ΟΠΤΑΣΙΑ ΜΟΝΑΧΟΥ

Ο μοναχός Γ., όταν ήταν λαϊκός, εργαζόταν στη μακρινή Αυστραλία ζώντας μία συνηθισμένη χλιαρή ζωή, χωρίς έντονη μετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας. Κάποτε αρρώστησε βαριά, με αποτέλεσμα να μείνει παράλυτος σε νοσοκομείο. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να εντοπίσουν την αιτία που τον οδήγησε στην οδυνηρή εκείνη κατάσταση. Κάποια στιγμή μάλιστα συγκεντρώθηκαν όλοι για ιατρικό συμβούλιο και μετά από πολλή σκέψη, αφού η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη, αποφάσισαν να του κάνουν ένεση ευθανασίας, για να μη ταλαιπωρηθεί ούτε ο ασθενής αλλά ούτε και ο κατά σάρκα αδελφός του, που συγκλονίστηκε με το αναπάντεχο φοβερό γεγονός.

Τη στιγμή, όμως, που οι γιατροί προσπαθούσαν να ειδοποιήσουν τον αδελφό του ασθενή να έλθει να του ανακοινώσουν την απόφασή τους και να παραλάβει το νεκρό πλέον σώμα, συνέβη κάτι το παράδοξο και εντελώς απρόοπτο.

Ο ασθενής με θεία επέμβαση βγήκε από το σώμα του και παρακολουθούσε τα γινόμενα και τα λεγόμενα από τους ιατρούς. Συγχρόνως σε θείο όραμα βλέπει την Κυρία Θεοτόκο, η οποία με ιλαρό και γαλήνιο τρόπο τον ερώτησε:

–Θέλεις να φύγεις στην άλλη ζωή ή θέλεις να επιστρέψεις στο σώμα σου πάλι, να γίνεις μοναχός και να ζήσεις θεάρεστα το υπόλοιπο της ζωής σου;

Ο ασθενής διάλεξε το δεύτερο και αμέσως επέστρεψε πίσω στο σώμα του. Εν τω μεταξύ έφθασε και ο αδελφός του, νομίζοντας ότι ο αδελφός του είναι πια νεκρός, αφού έτσι ειδοποιήθηκε από τους υπαλλήλους του νοσοκομείου. Κατάπληκτος βλέπει τον αδελφό του ζωντανό και ακμαίο, τα παραδοξότερα όμως ήταν αυτά που άκουσε από τον πρώην ασθενή:

–Αδελφέ μου, του είπε, τώρα δεν μπορώ να σου εξηγήσω τίποτε, σε παρακαλώ μόνο πάρε με από το νοσοκομείο, διότι αισθάνομαι πολύ καλά και βγάλε εισιτήρια πίσω για την Πατρίδα μας· πρέπει να φύγουμε το συντομότερο δυνατόν. Συγχρόνως σηκώθηκε πράγματι γερός και δυνατός με μία μόνο μικρή αδυναμία στα πέλματά του, σαν μικρό «ενθύμιο» από το φοβερό περιστατικό που του συνέβη.

Αυτοί που έμειναν επίσης εμβρόντητοι ήσαν οι θεράποντες γιατροί, που δεν πίστευαν πραγματικά στα μάτια τους, τέτοιο γεγονός ήταν και γι’ αυτούς πρωτόγνωρο και φυσικά ασυμβίβαστο με την επιστήμη της ιατρικής, η οποία περιμένει μετά από ένεση ευθανασίας βέβαιο θάνατο.

Έγιναν, λοιπόν, όπως επιθυμούσε. Μετά από λίγες μέρες βρέθηκε στην Ελλάδα και το πρώτο πράγμα που ρώτησε ήταν τι είναι οι μοναχοί και τα μοναστήρια. Επισκέφθηκε τα κοντινά μοναστήρια, έμαθε πολλά πράγματα, άκουσε πολλές συμβουλές κατάλληλες για τη μοναχική πολιτεία και στο τέλος ήλθε στο Άγιον Όρος, στου οποίου την ευλογημένη έρημο παραμένει μέχρι σήμερα. Η Χάρη του Θεού και η Παναγία Μητέρα μας, η Κυρία Θεοτόκος οδήγησαν και αυτού τα βήματα στο αγιασμένο λιμανάκι του Άθωνα…

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ

[Ιερομονάχου Φιλίππου:

«Γεροντικό της Ερήμου του Άθω»,

κεφ. 24ο, σελ. 79–82,

εκδόσεις «Μυγδονία»

και Ιερά Καλύβη Αγίου Θωμά,

Μικρή Αγία Άννα,

Άγιον Όρος 20071.]

http://toeilhtarion.blogspot.gr

Ποιοι θα είναι οι κληρονόμοι της Bασιλείας του Θεού;

AΠANTHΣH ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ:

Eμείς τι καλό κάναμε για να είμαστε κληρονόμοι;

Στο χωριό μου ήταν ένας πολύ πτωχός άνθρωπος, που γύρευε ελεημοσύνη και κανείς δεν του έδινε σημασία. Ξαφνικά, ήρθε από την πρεσβεία της Aμερικής ένα τηλεγράφημα, πού έλεγε ότι πέθανε ένας συγγενής του στο Σικάγο και του άφησε μια τεράστια περιουσία.

Mικρά παιδιά εμείς είμασταν τότε και μας έκανε εντύπωση. Έλεγαν οι γονείς μας ό,τι αυτός τώρα είναι ο πλουσιότερος όχι μόνο του Xωριού, αλλά όλου του νησιού, και όλων των άλλων νησιών.

Aυτός που ψωμοζούσε και πήγαινε από σπίτι σε σπίτι και ζητούσε ελεημοσύνη, με μια δωρεά δικού του ανθρώπου, έγινε κάτοχος τεράστιας περιουσίας, πολυκατοικιών, εκατομμυρίων ολοκλήρων, ρουβλίων και πήγε στην Aμερική, στην χώρο της ευδαιμονίας και των απολαύσεων.

Όμως οι κληρονομιές αυτές είναι μάταιες και φθαρτές. Bλάβη φέρνουν και όχι όφελος.

Kληρονομιά όχι μεγάλη, απέραντη, υλική, πατρική περιουσία, αλλά κάποια άλλη, ασύγκριτη, άφθαρτη και ουράνια ετοίμασε ο Θεός.

Ποιοι θα είναι κληρονόμοι; Tο λέει ο απόστολος Πέτρος. «Eυλογητός ο Θεός ..όστις αναγέννησε ημάς».

H Bασιλεία του Θεού είναι για τους αναγεννημένους. Διότι υπάρχουν δύο γεννήσεις. H μία είναι η φυσική γέννηση, την οποία όλοι έχουμε. Γεννούν και οι λύκοι και τα ποντίκια και οι αρκούδες και τα λιοντάρια, συνηθισμένη είναι η γέννησης αυτή.

Yπάρχει όμως και μια άλλη σπάνια γέννηση, υπερφυσική, που λίγοι την έχουν. Eίναι η πνευματική γέννησης. Mέσα στην καρδιά του ανθρώπου γεννιέται ο νέος άνθρωπος ο πνευματικός άνθρωπος, ο καινός άνθρωπος.

Στον Kύριο ημών Iησού Xριστό οφείλουμε και τας δύο γεννήσεις. Kαι το ότι γεννηθήκαμε εκ των φυσικών γονέων και το ότι γεννηθήκαμε ως πνευματικοί άνθρωποι. Tο αισθανόμεθα αυτό δια των Mυστηρίων της Eκκλησίας, δια της μετανοίας, δια του βαπτίσματος, δια της εξομολογήσεως, δια της Θείας Mεταλήψεως, δια της ακροάσεως του θείου λόγου.

O ιερός Xρυσόστομος σε μια ομιλία του στην προς Kολασσαείς επιστολή, αναφέρει μια φοβερή εικόνα, για να μας δείξει σε ποιό ύψος, μας ανέβασε ο Xριστός. Kαι αυτή η εικόνα με έκανε φοβερή εντύπωση.

Όσα και αν πούμε, λέει, δεν μπορούμε να καταλάβουμε από που μας πήρε ο Xριστός και που μας ανύψωσε. Aναφέρει και μια εικόνα ο Mακάριος ο Aιγύπτιος, αλλά του Xρυσοστόμου είναι πιο φοβερή.

Λέει, ο ιερός Xρυσόστομος· Φαντάσου στο χωριό σου να είναι ένας σκύλος, πολύ βρωμερός, γεμάτος ψύλλους και τσιμπούρια. Kαι να τον κλωτσιά ο ένας και ο άλλος. Nα είναι πεινασμένος και να φαίνονται τα παΐδια του. Ξαφνικά, πάει ο Xριστός σ’ αυτό το βρωμόσκυλο, που έπρεπε να το πετάξουν στο ποτάμι, του κάνει το σημείο του σταυρού και γίνεται άνθρωπος. Aυτό, λέει, είναι μικρό. Mετά ξανακάνει το σημείο του σταυρού και τον κάνει βασιλιά και παραπάνω από βασιλιά, τον κάνει κληρονόμο της Bασιλείας των ουρανών.

Tρία στάδια ο σκύλος, ο παλιόσκυλος – άνθρωπος, βασιλιάς – κληρονόμος της Bασιλείας του Θεού.

Παλιόσκυλα είμαστε βρωμερά και ακάθαρτα. Pεμάλια όπως λέω εγώ στην δική μου γλώσσα. Παλιόσκυλα βρωμερά και ακάθαρτα, καθάρματα, ράκη αποκαθημένοις. Ένας σκύλος είναι πιο καθαρός από τον αμετανόητο άνθρωπο.

Γι’ αυτό λέει ο απόστολος Πέτρος «Eυλογητός ο Θεός». Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου. Tι ήμουν; Mε πήρες, με καθάρισες και μ’ ανέδειξες. Mε έκανες τέκνο της Bασιλείας των ουρανών και με προορίζεις για Bασιλεία και κληρονομία αιώνια.

Aυτά όμως πρέπει να τα αισθανθούμε. Nα είμαστε ταπεινοί. Γιατί με το φρόνημα αυτό το υπερήφανο που έχουμε και νομίζουμε ότι κάτι είμαστε, θα πάμε στην κόλαση.

Πεπτωκότες άνθρωποι είμαστε· μας πήρε και μας αναγέννησε ο Xριστός. Mας ύψωσε και θα μας υψώσει ακόμη περισσότερο.

H Bασιλεία του Θεού είναι όπως είπε κάποιος, ετοιμασμένος τόπος, για ετοιμασμένους ανθρώπους.

Πρέπει να προετοιμάσουμε τον εαυτό μας για τον τόπο εκείνο.

Kαι κάποιος άλλος ιεροκήρυκας αναφέρει ένα άλλο παράδειγμα.

Aν υποθέσουμε, λέει, ότι έχουμε ένα θαυμάσιο σαλόνι, με πανέμορφο έπιπλα, στολισμένο και καθαρισμένο. Kαι σ’ αυτό βάλουμε να κατοικήσει ένας χοίρος. Θα μείνει ευχαριστημένος; Όχι, γιατί ο χοίρος δεν θέλει σαλόνι, αλλά βούρκο και ακαθαρσίες.

Σαλόνι μας ετοίμασε ο Θεός, αλλά πρέπει και εμείς να προετοιμάσουμε τον εαυτό μας, δια πάσαν αρετήν. Kαι να γίνουμε κατάλληλοι για την Bασιλεία των ουρανών.

AN ΔEN EXOYME THN ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠIΣTH,

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

Aν δεν έχουμε πίστη, δεν μπορούμε να τα συλλάβουμε όλα αυτά και τα χάνουμε μια για πάντα. Tα βλέπουμε δια της Πίστεως, στον άλλο κόσμο θα τα δούμε καθαρά.

Ένας θαυμάσιος άνθρωπος έλεγε: Όταν φτάσω στην Bασιλεία των ουρανών, τρία πράγματα αξιοθαύμαστα θα μου κάνουν κατάπληξη.

1) Θα δω εκεί ανθρώπους, γυναίκες και άνδρες, που δεν τους είχα πολύ σε υπόληψη, γιατί τους θεωρούσα διεφθαρμένους και αμαρτωλούς.

Tο είπε ο Xριστός· «τελώναι και πόρναι προάγουσιν υμάς εις την βασιλεία των ουρανών».

Προχθές ήρθε στην Mητρόπολη ένας μαλιούρας και μέσα μου διατέθηκα δυσμενώς απέναντί του. Tον πήρα στο γραφείο και με την συζήτηση ανεκάλυπτα συνεχώς μαργαριτάρια σ’ αυτόν.

2) Δεν θα δω στην Bασιλεία των ουρανών πολλούς που θα περίμενα οπωσδήποτε να τους βρω εκεί.

Θα ψάχνω να βρω, μεταξύ των σεσωσμένων τον σπουδαίο εκείνο ιεροκήρυκα, που έκανε θαυμάσια κηρύγματα, μα δεν θα τον δω.

Θα προσπαθώ να βρω τον επίσκοπο εκείνον, που τόσος λόγος γινόταν και αγωνιζόταν για την Bασιλεία του Θεού και έγραφε γι’ αυτήν, μα δεν θα τον βρω.

Θα προσπαθώ να βρω κάποια κοπέλα που φαινόταν αγία και αντίδωρο έπαιρνες από το χέρι της, μα μάταια και αυτή δεν θα είναι εκεί. Kαι άλλα πολλά πρόσωπα που είχα μεγάλη ιδέα γι’ αυτά, δεν θα τα δω εκεί.

3) Aλλά το πιό θαυμαστό θα είναι, αν σε μια άκρη του Παραδείσου δω τον εαυτό μου, αν μ’ αξιώσει ο Θεός.

Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου, λέει ο Aπόστολος Πέτρος για όλα τ’ υλικά αγαθά, που μου χάρισες, αλλά προπαντός για το ότι μας ετοίμασες Bασιλεία ουράνια, κόσμο ολόκληρο.

Kαι σεις που βρίσκεσται εδώ, δεν πρέπει να έχετε τα πόδια σας κολλημένα στην γη. Aν άλλοι άνθρωποι κοσμικοί κάπου κάπου νοσταλγούν τον ουρανό, πολύ περισσότερο εσείς πρέπει να απογειωθείτε από την γη στον ουρανό και να πετάτε στον κόσμο εκείνο των πνευμάτων. Γιατί «ουκ έχωμεν μένουσα πόλην, αλλά την μέλλουσα επιζητούμεν», λέει απόστολος.

Kαι όπως λένε οι πατέρες και διδάσκαλοι της Eκκλησίας μας· Aν υποθέσουμε ότι κάνετε μια εκδρομή, σ’ έναν ξένο τόπο και περνάτε σαν οδοιπόροι από μια πόλη, θα κάνετε καμιά αγορά εκεί;

Θα αγοράσετε κανένα σπίτι ή κανένα χωράφι; Όχι αλλά θα περάσετε και θα φύγετε. Oδοιπόροι είστε, δεν θα μείνετε εκεί.

Όπως λοιπόν στον ξένο τόπο δεν κάνετε καμιά πράξη αγοράς, αλλά μεταφέρετε μαζί σας μόνο πράγματα ευμετακόμιστα, γιατί επείγεστε να φτάσετε στο τέρμα του ταξιδίου, έτσι και μεις οδοιπόροι, οδεύουμε, ταξιδεύουμε συνεχώς και όσο πλησιάζει το πλοίο που ταξιδεύουμε, η Aγία μας Eκκλησία, στις ακτές της ουράνιας Bασιλείας, τόσο πιο έτοιμοι πρέπει να είμαστε.

Eντός ολίγου θα φτάσουμε, γι’ αυτό το νου μας εκεί πρέπει να έχουμε στραμμένο, ειδάλως η υπόθεση θα είναι τραγική. Θα μείνομε έξω του Παραδείσου, σαν τις μωρές παρθένες και ματαίως θα χτυπούμε την πόρτα.

Nα μελετούμε βιβλία για να αποκτήσουμε τους τηλεσκοπικούς οφθαλμούς της Πίστεως, για ν’ αγναντεύουμε τις κορυφές της απεράντου χαράς και ευδαιμονίας.

Nα έχουμε προπαντός ταπείνωση σαν τον απόστολο Παύλο, που έλεγε.

O Xριστός ήρθε στον κόσμο για να σώσει τους αμαρτωλούς και πρώτος αμαρτωλός είμαι εγώ. Xωρίς ταπείνωση δεν γίνεται τίποτε.

Mακάρι ο Θεός ν’ ανάψει μέσα στις καρδιές σας φωτιά για την Bασιλεία του Θεού.

+O Mητροπολίτης Φλωρίνης π. Aυγουστίνος Kαντιώτης

(Aπόσπασμα από ιεραποστολική συγκέντρωση γυναικών. Eγινε στο Oικοτροφείο της «Aγάπης» στη Φλώρινα, το Πάσχα του 1976).

http://paterikiparadosi.blogspot.gr

“Άγγελοι προσκυνούν το Άγιο Ποτήριο..”

Τήν περίοδο τοῦ πολέμου τοῦ 1940 ξεκίνησε ἀπό τήν ἐκκλησία του ὁ π. Θεόδωρος μαζί μέ τόν διάκονό του π. Λαυρέντιο κρατώντας μέ εὐλάβεια τά Πανάχραντα Μυστήρια γιά νά κοινωνήσουν δύο ἑτοιμοθάνατους.

Ὁ ἕνας ἦταν πλούσιος, ἀλλά καί ἀμετανόητος. Ὅταν τόν πλησίασαν, προσπάθησαν νά τόν πείσουν νά ἐξομολογηθῆ καί νά πιστεύση ὅτι ἔφθασε τό τέλος του. Ἐκεῖνος ὅμως ἔλεγε ὅτι θά ζήση ἀκόμη.

Ὁ ἱερεύς ἔμεινε νά συνομιλῆ μέ τόν ἀμετανόητο πλούσιο καί ὁ διάκονος ἔσπευσε νά κοινωνήση μία ἄλλη εὐσεβέστατη γιαγιά, τήν κ. Μαρία. Μπαίνοντας στό σπίτι ἐξεπλάγη ἀπό τήν παρουσία δεκάδων ἀνθρώπων. Ἦταν τά ὀκτώ παιδιά της μέ τίς οἰκογένειές τους. Ὅλοι κοντά της συνωστίζοντο ποιός νά τήν χαϊδέψη πρῶτος. Ὁ διάκονος ἐξεπλάγη ἀκόμη περισσότερο, ὅταν ἀντίκρυσε καί δεκάδες Ἀγγέλους, πού κι αὐτοί παρεστέκοντο κοντά της. Πάνω ἀπό τό κεφάλι τῆς ἁγιασμένης γιαγιᾶς εἶδε μιά ἄλλη ἐξαίσια Μορφή. Ἦταν ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἡ ὁποία μέ τό θεοΰφαντο μαντήλι της ἐσκούπιζε τόν ἱδρῶτα τῆς ἁγίας γιαγιᾶς, ἀπό τό στόμα τῆς ὁποίας ἀκούοντο ψιθυριστά τά λόγια: «Χαῖρε Νύμφη, Ἀνύμφευτε».

Ὅταν πλησίασε ὁ διάκονος τήν εὐσεβῆ κ. Μαρία νά τῆς δώσει Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ, ὅλοι οἱ Ἄγγελοι ἔπεσαν τά μπρούμητα καί προσκύνησαν τόν Χριστό! Ἀλλά καί ἡ Ἀειπάρθενος Θεοτόκος Μαρία, κατά ἕνα ἀκατάληπτο τρόπο, προσκύνησε τόν Χριστό καί Σωτήρα της.

Ἀφοῦ ὁ διάκονος τελείωσε τήν μετάδοσι τῶν Θείων Μυστηρίων καί ἑτοιμαζόταν νά φύγη, οἱ Ἄγγελοι παρέδωσαν τήν ἁγία ψυχή τῆς κ. Μαρίας στά χέρια τῆς Θεομήτορος καί ὅλοι μαζί ἀνέβηκαν στήν οὐρανό.

από το βιβλίο: «Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΑΝΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ» – Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου (Ι.Μ.Οσίου Γρηγορίου 2010)

https://simeiakairwn.wordpress.com

Θαύμα Αγίου Ιωάννη του Ρώσου σ' άπιστο γιατρό

Στην Λίμνη της Ευβοίας ζούσε και εργαζόταν ένας γιατρός που ονομαζόταν Μαντζώρος. Σαν γιατρός ήταν πολύ καλός, αλλά δεν πίστευε στο Χριστό και μάλιστα δεν ήθελε να ακούει συζητήσεις σχετικές με την θρησκεία και την ψυχή. Καταφερόταν εναντίον της θρησκείας και οι απόψεις του ήταν σκληροπυρηνικές στο θέμα του Χριστιανισμού. 

Αρρώστησε λοιπόν και μάλιστα πολύ σοβαρά. Η επάρατος νόσος είχε πλησιάσει τον άπιστο γιατρό που με φρικτούς πόνους κατάλαβε την έλευσή του. Μέσα σε αφόρητους πόνους μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο της Χαλκίδας. Εκεί, λόγω της σοβαρότητας της ασθένειάς του, δεν μπορούσαν να τον νοσηλεύσουν. Τον έστειλαν λοιπόν στην Αθήνα στη κλινική «Παντοκράτωρ», που βρίσκεται στην οδό Γ΄ Σεπτεμβρίου. 

Εκεί υποβλήθηκε σε ακτινολογικές και χημικές εξετάσεις, οι οποίες έδειξαν ότι η επάρατος νόσος είχε προσβάλει το παχύ έντερο του γιατρού. 

Όταν όλη η ζωή του γιατρού ήταν στρωμένη κοινωνικά και μπορούσε να λέει και να κάνει με ευκολία ότι ήθελε ο γιατρός ήταν απόλυτος στον λόγο του για τον Χριστό και τους Αγίους. Όλα ήταν ένα καλοστημένο ψέμα για τον άπιστο γιατρό. Η μόνη αλήθεια ήταν η αμαρτία και η ασωτεία. 

Εκεί κατέφευγε όταν εμφανίζονταν στη ζωή του μαύρα μικρά συννεφάκια. Αλλά τώρα, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Τα μαύρα σύννεφα που είχαν επισκιάσει για καιρό τώρα τη ζωή του δεν μπορούσε να τα διώξει με την προσφιλή του μέθοδο που δεν ήταν άλλη από την αμαρτία. 

«Στο παντοδύναμο Θεό, να ελπίζεις μόνο συνάδελφε» 

Αυτή ήταν η διάγνωση-έκκληση των συναδέλφων του, που του εξηγούσαν, με αυτό τον σκληρό λόγω επαγγέλματος λόγο. Και ο ίδιος όμως, λόγω του επαγγέλματός του είχε αντιληφθεί, ότι η φλόγα της ελπίδας κόντευε να σβήσει. Οι γιατροί λοιπόν του Νοσοκομείου του είπαν ότι αν συμφωνούσε και ο ίδιος θα μπορούσε να εγχειρισθεί την επόμενη μέρα. Συμφώνησε λοιπόν με γνώμονα την ιατρική γνώση που και ο ίδιος είχε. 

Αλλά τα λόγια των συναδέλφων του: «Στον παντοδύναμο να ελπίζεις, συνάδελφε», τον οδήγησαν παραμονή της εγχείρησης, σε μια αυθόρμητη προσευχή, που έβγαινε μέσα από την ψυχή του. Παρακαλούσε τον Θεό, όχι μόνον να τον κάνει καλά, αλλά να τον συγχωρέσει κιόλας για την απιστία που είχε δείξει τόσα χρόνια. 

Την ώρα της προσευχής κάποιος χτύπησε την πόρτα κι τον διέκοψε. Ήταν ένας όμορφος νεαρός, ο οποίος σπρώχνοντας με τα χέρια του την πόρτα μπήκε μέσα στο δωμάτιο του γιατρού και ακολούθησε ο πιο κάτω διάλογος:

- Τι έχεις;

- Είμαι πολύ άρρωστος.

- Δεν έχεις τίποτε.

- Μα τι λες, Χριστιανέ μου. Έχω καρκίνο στο έντερο στο τελευταίο στάδιο και αύριο εγχειρίζομαι. Καταλαβαίνεις τι μου συμβαίνει;

- Δεν έχεις τίποτα πια. Σ’ έκανα καλά.

- Μα καλά δεν ντρέπεσαι έναν άρρωστο; Με ειρωνεύεσαι κιόλας;

- Είμαι ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος. Αφού, επιμένεις, κάνε αύριο την εγχείρηση και θα πειστείς ότι δεν έχεις τίποτε. 

Ο νεαρός εξαφανίστηκε. Ο γιατρός όμως γεμάτος αγωνία χτυπούσε το κουδούνι για να ρωτήσει τις νοσοκόμες μήπως και είδαν το νεαρό αυτό, που είχε βγει από το δωμάτιό του. Μάταια όμως γιατί καμία από τις νοσοκόμες δεν είδε τίποτα. Την επόμενη μέρα ο άρρωστος γιατρός εισήχθη στο χειρουργείο για την επέμβαση. Οι γιατροί έτοιμοι για την εγχείρηση ακούνε ξαφνικά τον γιατρό να τους λέει ότι δεν χρειάζεται εγχείριση και ότι είναι καλά στην υγεία του. 

- Με θεράπευσε ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος.

- Μα τι είναι αυτά που μας λες; Στον 20ο αιώνα είμαστε συνάδελφε τι είναι αυτά που λες; 

Τα έχει χαμένα ο συνάδελφος μονολογούσαν οι γιατροί του Νοσοκομείου, ενώ επέμειναν να γίνει η εγχείριση, λόγω μειωμένου καταλογισμού του ασθενούς. Τον νάρκωσαν λοιπόν για την επέμβαση και όταν τον άνοιξαν ο όγκος δεν υπήρχε. Είχε κάνει το θαύμα του ο Άγιος και οι γιατροί απορούσαν, κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον. Ο γιατρός ήταν τελείως καλά. Αυτά τα διηγείται ο ίδιος ο γιατρός παντού, όπου κι αν βρίσκεται.

http://agapienxristou.blogspot.gr

NA EIΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ ! ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ!!!

EΠΕΙΓΟΥΣΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ 

ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ.

NA EIΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ ! 

ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ … 

ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΕΤΕ;

http://orthodoxathemata.blogspot.gr

Ο αληθινός Ασκητής του Παγγαίου έλυσε τη σιωπή του και έστειλε φοβερό μήνυμα… Γράψτε το να το διαβάσουν όλοι!

Δὲν ἔχει τόσο μεγάλη σημασία, ὅπως μᾶς εἶπε γνωστὸς γέροντας ἀσκητὴς τοῦ Παγγαίου Ὄρους τὸ τί θὰ συμβεῖ τὶς ἑπόμενες ἡμέρες, ἑβδομάδες, μῆνες στὴν χώρα μας ἀλλὰ σημασία ἔχει τὸ τί ἑτοιμάζουν καὶ σχεδιάζουν οἱ τυφλοπόντικες μεγιστάνες τοῦ πλούτου γιὰ ὁλόκληρο τὸν πλανήτη!

«Παρακαλῶ νύκτα καὶ ἡμέρα τὸν γλυκύτατο Ἰησοῦ Χριστὸ μὲ δάκρυα νὰ μὴν ἐπιτρέψει νὰ ὑλοποιήσουν τὸ μοχθηρὸ σχέδιό τους. Τὸν παρακαλῶ νὰ παρέμβει δυναμικὰ καὶ νὰ δώσει τέλος στὸν κατήφορο τῆς κοινωνίας μας. Νὰ σταματήσει ἐδῶ καὶ τώρα τὴν πολιτικὴ τῶν Σοδόμων καὶ τῶν Γομόρρων ποὺ ἐπιβάλλουν ἐτσιθελικὰ οἱ ἐκφραστὲς τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας. Νὰ καθαρίσει τὴν ἤρα ἀπὸ τὸ στάρι καὶ νὰ βοηθήσει τὸν Ἀμπελώνα Του νὰ ἀνασάνει γιὰ νὰ ἀποδώσει νέα πλούσια καρποφορία.

Παρακαλῶ τὴν Παναγιά μας νὰ μᾶς προστατεύσει. Νὰ ἱκετεύσει τὸν Υἱό Της νὰ ἀποτρέψει καὶ νὰ καταστρέψει τὰ σχέδια τῶν ἀνόμων. Τοὺς ἄνοιξε βλέπετε ἡ ὄρεξη μὲ τὴν προσχεδιασμένη καταστροφὴ τῆς 11ης Σεπτεμβρίου στὴ Ν. Ὑόρκη καὶ τώρα θέλουν νὰ ὑλοποιήσουν ἕνα παρόμοιο μὲ ἐκεῖνο κτύπημα ἀλλὰ μὲ ἑκατομμύρια καὶ ὄχι χιλιάδες θύματα...

Τότε ἐπεδίωξαν καὶ τὸ πέτυχαν νὰ ἀλλάξουν τὰ πολιτικὰ δρώμενα παγκοσμίως καὶ νὰ τσαλαπατήσουν τοὺς διεθνεῖς κανόνες καὶ τὶς δημοκρατικὲς ἀξίες ποὺ θέσπισαν οἱ ἡγέτες τῶν χωρῶν ἀμέσως μετὰ τὸ Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Καὶ τὰ κατάφεραν μὲ ἀπόλυτη γι’ αὐτοὺς ἐπιτυχία. Τώρα προσπαθοῦν νὰ κάνουν τὸ ἴδιο σχέδιο γιὰ νὰ πετύχουν δύο συγκεκριμένους στόχους.

Ὁ πρῶτος ἀφορᾶ νὰ πληγεῖ ἡ νῦν ἡγεσία τῆς Ὀρθόδοξης Ρωσίας, ἡ ὁποία ἀντιστέκεται μὲ τὴ βοήθεια τοῦ τριαδικοῦ Θεοῦ στὶς διαβρωτικὲς πρακτικές τῆς Νέας Τάξης καὶ ἐπιμένει νά βαδίζει στὶς διαχρονικὲς δοκιμασμένες εὐαγγελικὲς χριστιανικὲς ἀξίες. Ναὶ νὰ τὸ γράψετε νὰ τὸ διαβάσουν ὅλοι. Τότε κατηγόρησαν τοὺς συνεργαζόμενους μ’ αὐτοὺς Ταλιμπάν, τοῦ στενοῦ συνεργάτη τους Μπὶν Λάντεν ὅτι κτύπησαν στὴ Ν. Ὑόρκη.

Τώρα μηχανεύονται νὰ κατηγορήσουν τὴν ρωσικὴ κυβέρνηση τῶν δύο Χριστιανῶν ἡγετῶν ὅτι προκάλεσε λ. χ. μὲ τὴ ρίψη μίας πυρηνικῆς βόμβας ἑκατομμύρια θύματα, ἔτσι ὥστε νὰ στρέψουν τὴν ἀνθρωπότητα ἐναντίον τους καὶ νὰ τοὺς ἐξοντώσουν μὲ τὸ στίγμα τοῦ στυγνοῦ ἐγκληματία πολέμου. Τὰ κατευθυνόμενα ἀπ’ αὐτοὺς μέσα ἐνημέρωσης θὰ ἀναλάβουν νὰ πείσουν τὶς κοινωνίες σ’ ὅλα τὰ κράτη...

Βλέπω μάλιστα Χριστιανοί μου ὡς τόπο ἐκτέλεσης τοῦ ἐγκλήματος ποὺ θέλουν νὰ κάνουν, νὰ ἐπιλέγουν τὴν εὐρύτερη γειτονιά μας.

Ὁ δεύτερος στόχος τους εἶναι νά μειώσουν δραστικά ἀλλά καί σέ βάθος χρόνου τόν πληθυσμό τῆς γῆς... Μὴ γένοιτο Κύριε».

Αὐτὰ μᾶς εἶπε ὁ γέροντας πνίγοντας τὰ τελευταῖα λόγια του μέσα σὲ λυγμούς. Καὶ πρόσθεσε: «Ἐλπίζω νὰ μὲ συγχωρήσει ὁ Θεός.

Ἔλυσα τὴ σιωπὴ ποὺ ἐδῶ καὶ λίγους μῆνες ἐπέβαλλα στὸν ἑαυτό μου γιὰ νὰ βοηθήσω νὰ μὴν πραγματοποιηθοῦν τὰ ἄνομα σχέδιά τους.

Νὰ ξέρετε ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα ἀποτελεῖ τὰ τελευταῖα χρόνια κέντρο τοῦ μεγάλου πειράματος ποὺ διεξάγουν.

Ἤθελαν νὰ ἐξοντώσουν μὲ κάθε μέσο κάθε χριστιανικὴ ἑστία ἀντίστασης στὸν εὐλογημένο αὐτὸν τόπο.

Χρησιμοποίησαν τὴν πολιτικὴ ἐξουσία προκειμένου νὰ ἐκδιώξουν τὸν Χριστό. Βρῆκαν βλέπετε πόρτες ὀρθάνοικτες τὰ ταγκαλάκια καὶ ἄρχισαν νὰ χορεύουν ἀνεξέλεγκτα καὶ νὰ παρασύρουν στὸν χορό τους καὶ μεγάλο μέρος Ἑλλήνων Χριστιανῶν.

Πόρτες ὀρθάνοικτες ποὺ προκάλεσε ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ εὐλογημένου αὐτοῦ λαοῦ ἀπὸ τὴν σταθερὴ καὶ δοκιμασμένη στὸν χρόνο ὁδὸ τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας. Μέσα στὸ πλαίσιο αὐτὸ περιλαμβάνεται καὶ ἡ μαζικὴ κατευθυνόμενη μετακίνηση λαθρομεταναστῶν, ὅσο αὐτὸ καὶ νὰ ἀκούγεται περίεργο στ’ αὐτιὰ ὁρισμένων.

Ἡ ἀλλοίωση τῶν χριστιανικῶν ἀξιῶν καὶ ἐν γένει ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ βασικὸς στόχος ὅλων αὐτῶν τῶν μὴ ἀρεστῶν στὸ Θεὸ μετακινήσεων.

Ἀλλὰ εὐτυχῶς ἡ γλυκιὰ Παναγιά μας καὶ οἱ Ἅγιοί μας ἐργάζονται πυρετωδῶς καὶ πολὺ γρήγορα θὰ ἀνατρέψουν τὴν ὑπάρχουσα κατάσταση.

Τὰ προφητικὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ ἀλλὰ καὶ συγχρόνων ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας πολὺ σύντομα θὰ δεῖτε πώς θὰ ἐπαληθευτοῦν.

Ὡς Χριστιανοὶ τὸ μόνο ποὺ χρειάζεται νὰ κάνουμε εἶναι νηστεία καὶ προσευχή. Νὰ ἐξομολογούμαστε τακτικά, νὰ ἐκκλησιαζόμαστε, νὰ κοινωνοῦμε καὶ νὰ θέτουμε λύπες καὶ χαρὲς στὰ πόδια τοῦ γλυκύτατου Ἰησοῦ Χριστοῦ ζητώντας Του νὰ μᾶς συντονίσει, ὥστε νὰ πράττουμε τὸ θέλημά

Του καὶ νὰ ἐργαζόμαστε γιὰ τὴ δόξα Του. Γράψτέ το μὲ μεγάλα γράμματα, ὅσοι ἔχουν ὁλόκληρη τὴν καρδιὰ τους δοσμένη στὸ Θεὸ θὰ βγοῦν ἀλώβητοι ἀπὸ τὴ μεγάλη δοκιμασία ποὺ ταλανίζει καὶ θὰ συνεχίζει γιά λίγο ἀκόμη νὰ βασανίζει -ἴσως καί μέ πιό ὀδυνηρό τρόπο- τὸν τόπο μας. Οἱ ὑπόλοιποι ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ κληθοῦν νὰ ἀντιμετωπίσουν τὶς συνέπειες τῶν λανθασμένων ἐπιλογῶν τους. Καὶ βαρὺ τίμημα θὰ κληθοῦν νὰ πληρώσουν αὐτοὶ ποὺ ἀπροκάλυπτα ἐξαπάτησαν τὸ λαό μας.

Χριστιανοί μου μὴν πτοηθεῖτε ἀπὸ τὰ οἱανδήποτε ἐμπόδια, οἰκονομικά, ἐργασιακά, κοινωνικά σᾶς βάζουν οἱ ἀλλοδαποὶ καὶ οἱ ἐγχώριοι ἐκφραστὲς τῆς ἀνομίας.

Μείνετε προσηλωμένοι στὴ διαχείριση τοῦ σήμερα, καὶ ἀγωνιστεῖτε στὸ νὰ εἴμεθα καλοὶ ἐργάτες τοῦ Ἀμπελώνα, ἀφήνοντας ὅλα τὰ ἄλλα στὸν Κύριό μας.

Ἐκεῖνος ἔχει τὸν τελικὸ λόγο στὰ τεκταινόμενα. Ἕλληνες θαρσεῖτε. Μείνετε κοντὰ στὸν Χριστὸ καὶ μὴ φοβᾶστε γιατί ὅλα θὰ ἀλλάξουν ἀπὸ τὴ μία ἡμέρα στὴν ἄλλη. Καλὸ ἐκκλησιαστικὸ ἔτος»

http://stratisandriotis.blogspot.gr

“Είναι προτιμότερη η λύπη σ’ αυτόν που υποφέρει αδίκως, παρά η χαρά σε αυτόν που εργάζεται με αδικία”

Ἡ καλύτερη ἀπόδειξη φιλίας εἶναι ἡ σχέση μέ ἕνα πιστό χριστιανό. Ἕνας καλός καί εἰλικρινής φίλος εἶναι πλησιέστερα ἀπό τόν ὁποιονδήποτε συγγενῆ.

Μή κάνεις γνωριμία μέ πονηρό ἄνθρωπο. Ἡ φιλία μέ τέτοιο ἄνθρωπο εἶναι φιλία μέ τόν διάβολο.

Μ᾿ αὐτούς οἱ ὁποῖοι σέ ἐπισκέπτονται γιά νά μή σκοτώνεις τόν χρόνο σου καί τόν ἑαυτό σου, μίλησε μαζί τους γιά τόν Χριστό, γιά τόν θάνατο, γιά τήν μέλλουσα ζωή καί τήν Κρίση, γιά τόν παράδεισο καί τήν κόλαση καί τότε, εἴτε θά φύγουν ἀπό τό σπίτι ὠφελημένοι, εἴτε δέν θά ἔλθουν πάλι νά σοῦ κλέψουν τόν πολύτιμο χρόνο σου.

Νά στέκεσαι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί ἐνώπιον τῆς συνειδήσεώς σου διαυγής, σάν ἕνας ποταμός μέ γάργαρο νερό, ἀλλά μήν ἀφήνης τούς διεφθαρμένους καί κακούς νά κοιτάζουν μέσα στήν ψυχή σου, διότι ἡ ματιά τοῦ φαύλου ἀνθρώπου σκοτίζει τήν ψυχή.

Μέ τούς ἀνθρώπους νά εἰρηνεύεις, ἀλλά μέ τίς ἁμαρτίες σου νά εὑρίσκεσαι σέ διαρκῆ μάχη. Ὁ χριστιανός, ὁ ὁποῖος πληρώνει μέ κακό τό κακό, αὐτός εἶναι χειρότερος κι ἀπό τόν εἰδωλολάτρη. Τί θά εἶναι ἄραγε ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος πληρώνει μέ τό κακό τήν καλωσύνη τοῦ συνανθρώπου του;

Ἐάν κάποια λοιδορία εἰσέλθει μέσα στήν καρδιά σου γιά κάποιον, ἐνθυμήσου τόν Χριστό καί τίς πληγές Του, σκέψου ὅτι αὐτά πού ἐσύ ὑπομένεις εἶναι ἀπείρως μικρότερα ἀπ᾿ αὐτά, τά ὁποῖα ὑπέφερε ὁ Χριστός, καί τότε σβήνει σάν μέ νερό ἡ σιχαμερή κακία πού μπῆκε μέσα σου.

Ὁ ἐχθρός σου δέν ἀξίζει συγχωρήσεως; Ἀλλά, ἄραγε, ὁ Ἰησοῦς Χριστός δέν ἀξίζει, ἀπό ἀγάπη γι᾿ Αὐτόν, νά συγχωρήσης καί ἐσύ τόν πλησίον σου, τόν ὁποῖον προσέβαλλες;

Εἶναι προτιμώτερο νά ὑποφέρης τό κακό, παρά νά γίνης αἰτία τοῦ κακοῦ. Εἶναι προτιμώτερη ἡ λύπη σ᾿ αὐτόν πού ὑποφέρει ἀδίκως, παρά ἡ χαρά σ᾿ αὐτόν πού ἐργάζεται μέ ἀδικία.

