Τήν περίοδο τοῦ πολέμου τοῦ 1940 ξεκίνησε ἀπό τήν ἐκκλησία του ὁ π. Θεόδωρος μαζί μέ τόν διάκονό του π. Λαυρέντιο κρατώντας μέ εὐλάβεια τά Πανάχραντα Μυστήρια γιά νά κοινωνήσουν δύο ἑτοιμοθάνατους.
Ὁ ἕνας ἦταν πλούσιος, ἀλλά καί ἀμετανόητος. Ὅταν τόν πλησίασαν, προσπάθησαν νά τόν πείσουν νά ἐξομολογηθῆ καί νά πιστεύση ὅτι ἔφθασε τό τέλος του. Ἐκεῖνος ὅμως ἔλεγε ὅτι θά ζήση ἀκόμη.
Ὁ ἱερεύς ἔμεινε νά συνομιλῆ μέ τόν ἀμετανόητο πλούσιο καί ὁ διάκονος ἔσπευσε νά κοινωνήση μία ἄλλη εὐσεβέστατη γιαγιά, τήν κ. Μαρία. Μπαίνοντας στό σπίτι ἐξεπλάγη ἀπό τήν παρουσία δεκάδων ἀνθρώπων. Ἦταν τά ὀκτώ παιδιά της μέ τίς οἰκογένειές τους. Ὅλοι κοντά της συνωστίζοντο ποιός νά τήν χαϊδέψη πρῶτος. Ὁ διάκονος ἐξεπλάγη ἀκόμη περισσότερο, ὅταν ἀντίκρυσε καί δεκάδες Ἀγγέλους, πού κι αὐτοί παρεστέκοντο κοντά της. Πάνω ἀπό τό κεφάλι τῆς ἁγιασμένης γιαγιᾶς εἶδε μιά ἄλλη ἐξαίσια Μορφή. Ἦταν ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἡ ὁποία μέ τό θεοΰφαντο μαντήλι της ἐσκούπιζε τόν ἱδρῶτα τῆς ἁγίας γιαγιᾶς, ἀπό τό στόμα τῆς ὁποίας ἀκούοντο ψιθυριστά τά λόγια: «Χαῖρε Νύμφη, Ἀνύμφευτε».
Ὅταν πλησίασε ὁ διάκονος τήν εὐσεβῆ κ. Μαρία νά τῆς δώσει Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ, ὅλοι οἱ Ἄγγελοι ἔπεσαν τά μπρούμητα καί προσκύνησαν τόν Χριστό! Ἀλλά καί ἡ Ἀειπάρθενος Θεοτόκος Μαρία, κατά ἕνα ἀκατάληπτο τρόπο, προσκύνησε τόν Χριστό καί Σωτήρα της.
Ἀφοῦ ὁ διάκονος τελείωσε τήν μετάδοσι τῶν Θείων Μυστηρίων καί ἑτοιμαζόταν νά φύγη, οἱ Ἄγγελοι παρέδωσαν τήν ἁγία ψυχή τῆς κ. Μαρίας στά χέρια τῆς Θεομήτορος καί ὅλοι μαζί ἀνέβηκαν στήν οὐρανό.
από το βιβλίο: «Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΑΝΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ» – Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου (Ι.Μ.Οσίου Γρηγορίου 2010)