"Τι κάνετε εδώ στο μοναστήρι;" ρώτησαν κάποτε ένα μοναχό.
Και αυτός αποκρίθηκε:
"Πέφτουμε, σηκωνόμαστε, και πάλι πέφτουμε και πάλι σηκωνόμαστε και ξαναπέφτουμε και ξανασηκωνόμαστε.
Γιατί δεν περνούν πολλά λεπτά της ζωής σου χωρίς να πέσεις τουλάχιστον μια φορά.
Παρακάλεσε λοιπόν τον Κύριο να δείξει το έλεος και την ευσπλαχνία Του σε όλους μας.
Ζήτησε συγχώρηση και χάρη, όπως ζητάει ένας θανατοποινίτης, και να έχεις πάντα υπ' όψιν σου πως "χάριτι εσμέν σεσωσμένοι" (Εφεσ.β'5).
Δεν μπορείς να 'χεις καμία απαίτηση για απελευθέρωση και χάρη.
Σκέψου πως μοιάζεις μ' ένα σκλάβο δραπέτη, που είναι πεσμένος μπροστά στον αφέντη του και ζητάει το έλεός του.
Τέτοια πρέπει να' ναι η προσευχή σου, αν θέλεις να ακολουθήσεις τον άγιο Ισαάκ τον Σύρο και να ξεφορτώσεις την καρδιά σου από το βάρος της αμαρτίας, για να βρεις έτσι τη σκάλα που θα σε βοηθήσει να ανέβεις ψηλά".
Τίτο Κολιάντερ