.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

"ΤΟ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΟΠΛΟ ΤΟΥ, Η ΑΠΟΓΝΩΣΙΣ"

Τίποτε δεν είναι τόσο ισχυρό όπλο στο διάβολο, όσο η απόγνωσις. Γι’ αυτό δεν τον ευχαριστούμε τόσο πολύ όταν αμαρτάνουμε, όσο όταν κυριευώμαστε από απελπισία.
Άκουσε, λοιπόν, στην περίπτωσι εκείνου που πόρνευσε πως ο Παύλος φοβάται πολύ περισσότερο από την αμαρτία την απόγνωσι. Διότι γράφοντας στους Κορινθίους έλεγε τα εξής: «Όλως ακούεται εν υμίν πορνεία, και τοιαύτη πορνεία, ήτις ουδέ εν τοις έθνεσιν ονομάζεται»˙ “Και γενικά ακούγεται ανάμεσά μας ότι υπάρχει πορνεία και μάλιστα τέτοια πορνεία, η οποία ούτε μεταξύ των εθνών δεν υπάρχει” (Α΄ Κορ. 5,1) (...).
(Περί Μετανοίας, Α΄ ΕΠΕ 30,96. PG 49,278)

Πρόσεχε, λοιπόν, πως ο Παύλος φοβάται την απόγνωσι σαν μεγάλο όπλο του διαβόλου. Διότι αφού είπε, «κυρώσατε εις αυτόν αγάπην», “επιβεβαιώστε την αγάπη σας προς αυτόν”, προσθέτει και την αιτία˙ «μη γαρ τη περισσοτέρα λύπη καταποθή ο τοιούτος»˙ “μήπως ο άνθρωπος αυτός από την υπερβολική λύπη καταποθή από το διάβολο” (Β΄ Κορ. 2,7). 
 Μέσα στο φάρυγγα του λύκου, λέγει, βρίσκεται το πρόβατο. Ας προλάβουμε, λοιπόν, να το αρπάξουμε, προτού καταστρέψη και καταπιή το μέλος μας. Μέσα σε τρικυμία βρίσκεται τώρα το πλοίο. Ας προσπαθήσουμε να το σώσουμε προτού ναυαγήση. Διότι, όπως όταν φουσκώνη η θάλασσα και τα κύματα υψώνωνται από παντού, καταβυθίζεται το σκάφος, έτσι και η ψυχή, όταν την περιτυλίγη από παντού η λύπη, πνίγεται γρήγορα, εάν δεν έχη κάποιον να απλώση το χέρι και να τη βοηθήση. Και η λύπη, που είναι σωτήρια για τα αμαρτήματα, γίνεται, εξ αιτίας της άμετρης χρήσεως, καταστρεπτική.
Και πρόσεχε πώς ακριβολόγησε. Διότι δεν είπε, “μήπως τον καταστρέψη ο διάβολος”, αλλά τι; “μήπως μας τον αρπάξη με απάτη ο σατανάς”. Διότι πλεονεξία είναι το να θέλη κάποιος να αρπάζη τα ξένα.
Για να δείξη, λοιπόν, ότι αυτός έγινε πια ξένος στο διάβολο και ότι με τη μετάνοιά του έκανε τον εαυτό του πάλι μέλος της ποίμνης του Χριστού, λέγει˙ «μη πλεονεκτηθώμεν υπό του σατανά» “μη μας τον αρπάξη με απάτη ο σατανάς” (Β΄ Κορ. 2,11). Διότι αν τον κυριεύση στη συνέχεια, αρπάζει δικό μας μέλος, παίρνει το πρόβατο από το κοπάδι. Διότι απέβαλε την αμαρτία με τη μετάνοια.

«Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΙ Η ΜΑΓΕΙΑ» 
 ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΥΠΟ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
Έκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγίου Όρους
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ, Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ.