Ἡ ἀθανασία τοῦ ἀνθρώπου καὶ ὁ Θεός

Ἡ ἀθανασία τοῦ ἀνθρώπου ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν σύλληψή του μέσα στὴν κοιλία τῆς μητέρας του. Καὶ πότε ἀρχίζει ὁ παράδεισος καὶ ἡ κόλαση τοῦ ἀνθρώπου; Ἀπὸ τὴν ἐλεύθερη ἐπιλογὴ γιὰ τὸ θεϊκὸ ἀγαθὸ ἤ γιὰ τὸ δαιμονικὸ κακό, γιὰ τὸν Θεὸ ἤ γιὰ τὸν διάβολο. Καὶ ὁ παράδεισος μὰ καὶ ἡ κόλαση τοῦ ἀνθρώπου ἀρχίζουν ἐδῶ ἀπὸ τὴν γῆ γιὰ νὰ συνεχιστοῦν αἰώνια στὴν ἄλλη ζωή.

Τὶ εἶναι ὁ παράδεισος; Εἶναι ἡ αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Ἄμα ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται ἐντός του τὸν Θεό, εἶναι ἤδη στὸν παράδεισο, γιατὶ ὅπου εἶναι ὁ Θεὸς ἐκεῖ εἶναι καὶ ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ καὶ ὁ παράδεισος...

Ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Θεὸς Λόγος κατέβηκε στὴν γῆ καὶ ἔγινε ἄνθρωπος, ὁ παράδεισος ἔγινε ἡ ἀμεσότερη πραγματικότητα γιὰ τὴν γῆ καὶ τὸν ἄνθρωπο. Ἐπειδή, ὅπου εἶναι ὁ Χριστὸς ἐκεῖ καὶ ὁ παράδεισος.

Κάθε πρᾶγμα σὲ αὐτὸ τὸν κόσμο εἶναι ἕνα κάδρο στὸ ὁποῖο ὁ Θεὸς ἔχει κορνιζώσει καὶ ἀπὸ μία σκέψη του. Ὅλα τὰ πράγματα μαζί, συναποτελοῦν τὸ πολύχρωμο μωσαϊκὸ τῶν σκέψεων τοῦ Θεοῦ.

Βαδίζοντας ἀπὸ πρᾶγμα σὲ πρᾶγμα, διαβαίνουμε ἀπὸ τὴν μιὰ σκέψη τοῦ Θεοῦ στὴν ἄλλη, ἀπὸ τὴν μιὰ ἁγιογραφία τοῦ Θεοῦ στὴν ἑπόμενη.

Βαδίζοντας ἀπὸ ἄνθρωπο σὲ ἄνθρωπο, προχωροῦμε ἀπὸ τὴν μιὰ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ στὴν ἄλλη. Ἐνῶ ὁ Θεὸς στὰ πράγματα ἔχει κορνιζώσει τὶς σκέψεις Του, στὸν ἄνθρωπο κορνίζωσε τὴν μορφή του, τὴν δική του εἰκόνα.

«Ὅτι ἐν πλήθει σοφίας πλῆθος γνώσεως καὶ ὁ προστιθεὶς γνῶσιν προσθήσει ἄλγημα» (Ἐκκλ. 1, 18). Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερο βάσανο ἀπὸ τὴν σκέψη τὴν ἴδια. Δὲν εἶναι κόλαση μεγαλύτερη ἀπὸ τὴν σκέψη ἡ ὁποία εἶναι πλήρως ἀποκομμένη ἀπὸ τὸν Πλάστη καὶ Θεὸ κάθε σκέψης, τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, τὸν Θεὸ Λόγο. Ἡ ἀνθρώπινη σκέψη χωρὶς τὸν Κύριο καὶ Χριστὸ δὲν μπορεῖ νὰ γνωρίσει μήτε τὸν ἑαυτό της μήτε καὶ τὸν κόσμο γύρω της.

Σοφία εἶναι τὸ νὰ ζεῖ κανεὶς μὲ εὐαγγελικὴ «εὐταξία», μὲ εὐαγγελικὴ «ἀκρίβεια». Ἀφροσύνη πάλι εἶναι τὸ νὰ ζεῖ κάποιος διασκεδάζοντας ἀτάκτως, ἀναλώνοντας τὴν ψυχή του σὲ ἁμαρτίες καὶ πάθη.

Σοφὸς ἐκεῖνος ποὺ χτίζει τὸ οἰκοδόμημα τῆς ψυχῆς του στὴν τήρηση τῶν ἱερῶν έντολῶν τοῦ Εὐαγγελίου.

Ἄφρων εἶναι ἐκεῖνος ποὺ πράττει τὸ ἀντίθετο.

Γιατὶ ὅλα ὅσα οἰκοδομοῦνται ἐπάνω στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ἀντέχουν σὲ ὅλες τὶς καταιγίδες καὶ φουρτοῦνες καὶ στὰ δεινὰ τῶν πειρασμῶν, τῆς ἁμαρτίας, τοῦ θανάτου καὶ τοῦ διαβόλου.

Ὅ,τι πάλι οἰκοδομεῖται δίχως Χριστὸ καὶ ἐρήμην τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐνάντια στὸν Χριστό, εὔκολα καταρρέει καὶ συντρίβεται μόλις φανοῦν οἱ φουρτοῦνες τῶν πειρασμῶν, τῶν ἁμαρτιῶν καὶ τῶν παθῶν, μὰ κυρίως ὅταν φανοῦν ὁ ἄνεμος τοῦ θανάτου καὶ τοῦ δαιμονισμοῦ.

Γιὰ μᾶς τοὺς Χριστιανούς, τοὺς φωτισμένους καὶ διαφωτισμένους ἐν Χριστῷ, τὰ πάντα σὲ αὐτὸ τὸν κόσμο ἔχουν νόημα καὶ ἀξία ἐφόσον ἀποτελοῦν μέσον καὶ ὁδὸ πρὸς τὴν αἰωνιότητα. Ἐπειδὴ ἐμεῖς, βλέπουμε ἐκεῖνο ποὺ δὲν φαίνεται καὶ ἀτενίζουμε τὸ ἀόρατο. Ρυθμίζουμε ὅλη μας τὴν ζωὴ μέσα στὸν χρόνο μὲ βάση ἐκεῖνο ποὺ εἶναι αἰώνιο, τὸ ἀνθρώπινο μὲ βάση τὸ Θεανθρώπινο. Ὅσο ὑπάρχει κάτι τὸ αἰώνιο μέσα στὰ ὅρια τοῦ χρονικοῦ, συντηρούμαστε μὲ αὐτό. Ὅταν ὅμως αὐτὸ ἐκλείπει, τὸ ἀναζητοῦμε πέρα ἀπὸ τὸν χρόνο, στὸ βασίλειο τοῦ ἀτελεύτητου καὶ ἀοράτου. Ἀτενίζουμε τὰ πάντα ὑπὸ τὸ πρῖσμα τῆς αἰωνιότητας, δηλ. ὑπὸ τὸ πρῖσμα τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ Ἐκεῖνος εἶναι ὁ αἰώνιος Θεὸς καὶ Κύριος.

Ὁ ἀγώνας μας εἶναι ἐνάντια στοὺς ἐχθροὺς τῆς αἰωνιότητας καὶ τῆς ἀθανασίας μας. Αὐτοὶ εἶναι: οἱ ἁμαρτίες μας, τὰ πάθη μας, οἱ πόθοι μας, τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας (Ἐφ. 6, 12). Κάθε ἁμαρτία κλέβει καὶ λίγη ἀπὸ τὴν αἰωνιότητὰ μας καὶ ἀπονεκρώνει τὴν ἀθανασία μας. Ἄς μὴ γελιόμαστε: ἡ φιλία μὲ την ἁμαρτία εἶναι ἔχθρα μὲ τὸν Θεό, ἔχθρα μὲ τὸν Κύριο καὶ Χριστό.

Δίχως τὴν πίστη στὸν Κύριο καὶ Χριστό, δίχως τὴν ἀναγέννηση ἐν Χριστῷ τῷ Κυρίῳ, δίχως τὴν ζωὴ ἐν Χριστῷ τῷ Κυρίῳ, ὁ ἄνθρωπος εἶναι καὶ παραμένει ἐργαστήριο δαιμόνων.

Αγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς

http://orthodoxfathers.com/

Ἡ ἐνοχή τῶν "ἀθώων" καί ἡ ἀθώωσις τοῦ ἐνόχου! (Διδακτική ἱστορία καί γιά τίς σύγχρονες "κρίσεις")!

Θά σᾶς πῶ μία ἱστοριούλα πού ἄκουσα ἀπό ἕναν ὁμιλητή Πατέρα πρόσφατα, δανεισμένη ἀπό κάποιο Γεροντικό πιθανόν, δέν ἔχει σημασία...Σημασία ἔχει τό οὐδιῶδες ἀπόσταγμα αὐτῆς τῆς ἱστορίας-παραμυθιοῦ, τό ὁποῖο δέν θά ἤθελα νά ἀφήσω νά κυλήσει σάν χαμένο νεράκι καθαρῆς πηγῆς, ἀλλά νά τό μοιραστῶ μαζί σας, ἐλαφρῶς διανθισμένο.

Ξεκινῶ.

Ἦταν κάποτε σέ μία χώρα ἕνας βασιληάς, ὁ ὁποῖος ἀποφάσισε νά ἐπισκεφθεῖ τίς φυλακές τοῦ τόπου του, νά γνωρίσει τούς φυλακισμένους καί νά σφυγμομετρήσει τήν κατάσταση τῆς κοινωνίας πού ἡγεῖτο, τόσο ἀπό τόν ἀριθμό τους, ὄσο καί ἀπό τούς λόγους γιά τούς ὁποίους κατέληξαν κλεισμένοι στά σίδερα.

Μάλιστα, ὁ βασιληάς μέσα στήν γενναιοδωρία καί φιλανθρωπία του, ἀπεφάσισε νά ἐλευθερώσει ἕναν φυλακισμένο, αὐτόν, πού θά τοῦ ἔκανε τήν μεγαλύτερη καλή ἐντύπωση. Στήν χειρονομία αὐτή σπανίως προέβαινε, ὡς ἕνα ἀπό τά δείγματα ἀγάπης του πρός τόν λαό του, ἀκόμη καί στούς πολίτες πού δέν ἦταν τόσο "φρόνιμοι".

Ξεκινᾶ, λοιπόν, μέ τήν λαμπερή ἄμαξά του μέ τά περήφανα ἄλογα καί τήν τρανή συνοδεία του καί φτάνει στό κάστρο τῶν φυλακῶν.

Οἱ φυλακισμένοι τόν ὑποδέχτηκαν μέ χαρά καί μέ ἐλπίδα νά τούς δώσει δῶρα, ἀκόμη καί τήν ἐλευθερία τους, γνωρίζοντας πώς στήν σπάνια αὐτήν ἐπίσκεψή του, θά φερόταν βασιλικῶς ἁπλόχερα.

Ὁ βασιληάς ἄρχισε νά βλέπει ἕναν ἕναν τούς φυλακισμένους ἰδιαιτέρως καί νά τούς ρωτᾶ γιατί κατέληξαν στήν φυλακή. Μέ ἔκπληξη ἔπαιρνε τήν ἴδια σχεδόν ἀπάντηση ἀπ' ὅλους! Μόνο τά λόγια ἄλλαζαν, ἡ οὐσία τῶν λεγομένων δέ μηδαμῶς!

-Βασιληά μου, ἐγώ εἶμαι ἀθῶος! Ἐμένα πού μέ βλέπετε, ἀδίκως μέ φυλάκισαν καί κλεισμένος μέσα σέ τέσσερα ντουβάρια ὑποφέρω καί τιμωροῦμαι!

Ὁ βασιληάς ἀπόρησε ἀρχικά μέ τήν τόση ἀπανθρωπιά καί ἀδικία μέ τίς ὁποῖες διοικοῦσαν οἱ ὑποταχτικοί του κυβερνῆτες καί ὑπάλληλοι. Ὅμως ὅσο μιλοῦσε μέ περισσότερους κρατουμένους, ἀντιλήφθηκε πώς δέν ἦταν δυνατόν νά ἀληθεύουν τά παράπονά τους καί οἱ καταγγελίες τους εἰς βάρος τοῦ Κράτους σέ τέτοιο βαθμό. Κατάλαβε, πώς ἐνῶ ὐπῆρξαν φταῖχτες γιά πολλά καί διάφορα ἐγκλήματα (σύν καί τοῦ ψεύδους...), δολίως ἀποζητοῦσαν νά ἀρέσουν στά μάτια του, νά αἰχμαλωτίσουν τήν εὐμένειά του καί τελικῶς κάποιος "τυχερός" ἀπό αὐτούς νά πετύχαινε τό ποθούμενο...τήν ἔξοδο ἀπό τήν "στενή" καί τήν ἔξοδο στήν "καλοπέραση" (στά ἴδια Παντελάκη μου στά ἴδια Παντελῆ μου)...!

Ἀφοῦ κουράστηκαν τά αὐτιά του νά ἀκοῦν τό "ἴδιο τροπάριο", ἕνας φυλακισμένος ἀπέμεινε μονάχα γιά νά τοῦ μιλήσει. Ἔκανε φοβερή ὑπομονή. Χωρίς ἐλπίδα πιά νά ἀκούσει κάτι διαφορετικό ἀπό τήν παράδοξη "ὁμοφωνία" ὅλων τῶν προηγούμενων φυλακισμένων, ὁ βασιληάς γιά νά μήν τόν ἀδικήσει, δέχτηκε ἄν καί ἐξουδενωμένος νά ἀκούσει καί αὐτόν τόν ὕστατο καί ἔσχατο.

-Ἐσύ, ἀγαπητέ πολίτη, γιατί εἶσαι μέσα στήν φυλακή; τόν ρωτᾶ.

-Ἐγώ, σεβαστέ μου βασιληά, σᾶς ντρέπομαι, ἀλλά ἔκανα τοῦτο, τ' ἄλλο, ἐκεῖνο, παρεκεῖνο....καί ἄρα δικαίως βρίσκομαι ἐδῶ πού βρίσκομαι πρός γνώσιν καί συμμόρφωσίν μου. Ζητῶ συγνώμη ἀπ' ὄλους καί πρῶτα ἀπό ἐσᾶς.

Ἔκπληκτος ὁ βασιληάς, μέ στόμα ἀνοιχτό ἀπό τήν εὐχάριστη αὐτή "διαφορά", τινάχτηκε ἀπό τήν καρέκλα του καί ἀμέσως ἀπεφάνθη στήν Διοίκηση τῶν Φυλακῶν, χωρίς δεύτερη σκέψη:

-Διατάσσω, ὅπως ἐλευθερώσετε τόν τοιοῦτον τελευταῖον φυλακισμένον καί ἀφήσετε αὐτόν νά πάει στήν εὐχή τοῦ Θεοῦ, καθότι δέν ἠμπορεῖ ἕνας "ἔνοχος", νά ἀναμιγνύεται καί νά συμβιώνει μέ τόσους "ἀθώους"!

Μετά ἀπό αὐτό πῆραν τό μάθημά τους ὅλοι οἱ ἀθῶοι "ἔνοχοι" δεσμευμένοι καί ὁ εἰλικρινής καί μετανοῶν ἔνοχος… ἀθωώθηκε ἐξάπαντος! Πῆρε τῶν ὁμματιῶν του καί πέταξε ἐλεύθερο πουλί στήν εὐχή τῆς Παναγίας!

