Πέρασε η εποχή του θελήματος του Θεού;

Υπάρχει όμως και άλλη δικαιολογία. Ότι η εποχή μας δεν τα σηκώνει. «Τι θέλετε, σας λένε, δεν λέω ότι δεν είναι καλά αυτά που ο Θεός θέλει από τον άνθρωπο, αλλά πέρασε πλέον η εποχή τους! Σήμερα ο κόσμος είναι διαφορετικός. Έγινε πονηρός. Είναι κατεργάρης! Αν θέλεις να πας με το Ευαγγέλιο, προκοπή δεν βλέπεις». «Άκουσε εμένα. Είσαι έξυπνος; Είσαι καπάτσος; Μπορείς να γελάς τους άλλους; Μόνο τότε θα προκόψεις»!

Δικαιολογημένη και εύλογη η θέση των ανθρώπων αυτών που κατ’ αυτόν τον τρόπο σκέπτονται. Δεν είναι όμως και πρωτάκουστη. Είχε έλθει και σε αγίους και θεόπνευστους ανθρώπους. Ο μεγάλος προφήτης Ιερεμίας, έκπληκτος και αυτός μπροστά στο παράδοξο αυτό φαινόμενο έλεγε στον Θεό:

«Ομολογώ και διακηρύττω ότι δίκαιος είσαι, Κύριε. Για τον λόγο αυτόν τολμώ να συζητήσω μαζί σου και να θέσω σε Σένα μερικά ερωτήματα, τα οποία σχετίζονται με τη δικαιοσύνη και στα οποία αδυνατώ να απαντήσω: Γιατί οι ασεβείς επιτυγχάνουν στις επιχειρήσεις και τα σχέδιά τους; Γιατί ευδοκιμούν και ευτυχούν όλοι εκείνοι, οι οποίοιπαραβαίνουν συνεχώς και συστηματικά τον άγιο νόμο Σου; Τους εφύτευσες, και αυτοί έρριψαν βαθιές και ισχυρές ρίζες. Εγέννησαν τέκνα και έτσι απέκτησαν ως καρπό απογόνους».(Ιερ. ΙΒ’ 1-2).

Και το φαινόμενο αυτό το βλέπουμε να επαναλαμβάνεται και στις ημέρες μας.Άρπαγες και άδικοι άνθρωποι, σκληροί τοκογλύφοι και ανάλγητοι εκμεταλλευτές πλουτίζουν και μεγαλύνονται. Απατεώνες και τυχοδιώκτες φαίνεται ότι επιτυγχάνουν στη ζωή. Και σου λέει ο άλλος: «Αυτός που περιφρονεί τον Θεό και τις εντολές Του, αυτός επιτυγχάνει στη ζωή».

Και γεννάται εύλογο ερώτημα: Πως συμβαίνει αυτό; Η Αγία Γραφή όμως έρχεται να μας πληροφορήσει ότι στην πραγματικότητα δεν πρόκειται περί επιτυχίας, αλλά περί αποτυχίας και συμφοράς.

Η επιτυχία των ανθρώπων αυτών είναι επιφανειακή και προσωρινή. Ο πλούτος, το αξίωμα και ό,τι άλλο έχει αποκτηθεί με το μικρόβιο της φθοράς και αποσυνθέσεως, το βαρύνει η οργή του Θεού.

Η καθημερινή πείρα παρουσιάζει συνεχώς τέτοια παραδείγματα. Εκατομμυριούχοι κατάντησαν πειναλέοι ψωμοζήτες. Τοκογλύφοι, εκμεταλλευτές, μαυραγορίτες, ανάλγητοι πλούσιοι «επτώχευσαν και επείνασαν». «Σής και βρώσις και κλέπται ηφάνησαν» τα πλούτη τους.

Επιβεβαιούται για πολλοστή φορά ο θεόπνευστος λόγος: «Είδα τον ασεβή να ακμάζει, να υπερυψώνεται πανίσχυρος και να εξαπλώνει την επιρροή του σαν τις κέδρους του Λιβάνου. Και μόλις πρόφθασα να περάσω απ’ εκεί, και ιδού αυτός στο μεταξύ είχε εκλείψει. Και πέρασα ξανά και ζήτησα αυτόν και δεν βρέθηκε όχι μόνο αυτός, αλλά ούτε ο τόπος, που βρισκόταν προτήτερα υψωμένος και αγέρωχος. Κάθε ίχνος του χάθηκε» (Ψαλμ. ΛΖ’ 35-36).

Τι τραγικό κατάντημα! Γι’ αυτό και ο θεόπνευστος ποιητής λέει: «Μην ερεθίζεσαι από φθόνο και μη παρακινήσαι προς μίμηση των πονηρευομένων, μηδέ ζήλευε βλέποντας την ευτυχία εκείνων, οι οποιοι ζουν μέσα στην παρανομία. Η ευτυχία τους είναι προσωρινή. Διότι γρήγορα σαν χορτάρι θα αποξηραθούν και σαν την πράσινη χλόη ταχέως θα μαρανθούν» (Ψαλμ. ΛΣΤ’ 1-2).

Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με τον άνθρωπο που βαδίζει σύμφωνα με τις εντολές του Θεού. Όσοι αγωνίζονται να εφαρμόσουν τις εντολές του Θεού στη ζωή τους, βρίσκουν τον Κύριο πάντοτε κοντά τους προστάτη και τροφοδότη.

«Από τον Κύριο διευθύνονται, συνιστά ο Προφήτης και βασιλιάς Δαβίδ, προς επιτυχία οι λεπτομέρειες και τύχες της ζωής του αγαθού ανθρώπου, και την όλη πορεία του βίου του θα ευλογήσει και θα αποδέχεται ο Θεός κατευοδώνοντας αυτή, ώστε πάντοτε να είναι αρεστή ενώπιόν του. Όταν ο δίκαιος προσκρούσει κάπου και πέσει, δεν θα ραγίσει και δεν θα συντριβεί, διότι ο Κύριος θέτει υποκάτω το χέρι του και τον υποβαστάζει. Υπήρξα νεώτερος άλλοτε και γήρασα βέβαια τώρα, αλλά δεν είδα δίκαιο να δυστυχεί και να είναι έρημος και εγαταλελειμμένος, ούτε είδα τους απογόνους του να ψωμοζητούν»(Ψαλμ. ΛΣΤ’ 23-25).

Γιατί; Διότι «εστήριξε την ελπίδα του σε μένα, λέει Κύριος. Και γι’ αυτό και θα τον ελευθερώνω. Θα τον σκεπάζω και θα τον προστατεύω, διότι με πλήρη επίγνωση και πίστη επικαλείται το όνομά μου. Θα φωνάζει προς εμέ, με θερμή και έντονη προσευχή και θα τον ακούω ευμενώς. Θα είμαι μαζί του κατά τις θλίψεις του. Θα τον ελευθερώνω από τις δυσκολίες και τα δεινά του και θα τον δοξάζω. Θα τον γεμίσω με μακρές ημέρες χαρίζοντας σ’ αυτόν μακροζωΐα, και θα δείχνω προς αυτόν καθ’ όλον τον μακρό βίο του τη σωτηρία μου» (Ψαλμ. 90, 14-16).

Η Κατοχή, ο συμμοριτοπόλεμος, οι σεισμοί, οι βομβαρδισμοί, επιβεβαιώνουν για άλλη μία φορά τα αθάνατα λόγια του Κυρίου: «Ζητείτε πρωτίστως και κυρίως τα πνευματικά αγαθά της βασιλείας του Θεού και την απόκτηση των αρετών που ο Θεός ζητεί από σάς ως όρο, για να σας χαρίσει τα αγαθά αυτά, και τότε όλα αυτά τα επίγεια θα σας δοθούν μαζί με εκείνα» (Ματθ. Στ’ 33).

Εάν τις σωτήριες αυτές παραγγελίες έχουμε υπόψη μας, πραγματικά εκπληρώνουμε τον υψηλό προορισμό για τον οποίο μας προόρισε ο Θεός. Ο απ. Παύλος, ο οποίος εφήρμοζε στον τέλειο βαθμό τις εντολές του Χριστού και γι’ αυτό περισσότερο από κάθε άλλον κατανόησε την αξία της Εκκλησίας, ως εξής αποφαίνεται για την ύψιστη αξία του χριστιανού: «Έκανε την εκλογή μας αυτήν προτού να γίνει ο κόσμος, προς τον σκοπό, όταν θα ερχόταν ο καιρός να γεννηθούμε και να ζήσουμε στη γη, να είμαστε άγιοι και άμεμπτοι ενώπιόν Του». (Εφεσ. Α΄ 4-5).

Σχολιάζοντας τα παραπάνω λόγια ο αείμνηστος Καθηγητής Τρεμπέλας σημειώνει: «Πάντες όσοι είναι εκλελεγμένοι διά να απολαύσουν τας επουρανίους ευλογίας, έχουν εκλεγή και διά να είναι άγιοι και άμεμπτοι. Το ότι εξελέγησαν υπό του Θεού, δεν δίδει εις αυτούς την ελευθερίαν να ζουν όπως αυτοί θέλουν, αλλ’ οφείλουν να καταβάλλουν πάσαν προσπάθειαν, όπως καταστούν άγιοι και άμωμοι. Παρεξηγούν βλασφήμως την περί Θείου προορισμού διδασκαλίαν οι λέγοντες, ότι αφού ο Θεός με προώρισεν, ωρισμένως θα σωθώ, διότι η απόφασις του Θεού δεν επιδέχεται ανάκλησιν.

Ο απόστολος ομιλεί περί εκλογής και προορισμού κυρίως, ίνα διεγείρη την ευγνωμοσύνην των χριστιανών και να προθυμοποιήση αυτούς, όπως καταβάλλουν πάσαν προσπάθειαν διά να γίνουν άγιοι».

Και εξακολουθεί να διασαφηνίζει τον αγιογραφικό λόγο ο Π.Ν. Τρεμπέλας γράφοντας: «Εφ’ όσον τοιαύτα είναι τα προνόμιά σας∙ εφ’ όσον ο Θεός σας έκαμε μίαν τόσον τιμητικήν κλήσιν εις την βασιλείαν Του και σας κατέστησε κοινωνούς του ελέους Του, σας παρακαλώ λοιπόν και εγώ να ζήσετε ζωήν σύμφωνον προς τα προνόμια των οποίων ο Θεός σας ηξίωσε. Σας παρακαλώ ουχί να μου στείλετε βοήθειάν τινα διά τας εν δεσμωτηρίω στερήσεις μου. Ουχί να ενδιαφερθήτε όπως απαλλαγώ των δεσμών μου. Ουχί να επιτύχετε διά των φροντίδων σας την απελευθέρωσιν και αθώωσίν μου, τουθ’ όπερ οι εν φυλακαίς υπόδικοι θα εζήτουν, από τους φίλους των. Αλλά σας παρακλώ να περιπατήσητε αξίως της κλήσεώς σας».

Και προσθέτει ο Καθηγητής Τρεμπέλας: «Ωνομάσθημεν Χριστιανοί. Ωφείλομεν να ανταποκριθώμεν εις την ονομασίαν μας ταύτην ζώντες ως Χριστιανοί. Εκλήθημεν εις την βασιλείαν και δόξαν του Θεού. Πρέπει λοιπόν την βασιλείαν ταύτην να σκεπτώμεθα και να συμπεριφερώμεθα ως κληρονόμοι ταύτης. Οφείλομεν όχι απλώς να ομολογώμεν την χριστιανικήν θρησκείαν μας αλλά να ζώμεν αυτήν. Να μας συντροφεύη αύτη πανταχού εις οιανδήποτε συναναστροφήν μας, εις οιονδήποτε έργον του επαγγελματός μας. Όχι να είμεθα Χριστιανοί μόνον κατά τας Κυριακάς ή μόνον όταν προσερχώμεθα εις την τράπεζαν του Κυρίου, αλλά καθ’ εκάστην ημέραν και εις οιονδήποτε τόπον. Οφείλομεν να ζώμεν ως πρόσωπα, τα οποία πρόκειται εντός ολίγου, ίσως και σήμερον, ίσως και αύριον, να κληθώμεν εις τους ουρανούς, όπως εγκατασταθώμεν εις την ητοιμασμένην εκεί κληρονομίαν μας.

Άνθρωπος αισθανόμενος τούτο δεν θα προσκολλάται εις την γην ως εις μόνιμον πατρίδα του, ούτε θα θεωρεί τα υλικά αγαθά ως εγκλείοντα υψίστην αξίαν. Άνθρωπος αισθανόμενος, ότι αύριον ίσως θα είναι εις τους ουρανούς, θα αισθάνεται συγχρόνως, ότι οφείλει να είναι άγιος» 

(Υπόμνημα εις τας επιστολάς της Κ. Διαθήκης, τόμος 2ος, σελ. 118-119).

«Η Εκκλησία, η αήττητη Βασιλεία», Αρχιμ. Καλλίστρατος Ν. Λυράκης, Αθήνα - Νοέμβριος 2007

http://makkavaios.blogspot.gr

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ (+1994), ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ, και το μελλον

Με μια βραχύλογη ανακοίνωση της 13ης Ιανουαρίου 2015 του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο γνωστός για την υψηλή ασκητική πολιτεία του, τις προφητείες και τα πολυάριθμα θαύματά του εντός και εκτός Ελλάδος, Αγιορείτης γέροντας Παΐσιος, κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης (+12/7/1994 ή 29 Ιουνίου Αγιορ.), κατετάγη και επίσημα μεταξύ των Αγίων της Ορθοδοξίας. Link

Η Αγιοκατάταξη του γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου έρχεται να δώσει παρηγοριά στους πιστούς, σε μια στιγμή που η κατάσταση στην Ελλάδα προχωράει από το κακό στο χειρότερο. Η χώρα μας όπως επεσήμανε έγκαιρα η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος από το 2010 σε διακήρυξή της «ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ» είναι υπό ξένη κατοχή:

«Από κοινωνικής πλευράς επιχειρείται μια ανατροπή δεδομένων και δικαιωμάτων και μάλιστα με ένα πρωτοφανές επιχείρημα. Τα απαιτούν τα μέτρα αυτά οι δανειστές μας. Δηλώνομε δηλαδή ότι είμαστε μια χώρα υπό κατοχή και εκτελούμε εντολές των κυρίαρχων δανειστών μας». Link

Χρειάστηκαν άνθρωποι ανθέλληνες σπουδασμένοι στις σύγχρονες Τραπεζικές και Χρηματιστηριακές, "νόμιμες" κατά τη Νέα Τάξη, μεθόδους υφαρπαγής του κόπου των πτωχών (εργατών, χαμηλόμισθων) και αδυνάτων (ασθενών, συνταξιούχων κλπ) για να κατορθωθεί η «ανατροπή». (Ήταν και σλόγκαν!)

Πρόκειται για «διαβασμένους», κατά την έκφραση του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, οι οποίοι μαζί με «διαβασμένους» άλλων επιστημών, ειρηνικής ή πολεμικής εφαρμογής, οδηγούν όλο τον πλανήτη στην καταστροφή: «Το κακό θα σας έρθει από τους διαβασμένους». (54η Προφ.)

Το κακό ξεκίνησε ήδη, όπως έλεγε ο άγιος γέροντας Παΐσιος: «Οι καιροί είναι δύσκολοι αλλά δεν το καταλαβαίνομε. Κοιμόμαστε με τα τσαρούχια». Και επειδή οι Χριστιανοί είναι οι πρώτοι που αντιλαμβάνονται τι πραγματικά συμβαίνει, στο υλικό και στο πνευματικό πεδίο, γι' αυτό δεν θα είναι αρεστοί στους κρατούντες: «Θα ρωτάνε σε λίγο για τους Χριστιανούς, όπως παλιότερα ρωτούσαν για τα πολιτικά φρονήματα». (Γέρων Παΐσιος, αρχιμ. Χριστοδούλου σελ. 222)

Έλεγε επίσης ο άγιος γέρ. Παΐσιος: «Είναι πολλοί τώρα εκείνοι πού επιδιώκουν να τα διαλύσουν όλα, οικογένεια, νεολαία, Εκκλησία. Το να ενδιαφέρεται κανείς τώρα και να ανησυχεί για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το έθνος μας είναι ομολογία, γιατί η Πολιτεία τα βάζει με τον Θείο νόμο. Ψηφίζει νόμους ενάντιους στον νόμο του Θεού». (Λόγοι B, Πνευματική αφύπνιση. «Επικατάρατος ο ποιών τα έργα Κυρίου αμελώς»)

Ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος, έγραφε στις 24 Απριλίου 2010: «Άλλοτε η υποδούλωση μιας χώρας γινόταν μόνο με τη δύναμη των όπλων! Όταν δηλ. μια Χώρα έχανε τον πόλεμο, τότε ο νικητής αποκτούσε πλήρη την εδαφική και εθνική κυριαρχία και επέβαλε το θέλημά του στον κατακτημένο Λαό. Έτσι όταν κι εμείς κατά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο υποδουλωθήκαμε στη Γερμανία, επειδή νικηθήκαμε από τις Χιτλερικές δυνάμεις, το Κράτος μας διαλύθηκε, η Κυβέρνηση έφυγε στη Μέση Ανατολή και στη Χώρα μας επιβλήθηκε μια Κυβέρνηση υποτελών και δοσιλόγων, τα μέλη της οποίας σαν μαριονέττες ανέλαβαν να υπηρετήσουν τη βούληση του Κατακτητού. Ο εθνικός μας πλούτος, η παραγωγή μας, τα αγαθά της καθημερινής ζωής κλπ των σκλάβων πήγαινε στα χέρια των Γερμανών… 

Στις ημέρες μας ο πόλεμος μεταξύ των Κρατών δεν γίνεται αποκλειστικά μόνο με τα συμβατικά όπλα. Τώρα πια υπάρχουν και άλλα μέσα και τρόποι διά των οποίων διεξάγονται οι μάχες, όπως π.χ. είναι ο οικονομικός πόλεμος! Το αποτέλεσμα είναι σχεδόν το ίδιο, δηλ. η υποδούλωση, η ξενική κατοχή»… 

Και συνέχιζε προφητικά:

«Τελικά μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009 το πράγμα φάνηκε καθαρά: ΗΕλλάδα μας με αργά, πλην όμως σταθερά βήματα, οδηγείται στη χρεωκοπία! 

Η πρόσκληση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και η παράδοση της διαχειρίσεως της οικονομίας μας στους εκπροσώπους του Δ.Ν.Τ σηματοδοτεί αυτομάτως την απώλεια μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας, δηλ. την έναρξη μιας περιόδου ΑΛΛΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΚΑΤΟΧΗΣ! 

Οδηγούμεθα δυστυχώς σε μια κατάσταση περιορισμού της εθνικής -όχι της εδαφικής- αλλά της εθνικής μας κυριαρχίας, η οποία προέκυψε σαν αναπόφευκτη συνέπεια του οικονομικού πολέμου, που ασκήθηκε μεθοδικά εναντίον μας. Αν αμφιβάλλετε σας πληροφορώ, ότι ο πρώτος όρος του ΔΝΤ είναι να μη γνωρίζουν οι Έλληνες πολίτες για τις συμφωνίες που γίνονται με την Κυβέρνηση». Link

Σε επιστολή του, ο μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης που δημοσιεύθηκεστα «ΝΕΑ», την Παρασκευή 13 Αυγούστου 2010, είναι πιο καυστικός: «Πιστεύω και μπορώ να το αποδείξω, ότι δεν είναι η οικονομική μας κρίση που οδήγησε την Τρόϊκα στη χώρα μας αλλά ότι αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας διεθνούς συνωμοσίας με όργανα τρεις Τράπεζες, μια Αμερικανική και δυο Ευρωπαϊκές». Και για να ξυπνήσει όσους δεν το αντιλήφθηκαν, κλείνει την επιστολή του τονίζοντας ότι στη χώρα έχει επιβληθεί «η πιο σατανική και καταστρεπτική επίθεση από όσες έχει δεχθεί ο ελληνικός λαός μέχρι σήμερα. Γιατί χτυπούν ταυτόχρονα το σώμα και την ψυχή μας αποβλέποντας στην ολοκληρωτική μας διάλυση»! Link

Στο Θέατρο Λυκαβητού στις 29-7-2010, ταράζει τα ντόπια και ξένα συμφέροντα: «Πρέπει να είμαστε κάθετα αντίθετοι. Έχουμε Ξένη Κατοχή! 

Είναι στρατιώτες ξένοι, με γραβάτα και κουστούμι»!

Και μόνο η απλή εξέταση της πραγματικότητας, μπορεί στους αστήρικτους πνευματικά να φέρει απόγνωση και απελπισία. Ο άγιος γέροντας Παΐσιος, όμως, με το προφητικό του χάρισμα ήξερε ότι περνάμε ένα παροδικό στάδιο δοκιμασιών: «Πολλές μπόρες πέρασε η Ελλάδα, αδικήθηκε πολύ. Αλλά όμως μπόρες θά 'ναι! 

Η Ελλάδα δεν θα πάθει τίποτα, γιατί την αγαπάει ο Θεός». Αιτία των δοκιμασιών είναι η απομάκρυνση από το Θεό και τη χάρη Του, είτε με ατομικές μας αμαρτίες, είτε και με συλλογικές, τις οποίες διαπράττομε σαν λαός. 

Έλεγε ο άγιος γέροντας Παΐσιος: «Εμείς είχαμε τον φόβο του Θεού, αλλά τον χάσαμε και δεν τον αφήσαμε κληρονομιά στην επόμενη γενιά, γι' αυτό τώρα νομιμοποιούμε τις εκτρώσεις, τον πολιτικό γάμο… 

Όταν παραβαίνει ένας άνθρωπος μια εντολή του Ευαγγελίου, ευθύνεται μόνον αυτός. Όταν όμως κάτι που αντίκειται στις εντολές του Ευαγγελίου γίνεται από το κράτος νόμος, τότε έρχεται ή οργή του Θεού σε όλο το έθνος, για να παιδαγωγηθεί».(από ιστοσελίδα rel.gr) 

Είναι πνευματικός ο νόμος που κρίνει τα έθνη, γιατί αυτός είναι πάνω από τους κοσμικούς. Και γι' αυτό συμβούλευε ο άγιος: Φτιάξτε πνευματικές βάσεις. Αυτές οι βάσεις (όπως είναι οι Μονές και οι ενορίες) θα διώξουν τις Βάσεις από την Κύπρο. Το πρόβλημα της Κύπρου δεν είναι πολιτικό, στο βάθος είναι πνευματικό.

Στην Ελλάδα υπακούοντας τυφλά και άνευ όρων στα προστάγματα της Ε.Ε. δεχόμαστε με τον αντιρατσιστικό νόμο την αμαρτία της ομοφυλοφιλίας σαν αγαθό, τιμώντας τα σαρκικά πάθη... σαν αρετές. Έτσι αντί να θέλομε το καλό μας ζητώντας την προστασία του Θεού, απομακρυνόμαστε από αυτήν, προσεγγίζοντας την κοσμική νοοτροπία των Ευρωπαίων που υπακούει στον άρχοντα του σκότους, γιατί πνευματικό σκότος σημαίνει έλλειψη διάκρισης καλού - κακού και αρετών - παθών. Και ακριβώς αυτή η προσέγγιση στον αρχηγό της κακίας και η απομάκρυνση από τον Χριστό προοιωνίζει νέα δεινά... 

Στην προσπάθεια ανατροπής των αξιών πρωτοστατούν οι πολιτικοί, προσθέτοντας στις προσωπικές τους αμαρτίες και τις συλλογικές της απομάκρυνσης σταδιακά από το νόμο του Θεού προξενώντας έτσι γενικό κακό. «Γι' αυτό προσεύχομαι "να έρθει ένας αέρας". Να τους σηκώσει όλους αυτούς, πολιτικούς κλπ και να έρθουν άλλοι στα πράγματα πιο τίμιοι. Εντάξει να κάνει κι ο πολιτικός μια βίλλα, δε βαριέσαι ας κάνει. Αλλά να ενδιαφερθεί και για τον τόπο, για την πατρίδα, να κάνει κάτι για το γενικό καλό... Οι σημερινοί μόνο για το συμφέρον τους νοιάζονται. Αδιαφορούν τελείως για το γενικό καλό, για την Πατρίδα, για το Κράτος»! 

Και για την κατάσταση Κατοχής που μας οδήγησαν σαν άλλη Τουρκοκρατία είναι επίκαιρα τα λόγια του αγίου γέροντος: «Η Πατρίδα είναι σαν μεγάλη μάννα. Σκεπάζει με τις φτερούγες της όλους τους Έλληνες, να μπορούν να δουλεύουν, να ζουν ήσυχα, να λατρεύουν το Θεό τους. Για σκέψου να ήταν εδώ οι Τούρκοι; Να πηγαίνεις το πρωί στην δουλειά, στο χωράφι και να μην ξέρεις αν θα γυρίσεις ζωντανός! Να δουλεύεις και να έρχονται με το ζόρι να πάρουν τους κόπους σου... ή τη γυναίκα σου ή το παιδί σου. Τα περάσαμε αυτά εμείς οι Έλληνες»... (Αθανασίου Ρακοβαλή ο π. Παΐσιος μου είπε, σελ. 91)

Δυστυχώς υπάρχουν ακόμα οι "διεθνιστές" που υποστηρίζονται από τα νεοταξίτικα κέντρα για να συντηρούν την κατοχική κατάσταση της χώρας, την εξαθλίωση των πολλών για τα συμφέροντα των ολίγων και την προβολή των πανθεϊστικών δοξασιών αντί της Θεοπαράδοτης Ορθόδοξης πίστης. Φαίνεται λοιπόν ότι δεν πρόκειται να έρθει άμεσα η αποκατάσταση της γαλήνης στην Ελλάδα, εφόσον μάλιστα όσοι "θέλουν" να την αποκαταστήσουν είναι, οι περισσότεροι, καταπατητές των εντολών του Χριστού μόλις τους δοθεί ευκαιρία (ψηφίζοντας πχ υπέρ της ομοφυλοφιλίας), ή και εχθρικά διακείμενοι στα συμφέροντα της Πατρίδας. Έτσι οι Ευρωβουλευτές από ΝΔ, ΕΛΙΑ (ΠΑΣΟΚ), ΠΟΤΑΜΙ, ψήφισαν εναντίον των πολεμικών αποζημιώσεων της Γερμανίας στη χώρα μας! Link

Αν και είναι δύσκολο να βρεθούν ιδανικά πολιτικά πρόσωπα μέσα στα γνωστά κόμματα, ας θυμηθούμε τι ο άγιος Παΐσιος συμβούλευσε πριν τις εκλογές όταν είχαν πάει μερικοί επισκέπτες να τον ρωτήσουν τι γνώμη είχε και ποιόν, κατά τη γνώμη του, έπρεπε να ψηφίσουν:

- Κοιτάξτε βρε παιδιά! Ποιός είναι πιο κοντά στην Εκκλησία, ποιός αγωνίζεται γι' αυτήν και για την πατρίδα και ποιός έχει ζωή σύμφωνη μ' αυτά που λέει; Όποιον βλέπετε πως είναι πιο καλός και πιο κοντά στην Εκκλησία, αυτόν να ψηφίζετε. Δε λέω να ψηφίζετε κόμματα, όπως αυτά που βγαίνουν και λέγονται Χριστιανοδημοκρατικά κλπ, γιατί είναι λάθος. Δεν πρέπει να κομματιζόμαστε. Εμείς πρέπει να αγαπούμε πρώτα την Εκκλησία μας και μετά την Πατρίδα μας και να ψηφίζουμε αυτούς που βλέπουμε να αγωνίζονται γι' αυτά τα δύο. Βλέπετε, ο Μακρυγιάννης κι όλοι οι μεγάλοι ήρωες γι' αυτά τα δύο αγωνίστηκαν κι έχυσαν το αίμα τους. Πρώτα υπέρ πίστεως και μετά υπέρ πατρίδος. Γι' αυτό και μεις, σήμερα, πρέπει να τους είμαστε ευγνώμονες, που είμαστε ελεύθεροι και όχι… δούλοι των Τούρκων και να προσπαθούμε τέτοιοι Έλληνες να βγαίνουν στην εξουσία, που να χύνουν το αίμα τους πρώτα υπέρ της πίστεως και μετά υπέρ της πατρίδος. Σήμερα δυστυχώς βάλαμε μέσα στη Βουλή ανθρώπους να μας διοικούν των οποίων το ιστορικό είναι πολύ επιβαρημένο. (Από το βιβλίο του Ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγιορείτου «Ο γέρων Παΐσιος») 

Επειδή δεν μπορεί να γίνει κάτι καλό χωρίς την βοήθεια του Θεού, όπως ο ίδιος ο Κύριος είπε: «χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιω. Ιε-5), γι' αυτό ο άγιος γέροντας την σωτηρία του Έθνους την περίμενε από τον Θεό. Έλεγε: «Αν ο Θεός άφηνε την τύχη του Έθνους στους πολιτικούς θα καταστρεφόμασταν. Αλλά αφήνει λίγο τα πράγματα, για να φανούν οι διαθέσεις του καθενός».(«Βίος γέρ. Παϊσίου του Αγιορείτου», Ιερομ. Ισαάκ σελ. 704)

Οι πιστοί όταν έχουν την ελπίδα τους στον Θεό, δεν δίνουν υπερβολική σημασία στην ψήφο τους, γιατί δεν περιμένουν ότι η ψήφος αλλά ότι ο Θεός θα αλλάξει τα πράγματα. Θα τα αλλάξει οπωσδήποτε γιατί οι νεοταξίτες πολεμώντας τον νόμο Του, πολεμούν τον Ίδιο. Πρέπει όμως και οι πιστοί να αποδεικνύουν την ευσέβειά τους με τον τρόπο που ανέφερε πριν ο άγιος γέροντας. Αλλά χωρίς άγχος, διότι ο Θεός κοιτάζει την πρόθεσή μας, και όχι αν τελικά ο υποψήφιος που ψηφίσαμε δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μας. Μάλιστα να προσευχόμαστε για τους άρχοντες, ώστε όσοι είναι καλοπροαίρετοι να αλλάξουν προς το καλύτερο. Όταν κάποιος επεσήμανε στον άγιο:

- Καλά γέροντα όλοι (οι πολιτικοί άρχοντες) Μασόνοι είναι! Τι θα γίνει;... Που να βρεθεί κανένας καλός; Ο άγιος απάντησε:

- Τώρα το ζήτημα δεν είναι ποιος είναι ή δεν είναι, αλλά ποιος δεν το πιστεύει τουλάχιστον τόσο πολύ. Τώρα για να γίνει κανείς πρωθυπουργός πρέπει να είναι Μασόνος... Ας τους δίνει ο Θεός μετάνοια, να τους πάρει... να βγουν καινούργιοι... Μακκαβαίοι!! (δηλ. Μάρτυρες υπέρ πίστεως και πατρίδος. «Ο π. Παΐσιος μου είπε», σελ. 67)

Ο άγιος γέροντας Παΐσιος ήταν πάντα σίγουρος για την βοήθεια του Θεού στην Ελλάδα. Έλεγε ότι ο Θεός θα κανόνιζε τα πράγματα ώστε οι πρώην εχθρικά διακείμενοι προς εμάς Αγγλο-Αμερικάνοι, να αναγκασθούν εκ των περιστάσεων να μας δώσουν την Πόλη, σε συμφωνία με τους Ρώσους, την οποία πρώτα θα έχουν φροντίσει να την αδειάσουν από το Μουσουλμανικό στοιχείο:

- Καλά γέροντα, οι Τούρκοι είναι δέκα εκατομμύρια στην Πόλη... και να μας την δώσουν πως θα μπορέσουμε να την ελέγξουμε;

- Θα τους περάσουν απέναντι από την άλλη μεριά. Ο λογισμός μου λέει (τόνισε το "λογισμός") ότι θα το κάνουν έτσι για τα νερά. Να είναι διεθνή… (Ελεύθερη ναυσιπλοΐα μεταξύ Αιγαίου και Μαύρης θάλασσας. «Ο π. Παΐσιος μου είπε», σελ. 77). 

Η πνευματική κατάσταση των σύγχρονων Τροϊκανών είναι ανάλογη της Ομηρικής εποχής, στην οποία οι άρπαγες Τρώες έλεγχαν τα στενά, όπως τώρα οι Τούρκοι, οι οποίοι θα προσπαθήσουν να τους μιμηθούν αρπάζοντας αντί για την ωραία Ελένη, ωραία Ελληνική γη! Δείτε το«Χιλιάρμενο».

Για τα «Εξαμίλια» (που αναφέρει η προφητεία του Αγίου Κοσμά) έλεγε ότι αφορά το πρόβλημα της υφαλοκρηπίδας. Για τους Τούρκους, που συνέχεια δημιουργούν προκλήσεις, ο Γέροντας έλεγε: «Οι Τούρκοι... άς τους αυτούς. Αυτοί τα κόλλυβα τα έχουν στο ζωνάρι τους. Τά 'χουνε, τα κουβαλούν μαζί τους...» Όσο για το πότε θα διαλυθεί η Τουρκία, όσες φορές κι αν τον ρωτήσαμε και το συζητήσαμε, ποτέ δεν το έλεγε: «Αυτό δεν το ξέρουμε. Ο Θεός μας είπε ότι θα μας δείχνει σημεία. Τα πράγματα όμως προς τα εκεί βαδίζουν…» («Μαρτυρίες Προσκυνητών», σελ. 260).

Σε πρώτη φάση θα πάμε στην Πόλη σαν επίτροποι. «Την άνοιξη του 1993 επισκεφθήκαμε τον Γέροντα Παΐσιο. Τον ρωτήσαμε αν θα γίνει πόλεμος με την Τουρκία, και ο Γέροντας είπε: «Ναι, θα γίνει πόλεμος και θα χτυπηθεί η Τουρκία από το Βορρά. Θα πάθει τεράστια καταστροφή, αλλά ρουθούνι Ελληνικό δεν θα ματώσει. Όσον αφορά στην Πόλη, θα διοικείται από Ρώσους, Έλληνες, και Ευρωπαίους. Η καταιγίδα αυτή θα φτάσει μέχρι το Ισραήλ και τότε οι Εβραίοι θα καταλάβουν τα σφάλματα τους». («Μαρτυρίες Προσκυνητών», Μάρκου Γαβριήλ, σελ. 278)

Το κατέβασμα των Ρώσων στην Κωνσταντινούπολη προβλέπεται στην 5η σάλπιγγα της Αποκάλυψης, αλλά η χώρα μας θα μπει ενωρίτερα σε φασαρίες με τους Τούρκους για τα 6-μίλια της υφαλοκρηπίδας. Είμαστε ήδη στην 1η προειδοποίηση μετά την 4η σάλπιγγα, και όταν γίνει μία 2η ισχυρή προειδοποίηση που θα είναι μια μικρή εικόνα του επερχόμενου 3ου παγκοσμίου πολέμου, τότε έρχεται η σειρά μας. Υπάρχουν 3 προειδοποιήσεις πριν την 5η σάλπιγγα, γιατί τα γεγονότα μετά το κατέβασμα των Ρώσων δεν θα σταματούν(48η προφ.): «Θα προσπαθούν να το λύσουν με την πέννα, μα δεν θα μπορούν. 99 φορές με τον πόλεμο και μια με την πέννα». Διαβάστε το 3 ΟΥΑΙ. Αυτά θα οδηγήσουν στον Αρμαγεδδόνα, στην περιοχή της Νεκράς Θάλασσας, για να τιμωρηθεί πάλι εκεί η αμαρτία των νέων υπερήφανων (pride) Σοδομιτών... (δείτε "Το Μήνυμα της Χιροσίμα").

Είναι να γίνουν πολλά ακόμη πριν η Πόλη να γίνει οριστικά Ελληνική. «Θάρθει πρώτα ένα ψευτορωμαίικο. Να μη το πιστέψετε, θα φύγει πίσω». (άγιος Κοσμάς). Το εκεί κατέβασμα των Ρώσων θα γίνει όταν ακόμα υπάρχει "παγκοσμιοποίηση", και εμείς δεν θα πρωτοπάμε για μόνιμα, γι' αυτό ίσως η περίοδος αυτή ονομάζεται "ψευτο-Ρωμαίικο" από τον άγιο Κοσμά, για να μην συγχέεται με την περίοδο της αναλαμπής της Ορθοδοξίας και την αληθινά Ελληνική (Ρωμαϊκή) διοίκηση που έρχεται μετά την κυρίως μάχη μεταξύ Δυτικών και Ανατολικών για τον έλεγχο της Πόλης, η οποία γίνεται μετά τον Αρμαγεδδόνα. (Διαβάστε περισσότερα για τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο σε σχέση με την Αποκάλυψη).

Ας κάνομε λίγη υπομονή ακόμη, έως ότου φανερωθεί η αδυναμία και των εναπομεινάντων υποψηφίων σωτήρων ή για να μιλήσουμε Βιβλικά, έως ότου ο υπερήφανος Βαβυλώνιος νους ταπεινωθεί, και αναγνωρίσει την εξουσία του Υψίστου επί όλων των ανθρώπων και επί όλων των αρχόντων. Διότι ο σύγχρονος άνθρωπος που ζει μέσα στη ζωή της σύγχυσης που δημιούργησε ο ίδιος, ξεχνώντας τον Θεό, είναι σαν τον Ναβουχοδονόσορα αναπαυμένος στα κατορθώματά του. Και όπως επέτρεψε ο Θεός σ' εκείνον, έτσι γίνεται και τώρα όπως βλέπουμε στον προφήτη Δανιήλ (4ο κεφ.): «πράγματι έγινες μεγάλος, έγινες ισχυρός, το μεγαλείο σου κραταιώθηκε και έφθασε ως τον ουρανό (διαστημικά ταξίδια) και η κυριαρχία σου ως τα πέρατα της γης». Γι' αυτό προσομοιάζεται ο τότε Ναβουχοδονόσορ, και ο νους τώρα των ανθρώπων που κυβερνούν (διοικητικά, επιστημονικά κλπ) την Νέα Βαβυλώνα με δένδρο «μέγα και ισχυρό, του οποίου το ύψος έφθανε ως τον ουρανό, και η κόμη τουαπλωνόταν σ' όλη τη γη, τα δε φύλλα του ήσαν θαλερά και ο καρπός του άφθονος, δίνοντας τροφή σε όλους»...

Για να ταπεινωθεί λοιπόν ο σύγχρονος Βαβυλώνιος νους, που δεν θέλει να ακούγεται το όνομα του Θεού αλλά μόνο το δικό του, παραχωρεί ο Θεός, όλη αυτή η μεγαλειότητα του δένδρου (της γήινης σοφίας) να καταστραφεί, και αυτό γίνεται γνωστό δι' αγγέλου, τον άγγελο τώρα της Αποκάλυψης του Ιωάννου.

Αυτός προλέγει την καταστροφή του 3ου Παγκ. Πολέμου από τον γεμάτο πάθη, ιδιαίτερα αλαζονικό, σύγχρονο άνθρωπο. 

Αλλά και ο Δανιήλ λέει ότι άγγελος από τον Ουρανό είπε: «Κόψτε το δένδρο και καταστρέψτε το»... Να λοιπόν που η προφητεία λέει ότι το δένδρο κόβεται ΣΥΡΙΖΑ. Και οι κλώνοι του και κάθε κομμάτι του πετιέται, ίσως στο κοντινότερο ΠΟΤΑΜΙ. Όμως η εντολή είναι «αφήστε το φύτρωμα των ριζών του μέσα στη γη απείραχτο»...δηλ. να μην προχωρήσει η καταστροφή από τον καραδοκούντα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ…

Επειδή η Ελλάδα είναι το κέντρο του πολιτισμού, που η εμπάθεια της Νέας Τάξης ετοιμάζεται να καταστρέψει, όσα συμβαίνουν στη χώρα μας έχουν την αναλογία τους παγκόσμια... και τα ονόματα ομοίως… 

Λεόντιος Μοναχός Διονυσιάτης

19/6-1-2015, των Φώτων

http://orthodoxathemata.blogspot.gr

«Όταν ονειδίσωσιν υμάς… χαίρετε και αγαλλιάσθε» (Ματ. Ε΄, 11, 12)

Αν σας μισεί ο κόσμος, να ξέρετε πως πριν από σας εμένα έχει μισήσει. Αν ανήκατε στον κόσμο, τότε ο κόσμος θα σας αγαπούσε σαν κάτι δικό του. Επειδή όμως δεν ανήκετε στον κόσμο, γι’ αυτό σας μισεί ο κόσμος.

Είναι γεγονός ότι οι πιστοί χριστιανοί πολλές φορές αντιμετωπίζουν τα ειρωνικά χαμόγελα και το χλευασμό των αδιάφορων θρησκευτικά συνανθρώπων τους. Οι περισσότεροι ενοχλούνται από αυτά, πανικοβάλλονται, αντιδρούν και μάλλον απογοητεύονται. Σχεδόν ποτέ δε χαίρονται γι’ αυτά και ουδέποτε τους περνά η σκέψη αγαλλιάσεως. 

Η τοποθέτηση-αντιμετώπιση αυτή των πειρασμών αγνοεί τις συστάσεις προς τους οπαδούς του ίδιου του Ιησού Χριστού, που συνήθως, δυστυχώς, παρασιωπώνται. Υπάρχει λοιπόν αδυναμία και άγνοια στο θέμα αυτό και ανάγκη διευκρινίσεώς του.

Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρει στην επί του όρους ομιλία του Κυρίου«Μακάριοι είστε όταν σας χλευάσουν και σας καταδιώξουν και σας κακολογήσουν με κάθε ψεύτικη κατηγορία εξαιτίας μου. Να αισθάνεστε χαρά και αγαλλίαση, γιατί θα ανταμειφθείτε με το παραπάνω» (ε΄, 11-12). Και παρά κάτω: «Σας στέλνω σαν πρόβατα ανάμεσαστους λύκους… φυλαχτείτε από τους ανθρώπους, γιατί θα σας παραδώσουν σε δικαστήρια και θα σας μαστιγώσουν στις συναγωγές τους… θα παραδώσει ο αδελφός τον αδελφό στο θάνατο και ο πατέρας το παιδί… και όλοι θα σας μισούν εξαιτίας μου. Όποιος όμως μείνει σταθερός ως το τέλος, αυτός θα σωθεί» (ι΄ 16,17,21,22). Μ’ αυτά τα λόγια ο Χριστός μας ενημερώνει, για να μη τα αγνοούμε αλλά και για να μην τα παρεξηγούμε.

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς αναφέροντας σημάδια της τελικής κρίσεως του κόσμου, σημειώνει: «Πριν γίνουν οι μεγάλοι σεισμοί, οι επιδημίες, οι πείνες και τα λοιπά, θα σας συλλάβουν, θα σας καταδιώξουν, θα σας παραδώσουν στις συναγωγές, θα σας κλείσουν στις φυλακές και θα σας οδηγήσουν μπροστά σε βασιλείς και ηγεμόνες εξαιτίας μου» (κα΄, 12, 16, 17).

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, αναφερόμενος στο μίσος του κόσμου προς τους οπαδούς του Χριστού, σημειώνει: «Αν σας μισεί ο κόσμος, να ξέρετε πως πριν από σας εμένα έχει μισήσει. Αν ανήκατε στον κόσμο, τότε ο κόσμος θα σας αγαπούσε σαν κάτι δικό του. Επειδή όμως δεν ανήκετε στον κόσμο, γι’ αυτό σας μισεί ο κόσμος» (ιε΄, 18-19).

Στις πράξεις των Αποστόλων, επίσης, ο Απόστολος Παύλος στηρίζοντας τους μαθητές του, λέει: «Για να μπούμε στην βασιλεία των ουρανών, πρέπει να περάσουμε από πολλές θλίψεις» (ιδ΄, 22), ενώ στη Β΄ προς Τιμόθεον επιστολή του τονίζει: «όλοι όσοι θέλουν να ζήσουν με ευσέβεια σύμφωνα με το θέλημα του Ιησού Χριστού, θα αντιμετωπίσουν διωγμούς» (γ΄, 12).

Επί πλέον και παρά τα ανωτέρω, οι πιστοί χριστιανοί προσεύχονται για το καλό των διωκτών τους, ζητούν την ευλογία του Θεού γι’ αυτούς και δεν τους καταριώνται (βλέπε Ρωμ. Ιβ’, 14). Συγχρόνως ανακράζουν: «Τι μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού; Μήπως τα παθήματα, οι στενοχώριες, οι διωγμοί, η πείνα, η γύμνια, οι κίνδυνοι ή ο μαρτυρικός θάνατος; … ούτε θάνατος, ούτε ζωή… ούτε κάτι άλλο… θα μπορέσουν ποτέ να μας χωρίσουν από την αγάπη του Θεού» (Ρωμ. η΄, 35, 38, 39).

Αυτή είναι όλη η αλήθεια για το ζήτημα των ονειδισμών και των διωγμών και αυτά ζητά ο Χριστός από τους οπαδούς Του. Η συνέπεια στη ζωή των πιστών και η εν ελευθερία τήρηση των Εντολών, έστω κι αν προκαλεί αντιδράσεις και διωγμούς (γεγονός, φυσικά, που προϋποθέτει ζωντανή πίστη), είναι προτιμότερα από τη νέκρα, τη σιωπή δηλ. και τη δειλία. Αυτή τη διαγωγή και συμπεριφορά τήρησε ο Χριστός, εξαιτίας της οποίας «οι Ιουδαίοι εδίωκαν τον Ιησούν» (Ιω. ε΄, 16) και αυτή μιμήθηκαν όλοι οι διάδοχοί Του, Απόστολοι, Άγιοι Πατέρες, Μάρτυρες και Ομολογητές της Εκκλησίας Του. Σ’ αυτή την αλήθεια και πραγματικότητα πρέπει να προσαρμοστούμε κι εμείς, εάν θέλουμε να θεωρούμαστε πιστοί οπαδοί Του. Εάν ενοχλούμαστε, αγανακτούμε ή και αντιδικούμε για τις οποιεσδήποτε προς το πρόσωπό μας προσβολές (χωρίς ν’ αποκλείεται η διαμαρτυρία, όπως το έπραξε ο Ιησούς, βλέπε Ιω. ιη΄, 23), όχι μόνο συλλαμβανόμαστε «αγράμματοι», αλλά και χάνομε πολλά…

Μπορούμε, λοιπόν, όλοι οι καλοπροαίρετοι χριστιανοί να βάλουμε αρχή! Όταν μας ονειδίζουν και μας διώκουν, επειδή εμείς εμμένουμε στην πίστη και στην εφαρμογή των εντολών του Ευαγγελίου, πρέπει:

(1) Να θεωρούμε την εξέλιξη αυτή θετική και να χαιρόμαστε εσωτερικά, διότι ομολογούμε Χριστό (όπως οι μάρτυρες προσερχόμενοι στο μαρτύριο).

(2) Να διατηρούμε την ψυχραιμία μας στις περιπτώσεις προσβολών διωγμών κ.λπ. και να δείχνουμε προς τους διώκτες μας και ιδίως προς τους συγγενείς μας, ανεξικακία (εφ’ όσον οι προσβολές αυτές μας αναδεικνύουν σωστούς χριστιανούς-μιμητές Χριστού) και

(3) Να προσευχόμαστε υπέρ των διωκτών μας.

«Ένας τέτοιος πιστός έχει τη δύναμη κι όταν ακόμη διώκεται και δέχεται κτυπήματα και τον μέμφονται και όταν κακολογείται και υβρίζεται και όταν ακούει να λέγεται εναντίον του κάθε κακός λόγος, να τα υπομένει όλα με χαρά και ανέκφραστη αγαλλίαση». (Άγιος Συμεών, ο Νέος Θεολόγος, ΕΠΕ τόμος 19 Δ΄, σελ. 447)

Έτσι θα υπάρχει ελπίδα και εμείς να αντέξουμε στα δυσκολότερα, όταν έρθουν οι χαλεποί καιροί… και να ακούσουμε το «ευ, δούλε αγαθέ και πιστέ!... είσελθε εις την χαράν του κυρίου σου» (Ματ. Κε΄, 21).

«Μικρή Συμβολή στη Χριστιανική Ζωή», Πρεσβ. Γεωργίου Κουγιουμτζόγλου – Θεσσαλονίκη 2006

http://makkavaios.blogspot.gr

Ὥρα ἀφυπνίσεως

ΤΗΝ ΩΡΑ πού ὅλοι στήν Ἑλλάδα ἔχουν κάτι νά ποῦν γι᾿ αὐτά πούτούς ἀπασχολοῦν καί θέλουν ἡ ἄποψή τους νά γίνει εὐρέως γνωστή, στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ἐπικρατεῖ σιωπή, τόσο ἀπό τούς ὑπεύθυνους μητροπολίτες καί κληρικούς ὅσο καί ἀπό τούς λεγόμενους συνειδητούς χριστιανούς. Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ἔχουν ἀπορροφηθεῖ ἀπό τήν πνευματική ζωή, γι᾿ αὐτό καίμένουν ἀδιάφοροι καί ἀπαθεῖς γιά τό τί συμβαίνει στόν κόσμο. 

Κάθε ἄλλο. Ὅλα τά παρακολουθοῦν, ἀλλά ἁπλῶς δέν ἐπιθυμοῦν νά διαφοροποιηθοῦν, γιά νά μή δημιουργηθοῦν ἐντυπώσεις εἰς βάρος τους ἀπό τούς κοσμικούς, οἱ ὁποῖοι ἀγνοοῦν καί τό ἀλφάβητο τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Σιωποῦν ἀκόμα καί γιά τά ἀμιγῶς ἐκκλησιαστικά θέματα, πού ἔχουν ἀντίκτυπο καί στήν πνευματική τους ζωή.

Δέχονται ὅλα τά κακῶς κείμενα, γιατί δέν ἔχουν τήν καλή ἀνησυχία, σκανδαλίζονται ἀλλά δέν ἀγωνίζονται γιά τόν περιορισμό τῶν σκανδάλων καί τήν τιμωρία τῶν σκανδαλοποιῶν. Ἡ ἀντίδρασή τους εἶναι ἀνύπαρκτη. Ὅταν μάλιστα εἶναι ἐνταγμένοι σέ κάποιο κύκλο γνωστῶν τους, πού ἔχουν θρησκευτικά ἐνδιαφέροντα, βρίσκουν ἀνάπαυση.

Καί διερωτᾶται κανείς. Αὐτή εἶναι ἡ ὀρθή στάση; Μποροῦμε νά ἀδιαφοροῦμε γιά ὅσα ἁμαρτωλά καί ἀπαράδεκτα συμβαίνουν γύρω μας, ἐπειδή ἐμεῖς ἔχουμε ἐξασφαλισμένη τήν ἠθική μας καθαρότητα καί τήν εὐχάριστη ἡσυχία μας στό στενό πνευματικό μας κύκλο; Προφανῶς ὄχι. Πρέπει νά ἀνησυχοῦμε, νά ἀρνούμαστε τό κακό, νά ἐλέγχουμε τούς πρωτεργάτες του, νά ἀντιστεκόμαστε στούς ἀντίχριστους καί νά ἐμποδίζουμε τή δράση τους.

Ἀλλά τί λέω; Μήπως ἀνησυχεῖ ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία; Μήπως ἔχασε τόν ὕπνο του ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, ὡς πρόεδρος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί τά συνοδικά μέλη γιά τά ὅσα ἀντιχριστιανικά συμβαίνουν στή χώρα; Ὄχι. Ράθυμοι ἐκ φύσεως οἱ περισσότεροι μητροπολίτες καί καταπονημένοι ἀπό τό γῆρας, δέν ἀντιδροῦν σέ τίποτα. Δέν θέλουν νά σχολιαστοῦν ἀπό τούς κοσμικούς δημοσιογράφους καί τούς πολιτικούς. Προτιμοῦν νά τά ἔχουν μέ ὅλους καλά. Καί αὐτό εἶναι μία πνευματική πτώση.

Ὁ ἀείμνηστος μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἔλεγε ὅτι οἱ λόγοι του στή Σύνοδο ἦταν δυσπαράδεκτοι καί συχνά γίνονταν ἀφορμή δυσάρεστων ἐρίδων καί διαπληκτισμῶν, γιατί ἀναφέρονταν στά κακῶς κείμενα τῆς Ἐκκλησίας καί στήν ἁμαρτωλή κοινωνία καί οἱ συνοδικοί μητροπολίτες δέν ἤθελαν νά τά ἀγγίξουν οὔτε κἄν νά τά ἀκούσουν. Τόνιζε ἐπίσης ὅτι οἱ ἐπίσκοποι καί οἱ κληρικοί πρέπει «νά μιλοῦν καί νά γράφουν μετά σθένους ἐπί θεμάτων πίστεως καί ἠθικῆς, ἡ δέ φωνή των νά εἶνε ὡς φωνή λέοντος, σείοντος τήνἔρημον κατά τό γραφικόν· «Λέων ἐρεύξεται, καί τίς οὐ φοβηθήσεται;» (Ἀμώς γ´ 8), (δηλαδή ὅταν τό λιοντάρι βρυχᾶται, ποιός δέν φοβᾶται;). Ἄλλωστε μέ λέοντας δέν παριστάνονται οἱ ἐπίσκοποι διά τῆς φιλοτεχνήσεως ἀναγλύφων λεόντων εἰς τά βάθρα τῶν δεσποτικῶν των θρόνων, συμβόλων δηλαδή τῆς ἡρωικῆς στάσεως, τήν ὁποίαν πρέπει νά δεικνύουν εἰς τήν ζωήν των; Λεόντειον φρόνημα πρέπει νά καλλιεργήσωμεν εἰς τόν λαόν μας, προμαχοῦντες εἰς τούς ἀγῶνας ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας, ὡς κανόνος πίστεως καί ζωῆς». Αὐτά ἔλεγε ὁ π. Αὐγουστῖνος ἀπηχώντας τά ὅσα ὑποστήριζε ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης (Συνοδικά, 1989, σελ. 39).

Ἀλλά δέν φτάνουν μόνο αὐτά. Ὁ ἀείμνηστος μητροπολίτης μιλώντας γιά τόν ἀγώνα κατά τῶν ἀθέων καί ὑλιστῶν τόνιζε ὅτι ἡ ζωή τῶν χριστιανῶν καί μάλιστα τῶν κληρικῶν πρέπει νά εἶναι συνεπής στή χριστιανική πίστη. Καί συμπλήρωνε: «Ἐνθυμούμενος σχετικήν ὁμιλίαν τοῦ ἀθανάτου κήρυκος τοῦ Εὐαγγελίου ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, λέγω ὅτι, τά μεγαλύτερα ἐπιχειρήματα τοῦ ἀθεϊσμοῦ ἀλλά καί τῶν αἱρετικῶν κατά τῆς πίστεώς μας, ἀντλοῦνται ἀπό τήν ἀντιχριστιανικήν ζωήν τῶν λεγομένων πιστῶν, οἱ ὁποῖοι ἐν λόγοις μέν ρητορεύουν ὑπέρ τῆς εἰς Χριστόν πίστεως, ἀλλά ἐν ἔργοις ἀποδεικνύουν ὅτι δέν πιστεύουν εἰς ὅσα κηρύττουν.

Ἐάν ὅλοι οἱ χριστιανοί, μικροί καί μεγάλοι, ἐζῶμεν ὄντως χριστιανικήν ζωήν, ὡς ἔζων οἱ πρῶτοι χριστιανοί, διά τῶν λαμπρῶν χριστιανικῶν μας ἔργων οἱ ἄθεοι καί οἱ ὑλισταί θά ἀπεστομώνοντο καί θά περιορίζοντο εἰς τό ἐλάχιστον» (ὅπ. παρ., σελ. 128-129).

Εἶναι καιρός νά μιμηθοῦμε τούς ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας καί νά ἀποκτήσουμε παρρησία, γιά νά ἐλέγχουμε τούς ἀντίχριστους, οἱ ὁποῖοι στίς μέρες μας κοντεύουν νά μᾶς πνίξουν.

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης

Ορθόδοξος Τύπος, 23/01/2015

http://aktines.blogspot.gr

ΖΟΥΜΕ Σ᾽ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΡΕΥΜΑ ΠΛΑΝΗΣ

Δὲν εἴδατε τί ἔγινε στὴν Ἀθήνα; Καθηγηταί, ἀνώτεροι ἄνθρωποι, μαζεύτηκαν γιὰ νὰ ἐπισημάνουν τὰ κακὰ τοῦ σέξ. Καὶ μαζεύτηκαν στὴ διάλεξι χιλιάδες νέοι, καὶ φώναζαν καὶ ὠρύοντο· Κάτω ἡ παρθενία, ζήτω ὁ αὐνανισμὸς καὶ ἡ μαλακία… Φρικτὴ εἶνε ἡ κατάστασι. Πνεῦμα πλάνης ἐξαπλώνεται μὲ καταπληκτικὸ ῥυθμό. Δὲν εἶνε τίποτε, σοῦ λέει, ἡ μοιχεία· δὲν εἶνε τίποτε ἡ πορνεία· δὲν εἶνε κακὰ πράγματα αὐτά. Τί κάθεσαι καὶ μοῦ λὲς ἐσύ;…

Τὸ προφήτευσε αὐτὸ ἡ ἁγία Γραφή. Ἔλεγε, ὅτι θὰ ἔρθῃ ἡμέρα, ποὺ οἱ ἄνθρωποι, ἐνῷ θὰ πορνεύωνται καὶ θὰ κάνουν τὰ αἴσχη, θὰ τὸ θεωροῦν κάτι ἀθῷο, σὰ᾿ νὰ πίνουν ἕνα ποτήρι νερό, ἕνα γλυκὸ πιοτό («ἐβδελυγμένος καὶ ἀκάθαρτος ἀνήρ, πίνων ἀδικίας σα ποτῷ» Ἰὼβ 15,16). Αὐτὸ εἶνε τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης ποὺ θὰ ἔχῃ τεραστία διάδοσι.

Θὰ συλληφθοῦν στὰ δίχτυα τῆς ἀπάτης αὐτοὶ ποὺ δὲν ἔχουν διάθεσι, ποὺ δὲν ἀγαποῦν τὴν ἀλήθεια, ποὺ τοὺς ἀρέσει νὰ ζοῦνε στὸ ψέμα.

Οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀγαποῦν τὴν ἀλήθεια εἶνε πολὺ λίγοι. Δὲ᾿ βλέπετε κάθε βράδι τί γίνεται μὲ τὰ ῥαδιόφωνα καὶ τὰ ἄλλα μέσα ἐνημερώσεως; Αὐτὸς ὁ κόσμος εἶνε ἀνόητος, εἶνε τρελλοκομεῖο. Ὁ ἱστορικὸς τοῦ μέλλοντος ―ἐὰν σωθῇ τίποτε μὲ τὴν ἀπάτη ποὺ κυκλοφορεῖ― θὰ τὸ γράψῃ. Οἱ περισσότεροι ἀπ᾿ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν μεγάλους τηλεοπτικούς σταθμούς, γιὰ νὰ μὴν πῶ ὅλοι, εἶνε μεγάλοι ἀπατεῶνες. Ἁπλώνουν κάθε βράδι τὰ δίχτυα τους. Τ᾿ ἁπλώνουν ὅπως ὁ ψαρᾶς. Ἔχουν μέσα μασκαρᾶδες, λωποδύτες, ἀπατεῶνες, ψεῦτες… Καὶ λένε, Τὸ βράδι θὰ τὰ ποῦμε! Καὶ ἀπατοῦν τὸν κόσμο κι ἁρπάζουν ὅ,τι μποροῦν.

Από την ἐρμηνεία στὴν Β´ Θεσ\νικῆς ἐπιστολή, σε κύκλο ἀνδρῶν, τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

(αποσπασμα)

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

«Αὐτὸς ποὺ πέφτει δὲν σηκώνεται;»

Ο προφήτης ­Ἱερεμίας, «ὁ τῶν ­προφη­τῶν συμπα­θέστατος», μὲ προφητι­κὴ δύναμη ὡς «στόμα Θεοῦ» ­κηρύττει μετάνοια στὸν Ἰσραηλιτικὸ λαό. Ἕνα ἀπὸ τὰ ἐπιχειρήματα ποὺ χρησιμο­ποι­εῖ φαίνεται ἁπλούστατο στὴ διατύ­πωσή του, ἀλλ’ εἶναι πειστικότατο: «Τά­δε ­λέγει Κύ­­ριος· μὴ ὁ πίπτων οὐκ ἀνίσταται; ἢ ὁ ἀποστρέφων οὐκ ἀναστρέ­φει;» Αὐτὰ λέει ὁ Κύριος: ­Μήπως ἐκεῖνος ποὺ πέφτει, δὲν ­σηκώνεται; Ἢ μήπως ἐκεῖνος ποὺ ἔχασε τὸν δρόμο του, δὲν προσπαθεῖ νὰ τὸν βρεῖ πάλι καὶ νὰ ἐπιστρέψει (Ἱερ. η΄ 4);

Πράγματι· δὲν ὑπάρχει ὑ­­­γιὴς ἄνθρωπος ποὺ νὰ πέφτει, εἴτε γιατὶ σκόνταψε εἴτε γιατὶ γλίστρησε, εἴτε γιὰ κάποια ἄλλη αἰτία, καὶ νὰ λέει: Ἀφοῦ ἔπεσα, ἂς μείνω γιὰ πάντα πεσμένος. Ἀπεν­αντίας, μόλις πέσει, κάνει ἀμέσως προσπάθεια νὰ σηκωθεῖ. Ἀκόμη κι ἂν ἔχει βαριὰ τραυματισθεῖ καὶ δὲν μπορεῖ νὰ σηκωθεῖ μόνο μὲ τὶς δικές του δυνάμεις, φωνάζει βοήθεια νὰ ἔλθουν ἄλλοι νὰ τὸν σηκώσουν. Παρόμοια κινητικότητα ἐκδηλώνει κι αὐτὸς ποὺ ἔχασε τὸν δρόμο του. Δὲν λέει: Ἀφοῦ ἔχασα τὸν δρόμο μου, ἂς μείνω γιὰ πάντα ἐδῶ. Ἀλλὰ ψάχνει νὰ βρεῖ τὸ μονοπάτι, προσπαθεῖ νὰ προσανατολισθεῖ, ρωτάει κι ἄλλους ἀνθρώπους, μέχρις ὅτου βρεῖ τὸν δρόμο του καὶ ἀκολουθήσει τὴ σωστὴ πορεία.

Τὸ ἴδιο ὄφειλε νὰ κάνει καὶ ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαός. Τὸ ἴδιο ὀφείλουμε νὰ κάνουμε κι ἐμεῖς. Μόλις πέφτουμε στὴν ἁμαρτία, ἀμέσως νὰ σηκωνόμαστε μὲ τὴ μετάνοια. Χωρὶς χρονοτριβή! Μόλις χάνουμε τὸν δρόμο μας, νὰ μὴ συνεχίζουμε νὰ βαδίζουμε στὰ σκοτάδια τῆς πλάνης καὶ τῆς ἁμαρτίας, ἀλλὰ νὰ ἀκολουθοῦμε τὸν Χριστό, ποὺ εἶναι «ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή».

Ὅμως στὴν πράξη, τὸ ἔκανε αὐτὸ ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαός; Δυστυχῶς δὲν τὸ ἔκανε πάντοτε. Ἄλλοτε ­παρουσιαζόταν σκληρὸς καὶ ἀμετανόητος κι ἄλλοτε ἀλ­ληθώριζε πρὸς τὴν εἰδωλολατρία. Τὸ κάνουμε τάχα ἐμεῖς; Δυστυχῶς, οὔτε κι ἐμεῖς τὸ κάνουμε πάντοτε. Ἄλλοτε μένουμε στὴν πτώση μας κι ἄλλοτε συνεχίζουμε νὰ βαδίζουμε σὲ λάθος δρόμο.

Τὸ προφητικὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως ἀναφέρει ρητῶς ὅτι οἱ ἁμαρτωλοὶ τῶν ἐσχάτων ἀντὶ νὰ μετανοοῦν γιὰ τὶς ἁμαρτίες τους καὶ νὰ δίνουν δόξα στὸν ἅγιο Θεό, θὰ παραμένουν ἀμετανόητοι στὶς πτώσεις τους καὶ θὰ ἐξακολουθοῦν νὰ προσκυνοῦν τὰ δαιμόνια καὶ τὰ εἴδωλα (ις΄ 9· θ΄ 20).

Τόσο πολὺ γοητεύει τὸν ἄνθρωπο ἡ εὐπερίστατη ἁμαρτία, ποὺ δὲν ­ἐννοεῖ νὰ τὴν ἀποχωρισθεῖ. Ὅπως τὸ ἄγριο ζῶο ποὺ τραυματίζει τὴ γλώσσα του, γλείφον­τας μία λίμα, ἐξακολουθεῖ νὰ τὴ γλείφει, διότι εὐχαριστεῖται ἀπὸ τὴ γεύση τοῦ αἵματος, ἔτσι κι ὁ ἀμετανόητος ἄνθρωπος, παρόλο ποὺ τραυματίζεται ἁμαρτάνοντας, ἐξακολουθεῖ νὰ ἁμαρτάνει, διότι δελεάζεται ἀπὸ τὸ ἀπατηλὸ προσωπεῖο της.

Ὅμως ἡ ἀμετανοησία μας λυπεῖ τὸν ἅγιο Θεό, ὁ Ὁποῖος μᾶς ἀνακαλεῖ μὲ τὴ φωνὴ τοῦ προφήτου Ἱερεμίου λέγοντας: «Γιατί ὁ λαός μου μένει στὴν ἠθικὴ πτώση του καὶ πορεύεται σὲ λάθος δρόμο, ἀντὶ νὰ ἐπιστρέψει στὸ σωστὸ καὶ σωτήριο;» (Ἱερ. η΄ 5).

Εἶναι ὁπωσδήποτε πτώση μεγάλη ἡ διάπραξη τῆς ἁμαρτίας. Ἀλλὰ τὸ νὰ παραμένουμε στὴν πτώση μας εἶναι ἀκόμη χειρότερο κακὸ ποὺ παροργίζει τὸν ἅγιο Θεό. «Οὐκ ἐγκαλῶ, φησίν, ὅτι ἔπεσας. Ἀλλ’ ὅτι μένεις ἐπὶ τῷ πτώματι, τοῦτό με παροξύνει». Δὲν σὲ κατηγορῶ τόσο πολὺ ποὺ ἔπεσες, ὅσο σὲ κατηγορῶ ποὺ παραμένεις στὴν πτώση σου. Αὐτὸ μὲ ἐξοργίζει περισσότερο, τονίζει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος (PG 64, 844).

Γράφει ἀκόμη ὁ χρυσορρήμων Πατὴρ σ’ ἕνα μοναχὸ ποὺ ὀνομαζόταν Θεό­δω­ρος: «Οὐ δεινόν, ὦ φίλε Θεόδωρε, τὸ πα­λαίοντα πεσεῖν, ἀλλὰ τὸ μεῖναι ἐν τῷ πτώματι» (PG 47, 369). Δὲν εἶναι φοβε­ρὸ νὰ πέσει ὁ παλαιστής, ἀλλὰ νὰ παραμείνει πεσμένος κάτω στὸ χῶμα. Δὲν εἴμαστε ἄπτωτοι οἱ ἄνθρωποι. Λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς «Κλίμακος» ὅτι «ἀγ­­γέλων ἐστὶ τὸ μὴ πίπτειν... ἀνθρώπων δὲ τὸ πίπτειν καὶ πάλιν ἀνίστασθαι, ὁ­­­σάκις ἂν τοῦτο συμβῇ», νὰ πέφτουν, ἀλ­­λὰ καὶ νὰ σηκώνονται πάλι ὅταν πέσουν (Κλῖμαξ Δ΄, κζ΄).

Δὲν πρέπει λοιπὸν νὰ μένουμε στὴν πτώση μας, ἀλλὰ νὰ μετανοοῦμε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας. Ἐὰν ­μετανοοῦμε εἰλικρινῶς, ὁ ἅγιος Θεὸς θὰ δέχεται τὴ με­­τάνοιά μας καὶ θὰ μᾶς συγχωρεῖ. «Οὐκ ἔστιν ἁμαρτία ἀσυγχώρητος, εἰ μὴ ἡ ἀ­­­μετανόητος», γράφει ὁ ­ὅσιος ­Ἰσα­ὰκ ὁ Σύρος (Ἀσκητικά, Λόγος Λ΄). Μό­­νο οἱ ἀμετανόητες ἁμαρτίες μας ­πα­­ραμέ­νουν ἀσυγχώρητες. Ὅλες οἱ ἄλ­­­λες ­συγχω­ροῦνται.

Ὁ ὅσιος Ἰωάννης τῆς «Κλίμακος» συμ­βουλεύει τὰ τραύματά μας νὰ θεραπεύονται ὅσο ἀκόμη εἶναι φρέσκα καὶ ζεστά. Διότι τὰ χρόνια καὶ ­παραμελημένα τραύματα δύσκολα θεραπεύονται (Κλῖ­μαξ Ε΄, ιβ΄). Τὸ ἄριστο ­βεβαίως εἶ­ναι νὰ ἀποστρεφόμαστε τελείως τὴν ἁ­­­μαρτία. Νὰ ἀγωνιζόμαστε νὰ μὴν ἁμαρτάνου­με. Ἀλλὰ κι ἂν ­ἁμαρτήσουμε, ἀμέ­σως νὰ σηκωνόμαστε. Κι ἂν ­ξαναπέ­σουμε στὴν ἁμαρτία, πάλι νὰ σηκωνό­μαστε. «Ἐὰν πά­λιν ἁμάρτῃς, πά­λιν ­με­τανόησον»! Τὸ «πίπτ’ ἔγειραι» τῶν ἀ­­σκητικῶν βιβλίων αὐτὴ τὴν ἔννοια ἔχει: Μόλις πέφτουμε, νὰ σηκωνόμαστε. Νὰ ­προσερχόμαστε στὸ φιλάνθρωπο Μυστήριο τῆς ἱερᾶς ­Ἐξομολογήσεως καὶ νὰ ζητοῦμε ἀπὸ τὸν Θεὸ συγχώρηση. Μέχρις ὅτου μᾶς πάρει ὁ ἅγιος Θεὸς στὴ Βασιλεία Του, ὁ­πό­τε θὰ παύσουμε πλέον νὰ ­πέ­­φτουμε.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

http://aktines.blogspot.gr

"ΜΑΣ ΦΥΛΑΞΕ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΟΥ ΚΑΝΑΜΕ"!!!

http://orthodoksiantepithesi.blogspot.gr

ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΧΑΡΑ

Πρέπει ὅλα νά συνοδεύωνται μέ τήν διηνεκῆ καί ἀδιάλειπτον νοεράν προσευχήν

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ!

Ἡ ὑπακοή μετέχει ἀπό ὅλα· καί ὁ Χριστός σοῦ πλέκει στέφανον εἰς κάθε στιγμήν.

Ἀλλά διά νά ἀναπτύσσεται ὀ ἔσωθεν ἄνθρωπος, νά εὕρῃς εἰρήνην ἀπό τά πάθη, καί νά ἐξανθήσῃ ὁ καρπός τῆς ἀγαθῆς ἐργασίας σου, πρέπει ὅλα νά συνοδεύωνται μέ τήν διηνεκῆ καί ἀδιάλειπτον νοεράν προσευχήν.

Ὅπως ἐργάζεσαι λέγε διαρκῶς τήν εὐχήν ἤ μέ τό στόμα ἤ μέ τόν νοῦν.

Ὅταν τήν λέγῃς συνεχῶς μέ τό στόμα, κατόπιν τήν συνηθίζει ὀ νοῦς μέ τόν ἐνδιάθετον λόγον. Ἀκολούθως ὁ νοῦς τήν κατεβάζει εἰς τήν καρδίαν. Ἐκεῖ πλέον εἶναι ὁ κόπος καί τό ἔργον τῆς νήψεως. Νά κρατήσῃς ἐκεῖ διά βίας τόν νοῦν ἀσχημάτιστον, καθαρόν, προσέχοντα μόνον τήν ἀνακύκλησιν τῆς εὐχῆς διά τῆς εἰσπνοῦς καί τῆς ἐκπνοῆς ἐντός τῆς καρδίας. 

Τότε, μή προλαμβάνων ὁ νοῦς νά σχηματίσῃ λογισμόν μετεωρισμοῦ, καθαρίζει-χάριτι τῆς εὐχῆς-σύν τῷ χρόνῳ. Καί δέν εὐχαριστεῖται πλέον εἰς πονηράς ἐνθυμήσεις, μήτε θέλει να μένῃ τελείως ἀργός. Ἀλλά γίνεται ὄλος πυριφλεγής εἰς τήν ἐνθύμησιν τοῦ Θείου Ὀνόματος καί εἰς τήν ἀγάπην τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.

Λοιπόν, ἀδολέσχει, παιδί μου, εἰς τήν ἔνθεον αὐτήν κρυπτήν ἐργασίαν, καί γενήσεται Παράδεισος ἡ ψυχή σου, προτοῦ νά ἐξέλθῃ τοῦ σώματος. 

ΕΚΦΡΑΣΙΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ
Ἀνθολόγιο ἀποσπασμάτων ἐκ τοῦ βιβλίου
Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής

ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ 

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Προδοσία της Πίστεως και της Πατρίδος

Διά τάς ἁμαρτίας, τήν ἀποστασίαν μας, ἀλλά καί διά τήν προδοσίαν τῶν θρησκευτικῶν καί πολιτειακῶν-πολιτικῶν ἡγετῶν τούς ὁποίους ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ἐκλέγομε, τῇ παραχωρήσει τοῦ Θεοῦ, ἔχομε περιπέσει εἰς δουλείαν καί φαίνεται ὅτι ἐπίκειται διωγμός τῆς Πίστεως - μή γένοιτο - χειρότερος ἀπό ἐκεῖνον πού περιέπεσεν τό τότε ποίμνιον μετά τήν Ἅλωσιν. Καί τοῦτο, διότι τό σημερινόν ποίμνιον δέν θά ἔχῃ οὐδέν προνόμιον, ἀφοῦ ἡ ἄθεος Πολιτεία δέν θα περιθάλπῃ τήν Ἐκκλησίαν, οὔτε θά τῆς παραχωρῇ προνόμια, ἐφ᾽ ὅσον σήμερον ἡ Πολιτεία ἀποσκοπῇ καί μεθοδεύῃ τόν συνταγματικόν καί θεσμικόν χωρισμόν ἀπ᾽ Αὐτῆς. Ἡ Πολιτεία ἀποβλέπει εἰς τό νά ἀποδυναμώσῃ τήν Ἐκκλησίαν καί νά τήν διώξῃ ἔτι καί ἔτι, ὑποτασσομένη εἰς τόν ἀνθελληνικόν καί ἀντίχριστον σχεδιασμόν τῆς Νέας Ἐποχῆς. Ὁ θεσμός τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας διασαλεύεται, ὅταν τό ὑπάρχον θεσμικόν πλαίσιον τό προστατεῦον τήν Ἐκκλησίαν μεθοδεύεται νά καταλυθῇ.

Διά τόν Ἑλληνισμόν τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου ὁ στόχος εἶναι ὁ ἀφελληνισμός καί ἡ ἀποχριστιανοποίησίς του. Ἡ χαριστική βολή, ἴσως νά ἐπέρχεται, διά τῆς μεθοδευομένης ἐθνοκτονίας τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου ἀπό τά γνωστά διαχρονικά ἀνθελληνικά κέντρα, τῇ καταλυτικῇ συνεργείᾳ τῶν γραικύλων προδοτῶν τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου. Ἐπίκειται ἀφελληνισμός διά τῆς εἰσαγωγῆς ἑκατομμυρίων λαθρομεταναστῶν. Καί ταῦτα, παραλλήλως μέ τήν ἤδη ἀπό δεκαετιῶν συντελουμένην προδοσίαν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως ἀπό τούς προδότας τῆς Πίστεως διά τοῦ ἐπαράτου Οἰκουμενισμοῦ.

Ἐπίκειται ἡ κατάλυσις τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας τῆς Ἑλλάδος - καθώς καί ἐκείνης τῆς Κύπρου, μέ ταχύτερον ρυθμόν - διά τῆς προδοτικῆς ἄρσεως τῆς ἀσυλίας της. Ἡ Ἑλλάς ἐκποιεῖται, διαμελίζεται καί παραδίδεται, τῇ καταλυτικῇ συνεργείᾳ καί τῇ ἰδίᾳ συμπράξει τῶν γραικύλων προδοτῶν, εἰς τούς «ἐμπόρους τῶν ἐθνῶν» ἀντί «πινακίου φακῆς». Εἰς τούς διαχρονικούς ἐχθρούς τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τούς Φράγκους (Γερμανούς), τούς Ἑβραίους (Δ.Ν.Τ.) καί τούς Ὀθωμανούς (Τούρκους).

Ἄν δέν ὑπάρξῃ ἔμπρακτη μετάνοια καί ἐπιστροφή εἰς τόν Θεόν, ἴσως περιπέσωμε εἰς μεγάλα δεινά, παρόμοια μέ ἐκεῖνα πού περιέπεσε ὁ Ἑλληνισμός μετά τήν Ἅλωσιν, ἤ μᾶλλον εἰς χειρότερα ἐκείνων, διότι τώρα δέν θά ὑπάρχῃ ἕνας Γεννάδιος Σχολάριος διά νά διαπραγματευθῇ τυχόν προνόμια τοῦ ποιμνίου, οὔτε ἕνας Μωάμεθ Πορθητής διά νά τά παραχωρήσῃ.

ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ

http://hristoifantos.blogspot.gr

ΑΝΑΞΙΟΙ ΤΟΥ «ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ»

Εἰς τήν ἐποχήν μας ἡ ἁμαρτία ἔχει κατακλύσει τά πάντα: Πόρνοι, μοιχοί, παιδεραστές, αἱμομεῖκτες, ὁμοφυλόφιλοι, δολοφόνοι, ἔμποροι ναρκωτικῶν... Μεταμοσχεύσεις καί ἐμπορία ζωτικῶν ὀργάνων ἀπό «ἐγκεφαλικά νεκρούς», δηλαδή ἀπό ζῶντες, ἄπειρες μητέρες παιδοκτόνες λόγῳ τῶν ἀμβλώσεων, διαφθορά, παρανομία... Ἄνθρωποι δίχως Χριστόν.

Τόν ἄνθρωπον, λέγει ὁ Ἀριστοτέλης, τόν ξεχωρίζουν ἀπό τό ζῶον δύο πράγματα, τό γέλιον καί ἡ ἐντροπή. Τό ζῶον δέν γελάει ποτέ καί δέν ἐντρέπεται διά τίποτε. Ὁ ἄνθρωπος πού δέν γελάει ποτέ, ρέπει πρός τήν ψυχοπάθειαν. Καί ἐκεῖνος πού δέν ἐντρέπεται διά τίποτε, ρέπει πρός τήν ἀποκτήνωσιν.

Ἡ κοινωνία μας ἀπαρτίζεται καί ἀπό κάποιους ἀνθρώπους-ἀγριανθρώπους δίχως ἐντροπήν, μέ συμπεριφορές ἀπάνθρωπες, ψυχοπαθητικές, μέ δυσεύρετα τά ὑγιῆ χαμόγελα.

Ἀκόμη καί μικρά παιδιά ὑπάρχουν, δίχως ἁγνότητα, προχωρημένα πρίν τήν ὥραν των. Εἶναι τά ἄδικα πρώϊμα ''χαϊβάνια''...

«Στρατεύματα κατοχῆς», προδοσία τῆς Πίστεως, ἐθνοκτονία, ἀφελληνισμός, ἀποδόμησις τῆς παιδείας, τῶν παραδόσεων, τῆς ἱστορίας, τῆς γλώσσης, οἰκογενειοκτονία, κοινωνική καί οἰκονομική ἐξαθλίωσις, κλπ. Τά ὄνειρα διά μίαν καλυτέραν ζωήν ἀπαγορεύονται αὐστηρῶς.

Νόμοι ἀντιρατσιστικοί, ἕνεκεν δῆθεν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ἐξαιρουμένων ὅμως τῶν ἑλληνορθοδόξων δικαιωμάτων. Θεατές ἐσταυρωμένων, ἀποκεφαλισμένων, κλπ., συνανθρώπων μας, Χριστιανῶν καί μή. Ἀθλιότης! Προώθησις λαθρομεταναστῶν καί δή τοῦ Ἰσλάμ εἰς τήν Ἑλλάδα. Διδασκαλία τοῦ ἀντιχρίστου Ἰσλάμ εἰς τά Ὀρθόδοξα θεολογικά σπουδαστήρια, ἀνεγέρσεις τζαμιῶν, «ναργιλέδες» καί μύρια ἄλλα.

Ὅλα αὐτά αὐξάνονται καί πληθύνονται καί κατακυριεύουν, ἐπειδή προστατεύονται, προωθοῦνται καί νομιμοποιοῦνται διά ἀνθελληνικῶν καί ἀντιχρίστων νόμων, ἄνευ διαματυρίας, ἐλέγχου, ὑπερασπίσεως τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος... Καί μετά ἀπό ὅλα αὐτά, ἀκούγεται ἡ ἐπῳδός: '' Ἔχει ὁ Θεός''!

Ὅλα ὅμως αὐτά εἶναι ἀποτέλεσμα κυρίως τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἀμετανοησίας μας. Ἄν εἴχαμε μετάνοια, θά ἔστεκαν καί τά ὑπόλοιπα εἰς τήν σωστήν των βάσιν.

Ἐπιβάλλεται νά μετανοήσωμε, ἔστω καί τήν ὑστάτην στιγμήν, τώρα δηλαδή. Καί, ἐφ᾽ ὅσον μετανοήσωμε, τότε ἀξίως νά ἐκστομίσωμε τό «ἔχει ὁ Θεός». Καί τότε θά «ἔχῃ ὁ Θεός».

ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ

http://hristoifantos.blogspot.gr

Οι αδικημένοι είναι τα πιο αγαπημένα παιδιά του Θεού

Αν σκεφτόμασταν ότι ο πιο αδικημένος είναι ο Χριστός, θα δεχόμασταν με χαρά την αδικία. Ενώ ήταν Θεός, κατέβηκε στην γη από πολλή αγάπη και κλείσθηκε εννιά μήνες στην κοιλιά της Παναγίας.

Ύστερα, τριάντα χρόνια έζησε αθόρυβα. Από δεκαπέντε μέχρι τριάντα χρόνων δούλευε μαραγκός στους Εβραίους. Και τι εργαλεία είχαν τότε; 

Ξύλινα πριόνια χρησιμοποιούσαν, με κάτι καβίλιες ξύλινες.

Τού έδιναν και κάτι σανίδια…και Τού έλεγαν: "Φτιάξε αυτό, φτιάξε εκείνο…". Και πώς να τα πλανίση; Πλανίζονταν μ' εκείνα τα γύφτικα σίδερα, που χρησιμοποιούσαν τότε για πλάνες; Ξέρεις τι ζόρικα είναι; Άντε ύστερα, τρία χρόνια ταλαιπωρία! Ξυπόλητος να πηγαίνη από εδώ - από εκεί, για να κηρύττη! Θεράπευε αρρώστους, με λάσπη άνοιγε τα μάτια των τυφλών, και αυτοί ζητούσαν πάλι σημεία. Έβγαζε τα δαιμόνια από τους δαιμονισμένους, αλλά δυστυχώς οι αχάριστοι άνθρωποι Τού έλεγαν πώς είχε δαιμόνιο! Και ενώ τόσοι είχαν μιλήσει και προφητεύσει γι΄ Αυτόν, τόσα θαύματα έκανε, και τελικά ονειδισμούς, σταύρωμα.

Γι΄ αυτό οι αδικημένοι είναι τα πιο αγαπημένα παιδιά του Θεού. Γιατί ως αδικημένοι έχουν στην καρδιά τους τον αδικημένο Χριστό και αγάλλονται στην εξορία και στην φυλακή σαν να βρίσκωνται στον Παράδεισο, διότι, όπου Χριστός εκεί Παράδεισος.

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Γ΄, Πνευματικός Αγώνας, έκδοση Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2001, σσ. 71-72.

http://www.agioritikovima.gr/

Πορεία στη ζωή μας με τον Θεό. Τώρα και πάντοτε!

Είναι αλήθεια ότι μέσα στην Αγ. Γραφή εξυμνούνται δύο πολύ βασικά γνωρίσματα του Θεού: Το Κράτος και το Έλεός Του. Δηλαδή η Δύναμη και τη Ευσπλαγχνία Του. Και οι δύο αυτές ιδιότητες του Καλού μας Θεού φαίνονται παντού μέσα στη Δημιουργία, ιδιαιτέρως όμως φαίνονται στη μέριμνά του και στο ενδιαφέρον του για τον άνθρωπο, την κορωνίδα της δημιουργίας, μη του λείψει τίποτε «από τα εγκόσμια και υπερκόσμια αγαθά» Του Δημιουργού Θεού μας.

Ο Κύριος λοιπόν είναι μακρόθυμος και πολυέλεος, παντοδύναμος και οικτίρμων. Αν όμως όλη αυτή τη δύναμη και την αγάπη την προσφέρει υπέρ του ανθρώπου για τα νόμιμα και ευλογημένα επίγεια αγαθά του, π.χ. υγεία, αυτάρκεια, οικογένεια, εργασία, μόρφωση και επιτυχία, πόσο μάλλον ο Θεός μας εργάζεται φιλάνθρωπα για την σωτηρία μας, “πάντα προς το του πλάσματος συμφέρον οικονομών”. Οι παρεμβάσεις του Θεού και οι επεμβάσεις Του μας οδηγούν στην ζωή, στην ευτυχία κατά Θεόν και στη σωτηρία τελικά.

Είναι αλήθεια τρισμέγιστη: “Ο Θεός θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν”. Μάλιστα λέγεται στην αγία Γραφή ότι “δεν θα θελήσει ο Θεός να πεθάνει ο αμαρτωλός (νοείται ο καλοπροαίρετος) μέχρις ότου επιστρέψει σε μετάνοια και να ζήσει αιώνια”. Γι αυτό ο Θεός, ο Δημιουργός μας, ο Νομοθέτης, ο Σωτήρας και ο Κριτής μας, φέρεται ως Πατέρας και μας παίρνει από το χέρι, ενίοτε και από το αυτί, παιδαγωγικά, και μας οδηγεί στην πίστη, στη μετάνοια, στην Ορθόδοξη Εκκλησία, “εκτός της οποίας δεν υπάρχει σωτηρία”.

Λέγει ο εβδομηκοστός δεύτερος ψαλμός: “ Εκράτησας της χειρός της δεξιάς μου”, δηλαδή με στήριξες, με βοήθησες, με οδήγησες. “Και εν τη βουλή σου ωδήγησάς με”: Ό,τι έκανες, τόκανες με τη θέλησή σου, βάσει δικού σου σχεδίου. Δεν με κράτησες προσωρινά, αλλά μέχρι τέλους με οδήγησες στον προορισμό μου. “Μετά δόξης προσελάβου με”: Όχι σαν σκουπίδι, όχι σαν απόπαιδο, όχι σαν κάποιον ανεπιθύμητο, αλλά θαυμαστά και ένδοξα, με πήρες κοντά Σου, όπως και στην Παραβολή του ασώτου ο Πατέρας δέχθηκε και τίμησε τον αποστάτη γυιό του... (Ψαλμ. οβ΄ 23-24)

Αλήθεια, τί σημαίνει ότι κρατάμε κάποιον από το δεξί χέρι; Σημαίνει ότι είμαστε δίπλα του, κοντά του, οικείοι και τον βοηθάμε αποτελεσματικά με πατρική φροντίδα και αγάπη. Αυτό ακριβώς κάνει και ο Θεός μας. Το λέμε κάθε φορά στην θεία Λατρεία μας: “Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς ο Θεός τη ση χάριτι”.

Ο Θεός επίσης δεν οδηγεί απλώς κρατώντας μας από το χέρι, αλλά πολύ συχνά σηκώνει στα χέρια Του τον αγωνιζόμενο, πάσχοντα, πεσμένο και πληγωμένο άνθρωπο, όπως ακριβώς έκανε ο Καλός Σαμαρείτης. Αυτό γίνεται πάντοτε “εκ Πατρός, δι΄ Υιού, εν Αγίω Πνεύματι”, δι΄αγίων και αγγέλων, όπως κρίνει κάθε φορά ο Κύριος.

