Οι δοκιμασίες, είναι βαρύτερες στους πιστούς

«Όλοι όσοι θέλουν να ζουν ευσεβώς, θα διωχθούν» (Β΄ Τιμ. 3/γ: 12) είπε ο απόστολος Παύλος. Αυτό το «όλοι», δεν είναι τυχαίο. Ακόμα και ο Ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός, διώχθηκε: «Καταφρονημένος και απορριμμένος από τους ανθρώπους, άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθένειας και σαν άνθρωπος από τον οποίο κάποιος αποστρέφει το πρόσωπο, καταφρονήθηκε, και τον θεωρήσαμε σαν ένα τίποτα» (Ησαίας 53/νγ: 3).

Και το ίδιο είπε ότι θα συνέβαινε στους ακολούθους Του: «Να θυμάστε τον λόγο, που εγώ σας είπα: Δεν υπάρχει δούλος μεγαλύτερος από τον κύριό του. ΑΝ εμένα εδίωξαν, θα διώξουν και σας αν φύλαξαν

τον λόγο μου, θα φυλάξουν και τον δικό σας» (Ιωάννης 15/ιε: 20).

Και όχι μόνο από διωγμούς θα έπασχαν οι πιστοί, αλλά από κάθε είδους θλίψη: «Μέσα στον κόσμο θα έχετε θλίψη αλλά, να έχετε θάρρος εγώ νίκησα τον κόσμο» (Ιωάννης 16/ις: 33). Και δήλωσε: «Αν κάποιος θέλει να έρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, κι ας σηκώσει τον σταυρό του, κι ας με ακολουθεί. Επειδή, όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του, θα τη χάσει και όποιος χάσει τη ζωή του, εξαιτίας μου, θα τη βρει» (Ματθαίος 16/ις: 23,24).

Έχοντας υπ” όψιν αυτά τα λόγια, που πολλοί από εμάς τα έχουμε βιώσει «στο πετσί μας», παίρνουμε θάρρος μέσα από τις θλίψεις, καθώς βιώνουμε καθημερινά τα λόγια του αποστόλου Παύλου: «σε κάθε τι συνιστώντας τον εαυτό μας ως υπηρέτες τού Θεού, με πολλή υπομονή, με θλίψεις, με ανάγκες, με στενοχώριες, με ραβδισμούς, με φυλακές, με ακαταστασίες, με κόπους, με αγρυπνίες, με νηστείες με καθαρότητα, με γνώση, με μακροθυμία, με αγαθότητα, με Πνεύμα Άγιο, με αγάπη ανυπόκριτη, με λόγο αλήθειας, με δύναμη Θεού, με τα όπλα της δικαιοσύνης, τα δεξιά και τα αριστερά, με δόξα και ατιμία, με

συκοφαντία και με εγκωμιασμό σαν πλάνοι, όμως κάτοχοι της αλήθειας, σαν αγνοούμενοι, αλλά είμαστε καλά γνωστοί, σαν να φτάνουμε στον θάνατο, αλλά, δέστε, ζούμε, σαν να περνάμε από παιδεία, αλλά δεν θανατωνόμαστε. Σαν λυπημένοι, αλλά πάντοτε έχουμε χαρά σαν φτωχοί, όμως πλουτίζουμε πολλούς, σαν να μη έχουμε τίποτε, όμως τα πάντα κατέχουμε» (Β΄ Κορ. 6/ς: 4-10). Θυμάμαι σαν σήμερα, τα λόγια ενός φίλου απίστου, για τη ζωή του νονού μου, τον οποίο ο Θεός ευλόγησε με χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, αλλά κατά κόσμον θλιβόταν υπερβολικά ως τον θάνατό του. Μου είπε ο άπιστος εκείνος:

«Μα πώς είναι δυνατόν ο Θεός να επιτρέπει να βασανίζεται τόσο ένας δικός Του; Αν είχατε την αληθινή πίστη, δεν θα ήταν η ζωή του ένα βασανιστήριο. Να μην έχει δουλειά, να τον κοροϊδεύουν οι εργοδότες, να αρρωσταίνει, να γκρεμίζεται το σπίτι του, να θλίβεται τόσο πολύ!

Αυτό δεν είναι πίστη, είναι πλάνη!» Και πράγματι, είχα δει κι εγώ αυτόν τον ευλογημένο άνθρωπο, να προσεύχεται με δάκρυα, να ζητάει από τον Θεό να τον πάρει «τώρα». (Και πράγματι, έφυγε ΝΕΟΣ, όταν ο αγώνας του έφθασε στην τελείωση). Απάντησα στον άπιστο φίλο μου, ότι αυτή είναι η εν Χριστώ ζωή.

Όχι χαρά και διασκέδαση, αλλά θλίψη και πόνος, και δοκιμασία. Αλλά δεν μπορούν αυτό να το δεχθούν όλοι. Μάλιστα θα έλεγα, ότι αν κάποιος δεν βιώνει αυτή τη θλίψη στη Χριστιανική του ζωή, κάτι δεν πάει καλά με αυτόν. Θα πρέπει να ανησυχεί! Γιατί δεν γνωρίζω κανέναν που να προοδεύει στην εν Χριστώ ζωή, χωρίς να υφίσταται δοκιμασίες και θλίψεις.

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

http://blogs.sch.gr

Πώς οδηγείται κανείς στην πίστη

Δεν ξέρω αν κάποιος άνθρωπος μπορεί να πει ότι αυτός με τη δύναμή του οδήγησε στην πίστη κάποιον άλλον. Εγώ παρακολούθησα, όσο μου ήταν δυνατόν, περιπτώσεις ανθρώπων που οδηγήθηκαν στη θεογνωσία , και από παλιά και τώρα στην εποχή στην εποχή μας, όσες περιπτώσεις κατόρθωσα να μάθω. Το συμπέρασμά μου είναι ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει κάτι περισσότερο από αυτό που του ανήκει. Ο Θεός είναι αυτός που μεταστρέφει προς το καλό το νου και τη ζωή του ανθρώπου. Εγώ φτάνω να πιστεύω ότι δεν υπάρχει λόγος να μιλάμε στους ανθρώπους για το Θεό , όταν αυτοί δεν θέλουν να ακούσουν το λόγο του Θεού 68. Το μόνο ωφέλιμο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε για να οδηγηθούν οι άνθρωποι στην πίστη στο Θεό είναι προσευχόμαστε γι’ αυτούς, να προσευχόμαστε στο Θεό να τους δώσει πνευματική συνείδηση, πρόοδο στη ζωή και στην πίστη και τρόπο μετάνοιας. Ακόμη υπάρχει και η ελπίδα να τους βοηθήσουμε και με μία ζωή δική μας ανώτερη , με την οποία θα καθιερωθούμε στη συνείδησή τους. Περισσότερα από αυτά δεν μπορούμε να κάνουμε και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι που θα ταρακουνήσει τους άπιστους από την απιστία τους, τη στιγμή που οι θρησκευτικές αλήθειες δεν είναι κάτι που εμπίπτουν στη διαδικασία της απόδειξης. Μόνο ο Θεός μπορεί να αποκαλύψει τον Εαυτό Του και τις αλήθειες Του στην ψυχή του ανθρώπου.

68. Πόσο όμορφα, αληθινά λόγια! Και μάλιστα , αν τα συγκρίνουμε με τη φλυαρία ορισμένων «ευσεβών» χριστιανών, που πέφτουν κυριολεκτικά πάνω σε όποιον συναντήσουν και πιστεύουν ότι με τα πολλά λόγια τους και τα ατέλειωτα «επιχειρήματά» τους θα οδηγήσουν τους άλλους στην πίστη. Δεν επιτυγχάνουν τίποτε. Ίσως το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να ζαλίσουν αυτόν που έχουν απέναντί τους και να δώσουν κακή εικόνα για το χριστιανό, τον άνθρωπο του Θεού.

Πηγή: «Ο Γέροντας Θεόφιλος Παραϊάν

Χωρίς φως, φωτισμένος»

Μετάφραση- επιμέλεια: Πρωτοπρ. Κωνσταντίνος Καραϊσαρίδης Εκδόσεις ΑΘΩΣ

orthodoxos.com.gr

Γιατί η Ορθοδοξία επιλέγει την έρημο;

Η έρημος είναι συνήθως ο σκηνικός χώρος της απουσίας της ζωής. Είναι μια περιοχή υπαρξιακής σιωπής. Μια διάσταση σιωπηλού μυστηρίου.

Αλλά το γεγονός τούτο δεν σημαίνει πως η έρημος, σαν υπαρξιακή βίωση, είναι πάντοτε μια έννοια αντίθετη προς την έννοια της ζωής. Κάθε άλλο!