Συμπέρασμα:

Ὁ βασιληάς τῆς ἱστορίας εἶναι ὁ Θεός καί Οὐράνιος Βασιληάς πού συνεχῶς μᾶς βλέπει, μᾶς ἀκούει, συγκαταβαίνει, φιλανθρωπεῖ καί τελικῶς θά κρίνει.

Οἱ φυλακισμένοι εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς, τά πρόσωπα, τά Ἔθνη, ὅλος ὁ κόσμος, πού μηδενός ἐξαιρουμένου ἁμαρτήσαμε καί ἁμαρτάνουμε λίγο ἤ πολύ, ὁ καθείς ἄς ψάξει στόν τορβά του...

Ἡ φυλακή εἶναι τά δεσμά αὐτοῦ τοῦ πρόσκαιρου βίου: τά πάθη μας, τό κοσμικό φρόνημα, οἱ δαιμονικές ἐπιθέσεις, οἱ θλίψεις, οἱ πειρασμοί καί οἱ κάθε λογῆς δυσκολίες, στό περιβάλλον μας, στό Ἔθνος μας, στόν κόσμο ὁλάκερο.

Ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Βασιληά εἶναι οἱ ἀμέτρητες εὐκαιρίες ἐξομολόγησης καί διόρθωσης πού ἔχουμε ἐνόσῳ ζοῦμε καί τό ἄπειρο ἔλεός Του.

Τά "ψεματάκια" τῶν φυλακισμένων εἶναι ἡ ἀμετανοησία μας, ἡ ὐποκρισία μας, ἡ δειλία καί τό μονόφθαλμον τοῦ νά βλέπουμε τά σφάλματα τῶν ἄλλων μόνο (κι αὐτά ἄν εἶναι ὑπαρκτά πάντοτε...) καί ὄχι ἡ αὐτογνωσία τοῦ ἁμαρτωλοῦ "εἰδεχθοῦς προσωπείου" τῆς ὑπάρξεώς μας, πού εἴτε εὐθύνεται γιατί ἐξαιτίας μας μᾶς φέρνει στήν ὅποια δυσμενή κατάσταση, εἴτε κακῶς κι ἁμαρτωλά διαχειρίζεται τίς δυσμενεῖς κατάστασεις πού συμβαίνουν, ἐνῶ ἐκ πρώτης ὄψεως "δέν φταῖμε".

Ἡ ἀληθής ὁμολογία τοῦ τελευταίου φυλακισμένου εἶναι ἡ θαρραλέα εἰλικρίνεια, ἡ ἀνδρεία τῆς ψυχῆς, ἡ αὐτομεμψία-αὐτοκατάκριση, ἡ μετάνοια καί ἡ ἐλπίδα ταυτόχρονα, καθώς καί ἡ ὑπευθυνότητα τοῦ ἐκ δεξιῶν ληστή τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ: "καὶ ἡμεῖς μὲν δικαίως, ἄξια γὰρ ὧν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν" (Λουκ. 23, 41), ἡ ταπείνωσις καί ἡ ἕλκυσις τῆς χάριτος.

Ἡ "παραμονή τῶν φυλακισμένων στήν φυλακή" εἶναι ἡ δικαία παιδαγωγία τους, πού δείχνει ὅτι ὄχι μόνο δέν σωφρονίστηκαν, μιά πού δέν ἀναλαμβάνουν τίς εὐθῦνες τους στόν βαθμό πού τούς ἀναλογοῦν, ἀλλά κατήντησαν ἕτι ἐπιπλέον καί ψεῦτες.

Ἡ ἐλευθέρωση τοῦ τελευταίου φυλακισμένου, εἶναι ἡ συγχώρηση, ἡ δικαίωση, ἡ ἄφεση-ἀπαλλαγή καί τό σχίσιμο τοῦ χρεωλυσίου τῶν ἁμαρτιῶν πού ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἀπονέμει ἀπροσωπόληπτα ἀκόμη καί στόν χειρότερο ἐγκληματία, ὅταν αὐτός ἀποφασίσει ὑπεύθυνα νά ταπεινωθεῖ, νά ἐξομολογηθεῖ, νά μετανοήσει καί νά μήν ξαναγίνει ἐμπαίχτης Θεοῦ κι ἀνθρώπων.

Καλή μετάνοια, καλή φώτιση σέ ὄλους μας.

Μ.Σ. ἐκπ/κός-ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ (http://kaiomenivatos.blogspot.gr/)

"ΤΟ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΟΠΛΟ ΤΟΥ, Η ΑΠΟΓΝΩΣΙΣ"

Τίποτε δεν είναι τόσο ισχυρό όπλο στο διάβολο, όσο η απόγνωσις. Γι’ αυτό δεν τον ευχαριστούμε τόσο πολύ όταν αμαρτάνουμε, όσο όταν κυριευώμαστε από απελπισία.

Άκουσε, λοιπόν, στην περίπτωσι εκείνου που πόρνευσε πως ο Παύλος φοβάται πολύ περισσότερο από την αμαρτία την απόγνωσι. Διότι γράφοντας στους Κορινθίους έλεγε τα εξής: «Όλως ακούεται εν υμίν πορνεία, και τοιαύτη πορνεία, ήτις ουδέ εν τοις έθνεσιν ονομάζεται»˙ “Και γενικά ακούγεται ανάμεσά μας ότι υπάρχει πορνεία και μάλιστα τέτοια πορνεία, η οποία ούτε μεταξύ των εθνών δεν υπάρχει” (Α΄ Κορ. 5,1) (...).

(Περί Μετανοίας, Α΄ ΕΠΕ 30,96. PG 49,278)

Πρόσεχε, λοιπόν, πως ο Παύλος φοβάται την απόγνωσι σαν μεγάλο όπλο του διαβόλου. Διότι αφού είπε, «κυρώσατε εις αυτόν αγάπην», “επιβεβαιώστε την αγάπη σας προς αυτόν”, προσθέτει και την αιτία˙ «μη γαρ τη περισσοτέρα λύπη καταποθή ο τοιούτος»˙ “μήπως ο άνθρωπος αυτός από την υπερβολική λύπη καταποθή από το διάβολο” (Β΄ Κορ. 2,7). 

 Μέσα στο φάρυγγα του λύκου, λέγει, βρίσκεται το πρόβατο. Ας προλάβουμε, λοιπόν, να το αρπάξουμε, προτού καταστρέψη και καταπιή το μέλος μας. Μέσα σε τρικυμία βρίσκεται τώρα το πλοίο. Ας προσπαθήσουμε να το σώσουμε προτού ναυαγήση. Διότι, όπως όταν φουσκώνη η θάλασσα και τα κύματα υψώνωνται από παντού, καταβυθίζεται το σκάφος, έτσι και η ψυχή, όταν την περιτυλίγη από παντού η λύπη, πνίγεται γρήγορα, εάν δεν έχη κάποιον να απλώση το χέρι και να τη βοηθήση. Και η λύπη, που είναι σωτήρια για τα αμαρτήματα, γίνεται, εξ αιτίας της άμετρης χρήσεως, καταστρεπτική.

Και πρόσεχε πώς ακριβολόγησε. Διότι δεν είπε, “μήπως τον καταστρέψη ο διάβολος”, αλλά τι; “μήπως μας τον αρπάξη με απάτη ο σατανάς”. Διότι πλεονεξία είναι το να θέλη κάποιος να αρπάζη τα ξένα.

Για να δείξη, λοιπόν, ότι αυτός έγινε πια ξένος στο διάβολο και ότι με τη μετάνοιά του έκανε τον εαυτό του πάλι μέλος της ποίμνης του Χριστού, λέγει˙ «μη πλεονεκτηθώμεν υπό του σατανά» “μη μας τον αρπάξη με απάτη ο σατανάς” (Β΄ Κορ. 2,11). Διότι αν τον κυριεύση στη συνέχεια, αρπάζει δικό μας μέλος, παίρνει το πρόβατο από το κοπάδι. Διότι απέβαλε την αμαρτία με τη μετάνοια.

«Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΙ Η ΜΑΓΕΙΑ» 

 ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΥΠΟ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Έκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου

Νέα Σκήτη Αγίου Όρους

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ, Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ.

http://katanixis.blogspot.gr

Η δύναμις του Στουρού και της Νοεράς Προσευχής

http://kaiomenivatos.blogspot.gr

Το μήνυμα της Χιροσίμα και οι προεκτάσεις του

«Ο λόγος του Αποστόλου Πέτρου ότι η γη θα κατακαεί, σήμερα είναι πιο εύκολο να πραγματοποιηθεί με τα πυρηνικά όπλα. Ζούμε σε αποκαλυπτικούς καιρούς. Σήμερα η ειρήνη είναι πολύ δύσκολη. Το τέλος θα έλθει απότομα, αλλά τότε θα έλθει και η απολύτρωση. - Ζούμε στους τελευταίους χρόνους. Μπορεί και τώρα να συμβεί η κρίση».Στις 6 Αυγούστου του 1945 έπεσε η πρώτη πυρηνική βόμβα πάνω σε κατοικημένη περιοχή της Ιαπωνικής πόλης Χιροσίμα, και τρεις μέρες αργότερα η δεύτερη πάνω στο Ναγκασάκι. Ένα φανερό μήνυμα είναι η καταστροφικότητα του νέου όπλου. Ένα συναφές με αυτό είναι ότι στην τότε ανθρωπότητα που είχε συνηθίσει σε αναγγελίες άθλων της επιστήμης που επαγγέλονταν μια πιο άνετη ζωή, εισήχθη για πρώτη φορά ο τρόμος της νέας τεχνολογίας. 

Η επιστήμη, δηλαδή, την ημέρα της εορτής της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, κατά την οποία Αυτός έδειξε στους κορυφαίους των Μαθητών Του την Θεϊκή του δόξα, και αυτή αντίστοιχα έδειξε το μέγεθος των δυνάμεων που μπορούσε να χειρισθεί, όμως όχι κυρίαρχα ή για καλό όπως ο Χριστός, αλλά για κακό. Ακόμα και για ειρηνικούς σκοπούς η πυρηνική τεχνολογία είναι εξαιρετικά ανασφαλής, και επομένως επικίνδυνη, όπως αποδείχτηκε από τα μέχρι τώρα σοβαρά ατυχήματα στο Ουκρανικό Τσέρνομπιλ, με ραδιενεργό μόλυνση στην ατμόσφαιρα όση 400 βόμβες της Χιροσίμα, και στην Ιαπωνική Φουκοσίμα, που μόνο η μόλυνση του αέρα από ραδιενεργό Καίσιο, είναι ισοδύναμη με 168 πυρηνικές βόμβες της Χιροσίμα, ενώ η διαφυγή ραδιενέργειας στη θάλασσα συνεχίζεται...

Υπάρχει ένα ακόμα μήνυμα που περνάει απαρατήρητο απ' αυτούς που δεν γνωρίζουν ότι τα ονόματα δεν δίνονται τυχαία, αλλά υπηρετούν κι αυτά την «Θεία Οικονομία», η οποία για όσους δεν έχουν «νουν Χριστού» (Α Κορ. Β-16) είναι ανύπαρκτη...!

Αυτά, τα χαρακτηριστικά ονόματα, μας θυμίζει, εκτός από τα έντυπα στα οποία είναι καταγραμμένα, και το βίντεο από μια ιστορική ανασκόπηση (του History Channel). Σ' αυτό αναφέρεται: Στις 6 Αυγούστου 1945 το (αεροπλάνο) «Enola gay» απογειώνεται από τα νησιά «Μαριάννα»... Στις 8:15 τοπική ώρα (η βόμβα)«Little boy» με φορτίο 60 κιλών ουρανίου ρίχνεται πάνω από τη Χιροσίμα. 43 δευτερόλεπτα αργότερα ο κόσμος αλλάζει για πάντα. Η έκρηξη δημιούργησε ένα κύκλο καταστροφής διαμέτρου 1 μιλίου, με φωτιές σε επί πλέον 4.5 μίλια ακτίνα. 60.000 άτομα σκοτώθηκαν άμεσα και άλλα 100.000 πέθαναν από εγκαύματα και ραδιενέργεια. Τρεις μέρες αργότερα ο «Fat man» εξερράγη πάνω από το Ναγκασάκι σκοτώνοντας 80.000 πολίτες. Τα ονόματα όπως το «Enola Gay» έχουν μια (φυσική) αφορμή που δίνονται. Λέγεται ότι έτσι ονομαζόταν η μητέρα του κυβερνήτη Τίμπετς. Ο πριν από τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα κυβερνήτης του Β-29, Robert Lewis, ήθελε να ονομάσει το αεροπλάνο ως «The Pearl Harbor» ή «The Avenger» (Ο εκδικητής) ή «The USS Indianapolis». Τελικά όμως επιβλήθηκε το «Ενόλα Γκέι» από τον κυβερνήτη της μοιραίας αποστολής Πωλ Τίμπετς, ενώ ο Λιούις έγινε συγκυβερνήτης, όπως παρουσιάζει ένα σχετικό φιλμ.

Υπάρχει και τραγούδι «Enola Gay» που θεωρείται αντι-πολεμικό, από το Βρετανικό συγκρότημα Orchestral Manoeuvres in the Dark (OMD). Στο τραγούδι αυτό η μητέρα «Enola Gay» είναι περήφανη για το μικρό της αγόρι «little boy» σήμερα που πέφτει η βόμβα: "Enola Gay, is mother proud of little boy today". Γιατί να δυσφημίσει την μητέρα του ο κυβερνήτης του Β-29 που έριξε την βόμβα της Χιροσίμα, αλλά και τον εαυτό του; Διότι αν το αεροπλάνο αντιστοιχούσε στην μητέρα του «Enola», τότε η βόμβα «little boy» προσδιόριζε τον ίδιο σαν μικρό αγόρι της μαμάς! Αυτό είναι περίεργο, όπως και το ότι το επώνυμο «Gay» χρησιμοποιείται για να επισημάνει όσους έχουν το συγκεκριμένο ομοφυλοφιλικό πάθος. 

Μάλιστα ο τρόπος καταστροφής της Χιροσίμα, με φωτιά που έπεσε από τον ουρανό, μοιάζει με τον τρόπο που καταστράφηκαν τα Σόδομα με τις γύρω πόλεις, όχι τυχαία, αλλά όταν η αρετή ξεχάστηκε εκεί τόσο, ώστε να μην βρίσκονται ούτε δέκα δίκαιοι στις πέντε πόλεις. (Γένεση 18, 32). Θα το δούμε σε σχετικό φιλμ, αλλά το επιβεβαιώνει και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Και διότι αν μόνο δέκα δίκαιοι βρίσκονταν στα Σόδομα δεν θα πάθαιναν αυτά που έπαθαν». (Στην προς Κορινθίους Β΄). Σήμερα από τους ντόπιους και διεθνείς οργανισμούς καταβάλλεται προσπάθεια να εκλείψουν οι δίκαιοι, διότι απαξιώνονται και περιφρονούνται οι αρετές, και αντίθετα τιμώνται στις θέσεις τους τα πάθη. Επομένως το τέλος πλησιάζει, όπως μπορούμε να δούμε και συμβολικά στα ονόματα.

