Οἱ θλίψεις κι ὁ Παράδεισος- ἡ καλοπέραση καί ἡ κόλαση!

Μέ τίς θλίψεις καί τούς πειρασμούς ὁ ἄνθρωπος καθαρίζεται. Εἶναι σάν τό χρυσό, πού τό βάζουν στό καμίνι γιά νά "καθαρισθεῖ" καί νά γίνει 24 καρατίων.

Ἐμεῖς ὅμως εἴμαστε φυγόπονοι καί γογγύζουμε. Οἱ πραγματικοί Χριστιανοί στόν κόσμο τοῦτο θά πετροβοληθοῦν, θά διωχθοῦν, θά ἔχουν πειρασμούς.

Ἀντίθετα, ὁ σατανᾶς τούς δικούς του ἀνθρώπους δέν τούς πειράζει, γι' αὐτό καί οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, πού πᾶνε με τόν σατανᾶ, περνοῦν πολύ καλύτερα στόν κόσμο αὐτό, ἀλλά τούς περιμένει κόλαση. 

Συμφέρει ἑπομένως νά περάσουμε ἐδῶ δύσκολα καί ἐκεῖ καλά.

Θησαύρισμα ἀπό τόν ἀείμνηστο Δημήτριο Παναγόπουλο

Ἀσφαλεῖς σωτήριες ὁδηγίες

Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

"ΜΗ ΠΑΡΑΖΗΛΟΥ 

ἐν πονηρευομένοις μηδὲ ζήλου 

τοὺς ποιοῦντας τὴν ἀνομίαν· 

ὅτι ὡσεὶ χόρτος ταχὺ ἀποξηρανθήσονται

καὶ ὡσεὶ λάχανα χλόης ταχὺ ἀποπεσοῦνται"

(Ψαλμ. 36, 1-2)

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Οι ξύπνιοι έμποροι τού χρόνου

Ρωτάς τι σημαίνουν τα λόγια: «Εξαγοραζόμενοι τον και­ρόν». Ό μακάριος Ιερώνυμος ερμηνεύει ως εξής: «Όταν χρησιμοποιούμε τον χρόνο σε καλές πράξεις, τότε τον εξα­γοράζουμε».

Ό μακάριος Θεοφάνης ο Εγκλειστος λέει: «Να στρέφουμε τον χρόνο σε όφελος μας για τους αιώνιους στόχους μας». Τα λόγια του απόστολου του Θεού έχουν παρόμοια σημασία με τα λόγια του Θεού: «Πραγματεύσασθε εν ώ έρχομαι» (Λουκ. 19,13).

Και όταν Αυτός επιστρέψει, δηλαδή όταν ο Χριστός ξαναέρθει για να κρίνει τον κό­σμο, θα μας ρωτήσει πώς πραγματευόμασταν με τα δοσμέ­να μας τάλαντα. Πώς χρησιμοποιούσαμε τον καιρό της ζωής μας.

Εάν δίναμε το φθηνό για να κερδίσουμε το ακριβό, όπως ο Ιακώβ, ή αντίθετα το ακριβό για να αποκτήσουμε το φθηνό, όπως ο Ησαύ. Εάν υποκύψαμε στους σκανδαλισμούς αυτού του εφήμερου αιώνα και πουλήσαμε την ψυχή μας για τις «γλυκές» γήινες πικρίες ή αν δώσαμε τα πάντα για την ψυχή μας;

Γι' αυτό να εκτελείς τις εντολές του Χριστού κάθε μέρα όπως οι περιστάσεις ζητούν. Με τούτο θα εξαγοράζεις τις χαρισμένες μέρες σου από τον Θεό. Αφού στην αλήθεια το να εξαγοράζουμε σημαίνει κυριολεκτικά να πληρώνουμε.

Πλήρωνε με τα λίγα, για να λάβεις το μεγάλο. Εργάσου λί­γο, για να βασιλεύεις αιώνια. Αφού ο Δημιουργός μας, μας υποσχέθηκε την αιώνια βασιλεία στην αιώνια ζωή.

Εάν κά­ποιος είναι δεμένος σκλάβος στη φυλακή, να μην τεμπελιάζει και να μην λέει: «εγώ δεν είμαι σε θέση τίποτα να κά­νω»! Ας μετανοεί. Και ας προσεύχεται στον Θεό από το πρωί έως το βράδυ στο σκοτάδι του κελιού του. Και αυτό θα το μετρήσει ο Θεός το ίδιο όπως και σε εκείνον πού χτίζει εκκλησίες με τον πλούτο του. Ό Δημιουργός μας βλέπει τις συνθήκες του καθενός, και ζητά από τον κάθε άνθρωπο να κάνει εκείνο πού μπορεί αναλόγως με τις συνθήκες. Σκύψε το κεφάλι κάθε μέρα για να διακονήσεις την ψυχή σου. Πλήρωσε την με την πνοή του Πνεύματος του Θεού μέ­σα σου ,το οποίο σε κινεί προς κάθε καλό. Εάν δεν το κά­νεις, θα σε τσαλακώσει σαν πανί και θα σε πάει στην κατα­στροφή.

Παρόμοια με το ορμητικό ποτάμι, στο οποιο οι αδέξιοι δεν ξέρουν να στρέψουν τον δικό τους νερόμυλο αλλά κατεβαίνουν μαζί του στην άβυσσο. Έτσι είναι και ο χρόνος της ζωής μας εδώ στη γη.

Τους έλλογους σώζει και σηκώνει επάνω στα φτερά, ενώ τους άφρονες παρασύρει και κατρακυλά ως την κατάρρευση. Τους πρώτους διακο­νεί, στους δεύτερους κυριαρχεί.

Ό καιρός για τους πρώτους είναι σέλα, για τους δεύτερους αναβάτης.

Το φως του Χριστού να σε φωτίσει.

Του Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς

http://www.onisimos.gr

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ, ΕΜΠΟΝΟΥ, ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΠΝΟΗΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ 2015 ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΞΗΣ!

Ὅλοι πρέπει νά μετανοοῦμε

Ἅγιος Συμεών Θεσσαλονίκης

Νά μετανοοῦμε γιά νά σωθοῦμε. 

Ἄς δωρήσουμε τά ἔργα τοῦ σκότους, 

καί ἄς ντυθοῦμε τά ὅπλα τοῦ φωτός...

Εἶναι ἀναγκαία σέ ὅλους ἡ μετάνοια 

καί ἠ ἐξαγόρευσις τῶν 

σφαλμάτων καί πταισμάτων μας.

Οἱ καρποί τῆς μετανοίας σύμφωνα 

μέ τό εὐαγγέλιο εἶναι: 

Ἡ ἐπιστροφή ἀπό τήν ἁμαρτία.

Ἔτσι ἔκανε καί ὁ ἄσωτος πού σώθηκε. 

Ἀφοῦ ἐγκατέλειψε την 

ἁμαρτία, γύρισε πίσω 

στόν πατέρα του νά ἐξομολογηθῆ...

Τό ἴδιο καί ὁ χορός τῶν Ἀποστόλων 

ἔπραξε καί δίδαξε. 

Ζοῦσαν γι' αὐτό κοπιάζοντας. 

Αὐτοί ἔτρεχαν καί βιάζονταν νά δοῦν 

τούς ἁμαρτάνοντας νά ἐπίστρέφουν…, 

καί ὅλοι ἐνδιαφέρονταν νά τους 

ὁδηγήσουν ὅλους στήν σωτηρία. 

Ἀσφαλεῖς σωτήριες ὁδηγίες

Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Ξεπεράστηκε τό φράγμα τοῦ χρόνου

Πεδίο ἐλεύθερης ζωῆς.

Ἐλευθερία ζωῆς, ὄχι σκλαβιά θανάτου. Ἐγώ ἦρθα, «ἵνα ζωήν ἔχωσι καί περισ­σόν ἔχωσιν» (Ἰωάν. ι´ 10).

• Ἡ ελευθερία ἀπό το χρόνο εἶναι ἐλευθερία ἀπό τό θάνατο. Ὅταν φύγουμε ἀπό τά δεσμά τῆς ὕλης, φεύγουμε καί ἀπό τά δεσμά τοῦ χρόνου.

Καί αὐτό πού ὑπάρχει μετά τό χρόνο εἶναι ὁ θάνατος.

Κι αὐτός πού κατάργησε τό θάνατο εἶναι ὁ Ἀρχηγός τῆς ζωῆς. Ἑπομένως μέ τήν κατάργησι τοῦ χρόνου καί τοῦ θανάτου ἀφήνεται τό πεδίο ἐλεύθερο στή ζωή.

• Ὁ δρόμος τῆς ζωῆς, ἀπό στενά μονοπάτια τοῦ παρόντος βίου, γεμᾶτα ἀγκάθια καί πόνους, γίνεται λεωφόρος ἀνοιχτή γιά τήν ἐλευθερία τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ.

Καρπός

Ἡ ἐλευθερία ἀπό τό θάνατο εἶναι καρπός σέ τέσσερις ἐπί μέρους ἐλευθερίες:

• Ἡ μιά εἶναι ἡ ἐλευθερία τῆς Πίστεως. Ὡς πιστός δέν εἶμαι δέσμιος τῶν αἰ­σθήσεων. Βλέπω πέρα ἀπό ὅσα βλέπουν καί νοιώθουν οἱ σωματικές αἰσθήσεις. Βλέπω μέ τά κυάλια τῆς Πίστεως πέρα ἀπό τό φυσικό ὁρίζοντα, τά ἄπιαστα στό νοῦ, τά ἀόρατα στά μάτια, τά ἀνήκουστα στ᾽ αὐτιά.

• Ἡ ἄλλη εῖναι ἡ ἐλευθερία τῆς ἁγνότητας. Δέν παραμένω δοῦλος τῶν παθῶν. Ὡς ἔνσαρκος ἄγγελος ὁ ἅγιος ὑπερίπταται τῆς λάσπης. Δέν ἔχει νά ἐπιλέξη εἶδος βούρκου καί λάσπης, ἀλλά ἐπιλέγει τίναγμα τῆς ὑπάρξεως πρός τά ἄνω.

• Ἡ τρίτη εἶναι ἡ ἐλευθερία τῆς ἀγάπης. Δέν κλείνεται ὁ πιστός στά στενά πλαίσια τοῦ ἑαυτοῦ του. Ἡ ζωή του ἀνήκει καί στούς ἄλλους. Ἡ προσφορά εἶναι ἡ ἀπελευθέρωσις τῆς ἀγάπης ἀπό φίλαυτες ἀγκυλώσεις.