Η έρημος, μέσα στα πλαίσια της ζωής της Εκκλησίας, είναι μια διάσταση αυθεντικής ευαγγελικής ζωής. Μέσα στην ιστορία, αλλά και στο όλο έργο της σωτηρίας του ανθρώπου, η έρημος, σαν περιοχή πνευματικής εμπειρίας, είναι η πλέον αυθεντική ευαγγελική παρουσία ζωής. Το Ευαγγέλιον, σαν μήνυμα σωτηρίας, εξαγγέλλεται πρώτα – πρώτα από την έρημο.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής κηρύσσει προδρομικά μέσα στην έρημο το μήνυμα του Ευαγγελίου του Χριστού. Ό,τι έπειτα θα διδάξη ο Κύριος, το κηρύσσει ο Ιωάννης με πέντε βαρυσήμαντες λέξεις. «Εν δε ταις ημέραις εκείναις παραγίνεται Ιωάννης ο Βαπτιστής κηρύσσων εν τη ερήμω της Ιουδαίας και λέγων. μετανοείτε ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών. Ούτος γαρ έστιν ο ρηθείς υπό Ησαΐου του προφήτου λέγοντος. φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού»(Ματθ. 3,1-3).

Ο Ιωάννης προετοιμάζει τον ερχομό του Κυρίου και κηρύσσει συνοπτικά τις διαστάσεις του λυτρωτικού του έργου. «Εγώ μεν βαπτίζω υμάς εν ύδατι εις μετάνοιαν. ο δε οπίσω μου ερχόμενος ισχυρότερός μου ε­στίν, ου ουκ ειμή ικανός τα υποδήματα βαστάσαι. αυτός υμάς βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω και πυρί» (Ματθ. 3,11). Το προδρομικό αυτό έργο του Ιωάννου καθαγιάζεται και επικυρώνεται από τον εν Τριάδι Θεόν στο γεγονός της βαπτίσεως του Κυρίου. Η έρημος καταξιώνεται, σαν χώρος της ευαγγελικής ζωής, με τη ζωντανή παρουσία του Τριαδικού Θεού. Στην έρημο για πρώτη φορά παρουσιάζεται και αποκαλύπτεται ο Θεός με τα τρία πρόσωπα. Αυτό δεν είναι μόνο μια ιδιαίτερη τιμή στον πνευματικό χώρο της ερήμου αλλά και μια τυπολογική προαγγελία του υπαρξιακού μυστηρίου του θείου Έρωτος μέσα στην ασκητική πατερική έρημο.

Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήτο αναμφίβολα μια ασκητική φυσιογνωμία. «Αυτός δε ο Ιωάννης είχε το ένδυμα αυτού από τριχών καμήλου και ζώνην δερματίνην περί την οσφύν αυτού, η δε τροφή αυτού ην ακρίδες και μέλι άγριον» (Ματθ. 3,4). Αυτό σημαίνει πως ο Ιωάννης ήτο συγχρόνως και πρόδρομος αλλά και «υπόσχεσις» όλων των αγίων ασκητών της χριστιανικής πατερικής ερήμου. Όλη η εμπειρία της χριστιανικής πατερικής ερήμου, οι ματωμένοι ιδρώτες της, τα καυστικά δάκρυά της, οι ακοίμητες προσευχές της και όλα τα άλλα ασκητικά αγωνίσματα συμπυκνώνονται προκαταβολικά μέσα σε όλο το πνευματικό βάθος της ασκητικής φυσιογνωμίας του Ιωάννου του Βαπτιστού. Ο Ιωάννης είναι υπόσχεση του ασκητικού μεγαλείου της Εκκλησίας του Χριστού, που θα ακτινοβολήση σε λίγο στην έρημο.

Κι έπειτα, όταν ο Κύριος δίδη εις τον Ιωάννην τον τίτλον του «μείζονος εν γεννητοίς», δίδει τα πνευματικά πρωτεία στις μεγάλες μορφές της ασκητικής ερήμου, που με την πνευματική τους ακτινοβολία θα καταυγάζουν έως της συντελείας του αιώνος το πνεύμα του πληρώματος της Εκκλησίας.

Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι το βασικό έργο του Ιωάννου ήτο να αφυπνίση τις συνειδήσεις των ακουόντων το κήρυγμά του. Το κήρυγμα αυτό, κήρυγμα μετανοίας, εσκόπευε κατ’ ευθείαν στη συνειδητοποίηση και εξαγόρευση της ενοχής τους. «Τότε εξεπορεύετο προς αυτόν Ιεροσόλυμα και πάσα Ιουδαία και πάσα η περίχωρος του Ιορδάνου, και εβαπτίζοντο εν τω Ιορδάνη υπ’ αυτού εξομολογούμενοι τας αμαρτίας αυτών» (Ματθ. 3,5-6). Το έργο της ασκήσεως, σε πρώτο πλάνο, είναι ακριβώς έργο πνευματικής αφυπνίσεως και συγκλονιστικού και εξουθενωτικού διαλόγου με την προσωπική ενοχή.

Πράγματι! Μόνο μέσα στην έρημο και μόνο από το στόμα μιας τόσο γιγαντιαίας ασκητικής φυσιογνωμίας θα ήτο δυνατόν να ακουσθή το λυτρωτικό μήνυμα «μετανοείτε». Έτσι το ασκητικό πλαίσιο της ερήμου γίνεται ο πνευματικός χώρος που συντελείται προδρομικά η εξαγόρευση της προσωπικής ενοχής.

Εξ άλλου η έρημος παρουσιάζεται μέσα στο Ευαγγέλιο σαν ένας πνευματικός χώρος με εσχατολογικές διαστάσεις που πλαισιώνουν τον θρίαμβο του Κυρίου επί του Σατανά. «Τότε ο Ιησούς ανήχθη εις την έρημον υπό του Πνεύματος πειρασθήναι υπό του διαβόλου» (Ματθ. 4,1). Ο μελλοντικός θρίαμβος του αποκαλυπτικού Ιησού επί του «πλανώντος την οικουμένην» προδιατυπούται στον «ασκητικό» θρίαμβό Του επί του Σατανά μέσα στο σκηνικό χώρο της ερήμου. «Τότε αφίησιν αυτόν ο διάβολος, και ιδού άγγελοι προσήλθον και διηκόνουν αυτώ» (Ματθ. 4,11). Με τον θρίαμβο αυτόν αποδεικνύεται πράγματι ο Κύριος «ισχυρότερος» του Ιωάννου, αφού συντρίβει τις προσβολές του Σατανά και εξουδετερώνει και εδώ τυπολογικά τις μεθοδείες του. Άλλωστε ο θρίαμβος αυτός του Κυρίου είναι συγχρόνως η «σπερματική δύναμη» του ερημικού ασκητικού θριάμβου. Χάρη και στην προϋπόθεση αυτή ο ερημικός ασκητισμός θα συν­τρίψη πανηγυρικά τους «δαιμονιώδεις λογισμούς» και θα εξουδετερώση αποτελεσματικά τα τεχνάσματα «των αιγυπτίων, ήγουν των δαιμόνων».

Η περίοπτη αυτή θέση της ερήμου μεταξύ των βασικών και ανεπαναλήπτων ιστορικά σταθμών του λυτρωτικού έργου του Κυρίου πρέπει να εκτιμηθή ιδιαίτερα από τον «κοινωνικό» ή «εγκόσμιο» χριστιανό. Γιατί ασφαλώς η δυναμική αυτή παρουσία της ερήμου στους αφετηριακούς σταθμούς της λυτρωτικής παρουσίας του Κυρίου ούτε τυχαία ημπορεί να είναι ούτε χωρίς ιδιαίτερο νόημα. Αντίθετα. πρέπει να παραδεχθούμε πως η πολυδύναμη αυτή συνεργία του σκηνικού χώρου της ερήμου, μέσα στην «καρδιά» του «πληρώματος του χρόνου» (Γαλ. 4,4), με τη προαγγελτική λυτρωτική δράση του Ιωάννου και την «εισαγωγική» δυναμική παρουσία του Κυρίου, πρέπει να κρύβη ένα δυνατό αλλά και «υποχρεωτικό» νόημα. Ίσως μάλιστα θα ημπορούσε κανείς να ισχυριστή πως χωρίς μια πνευματική «ανακεφαλαίωση» όλων αυτών των δραματικών λυτρωτικών γεγονότων της ερήμου, μέσα στο βάθος της προσωπικότητος του «κοινωνικού» χριστιανού, ο τελευταίος δεν θα ημπορούσε να επιδείξη αυθεντικά διαπιστευτήρια αληθινού πνευματικού αγωνιστού.

Η εμπειρία της ασκητικής ερήμου πρέπει να είναι εξάπαντος μια μυστική εσωτερική διάσταση του αυθεντικού χριστιανού. Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα ύστερα από μια προσεκτική εμβάθυνση στο νόημα της δυναμικής παρουσίας της ερήμου στις πρώτες σελίδες του λυτρωτικού έργου του Κυρίου.

ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΟΡΝΑΡΑΚΗ – ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΡΗΜΙΚΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΟΣ

 https://aoratospolemostheblog0.wordpress.com

Ποιό θά εἶναι τό τέλος τῶν αἰρετικῶν καί ἀσεβῶν;

Ἄς ἀκούσουμε προσεχτικά τά λόγια τοῦ ὁσίου Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου, σχετικά μέ τό τί τέλος περιμένει τούς αἰρετικούς καί τούς ἀσεβεῖς πού διολισθαίνουν ἀπό τήν ὀρθή πίστη καί πράξη:

Οἱ αἱρετικοί, οἱ βλάσφημοι, οἱ ἀσεβεῖς, οἱ πολέμιοι τοῦ Χριστό, τῆς Πίστεως, τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πύλες Ἅδου πού δέν θά μπορέσουν νά βλάψουν τήν Ἐκκλησία. 

Θά καταισχυνθοῦν καί θά συντριβοῦν οἱ πολεμοῦντες τήν Ὁμολογία τῆς Πίστεως στόν Θεάνθρωπο καί Σωτῆρα Ἰησοῦν Χριστόν.

Γέρων Φιλόθεος Ζόρικος

ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ

Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

ΠΑΤΗΡ ΚΑΛΑ'Ι'ΔΗΣ ''ΠΡΩΤΑ ΘΑ ΓΟΝΑΤΙΣΕΙ Η ΑΜΕΡΙΚΗ...''

ΤΑ ΤΡΕΧΟΝΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΑΡΜΟΝΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΛΑΙΔΗ ! 

ΣΤΟ ΠΑΡΑ 1 !

ΑΣ ΜΑΣ ΦΩΤΙΖΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ !

ELEYSIS THEROUS

Θλίψη - Χαρά, Εκκοσμίκευση και Οικουμενισμός

Ἀπὸ Ὁμιλία στὴν «Ἀποκάλυψη» τὴ δεκαετία τοῦ 1980!

Τό χω­ρί­ο πού ἀ­να­λύ­ου­με ἀρ­χί­ζει μέ μί­α πο­λύ τρυ­φε­ρή προ­σοι­κεί­ω­ση· «Ἐ­γὼ Ἰ­ω­άν­νης, ὁ ἀ­δελ­φὸς ὑ­μῶν», ὁ ἀ­δελ­φός σας, «καὶ συγ­κοι­νω­νὸς ἐν τῇ θλί­ψει καὶ βα­σι­λεί­ᾳ καὶ ὑ­πο­μο­νῇ».

Καί ὅ­πως βλέ­που­με, ὑ­πάρ­χει κοι­νή θλί­ψη· καί ἡ κοι­νή θλίψις πάν­το­τε ἀ­δελ­φώ­νει. «Ἐ­γώ, ὁ Ἰ­ω­άν­νης, σέ σᾶς· ὁ ἀ­δελ­φός σας καί συγ­κοι­νω­νός σας. Σέ τί; Στήθλί­ψη, στή βα­σι­λεί­α, στήν ὑ­πο­μο­νή». Τρί­α με­γά­λα θέ­μα­τα!

Ἄς δοῦ­με τό πρῶ­το.

Θλί­ψη. Τί εἶ­ναι ἡ θλί­ψη; Εἶ­ναι ἡ συμ­πί­ε­ση καί ἡ ἐξ αὐ­τῆς στε­νο­χω­ρί­α τῆς ψυ­χῆς. Θλί­βω, ζου­λά­ω· σύν­θλι­ψη, ζού­ληγ­μα. Ζου­λι­έ­ται ἡ ψυ­χή, ἄ­ρα καί στε­νο­χω­ρεῖ­ται. Στε­νοχω­ρεῖ­ται· στε­νός χῶ­ρος.

Ἀλ­λά ἄν, ἡ ἐν Κυ­ρί­ῳ χα­ρά, εἶ­ναι ὁ καρ­πός τῆς χρι­στι­α­νι­κῆς ἰ­δι­ό­τη­τος, ἡθλίψιςεἶ­ναι τό πε­ρι­κάρ­πιο τοῦ καρ­ποῦ! Ἀ­π’ ἔ­ξω θλί­ψη, μέ­σα χα­ρά· ἀ­π’ ἔ­ξω τό τσό­φλι, μέ­σα τό ἀ­μύ­γδα­λο. Τό ἀ­μύ­γδα­λο δέν εἶ­ναι μό­νο του· ἔ­χει τό τσό­φλι του· πρέ­πει νά προ­στα­τευ­θεῖ. Ἡ θλίψις –ἀ­κοῦ­στε αὐ­τά τά ὀ­ξύ­μω­ρα ἐκ πρώ­της ὄ­ψε­ως– ἡ θλίψις προ­στα­τεύ­ει τήν χα­ρά! Τό φαν­τα­στή­κα­τε πο­τέ; Αὐ­τά εἶ­ναι δυ­να­τά μό­νο μέ­σα στό χρι­στι­α­νι­κό βί­ω­μα. Ἄν δέν τά ζή­σου­με ἔ­τσι, πρέ­πει νά ἀμ­φι­βάλ­λου­με γιά τήν χρι­στι­α­νι­κή μας ἰ­δι­ό­τη­τα.

Δη­λα­δή δέν μπο­ρεῖ νά ἀ­να­πτυ­χθεῖ καί πε­ρι­σω­θεῖ ἡ χα­ρά καί ἡ πνευ­μα­τι­κό­τητα πού τήν γεν­νᾶ, ἄν ἀ­που­σιά­ζει ἡ θλί­ψη.

Ἀλ­λά ἡ ἐν Κυ­ρί­ῳ θλίψις δέν εἶ­ναι κά­τι πού ἔρ­χε­ται ἀ­πό μέ­σα –ἀ­φοῦ ἡ χα­ρά εἶ­ναι ὁ καρ­πός, καί αὐ­τή ἀ­πο­τε­λεῖ τό πε­ρι­κάρ­πιο– ἀλ­λ’ εἶ­ναι κά­τι πού ἔρ­χε­ται ἀπ’ ἔ­ξω. Αὐ­τό ση­μει­ῶ­στε το. θλίψις εἶ­ναι ἡ κα­τά­στα­ση πού δη­μι­ουρ­γεῖ­ται στούς πι­στούς ἀ­πό τίς ἐ­ξω­τε­ρι­κές ἀν­τι­δρά­σεις τοῦ κό­σμου καί τοῦ Δι­α­βό­λου.

Ὁ Κύ­ριος, τό ξέ­ρε­τε, μᾶς εἰ­δο­ποί­η­σε σχε­τι­κά· «πα­ρα­δώ­σου­σιν ὑ­μᾶς εἰς θλῖ­ψιν». Ἄ, ὥ­στε λοι­πόν, ἀ­π’ ἔ­ξω εἶ­ναι τό πρᾶγ­μα· θά μᾶς πα­ρα­δώ­σουν σέ θλί­ψη. Τί εἶ­ναι ἡ «θλί­ψη»; Ὁ δι­ωγ­μός, οἱ φυ­λα­κές, οἱ στε­ρή­σεις, ὁ θά­να­τος, τό μαρ­τύ­ριο! Ἀλ­λ’ αὐ­τά εἶ­ναι ἀ­π’ ἔ­ξω· δέν εἶ­ναι ἀ­πό μέ­σα.

Ἐν τού­τοις αὐ­τή ἡ θλίψις δί­νει ἄ­φα­τη καί ὑ­πε­ρεκ­βλύ­ζου­σα χα­ρά! τό­ση πολ­λή, ὥ­στε νά γρά­φει στούς Κο­ριν­θί­ους ὁ Ἀ­πό­στο­λος «πε­πλή­ρω­μαι τῇ πα­ρα­κλή­σει, ὑ­περ­πε­ρισ­σεύ­ο­μαι τῇ χα­ρᾷ ἐ­πὶ πά­σῃ τῇ θλί­ψει ἡ­μῶν». Πε­ρί­ερ­γο πρᾶγ­μα· πε­ρί­ερ­γο! Ἀ­κοῦ­στε τήν με­τά­φρα­σή του: Εἶ­μαι γε­μᾶ­τος ἀ­πό πα­ρη­γο­ρί­α, «πε­πλή­ρω­μαι τῇ πα­ρα­κλή­σει»· ὑ­πέρ-πε­ρισ­σεύ­ο­μαι... σοῦ­περ-πε­ρισ­σεύ­ο­μαι –νά μοῦ ἐ­πι­τρέ­ψε­τε νά τό πῶ μ’ αὐ­τή τήν σύγ­χρο­νη ἔκ­φρα­ση– σοῦ­περ-πε­ρισ­σεύ­ο­μαι στή χα­ρά, μέ ὅ­λη ἐ­κεί­νη τή θλίψις μας! Ὤ, ἅ­γι­ε Παῦ­λε!

Νά για­τί ὁ καρ­πός εἶ­ναι ἡ χα­ρά, τό πε­ρι­κάρ­πιο ἡ θλί­ψη. Ἄν βγά­λεις τήν θλί­ψη, θά χά­σεις τήν χα­ρά· ἄν βγά­λεις τό τσό­φλι, θά χά­σεις τό ἀ­μύ­γδα­λο.

Ἀλ­λά προ­σέξ­τε. Ἡ θλίψις εἶ­ναι γνώ­ρι­σμα ἐ­κεί­νων πού θά κλη­ρο­νο­μή­σουν τήνΒα­σι­λεί­α τοῦ Θε­οῦ. Λέ­ει ὁ ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος, πά­λι εἰς τὰς Πρά­ξεις –τό εἶ­χε πεῖ με­τά τόν λι­θο­βο­λι­σμό του στά Λύ­στρα, αὐ­τό τό πε­ρί­φη­μο: «διὰ πολ­λῶν θλί­ψε­ων δεῖ ἡ­μᾶς εἰ­σελ­θεῖν εἰς τὴν βα­σι­λεί­αν τοῦ Θε­οῦ». Ἐ­κεῖ­νο τό «δεῖ» εἶ­ναι ἀ­κρι­βῶς αὐ­τό τό πρέ­πει, πού συν­δέ­ει τό μέ­σα μέ τό ἔ­ξω, τή χα­ρά μέ τή θλί­ψη. Δέν χω­ρί­ζον­ται αὐ­τά· δέν μπο­ροῦν νά χω­ρι­σθοῦν. Γι’ αὐ­τό λέ­ει ὅτι πρέ­πει νά μποῦ­με στή Βα­σι­λεί­α τοῦ Θε­οῦ μέ πολ­λές, ὄ­χι ἁ­πλῶς θλί­ψεις, ἀλ­λά μέ πολ­λές θλί­ψεις!

Ἡ ἐ­πο­χή μας προ­σπα­θεῖ νά δη­μι­ουρ­γή­σει –ἐ­δῶ πρέ­πει νά προ­σέ­ξου­με– ἕ­ναν Χρι­στι­α­νι­σμό χω­ρίς θλί­ψεις, ἕ­ναν Χρι­στι­α­νι­σμό γε­μᾶ­το ἀ­πό συμ­βι­βα­σμούς καί ἀ­πό ἀ­νέ­σεις. Δέν θέ­λου­με νά ζου­λη­χθοῦ­με ἀ­πο­λύ­τως σέ τί­πο­τα. Πρό­κει­ται γιά τόν ἕ­να ἀπό τούς δύ­ο κιν­δύ­νους πού ἀ­πει­λοῦν τήν Ἐκ­κλη­σί­α μας στόν πα­ρόν­τα αἰ­ῶ­να. Ὁ ἕ­νας κίν­δυ­νος λέ­γε­ται ἐκ­κο­σμί­κευ­ση καί ὁ ἄλ­λος κίν­δυ­νος οἰ­κου­με­νι­σμός, ἤ θρη­σκευ­τι­κός συγ­κρη­τι­σμός. Αὐ­τοί οἱ δυ­ό με­γά­λοι κίν­δυ­νοι αὐ­τήν τή στιγ­μή ἀ­πει­λοῦν τήν Ἐκ­κλη­σί­α μας. Θά τούς ξα­να­πῶ: οἰ­κου­με­νι­σμός καί ἐκ­κο­σμί­κευ­ση, ἐκ­συγ­χρο­νι­σμός, ἡ κο­σμι­κο­ποί­η­ση τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ἡ κο­σμι­κο­ποί­η­ση τοῦ φρο­νή­μα­τος.

Θά μᾶς πεῖ ὁ ἀ­πό­στ. Παῦ­λος: «Δέν ξέ­ρε­τε ὅ­τι Βα­σι­λεί­α Θε­οῦ ἄ­δι­κοι δέν θά κλη­ρο­νο­μή­σουν;». Λέ­ει μά­λι­στα: «Για­τί δέν μά­θα­τε νά ἀ­δι­κεῖ­σθε; Για­τί δέν μά­θα­τε νά ἀ­πο­στε­ρεῖ­σθε; Ἀλ­λά σεῖς καί ἀ­δι­κεῖ­τε καί ἀ­πο­στε­ρεῖ­τε, καί μά­λι­στα ἀ­δελ­φούς!»…

Δη­λα­δή ὁ σύγ­χρο­νος Χρι­στια­νός ἀ­παι­τεῖ μιά πί­στη μέ τό ἀ­ζη­μί­ω­το. Μιά πί­στη μέ τό ἀ­ζη­μί­ω­το!... Δη­λα­δή μιά πί­στη χω­ρίς σταυ­ρό· μί­α πνευ­μα­τι­κό­τη­ταἀ­ντι­σταυ­ρι­κή, ἡ ὁ­ποί­α ὅ­μως παύ­ει πλέ­ον νά εἶ­ναι πνευ­μα­τι­κό­τη­τα μέ τήν ἔν­νοι­α τῆς πα­ρου­σί­ας τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, καί πα­ρα­μέ­νει ἕ­να ὑ­πο­κα­τά­στα­το τῆς πνευ­μα­τι­κό­τη­τος· ὄ­χι πλέ­ον ὡς πα­ρου­σί­α τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος πιά... Δρα­πέ­τευ­σε πλέ­ον τό Πνεῦ­μα τό Ἅ­γι­ο!

Τό βι­βλί­ο τῆς Ἀ­πο­κα­λύ­ψε­ως, ἀ­γα­πη­τοί μου, μᾶς εἰ­δο­ποι­εῖ καί μᾶς λέ­ει: «ἐ­δό­θη αὐ­τῷ –ποι­ό «αὐ­τῷ»; «τῷ θη­ρί­ῳ», στό Θη­ρί­ο– πό­λε­μον ποι­ῆ­σαι», τοῦ πα­ρα­χω­ρή­θηκε νά κά­νει πό­λε­μο, «με­τὰ τῶν ἁ­γί­ων καὶ νι­κῆ­σαι αὐ­τούς». Ἀ­κού­σα­τε; νά κά­νει πό­λε­μο ἐ­ναν­τί­ον τῶν ἁ­γί­ων, τῶν πι­στῶν, καί νά τούς νι­κή­σει! Ἀ­κού­σα­τε;πα­ρα­χω­ρή­θηκεἀ­πό τόν Θε­ό νά νι­κη­θοῦν οἱ πι­στοί ἀ­πό τό Θη­ρί­ο! «καὶ ἵ­να μή τις δύ­νη­ται ἀ­γο­ρά­σαι ἢ πω­λῆ­σαι, εἰ μὴ ὁ ἔ­χων τὸ χά­ραγ­μα» –οἰ­κο­νο­μι­κός ἀ­πο­κλει­σμός!– καί νά μήν μπο­ρεῖς νά ἀ­γο­ρά­σεις ἤ νά που­λή­σεις, πα­ρά μό­νο ἐ­άν ἔ­χεις τό χά­ραγ­μα· ὅ­τι εἶ­σαι Μα­σό­νος, ὅ­τι εἶ­σαι Λά­ϊ­ονς, ὅ­τι εἶ­σαι Ρο­τα­ρια­νός, ὅ­τι εἶ­σαι..., τί ἄλ­λα θά βγοῦν δέν ξέ­ρω. Ὅ­λα αὐ­τά, ἐ­άν ἔ­χεις τό «χά­ραγ­μα».

Αὐ­τό εἶ­ναι τό «χά­ραγ­μα» τοῦ Ἀν­τι­χρί­στου· αὐ­τό εἶ­ναι· κάθε ἀν­τί­χρι­στη ἐ­νέρ­γεια, βί­ω­ση, το­πο­θέ­τη­ση, σχῆ­μα. Αὐ­τό εἶ­ναι τό «χά­ραγ­μα». Ἐ­άν λοι­πόν εἶ­σαι ἔ­τσι, τό­τε ὅ­λες οἱ πόρ­τες εἶ­ναι ἀ­νοι­χτές. Δέν εἶ­σαι; τό­τε δέν θά μπο­ρέ­σεις οὔ­τε νά ἀ­γο­ρά­σεις οὔ­τε νά που­λή­σεις. «εἰ μὴ ὁ ἔ­χων τὸ χά­ραγ­μα, τὸ ὄ­νο­μα τοῦ θη­ρί­ου ἢ τὸν ἀ­ριθ­μὸν τοῦ ὀ­νό­μα­τος αὐ­τοῦ χξς΄». «Ὦ­δέ ἐ­στιν ἡ ὑ­πο­μο­νὴ καὶ ἡ πί­στις τῶν ἁ­γί­ων», ἐ­δῶ εἶ­ναι ἡ ὑ­πο­μο­νή καί ἡ πί­στη τῶν ἁ­γί­ων. Ἐ­δῶ εἶ­ναι! Σάν νά λέ­ει: Γιά νά δοῦ­με τώ­ρα· ποι­οί θά εἶ­ναι ἐ­κεῖ­νοι πού θά ἔ­χουν πί­στη καί ὑ­πο­μο­νή, καί θά ποῦν: «Ἀ­πο­κλει­σμό; ἀ­πο­κλει­σμό! Στό πε­ρι­θώ­ριο; στό πε­ρι­θώ­ριο!».