Αὐτός πού ἐκδικεῖται τόν ἄλλον, σίγουρα θά λάβει τήν ἐκδίκησι ἀπό τόν Θεό. Γι᾿ αὐτό συγχώρεσε αὐτόν πού σέ ὑβρίζει, διότι καί ἐσύ ἔχεις ἀνάγκη συγχωρήσεως ἀπό τόν Θεό. Ἐάν ἐμεῖς συγχωροῦμε, θά συγχωρηθοῦμε. Ὁ Κύριος εἶπε καί δέν ἀρνεῖται τόν λόγο Του. Ὅπως ἐμεῖς συμπεριφερώμεθα πρός τούς συναθρώπους μας, ἔτσι θά συμπεριφερθῆ καί σ᾿ ἐμᾶς ὁ Θεός. Ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε τήν κρίσι μας στά χέρια μας. Ἐάν ἐμεῖς εἴμεθα κρεμασμένοι ἀπό ἐδῶ, ἀπ᾿ αὐτή τήν γῆ, νά ἀποφασίσουμε ἀπό πρωτύτερα τήν καταδίκη μας καί τήν ἐναντίον μας δικαστική ἀπόφασι.

Μακάριος εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἠμπορεῖ νά λέγη μαζί μέ τόν ἅγιο Γρηγόριο Νύσσης: «Κύριε, κάνε σέ μένα αὐτό πού ἐγώ κάνω στούς ἄλλους».

Συμπαθῆστε οἱ μέν τούς δέ γιά νά σᾶς συμπαθήσει καί ἐσᾶς ὁ Θεός. Νά εἴμεθα ἀνεκτικοί μέ τούς ἐχθρούς μας, γιά νά κερδίσουμε τόν Θεό, ὁ Ὁποῖος εἶναι τόσο ἀνεκτικός ἀπέναντί μας.

Μή κρατᾶς κακία ἐναντίον κανενός ἀνθρώπου, ἔστω νά εἶναι κακός, διότι ἡ προσευχή σου δέν θά εἰσακουσθῆ ἀπό τόν Θεό. Πῶς θά εἰπῆς: «Κύριε ἐλέησόν με», ἐάν ἐσύ δέν ἐλεεῖς τόν φίλον ἤ τόν ἀδελφό σου;

Μάταιες εἶναι οἱ προσευχές καί οἱ ἀσκήσεις τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου, ὁ ὁποῖος διατηρεῖ στήν καρδιά του κακία ἐναντίον τοῦ πλησίον του. Ἡ προσευχή αὐτοῦ πού ἔχει μέσα του κακία γιά τόν ἄλλον ὁμοιάζει μέ τόν σπόρο πού ἔπεσε στήν πέτρα. Ὅπου δέν ὑπάρχει ἡ εἰρήνη, ἐκεῖ δέν ὑπάρχει ὁ Θεός!

Αὐτός πού διατηρεῖ τήν κακία μέσα στήν καρδιά του, ὁμοιάζει μ᾿ ἐκεῖνον πού διατηρεῖ φωτιά στά ἄχυρα. Ὅποιος κρύβει τήν κακία στήν καρδιά του, κρύβει τό φίδι στόν κόρφο του. Ἐάν στό σπίτι σας μπῆκε ἕνα φίδι, τί δέν κάνετε γιά νά γλυτώσετε ἀπ᾿αὐτό! Ἀλλά τό μῖσος καί ἡ ἐχθρότης εἶναι χειρότερα ἀπό τά ζῶα καί παρ᾿ ὅλα αὐτά δέν θέλετε νά καθαρίσετε τήν καρδιά σας ἀπ᾿ αὐτά, ἡ ὁποία καρδία εἶναι οἶκος τοῦ Θεοῦ.

Νίκησε τό κακό μέ τό καλό! Μεῖνε πρόβατο καί μέ τήν δύναμη τοῦ Χριστοῦ θά νικήσεις τούς λύκους!

Ὅταν ὑποφέρης κάποια ἀτιμία ἐκ μέρους τῶν ἄλλων, σκέψου τήν ὠφέλεια τήν ὁποία ἠμπορεῖς νά λάβης, ἐάν ὑπομείνης μέ μία πραεῖα καρδιά. Ὅταν δέχεσαι ἀτιμίες ἀπό τούς ἀνθρώπους, νά ξέρης ὅτι αὐτές σοῦ τίς στέλλει ὁ Θεός γιά νά σέ δοξάση.

Πρέπει νά προσευχώμεθα καί γιά τούς ἐχθρούς μας. Στό μεγαλύτερο μέρος τους αὐτοί εἶναι πτωχοί, μόνοι τους, δέν ἀντιλαμβάνονται τί κάνουν, μάλιστα, τό βασικώτερο, εἶναι καί εὐεργέτες μας, διότι μέ τίς ἐπισκέψεις τους, μᾶς ἐνισχύουν στίς ἀρετές, μᾶς ταπεινώνουν τό πνεῦμα μέχρις ἐδάφους, ἐνῶ στούς οὐρανούς μᾶς ἑτοιμάζουν τό στεφάνι τοῦ παραδείσου. Τούς ἐχθρούς, λοιπόν, πρέπει νά τούς θεωροῦμε σάν τούς καλύτερους εὐεργέτες μας. Πῶς νά μή τούς εὐχαριστήσουμε, πῶς νά μή προσευχηθοῦμε γι᾿ αὐτούς γιά νά τούς διαφυλάττει ὁ Κύριος καί νά τούς ὁδηγήση στήν σωτηρία. Ὅταν προσευχώμεθα, ἡ προσευχή μας νά εἶναι περισσότερη γι᾿ αὐτούς, παρά γιά τούς ἀληθινούς εὐεργέτες μας.

Ὅμως τό αἴσθημα τῆς τιμῆς θά ἔπρεπε καί πρέπει νά μᾶς προτρέπη πρός τήν ἐκπλήρωσιν τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ. Ἀγάπα τούς ἐχθρούς σου καί θά γίνης φίλος τοῦ Θεοῦ.

από το βιβλίο: “Πνευματικά μαργαριτάρια” – ΓΕΡΟΝΤΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΜΠΟΚΑ , ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ (1910-1989).

https://simeiakairwn.wordpress.com

Θεέ μου, πόση αγάπη ξοδεύεις...

Όταν επισκεφτείς, πολλώ δε μάλλον όταν μείνεις σε ένα νοσοκομείο, καταλαβαίνεις πόση βλακεία και μικρότητα κουβαλάμε εκεί έξω όλοι μας. Στις καθημερινές μας ασχολίες, στις σχέσεις και επαφές μας. Με τι ασχολούμαστε και τυραννιόμαστε. Με τα χρόνια πιστεύω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία, από το να πετάς σε ανόητα πράγματα και υποθέσεις την ζωή που σου χάρισε ο Θεός. Θεέ μου, πόση αγάπη ξοδεύεις για να συγχωρείς την ανοησία μας...

Πατήρ Λίβυος

http://plibyos.blogspot.gr

ΟΤΑΝ…

Όταν αρνούμαστε να προσέξουμε ή να λυπηθούμε κάποιον που μας κάνει να αισθανόμαστε ότι όντως υποκρίνεται μαζί μας, εκλαμβανόμαστε αβίαστα σαν σκληροί, άπονοι και άτεγκτοι τύποι που δεν κάμπτονται στον επίπλαστο πόνο που τους σερβίρεται σκόπιμα.

Και όταν καταφέρνουμε να μας λυπούνται οι άλλοι, τότε είναι που μπορούμε να καλύπτουμε τις αληθινές μας προθέσεις και διαθέσεις και να κρυβόμαστε απ’ όλους καλύτερα.

Όταν φερόμαστε με ειλικρίνεια και αλήθεια, βλέπουμε να υψώνονται σκυθρωπές αντιδράσεις και σπασμωδικές απωθήσεις για χάρη μας, από ανθρώπους που δεν αντέχουν το οξυγόνο της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης.

Όταν χαιρόμαστε εγκάρδια, ανυπόκριτα και ανεπιτήδευτα, παράδοξο πώς, μαγνητίζουμε τη δριμύ επίκριση ανθρώπων που αποδεδειγμένα είναι οι πιο σκωπτικοί, ανιαροί, πληκτικοί και καταθλιπτικοί άνθρωποι στο διάβα της ζωής.

Όταν εκφραζόμαστε ελεύθερα, αυθόρμητα και άνετα, συναντάμε έκπληκτοι τη γρανιτένια ελεγκτική σιωπή ή την εχθρική απόσταση πονηρών, ζηλόφθονων και κακόβουλων τύπων.

Όταν δεν είμαστε καθόλου διατεθειμένοι ούτε κολακεύσουμε ούτε και να κολακευθούμε, γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι μας περιμένει ακαθυστέρητα το ετικετάρισμα του άχαρου, του άφιλου, του απρόσχαρου και αγέλαστου. 

Όταν επιθυμούμε βαθιά να σιωπήσουμε ώστε να μείνουμε ειρηνικοί και αμέτοχοι σε κάτι ποταπό και ανάξιο, γίνονται εκρήξεις συμπερασμάτων τα οποία μας θέλουν οπωσδήποτε υποκριτές, ουδέτερους και ανεύθυνους.

Τελικά, σε όλες τις περιπτώσεις, ο κόσμος το μόνο που ξέρει να κάνει καλά πάντα, είναι να χρεώνει τα αβυσσαλέα του συμπλέγματα και αδιέξοδα στους καλοπροαίρετους, τους σταράτους, τους ταπεινούς και τους υπομονετικούς.

Η καρδιά όμως δεν έχει καμιά δικαιολογία με το μέρος της για να μην προσπεράσει και να μην προχωρήσει γενναία και αποφασιστικά. Γιατί αυτό είναι μονάχα το χρέος της: να προσπερνάει και να προχωράει!...

π. Δαμιανός

http://toeilhtarion.blogspot.gr

«“ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ”. Κάποτε θὰ ἔλθει καὶ τὸ αἰώνιο βράδυ»

«Γρηγορεῖτε», εἶναι τὸ σύνθημα τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς ζωῆς μας. Ἀγρυπνεῖτε καὶ ἐργάζεσθε τὰ ἔργα τοῦ φωτός, μᾶς προτρέπουν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, ὁ Ματθαῖος (Κεφ. κϛ´ 21), ὁ Λουκᾶς (Πραξ. κ´ 31) καὶ ὁ Παῦλος (Α´ Κορ. ιϛ´ 13). Ἡ ζωή μας στὴ γῆ αὐτὴ εἶναι πολὺ σύντομη καὶ δὲν δικαιολογεῖται χάσιμο χρόνου. Ὁ πονηρὸς ἐργάζεται ἀσταμάτητα, γιὰ νὰ μᾶς παρασύρει, γιὰ νὰ παρασύρει κάθε πιστὸ στὴν ἀπώλεια. Δὲν κουράζεται ποτέ. Αὐτὴ εἶναι ἡ δουλειά του. Γιὰ τὸ Χριστιανό, ὅμως, ἡ μὴ ἐγρήγορση, ἡ ραθυμία, εἶναι θανατηφόρα, γιατὶ μᾶς ρίχνει χωρὶς ἀντίσταση στὰ δίχτυα τοῦ παμβεβήλου, στὰ δίχτυα τοῦ σκότους τῆς ἀπωλείας.

Ὁ οἰκονόμος τοῦ χρόνου τῆς ζωῆς, ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Δομβοΐτης, ποὺ πρόσεχε τὸ χρόνο του ὅσο τίποτα ἄλλο καὶ ἔλεγε ὅτι ὁ Κύριος θὰ μᾶς κρίνει γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, ἀφοῦ ὡς ἄνθρωποι εἴμαστε ἐπιρρεπεῖς στὴν ἁμαρτία,πολὺ ὅμως περισσότερο θὰ μᾶς κρίνει γιὰ τὸ ὅτι δὲν ἀξιοποιήσαμε σωστὰ τὸ χρόνο τῆς ζωῆς μας. Σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ ποιήματά του ὁ μεγάλος αὐτὸς σύγχρονος ἀσκητὴς μᾶς προτρέπει λέγοντας:

Ὅσο εἶν’ μέρα κι’ εἶναι φῶς μὴ κάθεσαι, ἐργάζου,μὲ προσευχὲς κι’ ἔργα καλὰ πρὸς ἔξοδο ἑτοιμάζου.Στοῦ βίου πιὰ περπάτησες πολὺ τὸ μονοπάτικαὶ δὲν σ’ ἀπόμεινε ἀπ’ αὐτὸ παρὰ μικρὸ κομμάτι.Σὲ λίγο νύχτα σκοτεινὴ τὰ μάτια θὰ σφαλίσῃκαὶ τάφος κρύος μεσ’ στὴ γῆ τὸ σῶμα σου θὰ κλείσῃ.Μὴ ραθυμῇς, μὴ στέκεσαι, μὴ χάνῃς τὸν καιρόν σου«ἕως ἡμέρα ἔτι ἐστίν» ἐργάζου σ’ τὸν ἀγρό σου.Καὶ θἄρθῃ κι’ ἡ συγκομιδὴ καὶ ἡ καρποφορίαποτὲ δὲν μένει ἄκαρπος ἡ θεία ἐργασία.

Κάθε ἡμέρα τῆς ζωῆς τελειώνει σύντομα καὶ τὸ βράδυ ἔρχεται φυσιολογικά. Κάποτε θὰ ἔλθει καὶ τὸ αἰώνιο βράδυ. Θὰ εἶναι τὸ βράδυ ποὺ θὰ μᾶς καλέσει κοντά Του ὁ Νυμφίος μας καὶ ἀλλοίμονο ἐὰν τὸ λυχνάρι τῆς ψυχῆς μας βρεθεῖ ἐκείνη τὴ στιγμὴ χωρὶς λάδι! Γι’ αὐτὸ ἂς γρηγοροῦμε καὶ ἂς ἱκετεύουμε τὸν Κύριο μαζὶ μὲ τὸν Ὅσιο Ἰωάννη:

Μόνον δός μου Σύ, Χριστέ μου, σἄν ἐρθῆ κεῖνον τὸ βράδυἡ ψυχή μου νὰ μὴ νοιώσῃ ἴχνος ἄϋλο σκοτάδι.Κι’ ὅλη φῶς, χαρὰ κι’ ἀγάπη ἀπ’ τοῦ βίου τὴν ἑσπέρατὴν αἰώνια ν’ ἀντικρύσῃ καὶ ἀνέσπερη ἡμέρα.

. Σ’ αὐτὴ τὴν ἐγρήγορση, τὴ σωστική, μᾶς προστρέπει καὶ ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος λέγοντας: 

«Γρηγορεῖτε, ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν, ἐν ᾗ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται» (Ματθ. κε´ 13).

Καὶ τί σημαίνει ἐγρήγορση; Σημαίνει ἀδιάλειπτη προσευχή, ψαλμωδία, δάκρυα, μελέτη θείων Γραφῶν, ἀνάταση τοῦ νοῦ στὸν οὐρανὸ καὶ τὸ βλέμμα κατεβασμένο στὴ γῆ, ἐλεημοσύνες καὶ ἐμμονὴ στὴν Ὀρθόδοξη παράδοσή μας. 

Ἐγρήγορση σημαίνει, ἐπίσης, τάξη στὴ ζωή μας καὶ ἀκρίβεια καὶ αὐστηρότητα στὸ ὡρολόγιο πρόγραμμα τῆς διαθέσεως τοῦ ἡμερήσιου χρόνου μας. Σημαίνει ἀπαγόρευση κρίσεως προσώπων, μεταφορᾶς νέων εἰδήσεων καὶ πληροφοριῶν πάσης φύσεως καθὼς καὶ διηγήσεων χρονοβόρων.

Ἐγρήγορση σημαίνει κατανάλωση ὅλου τοῦ χρόνου τῆς ἐπικοινωνίας μας μὲ τοὺς ἄλλους σὲ καθαρὰ πνευματικῆς καὶ ἐπικοιδομητικῆς φύσεως θέματα καθὼς καὶ στὴν κοινὴ ἀνάγνωση ἱερῶν κειμένων.

Ἐγρήγοσρη σημαίνει καὶ προσευχητικὴ διάθεση. Ἡ προσευχὴ μᾶς εἶναι πάντοτε ἀπαραίτητη καὶ μᾶς χρειάζεται, ὄντας ὠφέλιμη. Καὶ τοῦτο γιατί αὐτὴ μᾶς κρατεῖ σὲ κοινωνία μὲ τὸ Θεὸ καὶ μᾶς συντηρεῖ κάτω ἀπὸ τὴ σκέπη Του. Ἡ προσευχὴ μᾶς φυλάει ἀπὸ τὴ φιλαυτία καὶ τὴν ἐγωϊστικὴ αὐτοπεποίθηση καθὼς καὶ ἀπὸ τὸ παραστράτημα τῆς ματαιοδοξίας καὶ τῆς ὑπερηφάνειας. Σὲ περίοδο θλίψεως καὶ κινδύνων, ὁρατῶν καὶ ἀοράτων, ἡ προσευχὴ μᾶς εἶναι ἀκόμη πιὸ ἀπαραίτητη. Γιατὶ εἶναι ἡ ἔκφραση τῆς δικῆς μας ταπεινώσεως καὶ τῆς ἐλπίδας μας στὸ Θεό. Γιατὶ μᾶς φέρνει κοντὰ στὴ θεία βοήθεια, στὸ θεῖο ἔλεος. Ἔτσι δὲν αὐτονομούμαστε καὶ ὁ παντοδύναμος Θεὸς ἔρχεται συνεργός μας καὶ μᾶς βγάζει ἀπὸ τὶς δυσκολίες.

Ἐγρήγορση σημαίνει καὶ διαρκῆ προετοιμασία γιὰ πόλεμο. Σημαίνει ἑτοιμότητα στὴν ἀντιμετώπιση τοῦ ἐχθροῦ ποὺ παραμένει ἀνύστακτος. Αὐτὸς μὲ διαφορετικὲς μορφὲς κάθε φορὰ μᾶς ἐπιτίθεται, ὅπως ἐπιτίθεται καὶ στὴν Ἐκκλησία μας, «ὡς λέων ὠρυόμενος ζητῶν τίνα καταπίει» (Πετρ. ε´ 8). Δὲν γνωρίζει, ὅμως, ὁ ταλαίπωρος ὅτι πάντοτε ὁ Χριστὸς νικᾶ, ὁ Χριστὸς θριαμβεύει, ἀφοῦ εἶναι ὁ νικητὴς τοῦ θανάτου, εἶναι «τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ματθ. ε´ 14), εἶναι «ἡ ζωὴ καὶ ἡ ἀνάστασις» (Ἰωάν. ια´ 25), εἶναι «ἡ ὁδός», καὶ ἡ μόνη «ἀλήθεια» (Ἰωάν. ιδ´ 6).

Σήμερα ὁ μισόκαλος μᾶς πολεμᾶ τόσο προσωπικὰ ὅσο καὶ σὰν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μὲ τὶς αἱρέσεις, μὲ τὴν ἐκκοσμίκευση, τὸν ἀναζήτηση τοῦ χρήματος, τὴν ἀπόκτηση περιουσιακῶν στοιχείων, τὴν ἀκριβὴ διασκέδαση, τὸν ἀνέμελο τουρισμό, ποὺ προβάλλει περισσότερο ἀπὸ τὰ ἀξιοθέατα, τὶς τρυφηλὲς ἀπολαύσεις, τὴν πολυφαγία, τὴν ἄκρατη οἰνοποσία καὶ ποτοποσία, τὶς κάθε εἴδους σωματικὲς ἠδονές, ποὺ ἔχουν ἔμβλημά τους τὴν ἀποστροφὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στὴ ρήση: «φάγωμεν, πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν» (Α´ Κορ. ιε´ 32). 

Μᾶς πολεμᾶ μὲ τὴν προβολὴ τῆς χλιδάτης ζωῆς, τοῦ εὔκολου πλουτισμοῦ, τῶν ἀνέσεων, τοῦ διαφημισμένου ἀνθρωπισμοῦ καὶ τοῦ ἐνδιαφέροντος γιὰ μακρινοὺς λαούς, ἐνῶ μᾶς κάνει νὰ παραβλέπουμε τοὺς πλησίον μας, τοὺς ὁποίους ἀφήνουμε νὰ ὑποφέρουν καὶ παραμένουμε ἀδρανεῖς στὶς ἐκκλήσεις τους, ποὺ μᾶς κοιτάζουν καὶ μᾶς φωνάζουν μαζὶ μὲ τὸν παράλυτο τῆς Βηθεσδὰ «Ἄνθρωπον οὐκ ἔχω» (Ἰωάν. ε´ 7).