Το Enola, έχουν παρατηρήσει μερικοί (στο διαδίκτυο), ότι είναι αντίστροφο του alone που σημαίνει μόνος. Και στην Ελληνική γλώσσα το «En ola» σημαίνει «Σε όλα» επομένως «Σε όλα Γκέι», ή «Καθολικά Γκέι». Μητέρα του πιλότου, με την ευρύτερη έννοια, είναι η Αμερική που ρίχνει την βόμβα στην Χιροσίμα, καθορίζοντας την εποχή αυτής της συμφοράς σαν του «μικρού αγοριού», ενώ από τότε προβλέπεται ότι τα χειρότερα είναι σιμά (ΧΕΙΡΩ-ΣΙΜΑ). Η εποχή του«μικρού αγοριού» ήδη παρήλθε με τον θάνατο του κυβερνήτη και πιλότου Πωλ Τίμπετς (Paul Warfield Tibbets) το Νοέμβριο του 2007. Ένα χρόνο αργότερα, με την εκλογή (το 2008) ως προέδρου του Μπαράκ Ομπάμα περάσαμε στην... άκρως υπερήφανη και «καθολικά Γκέϊ» εποχή!

Οι διευθύνσεις των βίντεο-κλιπς είναι:

1ο: http://vimeo.com/112481466 ή http://youtu.be/ukqI9ZttgEo

2ο: http://vimeo.com/113392478 ή http://youtu.be/4uBurdG1aTE

Ως πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Οbama, ανακήρυξε τον Ιούνιο 2009 σαν μήνα υπερηφάνειας προς τιμήν των LGBT! Τα αρχικά LGBT, στα αγγλικά σημαίνουν Lesbian-Gay-Bisexual-Transgender και αναφέρονται συνολικά στα Λεσβιακά, Ομοφυλόφιλα, Αμφισεξουαλικά και Τρανσεξουαλικά άτομα... Από την ανεκτικότητα περάσαμε τάχιστα στην αναγνώριση των σαρκικών παθών σαν ...ωφέλιμων και αμέσως, χωρίς να χάσουμε καιρό, στην υπερηφάνεια, το μέγιστο και τελικό κακό, που έριξε τον Εωσφόρο από τον ουρανό και από άγγελο τον έκανε διάβολο. Την υπερηφάνεια προτάσσει της ασελγείας ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος, λέγοντας για τα πάθη των Σοδομιτών: ...«Αναλογίσου ότι ο δίκαιος Λωτ στα Σόδομα κατοικούσε, αλλά δεν παρασύρθηκε από την υπερηφάνεια εκείνων και ασέλγεια, γι' αυτό και σώθηκε».

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είχε προβλέψει ότι: «Θα δούμε και θα ζήσουμε τα Σόδομα και τα Γόμορρα στον τόπο μας»! (χειρ. Βασ. Βασιλοπούλου, 122η προφ.). Επηρεαζόμαστε βέβαια από όσους, κυρίως Δυτικούς, έχουν απομακρυνθεί από την αληθινή πίστη στον Χριστό. Αυτοί κλείνοντας εκούσια τα μάτια στην πνευματική ζωή στρέφονται όλο και περισσότερο στις γήινες απολαύσεις.Σόδομα εξ άλλου σημαίνει (πνευματική) τύφλωση και στείρωση λέει ο Μέγας Βασίλειος. (Ερμηνεία στον προφ. Ησαΐα, κεφ. 13). 

Έτσι όμως ζώντας οι άνθρωποι, αφ' ενός στερούνται τη χαρά που δίνει ο Χριστός στις ψυχές των πιστών, που είναι ασύγκριτα ανώτερη από τις φθοροποιές σαρκικές ηδονές, και αφ' ετέρου, αγριεύοντας, μπαίνουν σε μάχες αλληλοεξόντωσης, με μεγαλύτερες αυτές του Γενικού ή παγκόσμιου πολέμου που προετοιμάζεται ακριβώς από τα πάθη τους. Και Γόμορρα σημαίνει μέτρο (στα αγαθά, δηλ. μείωση - δελτίο) και στάση (επανάσταση), επίσης κατά τον Μέγα Βασίλειο.

Οι άνθρωποι επαναστατούν πρώτα κατά της φυσικής τάξης της ορισμένης από τον Θεό, και κατόπιν, χάνοντας την ειρήνη του Θεού μέσα τους, στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου και το ένα έθνος εναντίον του άλλου, κατά τον λόγο του Κυρίου: «Θα εγερθεί έθνος επί έθνος και βασιλεία εναντίον βασιλείας, και θα συμβούν πείνες και αρρώστιες και σεισμοί κατά τόπους. Όλα δε αυτά θα είναι αρχή ωδίνων». (Ματθ. 24, 7-8). Επειδή τα πάθη είναι πολλά και μεγάλα, το ίδιο πολλές και μεγάλες θα είναι και οι συμφορές.

Από την έκλυση ηθών, θα επηρεαστούν πολύ, κατά τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, και οι Ορθόδοξοι: «Οι κληρικοί θα γίνουν σαν τους λαϊκούς, και οι λαϊκοί σαν τα ζώα»! (57η προφ.). Θα κυριαρχούνται οι άνθρωποι τόσο πολύ από τα άλογα πάθη ώστε να μιλάμε πλέον για «Ου-κρανική (ακέφαλη) εποχή»! Link

( Όταν η αναμέτρηση θα είναι για τον έλεγχο των στενών και της Πόλης, θα περνούν από τους οδικούς άξονες που ενώνουν την Αδριατική με το Βόσπορο (Εγνατία και Παρα-Εγνατία) τα στρατεύματα των δυτικών που χαρακτήριζε σαν «βρωμερά» για την "μοντέρνα τους ηθική" ο άγιος Κοσμάς: «Θα περάσουνβρωμερά ασκέρια από τα εσπέρια μέρη (της Δύσης), και θα ρωτάνε πού' ναι η Πόλη, είναι σιμά; Όσοι λένε ότι είναι σιμά δεν θα τους πειράξουν, όσοι πουν ότι είναι αλάργα θα τους κόβουν». Και εδώ φαίνεται ότι τα ασκέρια αυτά δεν θέλουν να ακούν για πολέμους και μάλιστα μακροχρόνιους, και δεν θα ανέχονται άλλες γνώμες εκτός της δικής τους. Πόσο μακριά είναι θα ρωτάνε όχι η θέση, αλλά η έκβαση των γεγονότων της Πόλης. Άλλη παρεμφερής: «Αλλοί στους κάμπους. Θάρθουν βρωμερά έθνη. Όταν έρθουν μη φοβάστε, όταν θα φεύγουν αναμερίστε». Δηλ. θα είναι ανήθικοι και ισχυρογνώμονες, γι’ αυτό να είστε προσεκτικοί… και από μακριά!)

Χρειάζονται δίκαιοι για να μην καταστραφεί ο κόσμος. Επειδή τα πάθη είναι ψυχοφθόρα, οι άνθρωποι δεν είναι εύκολο να ξεφύγουν από αυτά, όταν λείπει το καλό παράδειγμα της ζωής και του λόγου των δικαίων. Και επειδή την κρίσιμη σημασία της ύπαρξης δικαίων στην κοινωνία αποκάλυψε ο ίδιος ο Θεός στον Αβραάμ, γι' αυτό τονίζει, ο ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ: «Μακαρία η χώρα, μακαρία η πόλη, μακαρία η γενεά η έχουσα μέσα της πλήθος δικαίων. Μακαριότεροι δε μάλλον αυτοί οι δίκαιοι, για τους οποίους ο κόσμος σώζεται. Διότι μακαρισμοί και έπαινοι πρέπουν στους δικαίους». 

Αλλά οι άνθρωποι ξεχνιούνται εύκολα. Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος (1706-1790) από τους πρωτοστάτες της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας, που πρωτοστάτησε (ανεπιτυχώς όμως) και για να καθιερωθεί η Ελληνική Γλώσσα ως επίσημη γλώσσα των Αμερικανών (και έγραψε γι' αυτούς Ελληνική γραμματική με Ελληνικό αλφάβητο!), προειδοποιούσε τους Αμερικανούς για το ότι ξέχασαν τον Θεό, τον οποίο όμως επεκαλούντο συχνά στον πόλεμο κατά των Άγγλων. Επίσης τους θύμισε το προφητικό «αν ο Κύριος δεν φυλάξει την πόλη μάταια αγρύπνησαν αυτοί που φυλάνε» (ἐὰν μὴ Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων)... Και τους συνιστούσε, όπως εξιστορεί ο γέροντας Θεόκλητος ο Διονυσιάτης (1916-2006), την προσοχή στο πνευματικό αυτό θέμα, μήπως διαφορετικά σκεπτόμενοι, χωρίς Θεό, φτιάξουν μία νέα Βαβέλ, που βέβαια θα έχει ανάλογη τύχη με την παλιά. Φαίνεται όμως να υπάρχει, τώρα, τεράστια διαφοροποίηση στην κρατούσα νοοτροπία, ως προς αυτήν των ιδρυτών του Αμερικανικού κράτους. Link

Όλα αλλάζουν, και οι πολιτικοί συνήθως επαγγέλλονται αλλαγή: CHANGE, που ήταν και το σύνθημα της προεκλογικής εκστρατείας του Ομπάμα. Όμως με τον Ομπάμα η κατάσταση δεν άλλαξε προς το καλύτερο, αλλά συνέχισε να χειροτερεύει διεθνώς, από τους αλλεπάλληλους πολέμους στους οποίους μπλέχτηκε η Αμερική.

Ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν το επισημαίνει, σε ομιλία του, όπως και το γεγονός ότι πρέπει να λαμβάνεται υπ' όψιν ο ανθρώπινος πόνος από τις επεμβάσεις που κάνει για τα υποτιθέμενα συμφέροντά της η Ουάσινγκτον. «Γενικά θα ήθελα να πω ότι αυτοί που σχεδιάζουν τις δράσεις της εξωτερικής πολιτικής στις ΗΠΑ -αυτό δεν είναι πρόσφατη διαπίστωση, αλλά αφορά τα τελευταία 10-15 χρόνια- διεξάγουν μια επιθετική εξωτερική πολιτική, και όπως το βλέπω, μάλλον αντιδεοντολογική. Διότι από οτιδήποτε κάνουν υπάρχουν προβλήματα παντού.Απλώς κοιτάξτε: Υπάρχουν προβλήματα στο Αφγανιστάν, διαλύεται το Ιράκ, διαλύεται η Λιβύη. Αν ο στρατηγός Ελ Σίσι δεν ανελάμβανε τη διοίκηση της Αιγύπτου, η Αίγυπτος θα ήταν σε αναταραχή επίσης. Στην Αφρική υπάρχουν προβλήματα σε πολλές χώρες. Άγγιξαν την Ουκρανία και υπάρχουν προβλήματα και εκεί επίσης... Ο λαός που σπρώχνει άλλες χώρες σε τέτοιες καταστάσεις δεν θα έπρεπε ποτέ να ξεχνάει ότι το αίμα των στρατιωτών στον τακτικό στρατό, το αίμα των πολεμιστών της αντίστασης, και οι πολίτες πρώτα και κύρια, είναι στα χέρια τους, καθώς είναι και τα δάκρυα των μητέρων των χηρών και των ορφανών. -Είναι (βάρος) στην συνείδησή τους»... Για την Συρία, στους G8, ο Βλαδίμηρος Πούτιν ρώτησε τους Δυτικούς: Θέλετε να προμηθεύσετε όπλα σε άτομα που τρώνε τα όργανα των εχθρών τους; Link

Ο πρόεδρος Πούτιν δεν είναι εχθρός της παγκοσμιοποίησης, μάλιστα η Ρωσία συμμετέχει ακόμα στους μηχανισμούς της, από τους οποίους υποφέρουν η Ελλάδα και η Κύπρος. Ήρθε όμως προειδοποίηση εξ ουρανού (15 Φεβρ. 2013) με την πτώση του μετεωρόλιθου στο Chelyabinsk, για να γίνει αντιληπτό ότι η τεχνητή ευφορία από την συμμετοχή της Ρωσίας στο φιλοπόλεμο και αρπαχτικό σύστημα των Νεοταξιτών θα τερματιζόταν απότομα. Η ισχύς της έκρηξης του μετεωρόλιθου στην ατμόσφαιρα ήταν πολλές φορές (30) μεγαλύτερη από την βόμβα της Χιροσίμα σύμφωνα με την NASA.

Οι προειδοποιήσεις γίνονται για να ανορθωθεί πνευματικά η ζωή των ανθρώπων, επειδή αυτοί εύκολα λησμονούν πως αποτελούνται εκτός από θνητό σώμα, και από αθάνατη ψυχή. Επειδή «ο Θεός αγάπη εστί» δεν θέλει οι ψυχές να ταλαιπωρούνται από πάθη για να μην συνεχίσουν να βρίσκονται μακριά από τη χάρη του στην αιωνιότητα, όταν το σώμα πεθάνει. Γι' αυτό καλεί σε μετάνοια με διάφορους τρόπους, απειλώντας να διακόψει απότομα τη ζωή αυτών που καλλιεργούν κακίες αντί αρετές. «Εάν δεν επιστρέψετε (στην αρετή) την ρομφαία Αυτού θα δείξει γυαλιστερή εναντίον σας. (Ψαλμ. 7,13). Απειλητικός ο λόγος οδηγεί στην επιστροφή όσους βραδύνουν να μετανοήσουν (κοινώς να αλλάξουν μυαλά)». 

Τώρα προσπαθούμε να μιμηθούμε την εμπάθεια των Σοδομιτών. Και μάλιστα μετά την αναγνώριση των σαρκικών αμαρτημάτων σαν ωφέλιμων, ο Ομπάμα εκπροσωπώντας την "υψηλή" Αμερικανική κοινωνία εισάγει και την υπερηφάνεια (Pride) που επισφραγίζει την αμετανοησία γι' αυτά. Καυχάται ότι για πρώτη φορά διοργάνωσε τελετή υπερηφάνειας των LGBT στον Λευκό Oίκο! Την ημέρα της εορτής των πρωτοκορυφαίων αποστόλων Πέτρου και Παύλου (29 Ιουνίου) το 2009 ο Ομπάμα ευαγγελίζεται την διά της σαρκός απώλεια ως σωτηρία! Οι πολλές προσφορές στους LGBT του Ομπάμα ως προέδρου, απεικονίζονται στην ιστοσελίδα του Λευκού Οίκου περικλεισμένες μέσα σε ένα τεράστιο πολύχρωμο φίδι, διότι και χωρίς ίσως να το θέλουν προφητεύουν τίνος νοητού δράκοντα βορά γίνονται όσοι ακολουθούν τα αντίθετα προς τον λόγο του Θεού παραγγέλματα των αρχόντων.

Με τη "δημοκρατική" μέθοδο του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», δηλ. με διάταγμά του (Executive Order), και όχι μέσω του Κογκρέσσου, ο Ομπάμα δίνει τόσα προνόμια στους LGBT, κατά είδηση της 21ης Ιουλίου 2014 (FOX), που πιστεύεται ότι «καταργούν τα δικαιώματα όλων των άλλων - συμπεριλαμβανομένων των θρησκευτικών δικαιωμάτων»!

«Αν οι θρησκευτικές οργανώσεις δεν μπορούν να απαιτούν οι εργαζόμενοί τους να συμπεριφέρονται με τρόπους που συνάδουν με τις διδασκαλίες της πίστης τους - τότε, κατ' ουσίαν, οι εν λόγω οργανισμοί δεν είναι σε θέση να λειτουργούν σύμφωνα με την πίστη τους», λέει ο Πήτερ Σπρινγκ, ανώτερος συνεργάτης για μελέτες πολιτικής του Family Research Council (Συμβούλιο Οικογενειακής Έρευνας). (FOX).

