Γιατί παιδί μου αντιστέκεσαι στην αγάπη του Χριστού;

Πολλές φορές ο Aλέξης είχε ακούσει την μάνα του να του ιστορεί περιστατικά για τον παπά του χωριού της, τον παπα-Σάββα. Tου 'λεγε για την σεμνή του παρουσία, το τριμμένο του ράσο, το βλέμμα του που 'χε θαρρείς μια λάμψη άλλη, έξω από τούτο τον κόσμο. Tου 'λεγε ακόμη για τα κηρύγματά του, που 'ταν μοναδικά, και για τις λειτουργίες, που ήθελες - δεν ήθελες σε 'πιαναν τα κλάματα σαν έβλεπες σκυφτό το γεροντάκι να βγαίνει στην Ωραία Πύλη και να λιβανίζει λέγοντας, αργά-αργά, το «Eλέησόν με ο Θεός...»

Mα ο Aλέξης κάτι τέτοια δεν τα είχε σε μεγάλη υπόληψη. Mορφωμένος καθώς ήταν και φιλοσοφημένος αρκετά για την ηλικία του, είχε μάθει να κρίνει τα πάντα και να τα περνά από το κόσκινο της λογικής προτού τ' αποδεχθεί. Eξάλλου, όλο αυτό το παπαδολόι με τα φανταχτερά άμφια, τα πάρε - δώσε με την εξουσία, τα σκάνδαλα που άκουγε κάθε τόσο, καθώς και οι εκνευριστικές κορώνες περί ελληνορθόδοξου πολιτισμού, που ευκαίρως - ακαίρως εκτόξευαν μεγαλοσχήμονες δεσποτάδες του προκαλούσαν αηδία. Γι' αυτό και κείνος πολλά με την Eκκλησία δεν είχε.

Nα, όμως, που ένα ανοιξιάτικο απόγευμα βρέθηκε στο χωριό της μάνας του μαζί με την παρέα του. Eίχαν πάει, φοιτητές αυτοί της Nομικής, να περάσουν ένα Σαββατοκύριακο μακριά από το θόρυβο της πόλης στο εξοχικό του Aλέξη, στο πατρικό σπίτι της μάνας του. O τόπος φημιζόταν για την φυσική του ομορφιά και για τον παραδοσιακό οικισμό του. Ξάφνου, ενώ η παρέα απολάμβανε το καφεδάκι της στο καθιστικό του σπιτιού, ακούστηκαν οι καμπάνες της Eκκλησίας... Στο άκουσμά τους ο Aλέξης ταράχθηκε και σαν να του 'ρθε η επιθυμία να πάει στον Eσπερινό. Στον Eσπερινό...

...Θυμόταν που μικράκι, όταν ήταν, τον πήγαινε η μάνα του τα απογεύματα του Σαββάτου ν’ ανάψει ένα κερί και να προσκυνήσει τα εικονίσματα, έτσι, για να τον φυλά η Παναγιά. Ένα νοσταλγικό συναίσθημα τον πλημμύρισε.

«Aς πάμε να δούμε και τον παπα-Σάββα» σκέφτηκε και χαιρετώντας την παρέα του, κατέβηκε δυο-δυο τα σκαλιά του σπιτιού του και κίνησε για την Eκκλησία του χωριού, τον Άγιο Xαράλαμπο.

Mπαίνοντας στην παλιά, πέτρινη, βυζαντινή εκκλησούλα σταυροκοπήθηκε μηχανικά, έριξε κάτι ψιλά στο παγκάρι και πήρε ένα κερί. T' άναψε, φίλησε την εικόνα του Aγίου και στάθηκε σε μια γωνιά. Στο αχνό φως των καντηλιών διακρίνονταν οι μισοσβησμένες εικόνες, φτωχικές, απλές. Tο τέμπλο δουλεμένο στο χέρι, ξύλινο, έδινε μια αίσθηση ζεστασιάς, ενώ οι τέσσερις γριούλες, που αποτελούσαν το εκκλησίασμα, δεν σταματούσαν να σταυροκοπιούνται, να κάμουν μετάνοιες και να σιγομουρμουρίζουν προσευχές. Aπό το ψαλτήρι ακουγόταν ο δάσκαλος, που 'κανε χρέη ψάλτου. Kαλά τα κατάφερνε, μόνο που η φωνή του δεν τον πολυβοηθούσε. Mέσα από το ιερό ακουγόταν κι ο παπα-Σάββας:

«Nυν απολύεις τον δούλον Σου Δέσποτα...».

Πράγματι, τούτος ο παπάς σαν να 'ταν απ’ άλλο κόσμο. T’ άμφιά του φτωχικά, λιγνός, ασκητικός ο ίδιος, με μάτια ολοζώντανα, σαν αναμμένα κάρβουνα, που τόξευαν κατ' ευθείαν στην καρδιά και σ’ αναστάτωναν μ' ένα βλέμμα. Kαι τα γένια του• άσπρα, πυκνά, μακριά, κατέβαιναν μεγαλοπρεπώς ίσαμε το στήθος του. H δε φωνή του βαριά, σαν βροντή τ' ουρανού, να ξεκινά απ' τα γέρικά του στήθη και να γεμίζει την εκκλησιά με μια απόκοσμη βουή:

«Δόξα σοι, Xριστέ ο Θεός, η ελπίς ημών δόξα σοι...».

O Aλέξης μαγεμένος περίμενε ωσότου φύγουν όλοι και μείνει μόνος του με τον παπα-Σάββα. Σε λίγο ο παππούλης, σκυφτός πρόβαλε από μια πόρτα του ιερού. Mόλις αντίκρισε τον Aλέξη, κοντοστάθηκε και τον ρώτησε:

- Kαλησπέρα παιδί μου. Θέλεις τίποτε;

- Tην ευχή σου παπά μου, ξέρετε, είμαι ο γιος της Bασιλικής, ο Aλέξης...

- Kαλώς τον, είπε και τον κοίταξε κατάματα...

Tι ματιά ήταν αυτή! Σαν ένα χέρι να μπήκε μέσα του και ν' άρχισε ν’ αναδεύει τα σωθικά του, την καρδιά του. O Aλέξης ταράχτηκε και έφερε ασυναίσθητα το χέρι του στον κόρφο. Για λίγο έμεινε άφωνος κοιτάζοντας τον γέροντα τούτο. Ύστερα, πήρε θάρρος και ξεκίνησε:

- Ξέρετε ...εγώ, η Eκκλησία ...θέλω, αλλά ...ο χρόνος είναι λίγος.

- Aλέξη! Γιατί; Γιατί παιδί μου αντιστέκεσαι στην αγάπη του Xριστού;

O Aλέξης σάστισε. Kι άθελά του άρχισε να κλαίει, να κλαίει, να κλαίει. Nα κλαίει έτσι όπως έκλαιγε μικρός, πριν πάει στο σχολειό, πριν φορτωθεί γνώσεις, βιβλία και σοφίες. Σαν να 'νιωσε ντροπή που έκλαιγε κοτζάμ άντρας και γύρισε πιο 'κει για να αποφύγει το βλέμμα του παπά.

Mα τούτος ο γέροντας επέμενε, κι άπλωσε το χέρι του και τον χάιδεψε στο κεφάλι. Tι χάδι ήταν αυτό! Σαν ολάκερη η Eκκλησιά να 'σκυψε πάνω του και να τον άγγιξε το πνεύμα τ' ουρανού. Tο πνεύμα τ' ουρανού, που σταλάζει παρηγοριά, γλυκύτητα, ζεστασιά. O Aλέξης, νικημένος, κάθισε σε μια καρέκλα που βρήκε πρόχειρη. 

Σιγά-σιγά συνήλθε, σφούγγισε τα δάκρυά του και πήρε να λέει:

- Συγχώρα με παπά μου, δεν ξέρω τι μου συνέβη...

- Tίποτε δεν συνέβη παιδί μου, μονάχα να, ο Θεός, που μας καταδιώκει και μας λέει, και μας φωνάζει ολοένα «υιέ μου δος μοι σήν καρδίαν» σήμερα, φώναξε λιγάκι περισσότερο. Φώναξε! Kαι ράγισε της καρδιάς σου το σκληρό κέλυφος και φανερώθηκε γυμνή, η γνώση της γύμνιας φέρνει πόνο, φέρνει δάκρυ, φέρνει θλίψη ψυχής. O παπάς για λίγο σώπασε και ύστερα κάθισε κοντά στον Aλέξη και του μίλησε:

- Έτσι 'ναι ο άνθρωπος παιδί μου. Zει μια ζωή θεατρίνου και γυρνοβολά μέσα σε τούτη τη ζωή με περηφάνια. Mα, θα 'ρθει η στιγμή, που δεν θ' αντέξει άλλο να στέκεται σα θεατρίνος και τότε, το αλλοτινό άκαμπτο δοκάρι γίνεται λυγαριά, τι λυγαριά, λέω, ζυμάρι! Nαι, ζυμάρι γίνεται ο άνθρωπος στα χέρια του Δημιουργού του. Kαι τον ξαναπλάθει ο Θεός και τον κάνει καινούργιο, νέο, δικό του, για πάντα δικό του! Tούτο το έργο κάνουμε όλοι στην Eκκλησιά μας. Mαζί με τον Θεό αναπλάθουμε τον άνθρωπο! Aυτή είναι και η δουλειά μας, ημών των παπάδων, να συνδράμουμε στην ανάπλαση του ανθρώπου. Nα γίνει πολίτης της Bασιλείας Tου. Nα μπει μέσα αναγεννημένος, ολοκαίνουργιος, να χαρεί το τραπέζι που του 'στρωσε ο Δεσπότης Xριστός.

Ξέρω... Kαμιά φορά λησμονούμε το χρέος μας και γυρνοβολάμε και μεις σα θεατρίνοι, περήφανοι και νομίζουμε πως έχουμε τον Xριστό στην τσέπη μας. Mα να 'σαι σίγουρος -ο γέροντας του 'σφιξε δυνατά το χέρι- να 'σαι σίγουρος πως ταχιά θα ξαναγυρίσουμε στη δουλειά μας, ήσυχοι, νηφάλιοι, με γνώση πως δεν είμαστε άλλο τίποτε παρά «γη καί σποδός». Mα έλα, σήμερα έγινε χαρά στον ουρανό! Xαρά μεγάλη! Σήμερα, επέστρεψες σπίτι σου, μην αφήσει τον εαυτό σου να ξαναγυρίσει στα ξένα. Mείνε 'δω, και φάγε στο πλούσιο τραπέζι του Πατέρα σου...

Kάθισε πολύ ώρα στην Eκκλησιά ο Aλέξης κι όταν βγήκε και γύρισε στο σπίτι του δεν έβγαλε λέξη. Aς τον ρωτούσαν οι φίλοι του που χάθηκε τόση ώρα, ας έπαιζε η τηλεόραση, ας βγαίναν στα «παράθυρα» οι ιερωμένοι, ας ξελαρυγγιαζόταν το στερεοφωνικό, εκείνος βυθισμένος στην πολυθρόνα μονολογούσε: «Γη καί σποδός».

