Προϋποθέσεις για να έχουν αποτέλεσμα οι προσευχές μας

Επειδή μονάχα η κατάνυξη και τα δάκρυα δεν είναι αρκετά για να πείσουν τον Θεό να μας δώσει αυτά που του ζητούμε στις προσευχές μας, πρέπει να προσθέσουμε και κάποια άλλα στοιχεία που χρειάζονται ακόμη, για να έχουν θετικό αποτέλεσμα οι προσευχές μας. Ιδού μερικές από αυτές τις προϋποθέσεις στη συνέχεια, έξι τον αριθμό.

α) Όποιος θέλει να πάρει θετική απάντηση στο πρώτο του αίτημα, που είναι η συγχώρηση των αμαρτημάτων του, πρέπει κι αυτός ο ίδιος, όταν προσεύχεται, να συγχωρεί τ’ αμαρτήματα που διέπραξαν εις βάρος του οι άλλοι, καθώς μας δίδαξε ο Κύριος: «όταν στέκεστε σε προσευχή, ν’ αφήνετε ό,τι διαφορές έχετε με κάποιον, συγχωρώντας τον, κ’ έτσι να συγχωρήσει και ο Πατέρας μας ο ουράνιος και τα δικά σας παραπτώματα» (Μαρκ. ια’ 25)...

β) Όποιος ζητάει να λάβει κάτι από τον Θεό, πρέπει να το ζητάει χωρίς διψυχία και δισταγμό, αλλά με στερεή και αδίσταχτη πίστη, όπως μας λέει πρώτα ο ίδιος ο Κύριος μας: «όλα όσα ζητάτε στην προσευχή σας με πίστη, θα τα λάβετε» (Ματθ. κα’ 22) και, κατόπιν, ο αδελφόθεος Ιάκωβος: «κι αν κάποιος από σας υστερεί σε σοφία, ας τη ζητήσει από τον Θεό, που τη χαρίζει με απλότητα σε όλους, χωρίς να περιφρονεί κανέναν αλλά που να τη ζητάει με πίστη, δίχως αμφιβολία, διότι όποιος έχει αμφιβολίες ομοιάζει με το κύμα της θάλασσας, που ο άνεμος το παρασέρνει και το πηγαίνει πότε εδώ και πότε εκεί· να μην ελπίζει ποτέ πως θα πάρει κάτι από τον Κύριο ένας τέτοιος άνθρωπος δίγνωμος και άστατος σ’ όλους τους τρόπους της ζωής του» (Ιακ. α΄ 5-7).

γ) Όποιος ζητάει, πρέπει να μην παρακαλεί για ζητήματα που δεν τον συμφέρουν πνευματικά, δηλαδή για κοσμικά πράγματα που προξενούν τις ηδονές του, αλλά να ικετεύει για ζητήματα κατά Θεόν, δηλαδή που συμφέρουν κ’ ενδιαφέρουν τη σωτηρία της ψυχής του. Ακούστε και τον ονειδισμό εκ μέρους του αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου, που λέει: «ζητάτε κάτι και δεν το λαμβάνετε, διότι το ζητάτε με κακό σκοπό, δηλαδή το ζητάτε για να το κατασπαταλήσετε για τις ηδονές σας» (Ιακ. δ’ 3)

δ) Όποιος θέλει να λάβει όσα συμφέροντα για την ψυχή του ζητάει από το Θεό, πρέπει κι αυτός να εργάζεται και να κάνει όλα όσα δύναται και μπορεί, σύμφωνα και με την κοινή παροιμία, που λέει «συν Αθηνά και χείρα κίνει»· πρέπει δηλαδή να μην αμελεί και να μην παραδίνει θεληματικά τον εαυτό του πρώτα στα πάθη, και τις επιθυμίες, κ’ έπειτα ζητάει τη θεία βοήθεια, διότι δεν θα τη λάβει ποτέ, σύμφωνα και με τον λόγο του Μεγάλου Βασιλείου: πρέπει, λοιπόν, πρώτα να προσφέρει κάνεις όλα όσα μπορεί μόνος του, και υστέρα να παρακαλεί τον Θεό να έρθει βοηθός και σύμμαχος του- διότι, όταν κάποιος παραδώσει τον εαυτό του με νωθρότητα στις επιθυμίες και παραδοθεί έτσι μόνος του στους εχθρούς, αυτόν ο Θεός δεν τον βοηθάει ούτε εισακούει τις δεήσεις του, διότι πρόλαβε ο ίδιος και με την αμαρτία του αποξενώθηκε από τον Θεό· γιατί, βέβαια, όποιος επιθυμεί να έχει τη βοήθεια του Θεού, δεν προδίδει το πρέπον και το αρμόζον· κι αυτός που δεν προδίδει το πρέπον και το αρμόζον, δεν προδίδεται και δεν εγκαταλείπεται ποτέ από τη θεία πρόνοια και βοήθεια» (Ασκητικαί Διατά­ξεις, κεφ. α’). Και, ακριβώς, γι’ αυτούς λέγει ο Θεός με το στόμα του προφήτου Ησαΐα: «με αναζητούν την κάθε ημερα, κ’ επιθυμούν να γνωρίσουν τις εντολές μου, ωσάν λαός που έπραξε το δίκαιο και που δεν εγκατέλειψε την κρίση του Θεού» (Ησ. νη’ 2). Και, για να το πούμε με δυο λόγια, όποιος θέλει να εισακούσει ο Θεός τη δέησή του και να λάβει θετική απάντηση στο ζήτημά του, πρέπει να βιάζει τον εαυτό του, όσο μπορεί, για να φυλάγει τις εντολές του Θεού, ώστε να φτάσει στο σημείο να μην τον κατηγορεί η συνείδησή του ότι καταφρόνησε ή αμέλησε κάποιο πράγμα, που μπορούσε να το κάμει και δεν το έκαμε. Διότι, όπως λέει ο αγαπημένος μαθητής του Κυρίου, ο ευαγγελιστής Ιωάννης, «όταν η καρδιά μας παύει να μας κατηγορεί, τότε αποκτούμε θάρρος εμπρός στον Θεό, κι Εκείνος μας δίνει ό,τι Του ζητούμε, γιατί εκτελούμε τις εντολές Του, και κάνουμε όλα όσα είναι αρεστά σ’ Εκείνον» (Α’ Ιωάν. γ’ 21-22). Και ο μέγας Βασίλειος προσθέτει: «Είναι, λοιπόν, απαραίτητο να μη μας κατηγορεί σε τίποτε η συνείδησή μας, και τότε μονάχα μπορούμε να επικαλούμαστε τη θεία βοήθεια» (Ασκητ. Διατ., ο.π.) Και όχι μονάχα, όταν κάποιος προσεύχεται για τον εαυτό του, πρέπει να κάνει τα καθήκοντά του όσο μπορεί καλύτερα, αλλά και στην περίπτωση που κάποιος άλλος προσεύχεται για κείνον, πρέπει κι αυτός να συνεργεί προσωπικά για να καρποφορήσει η προσευχή που γίνεται για λόγου του. Αυτό ακριβώς σημαίνει ο λόγος του Αδελφοθέου, «πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργούμενη» (Ιακ. ε’ 16), τον οποίο ερμηνεύοντας ο θείος Μάξιμος ο Ομολογητής λέγ­ει: «Πράγματι, πολύ ισχύει η δέηση του δικαίου, είτε χάρη στον δίκαιο που την κάνει, είτε και χάρη σ’ εκείνον που ζητάει από τον δίκαιο να την πραγματοποιήσει· διότι, από μεν την πλευρά του δικαίου που γίνεται η δέηση, αυτή δίνει θάρρος να παρουσιαστεί και να ζητήσει από Κείνον που μπορεί να εισακούσει τα αιτήματα των δικαίων, ενώ από την πλευρά εκείνου που ζητάει από τον δίκαιο να κάμει γι’ αυτόν τη δέηση, του δίνει την ευκαιρία ν’ απομακρυνθεί από την κακία και να εγκολπωθεί πάλι την διάθεση για ενάρετο βίο» (Ε’ εκατ. περί θεολογίας, κεφ. πδ’). Και ο ίδιος πάλι, σε άλλο σημείο, λέει: «Είναι πράγματι δείγμα μεγάλης νωθρότητας, για να μην πω παραφροσύνης, να επιζητεί κανείς τη σωτηρία του με τις δεήσεις των δικαίων, ενώ η διάθεσή του στρέφεται προς τις τέρψεις, και να ζητάει τη συγχώρεση εκείνων των αμαρτημάτων, για τα οποία σπιλώνεται με δική του διάθεση και ενέργεια. Πρέπει, λοιπόν, να μην αφήνει ανενεργή και ακίνητη τη δέηση του δικαίου…, αλλά να την ενεργοποιεί και να την ισχυροποιεί, δίνοντάς της φτερά με τις δικές του αρετές».

ε) Όποιος θέλει να εισακούσει ο Κύριος το αίτημά του, πρέπει να μην λιποψυχάει, ούτε να θλίβεται και να στενοχωριέται όταν προσεύχεται, αλλά να προσμένει με υπομονή και μακροθυμία, κι ας περνάει αρκετός καιρός αναμονής. Έτσι και ο Κύριος, για να μας διδάξει να προσμένουμε υπομένοντας και προσκαρτερώντας στην προσευχή, χωρίς να στενοχωριόμαστε καθόλου, μας αναφέρει στο κατά Λουκάν ευαγγέλιο την παραβολή της χήρας, η οποία με την επιμονή και την υπομονή της, έπεισε στο τέλος τον άδικο δικαστή να της αποδώσει το δίκιο της. «Και τους έλεγε και την παραβολή αυτή, για το ότι πρέπει πάντοτε να προσεύχονται και να μην αποκάμουν» (Λουκ. ιη’ 1). Έχουμε, από την άλλη πλευρά, και τον λόγο του μεγάλου Βασιλείου, που λέει ότι, μπορεί στη δέησή σου πολλές φορές να ζητήσεις τα πνευματικώς συμφέροντα, όμως δεν επέμεινες αρκετά. Διότι, όπως είναι γραμμένο, «με την υπομονή σας θα σώσετε τις ψυχές σας» (Λουκ. κα’ 19). Και, «όποιος υπομείνει ως το τέλος, αυτός θα σωθεί» (Ματθ. ι’ 22). Έχουμε γι’ αυτό το θέμα παράδειγμα τον Αβραάμ, ο οποίος, αν και ήταν νέος όταν προσεκλήθη από την Ασσυρία να πάει στην Παλαιστίνη, και είχε λάβει μάλιστα και υπόσχεση από το Θεό, πως θα πληθυνθεί το σπέρμα της γενιάς του όπως τ’ αστέρια τ’ ουρανού, είδε να πραγματοποιείται η παραπάνω υπόσχεση του Θεού μόλις στα εκατό χρόνια της ηλικίας του! Επίσης, και το παράδειγμα του Ισαάκ, ο οποίος παρακαλούσε τον Θεό να του χαρίσει τέκνα, αλλά η δέησή του εισακούστηκε μόλις ύστερα’ από είκοσι χρόνια! Ο μέγας Βασίλειος σε συμβουλεύει: «μιμήσου, λοιπόν, και σύ, αδελφέ μου, αυτούς τους Πατριάρχες και την πίστη τους· και αν περάσει κ’ ένας χρόνος, τρίτος ή τέταρτος ή περισσότερα χρόνια δίχως να λάβεις το αίτημά σου, μην αφήνεις την προσευχή, αλλά να επιμένεις με πίστη, εργαζόμενος πάντα το αγαθό». Και ο αββάς Μακάριος προσθέτει: «όποιος δεν βλέπει να εισακούεται γρήγορα η δέησή του, αλλά ν’ αναβάλλεται από το Θεό, αυτός αισθάνεται πιο φλογερή την επιθυμία της προσευχής· και όσο πιο πολύ μακροθυμεί ο Θεός, δοκιμάζοντάς μας στον πόνο, τόσο πιο πολύ έντονα οφείλει ο προσευχόμενος να επιμένει, ζητώντας την δωρεά τού Θεού» (Σειρά στο Κατά Ματθαίον, κεφ. ζ’).

ς) και τελευταίον· όποιος θέλει να επιτύχει το αίτημα της προσευχής του, πρέπει πάντοτε να ευχαριστεί τον Θεό, είτε λάβει γρήγορα εκείνο που ζητά, είτε και αργότερα. Γι’ αυτό και ο απόστολος Παύλος μας λέγει: «τα αιτήματά σας να τ’ απευθύνετε στο Θεό με προσευχή και δέηση, που θα συνοδεύονται από ευχαριστία» (Φιλιπ. δ’ 6). Επειδή, πολλές φορές, ο Θεός δεν μας δίνει γρήγορα εκείνο που του ζητούμε, ή γιατί ξέρει πως θα χάσουμε αυτό που θα μας χαρίσει και, γι’ αυτόν το λόγο, θα τιμωρηθούμε περισσότερο, αφού αθετήσαμε το χάρισμά του και τη δωρεά του· ή, γιατί, γνωρίζοντας πως μόλις λάβουμε το αίτημά μας θα πάψουμε να προσευχόμαστε. Γι’ αυτό αναβάλλει το ζήτημα μας και δεν το πραγματοποιεί, θέλοντας και προνοώντας να τον παρακαλούμε πάντοτε και να βρισκόμαστε κοντά του με την προσευχή· ή, ακόμη, για να φανεί η πίστη και η αγάπη μας προς τον Θεό, ή και για άλλους λόγους που έχει ο Θεός, ακατανόητους βέβαια σ’ εμάς, αλλά δίκαιους, που αποβλέπουν πάντοτε προς το πνευματικό συμφέρον μας. Τα βεβαιώνει όλα αυτά και ο βαθύς θεολόγος και πράγματι μέγας Βασίλειος, με όσα γράφει στο α’ κεφάλαιο των Ασκητικών του Διατάξεων, οπού συμπερασματικά μας λέγει: «Γνωρίζοντας, λοιπόν, όλα αυτά, είτε πιο γρήγορα εισακουστούμε και λάβουμε, είτε πιο αργά, ας παραμείνουμε πάντοτε με ευχαριστίες στον Κύριο, διότι όλα όσα κάνει ο Δεσπότης τα κάνει πάντοτε οικονομώντας τη δική μας σωτηρία· και να μην λιποψυχούμε, σταματώντας τις προσευχές και τις δεήσεις». Και τί λέω; είτε λάβουμε απ’ το Θεό, είτε δεν λάβουμε τα αιτήματά μας, εμείς πρέπει να τον ευχαριστούμε πάντοτε και να επιμένουμε κρούοντας τη θύρα του Θεού και ζητώντας πάλι και πάλι με την προσευχή μας· διότι μας αρκεί και τούτο το μέγα χάρισμα που λαβαίνουμε, δηλαδή το ότι αξιωνόμαστε να συνομιλούμε με τον ίδιο το Θεό και να παραμένουμε ενωμένοι μ’ Εκείνον όταν προσευχόμαστε. Έτσι μας λέει και ο χρυσός κάλαμος του αγίου Ιωάννου, με κομψότητα και γλαφυρότητα, γράφοντας τα παρακάτω: «μεγάλο αγαθό η προσευχή, όταν γίνεται με διάνοια καθαρή και χαρούμενη, κι όταν μάθουμε τους εαυτούς μας να ευχαριστούν το Θεό πάντοτε: όχι μονάχα όταν λαβαίνουμε τα αιτήματα της προσευχής, μα κι όταν δεν τα λαβαίνουμε. Διότι, άλλοτε μεν μας δίνει κι άλλοτε δεν μας δίνει· ωστόσο, και στις δύο περιπτώσεις είσαι κερδισμένος, αφού είτε λάβεις είτε δεν λάβεις, ήδη έχεις λάβει και μη λαμβάνοντας· κι όταν επιτύχεις το ζητούμενο κι όταν δεν το πετύχεις· ήσουν τυχερός κι όταν δεν το πέτυχες, επειδή μερικές φορές το να μη λάβεις το αίτημά σου είναι επωφελέστερο· διότι, αν δεν ήταν προς το συμφέρον μας το να μην το λάβουμε, ο Θεός θα μας το έδινε οπωσδήποτε. Και το να μην πετυχαίνουμε κάτι, όταν καταλήγει προς το συμφέρον μας, είναι όντως επιτυχία» (Εις Ανδριάντας, λόγ. α΄· και Περί ευχής, τ. ζ’). Ανάλογα έγραψε και ο άγιος Ιωάννης, που μας παρέδωκε την ουράνια Κλίμακα: «να μη λες, πως περνάς πολλή ώρα στην προσευχή, δίχως να κατορθώσεις τίποτε, γιατί ήδη έχεις κάτι κατορθώσει· διότι, ποιό άλλο αγαθό θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερο απ’ το να βρίσκεσαι κοντά στον Κύριο και να είσαι με την προσευχή εκεί, αδιαλείπτως περιμένοντας την ένωση μ’ Εκείνον;»

Αν, λοιπόν, αδελφοί και πατέρες, συμφωνείτε με όλα όσα είπαμε πιο πάνω, και προσφέρετε στον άγιο Θεό τις προσευχές που περιέχονται σε τούτο το βιβλίο εδώ, εγώ σας πληροφορώ πως θα πλουτίσετε τις ψυχές σας με πίστη ακλόνητη, με βέβαιη ελπίδα, με αγάπη ανόθευτη, με συγχώρεση των αμαρτημάτων, και θα έχετε την απαλλαγή των ορατών και των αοράτων κακών, την απόλαυση των αιτημάτων σας, τη λύτρωση από τους πειρασμούς των δαιμόνων και την επικοινωνία και ένωση με τον Θεό και τους Αγγέλους του· επειδή, κατά τον χαριτώνυμο και χρυσόστομο κήρυκα της προσευχής: «όταν αληθινά συνομιλούμε στην προσευχή με τον Θεό, τότε γινόμαστε ένα με τους Αγγέλους» (Λόγος Περί Προσευχής). Και μ’ ένα λόγο, θέλω να σας πω, ότι με τις θείες τούτες προσευχές θ’ απολαύσετε ένα σωρό αγαθά, μια απέραντη θάλασσα από θησαυρούς, πλήθος από καλά, ολόκληρη θημωνιά από αρετές, ατελείωτη σειρά χαρισμάτων και ώριμους καρπούς πνευματικής ωφελείας.

Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης

http://stratisandriotis.blogspot.gr

Ας εξομολογούμεθα συχνά με ευλάβειαν και καθαράν συνείδησιν

Ας εξομολογούμεθα συχνά με ευλάβειαν και καθαράν συνείδησιν. Να τηρώμεν τας εντολάς του πνευματικού.

Να προσευχώμεθα αδειαλείπτως. Να έχωμεν την μνήμην θανάτου και δυνατός ο Θεός να μας αξιώση της άλλης ζωής κοντά Του, δια να συγχαίρωμεν με τους αγίους, εις την θριαμβεύουσαν Εκκλησίαν.

Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

Πατρικαι Νουθεσίαι.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ΄

Β΄ Περί Εξομολογήσεως και Πνευματικού Ταμείου.

elderephraimarizona.blogspot.ca

Πότε ὀφείλεται ἡ ὑπακοή τῶν πιστῶν στούς ἱερεῖς;

megasfilippos

Το δικό του βλέμμα

Μελετώντας κανείς τή ζωή τοϋ Κυρίου μας μέσα άττό τις σελίδες τής Αγίας Γραφής διαπιστώνει πώς ύπάρχουν κάποια μικρά σημεία, κάποιες λεπτομέρειες, πού έκ πρώτης όψεως μπορεί νά φαίνονται άσήμαντες, άν όμως τις έξετάσει προσεκτικότερα, θά δει πώς καί αύτές οί λεπτομέρειες έχουν τή θέση τους, τή σημασία, τήν άξια τους.

Μιά τέτοια συγκλονιστική λεπτομέρεια μάς περιγράφει ό ιερός εύαγγελιστής Λουκάς.

Μεσάνυχτα Πέμπτης πρός Παρασκευή ό Κύριος βρίσκεται ένώπιον τών άρχιερέων Άννα καί Καϊάφα. Μόνος. Χωρίς τή συνοδεία, τή συμπαράσταση τών μαθητών, τήν ύποστήριξη τού Πέτρου, τήν όποια λίγο πριν Του είχε ύποσχεθεΐ.

Τήν’ίδια ώρα, στόν ϊδιο τόπο, μπροστά σέ μιά δούλη αύτός ό μαθητής, ό Πέτρος, θά άρνηθεϊ τόν Κύριο τρεις φορές. Καί μάλιστα μέ όρκους καί άναθεματίζοντας καί καταρώμενος τόν έαυτό του, είπε ότι δέν γνωρίζει τόν Κύριό του! Ό πειρασμός ήταν μεγάλος καί τό άμάρτημα βαρύ. Εκείνη τή στιγμή άκούστηκε τό λάλημα τού πετεινού. Ήταν τό σημάδι πού είχε βάλει ό Κύριος γιά νά τόν ξυπνήσει. «Ού φωνήσει σήμερον άλέκτωρ πριν ή τρις άπαρνήση μή είδέναι με» τού είχε πει (Λουκ. κβ' 34). 

Τήν ίδια στιγμή ό Κύριος, είτε άπό τήν άνοικτή πόρτα τής αίθουσας όπου δικαζόταν, είτε άπό κάποιο παράθυρο τού διαδρόμου άπ’ όπου Τόν οδήγησαν στήν έπίσημη αίθουσα τού συνεδρίου, έριξε ένα βλέμμα στον Πέτρο γεμάτο πόνο καί συμπάθεια. «Ένέβλεψε τώ Πέτρω», σημειώνει ό εύαγγελιστής Λουκάς. Βρισκόταν ένώπιον τών παρανόμων δικαστών, δέν λησμόνησε όμως τόν μαθητή του. Θά μπορούσε, σημειώνει ό άείμνηστος καθηγητής Παναγιώτης Τρεμπέλας, «νά τοϋ στρέψη οριστικούς τά νώτα καί νά μή ρίψη πλέον κανέν βλέμμα εις αύτόν. Καίτοι δέ ό Πέτρος είναι ήδη ένοχος βαρέος έγκλήματος, έν τούτοις ό Ιησούς άποφεύγει νά τόν έκθέση καί νά τόν καταισχύνη. Δέν τοϋ φωνάζει, άλλά ρίπτει βλέμμα έπ’ αύτού, τήν σημασίαν τού όποιου μόνος ό Πέτρος ήδύνατο νά έννοήση».

Τό βλέμμα τού Κυρίου...

Βλέμμα πόνου. Αύτό τό βλέμμα ήταν ένας πολύ δυνατός λόγος πρός τόν μαθητή. Μιλούσε γιά τόν πόνο πού τού προξένησε ή άμαρτία τού Πέτρου. Έλεγε ότι πονάει καί λυπάται βαθύτατα ό Κύριος γιά τό κατάντημα τοϋ μαθητή.

Άλλά είναι καί βλέμμα έκπλήξεως καί έλέγχου. Σάν νά τού έλεγε: Εσύ, Πέτρε, δέν μέ γνωρίζεις; Έσύ πού ήσουν τρία ολόκληρα χρόνια μαζί μου; Εσύ τοϋ όποιου πριν άπό λίγο έπλυνα τά πόδια καί έδωσα τό Σώμα καί τό Αίμα μου; Έσύ πού μέ διαβεβαίωσες γιά τή μέχρι θανάτου άφοσίωσή σου; Πέτρε! Πόσο άσυνεπής φάνηκες! Δέν μπόρεσες νά κρατήσεις τό λόγο σου! Πόσο χαμηλά έπεσες έσύ ό γενναίος!

Ήταν όμως καί βλέμμα γεμάτο στοργή καί συμπάθεια. Καί στήν πτώση σου είμαι κοντά σου, Πέτρε, τοϋ έλεγε. Καί προηγουμένως προσευχήθηκα νά μή χαθείς. Καί τώρα όμως στήν ώρα τής άδυναμίας σου δέν σέ άπορρίπτω. Είμαι κοντά σου.

Ήταν τέλος καί βλέμμα καθοδηγήσεως. Τοϋ έλεγε: Θυμήσου, Πέτρε, τήν κλίση σου. Θυμήσου τότε πού περπάτησες πάνω στά κύματα καί, όταν άρχισες νά βυθίζεσαι, φώναξες «Κύριε, σώσόν με». Τότε άπλωσα τό χέρι μου καί σ’ έσωσα. Τώρα τά χέρια μου είναι άλυσοδεμένα. Καί ό κίνδυνος στόν όποιο βρίσκεσαι, είναι άσυγκρίτως μεγαλύτερος. Απλώνω λοιπόν τό βλέμμα μου, γιά νά σέ βοηθήσω νά σηκωθείς άπό τή φοβερή πτώση σου. Στό βάθος τής ψυχής σου γνωρίζω ότι συνεχίζεις νά μέ άγαπάς. ΓΓ αύτό καί σέ καλώ νά έπιστρέψεις.

Αύτό τό βλέμμα ήταν μιά δυνατή πρόσκληση μετάνοιας στόν Πέτρο. Αύτό τό βλέμμα έμεινε χαραγμένο γιά πάντα στήν καρδιά τοϋ μαθητή. Κι έκεΐνος τό δέχθηκε. Αμέσως συναισθάνθηκε τό άμάρτημά του, συναισθάνθηκε τό βάθος στό όποιο τόν έριξε ή αύτοπεποίθησή

του «καί έξελθών έξω έκλαυσε πικρώς» (Ματθ. κς' 75). Μετανόησε, έχυσε πικρά, καυτά δάκρυα συντριβής, ολοκληρωτικής μετάνοιας.

Ίσως κάποιες φορές βρισκόμαστε καί μεΐς στή θέση αύτή τού Πέτρου. Βρισκόμαστε:

Όταν παραβαίνουμε τις έντολές τοϋ Θεού καί τις ύποσχέσεις πού δώσαμε.

Όταν γεμίζουμε μέ άπροσεξίες τή ζωή μας μ’ αύτά πού λέμε, πού άκοϋμε, πού βλέπουμε, πού κάνουμε.

Όταν άμφιβολίες, όλιγοπιστίες καί διλήμματα γεμίζουν τό έσωτερικό μας μπροστά στις δοκιμασίες, στις θλίψεις καί στά προβλήματα τής ζωής.

Τότε τό βλέμμα τού Κυρίου στρέφεται καί σέ μάς. Είτε μέσα άπό τήν εικόνα του, είτε άπό τόν αιώνιο λόγο του, είτε άπό τή συμβουλή τού Πνευματικού μας, είτε άπό τή φωνή τής συνειδήσεώς μας. Αισθανόμαστε τό βλέμμα του μέ τήν ίδια άγάπη καί στοργή νά μάς καλεΐ ξανά κοντά του, νά μάς δυναμώνει καί νά μάς στηρίζει γιά νά βρούμε πάλι τό σωστό δρόμο, τήν όρθή πορεία μας κοντά του, παιδιά δικά του άγαπημένα, ξανά μαθητές του.

Αρκεί νά τό βλέπουμε, νά Τόν πιστεύουμε καί νά μετανοούμε.

www.agiameteora.net

Οι ατέλειες των αγίων, ελπίδα για τη δική μας ατέλεια

Αναφέρεται στο βίο του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου, ο οποίος διψούσε ακατάπαυστα το Θεό, ότι προσευχόταν για πολύ καιρό με ασταμάτητο θρήνο αλλά δεν δεχόταν καμιά θεία παρηγοριά.

«Πέρασαν μήνες και μήνες με τέτοια προσευχή κι οι δυνάμεις της ψυχής του εξαντλήθηκαν. ΄Εφτασε στην απόγνωση και φώναξε:

-Είσαι αδυσώπητος!

Κι όταν μ’ αυτές τις λέξεις ράγισε κάτι μέσα στην αποκαμωμένη από την απόγνωση ψυχή του, είδε ξαφνικά το ζώντα Χριστό! Φωτιά γέμισε την καρδιά του κι όλο του το σώμα με τέτοια δύναμη, που, αν κρατούσε ακόμη μια στιγμή η όραση, θα πέθαινε! Ποτέ πια δεν μπορούσε να λησμονήσει το ανείπωτα πράο, το απέραντα αγαπητικό, χαρούμενο και γεμάτο από υπερνοητή ειρήνη βλέμμα του Χριστού. Και στα επόμενα χρόνια της ζωής του μαρτυρούσε ακούραστα πως «ο Θεός αγάπη εστίν». Αγάπη άπειρη, που ξεπερνά κάθε νου!».

Μελετώντας τους βίους των αγίων κατανοούμε πόσο αληθινοί είναι, αφού περιγράφουν βιώματα τόσο ανθρώπινα. Δεν παρουσιάζουν μόνο τις θεϊκές εμπειρίες τους, τους πνευματικούς και σωματικούς τους αγώνες, αλλά και τις αδυναμίες, τις πτώσεις, τις δυσκολίες που ως άνθρωποι βίωναν. Αυτά, άλλωστε, δεν τα συναντούμε και στο Ευαγγέλιο; Δεν αναφέρουν την άρνηση του Πέτρου, τη σύγκρουσή του με τον Παύλο, τη φιλοδοξία των υιών Ζεβεδαίου, την απιστία του Θωμά;

Σημασία δεν έχει το κατόρθωμα, το χάρισμα, το άνωθεν βραβείο, γιατί αυτά είναι Θεόδοτα. Ο άγιος το κατανοεί και δεν υπερηφανεύεται. Ενώπιον του Θεού έχει αξία η προσπάθεια, η θέληση του ανθρώπου, ο ζήλος του να ζήσει το Θεό. Αυτή η πορεία έχει τα πάνω και τα κάτω της, τις απογοητεύσεις και τις ευφροσύνες της, τη χάρη που ζωογονεί και τις πτώσεις που θανατώνουν.

Οι αληθινοί βίοι των αγίων περιγράφουν την πραγματικότητα. Αυτή μας ενθαρρύνει να αγωνιστούμε και να ποθήσουμε την αγιότητα, που έχει πάλη μα έχει και ομορφιά. Ποιος, άλλωστε, θα τολμούσε να πορευτεί αυτό το δρόμο, χωρίς την αίσθηση της παρουσίας του Θεού, της αγάπης και της πολλής χαράς Του;

Βέβαια, οι άνθρωποι θεωρούν τα χαρίσματα ως αγιότητα και μάλιστα αρνούνται τον κόπο και τον πόνο του σταυρού τους. Θαμπώνονται από «θαύματα και οράματα», εκστασιαζόμενοι από χαρισματικές καταστάσεις, αλλά αγνοούν την υπομονή που χαριτώνει, την ταπείνωση που ανορθώνει, την αγάπη που θεώνει.

Η αλήθεια ελευθερώνει από πλάνες και ο άνθρωπος βαδίζει γνωρίζοντας την πραγματικότητα. Η Εκκλησία προσφέρει την Αλήθεια, οι λαοπλάνοι το ψέμα που μπλέκει, συγχύζει και παραπλανά. Αλλοίμονο σ’ όσους προσφέρουν ένα Χριστό χωρίς Σταυρό, ένα θαύμα αντί σημείο της Βασιλείας. Αλλά αλλοίμονο και σε όσους δεν διακρίνουν την Αλήθεια από το ψέμα και αρέσκονται στη φανταστική πνευματική ζωή. Γιατί και οι μεν και οι δε, ζώντας μέσα στην ψευδαίσθηση, χάνουν της αίσθηση της ουράνιας ομορφιάς, της χαράς διά του Σταυρού, την ελευθερία των τέκνων του Θεού.

Η πραγματικότητα της ατέλειας των αγίων, όπως καταγράφεται στους πραγματικούς βίους τους, μας βεβαιώνει πως η αγιότητα είναι εφικτή. Κι ακόμα, πως μέσα απ’ αυτές ανατέλλει η νέα ζωή του Χριστού, η όντως Ζωή, που μαρτυρά την αγάπη Του, τη δύναμή Του, την Τελειότητά Του.

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

http://www.diakonima.gr

«...Ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ»

Σὰν λιοντάρι

Ὁ ἀπόστολος Πέτρος στὴν Α΄ καθολική του ἐπιστολὴ χαρακτηρίζει τὸν διάβολο λιοντάρι ποὺ βρυχᾶται καὶ ἀναζητεῖ μὲ μανία τὸ θήραμά του νὰ τὸ κατασπαράξει. «...Ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος», γράφει, «ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ» (Α΄ Πέτρ. ε΄ 8)· σὰν λιοντάρι πεινασμένο ποὺ μὲ τὴν τρομακτική του φωνὴ φοβερίζει τὸ θήραμά του κινεῖται ὁ διάβολος, προκειμένου νὰ καταστρέψει κάποιον πιστὸ χριστιανό.

Τὴν ἴδια εἰκόνα χρησιμοποιεῖ καὶ ὁ προφήτης καὶ βασιλιὰς Δαβὶδ στὸν 7ο Ψαλμὸ καὶ παρακαλεῖ τὸν Κύριο νὰ τὸν προστατεύσει ἀπὸ τὸν πονηρὸ λέγον­τας: «μή ποτε ἁρπάσῃ ὡς λέων τὴν ψυχήν μου» (Ψαλ. ζ΄ 3)· μήπως τυχὸν ὁρ­μήξει σὰν λιοντάρι καὶ κατασπαράξει τὴ ζωή μου. 

Μὲ τὴν εἰκόνα αὐτὴ παρουσιάζεται ἡ δύναμη ποὺ ἔχει ὁ πονηρός, ὅση βέβαια ὁ Κύριος τοῦ ἐπιτρέπει, καὶ ἡ μανία ποὺ ἔχει ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων. «Ἀκούραστος δὲν παύει νύχτα-μέρα νὰ κινεῖται καὶ νὰ ἐνεργεῖ ­προσπαθώντας νὰ καταπιεῖ καὶ νὰ ἀπολέσει ψυχές», σημειώνει ὁ ἀείμνηστος καθηγητὴς Παν. Τρεμπέλας. Μεθοδεῖες ποικίλες χρη­σιμοποιεῖ, ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ φαντασθοῦμε καὶ δὲν ­καταλαβαίνουμε: καχυποψίες, συκοφαντίες, ψεύδη, μίση, διχόνοιες κ.ἄ., καὶ ὅλα ὁδηγοῦν στὴν ἁ­­­μαρτία. Στόχος του ν’ ἀπογοητεύσει τὸν ἄνθρωπο, νὰ τὸν κατακρημνίσει στὴν ἁ­­μαρτία, νὰ τὸν ὑποδουλώσει σωματικὰ καὶ ψυχικά.

Φαίνεται πὼς εἶναι ἰσχυρότερος ἀπὸ μᾶς, νικητής, πὼς αὐτὸς κυβερνᾶ τὸν κόσμο – «κοσμοκράτωρ». Ὡστόσο ἡ δύναμή του εἶναι μὲν μεγάλη, ἀλλὰ εἶναι περιορισμένη.

Ὅσο ὅμως μεγάλη καὶ ἂν εἶναι ἡ λύσσα τοῦ ἄσπονδου αὐτοῦ ἐχθροῦ μας, ὅσο πολυπληθὴς καὶ ἂν εἶναι ἡ παράταξη τῶν ὀργάνων του τὰ ὁποῖα κινητοποιεῖ ἐναντίον μας, δὲν δειλιάζουμε, δὲν πτοούμαστε, δὲν ἀποθαρρυνόμαστε. Γιατί; Διότι «μείζων ἐστὶν ὁ ἐν ὑμῖν» Κύριος (Α΄ Ἰω. δ΄ 4). Μεγαλύτερος, ἰσχυρότερος, παντοδύναμος εἶναι ὁ Κύριος ποὺ εἶναι μαζί μας. Κανεὶς ἄλλος δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς προστατεύσει, νὰ μᾶς ἐ­νισχύσει ἀπὸ τὶς λυσσώδεις ἐπιθέσεις καὶ ἐπιβουλές του. Μὲ τὴ δική Του χάρη ὅμως γινόμαστε δυνατοὶ καὶ ἱκανοὶ ν’ ἀντιμετωπίσουμε τὶς παγίδες τοῦ διαβόλου. Μὲ τὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ ἀλλάζουν οἱ ὅροι τοῦ πολέμου. Πλέον γίνεται ὁ πιστὸς λιοντάρι ποὺ κατανικάει τὸν διάβολο. 

Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος χρησιμοποιεῖ τὴν εἰκόνα αὐτὴ τοῦ λιονταριοῦ γιὰ τοὺς πιστούς, λέγοντας πὼς εἶναι «λέοντες πῦρ πνέοντες». Πότε; Μετὰ τὴ συμμετοχή τους στὸ Μυστήριο τῆς θείας κοινωνίας. Μετὰ τὴν ἕνωσή τους μὲ τὸν Θεό. Πιστοὶ ποὺ ἀξιώθηκαν νὰ δεχθοῦν μέσα τους τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ παντοδυνάμου Θεοῦ εἶναι οἱ ἴδιοι λιοντάρια ποὺ βγάζουν φωτιὰ ἀπὸ τὸ στόμα τους, ἕτοιμοι ν’ ἀντιμετωπίσουν τὶς ἐπιθέσεις τοῦ πονηροῦ καὶ νὰ νικήσουν. 

Ἔχουμε αὐτὴ τὴ δύναμη οἱ χριστιανοί. Μᾶς τὴ δίνει ὁ παντοδύναμος Κύριος καὶ Θεός μας, ἀρκεῖ νὰ θέλουμε καὶ νὰ ἐπιδιώκουμε συνεχῶς νὰ εἴμαστε ἑνωμένοι μαζί Του μὲ τὴν προσευχή, τὴν πνευματικὴ μελέτη, τὴν τακτικὴ συμμετοχὴ στὰ ἱερὰ Μυστήρια, ἰδιαιτέρως τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως καὶ τῆς θείας Κοινωνίας. Ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἕνωσή μας ἀντλοῦμε χάρη, δύναμη, βοήθεια. Τὸ διαβάζουμε στὶς Εὐχὲς τῆς θείας Μεταλήψεως: Ἡ θεία Κοινωνία γίνεται «εἰς ἀποτροπὴν πάσης ἐνεργείας διαβολικῆς... εἰς ρῶσιν τῆς ταπεινῆς μου ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος... εἰς προσθήκην τῆς θείας Σου χάριτος».

Ἔχουμε ἀσφαλῶς νιώσει τέτοιες στιγμὲς δυνάμεως, ἐνισχύσεως καὶ βοήθειας οὐράνιας στὸν πνευματικό μας ἀγώνα. Ἔχουμε ἐμπειρία τῆς δυνάμεως ποὺ χαρίζει ὁ Χριστός μας, γευθήκαμε νίκες, κατακτήσεις πνευματικὲς μὲ τὴ δική Του ἐνίσχυση. 

Στόχος μας ἕνας: νὰ εἶναι μόνιμες οἱ στιγμὲς αὐτὲς καὶ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας. Ὅπως τὸ βλέπουμε καθαρὰ στὴ ζωὴ τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι κατόρθωσαν μὲ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ νὰ παραμένουν ἄγρυπνοι στὶς ἐπιβουλὲς καὶ τὶς ἐπιθέσεις τοῦ ἀοράτου ἐχθροῦ μας καὶ νὰ νικοῦν ντροπιάζοντας ἔτσι τὸν πονηρό. 

Μὴ φοβόμαστε τὸν «ὠρυόμενον λέοντα» ποὺ προσπαθεῖ νὰ μᾶς κατασπαράξει. Ἔχουμε μαζί μας τὸν ­παντοδύναμο Κύριο καὶ εἴμαστε «λέοντες πῦρ πνέ­οντες»!

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

http://aktines.blogspot.gr

«Πρόσεχε σεαυτῷ».

Μια μέρα πού ὁ ὅσιος καθόταν στό κελλί του καί μελετοῦσε τό λόγο τοῦ Θεοῦ, ἦρθε κάποιος γιά νά τοῦ ἀναγγείλει τόν ξαφνικό καί πρόωρο θάνατο κάποιου παλιοῦ φίλου του. Γυρίζοντας, λέει, ἀπ’ τό κτῆμα του στήν πόλη, σωριάστηκε ἀκαριαῖα στό δρόμο νεκρός!

Ὅταν τ’ ἄκουσε ὁ μακάριος, ἄρχισε νά καλίει καί νά ὀδύρεται γι’ αὐτόν, γιατί ἤξερε ὅτι ζοῦσε μέσα στίς ἁμαρτίες καί πέθανε ἀμετανόητος. Τοῦτο ἦταν πού τόν ἔθλιβε πιό πολύ.

Μέ τήν καρδιά γεμάτη ὀδύνη καί συντριβή, συλλογίστηκε καί τοῦ δικοῦ του θανάτου τήν ἄγνωστη ὥρα, καί βάλθηκε νά νουθετεῖ τόν ἴδιο του τόν ἑαυτό, παρακινώντας τήν ψυχή σέ σκληρό ἀγώνα:

-Σ’ ἐξορκίζω, ψυχή μου, μπροστά στό Θεό τ’ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, νά προχωρᾶς μέ σύνεση. Κι ἐσύ, αἰσχρό σῶμα, πρόσεχε! Νά βαδίζεις μέ σωφροσύνη. Σᾶς παρακαλῶ νά κάνετε πάντα πρόθυμα τό καλό, ἀλλιῶς θά σᾶς βασανίσω ὅπως ξέρω.... Ταλαίπωρε Νήφων, «βλέπε πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖς»155. Κοίτα, καϋμένε, μή χαθοῦμε! Πρόσεχε, ἄθλιε, μήν πλανηθοῦμε! Σέ ἱκετεύω, περιφρόνησε τά ἐπίγεια. Τίποτα δέν ἔχουμ’ ἐμεῖς ἐδῶ στή γῆ. Ξένα εἶναι ὅλα, φθορά καί ἀπάτη, ὄνειρο καί σκιά, καπνός καί στάχτη.... Πρόσεχε, ψυχή μου! Τί θά κερδίσουμε ἀπό τόν κόσμο καί τά καλά του; Κοπριά εἶν’ ὁ πλοῦτος! Καπνός ἡ δόξα! Ἐκεῖνα πού θ’ ἀποκτήσει ἐδῶ κανείς, γίνονται δεσμά καί δίχτυα καί σκοινιά, πού τόν παγιδεύουν καί τόν σφίγγουν. Μή ζητᾶς ν’ ἀποκτήσεις λοιπόν γήινα ἀγαθά! .... Διῶξε μακριά σου τήν ἀλαζονεία, τήν ἔπαρση, τήν ὑπερηφάνεια. Μή σκεφτεῖς ποτέ πώς ἔκανες τάχα κανένα καλό. Νά θυμᾶσαι μόνο πώς ἁμάρτησες πολύ. Καί νά τό ξέρεις, δέν θά εἴχαμε ἐλπίδα σωτηρίας, ἄν δέν ἦταν τόσο μεγάλο τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ... Γίνε, ταλαίπωρη ψυχή μου, «καινὴ κτίσις»156. Ντύσου μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή. Βάλε στήν καρδιά σου τή βαθειά εὐσπλαχνία γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους. Μά τόν ἑαυτό σου νά τόν κατηγορεῖς, νά τόν ταπεινώνεις καί νά τόν ἐξευτελίζεις. Μήν ξεχνᾶς ὅτι πενήντα χρόνια εἶσαι βυθισμένη στόν ἅδη, πενήντα χρόνια εἶσαι δεμένη μέσα στό βοῦρκο καί τό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας. Τί σοῦ μένει λοιπόν; Ἡ ἀναπόφευκτη αἰώνια κόλαση! Γιατί «εἰ ὁ μὲν δίκαιος μόλις σώζεται, ἡμεῖς οἱ ἁμαρτωλοὶ ποῦ φανούμεθα;»157.....

Ποτάμι ἔτρεχαν τά δάκρυα ἀπ’ τοῦ ὁσίου τά μάτια, καθώς μελετοῦσε τίς ἁμαρτίες του, τό θάνατο, τήν κόλαση...

-Νά, συνέχισε, ἔρχεται καί σ’ ἐμᾶς ὁ θάνατος! Ἔρχεται νά μᾶς ἁρπάξει ὁ ἄρχοντας τοῦ σκότους καί νά μᾶς ρίξει στή φωτιά! Ἄς προστρέξουμε λοιπόν ἀμέσως στή μετάνοια. Ἐλεεινό θά ’ναι τό τέλος μας, ἀναίσθητη ψυχή, κι ἐμεῖς κοιμόμαστε μακάρια! Ἄς ξυπνήσουμε, ἄς κουνηθοῦμε! Κοίτα, ὁ κόσμος φεύγει γοργά. Ἡ κρίση πλησιάζει. Γιά νά μήν καταδικαστοῦμε, δόλια μου ψυχή, δούλευε μ’ ὅλη σου τή δύναμη στήν ἀρετή. Πολλά θ’ ἀπολαύσουμε στόν οὐρανό, ἄν ἀγωνιστοῦμε τώρα. Πολλά ἀγαθά μᾶς ἔχουν ἑτοιμαστεῖ ἐκεῖ, φτάνει νά πορευθοῦμε στό δρόμο τοῦ Θεοῦ, τόν ἅγιο, τόν μακάριο... Τό τέλος, ψυχή μου, δέν θ’ ἀργήσει. Οἱ ἄγγελοι τοῦ Κυρίου περιμένουν, ἄν κάνουμε τά ἔργα Του, νά μᾶς πάρουν μέσα σέ ἡδονή ἀνείπωτη καί νά μᾶς φέρουν κοντά Του. Κι ἔπειτα... βασιλεία αἰώνια, στέμματα οὐράνια, χιτῶνες φωτεινοί, παλάτια θεϊκά, ἡ χαρά τῶν ἁγίων, ἡ δόξα τοῦ Πατρός, τό κάλλος τοῦ Υἱοῦ, ἡ τέρψη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!.... Ὤ, τότε «καυχήσονται ὅσιοι ἐν δόξῃ, καὶ ἀγαλλιάσονται ἐπὶ τῶν κοιτῶν αὐτῶν»158! Ὅλ’ αὐτά νά συλλογιέσαι, ψυχή μου, καί νά κάνεις τό καλο, γιά νά γευθεῖς τή γλυκύτητα τῆς οὐράνιας εὐφροσύνης καί νά ζήσεις αἰώνια στοῦ παραδείσου τή μακαριότητα.

Αὐτά εἶπε στόν ἑαυτό του ὁ δίκαιος, καί ἀπό τότε ἄρχισε νά μνημονεύει στίς προσευχές του τό φίλο του, πού πέθανε ξαφνικά, γιά νά λυπηθεῖ ὁ φιλάνθρωπος Θεός τή δύστυχη ψυχή του.

Ἕνας Ἀσκητής Ἐπίσκοπος 

Ὅσιος Νήφων Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανῆς

(σελ.245-247)

Ἱερὰ Μονή Παρακλήτου

Ὠρωπος Ἀττικῆς 2004

http://makkavaios.blogspot.gr

Ἡ αἰτία τῶν συμφορῶν

Eκεινο τόν καιρό ἔπεσε φοβερο θανατικό στή γῆ. Οἱ ἄνθρωποι πέθαιναν ξαφνικά καί μέ φρικτό τρόπο.

Ἕνας φίλος τοῦ ὁσίου, πού λεγόταν Γρηγόριος, ἦρθε στό κελλί του καί τόν ρώτησε:

-Σέ παρακαλῶ, πάτερ, πές μου, πῶς ἔγινε καί μᾶς βρῆκε τοῦτο τό κακό;

-Ἦταν φυσικό, παιδί μου, ἀποκρίθηκε ὁ δίκαιος χωρίς δισταγμό. Πικραίνουμε τόσο πολύ τόν ἀθάνατο Θεό, παραβαίνοντας συνέχεια τό νόμο Του. Γι’ αὐτό μᾶς ἔστειλε τοῦτο τό δρεπάνι, πού μᾶς θερίζει. Εἶναι γραμμένο ὅτι «ἁμαρτία θάνατον κατεργάζεται»159. Νά, χθές εἶδα ἕναν ἄνδρα φοβερό, πού ἀπειλοῦσε τή γῆ καί τῆς ἔλεγε: ‟Ὅλους τούς ἀκόλστους πού ζοῦνε πάνω σου, ὅλους τούς μέθυσους καί τούς κοιλιόδουλους, ὅλους τούςφιλάργυρους καί τούς τοκογλύφους, ὅλους τούς ψεῦτες καί τούς συκοφάντες, μά προπαντός ὅλους τους σοδομίτες, πού δέν μετανοοῦν, ἐγώ θά τούς ἐξολοθρεύσω!....’’. Ἄν λοιπόν, παιδάκι μου, δέν εἴχαμε παροργίσει τόν Πλάστη καί προστάτη μας, δέν θά παθαίναμε ὅ,τι πάθαμε. Ἀλλά ποῦ ν’ ἀκούσεις καί πόσα ἄλλα χειρότερα εἷπε! Δέν θά τ’ ἀντέξεις... Ἀπείλησε πώς θά μᾶς θερίσει μέ δρεπάνι καί θά μᾶς περάσει ἀπό λεπίδι, γιατί δέν βλέπει νά ἔχουμε καθόλου μετάνοια, οὔτε τήν παραμικρή διόρθωση. Ἡ δοξασμένη Του Μητέρα στεκόταν δίπλα Του περίλυπη καί Τόν ἱκέτευε ν’ ἀναβάλει τήν τιμωρία. Τό ἴδιο κι ἕνας ἱεράρχης –δέν μπόρεσα νά καταλάβω ποιός, μόνο θυμᾶμαι πῶς ἦταν λευκότριχος καί λίγο φαλακρός. Ἀλλά μάταια ‟Μήπως ἐσεῖς εἶστε πιό σπλαχνικοί ἀπό μένα;’’., τοῦς ἔλεγε: ‟Μήπως πονᾶτε περισσότερο;.... Δέν βλέπετε τί κακό γίνεται; Ὅλοι σχεδόν περιφρονοῦν τόν ἅγιο νόμο μου! Κανείς δέν μέ σέβεται!’’....

-Πράγματι, πάτερ, εἶπε ὁ Γρηγόριος, ὁ λαός ἀποδεκατίστηκε. Οἱ πιό πολλοί βασανίζονται στό κρεββάτι τοῦ πόνου... Πές μου ὅμως πιά εἶναι ἡ κύρια αἰτία τοῦ θανατικοῦ αὐτου, ἀλλά καί ὅλων γενικά τῶν ἀσθενειῶν;

-Παιδί μου Γρηγόριε, ἀποκρίθηκε ὁ γέροντας, γι’ αὐτούς πού ἀρρωσταίνουν βαριά εἶναι γραμμένο τό «κατέβαλες αὐτοὺς ἐν τῷ ἐπαρθῆναι»160, ἐνῶ γιά τούς ὑγιεῖς ἐναρέτους τό «ὁ ἰώμενος τοὺς συντεριμμένους τὴν καρδίαν»161. Ἀκοῦς; «...τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν»! Τούς ταπεινούς δηλαδή! Σκέψου, λοιπόν: Ἄν ὁ Θεός δέν λυπήθηκε οὔτε τόν ἀπόστολο Παῦλο, τόν μεγάλο φωστήρα, ἀλλά τοῦ ἔδωσε ἀρρώστια ἀγιάτρευτη, «ἄγγελον σατᾶν, ἵνα αὐτὸν κολαφίζῃ»162, κι ἔτσι νά μήν ὑπερηφανεύεται γιά τό πλῆθος τῶν ἀποκαλύψεων πού τοῦ ἔγιναν, πῶς δέν θά δώσει ἐξουσία στόν σατανά νά χτυπήσει μέ τήν ἀρρώστια κι ἐμᾶς τούς ἁμαρτωλούς, ὥσπου νά γίνουμε ταπεινοί; Γιατί δέν φτάνει πού εἴμαστε ἁμαρτωλοί, ἀλλά τό παίρνουμε καί πάνω μας! Ἀλλά τί λέει ἡ Γραφή; Ὅτι «τό ἐν ἀνθρώποις ὑψηλὸν βδέλυγμα ἐνώπιον του Θεοῦ»163.

Ἕνας Ἀσκητής Ἐπίσκοπος 

Ὅσιος Νήφων Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανῆς

(σελ.248-249)

Ἱερὰ Μονή Παρακλήτου

Ὠρωπος Ἀττικῆς 2004

http://makkavaios.blogspot.gr

ΝΕΟ ΠΟΙΗΜΑ ΚΑΙ ΠΡΟΡΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΜΑΣ

ΚΑΙΡΙΕΣ ΠΡΟΡΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ

Αυτό το ποίημα έδωσε η ευλογημένη γερόντισσα στα πνευματικά της παιδιά την Κυριακή 12-6-2015 που την επισκέφτηκαν στο μοναστήρι της μετάνοιας της. Συζήτησαν αρκετή ώρα και αναφέρθηκαν στα τρέχοντα ζητήματα της επικαιρότητας σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. 

Να δεθούμε παιδιά μου στο άρμα της Παναγιάς της Οδηγήτριας τους είπε, ο καιρός πλέον λιγόστεψε πολύ. Η αμετανοησία και η ηθική κατάπτωση δεν γίνονται πλέον ανεκτά από τον Κύριο.

Του ζητούν ακόμη λίγη παράταση η Παναγία μας και οι Άγιοι αλλα δυστυχως δεν μας δίνεται! 

Μαλιστα με χιουμορ ελεγε η γεροντισσα ,"ντρεπονται" και οι Αγιοι πλεον με αυτα τα αισχρα αμαρτηματα που κανουν οι Ελληνες να ζητησουν κι αλλη παραταση. Τουλαχιστον Του λενε για τα παιδια Σου, τους πιστους χριστιανους!!

Μα αυτα εχουν ετσι κι αλλοιως την προστασια Μου, και θα την εχουν και στις δυσκολες μερες που ερχονται. Κι οχι μονο για τους εαυτους τους αλλα και για για καθε ψυχη για την οποια θα προσευχονται θα εχουν πολλαπλη την χαρη Μου! Εγω ομως σαν Πατερας καλος θελω ολα τα παιδια Μου να σωθουν.

Ενας πατερας στην γη ενδιαφερεται για τα παιδια του κι αν ξεφευγουν απο τον σωστο δρομο τα τιμωρει αν χρειαστει και λιγο, για να το προστατευσει απο τα χειροτερα. Εγω δεν πρεπει να σωσω τα παιδια Μου οχι μονο απο κινδυνους στην γη αλλα και την απωλεια των ψυχων τους απο την αιωνια κολαση; Λιγα ειναι τα χρονια στην γη, η ψυχη ειναι αυτη που ζει αιωνια. Οσο τους αφηνω να πορευονται οπως πορευονται, κι αφου δεν εχουν καθολου μετανοια, το βλεπετε και μονοι σας πια οτι ελαχιστη μετανοια υπαρχει, θα αφησω να γινουν αμεσα τα προφητευομενα γεγονοτα για να σταματησει πλεον ο διαβολος να παρασερνει στην γηινη, αλλα και την αιωνια κολαση τα παιδια Μου. 

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ, ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΟΣΑ ΠΡΕΠΕΙ

 ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Ετσι λοιπον να δεθειτε όλοι 

πισω απο το αρμα της Παναγιας μας τους ειπε γιατί 

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΠΛΕΟΝ. 

Δεν γνωρίζουμε βεβαία τον ακριβή χρόνο, αλλαμια νυχτα θα κοιμηθούμε στην σημερινη μας καθημερινοτητα και το πρωι που θα ξυπνησουμε θα εχει συντελεστει ενα γεγονος 

(δεν μας διευκρινισε ποιο γεγονος), που θα αλλαξει ολο την κατασταση στην Ελλαδα! 

Αυτο το γεγονος θα σημανει και την εναρξη των αναμενομενων γεγονοτων γιατι στο εξωτερικο θα μπει σε πολεμο ενα κρατος σχεδον ταυτοχρονα με το γεγονος που θα συμβει εντος Ελλαδας. Και μετα κι αλλο κρατος θα ακολουθησει, κι αλλο , κι αλλο κι ετσι θα γινει ο πολεμος παγκοσμιος. Γι αυτο προσευχη και μετανοια εστω και την υστατη στιγμη . Αλλωστε η Ελλαδα πολυ γρηγορα θα αναστηλωθει, εκει εξω να δουμε τι θα κανουν οι ισχυροι της γης!!

ΠΟΙΗΜΑ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ 

της 12-6-2015

Εις το όνομα της αγίας Τριάδος.

Σας φέρνω νέα διαλεχτά, σας δίνω ευλογία και σας ασπάζομαι γλυκά, η μάνα Παναγία.

Είμαι κοντά σας τέκνα μου, πάντα σας προστατεύω και σας φροντίζω εγώ πολύ, μα και σας εκπαιδεύω.

Να λάβετε θέλω και εσείς, όλοι τη θεία χάρη. Να γίνετε θέλω ταπεινοί, με υπομονή και αγάπη.

Γι' αυτό και επιτρέπονται πάντα οι δοκιμασίες, γιατί γλυκαίνουν τις ψυχές και γίνονται ανδρείες.

Θάρρος αποκτάτε πλέον πολύ και φεύγουν οι φοβίες, όταν τις δοκιμασίες σας κρατάτε με ελπίδες.

Σας εκπαιδεύω τέκνα μου, δύναμη θα σας δώσω, αρκεί να δέχεστε τον πειρασμό, και εγώ θα σας δυναμώσω.

Το ξέρω είναι δύσκολο, την ώρα αυτή να δείτε, πόσο λάμπετε στον ουρανό και πόσο θ' αγιαστείτε.

Αν είχατε όμως ανοιχτά τα μάτια της ψυχής, θα βλέπατε αγγέλους και αγίους να είναι επί της γης.

Και να σας ενισχύουνε με κάθε ευλογία. Θα βλέπατε και εμένα τέκνα μου την μάνα σας την Παναγία.

Να είμαι από πάνω σας, ακοίμητος φρουρός, να σας χαϊδεύω την πληγή, να σας γίνομαι βοηθός.

Θα βλέπατε όμως τέκνα μου, ασύλληπτο το γεγονός! Ο Κύριος να σας έχει στην αγκαλιά, ο γλυκύτατος Χριστός!

Και ανάλογα με την αντοχή και την υπομονή σας, στεφάνι διαμαντόπετρο να σας φοράει στην κεφαλή σας!

Αν τα βλέπατε όλα αυτά τα πλούσια τα δώρα, είμαι σίγουρη παιδάκια μου πως θα θέλατε από τώρα,

να έχετε πολλούς πειρασμούς, καθώς και δοκιμασίες, για να γεμίζετε τις ουράνιες οικίες σας, με δώρα μεγάλης αξίας.

Και έτσι η οικία σας να γίνεται χρυσή, να λάμπει το παλάτι σας στην Άνω Ιερουσαλήμ!

Για την κατοικία σας αυτή θέλω να μεριμνάτε και όχι για τα γήινα αν θα έχετε να φάτε.

Αυτά τα δίνει ο Θεός, προτού εσείς να τα ζητάτε, αφού είναι ο πατέρας σας και ξέρει τις ανάγκες.

Γιατί θα 'ρθουν μέρες δύσκολες και μέρες αγωνίας, εσείς όμως τέκνα μου να είστε με ελπίδα.

Μη σας ταράσσει τίποτα, μόνο η αμαρτία. Όλα τα άλλα είναι μηδέν, μπροστά στην ευλογία.

Αυτήν που θα λαμβάνετε συνέχεια στη ζωή σας, αν ο Χριστός και η Παναγιά, πάντα είναι μαζί σας.

Θα έχετε πολύ χαρά, ειρήνη και αγάπη, ακόμα και στα πιο δύσκολα, τίποτα δεν θα σας ταράζει!

Τι θαύματα θα γίνονται πλέον κάτω στη γη, αρκεί η κάθε ψυχή να έχει πίστη για να τα δει!

Ελάτε τέκνα μου γλυκά, κάνετε την αρχή και μπείτε πλέον μέσα στη ζωή την πνευματική.

Θα στολιστείτε με αρετές, με δύναμη και σοφία και θα βάλετε στη ζωή σας πια, Τριάδα την Αγία. Αμήν!

http://oimos-athina.blogspot.gr

Πως να υπομένουμε τους πειρασμούς

Όσοι είναι φίλοι του Θεού, όσοι έχουν κλείσει μέσα τους τον Κύριο σαν ένα πολύτιμο θησαυρό, δέχονται με πολλή χαρά τις βρισιές και τις ατιμίες, και αγαπούν με καθαρή καρδιά, σαν ευεργέτες, αυτούς που τους αδικούν.

Ο Χριστός, ο αναμάρτητος, ραπίσθηκε άδικα από ένα δούλο, κι έτσι έγινε το πρότυπο όλων μας στην ανεκτικότητα, τη μεγαλοψυχία και τη μακροθυμία. Αλλά μόνο ραπίσθηκε; Αν πάρουμε από την αρχή τα γεγονότα της ένσαρκης οικονομίας Του, θα δούμε πως αυτή δεν είναι τίποτ' άλλο παρά μια αλυσίδα ταπεινώσεων και εξευτελισμών...

Πρώτα-πρώτα ο Κύριος, όντας Θεός, καταδέχθηκε να έρθει στη γη, «μορφήν δούλου λαβών», και να ζήσει ανάμεσά μας σαν ένας άσημος και φτωχός «τέκτονος υιός». Μέχρι τα τριάντα Του χρόνια βοηθούσε τον άγιο Ιωσήφ στο ταπεινό επάγγελμα του ξυλουργού. Ύστερα, όσο κήρυττε και θαυματουργούσε, υπέμεινε το διασυρμό, τη συκοφαντία και τις επιβουλές των Φαρισαίων και Γραμματέων. Και τέλος, πιάστηκε, χλευάσθηκε, μαστιγώθηκε, ραπίσθηκε και σταυρώθηκε. Ποιος; Ο αθώος από τους φταίχτες. Ο ευεργέτης από τους ευεργετημένους. Ο Θεός από τους ανθρώπους! Και γιατί όλα τούτα; Πρώτα, για να μας σώσει, όπως όλοι ξέρουμε. Κι έπειτα, για να μας δώσει παράδειγμα, όπως γράφει ο απόστολος Πέτρος: «Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, υμίν υπολιμπάνων υπογραμμόν ίνα επακολουθήσητε τοις ίχνεσιν αυτού». Όπως υπέμεινε Εκείνος όλους τους πειρασμούς και τις δοκιμασίες της ζωής, και μάλιστα την αδικία και την αχαριστία εκείνων που είχε ευεργετήσει, έτσι πρέπει να υπομένουμε κι εμείς. «Τούτο γαρ χάρις, ει δια συνείδησιν Θεού υποφέρει τις λύπας, πάσχων αδίκως», γράφει πάλι ο πρωτοκορυφαίος απόστολος. «Ποίον γαρ κλέος, ει αμαρτάνοντες και κολαφιζόμενοι υπομενείτε; Αλλ' εἰ αγαθοποιούντες και πάσχοντες υπομενείτε, τούτο χάρις παρά Θεώ» . 

«Αγαθοποιών και πάσχων» ακριβώς ο Χριστός, είναι σα να λέει στον καθένα από μας: “Αν θέλεις, άνθρωπέ μου, να ζήσεις αιώνια μαζί μου, και να γίνεις «κατά χάριν Θεός», ταπεινώσου για χάρη μου, όπως ταπεινώθηκα κι εγώ για χάρη σου. Πέταξε από πάνω σου τη δαιμονική υπερηφάνεια και μη ντραπείς να υποστείς χλευασμούς και να πάθεις κάθε κακό για τις εντολές μου. Αλλιώς, θα ντραπώ κι εγώ για σένα την ημέρα της Κρίσεως. «Ος γαρ αν επαισχυνθή με και τους εμούς λόγους, τούτον ο υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται, όταν έλθη εν τη δόξη αυτού και του πατρός και των αγίων αγγέλων». Και θα προστάξω τότε τους αγγέλους μου: «Αρθήτω ο ασεβής, ίνα μη ίδη την δόξαν Κυρίου»”.

Αν λοιπόν δεν υπομείνουμε τους πειρασμούς, τότε και ο Κύριος θα μας αποδοκιμάσει στη δευτέρα παρουσία Του, γιατί προτιμήσαμε τη δόξα των ανθρώπων και δεν θελήσαμε ν' ακολουθήσουμε το παράδειγμά Του. Πώς θέλουμε να συμβασιλεύσουμε και να συνδοξασθούμε μαζί Του στη βασιλεία των ουρανών, αν δεν καταδεχόμαστε να ταπεινωθούμε από έναν άλλον άνθρωπο, εμείς, που είμαστε «γη και σποδός», τη στιγμή που ο Χριστός, ο άπειρος Θεός και δημιουργός του σύμπαντος, αυτοταπεινώθηκε, άφησε την ουράνια δόξα Του κι έγινε άνθρωπος ευτελής; Εμείς δεν καταδεχόμαστε να ταπεινωθούμε μπροστά στον αδελφό μας, που είναι ίσως ανώτερος από μας, ενώ ο Χριστός έγινε δούλος και δέχθηκε τόσες ταπεινώσεις και σταυρικό θάνατο ακόμα, από τους δούλους Του!

Ας υποθέσουμε, ότι βαδίζουμε στο δρόμο μαζί με τον Χριστό. Και μας συναντάει ένας άνθρωπος, που χτυπάει στο πρόσωπο και Εκείνον και εμάς. Ο Δεσπότης Χριστός δεν αντιδρά και δεν διαμαρτύρεται. Μπορούμε να σκεφτούμε σε τι δεινή θέση θα βρεθούμε εμείς, αν αντιδράσουμε;

Ο Κύριος είναι το υπόδειγμά μας. Και όμως, Εκείνος περιπαίζεται και δεν αγανακτεί· εμείς επαναστατούμε. Εκείνος δέχεται σταυρό και θάνατο ταπεινωτικό· εμείς δεν σηκώνουμε ούτε ένα ταπεινωτικό λόγο. Πώς λοιπόν θα γίνουμε συγκοινωνοί της δόξας Του, αφού δεν καταδεχόμαστε να γίνουμε συγκοινωνοί των παθών και των βασάνων Του; Μάταια αγωνιζόμαστε, μάταια ελπίζουμε στην αιώνια ζωή, αν δεν είμαστε αποφασισμένοι να σηκώσουμε σταυρό, όπως Εκείνος.

Δεν απομένει πάρα να Τον μιμηθούμε, με τη βεβαιότητα ότι «ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς».

(Από το βιβλίο: “ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ” Βασισμένο σε κείμενο του Οσίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ).

http://stratisandriotis.blogspot.gr

Κανένας δεν ζημιώθηκε από τη νηστεία!

Η νηστεία ενισχύει την προσευχή. Γίνεται φτερό στην πορεία της προς τον ουρανό. Είναι μητέρα της υγείας, παιδαγωγός της νιότης, στολίδι των γηρατειών. Είναι συνοδοιπόρος των ταξιδιωτών και ασφάλεια των συγκατοίκων.

Ο άνδρας δεν αμφιβάλλει καθόλου για τη συζυγική πίστη της γυναίκας του, όταν τη βλέπει να συζεί με τη νηστεία. Η γυναίκα δεν λιώνει από ζήλεια, όταν βλέπει τον άνδρα της να νηστεύει.

Ποιος ζημιώθηκε ποτέ από τη νηστεία; Υπολόγισε την οικονομική κατάσταση του σπιτιού σου σε μια μέρα νηστείας. Υπολόγισέ την και σε μια συνηθισμένη μέρα. Θα διαπιστώσεις έτσι εύκολα, πόσο μεγάλο κέρδος έχεις με τη νηστεία.

Σκέψου πως ακόμα και οι εφοριακοί αφήνουν τους φορολογουμένους να ζήσουν λίγο καιρό ήσυχοι και ανενόχλητοι. Ας επιτρέψει λοιπόν και η σάρκα μια μικρή ανάπαυλα στο στόμα. Ας κάνει μια μικρή ανακωχή αυτή, που, όταν χορτάσει, φιλοσοφεί γύρω από την εγκράτεια, ενώ, όταν πεινάσει, ξεχνάει όσα δέχτηκε πριν.

Όποιος νηστεύει, δεν έχει ανάγκη από δάνεια ούτε χρειάζεται να πληρώνει τόκους. Η νηστεία γίνεται αφορμή να ευφραίνεται ο άνθρωπος. Γιατί όπως η δίψα κάνει γλυκό το πιοτό και η πείνα ευχάριστο το τραπέζι, έτσι και η νηστεία κάνει απολαυστικά τα φαγητά. ·

Αν θέλεις λοιπόν να 'ναι ευχάριστο το τραπέζι σου, δέξου την αλλαγή της νηστείας. Αν όμως είσαι πάντα κυκλωμένος από πλούσια φαγητά, αδικείς τον εαυτό σου, γιατί εξαφανίζεις την απόλαυση με την άμετρη φιληδονία.

Τίποτα δεν υπάρχει, που να μην περιφρονηθεί με τη συνεχή απόλαυσή του. Ενώ, αντίθετα, συχνά επιθυμούμε εκείνα τα φαγητά, που σπάνια γευόμαστε. Γι’ αυτό και ο Δημιουργός μας επινόησε την ποικιλία στη ζωή μας, ώστε να νιώθουμε την απόλαυση όλων των αγαθών Του. 

Παρατήρησε τί συμβαίνει στη φύση: Ο ήλιος δεν είναι λαμπρότερος μετά τη νύχτα; Ο ύπνος δεν είναι γλυκύτερος μετά την αγρυπνία; Η υγεία δεν είναι περισσότερο επιθυμητή μετά τη δοκιμασία της αρρώστιας; Έτσι και το τραπέζι γίνεται περισσότερο ευχάριστο μετά τη νηστεία. Αυτό μάλιστα ισχύει για όλους. Και για τους πλουσίους, που έχουν άφθονα φαγητά, και για τους φτωχούς, που διαθέτουν λιγότερη τροφή.

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

http://makkavaios.blogspot.gr

Αδιάλειπτη μνήμη του Θεού

Εξομολογήθηκες και κοινώνησες. Συγχαρητήρια! 

Εύχομαι τα θεία Μυστήρια να ζωογονήσουν το πνεύμα σου, να φέρουν την καρδιά σου πιο κοντά στον Κύριο, να δώσουν νόημα στη ζωή σου και να οχυρώσουν την ψυχή σου, για να μπορέσεις, αποκρούοντας αποτελεσματικά τις επιθέσεις του εχθρού, να ευαρεστήσεις τον Θεό. 

Πάνω απ’ όλα, πάντως, εύχομαι και ελπίζω να βιώνεις τη χαρά της σωτηρίας που έφερε ο Ιησούς Χριστός. Γιατί ο Χριστός βρίσκεται τώρα μέσα σου. Και όπου βρίσκεται ο Χριστός, εκεί είναι και η σωτηρία...

Κάποτε ταξίδευε ο Κύριος με τους μαθητές Του στη θάλασσα της Γαλιλαίας. Ξέσπασε, όμως, ανεμοθύελλα και το πλοίο τους κινδύνευε. Στο μεταξύ ο Ιησούς είχε αποκοιμηθεί. Οι απόστολοι Τον ξύπνησαν φοβισμένοι. «Δάσκαλε, δάσκαλε, χανόμαστε!», φώναξαν. Εκείνος τότε επιτίμησε τον άνεμο και την τρικυμία, κι έγινε γαλήνη. Ύστερα είπε στους μαθητές Του: «Πού είναι η πίστη σας;» (Λουκ. 8:22-25). 

Όποιος έχει πίστη στον Χριστό, όποιος είναι μαζί με τον Χριστό, δεν πρέπει να φοβάται. Ο Χριστός, λοιπόν, είναι τώρα μαζί σου! Μη φοβάσαι μήτε την εσωτερική μήτε την εξωτερική ταραχή. Κράτα ζωντανή την πίστη σου στον Κύριο και στη βοήθειά Του, και η καρδιά σου θα πει με βεβαιότητα: «Κι αν ακόμα πορευθώ, Κύριε, μέσ’ από μέρη που τα σκιάζει ο κίνδυνος του θανάτου, δεν θα φοβηθώ ότι μπορεί να πάθω κάποιο κακό, γιατί Εσύ είσαι μαζί μου» (Ψαλμ. 22:4), Όλοι όσοι κοινωνούν, μπορούν να ψάλλουν: «Ο Κύριος των δυνάμεων είναι μαζί μας. Βοηθός μας είναι ο Θεός του Ιακώβ» (Ψαλμ. 45:8).

Τώρα που έχεις ανακαινιστεί από τη θεία χάρη, τώρα που έχεις ενισχυθεί από το θείο έλεος, τώρα που έχεις αλλοιωθεί από τη θεϊκή παρουσία, βάδισε στο δρόμο του Κυρίου, που διάλεξες με τόση φιλοτιμία. Βάδισε σ’ αυτόν το δρόμο ως το τέλος της ζωής σου, έχοντας ως βακτηρία στην πορεία σου την αδιάλειπτη μνήμη του Θεού. Αγωνίσου επίμονα να κρατάς στο νου σου τον Θεό, ώσπου η μνήμη Του να μη σ’ εγκαταλείπει πια. Ο Κύριός μας βρίσκεται, σε κάθε τόπο και σε κάθε στιγμή, μαζί μας, δίπλα μας, μέσα μας. Εμείς, όμως, δεν είμαστε πάντα μαζί Του, γιατί, δεν Τον θυμόμαστε. Γι’ αυτό, άλλωστε, κάνουμε και πράγματα που ποτέ δεν θα κάναμε, αν Τον θυμόμασταν. Αγωνίσου, λοιπόν, ν’ αποκτήσεις την ευλογημένη αυτή συνήθεια. Δεν χρειάζεται παρά θέληση καιεπιμονή. Και δεν έχεις παρά απλώς να θυμάσαι πως ο Κύριος είναι κοντά σου, βλέπει τι κάνεις και γνωρίζει τι σκέφτεσαι. Στην αρχή θα δυσκολευτείς λίγο να κρατήσεις μέσα σου αμετάπτωτη αυτή τη σκέψη. Με τον καιρό και με την προσπάθεια, όμως, θα συνηθίσεις να την κρατάς. Σιγά-σιγά θα γίνει μόνιμο βίωμά σου. Και τότε θα δεις τη λυτρωτική επίδρασή της στην ψυχή σου, που θα πλημμυρίσει από ευλάβεια και θείο φόβο.

Εμείς οι ορθόδοξοι, για την ευκολότερη απόκτηση της αδιάλειπτης μνήμης του Θεού, έχουμε μιαν ειδική μέθοδο, την επανάληψη της σύντομης προσευχής «Κύριε, ελέησον!» ή «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με!» ή «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ τού Θεού, ελέησόν με, τον αμαρτωλόν!». Αν ποτέ δεν έχεις ακούσει γι’ αυτή την προσευχή, που λέγεται ευχή του Ιησού, κι αν ποτέ δεν την έχεις κάνει, άρχισε από τώρα να την επαναλαμβάνεις. Όταν κάθεσαι, όταν βαδίζεις, όταν εργάζεσαι, όταν τρως, ακόμα κι όταν βρίσκεσαι στο κρεβάτι, λέγε χωρίς διακοπή και με προσήλωση της προσοχής στις λέξεις: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με!». Έπειτα από καιρό, η ευχή θα στερεωθεί στη γλώσσα και στο νου σου, κι έτσι θα επαναλαμβάνεται μόνη της. Η αδιάλειπτη αυτή προσευχή αποτρέπει τη διάχυση και περιπλάνηση των λογισμών, εμπνέει το φόβο του Θεού και συντηρεί την ευλάβεια.

Να είσαι ευδιάθετη και χαρούμενη τώρα που μπαίνεις στο δρόμο του Κυρίου, το δρόμο που οδηγεί στην ουράνια βασιλεία. Ο Χριστός και η πάναγνη Μητέρα Του να σε βοηθήσουν!

(Οσίου Θεοφάνους του Εγκλεἰστου, «Ο δρόμος της ζωής», εκδ. Ι.Μ.Παρακλήτου, Ωρωπός – Αττικής)

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΙΣΧΥΡΟΓΝΩΜΟΣΥΝΗ

Εάν καθένας υιοθετεί μια στάση για τη δική του αποκλειστικά αυτοδικαίωση και σκέφτεται ότι έτσι σώζεται, εργάζεται μάταια και χωρίς σκοπό. Διότι κάθε ματαιοδοξία κάποιου για τη δική του αυτοδικαίωση, την εσχάτη ημέρα θα φανερωθεί, όπως ο προφήτης Ησαϊας: «Όλοι μας μολυνθήκαμε, κι όλη ή δικαιοσύνη μας είναι σαν ρούχο ρυπαρό» (Ησ. 64:5).

Άγιος Μακάριος ό Μέγας 

Ό διάβολος δεν κυνηγά εκείνους που είναι χαμένοι- κυνηγά εκείνους πού γνωρίζουν, εκείνους που είναι κοντά στον Θεό. Παίρνει από αυτούς την εμπιστοσύνη στον Θεό και αρχίζει να τούς στενοχωρεί με την αυτοδικαίωση, τη λογική, τη σκέψη, την κριτική. Επομένως, δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε τούς λογισμούς μας. Μην πιστεύετε τις σκέψεις σας. Ζήστε απλά και χωρίς να σκέφτεστε πολύ, όπως ένα παιδί με τον πατέρα του. Ή πίστη χωρίς πάρα πολλή σκέψη κάνει θαύματα. Ό λογικός νους εμποδίζει τη χάρη του Θεού και των θαυμάτων. Εξασκείστε την υπομονή χωρίς να κρίνετε με τη λογική τον νου.

Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης

http://proskynitis.blogspot.gr

Η ομοφυλοφιλία κάτω από το φως της Αγίας Γραφής

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

‘‘Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ’’

ΕΔΕΣΣΗΣ 43 Τ. Κ. 12137 ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ Περιστέρι 16-6-2015

ΑΡΙΘ. ΕΓΚΡ. ΠΡΩΤ. 613/1998 ΑΡΙΘ. ΠΡΩΤ. 509 

Προς τον Μακ. Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Ιερώνυμο, τους Σεβ. Μητρ. της Εκκλησίας της Ελλάδος και τις Ιερές Μονές του Αγίου ΄Ορους. 

Α Ν Ο Ι Κ Τ Η  Ε Π Ι Σ Τ ΟΛΗ

Μέσω των Ιστολογίων‘‘ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ’’‘‘ΑΚΤΙΝΕΣ’’, ‘’Αποτείχιση και Πατερική Παράδοση’’ ’’, ‘‘ΚΑΤΑΝΥΞΙΣ΄΄, ‘‘Ομολογία’’ και ‘‘Ο Παιδαγωγός’’.

Ιεζ. 16: 49-50 «Ιδού, αύτη ήτο η ανομία της αδελφής σου Σοδόμων, υπερηφανία…και υψούντο, και έπραττον βδελυρά ενώπιόν μου’όθεν, καθώς είδονταύτα, ηφάνισα αυτά».

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι και σεβαστοί πατέρες ευλογείτε,

Πληροφορηθήκαμε από τα Μ.Μ.Ε. ότι η Κυβέρνηση προωθεί στη Βουλή Νομοσχέδιο σύμφωνα με το οποίο το σύμφωνο συμβίωσης επεκτείνεται και στους ομόφυλους! Όπως έγραψε μεταξύ άλλων σε άρθρο του ο δημοσιογράφος Γ. Παπαθανασόπουλος με τον τίτλο ‘‘Η άλωση της οικογένειας και στην Ελλάδα’’…Στην επίθεση κατά του θεσμού της οικογένειας η αντίδραση του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου ήταν μαλακή και μάλλον τυπική…

Μετά τη δημοσιοποίηση της κατάθεσης του σχετικού νομοσχεδίου από το Γραφείο Τύπου της Αρχιεπισκοπής εκδόθηκε το ακόλουθο δελτίο Τύπου: «Ερωτηθείς από δημοσιογράφους για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης που προβλέπει την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος έκανε την ακόλουθη δήλωση:

‘‘Η ένωση δύο ανθρώπων, μέσω του γάμου, αποτελεί Μυστήριο μέγα για την Εκκλησία μας. Κάθε τι, έξω από το Μυστήριο αυτό, είναι ξένο προς την εκκλησιαστική ζωή’’». (Ιστολόγιο ‘’ΑΚΤΙΝΕΣ’’ 12-6-2015).

Σε όσα μέλη του Συλλόγου διαβάσαμε το παραπάνω δελτίο,αυθόρμητα είπαν. «Για το μόνο που δεν αναφέρεται ο Μακαριώτατος στο δελτίο τύπου είναι στο σύμφωνο συμβίωσης ομοφύλων. «΄Αχρουν, άοσμο, άγευστο» από Αγιογραφική και Πατερική άποψη!

Ο Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ εξέδωσε ανακοίνωση καταδικαστική του ανωτέρω συμφώνου συμβίωσης ομοφύλων. Παραθέτουμε από το Ιστολόγιο‘‘ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ’’ 12-6-2015 «Ποταμός ο Μητρ. Πειραιώς κατά του συμφώνου συμβίωσης ομοφύλων -Συγκρίνει τον υπουργό με τον Νέρωνα! Γιατί υποστηρίζει πως θα αυξηθεί ο τζίρος των πολυεθνικών του φαρμάκου!»

Εμείς, θα εστιάσουμε την κριτική μας στο φοβερό αμάρτημα της ομοφυλοφιλίας, με αλάθητο οδηγό το Ιερό βιβλίο της Πίστεώς μας την Αγία Γραφή,την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, Δευτ. 5:32-33, Ιησ. Ναυή 1: 8, Ψαλμ. 1: 2. Ματθ. 28: 20.

Ο άνθρωπος, σύμφωνα με το Ιερό Βιβλίο της Πίστεώς μας, την Αγία Γραφή, είναι ελεύθερος να επιλέξει το «αγαθό ή το πονηρό»1.
Ο Σοφός Σειράχ, στο βιβλίο του «Σοφία Σειράχ» κεφ. 15 λέγει χαρακτηριστικά Στίχ. 14 «αυτός εξ’ αρχής εποίησενάνθρωπον και αφήκεν αυτόν εν χειρί διαβουλίου αυτού στίχ. 15 εάν θέλης συντηρήσεις εντολάς και πίστινποίησαι ευδοκίας. Στίχ. 16 παρέθηκέ σοι πυρ και ύδωρ’ ου εάν θέλης, εκτενείς την χείρα σου. Στίχ. 17 έναντι ανθρώπων η ζωή και ο θάνατος, και ο εάν ευδοκήση, δοθήσεται αυτώ».

Ελεύθερος είναι ο άνθρωπος να ξεδιψάσει από ‘’το ύδωρ το ζων’’2, το οποίο χορηγεί ο Ιησούς Χριστός 3.
Το ζωντανό νερό είναι το ‘Αγιο Πνεύμα 4. Με την επιλογή αυτή ο άνθρωπος κληρονομεί την αιώνια ζωή 5. Ελεύθερος είναι να επιλέξει «…οδό(ν)ς ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον»6. 

Να επιλέξει ζωή απιστίας και διαφθοράς, μακριά από τον Ιησού, και να πορευτεί με δική του υπαιτιότητα στο πυρ το αιώνιο, το άσβεστο, στην λίμνη που καίγεται η πνευματική φωτιά και το θειάφι 7. Με την επιλογή του αυτή ο άνθρωπος, αντί για την αιώνια ζωή γνωρίζει τον δεύτερο θάνατο 8!

Ο Πατέρας, ο Υιός και το ΄Αγιο Πνεύμα εποίησε τον άνθρωπον Γεν. 1: 26. Εποίησε τον άνθρωπο άρσεν και θήλυ Γεν. 1: 27. Εποίησε ένα άνδρα και μία γυναίκα. Επειδή ως Παντογνώστης Θεός προγνώριζε την παρακοή Ρωμ. 16: 25-26, 1 Κορ. 2: 7, Εφεσ. 1: 3-5, 3: 9, 11, Κολ. 1: 26-27, 2 Τιμ. 1: 9-10, 1 Πέτρ. 1: 19-20, Αποκ. 13: 8, 17: 8, έδωσε την εντολή οι άνθρωποι να αυξάνονται και να πληθύνονται Γεν. 1: 28, 4: 1-2.
Oι άνθρωποι αυξήθηκαν, αλλά έγιναν σαρκικοί. Οι απόγονοι της γενεάς του ευσεβούς Σηθ ήλθαν σε γάμο με τις όμορφες γυναίκες απογόνους της ασεβούς γενεάς του Καίν Γεν. 6: 1-3.

Αποτέλεσμα της επιμειξίας αυτής ήταν ότι γεννήθηκαν άνθρωποι χωρίς να έχουν πνευματικά ενδιαφέροντα.Οι απόγονοι της επιμειξίας αυτής έγιναν σαρκικοί, έγιναν δηλαδή δούλοι των παθών της σάρκας. Ο Θεός τότε αποφάσισε να καταστρέψει τους ανθρώπους όλης της γης με κατακλυσμό ύδατος. Διεφύλαξε ως «ζύμη» μόνο τον Νώε, τη γυναίκα του, τους τρεις γιους του και τις τρεις νύφες του. Άφησε δηλαδή 4 άνδρες και 4 γυναίκες. Γεν. 6: 4-5, 8, 18, κεφ. 7ο. Στην πορεία του χρόνου, οι κάτοικοι των Σοδόμων, των Γομόρρων και των περιχώρων αυτών, εγκατέλειψαν την φυσική γενετήσια χρήση και διέπρατταν την παρά φύση ασέλγεια. Το αποτέλεσμα ήταν ο Θεός να τους κατακαύσει.

Οι άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες έχουν το δικαίωμα από τον Θεό να έρθουν σε γάμο κοινωνία Γεν. 2: 24, Ματθ. 19: 3-9, Μάρκ. 10: 4-12. Για τους χριστιανούς ο γάμος είναι μυστήριο μέγα Ιωάν. 2: 1-11, Εφεσ. 5: 31-33. Κάθε σαρκική σχέση έξω από το γάμο χαρακτηρίζεται ως πορνεία ή μοιχεία Εβρ. 13:4. Επίσης, μερικοί χριστιανοί έχουν το δικαίωμα και τη δυνατότητα με τη βοήθεια του Ιησού Χριστού και του Αγίου Πνεύματος, να υπερβούν και να δαμάσουν το γενετήσιο ένστικτό τους, για τη βασιλεία του Θεού, να φτάσουν δηλαδή στην προπτωτική, την υπέρ φύση κατάσταση. Η κατάσταση αυτή της εκούσιας κατά Χριστόν αγαμίας, είναι ανώτερη από τον έγγαμο βίο Ματθ. 19: 11-12, 1 Κορ. 7: 1, 7-9, 32-34.

Υπάρχουν όμως και άνθρωποι οι οποίοι δεν ακολουθούν τις ανωτέρω δύο ευλογημένες από τον Θεό καταστάσεις, την κατά φύση και την υπέρ φύση. Αυτοί επιλέγουν την παρά φύση κατάσταση, που ενώπιον του Θεού δεν αποτελεί δικαίωμά τους, αλλά κάνουν κακή χρήση του αυτεξουσίου τους, με τραγικά γι’ αυτούς αποτελέσματα. Είναι οι ομοφυλόφιλοι.

Παραθέτουμε κατωτέρω συντόμως τη θέση της Αγίας Γραφής για την ομοφυλοφιλία.

Ο ΄Αγιος και Τριαδικός Θεός, καταδικάζει με βαρύτατες ποινές την ομοφυλοφιλία. Από την Παλαιά Διαθήκη παραθέτουμε από το Εβραϊκό, σε μετάφραση του Ν. Βάμβα, για καλύτερη κατανόηση του νοήματος από τους αναγνώστες των ιστολογίων. Στο 18ο και 19ο κεφάλαιο της Γενέσεως έχουμε περιγραφή της εμφανίσεως της Αγίας Τριάδος στον Αβραάμ με τη μορφή τριών ανδρών, και της πληροφορήσεως του Αβραάμ ότι ο ίδιος ο Θεός (Γιαχβέ Εβρ.) θα κατέβαινε στα Σόδομα και θα τα πυρπολούσε για την φοβερή και σιχαμερή όπως χαρακτηρίζεται από την Αγία Γραφή, αμαρτία της ομοφυλοφιλίας. Γεν. 18: 20, 19: 4-13.

Στα Σόδομα κατέβηκαν οι δύο από τους τρεις «άνδρες»-«αγγέλους», ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, και έκαναν κάρβουνα τα σώματα που τα είχαν ατιμάσει οι ίδιοι οι ομοφυλόφιλοι. Παραθέτουμε από το 19ο κεφ. τους στίχ. 24-25. «Και έβρεξεν ο Κύριος(Γιαχβέ Εβρ.) επί τα Σόδομα και Γόμορρα θείον και πυρ παρά Κυρίου(Γιαχβέ Εβρ.) εκ του ουρανού και κατέστρεψε τας πόλεις ταύτας, και πάντα τα περίχωρα, και πάντας τους κατοίκους των πόλεων, και τα φυτά της γης». Παραθέτουμε και το Αμώς 4: 11«Σας κατέστρεψα, καθώς ο Θεός κατέστρεψε τα Σόδομα και τα Γόμορρα… και δεν επεστρέψατε προς εμέ, λέγει Κύριος».

Λευτ. 18: 22-23 «Και μετά άρρενος δεν θέλεις συνουσιασθή, ως μετά γυναικός’είναι βδέλυγμα. Ουδέ θέλεις συνουσιασθή μετ’ ουδενός κτήνους, δια να μιανθής μετ’ αυτού’ ουδέ γυνή θέλει σταθή έμπροσθεν κτήνους, δια να βατευθή’ είναι μυσαρόν».

Λευτ. 20: 13 «Εάν δε τις κοιμηθή μετά άρρενος, καθώς κοιμάται μετά γυναικάς, βδέλυγμα έπραξαν αμφότεροι’ εξάπαντος Βελούσι θανατωθή’ το αίμα αυτών θέλει είσθαι επ’ αυτούς». Στην Καινή Διαθήκη, όπως βλέπουμε από τη στάση που κράτησε ο Κύριος Ιησούς απέναντι στη μοιχαλίδα, Ιωάν. 8: 3-11, δεν ισχύει η ποινή του σωματικού θανάτου. Ισχύει όμως, όπως θα δούμε στη συνέχεια, ο δεύτερος θάνατος, η αιώνια κόλαση, Αποκ. 21: 8.

Δευτ. 23: 17-18 «ΠΟΡΝΗ δεν θέλει υπάρχει εκ των θυγατέρων Ισραήλ, ουδέ θέλει είσθαι κίναιδος εκ των υιών Ισραήλ. Δεν θέλεις φέρει πληρωμήν πόρνης, ουδέ μίσθωμα κυνός, εις τον οίκον Κυρίου του Θεού σου, δι’ ουδεμίαν ευχή’ διότι αμφότερα ταύτα είναι βδέλυγμα εις Κύριον τον Θεόν σου».
Βλέπε και Δευτ. 29: 23, Ησ. 13: 19, Ιερ. 50: 40, Σοφ. 2: 9. Πολύ περισσότερο δεν πρέπει να υπάρχει γυναίκα πόρνη και κίναιδος στον Ισραήλ της χάριτος, στην Ορθόδοξη Εκκλησία, αφού βαπτίστηκαν στο όνομα της Αγίας Τριάδος και έγιναν μέλη του σώματος του Χριστού. Ματθ. 28: 19, 1 Κορ. 6: 15-18. 

Β’ Βασιλέων (Δ’ Βασιλειών) 23: 7 «Και κατεκρήμνισε τους οίκους των σοδομιτών, τους εν τω οίκω του Κυρίου…».

Ιεζ. 16: 48 «Ζω εγώ, λέγει Κύριος ο Θεός, η αδελφή σου Σόδομα δεν έπραξεν, αυτή και αι θυγατέρες αυτής, ως έπραξας, συ και αι θυγατέρες σου, στίχ. 49-50 «Ιδού, αύτη ήτο η ανομία της αδελφής σου Σοδόμων, υπερηφανία, πλησμονή άρτου, και αφθονία τρυφηλότητος, αυτής και των θυγατέρων αυτής’ τον πτωχόν δε και τον ενδεή δεν εβοήθει’ και υψούντο, και έπραττον βδελυρά ενώπιόν μου’όθεν, καθώς είδον ταύτα, ηφάνισα αυτάς».

Στα ανωτέρω εδάφια ο Κύριος ο Θεός μας αποκαλύπτει ότι η κύρια αιτία που πυρπόλησε τα Σόδομα και τα Γόμορρα ήταν η υπερηφάνεια των κατοίκων της για τα πλούτη τους και το βδελυρό αμάρτημα της παρά φύσιν ασέλγειάς των! Αυτό ας το έχουν υπόψη οι ομοφυλόφιλοι που κάνουν παρελάσεις υπερηφάνειας για την ομοφυλοφιλία τους!Προκαλούν ευθέως τον Κύριων!
Σημειώνουμε ότι και στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα(Ο’), το νόημα σε όλα τα εδάφια που παραθέσαμε από τη μετάφραση του Ν. Βάμβα, είναι ταυτόσημο με το Εβραϊκό.

ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

Ρωμ. 1ο κεφάλαιο. Παραθέτουμε τους στίχους σε νεοελληνική απόδοση από τη Μετάφραση του μακαριστού Νικ. Σωτηροπούλου. «Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ με μετάφρασι στη δημοτική Ν. Ι. Σωτηροπούλου θεολόγου-φιλολόγλου ΑΘΗΝΑ 2001» Έκδοσις Αδελφότητος «Ο Σταυρός». Ζωοδόχου Πηγής 44.
Οι εντός παρενθέσεως λέξεις είναι δικές μας, εκτός εάν γράφεται διαφορετικά. Στίχ. 24. «Γι’ αυτό και τους άφησε ο Θεός να παραδοθούν (οι εθνικοί-ειδωλολάτρες) στις επιθυμίες των καρδιών τους για να κάνουν βρωμερές πράξεις, ώστε ν’ ατιμάζωνται τα σώματά τους απ’ αυτούς τους ιδίους, στίχ. 25 αφού την αλήθεια για το Θεό αντικατέστησαν με το ψεύδος, και προσκύνησαν και λάτρευσαν την κτίσι αντί του Κτίστου,, ο οποίος είναι δοξασμένος στους αιώνες. Αμήν.

Στίχ. 26 Γι’αυτό και τους άφησε ο Θεός να παραδοθούν σε ατιμωτικά πάθη. Και έτσι οι γυναίκες τους μετέβαλαν τη φυσική χρήση στην παρά φύσι. Στίχ. 27 .Ομοίως δε και οι άνδρες άφησαν τη φυσική χρήση της γυναίκας, και άναψαν από το σφοδρό πάθος τους ο ένας για τον άλλο. Αρσενικοί με αρσενικούς διαπράττουν την ασχημία, και έτσι για την (ειδωλολατρική) πλάνη τους λαμβάνουν την αρμόζουσα τιμωρία από τους ιδίους τους εαυτούς τους (αυτοτιμωρούνται ατιμάζοντας τα σώματά τους). Σημ. Η εντός παρενθέσεως φράση είναι του μακ. Νικ. Σωτηροπούλου.Στίχ. 28 Επί πλέον, επειδή δεν θεώρησαν άξιο να έχουν επίγνωσι Θεού, τους άφησε ο Θεός να παραδοθούν σε ανάξιο νου, για να κάνουν τα ανάρμοστα…

Στίχ. 32 Αυτοί, αν και γνωρίζουν καλά (από τον έμφυτο ηθικό νόμο) τη δικαιοκρισία του Θεού, ότι όσοι δηλαδή πράττουν τέτοια έργα είναι άξιοι θανάτου, όχι μόνο πράττουν αυτά, αλλά και επιδοκιμάζουν όσους πράττουν αυτά (δεικνύοντας έτσι, ότι δεν αμαρτάνουν από αδυναμία, αλλ’ από κακή θέλησι, και είναι αναιδέστατοι και αναισχυντότατοι)». Σημ. Οι εντός παρενθέσεως φράσεις είναι του μακ. Νικ. Σωτηροπούλου. Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας.

Η παραπάνω ερμηνεία, ουσιαστικά δεν είναι του Αποστόλου Παύλου, αλλά του Αγίου Πνεύματος και του Κυρίου Ιησού Χριστού, γιατί το ΄Αγιο Πνεύμα μένει αιώνια στη Εκκλησία και την οδηγεί σε ολόκληρη την αλήθεια. Οι Απόστολοι είχαν το Αποστολικό χάρισμα και νουν Χριστού. Ιωάν. 16: 13, 1 Κορ. 2: 16, 12: 27.
Οι ψυχίατροι, οι ψυχολόγοι και οι κοινωνιολόγοι, ας μην ψάχνουν να ερμηνεύσουν διαφορετικά την ομοφυλοφιλία!

Τα ανωτέρω λόγια του Παύλου, είναι καταπέλτης-φωτιά κατά της ομοφυλοφιλίας των εθνικών-ειδωλολατρών. Ας σκεφτούμε αδελφοί, πόσο βαρύτερη είναι η ευθύνη εκείνων που βαπτίστηκαν στο όνομα της Αγίας ΤριάδοςΜατθ. 28: 19, έγιναν ναός του Αγίου Πνεύματος 1 Κορ. 3: 16-17, 6: 19-20, και ατιμάζουν το σώμα τους με το βδελυρό κατά την Αγία Γραφή αμάρτημα της ομοφυλοφιλίας.Πόσο βαρύτατο είναι το αμάρτημα της ομοφυλοφιλίας για όσους κληρικούς και δη Επισκόπους τυχόν διαπράττουν αυτό το βδελυρό, κατά τον Θεό αμάρτημα!

Κατά τον αιώνιο λόγο του Θεού, Ησ. 40:8, 1 Πέτρ. 1:25, οι ομοφυλόφιλοι ΔΕΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΥΝ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Γαλ. 5: 19-21, Εφεσ. 5:3, 5, 12, Αποκ. 21: 8, εκτός βέβαια εάν αληθινά μετανοήσουν, εξομολογηθούν και παύσουν το φοβερό αμάρτημα της ομοφυλοφιλίας 1 Κορ. 6: 9-11. Είναι αξιοπρόσεκτο ότι οι κάτοικοι των πέντε πόλεων που αποτεφρώθηκαν τα σώματά τους από το Θεό για την ομοφυλοφιλία τους, αποτελούν στην Καινή Διαθήκη παράδειγμα της τιμωρίας τους με φωτιά από τον ουρανό.

Ιούδ. 7 «Ωσαύτως τα Σόδομα και τα Γόμορρα και οι γειτονικές πόλεις, που ομοίως με τούτους (τους αιρετικούς) παραδόθηκαν στην ανηθικότητα και διέπραξαν παρά φύσιν αμαρτίες, είναι ενώπιόν μας παράδειγμα με την τιμωρία τους με φωτιά από τον ουρανό.

2 Πέτρ. 2: 6 «και αφού τις πόλεις των Σοδόμων και της Γομόρρας με το να μεταβάλη σε στάχτη τιμώρησε με εξαφάνισι, και έτσι έθεσε παράδειγμα γι’ αυτούς, που θ’ ασεβούσαν στο μέλλον…Στίχ. 9 αφού αυτά συνέβησαν, άρα γνωρίζει ο Κύριος να σώζη τους ευσεβείς από δοκιμασία, τους δε ασεβείς να κρατή ήδη σε κατάστασι (μερικής) τιμωρίας για την ημέρα της κρίσεως (και της πλήρους τιμωρίας)». Σημ. Η εντός παρενθέσεως φράσεις είναι του μακ. Νικ. Σωτηροπούλου. Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας.

Οι ομοφυλόφιλοι των Σοδόμων και της Γομόρρας ήδη ως πνεύματα προγεύονται της αιώνιας τιμωρίας. Την εσχάτη ημέρα ο Κύριος θα αναστήσει τα σώματά τους ώστε να λάβουν μέρος στην άτιμη ανάσταση και θα αυτοβασανίζονται στο άσβεστο πυρ της πνευματικής λίμνης με τη φωτιά και το θειάφι. Ματθ. 13:41-42, Ιωάν. 5: 29, Αποκ.21: 8 κ.λπ.
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος και ο Μέγας Βασίλειος χρησιμοποιούν βαρύτατους χαρακτηρισμούς για την ομοφυλοφιλία. Επίσης Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας προβλέπουν βαρύτατες ποινές για την αμαρτία της ομοφυλοφιλίας.

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι, σεβαστοί πατέρες,

΄Εχετε ιερό καθήκον, από αγάπη στην αλήθεια, την πνευματική προστασία του λογικού ποιμνίου, και τη σωτηρία των ψυχών των ομοφυλοφίλων και των αρχόντων, αφού και γι’ αυτούς ο Ιησούς έχυσε το πανάγιο αίμα του, να ασκήσετε καλοπροαίρετο έλεγχο, με την ελπίδα μήπως κάποιοι έρθουν σε μετάνοια. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε παραδείγματα από την Αγία Γραφή και την εκκλησιαστική ιστορία. Ο καλός ποιμένας αφού ασφαλίσει τα 99 πρόβατα ψάχνει το απολωλός πρόβατο 9.

Θα έπρεπε ήδη να έχετε συγκαλέσει την Ιεραρχία και να εκδώσετε εγκύκλιο με την οποία να ενημερώνετε τον λαό του Θεού για το φοβερό αμάρτημα της ομοφυλοφιλίας και τις αιώνιες συνέπειες σε όσους το διαπράττουν. Επίσης να καλέσετε την Κυβέρνηση να μην προχωρήσει στην ψήφιση του Νομοσχεδίου.

Να υπενθυμίσετε στους άρχοντες, αδιάφορα εάν πιστεύουν ή όχι στο Θεό και την θεοπνευστία της Αγίας Γραφής, ότι οι εξουσίες ανήκουν στον Ιησού Χριστό και θα πρέπει να μην αντινομοθετούν στον αιώνιο Νομοθέτη Ιησού Χριστό. Ματθ. Κεφ. 5-7, 28: 18, Ρωμ. 13: 1-6.
Oι άρχοντες θα πρέπει να ψηφίζουν νόμους σύμφωνα με το Νόμο του Θεού και όχι αντίθεους και αντίχριστους νόμους Ματθ. 22: 21, Πράξ. 5: 28-29.

Σε περίπτωση ψηφίσεως του αντίθεου και αντιχριστιανικού αυτού Νομοσχεδίου, τότε εσείς θα είστε απαλλαγμένοι ενοχής γιατί θα έχετε δώσει τη μαρτυρία σας. Εάν σιωπήσετε από έλλειψη θάρρους, ή για οικονομικά συμφέροντα του κλήρου και προνόμια δικά σας, ή για άλλους λόγους, όπως σχεδόν όλοι σιωπήσατε σε προδοσίες της Ορθοδόξου Πίστεως από τους Οικουμενιστές, τότε θα αποδείξετε ότι δεν έχετε ομολογιακό φρόνημα και θέτετε τον «χρυσό» πάνω από τον Χριστό 10.
Την ημέρα του θανάτου σας και την Βα Παρουσία του Κυρίου, ο Ιησούς θα σας καταλογίσει άρνηση ομολογίας στο Πρόσωπό του και θα σας καταδικάσει με τον αιώνιο χωρισμό, την αιώνια κόλαση δηλαδή 11.

Εμείς δεν τρέφουμε αυταπάτες! Η χλιαρή ή και ανύπαρκτη μέχρι σήμερα στάση σας σε σοβαρότατα θέματα που έχουν σχέση με την Ορθόδοξη Πίστη και την υπεράσπιση της Χριστιανικής ηθικής, μας κάνει τελείως απαισιόδοξους!

Για τον αντι-Αγιογραφικό και ανθελληνικό «αντιρατσιστικό νόμο», όπως χαρακτηρίστηκε από πολλά ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα, ουδεμία αντίδραση υπήρξε εκ μέρους σας, πλην ελαχιστότατων εξαιρέσεων. Στο Σαμπεζύ της Γενεύης, τον Φεβρουάριο τρ. έτους, σε συνεδρίαση της Ειδικής Διορθοδόξου Επιτροπής, όπως διαβάσαμε σε Ιστολόγια, ελέχθησαν από Iεράρχες, εκπροσώπους ελληνοφώνων εκκλησιών, «πράματα και θάματα» για τα δικαιώματα των ‘‘σεξουαλικών μειονοτήτων’’! Μετά παρέλευση 1 μήνα! υπήρξε διάψευση, αλλά σε πολλούς αναγνώστες έμειναν «σκιές» και αμφιβολίες για το εάν και τι ακριβώς ελέχθη!

Καλούμε όσους Ιεράρχες ονομαστικά φέρονται ότι τοποθετήθηκαν στο ζήτημα των ‘’σεξουαλικών μειονοτήτων’’, να λάβουν δημόσια θέση για το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλοφίλων, ώστε να πληροφορηθούμε τις απόψεις τους.

Οι περισσότεροι πιστοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί λένε ότι ‘‘έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τους επισκόπους μόνο σε ενθρονίσεις, σε ονομαστικές εορτές Ιεραρχών και σε πανηγύρια’’!
Εάν και τώρα δεν υπάρξει αντίδραση από την Ιεραρχία, τότε εκ μέρους μας δεν θα έχετε την καλή μαρτυρία 1 Τιμ. 3: 7!

Η Αγία Γραφή μας πληροφορεί ότι η αιτία του επικείμενου θερμοπυρηνικού πολέμου θα είναι η κατωτέρω. Ησ. 24. Στίχ. 1 «ΙΔΟΥ, ο Κύριος κενόνει την γην, και ερημόνει αυτήν, και ανατρέπει αυτήν, και διασκορπίζει τους κατοίκους αυτής….
Στίχ. 3 Ολοκλήρως θέλει κενωθή η γη, και ολοκλήρως θέλει γυμνωθή’διότι ο Κύριος ελάλησε τον λόγον τούτον.

Στίχ. 5 Και η γη εμολύνθη υποκάτω των κατοίκων αυτής’ διότι παρέβησαν τους νόμους, ήλλαξαν το διάταγμα, ηθέτησανδιαθήκην αιώνιων.
Στίχ. 6 Δια τούτο η αρά κατέφαγε την γην, και οι κατοικούντες εν αυτή ηρημώθησαν’ δια τούτο οι κάτοικοι της γης κατεκαύθησαν και ολίγοι άνθρωποι έμειναν.
Στίχ. 10 Η πόλις της ερημώσεως ηφανίσθη’ πάσα οικία εκλείσθη, ώστε να μη εισέλθημηδείς…
Στίχ. 13 ΄Όταν γείνη ούτως εν μέσω της γης μεταξύ των λαών, θέλει είσθαιως τιναγμός ελαίας, ως το σταφυλολόγημα αφού παύση ο τρυγητός…

Στίχ. 18…αι θυρίδες άνωθεν είναι ανοικταί, και τα θεμέλια της γης σείονται.
Στίχ. 19 Η γη κατεσυντρίφθη, η γη ολοκλήρως διελύθη, η γη εκινήθη εις υπερβολή.
Στίχ. 20 Η γη θέλει κλονηθή εδώ και εκεί ως ο μεθύων, και θέλει μετακινηθή ως καλύβη’ και η ανομία αυτής θέλει βαρύνει επ’ αυτήν’και θέλει πέσει, και πλέον δεν θέλει σηκωθή».

Στον εγγύτατα θερμοπυρηνικό πόλεμο, το πυρ άνωθεν θα είναι από τα όπλα μαζικής καταστροφής, και δεν θα είναι άμεσα από τον Θεό, όπως συνέβη στα Σόδομα και τα Γόμορρα.

Η αιτία του πολέμου;
Τα αναφερόμενα στον στίχ. 5 Και η γη εμολύνθη υποκάτω των κατοίκων αυτής’ διότι παρέβησαν τους νόμους, ήλλαξαν το διάταγμα, ευθέτησαν διαθήκην αιώνιων.
Στίχ. 6 Δια τούτο η αρά κατέφαγε την γην, και οι κατοικούντες εν αυτή ερημώθηκαν’ δια τούτο οι κάτοικοι της γης κατεκαύθησαν και ολίγοι άνθρωποι έμειναν…».

Για τον θερμοπυρηνικό πόλεμο προφητεύει με εκπληκτικό τρόπο και ο προφήτης Ζαχαρίας στο Ζαχ. 14:12 «Και αύτη θέλει είσθαι η πληγή, με την οποίαν ο Κύριος θέλει πληγώσει πάντας τους λαούς, τους στρατεύσαντας κατά της Ιερουσαλήμ’ η σάρξ αυτών θέλει τήκεσθαι ενώ ίστανται επί τους πόδας αυτών, και οι οφθαλμοί αυτών θέλουσι διαλυθή εν ταις οπαίς αυτών, και η γλώσσα αυτών θέλει διαλυθή εν τω στόματι αυτών».

Κλείνουμε την επιστολή μας με την επισήμανση ότι αγαπάμε όλους τους αμαρτωλούς, αλλά νιώθουμε αποστροφή προς την ποικιλόμορφη αμαρτία και ιδιαίτερα στα αμαρτήματα εκείνα που οδηγούν τον άνθρωπο στην αιώνια αυτοτιμωρία του. Η αγάπη μας επιβάλλει να κάνουμε διάκριση μεταξύ αμαρτίας και αμαρτωλού, και να ενημερώνουμε καλοπροαίρετες ψυχές για τα τραγικά αποτελέσματα της παράβασης του νόμου του Θεού. Εβρ. 2: 2-4, Iακ. 5: 19. Ιούδ. 23.

Υστερόγραφο: Λίγο πριν αποστείλουμε την επιστολή μας διαβάσαμε στις ‘’ΑΚΤΙΝΕΣ’’ 16-6-2015, ότι ο Μακ. Αρχ. Αθηνών απέστειλε την με αριθ. Πρωτ. 2813/121-6-επιστολή, με εντολή και εξουσιοδότηση της Δ. Ι. Σ,  προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης…κ. Ν. Παρασκευόπουλο για το ζήτημα του συμφώνου συμβίωσης ομοφυλοφίλων. Στην επιστολή εκφράζονται οι θέσεις της ΔΙΣ και ζητείται από τον Υπουργό να λάβει υπόψη της θέσεις της Εκκλησίας. Θεωρούμε ορθή την ενέργεια της ΔΙΣ.

Επίσης διαβάσαμε στο ίδιο Ιστολόγιο ανακοίνωση του Σεβ. Μητρ. Νέας Σμύρνης κ. Συμεών για το σχέδιο νόμου για την επέκταση του Συμφώνου Συμβίωσης και στα «ομόφυλα ζευγάρια». Το περιεχόμενο της ανακοινώσεως, μας ικανοποίησε. Συγχαίρουμε τον Σεβασμιώτατο. Ελπίζουμε και άλλοι Ιεράρχες να ακολουθήσουν το παράδειγμά του.

Τα ανωτέρω γράψαμε εν αληθεία και αγάπη 12.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΖΙΩΓΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΧΟΡΤΑΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑ

…………………………………………………………………………..

1. Γέν. 2: 16-17, 3: 1-3, 6-7, 11, 17

2. Iωάν. 4: 10

3. Ιωάν. 4: 10, 14, 7: 37-38

4. Ιωάν. 7: 39

5. Mατθ. 25: 34

6. Παροιμ. 14: 12, 16: 25

7. Mατθ. 3: 7-12, 13: 42, 25: 46, Αποκ. 20: 10

8. Aποκ. 21: 8

9. Mατθ. 18: 11-14

10. Ματθ. 6: 24, Λουκ. 16: 13

11. Ματθ.7: 22-23, 10: 32-33, 25: 31-46, Μάρκ. 8: 38, Εβρ. 9: 27, Αποκ. 21: 8

12. 2 Ιωάν. 1-3

Οι νέες γενιές των Ελλήνων θα αποτελούνται από «αφηνιασμένους ομοφυλόφιλους και εγκληματίες», αν δεν μετανοήσουμε

Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης 

και ο Άγιος Γέροντας Εφραίμ της Ι.Μ. Φιλόθεου 

ο Αριζονίτης μας αποκαλύπτουν

Οι δύο στύλοι της Ορθοδοξίας (άρα και της πατρίδας) στην εποχή μας, ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης και ο Άγιος Γέροντας Εφραίμ ο Αριζονίτης μας αποκαλύπτουν ότι το μυστήριο της ανομίας του σοδομισμού είναι η κύρια αιτία της πνευματικής έκπτωσης και της κατάντιας του ελληνισμού σήμερα. Συμβουλεύουν μετάνοια, διαφορετικά οι νέες γενιές των Ελλήνων θα αποτελούνται από «αφηνιασμένους ομοφυλόφιλους και εγκληματίες».

Το Πνέυμα το Άγιο μας συνδέει με προηγούμενη ανάρτηση στο blog.

Χαίρετε αδελφοί μου.

Όταν λίγες μέρες πριν, προλόγιζα το θέμα του Παπα-Θανάση του Κουλούρα και το διάλογο που είχε με τον Ναύαρχο της Νίκης Παύλο Κουντουριώτη (Παύλος Κουντουριώτης: «Εγώ στον Αβέρωφ μιλούσα αρβανίτικα και εν ώρα μάχης! Δεν ήθελα να ξέρουν οι άλλοι τι λέω». [ηχητικό video]) δεν φαντάστηκα ποτέ ότι ένα μέρος τουλάχιστον θα ταυτιζόταν με το πνεύμα των προαναφερόμενων Αγίων. Με αυτό, δε θέλω να επιδαψιλεύσω τιμή στον εαυτό μου, αλλά να υπογραμμίσω ότι το πνεύμα των άγιο «όπου θέλει πνει» και να προσθέσω ότι, ό,τι διαβάζετε, βλέπετε κι ακούτε στο παρόν blog είναι σύμφωνο με το θέλημα του Θεού. Διαφορετικά, ο Θεός δε θα αποκάλυπτε και συνέδεε πνευματικά τα διάφορα γεγονότα που εκδηλώνονται σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα, για να μας βοηθήσει να βγάλουμε χρήσιμα πνευματικά συμπεράσματα. 

Το περί ο λόγος απόσπασμα: «Αφήσαμε το χέρι Σου Χριστέ μας, πιάσαμε το χέρι του πονηρού και τον αφήσαμε να μας καθοδηγεί. Έτσι φτάσαμε στο Θρήνο του έτους 2015. Χωρίς εθνική, οικογενειακή συνοχή, αυτόνομη, άθεη, πόρνη, μοιχή φωνή λόγω των εκατοντάδων χιλιάδων εκτρώσεων, αμετανόητοι και τέλος χωρίς οικονομική επάρκεια. Μία πατρίδα διαλυμένη και με τα συγκλονιστικά γεγονότα να είναι μπροστά μας: Χρεοκοπία-πείνα, ασθένειες, σεισμός μεγάλος, πειρασμός απ΄τους Τούρκους».

Το κήρυγμα του Πατρός Μακαρίου στην 

Ι.Μ. Παντελεήμονος στην Πετρούπολη Αθηνών

Από την αρχή σχεδόν της μετανοίας μου (1991) και την ευλογημένη συνάντησή μου με το Γέροντα Παΐσιο στην Παναγούδα, ο Άγιος Θεός μας, με οδήγησε θαυμαστώς στον περιβόλον της Ι.Μ.Αγ.Παντελεήμονος, όπου εκεί άκουσα και ωφελήθηκα τα κηρύγματα του Πατρός Μακαρίου (νυν Πνευματικού της γυναικείας Ι.Μ. Κλειστών Φιλής), έως του έτους 1998, όταν ανεχώρησα από τον κόσμο για να μονάσω στο Άγιον Όρος.

Στα κηρύγματά του ο Γέροντας Μακάριος συχνά αναφερόταν στον Άγιο Γέροντα Παΐσιο και στις 7 επιστολές του, τις οποίες κατείχε. Ένα από τα σοβαρά θέματα των επιστολών του Γέροντα ήταν και τούτο:

Έγραφε ο Γέροντας Παΐσιος: «Για την κατάντια της Ελληνίδας σήμερα φταίνε οι άνδρες».

Ο Γέροντας Μακάριος ποτέ δε μας απεκάλυψε τι έκαναν οι άνδρες και προκάλεσαν αυτό το κακό.

Όταν λοιπόν άφησα τον κόσμο το 1998, πήρα και την απορία μαζί μου. «Τι κακό είχαν κάνει οι άνδρες;».

Η ησυχία της μοναστικής ζωής, η αδιάλειπτος προσευχή και τυχόν άλλες ενέργειες αγαθές του μοναστικού βίου, προκάλεσαν το έλεος του Πανάγαθου Θεού μας και σε χρόνο αρμόδιο κατά την Πανσοφία Του απάντησε στην απορία μου, αποκαλύπτοντάς μου την αλήθεια.

Η Ελλάς γεμίζει βιντεοκασσετάδικα 

με πορνοταινίες 

Ήταν ένα σκηνικό, μία πραγματικότητα που την έβλεπα μπροστά μου από το τέλος της δεκαετίας του ’70 έως και την είσοδο του Διαδικτύου στη ζωή μας.

Ήξερα τι γίνεται στις ελληνικές οικογένειες με τα πορνο-βίντεο. Τα βιντεοκασσετάδικα γέμισαν την Ελλάδα. Έγιναν περισσότερα και από τα περίπτερα. Η Ελλάς άρχισε να γίνεται ένα απέραντο σοδομικό πορνείο. Αν όμως δεν ερχόταν η θεία βοήθεια από πάνω, ποτέ δε θα μπορούσα να απαντήσω με βεβαιότητα στο ερώτημα «τι κακό έκαναν οι Έλληνες και διέσυραν τις Ελληνίδες;».

Οι άνδρες πήγαιναν στο βιντεοκασσετάδικο, έπαιρναν υπό μάλης την πορνοταινία της αρεσκείας των και πήγαιναν στο σπίτι τους. Εκεί, θέλοντας και μη οι Ελληνίδες σύζυγοι, έπαιρναν το σοδομικό τους μάθημα από την προβολή στο βίντεο, για να συνευρεθούν μετά στο συζυγικό κρεβάτι για την αναγκαία πρακτική εξάσκηση.

Για λίγες στιγμές σοδομικής ηδονής δυτικής προελεύσεως μέσα σε δύο περίπου δεκαετίες διαλύθηκε η ηθική χριστιανική οικογένεια.

Το δόγμα «ανήκωμεν εις την Δύσιν» βρήκε στο θέμα αυτό την ακριβέστερή του υψηλή καταστροφική του εφαρμογή για το έθνος μας. Ας όψονται αυτοί που το στήριξαν και το στηρίζουν, πολιτικοί και ιεράρχες (ποτέ δεν αντέδρασαν).

Η Ελληνίδα ευτελίστηκε, έγινε στην αρχή καλή μαθήτρια του σοδομικού ερωτισμού, για να προκόψει αργότερα, με την άριστη διδακτική της στα παιδιά της. Γι’ αυτό παρατηρούμε τους δείκτες των εκτρώσεων και των ομοφυλοφίλων να αυξάνουν χρόνο με το χρόνο στην πατρίδα μας.

Ο Γέροντας Εφραίμ αποκαλύπτει και νουθετεί

Ας δώσουμε τώρα το λόγο στον άγιο Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας, να ορθοτομεί με πόνο το λόγο της αληθείας.

Διαβάστε με προσοχή, θαυμάστε την ακρίβεια της αποκάλυψης, αλλά και φοβηθείτε το αποτέλεσμα.

Ερωτήθηκε ο άγιος Γέροντας από πνευματικό του τέκνο:

«Γέροντα ποιο είναι το φοβερότερο αμάρτημα της εποχής μας;» και απάντησε:

«Οι ανωμαλίες των ανδρογύνων» και συνέχισε:

«Μολύνεται ο γάμος, φεύγει το άγιον πνεύμα, αποκτά δικαιώματα ο διάβολος. Τα δαιμονικά αυτά μικρόβια πηγαίνουν στα παιδιά τους και αφηνιάζουν. Έχουν φοβίες και ανασφάλειες ειδικά στον ύπνο όταν είναι μικρά, και όταν μεγαλώσουν καταλήγουν από ομοφυλόφιλοι μέχρι εγκληματίες. Όταν το νερό είναι ακατάλληλο τρέχουμε στη δεξαμενή και από τη δεξαμενή στην πηγή. Σήμερα μολύνθηκε η πηγή της κοινωνίας, η οικογένεια. Αυτά τα διορθώνει μόνο η μετάνοια και η καθαρή εξομολόγηση. Στη σοδομική αμαρτία βάζει 7 χρόνια αποχής από τη Θεία Κοινωνία. Στη στοματική διαστροφή 5 χρόνια. Αυτό το αμάρτημα εμποδίζει το Χριστό με τη Θεία Κοινωνία να εισέλθει μέσα μας.

Όπως όταν μπουν σωματικές ακαθαρσίες σ’ ένα ποτήρι, όσο και αν απολυμανθεί μετά, δεν το δίνεις για κέρασμα, έτσι και όταν γίνει κρεάτινος υπόνομος το στόμα, δεν προσφέρεται έπειτα για την είσοδο του Παμβασιλέως Χριστού...πρέπει να επέλθει δυνατή μετάνοια, καθαρή εξομολόγηση και αρκετός καιρός αποχής από τη Θεία Κοινωνία».

Τονίζει ακόμα ο Γέροντας ότι οι ασπασμοί των μολυσμένων γονέων στα παιδιά τους, ειδικά της μωρομάνας μεταδίδουν αυτή την δαιμονική ενέργεια αυτής της διαστροφής στα παιδιά τους.

Αφηνιάζουν τα καημένα και αρρωσταίνουν ψυχικά και σωματικά. Στη φυσιολογική σχέση του ανδρογύνου ο Γέροντας αφήνει όταν υπάρχει αγώνας και με δύο ημέρες αποχή να μετάσχουν της Θ.Κοινωνίας. 

Μετανοήστε με τίμια και μακροχρόνια μετάνοια, όσο μετανοήτε, κλαύσατε, μαυροφορεθείτε, ρίξτε χώμα στην κεφαλή σας. Κάνετε γρήγορα γιατί χανόμαστε. Μην περιμένετε να ακούσετε το κήρυγμα μετανοίας από τους Αρχιερείς μετά δακρύων όπως έπρεπε. Αυτοί, εκτός ολίγων θαυμαστών εξαιρέσεων, είναι πιασμένοι από τους παγκοσμιοποιητές. 

Εύχομαι και εσείς να προσλάβετε το φωτισμό του Θεού.

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός

και η Υπεραγία Μητέρα Του

η επονομαζομένη

Παναγία Αρβανίτισσα

να σας ευλογούν.

Γέρων Νεκτάριος ο Αγιορείτης

http://geron-nektarios-o-agioritis.blogspot.gr