Οι άρχοντες που τα βάζουν με τον νόμο του Θεού, επιβεβαιώνουν την πνευματική τους τύφλωση, και θα πρέπει να αναμένονται πολλά κακά στις χώρες τους από τις επιλογές τους, επειδή ο νόμος είναι πνευματικός. Τον έχει φτιάξει ο Θεός να διέπει όχι μόνο τις αθάνατες ψυχές των ανθρώπων αλλά και το σύνολο των αΰλων δυνάμεων (αγγέλων), και δεν μπορεί να τον μάχεται χωρίς συνέπειες ο οιοσδήποτε. Ο πνευματικός νόμος δίνει καιρό μετανοίας η οποία δεν πρέπει να νομίζεται σαν «νέα εποχή» διαρκούς ατιμωρησίας!

Η Ρωσία στον τομέα αυτό φάνηκε ανώτερη, με τον Πούτιν να υπερασπίζεται την Ορθόδοξη παράδοση. Σε λίγο ήρθε γι' αυτήν το δώρο της Κριμαίας!... Και ο Ομπάμα λέγοντας ότι δεν πρόκειται να εκδιωχθεί από την Κριμαία η Ρωσία, δηλώνει ότι το «δώρο» είναι μόνιμο! Link Η Αμερική του Ομπάμα, αντίθετα από την Ρωσία, δουλεύει για τη Νέα Τάξη ανοίγοντας διαρκώς νέους πολέμους, αλλά στα τυφλά, ίσως διότι η τύφλωση είναι το χαρακτηριστικό των παλιών και νέων Σοδομιτών, χρησιμοποιώντας Ισλαμικά κινήματα που μόνο αποσταθεροποιούν τις χώρες στις οποίες δρουν, αφήνοντας πίσω τους ένα καταστραμμένο πεδίο, ακόμα και για τις Αμερικάνικες εταιρίες.

Οι (τυφλωμένοι από τα πάθη τους) Νεοταξίτες δεν αντιλαμβάνονται ότι από την μερική οδηγούνται στην πλήρη καταστροφή του 3ου παγκοσμίου πολέμου, νομίζοντας σαν παρηγοριά τους το ότι ο κόσμος θα οδηγηθεί πιο γρήγορα... στο σφράγισμα του Αντιχρίστου! Αυτό το ξεκίνησε ήδη ο Ομπάμα στην Αμερική μέσω του προγράμματος υγείας (γνωστού σαν οbamacare).

Όλα όσα αντιχριστιανικά συμβαίνουν θα μπορούσαν να οδηγήσουν κατ' ευθείαν στη Συντέλεια. Όπως όμως μας πληροφορεί η Αποκάλυψη του Ιωάννου, ζούμε ενωρίτερα, στην εποχή πριν τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο. (Διαβάστε το 3ΟΥΑΙ και γενικά την Αποκάλυψη). Ο πόλεμος αυτός δεν θα είναι μετάνοια αλλά για εξολόθρευση λέει ο Ρώσος στάρετς Λαυρέντιος. (Link) Ίσως γιατί δεν θα υπάρχει (πλέον) χρόνος για μετάνοια (με τα σύγχρονα όπλα), αλλά και γιατί η μετάνοια απαιτεί ταπείνωση και αυτογνωσία που δεν υπάρχουν όταν καλλιεργείται η υπερηφάνεια. Αυτό το πάθος, ιδιαίτερα, σκληραίνει τους ανθρώπους και τους κάνει να έχουν παράλογες αντιλήψεις και συμπεριφορά. Αυτό έριξε τον Εωσφόρο από τον Ουρανό, και γι' αυτό θεωρείται το κατ' εξοχήν δαιμονικό. Από αυτό κινούμενος ο Χίτλερ έβλεπε δαιμονικά οράματα που τον παρακινούσαν σε μεγαλύτερη σκληρότητα: «Ο νέος άνθρωπος ζει ανάμεσα μας, τώρα! Είναι εδώ! Δεν σας φτάνει αυτό; Θα σας φανερώσω ένα μυστικό. Είδα τον νέο άνθρωπο. Είναι ατρόμητος και σκληρός». (Επίτομος υπό ΛΜΔ σελ. 157). Η υπερηφάνεια αναπαύεται στον αποκρυφισμό, που είναι φανερά ή κρυφά δαιμονικός, και γι' αυτό σκληρός και απάνθρωπος.

Η (υπερβολική) σκληρότητα ήταν χαρακτηριστικό και των αρχαίων Σοδομιτών. Υπήρξε, επίσης (η σκληρότητα), ίδιο και των Ιαπώνων, από τότε που αποδέχθηκαν το (δαιμονικό) όραμα του ΥΠ.ΕΞ. βαρόνου Τανάκα να κατακτήσουν όλο τον κόσμο, ξεκινώντας τον Β. Π. Πόλεμο στην Ασία, βομβαρδίζοντας άμαχο πληθυσμό ανοχύρωτων πόλεων, και σαν κατακτητές βασανίζοντας πολίτες. Με τον τρόπο αυτό η Ιαπωνία έδειξε αλλά και δέχτηκε πρώτη (στην Χιροσίμα) την απονία, όπως μας δηλώνει και το όνομά της στα Ελληνικά: «Ιαπωνία» = «Η απονία», δηλ. η έλλειψη συμπόνιας προς τον συνάνθρωπο.

Έτσι η Χιροσίμα, διά της χώρας στην οποία ανήκει, μας μεταφέρει ένα ακόμη μήνυμα: Ότι καταστροφικά γεγονότα σαν της 6ης Αυγούστου 1945 συντελούνται σε καιρούς και τόπους που οι άνθρωποι έχουν φτάσει σε υπερβολική σκληρότητα και απανθρωπιά, αποτέλεσμα υπερήφανων και ουτοπικών αντιλήψεων. Οι αντιλήψεις αυτές ενισχύονται από τον αποκρυφισμό. Ο Dave Hunt προειδοποιεί τους Αμερικανούς, που στρέφονται προς τον αποκρυφισμό, στο βιβλίο του «Αμερική: Ο Μαθητευόμενος Μάγος», με τα λόγια: «Η τελευταία φορά που συνέβη κάτι που να προσεγγίζει τη μαζική αυτή στροφή από τη λογική στο μυστικισμό ήταν στη δεκαετία του 1920 και του 1930. Είχε σημειωθεί τότε μια έξαρση του αποκρυφισμού στη Δυτική Ευρώπη, και ιδιαίτερα στην Αυστρία και τη Γερμανία, πράγμα που συνετέλεσε στο να προετοιμαστεί το έδαφος για την άνοδο του Ναζισμού στη Γερμανία. Κάποιοι ιστορικοί μάλιστα ονόμασαν τον Χίτλερ Απόκρυφο Μεσσία».

Το ερώτημα είναι: με ποια λογική τα πάθη στην Δύση τιμώνται σαν να είναι αρετές; Μάλλον με τη λογική του... παράλογου (δηλ. την τέλεια έλλειψη λογικής)! Πρώτα η φιλαργυρία, στην «Νέα Τάξη», αντικατέστησε την ελεημοσύνη και την φιλανθρωπία. Μετά, από Αμερική και Ευρωπαϊκή Ένωση τα σαρκικά πάθη, τα οποία συνοδεύονται απαραίτητα από φιλαυτία, τιμώνται κατά δογματικό τρόπο, αντίθετα από ότι ιστορικά έχει παρατηρηθεί και καταγραφεί. Το πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, η Γένεση, μας αποκαλύπτει ότι ο Θεός άρσεν και θήλυ δημιούργησε και ευλόγησε τους ανθρώπους, και αυτό τονίζει ο καθηγητής (Πανεπιστημίου) π. Θεόδωρος Ζήσης. Δεν δημιουργήθηκε κάποιο τρίτο φύλο. Παρόλο που η διάκριση καλού - κακού ήταν ατελής στην αρχαιότητα, οι αντιλήψεις στις ευνομούμενες πολιτείες για το τι ωφελούν τα άτομα και την κοινωνία ήταν πολύ πιο συνετές από αυτές της ώριμης «Enola Gay» εποχής που ζούμε τώρα!

Ο Πλάτων (427 π.Χ.- 347 π.Χ.) στους «Νόμους», καταδικάζει απερίφραστα ως αφύσικη την ομόφυλη σαρκική σχέση: «Να γίνει κατανοητό ότι η φύση ωθεί τα θηλυκά να είναι σε επαφή με τα αρσενικά από την γέννησή τους, και η ηδονή σε αυτά είναι φανερό ότι έχει δοθεί σύμφωνα με τη φύση, ενώ (η επαφή) των αρσενικών με τα αρσενικά και θηλυκών με τα θηλυκά είναι παρά φύσιν (ενάντια στη φύση)». (Πλάτωνος Νόμοι 636c) Link

Στην Αρχαία Ελλάδα για την ομόφυλη σαρκική σχέση χρησιμοποιόταν ο όρος«κιναιδεία». Ο Κίναιδος είναι αυτός που κινεί την αιδώ, δηλ. κάνει αυτά για τα οποία έπρεπε να ντρέπεται, επειδή αιδώς είναι η ντροπή (εξ ου και η αναίδεια). Δεν χρησιμοποιόταν ο όρος ομοφυλοφιλία (γι' αυτό δεν υπάρχει στα λεξικά Liddell & Scott, Σταματάκου, κλπ. Για τον κιναιδισμό ή κιναιδεία, βλ. Liddell & Scott σελ. 951).

Στον Κίναιδο συγκεκριμένα ο νόμος του Αθηναϊκού Κράτους όριζε:

1. Να μην του επιτρέπεται να γίνει μέλος των 9 αρχόντων.

2. Να μην του επιτρέπεται να λάβει ιεροσύνη και να γίνει ιερέας.

3. Να μην του επιτρέπεται να είναι συνήγορος του λαού.

4. Να μην επιτρέπεται να ασκεί εξουσία εντός ή εκτός της Αθήνας.

5. Να μην επιτρέπεται να σταλεί ως κήρυκας πολέμου.

6. Να μην επιτρέπεται να λέει τη γνώμη του (ως άμουσος - ανισόρροπος).

7. Να μην επιτρέπεται να μπει σε (δημόσιους) Ναούς.

8. Να μην επιτρέπεται να στεφανωθεί στις στεφανοφορίες.

9. Να μην επιτρέπεται να μπαίνει στον ιερό χώρο της αγοράς (του τόπου των δημοσίων αγορεύσεων).

Εάν μάλιστα κάποιος πράττει αντίθετα από τις διατάξεις αυτές του νόμου, αν και έχει καταδικαστεί ως κίναιδος, να τιμωρείται με θάνατο! (ΣΟΛΩΝΟΣ ΝΟΜΟΙ Βιβλίο 5, κεφάλαιο 5. άρθρο 332 σελ. 145).

Οι νομοθέτες δίνουν λύση στα προβλήματα της κοινωνίας για το καλό των πολλών πάνω στη γη, ενώ ο Ουράνιος νομοθέτης πρώτιστα φροντίζει για την αιώνια διαμονή μας στην Ουράνια πατρίδα, όπως λέει ο σημαντικός εκκλησιαστικός συγγραφέας και φιλόσοφος Κλήμης από την Αλεξάνδρεια (2ος-3ος αιών μ.Χ.): «Ο μεν λοιπόν Αθηναίος ας ακολουθεί τους νόμους του Σόλωνος, και ο Αργείος του Φορωνέως, και ο Σπαρτιάτης του Λυκούργου, αν όμως τον εαυτόν σου τον δηλώνεις (ότι είσαι) του Θεού, ο Ουρανός μεν είναι για σένα η πατρίδα, νομοθέτης δε ο Θεός». 

Και βέβαια ο Ουράνιος νομοθέτης δεν αφήνει περιθώριο υπερηφάνειας για τα «πάθη της ατιμίας» όπως ειδικότερα χαρακτηρίζονται τα σαρκικά πάθη. Εξηγεί οάγιος Μάξιμος ο Ομολογητής:

«Εκείνος που έχει για Θεό την κοιλιά του και νομίζει για δόξα του πράξεις που φέρνουν ντροπή (Φιλιπ. 3,19), είναι προσηλωμένος με μεγάλη επιμέλεια μόνο στα πάθη της ατιμίας σαν να ήταν πράγματα θεία, και γι' αυτό ασχολείται μόνο με τα πρόσκαιρα, δηλαδή με την ύλη και τη μορφή των πραγμάτων και την κακή χρήση της πενταπλής ενέργειας των αισθήσεων».(Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: Έβδομη εκατοντάδα διαφόρων κεφαλαίων / 28ο).

Γενικά, πάντως, είναι γνωστό, και ήταν από την αρχαιότητα, ότι τα πάθη υποδουλώνουν τον άνθρωπο. Ο Πυθαγόρας (580-490 π.Χ.) σαν να βρισκόταν από τότε μέσα στο πνεύμα του Ευαγγελίου, τόνιζε: «Είναι αδύνατο να θεωρείται ελεύθερος αυτός που είναι δούλος στα πάθη του και κυριαρχείται από αυτά».(Ελεύθερον αδύνατον είναι τον πάθεσι δουλεύοντα και υπό παθών κρατούμενον).Στην εποχή μας όμως του παράλογου, υπερισχύει η υπερηφάνεια (Pride!) γι' αυτά, και η δουλεία αποκαλείται «ελευθερία»!

Η σύγχρονη Νεοταξίτικη νοοτροπία εγκλωβίζει στα πάθη τον κόσμο, από τα οποία δεν είναι πλέον εύκολο να ελευθερωθεί, επειδή η γνώση γι' αυτά δεν είναι αρκετή. Χρειάζεται και η δύναμη από Αυτόν που είναι αληθινά ελεύθερος, επειδή είναι Υιός του Θεού: «Αληθινά σας λέγω ότι όποιος πράττει την αμαρτία είναι δούλος της αμαρτίας. Ο δε δούλος δεν μένει στην οικεία πάντοτε. Ο Υιός μένει αιώνια. Εάν λοιπόν ο Υιός σας ελευθερώσει, (τότε) όντως θα είσθε ελεύθεροι». (Ιω. Η,34-36) 

19 Νοεμ. / 2 Δεκ. 2014

Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Λεόντιος Μοναχός Διονυσιάτης

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ - ΑΘΩΣ

www.imdleo.gr

Να μη μας χωρίζει απ’ τον Χριστό η αμαρτία

Όταν αγαπάς τον Χριστό, παρόλες τις αδυναμίες και τη συναίσθηση που έχεις γι’ αυτές έχεις τη βεβαιότητα ότι ξεπέρασες τον θάνατο, γιατί βρίσκεσαι στην κοινωνία της αγάπης του Χριστού.

Τον Χριστό να τον αισθανόμαστε σαν φίλο μας. Είναι φίλος μας. Το βεβαιώνει ο ίδιος, όταν λέει: «Εσείς είστε φίλοι μου …;» (Ιω. 15,14)...

Σαν φίλο να τον ατενίζομε και να τον πλησιάζομε. Πέφτομε; Αμαρτάνομε; Με οικειότητα, με αγάπη κι εμπιστοσύνη να τρέχομε κοντά του· όχι με φόβο ότι θα μας τιμωρήσει αλλά με θάρρος, που θα μας το δίδει η αίσθηση του φίλου.

Να του πούμε: «Κύριε, το έκανα, έπεσα, συγχώρεσέ με». Αλλά συγχρόνως να αισθανόμαστε ότι μας αγαπάει, ότι μας δέχεται τρυφερά, με αγάπη και μας συγχωρεί.

Να μη μας χωρίζει απ’ τον Χριστό η αμαρτία.

Όταν πιστεύουμε ότι μας αγαπάει και τον αγαπάμε, δεν θα αισθανόμαστε ξένοι και χωρισμένοι απ’ Αυτόν, ούτε όταν αμαρτάνουμε.

Έχουμε εξασφαλίσει την αγάπη Του κι όπως και να φερθούμε, ξέρομε ότι μας αγαπάει.

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

http://stratisandriotis.blogspot.gr

Σώσόν με από πηλού, ίνα μη εμπαγώ»

Σώσόν με από πηλού, ίνα μη εμπαγώ» (Ψαλ. 68,15).
Αδελφοί, οι ψυχές μας είναι ντυμένες με πηλό• και τα πήλινα, χοϊκά. σώματά μας έχουν δοθεί για την υπηρεσία της ψυχής μας.

Είθε οι ψυχές μας να μη βουλιάξουν μέσα στο χώμα! Είθε οι ψυχές μας να μη σκλαβωθούν στο πήλινο σαρκίο! Είθε η ζωντανή φλόγα να μη σβηστεί μέσα στο χοϊκό τάφο!

Είναι απέραντη και αχανής η χοϊκή γη που μας έλκει προς τον εαυτό της, αλλά απείρως πλατύτερο είναι το απροσμέτρητο βασίλειο του Πνεύματος που καλεί την ψυχή μας, ως δικιά του.

Πράγματι συνδεόμαστε με τη γη με το χοϊκό σώμα, αλλά συνδεόμαστε και με τον ουρανό με την ψυχή. Είμαστε ένοικοι σε προσωρινές καλύβες, είμαστε στρατιώτες που καταλύσαμε σε προσωρινές σκηνές.

Ω Κύριε, «σώσόν με από πηλού ίνα μη εμπαγώ» Έτσι προσευχόταν ο μετανοημένος βασιλιάς Δαβίδ που είχε αρχικώς παραδοθεί στον πηλό, στο χώμα• μέχρι που είδε πως το πήλινο σαρκίο μας έλκει μέσα στην άβυσσο της καταστροφής. Πηλός είναι το σώμα του ανθρώπου, με όλες τις φαντασιώσεις του• πηλός είναι επίσης όλοι οι πονηροί άνθρωποι που πολεμούν τους δικαίους• πηλός είναι οι δαίμονες με τον τρόμο που σκορπούν.

Είθε ο Κύριος να μας σώσει απ’ όλη αυτή τη χοϊκότητα, διότι Εκείνος μόνον είναι ικανός να το κάνει. Θα έπρεπε να αγωνιζόμαστε πρώτα απ’ όλα για να δούμε τον εχθρό μέσα μας• τον εχθρό ο οποίος προσελκύει τους άλλους εχθρούς.

Η μεγαλύτερη τραγωδία του αμαρτωλού είναι ότι ασυνείδητα και χωρίς να το θέλει είναι σύμμαχος των ίδιων των εχθρών του!

Απεναντίας, ο δίκαιος άνθρωπος έχει ριζωμένη στον Θεό και στη βασιλεία του Θεού τη δύναμη της ψυχής του και γι’ αυτό δεν φοβάται. Δεν φοβάται τον εαυτό του κι επομένως δεν φοβάται και τους άλλους εχθρούς του.

Δεν φοβάται, διότι δεν είναι σύμμαχος ούτε συνεργός των εχθρών της ψυχής του. Κατά συνέπεια, ούτε άνθρωποι ούτε δαίμονες μπορούν να τον βλάψουν. Ο Θεός είναι σύμμαχός του και οι άγγελοι του Θεού είναι προστάτες του. Τί μπορεί τότε να του κάνει ένας άνθρωπος; Τί μπορούν να του κάνουν οι δαίμονες; Τί μπορεί να του κάνει ο πηλός;

Ω Κύριε και Θεέ, Τριάς Ομοούσιε, Συ ο Δημιουργός που ενεφύσησες ζώσες ψυχές στα πήλινα σώματά μας, σώσε μας κατά το μέγα Σου έλεος!

Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς,

 «Ο Πρόλογος της Αχρίδος», 

Έκδοσις Άθως

http://proskynitis.blogspot.gr

Από τα διδάγματα του Οσίου πατρός ημών Αμμωνά

Υπάρχουν τέσσαρα κακά, και εάν ό άνθρωπος έχει ένα απ' αυτά, ούτε να μετανοήσει μπορεί ούτε ή προσευχή του να εισακουσθεί από τον Θεό.

Πρώτο κακό είναι ή υπερηφάνεια. Ό υπερήφανος νομίζει ότι ζει καλά, ότι ή διαγωγή του αρέσει στον Θεό και στους ανθρώπους, ότι πολλοί ωφελούνται με την συναναστροφή του και ότι ταυτόχρονα με την αναχώρηση του στην έρημο απαλλάχτηκε από πολλές αμαρτίες. Δεν κατοικεί ό Θεός στον άνθρωπο πού σκέπτεται έτσι. Ό μοναχός πρέπει μάλλον να θεωρεί τον εαυτό του κατώτερο από τα άλογα ζώα και να πιστεύει ότι τα έργα του δεν ευχαριστούν τον Θεό. Άλλωστε έχει ελέχθη από προφήτη:... « Πάσα δικαιοσύνη ανθρώπους ως ράκος άποκαθημένης εστίν ενώπιον αυτού» (πρβλ. Ήσ. ξδ' 6). Και αν δεν πιστέψει πραγματικά ή ψυχή ότι είναι πιο ακάθαρτη από τα ζώα, τα πουλιά και τα σκυλιά, ό Θεός δεν εισακούει την προσευχή της. Και τούτο, διότι τα ζώα, τα πουλιά και σκυλιά, ουδέποτε αμάρτησαν ενώπιον του Θεού και δεν θα δικασθούν στην Κρίσι. Είναι λοιπόν φανερό ότι ό αμαρτωλός είναι ελεεινότερος από τα ζώα. Τον συμφέρει, σαν τα ζώα, να μην αναστηθεί ούτε να δικασθή στην Κρίσι. Τα ζώα δεν κατακρίνουν και δεν υπερηφανεύονται. Επί πλέον αγαπούν εκείνους πού τα τρέψουν. Ό άνθρωπος όμως δεν αγαπά, όπως οφείλει, τον Θεό, πού τον έπλασε και τον τρέφει.

Δεύτερο κακό είναι ή μνησικακία. Εάν κάποιος μνησικακή εναντίον οποιουδήποτε ανθρώπους, ακόμη και εναντίον εκείνου πού τυχόν τον τύφλωσε, τότε ή προσευχή του δεν ανεβαίνει προς τον Θεό. Θα είναι πλάνη να πιστέψει πώς θα ελεηθεί ή θα συγχωρηθεί, ακόμη κι ανθρώπους αναστήσει νεκρούς.

Τρίτο κακό είναι ή κατάκρισης. Εκείνος πού κατακρίνει άνθρωπο αμαρτωλό, είναι και αυτός αξιοκατάκριτος, ακόμη κι ανθρώπους θαυματουργή. Ό Χριστός είπε: «Μην κρίνετε και ου μην κριθήτε» (πρβλ. Ματθ. ζ' 1). Πρέπει λοιπόν να μην κρίνει ό χριστιανός κανένα. «Ουδέ γάρ ό πατήρ κρίνει ούδένα, αλλά την κρίσιν πάσαν δέδωκε τω υίώ» (Ίωάν. ε' 22). Ώστε αυτός πού κρίνει πριν από την Κρίσι, πού θα κάνη ό Χριστός, είναι αντίχριστος. Εξ άλλου πολλοί πού ήσαν πριν ληστές και πόρνοι, έγιναν όσιοι και δίκαιοι. Και μπορεί να είδαμε τις αμαρτίες τους, αλλά δεν αντιληφθήκαμε τις κρυφές αρετές τους και τούς κρίναμε αδίκως.

Τέταρτο κακό είναι ή έλλειψης της αγάπης. Χωρίς αυτή, καθώς λέει ό απόστολος, κι ανθρώπους ακόμη λαλήσουμε με αγγελικές γλώσσες, κι ανθρώπους όρθοδοξούμε σε όλα, κι ανθρώπους μετακινούμε όρη, κι ανθρώπους δώσουμε όλα τα υπάρχοντα μας στους φτωχούς, κι ανθρώπους μαρτυρήσουμε σε τίποτα δεν θα ωφεληθούμε (Α Κορινθ.ιγ-1-3)

Αλλά ίσως να ερωτήσετε: «Πώς είναι δυνατόν να δώσει κανείς όλα τα υπάρχοντα του στους φτωχούς χωρίς να έχει αγάπη; Ή ελεημοσύνη δεν είναι αγάπη;». Δεν είναι τελεία αγάπη ή ελεημοσύνη, άλλα μέρος της. Υπάρχουν πολλοί οι όποιοι άλλους ελεούν και άλλους αδικούν, άλλους φιλοξενούν και γι' άλλους κρατούν μνησικακία, άλλους καλύπτουν και άλλους εμπαίζουν. Συμπαθούν τούς ξένους και μισούν τούς δικούς τους. Δεν είναι λοιπόν αγάπη αυτή, δεν είναι. Ή αληθινή αγάπη κανένα δεν μισεί, κανένα δεν εμπαίζει, κανένα δεν κατακρίνει, κανένα δεν στενοχωρεί, κανένα δεν βδελύσσεται, ούτε πιστό ούτε άπιστο ούτε ξένο ούτε αμαρτωλό ούτε πόρνο ούτε ακάθαρτο. Αντίθετα περισσότερο αγαπά τούς αμαρτωλούς και τούς ασθενείς και τούς αμελείς. Γι' αυτούς πονά και πενθεί και κλαίει. Περισσότερο συμπάσχει με τούς κακούς και τους κακούς και τους αμαρτωλούς παρά με τους καλούς.. Έτσι μιμείται τον Χριστό, ό Όποιος τούς αμαρτωλούς κάλεσε σε μετάνοια τρώγοντας και πίνοντας μαζί τους.

Γι' αυτό, δείχνοντας ποιά είναι ή αληθινή αγάπη, δίδαξε λέγοντας: «Γίνεσθε αγαθοί και οικτίρμονες ως ό πατήρ ημών ό ουράνιος» (Λουκ. στ' 36). Εκείνος βρέχει και για τούς πονηρούς και για τούς αγαθούς, ανατέλλει τον ήλιο και για τούς δικαίους και για τούς άδικους. Έτσι και όποιος έχει αληθινή αγάπη όλους τούς αγαπά, όλους τούς ελεεί, για όλους προσεύχεται.

Υπάρχουν μερικοί πού κάνουν ελεημοσύνη και στηρίζουν την σωτηρία τους μόνο σ' αυτή, ενώ πολλές φορές αμαρτάνουν και πολλούς μισούν και το σώμα μολύνουν. Και αυτοί ασφαλώς πλανώνται ελπίζοντας στην ελεημοσύνη τους με την οποία νομίζουν ότι ευαρεστούν τον Θεό.

Εκδόσεις Ιεράς Μονής Παρακλήτου. 

http://leimwnas.blogspot.gr

Η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή

Είμαστε πιστοί εμείς οι βαπτισμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί που δεν λαμβάνουμε υπόψη καθόλου τις υποχρεώσεις, τις οποίες αναλάβαμε έναντι του Θεού και της Εκκλησίας κατά την ώρα του Μυστηρίου του Βαπτίσματος; Εμείς οι οποίοι “ελαφρά τη καρδία” βρίζουμε τα άγια Ονόματα, που πάμε και ρωτάμε το διάβολο και τα όργανά του και εντάσσουμε τον εαυτό μας σε σχήματα αντίθετα με το Ευαγγέλιο και την Ορθοδοξία;

Είμαστε πιστοί εμείς οι βαπτισμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί, οι οποίοι χωρίς σοβαρό λόγο δεν εκκλησιαζόμαστε τακτικά, δεν εξομολογούμαστε και δεν κοινωνούμε ή κοινωνούμε απροετοίμαστοι, χωρίς ευλογία πνευματικού, μια και τις περισσότερες φορές στερούμαστε πνευματικού και αυτοσχεδιάζουμε στην πνευματική ζωή;

Είμαστε πιστοί εμείς οι βαπτισμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί, οι οποίοι δεν έχουμε καν την εύλογη περιέργεια να διαβάσουμε έστω και μια φορά το θείο λόγο, ενώ από την άλλη μεριά με τις ώρες παρακολουθούμε “ακοή και βλέμματι” όλα τα αισχρά και σατανικά παίγνια του Εωσφόρου μέσω της τηλεοράσεως;

Είμαστε πιστοί εμείς οι βαπτισμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί, οι οποίοι δεν ενδιαφερόμαστε για το πολυτιμότερο αγαθό πάνω στη γη που είναι η ψυχή μας και η σωτηρία της και δεν κάνουμε κανένα αγώνα για την υπερνίκηση των παθών μας; Ούτε τον Σταυρό μας καλά καλά δεν ξέρουμε να κάνουμε. Ούτε τον εαυτό μας σώζουμε ούτε άλλους βοηθούμε να σωθούν.

Είμαστε πιστοί εμείς οι βαπτισμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί, οι οποίοι δεν θέλουμε λίγο να κουραστούμε και να αναλάβουμε τις γονεϊκές ευθύνες μας και γι΄ αυτό χωρίς πολλή σκέψη φονεύουμε τα αγέννητα παιδιά μας, ζούμε όπως θέλουμε, μιλάμε για όλα, όταν όμως έρχεται η ώρα να ομολογήσουμε τις ενοχές μας και να υπερασπισθούμε την πίστη μας, γινόμαστε αφωνότεροι των ιχθύων;

Για να προχωρήσουμε λίγο πιο ειδικά:

Είναι πιστός ο άνθρωπος εκείνος που υπογράφει ως βουλευτής την κατάργηση της Κυριακής αργίας;

Είναι πιστός ο άνθρωπος εκείνος που βάζει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του κάτω από το νομοσχέδιο ή το νόμο της αντορθόδοξης συμβίωσης ανθρώπων διαφορετικού φύλου χωρίς τα άγια στέφανα της Εκκλησίας μας;

Είναι πιστός ο άνθρωπος εκείνος και μάλιστα στο Χριστό και στην Ορθόδοξη Εκκλησία όταν ψηφίζει τον γάμο των Ομοφυλοφίλων;

Είναι πιστός ο άνθρωπος εκείνος που εγκρίνει τις εκτρώσεις και τον φόνο των αγέννητων παιδιών;

Είναι πιστός ο άνθρωπος εκείνος που συναινεί στο να χτιστεί τέμενος του μισαλλόδοξου φανατισμού και αδρανεί για την ανέγερση του τάματος των πατέρων του;

Είναι πιστός ο άνθρωπος εκείνος και ευρίσκεται μέσα στα πλαίσια του Ευαγγελίου της αγάπης, όταν από φόβο και υπολογισμό δέχεται την αδικία σε έναν ολόκληρο λαό;

Είναι πιστός ο άνθρωπος εκείνος που όντας υπουργός ή ό,τι άλλο, επιτρέπει, ενώ μπορεί να το σταματήσει να περιπαίζεται και να υβρίζεται το πανάγιο Πρόσωπο του Χριστού, κι όμως δεν το κάνει;

Δεν ξέρω τι κρύβει μέσα στην καρδιά του...Αλλά θα του πούμε τον λόγο του αγ. Ιακώβου: ναί, θέλω να σε πιστέψω ότι πιστεύεις, αλλά “δείξον μοι την πίστιν σου εκ των έργων σου”.