Ο ΠΑΠΑ-ΣΑΒΒΑΣ

http://www.inagiounikolaoutouneou.gr

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΙΝΑΙ…

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος κηρύττει Θεό τόν Πατέρα, Θεό τόν Υἱό καί Θεό τό Ἅγιο Πνεῦμα καί πιστεύει στήν ἐνσάρκωση καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος δέχεται τό λόγο καί τή διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὅπως αὐτή περιγράφεται μέσα στό Εὐαγγέλιο καί δέχεται τίς διδασκαλίες τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας καί τά δόγματά της ὅπως αὐτά ἔχουν διατυπωθεῖ ἀπό τίς Οἰκουμενικές Συνόδους.

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος σέβεται τήν Ἱερά Παράδοση τῆς μίας, ἁγίας, καθολικῆς καί ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος εἶναι βαπτισμένος στό ὄνομα τῆς ὁμοουσίου καί ἀδιαιρέτου Τριάδος καί δέν ἀφήνει τό βάπτισμα πού ἔλαβε ἀνενεργό ἀλλά τό ἐνεργοποιεῖ στή ζωή του καθώς ὡριμάζει.

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος κατηχεῖται, μελετάει συνεχῶς τό Εὐαγγέλιο, διδάσκεται τό λόγο τοῦ Χριστοῦ, ἑρμηνεύει ὀρθά τίς ἁγίες Γραφές καί βρίσκεται μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς του σέ διαρκή μαθητεία.

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος προσέρχεται τακτικά μέ σεβασμό, πίστη ἀγάπη καί πνευματική προετοιμασία στό θεῖο ποτήριο καί δέν κοινωνάει “γιά τό καλό” καί ἐθιμοτυπικά δυό–τρεῖς φορές τό χρόνο.

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος μετέχει συστηματικά στά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας καί ἔχει πνευματικό καί διακριτικό καθοδηγητή στή δύσκολη πορεία τοῦ βίου του.

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος ἔχει ἐνεργή διακονία στό χῶρο τῆς ἐνορίας του καί δέν περιμένει τά πάντα ἀπό τούς κληρικούς.

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος ἀλλοιώνει τόν ἑαυτό του καί ἔγινε δοχεῖο τῆς θείας χάριτος καί μέ τήν ἀγάπη του καί τό παράδειγμά του ἐπηρεάζει καί τούς ἀνθρώπους τοῦ περιβάλλοντός του.

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος ὡς πραγματικό νόημα στή ζωή του ἔχει νά συναντήσει τόν Χριστό καί τή Βασιλεία Του καί δέν ψάχνει νά βρεῖ νόημα στά ἀνθρώπινα καί φθαρτά διότι ξέρει ὅτι ἀργά ἤ γρήγορα θά τόν ἀπογοητεύσουν.

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος δέν βυθίζεται σέ δεισιδαιμονίες καί προλήψεις, ἀλλά προσπαθεῖ μελετώντας καί καθοδηγούμενος νά βρεῖ τήν ἀλήθεια.

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος δέν χρησιμοποιεῖ τήν Ὀρθοδοξία ὡς ἰδεολογία γιά νά κηρύττει θρησκευτικό φανατισμό καί νά αὐτοδικαιώνεται.

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος ἀπορρίπτει ὁποιαδήποτε μορφή βίας (λεκτική ἤ σωματική), φανατισμοῦ, φωνασκίας καί ἀκρότητας.

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος δέν θέλει νά βάλει στή θέση του ὅποιον διαφωνεῖ μέ τίς ἀπόψεις του κατακεραυνώνοντάς τον μέ ἀφορισμούς καί ἀναθέματα.

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος δέν βυθίζεται σέ θεωρίες συνωμοσίας καί δέν βλέπει παντοῦ καί πάντα ἐχθρούς πού ἐπιβουλεύονται τήν Ὀρθοδοξία του θεωρώντας τόν ἑαυτό του ἀναμάρτητο καί αὐτόκλητο σωτήρα τῆς Ἐκκλησίας.

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος παίρνει τόν ἑαυτό του στά σοβαρά καί ἀναλαμβάνει τίς εὐθύνες του ἀναγνωρίζοντας ὅτι ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός του εἶναι τό εἴδωλο πού ἀντικρίζει στόν καθρέπτη του.

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος μέ ἀγάπη καί τρυφερότητα ἀγκαλιάζει τόν κάθε παραστρατημένο ἄνθρωπο καί προσεύχεται γιά τή μεταστροφή του.

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος δείχνει μακροθυμία, ἔλεος καί μεγαλοψυχία στά σφάλματα τοῦ συνανθρώπου του.

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος μέ πνεῦμα ἀγάπης καί ἠρεμίας ἀπαντάει καί νουθετεῖ χωρίς νά περιμένει τό ἴδιο πνεῦμα καί ἀπό τόν ἄλλο.

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος δίνει ἐλπίδα, χαμογελάει, βοηθάει χωρίς νά ζητάει, εἶναι αἰσιόδοξος, παρηγορεῖ τόν καταφρονημένο, ἀκούει τόν συνάνθρωπο, κατανοεῖ τίς ἀνάγκες του, ἔχει ἕνα καλό λόγο γιά ὅλους.

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος ἔχει ἡσυχία καί ψυχική γαλήνη καί δέν ἐπηρεάζεται ἀπό τίς ἐφήμερες κραυγές τοῦ κόσμου τούτου.

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος δέν ἐξουθενώνει τόν ἄλλο μέ τό πρόσχημα τῆς ἀρετῆς, τῆς νηστείας καί τῆς ἐγκράτειας.

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος ἀποφεύγει νά τρέχει στά δικαστήρια μέχρι νά ἐξουθενώσει τούς ἀντιδίκους του, ἀλλά μέ πνεῦμα συγχώρεσης καί ὁμόνοιας προσπαθεῖ νά εἰρηνεύσει τίς διαταραγμένες σχέσεις του.

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος πεινᾶ καί διψᾶ γιά τήν ἀλήθεια καί τή δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ καί νοιώθει τόν ἑαυτό του φτωχό μπροστά Του.

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος πάντοτε χαίρεται, πάντα εὐχαριστεῖ, πάντοτε δοξολογεῖ.

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος ἔχει φτιάξει στήν ψυχή του ἕναν μυστικό κῆπο προσευχῆς.

Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὅποιος βλέπει τούς συνανθρώπους του ὡς εἰκόνες Χριστοῦ…

Σωτ. Κόλλιας

http://taxiarhes.blogspot.gr

Επιμέλεια θέματος: Δέσποινα Σεμερτζίδου

«Μετά τον Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, θα βασιλέψει 33 χρόνια ο Βασιλεύς Ιωάννης στην Πόλη και ύστερα... θα έρθει ο Αντίχριστος»!!!

Τον Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας, εκεί πέρα στην Αμερική, τον μάθαμε μέσα από πολλά προφητικά και άλλα θαυμαστά που είπε. Αυτός ο ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ Γέροντας που ζει μέσα σε μια χώρα που ’ναι Εχθρική προς την Ορθοδοξία και την Ελλάδα και που ’ναι κυριαρχημένη από τον Διάβολο, με χιλιάδες αιρέσεις, αντίχριστα ρεύματα και σατανισμό, είναι φυσικά ένας Ήρωας!

Το πιο χαρακτηριστικό πράγμα, που αποδεικνύει και την Ηρωικότητά του, είναι που ζει και δράει μέσα στην καρδιά της Αριζόνας, δηλ. ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝΕ ΟΙ ΜΟΡΜΟΝΟΙ, στην βάση δηλ. των Μορμόνων όλου του κόσμου!!! Και να μην πω εδώ πέρα, γιατί τα ξέρουμε πολύ καλά, τι είναι οι Μορμόνοι και τι φανατικοί είναι, με τι ύπουλα κόλπα που κάνουνε κτλ. κτλ.

Αυτά δεν χρειάζονται καν να τα πω. Θέλω μόνο να δείξω τι Ατσαλένιος Άνθρωπος του Θεούλη είναι αυτός ο Εφραίμ, που ζει εκεί πέρα στην έρημο της Αριζόνας με τα φίδια και μπορεί και κάνει τέτοια δράση για την Χριστιανοσύνη και για την πραγματική Εκκλησία του Χριστού...

Αλλά ακόμα ο Εφραίμ της Αριζόνας είναι πασίγνωστος στους πάντες και στα πάντα και για τις προφητείες του. Που τις έχουνε θαυμάσει εκατομμύρια εκατομμυρίων πιστοί σ’ ολόκληρο τον κόσμο! Γι’ αυτό το όνομά του είναι γραμμένο ήδη στους σύγχρονους καταπληκτικούς προφήτες, που αυτά που λένε μετά βγαίνουνε. Ένας ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΓΙΟΣ του Θεού δηλ., αυτό είναι ο Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας!... Τώρα να πάμε να δούμε κάτι φοβερά πράγματα που προείδε ο Γέροντας Εφραίμ με την Φώτιση του Θεού και που είναι για τους Μέλλοντες Καιρούς που θα ζήσουμε στα επόμενα χρόνια...

Για κοιτάχτε λοιπόν τι κάθισε και είπε ο Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας! Τα είπε ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ!!! Για Γ΄ Παγκόσμιο πόλεμο και για Λευτεριά της Κωνσταντινούπολης! Για κοιμισμένο Βασιλιά Ιωάννη που θα ξυπνήσει και για 33 χρόνια ευημερίας που θα ’ρθουνε! Για πλήρη αποστασία των ανθρώπων και για τον Αντίχριστο!!!

Είναι να σου σηκώνονται οι τρίχες, όταν κάθεσαι και ακούς αυτά τα φοβερά, τα θαυμαστά και τα προφητικά... Να λες «Κύριε ελέησον», μα και να δοξάζεις τον Θεό και την Παναγία για την ΜΕΓΑΛΗ ΤΙΜΗ που μας κάνανε και είμαστε, Εμείς οι Έλληνες, Ο ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ!!! Που θα δοξαστούμε δηλ. στα επόμενα χρόνια, που ’ναι και το δίκαιο φυσικά με όλα αυτά που ’χουμε τραβήξει από ΟΛΟΥΣ αυτούς που ’ναι Εχθροί ΜΑΣ και που μας ζηλεύουνε και θέλουνε να αρπάξουνε την Πατρίδα ΜΑΣ και να μας... εξοντώσουνε (με αεροψεκασμούς, με ληγμένα φαγητά, με ψυχοπαθητικά φάρμακα και άλλα τέτοια δαιμονικά...) σαν να ’μαστε ΕΝΤΟΜΑ!!! Νάτα αυτά τα ΦΟΒΕΡΑ-ΤΡΟΜΕΡΑ που είπε ο Εφραίμ της Αριζόνας:

«Αναμένουμε κατά την Αποκάλυψη του Ιωάννη και κατά τας προφητείας των Αγίων τον Αντίχριστο!!! Τον περιμένουμε... Ο Αντίχριστος θα κάνει τεστ στους ανθρώπους κατά πόσον πιστεύουν στον Χριστό... Ορισμένοι λένε ότι ο Αντίχριστος εγεννήθηκε και έχει τώρα μια ορισμένη ηλικία. Άλλοι λένε όχι. Το «όχι» είναι το πιο επικρατέστερο και το πιο αληθές, διότι όταν μέλλει να έρθει ο Αντίχριστος η ανθρωπότητα ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ! Τότε θα έρθει αυτός ως «Σωτήρας»... Ως ο «Μεσσίας»... Και θα πλανέψει τους ανθρώπους να τον ακολουθήσουν...

Τώρα να έχει γεννηθεί; Η ίδια η ανθρώπινη κατάσταση δεν το προβλέπει... Διότι οι άνθρωποι τώρα πάνω στην Γη έχουν όλα τα καλά. ΔΕΝ έχουν ανάγκη από την προσφορά του Αντίχριστου! Τι να μας δώσει για να τον πιστέψουμε; Δεν τον έχουμε ανάγκη... Ακόμα δεν έτυχαν εφαρμογής και υλοποιήσεως όλες οι προφητείες των Αγίων!

Όταν θα πάρουμε την Κωνσταντινούπολη, θα περάσουν 33 χρόνια ευημερίας και μετά θα ξεκινήση η πλήρης αποστασία των ανθρώπων και... θα κυβερνήση ο Αντίχριστος! Δεν είναι ακόμα η εποχή της κυβερνήσεως του Αντίχριστου, διότι υπάρχουν ακόμα προφητείες που δεν έχουν συμβεί, όπως είναι η κυβέρνηση της 33χρονης βασιλείας του κοιμώμενου Βασιλιά Ιωάννη μετά από τον 3ο Παγκόσμιο πόλεμο, καθώς και το πάρσιμο της Κωνσταντινούπολης από τους Έλληνες»...

Αυτά τα παραπάνω ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ και ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ είπε, ανάμεσα σε πολλά-πολλά άλλα το ίδιο ΦΟΒΕΡΑ-ΤΡΟΜΕΡΑ ο Εφραίμ της Αριζόνας, ο Γέροντας! Και φυσικά πρέπει να καθίσουμε τώρα να τα βάλουμε σε μια σειρά, για να δούμε τι εννοεί αυτός ο Άγιος του Χριστούλη με τα παραπάνω που είπε. Να τα δούμε σε σχέση μαζί με άλλες προφητείες που ξέρουμε κτλ., αλλά και σε σχέση με αυτά τα «περίεργα» που ζούμε στην εποχή μας, με την Κρίση και όλα αυτά, μπας και καταλάβουμε τι θέλει να μας πει. Ας προσπαθήσω εγώ να κάνω μία τέτοια ερμηνεία στις παρακάτω γραμμές.

Λέει ο Γέροντας για τον Αντίχριστο, για το άμα γεννήθηκε και πότε θα ’ρθει κτλ. Και κρίνει πως με αυτά που ’χουνε οι ανθρώποι αυτή την στιγμή πάνω στην Γη μας ΔΕΝ θα μπορέσει να μας ξεγελάσει ο σατανικός Αντίχριστος και να μας πάρει τις ψυχές ΜΑΣ! Γιατί πολύ-πολύ απλά, με την απλούστερη λογική, ΔΕΝ τον έχουμε ΤΩΡΑ (ξαναλέεω: ΤΩΡΑ!) καμμιά απολύτως ανάγκη! Αν δηλ. ερχότανε τώρα (είπαμε: ΤΩΡΑ!) για να μας κοροϊδέψει απλούστατα ΔΕΝ θα τον πιστεύαμε! Ίσα-ίσα που θα μπορεί, άμα μας έλεγε τις σαχλαμάρες του, να τον... «δουλεύαμε» κι από απάνω (!) και να τον ΚΑΡΠΑΖΩΝΑΜΕ, λέγοντάς τον ΓΡΑΦΙΚΟ, ΤΡΕΛΛΟ και άλλα τέτοια!!!

Δηλ. πώς βλέπουμε κάποιους τρελλούς τύπους καμμιά φορά κάτω στον δρόμο, που άλλος φωνάζει και βρίζει δυνατά, άλλος κουβαλάει κάτι μπιχλιμπίδια και άλλα κουφά, άλλος πάλι είναι σαν... «τσούτσελο» (!!!) με κάτι μαλλιά και αξύριστος κτλ.;;; Ε, ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ θα τον αντιμετωπίζαμε τώρα (το ξαναγράφω ρε συ: ΤΩΡΑ!!!) αυτόνα τον Αντίχριστο, άμα ερχότανε να μας πάρει τις ψυχές ΜΑΣ!... Δηλ. θα τον είχαμε για ΤΡΕΛΛΟΚΟΜΕΙΟ και δεν θ’ ασχολούμασταν καν μαζί του. 

Όμως ο Σατανάς ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΚΑΝΕΙ! Δεν τον φέρνει λοιπόν ΤΩΡΑ τον Αντίχριστο, αλλά... πρώτα θα μας καταστρέψει ΤΕΛΕΙΩΤΙΚΑ τις ψυχές μας, θα μας κουράσει, θα μας κάνει να αηδιάσουμε κτλ. και μετά θα μας τον κουβαλήσει αυτόνα τον παλιοβρομιάρη!

Δηλ. τι θα κάνει ο Σεϊτάν; Θα βαρέσει την Ανθρωπότητα ΕΚΕΙ ΠΟΥ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΟΝΑΕΙ! Π.χ. στον χοντρό που βαράει στην καθισιά 10 χάμπουργκερ και χτυπάει και 5-6 μπυρόνια θα του τα στερήσει όλα αυτά ΞΑΦΝΙΚΑ και ΜΟΝΟΚΟΜΑΤΑ (εκεί δηλ. που δεν το περιμένει) και μετά... θα τον αφήσει στο έλεος του Αντίχριστου! Τι θα του πει ο Αντίχριστος; Θα του πει: «Θα σου τα δώκω πίσω αυτά που έχασες, αλλά με τον όρο ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΙΣ»!!! Έτσι θα πάρει τις ψυχές των ανθρώπων ο Σατανάς!...

Τώρα, για την Κωνσταντινούπολη. Ο Εφραίμ το ’πε το ίδιο πεντακάθαρα: ΘΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ! Και αυτό το προσδιορίζει για μετά ακριβώς από τον Γ΄ παγκόσμιο πόλεμο που θα γίνει. Τώρα, άμα σκεφτούμε πως αυτός ο πόλεμος μάλλον δεν είναι καθόλου μακριά μας, τότε... ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ: δηλ. η Απελευθέρωση των Σκλάβων Πατρίδων ΜΑΣ και η κήρυξη της Κωνσταντινούπολης σε ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!!! Τότε θα αρχίσει η Βασιλεία του Ιωάννη (του Βατάτζη μήπως; τι εννοεί εδώ πέρα;;;), που θα ’ναι μέχρι και τότε κοιμισμένος (σε λήθαργο), γιατί ξέρουμε από την Παράδοσή ΜΑΣ πολύ καλά πως αυτός μαρμάρωσε κάποτε, μα θ’ αναστηθεί σαν έρθει η ώρα η ΚΑΛΗ κτλ. κτλ.

Μετά από όλα αυτά, το πάρσιμο της Πόλης από ΕΜΑΣ τους Έλληνες, την Βασιλεία του μυστηριώδους αυτού Ιωάννη για 33 χρόνια κτλ., θα έχει σαπίσει ΤΕΛΕΙΩΣ η ανθρωπότητα, δηλ. θα έχει προχωρήσει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ η αποστασία των ανθρώπων απ’ το Καλό κι απ’ τον Θεό!... Και τότε... θα φανεί ο Αντίχριστος! Φυσικά θα ’χουνε εκπληρωθεί ως τότε και όλες οι άλλες προφητείες των Αγίων μας και θα έρθει αυτός ο ΤΡΙΣΚΑΤΑΡΑΤΟΣ να μας βάλει τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι...

Κι άμα κρίνω από την βλακεία του κόσμου που πάντα δυστυχώς πιστεύει σε Ψευτομεσσίες... βγάζω το συμπέρασμα το πικρό ότι ΘΑ ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ (τα χαϊβάνια!!!) για «αληθινό» τάχα «Σωτήρα»! Αλλά... ΕΜΕΙΣ που έχουμε άλλες αξίες (Σταυρό-Πατρίδα) είμαστε έτοιμοι ΓΙΑ ΟΛΑ: για την Λευτεριά της Κωνσταντινούπολης και για την έλευση του Αντίχριστου! Όταν έχεις μέσα σου Ελλάδα-Χριστό ΤΙΠΟΤΑ δεν σε φοβερίζει!

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας

http://agapienxristou.blogspot.gr

Είναι τόσο κοντά μας που νομίζουμε ότι είναι τόσο μακριά μας

ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ο καιρός ακόμα καλός, οι καφετέριες γεμάτες και ο κοσμάκης έξω παρηγορείται με καφεδάκι. Το πρόβλημα μας είναι ¨ Οι Ευρωπαίοι τα γυρίζουν τώρα για την ρύθμιση του ελληνικού χρέους . Αποκλείουν το «κούρεμα» . Η λογιστική «ντρίπλα» των Ευρωπαίων. Επιδιώκουν ρύθμιση που δεν ωφελεί μεσοπρόθεσμα την Ελλάδα.

¨iefimerida.gr 1 Οκτωβρίου 2015

 

ΣΤΟΝ ΒΟΣΠΟΡΟ τα αποδημητικά πουλιά κατεβαίνουν μαζί με τα ρωσικά μεταγωγικά πλοία στις θερμές θάλασσες της Μεσογείου.

Τούρκοι παρατηρητές πλοίων συγκεντρώνονται καθημερινά στο Βόσπορο και φωτογραφίζουν μια παρέλαση ρωσικών πλοίων.

Κάνουν λόγο για στρατιωτικά αλλά και εμπορικά πλοία, που μεταφέρουν στρατιωτικό εξοπλισμό προς την Μεσόγειο.

Εξηγεί στο euronews ο ερασιτέχνης παρατηρητής πλοίων Γιορούκ Ισίκ.

Ο Γιορούκ μας λέει πως η ασυνήθιστη ρωσική δραστηριότητα εντάθηκε στο τέλος του καλοκαιριού, όταν δηλαδή η Μόσχα ενίσχυσε τη συμμετοχή της στο συριακό εμφύλιο πόλεμο.

«Η έντονη κινητικότητα έδωσε ένα τρελό ρυθμό στο χόμπι μας. Δυσκολευόμαστε να προλάβουμε τα πλοία. Την προηγούμενη εβδομάδα, κάθε μέρα υπήρχε ένα ρωσικό πολεμικό πλοίο στο Βόσπορο. Κάποιες μέρες υπήρχαν και δύο ή τρία και μερικές φορές πέρναγαν την ίδια ώρα. Το περασμένο Σάββατο, δύο ρωσικά πλοία, ένα που επέστρεφε στη Σεβαστούπολη κι ένα που έπλεε προς τη Μεσόγειο, συνέπεσαν ακριβώς εδώ, κάτω από τη γέφυρα του Βοσπόρου», λέει ο Ισίκ.¨ 

http://www.efenpress.gr/ http://www.e-nautilia.gr 30 Σεπτεμβρίου 2015

ΣΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ

¨Η Τουρκία δεν θα επιτρέψει “ο τρόμος να ριζώσει” ή “τετελεσμένες καταστάσεις” δίπλα στα σύνορά της, δήλωσε σήμερα ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μία ημέρα μετά την έναρξη από τη Ρωσία αεροπορικών επιδρομών στη Συρία.

“Η Τουρκία δεν θα επιτρέψει στον τρόμο να ριζώσει ή μονόπλευρες ‘τετελεσμένες’ καταστάσεις ακριβώς δίπλα στα σύνορά της”, ανέφερε ο Ερντογάν σε ομιλία του στη Βουλή. 

http://eikonografies.com/ 1Οκτωβρίου 2015

ΣΤΗΝ ΜΟΣΧΑ

¨Το Κρεμλίνο είχε ανακοινώσει το αίτημα ¨ΠΕΡΙ ΕΜΠΛΟΚΗΣ στην Συρία¨ λίγο πριν την κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίαση του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου (η Άνω Βουλή) χωρίς να δίνει περισσότερες διευκρινίσεις. Το Σώμα, δηλαδή οι αντιπρόσωποι των ρωσικών ομόσπονδων κρατιδίων, ενέκρινε ομόφωνα το αίτημα την Τετάρτη.

Τελευταία φορά που η Μόσχα είχε προχωρήσει σε τέτοια άδεια ήταν το 2014, κατά την προσάρτηση της Κριμαίας.

Ο επικεφαλής των υπηρεσιών του Κρεμλίνου Σεργκέι Ιβάνοφ ανέφερε, σύμφωνα με το ρωσικό RIA Novosti…

Ο Ιβάνοφ ανέφερε πως η απόφαση σχετίζεται μόνο με μέσα της ρωσικής αεροπορίας και «δεν θα πατήσουν ρωσικές μπότες σε συριακό έδαφος». Η απόφαση, ανέφερε, σχετίζεται με το ρωσικό εθνικό συμφέρον, καθώς στο πλευρό των τζιχαντιστών στη Συρία δραστηριοποιούνται και μαχητές από τη Ρωσία (κυρίως τις περιοχές του Καυκάσου).

in.gr http://www.geopolitics.com.gr/9/30/2015

ΣΤΗΝ ΒΑΓΔΑΤΗ

¨Ο πρωθυπουργός του Ιράκ Χάιντερ Αλ Αμπάντι ζήτησε πριν από λίγο από την Ρωσία να επεκτείνει τα αεροπορικά κτυπήματα κατά του ISIL και στο έδαφος του Ιράκ κάτι που αν συμβεί θα σημαίνει ότι η Ρωσία πλέον θα αναλάβει την προστασία μερικών από των βασικότερων πετρελαϊκών κοιτασμάτων παγκοσμίως, που βρίσκονται στο έδαφος του Ιράκ.

Συγκεκριμένα τόνισε ότι «Το Ιράκ θα καλωσόριζε ρωσικά αεροπορικά πλήγματα κατά του Ισλαμικού Κράτους στο ιρακινό έδαφος , ενώ πρόσθεσε ότι ¨»Ανταλλάσσει πληροφορίες με τη Συρία και τη Ρωσία σχετικά με τους τζιχαντιστές».

pronews.g r01/10/2015

ΣΤΟ ΡΙΑΝΤ

¨Ο Σύρος ηγέτης Μπασάρ αλ-Άσαντ πρέπει να φύγει από την θέση του ή θα τον διώξουμε από εκεί με στρατιωτική δύναμη, δήλωσε την τρίτη ο Σαουδάραβας υπουργός εξωτερικών, Αντέλ Αλ- Yubeir , προειδοποιώντας ότι θα ενισχύσει την υποστήριξη των ανταρτών των Συριακών ομάδες.

Ο Al-Jubeir απέρριψε την προσφυγή της Ρωσίας προς τον διεθνή συνασπισμό να βοηθήσουν τον Άσαντ στην καταπολέμηση των τρομοκρατών του ισλαμικού κράτους και είπε ότι η καλύτερη επιλογή για το Σύρο ηγέτη θα είναι να φύγει. ¨ 

hellasforce.com 1-10-2015

ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

¨Μία νέα κρίση παραμονεύει με επίκεντρο αυτή τη φορά τις αναδυόμενες οικονομίες, προειδοποιεί σε έκθεσή του το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Το ΔΝΤ εστιάζει στο ενδεχόμενο αύξησης των επιτοκίων από τις κεντρικές τράπεζες – ιδίως της Federal Reserve- το οποίο θα μπορούσε να δημιουργήσει πιστωτικό ατύχημα, με παγκόσμιες προεκτάσεις.. ¨ 

iefimerida.gr 29 Σεπτεμβρίου 2015

Όλα αυτά συμβαίνουν μέσα σε λίγες ώρες και τόσα άλλα παίζονται στο παρασκήνιο και ουσιαστικά τις ζωές μας κορώνα-γράμμα.

Το στρατηγείο των πραγματικών επιχειρήσεων έχει στηθεί ουσιαστικά μεταξύ Γης και Ουρανού με σημείο αναφοράς την Κωνσταντινούπολη και τα Στενά.

Κάποιοι σχεδίασαν την διάλυση της Τουρκίας και τον έλεγχο των Στενών του Βοσπόρου κάτω υπό νέο καθεστώς διέλευσης των πλοίων για να αποδυναμώσουν την Ναυτική δύναμη της Ρωσίας μακροπρόθεσμα στην Μαύρη Θάλασσα και την Μεσόγειο.

Παλαιότερα αρθρογραφήσαμε ότι ¨ τα προβλήματα της Ουκρανίας κατεβαίνουν με φόρα στα Στενά¨

Σήμερα απλώς δεν κατέβηκαν μόνο αλλά είναι έτοιμα να πυροδοτήσουν με αλυσιδωτές γεωπολιτικές εξελίξεις και εμπλοκές όλη την ευρύτερη περιοχή την στιγμή μάλιστα που κάποιοι φρόντισαν να αφήσουν την Ελλάδα γυμνή οικονομικά σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία.

Το πρόβλημα το ποιος θα ελέγξει τα ΣΤΕΝΑ θα αναδεύσει προς το χειρότερο την ανθρωπότητα και θα αποτρέψει την κυριαρχία του Αντίχριστου συστήματος που ταλαιπωρεί ειδικά πρώτα εμάς τους Ορθοδόξους.

Δεν γνωρίζουν οι υπόλοιπες πρωτεύουσες του κόσμου ότι … ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

η ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ έχει απλώσει ήδη πάλι το ΤΙΜΙΟΝ ΜΑΦΟΡΙΟΝ ΤΗΣ και την ΣΚΕΠΕΙ για να την αποδώσει στους φυσικούς κληρονόμους της.

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

http://www.pentapostagma.gr

“Γέννημα τής οργής είναι η μνησικακία και μνησικακία είναι η συντήρηση της οργής…”

Σαφής, αλλά και φοβερή, είναι η προειδοποίησις του Κυρίου: «Πας ο οργιζόμενος τω αδελφώ αυτού εική, ένοχος έσται τη κρίσει» (Ματθ. 5. 22).

Μην οργίζεσαι εναντίον κανενός ανθρώπου, έστω κι αν πραγματικά έχεις απ’ αυτόν αδικηθεί. «Οργή γαρ ανδρός δικαιοσύνην Θεού ου κατεργάζεται» (Ίακ. 1. 20). Γι’ αυτό «ο ήλιος μη επιδυέτω επί τω παροργισμώ υμών… πασά πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και Βλασφημία αρθήτω άφ’ υμών συν πάση κακία. Γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαχνοι, χαριζόμενοι εαυτοίς καθώς και ο Θεός εν Χριστώ εχαρίσατο υμίν» (Εφ. 4. 26, 31-32).

Μην οργίζεσαι ποτέ εναντίον κανενός και για καμιά αιτία, εκτός κι αν κάποιος θελήσει να σε χωρίσει από τον Θεό και την αγάπη Του. Ποιος όμως έχει τη δύναμη να το κατορθώσει αυτό, αν δεν το θέλεις εσύ ο ίδιος; «Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; …Ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε ενεστώτα ούτε μέλλοντα ούτε ύψωμα ούτε Βάθος ούτε τις κτίσις ετέρα δυνήσεται ημάς χωρίσαι από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών» (Ρωμ. 8. 35, 38-39).

«Παύσαι από οργής και εγκατάλιπε θυμόν, μη παραζήλου ώστε πονηρεύεσθαι οτι οι πονηρευόμενοι εξολοθρευθήσονται, οι δε υπομένοντες τον Κύριον αυτοί κληρονομήσουσι γην» (Ψαλμ. 36. 8-9). Γράψε μέσα στην καρδιά σου αυτή τη σαφή εντολή πού δίνει ο Θεός με το στόμα του προφήτου, και δίωξε μακριά σου το πάθος της οργής. Δεν υπάρχει σ’ αυτό τον κόσμο καμιά εύλογη αιτία για να οργίζεσαι και να θυμώνεις, εκτός από τις περιπτώσεις πού προσβάλλεται η δόξα του Θεού και περιφρονείται ο νόμος Του. Άλλα και τότε πρέπει να σύζευξης την οργή με τη διάκριση, για να μη βλάψεις την ψυχή σου.«Οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε» (Εφ. 4. 26), παραγγέλλει με σοφία ο απόστολος.

Ο Κύριος μας δεν ήταν θυμώδης και οργίλος, αλλά πάντοτε πράος και μακρόθυμος με τους αμαρτωλούς. «Μάθετε απ’ εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών» (Ματθ. 11. 29). Όταν οι μαθητές Του οργισμένοι κατά των Σαμαρειτών πού δεν Τον δέχθηκαν, είπαν «Κύριε, θέλεις είπωμεν πυρ καταβήναι από ουρανού και αναλώσαι αυτούς;», ο Κύριος «επετίμησεν αυτοίς και είπεν ουκ οίδατε ποιου πνεύματος έστε υμείς» (Λουκ. 9. 54-55), Άλλοτε πάλι. διδάσκοντας, έλεγε: «Εάν αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο πατήρ υμών ο ουράνιος· εάν δε μη αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ο πατήρ υμών αφήσει τα παραπτώματα υμών» (Ματθ. 6. 14-15}.

Θα μου πεις: Μα ο τάδε με αδίκησε, με προσέβαλε, με συκοφάντησε, μ’ έβλαψε χωρίς λόγο…

Αλλά πες μου κι εσύ, ποιος αδικήθηκε περισσότερο από τον ίδιο τον Θεό; Ποιος κακολογήθηκε, ποιος συκοφαντήθηκε, ποιος χλευάσθηκε, ποιος ατιμάσθηκε περισσότερο, αν και αναμάρτητος; Ποιος ραπίσθηκε. ποιος εμπτύσθηκε, ποιος μαστιγώθηκε, ποιος τέλος σταυρώθηκε σαν κακούργος, αν και τελείως αθώος; Κι όμως, με όλα αυτά, Εκείνος δεν ωργίσθηκε και δεν κάκισε τους ανόμους σταυρωτές του. Αλλά και πάνω στον Σταυρό ακόμη προσευχόταν λέγοντας:«Πάτερ, άφες αυτοίς· ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ. 23. 34).

Η πραότητα μαλακώνει και τις πιο πέτρινες καρδιές. Η οργή σκληραίνει και τις πιο μαλακές. Αν έχεις εξουσία, μην επιβάλλεσαι ποτέ με την οργή, προκαλώντας στους υφισταμένους σου τον φόβο. Είναι καλύτερο να σ’ αγαπούν παρά να σε φοβούνται. Από τον φόβο προέρχονται το ψεύδος και η υποκρισία, από την αγάπη η ειλικρίνεια και η εγκαρδιότητα.

Ο οργισμένος άνθρωπος είναι τυφλός και τρελός. Δεν συναισθάνεται τι λέει και τι κάνει. Συχνά, μετά το ξέσπασμα του, μετανοεί πικρά για όσα άτοπα είπε και έκανε. Γιατί η οργή πού δεν δαμάζεται συγχύζει τον νου, ταράζει την ψυχή, καταστρέφει τη λογική, φυγαδεύει το Πνεύμα του Θεού και αφήνει τον άνθρωπο έρμαιο στα χέρια του διάβολο. Όποιος δαμάζει τον θυμό του, εύκόλα θα συγκράτηση τον εαυτό του απ’ όλα τα κακά.

Αν λοιπόν συμβεί ποτέ να οργιστείς με κάποιον, μην πεις τίποτα. Σιώπησε ή φύγε, και μην επιτρέψεις να βγει από μέσα σου η φλόγα της οργής, πού θα κατακαύσει και σένα κι εκείνους πού σε περιβάλλουν. Και όταν η καρδιά σου ειρήνευση, τότε πες. αν χρειάζεται, δυο λόγια αγάπης για την «οικοδομήν της χρείας». Ένας ειρηνικός και πράος λόγος είναι πιο καρποφόρος και πειστικός από χίλια λόγια οργισμένα, έστω και σωστά

Τέλος, πάντα να θυμάσαι πώς αν ήσουν ταπεινός δεν θα οργιζόσουν. Η οργή είναι η πιο εκλεκτή θυγατέρα του εγωισμού. Όπου εμφανισθεί η ταπείνωσις εξαφανίζεται σαν καπνός ο θυμός.

Γέννημα τής οργής είναι η μνησικακία. Μνησικακία είναι η συντήρησις της οργής, μια διαρκής κακία, σαράκι τής ψυχής, ένα καρφί μπηγμένο μόνιμα στην ψυχή, φονευτής τής αγάπης, της προσευχής, τής μετανοίας και όλων των αρετών. Αν θέλεις να νικήσεις τη μνησικακία, πολέμησε το πάθος τής οργής, πού τη γεννά. Αν θέλεις όμως να τη φονεύσεις. τότε πρέπει πρώτα να παλέψεις για την απόκτηση τής αγάπης και τής ταπεινώσεως. Μέχρι τότε, χρησιμοποίησε σαν προσωρινό βάλσαμο για την κατασίγαση του πάθους την ανάμνηση των παθημάτων του Κυρίου Ιησού Χρίστου. Η ανάμνησις των φρικτών παθών και του σταυρικού Του θανάτου θα μαλακώσει την ψυχή σου πού μνησίκακε!, Γιατί θα αισθανθείς υπερβολική ντροπή αναλογιζόμενος τη δική Του ανεξικακία.

Αγίου Δημητρίου του Ροστώφ 

από το βιβλίο: “Πνευματικό Αλφάβητο” Αγίου Δημητρίου του Ροστώφ 

(Ιερά Μονή Παρακλήτου ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 1996).

https://simeiakairwn.wordpress.com

Ρύπος της ψυχής είναι η ζήλεια και ο φθόνος

Ρύπος της ψυχής είναι η ζήλεια, ο φθόνος, που γεννιέται από την υπερηφάνεια.

Μη ζηλεύεις, αδελφέ μου, κανέναν άνθρωπο για την ευτυχία του εδώ στη γη. Μη ζηλεύεις τον πλούσιο και τον ένδοξο. Μη ζητάς “θησαυρούς επί της γης, όπου στις και βρώσις αφανίζει, και όπου κλέπτεται διωρίσουν και κλέπτουσι” (Ματθαίος 6. 19). Να ζηλεύεις και να μιμείσαι τον εργάτη της αρετής, τον άνθρωπο του Θεού τον χαριτωμένο από το Άγιο Πνεύμα, τον πιο ένδοξο από τους ένδοξους και τον πιο πλούσιο από τους πλουσίους, που από ταμιεύει “θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε στις ούτε βρώσις αφανίζει, και όπου κλέφτες ου διωρίσουν ουδέ κλέπτουσιν” (Ματθαίος 6. 20).

Μη ζηλεύεις αυτόν που επαινούν και κολακεύουν οι άνθρωποι. Οι ανθρώπινοι έπαινοι είναι ασταθείς και ευμετάβλητοι. Συχνά μάλιστα είναι ιδιοτελείς και υστερόβουλοι. Σήμερα τα λόγια τους “γλυκύτερα υπέρ μέλι και κηρίον” (Ψαλμοί 18. 11). Αύριο το στόμα τους “αράς και πικρίας γέμει” (Ρωμαίους 3. 14). Ζήλεψε λοιπόν το μεγαλείο του αφανούς και άδοξου κατά κόσμον ανθρώπου της αρετής, “ου ο έπαινος ουκ εξ ανθρώπων, αλλ’ εκ του Θεού” (Ρωμαίους 2. 29).

Μη λιώνεις από τον φθόνο βλέποντας άλλους να έχουν όσα εσύ δεν έχεις. Ο δικαιοκρίτης Κύριος γνωρίζει καλύτερα από σένα σε ποιον θα δώσει κι από ποιον θα στερήσει, πότε θα χαρίσει και πότε θα ζήτηση, τι θα δώσει και τι θα αφαιρέσει. “… Η ουκ έξεστι μοι ποιήσαι ο θέλω εν τοις εμοίς;”, λέει ο ίδιος στους εργάτες του αμπελώνας που διαμαρτυρήθηκαν νια την “άδικη” μεταχείρησή τους (Ματθαίος 20. 1-16).

Η ζήλεια και ο φθόνος είναι αιτία κάθε κάκου και εχθρός κάθε καλού. Απ’ αυτή την αιτία ο Κάϊν φόνευσε τον Άβελ, ο Ησαύ θέλησε να εξοντώσει τον Ιακώβ, ο Σαούλ καταδίωξε τον Δαβίδ.

Η ζήλεια και ο φθόνος τυφλώνουν τον νου, αμαυρώνουν την ψυχή, σκοτίζουν τη συνείδηση, θλίβουν τον Θεό, χαροποιούν τους δαίμονες, κλείνουν τον ουρανό, ανοίγουν την κόλαση. “Ο μισών τον αδελφόν αυτού εν τη σκοτία εστί και εν τη σκοτία περιπατεί, και ουκ οίδε που υπάγει, ότι η σκοτία τύφλωσε τους οφθαλμούς αυτού” (Α’ Ιωάννης 2. 11).

Αγίου Δημητρίου του Ροστώφ

από το βιβλίο: “Πνευματικό Αλφάβητο” – Ιερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Αττικής 1996.

https://simeiakairwn.wordpress.com

Συγχώρηση

Νὰ θεωρεῖς τοὺς ἀνθρώπους μέσω τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς ἀγαπάει ὅλους πάρα πολύ. Ἂν ἀγαπᾶς τὸ Θεὸ εἰλικρινά, τότε θὰ εἶναι εὔκολο γιὰ σένα νὰ ἀγαπᾶς καὶ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ συγχωρεῖς τὰ ἐλαττώματά τους.

Οἱ ἄνθρωποι ὅλων τῶν λαῶν καὶ ὅλων τῶν ἐποχῶν πέφτουν στὰ πόδια τοῦ Σωτῆρα, χύνουν πικρὰ δάκρυα γιὰ τὶς ἁμαρτίες τους καὶ λαμβάνουν συγχώρηση. Τὸ μαρτυρεῖ ἡ καρδιὰ ποὺ ἀποκτᾶ εἰρήνη.

Βλέπεις, ἀντίπαλε, πόσο φιλεύσπλαχνος εἶναι ὁ Κύριος, ὁ δικός μου καὶ ὁ δικός σου; Γιατί μὲ ἐνοχλεῖς τότε; Ἂν ἁμαρτήσω, θὰ μετανοήσω, θὰ Τὸν παρακαλέσω, καὶ Αὐτὸς πάλι θὰ μὲ συγχωρήσει.

Τώρα ἔχω εἰρήνη στὴν καρδιά μου, γιατί συμφιλιώθηκα μὲ τὸ Θεὸ καὶ ἔλαβα τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μου στὴν προσευχὴ μὲ δάκρυα.

Γιὰ νὰ στερεώσεις τὴ χριστιανική σου ἐλπίδα ὅταν σκοντάφτεις, τὴν ὥρα τῆς Λειτουργίας, μὴν ἀπελπίζεσαι, οὔτε γιὰ ἕνα λεπτό. Διόρθωσε ἀμέσως τὸ λάθος σου καὶ συνέχισε. Ἀκόμη καὶ ἂν δὲ διορθώσεις τὸ λάθος καὶ ἡ συνείδησή σου ἀρχίσει νὰ σὲ βασανίζει, ἀκόμη καὶ τότε νὰ μὴν ἀπελπίζεσαι, ἰδίως ἂν αὐτό σοῦ συμβεῖ προτοῦ ἀκόμη μεταλάβεις τῶν Μυστηρίων τοῦ Κυρίου. 

Νὰ κοινωνεῖς τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος καὶ ταυτόχρονα μὲ ὅλη τὴν καρδιά σου νὰ ζητᾶς ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ σοῦ συγχωρήσει τὴν ἁμαρτία σου, νὰ σοῦ δώσουν τὰ Μυστήρια ἀγαλλίαση καὶ χαρά, καὶ σίγουρα θὰ γίνει αὐτὸ ποὺ ζητᾶς. Ἔτσι συνέβη καὶ σήμερα (16 Αὐγούστου) μὲ μένα.

Σκόνταψα πνευματικὰ ὅταν διάβαζα τὸν ἁγιασμὸ καὶ λυπήθηκα πάρα πολύ, γιατί ἔχω προσπαθήσει πολὺ νὰ μὴ σκοντάφτω καὶ νὰ μὴ βιάζομαι, καὶ ὅμως βιάζομαι καὶ σκοντάφτω. Ὅμως δὲν ἀπελπίστηκα, ἀλλὰ μὲ τὴν καρδιά μου παρακάλεσα τὸ Θεὸ νὰ μοῦ ἀφήσει τὴν ἁμαρτία, καὶ ὢ τοῦ θαύματος! Ὁ εὔσπλαχνος Κύριος μοῦ συγχώρησε τὴν ἁμαρτία μου καί μοῦ ἔδωσε μεγάλη χαρά. Καὶ ἐγὼ νόμιζα ὅτι πάλι τὴν ἡμέρα θὰ βασανίζομαι.

Λαμβάνουμε συγχώρηση μὲ τὴν προσευχὴ

Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι Θεός, «ὁ μόνος ἔχων ἐξουσίαν ἀνθρώποις ἀφιέναι ἁμαρτίας». Αὐτὸ τὸ γνωρίζουμε ἀπὸ τὴν πεῖρα, ὅταν μέσα στὴ θλίψη τῆς ἁμαρτίας μας καταφεύγουμε σ’ Αὐτὸν μὲ προσευχὴ καὶ λαμβάνουμε μέσα μας τὴ μαρτυρία τῆς ἄφεσης τῶν ἁμαρτιῶν. Προσευχὴ εἶναι τὸ ζωοποιὸ ἔμπλαστρο γιὰ τὴν ψυχή μας. Νὰ ἀγαπᾶς, συγχωρώντας στοὺς ἄλλους τὶς ἀδυναμίες τους.

Συγχώρηση πρὸ του θανάτου

Εἶμαι μεγάλος ἁμαρτωλὸς καὶ συχνὰ πέφτω στὴν ἁμαρτία, ἑκούσια καὶ ἀκούσια. Πολλὲς φορὲς σκέφτομαι: γιὰ τὶς ἁμαρτίες μου θὰ μὲ καταπιεῖ ὁ ἅδης; Ἀλλοίμονό μου. Ἀλλὰ σκέφτομαι καὶ τὸ ἄλλο: Πέφτω σὲ μεγάλες ἁμαρτίες, ἀλλὰ τὸ κάνω ἀκούσια καὶ δὲ μένω σ’ αὐτές· κλαίω καὶ ἀναστενάζω ποὺ παροργίζω τὸν Κύριο καὶ Θεό μου, τὸν Εὐεργέτη μου καὶ Δημιουργό, ἀλλὰ ἐλπίζω ταυτόχρονα ὅτι ὁ Πανάγαθος Κύριος θὰ μὲ σπλαχνιστεῖ καί, πρὶν ἔλθει ὁ θάνατος, θὰ μοῦ στείλει τὸ πνεῦμα τῆς συντριβῆς καὶ τῆς κατάνυξης καὶ θὰ βρεῖ ἡ ψυχή μου τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν της· γιατί Αὐτὸς εἶναι πάντα ἕτοιμος νὰ μᾶς συγχωρήσει· «ὅτι παρὰ σοὶ ὁ ἱλασμὸς ἐστίν» (Ψαλ. 129, 4). Αὐτὸς θὰ στείλει φῶς στὴν ψυχή μου, γιὰ νὰ δῶ τὶς πληγὲς ποὺ ἔχει κάνει ἡ ἁμαρτία, καὶ τότε μὲ δάκρυα μετανοίας θὰ τὶς φέρω σ’ Αὐτόν, ὁ ὁποῖος σήκωσε τὶς ἁμαρτίες ὅλου τοῦ κόσμου καὶ θὰ Τοῦ πῶ: «Ἐὰν θέλῃς, δύνασαί με καθαρίσαι» (Μτ. 8, 2) καὶ τώρα, ὅπως τὸ ἔκανες πάντα, καὶ τότε πού μετανοοῦσα ἐνώπιον τοῦ πνευματικοῦ μου πατέρα, καί τότε πού Σοῦ μιλοῦσα στὴν προσευχή. Ὦ, ἂν γινόταν ἔτσι ὅπως τὸ γράφω! Θὰ ἔβγαινα νικητὴς ἀπ’ αὐτὸ τὸν κόσμο. Ὅπως λένε· τέλος καλό, ὅλα καλά.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο :

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ».

Ἐκδόσεις: Ὀρθόδοξος Κυψέλη, 2004.

arnion.gr

Οι εσωτερικές και οι εξωτερικές θλίψεις

Οι δοκιμασίες και οι θλίψεις μας επισκέπτονται όλους! Άλλους λίγο κι άλλους πολύ. Άλλους συχνά και άλλους σε αραιότερα διαστήματα. Κάποτε μοιάζουν δυσβάστακτες, ακόμη δε και ανυπόφορες!

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος τις ξεχωρίζει σε αυτές που δημιουργούμε μόνοι μας στον εαυτό μας (εσωτερικές) και ύστερα είναι όλες οι άλλες συμπεριλαμβανομένων και αυτών που μας προκαλούν οι εχθροί μας (εξωτερικές) οι οποίες δεν συγκρίνονται με τις πρώτες, γιατί μονάχα εκείνες είναι φοβερές! Ας δούμε τι μας λέει:

“Τίποτε δεν δημιουργεί τόση θλίψη, όσο το να πολιορκείται η ψυχή από τα πάθη. Καθ’ όσον οι μεν άλλες θλίψεις έρχονται και μας κυριεύουν από έξω, ενώ οι θλίψεις των παθών φυτρώνουν από μέσα μας, κι αυτή είναι προ πάντων η μεγάλη θλίψη.

Κι αν συμβαίνει ο κόσμος να μας λυπεί, αλλ’ εμείς δεν λυπούμε (με την αμαρτία) τον εαυτό μας, δεν θα πάθουμε τίποτα το φοβερό. Άρα από εμάς εξαρτάται το να θλιβόμαστε ή να μην θλιβόμαστε”.

από το βιβλίο: «Οι δοκιμασίες και οι θλίψεις στη ζωή μας – Κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας» – Κ.Γ.Παπαδημητρακόπουλου (Εκδόσεις «Φωτοδότες»).

https://simeiakairwn.wordpress.com

Διαφθειρόμεθα διά τῶν ὤτων ὑπό τῆς Μουσικῆς μέ ἄσματα καί χορούς καί τά παρελκόμενά τους...

Ὁ Μ. Βασίλειος λέει: "μή διά τῶν ὤτων, διδάσκει διεφθαρμένην μελωδίαν, τῶν ψυχῶν κατασχεῖν". Μή ψάχνουμε καί μή φροντίζουμε νά ἀκοῦμε τραγούδια καί μελωδίες αἰσχρές οἱ ὁποῖες διεγείρουν τόν νοῦν καί τόν κατάσχουν καί ὁδηγοῦν τήν ψυχήν πρός τό ἁμάρτημα αὐτό.

Ὁ δέ θεῖος Χρυσόστομος μᾶς λέει: "Μή ἀκοήν καταβλήσωμεν". Μή χάνουμε τήν ὥρα μας καί τόν καιρό μας μέ αὐτά τά εἴδη τῆς ἀκοῆς καί τῆς μελωδίας, νά μήν καταβλήσωμεν, νά μή γυρίζουμε δηλαδή μέσα στά κέντρα ἀλλά "κηρῷ τά ὦτα φράσαι πρός φαύλους λόγους ὠδῶν τερπνῶν καί ἐκμελῆ, λυγισμάτων". Ναί, βούλωσε, λέει καλύτερα τά αὐτιά σου, σάν τόν Ὁδυσσέα, γιά νά μήν ἀκοῦς τούς φαύλους καί ἀνηθίκους λόγους, καί ἐκεῖνα τά ἐκμελῆ τά γλυκά δηλαδή τραγούδια μέ τά λυγίσματα καί τά διάφορα τσαλιμάκια πού λένε στά κέντρα καί στίς λεγόμενες διασκεδάσεις. Ἐκεῖ πολλοί ἄνθρωποι ἀπό τά τραγούδια αὐτά ξεπέφτουν καί ρίπτονται στήν ἁμαρτία. Καί ἐπ' εὐκαιρία ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος διά τῶν ΝΓ΄ καί ΝΔ΄ αὐτῆς Κανόνων ἀπαγορεύει καί ἐμποδίζει τούς πιστούς νά τραγουδοῦν, νά χορεύουν ἤ καί νά ἀκούουν τραγούδια καί ἄσματα, κἄν σέ γάμους ἤ σέ βαπτίσια κ.λ.π. τύχουν. Καί βάσει αὐτῶν ὁ θείος Χρυσόστομος λέει: "Ὅπου ὄρχησις ἐκεῖ καί Διάβολος ἐστί". Πάντοτε ὅπου ὑπάρχει ὄρχησις, χορός, τραγούδια γίνονται αὐτά τά κακά, γίνονται αὐτές οἱ αἰσχρότητες καί οἱ ἀνηθικότητες, διότι μέσα σέ ὅλα αὐτά βρίσκεται ὁ διάβολος.

Τό τραγούδι καί ὁ χορός ἦταν ἡ αἰτία καί ἀφορμή νά θανατωθῆ ὁ μεγαλύτερος ἄνθρωπος, ὀ μεγαλύτερος Ἅγιος πού ἐγέννησε ποτέ γυναῖκα, ὁ Τ. Πρόδρομος. Οὔτε σέ μάχη, οὔτε σέ πόλεμο σκοτώθηκε. Ἀλλά τόν ἀποκεφάλισαν μετά τήν ὄρχησι, μετά τά τραγούδια, τό χορό καί τό φαγοπότι. Πολλά, λοιπόν, κακά μᾶς δημιουργεῖ καί τό αἴσθημα αὐτό τῆς ἀκοῆς. Οἱ Πατέρες μᾶς λένε ὄτι τό ἴδιο κάνει καί σέ μᾶς τό τραγούδι καί ὁ χορός. Ὅ,τι καλό ὅ,τι ὡραῖο, ὅ,τι τίμιο, ὅ,τι ἠθικό καί ὅ,τι ἰδανικό ἔχουμε μέσα μας, τά τραγούδια καί οἱ ὀρχήσεις θά μᾶς τά ἀποκεφαλίσουν, θά μᾶς τά σκοτώσουν.

Ὥστε, λοιπόν, καί στήν ἀκοή πρέπει νά προσέχουμε πολύ. Καί νά μήν ἐπιτρέπουμε νά μπαίνουν οὔτε λόγια, οὔτε ἄσματα πού μᾶς κάνουν νά λυγᾶμε πρό τοῦ κακοῦ.

Μοναχός Θωμάς Τσονάκας

ΛΟΓΟΙ ΨΥΧΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

(σελ. 305-306)

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Πῶς θά προστατευθοῦμε ἀπό κάποιον πού κάνει μαύρη μαγεία;

Ερώτηση: Πώς θα προστατευθούμε από κάποιον πού κάνει μαύρη μαγεία;

Απάντηση γέροντος Θαδδαίου: Η μαγεία ενεργεί μόνον εκεί, πού δεν υπάρχει δυνατή προσευχή και όπου δεν υπάρχει δυνατή ελπίδα στον Κύριο. Αυτό σημαίνει, ότι εκείνοι πού προσεύχονται και έχουν δυνατή ελπίδα στον Κύριο, δεν παθαίνουν τίποτε από την μαύρη μαγεία.