Ὅ­πως βλέ­πε­τε, πό­λε­μος καί δι­ωγ­μός τῶν Χρι­στια­νῶν καί οἰ­κο­νο­μι­κός ἀ­πο­κλει­σμός, πού ση­μαί­νει μέ κά­θε τρό­πο νά ἐ­ξον­τω­θοῦν οἱ πι­στοί.

Ὅ­λα αὐ­τά ἀ­πο­τε­λοῦν τήν θλί­ψη, τό πε­ρι­κάρ­πιο τῆς χα­ρᾶς, τήν προ­ϋ­πό­θε­ση τῆς Βα­σι­λεί­ας τοῦ Θε­οῦ. Δέν ὁ­μι­λεῖ ἐ­δῶ τό ἱ­ε­ρό κεί­με­νο οὔ­τε πε­ρί ἀ­νέ­σε­ων οὔ­τε πε­ρί συμ­βι­βα­σμῶν· ἀλ­λά τί; το­νί­ζει τό «ὧ­δέ ἐ­στιν ἡ ὑ­πο­μο­νὴ καὶ ἡ πί­στις τῶν ἁ­γί­ων»!

Ἀ­γα­πη­τοί μου, 

τί ξη­με­ρώ­νει αὔ­ριο δέν ξέ­ρου­με· 

ἄς προετοιμαζόμαστε

π. Α. Μυτιληναίου

http://paterikiparadosi.blogspot.gr

"ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΣ"… Ο ΕΞΩ ΑΠ' ΔΩ !!!

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

π. Νικόλαος Μανώλης, Εκκλησία και η 11η δέσμευση της Οικουμενικής Χάρτας

Katihisis

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ! ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ!

Καί μετά περιμένουμε προκοπή!...

Χωρίς Θεό  καί μέ τήν ἀμετανοησία καί ἀντιχριστία πού μᾶς δέρνει, θά πηγαίνουμε ἀπό δοκιμασία σε δοκιμασία καί προσωπικά καί ὡς ἔθνος!

Μια προκλητική εκστρατεία των αθέων βρίσκεται σε εξέλιξη το τελευταίο διάστημα ενόψει της έναρξης της νέας σχολικής. Η προπαγάνδα των αθέων καλεί τους γονείς να...απαλλάξουν το παιδί τους από τα Θρησκευτικά.

Δείτε σχετικά: 

http://kaiomenivatos.blogspot.gr

Να προσεύχεστε ο ένας για τον άλλον για να θεραπευθείτε

*Σοφά λόγια – λόγια Πνεύματος Αγίου από τους Μεγάλους Αββάδες της Ερήμου.

Έλεγαν για τον αββά Μάρκο τον Αιγύπτιο ότι έμεινε τριάντα χρόνια χωρίς να βγεί απ΄ το κελί του. Ο πρεσβύτερος συνήθιζε να πηγαίνει και να του κάνει την Θεία Λειτουργία.

Ο διάβολος όμως βλέποντας την ενάρετη υπομονή του ανδρός, σοφίστηκε να τον ρίξει στον πειρασμό της κατάκρισης. Έτσι έκανε κάποιον δαιμονισμένο να πάει στον Γέροντα για να του ζητήσει τάχα την προσευχή του.

Αυτός λοιπόν ο δαιμονισμένος πριν από κάθε άλλο λόγο είπε στον Γέροντα: «Ο πρεσβύτερός σου μυρίζει αμαρτία. Μην τον αφήσεις άλλη φορά νά ’ρθει κοντά σου». Και ο θεόπνευστος άνθρωπος του είπε: «Παιδί μου, όλοι τη βρωμιά την πετούν έξω και εσύ μου την έφερες εδώ; Η Γραφή λέει: Μην κρίνετε για να μην κριθείτε (Ματθ. 7,1). Αλλά αν είναι αμαρτωλός ο Κύριος θα τον σώσει. Είναι μάλιστα γραμμένο στην Αγία Γραφή: Να προσεύχεστε ο ένας για τον άλλον για να θεραπευθείτε (Ιακ. 5,16)».Και πάνω στον λόγο αυτό, προσευχήθηκε και έδιωξε τον δαίμονα από τον άνθρωπο και τον έστειλε υγιή.

Όταν λοιπόν ήρθε ο πρεσβύτερος, όπως συνήθιζε, τον υποδέχθηκε ο Γέροντας μετά χαράς. Ο Θεός που γνώριζε την ακακία του Γέροντα, του έδειξε θαυμαστό σημάδι. Όταν ήρθε η ώρα να σταθεί ο πρεσβύτερος μπροστά στην αγία Τράπεζα, όπως ο ίδιος ο Γέροντας το περιέγραψε, «είδα άγγελο Κυρίου να κατεβαίνει από ψηλά και έβαλε το χέρι του στο κεφάλι του κληρικού και έγινε ο κληρικός σαν ένας στύλος φωτιάς. Και εγώ καθώς έμεινα έκπληκτος από το θέαμα, άκουσα μια φωνή να μου λέει: Άνθρωπε γιατί εκπλήττεσαι μ’ αυτό που γίνεται; Εάν ένας επίγειος βασιλιάς δεν θ’ αφήσει τους μεγιστάνες του να στέκονται μπροστά του ρυπαροί, αλλά μόνο αν έχουν επίσημη περιβολή πόσο περισσότερο η θεία δύναμη δεν θα καθαρίσει τους λειτουργούς των αρρήτων μυστηρίων, όταν στέκονται μπροστά στην άφατη δόξα;»

Να προσεύχεστε ο ένας για τον άλλον για να θεραπευθείτε

Έτσι ο γενναίος του Χριστού αθλητής ο Μάρκος ο Αιγύπτιος, αναδείχθηκε μεγάλος και έγινε άξιος του χαρίσματος αυτού, επειδή δεν κατέκρινε τον κληρικό.

*Ρώτησε ένας αδελφός τον αββά Ποιμένα: «Εάν δώ κάποιο σφάλμα του αδελφού μου, είναι καλό να το σκεπάσω;» Κι ο Γέροντας απάντησε:

«Όποια ώρα σκεπάσουμε το σφάλμα του αδελφού μας, σκεπάζει και ο Θεός το δικό μας. Και όποια ώρα θα φανερώσουμε του αδελφού το σφάλμα, θα φανερώσει και ο Θεός το δικό μας».

*Είπε ένας Γέροντας: «Μην κρίνεις τον πόρνο, εάν εσύ είσαι σώφρων. Κι εσύ είσαι παραβάτης του νόμου όπως κι εκείνος. Γιατί Αυτός που είπε να μην πορνεύσεις (Ματθ. 5,27), είπε και να μην κρίνεις (Ματθ. 7,1)».

Μέγα Γεροντικό

http://agiosgeorgiosthivas.blogspot.gr/

«Την αγάπην σου την πρώτην αφήκας»!

π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου

Ἀπὸ Ὁμιλία εἰς τὴν Ἀποκάλυψιν (Ὁμιλ.10η)

«Τὴν ἀγάπην σου τὴν πρώτην ἀφῆκας»!

"Νομίζετε ὅτι μὲ τὸ νὰ ὁμολογοῦμε Ὀρθοδοξίαν αὐτὸ σημαίνει καὶ σωτηρία; Καὶ ἡ Ὀρθοπραξία ποῦ πηγαίνει;"

Ὁ Ἐπίσκοπος τῆς Ἐφέσου ἔρριξε τὸ βάρος τῆς Ἐκκλησίας του, ποῦ λέτε; Εἰς τὸ σημεῖον ποὺ σημειώνει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὅτι «οὐ δύνει βαστᾶσαι κακούς καὶ ἐβάστασας διὰ τὸ ὄνομά μου καὶ οὐκ ἐκοπίακας». Δηλαδή, δὲν μπρόρεσες νὰ ἀντέξεις τοὺς κακούς, καὶ ἰδιαιτέρως τοὺς αἱρετικούς, καὶ ἐκράτησες τὸ ὄνομά μου καὶ δὲν ἀπόκαμες. Δηλαδή, τὸ βάρος τοῦ ἐνδιαφέροντος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐφέσου ἔπεσε ἐπάνω εἰς τὸ θέμα τῶν αἱρετικῶν, δηλαδὴ στὸν ἀγώνα τὸν ἀντιαιρετικὸν καὶ παρημελήθει ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριον Ἰησοῦν.

Ἔχετε προσέξει, ἀγαπητοί, ὅτι πάρα πολλὲς φορὲς συμβαίνει στὴν Ἐκκλησία μας αὐτό; Λίγο νὰ ρίξετε μιὰ ματιὰ γύρω σας θὰ τὸ δεῖτε αὐτὸ τὸ σημεῖο· ὅτι δηλαδή, ρίχνουμε τὴν προσπάθειά μας ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, πολὺν ἀγώνα, ἀλλὰ ἔχουμε παραμελήσει κάποια ἄλλα πράγματα. Γι' αὐτὸ πολλὲς φορὲς θὰ δεῖτε πιστοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται πάρα πολὺ ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, ἡ δική τους ὅμως ἡ ζωὴ εἶναι ἀμελημένη.