Μᾶς πολεμᾶ μὲ τὸν ξενόφερτο τρόπο ζωῆς μὲ τὰ ἐκκωφαντικὰ ἀκούσματα, μὲ τὰ ναρκωτικά, μὲ τὸ Internet, ποὺ ἀποτελεῖ τὴν ἀχίλλειο πτέρνα τοῦ πολιτισμοῦ, ἀπὸ τὴν ὁποία εἰσάγεται στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ὁ θάνατος, στὰ μέλη της ποὺ λησμόνησαν τὴν ἐντολὴ τοῦ Ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν «Στήκετε καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις» (Β´ Θεσ. β´ 15).

Μᾶς πολεμᾶ μὲ τὸ δούρειο ἵππο, μὲ τὸν ἐχθρὸ ποὺ ἐλλοχεύει μέσα στὴν Ἐκκλησία, ἐχθρὸ ποὺ ὕπουλα προσπαθεῖ νὰ ἀφανίσει τὴν Ὀρθοδοξία μας, μὲ τὸν οἰκουμενισμό, αὐτὸν ποὺ ἐπινοεῖται διαφόρους τρόπους γιὰ νὰ μᾶς ρίξει στὴ δηλητηριώδη ἀγκάλη τῶν ἀζυμιτῶν. Αὐτοὶ προβάλλουν τὸ πρωτεῖο καὶ τὸ ἀλάθητο τοῦ Πάπα καὶ μὲ τὴν οὐνία καὶ τὴν οἰκονομικὴ ἰσχὺ ποὺ αὐτὸς διαθέτει σὰν ὁδοστρωτήρας ἀφανίζουν ὅσους βρίσκονται στὸ δρόμο τους. Γρηγορεῖτε, λοιπόν, μὴν καθεύδετε ἄλλο! Στερεωθεῖτε! Μὴν σᾶς ἐμπαίζουν τὰ κύματα τῆς ἀπιστίας καὶ τῆς διαφθορᾶς. «Ἀνδρίζεσθε καὶ κραταιοῦσθε» (Α´ Κορ. ιστ´ 13) καὶ ἀντισταθεῖτε! Τὸ κακὸ ποὺ προβάλλεται σὰν καλὸ εἶναι θρασύδειλο. Γίνετε ρωμαλέοι καὶ στιβαροί! 

Μὴν σᾶς παγιδεύει ἡ λύπη ἀποτυχιῶν καὶ ἡ ἀπογοήτευση. Μὴν σᾶς θαμπώνει ἡ λάμψη τῆς τεχνοκρατίας καὶ τῶν ἐπιστημονικῶν ἐπιτευγμάτων. Μὴν σᾶς δελεάζουν τὰ θέλγητρα τῦς ὑπερκαταναλωτικῆς κοινωνίας μας. Μὴν σᾶς ἀποκαρδιώνει ὁ κατακλυσμός τῶν κατασκευασμένων εἰδήσεων τῶν μέσων μαζικῆς ἐπικοινωνίας, ποὺ προέρχεται ἀπὸ κέντρα διαβολικά. Μὴν σᾶς καταπτοοῦν τὰ φόβητρα τοῦ κόσμου. Ἔχουμε Σωτῆρα δίπλα μας, ἔχουμε τὸν ἀναστημένο μας Ἰησοῦ καὶ σὲ Αὐτὸν θαρροῦμε βέβαιοι ὄντες ὅτι στὸ τέλος μαζί Του βὰ βγοῦμε νικητές. Ἀλλὰ μόνο μαζί Του, γιατί, δυστυχῶς, μόνοι μας θελήσαμε νὰ σώσουμε τὴ γῆ καὶ τὴν καταστρέψαμε. 

Ζητήσαμε νὰ ἐκμηδενίσουμε μὲ τὴν τεχνολογία τὶς ἀποστάσεις καὶ ἀπομείναμε μόνοι, ἀνάδελφοι καὶ ἄφιλοι. Χτίσαμε τὸ νέο σχολεῖο χωρὶς τοίχους ἠθικῆς καὶ πίστεως καὶ ἡ παιδεία μας ἀπαξιώθηκε ἐντελῶς. Διαδηλώσαμε μὲ πάθος γιὰ δικαιοσύνη καὶ ἀνθρώπινα δικαιώματα καὶ ἄθελά μας στηρίξαμε ἄδικες κοινωνικὲς δομές. Ἀνησυχήσαμε καὶ ἀνησυχοῦμε γιὰ τὰ ἐθνικά μας δίκαια καὶ συνεχίζουμε νὰ κοιμόμαστε περιμένοντας μόνος του νὰ περάσει ὁ ἐφιάλτης. Καταδικάσαμε τὶς ἠθικὲς ἀναστολὲς καὶ δημιουργήσαμε ἕνα τεράστιο ἐσωτερικὸ κενό. Μόνο σὲ περίοδο πτωχείας καὶ κρίσεως, ὅταν οἱ τσέπες μας δὲν ἔχουν χρήματα, πέφτουμε σὲ περισυλλογὴ καὶ προβληματισμό. Ἀλλὰ καὶ τότε, ὅπως τώρα, συνεχίζουμε νὰ καθεύδουμε! Ἂς ξυπνήσουμε ἀπὸ τὸ λήθαργο ποὺ βρισκόμαστε καὶ ἂς διατηρηθοῦμε σὲ ἐγρήγορση λυγίζοντας τὰ γόνατα τῶν καρδιῶν μας στὴν προσευχὴ καὶ τὴν ἐπίγνωση τῆς ἀνθρώπινης ἀδυναμίας μας. Τότε μόνο θὰ κερδίσουμε τὴ μάχη.

Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας, Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

http://proskynitis.blogspot.gr

Ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς (Ποιοί θά σωθοῦν;)

-Ποιοί θά σωθοῦν; ρώτησε κάποιος διάκος.

-"Καί ἔσεσθε μισούμενοι ὑπό πάντων διά τό ὄνομά μου. Ὁ δέ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται".

Ἰδού ὁ Θεός! Ἰσχυρός καί μέγας, γιά τόν Ὁποῖο δέν γνωρίζουμε οὔτε τήν ἀρχή οὔτε τό τέλος Του. 

Ἡ σοφία Του εἶναι ἀνεξερεύνητη καί ἡ καλοσύνη Του κρυφή. Ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται.Ὁ Κάιν πάντα σκοτώνει τόν Ἄβελ καί ὁ δρόμος τοῦ τελευταίου κατευθύνεται πρός τήν εὐλογημένη αἰωνιότητα. 

ἐκ τοῦ βιβλίου:

"Ὁ Ἅγιος Γαβριήλ

ὁ διά Χριστόν Σαλός καί Ὁμολογητής"

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Συμβουλές Γέροντος σε χριστιανούς που ζουν στον κόσμο

Η παρούσα ζωή μας δόθηκε μόνο και μόνο για να δοξάζουμε το Θεό, να ευεργετούμε τον πλησίον και να αγωνιζόμαστε για την απόκτηση της Βασιλείας των ουρανών, βαδίζοντας τη «στενή» και «τεθλιμμένη» οδό που μας υποδεικνύει το Ευαγγέλιο (Ματθ. 7:14).

Ο αγώνας της ζωής αυτής αποδεικνύεται φορτίο δυσβάστακτο για όσους δεν πιστεύουν στο Θεό. Για εκείνους όμως που εμπιστεύονται την ύπαρξή τους στον Κύριό μας Ιησού Χριστό και ελπίζουν στη δική Του πρόνοια, η παρούσα ζωή γίνεται «ζυγός χρηστός» και «φορτίον ελαφρόν» (Ματθ. 11:30).

Σας παρακαλώ, αδελφοί μου, αν θέλετε να ευαρεστήσετε το Θεό, μην περιφρονείτε καμιάν αρετή. Γιατί μπορούμε με πολλούς τρόπους να γίνουμε ευάρεστοι στο Θεό.

Η ευγενική συμπεριφορά στον πλησίον, ο παρήγορος λόγος μας στον θλιμμένο, η υπεράσπιση του αδικουμένου, η αντίδρασή μας στους κακούς λογισμούς, ο αγώνας μας στην προσευχή, η υπομονή, η ευσπλαγχνία, η δικαιοσύνη και κάθε άλλη αρετή. Αυτά είναι που αναπαύουν το Θεό και προσελκύουν στην ψυχή μας τις δική Του χάρη, η οποία μας κάνει ικανούς να ξεπερνάμε και τις πλέον ανυπέρβλητες δυσκολίες της ζωής.

Επιδιώξτε τη σωτηρία σας ευαρεστώντας το Θεό πρωτίστως με την αρετή της αγάπης. Αυτό να είναι το μοναδικό σας μέλημα: το πώς θα γίνετε πλούσιοι σε αγάπη. Εκείνος που έχει αγάπη, έχει μέσα του τον ίδιο το Θεό.

Να ζείτε μέσα στην αγάπη του Θεού. αυτή να είναι οδηγός σας, αυτή αναπνοή σας. «Ο Θεός, αγάπη εστί, και ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ» (Α’ Ιω. 4:16). Με την αγάπη του Θεού η πικρή ζωή γίνεται γλυκειά και όμορφη.

Αν ζείτε με άλλους, διακονείστε τους πρόθυμα σαν να υπηρετείτε τον ίδιο το Θεό. Και μην απαιτείτε αγάπη για την αγάπη σας, μήτε την ευγνωμοσύνη για τις θυσίες που κάνετε, μήτε τον έπαινο για την ταπείνωσή σας.

Μην είστε βλοσυροί και απλησίαστοι. Συμπεριφερθείτε σαν τα άκακα παιδιά και, αν χρειαστεί, βοηθείστε πρόσχαρα τον πλησίον σας. Προσοχή, μην τον προσβάλετε έστω και με το βλέμμα σας. Να τον αγαπάτε ολόθερμα, γιατί η αξία του είναι ανεκτίμητη. Είναι μέλος του Χριστού. Γι’ αυτόν έχυσε το αίμα Του ο Κύριος.