Ήρθε κάποτε σέ μένα μία νέα γυναίκα πού είχε σπουδάσει πολιτικές επιστήμες. Συνήθως στη χώρα μας οι απόφοιτοι αυτής της επιστήμης είναι άθεοι, αυτή όμως μου έκανε εντύπωση, γιατί ήταν πολύ θρησκευόμενη. Είχε παντρευτεί έναν άνδρα πού ήταν γιατρός και ο όποιος ήδη ήταν χωρισμένος από προηγούμενο γάμο. Η προηγούμενη γυναίκα του ήταν γιατρός στο επάγγελμα, αλλά μετά από ένα μήνα γάμου έφυγε από το σπίτι.

Ο άνδρας της είχε και ένα μεγαλύτερο αδελφό πού επίσης ήταν γιατρός. Αυτός ο μεγαλύτερος αδελφός είχε χωρίσει επίσης τρεις φορές. Και οι τρεις γυναίκες τον εγκατέλειψαν και αυτός είχε πλέον παραιτηθεί με την ιδέα του γάμου. Αυτά τα δύο αδέλφια, είχαν μάνα πού επίσης ήταν γιατρός, καθηγήτρια της ιατρικής σχολής, και η οποία δεν ζούσε με τούς γιους της αλλά ζούσε με την αδελφή της. Πολύ σπάνια έβλεπε τα παιδιά της.

Η πεθερά μία φορά μόνον ήρθε στο νιόπαντρο ζευγάρι. Ήρθε θυμωμένη και είπε στην νύφη της:

«Εγώ έδιωξα, εκείνη την κακιά, την πρώην γυναίκα του γιου μου μέσα σέ ένα μήνα.

Πώς δεν μπορώ να καταφέρω να κάνω τίποτε με σένα;»

Βλέπετε, πώς αυτή η νέα γυναίκα πού ήταν βαθιά θρησκευόμενη, δεν επηρεαζόταν καθόλου από τη μαύρη μαγεία πού της έκανε η πεθερά της.

Η πεθερά συνεργαζόταν με τα πονηρά πνεύματα πού βρίσκονται κάτω από τον ουρανό, και τα έστελνα να πηγαίνουν να βασανίζουν την νύφη, για να εγκαταλείψει η νύφη τον γιό της. Όμως, τα κακά πνεύματα δεν μπορούσαν να πλησιάσουν την νύφη.

Αυτή προσευχόταν συνεχώς και ήταν αφιερωμένη στον Κύριο Γνώριζε πώς ο Κύριος είναι προστάτης της και ότι τα κακά πνεύματα δεν μπορούν να της κάνουν τίποτε. Και οι δαίμονες, επειδή δεν μπορούσαν να πειράξουν την νύφη πού προσευχόταν και είχε δυνατή πίστη, γύριζαν πίσω στην πεθερά και χόρευαν την πεθερά στο ταψί!

Στη συνέχεια η νύφη γέννησε και η πεθερά, πού δεν ερχόταν να δει για πολύ καιρό το εγγόνι ήρθε, και ρώτησε πάλι θυμωμένη: «Εκείνος ο άνδρας σου, αγαπάει το παιδί του;». Η νύφη ευγενικά της απάντησε: «Ναι βεβαίως το αγαπάει πολύ…».

Η νύφη όταν ήρθε σέ μένα μου διηγήθηκε αυτή την ιστορία και μου είπε ακόμα και τώρα επισκέπτεται την πεθερά της και πίνει καφέ μαζί της ενώ ο άνδρας της δεν επιθυμεί να την επισκέπτεται.

Δεν του αρέσει επειδή η μάνα του ασχολείται με την μαγεία….

Να, ορίστε, τί σημαίνει δυνατή πίστη.

Σέ αυτήν την γυναίκα δεν μπορούν τίποτε να της κάνουν τα πονηρά πνεύματα….

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΘΑΔΔΑΙΟΥ ΒΙΤΟΒΝΙΤΣΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ

agiameteora.net

Τι είναι η βασκανία… γιατί κάποιος μπορεί να “ματιάσει” και κάποιος άλλος όχι;

Η Εκκλησία μας δέχεται τη βασκανία, δηλαδή την επέμβαση του πονηρού πνεύματος και τη θεωρεί έργο του διαβόλου. Σχετίζεται κυρίως με τον φθόνο και την ζήλεια.

Γι’ αυτό και η ευχή κατά της βασκανίας (που διαβάζεται μόνο από Ιερέα) λέει μεταξύ άλλων: «Απόστησον πάσαν διαβολικήν ενέργειαν, πάσαν σατανικήν έφοδον και πάσα επιβουλήν, περιέργειαν τε πονηράν και βλάβην και οφθαλμών βασκανίαν των φθονερών ανθρώπων από του δούλου σου (όνομα) και ή υπο ωραιότητος ή ανδρείας ή ευτυχίας ή ζήλου ή και φθόνου βασκανίας συνέβη…».

Υπογραμμίζουμε και πάλι πως η Ευχή κατά της βασκανίας είναι Ευχή της Εκκλησίας μας που διαβάζεται στον πιστό από τον Ιερέα και μόνο από τον Ιερέα. Κάθε άλλη “μέθοδος” δεν είναι αποδεκτή από την Εκκλησία μας και μόνο υπαγωγή στον διάβολο μπορεί να σημαίνει!

Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας αποδίδουν το μάτι σε “δαιμόνιο”.

Αυτός που ματιάζει μεταδίδει αρνητική ενέργεια “δια της οράσεως”.

Αυτός που ματιάζει συνήθως απέχει από την Εκκλησία και τα Μυστήρια της.

Δεν εξομολογείται, δεν κοινωνεί των Αχράντων Μυστηρίων, δεν κάνει τον Σταυρό του ή ανήκει συμβατικά στο Σώμα της Εκκλησίας, δεν μετέχει συνειδητά στα Μυστήρια της: «ο λαός ούτος τω στόματι αυτών και τοις χείλεσί με τιμά, η δε καρδία αυτών πόρρω απέχει απ΄ εμού» (Ματθ. ιε,8).

Όσο και αν ακούγεται άσχημα, όσο και αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, η αποχή και η απομάκρυνση από το θείο δρόμο μόνο πόρτες στον διάβολο ανοίγει με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό.

Ο καθένας από εμάς λοιπόν, ας εξετάσει τον εαυτό του σχετικά με την ειλικρινή συμμετοχή του στα Μυστήρια και γενικότερα στη ζωή της Εκκλησίας και ας ασφαλίσει τον εαυτό του με το μεγαλύτερο όπλο κατά του διαβόλου, που είναι ο Σταυρός.

Πατήρ Ιωάννης

https://simeiakairwn.wordpress.com

Γιατί κάποιοι φεύγουν νέοι απ’ αυτή τη ζωή;

Μια γυναίκα που είχε χάσει το παιδί της επισκέφτηκε τον π. Γαβριήλ:

– Γιατί κάποιοι φεύγουν νέοι απ’ αυτή τη ζωή; τον ρώτησε.

– Σ’ ένα χωριό, μια πιστή γυναίκα που έχασε τον μονάκριβο γιο της παραπονέθηκε στον Θεό: «Εγώ, για την αγάπη Σου, άντεξα πολλά: προσβολές, φτώχιες, δυσκολίες. Σ’ αυτό το μέρος κανείς δεν είναι πιστός εκτός από μένα. Όμως εσύ πήρες το παιδί μου. Γιατί;».

Εκείνη τη νύχτα λοιπόν είδε ένα όνειρο: Οι Άγγελοι την πήγαν στον Κύριο και Του μετέφεραν τα παράπονα της. Τότε ακούστηκε η φωνή του Κυρίου:

«Ρωτήστε τη γυναίκα τι θέλει».

«Φέρε το παιδί μου πίσω», απάντησε η γυναίκα.

«Θέλεις να δεις το παιδί σου;», ρώτησε ο Κύριος.

«Μητέρα είμαι, και βέβαια το θέλω», είπε κλαίγοντας εκείνη.

«Να της δείξετε το παιδί της», έδωσε εντολή ο Κύριος.

Έφεραν το παιδί και η μητέρα χάρηκε.

«Τώρα τι μου ζητάς;», ρώτησε ο Κύριος.

«Γιατί τον πήρες;», Του παραπονέθηκε η γυναίκα.

Τότε ο Κύριος έδωσε εντολή στους Αγγέλους:

«Να της δείξετε τι θα έκανε ο γιος της αν δεν τον έπαιρνα Εγώ».

Και ξαφνικά, σαν σε ταινία, η γυναίκα είδε τις φοβερές αμαρτίες που θα διέπραττε ο γιος της και μετά τις φωτιές της Κόλασης!

«Να τον ξαναγυρίσετε στον Παράδεισο!», άρχισε να κλαίει και να παρακαλεί τον Κύριο η μητέρα.

Ο Κύριος έδωσε εντολή και ξαναγύρισαν πάλι το παιδί στον Παράδεισο. Και της είπε τότε ο Κύριος:

«Για την καλοσύνη σου και για την αγάπη σου πήρα τον γιο σου κοντά Μου. Μη νομίζεις πως δεν ξέρω πότε και ποιον πρέπει να πάρω».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ (1929-1995) Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ.

http://www.pentapostagma.gr

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και διαδίκτυο

“Θά έρθη καιρός πού θά διευθύνουν τόν κόσμο τά άλαλα καί τά μπάλαλα”, έλεγε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Δηλαδή τα διάφορα άψυχα μηχανήματα θα κυβερνούν τον κόσμο. Και αυτό το βλέπουμε καθαρά πλέον στην εποχή μας.

“Ο Παγκόσμιος ιστός τύλιξε τήν ύδρόγειο μέ καλώδια». Αύτός είνε ό τίτλος ενός άρθρου, πού είδε πρόσφατα τό φως τής δημοσιότητος καί άναφέρεται στήν καταπλη­κτική έξέλιξη του Διαδικτύου (Inter­net).

Σύμφωνα μέ τό άρθρο και τήν ε­ταιρεία μάρκετιννκ Builtvsible. ή ο­ποία συγκέντρωσε τά σχετικά στοι­χεία, άπό τό 1989 ώς σήμερα έχουν ποντισθή στις θάλασσες και τούς ω­κεανούς 797 υποβρύχια καλώδια συνολικού μήκους 6,5 έκατομμυρίων χιλιομέτρων. Δεδομένου, ότι ή περιφέρεια τής Γης είνε 40.000 χιλι­όμετρα, οί οπτικές ίνες, θα μπορού­σαν νά τυλίξουν τόν ισημερινό 213 φορές! Καί άν μπορούσε κανείς νά τις ένώση καί νά τις τεντώση. θά μπορούσαν νά καλύψουν 28 φορές τά 300.000 χιλιόμετρα, πού χωρί­ζουν τή Γή άπό τή Σελήνη! Μέχρι τό 2017, έκτιμά ή έταιρεία, ό αριθμός των ύποβρυχίων καλωδίων θά έχη φθάσει τά 850.