Μπορεί να είναι πιστός στο κόμμα, στην τρόϊκα, στη στοά, στη λέσχη, στο συμφέρον του, στον αρχηγό του, στο όποιο μέλλον του... Πιστός όμως στο Χριστό πως μπορεί νάναι;

Αλλά και πως μπορεί νάναι ένας απλός άνθρωπος πιστός, που μέσα σε μια μέρα, τη μέρα των εκλογών, διαγράφει όλα τα παραπάνω, τα άπιστα έργα τεσσάρων χρόνων, και επιτρέπει με την ψήφο του, επιβραβεύοντας τρόπον τινά τις πράξεις αυτές και τα πρόσωπα αυτά, ξανά στον άπιστο, να δράσει αντίθετα από την πίστη, τη θρησκεία και την Εκκλησία και να πάει τα πράγματα ακόμη πιο κάτω;

Όχι, δεν είμαστε πραγματικά πιστοί, όλοι εμείς και όλοι αυτοί, ίσως και πολλοί άλλοι, που κάνουμε τα παραπάνω αταίριαστα με την πίστη μας. Μπορεί να μη είμαστε θεωρητικά τελείως άπιστοι, αλλά πάνω στα πράγματα αποδεικνυόμαστε ανακόλουθοι με την πίστη μας. Γι΄ αυτό λέγει ο Κύριος ότι όταν θα έρθει στη Δευτέρα Παρουσία, “θα βρεί την πίστη πάνω στη γη;”.

“Πολλοί οι κλητοί, ολίγοι οι εκλεκτοί”!!! Πολύ λίγοι είναι εκείνοι, οι οποίοι πραγματικά πιστεύουν, ομολογούν, υπερασπίζονται την Πίστη, αγαπούν τον Θεό και τον πλησίον,έχουν καλοσύνη, προσεύχονται καθημερινά, διαβάζουν συστηματικά την Αγία Γραφή, εξομολογούνται τακτικά, κοινωνούν προετοιμασμένοι, ελεούν ανεπίδεικτα, αποφεύγουν την αμαρτία, πολεμούν το διάβολο, “κακοπαθούν για τον Χριστό και το Ευαγγέλιο ως καλοί στρατιώτες Ιησού Χριστού”, κάνουν θυσίες, σηκώνουν το σταυρό τους, γίνονται Κυρηναίοι για τους άλλους και ελπίζουν “ιδείν τα αγαθά Κυρίου εν χώρα ζώντων”.

Χριστιανική Εστία Λαμίας

site/xrestia

Ταπείνωση

... Τον πρώτο καιρό μετά τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος σκέφθηκα: Ο Κύριος μου συγχώρεσε τις αμαρτίες μου, το μαρτυρεί μέσα μου η χάρη. Τι μου χρειάζεται, λοιπόν, περισσότερο; 

Δεν πρέπει όμως να σκεφτόμαστε έτσι. Παρότι μας συγχωρούνται τα αμαρτήματα, εν τούτοις πρέπει να τα θυμόμαστε όλη τη ζωή μας και να θλιβόμαστε γι ‘ αυτά , για να διατηρούμε τη συντριβή της καρδιάς. Εγώ δεν το ήξερα αυτό και έπαψα να έχω συντριβή και υπέφερα πολλά από τους δαίμονες. Και απορούσα, τι συμβαίνει μ‘ εμένα; Η ψυχή μου γνωρίζει τον Κύριο και την αγάπη Του. Τότε πώς μου έρχονται κακοί λογισμοί; 

Αλλά ο Κύριος με σπλαχνίστηκε και με δίδαξε ο Ίδιος πώς πρέπει να ταπεινωθώ: «Κράτα το νου σου στον Άδη και μην απελπίζεσαι».

Μ‘ αυτό τον τρόπο νικόνται οι εχθροί. Όταν όμως ο νους μου λησμονεί τη φωτιά του Άδη , τότε οι λογισμοί ξαναποκτούν δύναμη. 

...Πρέπει να υπομείνεις πολλούς κόπους και να χύσης πολλά δάκρυα, για να διατηρήσεις το πνεύμα ταπεινωμένο κατά Χριστόν. Χωρίς αυτό σβήνει το φως της ζωής στην ψυχή και αυτή πεθαίνει.

Μπορείς σε σύντομο χρονικό διάστημα να αποξηράνεις το σώμα με τη νηστεία. 

Να ταπεινώσεις όμως την ψυχή, έτσι που να μένει συνεχώς ταπεινή, αυτό ούτε εύκολο είναι ούτε γίνεται σύντομα. Η Μαρία η Αιγύπτια επάλαιβε δεκαεπτά έτη με τα πάθη, σαν να ήταν άγρια θηρία, και μόνο τότε βρήκε ανάπαυση. 

Κι όμως το σώμα της μαράθηκε σε λίγο χρόνο, γιατί στην έρημο δεν υπάρχει πολλή τροφή.

...Έλκεται η ψυχή μου να δει τον Κύριο και διψά με ταπείνωση γι ‘Αυτόν, γιατί είναι ανάξια για τέτοιο μεγάλο αγαθό.

Η υπερηφάνεια εμποδίζει την ψυχή να μπει στο δρόμο της πίστεως. Στον άπιστο δίνω αυτή τη συμβουλή. Ας πει: «Κύριε, αν υπάρχεις , φώτισέ με και θα Σε υπηρετήσω μ ‘ όλη την ψυχή μου». Και ο Κύριος εξάπαντος θα φωτίσει μια τέτοια ταπεινή σκέψη και προθυμία για την υπηρεσία του Θεού. Δεν πρέπει όμως να λέγει: «Αν υπάρχεις, τότε παίδεψέ με», γιατί αν έρθει η τιμωρία, είναι δυνατό να μη βρεις τη δύναμη να ευχαριστήσεις τον Θεό και να μετανοήσεις.

...Ο κενόδοξος ή φοβάται τους δαίμονες ή γίνεται όμοιος μ‘ αυτούς. Δεν πρέπει όμως να φοβόμαστε την κενοδοξία και την υπερηφάνεια, γιατί προκαλούν την απώλεια της χάρης.

...Ο Κύριος μας αγαπά πολύ. Κι όμως εμείς πέφτομε σ‘ αμαρτίες, γιατί δεν έχομε ταπείνωση. Για να διαφυλάξεις την ταπείνωση, πρέπει να νεκρώσεις τη σάρκα και να δεχτείς το Πνεύμα του Χριστού. Οι Άγιοι είχαν ισχυρό πόλεμο με τους δαίμονες κι ενίκησαν με την ταπείνωση, την προσευχή και τη νηστεία.

...Τι πρέπει να κάνομε για να έχομε ειρήνη στην ψυχή και το σώμα;

Πρέπει ν‘ αγαπάς όλους τους ανθρώπους, όπως τον εαυτό σου, και να είσαι κάθε ώρα έτοιμος για το θάνατο. ‘Όταν η ψυχή θυμάται τον θάνατο, ταπεινώνεται και παραδίνεται ολόκληρη στο θέλημα του Θεού και επιθυμεί να έχει ειρήνη με όλους και να τους αγαπά όλους.

Όταν έλθει στην ψυχή η ειρήνη του Χριστού, τότε είναι ευχαριστημένη και κάθεται σαν τον Ιώβ στην κοπριά και χαίρεται που βλέπει τους άλλους δοξασμένους κι η ίδια είναι η πιο ασήμαντη από όλους. Το μυστήριο της κατά Χριστόν ταπεινώσεως είναι μεγάλο και άρρητο. Η ψυχή που αγαπά επιθυμεί για κάθε άνθρωπο περισσότερα αγαθά από ότι για τον εαυτό της και χαίρεται σαν βλέπει τους άλλους να είναι πιο ευτυχισμένοι από την ίδια και θλίβεται όταν τους βλέπει να βασανίζονται.

...Ο Κύριος αγαπά τους ανθρώπους. Εν τούτοις παραχωρεί τις θλίψεις, για να γνωρίσουν οι άνθρωποι την αδυναμία τους και να ταπεινωθούν και με την ταπείνωση να λάβουν το Άγιο Πνεύμα. Με το Άγιο Πνεύμα όλα γίνονται ωραία, χαρούμενα, υπέροχα. 

...Αν ήμαστε ταπεινοί, ο Κύριος από αγάπη θα μας απεκάλυπτε όλα τα μυστήρια. Αλλά η συμφορά μας είναι πώς δεν είμαστε ταπεινοί, υπερηφανευόμαστε και είμαστε ματαιόδοξοι για κάθε τι ασήμαντο κι έτσι βασανίζομε τον εαυτό μας και τους άλλους. 

...Είναι αξιολύπητοι οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τον Θεό και πονώ γι‘ αυτούς. Υπερηφανεύονται γιατί πετούν αλλά τι το αξιοθαύμαστο; Και τα πουλιά πετούν και δοξάζουν τον Θεό. Κι όμως ο άνθρωπος. το κτίσμα του Θεού, εγκαταλείπει τον Κτίστη. Αλλά σκέψου, πώς θα σταθείς στη Φοβερή Κρίση του Θεού; Πού θα φύγεις ή πού θα κρυφτείς από το Πρόσωπο του Θεού; ...

...Υπάρχουν πολλά είδη ταπεινώσεως. Ο ένας είναι υπάκουος και για όλα μέμφεται τον εαυτό του, κι αυτό είναι ταπείνωση. Ο άλλος μετανοεί για τις αμαρτίες του και θεωρεί τον εαυτό του βδέλυγμα ενώπιον του Κυρίου, κι αυτό είναι ταπείνωση. Όμως άλλη ταπείνωση έχει εκείνος που γνώρισε με το Πνεύμα το Άγιο τον Κύριο. Εκείνος έχει άλλη γνώση και άλλη γεύση.

Όταν η ψυχή δει με το Άγιο Πνεύμα τον Κύριο, πόσο πράος και ταπεινός είναι, τότε ταπεινώνεται και η ίδια πλήρως. Και η ταπείνωση αυτή είναι εντελώς ιδιαίτερη και κανένας δεν μπορεί να την περιγράψει και γνωρίζεται μόνο με το Άγιο Πνεύμα. Κι αν οι άνθρωποι εγνώριζαν με το Άγιο Πνεύμα ποιος είναι ο Κύριος μας, τότε θα άλλαζαν οι πάντες: οι πλούσιοι θα εγκατέλειπαν τα πλούτη τους, οι επιστήμονες τις επιστήμες τους, οι κυβερνήτες τη δόξα και την εξουσία τους και θα γινόταν όλοι ταπεινοί, θα ζούσαν με μεγάλη ειρήνη και αγάπη και θα βασίλευε στη γη χαρά μεγάλη. 

... Κύριε, δώσε να γνωρίσουν όλοι οι λαοί της γης πόσο μας αγαπάς και ποια θαυμαστή ζωή χαρίζεις σ‘ όσους πιστεύουν σε Σένα.

Όποιος έχει μέσα του την ειρήνη του Αγίου Πνεύματος, σκορπίζει ειρήνη και στους άλλους. Όποιος όμως έχει μέσα του πνεύμα κακό, σκορπά και στους άλλους το κακό. 

...Ο θυμώδης άνθρωπος υποφέρει ο ίδιος μεγάλο μαρτύριο από πονηρό πνεύμα, εξαιτίας της υπερηφάνειας του. Ο υφιστάμενος, όποιος κι αν είναι, πρέπει να το καταλαβαίνει και να προσεύχεται για τον ψυχικά άρρωστο προ’ι’στάμενό του και τότε ο Κύριος, βλέποντας την υπομονή του, θα του δώσει άφεση αμαρτιών και αδιάλειπτη προσευχή. Είναι μέγα έργον ενώπιον του Θεού το να προσεύχεται κανείς γι‘ αυτούς που τον αδικούν και τον προσβάλλουν. Εξαιτίας αυτού θα του δώσει ο Κύριος τη χάρη και θα γνωρίσει με το Άγιο Πνεύμα τον Κύριο. Κι έτσι θα υπομείνει τότε, χάριν του Κυρίου, με χαρά όλες τις θλίψεις και θα του δώσει ο Κύριος αγάπη για όλο τον κόσμο και θα επιθυμεί ολόψυχα το καλό για όλους και θα προσεύχεται για όλους όπως για την ψυχή του.

Ο Κύριος μας έδωσε την εντολή ν ‘ αγαπούμε τους εχθρούς και όποιος αγαπά τους εχθρούς εξομοιώνεται με τον Κύριο. Η αγάπη για τους εχθρούς δεν είναι δυνατή παρά μόνο με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Γι ‘ αυτό, μόλις σε προσβάλει κανείς, προσευχήσου γι‘ αυτόν στον Θεό κι έτσι θα διατηρήσεις την ειρήνη του Θεού στην ψυχή σου. …

Αγίου Σιλουανού

http://stratisandriotis.blogspot.gr

Ο Άγ. Κοσμάς Αιτωλός και η Κυβέρνηση

(Ἐν εἴδη ἀνοιχτῆς ἐπιστολῆς πρὸς τὴν ἑλληνικὴ Κυβέρνηση)

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης,

ἐφημέριος τοῦ Ἱεροῦ Βυζαντινοῦ Ναοῦ Προφήτου Ἠλιού Θεσσαλονίκης

Γιὰ τὸν Στύλο Ὀρθοδοξίας

Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία θεωρεῖ ὡς ἕναν ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους ἁγίους της, τὸν μεγάλο ἱεραπόστολο καὶ προφήτη της, σύγχρονο ἱερομάρτυρα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἐθνομάρτυρα τοῦ Γένους μας, ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό. Φέτος μάλιστα, κατὰ τὸ ἔτος 2014, ἑορτάζουμε τὰ τριακόσια χρόνια ἀπὸ τὴ γέννηση αὐτοῦ τοῦ μεγάλου ἀνδρός. Πλῆθος ἐκδηλώσεων ἔχουν πραγματοποηθεῖ ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς ἐπετείου. Ἰδιαίτερες ἐκδήλωσεις ἔγιναν καὶ γίνονται ἀκόμη μὲ μεγάλη ἐπιτυχία στὶς Ἱερὲς Μητροπόλεις Δρυϊνουπόλεως καὶ Κονίτσης, Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας, Θεσσαλονίκης. Ἐξαιρετικὴ πραγματικὰ ὑπῆρξε ἡ ἐκδήλωση τῆς Π.Ο.Ε. καὶ τοῦ Ὀρθόδοξου Τύπου. Ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης, πέρα ἀπὸ τὴν ἐξαιρετικὴ εἰσήγησή του σὲ αὐτὴν μὲ θέμα «Ἡ ἐπικαιρότητα τῶν διδαχῶν τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ», πραγματοποιεῖ καὶ μία σειρὰ Ὁμιλιῶν, ἐξετάζοντας τὶς Διδαχὲς τοῦ ἁγίου, κάθε Κυριακὴ στὸ «Ἀρχονταρίκι» τοῦ Ι.Ν. ἁγ. Ἀντωνίου Θεσσαλονίκης.

Ὁρμώμενος ἀπὸ τὸ γεγονὸς αὐτῆς τῆς ἐξαιρετικῆς εὐκαιρίας γιὰ τοὺς Ἕλληνες νὰ θυμηθοῦν ποὺ ὀφείλουν τὸ ὅτι σήμερα ἀπολαμβάνουν τὰ ἀγαθὰ τῆς ἐλευθερίας, σκέφθηκα νὰ ἀπευθυνθῶ στοὺς πολιτικοὺς ὅλων τῶν παρατάξεων καὶ εἰδικὰ σὲ ὅσους εἶναι ἐπιφορτισμένοι αὐτὴν τὴν περίοδο μὲ τὴν διακυβέρνηση τῆς χώρας.