Καὶ φοβᾶμαι μήπως καὶ ἐδῶ, ἀνάμεσά μας, βρισκόμεθα ἄνθρωποι, ποὺ ἀγωνιζόμεθα ἐναντίον τοῦ κακοῦ, ἐναντίον τῆς αἱρέσεως, ἐναντίον τῆς κακοδοξίας, παρὰ ταῦτα, ὅμως, δὲν ἔχουμε ἐμεῖς ἐπιμελημένη ζωή. Ἐγὼ τὸ ἔχω προσέξει αὐτὸ σὲ πάρα πολλοὺς πιστούς μας, (γι' αὐτὸ) ἄς λάβουμε τὰ μέτρα μας ἰδιαιτέρως. Ἔρχεσθε νὰ μοῦ ἀναγγείλετε μιὰ προσπάθειά σας, ἐναντίον τῶν κακοδόξων, ἀλλ' ἡ ἰδία ἡ δική σας ἡ ζωὴ δὲν εἶναι προσεγμένη. Ὑπάρχει μία ἐπιπολαιότης.

Δηλαδή, πρέπει νὰ καταλάβουμε ὅτι ἡ ἀγάπη, διὰ τὴν ὁποίαν ὁ Κύριος ὁμιλεῖ, ὅτι ἐγκατελήφθη, "δὲν ἔχεις τὴν ἀγάπην σου τὴν πρώτην", λέγει, δὲν νοεῖται ὡς ἐξαντλουμένη εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ὀρθοπραξίαν. Δὲν πρέπει νὰ λέμε μόνο, θὰ κυνηγάω τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ πῶς ἐγὼ ἰδιαιτέρως ζῶ. Ἐδῶ δηλαδή, πρέπει ὑπάρχει αὐτὸ ποὺ ἔλειπε ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπον καὶ τὴν Ἐκκλησίαν στὴν Ἔφεσον, αὐτὴ ἡ ἰδιαιτέρα ἀγαπητικὴ ἀνάβασις τῆς καρδίας πρὸς τὸν Θεόν.

Γι' αὐτὸ πολλὲς φορὲς παρατηρεῖται, ἄνθρωποι μιᾶς δραστηριότητος, νὰ μὴν ἔχουν αὐτὲς τὶς πνευματικὲς ἀναβάσεις. Καὶ ἀντιστρόφως· ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν μίαν πνευματικὴν ἀνάβασιν τῆς καρδίας, νὰ μὴν ἔχουν μίαν δραστηριότητα.

Ὁ Κύριος τὸ ἐλέγχει καὶ τὸ ἕνα, καὶ τὸ ἄλλο. Θὰ δοῦμε σὲ ἄλλη ἐπιστολή, νὰ ἐλέγχει ἀκριβῶς, γιατὶ ἀφέθηκαν αἱρετικοί. πρέπει καὶ τὸ ἕνα, καὶ τὸ ἄλλο. Δὲν θὰ πρέπει νὰ ρίξουμε τομέα μόνον τὸ βάρος, ἀλλὰ θὰ πρέπει νὰ δοῦμε ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς πνευματικῆς ζωῆς καὶ νὰ ποῦμε: Θὰ δουλέψω ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, δὲν θὰ ἀμελήσω ὅμως τὸν δικό μου πνευματικὸν καταρτισμόν.

Δὲν μπορῶ νὰ ἐξασφαλιστῶ καὶ νὰ λέγω ὅτι, ἀφοῦ πολεμάω τοὺς αἱρετικούς, αὐτὸ εἶναι ἕνα δεῖγμα ὅτι πηγαίνω καλά. Ποιός σᾶς τὸ εἶπε, ἀγαπητοί μου, ὅτι πηγαίνουμε καλά; Νομίζετε ὅτι μὲ τὸ νὰ ὁμολογοῦμε Ὀρθοδοξίαν αὐτὸ σημαίνει καὶ σωτηρία; Καὶ ἡ Ὀρθοπραξία ποῦ πηγαίνει;

http://paterikiparadosi.blogspot.gr

ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΗ προφητεία Ἁγίου Παϊσίου γιά τά σημεῖα τῶν καιρῶν καί τό χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου! – Ἡ ἐπιβεβαίωση ἦρθε…

Ό μακαριστός Γέροντας Παΐσιος τις… απόψεις του για τα αποκαλυπτικά γεγονότα των ήμερων μας, τις εξέθεσε και γραπτώς στο γνωστό του κείμενο » Σημεία των Καιρών – 666 » τις εκήρυττε συχνά και παρέμεινε σταθερός και ακλόνητος μέχρι την κοίμηση του (1994).

Γέροντος Παϊσίου περί αντιχρίστου, 666, ταυτοτήτων και σφραγίσματος.

Απόσπασμα απομαγνητοφωνημένης συνομιλίας του, πού έγινε το έτος 1992,

στό κελί του «Παναγούδα» στο Άγιο «Όρος.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ:… Μάλλον δίνομε εξετάσεις εμείς οι άνθρωποι τώρα σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια τί κάνομε ό καθένας. Και βλέπω αδιαφορία προπαντός. Να μη μάθουν οι άνθρωποι αν θα γίνει η δευτέρα παρουσία, γιατί στενοχωρούνται, δεν μπορούν να γλεντήσουν, κατάλαβες τί γίνεται; εδώ είναι… Παλαιά, να πούμε, άκουγαν θα περάσει ένας κομήτης. «Ένα και ένα οι άνθρωποι συγκλονίζονταν. Σου λέγει, για να δούμε μπορεί να πεθάνουμε, να ετοιμαστούμε, να εξομολογηθούμε, να κάνουμε και μια καλοσύνη. «Άρχιζαν εκεί πέρα, ετοιμάζονταν… ή θα γίνει πόλεμος ετοιμάζονταν… Τώρα, να μην ακούσουν δευτέρα Παρουσία, να μην ακούσουν ότι θα ‘ρθή καμιά φορά ό Αντίχριστος… Λοιπόν, για να γλεντάν, κατάλαβες τί γίνεται; Γιατί δεν μπορούν, τούς χαλάει αυτό…

Δεν τα αξιοποιούν οι άνθρωποι για τη σωτηρία τους βλέπεις…

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Αυτή την αλλαγή εκεί στην Ευρώπη, Γέροντα, πώς την βλέπετε εσείς;

ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Κοίταξε. Αυτή σαν αλλαγή δεν είναι… κοίταξε, ό Θεός θα αξιοποίηση μερικά πράγματα… ‘Εδώ τώρα, αυτή ή Ε.Ο.Κ. δεν είναι Ηνωμένη Αμερική. Ηνωμένη Αμερική ήταν καλό πράγμα. Αυτή τώρα ή Ε.Ο.Κ. είναι, ας υποθέσουμε… Πίσω από κει κρύβεται ή δικτατορία αυτών των Σιωνιστών. Κατάλαβες τί γίνεται; Άλλα ό Θεός θα το αξιοποίηση στο καλό. Θα πάνε αυτοί. Και οι κομμουνιστές πόσα χρόνια δηλαδή. Δούλεψαν κοντά 75 χρόνια και δεν κράτησαν, κράτησαν ούτε 70 χρόνια, 72… Οι Σιωνιστές δουλεύουν τώρα, ξέρεις πόσα χρόνια; και 250. Αυτοί ούτε 7 χρόνια δεν θα κρατήσουν…

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Εμείς, ΑΝ μπούμε, γιατί πάει και ή Κύπρος να μπει μέσα, μας συμφέρει, Γέροντα; τούς Έλληνες και τούς ορθοδόξους;

ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Ποιος σ’ ακούει εσένα και μένα; είτε σε συμφέρει, είτε δεν σε συμφέρει. Ποιος σ’ ακούει;

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: «Αν είμαστε πιστοί στις παραδόσεις μας, στην ορθοδοξία, μπορεί να τούς ωφελήσουμε.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Κοίταξε. Ξέρεις τί γίνεται; Το κακό είναι το έξης: Δεν είναι …θα σ’ αφήσουν εκεί πέρα; …Θα τα στριμώξουν τα πράγματα. Λοιπόν, ΑΝ σού πουν, πίστευε, ότι θέλεις άλλα σε βάζουν στο καλάθι το δικό τους, σε πάνε εκεί πού θέλουνε. ‘ε,τί… εγώ σε πάω εκεί πού θέλω και εσύ πίστευε ότι θέλεις. Τούτο το σατανικό σύστημα, πίσω από κει κρύβεται ή δικτατορία των Σιωνιστών. Οι Σιωνιστές χρόνια δούλευαν εκεί πέρα να κυβερνήσουν τον κόσμο όλον. Όποτε με τη Μασονία κ.λπ., αυτά όλα, καλά. Μέχρι τώρα καλά, ας υποθέσουμε…Τώρα δεν προβληματίζονται λίγο;…