• Ἡ τέταρτη εἶναι ἡ ἐλευθερία τῶν δικαιωμάτων. Δέν εἶναι ὁ πιστός γκρι­νιάρης σκλάβος τοῦ πόσα παίρνω, ἀλλά ἐλεύθερος δότης τοῦ πόσα δίνω.

• Αὐτές οἱ τέσσερις ἐλευθερίες ἀνοίγουν τήν προοπτική νά μᾶς χαρισθῆ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιά ὅσα κακά ἔχουμε διαπράξει. Καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ μέ τή σειρά του ἐξαφανίζει τό χρόνο τῆς φθορᾶς καί τή φθορά τοῦ χρόνου καί μᾶς ἀνοίγει τήν πόρτα τῆς αἰώνιας ἐλευθερίας.

Διαλέξαμε ἤ ὄχι;

Τό χρόνο τῆς ὑπάρξεώς μας δέν τόν διαλέξαμε. Ἤρθαμε ὄχι μέ τή δική μας ἐλευθερία. Δέν ἐρωτηθήκαμε. Ἄλλων ἐπιλογή ἦταν ἡ ἔνταξίς μας στό χρόνο. Ὅ­μως ἡ αἰωνιότητα, πού εἶναι χρόνος στό ἄπειρο, ἄχρονη πραγματικότητα, αὐτή τήν χωρίς χρόνο αἰωνιότητα, τήν ἐπιλέγει ἡ δική μας ἐλευθερία.

• Γιά τήν παρουσία μας στή γῆ τοῦ χρόνου καί τοῦ πόνου εἴμαστε «ρομπότ». Ἄλλοι μᾶς ἔστειλαν ἐδῶ. Καί καλά ἔκαναν. Γιά τήν παρουσία μας ὅμως στήνὙπέρ τόν χρόνο ζωή τοῦ οὐρανοῦ καί στήν Ὑπέρ τόν θάνατο παρουσία μας στή ζωή τήν ἀθάνατο, ἐμεῖς εἴμαστε καί ὑπεύθυνοι καί κυρίαρχοι.

• Μόλις γεννιέται ὁ ἄνθρωπος, εἶναι καί ὥριμος νά πεθάνη. Ὥριμος μέ τήν ἔννοια τοῦ προορισμοῦ, ὄχι ὡς πρός τήν ὥρα. Κανείς δέν ξέρει τήν ὥρα αὐτή. Καί ἐπειδή εἶναι ἐνδεχόμενο νά εἶναι ἡ σημερινή μέρα ἤ ἡ τωρινή ὥρα, ἤ τό ἐ­περχόμενο λεπτό, γι᾽ αὐτό ὀφείλουμε νά ἔχουμε πάντοτε τή σχετική ὡριμότητα. Δηλαδή, νά εἴμαστε ὅπως μᾶς θέλει ὁ Κύριος: «Πάντοτε ἕτοιμους». Τό «μιά στιγμή νά ἑτοιμασθῶ» δέν ἰσχύει, δέν ὑπάρχει. Μυριάδες στιγμές τίς ἀφήσαμε ἀνέμελα. Τήν τελευταία στιγμή δέν τήν ὁρίζουμε ἐμεῖς. Εἶναι ἀλλουνοῦ.

• Γιά τόν πιστό ἡ τελευταία στιγμή τῆς ἐλευθερίας του ἀπό τό χρόνο καί τό φόβο τοῦ θανάτου, εἶναι τό «νῦν», τό τώρα, ἡ τακτοποίησις τώρα τῶν καθ᾽ ἡμᾶς, διά τῆς μετανοίας καί ἐξομολογήσεως.

Σέ κυνηγᾶ, δέν τόν βλέπεις!

Οἱ πολλοί εἶναι σάν τήν στρουθοκάμηλο, πού κρύβει τό κεφάλι στήν ἄμμο καί δέν βλέπει τόν κυνηγό πού πλησιάζει. Κι ἐπειδή δέν τόν βλέπει, αὐτοκοροϊδεύ­εται,αὐταπατᾶται, ὅτι ὁ κυνηγός ἔφυγε καί πάει γιά ἄλλο θήραμα. Αὐταπα­τώμεθα, ὅτι ὁ κυνηγός θάνατος μᾶς ξέχασε καί πάει γιά ἄλλους...

• Οἱ ἅγιοι τόν ἔβλεπαν τόν κυνηγό. Εἶχαν «μνήμη θανάτου». Ἐμᾶς μᾶς χαρα­κτηρίζει μιά ἀνόητη φυγή ἀπό τό πρόβλημα. Καί λοιπόν; Ἄν τό σκάσουμε ἀπό τό πρόβλημα, τό πρόβλημα θά πάψη νά ὑπάρχη;

• Κι ἄν κλείσουμε τά μάτια νά μή βλέπουμε τό νῆμα στό τέρμα, θά φοβηθῆ ὁ θάνατος νά μᾶς στήση τό νῆμα καί τό μνῆμα; Στό τρέξιμο στό δρόμο τοῦ χρό­νου, πού ἄλλοτε εἶναι δρόμος ταχύτητας, ἄλλοτε δρόμος ἀντοχῆς, ἄλλοτε δρόμος μετ᾽ ἐμποδίων, ὁπωσδήποτε θά συναντήσουμε ἕνα τεράστιο ΣΤΟΠ! Σταμάτα! Μέχρι ἐδῶ ἦταν!...

• Φοβᾶσαι; Τότε μή κοιτᾶς μπροστά τό χρόνο. Κοίτα ψηλά τό θρόνο. Ὕψωσε τά μάτια στόν Θεό. Θά δῆς ὄχι ἕνα μαχαίρι νά κόβη τό νῆμα τῆς ζωῆς, ἀλλά θά δῆς ἕνα χέρι νά σηκώνη τή μπάρα. Εἶναι τό χέρι τοῦ Θεοῦ. Σηκώνει τή μπάρα στά διόδια τοῦ χρόνου καί σέ προσκαλεῖ: Πέρασε! Ἐλεύθερος! Πέρα γιά πέρα ἐλεύθερος!

Τί διαλέγεις;

Ἡ ὅλη ὑπόθεσίς μας παίζεται ἀνάμεσα στό θάνατο καί τήν ἐλευθερία!

• Θάνατος = Ἀναγκαστική προσμονή.

• Ἐλευθερία = Ζωή δεδομένη πέρα ἀπό τό θάνατο.

• Τί διαλέγεις;

• Στάσι ἤ τέρμα; Στάσις εἶναι ὁ θάνατος. Προτοῦ νά φτάσης στή στάσι ἔχει ἀ­κουστῆ ἡ φωνή: Ὁ ἑπόμενος σταθμός τερματικός! Ἤ μᾶλλον, κατά παράδοξο γραμματικό σχῆμα: Ὁ ἑπόμενος σταθμός τερματικοί!!! Ποιός προειδοποιεῖ; Ὁ Κύριος: «Καί ἐκπορεύσονται οἱ τά ἀγαθά ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς (ὁ ἕνας τερματικός), οἱ δέ τά φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως (ὁ ἄλλος τερ­ματικός)».

• Τί διαλέγεις; Μαυρίλα ἤ βέβαιη ἐλπίδα; Σκλαβιά κολάσεως ἤ φτερούγισμα οὐράνιας ἐλευθερίας; Ἡ Χριστιανική Πίστις στοχεύει νά ἐλευθερώση ἀπό τό θάνατο, ὄχι νά ψευτοπαρηγορήση. Στό φέρετρο κάποιου ὁ ἄνθρωπος ἤ προπέμπει ἤ συμπαθητικά κλαίει. Τό πρῶτο εἶναι ἐλευθερία. Τό δεύτερο μαύρη σκλαβιά.

• Ἡ ἐλευθερία, ἡ ἀληθινή ἐλευθερία, καί ὄχι ἡ καταναλωτική, τό νά ζήσω ἔτσι ἤ ἀλλιῶς, τό νά ζητήσω ἐκεῖνα καί ὄχι τά ἄλλα, ἡ ἀληθινή ἐλευθερία στοχεύει νά ἐλευθερώση ἀπό τό θάνατο, ὄχι νά ψευτοπαραγορήση στό θάνατο.

• Τό φράγμα τοῦ ἤχου τό ἔχουν σπάσει τά ὑπερηχητικά ἀεροπλάνα. Τό φρά­γματοῦ χρόνου τό ἔχει σπάσει ἡ ἐλευθερία τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ. Εὐχόμαστε, ὁ νέος χρόνος νά εἶναι πλησίστιος στό λιμάνι τῆς νέας ζωῆς!

τοῦ ἱεροκήρυκος ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

http://aktines.blogspot.gr

Σαν φύλλα φθινοπωρινά, κίτρινα, σκισμένα από του καιρού το αδυσώπητο πέρασμα, μας εγκατέλειψαν οι μέρες του 2014

Σαν φύλλα φθινοπωρινά, κίτρινα,σκισμένα από του καιρού το αδυσώπητο πέρασμα, μας εγκατέλειψαν οι μέρες του 2014. Αυτό μας λέει το ημερολόγιο, οι αριθμοί κι οι υπολογισμοί. Ομως η ουσία των πραγμάτων δεν είναι το πόσα ψέματα θα πούμε για να κρύψουμε το πέρασμα των χρόνων αλλά τι κάνουμε με το χρόνο, όχι αυτόν που πέρασε, μα αυτόν που ανοίγεται μπροστά μας. 

Γι’ αυτό το λόγο αυτό σοφά και πρακτικά η Εκκλησία εύχεται με το στόμα του λειτουργού, ολόχρονα κατά τη Θ. Λειτουργία, λίγο πριν από την εκφώνηση του Συμβόλου της πίστεως: “Τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής ημών εν είρηνη και μετανοία εκτελέσαι παρά του Κυριού αιτησώμεθα”. Ζητούμε, με άλλα λόγια από τον Θεό με την αίτηση αυτή να περάσουμε τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής μας με ειρήνη και μετάνοια. 

Ας είμαστε πρακτικοί κι όχι αιθεροβάμονες κι ονειροπόλοι. Ξέρουμε πόσος είναι ο υπόλοιπος χρόνος της ζωής μας; Ο χρόνος της ζωής μας βρίσκεται στα χέρια του Θεού απολύτως και χωρίς καμιά δυνατότητα μεταβολής των πραγμάτων. Αρα αν είμαστε πρακτικοί άνθρωποι θα περιοριστούμε στις δύο λέξεις, δηλαδή “ειρήνη και μετάνοια”. Ειρήνη σημαίνει να συμφιλιωθώ με το Θεό, με το διπλανό μου αλλά και με τον εαυτό μου. 

Συμφιλιωνόμαστε με το Θεό όταν υπακούμε στο θέλημα Tου και δεν κουβαλούμε νερό συστηματικά κι επαγγελματικά στο μύλο της αμαρτίας. Κι αυτό πρέπει να είναι στόχος μας σ’ ολόκληρη μας τη ζωή. 

Συμφιλιώνομαι με το διπλανό μου όταν σταματώ να τον βλάπτω με κάθε μέσο. Συνήθως αναμένουμε κάποιο στραβοπάτημα του διπλανού μας για να τον κατηγορήσουμε, αφού τον έχουμε στο χέρι. Αυτό είναι φοβερή αμαρτία, πνευματική πορνεία θα μπορούσε να πει κανείς.

Ποια είναι η σωστή στάση; Να κρύψουμε το αμάρτημα του διπλανού μας για να κρύψει και τα δικά μας ο Θεός. Αυτό δεν είναι συμβιβασμός με την αμαρτία. Κάθε άλλο. Αν ο διπλανός μας έχει αμαρτήσει, ας κάνει καλά με το Θεό. Εγώ δεν είμαι κριτής. Υπόδικος είμαι. Συμφιλιώνομαι τέλος με τον εαυτό μου όταν δεν τον δικαιολογώ σε κάθε του ενέργεια που είναι αντίθετη με το θέλημα του Θεού.

Από την άλλη η μετάνοια δεν είναι κάποια συναισθηματική κατάσταση, κατά την οποία στεναχωριόμαστε για λίγο και μετά επιστρέφουμε στην πεπατημένη της αμαρτίας. Αν είναι κάτι τέτοιο καλύτερα να λείπει. 

Μετάνοια με απλά και σταράτα λόγια είναι τρόπος ζωής. Περιλαμβάνει, λένε οι Πατέρες, τρία πράγματα: συντριβή στην καρδιά, στο στόμα εξομολόγηση, στο βίο (στη ζωή) διόρθωση. Αυτό ας ευχηθουμε πρώτα στον εαυτό μας και κατόπιν στους γύρω μας.

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

http://proskynitis.blogspot.gr

Nὰ ἑτοιμαζώμεθα γιὰ ἐκκλησία κατακομβῶν

«...Διωγμὸς ἐναντίον τῆς πίστεως, ἐναντίον τῶν πιστῶν, ἐναντίον τῶν δογμάτων, ἐναντίον τῆς ἠθικῆς, ἐναντίον ὅλων αὐτῶν. Δυστυχῶς δὲν ὑπάρχει πνεῦμα ἀντιστάσεως καὶ ἀγωνιστικότητος, ἰδίως τῶν ἀρχιερέων καὶ τοῦ κλήρου.... Ἐν τούτοις ὅμως, μέσ’ στὸ λαό μας, ὑπάρχει μιὰ μερὶς λαοῦ ποὺ ἀγωνίζεται...

Φεύγουμε ἀπὸ τὸ σχῆμα αὐτὸ τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἀπελαμβάναμε ὡρισμένα προνόμια σὲ ὡρισμένας ἐποχὰς καὶ εἶχε μερικὴ ἐλευθερία. Φεύγουμε πλέον ἀπὸ τὸ σχῆμα αὐτὸ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ μπαίνομε στὸ σχῆμα τῶν κατακομβῶν.

Tότε πλέον, ὄχι μόνο τροπικῶς, ἀλλὰ καὶ τοπικῶς θὰ χωριστοῦμε. Καὶ ἡ Ἐκκλησία θὰ διωχθῇ· καὶ οἱ ναοὶ θὰ κλείσουν, ὃν τρόπον ἔχουν κλείσει στὴν Ἀλβανία καὶ σὲ ἄλλα μέρη.

Διωγμός. Φαίνονται αὐτὰ ἀπίστευτα· ἀλλὰ ὅλες οἱ ἐνδείξεις φανερώνουν, ὅτι ἐκεῖ βαίνομε. Λοιπόν, πρέπει κ᾿ ἐμεῖς νὰ προετοιμάσωμε τὸν ἑαυτό μας διὰ Ἐκκλησίαν κατακομβῶν.

Ἀλλὰ γεννᾶται τὸ ἐρώτημα. Ἔχομε ἐμεῖς τὴν διάθεσιν αὐτήν; Τί λέτε; Μήπως συμβῇ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον εἶπε ὁ Χριστὸς στὸν Πέτρο· «Σίμων Σίμων, ἰδοὺ ὁ σατανᾶς ἐξῃτήσατο ὑμᾶς τοῦ σινιάσαι ὡς τὸν σῖτον» (ὁ σατανᾶς, λέει, ζητάει νὰ σᾶς κοσκινίσῃ)· «ἐγὼ δὲ ἐδεήθην περὶ σοῦ ἵνα μὴ ἐκλίπῃ ἡ πίστις σου» (Λουκ. 22,31). Ὁ Κύριος ἐγνώριζε τὴν ἀδυναμία τοῦ Πέτρου καὶ ὅτι, ναὶ μὲν εἶχε πόθο εἰλικρινῆ νὰ μείνῃ κοντὰ στὸ Χριστό, ἀλλὰ ἦταν τὸ πνεῦμα του ἀσθενές.

Ὁ Πέτρος ἀπήντησε· «Ἐγώ, Κύριε, μαζί σου θὰ εἶμαι». Κ᾿ ἐσεῖς τώρα εἶστε ἐδῶ πέρα, μαζί μου. Ἀλλὰ θὰ εἶστε πάντα;

Θὰ περάσετε κόσκινο. Δὲν θέλω νὰ σᾶς ἀπογοητεύσω. Ὡραῖα εἶστε τώρα ὅλες ἐδῶ. Δὲν σᾶς πειράζει κανείς, δὲν σᾶς καταδιώκει κανείς. Ἐλεύθερο κατηχητικὸ σχολεῖο ἔχετε, ἐλεύθερες συγκεντρώσεις κάνετε, ἐλεύθερα εἶνε ὅλα. Ζῆτε πάνω σ᾿ ἕνα ὄρος Θαβώρ. «Kαλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι…» (Mατθ. 17,4). Ἔχετε τὴ συντροφιά σας, τὸ φαγητό σας, τὸν ὕπνο σας, τὰ κέντρο σας, τὰς εὐκολίας σας. Ὅλα αὐτὰ εἶνε καλὰ καὶ εὐχάριστα. Ἀλλὰ μετὰ ὁ Θεὸς θὰ μᾶς δώσῃ μιὰ κλωτσιά, ὅπως λέει καὶ ὁ Χότζνερ, καὶ θὰ μᾶς πετάξῃ ἀπὸ τὸ ὄρος Θαβώρ· θὰ μᾶς ῥίξῃ κάτω, στὴν σκληρὰν πεδιάδα, στὸ σχῆμα αὐτό.

Γεννᾶται λοιπὸν τὸ ἐρώτημα· ἐμεῖς εἴ­μεθα προετοιμασμένοι γιὰ ἕνα τέτοιο διωγμό; Ἔχομε ἐμεῖς τὸ θάρρος καὶ τὴν αὐταπάρνησιν τοῦ μάρτυρος ἐκείνου, ποὺ ἄκουε νὰ πλησιάζῃ τὸ μούγκρισμα τῶν λεόντων καὶ ἔλεγε· «Nά, ἀκούεται ἡ σάλπιγξ, ἀκούεται ἡ σάλπιγγα ποὺ μὲ καλεῖ»; Ἔχομε ἐμεῖς τέτοια αὐταπάρνησι καὶ θυσία; Ἐμεῖς οἱ ὑλικοί, οἱ γήινοι ἄνθρωποι, μποροῦμε νὰ φτάσουμε σ᾿ αὐτὸ τὸ σημεῖο,... εἴ­μεθα προετοιμασμένοι γιὰ μιὰ τοιαύτη Ἐκκλησία; Ὅταν πέσῃ τὸ κόσκινο τοῦ διωγμοῦ, πόσοι θὰ μείνουμε;

Πηγή: π. Αυγουστίνος Καντιώτης
Ἀπὸ βιβλίο «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ»
Ἐκδόσεις: Καπλάνογλου

http://kaiomenivatos.blogspot.gr

"Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν"

Λέγει ὁ Ἰωσήφ εἰς τούς ἀδελφούς του: "Νά μήν ὀργίζεσθε καθ' ὁδόν ὁ ἕνας ἐναντίον τοῦ ἄλλου", ἀλλά σκεφθῆτε ὅτι δέν σᾶς κατελόγισα καμμίαν κατηγορίαν, διά ὅσα ἐκάματε εἰς βάρος μου, καί ἐσεῖς νά ἔχετε ἀγάπην μεταξύ σας (Γεν. 45, 24).

Ποῖος θά ἠμποροῦσε νά θαυμάσῃ ἐπάξια τήν ἀρετήν τοῦ δικαίου αὐτοῦ ἀνδρός, πού ἐξεπλήρωσεν ἐξ ὁλοκλήρου τήν φιλοσοφίαν τῆς Καινῆς Διαθήκης; (φιλοσοφία: Εἰς τούς ἐκκλησιαστικούς συγγραφεῖς ὁ ὅρος σημαίνει γενικῶς τήν Χριστιανική Θεολογίαν καί τή κατά Χριστόν ἄσκησιν καί ζωήν). Καί αὐτό τό ὁποῖον συνιστᾶ ὁ Χριστός εἰς τούς Ἀποστόλους λέγων:"Ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς σας, καί νά εὔχεσθε διά ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι σᾶς καταρῶνται"(Ματθ. 5, 44), αὐτό καί ἀκόμη περισσότερον ἔκαμεν ὁ μακάριος Ἰωσήφ. Πράγματι ὄχι μόνον ἔδειξε τόσον μεγάλην ἀγάπην πρός τούς φονεῖς ἀδελφούς του ἀλλά καί κάμνει τό πᾶν, ὥστε νά τούς ἐξηγήσῃ, ὅτι δέν ἔκεμαν τίποτε τό κακόν εἰς βάρος του. Ὤ ὑπερβολική εὐσέβεια! Ὤ μεγάλη εὐγνωμοσύνη καί ἄπειρη ἀγάπη πρός τόν Θεόν! 

Διότι λέγει, μήπως ἐσεῖς τά ἐκάματε αὐτά; Ἡ φροντίς τοῦ Θεοῦ δι' ἐμένα ἐπέτρεψε νά γίνουν ὄλα αὐτά, ὥστε καί νἀ ἐπαληθεύσῃ τά ὄνειρά μου, καί νά γίνω ἀφορμή τῆς σωτηρίας σας. Τό νά εὐρεθῶμεν λοιπόν ὅλα τά ἀδέλφια ἐν μέσῳ θλίψεων καί πειρασμῶν αὐτό εἶναι ἀπόδειξις τῆς φροντίδος καί τῆς προνοίας τοῦ Θεοῦ διά ἡμᾶς. Νά μήν ἐπιζητῶμεν λοιπόν μέ κάθε τρόπον τήν ἄνεσιν καί τήν ἡσυχίαν μας, ἀλλά καί ὅταν ἀκόμη ἔχωμεν κάθε ἄνεσιν καί ὅταν ἀντιμετωπίζωμεν θλίψεις νά ἀναπέμπωμεν μέ τόν ἴδιον τρόπον τήν εὐχαριστίαν εἰς τόν Κύριον, ὥστε βλέπων τήν εὐγνωμοσύνη μας νά δείξη μεγαλυτέραν φροντίδα διά ἡμᾶς, τήν ὁποίαν εὔχομαι νά ἐπιτύχωμεν ὅλοι ἡμεῖς μέ τήν χάριν καί τήν φιλανθρωπίαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ...(Κάθε δυσάρεστον συμβάν νά τό ἐπισφραγίζωμεν μέ τήν φράσιν αὐτήν: "ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΕΝ". 

Αὐτή ἡ φράσις εἶναι θανατηφόρον πλῆγμα διά τόν διάβολον· ἐξαλείφει τήν ταραχήν καί φέρνει γαλήνη εἰς τήν ψυχήν. Εἶναι γνωστόν ὅτι καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μέ αὐτή τήν φράσιν παρέδωκε εἰς τήν ἐξορίαν τήν ψυχήν του εἰς τόν Θεόν).

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ

Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Η έσχατη μάχη

Στον αγώνα μεταξύ του καλού και του κακού, ή έσχατη μάχη έχει δοθεί. Την έδωσε ο θεάνθρωπος Χριστός και την κέρδισε. Αυτός που σήμερα γιορτάζουμε την γέννησή του, μας έσωσε, από το αδιέξοδο μιας βιωτής υπό την κυριαρχία, την σκλαβιά, του κακού. Αυτός που σήμερα γιορτάζουμε την γέννησή του εμπνέει ελπίδα σε ένα περιβάλλον όπου, όλα φαίνονται χαμένα. Όπου με την λογική μας είναι με βεβαιότητα αδύνατο να υπάρξει σωτηρία. Αυτός που σήμερα γιορτάζουμε μας είπε τα ρήματα της ζωής και ανάμεσά τους «Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν» (Λουκ. ΙΗ΄ 27). «ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἐν ἐμοὶ εἰρήνην ἔχητε. ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἔξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον.». (Ιωάν. ΙΣΤ΄33). Σε Αυτόν τον μοναδικό, παντογνώστη και παντοδύναμο Θεό της αγάπης, της δικαιοσύνης, της ταπείνωσης, του Σταυρού και της Ανάστασης κρέμεται το παν. Από την δική του σωτήρια ενέργεια εξαρτάται η έκβαση των πραγμάτων.

Αυτόν τον ίδιο από τη στιγμή της γέννησής του, τον κυνηγούσαν οι βασιλείς να τον σκοτώσουν. Έτσι όπως οι σημερινοί βασιλείς, οι σημερινοί άρχοντες θέλουν να εξοντώσουν εμάς. Εμάς που είμαστε φτωχοί και κατατρεγμένοι όπως ήταν και Εκείνος στην επίγεια οικειοθελή ταπείνωση του. Οι βασιλείς με όλα τα μέσα που είχαν στη διάθεσή τους τότε, δεν κατάφεραν να τον πιάσουν, παρά μόνο όταν Εκείνος θέλησε. Έτσι και εμάς δεν θα καταφέρουν να μας αιχμαλωτίσουν με όλα τα μέσα που έχουν τώρα, παρά μόνο αν Εκείνος θελήσει.

Δεν είναι οπωσδήποτε τυχαίο που διάλεξε ο Θεός να γίνει άνθρωπος φτωχός και κυνηγημένος. Έδειξε με αυτόν τον τρόπο ότι υπολογίζει και αγαπά τους φτωχούς. Ότι τους υποστηρίζει. Έδειξε με αυτόν τον τρόπο τίνος το μέρος έχει. Και την φροντίδα του την έδειξε με την διδασκαλεία του υπέρ των φτωχών και την θεϊκή προστασία του «οὐχὶ δύο στρουθία ἀσσαρίου πωλεῖται; καὶ ἓν ἐξ αὐτῶν οὐ πεσεῖται ἐπὶ τὴν γῆν ἄνευ τοῦ πατρὸς ὑμῶν. ὑμῶν δὲ καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς πᾶσαι ἠριθμημέναι εἰσί. μὴ οὖν φοβηθῆτε· πολλῶν στρουθίων διαφέρετε ὑμεῖς.» (Ματθ. Ι΄ 30,31). Με μας καταδέχτηκε να γίνει ένα, με εκείνους τους αναίσθητους δυνάστες όχι. Και πως θα γινόταν άλλωστε, όταν το «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν», συνοψίζει όλη την διδασκαλεία Του.

Οι άρχοντες του κόσμου τούτου, προσκυνούν τον διάβολο. Αυτήν την προσκύνηση την ζήτησε και από τον Χριστό ο διάβολος. «Πάλιν παραλαμβάνει αὐτὸν ὁ διάβολος εἰς ὄρος ὑψηλὸν λίαν, καὶ δείκνυσιν αὐτῷ πάσας τὰς βασιλείας τοῦ κόσμου καὶ τὴν δόξαν αὐτῶν, 9 καὶ λέγει αὐτῷ· Ταῦτά σοι πάντα δώσω ἐὰν πεσὼν προσκυνήσῃς μοι.» (Ματθ. Δ΄ 8,9). Για να πάρει την απάντηση « Ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ· γέγραπται γάρ, Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις.» (Ματθ. Δ΄ 10). Αυτήν την προσκύνηση την ζητάει και από τον καθένα ο διάβολος. Αν θέλεις πλούτη και δόξα δέξου να κάνεις το κακό. Αλλιώς θα υποφέρεις από τη φτώχια την κοινωνική απομόνωση, την εξαθλίωση. Από τη μια δέλεαρ, από την άλλη τρομοκρατία.

Αν και ο Χριστός έδωσε τη μάχη και την κέρδισε οριστικά, εμείς την δίνουμε ο καθένας στον καιρό του. Τι θα διαλέξουμε; Το εμπαθές ατομικό συμφέρον, ή τον σταυρό του αγώνα για την έμπρακτη αγάπη και δικαιοσύνη. Αυτή είναι η μεγάλη μάχη που δίνει ο καθένας σε προσωπικό πνευματικό επίπεδο. Από αυτήν όμως εξαρτάται και η πορεία των κοινών πραγμάτων. Όταν υπάρχουν άνθρωποι που δεν πούλησαν την ψυχή τους στον διάβολο, θα αγωνιστούν για δικαιοσύνη. Αυτοί είναι η ελπίδα του κόσμου. Αυτοί με τον Χριστό μέσα στην καρδιά τους.

Ο καιρός μας είναι χρόνος επικράτησης του κακού. Η μέγιστη αμαρτία της τοκογλυφίας έγινε επίσημα ο κύριος νόμος του κράτους. Οι τοκογλύφοι, ιδιώτες, κράτη και οργανισμοί, κερδίζουν δισεκατομμύρια εξαθλιώνοντας και σκλαβώνοντας τον λαό. Όχι μόνο στην Ελλάδα. Είναι παγκόσμιο το φαινόμενο. Παγκόσμιο σχέδιο έχουν οι τοκογλύφοι. Τέλεια εναρμονισμένο με την θρησκευτική επιδίωξη του σιωνισμού, για έναν παγκόσμιο δικτάτορα, τον οποίο θα ονομάσουν και Χριστό, στη θέση του Χριστού, αλλά θα είναι ο αντίχριστος.

Θα περίμενε κανείς να βρει τον ορθόδοξο κλήρο σύσσωμο στην πνευματική απελευθέρωση των λαών από αυτό το μεγάλο ψέμα περί νομιμότητας και δικαίου στις απαιτήσεις των τοκογλύφων δανειστών. Σύσσωμο στην απελευθέρωση των λαών από αυτό το αίσχος. Σύσσωμο στην κατάργηση των νόμων που το υποστηρίζουν. Αλλά τι κρίμα!! Όπως στον καιρό του Χριστού οι εκκλησιαστικοί άρχοντες, ο αρχιερέας Κιάφας και οι φαρισαίοι, ήταν οι πρώτοι που επιθυμούσαν την εξόντωσή Του, έτσι και στον καιρό μας. Στο πρόσωπο του κάθε αδικημένου, εξουθενωμένου ανθρώπου είναι ο Χριστός και σταυρώνεται με την συγκατάθεση των σύγχρονων αρχιερέων. Όπως τότε έλαμψαν μερικές εξαιρέσεις αγίων, έτσι και τώρα λάμπουν μερικές.

Στον καιρό μας φαίνεται χαμένος ο κόπος του Χριστού. Επικράτησε το κακό. Έτσι φαινόταν και όταν τον σταύρωσαν. Αυτός όμως που σαν σήμερα γεννήθηκε, Αναστήθηκε κιόλας. Η γέννησή Του, η Σταύρωση Του και η Ανάστασή Του, είναι τα μέγιστα γεγονότα που ερμηνεύουν το παγκόσμιο γίγνεσθαι και μας καλούν να δώσουμε την έσχατη μάχη στον καιρό μας. 

Ο θεός βοηθός

Χρίστος Τσικούρας

http://katanixis.blogspot.gr

Τα Χριστούγεννα της Ιωάννας

«Σαράντα και κάτι χρόνια βλέπω εγώ αυτό τον κόσμο σαν γυναίκα. Ποτέ καμιά χαρά, εκτός από λίγη σαν παιδί στο σπίτι των γονέων μου.Αλλά μπροστά στον κόσμο δεν έδειχνα λυπημένη. Μπροστά στους ανθρώπους υποδυόμουν τη χαρούμενη, και στη μοναξιά έκλαιγα. Όλοι με θεωρούσαν ένα ευτυχισμένο πλάσμα, αφού ως τέτοια έδειχνα. Ακούω, όλοι γύρω μου παραπονούνται, και οι έγγαμοι και οι άγαμοι, και οι πλούσιοι και οι φτωχοί, όλοι. Και σκέφτομαι, γιατί κι εγώ να παραπονιέμαι στους δυστυχισμένους για τη δική μου δυστυχία, και μόνο να αυξάνω τη λύπη γύρω μου; Θεέ, να δείχνω χαρούμενη έτσι θα είμαι πιο χρήσιμη στον δυστυχισμένο κόσμο, ενώ το μυστικό μου θα το κρύβω μεσα μου και θα κλαίω στη μοναξιά μου. Προσευχόμουν στον Θεό, για να μου εμφανισθεί με κάποιο τρόπο, τουλάχιστον μόνο ένα δάχτυλό Του να αισθανθώ. Προσευχόμουν έτσι, για να μην σβήσω από την κρυμμένη λύπη. Από κάθε έσοδο έκανα ελεημοσύνη οπουδήποτε είχα ευκαιρία. Επισκεπτόμουν αρρώστους και ορφανούς, και έφερνα χαρά με τη δική μου φαινομενική χαρά. Πιστεύω σε Σένα, αγαθέ μου Θεέ, έλεγα συχνά, αλλά Σε παρακαλώ, εμφανίσου μου με κάποιο τρόπο, για να Σε πιστεύω ακόμα περισσότερο. «Πιστεύω, Κύριε, βοήθει μου τη απιστία»(Μάρκ.9,24) Επαναλάμβανα αυτά τα λόγια από το Ευαγγέλιο. Και πράγματι, βίωσα να μου εμφανιστεί ο Κύριος.

Δυσκολότατες για μένα ήταν οι μεγάλες γιορτές. Μετά από τη Λειτουργία κλεινόμουν στο δωμάτιο και έκλαιγα ολόκληρα τα Χριστούγεννα και την Ανάσταση. Όμως τα προηγούμενα Χριστούγεννα εμφανίστηκε ο Θεός. Αυτό έγινε ως εξής. Πλησίαζε αυτή η μεγάλη μέρα. Εγώ αποφάσισα να ετοιμάσω όλα έτσι όπως η μητέρα μου ετοίμαζε: και κρέας, και ζυμαρικά, και γλυκά, και όλα τ’άλλα. Άπλωσα σανό στο σπίτι, πέταξα από τρία καρύδια σε κάθε γωνιά του δωματίου. Ας είναι η Αγία Τριάδα ελεήμων σε όλες και τις τέσσερις πλευρές του κόσμου. Και κάνοντας όλα αυτά ασταμάτητα προσευχόμουν: Κύριε, στείλε μου επισκέπτες αλλά εντελώς πεινασμένους και φτωχούς! Σε παρακαλώ, εμφανίσου μ’αυτόν τον τρόπο! Που και που μου ερχόταν η σκέψη: τρελή Ιωάννα, τι επισκέψεις περιμένεις τα Χριστούγεννα! Αυτή την άγια μέρα ο καθένας βρίσκεται στο σπίτι του ποιος θα μπορούσε να έρθει ως επισκέπτης σε σένα; Κι εγώ έκλαιγα και έκλαιγα… Όμως και πάλι επαναλάμβανα εκείνη την προσευχή και ετοίμαζα.

Όταν τα Χριστούγεννα γύρισα από την Εκκλησία, άναψα το κερί, έστρωσα το τραπέζι, έβαλα όλα τα φαγητά, και τότε άρχισα να περπατώ από δω κι από κει στο δωμάτιο. Θεέ μου, μην με εγκαταλέιψεις! Πάλι προσευχόμουν. Στο δρόμο λίγοι περνούσαν. Είναι Χριστούγεννα, αλλά και ο δρόμος μας είναι απόμερος. Όμως μόλις το χιόνι έτριζε κάτω από τα πόδια κάποιου, εγώ πεταγόμουν στην πόρτα! Άραγε είναι ο επισκέπτης μου; Δεν είναι. Να, προσπέρασε. Το μεσημέρι ήρθε και πέρασε, και εγώ μόνη. Άρχισα να κλαίω και κραύγασα: τώρα βλέπω, Κύριε, ότι με εγκατέλειψες εντελώς! Έκλαιγα έτσι και σιγοέκλαιγα συνεχώς! Ξαφνικά χτύπησε κάποιος την πόρτα, και εγώ άκουσα φωνές: δώσε αδελφέ, δώσε αδελφή! Γρήγορα έτρεξα και άνοιξα την πόρτα. Μπροστά μου ένας τυφλός και ο οδηγός του, και οι δυο σκυμμένοι, κουρελιασμένοι, παγωμένοι. Ο Χριστός γεννήθηκε, κύριοί μου! φώναξα εγώ χαρούμενα. Αληθώς γεννήθηκε! κροτάλιζαν με τα δόντια εκείνοι τρέμοντας. Έλεος, αδελφή, ελέησέ μας! Δεν σου ζητάμε χρήματα. Από το πρωί κανένας δεν μας πρόσφερε ψωμί, λίγα λεφτά ή από ένα ποτήρι με ρακί. Πεινάμε πολύ. Εγώ πέταξα από τη χαρά μου ως τον τρίτο ουρανό. Τους οδήγησα στο σπίτι και τους έβαλα στο γεμάτο τραπέζι. Τους σέρβιρα κλαίγοντας από χαρά. Εκείνοι με ρώτησαν παραξενεμένοι: «Γιατί κλαις, κυρία;». Από χαρά, κύριοί μου, από καθαρή και φωτεινή χαρά! Εκείνο για το οποίο προσευχόμουν στον Θεό ο Θεός μου το έδωσε. Μερικές μέρες εγώ Του προσεύχομαι, να μου στείλει ακριβώς τέτοιους επισκέπτες όπως είσαστε εσείς, και να, Αυτός μου έστειλε. Δεν ήρθατε εσείς έτσι τυχαία, αλλά σας έστειλε ο αγαθός μου Κύριος. Αυτός σήμερα μου φανερώθηκε μέσα από σας. Αυτά είναι τα πλέον χαρούμενα Χριστούγεννα στη ζωή μου. Τώρα ξέρω, ότι είναι ζωντανός ο Θεός μας. Δόξα σ’ Εκείνον και ευχαριστία! «Αμήν», απάντησαν οι αγαπητοί μου επισκέπτες. Τους κράτησα έως το βράδυ, τους γέμισα τις τσάντες και τους αποχαιρέτησα».

«δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται»

βιβλίο με επιστολές του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.

agiameteora

Πάντοτε βοηθεῖ ὁ Θεός,πάντα προφθάνει, ἀλλά θέλει ὐπομονήν.

Ἐνθυμήσου τάς ἀπείρους εὐεργεσίας τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς γλυκυτάτης Μητρός Του καί ἔχε ὑπομονήν εἰς τούς ἐπερχομένους σοι πειρασμούς.

Πάντοτε βοηθεῖ ὀ Θεός, πάντα προφθάνει, ἀλλά θέλει ὑπομονήν. Ἀκούει ἀμέσως, ὅταν φωνάζωμεν, ἀλλ' ὄχι κατά τήν ἰδική σου γνώμην.

Ἐσύ νομίζεις ὅτι δέν ἔφθασεν ἀμέσως ἡ φωνή σου εἰς τούς Ἁγίους, εἰς τήν Παναγίαν μας, εἰς τόν Χριστόν. Μά, προτοῦ ἐσύ νά φωνάξῃς, οἱ Ἅγιοι ἔσπευσαν εἰς βοήθειάν σου, γνωρίζοντες ὅτι θά τούς ἐπικαλεσθῇς καί θά ζητήσῃς τήν ἐκ Θεοῦ προστασία τους. 

Ὅμως ἐσύ, μή βλέποντας πέραν αὐτῶν ὅπου φαίνονται καί μή γνωρίζοντας πῶς ὀ Θεός κυβερνᾷ τόν κόσμον, θέλεις εὐθύς ὡς ἀστραπή νά γίνῃ τό αἴτημά σου. Ὅμως δέν εἶναι ἔτσι. Ὁ Κύριος ζητεῖ τήν ὑπομονήν. Θέλει νά δείξῃς τήν πίστιν στου. Δέν εἶναι μόνη ἡ προσευχή ὅπου νά λέγῃ κανείς ὡσάν παπαγάλος. Εἶναι ἀνάγκη νά συνεργῇ εἰς ὅσα εὔχεται καί κατόπιν νά μάθῃ νά περιμένῃ. Ἰδού ὅτι ἔγινεν ὄ,τι ἐχθές καί προχθές ἐπεθύμεις. ὅμως ἐζημιώθης, διότι δέν εἶχες ὑπομονήν νά ἀναμένῃς· ὁπότε κερδίζεις μαζί τά μέν καί τά δέ, πρόσκαιρα καί αἰώνια.

Τώρα θυμώνεις καί ἀθυμεῖς καί λυπεῖσαι, λογιζομένη ὄτι βραδύνει νά ἀπαντήσῃ ὁ οὐράνιος Πατήρ. Κἀγώ σοί λέγω ὅτι καί αὐτό θά γίνῃ καθώς το ἐπιθυμεῖς -χωρίς ἄλλο θά γίνῃ- ἀλλά θέλει πρῶτα προσευχήν ἐξ ὅλης ψυχῆς καί κατόπιν νά περιμένῃς. Καί ὅταν ἐσύ παύσῃς νά ἐνθυμῆσαι τό ζητούμενον καί νά τό ζητῇς, τότε θά σοῦ ἔλθῃ ὡς δῶρον τῆς ὑπομονῆς καί τῆς καρτερίας σου. 

Ὅταν, εὐχόμενος καί ζητῶν ἐγγίζῃς εἰς ἀπόγνωσιν, τότε ἐγγύς σου ἡ ἐκπλήρωσις τοῦ αἰτήματος. Κάτι κρυπτόν πάθος θέλει νά θεραπεύσῃ μέσα σου ὁ Χριστός καί δι' αὐτό ἀναβάλλει νά χορηγήσῃ τό αἴτημα. Ἄν λάβῃς ἐνωρίτερα, ὁπόταν ἐσύ ἀπαιτῇς μένει τό πάθος σου ἀθεράπευτον. Ἐάν περιμένῃς, λαμβάνεις καί τό ζητούμενον, καί τοῦ πάθους τήν θεραπείαν. Καί τότε χαίρεις μεγίστην χαράν καί εὐχαριστεῖς θερμῶς τόν Θεόν, ὅπου τά πάντα σοφῶς οἰκονομεῖ καί ὅλα πρός τό συμφέρον μας κάμνει.

Δέν ὠφελεῖ λοιπόν, ἐάν ἀθυμῇς, ἐάν στενοχωρῆσαι, ἀν λέγῃς λόγια. Πρέπει νά κλείνῃς τό στόμα. Κανείς νά μήν σέ ἐννοῇ. Καί νά βγαίνῃ καπνός ἀπό τά μάτια καί ὄχι ἀπό τή μύτη. Ὄχι νά ξεφυσᾷς, δῆθεν νά ξεθυμάνῃς, ἀλλά νά γαληνεύῃς· καί διά τῆς ὑπομονῆς καί μακροθυμίας νά καίῃς τόν διάβολον.

ΕΚΦΡΑΣΙΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ

Ἀνθολόγιο ἀποσπασμάτων ἐπιστολῶν ἐκ τοῦ βιβλίου

Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής

ΕΠΙΣΤΟΛΗ Μ΄

ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ 

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Λέξεις που είναι πάρα πολύ δύσκολο να τις προφέρεις

http://proskynitis.blogspot.gr

Ο Λόγος σαρξ εγένετο: Η πληρότητα της ύπαρξης

Λοιπόν δεν σας φανέρωσα αυτά τα μυστήρια για να αποδείξω ότι ο άνθρωπος μπορεί να γεννήσει τον Χριστό κατά τον ίδιο τρόπο που τον γέννησε η Παναγία, αλλά για να φανερωθεί η υπεράπειρη και γνήσια αγάπη του σ’ εμάς και ότι αν το θέλουμε όλοι μπορούμε να γίνουμε μητέρα και αδελφοί του κατά τον προαναφερόμενο τρόπο, καθώς και ο ίδιος το διακηρύττει: «Μητέρα μου και αδελφοί μου είναι αυτοί που ακούνε τον λόγο του Θεού και τον εκτελούν» (Λουκ. 8:21). Έτσι θα γίνουμε ίσοι με τους μαθητές και αποστόλους του, όχι κατά την αξία, ούτε κατά τις περιοδείες και τους κόπους που υπέφεραν, αλλά κατά τη χάρη του Θεού και τη δωρεά την οποία εξέχεε σ’ όλους που τον πίστευαν και τον ακολουθούσαν, χωρίς να στραφούν ποτέ πίσω.

Είδες πως όλους εκείνους που ακούνε και πράττουν το λόγο του τούς ανύψωσε στην αξία της μητέρας του και τους αποκαλεί αδελφούς και συγγενείς του; Όμως μόνο εκείνη υπήρξε η κυρίως μητέρα του, επειδή όπως ανέφερα τον γέννησε ανερμηνεύτως και χωρίς άνδρα, ενώ όλοι οι άγιοι τον συλλαμβάνουν και τον κατέχουν κατά χάριν και δωρεάν. Και από μεν την άμωμη μητέρα του δανείστηκε την παναμώμητη σάρκα του και σε αντάλλαγμα της δώρισε την θεότητα – ω τι παράξενη και ασυνήθιστη συναλλαγή – ενώ από τους αγίους δεν παίρνει σάρκα, αλλά αντίθετα αυτός τους μεταδίδει τη θεωμένη σάρκα του. Ας εξετάσουμε λοιπόν το βάθος αυτού του μυστηρίου.

Η χάρη του Πνεύματος στον Χριστό, δηλαδή το πυρ της θεότητος, προέρχεται από τη θεία του φύση και ουσία. Όμως το σώμα του δεν έχει την ίδια προέλευση, αλλά προέρχεται από την πάναγνη και αγία σάρκα της Θεοτόκου, την οποία προσέλαβε κατά το ιερό λόγιο: «ο Λόγος έγινε σάρκα» (Ιω. 1:14). Έκτοτε ο Υιός του Θεού και της αχράντου Παρθένου μεταδίδει στους αγίους, από μεν τη φύση και την ουσία του συναϊδιου Πατρός του τη χάρη του Πνεύματος, δηλαδή τη θεότητα, καθώς και μέσω του προφήτη λέγει: «Θα συμβεί τούτο κατά τις έσχατες ημέρες, θα εκχύσω από το Πνεύμα μου σε κάθε άνθρωπο» (Ιωήλ 3:1), εννοώντας κάθε πιστό, από δε τη φύση και ουσία εκείνης που κυρίως και αληθώς τον γέννησε με τη σάρκα, την οποία έλαβε από αυτή.

Και όπως από την πληρότητά του λάβαμε όλοι εμείς, έτσι ακριβώς μεταλαμβάνουμε από την άμωμη σάρκα της Παναγίας μητέρας του, την οποία και εκείνος προσέλαβε και όπως έγινε υιός και Θεός της ο Χριστός και Θεός μας γενόμενος και αδελφός μας, έτσι ακριβώς και εμείς, ω τι ανέκφραστη φιλανθρωπία, γινόμαστε υιοί της Θεοτόκου μητέρας του και αδελφοί του Χριστού, επειδή χάρη στον υπεράμωμο και υπεράγνωστο γάμο που τελέστηκε μ’ αυτήν και σ’ αυτήν γεννήθηκε ο Υιός του Θεού και απ’ αυτόν πάλι όλοι οι άγιοι. Πράγματι, όπως από τη συνουσία και τη σπορά του Αδάμ πρώτη η Εύα γέννησε και από εκείνη και μέσω εκείνης γεννήθηκαν όλοι οι άνθρωποι, έτσι και η Θεοτόκος, αφού δέχτηκε αντί σποράς τον Λόγο του Θεού συνέλαβε και γέννησε μόνο τον προ αιώνων μονογενή του Πατρός και μετέπειτα σαρκωθέντα δικό της μονογενή. Και μολονότι η ίδια έπαψε να συλλαμβάνει και να γεννά, ο Υιός της γέννησε και γεννά καθημερινά όσους πιστεύουν σ’ αυτόν και τηρούν τις άγιες εντολές του. Ασφαλώς έπρεπε η πνευματική μας αναγέννηση και ανάπλαση να γίνει δια του ανδρός, δηλαδή του δευτέρου Αδάμ και Θεού, επειδή η γέννησή μας στη φθορά έγινε δια της γυναικός Εύας.

Και πρόσεχε την ακρίβεια του λόγου: ανδρός θνητού και φθαρτού η σπορά φθαρτούς υιούς και θνητούς δια γυναικός γέννησε και γεννά, αθανάτου και άφθαρτου Θεού ο αθάνατος και άφθαρτος Λόγος αθάνατα και άφθαρτα τέκνα γέννησε και διαρκώς γεννά, αφού πρώτα αυτός γεννήθηκε από την Παρθένο εν αγίω Πνεύματι βεβαίως.

Γι’ αυτό λοιπόν είναι δέσποινα και βασίλισσα και κυρία και μητέρα όλων των αγίων η μητέρα του Θεού, ενώ όλοι οι άγιοι είναι και δούλοι της αφού είναι μητέρα του Θεού και παιδιά της αφού μεταλαμβάνουν από την πανάχραντη σάρκα του Υιού της. Πιστός ο λόγος: η σάρκα του Υιού της είναι σάρκα της Θεοτόκου. Μεταλαμβάνοντας και εμείς απ’ αυτήν τη θεωμένη σάρκα του Κυρίου, ομολογούμε και πιστεύουμε ότι μεταλαμβάνουμε ζωή αιώνια, εκτός αν αναξίως και εις κατάκριμα μεταλαμβάνουμε.

Πράγματι όλοι οι άγιοι είναι συγγενείς προς την Παναγία μητέρα του Θεού κατά τρεις τρόπους: Πρώτον επειδή προέρχονται από τον ίδιο πηλό μ’ αυτήν και την ίδια πνοή, δηλαδή τη ψυχή. Δεύτερον επειδή έχουν κοινωνία και μετουσία με αυτήν διά της προσλήψεως της σαρκός της από τον Χριστό. Και τρίτον επειδή, λόγω της εν Πνεύματι αγιωσύνης που ενυπάρχει σε αυτούς, καθένας συλλαμβάνει εντός του και κατέχει τον Θεό των όλων, όπως ακριβώς και εκείνη τον είχε εντός της. Διότι αν και τον γέννησε σωματικώς, όμως πάντοτε τον είχε όλον και πνευματικώς μέσα της και εξακολουθεί να τον έχει και τώρα και πάντοτε αχώριστον από αυτήν. Σ’ αυτόν πρέπει η δόξα και το κράτος στους αιώνες. 

Αμήν.

(Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου: Βίβλος των Ηθικών Λόγος Α΄. Κεφάλαιο γ΄: Περί της του Λόγου Σαρκώσεως και κατά τίνα τρόπον δι’ υμάς εσαρκώθη. Έκδοση Ι. Μονής Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, Κάλαμος Αττικής)

www.pemptousia.gr

EΣΧΑΤΟΙ ΚΑΙΡΟΙ· ΑΝ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΛΕΓΑΜΕ ΤΟ «ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ» ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΣΗΜΕΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΛΕΜΕ 100 ΚΑΙ 1000 ΦΟΡΕΣ

EΣΧΑΤΟΙ ΚΑΙΡΟΙ

«Κύριε, ἐλέησον»

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Πάντοτε πρέπει νὰ προσευχώμεθα καὶ νὰ παρακαλοῦμε τὸ Θεό, ἰδιαιτέρως δὲ τὶς ἔσχατες αὐτὲς ἡμέρες.

Ἂν μιὰ φορὰ λέγαμε τό· «Κύριε ἐλέησον« τὰ προηγουμένα χρόνια, σήμερα πρέπει νὰ τὸ ποῦμε ἑκατὸ καὶ χίλιες φορές. Γιατί; Διότι κινδυνεύουμε, καὶ κανεὶς ἀπὸ μᾶς δὲν ἔχει συνείδησι τοῦ τεραστίου κινδύνου τὸν ὁποῖο περνᾷ ἡ μικρά μας ἀλλὰ ἔνδοξος πατρίς. Κανείς δὲν ἔχει συνείδησι σὲ ποιούς καιροὺς ζοῦμε.

Ζοῦμε σὲ μιὰ ἐποχὴ ἁμαρτωλή, ἐποχὴ τραγική, ἐποχὴ ἀποστασίας ἀπὸ τὸ Θεό· ζοῦμε σὲ μιὰ ἐποχὴ μεγάλης διαφθορᾶς καὶ ἀπιστίας.

Ποτέ μὰ ποτέ ἡ ἀνθρωπότητος δὲν ἐβλαστήμησε τὸ Θεὸ ὄσο σήμερα. Καὶ ποτέ δὲν ἐγκλημάτησε ὁ ἄνθρωπος ὅπως ἐγκλημάτησε στὶς ἡμέρες μας. Ποτέ δὲν ἐψεύσθησαν μικροὶ καὶ μεγάλοι ὅπως ψεύδονται χυδαίως σήμερα. Ποτέ ἡ ἀνθρωπότης δὲν ἐξέκλινε ἀπὸ τὴν τροχιὰ τῆς ἡθικῆς ὅπως ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας. Οἱ ἡμέρες μας εἶνε ὅπως προφήτευσε ὁ Χριστός. Διαβάστε τὸ Εὐαγγέλιο, γιὰ νὰ δῆτε τί λέει· Τὸ τέλος τοῦ κόσμου θὰ εἶνε «ὥσπερ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε» (Ματθ. 24,37).

Θεέ μου Θεέ μου, ὁποία ἐκπλήρωσις τῆς προφητείας!
Τί θὰ πῇ «αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε»;

Μικρὸ ἀπόσπαμα από το βιβλίο
ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ
τοῦ ἐπισκόπου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου

Προτοῦ νὰ γίνῃ ὁ κατακλυσμός, οἱ ἄνθρωποι ἔτρωγαν, ἔπιναν, διασκέδαζαν, διέπρατταν ὅργια, καὶ καμμία ἔννοια τοῦ Θεοῦ δὲν εἶχαν· Ξαφνικά, μέσα στὰ γλέντια των καὶ στὶς διασκεδάσεις των, ἄνοιξαν οἱ καταρράκται τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐπὶ σαράντα ἡμέρες ἔβρεχε. Φούσκωσαν οἱ θάλασσες, οἱ λίμνες καὶ τὰ ποτάμια, καὶ τὰ νερὰ ἔφτασαν μέχρι τὶς ὑψηλότερες κορυφές, ἔφτασαν μέχρι τὸ Ἀραράτ. Ἀπέραντο νεκροταφεῖο ἔγινε ἡ γῆ. Καὶ ἀπὸ τὰ ἑκατομμύρια τῶν ἀνθρώπων μόνο ὀκτὼ (8) ἄτομα σώθηκαν.
Τὸ τέλος τοῦ κόσμου, λέει ὁ Χριστός, θὰ εἶνε «ὥσπερ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε». Καὶ οἱ ἡμέρες μας εἶνε ὅπως «αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε». Διότι ἔχουμε ξεκλίνει καὶ πρέπει νὰ περιμένουμε τὸ τέλος τοῦ Νῶε. Τὸ λέω ὄχι ἐγώ, ὁ ἐπίσκοπος Φλωρίνης, ὁ δῆθεν αὐστηρός, ἀλλὰ στόματα ἔγκυρα, πολιτικῶν, ἐπιστημόνων, ἀνδρῶν διαπρεπῶν τῆς Ἀμερικῆς καὶ τῆς Ῥωσίας. Αὐτοὶ προφητεύουν ὅτι εἴμεθα ἐγγὺς θυέλλης. Καὶ δὲν θ᾿ ἀνοίξουν πλέον οἱ καταρράκται τ᾿ οὐρανοῦ γιὰ νὰ πέσῃ νεράκι πάνω στὰ κεφάλια τῶν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων· ἀλλά, ὅπως λέει ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, θὰ φανοῦν στὸν οὐρανὸ τὰ μαυροπούλια, ποὺ εἶνε τὰ ἀεροπλάνα. Καὶ οἱ ἀεροπόροι, ἀπὸ ὕψος χιλίων μέτρων, θὰ πατήσουν τὰ ἡλεκτρικά τους κουμπιά, θὰ ῥίξουν ἀτομικὲς βόμβες, καὶ θὰ κατασταφῇ ἡ γῆ. Δὲν θὰ ὑπάρχουν πλέον πόλεις, δὲν θὰ ὑπάρχῃ κόσμος, ἀλλὰ καταστροφὴ ἄνευ προηγουμένου. Αὐτὸς θὰ εἶνε ὁ Ἁρμαγεδὼν τῆς Ἀποκαλύψεως (16,16), ὁ τελευταῖος πόλεμος, ὁ ὁποῖος ὁπωσδήποτε θὰ γίνῃ, γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας.

Ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου κρέμεται ἀπὸ μία κλωστή.

Κόσμε, γλέντα, διασκέδαζε, ὀργίαζε, μοίχευε, μάζευε λεπτά. Ἄνθρωποι τοῦ κόσμου, Ἰοῦδαι τῆς ἀνθρωπότητος, κτίζετε κατοικίες, πολυκατοικίες καὶ διαμερίσματα· ἀγοράζετε αὐτοκίνητα, κόττερα καὶ ὅ,τι ἄλλο θέλετε. Μαζεύετε λοιπόν, γλεντᾶτε καὶ διασκεδάζετε· ἀλλὰ πάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια μας κρέμεται ἡ σπάθη τοῦ Δαμοκλέους. Ἀπὸ μία κλωστὴ κρέμεται ἡ ζωὴ τοῦ κόσμου· καὶ ἐὰν αὐτὴ κοπῇ, οὐαί τῷ κόσμῳ.

Ξυπνᾶτε

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

Οι Προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης σχετικά με την Γέννηση του Κυρίου

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ: 

Η Γέννηση του Κυρίου προτυπώθηκε στην Παλαιά Διαθήκη αιώνες πριν την πραγματοποίησή της, φανερώνοντας ότι το μυστήριο της Θείας Οικονομίας, δηλαδή η ενανθρώπιση του Κυρίου, ήταν ο κύριος σκοπός του Θεού και η κύρια στόχευση της έμπνευσης του Αγίου Πνεύματος στους ιερούς συγγραφείς της Βίβλου. Πολλές από τις προφητικές αναφορές της Π. Διαθήκης στο σωτηριώδες αυτό γεγονός φαίνονται ως τύπος ή σκιά, άλλες όμως απ΄αυτές είναι ολοφάνερες και ευθείες. Ας δούμε ορισμένες εξ αυτών.

Α΄ ΤΟ ΠΡΩΤΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: 

Στο πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, στη Γένεση, που σημειωτέον έχει γραφεί μεταξύ του 1500 και του 1350 π.Χ. Από τον Θεόπτη Μωυσή, βρίσκουμε την πρώτη αναφορά στη γέννηση του Χριστού και μάλιστα από το στόμα του ίδιου του Πατέρα Θεού καθώς ομιλώντας στο φίδι που οδήγησε τους Πρωτοπλάστους στην Πτώση λέγει: «και θα στήσω έχθρα ανάμεσα σεσένα και στη γυναίκα, κι ανάμεσα στο σπέρμα σου και στο σπέρμα της· αυτό θα σου συντρίψει το κεφάλι, κι εσύ θα του λογχίσεις τη φτέρνα του». Το συγκεκριμένο εδάφιο ονομάζεται πρωτευαγγελιο, αφού αναφέρεται ταυτόχρονα στην γέννηση (το σπέρμα της γυναίκας) τον προσωρινό θάνατο (εσύ θα του λογχίσεις την φτέρνα) και την ανάσταση (αυτός θα σου συντρίψει το κεφάλι) του Ιησού Χριστού. Μάλιστα, μόνο σ’ αυτό το χωρίο βρίσκουμε αναφορά στο σπέρμα της γυναίκας αφού ο λόγος του Θεού, αλλά και της σύγχρονης επιστήμης, αποκλειστικά χρησιμοποιεί την έκφραση αυτή για το ανδρικό φύλο.

Διαφοροποιείται λοιπόν ο λόγος του Θεού εδώ για να φανερώσει μέσω αυτής της εκπληκτικής προφητείας ότι η Θεοτόκος Μαρία θα συλλάβει από το Πνεύμα το Άγιο χωρίς να έχει σχέση με άνδρα. Η αρχαία αυτή προφητεία προς τους πρωτόπλαστους βρίσκει την εκπλήρωση της στο πρόσωπο του Ιησού. Έτσι στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο διαβάζουμε σχετικά: “Και ο άγγελος της είπε: Μη φοβάσαι, Μαριάμ·[...] θα μείνεις έγκυος, και θα γεννήσεις έναν γιο· και θα αποκαλέσεις το όνομά του Ιησού. Και η Μαριάμ είπε στον άγγελο: Πώς θα μου συμβεί αυτό αφού εγώ δεν έχω συζυγικές σχέσεις με κανένα άντρα; Και ο άγγελος, απαντώντας, της είπε: Το Άγιο Πνεύμα θα έρθει επάνω σου, και δύναμη του Υψίστου θα σε επισκιάσει· γι' αυτό και το άγιο παιδί που θα γεννήσεις θα ονομαστεί Υιός Θεού”. Πλήρης λοιπόν επαλήθευση της φράσης “σπέρμα γυναικός”!

Β΄ Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΣΑΪΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ: 

Στο βιβλίο του Ησαΐα [ζ΄14], που γράφηκε 7 αιώνες πριν τη Γέννηση του Κυρίου, διαβάζουμε: “ο ίδιος ο Κύριος θα σας δώσει ένα σημάδι· Δέστε, η παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει γιο, και το όνομά του θα αποκληθεί Εμμανουήλ”. Στο ίδιο βιβλίο [θ΄6] διαβάσουμε: “Επειδή, παιδί γεννήθηκε σε μας, γιος δόθηκε σε μας· και η εξουσία θα είναι επάνω στον ώμο του· και το όνομά του: Θαυμαστός, Σύμβουλος, Ισχυρός Θεός, Πατέρας τού Μέλλοντα Αιώνα, Άρχοντας Ειρήνης”! Επτά αιώνες μετά την προφητεία του Ησαΐα διαβάζουμε στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο την εκπλήρωση της. Συγκεκριμένα όταν ο μνήστωρ Ιωσήφ μαθαίνει ότι αύτη ήταν έγκυος και δικαιολογημένα θέλει να την διώξει κρυφά για να μην την εκθέσει στον κόσμο, γράφει ο Ευαγγελιστής ότι ο άγγελος Κυρίου σε όνειρο μίλησε στον Ιωσήφ: “Ιωσήφ, γιε τού Δαβίδ, μη φοβηθείς να παραλάβεις τη Μαριάμ, τη γυναίκα σου· επειδή, αυτό που γεννήθηκε μέσα της είναι από το Άγιο Πνεύμα· και θα γεννήσει έναν γιο, και θα αποκαλέσεις το όνομά του Ιησού· επειδή, αυτός θα σώσει τον λαό του από τις αμαρτίες τους”. Και στο επόμενο στίχο διαβάζουμε: “όλο αυτό έγινε για να εκπληρωθεί εκείνο που ειπώθηκε από τον Κύριο διαμέσου τού προφήτη, που έλεγε: Δέστε, η παρθένος θα συλλάβει, και θα γεννήσει έναν γιο, και θα αποκαλέσουν το όνομά του Εμμανουήλ, που μεθερμηνεύεται: Μαζί μας [είναι] ο Θεός”. [α΄20-23]. Συνεπώς η Θεοτόκος, καθώς προφητεύτηκε από τον Ησαΐα, ενώ ήταν παρθένος, μένει έγκυος και γεννάει γιο που τον ονομάζει Ιησού (Σωτήρα) και ο οποίος είναι η ενσάρκωση του ζώντος Θεού.

Γ΄ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΗΣ – ΒΗΘΛΕΕΜ: 

Στο βιβλίο του προφήτη Μιχαία [7ος π.Χ.αι.]: Κι εσύ, Βηθλεέμ Εφραθά, η μικρή, αν και είσαι από τις πιο μικρές πόλεις του Ιούδα, εγώ θα κάνω να προέλθει εκείνος που θα γίνει άρχοντας του Ισραήλ. Η καταγωγή του είναι από παλιά, ξεπερνά την αρχή των ημερών της δημιουργίας”. [ε΄ 2]. Σ’ αυτή την περικοπή ο προφητικός λόγος αναφέρεται στην τοποθεσία της γέννησης του Ιησού ενώ ταυτόχρονα επιβεβαιώνει ότι το παιδί που θα γεννηθεί είναι ο προαιώνιος Θεός. Η Βηθλεέμ, μια από τις μικρότερες πόλεις του Ισραήλ, θα είναι αυτή στην οποία θα γεννηθεί ο Θεάνθρωπος. Είναι πραγματικά εκπληκτικό που η προφητεία αυτή είναι τόσο συγκεκριμένη και ξεκάθαρη, εφόσον ορίζει ανάμεσα στις εκατό περίπου τότε πόλεις του Ισραήλ την ασήμαντη Βηθλεέμ σαν την γενέτειρα του σωτήρα και ταυτοχρόνως φροντίζει να ξεκαθαρίσει ότι η Βηθλεέμ για την οποία αναφέρεται η προφητεία είναι η Εφραθά, δηλαδή αυτή που είναι κοντά στην Ιερουσαλήμ και όχι η ομώνυμη πόλη στο βορρά της Ιουδαίας [Γαλιλαία]!

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ: 

Στο βιβλίο του προφήτη Μαλαχίου, διαβάζουμε: “Ο Κύριος του σύμπαντος απαντάει: θα αποστείλω τον αγγελιοφόρο μου για να προετοιμάσει το δρόμο πριν από μένα” [γ΄ 1]. Αναλόγως και στο βιβλίο του Ησαΐα είναι γραμμένο: “Ακούστε! Κάποιος φωνάζει : Ετοιμάστε στην έρημο ένα δρόμο για τον Κύριο, ισιώστε εκεί τον δρόμο να περάσει ο Θεός μας” [μ΄ 3]. Οι δύο αυτές προφητείες δηλώνουν ότι, πριν την δημόσια παρουσία του Σωτήρος Χριστού, ένας προφήτης θα προετοίμαζε και θα προανήγγειλλε τον ερχομό του στην έρημο.

Έτσι, η προφητεία επιβεβαιώνεται όταν λίγο μετά την αναγγελλία της γέννησης του Χριστού στη Θεοτόκο, ένας άγγελος Κυρίου φανερώνει στον ιερέα Ζαχαρία τον Πρόδρομο (αυτόν που θα προετοιμάσει τον δρόμο) του Χριστού: “Και ο άγγελος του είπε: Μη φοβάσαι, Ζαχαρία· επειδή, η δέησή σου εισακούστηκε· και η γυναίκα σου η Ελισάβετ θα γεννήσει σε σένα έναν γιο, και θα αποκαλέσεις το όνομά του Ιωάννη. [...] θα γίνει έμπλεος Αγίου Πνεύματος από την κοιλιά, ακόμα, της μητέρας του. Και πολλούς από τους γιους Ισραήλ θα τους επαναφέρει στον Κύριο τον Θεό τους. Κι αυτός θάρθει πριν από το πρόσωπό του [ενν. του Κυρίου] με πνεύμα και δύναμη του Ηλία, για να στρέψει τις καρδιές των πατέρων στα παιδιά, και τους απειθείς στη φρόνηση των δικαίων, για να ετοιμάσει έναν προδιατεθειμένο λαό στον Κύριο. [Λουκ. α΄13-17]. Παράλληλα στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου [α΄1-2], διαβάζουμε την εκπλήρωση αυτής της προφητείας στο πρόσωπο του Ιωάννη του βαπτιστή όπως το προείπε ο άγγελος και το ανέφεραν οι προφήτες εκατοντάδες χρόνια πριν συμβεί: “κατά τις ημέρες εκείνες έρχεται ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, κηρύττοντας στην έρημο της Ιουδαίας, και λέγοντας: Μετανοείτε· επειδή, πλησίασε η βασιλεία των ουρανών”.

ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΓΗ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΚΑΙ ΤΗ ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ: 

Η φυγή στην Αίγυπτο του Ιωσήφ, της Θεοτόκου και του Ιησού αναφέρεται σε προφητεία που διαβάζουμε στο βιβλίο του Ωσηέ: “εξ Αιγύπτου εκάλεσα τον υιόν μου”. Την προφητεία αυτή δανείζεται για τεκμηρίωση και ο Ευαγγελιστής Ματθαίος [β΄ 15].

Ακόμη, τη σφαγή των νηπίων, ο Ματθαίος την τεκμηριώνει σε σχετική προφητεία του Ιερεμία: “φωνή εν Ραμά ηκούσθη, κλαυθμός και οδυρμός πολύς. Ραχήλ κλαίουσα τα τέκνα αυτής, και ουκ ήθελεν παρακληθήναι, ότι ουκ εισίν” [Ματθ. β΄18 και Ιερ. λη΄ 15]. Δηλαδή: “Ακούστηκε στη Ραμά κραυγή, κλάματα και στεναγμός βαρύς, για τα παιδιά της κλαίει η Ραχήλ και πουθενά δε βρίσκει παρηγοριά, γιατί δεν υπάρχουν πια στη ζωή”.

ΑΛΛΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ: 

Στον Ησαϊα και πάλι διαβάζουμε την προφητεία για την προσκύνηση των τριών μάγων: “καὶ ήξουσί σοι αγέλαι καμήλων, καὶ καλύψουσί σε κάμηλοι Μαδιὰμ καὶ Γαιφά· πάντες εκ Σαβὰ ήξουσι φέροντες χρυσίον καὶ λίβανον οίσουσι καὶ λίθον τίμιον καὶ τὸ σωτήριον Κυρίου ευαγγελιούνται” [ξ΄6]. Για την καταγωγή του Ιησού από τη γεννιά του Ιακώβ έχουμε αναφορά στη Γένεση [μθ΄10- 12], ακόμη και για τον υπολογισμό της έλευσης του Σωτήρος από την ανοικοδόμηση του ναού το 455 π.Χ., στο βιβλίο του προφήτη Δανιήλ [8΄24].

ΕΠΙΜΥΘΙΟ: 

Σ΄αυτό το άρθρο αναφερθήκαμε μόνο σε πέντε-έξι από τις 330(!) περίπου προφητείες που εκπληρώθηκαν στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ο καθηγητής Peter W. Stoner, και στο βιβλίο του “Η επιστήμη μαρτυρεί”, έκανε μαθηματικούς υπολογισμούς βάση του νόμου των πιθανοτήτων οι οποίοι και εξετάστηκαν προσεκτικά από την Αμερικανικό Σύνδεσμο Επιστημόνων (American Scientific Affiliation) και βρέθηκαν βάσιμοι και πειστικοί (H. Harold Hartzler, A.S.Affiliation). Αναφέρουμε μόνο ένα παράδειγμα από τα πολλά που ο ίδιος αναφέρει στις μελέτες του βάση του οποίου για να εκπληρώσει ένα άτομο 8 μόνον από τις πιο γνωστές προφητείες που αναφέρονται στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού μέσα στην Βίβλο η πιθανότητα υπολογίζεται σε 1 στα 100.000.000.000.000.000 [δηλαδή μία πιθανότητα στα 100 τετράκις εκατομμύρια]. Να το δούμε πιο παραστατικά: σαν να στρώσω όλη την Ελλάδα με στοίβα χρυσών λιρών, ύψους 1,5 μέτρων και στην τύχη να διαλέξω το σωστό νόμισμα!! Ανάλογη πιθανότητα θα ήταν αδύνατο να την εκπληρώσει κανείς παρά μόνο ο ίδιος ο Θεός, πράγμα που έκανε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ας νιώσουμε λοιπόν την Αλήθεια των Χριστουγέννων κι ας αγγίξει την καρδιά μας η μοναδική αλήθεια: ότι στο όνομα του ενσαρκωμένου Θεού υπάρχει το νόημα και η ουσία της ζωής. Κι αυτό γιατί Ιησούς σημαίνει Σωτήρ και Εμμανουήλ, ο Θεός Μαζί Μας. Χρόνια πολλά κι ευλογημένα!

από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου

http://aktines.blogspot.gr