Συνιστῶ λοιπόν στους πολιτικούς μας, νὰ τὸν ἔχουν κατὰ νοῦ αὐτὸν τὸν Ἅγιο, νὰ τὸν προσεύχονται καὶ στὴν προσευχή τους νὰ κλαίνε ταπεινά. Νὰ τοῦ ζητοῦν συγχώρεση γιὰ τὸν ἑαυτό τους καὶ τίς οἰκογένειές τους, νὰ μὴν ὀργιστεῖ ὁ ἅγιος μὲ τὰ καμώματά τους. Νὰ παρακαλοῦν νὰ μὴν εἶναι οἱ ἴδιοι, οἱ πολιτικοί τῆς προφητείας τοῦ Ἁγίου, ποὺ τὸ ὄνομα ὡς «δυσανάγνωστον» δὲν ξεχωρίζει. Ἡ προφητεία εἶναι ἡ ἑξῆς: «Ὁ χαλασμὸς στὸν τόπο θὰ γίνη ἀπὸ ἕνα ὄνομα ἀξιωματούχου»[1].

Ἡ Κυβέρνηση, κατήργησε μὲ περισσὴ ἀναισχυντία, τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆς ἡμέρας, ἀδιαφορώντας γιὰ τὶς ἀντιδράσεις καὶ τὶς τοποθετήσεις μεγάλων πνευματικῶν ἀνδρῶν τῆς Ἐκκλησίας μας. Κυρίως ὅμως, ἀδιαφορώντας στὴν προσταγὴ τῶν ἁγίων μας, ἰδίως τοῦ ἄγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ ποὺ εἶναι ἡ ἑξῆς:

«Ἐπῆγεν ὁ Κύριος εἰς τὴν κόλασιν καὶ ἔβγαλε τὸν Ἀδάμ, τὴν Εὔαν καὶ τὸ γένος του. Ἀνέστη τὴν τρίτην ἡμέραν. Ἐφάνη δώδεκα φορᾶς εἰς τοὺς Ἀποστόλους του. Ἔγινε χαρὰ εἰς τὸν οὐρανόν, χαρὰ εἰς τὴν γῆν καὶ εἰς ὅλον τὸν κόσμον. Φαρμάκι καὶ σπαθὶ δίστομον εἰς τὴν καρδίαν τῶν Ἑβραίων καὶ μάλιστα τοῦ διαβόλου. Δία τοῦτο καὶ οἱ Ἑβραῖοι δὲν κατακαίονται ἄλλην ἡμέραν τόσον, ὡσὰν τὴν Κυριακήν, ὅπου ἀκούουν τὸν παπά μας νὰ λέγει : “Ὁ ἀναστᾶς ἐκ νεκρῶν Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἠμών”. Διότι ἐκεῖνο ὅπου ἐσπούδαζον οἱ Ἑβραῖοι νὰ κάμουν διὰ νὰ ἐξαλείψουν τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ μας, ἐγύρισεν ἐναντίον τῆς κεφαλῆς τῶν. Πρέπει καὶ ἠμεῖς, ἀδελφοί μου, νὰ χαιρώμεθα πάντοτε, μὰ περισσότερον τὴν Κυριακήν, ὁπού εἶναι ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ μας. Διότι Κυριακὴ ἡμέραν ἔγινεν ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας.

Κυριακὴν ἡμέραν μέλλει ὁ Κύριος νὰ ἀναστήσει ὅλον τὸν κόσμον. Πρέπει καὶ ἠμεῖς νὰ ἐργαζώμεθα τὰς ἐξ ἡμέρας διὰ ταῦτα τὰ μάταια, γήινα καὶ ψεύτικα πράγματα, καὶ τὴν Κυριακὴν νὰ πηγαίνωμεν εἰς τὴν ἐκκλησίαν καὶ νὰ στοχαζώμεθα τὰς ἁμαρτίας μας, τὸν θάνατον, τὴν κόλασιν, τὸν παράδεισον, τὴν ψυχήν μας ὁπού εἶναι τιμιωτέρα ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμον, καὶ ὄχι νὰ πολυτρώγωμεν, νὰ πολυπίνωμεν καὶ νὰ κάμνωμεν ἁμαρτίας, οὔτε νὰ ἐργαζώμεθα καὶ νὰ πραγματευώμεθα τὴν Κυριακὴν. Ἐκεῖνο τὸ κέρδος ὁπού γίνεται τὴν Κυριακὴν εἶναι ἀφωρισμένο καὶ κατηραμένο, καὶ βάνετε φωτιὰ καὶ κατάρα εἰς τὸ σπίτι σας καὶ ὄχι εὐλογίαν. Καὶ ἢ σὲ θανατώνει ὁ Κύριος παράκαιρα, ἢ τὴν γυναίκα σου, ἢ τὸ παιδί σου, ἢ τὸ ζῶον σου ψοφᾶ, ἢ ἄλλον κακόν σου κάμνει. Ὅθεν, ἀδελφοί μου, διὰ νὰ μὴ πάθετε κανένα κακό, μήτε ψυχικὸν μήτε σωματικόν, ἐγὼ σᾶς συμβουλεύω νὰ φυλάγετε τὴν Κυριακήν, ὡσὰν ὁπού εἶναι ἀφιερωμένη εἰς τὸν Θεὸν. Ἐδῶ πῶς πηγαίνετε, χριστιανοί μου; Τὴν φυλάγετε τὴν Κυριακὴν; Ἂν εἶσθε χριστιανοί, νὰ τὴν φυλάγετε. Ἔχετε ἐδῶ πρόβατα; Τὸ γάλα τῆς Κυριακῆς τί τὸ κάμνετε; Ἄκουσε, παιδί μου, νὰ τὸ σμίγεις ὅλο καὶ νὰ τὸ κάμνεις ἑπτὰ μερίδια. Καὶ τὰ ἓξ μερίδια κράτησε τὰ διὰ τὸν ἑαυτό σου, καὶ τὸ ἄλλον μερίδιον τῆς Κυριακῆς, ἂν θέλεις δῶσε τὸ ἐλεημοσύνην εἰς τοὺς πτωχούς, ἢ εἰς τὴν ἐκκλησίαν διὰ νὰ εὐλογήσει ὁ Θεὸς τὰ πράγματά σου. Καὶ νὰ τύχει ἀνάγκη καὶ θέλεις νὰ πωλήσεις πράγματα φαγώσιμα τὴν Κυριακήν, ἐκεῖνο τὸ κέρδος μὴ τὸ σμίγεις εἰς τὴν σακκούλα σου, διότι τὴν μαγαρίζει. Ἀλλὰ δῶσε τὸ ἐλεημοσύνην, διὰ νὰ σᾶς φυλάγει ὁ Θεὸς»[2].

Ὁ Ἅγιος, προδομένος καὶ παραδιδόμενος εἰς τὸν Κοὺρτ Πασὰ ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους ἐδέχθη ὑπὲρ τῆς Πίστεως, φρικτὸ θάνατο. Καὶ ὁ λόγος; Διότι πολεμοῦσε τῆς ἐργασία τῆς Κυριακῆς ποὺ εἶχαν ἐπιβάλλει οἱ Ἑβραῖοι. Καὶ αὐτοί, θολωμένοι ἀπὸ τὸ μίσος ἐναντίον του προέβησαν στὴν φρικτὴ πράξη τους. Ὤ! Ἅγιε, νὰ γίνουμε μιμητές σου καὶ στοὺς σύγχρονους μιμητὲς τῶν Ἑβραίων καὶ Τούρκων τῆς ἐποχῆς σου νὰ ἀπευθυνθοῦμε λέγοντας: «Θὰ σᾶς συνοδεύει ἡ ἴδια προδοσία ἀπέναντι στὴν Ὀρθοδοξία ἀλλὰ φεῦ! συνοδὸς καὶ ἡ κατάρα ποὺ ἀκολουθεῖ τὴν ἐργασία τῆς Κυριακῆς. Ὅσοι ἐργάζονται τὴν Κυριακή, ἀλλὰ καὶ ὅσοι παραβιάζουν τὸν Νόμο Τοῦ Θεοῦ καὶ ψωνίζουν κατὰ τὴν ἡμέρα αὐτὴ θὰ ὑπόκεινται στὶς συνέπειες τῶν πράξεών τους. 

Οἱ Κυβερνῶντες ὅμως ποὺ ἔφεραν αὐτὴν τὴν δαιμονικὴ κατάσταση στὴ χώρα μας θὰ λογίζονται ὡς ἄπιστοι καὶ ἀρνητὲς τοῦ Θεοῦ. Θὰ βαραίνει ἡ καμπούρα τους ἀπὸ τὶς ἴδιες πράξεις ποὺ ὁδήγησαν τὸν Ἅγιο στὴν κρεμάλα. Ἐσεῖς, ἔχετε τὴν εὐκαιρία νὰ ἐξιλεωθεῖτε μαζὶ μὲ τοὺς συνεργάτες καὶ τὶς οἰκογένειές σας, ἐπαναφέροντας τὰ πράγματα στὴν πρότερή τους κατάσταση.

Παραθέτω ἐδῶ τὸ ἀπολυτίκιο τοῦ ἁγίου ποὺ συνέταξε ἡ Ἐκκλησία μας γιὰ νὰ τοῦ ψάλλει ὡς ἐλάχιστη προσφορὰ στὴ Χάρη καὶ τὶς ἄπειρες εὐλογίες του.

Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Θείας πίστεως, διδασκαλίᾳ, κατεκόσμησας, τὴν Ἐκκλησίαν, ζηλωτὴς τῶν Ἀποστόλων γενόμενος· καὶ κατασπείρας τὰ θεῖα διδάγματα, μαρτυρικῶς τὸν ἀγῶνα ἐτέλεσας. Κοσμᾶ ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

[1] «ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ» τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης κ. Αὐγουστίνου Καντιώτου

http://katanixis.blogspot.gr

Η Προσευχή προφυλάσσει τον άνθρωπο

Η προσευχή προφυλάσσει τον άνθρωπο από την αμαρτία, γιατί ο νους, όταν προσεύχεσαι, είναι απασχολημένος με το Θεό και στέκεται με ταπεινό πνεύμα ενώπιον του Κυρίου, τον Οποίο γνωρίζει η ψυχή του προσευχομένου.

Ο αρχάριος όμως χρειάζεται χειραγωγό, επειδή η ψυχή, πριν έρθει η χάρη του Αγίου Πνεύματος, έχει μεγάλο πόλεμο εναντίον των εχθρών και δεν μπορεί να διακρίνει η ίδια, αν η γλυκύτητα που δοκιμάζει, προέρχεται από τον εχθρό.

Αυτό μπορεί να το διακρίνει μόνο εκείνος που γεύθηκε ο ίδιος το Άγιο Πνεύμα. Αυτός αναγνωρίζει τη χάρη κατά τη γεύση...

Όποιος θέλει να ασκεί την προσευχή χωρίς χειραγωγό και μέσα στην υπερηφάνεια του, φαντάζεται ότι μπορεί να τη διδαχθεί από τα βιβλία, αυτός βρίσκεται κιόλας στην πλάνη.

Τον ταπεινό όμως τον προστατεύει ο Κύριος, έτσι, αν πράγματι δεν υπάρχει έμπειρος οδηγός, αυτός καταφεύγει στον υπάρχοντα πνευματικό και ο Κύριος θα τον σκεπάσει χάρη στην ταπείνωσή του. Σκέψου ότι στον πνευματικό ζει το Άγιο Πνεύμα, και αυτός θα σου πει το ωφέλιμο. Αν όμως σκεφτείς πως ο πνευματικός ζει με αμέλεια και διερωτηθείς, «Πώς είναι δυνατό να έχει το Άγιο Πνεύμα;», θα υποστείς εξαιτίας αυτής της σκέψης σου μεγάλο πειρασμό, και ο Κύριος θα σε ταπεινώσει και θα επιτρέψει να πέσεις σε κάποια πλάνη.

Η προσευχή δίνεται στον προσευχόμενο. Η προσευχή που γίνεται μόνο από συνήθεια, χωρίς καρδιά συντριμμένη για τις αμαρτίες της, δεν είναι αρεστή στο Θεό.

Οσίου Σιλουανού του Αθωνίτου

http://stratisandriotis.blogspot.gr

Αρχή ωδίνων η παραχώτηση χριστιανικού ναού για μουσουλμανική λατρεία

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 18η Δεκεμβρίου 2014.

ΑΡΧΗ ΩΔΙΝΩΝ Η ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΝΑΟΥ ΓΙΑ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ

Ο Οικουμενισμός έχει αλώσει πολύ περισσότερο τον κόσμο, απ’ ότι φανταζόμαστε. Ιδιαίτερα έχει αλώσει την δυτική «χριστιανοσύνη», η οποία, αποκομμένη από τη Χάρη του Θεού και τη γνήσια πνευματικότητα, η οποία βιώνεται μόνο μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού, ολισθαίνει από πτώσεως εις πτώσιν. Η πλάνη γίνεται το ισχυρό εφαλτήριο για την υιοθέτηση και άλλων πλανών, ώστε η αίρεση να γίνεται παναίρεση.

Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από ένα μείζονος σημασίας γεγονός, που συνέβη πριν λίγο καιρό στις Η.Π.Α. και το οποίο θα σηματοδοτήσει ένα νέο σκηνικό στον τομέα του πανθρησκειακού οράματος της«Νέας Υδροχοϊκής Εποχής». 

Ο έγκριτος και διακεκριμένος δημοσιογράφος - τουρκολόγος και ομολογητής της Ορθοδοξίας κ. Ν. Χειλαδάκης αποκάλυψε ένα πρωτοφανές συμβάν, στις 14 Νοεμβρίου ε. ε. Παραχωρήθηκε ο Καθεδρικός Ναός της Ουάσιγκτον στους μουσουλμάνους να τελέσουν δική τους λατρεία! Μεταξύ των άλλων έγραψε και τα εξής: «Η παγκοσμιοποίηση και η πανθρησκεία σε όλο της το μεγαλείο! Μέσα στον καθεδρικό, υποτίθεται χριστιανικό ναό της αμερικανικής πρωτεύουσας, στην Ουάσιγκτον, πριν από λίγες μέρες μουσουλμάνοι τέλεσαν την μουσουλμανική προσευχή της Παρασκευής, (Cuma), γνωστή ως namaz, για πρώτη φορά στην ιστορία του ναού και για πρώτη φορά σε ναό που δεν έχει καμία σχέση με την θρησκεία του Ισλάμ καθώς έχει κτιστεί για την χριστιανική λατρεία. […] Μερικές εκατοντάδες μουσουλμάνοι των Ηνωμένων Πολιτειών συγκεντρώθηκαν εκεί για να προσευχηθούν στον Αλλάχ και στον προφήτη τους τον Μωάμεθ. […] Για το ιστορικό αυτό γεγονός εξέφρασε την απόλυτη ικανοποίησή του ο πρόεδρος του ιδρύματος, “Σύνδεσμοι Αμερικανικού Ισλάμ”, (CAIR), Rulla Allouch, ο οποίος σε δήλωσή του τόνισε πως σήμερα επιτεύχθηκε άλλο ένα βήμα προσέγγισης μουσουλμάνων και χριστιανών και πρόσθεσε ότι οι προσπάθειες αυτές θα συνεχιστούν για την προσέγγιση και με άλλες θρησκείες, όπως ο βουδισμός και ο ινδουισμός που στις Η.Π.Α. έχουν αρκετούς οπαδούς, με τους οποίους υπάρχει συνεχής διάλογος με τους μουσουλμάνους των Η.Π.Α.».

