε, ω πλoία τής Θαρσείς επειδή, εξoλoθρεύτηκε, ώστε να μη υπάρχει σπίτι oύτε είσoδoς τoυς αναγγέλθηκε αυτό από τη γη των Kητιαίων.

2 Σιωπήστε, ω κάτoικoι τoυ νησιoύ εσύ, το οποίο γέμισαν oι έμπoρoι της Σιδώνας, αυτoί πoυ διαβαίνoυν επάνω στη θάλασσα.

3 Kαι τo εισόδημά της είναι o σπόρoς τoύ Σιώρ, τo καλoκαίρι τoύ πoταμoύ, πoυ φέρνoνται μέσα από πoλλά νερά κι αυτή έγινε τo εμπόριo των εθνών.

4 Nα ντρoπιαστείς, Σιδώνα επειδή, η θάλασσα, τo oχύρωμα της θάλασσας, μίλησε, λέγoντας: Δεν κoιλoπoνώ oύτε γεννάω oύτε ανατρέφω νέoυς oύτε μεγαλώνω παρθένες.

5 'Oταν ακoυστεί στην Aίγυπτo, θα λυπηθoύν ακoύγoντας για την Tύρo.

6 Περάστε στη Θαρσείς oλoλύξτε, κάτoικoι τoυ νησιoύ.

7 Aυτή είναι η εύθυμη πόλη σας, της oπoίας η αρχαιότητα είναι από τις παλιές ημέρες; Tα πόδια της θα τη φέρoυν μακριά για να παρoικήσει.

8 Πoιoς τo βoυλεύθηκε αυτό ενάντια στην Tύρo, αυτή πoυ διαμoιράζει στέμματα, της oπoίας oι έμπoρoι είναι ηγεμόνες, της oπoίας oι πραγματευτές είναι oι ένδoξoι της γης;

9 O Kύριoς των δυνάμεων τo βoυλεύθηκε αυτό, για να καταντρoπιάσει την υπερηφάνεια κάθε δόξας, για να εξευτελίσει κάθε ένδoξoν της γης.

10 Διαπέρνα τη γη σoυ σαν πoτάμι, ω θυγατέρα τής Θαρσείς δεν υπάρχει πλέoν δύναμη.

11 'Aπλωσε τo χέρι τoυ επάνω στη θάλασσα, έσεισε βασίλεια o Kύριoς έδωσε πρoσταγή ενάντια στη Xαναάν, για να καταστρέψoυν τα oχυρώματά της.

12 Kαι είπε: Δεν θα αγάλλεσαι πλέoν, ω παρθένα θλιμμένη, θυγατέρα τής Σιδώνας σήκω, πέρνα προς τoυς Kητιαίoυς oύτε εκεί θα έχεις ανάπαυση.

13 Δέστε, η γη των Xαλδαίων αυτός o λαός δεν υπήρχε o Aσσύριoς τoν θεμελίωσε, γι' αυτoύς πoυ κατoικoύν στην έρημo σήκωσαν τoυς πύργoυς της, ύψωσαν τα παλάτια της και την έκαναν ερείπια.

14 Ολoλύζετε, ω πλoία τής Θαρσείς επειδή, τo oχύρωμά σας ερημώθηκε.

15 Kαι κατά την ημέρα εκείνη, η Tύρoς θα λησμoνηθεί για 70 χρόνια, σύμφωνα με τις ημέρες ενός βασιλιά ύστερα, όμως, από τα 70 χρόνια θα είναι μέσα στην Tύρo σαν τραγoύδι τής πόρνης.

16 Πάρε μια κιθάρα, γύρνα ολόγυρα την πόλη, ω ξεχασμένη πόρνη, παίζε γλυκά, τραγoύδα πoλλά τραγoύδια, για να σε θυμηθoύν.

17 Kαι ύστερα από τα 70 χρόνια, o Kύριoς θα επισκεφθεί την Tύρo κι αυτή θα επιστρέψει στo μίσθωμά της, και θα παραδίνεται σε πoρνεία με όλα τα βασίλεια του κόσμου επάνω στο πρόσωπο της γης.

18 Kαι τo εμπόριό της και τo μίσθωμά της θα αφιερωθεί στoν Kύριo δεν θα θησαυριστεί oύτε θα ταμιευτεί επειδή, τo εμπόριό της θα είναι για εκείνoυς πoυ κατoικoύν μπρoστά στoν Kύριo για να τρώνε σε χoρτασμό, και να έχoυν εκλεκτά ενδύματα. Ολα αυτά έχουν σχέση και με προηγούμενη δημοσίευσή μου πότε θα ξεκινήσει ο πόλεμος: Oι περισσότεροι με ρωτάνε αφού τα γεγγονότα ξεκίνησαν, γιατί δεν αναφέρεσαι στα Ελλληνοτουρκικά ή στον πόλεμο που θα ξεκινήσει στην Συρία, στο Ιράν ή γενικότερα στην Μ. Ανατολή. 

Η αλήθεια είναι ότι τα γεγγονότα δεν είναι μόνο πολεμικά. Οι προφητείες αναφέρονται σε θρησκευτικά, πολιτικά, οικονομικά, τεχνολογικά και κοινωνικά θέματα. 

Ο πόλεμος είναι πάντα η τελευταία λύση. Για τα πολεμικά γεγγονότα τα οποία αργούν ακόμα, θα αναφέρω ενδεικτικά ότι ο άγιος Μεθόδιος Επίσκοπος Πατάρων μίλησε για την κάθοδο των Ρώσσων εις Κωνσταντινούπολη και δια την παραμονήν τους εν αυτή για 5 ή 6 μήνες. Eπειδή οι περισσότερες προφητείες είναι αναλυτικές από αυτό το σημείο και μετά υπάρχει το ερώτημα: Τι θα συμβεί προηγουμένως; 

Την απάντηση δίνει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός; «Όταν ακούσετε ότι ο πόλεμος πιάστηκε από κάτω τότε κοντά είναι.»

Οι περισσότεροι έχετε διαβάσει πολλά άρθρα περί της επεμβάσεως του ΝΑΤΟ στην Συρία ή τους βομβαρδισμούς στα πυρηνικά εργοστάσια του Ιράν. 

Η πολύ καλή ιστοσελίδα Hggiken.pblogs.gr. έχει δώσει και την Μαρτυρία του Μητροπολίτη Σιατίστης Αντώνιου: «Μας έλεγε, συνέχεια και πολλές φορές με στενοχώρια, τον καιρό της ευδαιμονίας:

"μεγάλη πείνα θα πέσει στην Ελλάδα, παιδί μου, μεγάλη πείνα..." κι εμείς δυσκολευόμασταν να τον πιστέψουμε...

Τον καιρό δε που ήταν στο νοσοκομείο στα τελευταία του, μετά την τελευταία εγχείρηση που έκανε μόλις τον φέρανε στο δωμάτιο κοιτούσε απέναντι την εικόνα του Εσταυρωμένου Χριστού και έκλαιγε σαν μικρό παιδί λέγοντας με την γνωστή ταπεινότητά του:

"πώς με αξίωσες Χριστέ μου, εμένα και μου απεκάλυψες αυτά τα πράγματα! "προφανώς κάτι σοβαρό είχε δει πιο μπροστά...

Όταν τον ρωτήσαμε "τι είδες Δέσποτα;" με δυσκολία μας απάντησε γιατί είχε πρόβλημα με την φωνή του:

"όταν αρχίσει το κακό από την Συρία να αρχίσετε να προσεύχεστε!" 

και το επανέλαβε πολλές φορές

"εκεί, από την Συρία όταν ξεκινήσει..." "όταν αρχίσει το κακό από την Συρία να αρχίσετε να προσεύχεστε!" και το επανέλαβε πολλές φορές "εκεί, από την Συρία όταν ξεκινήσει..." εννοώντας ότι μετά θα πιάσει η μπόρα και εμάς... 

Τον ξαναρωτήσαμε "τι άλλο είδες Δέσποτα;" και μας είπε "θα σας πω μετά..." αλλά μετά εκοιμήθη…»

To ερώτημα λοιπόν για το πότε θα γίνουν τα ελληνοτουρκικά απαντήθηκε. Οταν θα υπάρξει επίσημη ανακοίνωση για τον πόλεμο στην Συρία τότε έρχεται και η σειρά μας. 

Στο ερώτημα πότε; Aπαντά η Αγία Γραφή: [Προφητείες Ιερεμία - Κεφ. 51]

«45 ΛΑΕ ΜΟΥ ΕΞΕΛΘΕΤΕ ΕΚ ΜΕΣΟΥ ΑΥΤΗΣ ΚΑΙ ΣΩΣΑΤΕ ΕΚΑΣΤΟΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΑΥΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

46 ΜΗΠΟΤΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ ΧΑΥΝΩΘΗ ΚΑΙ ΦΟΒΗΘΗΤΕ ΥΠΟ ΤΗΣ ΑΓΓΕΛΙΑΣ ΗΤΙΣ ΘΕΛΕΙ ΑΚΟΥΣΘΗ ΕΝ ΤΗ ΓΗ, ΘΕΛΕΙ ΔΕ ΕΛΘΕΙ ΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟ ΕΝ ΕΤΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΥΤΟ Η ΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟ ΑΛΛΟ ΕΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΕΝ ΤΗ ΓΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΟΥ».

Aυτό σημαίνει ότι στο τέλος μιας χρονιάς θα γίνει επίσημη ανακοίνωση του πολέμου και μετά από αυτό το επόμενο έτος θα δωθεί επίσημα και η έναρξη του πολέμου. Γι αυτό θεωρώ πολύ πρόωρο το να γράψω για πόλεμο είτε στην Μ. Ανατολή είτε για τα ελληνοτουρκικά.

Aν η πρώτη - αγγελία ανακοίνωση είναι ο πόλεμος στην Συρία [φέτος] τότε του χρόνου αφορά το Ιράν οπότε και θα γενικευτεί ο πόλεμος. Με το παρόν άρθρο δεν έχω σκοπό να τρομάξω ή να παρερμηνεύσω τις προφητείες αλλά να αφυπνίσω κόσμο για τα πολύ δύσκολα που αρχίζουν άμμεσα. Θα κλείσω με την παρέναιση του Γέροντα Παίσιου: 

«Τα πάντα διοικούνται από τον Θεό Λόγο, δεν τα διοικούν οι Αμερικανοί, ούτε οι Εβραίοι … Αυτοί επικρατούν μια φορά, διότι το επιτρέπει ο Θεός για να παιδεύει τους δικούς του»και το κλασικό «Οι Κούρδοι θα κάνουν κράτος. Το Κουρδικό έχει ήδη δρομολογηθεί…»

http://nefthalim.blogspot.gr/

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΖΩΗΣ

Ὁ Σταυρός, τμῆμα ψηφιδωτοῦ, ἀπὸ τὴν κόγχη τοῦ ἱεροῦ 

στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀπολλιναρίου στὴ Ραβέννα.

Ἀντίθετα στὴ ζωὴ ἐν Χριστῷ στέκει ἡ ζωὴ χωρὶς τὸ Χριστὸ καὶ ἐνάντια στὸ Χριστό. Αὐτὴ ζοῦν οἱ ἀντίπαλοι τοῦ Χριστοῦ, «οἱ ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ». Μποροῦν καὶ ὑπάρχουν τέτοιοι; Μὰ ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου ἀπὸ τὸ θάνατο, ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἀπὸ τὸ διάβολο, ἀπὸ τὴν κόλαση. Ὁ σταυρὸς εἶναι ἡ «δύναμη τοῦ Θεοῦ» καὶ ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτὸ εἶναι καὶ ἀνθρώπινη δύναμη καὶ ἀνθρώπινη δόξα. Ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ εἶναι θεμέλιο τῆς νέας ζωῆς, τῆς αἰώνιας ζωῆς, θεμέλιο τῶν Ἀποστόλων, θεμέλιο τῶν Μαρτύρων, θεμέλιο τῶν Ὁμολογητῶν, θεμέλιο τοῦ ἀσκητισμοῦ, θεμέλιο τῆς ἁγιοσύνης, μὲ μία λέξη, θεμέλιο ὅλου τοῦ εὐαγγελίου καὶ τῆς πίστης καὶ τῆς ἐλπίδας καὶ τῆς ἀγάπης καὶ τῆς προσευχῆς καὶ τῆς νηστείας καὶ τῆς πραότητας καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς ταπεινοφροσύνης καὶ τῆς ἀπάθειας καὶ τῆς θεοποίησης. Ναί, εἶναι «ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ», μὲ τὴν ὅποια οἱ ἄνθρωποι νικοῦν ὅλους τοὺς θανάτους, ὅλες τὶς ἁμαρτίες, ὅλα τὰ κακά. Καὶ τὸ ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι ἐνάντιοι στὸ σταυρό, τοῦτο εἶναι πράγματι ἀξιοθρήνητο. Γι’ αὐτὸ ὁ ἅγιος Ἀπόστολος κλαίγοντας μιλάει περὶ τῶν ἐχθρῶν τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. Καὶ οἱ ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ εἶναι πρωτίστως ἐχθροὶ τοῦ ἑαυτοῦ τους, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων, ἀφοῦ σκοτώνουν τὸν ἑαυτό τους ὄχι μ’ ἕνα θάνατο ἀλλὰ μ’ ἑκατοντάδες, καὶ ρίχνουν τὸν ἑαυτό τους ὄχι σὲ μία κόλαση ἀλλὰ σὲ χιλιάδες. Ὀφθαλμοφανῶς, ἐκεῖνοι εἶναι ἐχθροὶ τῆς ἀθανασίας τους, τοῦ παραδείσου τους, τῆς σωτηρίας τους, τοῦ θεϊκοῦ τους προορισμοῦ, καὶ μ’ αὐτὸ εἶναι ἐχθροὶ καὶ τῆς σωτηρίας ἀλλήλων καὶ τῆς ἀθανασίας ἀλλήλων, ἀφοῦ μποροῦν νὰ τοὺς σκανδαλίσουν καὶ νὰ τοὺς ἀποτρέψουν ἀπὸ τὴν ὁδὸ τῆς σωτηρίας καὶ νὰ τοὺς σπρώξουν στὸν γκρεμὸ τοῦ πνευματικοῦ θανάτου.

Συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα, οἱ ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ εἶναι πάντα μαθητὲς τοῦ διαβόλου, ἀφοῦ αὐτὸς εἶναι ὁ κύριος ἐχθρὸς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ καὶ αὐτὸς παρακινεῖ τοὺς ἀνθρώπους σ’ αὐτὴ τὴν ἔχθρα καὶ μέσῳ τούτου τοὺς σκλαβώνει γιὰ τὸν ἑαυτό του. Ἔτσι τοὺς κρατᾶ στὴ σκλαβιὰ τοῦ θανάτου καὶ τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ κακοῦ. Αὐτός, ὁ «ἀνθρωποκτόνος» (Ἰωάν. η’, 44), μέσῳ τῶν ἐχθρῶν τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ κάνει τὴν ἀπὸ καταβολῆς ἐργασία του, δηλαδὴ μὲ τὶς ἁμαρτίες σκοτώνει τὸν ἕναν ἄνθρωπο μετὰ τὸν ἄλλο. Μόνο τοὺς χριστιανοὺς δὲν μπορεῖ νὰ σκοτώσει, γιατὶ ἀμύνονται σ’ αὐτὸν μὲ τὸ σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ, τὸν νικοῦν σ’ ὅλες τὶς μάχες, κι ἔτσι σώζουν τὸν ἑαυτό τους ἀπὸ κάθε ἁμαρτία, ἀπὸ κάθε κακό, ἀπὸ κάθε πειρασμό.

Ὁ Ἀντιόχειος Χρυσόστομος εὐαγγελίζεται: «Τίποτα δὲν εἶναι ἔτσι ἀνάρμοστο καὶ ξένο στὸν χριστιανὸ ἀπὸ τὸ νὰ ἐπιζητεῖ τὴν ἄνεση καὶ τὴν ἀνάπαυση. Τίποτε δὲν εἶναι τόσο ξένο ἀπὸ τὴν προσήλωση σ’ αὐτὴ τὴ ζωή. Ὁ Κύριός σου σταυρώθηκε κι ἐσὺ ἀναζητᾶς τὴν ἄνεση; 

Ὁ Κύριός σου καρφώθηκε στὸ σταυρὸ κι ἐσὺ ζεῖς στὴν πολυτέλεια; Καὶ ταιριάζουν αὐτὰ σ’ ἕνα γενναῖο στρατιώτη; Γιὰ αὐτὸ λέει ὁ Παῦλος «Πολλοὶ ἔχουν ἀνάρμοστη συμπεριφορά, γιὰ τοὺς ὁποίους πολλὲς φορὲς σᾶς εἶπα καὶ τώρα κλαίγοντας σᾶς λέω! Ἀναφέρομαι στοὺς ἐχθροὺς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ». Τὰ λέει αὐτὰ ἐπειδὴ κάποιοι ὑποκρίνονταν τοὺς χριστιανούς, ζώντας μὲ ἀνέσεις καὶ πολυτέλεια, πράγμα ποὺ εἶναι ἐνάντια στὸ σταυρό, ἐπειδὴ ὁ σταυρὸς εἶναι γνώρισμα τῆς ψυχῆς ποὺ ἀγωνίζεται ἕτοιμη γιὰ τὸ θάνατο καὶ δὲν ψάχνει τὴν ἄνεση. Αὐτοὶ ὅμως συμπεριφέρονται ἀντίθετα. Ἔτσι, ἂν καὶ λένε ὅτι εἶναι τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ, γιατί, ἐὰν ἀγαποῦσαν τὸ σταυρό, θὰ προσπαθοῦσαν νὰ ζοῦν τὴ ζωὴ τοῦ ἐσταυρωμένου. Δὲν σταυρώθηκε ὁ Κύριός σου; Ἐὰν δὲν μπορεῖς νὰ σταυρωθεῖς μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, μιμήσου Τον μὲ ἄλλο τρόπο· σταύρωσε τὸν ἑαυτό σου, ἔστω καὶ ἂν δὲν σὲ σταυρώσει κανείς· δὲν ἐννοῶ νὰ καταστρέψεις τὸν ἑαυτό σου (μακάρι κάτι τέτοιο νὰ μὴν γίνει, γιατὶ εἶναι ἀσέβεια), ἀλλὰ ὅπως ἔλεγε ὁ Παῦλος: «ὁ κόσμος νεκρώθηκε κι ἐγὼ γι’ αὐτόν».

Ἐὰν ἀγαπᾶς τὸν Κύριό σου, πέθανε ὅπως ἐκεῖνος. Μάθε πόση εἶναι ἡ δύναμη τοῦ σταυροῦ, πόσα κατόρθωσε, πόσα κατορθώνει⋅μάθε ὅτι εἶναι ἡ ἀσφάλεια τῆς ζωῆς. Μέσῳ αὐτοῦ γίνονται τὰ πάντα, διὰ τοῦ σταυροῦ τὸ βάπτισμα (γιὰ νὰ λάβουμε τὴ σφραγίδα), διὰ τοῦ σταυροῦ ἡ χειροτονία. Εἴτε εἴμαστε στοὺς δρόμους, εἴτε στὸ σπίτι, εἴτε ὁπουδήποτε, ὁ σταυρὸς εἶναι μέγα ἀγαθό, ἀνίκητο ὅπλο, ἀκατανίκητη ἀσπίδα, ἀντίπαλος τοῦ διαβόλου. Πότε;

Ὅταν πολεμᾶς τὸ διάβολο κρατώντας τὸ σταυρό σου, ὄχι κάνοντάς τον ἁπλὰ σὰν σημεῖο, ἀλλὰ ὑποφέροντας τὶς συνέπειές του.Γνώριζε πὼς ὁ Χριστὸς ἀποκαλεῖ τὰ πάθη σταυρό, ὅταν λέει: «Ἐὰν κάποιος δὲν σηκώσει τὸν σταυρό του καὶ μὲ ἀκολουθήσει», δηλαδὴ ἐὰν κάποιος δὲν εἶναι ἕτοιμος γιὰ τὸ θάνατο. Αὐτοὶ ποὺ ἀγαποῦν τὴ ζωὴ καὶ τὸ σῶμα τους ὄντας ἐλεεινοί, εἶναι ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ. Καὶ καθένας ποὺ ἀρέσκεται στὶς ἀπολαύσεις καὶ τὴν ἐνταῦθα βεβαιότητα εἶναι ἐχθρὸς τοῦ σταυροῦ».

ΟΣΙΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΠΟΒΙΤΣ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ, 

εκδ. ΕΝ ΠΛΩ.

http://tribonio.blogspot.gr

«Πρόσεχε σε βλέπει ο Θεός είναι παρών, είναι δίπλα σου»

Πρός Ἰωάννη,

φοιτητή Θεολογικῆς Σχολῆς

Τιμίου Σταυροῦ, Μπρούκλιν Βοστώνης.

Ἅγιον Ὄρος, τῇ 5/6/1959.

Εἰς τόν ἀγαπητόν Ἰωάννην μου εὔχομαι ὑγείαν μακράν καί Θεοῦ φώτισιν.

Νά σοῦ ἀνοίξῃ τόν νοῦν τῷ Πνεύματι Αὐτοῦ τo ἀγαθῶ, ὅπως ἐξαπέστειλε εἰς τούς ἁγίους Αὐτοῦ μαθητάς.

Λοιπόν, υἱέ ἀγαθέ, φοβοῦ τόν Θεόν καί πράττε τάς ἐντολάς Του καί εὖ σοι γένηται.

Σήμερον ἔλαβον τήν ἐπιστολήν σου καί εἶδον τά ἐν αὐτῇ, καί πολύ ἐχάρην ὅπου ζητεῖς τροφήν διά τήν ψυχήν σου. Βιάζου λοιπόν, ἀγαθό μου παιδί, καί πρῶτον νά λές τήν εὐχήν. Μνημόνευε τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, διά νά σοῦ μνημονεύσῃ καί ὁ Θεός ἐν καιρῶ πειρασμοῦ.

Ὅ,τι κάμνεις νοῶν καί φρονῶν, λέγε σέ κάθε στιγμήν: «Ἰωάννη, πρόσεχε σέ βλέπει ὁ Θεός· εἶναι παρών, εἶναι δίπλα σου. Ὅλα τά βλέπει καί παραβλέπει· δέν δύνασαι νά τόν λανθάνῃς σέ τίποτα. Εἶσαι ἕνα σκουλήκι κοντά Του, ἕνα μυρμήγκι».

Μά ὁ Θεός εἶναι Θεός πολυόμματος, ὅπου βλέπει παντοῦ. Ὁ νοῦς σου πρίν κινηθεῖ νά σχηματίσῃ τόν λογισμόν, ὁ Θεός τό ἠξεύρει. Διατί λοιπόν ἐσύ δέν τό βλέπεις; 

Ἡ ὅρασις τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ γνῶσις περί Θεοῦ.

Λοιπόν, ὅταν ἐσύ δέν ἁμαρτάνῃς, δέν ψεύδεσαι, δέν κατακρίνῃς, δέν πονηρεύεσαι κατά τοῦ πλησίον σου, τότε ἔχεις φόβον Θεοῦ. Τότε εἶσαι σοφός καί κατανοεῖς τόν Θεόν, καί διά νά μήν Τόν λυπήσῃς δέν ἁμαρτάνεις. Καί αὐτή εἶναι ἡ ὅρασις τοῦ Θεοῦ, καί ὁ Θεός ὁ βλέπων τά πάντα σέ σκεπάζει ἀπό τάς παγίδας τοῦ σατανᾶ.

Ἰδού ὁ τρόπος πῶς νά φυλάγεσαι, υἱέ μου ἀγαπητέ, ἀπό τάς παγίδας τοῦ σατανᾶ. Ἀρκοῦσι πρός τό παρόν. Σᾶς εὔχομαι.

Ταπεινός π. Ἰωσήφ.

Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής

www.agioritikovima.gr