Εκείνος που αγωνίζεται, δε γνωρίζει αν θα νικήση. Αρκετό όμως είναι το να μην πέσουμε στον αγώνα. Η νίκη τότε είναι πιο ένδοξη, όταν τελειώση ο αγώνας. Για παράδειγμα˙ ας υποτεθή ότι υπάρχει μία πονηρή επιθυμία. Το παράξενο είναι όχι το να τη δεχθούμε, αλλά να την εξαλείψουμε. Αν όμως αυτό δεν μπορή να γίνη, ας αγωνιζώμαστε και ας τη δαμάζουμε˙ αν εξέλθουμε από την πάλη αυτή, μένοντας πάνω στον αγώνα, έχουμε νικήσει. Διότι εδώ δε συμβαίνει ό,τι και στην περίπτωσι των αθλητών. Διότι εκεί, αν δεν καταβάλης τον αντίπαλο, δε νίκησες˙ εδώ όμως, αν δε σε καταβάλη ο αντίπαλος, νίκησες. Αν δεν καταβληθής, νίκησες.
Και είναι εύλογο. Διότι και οι δύο εκεί αγωνίζονται για τη νίκη˙ και αν ο ένας νικηθή, ο άλλος στεφανώνεται. Εδώ όμως δε γίνεται αυτό˙ αλλά ο διάβολος φροντίζει πάρα πολύ να μας νικήση. Όταν, λοιπόν, του στερήσω εκείνο για το οποίο αγωνίζεται, νίκησα˙ διότι ο διάβολος δεν αγωνίζεται απλώς για να νικήση, αλλά για να μας καταβάλλη εντελώς. Ήδη λοιπόν έχει νικηθή˙ έχει καταβληθή και βρίσκεται στην απώλεια. Η νίκη του όμως δε βρίσκεται στο να στεφανωθή αυτός, αλλά στο να καταστρέψη εμένα. Επομένως, αν δεν τον νικήσω, αλλά και αν δεν νικηθώ, έχω νικήσει.
Ποια, λοιπόν, είναι η ένδοξη νίκη; Να τον κατανικήσουμε με το παραπάνω, όπως έκαμνε ο Παύλος, νομίζοντας ότι τα πράγματα της ζωής αυτής δεν έχουν καμμία αξία. Αυτόν και μεις ας μιμούμαστε, κι ας φροντίζουμε να γίνουμε ανώτεροι άνθρωποι και ας μη δίνουμε από πουθενά αφορμή σ’ αυτόν.
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
«Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΙ Η ΜΑΓΕΙΑ»
ΥΠΟ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
Έκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγίου Όρους
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ, Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΟΥ.