.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Πρέπει ὅλα νά συνοδεύωνται μέ τήν διηνεκῆ καί ἀδιάλειπτον νοεράν προσευχήν


ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ!


Ἡ ὑπακοή μετέχει ἀπό ὅλα· καί ὁ Χριστός σοῦ πλέκει στέφανον εἰς κάθε στιγμήν.

Ἀλλά διά νά ἀναπτύσσεται ὀ ἔσωθεν ἄνθρωπος, νά εὕρῃς εἰρήνην ἀπό τά πάθη, καί νά ἐξανθήσῃ ὁ καρπός τῆς ἀγαθῆς ἐργασίας σου, πρέπει ὅλα νά συνοδεύωνται μέ τήν διηνεκῆ καί ἀδιάλειπτον νοεράν προσευχήν.

Ὅπως ἐργάζεσαι λέγε διαρκῶς τήν εὐχήν ἤ μέ τό στόμα ἤ μέ τόν νοῦν.

Ὅταν τήν λέγῃς συνεχῶς μέ τό στόμα, κατόπιν τήν συνηθίζει ὀ νοῦς μέ τόν ἐνδιάθετον λόγον. Ἀκολούθως ὁ νοῦς τήν κατεβάζει εἰς τήν καρδίαν. Ἐκεῖ πλέον εἶναι ὁ κόπος καί τό ἔργον τῆς νήψεως. Νά κρατήσῃς ἐκεῖ διά βίας τόν νοῦν ἀσχημάτιστον, καθαρόν, προσέχοντα μόνον τήν ἀνακύκλησιν τῆς εὐχῆς διά τῆς εἰσπνοῦς καί τῆς ἐκπνοῆς ἐντός τῆς καρδίας. 

Τότε, μή προλαμβάνων ὁ νοῦς νά σχηματίσῃ λογισμόν μετεωρισμοῦ, καθαρίζει-χάριτι τῆς εὐχῆς-σύν τῷ χρόνῳ. Καί δέν εὐχαριστεῖται πλέον εἰς πονηράς ἐνθυμήσεις, μήτε θέλει να μένῃ τελείως ἀργός. Ἀλλά γίνεται ὄλος πυριφλεγής εἰς τήν ἐνθύμησιν τοῦ Θείου Ὀνόματος καί εἰς τήν ἀγάπην τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.

Λοιπόν, ἀδολέσχει, παιδί μου, εἰς τήν ἔνθεον αὐτήν κρυπτήν ἐργασίαν, καί γενήσεται Παράδεισος ἡ ψυχή σου, προτοῦ νά ἐξέλθῃ τοῦ σώματος. 


ΕΚΦΡΑΣΙΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ
Ἀνθολόγιο ἀποσπασμάτων ἐκ τοῦ βιβλίου
Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής
ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