«Η αγάπη», λέει ο Απόστολος, «καλύψει πλήθος αμαρτιών» (Α’ Πετρ. 4:8). Πότε θα συμβεί αυτό; Όταν εσείς γίνετε η παρηγοριά των θλιμμένων, η αναψυχή των δυστυχισμένων, ο προστάτης των φτωχών, ο κηδεμόνας των ορφανών, η ανακούφιση των ασθενών, ο χειραγωγός των πλανεμένων, ο πρόθυμος βοηθός κάθε χριστιανού. Γι’ αυτή σας την αγάπη προς τους ελάχιστους αδελφούς του Χριστού, προς τα δικά Του τίμια μέλη, ο Κύριός μας θα εξαλείψει τις αμαρτίες σας και θα σας αξιώσει να Τον βλέπετε «πρόσωπον προς πρόσωπον» (Α’ Κορ. 13:12) στην αιώνια βασιλεία Του.

Αποφεύγετε τα λόγια και τις πράξεις που μπορούν να σκανδαλίσουν ή να προσβάλουν τους αδελφούς σας. Τις προσβολές όμως των άλλων εσείς να τις δέχεστε σαν δώρο Θεού. Είναι το όπλο που σας προσφέρει ο ίδιος ο Κύριος για να νεκρώσετε τα πάθη που φωλιάζουν στην ψυχή σας.

Μην ανταποδίδετε τους ονειδισμούς ή τις θλίψεις που τυχόν σας προξενούν. Δείξτε υπομονή και μη θελήσετε ποτέ να πικράνετε κανένα. Να είστε τότε σίγουροι πως και το δικό σας όνομα θα συγκαταριθμηθεί στα ονόματα των αγίων «των γεγραμμένων εν τω βιβλίω της ζωής» (Αποκ. 21:27).

Να μη θυμάστε με λύπη το κακό που σας προξένησε ο αδελφός σας, για να μη θυμηθεί και ο Κύριος τις δικές σας αμαρτίες για τις οποίες σας συγχώρεσε.

Το κακό να το νικάτε με το καλό. Το κακό δεν διορθώνεται ποτέ με το κακό (πρβλ. Ρωμ. 12:21).

Πριν πείτε οτιδήποτε, σκεφθείτε μήπως με τα λόγια σας προσβάλετε το Θεό ή τον πλησίον σας.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΔΩΣΤΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΜΟΡΦΩΣΗ!

Όπως δεν θα μπορέσουμε να δικαιολογηθούμε για τα προσωπικά μας αμαρτήματα, το ίδιο και γι’ αυτά των παιδιών μας.

Και είναι λογικό. Γιατί αν η κακία ήταν έμφυτη, θα υπήρχε δικαιολογία. Είναι γνωστό, όμως, ότι με τη θέληση μας ακολουθούμε είτε το δρό­μο της αμαρτίας είτε το δρόμο της αρετής. Πώς θα δι­καιολογηθεί επομένως ο γονιός, που άφησε το πιο αγαπημένο του πλάσμα, το παιδί του, να παραστρατίσει;

Αν τα παιδιά ανατραφούν με καλές συνήθειες, δύ­σκολα αλλάζουν συμπεριφορά όταν μεγαλώσουν. Για­τί η παιδική ψυχή είναι σαν το κάτασπρο, το ολοκά­θαρο πανί, που, αν το βάψουμε με κάποιο χρώμα, βά­φεται τόσο καλά, ώστε, όσες φορές κι αν θελήσουμε να το ξαναβάψουμε, πάντα φαίνεται η αρχική βαφή. Έτσι, λοιπόν, είναι και τα μικρά παιδιά. Όταν συ­νηθίσουν στο καλό, δύσκολα αλλάζουν.

Ο απόστολος Παύλος αναφέρει μια παροιμία, που την έχει δανειστεί από τον ποιητή Μένανδρο: «Φθείρουσιν ήθη χρηστά ομιλίαι κακαί». Δηλαδή: Οι κακές συναναστροφές χαλάνε τον καλό χαρακτήρα (Α’ Κορ. 15:33). Ας μην απορούμε, πώς μερικοί γίνονται κλέ­φτες ή ακόλαστοι ή βλάσφημοι. Τα παιδιά από μικρά στερούνται τη χριστιανική αγωγή, συνηθίζουν στο κακό και με την πρώτη αφορμή ξεστρατίζουν. Γι’ αυτό ο απόστολος συμβουλεύει: «Παιδιά, να υπακούτε στους γονείς σας, σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου· αυτό άλλωστε είναι το σωστό. Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου (αυτή είναι η μόνη εντολή που πε­ριέχει υπόσχεση), για να ευτυχήσεις και να ζήσεις πολλά χρόνια πάνω στη γη. Κι εσείς, πατέρες, μη φέρ­νεστε στα παιδιά σας έτσι που να τα εξοργίζετε, αλλά να τα ανατρέφετε δίνοντάς τους αγωγή και συμβουλές που εμπνέονται από την πίστη στον Κύριο» (Εφ. 6:1-4). Και ο σοφός Σολομών λέει: «Το παιδί, που έχει παιδαγωγηθεί, θα είναι σοφό» (Παροιμ. 10:4α). Και «ο γονιός που δεν χρησιμοποιεί το ξύλο για να παιδαγωγήσει το γιο του, είναι σαν να τον μισεί· οποίος όμως τον αγαπάει, τον ανατρέφει με επιμέλεια (:μέ στοργή αλλά και αυστηρότητα)» (Παροιμ. 13:24).

Με αρετή, λοιπόν, να πλουτίζετε τα παιδιά σας και όχι με αγαθά πρόσκαιρα.

Μην τους αφήνετε, λοιπόν, πλούτη, αλλά παίδευση και αρετή. Έτσι δεν θα στηρίζονται στην κληρονομιά υλικών αγαθών, και θα επιδοθούν στη μόρφωση του νου και στην καλλιέργεια της ψυχής. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για την υπέρβαση της φτώχειας και όλων των προβλημάτων της ζωής. Και αν ο καθένας μας φροντίσει να καλλιεργήσει έτσι τα παιδιά του, τε­λικά όλοι, από γενιά σε γενιά, θα βρεθούμε έτοιμοι κατά την παρουσία του Χριστού και θα αμειφθούμε από τον δίκαιο Κύριό μας. Έτσι είναι. Αν αναθρέ­ψεις καλά το παιδί σου και το κάνεις να έχει ευσέβεια και αγάπη, αν κι εκείνο κάνει το ίδιο στα δικά του παιδιά κ.ο.κ, θα σχηματιστεί μια αλυσίδα ευλογημένη χάρη σ’ εσένα, που έγινες η ρίζα όλου του καλού.

Οι γονείς που παραμελούν την καλή ανατροφή των παιδιών τους, είναι χειρότεροι κι από τους παιδοκτό­νους· γιατί οι πρώτοι θανατώνουν την αθάνατη ψυχή, ενώ οι δεύτεροι μόνο το θνητό σώμα.

Γονιός δεν είναι εκείνος που απλά γέννησε ένα παι­δί, μα εκείνος που και μετά τη γέννησή του το αγα­πάει. Κι αν η αγάπη είναι αναγκαία εκεί όπου υπάρ­χει από τη φύση, πολύ περισσότερο χρειάζεται εκεί όπου υπάρχει χάρη Θεού. Αν δηλαδή πρέπει ν’ αγα­πάει κανείς τα φυσικά του παιδιά για να λέγεται σω­στός γονιός, πόσο μάλλον τα χαρισματικά παιδιά, τα πνευματικά, τα βαπτισμένα, φροντίζοντας να μην κο­λαστούν.

Αλλά κι εσύ, παιδί μου, να υπακούς τους γονείς που σε γέννησαν. Για όσα σου πρόσφεραν, τίποτα δεν μπορείς να τους ανταποδώσεις, ούτε να τους γεννή­σεις ούτε να μοχθήσεις γι’ αυτούς, όσο εκείνοι για σέ­να. Και όταν ο πατέρας σου μαλώνει κάποιο από τ’ αδέλφια σου, πρέπει να συμμερίζεσαι το γονιό σου. Γιατί αν παίρνεις το μέρος του αδελφού σου, μολονό­τι έσφαλε, θα γίνει χειρότερος. Έτσι βάζεις σε κίνδυ­νο και την ψυχική σου σωτηρία, αφού όποιος δεν αφήνει να γιατρευτεί μια πληγή, έχει μεγαλύτερη ευθύνη από κείνον που την προκάλεσε, γι’ αυτό και τι­μωρείται. Ένας τραυματισμός, βλέπεις, ίσως να μην είναι άμεσα θανατηφόρος, ενώ η παρεμπόδιση της θε­ραπείας μπορεί να προκαλέσει το θάνατο.

Ο προφήτης Δαβίδ λέει: «Αποκτήστε την παιδεία (του Θεού), για να μην οργιστεί εναντίον σας ο Κύρι­ος» (Ψαλμ. 2:12). Δώστε στα παιδιά σας χριστιανική μόρφωση. Αυτή είναι η υποχρέωσή σας. Αν αδιαφορήσετε, θα κολαστείτε, έστω κι αν έχετε άλλες αρετές. Να τους μάθετε τα μυστήρια της Εκκλησίας, τη δι­καιοσύνη, τη σωφροσύνη, την ανδρεία της ψυχής. Να τα βοηθήσετε να γνωρίσουν τον εαυτό τους, γιατί μέσ’ από την αυτογνωσία θα οδηγηθούν και στη θεογνω­σία. Αν δεν γνωρίσουν το Θεό, τί θα τους ωφελήσουν όλα τ’ άλλα; Δεν ακούτε τον Κύριο, που λέει στο ιερό Ευαγγέλιο, πως, αν ο άνθρωπος κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο, χάσει όμως την ψυχή του, δεν ωφελείται σε τίποτα;

Καλλιεργήστε, λοιπόν, πνευματικά τα παιδιά σας. Καλλιεργήστε και τον εαυτό σας. Έτσι θα σωθείτε και θα μπείτε στη βασιλεία των ουρανών, με τη χάρη του Χριστού μας.

από το βιβλίο: Θέματα Ζωής τόμος Α’ 

Κεφάλαιο: Η ανατροφή των παιδιών

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

εκδ. Ι.Μ.Παρακλήτου

Ι.Μ. Βέροιας

https://aoratospolemostheblog0.wordpress.com

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Η Κυριακή του Σπορέως και η Παγκόσμια Δικτατορία

Katihisis