Θεωρούμε το γεγονός αυτό μια πολύ καλά ενορχηστρωμένη ενέργεια. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ενώ στις Η.Π.Α. υπάρχουν χιλιάδες τζαμιά, εν τούτοις τους παραχωρήθηκε ο καθεδρικός χριστιανικός ναός της πόλεως να κάμουν την τελετή τους. Επίσης έχει σημασία, ότι δεν τους παραχωρήθηκε κάποιος άλλος ναός, αλλά ο καθεδρικός. Αν διαβάσουμε με προσοχή τις δηλώσεις του μουσουλμάνου αξιωματούχου, προέδρου του ιδρύματος, «Σύνδεσμοι Αμερικανικού Ισλάμ», μπορούμε να εξηγήσουμε το γεγονός. Πρόκειται για την«προσέγγιση μουσουλμάνων και χριστιανών».Μ’ άλλα λόγια το γεγονός εντάσσεται στα πλαίσια του Διαθρησκειακού Οικουμενισμού, ο οποίος εργάζεται πυρετωδώς τα τελευταία χρόνια να «φέρει κοντά» τις θρησκείες του κόσμου, με απώτερο σκοπό την ένωσή τους και τη δημιουργία της δαιμονικής Πανθρησκείας. Ως γνωστόν βασικό δόγμα του Διαθρησκειακού Οικουμενισμού είναι ότι η αλήθεια δεν υπάρχει πουθενά αυτούσια και κατ’ αποκλειστικότητα, αλλά είναι διεσπαρμένη στις διάφορες πίστεις και θρησκείες. Με τη συνένωση των επί μέρους πίστεων, θα μπορέσουν οι άνθρωποι να γνωρίσουν την καθολική αλήθεια! Πρωτοπόρος σε αυτή την προσπάθεια της προσέγγισης είναι ο Παπισμός, ο οποίος ήδη κατά την Β΄ Βατικάνειο Σύνοδο (1962-1965), με την γνωστή Συνοδική Εγκύκλιο Nostra Aetate, επιχειρεί το πρώτο επίσημο άνοιγμα προς τις άλλες θρησκείες, όπου διακηρύσσεται: «Με εκτίμηση ατενίζει η Εκκλησία και τους Μουσουλμάνους, οι οποίοι λατρεύουν τον ένα και μοναδικό Θεό τον ζώντα… τον εύσπλαχνο και παντοδύναμο, τον δημιουργό ουρανού και γης, που μίλησε στους ανθρώπους». Στο ίδιο «μήκος κύματος»κινούνται και οι πολυάριθμες παραφυάδες του Προτεσταντισμού, οι οποίες, αφού υποβίβασαν την Εκκλησία σε «ατομική θρησκευτικότητα», βλέπουν με συμπάθεια τους πιστούς των άλλων θρησκειών και αποζητούν την κοινωνία μαζί τους. Έστω για παράδειγμα οι λεγόμενοι «χριστιανοί σιωνιστές», οι οποίοι έχουν αποθεώσει κυριολεκτικά την ιουδαϊκή θρησκεία. Ο διάλογος και η προσέγγιση με τις δύο άλλες μονοθεϊστικές θρησκείες, τον Ιουδαϊσμό και το Ισλάμ, (για τις οποίες έγινε γενικά παραδεκτό, ότι πιστεύουν στον ίδιο Θεό), θεωρήθηκε ως έκφραση αγάπης, ως «αγαπητική έξοδος» προς τον πλησίον προς μετάδοση του μηνύματος της χριστιανικής πίστεως. Θεωρήθηκε ακόμη ως μία αναγκαιότητα για την αντιμετώπιση του θρησκευτικού και ιδιαίτερα του ισλαμικού φανατισμού, την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, των ποικίλων κοινωνικών προβλημάτων που μαστίζουν την ανθρωπότητα, την ειρηνική συνύπαρξη και συνεργασία των θρησκειών στις σύγχρονες πολυθρησκευτικές κοινωνίες και την προώθηση της παγκόσμιας ειρήνης, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας και της αδελφοσύνης μεταξύ των λαών. Στην πραγματικότητα όμως εξυπηρετεί και προωθεί τα σκοτεινά σχέδια της Νέας Εποχής, την ομογενοποίηση όλων των θρησκειών, προκειμένου έτσι να οικοδομηθεί το νέο θρησκευτικό μοντέλο της πανθρησκείας του Αντιχρίστου.

Το τραγικό είναι ότι στις διάφορες διαθρησκειακές συναντήσεις συμμετέχουν και ορθόδοξοι κληρικοί και θεολόγοι, όπως λ. χ. στις συναντήσεις της Ασίζης. Το δε ακόμη χειρότερο είναι, ότι συχνά λαμβάνουν μέρος σε συμπροσευχές με τους αλλόθρησκους. Κλασικό παράδειγμα η συμπροσευχή για «τη σωτηρία του πλανήτη» στην Γροιλανδία το 2007, ενώπιον ειδώλου – σφαίρας της γης, Άλλο παράδειγμα, τα κοινά με τους μουσουλμάνους δείπνα «seftar», κατά την «νηστεία»του Ραμαζανιού. Επίσης η προσφορά ως δώρου «του Κορανίου», το οποίο μάλιστα χαρακτηρίστηκε ως «άγιο», η ανοικοδόμηση διαθρησκειακού ναού στο Βερολίνο, το άναμμα της «επτάφωτης λυχνίας» στις ιουδαϊκές συναγωγές, κ.α. Ο Διαθρησκευτικός Οικουμενισμός είναι το τρίτο σκέλος της παγκοσμιοποίησης, ο οποίος θέλει να δημιουργήσει την παγκόσμια θρησκεία για την παγκοσμιοποιημένη ανθρωπότητα. Στην ουσία όμως θέλει να εξαφανίσει τον Χριστιανισμό μέσα σε αυτή την διαθρησκειακή χοάνη και κυρίως την Ορθοδοξία μας, την γνήσια και ανόθευτη μορφή του Χριστιανισμού, η οποία αποτελεί την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, την αληθινή Εκκλησία του Χριστού.

Περαίνοντας, θεωρούμε ότι το πρωτόγνωρο αυτό γεγονός είναι η αρχή για ακόμη «τολμηρότερα»ανοίγματα προς το «πλησίασμα» και εν τέλει την ένωση των θρησκειών του κόσμου. Καλούμε τους πιστούς της τοπικής μας Εκκλησίας να μη δίνουν σημασία σε αυτά τα ολέθρια διδάγματα και να συνειδητοποιήσουν το γεγονός ότι η Αγία μας Εκκλησία δεν είναι θρησκεία, πολλώ δε μάλλον όμοια με τις θρησκείες του κόσμου και ως εκ τούτου ουδεμία ανάγκη έχει να κοινωνεί με αυτές και το χειρότερο, να προσβλέπει στην ένωση μ’ αυτές!

Εκ του Γραφείου επι των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

http://aktines.blogspot.gr

ΜΗΝΥΜΑ του ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ ΠΡΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ KAI ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΓIA THN ΜΕΓΑΛΗ ENOXH TΟΥΣ ΣΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ (και την επέκταση του Οικουμενισμού)

Ποῖος φταίει; 

Μικρό απόσπασμα του βιβλίο

 «ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ;», 

Τεύχος Β΄ 

του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«…Ἀλλὰ γιατί, ἀδελφοί μου, νὰ κατηγορήσω τὸ λαὸ ὡς ἀμετανόητο; Ἂς κατηγορήσωμε τὸ ῥάσο, ἂς κατηγορήσωμε τοὺς παπᾶδες καὶ τοὺς δεσποτάδες.

Πόσοι εἴμεθα; Ἑκατὸ δεσποτάδες ἔχει ἡ πατρίδα. Ὅλα τὰ Βαλκάνια δὲν ἔχουν τόσους δεσποτάδες ὅσους ἔχει ἡ μικρὰ Ἑλλάς. Πόσοι παπᾶδες εἶνε; Ὀκτὼ χιλιάδες παπᾶδες.

Δώδεκα ἀπόστολοι, μιὰ ντουζίνα, καὶ ἀλλάξανε τὸν κόσμο. Κ᾿ ἐμεῖς ὀκτὼ χιλιάδες δὲν μποροῦμε ν᾿ ἀλλάξουμε τὴν κοινωνία μας, τὴ γειτονιά μας, τὸ σπίτι μας. Γιατί; Γιατὶ εἴμεθα κ᾿ ἐμεῖς ἀμετανόητοι. Διδάσκομε μετάνοια, προτρέπουμε τοὺς ἀνθρώπους σὲ μετάνοια, ἀλλὰ ἐμεῖς μένουμε ἀμετανόητοι.

Ποιός δεσπότης ἔφυγε ἀπὸ τὸν κόσμο νὰ πάῃ στὸ Ἅγιον Ὄρος, γιὰ νὰ κλάψῃ τὶς ἁμαρτίες του; Ποιός παπᾶς, ἀπὸ τὶς ὀκτὼ χιλιάδες, ἔφυγε; Ἆραγε δὲν ἔχουμε διαπράξει ἁμαρτήματα σὰν ἄνθρωποι; Ποιός παπᾶς ἐκρέμασε τὸ πετραχήλι του καὶ εἶπε, Ἐγὼ φεύγω, δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ ἐξομολογῶ καὶ νὰ κρατῶ τὸ δισκοπότηρο στὰ χέρια μου τ᾿ ἁμαρτωλά…; Ποιός;

Κανείς.

Ἀμετανόητος κλῆρος, ἀμετανόητος ἱεραρχία. Κι ἀφοῦ ὁ λαὸς δὲν βλέπει ἐμᾶς νὰ μετανοοῦμε, νὰ κλαίωμε καὶ νὰ πενθοῦμε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, πῶς αὐτὸς νὰ μετανοήσῃ;

http://paterikiparadosi.blogspot.gr

Η υποκρισία της «απώλειας»

Σε ιστορικές περιόδους μεγάλης και πολυεπίπεδης κρίσης, ξεχωρίζουν αυτοί που υπερασπίζονται όσα πιστεύουν, συχνά με το τίμημα την άγριας καταδίωξης τους και οι «άλλοι», αυτοί που υποκρίνονται εκ του ασφαλούς πως αγωνίζονται υποτίθεται για τα ίδια ιερά και όσια, αλλά στην ουσία είναι «βολεμένοι» και κινούνται πάντα εκ του ασφαλούς και το πιο άθλιο, συνεχίζουν να στηρίζουν το άθλιο κατεστημένο που καταστρέφει αυτά τα ιερά και τα οσία. 

Οι υποκριτές είναι το πιο διαδομένο είδος σε αυτή την χώρα. Εξ’ αιτίας αυτής της υποκρισίας, που σε πολλές περιπτώσεις είναι καθαρή προδοσία, έχουμε φτάσει στο χείλος του ολοκληρωτικού αφανισμού σαν χώρα, σαν έθνος, σαν ορθόδοξος λαός. Μεγαλόσχημοι στις διακηρύξεις τους, μόλις έρχεται η ώρα να συγκρουστούν πραγματικά με το άθλιο και προδοτικό κατεστημένο, με την θρησκευτική αποστασία, γίνονται «συνετοί» και «πράοι» και συμβουλεύουν όσους ακόμα έχουν την «ιδιοτροπία» να αγωνίζονται, να σταματήσουν να «κατακρίνουν» και να σταματήσουν να καταδικάζουν τα πάντα, γιατί έτσι πρέπει να γίνει, γιατί είναι… θέλημα Θεού. Δηλαδή έτσι έπρεπε να καταστραφεί η χώρα, έτσι έπρεπε να διαλυθούν όλα τα πιστεύω που μας κράτησαν επί αιώνες στην ύπαρξη, έτσι έπρεπε να πορευτούμε προς την πλήρη υποταγή και έτσι πρέπει στο τέλος να γίνουμε «πρόβατα επί σφαγή», χωρίς φυσικά αυτό το τελευταίο να το ομολογούν φανερά. Αλήθεια, ήταν θέλημα Θεού να καούν τα Σόδομα και τα Γόμορρα, ή έτσι έγινε γιατί δεν βρέθηκαν ούτε πέντε «καθαροί» και άσπιλοι ;

Το πιο θλιβερό είναι όσοι επηρεάζουν πνευματικά ένα κόσμο, να τον καθοδηγούν στην αδράνεια, στην παθητικότητα, στην αποχή από κάθε αντίσταση στην καταστροφή, κηρύττοντας μάλιστα πως αυτός είναι ο «ορθός δρόμος» για ένα πιστό χριστιανό και για ένα αληθινό πατριώτη. Θλιβερό παράδειγμα η ιεραρχία που σε άλλες, πολύ δυσκολότερες εποχές, ήταν το προπύργιο της αντίστασης κατά του αφανισμού του γένους. Σήμερα άφωνοι, άλαλοι, παρακολουθούν σαν ανίκανοι θεατές τις εξελίξεις και κοιτάζουν «αλλού», σαν να μην βλέπουν τίποτα, σαν να μην αισθάνονται την «θύελλα» και την «λαίλαπα» της Νέας Τάξης. Είναι μεγάλη ευθύνη να είσαι ποιμένας, αλλά η ευθύνη αυτή γίνεται πολύ μεγαλύτερη σε περιόδους που όλοι οι εχθροί λυσσομανούν καθώς βρήκαν τις «κερκόπορτες» ανοιχτές και λεηλατούν ότι απέμεινε από μια πατρίδα που κάποτε ήταν αληθινός Φάρος. Είναι μεγάλη ευθύνη σε περιόδους «πολεμικής αναμέτρησης», να καθοδηγείς ένα ποίμνιο που λαχταρά να «αναπνεύσει», όταν ακόμα και τον αέρα του τον έχουν φορολογήσει. Είναι μεγάλη ευθύνη να μην κρύβονται πίσω από φανταχτερές τελετές, χρυσοποίκιλτα άμφια, απομονωμένα κελιά, όταν γύρω τους η πατρίδα χάνεται, όταν η Ορθοδοξία καταλύεται, όταν όλα όσα είχαν κρατήσει στην ζωή αυτόν τον τόπο πυρπολούνται από τους ίδιους τους φύλακες τους, από τους ίδιους τους άρχοντες αυτού του τόπου. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μας έδειξε τον «δρόμο». Είναι τέλος μεγάλη ευθύνη και στο ίδιο το ποίμνιο να σταματήσει να είναι άβουλο κοπάδι και να «μαστιγώσει», όπως γίνονταν στην μεγάλη Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τους ίδιους τους άρχοντες του, τους ποιμένες του, όταν αυτοί παρεκτρέπονταν και γίνονται όργανα του «έξω από εδώ».

Σήμερα χωρίς καμία αμφιβολία έχουμε «πόλεμο». Για πολλούς ακόμα πιο οδυνηρό από τους πολέμους που γνώρισαν οι παππούδες μας, γιατί σήμερα ο πόλεμος, εκτός από την επιβίωση μας, είναι στο νου και στις καρδιές μας. Αυτές θέλουν να κατακτήσουν, να υποτάξουν, να τις μετατρέψουν σε πειθήνια όργανα της καταστροφής μας. Εμείς θα μείνουμε αδρανείς, η θα ακούσουμε τις συνειδήσεις μας που «καρδιοχτυπούν» ;; Θα συνεχίσουμε να «μιλάμε», ή θα γίνουμε και εμείς συνοδοιπόροι της μεγάλης υποκρισίας, με το αντίτιμο της δικής μας «σωτηρίας», βλέπε απώλειας ;

Ω μη γένοιτο!

Νίκος Χειλαδάκης

http://aktines.blogspot.gr