Γιατί βλέπεις, αυτά και τα εξάρια πόχουνε δεν είναι, ότι τούς βοηθάει στο κομπιούτερ, το 6 γίνεται και 9. Εδώ οι Ιάπωνες βρήκαν ένα κύβο έχει πενταπλάσια απόδοση στο κομπιούτερ … δεν τούς συμφέρει. Γιατί τώρα τα εξάρια τα τρία τα εξάρια… Λοιπόν και να μην τόλεγε ό Ευαγγελιστής Ιωάννης ότι είναι τού Αντίχριστου κ.λπ., ένας πιστός, έχοντας υπ’ όψιν του και τη γενική κατάσταση, θα καταλάβαινε τί γίνεται. Γιατί, γι’ αυτούς είναι σύμβολο οικονομίας. Διότι αναφέρει σε δύο σημεία ή Π. Διαθήκη: «ην ό σταθμός του χρυσίου, του ένεχθέντος τω Βασιλεί Σολομών έν ένιαυτω ένί 666 τάλαντα χρυσίου «, λέει, «πλην των ανδρών των ύποτεταγμένων … των Σατραπών … και πάντες οι Βασιλείς έφερον χρυσίον τω Βασιλεί Σολομών «*, άλλ’ ό σταθμός τους ήταν κάθε χρόνο 666 τάλαντα. Είναι σαν σύμβολο οικονομίας. Και να μην τόγραφε ό Ευαγγελιστής Ιωάννης, ότι είναι το όνομα του Αντίχριστου κ.λπ. όλα αυτά, τον Αντίχριστο στο Χάραγμα ένας πιστός το καταλάβαινε. Αυτοί τώρα, πάνε να πάρουν όλη την οικονομία στο χέρι τους. έχουν για να φακελώσουν 6 δισεκατομμύρια κόσμο. 4-5, πόσα είναι ό κόσμος, αυτοί έχουν και περιθώριο.

Με μεν το φακέλωμα, μας έχουν όλους φακελωμένους, όλη την οικονομία στο χέρι τους, με το σφράγισμα πού πάνε να κάνουν σιγά – σιγά, λοιπόν μάς παρακολουθούν. Λοιπόν 30 πόντους ψάρι το παρακολουθούν από το δορυφόρο σε ποιόν ωκεανό βρίσκεται. Μέχρι 30 πόντους ψάρι. Όποτε τον κάθε άνθρωπο τον παρακολουθούν πού βρίσκεται, απ’ όλα τα στοιχεία του, όλη την οικονομία του. Τέτοια δικτατορία πού σκέφτονται να κάνουν, μόνο ό διάβολος μπορεί να την είχε σκεφτεί. Κατάλαβες τί γίνεται; Τελικά θα φάει μια σφαλιάρα ή θα πάει στην άκρη. Τα τριάμισι χρόνια είναι δύσκολα, τριάμισι χρόνια θάναι εύκολα. Θα πάει περίπατο…

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Μετά το ’92 τα τριάμισι χρόνια, πάτερ;

ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Τώρα, …Κοίταξε, …πότε θα … τώρα μη βάζεις χρονολογίες. Τα τριάμισι χρόνια θάναι τα δύσκολα. Να στην Αμερική, τώρα τα σκυλιά, πολλά σκυλιά τάχουν σφραγισμένα και τα παρακολουθούν. Τώρα όσα είναι σφραγισμένα έχουν πομπό, τόκ,τόκ, τόκ… Ξέρουν το κάθε σκυλί, όποτε θέλουν μπορούν να το σκοτώσουν, πού βρίσκεται και τούς ανθρώπους!…Τί νομίζεις; Και θα ξέρουν ό κάθε άνθρωπος, που βρίσκεται γιατί θάχουν πομπό ή στο χέρι ή στο μέτωπο τόκ, τόκ, τόκ, οπότε τα στοιχεία του από δώ, στο φάκελο από δώ, πομπό από κει…

Τέτοια δικτατορία μόνο ό διάβολος μπορούσε να είχε σκεφτεί Και πάνε όλο αυτό το σύστημα το γραμμωτό, να μην μπορείς μετά πού λέει και ό Ευαγγελιστής Ιωάννης ούτε να πουλάς, ούτε να αγοράζεις. Θα καταργήσουν και τα χρήματα. Δουλεύεις; Τάκ ένα κουμπί, να πάρεις λογαριασμό… Κάι μετά, ας υποθέσουμε, από την κάρτα, θα λένε ή κάρτα θα χάνεται, την κλέβουν, κάνουν… οπότε, πιο καλύτερα στο κεφάλι ή στο χέρι. Να εκεί στην Κύπρο, ξέρω έχει δύο χρόνια τώρα πού έχουν φέρει στην τράπεζα, το ξέρετε αυτό; μηχάνημα. Πριν να ρθή στην Ελλάδα, στην Κύπρο ήρθε νωρίτερα.

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Το Ισραήλ ήταν ό εκλεκτός λαός του Θεού. Εξακολουθεί να είναι μέχρι τη δευτέρα παρουσία; Μετά, όλα αυτά πού κάνουν;

ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Κοίταξε να δεις … Κοίταξε. Ήταν ό εκλεκτός λαός τού Θεού. Και όσοι ήταν εκεί πέρα, βαπτίσθηκαν, έκαναν…τώρα όπως το λάδι. Αυτό πού έμενε, δηλ. το κατακάθι… Τώρα οι Ισραηλινοί, αυτοί είναι …ή θαναι άθεοι ή και με τον διάβολο. Δηλαδή, άθεοι με τον διάβολο. Αυτοί όμως πού πιστεύουν λίγο, αυτούς θα τούς ξεκάνουν οι ίδιοι, να ξέρετε, … ναι, θα τούς ξεκάνουν.

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Τούς πιστούς δηλαδή από τούς Ισραηλίτες.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Ναι. Και αυτοί πού πιστεύουν στο Θεό, θα τούς ξεκάνουν τελικά. ‘Άλλοι θα βαπτιστούν.

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Δηλαδή να το πούμε απλούστερα, πάτερ μου, γενικά οι μηχανές είναι ή απόδειξης της παρουσίας του Αντίχριστου;

ΓΕΡΟΝΤΑΣ: «Όχι. Κοίταξε. Εδώ βλέπεις αυτοί χρησιμοποίησαν μηχανές για να πνίξουν τον κόσμο. Να βάλουν τη σφραγίδα του Αντίχριστου. Κατάλαβες; Να τον επιτάξουν. «Όπως όταν γίνεται πόλεμος τα μουλάρια, τ’ άλογα τα επιτάσσουν. Επίταξη, μ’ ένα καυτό σίδηρο.

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Δηλαδή ευκολύνεται το έργο τους εις το να επισημάνουν τα πρόσωπα, τα όποια θέλουν αυτοί;

ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Αρνείται τώρα. Με το σφράγισμα αρνείται κανείς. Ακόμη και ταυτότητα. «Όταν, ας υποθέσουμε, ΑΝ δεν μού ζητούσαν υπογραφή, θέλω να πω, και μού διναν ένα χαρτί, σούλεγαν, αυτή είναι ή ταυτότητα σου, λοιπόν, τέλος πάντων, δεν θα πείραζε. Αλλά, όταν, να πούμε, έχουν το σύμβολο του διαβόλου, είναι λέγεται ταυτότητα μου, υπογράφω, κι αυτό δεν είναι μικρό πράγμα. Δηλαδή, άρα το αποδέχομαι αυτό το πράγμα. Τότε, δηλ. τί λέει ό Ευαγγελιστής Ιωάννης, οι άγιοι πατέρες, τί λένε; Διάβασες εκεί πέρα καθόλου; Και μάλιστα, λέει εκεί πέρα, όσοι, ας υποθέσουμε, δεν θα σφραγισθούν, δεν θα μπορέσουν… θα τούς κυνηγάν, δεν θα μπορούν να τούς βρίσκουνε. Ξεκάθαρα πράγματα. Είναι άρνηση δηλαδή. (Ή ταυτότητα και το σφράγισμα)

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Ακριβώς. «Άρνηση του Θεού και υποταγή στο διάβολο.

ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΑΛΛΟΥ: Μήπως ένας αριθμός είναι δυνατόν να παίξει τόσο ρόλο στη σωτηρία του άνθρωπου;

ΓΕΡΟΝΤΑΣ: (έντονα) ΒΡΕ παιδάκι μου., για δες όταν ας υποθέσουμε, αυτό είναι το σύμβολο του διαβόλου το λέει ό Ευαγγελιστής Ιωάννης, το χάραγμα αυτό κι όλα αυτά, κι όταν εσύ το βάζεις εκεί πέρα, μου λες τώρα!… Μέχρι τώρα, του δίναμε σημασία, αυτό το πράγμα; Αλλά τώρα, όταν βλέπομε το πάνε εκεί… τί φέρνουν τα πράγματα ούτε να μπορείς να πουλάς, ούτε νι αγοράζεις. Θα καταργήσουν τα χρήματα, όλα αυτά, ετοιμάζουν… Να, πριν από 2-3 χρόνια έλεγα σε κάποιον από την Αμερική, καθηγητή Πανεπιστημίου, κάτι τόλεγα, και μάλιστα έγραψα και κάτι… κανά δύο σελίδες και του δίνω κάτι και μου γράφει τώρα …επέστρεφα από ένα συνέδριο από την Ευρώπη, λέει, και μόλις έφθασα στο Τορόντο λέει, θυμήθηκα αυτά πού μούλεγες πριν από 2-3 χρόνια, λέει. Τώρα μάς ζητούν αντί για κάρτα, μάς ζητούν, αποτυπώματα στο χέρι ή στο μέτωπο, λέει. Τό ξέρεις αυτό το πράγμα; ‘Εμ’ άμα εκεί πέρα εσύ δεν τα ξέρεις ; Τώρα το πάν’ εκεί πέρα … αυτό πόλεγα… θα δείτε, θα λεν στην τηλεόραση τώρα, χάθηκε ή κάρτα του ενός, την έκρυψε ό άλλος κ.λπ. και οι άνθρωποι να το βρουν για πιο ασφάλεια, να τρέχουν εκεί πέρα να το δεχθούν το σφράγισμα, σαν εξυπηρέτηση. Κατάλαβες τί γίνεται;

Το είπε ξεκάθαρα ό Ευαγγελιστής Ιωάννης, Πού να μην τα έγραφε κιόλας αυτά; «Ω βρέ παιδάκι μου, το σφράγισμα τού διαβόλου! Αρνείσαι, ας υποθέσουμε, το άγιο σφράγισμα, το βάπτισμα… Βάζεις άλλη σφραγίδα, βρέ παιδάκι μου. Αρνείσαι του Χριστού και παίρνεις του διαβόλου…

Υπεύθυνος για την απομαγνητοφώνηση και την έκδοση: 

Ίερομ. Ισαάκ και συνοδεία Καλύβη Αναστάσεως

http://kaiomenivatos.blogspot.gr

Η επιστήμη της Θεολογίας έχει παραμορφωθεί και αλλοιωθεί στα χείλη και τις γραφίδες προφεσσόρων τινών οι οποίοι τις ιδεοληψίες τους λανσάρουν σαν γνήσια θεολογικές και εκκλησιαστικές θέσεις

Η επιστήμη της Θεολογίας έχει παραμορφωθεί και αλλοιωθεί στα χείλη και τις γραφίδες προφεσσόρων τινών οι οποίοι τις ιδεοληψίες τους λανσάρουν σαν γνήσια θεολογικές και εκκλησιαστικές θέσεις.

Γνωρίζω σώφρονες και ευσεβείς πνευματικούς που ή διστάζουν να προτρέψουν ή αποτρέπουν τα πνευματικά τους παιδιά απ τη σπουδή της Θεολογίας όπως αυτή διδάσκεται σήμερα στις "θεολογικές" σχολές.

Προφανώς θεωρούν ότι υφίσταται σοβαρός κίνδυνος πνευματικής ζημίας και βλάβης για τα νέα αυτά παιδιά εάν επιλέξουν να σπουδάσουν την επιστήμη της Θεολογίας και τούτο γιατί η τελευταία έχει παραμορφωθεί και αλλοιωθεί στα χείλη και τις γραφίδες προφεσσόρων τινών οι οποίοι τις ιδεοληψίες τους λανσάρουν σαν γνήσια θεολογικές και εκκλησιαστικές θέσεις.

Όψεις και εκφάνσεις αυτής της παραμορφώσεως και αλλοιώσεως της γνήσιας Θεολογίας αποτελούν, κατά τη γνώμη μου, ο οικουμενισμός, ο φιλελευθερισμός,ο ορθολογισμός, η "πολιτική ορθότητα", ο ζηζιουλισμός, ο γιανναρισμός-"ερωτοθεολογία", η "μεταπατερική-συναφειακή θεολογία" κ.ο.κ.

Το λυπηρό και εξόχως ανησυχητικό, εν προκειμένω, είναι η στάση της ποιμαίνουσας Εκκλησίας απέναντι στο εκφυλιστικό αυτό φαινόμενο.

Πολλά μέλη της Εκκλησίας, κληρικοί και λαικοί, φοιτούν και αποφοιτούν απ τις κατ όνομα και καθ υπόθεσιν, ουχί δε και πράγματι "θεολογικές" σχολές. Κάποιοι εξ αυτών ποιμαίνουν ή και θα ποιμάνουν το εμπιστευθέν αυτοίς ποίμνιο.

Πώς όμως θα εξασκήσουν την ποιμαντική τους διακονία κατά τρόπο ορθό και ψυχωφελή για το λογικό τους ποίμνιο όταν αυτοί θα διατελούν δέσμιοι ολεθρίων απόψεων, θέσεων και αντιλήψεων;

Θα το οδηγήσουν άραγε στον εύδιο και ακύμαντο λιμένα της Ανω Βασιλείας ή σε οδούς σκολιάς και διεστραμμένας;

Θα διδάξουν ανόθευτη τη δογματική και ηθική διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας ή θα διολισθήσουν σε επικίνδυνες ατραπούς νοθεύσεως και αλλοιώσεως της αγιογραφικής, αγιοπατερικής και ιεροκανονικής παραδόσεως και διδαχής;

Αλλά και οι λαικοί θεολόγοι θα καταστούν πράγματο θεολόγοι ή βιολόγοι;

Θα διδάξουν θεολογία ή ορθολογισμό΄, φιλοσοφικό στοχασμό και σχετικοποίηση της Αληθείας;

Τι να πούμε αδελφοί! Ο Κύριος να φωτίσει τους νέους μας που σκέπτονται να σπουδάσουν Θεολογία τι να πράξουν, τι είναι πιο ωφέλιμο για την ψυχή τους!

Λυκούργος Νάνης, ιατρός

http://aktines.blogspot.gr

Ο Όσιος Παΐσιος και…ο πίνακας ζωγραφικής!

~ Ένας Αγιορείτης γέροντας που σύχναζε πολλές φορές στον γέροντα Παΐσιο, πρόσφατα μου διηγήθηκε ένα χαριτωμένο περιστατικό στο οποίο υπήρξε αυτήκοος μάρτυς.

Κάποτε ένας ζωγράφος επισκέφτηκε τον Γέροντα Παΐσιο στο κελί του.

Ο γέροντας με εκείνο το πηγαίο και διδακτικό χιούμορ που τον διέκρινε, τον ρώτησε:

-Βρε παιδάκι μου, θα μπορούσες να με ζωγραφίσεις ένα πίνακα με το θέμα που θα σου πω; Θέλω να τον τοποθετήσω στο κελί μου! Ο καλλιτέχνης προθυμότατα , λέει στον π. Παΐσιο:

-Γέροντα με τα χαράς. Αυτή είναι η δουλειά μου. Τι θα θέλατε να έχει ο πίνακας ζωγραφικής που θα ετοιμάσω;

-Μπορείς να ζωγραφίσεις μερικά βουνά;

-Εύκολο είναι γέροντα, απαντάει ο Ζωγράφος.

-Μπορείς να ζωγραφίσεις και μερικά δέντρα που θα σου πω;

-Βεβαίως γέροντα.

Αφού λοιπόν ο γέροντας του είπε και μερικά πράγματα που θα ήθελε να έχει ο πίνακας, στο τέλος του λέει:

-Μπορείς να ζωγραφίσεις και μία βρύση που να τρέχει νερό;

-Μα γέροντα, δεν είναι καθόλου δύσκολο για μένα, απαντάει με απλότητα ο ζωγράφος.

Και τότε ο π. Παΐσιος τον ρωτάει: Από την βρύση που θα είναι στον πίνακα μπορεί κάποιος να πιεί νερό και να ξεδιψάσει;

-Ε όχι, βέβαια γέροντα, απάντησε ο ζωγράφος.

Και ο γέροντας του είπε : Τόσο λοιπόν διαφέρουν τα έργα των ανθρώπων από τα έργα του Θεού!

Όσο λοιπόν μπορεί να ξεδιψάσει κανείς από το νερό μιας ζωγραφισμένης βρύσης , άλλο τόσο μπορεί να ξεδιψάσει κανείς από τα έργα των ανθρώπων.

Η ανθρώπινη ύπαρξη ξεδιψά αληθινά και μόνο από τα έργα του Θεού ο οποίος άλλωστε προσφέρει το «ύδωρ το ζών».

Μα τι λόγια σοφά που ευωδιάζουν Πνεύμα Άγιο! Ας προστρέχουμε λοιπόν και εμείς σε τέτοια λόγια γερόντων για να ξεδιψά η ψυχή μας μέσα σ΄αυτήν την άνυδρη εποχή μας.

π. Νεκτάριος Σαββίδης

http://agiotokos-kappadokia.gr/