Υπάρχει κανείς φτωχότερος;

Είναι γνωστή η φιλοξενία του Προφήτη Ηλία από μια πάμπτωχη χήρα στα Σαρεπτά της Σιδωνίας.

Την συνάντησε ο Προφήτης να μαζεύει ξύλα. Και της ζήτησε λίγο ψωμί. Εκείνη είχε μόνο λίγο αλεύρι και λίγο λάδι. Και ίσα πού έφταναν, να φάει για τελευταία φορά αυτή και τα παιδιά της.

Όμως η φτώχεια και ο πόνος, την είχαν κάμει πονετική και εύσπλαχνη. Έτσι δεν δίστασε, να πάρει το ψωμί από το δικό της στόμα και των παιδιών της και να το δώσει στον Προφήτη Ηλία. Και μάλιστα χωρίς να ξέρει, ποιόν είχε μπροστά της. Τον είδε σαν ένα φτωχό.

Αναρωτιέται ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος:

- Ποιος είναι φτωχότερος από εκείνη την χήρα; Και μετά από αυτό το παράδειγμα, ποιος τολμάει να προφασισθή φτώχεια, για να μη κάμει ελεημοσύνη;

Εκείνη είχε μια χούφτα αλεύρι και το'δωσε. Σε ποιόν δεν περισσεύει... μια χούφτα αλεύρι;

Κάποιος νεαρός, στην διάρκεια των διακοπών του, γνώρισε ένα παιδάκι με ειδικές ανάγκες. Έπασχε από μυϊκή δυστροφία. Του έδειξε ενδιαφέρον. Του μίλησε με αγάπη. Και κέρδισε την φιλία του.

Όταν τέλειωσε το καλοκαίρι, και το παιδί επέστρεψε στο ίδρυμα, πού το είχαν βάλει οι γονείς του, ο νεαρός αποφάσισε να πηγαίνει κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο και να το βλέπει. Η διαδρομή ήταν πολύ μεγάλη.

Έπρεπε να μένει δυο βραδυές σε ξενοδοχείο κοντά στο ίδρυμα. Ξόδευε ένα σημαντικό ποσό από τον πενιχρό μισθό του, ενώ θα μπορούσε να τα «γλεντήσει» με την παρέα του.

Παρ' όλο πού δούλευε στις οικοδομές και κουραζόταν αρκετά, αφιέρωνε κάθε δεύτερη εβδομάδα δυο ολόκληρες μέρες, για να κάνει το πρόσωπο αυτού του παιδιού να χαμογελά και την καρδιά του να γεμίζει από χαρά.

Όλοι έχουμε κοντά μας «άτομα με ειδικές ανάγκες». Και πρώτα - πρώτα μέσα στο ίδιο μας το σπίτι.

Ο διπλανός μας (σύζυγος, παιδιά, συγγενείς) είναι άνθρωπος με πάθη, αδυναμίες, παραξενιές, καπρίτσια, πείσματα και με πολλές άλλες «ειδικές ανάγκες».

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει, ότι η μεγαλύτερη ελεημοσύνη μας γι' αυτούς, είναι: να γίνουμε «στόμα του Χριστού».

Όμως. Γίνομαι «στόμα του Χριστού» για τούς άλλους, δεν σημαίνει ότι από το πρωί μέχρι το βράδυ τούς «πρήζω» στις παρατηρήσεις και στις διδασκαλίες!

Ο Χριστός δεν άνοιξε το στόμα Του μόνο για να διδάξει και να ελέγξει. Δεν χρησιμοποίησε το στόμα Του μόνο για να δώσει εντολές ή για να δείξει την εξουσία Του. 

Το χρησιμοποίησε:

•και τότε πού λοιδορούμενος, ευλογούσε,

•και τότε πού μίλησε με καλοσύνη στο δούλο που τον ράπισε,

•και τότε πού, ενώ Τον εμπαίζανε και Τον εξευτέλιζαν, Αυτός σιωπούσε,

•και τότε πού προσευχήθηκε για τούς σταυρωτές Του.

Τέτοιο στόμα θέλει να αποκτήσουμε ο Χριστός. 

Και ένα τέτοιο στόμα Του αρέσει περισσότερο από το στόμα των προφητών!

Κανένα στόμα, ούτε των προφητών το στόμα, δεν του αρέσει τόσο, λέει ο όντως Χρυσόστομος άγιος Ιωάννης, όσο «το στόμα των επιεικών και πραέων ανθρώπων».

Έστω, λοιπόν, ότι δεν έχουμε ούτε μια χούφτα αλεύρι! Όλοι έχουμε στόμα. Και μπορούμε να αγωνιστούμε να το κάνουμε «στόμα Χριστού».

Αύτη θα είναι η μεγαλύτερη και η πιο θεάρεστη ελεημοσύνη προς τούς αδελφούς μας.

Άρχιμ. Β. Λ.

Αγίου Αυγουστίνου

http://tokandylaki.blogspot.gr

Οι συμβουλές του Γέροντα Ευσέβιου Γιαννακάκη (1910 –1995) για την κατά Θεόν ζωή

Πόσο δυνατό είναι κανείς πραγματικά να κινείται, να σκέπτεται, να ζει, να νταραβερίζεται, να εργάζεται συνέχεια με το Άγιο Πνεύμα, με την αγάπη του Κυρίου. Όλο αναμορφώνεται και όλο αναγεννάται και ανεβαίνει η στάθμη της ψυχής του και όλο περισσότερο επικοινωνεί με τον Κύριο και επιτυγχάνει τη θέωση κατά τους πατέρας της Εκκλησίας.

Λοιπόν εκείνο πού αποτελεί κίνδυνο, μεγάλο κίνδυνο είναι η συνήθεια, μεγάλο και τρομερό κίνδυνο η συνήθεια. Εμείς να μην επιτρέψουμε στον εαυτό μας να συνηθίζει, είτε τη Λειτουργία, είτε την ψαλτική, είτε το Ποτήριο της Ζωής είτε… να μη το συνηθίζουμε. Να νοιώθουμε δέος κάθε φορά πού γίνεται Λειτουργία.

Με πολλή συγκίνηση και συναίσθηση και ευγνωμοσύνη εις τον Θεόν να παρακολουθούμε. Θα μπορούσαμε πάντοτε ώς για πρώτη φορά και τελευταία φορά να παρακολουθούμε τη Θεία Λειτουργία; Λοιπόν είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος η συνήθεια. Συνήθεια και στον κανόνα και στην προσευχή και στη Λειτουργία καί, και, καί.

Όταν προσπαθεί κανείς να νοιώθει τον Κύριο κοντά του και να ζει το ιδανικό του, δεν γίνεται συνήθεια ποτέ. Μά, και να μην προλάβει, ας πούμε, να κάνει τον κανόνα του όλον, αν κάνει κείνο τον κανόνα τον πιο λίγο καλά, παστρικά, καθαρά, με πολλή συναίσθηση, τον δέχεται ο Θεός σαν δέκα κανόνες. Να είναι ο νους και η σκέψις μας εις τον Θεόν και να νοιώθουμε εκεί τον Θεόν κοντά μας. Ε, ευλογεί, ευλογεί τότε ο Κύριος και αγιάζει.

Η ζωή μας να περπατάει έξω από αδυναμίες και μακριά από υποχωρήσεις και συμβιβασμούς. Να επιδιώκουμε βίον αγνόν και ζωή ολοκάθαρη και Μυστηριακή. Να μοσχοβολάει από προσευχή, από Λατρεία, από αγώνα πνευματικό και άγιο. Ώστε όλα αυτά να βεβαιώνουν ότι είμαστε σταθεροί στην κλήση μας, και ότι κρατάμε δυνατά την αγίαν παρακαταθήκην της ζωής πού μας ενεπιστεύθη ο Κύριος.

Ε, αυτές οί ανθρώπινες αδυναμίες θέλουν περιφρόνηση, περιφρόνηση θέλουνε και κατακέφαλα να τις χτυπάμε. Να μή μας παρασύρουνε ποτέ οί ανθρώπινες αδυναμίες. Να πρυτανεύει το καλλιεργημένο χωράφι και να πρυτανεύει ο καλός και αγαθός εαυτός μας, διότι έχουμε και καλά. Εργασία χρειάζεται, εργασία, εργασία, εργασία.

Νομίζω, είτε στον εαυτό μας παρατηρούμε αδυναμίες και πέφτουμε, είτε στους παραέξω, μπροστά στη δόξα και το μεγαλείο και τη χαρά του Ουρανού, δεν πρέπει να στεκόμαστε καθόλου. Μπροστά στην αγίαν αποστολήν μας, όχι απλώς να ξεχνάμε τα ελαττώματα και τις αδυναμίες μας, αλλά ουδόλως να στέκουν στη σκέψη μας. Τελεία – τελεία – τελεία περιφρόνησις.

Στη μετάνοια του Τελώνου να στεκόμαστε. Ούτε στο ελάχιστο να μή νιώθει κάποιος ότι είναι καλύτερος από τον άλλο….

Η έν μετάνοια αδελφή είναι σιωπηλή, ευχάριστη, ταπεινή. Ακτινοβολεί. Δεν εκφράζει γνώμη, δεν σχολιάζει, δεν ελέγχει. Ούτε για τον κόσμο πού ζει στην αμαρτία εκφράζεται άσχημα. Λέει: «άραγε αυτοί είχαν τις δικές μου ευκαιρίες;» Και συμπεριφέρεται με επιείκεια. Τότε απολαμβάνει τον κανόνα της, την προσευχή, τη λατρεία, τη συγχώρηση πού ζητάει κάθε βράδυ.

Μετάνοια ίσον τελεία αλλαγή. Πρώτα το έργο της μετανοίας και κατόπιν της διακονίας. Άμα προηγείται η μετάνοια είναι χαριτωμένος ο άνθρωπος. Τον εαυτό του παρακολουθεί και ελέγχει. Αγωνίζεται γύρω από τα ελαττώματα του, και λέει συνέχεια «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησαν με, τον αμαρτωλό»…. Λοιπόν η αφιερωμένη ψυχή πού ζεί εν μετάνοια δεν φοβάται κανένα δύσκολο σημείο. Αφήνει με εμπιστοσύνη τον εαυτό της στα χέρια του Θεού.

Σας μεταφέρω μια παραγγελία του ουρανού: Η Νύμφη του Χρίστου να είναι ειρηνική, χαρούμενη και αισιόδοξη, όσες δυσκολίες κι αν συναντάει.

Να καταφέρνει ο πνευματικός και αφιερωμένος άνθρωπος να είναι πάντοτε ξάστερος. Να στέκεται παραπάνω από καταστάσεις, από κάτι πού θα συμβεί, από δυσκολίες. Να το πνίγει μέσα του.

Εφόσον εγκαταλείψαμε τα πάντα, θέλουμε δεν θέλουμε θα περπατήσουμε στ’ αχνάρια των Λγίων. Αυτό καλούμεθα να κάνουμε. Και κατ’ ακολουθίαν δεν μας κουράζει και δεν μας απογοητεύει καμμιά δυσκολία. Διότι αν οί Μάρτυρες αντιμετώπισαν το Μαρτύριο με χαρά και με ενθουσιασμό, εμείς είναι να στεκόμαστε σε τυχόν μικροδυσκολίες;

Συναντήσαμε εμείς δυσκολίες πού συνάντησε ο Παύλος; Μπορεί να είμαστε λίγο αδύνατοι και μας στοιχίζει. Έτσι, παιδί μου, θα μας κάνει μεγάλο παράπονο ο Κύριος. «Βρέ παιδί μου», θα πει «εγώ πάνω στο Σταυρό παραπονέθηκα; Δέχτηκα καρφιά. Παραπονέθηκα εγώ; Παρουσιάστηκα σκυθρωπός και κατηφής καί… καί… και απογοητευμένος; Έσύ, γιατί, παιδί μου; Γιατί αφήνεις τον εαυτό σου και απογοητεύεσαι»;

Να λέμε: «Είσαι καλή δυσκολία, ήλθες να με ωφελήσεις. Ήλθες να με γεμίσεις με τη χάρη του Θεού, με τη δύναμη του Κυρίου. Και τί είσαι σύ δυσκολία μπροστά στο Σταυρό του Κυρίου; Λοιπόν έτσι νομίζω· ώς Πνευματικός μικρός και ταπεινός, αυτό έχω να καταθέσω. Και δεν πρέπει να αφήνουμε το κάθε τι πού λέμε απαρατήρητο και να μην το εφαρμόζουμε. Διότι θα μου ζητήσει λόγο ο Θεός εκεί πάνω. Θα μου πεί: «τί έκανες εκεί κάτω; Γιατί δικαιολογούσες τις δυσκολίες της καθεμιάς και προχωρούσε ο καιρός με τα ελαττώματα της;».

Λοιπόν, παρακαλώ το δύσκολο να το βλέπουμε εύκολο και τον πειρασμό να τον βλέπουμε ως ευκαιρία για να ωφελούμεθα. Να έχουμε πιο πολλή Χάρη, πιο πολύ πλούτο του Αγίου Πνεύματος, της δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος. Να λέμε: «δόξα Σοι, ο Θεός», να ευχαριστούμε τον Θεό για την κάθε δύσκολη στιγμή. Γιατί μας δίνει την ευκαιρία να κάνουμε κάτι, να παρουσιάσουμε κάτι.

Να ενισχύσουμε λίγο περισσότερο τον εαυτό μας και να καταλάβουμε ότι τα δύσκολα σημεία είναι οί πλατιοί δρόμοι και οι λεωφόροι που μας οδηγούν στον Ουρανό και στον Παράδεισο. Να το ζεί αυτό ο αφιερωμένος άνθρωπος. Η δυσκολία είναι το ωραιότερο, το αγιώτερο, το πιο ευχάριστο γεγονός για το Χριστιανό. Καθ’ όν χρόνον ο Λπόστολος Παύλος το επαναλαμβάνει «Χαίρω εν τοις παθήμασίμου».

Μας καλεί η δυσκολία να προσευχηθούμε περισσότερο και να γονατίσουμε περισσότερο και να έλθουμε περισσότερο κοντά στον Κύριο, για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Οί αδυναμίες είναι εκείνες οί όποιες πολύ μας βασανίζουν. Διότι δεν στεκόμαστε στο μεγαλείο του ξεκινήματος μας και του ιδανικού μας…. Αν έχετε ταξιδέψει με αεροπλάνο, θα είδατε κάτω τις πεδιάδες, τα ποτάμια, τους δρόμους, τα χωριά. Έτσι είδε ο Παύλος τον Παράδεισο! Λοιπόν, τι ωραίο να ζούμε από εδώ αύτη την Πολιτεία, πού μας περιμένει!

Σύντομο βιογραφικό και πατρικές νουθεσίες του πολυχαρισματούχου Γέροντος Ευσεβίου Γιαννακάκη (1910-1995), ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ», Θεσσαλονίκη 2009

http://proskynitis.blogspot.gr

Παιδί μου πρέπει να προσευχώμεθα και για τους νεκρούς μας

Ενθαρρυντικές νουθετικές επιστολές του Γέροντος Εφραίμ σε πνευματικά του τέκνα

(Αποσπάσματα)

...Επίσης, ευλογημένα μου παιδιά, ο Άγιος Γέροντάς μου Ιωσήφ, μου έλεγε· «Παιδί μου πρέπει να προσευχώμεθα και για τους νεκρούς μας. Γιατί, οι καϋμένοι εκεί που βρίσκονται αν υποφέρουν και δεν έχουν σωθεί, αμάν κάνουν για ένα κομβοσχοινάκι, για λίγη ευχή να τους δροσίσει τα χειλάκια τους από την ψυχική οδύνη. Προσεύχονται στο Θεό να γίνη κανένας παπάς απ' το σόι τους για να τους μνημονεύει. Οι προσευχές των και οι αναστεναγμοί των δεν τους ωφελούν σε τίποτε. «Εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια». Έληξε γι' αυτούς η δυνατότητα να σωθούν. Αυτό έπρεπε να το κάνουν όταν ήταν στη παρούσα ζωή. Γι' αυτό, σαν βασανιζόμενοι ζητούν έλεος προσευχών και Λειτουργιών απ' τους ζώντας Χριστιανούς.

