.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Η ευεργεσία των εχθρών μας



H ἀγάπη πού συναντᾶς, ἡ λεπτότης πού βρίσκεις, σοῦ κάνουν καλό.

Καί ἡ ἐπίθεση πού δέχεσαι ἀργότερα ἀπό πειρασμούς καί συμφορές πού πέφτουν ἐπάνω σου, ἡ μιά μετά τήν ἄλλη, μέ πρόσθεσι νά σέ ἐξαφανίσουν κυριολεκτικά, σέ εὐεργετοῦν περισσότερο.

Τότε βρίσκεις μία θεία ἐπίσκεψι καί ξένη παρηγοριά. Σάν νά εἶχε μαζευτῆ πολύ πουρί γύρω σου. Σάν νά ἤσουν φασκιωμένος, γυψωμένος ἀπό γεγονότα καί αἰσθήσεις πού σέ πνίγανε. Καί ἐνῶ ἐσύ δέν μποροῦσες νά ἐλευθερωθῆς, ἦλθαν ἄλλοι ἔξωθεν καί σέ χτύπησαν, θέλοντας νά σέ σκοτώσουν. Χτύπαγαν μετά μανίας. Ἔριχναν τά τείχη πού σέ εἶχαν φυλακίσει. Ἔσπαζαν τή γερή κρούστα ἀπό κάποιο ψέμα πού σέ εἶχε περιβάλει ἐνῶ αὐτοί χτύπαγαν μανιασμένα, ἐσύ ἄκουγες ἔντρομος.

Ἐν τέλει, αὐτοί πού θέλησαν νά σέ ἐξαφανίσουν σέ ἐλευθέρωσαν ἀπό μία ψευτιά καί ἀορασία καταχνιᾶς, πού σέ χώριζε ἀπό τήν ἀλήθεια. Σ’ ἀφήσανε μόνο, «ἡμιθανῆ τυγχάνοντα», ἀλλά σκεπασμένο ἀπό τή φροντίδα κάποιου καλοῦ Σαμαρείτη, πού τόν ἔνοιωσες δίπλα σου.

Καί ἀποδείχθηκαν βοηθοί σου οἱ πειρασμοί πού θέλησαν νά σέ ἐξαφανίσουν. Ἔκαναν αὐτό πού ἐσύ ἔπρεπε νά κάνης, καί δέν τό μποροῦσες. Ἔζησες τήν ἀλήθεια τοῦ Γεροντικοῦ: «Ἔπαρον τούς πειρασμούς, καί οὐδείς ὁ σωζόμενος».

Κατέστρεψαν ὅ,τι χρειαζόταν καταστροφή. Καί φάνηκε μέσα σου κάτι πού δέν καταστρέφεται, γιατί ἔχει ἄλλη ἀντοχή καί φύσι «χαίρει ἐν τοίς παθήμασι».

Τελικά μᾶς σώζει αὐτό πού μᾶς καταστρέφει, ὅπως σώζει τόν σπόρο ὁ θάνατος του μέσα στή γῆ, ὅταν ἔλθη ἡ ὥρα του. Σωτηρία δέν εἶναι οἱ ἐπιτυχίες καί ἡ σταδιοδρομία μας στόν χῶρο τῆς φθορᾶς ἀλλά ἡ κατάργησι τοῦ θανάτου καί ἡ βασιλεία τῆς ἀγάπης.

Καί θέωσι δέν εἶναι ἡ ἀπόκτησι τῶν ἀρετῶν ἀλλά ἡ ὑπ’ αὐτῶν θεία ἀλλοίωσι καί μεταμόρφωσι.

Καί τό βραβεῖο στούς ἁγίους δέν δίδεται, κατά τόν ἀββᾶ Ἰσαάκ, γιά τίς ἀρετές οὔτε γιά τόν κόπο τῶν ἀρετῶν, ἀλλά γιά τήν ταπείνωσι πού ἀπ’ αὐτές γεννιέται. Μέ τήν ταπείνωσι ὁ ἄνθρωπος συστέλλεται. Χάνεται. Γίνεται «ὡς μή ἐλθῶν εἰς τό εἶναι» καί ταυτόχρονα διαστέλλεται, γινόμενος κατά χάριν χώρα τοῦ Ἀχωρήτου.

Ὅλα αὐτά ἀποκτοῦν ὑπόσταση καί ἀξία ὅταν τά βλέπης σαρκούμενα στή ζωή τῶν Ἁγίων, δηλαδή στή ζωή καί στό ἦθος τῶν ὄντως ταπεινῶν.

Αρχ. Βασιλείου βαρίτη

Το πουκάμισο



Η δεύτερη πράξη της Λευκορωσικής ταινίας με τίτλο "Ψυχωφελείς ιστορίες και παραβολές 2". Η ιστορία αυτή έχει σαν θέμα της την καλωσύνη και την ελεημοσύνη. Μετάφραση: Ευγενία Τελιζένκο. Επεξεργασία: Ενορία Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου 40 Εκκλησιών, Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.

ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ - ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΝΑΝΟΣ

Τα αποτελέσματα της αμετανοησίας και σκληροκαρδίας - Συγκλονιστική Αληθινή Ιστορία.


Είναι φοβερό το γεγονός, αλλά αληθινό. Κάποιοι χριστιανοί φοιτητές του Πανεπιστημίου το διηγήθηκαν πολύ εντυπωσιασμένοι, όταν ήρθαν στην Παναγιά για να προσκυνήσουν. Είπαν συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλον:

“- Είχαμε έναν καθηγητή, που φαινόταν πολύ καλός και μελιστάλακτος. Επειδή μας φερόταν ήπια, τον συμπαθούσαμε. Τον βλέπαμε δε μερικές φορές να έρχεται και στην Εκκλησία και να κοινωνάει. Μετά από αυτά, πιστεύαμε πως ήταν καλός χριστιανός. Όμως μας περίμενε μεγάλη έκπληξη, για να μην πούμε φρίκη! 

Κάποια μέρα μάθαμε ότι αρρώστησε βαριά. Αποφασίσαμε να τον επισκεφτούμε. Πήγαμε σπίτι του σε μια μοναχική βίλλα σε αριστοκρατικό προάστιο, αλλά η γυναίκα του σχεδόν μας έδιωξε, ταραγμένη και ενοχλημένη. Ενώ δε μας μιλούσε από την πόρτα, ακούγονταν μέσα στο σπίτι γαυγίσματα και ουρλιαχτά. Μερικοί το σχολίασαν και είπαν: 

- Αυτοί οι πλούσιοι και τρανοί, πολλές φορές τα σκυλιά τους τα βάζουν μέσα στο σπίτι και ζουν μαζί τους. Δεν έχουν καταλάβει ότι τα ζώα πρέπει να ζουν στους κήπους ή στα κτήματα. Αυτός είναι ο προορισμός τους. 

Τέλος πάντων, φύγαμε απογοητευμένοι. Όταν όμως μάθαμε ότι τον καθηγητή μας τον πήγαν στο νοσοκομείο ετοιμοθάνατο, αποφασίσαμε να τον επισκεφθούμε εκεί. Αγοράσαμε και λουλούδια και σε λίγο ανεβαίναμε τις σκάλες του νοσοκομείου που οδηγούσαν σε ειδικές σουίτες, ιδιαίτερα πολυτελή δωμάτια για τους οικονομικά ισχυρούς. Καθώς πλησιάζαμε, πάλι σκυλιά ακούγαμε, πάλι ουρλιαχτά. Ένας είπε αγανακτισμένος: 

- Κι εδώ σκυλιά; Ούτε στο νοσοκομείο δεν τ’ αποχωρίζονται; 

Εκείνη τη στιγμή έβγαινε από ένα διαμέρισμα η προϊσταμένη, η οποία έτυχε να είναι γνωστή ενός φοιτητή της συντροφιάς μας. Μας ρώτησε ποιόν θέλαμε και όταν άκουσε το όνομα, ταράχθηκε και μας λέει: 

- Φύγετε! Φύγετε γρήγορα! Αυτά τα γαυγίσματα και τα ουρλιαχτά, που ακούτε, είναι από αυτόν! Δεν υπάρχουν σκυλιά. Έχει φοβερή αγωνία και επιθετικότητα. Σηκώνεται και παλεύει με αόρατους για μας εχθρούς. Οι νοσοκόμες αρνούνται να μπουν στο δωμάτιό του. Μάθαμε ότι ανήκε σε μια σκοτεινή αίρεση, που είναι αντίχριστη και αντίθεη. Εκεί θεό έχουν τον μαμωνά (το χρήμα) και την ανθρώπινη δόξα. 

- Μα αυτός κοινωνούσε!..., παρατήρησε ένας από μας. 

- Ίσως γι’ αυτό η ευθύνη του είναι μεγαλύτερη. Ήθελε να κοροϊδέψει τον Θεό και τους ανθρώπους αλλά “ο Θεός ου μυκτηρίζεται”, παρατήρησε η προϊσταμένη λυπημένη, και συνέχισε: 

- Τώρα, οι δαίμονες, που έχουν δικαιώματα επάνω του, απαιτούν την ψυχή του!... Κάντε του λίγη προσευχή, παιδιά μου, να τον ελεήσει ο Θεός, μας προέτρεψε φιλάνθρωπα. 

Φύγαμε από κει πολύ προβληματισμένοι. Καταλάβαμε πολύ καλά όλοι πως δεν πρέπει να παίζουμε με την ψυχή μας και την σωτηρία μας”. 

Αυτά είπαν τα νιάτα, που μερικές φορές ξεπερνούν σε σύνεση τις μεγαλύτερες ηλικίες, και τα γηρατιά ακόμη. Και πράγματι, δεν είναι φοβερό να φθάνει ο άνθρωπος στο τέλος της ζωής του και να μην αισθάνεται την ανάγκη να πει ένα “Θεέ μου, συγχώρεσε με” ή “ελέησέ με”;

Είναι φοβερή η σκληροκαρδία και η πόρωση. Να μην αισθάνεται την ανάγκη της αφέσεως των αμαρτιών του από τον Θεό μέσω του ιερού Μυστηρίου της Εξομολογήσεως; Ο Θεός ο φιλανθρωπότατος δίνει το έλεος. Έχει πει: “Τον ερχόμενον προς με ου μη εκβάλω έξω”. Όταν ο άνθρωπος όμως αδιαφορεί και αφήνει τον δαίμονα να του νεκρώνει τον σωτήριο αυτό πόθο; Τότε θα δει, μόλις έρθει στις τελευταίες αναπνοές του, τα φοβερά αποτελέσματα, αλλά θα είναι πλέον αργά! 

Οι συγγενείς, οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό έχουν ευθύνη καιπρέπει να βοηθούν τον ετοιμοθάνατο στο να μετάσχει στα σωτήρια Μυστήρια, έστω και την τελευταία στιγμή. 

Το καλύτερο όμως είναι ο άνθρωπος σε όλη του τη ζωή να ετοιμάζεται για την ιερώτατη αυτή στιγμή της γεννήσεώς του στην αιωνιότητα. Τότε θα έχει μια ωραία κατά Θεόν ζωή κι ένα γλυκό ειρηνικό τέλος, μέσα στη Χάρη και την αγάπη του Χριστού και της Παναγίας. 

Μια ωραία μέρα έχει και μια ωραία δύση, που πορεύεται για την αιώνια ανατολή στη βασιλεία του Θεού. 

Πηγή: «ΝΕΩΤΕΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑ & ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ»
ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΜΟΝΑΣΤΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ, ΔΩΡΙΔΑ 2007

Κόλαση είναι το μαρτύριο του να μην "αγαπάς"...



Ο Θεός ως πατέρας όλων των ανθρώπων δέχεται κάθε αμαρτωλό πίσω στην αγκαλιά Του. Δεν υπάρχει ανθρώπινη αμαρτία που ο Θεός...
να μην τη συγχωρεί, όταν ο άνθρωπος το θελήσει και το ζητήσει. Για την Εκκλησία μεγαλύτερη αμαρτία είναι η απελπισία, η αντίληψη ότι ο άνθρωπος μπορεί να κάνει κάτι που ο Θεός δεν μπορεί να συγχωρήσει. 

Όμοια με τον Θεό, που ποτέ δεν παύει να αγαπά και να συγχωρεί τον αμαρτωλό, πρέπει και οι άνθρωποι να συμπεριφέρονται με ανάλογο τρόπο. 
Η ανταπόκριση ή όχι του ανθρώπου στην αγάπη του Θεού δημιουργεί την κόλαση ή τον παράδεισο. Κόλαση είναι η ανικανότητά μου να αγαπήσω τον συνάνθρωπο, η αδυναμία μου να τον θεωρήσω ως αδελφό και φίλο. 

Η αυτοκαταδίκη μου στην απομόνωση και τον ατομικισμό εισάγει την εμπειρία της κόλασης. Ο Θεός δεν είναι τιμωρός. Τιμωρός γίνεται ο εγωκεντρισμός μου, που μου στερεί την αίσθηση της οικειότητας με τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Μήπως ο πατέρας δεν κάλεσε και τον μεγάλο γιο για να εισέλθει στη γιορτή και να ευφρανθεί; Ο ίδιος ο μεγαλύτερος γιος δεν ήθελε και γι’ αυτό προγεύεται το μαρτύριο της κόλασης: να μην μπορεί να συμμετάσχει στη χαρά, να ζει στον τόπο της αγάπης και να αρνείται να αγαπήσει. 

Κόλαση είναι ο αυτοακρωτηριασμός των υπαρκτικών μου δυνατοτήτων. Ενώ είμαι δημιουργημένος για να αγαπώ και να αγαπιέμαι, αρνιέμαι την αγάπη ως γνώμονα ζωής και έτσι η ζωή μου ολόκληρη μετατρέπεται σε βάσανο και ταλαιπωρία. Όπως αριστοτεχνικά το συνόψισε ο Θεόδωρος Ντοστογιέφσκι στο αριστούργημά του «Αδελφοί Καραμάζοφ», «κόλαση είναι το μαρτύριο του να μην αγαπάς». 

Την κόλαση αυτή γεύεται καθημερινά ο έγκλειστος στη φιλαυτία πεπτωκώς άνθρωπος. Εθελούσια αποκομμένος από κάθε βαθύ υπαρξιακό δεσμό, βιώνει συνεχώς τη μοναξιά, την αποξένωση, την ανωνυμία.Κόλαση είναι η ελεύθερη εκλογή του ανθρώπου να απομακρύνεται από τον Θεό, την πηγή και το πλήρωμα της αγάπης. 

Αντίθετα, παράδεισος είναι η ανταπόκριση στην αγάπη του Θεού, η εμπειρία της ένωσης μαζί Του. Τελικά, παράδεισος και κόλαση είναι η στάση μας απέναντι στην αγάπη. Η αποδοχή της είναι παράδεισος και ζωή. Η άρνησή της είναι κόλαση και θάνατος. Η εκλογή επαφίεται στον άνθρωπο. 

Σταύρος Σ. Φωτίου
Ορθόδοξα μηνύματα «Ερμηνεία ευαγγελικών περικοπών» 


Η Κυριακή είναι Ιερή Ημέρα!



Τι λέγει ο γέροντας Παΐσιος για την ιερότητα της ημέρας.

Κανονικά πριν από τον Εσπερινό της γιορτής ή της Κυριακής σταματάει κάθε εργασία...
Καλύτερα είναι να δουλέψη κανείς περισσότερο την προπαραμονή, όταν αυτό μπορή να ρυθμισθή, και να μη δουλέψη μετά τον Εσπερινό της παραμονής. Άλλο είναι να κάνη κανείς σε μια γιορτή ή την Κυριακή ένα ελαφρό πράγμα το απόγευμα, όταν είναι μεγάλη ανάγκη, αλλά και αυτό
πάλι με τρόπο.

Παλιά και οι χωρικοί που ήταν έξω στα χωράφια, μόλις άκουγαν την καμπάνα του Εσπερινού, έκαναν τον σταυρό τους και σταματούσαν την δουλειά. Το ίδιο και οι γυναίκες που κάθονταν στην γειτονιά. Σηκώνονταν, έκαναν τον σταυρό τους και άφηναν το πλέξιμο ή ό,τι άλλο έκαναν. 

Και ο Θεός τους ευλογούσε. Είχαν την υγεία τους και χαίρονταν... Τώρα κατήργησαν τις γιορτές, απομακρύνθηκαν από τον Θεό και την Εκκλησία και τελικά όσα βγάζουν από την δουλειά τους τα δίνουν στους γιατρούς και στα νοσοκομεία...

Μια φορά ήρθε ένας πατέρας στο Καλύβι και μου λέει:
«Το παιδί μου αρρωσταίνει συχνά και οι γιατροί δεν μπορούν να βρουν τι έχει».
«Να σταματήσης να δουλεύης Κυριακή και όλα θ’ αλλάξουν», του είπα.
Πράγματι σταμάτησε, και το παιδάκι του έγινε καλά.

Πάντα λέω στους λαϊκούς να σταματήσουν να δουλεύουν Κυριακές και γιορτές, για να μην τους βρουν στην ζωή τους συμφορές. 
Όλοι μπορούν να ρυθμίσουν την δουλειά τους. Όλη η βάση είναι η πνευματική ευαισθησία. Αν υπάρχη ευαισθησία, βρίσκονται λύσεις για όλα.

Και αν λίγο ζημιωθούν από μια λύση, θα πάρουν ευλογία διπλή. Πολλοί όμως δεν το καταλαβαίνουν. Ούτε στην Θεία Λειτουργία πηγαίνουν. 
Η Θεία Λειτουργία αγιάζει. Αν δεν πάη ο Χριστιανός την Κυριακή στην Εκκλησία, πως θα αγιασθή; 

Δυστυχώς όμως πάνε σιγά-σιγά οι άνθρωποι να μην αφήσουν ούτε γιορτές ούτε τίποτε. Βλέπεις, ακόμη και τα ονόματα τα αλλάζουν, για να μη θυμούνται τους Αγίους τους.
Το Βασιλική το κάνουν Βίκυ· το Ζωή, Ζωζώ, και έτσι λέει δυο φορές... «ζώο»! Έβαλαν την γιορτή της Μάνας, του Μάη, του Απρίλη... Σε λίγο θα πουν: «Σήμερα είναι η γιορτή της αγκινάρας, την άλλη του κυπαρισσιού, την άλλη τα γενέθλια αυτού που βρήκε την ατομική βόμβα ή το ποδόσφαιρο».
Δεν αφήνει όμως ο Θεός...

Η ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κυριακή πρωί. Ώρα Θείας Λειτουργίας. Όμως στην νεοελληνική μας κοινωνία των... προχωρημένων αντιλήψεων η ζωή διοργανώνεται αγνοώντας χαρακτηριστικά, τι σημαίνει κάλεσμα της καμπάνας και σύναξη στην θεία λειτουργία. 

- Φροντιστήρια κανονίζουν μαθήματα την iδια ώρα με την λειτουργία.
- Εκδρομεiς και ταξιδιώτες κανονίζουν ταξίδια Κυριακή πρωί-πρωί.
- Εργαζόμενοι ρυθμίζουν τις δουλειές τους ή τον ύπνο τους την ίδια ώρα, που στους ναούς γίνεται η λειτουργία.

Πόσο θλιβερή άγνοια έχουν! Τι χάνουν! Τι στερούνται προτιμώντας κάτι άλλο, ούτε καν το σκέπτονται! Ω αν καταλάβαιναν, σε τι προσφορά πλούτου χάριτος στρέφουν την πλάτη τους! Ω αν ήξεραν, τι «δικαιώματα» δίνουν στο διάβολο και πόσο πιο ευάλωτοι γίνονται στις παγίδες του, μένοντας γυμνοί από την «χάρη» της θείας λειτουργίας! Ω αν εiχαν επίγνωση, πόσο τραγικά λάθος αξιολογήσεις κάνουν, αδικώντας έτσι τον εαυτό τους!...

Κάποτε, ένας ψαράς επήγε σε έναν ευλαβέστατο και άγιο μοναχό στο Άγιο Όρος Κυριακή βράδυ φρέσκα ψάρια για την εορτή που θα είχε την άλλη ήμέρα, την Δευτέρα. 

Ο Γέροντας παραξενεύτηκε, και τον ερώτησε:
- Ποτέ τα έπιασες;
Εκείνος απάντησε:
- Σήμερα το πρωί. Εiναι φρέσκα-φρέσκα!
Τότε ο άγιος εκεiνος τού λέει:
- Παιδί μου, δεν μπορώ να τα αγοράσω. Εiναι αφορισμένα. Γιατί τα έπιασες την Κυριακή.

Ο ψαράς δεν μπορούσε να το καταλάβει αυτό. Τότε του λέει ο Γέροντας:
- Θέλεις να βεβαιωθείς γι' αυτό; Δώσε ένα ψάρι στο γάτο μου. Και θα το ιδεiς. Δεν θα το φάει.

Και πράγματι. Ο γάτος δεν το έφαγε. Βέβαια αυτό δεν ήταν φυσικό. Οι γάτες «τρελαίνονται» για ψάρια. Και δεν γνωρίζουν, σαν ζώα, καταστάσεις χάριτος. Ο γάτος εκείνος δεν έφαγε το ψάρι, κατά ειδική υπερφυσική ενέργεια τoυ Θεού. Όχι για την ψυχή του. Αλλά για την ψυχή τού ψαρά. Που από άγνοια δεν σεβόταν την αργία τής Κυριακής. 
Αυτό, φυσικά, συγκλόνισε τον ψαρά, και στο εξής σεβόταν τις Κυριακές και τις μεγάλες εορτές.
Εμείς τις σεβόμαστε;

Γέροντας Παΐσιος 

Ο Γέροντας Παΐσιος για το πάθος της ομοφυλοφιλίας και τις «παρελάσεις υπερηφάνειας»



«Ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται» Παροιμ. 3,34

«Οι άνθρωποι σήμερα υπερηφανεύονται για τα πάθη τους», έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος. Λόγος αγωνίας του μεγάλου αυτού Γέροντος, και σε όσους με απαράδεκτο τρόπο επιδεικνύουν την «επηρμένην οφρύν» των, εμμένοντας στην αμετανόητη υπερηφάνεια για το ομοφυλοφιλικό πάθος. Είναι πολύ μεγάλη κατάντια, να «υπερφρονούν» για τούτα τα «πάθη ατιμίας».

Πρόσφατα γίναμε μάρτυρες απαράδεκτων «φεστιβάλ» «Pride Festivals», όπου με αναίσχυντο τρόπο διεφημίζετο η ομοφυλοφιλία και τα λοιπά πάθη απωλείας. Γιατί δεν ερυθριούν για την ατιμία; Γιατί δεν αισχύνονται για το κολάσιμο πάθος; Προς τι η τόση υπερηφάνεια; Ο Απόστολος Πάυλος λέγει «ότι εν ταις εσχάταις ημέραις ενστήσονται καιροί χαλεποί· έσονται γαρ οι άνθρωποι φίλαυτοι,…αλάζονες , υπερήφανοι,…ανόσιοι» Β΄ Τιμ. 3,1-2.

Τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, στην Προς Τιμόθεον Επιστολή «αρσενοκοίταις…και ει τι έτερον τη υγιαινούση διδασκαλία αντίκειται» (Α΄Τιμ. 1,10), ξεκάθαρα αναφέρονται στο γεγονός, ότι τα «πάθη ατιμίας» εν τέλει αντιστρατεύονται την αληθινή διδασκαλία του Χριστού. Να υπενθυμίσομε και τα λόγια του από την Προς Ρωμαίους Επιστολή «Δια τούτο παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις πάθη ατιμίας. Αι τε γαρ θήλειαι αυτών μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παρά φύσιν » Ρωμ. 1,26.

Να πούμε ότι, δεν έχει κανείς το δικαίωμα να κατακρίνει τον συνάνθρωπό του, για οποιοδήποτε πάθος. Η κατάκριση φανερώνει υπερηφάνεια και πως θα βοηθήσεις στον τερματισμό τούτης της αλλόκοτης υπερηφάνειας που διαφημίζεται από την Οργάνωση ΛΟΑΤ (Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αμφισεξουαλικοί, Τρανσέξουαλ); Όμως δεν πρόκειται περί καταδίκης ή κατακρίσεως των συνανθρώπων μας, που ταλαιπωρούνται από τούτη την «αλλόκοτον λύσσαν» κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, αλλά για την καταδίκη του ομοφυλοφιλικού πάθους. Τέτοιες καταστάσεις αντιμετωπίζονται με διάκριση και χωρίς τη παραμικρό ίχνος κατάκρισης.

Γιατί αν όντως το κάρφος βλέπει κάποιος, στον οφθαλμό του αδελφού του, με σκληροκαρδία και διάθεση κατακρίσεως, ίσως ο Θεός επιτρέψει να δει την δοκό, στο δικό του οφθαλμό. Δεν πρόκειται για «το κάρφος όμως, το εν τω οφθαλμώ» των συνανθρώπων μας, αλλά για το «υπερφρονείν», από μέρους των ομοφυλοφίλων, για τούτα τα κολάσιμα πάθη.

«Οι άνθρωποι σήμερα υπερηφανεύονται για τα πάθη τους», έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος. Σε ερώτηση κάποτε του δημοσιογράφου-συγγραφέα Τάσου Μιχαλά, στον Γέροντα Παΐσιο, «αν έχουν και οι μοναχοί πάθη», ο Γέροντας απάντησε: «Πολλά. Αλλά ο μοναχός δεν καμαρώνει για τα πάθη του, αλλά αγωνίζεται να τα ξεριζώσει. Ο μοναχός συνεχώς πολεμάει τα πάθη του, κλαίει για τα πάθη του, ασκείται και πολλές φορές τα νεκρώνει».

Σε ερώτηση πάλι του ιδίου δημοσιογράφου, στον Γέροντα Παΐσιο, «αν οι λαϊκοί καυχόνται για τα πάθη τους», ο Γέροντας απάντησε: «Ναι, αυτό γίνεται καμιά φορά. Θυμάμαι όταν ήμουν στον κόσμο, πολλοί συνομήλικοί μου αμάρταναν με γυναίκες κι έπειτα διηγούνταν τις εμπειρίες τους γελώντας. Θεωρούσαν επιτυχία την αμαρτία. Και μου λένε ότι στην τηλεόραση βλέπεις συχνά ανθρώπους που μιλούν για τα πάθη τους»*.

Μακριά από δικαιικές τοποθετήσεις, η Εκκλησία μας προτάσσει την ελπίδα του Σταυρού και της Ανάστασης. Οι Άγιοι μας διδάσκουν τη σωτήριο μετάνοια. «Η μετάνοια, η εξομολόγηση κόβει το δικαίωμα του διαβόλου», έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος. 

Καταληκτικά ας παραθέσομε τους λόγους του Γέροντος Παϊσίου για τη Θεία παρηγορία, που φέρνει η σωτηριώδης μετάνοια. «Όσο περισσότερο υποφέρει ο άνθρωπος και λυπάται για την αμαρτωλότητά του ή για την αχαριστία του προς τον Θεό και κλαίει φιλότιμα που λύπησε με τις αμαρτίες του τον Θεό Πατέρα του, τόσο περισσότερο τον ανταμείβει με θεία αγαλλίαση και τον γλυκαίνει εσωτερικά. Αυτή η λύπη έχει μεν πόνο, αλλά έχει και ελπίδα και παρηγοριά. Όποιος όμως θέλει τη θεία παρηγοριά, δεν πρέπει να ζητάει παρηγοριά. Πρέπει να νοιώσει το σφάλμα του, να μετανοιώσει και τότε θα έρθει από μόνης της η θεία παρηγοριά».

Του θεολόγου, Β. Χαραλάμπου
*Από το βιβλίο του Τάσου Μιχαλά «Τέσσερις ώρες με τον π. Παΐσιο»

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ COUDENHOVE-KALERGI: Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Ευχαριστώ θερμα τον Παπα-Νικόλα για το άρθρο από την εφημερίδα ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ. Ἡ μαζική μετανάστευση εἶναι ἕνα φαινόμενο τοῦ ὁποίου τά αἴτια ἐξακολουθοῦν νά κρύβονται ἔξυπνα ἀπό τό σύστημα,
καί ἡ πολυπολιτισμική προπαγάνδα προσπαθεῖ ψευδῶς νά τήν παρουσιάσει ὡς ἀναπόφευκτη.
Μέ αὐτό τό ἄρθρο σκοπεύουμε νά ἀποδείξουμε μιά γιά πάντα, ὅτι δέν εἶναι ἕνα αὐθόρμητο φαινόμενο. Αὐτό πού θέλουν νά ἐμφανίσουν ὡς ἕνα «ἀναπόφευκτο ἀποτέλεσμα τῆς ἱστορίας», εἶναι στήν πραγματικότητα ἕνα σχέδιο μελετημένο γύρω ἀπό ἕνα τραπέζι καί προετοιμασμένο ἐδῶ καί δεκαετίες, γιά
νά καταστρέψει ἐντελῶς τό πρόσωπο τῆς Γηραίας Ἠπείρου.Ἡ Πανευρώπη.Λίγοι ἄνθρωποι γνωρίζουν ὅτι ἕναςἀπό τούς βασικούς ἐμπνευστές τῆς διαδικασίας τῆς εὐρωπαϊκῆς ὁλοκλήρωσης, ἦταν ἐπίσης ὁ ἄνθρωπος πού σχεδίασε τήν προγραμματισμένη γενοκτονία τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης.
Πρόκειται γιά ἕνα σκοτεινό πρόσωπο,τοῦ ὁποίου οἱ μάζες ἀγνοοῦν τήν ὕπαρξη, ἀλλά οἱ ἰσχυροί τόν θεωροῦν ὡς τον
ἱδρυτή τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Τό ὄνομά του εἶναι Richard Coudenhove-Kalergi (1894-1972). 
Ὁ πατέρας του ήταν ὁ Αὐστριακός διπλωμάτης Heinrich von Coudenhove-Kalergi (μέ κάποιες ρίζες ἀπό τήν βυζαντινή οἰκογένεια τῶν Καλλέργηδων) καί ἡ μητέρα του ἡ Γιαπωνέζα Mitsuko Aoyama. Ὁ Kalergi λοιπόν, ἔχοντας στενές ἐπαφές μέ ὅλη τήν εὐρωπαϊκή ἀριστοκρατία καί τούς Εὐρωπαίους πολιτικούς, ἐξ αἰτίας τῶν διασυνδέσεων τοῦ ἀριστοκράτη-διπλωμάτη πατέρα του,κινούμενος στά παρασκήνια, μακριά ἀπό τά φῶτα τῆς δημοσιότητας, κατάφερε να προσελκύσει στά σχέδιά του τούς πιό σημαντικούς ἀρχηγούς κρατῶν, κάνοντάς τους ὑποστηρικτές καί συνεργάτες του στό «ἔργο τῆς εὐρωπαϊκῆς ἑνοποίησης».Τό 1922 ἵδρυσε τό κίνημα «Πανευρώπη» στή Βιέννη, πού στόχευε στή δημιουργία μιᾶς Νέας Παγκόσμιας Τάξης, βασισμένης σέ μιά ὁμοσπονδία τῶν ἐθνῶν ὑπό τήν ἡγεσία τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν.Ἡ Εὐρωπαϊκή ἑνοποίηση θά ἀποτελοῦσε τό πρῶτο βῆμα γιά τήν δημιουργία μιᾶς παγκόσμιας κυβέρνησης. Μεταξύ τῶν πρώτων ὀπαδῶν του συγκαταλέγονται οἱ Τσέχοι πολιτικοί Tomáš Masaryk και Edvard Beneš καθώς καί ὁ τραπεζίτης Max Warburg, ὁ ὁποῖος διέθεσε τά πρῶτα 60.000 μάρκα. Ὁ Αὐστριακός καγκελάριος Ignaz Seipel καί ὁ ἑπόμενος πρόεδρος τῆς Αὐστρίας Karl Renner ἀνέλαβαν στήν συνέχεια ὑπεύθυνοι γιά την καθοδήγηση τοῦ κινήματος τῆς «Πανευρώπης». Ἀργότερα θά προσφέρουν τήν βοήθειά τους Γάλλοι πολιτικοί, ὅπως ὁ Léon Bloom,ὁ Aristide Briand, ὁ Ἰταλός πολιτικός Alcide De Gasperi καί ἄλλοι.
Μέ τήν ἄνοδο τοῦ Φασισμοῦ στήν Εὐρώπη, τό σχέδιο τίθεται ὑπό νάρκωση,καί ἡ «Πανευρωπαϊκή» κίνηση ἀναγκάζεται νά διαλυθεῖ, ἀλλά μετά ἀπό τόν Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ὁ Kalergi, χάρη σέ μιά ξέφρενη καί ἀκούραστη δραστηριότητα, καθώς καί τήν ὑποστήριξη τοῦ Winston Churchill (Τσῶρτσιλ), τῆς ἰουδαϊκῆς μασονικῆς στοᾶς B’nai B’rith καί σημαντικῶν ἐφημερίδων, ὅπως οἱ New York Times, καταφέρνει τό σχέδιό του νά γίνει ἀποδεκτό ἀπό τήν κυβέρνηση τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν. Στήν συνέχεια ἡ CIA ἀναλαμβάνει τήν ἀποπεράτωση τοῦ σχεδίου τῆς ἑνωμένης Εὐρώπης. • Ἡ πεμπτουσία τοῦ σχεδίου Kalergi.
Στό βιβλίο του «Praktischer Idealismus»(Πρακτικός Ἰδεαλισμός) ὁ Kalergi δηλώνει ὅτι οἱ κάτοικοι τῶν μελλοντικῶν «Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Εὐρώπης» δέν θά εἶναι οἱ παλαιοί λαοί τῆς Γηραιᾶς Ἠπείρου, ἀλλά ἕνα εἶδος ὑπανθρώπων πού θά προέρχονται ἀπό ἐπιμιξία. Δηλώνει ξεκάθαρα ὅτι θά πρέπει οἱ λαοί τῆς Εὐρώπης νά διασταυρωθοῦν μέ ἀσιατικές καί ἔγχρωμες φυλές, ἔτσι ὥστε νά δημιουργηθεῖ ἕνα πολυεθνικό κοπάδι χωρίς ποιότητα καί εὔκολα ἐλεγχόμενο ἀπό τήν ἄρχουσα τάξη.
Ὁ Kalergi διακηρύσσει τήν κατάργηση τοῦ δικαιώματος τῆς αὐτοδιάθεσης τῶν λαῶν καί, στή συνέχεια, τήν ἐξάλειψη τῶν ἐθνῶν μέσῳ τῶν ἐθνοτικῶν αὐτονομιστικῶν κινημάτων ἤ τήν μαζική μετανάστευση.Προκειμένου ἡ Εὐρώπη νά εἶναι ἐλεγχόμενη ἀπό μία ἐλίτ, θέλει νά μετατρέψει τούς ὁμοιογενεῖς λαούς σέ μία μικτή φυλή μαύρων, λευκῶν, καί ᾽Ασιατῶν.
Ποιά ὅμως εἶναι αὐτή ἡ ἐλίτ; Ὁ Kalergi εἶναι ἰδιαίτερα διαφωτιστικός ἐπ᾽ αὐτοῦ:«Ὁ ἄνθρωπος τοῦ μέλλοντος θα εἶναι μικτῆς φυλετικῆς καταγωγῆς. Οἱ φυλές καί οἱ τάξεις τοῦ σήμερα θά ἐξαφανισθοῦν σταδιακά λόγῳ τῆς ἐξάλειψης τοῦ χώρου, τοῦ χρόνου καί τῆς προκατάληψης. Ἡ εὐρωασιατική-νεγροειδής φυλή τοῦ μέλλοντος, ὅμοια στήν ἐμφάνισή της μέ τούς ἀρχαίους Αἰγυπτίους, θά ἀντικαταστήσει τήν διαφορετικότητα τῶν λαῶν καί τήν διαφορετικότητα τῶν ἀτόμων. Ἀντί τῆς καταστροφῆς τοῦ εὐρωπαϊκοῦ ἰουδαϊσμοῦ, ἡ Εὐρώπη, ἐνάντια στην θέλησή της, ἐξευγένισε καί μόρφωσε αὐτόν τόν λαό, ὁδηγώντας τον στό μελλοντικό του στάτους ὡς ἡγετικό ἔθνος διαμέσου αὐτῆς τῆς τεχνητῆς ἐξελικτικῆς διαδικασίας. Δέν προξενεῖ κατάπληξη ὅτι αὐτός ὁ λαός,πού δραπέτευσε ἀπό τά Γκέττο-φυλακές, ἐξελίχθηκε σέ μιά πνευματική ἀριστοκρατία τῆς Εὐρώπης. Συνεπῶς ἡ εὐσπλαχνική πρόνοια ἔδωσε στήν Εὐρώπη μιά νέα φυλή ἀριστοκρατίας μέ τή χάρη τοῦ πνεύματος. Αὐτό συνέβη τή στιγμή πού ἡ Εὐρωπαϊκή φεουδαρχική ἀριστοκρατία κατέπεσε, λόγῳ τῆς χειραφέτησης τῶν Ἰουδαίων [ἐννοεῖται μέ τίς διαταγές καί τά μέτρα πού πῆρε ἡ γαλλική ἐπανάσταση]».
Ἄν καί κανένα σχολικό βιβλίο δέν μιλᾶ γιά τόν Kalergi, οἱ ἰδέες του εἶναι οἱ κατευθυντήριες ἀρχές τῆς σημερινῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Ἡ πεποίθηση ὅτι οἱ λαοί τῆς Εὐρώπης θά πρέπει να ἀναμιχθοῦν μέ Ἀφρικανούς καί Ἀσιάτες,γιά νά καταστραφεῖ ἡ ταυτότητα καί νά δημιουργηθεῖ μιά ἑνιαία φυλή μιγάδων, εἶναι ἡ βάση ὅλων τῶν κοινοτικῶν πολιτικῶν πού στοχεύουν στήν ἔνταξη καί τήν προστασία τῶν μειονοτήτων. Αὐτό δέν γίνεται γιά ἀνθρωπιστικούς λόγους, ἀλλά ἐξαιτίας ὁδηγιῶν πού ἔχουν ἐκδοθεῖ μέ ἀδίστακτη ἀποφασιστικότητα, γιά νά ἐπιτευχθεῖ ἡ μεγαλύτερη γενοκτονίαστήν ἱστορία. Πρός τιμήν του ἱδρύθηκε τό εὐρωπαϊκό βραβεῖο Coudenhove-Kalergi, μέ τό ὁποῖο βραβεύονται κάθε δύο χρόνια οἱ Εὐρωπαῖοι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν διαπρέψει στήν προώθηση τοῦ ἐγκληματικοῦ σχεδίου του. Μεταξύ αὐτῶν πού βραβεύτηκαν εἶναι ἡ Angela Merkel καί ὁ Herman Van Rompuy.*(Aγκελα Μέρκελ-Καγκελάριος της Γερμανίας, ο Χερμαν Βαν Ρομπάι είναι ο Πρόεδρος της ΕΕ).
Ἡ προτροπή σέ γενοκτονία ἀποτελεῖ ἐπίσης τήν βάση τῶν συνεχῶν ἐκκλήσεων τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, γιά νά γίνουν δεκτά ἑκατομμύρια μεταναστῶν, ἔτσι ὥστε νά ἀντισταθμιστεῖ τό χαμηλό ποσοστό γεννήσεων τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Σύμφωνα μέ μία ἔκθεση πού δημοσιεύθηκε στίς ἀρχές τῆς νέας χιλιετίας, τόν Ἰανουάριο τοῦ 2000, στήν ἀναφορά «Population division» τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν στή Νέα Ὑόρκη, μέ τίτλο «Μετανάστευση ἀντικατάστασης: 
Μία λύση γιά τήν μείωση καί γήρανση τοῦ πληθυσμοῦ», ἡ Εὐρώπη θά ἔχει ἀνάγκη ἕως τό 2015 ἀπό 159.000.000 μετανάστες. Ἀναρωτιέται κανείς, πῶς θά ἦταν δυνατό νά γίνουν τόσο ἀκριβεῖς ἐκτιμήσεις γιά τή μετανάστευση, ἄν δέν ἦταν ἕνα προμελετημένο σχέδιο. 
Είναι βέβαιο ὅτι τό χαμηλό ποσοστό γεννήσεων θά μποροῦσε εὔκολα νά ἀντιστραφεῖ μέσῳ τῶν κατάλληλων μέτρων γιά την στήριξη τῶν οἰκογενειῶν. Εἶναι ἐξίσου σαφές, ὅτι δέν εἶναι μέ τήν συμβολή ξένων γονιδίων πού θά προστατευθεῖ ἡ γενετική κληρονομιά τῆς Εὐρώπης, ἀλλά ὅτι μέ αὐτό τόν τρόπο ἐπιτυγχάνεται ἡ ἐξαφάνισή της. Ὁ μοναδικός σκοπός αὐτῶν τῶν μέτρων εἶναι νά στρεβλώσει ἐντελῶς ἕναν λαό, νά τόν μετατρέψει σέ ἕνα σύνολο ἀτόμων χωρίς καμμία ἐθνική, ἱστορική καί πολιτισμική συνοχή. Ἐν ὀλίγοις, οἱ θέσεις τοῦ σχεδίου Kalergi ἦταν καί ἐξακολουθοῦν νά εἶναι ἡ βάση τῶν ἐπισήμων πολιτικῶν τῶν κυβερνήσεων, πού ἀποσκοποῦν στήν γενοκτονία τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης, μέσῳ τῆς μαζικῆς μετανάστευσης. 
Ὁ G. Brock Chisholm, πρώην διευθυντής τοῦ Παγκοσμίου Ὀργανισμοῦ Ὑγείας (WHO), ἀποδεικνύει ὅτι ἔχει μάθει καλά τό μάθημα τοῦ Kalergi, ὅταν λέει: «Αὐτό πού σέ ὅλους τούς τόπους οἱ ἄνθρωποι πρέπει νά κάνουν εἶναι νά ἐφαρμόσουν τόν περιορισμό τῶν γεννήσεων καί νά τελοῦν μικτούς γάμους (μεταξύ διαφορετικῶν φυλῶν), καί αὐτό μέ σκοπό νά δημιουργηθεῖ μιά ἑνιαία φυλή σέ ἕνα κόσμο πού θά κατευθύνεται ἀπό μιά κεντρική ἀρχή».
 

Συμπεράσματα
Ἄν κοιτάξουμε γύρω μας, τό σχέδιο τοῦ Kalergi φαίνεται νά ὑλοποιεῖται πλήρως.Εἴμαστε ἀντιμέτωποι μέ μία πραγματική τριτοκοσμοποίηση τῆς Εὐρώπης. Ἡ μάστιγα τῆς ἐπιμειξίας παράγει κάθε χρόνο χιλιάδες νέα ἄτομα μιγάδες: «Τά παιδιά τοῦ Kalergi». Ὑπό τήν διπλή πίεση τῆς παραπληροφόρησης καί τήν ἀνθρωπιστική ἀποβλάκωση, πού καλλιεργεῖται ἀπό τάμέσα μαζικῆς πληροφόρησης, διδάσκεται στούς Εὐρωπαίους να ἀπαρνηθοῦν τήν καταγωγή τους, νά ἀπαρνηθοῦν τήν ἐθνική τους ταυτότητα.
Οἱ ὑποστηρικτές τῆς παγκοσμιοποίησης προσπαθοῦν νά μᾶς πείσουν ὅτι, τό νά ἀπαρνηθοῦμε τήν ταυτότητά μας εἶναι μία προοδευτική καί ἀνθρωπιστική πράξη, ὅτι ὁ «ρατσισμός» εἶναι λάθος, ἀλλά μόνο καί μόνο ἐπειδή θέλουν νά μᾶς κάνουν ὅλους
τυφλούς καταναλωτές. Εἶναι περισσότερο ἀπό ποτέ ἀναγκαῖο σέ αὐτούς τούς καιρούς νά ἀντιδράσουμε στά ψέματα τοῦ συστήματος, νά ἀφυπνιστεῖ τό πνεῦμα τῆς ἐξέγερσης στούς Εὐρωπαίους. Θά πρέπει νά τεθεῖ μπροστά στά μάτια ὅλων τό γεγονός ὅτι ἡ Εὐρωπαϊκή Ἔνταξη ἰσοδυναμεῖ μέ γενοκτονία. Δέν ἔχουμε ἄλλη ἐπιλογή, ἡ ἐναλλακτική λύση εἶναι ἡ ἐθνική αὐτοκτονία. Σημείωση τοῦ μεταφραστῆ: Ἄν και τά αἴτια τῶν προσωπικῶν ἐπιλογῶν τοῦ Kalergi δέν μᾶς ἐνδιαφέρουν ἰδιαίτερα, ὡστόσο θά προσπαθήσουμε νά ἀπαντήσουμε σέ ἕνα ἐρώτημα, πού σίγουρα θά διαμορφώθηκε στό μυαλό τῶν ἀναγνωστῶν: Γιατί ἕνας Εὐρωπαῖος ἀριστοκράτης με Φλαμανδικές, Πολωνικές, Ἑλληνικές-Βυζαντινές ρίζες, ἀκόμη καί μέ αἷμα Σαμουράϊ στίς φλέβες του (ἀπό τήν μητέρα του) ἔγινε φορέας τέτοιων σχεδίων καί ὄργανο στά χέρια σκοτεινῶν δυνάμεων; Οἱ λόγοι,κατά τήν γνώμη μας, εἶναι πολλαπλοί:
ἰδιοσυγκρασιακοί, ψυχολογικοί καί... γυναικείων ἐπιδράσεων.
Παρατηροῦμε λοιπόν μία προσωπικότητα μέ ἔντονα σνόμπ συμπεριφορές,ὑπεροψία, καί ἕναν, ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ ὁ ὅρος, «ἐκφυλισμένο ἐλιτισμό». Ἐπίσης,τό γεγονός ὅτι ἡ μητέρα του ἦταν Ἀσιάτισσα, ἴσως τοῦ δημιούργησε ἐσωτερικές συγκρούσεις καί ἀπωθημένα, κάτι πού μπορεῖ νά συμβεῖ σέ ἄτομα μέ τέτοια ἰδιοσυγκρασία. Ὅμως ὁ πιο ἀποφασιστικός παράγοντας πρέπει νά ἦταν ἡ «κατάλληλη ἔφηβη», πού ὅλως τυχαίως φυσικά βρέθηκε δίπλα του, καί ἔγινε ἡ πρώτη γυναίκα του (σέ ἡλικία 13 ἐτῶν): ἡ ἰουδαία Ida Roland, πού ἀργότερα θά γίνει φημισμένη ἠθοποιός. Περιβάλλοντα καί ἐπιρροές πολύ ἰδιαίτερες…

"Πρόβα τζενεράλε" διά την Πανορθόδοξον Σύνοδον - Ένα επαίσχυντον Διεθνές Εκκλησιαστικόν Συνέδριο

Προλειαίνουν οἱ “Πρίγκηπες” τῆς Ἐκκλησίας τὸ ἔδαφος γιὰ νὰ παρακαθίση ὁ «Ἑωσφόρος τῆς Ρώμης» εἰς τὴν προετοιμαζομένην Σύνοδον; 

Ἡ θλιβερὴ καὶ ἀποκρουστικὴ γιὰ τοὺς ἐνσυνειδήτους Ὀρθοδόξους πιστοὺς προετοιμασία τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου συνεχίζεται μὲ ‘’χαρὲς καὶ μὲ τραγούδια’’ ἀπὸ ἐκκλησιαστικὰ πρόσωπα, τὰ ὁποῖα –ὅπως ἀποκαλύπτεται ἡμέρᾳ τῇ ἡμέρᾳ– στεροῦνται στοιχειώδους ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους, ἀληθοῦς Θεολογικῆς γνώσεως καὶ πνευματικῆς ἐμπειρίας.
Αὐτὸ ἐπιβεβαιώνεται καὶ ἀπὸ τὴν θεματολογία τῆς σχεδιαζομένης Συνόδου, ἡ ὁποία φανερώνει τελεία ἄγνοια τοῦ νοήματος καὶ τῆς Θεολογικῆς σημασίας τῶν προηγουμένων Ἑπτὰ Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ ἐν γένει κοσμικὸ πνεῦμα, μὲ τὸ ὁποῖο ἀντιμετωπίζουν οἱ ἰθύνοντες «ὅλον τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας».

Ἀποκορύφωμα αὐτῆς τῆς ἐκκοσμικεύσεως ἡ πρόσφατη Διεθνὴς Ἐπιστημονικὴ Ἡμερίδα τῆς 21ης Ἀπριλίου 2015 ὑπὸ τὴν Αἰγίδα τῆς Κοσμητείας τοῦ Α.Π.Θ. μὲ θέμα «Πρότυπα Θρησκευτικῶν Ἡγετῶν στὸν 21ο αἰώνα Φραγκίσκος ὁ Ἃ΄ Ἐπίσκοπος Ρώμης καὶ Βαρθολομαῖος ὁ Α΄ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης», ἡ ὁποία μᾶς προσέθεσε «λύπην ἐπὶ λύπης», ἀφοῦ, πέραν τοῦ ὅτι ἦταν ὁ ὁρισμὸς τοῦ «δόξαν παρ’ ἀλλήλων λαμβάνοντες», εἰσήγαγε καὶ νέες μεθόδους «μείξεως τῶν ἀμίκτων» μὲ τὸ νὰ θέτη τὸν ἐκπεσόντα καὶ αἱρετικὸν τιτλοφορούμενον Ἐπίσκοπον Ρώμης ἐκ παραλλήλου μὲ τὸν Ὀρθόδοξον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως καί, μάλιστα, νὰ τὸν ἀναφέρη πρῶτον, ὡσὰν νὰ ἔχη ἀποκατασταθῆ ἐκκλησιαστικῶς στὴν Πρωτόθρονη Οἰκουμενική του Καθέδρα!
Ἡ ὅλη θεματολογία τῆς Ἡμερίδος ἦταν σχεδιασμένη ἀπὸ τὰ ἀκαδημαϊκὰ πρόσωπα ποὺ ἔκαμαν τὶς Εἰσηγήσεις, πρόσωπα ταυτισμένα μὲ τὸ συγκρητιστικὸ οἰκουμενιστικὸ πνεῦμα, τὸ ὁποῖο ὑπηρετοῦν μὲ πάθος, γιατί αὐτὸ καὶ μόνο πληρώνεται καί, μάλιστα, ἁδρὰ ἀπὸ τοὺς κρατικοὺς κορβανάδες, ἀφοῦ τὸ Οἰκουμενιστικὸ (γράφε Παγκοσμιοποιημένο) πνεῦμα εἶναι ποὺ ἐξυπηρετεῖ πέρα γιὰ πέρα τοὺς Πολιτικοὺς σχεδιασμοὺς τῆς ἐποχῆς μας γιὰ μιὰ Παγκοσμιοποιημένη Κυβέρνηση μὲ ὑποταγμένα πιόνια τοὺς λαούς.
Ποιὰ σοβαρὴ Θεολογικὴ κριτικὴ θὰ μποροῦσε νὰ γίνη σὲ ἀνθρώπους ποὺ δὲν σέβονται πιὰ τίποτα; Δὲν σέβονται τοὺς ἁγίους ποὺ διεκήρυξαν ὅτι ὁ Πάπας εἶναι«ὁ Ἑωσφόρος τῆς Ρώμης», ἁγίους ποὺ προβάλλει ἡ Ἐκκλησία μας γιὰ τὴν ἀντίθεσή τους στὸν «Ἀντίθεο» Πάπα, καὶ ἰδιαιτέρως ἐκεῖνον τὸν Μέγαν Ἅγιον, Γρηγόριον Παλαμᾶν, ποὺ ὑπερυψώνει ἡ Ἐκκλησία μας μετὰ τὴν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας γιὰ τοὺς Ἀντιπαπικοὺς ἀγῶνες του ἐναντίον τοῦ ἀναβιωτῆ τῆς Ἀρειανικῆς αἱρέσεως Πάπα;
Μίλησαν γιὰ τὴν Χριστοκεντρικότητα τοῦ Πάπα Φραγκίσκου, ἀποδεικνύοντας ὅτι ἀγνοοῦν τὴν Ὀρθόδοξη Χριστολογία, δηλαδὴ τὸν Ἀληθινὸ Χριστό. Ἀπὸ πότε καὶ μὲ ποιὸν πνευματικὸ τρόπο ἀπέκτησε ὁ Πάπας τὴν γνώση τοῦ Ἀληθινοῦ Χριστοῦ χωρὶς νὰ ὑγιαίνη στὴν Πίστη; Ἀπὸ πότε ὁ Παπισμὸς ποὺ ἐξεδίωξε τὸν Θεὸ ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ Τὸν ἀντικατέστησε μὲ τὶς ἀνθρώπινες ἐπίνοιες καὶ τοὺς βρώμικους σχεδιασμοὺς τοῦ ἑκάστοτε Κονκλαβίου, ἀναδεικνύει πνευματικοὺς ἡγέτες καί, μάλιστα, «Πρότυπα» πνευματικῶν ἡγετῶν; 
Σαφῶς, μὲ αὐτὴν τὴν ἐπαίσχυντη Ἡμερίδα ἔκαμαν οἱ ἐκκλησιαστικοὶ “Πρίγκηπες” μιὰ «πρόβα τζενεράλε» γιὰ τὴν Σύνοδό τους, καὶ δι’ ὅλου ἀπίθανο εἶναι νὰ ἑτοιμάσουν καὶ τὸν «Ἑωσφόρο τῆς Ρώμης» νὰ παρακαθίση στὴ Σύνοδο αὐτή, γιατί ἀκούσθηκε καὶ αὐτὸ τὸ φαιδρὰ ἀνατριχιαστικό, ὅτι δὲν θὰ εἶναι τάχα μιὰ Σύνοδος Οἰκουμενικὴ ἂν ἀπουσιάζη ὁ Ἐπίσκοπος Ρώμης!
Τελικά, ὁ Θεὸς ἔχει μείνει πολὺ πίσω! Δὲν ἔχει τὴν Θεολογικὴ εὐαισθησία τῶν δικῶν μας Ἀκαδημαϊκῶν Θεολόγων γιὰ νὰ φροντίση νὰ ὀργανώση διαλόγους μὲ τοὺς διαβόλους καὶ τοὺς Ἀγγέλους, ὥστε νὰ συμφιλιωθοῦν, ἐπὶ τέλους, οἱ Ἀρχάγγελοι τῶν ἐννέα Ταγμάτων μὲ τὸν ἕνα Ἑωσφόρο! Γι’ αὐτὸ οἱ δικοί μας Τοῦ παραδίδουν μαθήματα. Φραγκῖσκος καὶ Βαρθολομαῖος συμφιλιώθηκαν! Τί παιδεύονταν τόσοι ἅγιοι τόσους αἰῶνες; Κρίμα στὰ γράμματα ποὺ γνώριζαν καὶ στὴν ἁγιότητα ποὺ εἶχαν καὶ νὰ μὴν μποροῦν νὰ φθάσουν τὰ Πρότυπα Ἡγετῶν Φραγκίσκου (μὴ ξεχνᾶμε νὰ τὸν γράφουμε πρῶτον, αὐτὸ εἶναι τὸ πολιτικὰ ὀρθὸν) καὶ Βαρθολομαίου!
Εἶχαν ἄραγε ἄδικο μόνο οἱ Ἀρχιερεῖς, οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι ποὺ εἶπαν τὸν Χριστὸ βλάσφημο ἐπειδὴ ἔλεγε ὅτι εἶναι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ καὶ οἱ δικοί μας Ἀρχιερεῖς τὸν εἶπαν –‘’εὐγενικά’’, βέβαια, καὶ ὄχι κατὰ πρόσωπον– Θεὸ ποὺ συντηρεῖ τὸ μίσος καὶ τὴν ἔχθρα;
Εὐτυχῶς, ποὺ σὲ κάθε κρίσιμη στιγμὴ πολιτικῆς παρακμῆς, ὅπως τότε «τῷ καιρῶ ἐκείνῳ» ἔτσι καὶ σήμερα, βρίσκονται πάντοτε οἱ Ἀρχιερεῖς καὶ τὸ Συνέδριον ὅλον καὶ σώζουν τὴν πολιτικὴ παρτίδα!
Σὰ δὲ ντρεπόμαστε!

Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Ε. Βολουδάκης 
«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» 24 Απριλίου 2015

http://thriskeftika.blogspot.gr

Η αποστασία προστάδιο της ελεύσεως του Αντιχρίστου



Ο αντίχριστος θα έλθη στον καιρό του• την εποχή που θα του καθωρίσθη. Θα προηγηθή μια γενική αποστασία. Το μέγιστο μέρος των ανθρώπων θα εγκαταλείψουν την χριστιανική πίστη. Η αποστασία θα είναι το προστάδιο. Θα προετοιμάση τον κόσμο να δεχθή τον αντίχριστο. Και μάλιστα να τον δεχθούν με το δικό του πνεύμα, που τότε θα μπη στην δομή της σκέψης των ανθρώπων. Η αναζήτηση του αντίχριστου θα τους γίνη αναγκαιότητα, γιατί τα συναισθήματα θα συμπίπτουν. Θα διψούν γι’ αυτόν, όπως διψούν σε στιγμές βαθειάς θλίψης για ποτά, που διαφορετικά τα θεωρούν αυτοκτονία. Θα τον επικαλούνται. Η ικεσία σ’ αυτόν, να έλθη, θα αντηχή σε κοινές συνάξεις. Θα εκφράζη επίμονα την αξίωση να έλθη επί τέλους η μεγαλοφυΐα των μεγαλοφυϊών, που θα μπορέση να ανεβάση την τεχνική ανάπτυξη στην ανώτατη δυνατή βαθμίδα της και να φέρη στη γη τέτοια ευπραγία, ώστε ο ουρανός και ο παράδεισος να καταντήσουν πράγματα περιττά! Ο αντίχριστος θα είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένος με την γενική ηθική και πνευματική κατεύθυνση των ανθρώπων της εποχής του.

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ

Η «Ορθόδοξη» αμνηστία της ομοφυλοφιλίας

Μετά λύπης μας βλέπουμε μέσα σε ένα πνεύμα νεωτερικής, ορθολογιστικής θεολογίας, την προσπάθεια να αμνηστευθεί και εξωραϊστεί το πάθος της ομοφυλοφιλίας ούτως ώστε να προβάλλεται πλέον αυτή όχι ως αμαρτία, πάθος και ψυχιατρικό πρόβλημα αλλά ώς τάση, κατάσταση, φυσικό ιδίωμα που δεν έχει να κάνει με την επιλογή του ανθρώπου.

Στο νέο Βιβλίο
"ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ. εκδ. "εν πλώ"
στα κείμενα Του π.Βασ.Θερμού ως επί το πλείστον (ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ, ΕΝΑ "ΑΣΥΜΜΕΤΡΟ" ΠΡΟΒΛΗΜΑ σελ. 149-179
και του π.Βασ. Χαβάτζα "ΣΤ ΠΛΑΙΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑ..." ΣΕΛ.201-205
διαβάζουμε τα εξής:

«Ο Ομοφυλόφιλος οδηγείται πιθανόν από μία εσωτερική τάση και παρόρμηση.» (σελ.205) (π.Β.Χαβάτζας)

«Ο Ομοφυλόφιλος ερωτεύεται άτομα του ιδίου φύλου, γι’αυτό και προχωρεί σε σεξουαλική σχέση μαζί τους. Δεν ισχύει το αντίστροφο, όπως άλλωστε δεν ισχύει και για την πλειονότητα των ετεροφυλύφιλων…Με άλλα λόγια, το σεξ υπαγορεύεται από το συναίσθημα, όπως είναι και η φυσική τάξη. Ο Καλός κληρικός δείχνει να το αγνοεί.» (σελ. 161) (π.Β.Θερμός)

«Αντί λοιπόν να παραλληλίζεται η δική του περίπτωση (του ομοφυλοφίλου) με διαστροφές όπως η κτηνοβασία ή με εγκληματικές συμπεριφορές όπως η παιδεραστία, ο ομοφυλόφιλος πρέπει να βοηθηθεί να θυμηθεί τη μοναδική αξία με την οποία ο Θεός τίμησε τον άνθρωπο, τον «βραχύ τι παράγγέλοις ηλαττωμένον.» (σελ.202) (π.Β.Χαβάτζας)

«Οι Εκκλησιαστικοί συνεχίζουν να εντάσσουν την ομοφυλοφιλία στις σεξουαλικές διαστροφές μαζί δηλαδή με την ηδονοβλεψία, την επιδειξιομανία, την παιδεραστία, τον φετιχισμό…» σελ.170 (π.Β.Θερμός)

«H ερμηνεία του πανσεξουαλισμού ως ηθικού εκτραχηλισμού είναι μία ηθικιστική ρητορική που έχει παρέλθει ευτυχώς» (στο οπίσθιο εξώφυλλο του Βιβλίου)

«Αλλά από πού συνάγεται ότι η ομοφυλοφιλία αποτελεί το βαρύτερο αμάρτημα;» σελ.162 (π.Β.Θερμός)

«Διαβάζοντας ανακοινώσεις κληρικών περί του θέματος σχηματίζεις την εντύπωση ότι πρόκειται για την πιο σιχαμερή αμαρτία της οποίας οι φορείς αποτελούν σχεδόν τέρατα.»(σελ.150) (π.Β.Θερμός)

«Πως μπορούμε να καταλογίσουμε εγωκεντρικότητα σε έναν ομοφυλόφιλο ο οποίος αγαπά τον σύντροφό του με πιστότητα και αφοσίωση;»(σελ.159) (π.Β.Θερμός)

«…Εδώ έχουμε μία τεκμηρίωση της διάχυτης εκκλησιαστικής προκατάληψης πως η ομοφυλοφιλία πρέπει να αντιμετωπίζεται ως πρωτίστως σεξουαλικό πάθος. Η εσφαλμένη αυτή αντίληψη είναι προσβλητική προς τα εκατομμύρια παιδιά του Θεού που η ερωτική τους αφύπνιση κατά την εφηβεία συνοδεύεται από ομοφυλόφιλη συναισθηματική έλξη.» (161) (π.Β.Θερμός)

«Με θεολογικά κριτήρια,όμως, είναι αμφίβολο, αν ευσταθεί η διατύπωση της Ιεράς Συνόδου μίας ορθοδόξου Εκκλησίας ότι η ομοφυλοφιλία είναι πτώση και ασθένεια του ανθρωπίνου προσώπου, δεδομένου ότι το να ανακαλύπτει κάποιος νέος την ομοφυλόφιλη έλξη μέσα του συνιστά ασθένεια της φύσεως και όχι του προσώπου.» (σελ.169) (π.Β.Θερμός)
«Όσο πιο σκληρός εμφανίζεται κάποιος κατά των ομοφυλοφίλων τόσο περισσότερες ασυνείδητες αμφιβολίες τρέφει για τον δικό του ανδρισμό. Με την επίθεση καταφέρνει να ξορκίζει προσωρινά τις αμφιβολίες του.» (175) (π.Β.Θερμός)

«Είναι σπάνιο έως ανέφικτο να συναντήσει κανείς υψηλή ηθική ποιότητα σε κάποιον παιδεραστή ή σαδιστή ή ηδονοβλεψία κ.λ.π.επειδή αυτοί όλοι έχουν υποστεί μία αναστολή της ψυχικής ανάπτυξης με εγωκεντρικές συνέπειες,δηλαδή σοβαρότατη φθορά του γνωμικού θελήματος.Η διαφορά αυτή αποτελεί άλλη μία απόδειξη πως η ομοφυλοφιλία δεν πρέπει να κατατάσσεται στις σεξουαλικές διαστροφές ως ψυχιατρική διαταραχή.»(σελ.179) (π.Β.Θερμός)

Ο καθένας τώρα ας προβληματιστεί και ας βγάλει τα συμπεράσματά του.

Του π. Αντωνίου Χρήστου

Τρεις εσείς, τρεις κι εμείς




"Παροιμίες και παραβολές 2". Μετάφραση από τα ρωσικά: Ευγενία Τελιζένκο. Επεξεργασία : Ενορία Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου 40 Εκκλησιών, Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.

"Τι ουράνια πράγματα είναι ετούτα που μας δωρίζει ο Θεός;"



Ήμουν θλιμμένος μετά από πρόσφατο θάνατο προσφιλούς μου προσώπου.
Σκεπτόμουν για μέρες το θέαμα του ενταφιασμού.
Την κάλυψη του νεκρού με τα χώματα και την επακόλουθη σήψη του σώματος. Πως θα ήταν ο άνθρωπος, εάν δεν υπήρχε η πτώση των πρωτοπλάστων; Διαρκής χαρά, κανένα ερώτημα για την αιώνια μακαριότητά μας. Τώρα «σκωλήκων βρώμα και δυσωδία». Επάνω σ᾿ αυτές τις μελαγχολικές σκέψεις με πέτυχε ο παππούλης μ’ ένα τηλεφώνημά του.
- Γιωργάκη, κάνεις ιατρείο αυτή την ώρα;
- Όχι, Γέροντα, τελείωσα.
- Άνοιξε το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο στο Ε΄ Κεφάλαιο, στίχος 24 είναι το Ευαγγέλιο που διαβάζουμε στις κηδείες και διάβασέ το αργά. Άρχισα να διαβάζω: «Αμήν, Αμήν, λέγω υμίν ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν».
Με διέκοψε απότομα:
- Το κατάλαβες; Δεν υπάρχει θάνατος! Δεν θα δοκιμάσουμε την «πεθαμενίλα»!
«Μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν». Πόσο μας αγάπησε ο Θεός. Καί αυτό το φρόντισε. Το λέει και ο Απόστολος της Νεκρώσιμης Ακολουθίας: «Ει γαρ πιστεύομεν ότι Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας διά του Ιησού άξει συν αυτώ». Το σκέφτηκες ποτέ αυτό το «άξει συν αυτώ»; Ο Θεός δεν θα συγκεντρώσει εκεί πτώματα. Ζωντανούς θα μαζέψει κοντά Του. Στο πρόσωπο του Χριστού αναστήθηκε η ανθρώπινη φύση.
Καλά σού το είπα: δεν θα δοκιμάσουμε «πεθαμενίλα». Το κατάλαβες; Καί έκανε μια θαυμάσια περιγραφή της ζωής κοντά στον αναστάντα Χριστό. – Εκεί θα υμνούμε την Αγία Τριάδα, με τα Σεραφίμ και τα Χερουβίμ, αενάως. Ναί, εμείς οι αμαρτωλοί και ανάξιοι, γιατί τόσο πολύ μας αγάπησε ο Θεός… Η φωνή του έσβηνε σιγά-σιγά από τη συγκίνηση:
- Κλαίω, βρε Γιωργάκη, από χαρά. Τι ουράνια πράγματα είναι ετούτα που μας δωρίζει ο Θεός; Μνήσθητι και ημών, Κύριε, εν τη βασιλεία Σου. Γέροντα, εύχου για όλους τους ανθρώπους της γης.
Την ώρα της κηδείας έλαμπε ένα φως δυνατό
Μπαίνοντας μέσα στο δωμάτιο του Γέροντα βρήκα εκεί τον πατέρα του κοριτσιού, του οποίου μόλις είχε γίνει η κηδεία. Τον αγκάλιασα, τον φίλησα κι αρχίσαμε να κλαίμε και οι δύο. Πετιέται τότε ο Γέροντας και μας λέει: «Να βγείτε έξω και οι δύο. Δε σας αντέχω». Βγήκαμε, πράγματι, έξω. Ύστερα από λίγο έστειλε ο Γέροντας και με φώναξαν. Πήγα και μου είπε:
- Με συγχωρείς, που σας είπα να βγείτε έξω, αλλά ξέρεις τι μου συμβαίνει σήμερα.
- Τι, Γέροντα; Κι άρχισε να μου λέει κλαίοντας:
- Την ώρα της κηδείας έβλεπα ένα φως δυνατό επάνω από την Εκκλησία. Σ᾿όλη τη διάρκεια της κηδείας έβλεπα αυτό το φωτεινό άστρο. Κι όταν μετέφεραν το φέρετρο προς τον τάφο, πάλι το έβλεπα. Όταν κατέβασαν το φέρετρο μέσα στον τάφο και τον γέμισαν με το χώμα, τότε σταμάτησα να το βλέπω.
- Σταμάτησε, Γέροντα, σε παρακαλώ, γιατί κι εσύ θα πάθεις κάτι κι εγώ θα πάθω, από την υπερβολική συγκίνησή μας!

(Μαρτυρία του αειμνήστου Γ. Παπαζάχου, καθηγητού της Ιατρικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών)
Από το βιβλίο “Ανθολόγιο Συμβουλών Γέροντος Πορφυρίου“





Η Πνευματική ζωή…



Για μια σωστή αρχή στην πνευματική ζωή…να μην κατηγορείς ποτέ κανένα…να μήν κοροϊδεύεις…να μην οργίζεσαι… να μην περιφρονείς..μην λες ο μεν ζει ενάρετα η ο τάδε άσωτα διότι αυτό ακριβώς είναι το μη κρίνετε….όλους να τους βλέπεις το ίδιο και με την ίδια διάθεση με την ίδια σκέψη και με απλή καρδιά…μην ανοίγεις το αυτί σου σε εκείνον που κατακρίνει ούτε πολύ περισσότερο να ευχαριστείσαι και να συμφωνείς με όσα λέει…να κρατάς το στόμα σου κλειστό στα λόγια τα πολλά και πρόθυμο στην προσευχή… βάζε τον εαυτό σου κάτω απ όλους και τότε θα ζεις συντροφιά με τον Χριστό…αγωνίζου να μην φαντάζεσαι με τον νου σου ότι έφτασες σε μέτρα των αγίων και να θεωρείς την προσευχή σου σαν του χειρότερου αμαρτωλού…ποτέ μην ξεθαρρεύεις για τα καλά σου έργα γιατί δεν ξέρεις αν είναι αρεστά στον Θεό…αν βλέπεις τον συνάνθρωπό σου να σφάλει να τα βάζεις με τον εαυτό σου… ο ταπεινός στην καρδιά γίνεται δοχείο του αγίου Πνεύματος 
Ο ταπεινολόγος κι ο κακομοίρης στην εξωτερική και εσωτερική εμφάνιση δήθεν σωσμένος και αναπαυμένος στις δάφνες των αρετών του δήθεν ή πραγματικών γίνεται δοχείο του δικού του οινο-πνεύματος….

Πρεσβύτερος Εμμανουήλ Εμμ. Γεωργιακάκης

Πέφτουμε, σηκωνόμαστε!



"Τι κάνετε εδώ στο μοναστήρι;" ρώτησαν κάποτε ένα μοναχό.
Και αυτός αποκρίθηκε:
"Πέφτουμε, σηκωνόμαστε, και πάλι πέφτουμε και πάλι σηκωνόμαστε και ξαναπέφτουμε και ξανασηκωνόμαστε.
Γιατί δεν περνούν πολλά λεπτά της ζωής σου χωρίς να πέσεις τουλάχιστον μια φορά.
Παρακάλεσε λοιπόν τον Κύριο να δείξει το έλεος και την ευσπλαχνία Του σε όλους μας.
Ζήτησε συγχώρηση και χάρη, όπως ζητάει ένας θανατοποινίτης, και να έχεις πάντα υπ' όψιν σου πως "χάριτι εσμέν σεσωσμένοι" (Εφεσ.β'5).
Δεν μπορείς να 'χεις καμία απαίτηση για απελευθέρωση και χάρη.
Σκέψου πως μοιάζεις μ' ένα σκλάβο δραπέτη, που είναι πεσμένος μπροστά στον αφέντη του και ζητάει το έλεός του.
Τέτοια πρέπει να' ναι η προσευχή σου, αν θέλεις να ακολουθήσεις τον άγιο Ισαάκ τον Σύρο και να ξεφορτώσεις την καρδιά σου από το βάρος της αμαρτίας, για να βρεις έτσι τη σκάλα που θα σε βοηθήσει να ανέβεις ψηλά".

Τίτο Κολιάντερ