Πρέπει λοιπόν να ξέρουμε ότι ο Καλός Θεός ούτε τώρα μας αφήνει ούτε μετά θάνατον, αν θέλουμε βέβαια και μείς να σωθούμε. Μας κρατάει από το χέρι. Τώρα μεν με τη βοήθεια της θείας χάριτος περπατάμε στους δρόμους της αρετής και της αλήθειας. Στην οδό, την αλήθεια και τη ζωή της Εκκλησίας. Με το λόγο Του, με τον πνευματικό μας και τα παραδείγματα των αγίων. Δεν είναι το ίδιο η πορεία στο φως της Ορθοδοξίας και Ορθοπραξίας με την πορεία στην σκοτεινή αμαρτωλή ζωή. Αν όμως εμείς θέλουμε να περπατάμε στα σκοτάδια της παρανομίας και όχι στα λευκά, αγνά και καθαρά μονοπάτια του Θεού, τότε είμαστε άξιοι της τύχης μας. Όλα θα ΄ρθούν στραβά, κακά κι ανάποδα... Γι΄ αυτό λέγει ο πρώτος ψαλμός: “μακάριος ανήρ ός ουκ επορεύθη εν βουλή ασεβών και εν οδώ αμαρτωλών ουκ έστη...”. Ας προσέξουμε πάρα πολύ το ρεύμα του κακού, τη νοοτροπία του κόσμου, τις κακές παρέες.

Όλη η Καινή Διαθήκη είναι γεμάτη από αυτή τη συμπόρευση του Κυρίου με τους μαθητές και τους ακροατές Του. Με τις ιεραποστολικές περιοδείες του Χριστού, όπου μαθητές και κόσμος, όλοι, ζούσαν μέσα στη δοξολογία και τον αίνο ενθουσιασμένοι από τη χάρη των θείων λόγων και τα άπειρα θαύματα του Χριστού. Επίσης και στην Π. Διαθήκη η συμπόρευση αυτή φαίνεται στις ωραίες πορείες του λαού του Θεού κάτω από τη θεία Σκέπη του Παντοκράτορος Κυρίου με τα αλλεπάλληλα θαύματα της τροφοδοσίας του λαού Του και τις νίκες του επί “τα βάρβαρα έθνη τα τους πολέμους θέλοντα”.

Τέλος, στο αιώνιο μέλλον του Παραδείσου θα περπατήσει μαζί μας ο Κύριος και μείς μαζί Του στα λευκά. “Ιδού η σκηνή μετά των ανθρώπων”, λέγει στην Αποκάλυψη του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Δηλαδή θα έχουμε τότε: 

α] Ζωή με τον Χριστό αδιατάρακτη και αδιάκοπη 

β] Ζωή μέσα στο φως και στη χαρά 

γ] Ικανοποίηση όλων των πόθων και προσδοκιών 

δ] Συντροφιά με τους αγγέλους και τους αγίους 

ε] Ζωή αναμάρτητη και ασκίαστη 

στ] Απεριόριστες αποκαλύψεις της αγιότητας και της δόξης του Θεού με την καθοδήγηση του αγ. Πνεύματος 

ζ] Δόξα και μισθό ουράνιο σε όσους πέρασαν δια πυρός και σιδήρου μέσα στους διωγμούς και τις θυσίες.

Και όλο αυτό το θαυμάσιο και εξαίσιο γεγονός δε θα τελειώνει ποτέ, αλλά θα αυξάνεται σε ποσότητα και ποιότητα. Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν!

Χριστιανική Εστία Λαμίας

http://aktines.blogspot.gr

Nτροπή να νιώθεις όταν αμαρτάνεις, όχι όταν μετανοείς!

Kοίταξε τί σου έκανε ο διάβολος. Yπάρχουν δύο πράγματα η αμαρτία και η μετάνοια.

H αμαρτία είναι τραύμα η μετάνοια φάρμακο. 'Οπως ακριβώς για τά σώματα υπάρχουν φάρμακα και τραύματα, το ίδιο και γιά την ψυχή υπάρχουν τα αμαρτήματα και η μετάνοια.

H αμαρτία μέσα της έχει την ντροπή η μετάνοια έχει το θάρρος και τήν παρρησία. Θέλω να με ακούσεις, σε παρακαλώ, με προσοχή, μήπως και δεν αντιληφθείς πώς είναι η τάξη των πραγμάτων, και χάσεις έτσι την ωφέλεια. Πρόσεξε τί θα πώ! Yπάρχει το τραύμα υπάρχει και τό φάρμακο.

Yπάρχει η αμαρτία υπάρχει και η μετάνοια. Tο τραύμα είναι η αμαρτία το φάρμακο η μετάνοια. Στο τραύμα υπάρχει πύον και μόλυνση υπάρχει ντροπή υπάρχει χλεύη. Στη μετάνοια υπάρχει παρρησία το φάρμακο η δύναμη να καθαρίζει αυτό που έχει μολυνθεί. Στην αμαρτία υπάρχει μόλυνση υπάρχει ελευθερία υπάρχει καθαρισμός του αμαρτήματος. Παρακολούθησε με προσοχή τα λόγια μου!

Mετά την αμαρτία έρχεται η ντροπή μετά τη μετάνοια ακολουθεί το θάρρος και η παρρησία. 'Εδωσες προσοχή σ' αυτό που είπα; Aυτή την τάξη των πραγμάτων την αντέστρεψε ο διάβολος, και έδωσε στην αμαρτία παρρησία, και στη μετάνοια έδωσε ντροπή.

O Θεός όμως, όταν εξαλείφει τα αμαρτήματα, δεν αφήνει σημάδι ούτε επιτρέπει να παραμείνει κάποιο ίχνος επάνω στην ψυχή αλλά μαζί με την υγεία χαρίζει και τήν ομορφιά μαζί με την απαλλαγή από την τιμωρία δίνει και τή δικαιοσύνη κι εκείνον που αμάρτησε, τον κάνει να 'ναι ίσος με αυτόν που δέν αμάρτησε.

Γατί αφαιρεί το αμάρτημα και κάνει όχι μόνο να μην υπάρχει τώρα πια αυτό, αλλά και να μην έχει υπάρξει ούτε και στο παρελθόν. M' αυτόν τον τρόπο ολοκληρωτικά το εξαλείφει. Δεν υπάρχει πλέον ουλή δεν υπάρχει σημάδι δεν υπάρχει ίχνος που να θυμίζει το τραύμα δεν υπάρχει το παραμικρό που να φανερώνει πως υπήρξε πληγή (...). Παρακολούθησε με προσοχή αυτά τα λόγια!

Γιατί για όλους είναι, όλους αφορούν και οδηγούν στη σωτηρία. Παρασκευάζω φάρμακα, που είναι πιο σπουδαία από τα φάρμακα των ιατρών (...). Στα χέρια της μετάνοιας σάς παραδίδω για να γνωρίσετε τη δύναμη που έχει για να γνωρίσετε τί είναι ικανή να κατορθώσει και για να μάθετε πώς δεν υπάρχει αμάρτημα που να μπορεί να τη νικήσει, ούτε παράβαση του νόμου που νά μπορεί να υπερισχύσει πάνω απ' τή δική της δύναμη (...). Γνωρίζοντας, λοιπόν, το φάρμακο αυτό της μετάνοιας, ας απευθύνουμε δοξολογία στο Θεό. Γιατί η δόξα και η δύναμη αιώνια είναι δική Tου. Aμήν.''

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος 

 http://www.agioritikovima.gr

ΝΑ ΜΗΝ ΑΜΕΛΟΥΜΕ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ – ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΑ

Κύριε Ευάγγελε, είθε ο Θεός να λυτρώση το πλάσμα Του και πάλι, αλλά ο άνθρωπος δεν εννοεί τας οικονομίας όπου έκαμε και καθημερινώς κάμει, πώς να σώση τον άνθρωπον. Αλλά ο άνθρωπος… δια τούτο απεφάσισε κατά τους Αγίους Πατέρας τον φρικτόν πόλεμον, όπου θα μείνουν το ένα τρίτον του κόσμου επί ολίγα χρόνια και κατόπιν Δευτέρα Παρουσία, δια να κρίνη τον κόσμον κατά τα έργα αυτού και να αποδώση του καθενός ό,τι έπραξε, διότι είνε δίκαιος. Δεν βλέπει προς πρόσωπον ανθρώπου, αλλά εξετάζει. Δια τούτο ας βιαζώμεθα εκ τα καλά ε΄ργα. Πάντες αποθνήσκομεν. Μην αμελούμε τη σωτηρία μας, όπου μας προβάλει ο διάβολος διότι λέγεται και ανθρωποκτόνος. Αυτός δεν κοιμάται, ούτε τρώγει. Κοπιάζει πώς να απολέσει έναν άνθρωπον. Λάβε ενίσχυσιν με τους καλούς λόγους και την Θείαν Μετάληψιν. Μην βλέπωμεν υψηλά πράγματα αλλά χαμηλά, ταπεινά, πτωχικά, ειρηνεύοντας αλλήλους, διότι ο άνθρωπος δεν πταίει, αλλά ο διάβολος σπείρει λόγους και πονηρεύει τον άνθρωπον. Ο άνθρωπος είνε απλούς, απλούς. Ο διάβολος βάλλει πονηρίας σ’ όσους τον ακούνε. Ο Θεός όμως έδωκε το όνομά Του δια να μαστίζουμε τον διάβολον. Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλόν. Μη αμελήσωμεν την προσευχή μας. Κρούετε και ανοιγήσετε. Ας λάβωμεν την συνήθειαν της ευχής αυτής και πάντοτε θα είμεθα ειρηνικοί. Και αν ο διάβολος σπείρει ζιζάνια εν ταις καρδίαις ημών, τότε χρειάζεται υπομονή και εις τον Θεόν προσευχή. Υπομονή χρειάζηται και όταν παρέλθη παν σκάνδαλον καθώς και άλλη φορά πάλη, πόλεμος πνευματικός. Όπου ο Θεός μας εύρη, εκεί θα μας κρίνη. Δεν σας γράφω περισσότερα, ίνα μη σας κουράσω τον νουν. Δια τούτο ας ευχόμεθα εις τον Θεόν να μας εύρη με τους εκλεκτούς Του και δι’ αυτό θα κολοβώση τας ημέρας της Δευτέρας Παρουσίας. Γρηγορείτε, γρηγορείτε, λέγει ο Κύριος, διότι δεν γνωρίζομεν ποίαν ώρα θα έλθη ο Κύριος.

Σας χαιρετούμε εν Χριστώ Ιησού

Χριστόδουλος μοναχός

Καλλίνικος μοναχός

Θεόφιλος μοναχός

Η Επιστολή εστάλη σε συνεργάτη του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου, στον Ευάγγελο Παφίλη

Άγιον Όρος, Κατουνάκια, 29-12-1978

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

Είναι μεγάλο όπλο στους πειρασμούς η ανεξικακία

«Να επιδιώκετε την ειρήνη με όλους και τον αγιασμό, χωρίς τον οποίο κανείς δεν θα δη τον Κύριο». Διότι τίποτε δεν μας κάνει τόσο ευάλωτους στους πειρασμούς και δεν συμβάλλει τόσο στην ήττα μας, όσο η διάσπασις. Και πρόσεχε πώς.

Διάσπασε τη φάλαγγα στον πόλεμο και οι εχθροί δεν θα χρειασθούν κόπο να τους νικήσουν, αλλά θα τους αιχμαλωτίσουν, επειδή τους βρήκαν μόνους και ασθενέστερους εξ αιτίας τής διασπάσεως. «Να επιδιώκετε την ειρήνη με όλους», λέγει· άρα και μ’ αυτούς που μας κάνουν κακό. Αυτό και αλλού το αναφέρει· «εάν είναι δυνατόν, όσο εξαρτάται από εσάς, να έχετε ειρη­νικές σχέσεις με όλους τους ανθρώπους».

Όσο εξαρτάται από σένα, λέγει, να ζης ειρηνικά, χωρίς να προσβάλλης την ευσέβεια, αλλά και όταν κακοποιήσαι, να το υπομένης με γενναιότητα· διότι είναι μεγάλο όπλο στους πειρασμούς η ανεξικακία...

Έτσι και ο Χριστός ενδυνάμωνε τους μαθητές του μ’ αυτά τα λόγια· «Να, σας στέλνω σαν πρόβατα μέσα στους λύκους· να είσθε φρόνιμοι σαν τα φίδια και άκακοι σαν τα περιστέρια».

Τί λές; βρισκόμαστε ανάμεσα σε λύκους, και μας προτρέπεις να είμαστε σαν τα πρόβατα και σαν τα περιστέρια; Ναι, λέγει· διότι τίποτε δεν γελοιοποιεί τόσο τον κακοποιό, όσο το να υπομένετε με γενναιότητα αυτά που σας κάνουν, και να μην αμύνεσθε ούτε με λόγια, ούτε με έργα. Αυτό και εμάς μας κάνει περισσότερο ενάρετους και μας ετοιμάζει μεγαλύτε­ρο μισθό, και εκείνους τους ωφελεί. Αλλά σε ύβρισε ο τάδε; εσύ ευλόγησέ τον.

Πρόσεχε πόσα από αυτό κερδίζεις· έσβησες το κακό, ετοίμασες μισθό για σένα, εκείνον τον καταντρόπιασες, και εσύ δεν έπαθες κανένα κακό.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

http://stratisandriotis.blogspot.gr