Βασανίζονται αλύπητα απ' τον Τύραννο «την συνείδησι». Θεέ μου! Θεέ μου, τι μας περιμένει!

Προσεύχεσθε τεκνία μου με πόνο ψυχής και δάκρυα, να μας αξιώση ο Κύριος του ελέους, τα τέλη της ζωής μας να είναι χριστιανικά, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα και η φοβερά Κρίσις του Θεού σωτήρια.

Να κατεβάζουμε τον νου μας εις τον Άδη και να μελετάμε τα εκεί, τα θλιβερά και φοβερά βασανιστήρια των ψυχών. Αναστενάζουν, βογγούν, εκπέμπουν φωνές απεγνωσμένες με αφόρητη οδύνη ψυχής. Ζητούν βοήθεια από μας τους ζώντας. Ας μη τους ξεχνάμε στις προσευχές μας. Δεν ξέρουμε αν βρεθούμε και εμείς σ' αυτή τους τη θέσι και τότε και εμείς θα υποφέρουμε τα ίδια. Αν εμείς τώρα τους βοηθήσουμε και εμάς θα μας βοηθήσουν άλλοι καλοί χριστιανοί.

Ας μην αδιαφορήσουμε στους φοβερούς πόνους των και στην κόλαση της μεταμέλειας. Ας τους λυπηθούμε στην αγρυπνία μας και στην εκκλησία, να παρακαλούμε να τους δροσίση την καρδούλα τους, ει δυνατόν, να τους βγάλη απ' την κόλαση ο Κύριος.

Ένα να ξέρετε, πως ο Χριστός μας, περιμένει τις προσευχές μας (για τους νεκρούς μας) για να τους ελεήση. Αυτός μας φωτίζει να προσευχώμεθα, για να βρη αιτία με την θεία Δικαιοσύνη Του, για να τους ελεήση. Πάρα πολύ ευαρεστείται όταν ενθυμούμεθα τις βασανισμένες ψυχές του Άδου. Όχι μόνο ωφελούμε αλλά ωφελούμε και την δική μας ψυχή μ' αυτού του είδους την αγάπη.

Και μάλιστα, αυτή η ψυχική ελεημοσύνη είναι ασυγκρίτως ανωτέρα της ελεημοσύνης προς τους ζώντας φτωχούς ανθρώπους. Και να ξέρατε πόσο την περιμένουν οι φτωχούλες ψυχές!!

Γι' αυτό σας θερμοπαρακαλούν δι' εμού, ποτέ να μη τις ξεχάσετε, καθημερινά να τις στέλνετε τροφή προσευχής με πόνο ψυχής και να ξέρετε το πόσο θα σας ευγνωμονούν και θα εύχονται στο Θεό για σας...

Με ανύστακτες ευχούλες, στοργή και πατρική αγάπη.

† Ο πατέρας σας Εφραίμ

http://nefthalim.blogspot.gr

Ο Θεός φανερώνεται στους λεβέντες

ΚΑΙ ΕΝΩ πιστεύουμε στον Χριστό που σαν λιοντάρι στάθηκε ατρόμητος στην απειλή αυτού του κόσμου.

Και ενώ έχουμε αδελφούς εκατομμύρια μάρτυρες που λεβέντικα ύψωσαν το ανάστημα της Ορθοδόξου πίστεως στους πάσης μορφής διώκτες, εμείς κλαψουρίζουμε ως δουλοπρεπείς και τρέμουμε κατεβάζοντας κάθε λεπτό «τα παντελόνια» της ψυχής μας εμπρός σε κάθε τι που απειλεί και καταργεί την εν Χριστώ ελευθερία μας, ενώ αντιθέτως ο Απ.Παυλος φωνάζει «τιμῆς ἠγοράσθητε· μὴ γίνεσθε δοῦλοι ἀνθρώπων». (Α΄Κορινθ.ζ΄,23)

Χρέος μας ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί ,να μας βρίσκει η ζωή ενάντια σε κάθε στέρηση της ανθρωπίνης Ελευθερίας, την οποία μας χάρισε ο Χριστός ακριβοπληρώνοντας με το Πανάγιον Αίμα Του επάνω στον Σταυρό.

Άλλωστε όπως αναφέρει και ο Απ. Παύλος «Ου δε το Πνεύμα Κυρίου εκεί ελευθερία» (Β' Κορ. Γ' 17). Το οποίο διαβάζεται και αντιστρόφως, δηλ.  «όπου ελευθερία αληθινή εκεί και η παρουσία του Αγίου Πνεύματος»

Ας ξεσκλαβωθούμε απ’τον φόβο μας, μα όχι απ’τα δόγματα της πίστεώς μας και ας σταθούμε με λεβεντιά εμπρός σε όσους θέλουν να μιάνουν την πίστη, την ψυχή μας και την εν Χριστώ ελευθερία μας, είτε Παναιρετικοί Οικουμενιστές είναι αυτοί, όσο ψηλά και αν βρίσκονται, είτε μας χαλκεύουν αλυσίδες με τα διάφορα φακελώματα, κάρτες του Πολίτη, τσιπάκια… κ.α. ενθυμούμενοι πως όλοι αυτά τα ανθρωπάρια λειτουργούν πάντα με την ψυχολογία του σκύλου: άμα σε δούν δειλό, προβληματισμένο και αβέβαιο σε δαγκώνουν, ενώ αν σε αφουγκρασθούν ως θαρραλέο, σίγουρο και απρόοπτο σε τρέμουν και λακούνε αδόξως προς τις οικίες τρύπες τους.

Καθότι «Φεύγει ἀσεβὴς μηδενὸς διώκοντος, δίκαιος δὲ ὥσπερ λέων πέποιθε». (Παροιμ.κη΄-1)

Και όπως λέει και ο λαός:

«Ο ανδρείος πεθαίνει μία φορά, ο δειλός κάθε μέρα.»

http://yiorgosthalassis.blogspot.com

Περί σωτηρίας ψυχής και Παραδείσου

Επιστολή Γέροντος Εφραίμ του εν Αριζόνα

Θα έλθη καιρός, θα σημάνη ημέρα, θα έλθη στιγμή, όπου θα κλείσουν αυτά τα μάτια και θα ανοιχθούν τα της ψυχής. Τότε θα ίδωμεν νέον κόσμον, νέας υπάρξεις, καινήν κτίσιν, νέαν ζωήν μη έχουσαν τέρμα. Ο τίτλος της: «Αθανασία άπειρος». Η μεγάλη πατρίς άνω, άφθαρτος, αιώνιος, η άνω Ιερουσαλήμ, η μήτηρ των πρωτοτόκων, ένθα θα σκηνώσουν αι λελυτρωμέναι ψυχαί, τας οποίας απέπλυνεν εκ του ρύπου το αίμα του Αρνίου του ακάκου!...

Τις δύναται να εκφράση δια λόγου και γραφίδος την χαράν, την αγαλλίασιν, την ευτυχίαν των σεσωσμένων εκείνων μακαρίων ψυχών; Μακάριοι οι εν Κυρίω αποθανόντες, ότι αναμένει αυτούς ο πλούτος της του Θεού χρηστότητος. Μακάριος όστις κερδίση λαχνόν δια την άνω πανήγυριν, πλούτος αναφαίρετος, δόξα ως Αυτός ο Θεός είπε: «και είπα υιοί υψίστου, τέκνα Θεού, κληρονόμοι Θεού, συγκληρονόμοι Χριστού».

Ο Κύριος προ του πάθους παρεκάλει τον Ουράνιον Πατέρα δια τους μαθητάς Του και δια τους μέλλοντας πιστεύειν δι’ αυτών: «Πάτερ, ους δέδωκάς μοι, θέλω ίνα όπου ειμί εγώ κακείνοι ώσι μετ’ εμού, ίνα θεωρώσι την δόξαν την εμήν ην δέδωκάς μοι, ότι ηγάπησάς με προ καταβολής κόσμου» (Ιωαν. 17,24 ).

Πόση η αγάπη του Ιησού δι’ ημάς! Έλαβε την ανθρωπίνην φύσιν και εκρεμάσθη επί του Σταυρού, αποδίδοντας εις ημάς την ελευθερίαν και την εξόφλησιν του χρέους προς τον Ουράνιόν Του Πατέρα, και ως προσφιλέστατος αδελφός, μας αξιώνει της συγκληρονομίας, του απείρου πλούτου, του Ουρανίου Του Πατρός!

Ω, οποία αγάπη προς ημάς! Ω, της ψυχρότητός μας προς Αυτόν! Ω, της αχαριστίας μου προς τον ευεργέτην μου! Θεέ μου, Θεέ μου, λυπήσου με και μη με καταδικάσης ανταξίως των έργων μου!

http://orthodoxfathers.com

Πνευματικός Αγώνας

Σκοπὸς τῆς ζωῆς μας εἶναι νὰ γίνουμε τέλειοι καὶ ἅγιοι. Νὰ ἀναδειχθοῦμε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ κληρονόμοι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἂς προσέξουμε μήπως, γιὰ χάρη τῆς παρούσας ζωῆς, στερηθοῦμε τὴ μέλλουσα, μήπως, ἀπὸ τὶς βιοτικὲς φροντίδες καὶ μέριμνες, ἀμελήσουμε τὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς μας.

Ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καὶ ἡ προσευχὴ ἀπὸ μόνες τους δὲν φέρνουν τοὺς ἐπιθυμητοὺς καρπούς, γιατί αὐτὲς δὲν εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας, ἀποτελοῦν τὰ μέσα γιὰ νὰ πετύχουμε τὸ σκοπό.

Στολίστε τὶς λαμπάδες σας μὲ ἀρετές. Ἀγωνιστεῖτε ν’ ἀποβάλετε τὰ πάθη τῆς ψυχῆς. Καθαρίστε τὴν καρδιά σας ἀπὸ κάθε ρύπο καὶ διατηρῆστε τὴν ἁγνή, γιὰ νὰ ἔρθει καὶ νὰ κατοικήσει μέσα σας ὁ Κύριος, γιὰ νὰ σᾶς πλημμυρίσει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μὲ τὶς θεῖες δωρεές...

Παιδιά μου ἀγαπητά, ὅλη σας ἡ ἀσχολία καὶ ἡ φροντίδα σ’ αὐτὰ νὰ εἶναι. Αὐτὰ ν’ ἀποτελοῦν σκοπὸ καὶ πόθο σας ἀσταμάτητο. Γί’ αὐτὰ νὰ προσεύχεστε στὸ Θεό. Νὰ ζητᾶτε καθημερινὰ τὸν Κύριο, ἀλλὰ μέσα στὴν καρδιά σας καὶ ὄχι ἔξω ἀπὸ αὐτήν. Καὶ ὅταν Τὸν βρεῖτε, σταθεῖτε μὲ φόβο καὶ τρόμο, ὅπως τὰ Χερουβεὶμ καὶ τὰ Σεραφείμ, γιατί ἡ καρδιά σας ἔγινε θρόνος τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ γιὰ νὰ βρεῖτε τὸν Κύριο, ταπεινωθεῖτε μέχρι τὸ χῶμα, γιατί ὁ Κύριος βδελύσσεται τοὺς ὑπερήφανους, ἐνῷ ἀγαπάει καὶ ἐπισκέπτεται τοὺς ταπεινοὺς στὴν καρδιά.

Ἂν ἀγωνίζεσαι τὸν ἀγώνα τὸν καλό, ὁ Θεὸς θὰ σὲ ἐνισχύσει. Στὸν ἀγώνα ἐντοπίζουμε τὶς ἀδυναμίες, τὶς ἐλλείψεις καὶ τὰ ἐλαττώματά μας. Εἶναι ὁ καθρέφτης τῆς πνευματικῆς μας καταστάσεως. Ὅποιος δὲν ἀγωνίστηκε, δὲν γνώρισε τὸν ἑαυτό του.

Προσέχετε καὶ τὰ μικρὰ ἀκόμα παραπτώματα. Ἄν σᾶς συμβεῖ ἀπὸ ἀπροσεξία κάποια ἁμαρτία, μὴν ἀπελπιστεῖτε, ἀλλὰ σηκωθεῖτε γρήγορα καὶ προσπέστε στὸ Θεό, ποὺ ἔχει τὴ δύναμη νὰ σᾶς ἀνορθώσει.

Μέσα μας ἔχουμε ἀδυναμίες καὶ πάθη καὶ ἐλαττώματα βαθιὰ ριζωμένα, πολλὰ εἶναι καὶ κληρονομικά. Ὅλα αὐτὰ δὲν κόβονται μὲ μία σπασμωδικὴ κίνηση οὔτε μὲ τὴν ἀδημονία καὶ τὴ βαρειὰ θλίψη, ἀλλὰ μὲ ὑπομονὴ καὶ ἐπιμονή, μὲ καρτερία, μὲ φροντίδα καὶ προσοχή.

Ἡ ὑπερβολικὴ λύπη κρύβει μέσα της ὑπερηφάνεια. Γί’ αὐτὸ εἶναι βλαβερὴ καὶ ἐπικίνδυνη, καὶ πολλὲς φορὲς παροξύνεται ἀπὸ τὸ διάβολο, γιὰ ν’ ἀνακόψει τὴν πορεία τοῦ ἀγωνιστῆ.

Ὁ δρόμος ποὺ ὁδηγεῖ στὴν τελειότητα εἶναι μακρύς. Εὔχεστε στὸ Θεὸ νὰ σᾶς δυναμώνει. Νὰ ἀντιμετωπίζετε μὲ ὑπομονὴ τὶς πτώσεις σας καί, ἀφοῦ γρήγορα σηκωθεῖτε, νὰ τρέχετε καὶ νὰ μὴ στέκεστε, σὰν τὰ παιδιά, στὸν τόπο ποὺ πέσατε, κλαίγοντας καὶ θρηνώντας ἀπαρηγόρητα.

Ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεστε, γιὰ νὰ μὴν μπεῖτε σὲ πειρασμό. Μὴν ἀπελπίζεστε, ἂν πέφτετε συνέχεια σὲ παλιὲς ἁμαρτίες. Πολλὲς ἀπ’ αὐτὲς εἶναι καὶ ἀπὸ τὴ φύση τους ἰσχυρὲς καὶ ἀπὸ τὴ συνήθεια. Μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου, ὅμως, καὶ μὲ τὴν ἐπιμέλεια νικιοῦνται. Τίποτα νὰ μὴ σᾶς ἀπελπίζει.

Αγίου Νεκταρίου

Ἀπὸ τὴ σειρὰ τῶν φυλλαδίων «Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ» τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ Ἀττικῆς.

http://stratisandriotis.blogspot.gr

Φεύγοντας από το Ναό ο άνθρωπος συνεχίζει τη δική του λειτουργία «έξω των τειχών». Την ώρα του δείπνου, καθώς κόβει το ψωμί, προσφέρει την προσευχή προ του φαγητού. Η πράξις του φαγητού είναι πάντα μία ανάμνηση του μυστηρίου της Θ. Ευχαριστίας. Και πραγματικά ο άνθρωπος είναι ό, τι αφομοιώνει: Eίτε τον «απαγορευμένο καρπό», είτε «την ευχαριστιακή υπόσταση του Βασιλέα του» και τα δώρα του. 

Ξαναγυρίζοντας στον καθημερινό του μόχθο κάτω από το βλέμμα του Θεού, το μόνο που μπορεί να πει ο άνθρωπος σε κάθε στιγμή της ημέρας είναι αυτή η ευχή: «Όλα είναι δικά σου, Κύριε, και εγώ είμαι δικός σου, δέξαι με». 

Η ύλη γίνεται μαλακή και εύπλαστη, όταν την αγγίζει το πνεύμα. Από την βαρειά και αδρανή μάζα της ξεπηδάει μια ομορφιά σμιλεμένη με ιεροφανικά σημεία και παλλόμενη από ζωή. Ο άνθρωπος έχει κληθεί να αντλήσει από τα πράγματα την ωραιότερη προσευχή: Να κάνει τον κόσμο ναό.

Π. Ευδοκίμοφ

http://agiabarbarapatras.blogspot.gr

Η ΚΟΥΤΟΠΟΝΗΡΙΑ ΤΩΝ ΑΣΤΡΟΛΟΓΩΝ

"Διάβασα πως ιδρύθηκε σώμα Ελλήνων αστρολόγων για την προστασία του κλάδου τους, ισχυρίζονται πως η Αστρολογία είναι επιστήμη. Μπορεί να πρόβλεψη, να βοηθήση και να λύση πολλά προβλήματα. Σε ανακοίνωση τους γράφουν " Γνωρίζετε ότι ένας αστρολόγος,σε συνεργασία με τον προσωπικό γιατρό σας, θα μπορούσαν να σας κάνουν άλλο άνθρωπο σωματικά και ψυχικά?

Ότι με τη βοήθεια της αστρολογίας θα αυξανόταν κατακόρυφα η παραγωγικότητα των Ελλήνων?

Η πάλι, ότι τα άστρα, εφόσον "διαβάζονται" από σοβαρούς και υπεύθυνους επιστήμονες ,είναι ικανά να φέρουν την άνοιξη σε κάθε "προβληματική"σχέση σας, να ανοίξουν νέους ορίζοντες στην επαγγελματική σας σταδιοδρομία και να δώσουν λύσεις στα περισσότερα προβλήματα σας "?

Τα ερωτήματα μου είναι… 

 Η Αστρολογία είναι επιστήμη? 

Υπάρχουν σοβαροί και υπεύθυνοι αστρολόγοι?

Η ζωή μας κατευθύνετε από τα άστρα? Πως εξηγείτε, ότι τα ωροσκόπια έχουν κατακλύσει εφημερίδες, περιοδικά, τηλεοράσεις και τα συμβουλεύονται μικροί και μεγάλοι, επιστήμονες ,πολιτικοί και τόσοι άλλοι"?

Το φαινόμενο ανησυχητικό η αστρολογία. Διερωτάται κανείς αν πρόκειται για έντονη ανάγκη φυγής, ως γίνετε αλήθεια σε μια εποχή, που η τεχνολογία έφθασε στο απόγειό της, να πρυτανεύει μια μοιρολατρία παρωχημένων εποχών?

Δεν φαίνεται ανεξήγητο, σήμερα στην εποχή των πυραύλων και των διαστημοπλοίων, η αστρολογία, τα ωροσκόπια, ο αποκρυφισμός και η μαγεία να παρουσιάζουν μια πρωτοφανή έξαρση?

Το φαινόμενο αυτό, δικαιολογημένο ίσως σε παλιές εποχές, τελείως αδικαιολόγητο για τη σημερινή θέλει την εξήγησή του. Έγραφε ο Βολτέρος, ότι "θα έλθει εποχή, που οι λαοί θα ανακαλύψουν την κουτοπονηριά των αστρολόγων ".

Ποια θα ήταν η εποχή αυτή? Σύντομη ήταν η προσδοκία του. Προσέβλεπε με εμπιστοσύνη στο μέλλον. Στήριζε τις ελπίδες του στην επιστήμη, στην πρόοδο, στην εξάπλωση των γραμμάτων.

Όλα αυτά, πίστευε, θα άνοιγαν τα μάτια του λαού για να δει την απάτη και την πλάνη. Πόσο όμως έπεσε έξω! Περισσότερο από δύο αιώνες πέρασαν από τότε και οι αριθμοί είναι τρομακτικοί. Φθάσαμε να ζητούν σε πολλά αμερικανικά πανεπιστήμια οι φοιτητές να παρακολουθούν μαθήματα αστρολογίας.

Πέρα από τις παρατηρήσεις αυτές, ας δούμε τι σκέπτονται και τη φρονούν σχετικά με την αστρολογία και τα ωροσκόπια οι επιστήμονες και μάλιστα οι αστρονόμοι.

Ο διάσημος αστρονόμος Poul Gouderc, του Αστεροσκοπείου των Παρισίων, που μελέτησε συστηματικά και την αστρολογία και δημοσίευσε βιβλίο με τίτλο, "Η Αστρολογία", δήλωσε κατηγορηματικά...

"Δεν υπάρχει στις μέρες μας σε ολόκληρη την υφήλιο ούτε ένας αστρονόμος, μεγάλος η μικρός, που να πιστεύει στην αστρολογία. Δεν έχω την πρόθεση να κατοχυρώσω προσωπικές απόψεις πίσω από άλλο κύρος, όμως η ομοφωνία αυτών που γνωρίζουν τον ουρανό είναι ένα γεγονός, που έχει την αξία του… 

Οι αστρονόμοι με ακριβή γνώση του πράγματος προσβλέπουν στην αστρολογία με πλήρη απιστία και τοποθετούνται απέναντι στους τσαρλατάνους που την υπηρετούν με δεδηλωμένη αντίθεση". 

Η Διεθνής Αστρονομική Εταιρεία ( Astronomische Gesellschaft ) σε συνέδριό της στη Βόννη δημοσίευσε την εξής δήλωση... "Στις ημέρες μας αυτό που τιτλοφορείτε Αστρολογία, Κοσμοβιολογία κ.λ.π. δεν είναι παρά ένα κράμα δεισιδαιμονίας, τσαρλατανισμού και εμπορίου... Η αστρολογία δεν είναι παρά ένα σύστημα κανόνων, που γίνονται αυθαίρετα αποδεκτοί"

Ο Γάλλος συγγραφέας Reginald Omez στο βιβλίο που κυκλοφόρησε με τον τίτλο… 

"Είναι αλήθεια, ότι τα άστρα δεν ψεύδονται ποτέ? "γράφει… "Από την πρώτη επικοινωνία με τους αστρονόμους γίνετε φανερό ότι απορρίπτουν και καταδικάζουν όλες τις διαβεβαιώσεις των αστρολόγων όσον αφορά την γλώσσα των άστρων και των ωροσκοπίων. Για τους αληθινούς ερευνητές του ουρανού και των άστρων, που ανακαλύπτουν διαρκώς την ύπαρξη, την απόσταση, την σύνθεση, τις εξελίξεις, τους μετασχηματισμούς και τις ενέργειες των πλανητών και των αστέρων όλα όσα οι αστρολόγοι διδάσκουν είναι αυθαίρετα κατασκευάσματα, που δεν ανταποκρίνονται σε τίποτα το πραγματικό". 

Και καταλήγει…"Τα άστρα ομιλούν? Κάθε τι που τους αποδίδει η σύγχρονη αστρολογία είναι καθαρό παραμύθι, που δεν ανταποκρίνεται σε τίποτα το επιστημονικό. Είναι οι αστρολόγοι και όχι τα άστρα που ομιλούν η μάλλον φλυαρούν".

Η Αμερικανική Εταιρεία Ψυχολογικών και Κοινωνικών Σπουδών δημοσίευσε την εξής επίσημη δήλωση ..

"Οι ψυχολόγοι δεν βρίσκουν καμιά ένδειξη, ότι η αστρολογία έχει κάποια αξία ως προς τις πληροφορίες του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, για την ζωή η τον προορισμό οποιουδήποτε".

Από το βιβλίο. του Γ. Μελέτη "Ερωτήματα στον Ιησού Χριστό"

http://ellasnafs.blogspot.gr

Πῶς θά ἀποτραπεῖ ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ πάνω μας;

Ἡ σημερινή πονηρά γενεά, ἔχει μάτια καί δέν βλέπει, ἔχει αὐτιά καί δέν ἀκούει. Ἔφθασε ἠ μεγάλη ὀργή τοῦ Θεοῦ καί μετάνοια δέν ὑπάρχει. Τούς ἐτύφλωσεν ἡ ἁμαρτία καί στόν Θεό δέν προσφεύγουν...

Νά κηρύττεται ἡ ἀλήθεια, ἡ μετάνοια.

Μόνον ἡ ἀληθινή μετάνοια ὅλων μας καί ἡ θερμή προσευχή πρός τόν Θεό, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί τούς Ἁγίους Πάντας, θά ἀποτρέψουν τήν δίκαιη ὀργή τοῦ Θεοῦ.

Ἀρχιμ. Φιλόθεος Ζερβάκος

Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

"ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ - ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΑΨΕΥΣΤΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ" (ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΟΡΑΣΙΣ)

ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ !!!

ΠΩΣ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΘΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ 

ΤΟΥ ΔΗΘΕΝ ΕΡΧΟΜΟΥ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ.

ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ!!!

ΓΕΡΟΝΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΚΟ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΡΟΣΤΑΓΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΟΔΗΓΕΙ ΜΕ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΟΥ ...

ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΓΙ ΑΥΤΟ;

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΟΥ;

Γ. ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΛΥΤΡΩΣΗ ΚΑΙ Η ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΟΥ ΚΤΙΖΕΤΑΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ...

ΟΛΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ...

ΑΓΝΟΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΥΡΕΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΒΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ Ο ΜΙΣΟΚΑΛΟΣ ...

ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΖΗΤΗΣΕΙ ΒΟΗΘΕΙΑ;

ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΨΕΥΤΕΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΣΤΟ ΚΡΙΣΙΜΟ ΑΥΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΠΟΥ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ;

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΓΕΡΟΝΤΑ ΝΑ ΔΙΝΟΥΜΕ ΤΟΣΗ ΜΕΓΑΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΔΕΧΘΩ ΟΤΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΤΟΥ ΔΕΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΦΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΜΟΝΙΜΑ;

Γ. Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ ΤΟΥ ...

ΘΕΩΡΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΣΤΕΙΛΕ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΥΙΟ ΤΟΥ ΝΑ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ...

ΕΣΤΕΙΛΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ...

ΓΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΥΠΕΦΕΡΕ ΤΟΣΑ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ, ΛΕΣ ΤΩΡΑ ΝΑ ΑΓΝΟΗΣΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ;

ΛΕΣ ΤΩΡΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΘΕΣΕΙ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΥΣ (ΠΡΟΦΗΤΕΣ) ΠΟΥ ΠΡΟΕΙΠΑΝ ΤΟ ΘΕΙΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ;

ΛΕΣ ΝΑ ΑΝΑΙΡΕΣΕΙ ΤΙΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΕΡΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ; ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ; ΚΑΙ ΤΗ ΓΑΛΗΝΗ;

ΓΕΡΟΝΤΑ Η ΚΑΤΗΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΣΥΡΘΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ...

ΠΑΡΗΓΟΡΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ, ΔΕΝ ΛΕΩ, ΑΛΛΑ ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΗΣΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ Η ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΑΞΙΩΣΗ, ΟΙ ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ;

Γ. ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ ...

ΑΛΛΑ ΑΣ ΣΥΛΛΟΓΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΠΟΥ ΦΟΒΑΣΑΙ ΚΑΙ ΔΕΙΧΝΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΗΣ ...

ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΜΟΝΙΜΑ ΚΑΙ ΔΙΑ ΠΑΝΤΩΣ ΤΟ ΚΑΚΟ ΚΑΙ ΟΤΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΑΝΑΛΑΜΠΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΣΑΝ ΕΥΣΕΒΗΣ ΠΟΘΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;

ΔΗΛΑΔΗ ΟΙ ΦΟΡΟΙ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΙΣΧΥΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΡΕΛΛΑΙΝΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ...

ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ ΘΑ ΧΑΘΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΜΑΣ ΘΑ ΕΞΑΝΕΜΗΘΟΥΝ ...

ΘΑ ΒΓΕΙ ΔΗΛΑΔΗ ΨΕΥΤΗΣ Ο ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ, Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ ΠΟΥ ΗΔΗ ΟΜΩΣ ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ ΑΦΟΥ ΠΟΛΛΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΟΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΠΑΛΗΘΕΥΤΗΚΑΝ ...

ΘΑ ΧΑΣΕΙ ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥ Ο ΠΙΣΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΛΑΣΠΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ, ΘΑ ΠΕΙΣΘΕΙ ΟΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΣ Η ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ "ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ" ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ...

ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟ;

ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΑΦΗΣΕΙΣ ΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΕΡΜΑΙΟ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ;

ΕΙΣΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟΨΗΣ ΟΤΙ ΑΠΟΣΥΡΘΗΚΕ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΑΦΗΣΕ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ;

ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΟ ΘΕΤΕΙΣ ΓΕΡΟΝΤΑ ΟΧΙ, ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΘΑ ΦΑΝΟΥΝ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΖΕΣΑΙ;

Γ. Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΗ ...

ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΜΩΣ ΣΗΜΑΔΙΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΖΗΤΑΕΙ ΝΑ ΤΑ ΑΝΑΛΥΟΥΜΕ, ΜΑΣ ΣΤΕΛΝΕΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΣΤΙΣ ΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ...

ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ...

ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΠΡΟΕΙΠΑΝ;

Γ. ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΥΝΤΟΜΑ ...

ΜΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΑΠΟΣΠΑΣΕΙΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΘΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΠΕΡΙΕΓΡΑΨΑΝ ΜΕ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ...

ΜΗ ΤΟΥΣ ΑΓΝΟΗΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΜΗ ΠΑΡΑΜΕΛΕΙΣ ΤΗ ΨΥΧΗ ΣΟΥ ...

ΝΑ ΤΗΝ ΕΧΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΚΑΘΑΡΗ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΔΕΧΘΕΙ ΤΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΚΟΛΟΒΩΣΕΙ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΦΕΡΕΙ ΓΡΗΓΟΡΑ, ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΠ' ΟΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ !!!

ΓΕΡΟΝΤΑ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΠΡΩΤΑ Η Η ΑΝΑΛΑΜΠΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ;

Γ. ΟΛΑ ΟΣΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ, ΔΙΑΦΗΜΙΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ ΤΟΥ, ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΩΘΕΙ Η ΕΝΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΤΣΟΥΝΑΜΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΠΟΥ, ΕΝΩ ΔΕΙΧΝΕΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΔΥΣΦΗΜΕΙΤΑΙ, ΞΑΦΝΙΚΑ ΘΑ ΓΙΓΑΝΤΩΘΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΝΙΞΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ...

ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΕΙΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΣΟΥΝ ΕΝΤΟΝΗ ΔΙΣΠΙΣΤΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΙΣΔΙΑΚΡΙΤΟΣ ...

Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΟΜΩΣ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΨΕ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΙΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΩΝ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ... 

ΘΑ ΔΕΗΣΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΤΟΥΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΑΙΜΟΝΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΠΟΥ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΟΓΟΝΗ ΚΑΙ ΘΑ ΚΤΙΣΕΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΡΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΩΣΤΕ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ "ΕΚΕΙΝΟΝ", ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΝΑ ΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ...

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΣ ΠΩΣ ΘΑ ΝΙΩΘΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ...

ΤΕΤΟΙΑ ΓΑΛΗΝΗ, ΑΓΑΠΗ, ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΥΛΙΚΗ ΕΥΡΩΣΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΓΡΑΨΕΙ ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΥΝΕΧΕΣ ...

ΘΥΜΗΣΟΥ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΟΥ ...

ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΤΑ ΒΙΩΣΕΙΣ !!! 

http://nefthalim.blogspot.gr

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ

apantaortodoxias

Η εικόνα της αδικίας

Αδικία είναι η συνήθεια να βλέπη κανείς τους νόμους με υπεροψία. Αδικία είναι η περιφρόνηση των νόμων, η καταπάτηση του δικαίου. Αδικία είναι η εναντίωση στο θείο θέλημα. Είναι ενέργεια για να επικρατήσει το κακό, ο πόλεμος, η ταραχή, η κακοδαιμονία, η βασιλεία του πονηρού. Η αδικία είναι ανοσιούργημα κι αυτόν που την εργάζεται τον καθιστά ακάθαρτο μπροστά στον Θεό. Η αδικία είναι αποκρουστική στα μάτια του Θεού, καθώς προσβάλλει το πρώτο των θείων χαρακτηριστικών που είναι η θεία δικαιοσύνη. Είναι δε μητέρα κάθε κακίας, αφού μέσα στην αδικία κρύβεται διαμιάς η κακία.

Η αδικία είναι πράξη ψυχής που δεν συντάσσεται με τον Θεό αλλά με τον πονηρό. Η αδικία φανερώνει ψυχή που δεν έχει καμιά επαφή των συναισθημάτων με τη λογική, ούτε βέβαια μπορεί να κυριαρχήσει πάνω στα πάθη και τις επιθυμίες της. Η αδικία κρίνει προς το συμφέρον και όχι προς το δίκαιο. Αποδίδει το δίκαιο σ’ αυτούς που αδικούν και το αφαιρεί απ’ αυτούς που δικαιούνται να το λάβουν.

Η αδικία γεμίζει τη γη με θρήνους και ο στεναγμός των αδικημένων ανεβαίνει μέχρι τον ουρανό. Η αδικία, η οποία δεν έχει έλεος και οικτιρμούς, δεν δειλιάζει μπροστά σε τίποτα. Συνθλίβει τις καρδιές των αδικημένων και κάνει από τα μάτια τους να τρέχουν πηγές δακρύων. Δεν ελεεί τον ορφανό και δεν λυπάται την χήρα. Πάντοτε αδυσώπητη και ανελέητη, επιβάλλει τις θελήσεις της και εκτελεί τις αποφάσεις της. Η τυραννία της είναι σκληρή∙ όπου δε επικρατεί, κυριαρχεί ο στεναγμός και ο πόνος.

Η αδικία αρνείται τον Θεό και δεν υπολογίζει το κράτος της δύναμής Του. Η εικόνα της προκαλεί φρίκη και τρόμος καταλαμβάνει αυτούς που την αντικρύζουν. Είναι δύσμορφη και αποτρόπαιη και η όψη της μοιάζει με αρχαία ερινύα. Όπου κι αν εμφανισθεί, απομακρύνεται απ’ εκεί η ειρήνη, η χαρά και η ευθυμία. Η παρουσία της προμηνύει καταιγίδα και η φωνή της αναγγέλει την καταστροφή. Απ’ όπου κι αν περάσει, η ερήμωση γίνεται ολοκληρωτική. 

Η αδικία είναι ο κακός δαίμονας που αφαιρεί την ευτυχία από τους ανθρώπους. 

Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως του εν Αιγίνη

(«Το γνώθι σαυτόν ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ», ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ, Απόδοση στη Νέα Ελληνική: Ευανθία Χατζή, Επιμέλεια κειμένου - Επίμετρο: Γιώργος Μπάρλας, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ)

http://eggolpio.blogspot.gr

Θα συμβούν Γεγονότα που θα συνταραχθούνε τα Έθνη

apantaortodoxias

Μην εξοργίζεσαι και μην κρίνεις αυστηρά τον πλησίον σου,όταν πέφτει σε κάποιο αμάρτημα...

...να είσαι επιεικής στους άλλους,ενθυμούμενος ότι, στο κύλημα της ζωής σου, διέπραξες και συ πολλές αμαρτίες. Ο Θεός είναι μακρόθυμος και πολυέλεος.

Μας συγχωρεί τόσα και τόσα αμαρτήματα. Θυμήσου τα λόγια της Κυριακής προσευχής, του, *Πάτερ υμών... και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τας οφειλέτας ημών*.

Αυτά τα λόγια μας θυμίζουν οτι και εμείς, πολλές φορές, παραβαίνουμε το θείο θέλημα. Οτι είμαστε μεγάλοι ένοχοι απέναντι του Κυρίου. Και ότι, με το να το φέρουμε αυτό στο νου μας,θα σωθούμε από την κατάκρισι. Θα παύσουμε να κρίνουμε αυστηρά τους αδελφούς μας. Θα παύσουμε να χρησιμοποιούμε δυο μέτρα και δυο σταθμά, δείχνοντας επιείκεια στον εαυτό μας και κρίνοντας αυστηρά τους άλλους. Το να κατακρίνει κανείς τους άλλους, είναι δείγμα ελλείψεως αυτογνωσίας, φανερώνει υπερηφάνεια. Μαρτυρεί οτι δεν βλέπουμε τη μεγάλη αχρείωση του εαυτού μας και ελάχιστα γνωρίζουμε τον πράο Ιησού.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ

Απο το βιβλίο Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ ΜΟΥ

http://ellasnafs.blogspot.gr

Οι καρποί της Θείας Κοινωνίας

Εάν ο πιστός συμμετέχει στην θεία Κοινωνία με την κατάλληλη προετοιμασία, με καθαρή εξομολόγηση, με νηστεία, με αγάπη προς τους αδελφούς, με πίστη και φόβο Θεού, τότε η συμμετοχή του είναι καρποφόρος πνευματικά.

Ο άνθρωπος ενούται με τον Χριστό, ενούται με τους εν Χριστώ αδελφούς του. Δια της θείας Κοινωνίας ο πιστός γίνεται «σύσσωμος και σύναιμος» του Χριστού.

Ο ίδιος ο Χριστός, όταν για πρώτη φορά μίλησε για το Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, είπε: Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ.

Με την θεία Κοινωνία γινόμαστε ένα κράμα με το πανάγιον Αίμα του Χριστού, γινόμαστε ένα φύραμα με το πανάγιο Σώμα Του. «Δέχεσαι μέσα σου τον Χριστό, λέει ο ιερός Χρυσόστομος, αναμιγνύεσαι με το άγιο Σώμα Του, αναφύρεσαι με το Σώμα του Κυρίου που βρίσκεται στον ουρανό». Η αγάπη του Χριστού για μας, λέει ο ιερός Χρυσόστομος, δεν αρκέστηκε στο γεγονός της σαρκώσεως, στα άχραντα πάθη και στην ταφή. Προχώρησε στην προσφορά της θείας Κοινωνίας:

«Δεν ήρκεσε στον Χριστό το να γίνει άνθρωπος, να ραπισθεί και να σφαγεί για μας, αλλά και συμφύρει τον εαυτό Του με μας. Και όχι μόνο με την πίστη, αλλά και στην πραγματικότητα μας κάνει σώμα δικό Του... Σκέψου ποιας τιμής αξιώθηκες! Ποια τράπεζα απολαμβάνεις! Αυτό το οποίο οι άγιοι Άγγελοι όταν το βλέπουν φρίττουν και δεν τολμούν να το κοιτάξουν χωρίς δέος, εξαιτίας της λάμψεως που εκπέμπεται από εκεί, με αυτό εμείς τρεφόμαστε, με αυτό συμφυρόμαστε και έχουμε γίνει ένα σώμα Χριστού και μία σάρκα. Τις λαλήσει τας δυναστείας Κυρίου, ακουστάς ποιήσει πάσας τας αινέσεις Αυτού;».