Διαβάζοντας αύτό τό άρθρο, ήλ­θε στο νου μας ή προφητεία του άγ. Κοσμά τοϋ Αίτωλού «Θάρθη καιρός, πού θά ζωσθή ό τόπος με μιά κλω­στή». Τόν περασμένο αιώνα έπιστεύετο άπό τους έρευνητάς καί μελετητας του βίου, τών διδαχών καί τών προφητειών του αγίου, ότι ή προφητεία αυτή εκπληρώθηκε μέ τήν άνακάλυψι καί χρήσι του τηλε­φώνου.

Σήμερα, δέν θά άστοχήσωμε, έάν στό τηλέφωνο προσθέσωμε και τό διαδίκτυο, τό όποιο έχει έκμηδενισει τό χρόνο καί τις άποστάσεις καί έχει μετατρέψει τή γη σ’ ένα παγκόσμιο χωριό! Γιά μιά κλωστή ώμίλησε ό άγιος Κοσμάς. Γιά οπτι­κές ίνες, δηλαδή κλωστές, ομιλούν σήμερα καί οί επιστήμονες.

Οί κοσμικοί άνθρωποι θαυμάζουν ύπερβολικά τά επιτεύγματα τής σύγχρονης τεχνολογίας καί τή θεο­ποιούν. Οί πιστοί καί συνειδητοί ό­μως Χριστιανοί θαυμάζουν καί αυ­τοί βεβαίως τήν τεχνολογία, εύχαριστούν όμως καί δοξάζουν πρωτί­στως τό Θεό, πού τήν χάρισε στούς άνθρώπους.

“Οταν δέ μέ μία έφεύρεσι ή άνακάλυψι τής τεχνολογίας έκπληρώνεται καί μία προφητεία, τότε οί πιστοί άνθρωποι χαίρουν ι­διαιτέρως καί δοξολογούν περισσό­τερο τό Θεό, διότι, έάν μέν ή προ­φητεία είναι ‘Αγιογραφική, τότε άποδεικνύεται γιά μία άκόμη φορά ή θεοπνευστία τής ‘Αγ. Γραφής, έάν δέ ή προφητεία προέρχεται άπό κά­ποιον άγιο τής Εκκλησίας, όπως εί­νε ό ίερομάρτυς καί ίσαπόστολος Κοσμάς ό Αιτωλός, τότε άποδεικνύεται θαυμαστούς ή μοναδικότητα καί αύθεντικότητα τής ‘Ορθοδοξί­ας, του μόνου χριστιανικού χώρου, στον οποίον ύπάρχει ολόκληρη ή άλήθεια τής χριστιανικής Πίστεως καί στόν όποιον ένεργεί ή χάρις του ‘Αγίου Πνεύματος, έκδήλωσι τής ό­ποιας είνε καί ή προφητεία.

“Ας δοξάσωμε λοιπόν τό Θεό γιά τά άπειρα θαύματά Του, μεταξύ τών οποίων συμπεριλαμβάνονται καί κα­ταπληκτικές προφητείες, πού έ­χουν έκπληρωθή άνά τούς αιώνας. “Οσον δέ άφοοά στις προφητευμέ­νες τεχνολογικές άνακαλύψεις τών ήμερών μας, άντιθέτως προς τους άπίστους, ύλιστάς και όρθολογιστάς, έμεις οί πιστοί πιστεύομε, ότι ό Θεός έδωσε τόν νου στούς αν­θρώπους καί δημιουργούν έπιστήμες, τεχνολογίες καί πολιτισμό. «Πάσα δέσις άγαθή και πάν δώρημα τέλειον ανωθέν έστι καταβαίνον ά­πό του Πατρός τών φώτων» (Ίακ. 1: 17). Έάν ό Θεος καί Πατήρ τών φώ­των δέν φωτίση άνωθεν, οί άνθρω­ποι δέν μπορούν νά κάνουν τίποτε, ούτε τήν ύπογραφή τους νά βά­λουν. «Χωρίς έμού ού δύνασθε ποιείν ούδέν», είπε ό Χριστός (Ίωάν. 15:5).

Περιοδικό “Ο ΣΤΑΥΡΟΣ”

 http://proskynitis.blogspot.gr/

Μέσα στο χάος των καιρών

Με τεταμένη προσοχή, με ενδιαφέρον, με φόβο και αγωνία παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό τη δραματική εξέλιξη συγκλονιστικών γεγονότων στην πατρίδα μας και σ’ όλο τον κόσμο.

Αναστατώσεις, μεταναστευτικά κινήματα, αλλοιώσεις στη σύνθεση των πληθυσμών, οικονομική κρίση, τρομοκρατικές ενέργειες, βομβαρδισμοί, εγκλήματα, οικολογική καταστροφή, τρομακτικοί σεισμοί, πυρηνικά ατυχήματα, απειλές πολέμων, κατάργηση των ηθικών φραγμών, κυριαρχία του συμφέροντος, επικράτηση του ψεύδους και της αδικίας…

Πώς πορεύεται έτσι ο κόσμος; Πού πάει η κοινωνία μας; Τι θα γίνει αύριο; Πώς θα ζήσει η νέα γενιά; Πόσο ακόμη θα αντέξει ο πλανήτης; Μήπως οδηγούμαστε σε κάποια αναπόφευκτη καταστροφή;

Τέτοια και παρόμοια ερωτήματα βασανίζουν τις ψυχές μας καθώς βλέπουμε τη σταθερή πορεία των πραγμάτων προς το χειρότερο και δεν διακρίνουμε στον ορίζοντα κάποια στοιχεία, που να δικαιολογούν ελπίδα για το καλύτερο. Όλα φαίνονται σκοτεινά, όλα δύσκολα και απογοητευτικά.

Πίσω μας στέκει ο Θεός

Όλα όμως είναι κάτω από το βλέμμα του Θεού. Όλα, και τα δυσάρεστα και τα πιο δύσκολα και θλιβερά, τα γνωρίζει Εκείνος. Και δεν τα γνωρίζει απλώς, αλλά και τα ελέγχει και τα χρησιμοποιεί, για να κάνει τελικά το δικό του άγιο και σωτήριο θέλημα.

Μάλιστα! Δεν πιστεύουμε μόνο σε Θεό-Δημιουργό, στον παντοδύναμο Κύριο, που με το κυριαρχικό πρόσταγμά του έφερε τα πάντα από την ανυπαρξία στην ύπαρξη.

Πιστεύουμε και στον Θεό-Κυβερνήτη του παντός, στον Θεό που αφού δημιούργησε τον κόσμο δεν τον άφησε στην τύχη του, αδιαφορώντας για την περαιτέρω πορεία του, αλλά τον κρατεί στα παντοδύναμα χέρια του και τον οδηγεί στον έσχατο προορισμό του. Πιστεύουμε στον Θεό που παρακολουθεί τα πάντα με το πατρικό του βλέμμα, και κυβερνά τα πάντα με τη στοργική και πανάγαθη πρόνοιά του.

Αφού όμως αυτή είναι η πραγματικότητα, πώς εξηγείται όλη αυτή η δυσάρεστη κατάσταση μέσα στην οποία ζούμε; Πού είναι ο Θεός μέσα σ’ αυτόν τον αναστατωμένο και αλλοπρόσαλλο κόσμο;

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι ο κόσμος φθάνει σε τέτοιες δυσάρεστες καταστάσεις, διότι ο άνθρωπος που δρα μέσα σ’ αυτόν είναι ελεύθερος και έχει τη δυνατότητα, κάνοντας κακή χρήση της ελευθερίας του, να παρεκτρέπεται και να οδηγεί τη ζωή του σε αδιέξοδα. Επομένως δεν φταίει ο Θεός για το κατάντημα του κόσμου. Φταίει ο άνθρωπος που κάνει κατάχρηση της εξουσίας που τού έχει δοθεί από τον Θεό.

Ο πανάγαθος Θεός βέβαια μπορεί με την παντοδυναμία και την πανσοφία του να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά και το χειρότερο κακό. Και όχι μόνον αυτό· μπορεί ακόμη και το χειρότερο κακό να το χρησιμοποιήσει για να φέρει ένα αγαθό αποτέλεσμα. Και αυτό κάνει. Και τίς σημερινές δυσάρεστες καταστάσεις τίς χρησιμοποιεί, για να ταρακουνήσει τους ανθρώπους, να τους ξυπνήσει από τον πνευματικό τους λήθαργο, να τους συνετίσει, να τους οδηγησει σε μετάνοια και επιστροφή στο νόμο του. Και τότε να δώσει πλούσια τη χάρη του σε ανθρώπους και λαούς και σ’ όλο τον κόσμο και να αλλάξει το πρόσωπο τής γης.

Πίστη και επιστροφή

Εμείς δύο πράγματα πρέπει να προσέξουμε:

Το πρώτο είναι να μη μας καταλαμβάνει πανικός μπροστά στη θλιβερή πορεία των πραγμάτων του κόσμου. «Ου φοβηθησόμεθα εν τω ταράσσεσθαι την γην και μετατίθεσθαι όρη εν καρδίαις θαλασσών», λέει ο ιερός Ψαλμωδός (Ψαλμ. με΄ 3). Δεν θα φοβηθούμε, και αν ακόμη συμβούν οι αναστατώσεις και ανατροπές, πού περιμένουμε κατά τη συντέλεια τού κόσμου. Δεν θα ταραχθούν οι ψυχές μας και τότε που θα σείεται εκ θεμελίων η γη και όταν ξεκολλήσουν από τη θέση τους τα βουνά και μετατεθούν στην καρδιά της θάλασσας. Και σ’ εκείνες ακόμη τις κοσμογονικές μεταβολές δεν θα φοβηθεί, θα μείνει ατάραχη η ψυχή μας. Γιατί; Το λέγει από την αρχή του Ψαλμού ο ιερός συγγραφέας του:«Ο Θεός ημών καταφυγή και δύναμις, βοηθός εν θλίψεσι ταις ευρούσαις ημάς σφόδρα» (στίχ. 2). Ο παντοδύναμος Θεός είναι η καταφυγή και η δύναμή μας, ο πανίσχυρος βοηθός μας στις βαριές θλίψεις που μας έχουν βρει.

Για να έχουμε όμως τη βεβαιότητα στην παντοδύναμη προστασία του Κυρίου, πρέπει να Τον ακολουθούμε πιστά και να συμμορφώνουμε τη ζωή μας προς το άγιο θέλημά του. Μετάνοια επομένως για τις αμαρτίες μας και πιστή τήρηση των αγίων εντολών του Θεού, είναι το δεύτερο που πρέπει να μας διακρίνει σε καιρούς κρίσιμους, όπως είναι οι καιροί στους οποίους ζούμε.

Όσο ο κόσμος επιμένει να βαδίζει την οδό τής απωλείας, τόσο οι πιστοί να μένουμε ανυποχώρητοι στην πίστη μας και ακριβείς στην κατά Θεόν ζωή μας.Για να μένουμε μέσα στη δίνη των καιρών και στην παγκόσμια αναστάτωση ατάραχοι, εἰρηνικοί και άφοβοι, με αμετακίνητη την ελπίδα μας στην πανάγαθη πρόνοια του Θεού και στην ακαταμάχητη προστασία του.

http://www.xfd.gr/