Σε άλλη πάλιν ομιλία του ο θεοφώτιστος Χρυσόστομος, τοποθετεί στο στόμα του Κυρίου τούτα τα λόγια: «Για σένα, άνθρωπε, εμπτύστηκα, ραπίστηκα, κενώθηκα από την δόξα, άφησα τον Πατέρα και ήλθα σε σένα που με μισείς και με αποστρέφεσαι και δεν θέλεις ούτε το όνομα μου να ακούσεις. Έτρεξα προς εσένα και σε κατεδίωξα, για να σε κάμω δικό μου. Σε ένωσα και σε συνέδεσα με τον εαυτό μου. Σου είπα: Φάγε το Σώμα μου και πιες το Αίμα μου. Και στον ουρανό σε έχω και κάτω στην γη είμαι ενωμένος μαζί σου...

Όχι απλώς συνδέομαι μαζί σου, αλλά συμπλέκομαι, τρώγομαι, λεπτύνομαι λίγο-λίγο, για να γίνει μεγαλύτερη η ανάμειξη, η συμπλοκή και η ένωση. Γιατί εκείνα που ενώνονται διατηρούν τα όρια τους, εγώ όμως συνυφαίνομαι μαζί σου. Δεν θέλω δηλαδή να υπάρχει κάτι ανάμεσα μας. Θέλω να είναι ένα τα δύο, Εγώ και συ».Ανάμεσα στον Χριστό και στον πιστό που άξια κοινωνεί δεν παρεμβάλλεται πλέον τίποτε. Όλα λιώσανε μέσα στην φωτιά της αγάπης Του. «Ημείς και ο Χριστός εν εσμέν», λέει ο θεοφόρος Χρυσόστομος.

Τόσο τολμηρά μόνον ένας Άγιος μπορεί να μιλήσει. Και πράγματι έτσι μίλησαν οι Άγιοι: Μέλη Χριστού γινόμεθα, μέλη Χριστός ημών δε και χειρ Χριστός και πους Χριστός εμού του παναθλίου και χειρ Χριστού και πους Χριστού ο άθλιος εγώ δε... Τις η άμετρος ευσπλαχνία σου Σώτερ;

Με την συμμετοχή μας στην θεία Κοινωνία ενούμεθα με τους αδελφούς μας και όλοι μαζί οικοδομούμε το Σώμα του Χριστού. Ο Απόστολος Παύλος γράφει: Ότι είς άρτος, εν σώμα οι πολλοί εσμέν. Οι γαρ πάντες εκ του ενός άρτου μετέχομεν. Και ο άγιος Ιωάννης παρατηρεί ότι όπως ο άγιος Άρτος που κοινωνούμε είναι Σώμα Χριστού, έτσι και όσοι κοινωνούμε γινόμαστε Σώμα Χριστού.

«Όχι πολλά σώματα, άλλα ένα σώμα. Διότι όπως ο άρτος, ενώ αποτελείται από πολλούς κόκκους, είναι ένας, ώστε πουθενά να μην φαίνονται οι κόκκοι, ενώ υπάρχουν,... έτσι ενούμεθα και μεταξύ μας και με τον Χριστό. Διότι δεν τρέφεσαι από άλλο σώμα εσύ και από άλλο εκείνος, αλλά όλοι από το ίδιο σώμα τρεφόμαστε. Γι’ αυτό και ο Απόστολος Παύλος προσέθεσε Οι γαρ πάντες εκ του ενός άρτου μετεχομεν».

Με το μυστήριο του αγίου Βαπτίσματος γίναμε, κατά Χάριν, παιδιά του Θεού και μέλη της αγίας οικογενείας Του, της Εκκλησίας. Με την θεία Κοινωνία τρεφόμαστε με το άγιο Σώμα και Αίμα του Χριστού. Ο Χριστός, λέει ο ιερός Χρυσόστομος, «αναμειγνύει τον εαυτόν Του με τον καθένα από τους πιστούς δια των αγίων Μυστηρίων, δηλαδή δια της θείας Κοινωνίας. Και εκείνους που γέννησε ο Χριστός δια του αγίου Βαπτίσματος τους τρέφει με τον εαυτόν Του». Δημιουργείται έτσι μεταξύ των πιστών ένας δεσμός πνευματικός, δεσμός αγάπης αληθινής.

Αυτή η αγάπη πρέπει πάντα να διακρίνει τους πιστούς στις σχέσεις τους. Λέει σχετικά ο ιερός Χρυσόστομος: «Εγίναμε κοινωνοί της πνευματικής Τραπέζης. Ας γίνουμε κοινωνοί και της πνευματικής αγάπης. Διότι αν ληστές μοιράζοντας τα λάφυρα τους ξεχνούν τους ληστρικούς τρόπους τους, ποια δικαιολογία θα έχουμε εμείς που συνεχώς κοινωνούμε του αγίου Σώματος του Κυρίου και δεν μιμούμεθα ούτε των ληστών την ημερότητα;

Αν και σε πολλούς ανθρώπους όχι μόνον η συμμετοχή στην κοινή τράπεζα, αλλά και το ότι κατάγονται από την ίδια πόλη, υπήρξε αρκετό για να συνάψουν φιλία. Εμείς όμως οι πιστοί όταν έχουμε την ίδια πόλη και το ίδιο σπίτι και την ίδια τράπεζα και οδό και θύρα και ρίζα και ζωή και κεφαλή και τον αυτό ποιμένα και βασιλέα και διδάσκαλο και κριτή και δημιουργό και πατέρα και όταν όλα τα έχουμε κοινά, ποιας συγχωρήσεως θα ήταν δυνατόν να τύχουμε, εάν διαιρούμεθα ο ένας από τον άλλο;».

Για τους πιστούς που κοινωνούν το άγιο Σώμα του Χριστού τα πάντα τους ενώνουν, επειδή τους ενώνει ο Χριστός. Η αγία μας Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού και ο Ναός είναι ο πατρικός μας Οίκος. Όσοι έρχονται στην θεία Λειτουργία είναι αδελφοί μας εν Χριστώ και η αγάπη πρέπει να υπάρχει πάντα ανάμεσα μας. Εάν ο Χριστός δίνει για μας το πανάγιο Σώμα Του, οφείλουμε και μείς από καρδίας να αγαπούμε τους αδελφούς μας και να τους βοηθούμε σε κάθε τους ανάγκη.

Σ’ εκείνους που παρέβλεπαν τους πεινώντας αδελφούς, ο ιερός Χρυσόστομος απηύθυνε τούτα τα λόγια: «Ο Χριστός έδωσε εξίσου σε όλους το άγιο Σώμα Του και συ ούτε κοινό ψωμί δεν δίνεις ελεημοσύνη εξίσου σε όλους;». Αυτό είναι πράξη ανάξια για όσους κοινωνούν τον Χριστό.Η θεία Λειτουργία είναι η φανέρωση του μυστηρίου της Εκκλησίας.

Η κοινωνία των πιστών είμαστε ο ευλογημένος λαός του Θεού, ενωμένοι μέσα στην αγάπη του Χριστού. «Ένα είμαστε όλοι και μεταξύ μας και εν Χριστώ. Διότι ο Χριστός είναι ο σύνδεσμος της ενότητας, επειδή είναι ταυτόχρονα Θεός και άνθρωπος», γράφει ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας.

Δια της σαρκώσεως Του ο Χριστός «εκκλησίας σάρκα ανέλαβε» και «ήρθε στο δικό της σπίτι. Την βρήκε λερωμένη, λιγδωμένη, γυμνή, βουτηγμένη στα αίματα και την έλουσε (με το Βάπτισμα), την άλειψε με αρώματα (με το Χρίσμα), την έθρεψε (με την θεία Κοινωνία) και την έντυσε ιμάτιο που όμοιο του δεν είναι δυνατόν να βρεθεί: Αυτός ο Ίδιος έγινε στολή της και την πήρε από το χέρι και την ανεβάζει στα ύψη».

Την οδηγεί στην ουράνιο Βασιλεία όπου ιερουργείται η Θεία Λειτουργία.

http://www.exomologistetokirio.gr